ဦးျမင့္ေဆြသုိ႔ -

(ကြ်န္ေတာ္ Eliminate the Risk at Source ဆိုတဲ့ပို႔စ္ကို ေဖ့စ္ဘုတ္ေပၚတင္လိုက္ေတာ့ ဦးျမင့္ေဆြဆိုတဲ့တစ္ေယာက္က ကြန္မင့္ေတြေပးလာတဲ့အတြက္ သူ႔ကြန္မင့္ကုိ ျပန္ၿပီးရွင္းခ်က္ထုတ္တာပါ။)

ခုလိုေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္ေဆြးေႏြးေပးတဲ့အတြက္ အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။

၁။ (စနစ္ဆိုတာ လူေတြလုပ္တာဗ်။) - သိပ္မွန္သေပါ့ဗ်ာ။

၂။ (ဘယ္သူမွေမြးလာကတည္းက အစိုးရျဖစ္ရမယ္။သခင္ျဖစ္ရမယ္။က်ြန္ျဖစ္ရမယ္ဆိုၿပီး နဖူးတံဆိပ္အကပ္ခံေမြးလာတာ မဟုတ္ဘူးဗ်။) - သိပ္မွန္သေပါ့ဗ်ာ။

============================================================

၁။ ((စနစ္ဆိုတာ လူေတြကလုပ္တာ)) - ဆိုတာကို ေျပာပါမယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ဦးေန၀င္းအာဏာမသိမ္းခင္က အေရွ႔ေတာင္အာရွမွာ ထိပ္ျဖစ္ခဲ့တာ ဦးျမင့္ေဆြ သိပါတယ္။ အဲဒါ စနစ္ေကာင္းခဲ့လို႔ပဲ။ ဘယ္ကစနစ္လဲ။ အဂၤလိပ္ေတြ ခ်မွတ္ခဲ့တဲ့စနစ္ကို ဆက္လက္က်င့္သံုးခဲ့လို႔။ ျမန္မာျပည္နဲ႔ကိုက္ေအာင္ေတာ့ ျပန္ျပင္ရမွာေပါ့။ အဲဒီစနစ္ကို လုပ္ခဲ့တဲ့ အဲဒီေခတ္က လူေတြက လူေတာ္ေတြကိုးဗ်။ စနစ္ေကာင္းလို႔ တိုင္းျပည္ေကာင္းတာ။

စနစ္ဆိုတာ လူေတြကလုပ္ခဲ့လို႔ပဲ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ဆိုတာႀကီး ျဖစ္လာတာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ဆုိတာႀကီးေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ အေရွ႔ေတာင္အာရွမွာ အခ်မ္းသာဆံုးျဖစ္ခဲ့ရာကေန အဆင္းရဲဆံုးျဖစ္ခဲ့တာ မဟုတ္လားဗ်ာ။

ဦးေန၀င္းၿပီး ေနာက္တက္လာတဲ့ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ လက္ထက္က်ေတာ့ ဘာစနစ္ကို က်င့္သံုးသလဲ။ ငါ့ျမင္းငါစိုင္း၊ စစ္ကိုင္းေရာက္ေရာက္ ဆိုတဲ့စနစ္ကုိ က်င့္သံုးၾကတာပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ အခု ဘယ္အေျခဆုိက္ေနတယ္ ဆုိတာ ဦးျမင့္ေဆြ သိပါတယ္။

အဂၤလန္ဆိုတာ ကမၻာ့ေျမပံုေပၚမွာ ဇီးရြက္ေလာက္ကေလးရိွတဲ့တိုင္းျပည္ ေသးေသးေလးေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ ဘာ့ေၾကာင့္ သူ႔ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာႀကီးတဲ့ အိႏိၵယႏိုင္ငံကို ရာစုႏွစ္တစ္ခုေလာက္ထိ သိမ္းပုိက္အုပ္ခ်ဳပ္ထားႏိုင္ခဲ့သလဲ။ သူ႔ထက္ အင္မတန္ႀကီးတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ရာစုႏွစ္ ထက္၀က္ေလာက္ သိမ္းပိုက္ထားႏိုင္ခဲ့သလဲ။ ျမန္မာႏိုင္ငံကို လာအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ ၿဗိတိသွ်အရာရိွ ဘယ္ေလာက္ရိွမယ္ ထင္ပါသလဲ။ လက္တစ္ဆုပ္ေလာက္ရိွတဲ့ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးနည္းနည္းကေလးနဲ႔ ေနမ၀င္အင္ပါယာႀကီး တစ္ခုလံုးကို ဘယ္လို အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သလဲ။

စနစ္နဲ႔ခင္ဗ်။ စနစ္နဲ႔အုပ္ခ်ဳပ္တာ။ လူနဲ႔အုပ္ခ်ဳပ္တာမဟုတ္ဘူး။

အဲသေလာက္ဆို အဲဒီစနစ္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းသလဲဆိုတာ ဦးျမင့္ေဆြ နည္းနည္းေလာက္ ရိပ္မိေလာက္ပါၿပီ။ ဒါျဖင့္ အဲဒီစနစ္ကို ဘယ္သူေတြ ေရးခဲ့သလဲ။ အင္မတန္ ေတာ္တည့္ထက္ျမက္သူေတြ ေရးတယ္ဆိုတာ ယံုမွားသံသယမရိွႏိုင္ပါဘူးဗ်ာ။ “ေရဘူးေပါက္တာမလိုခ်င္ဘူး။ ေရပါတာပဲလိုခ်င္တယ္” ဆိုတာေလာက္သိတဲ့ ဦးေဏွာက္ေတြနဲ႔ ေရးရင္ အဲသေလာက္ ေကာင္းမြန္တဲ့ စနစ္တစ္ခု ထြက္လာလိမ့္မယ္လို႔ ဦးျမင့္ေဆြ ထင္ပါသလား။

စနစ္ကိုလူကေရးတာမွန္ေပမဲ့ အဲဒီစနစ္ကို ေရးတဲ့သူဟာ ေကာင္းတဲ့၊ ေတာ္တဲ့၊ ႏိုင္ငံ့အေပၚလည္း ေစတနာထားတဲ့ (Competent Person = Knowledge + Skill + Attitude) သူေတြ ေရးမွ ေကာင္းတဲ့စနစ္ျဖစ္မွာေပါ့ဗ်ာ။ “ကြ်န္ေတာ္သာ ေနာက္ထပ္ ၅ ႏွစ္ေလာက္အုပ္ခ်ဳပ္ရရင္ စင္ကာပူလို ျဖစ္ရေစ့မယ္” လို႔ အရူးခ်ီးပန္းေလွ်ာက္ေျပာေနတဲ့သူေတြက ေကာင္းမြန္တဲ့စနစ္တစ္ခု ေရးႏိုင္လိမ့္မယ္လုိ႔ ဦးျမင့္ေဆြ ထင္ပါသလား။

ေနာက္တစ္ခ်က္ -

၂။ ((ဘယ္သူမွေမြးလာကတည္းက အစိုးရျဖစ္ရမယ္။ သခင္ျဖစ္ရမယ္။ က်ြန္ျဖစ္ရမယ္ဆိုၿပီး နဖူးတံဆိပ္အကပ္ခံေမြးလာတာ မဟုတ္ဘူးဗ်။ အမိႈက္စည္းကမ္းမယ့္မပစ္တာ တန္းစီတာ တဦးနဲ႕တဦးကူညီတာ ေလးစားတာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္စာႀကိဳးစားတာ က်န္းမာေရးလုပ္တာ က်န္းမာတဲ့အစာစားတာ တဦးနဲ႕ဦးအေႏွာက္အယွက္မျဖစ္ေအာင္ ေနတာစသည္ျဖင္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္လုပ္လို႕ရေသာ အလုပ္ေပါင္းမ်ားစြာရွိရဲ႕နဲ႕တစိပ္ရွိ အစိုးရအစိုးရဆိုတာလုပ္မေနၾကဘို႕ က်ေနာ္တို႕လူ႕
အဖြဲ႕အစည္းကိုေမတၱာရပ္ခံတာပါ။ အစိုးရဆိုတဲ့ကိစၥနဲ႕ပတ္သက္လို႕ကိုယ့္ဟာကိုယ္ဒုကၡေရာက္မယ့္နည္းေရာ သူတို႕ဒုကၡေရာက္မယ့္နည္းေရာအားမေပးပါဘူး။ သူႏိုင္ကိုယ္ႏိုင္ win-win နည္းဘဲသံုးေစျခင္တယ္။ လူေတြအားလံုးအစြဲေတြ တဏွာမာနေတြေၾကာင့္ဒိ႒ိျဖစ္ၿပီး ဒုကၡေရာက္ၾကတာ။ ေဆးလိပ္စြဲ ေဆးစြဲ အရက္စြဲ ေလာင္းကစားစြဲ အေပ်ာ္အပါးစြဲ။ စြဲမိရင္မွားမွန္းသိေတာင္မျဖတ္ႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး။ အဲဒီလိုမ်ိဳးေတြထဲမွာမွ အာဏာစြဲစည္းစိမ္စြဲေတြက အဆိုးဆံုးေတြပါ။
လြယ္လြယ္နဲ႕ျဖတ္ဖို႕ စြန္႕လႊတ္ဖို႕ခက္ေနပါၿပီ။ ဒီလိုအာဏာေတြစည္းစိမ္ေတြအေပၚမွာ သာယာျခင္းမကသာယာေန
ၾကတဲ့အတြက္ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားေတြျဗဟၼစိုရ္တရားေတြေပ်ာက္ေနပါၿပီ။) - ဆိုတာ ဆက္ေျပာပါမယ္။

လူဟာ ေမြးလာကတည္းက အစိုးအေနနဲ႔ေမြးလာတာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ဦးျမင့္ေဆြလို လူႀကီးမေျပာနဲ႔။ မေန႔တစ္ေန႔ကမွ ကိုရင္၀တ္ကထြက္လာတဲ့ ၈ ႏွစ္သား ကြ်န္ေတာ့္သားေတာင္ သိပါတယ္ဗ်ား။

ကြ်န္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္ကလူေတြ အဲသလို စည္းကမ္းမဲ့၊ ပညာမဲ့၊ အရက္သမား ဘိန္းသမားေတြျဖစ္ေအာင္ ဦးေန၀င္းကစလို႔ အဆက္ဆက္ေသာ စစ္အာဏာရွင္ေတြက ဖ်က္ဆီးခဲ့တယ္ဆုိတာ ဦးျမင့္ေဆြမသိတာမ်ား အံ့ၾသကုန္ႏိုင္ဘြယ္ပါဘဲ ခင္ဗ်ာ။ ကေလးေတြေျပာတာဆို ထားပါေတာ့။ အခု ဦးျမင့္ေဆြလို လူႀကီးတစ္ေယာက္က အဲဒါကိုမသိဘူးဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ရွင္းျပရ တာေပါ့ဗ်ာ။

ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔တုိင္းျပည္က လူေတြေရာ (အားလံုးေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ)။ ခု ေက်ာင္းသားေလးေတြေရာကို အျပစ္မျမင္ပါဘူး။ သူတို႔ (ကြ်န္ေတာ္တို႔) ဟာ စနစ္ဆိုးရဲ့ သားေကာင္ေတြပါ။ တိုင္းျပည္ကို စနစ္တက် ရစရာမရိွေအာင္ ဖ်က္ဆီးခဲ့တဲ့ (ခု ခ်ိပ္ထဘီ၀တ္ေတြအပါအ၀င္) အာဏာရွင္ေတြသာ အဓိက တရားခံပါ။

ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဦးသန္႔ဆုိတာ ဘယ္က ထြက္တာပါလဲ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အင္မတန္ေတာ္တဲ့ လူေတြ အမ်ားႀကီး ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ အခုလည္း ရိွပါတယ္။ ခင္ဗ်ားသိခ်င္တယ္ဆို ကြ်န္ေတာ္ စာရင္းလုပ္ေပးမယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အခုအလုပ္လုပ္ေနတဲ့ စင္ကာပူမွာကိုပဲ ကုမၸဏီ ဒါရိုက္တာ ျဖစ္ေနတဲ့သူေတြ၊ မန္ေနဂ်ာေတြ၊ အႀကံေပးအရာရိွေတြ။ ကုန္ကုန္ေျပာမယ္ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ့္လို ပမႊား၊ ငခြ်တ္ေတာင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကုမၸဏီမွာ၊ ခုလုပ္ေနတဲ့ ပေရာဂ်က္မွာ Safety နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ကြ်န္ေတာ္အႀကီးဆံုးပဲ။ ၾကြားတယ္လို႔ ထင္ခ်င္ထင္ေပါ့ဗ်ာ။ Safe မျဖစ္တဲ့အလုပ္ဆို ကြ်န္ေတာ္ခ်က္ခ်င္းရပ္ခိုင္းလို႔ရတယ္။ Safety မလိုက္နာတဲ့သူဆို ဘာေကာင္ႀကီးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဆိုဒ္ထဲကေန ဦးစြန္းဖုတ္ ဆဲြထုတ္လို႔ရတယ္။ အဲဒါ ကြ်န္ေတာ့္လို႔ အလယ္အလတ္တန္းစား ျမန္မာတစ္ေယာက္ရဲ့ စင္ကာပူက အဆင့္အတန္း။ ဦးျမင့္ေဆြမယံုဘူးဆို ကြ်န္ေတာ္ ေလယာဥ္လက္မွတ္ ၀ယ္ပို႔လိုက္မယ္။ ဗီဇာေလွ်ာက္ေပးမယ္။ လာခဲ့ပါ။ ကြ်န္ေတာ့္ဆိုဒ္ထဲ လိုက္ျပမယ္။ အဲဒါ အလယ္အလတ္တန္းစား ျမန္မာတစ္ေယာက္ပါ။ ကြ်န္ေတာ့္ထက္ရာထူးႀကီးတဲ့၊ အေျခအေနျမင့္တဲ့၊ လခ ေကာင္းတဲ့သူေတြ စင္ကာပူမွာ ရိုက္သတ္လို႔ မကုန္ဘူး။

ဒါေပမဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဘာျဖစ္လို႔ ဦးျမင့္ေဆြေျပာသလို လူေတြတန္းမစီၾကတာ၊ အမိႈက္ပစ္ေတြပစ္တာ၊ ေလာ္ႀကီးေတြနဲ႔ အသားကုန္ဖြင့္တာ၊ ကားေတြဆိုလည္း ေက်ာ္ခ်င္သလို ေက်ာ္တာ ျဖစ္ေနသလဲ တဲ့။

နံပါတ္ (၁) သူတို႔ အာဏာတည္ၿမဲေရးအတြက္ လူေတြကို ပညာတတ္ေတြမျဖစ္ေတာ့ေအာင္၊ စဥ္းစားေတြးေခၚတတ္တဲ့ အသိဉာဏ္ေတြ မရေတာ့ေအာင္ ပညာေရးကို တစ္စစီေခ်မႈန္းလိုက္တယ္။ ခ်ိဳးဖ်က္လိုက္တယ္။ ေခ်မႊလိုက္တယ္။ ဖ်က္ဆီးလိုက္တယ္။

နံပါတ္ (၂) တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးကို ဦးစားမေပးဘဲ လူေတြကို စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့လူေတြျဖစ္ေအာင္ ေနခ်င္သလိုေန၊ လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ခြင့္ေပးထားတယ္။ အဲဒီေတာ့ လူေတြဟာ အလုိလိုေနရင္း စည္းကမ္းမဲ့တဲ့သူေတြ ျဖစ္သြားတယ္။ ကေလကေခ်ေတြ ျဖစ္သြားတယ္။ ဗလခ်ီးနမ္းလူေတြ ျဖစ္သြားတယ္။

နံပါတ္ (၃) လူေတြအတြက္ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းေတြ ဖန္တီးမေပးဘူး။ လူေတြဟာ လုပ္စရာမရိွေတာ့ လမ္းေဘး ေရာက္ကုန္တယ္။ လဖက္ရည္ဆိုင္ေရာက္ကုန္တယ္။ အရက္ဆိုင္ ေရာက္ကုန္တယ္။ ႏွစ္လံုး သံုးလံုးထိုးတတ္လာတယ္။ အဲသလိုနဲ႔ ေလရာကလြင့္၊ လြင့္ရာကေန လံုးလံုးပ်က္တဲ့အေျခ ဆိုက္သြားတယ္။ လူပ်င္းေတြ ျဖစ္လာတယ္။

နံပါတ္ (၄) အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈကို ပိုးေမြးသလိုေမြးထားၿပီး ၀န္ထမ္းေလာကႀကီးတစ္ခုလံုးကို ဖ်က္ဆီးလိုက္တယ္။

ကြ်န္ေတာ္ရန္ကုန္ျပန္ေတာ့ လမ္းကူးဘို႔ လူကူးမ်ဥ္းၾကားလိုက္ရွာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေနတာ ျပည္ရိပ္မြန္မွာ။ စုိက္ပ်ိဳးေရး မွတ္တိုင္ကဆင္းၿပီး အဆညေရွ့မွာလုပ္ထားတဲ့ လူကူးမ်ဥ္းၾကားကေန ကူးဘို႔ႀကံတယ္။ အဲဒီလူကူးမ်ဥ္းၾကားမွာ ကားဆို တစ္စီးမွ ရပ္မေပးဘူးဗ်ာ။ တ၀ီး၀ီးေမာင္းေနတဲ့ကားေတြၾကားထဲက အတင္းျဖတ္ကူးရတာပဲ။

ေနာက္ၿပီး စင္ကာပူေနတာၾကာေတာ့ အက်င့္ျဖစ္ေနလို႔ အမိႈက္ကို ေတြ႔ကရာမပစ္တတ္လို႔ အမိႈက္ပစ္စရာ ေနရာရွာတယ္။ တစ္ေနရာမွ တူတူတန္တန္ အမိႈက္ပံုးမေတြ႔ခဲ့ဘူး။ ဒါဆို အဲဒီအမိႈက္ကို ေတြ႔ကရာမပစ္လို႔ ဘယ္သြားပစ္မတံုးဗ်ာ။

ေသးမေပါက္ရတဲ့။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔လယ္မွာ ေရးထားတယ္။ အဲဒီေနရာမွာ ေသးမေပါက္ရရင္ ဘယ္ေနရာသြားေပါက္မလဲ။ ေသးေပါက္စရာေနရာ လြယ္လြယ္ကူကူရိွသလား။

လူေတြ စည္းကမ္းမရိွဘူး။ စည္းကမ္းမရိွဘူးနဲ႔၊ စည္းကမ္းမရိွတာသာ အျပစ္ဖို႔ေနတယ္။ စည္းကမ္းရိွခ်င္လာေအာင္ ပံ့ပိုးေပးဘုိ႔ ဘယ္သူစိတ္ကူးပါသလဲ။

လူေတြကို လူေနမႈအဆင့္ျမင့္လာေအာင္၊ စည္းကမ္းရိွလာေအာင္ လုပ္ေပးရာမွာ အဓိက က ပညာေရးဗ်။ လူေတြကို ေတြးတတ္ ေခၚတတ္၊ စဥ္းစားတတ္တဲ့ တကယ့္ပညာတတ္ေတြ ျဖစ္ေအာင္ သင္ေပးဘုိ႔လိုတယ္။ အဲဒါဟာ ေက်ာင္းသင္ပညာေရးကေန စတာဘဲ။ အခု ျမန္မာႏိုင္ငံကေက်ာင္းေတြမွာ သင္ေနတဲ့ပညာေရးဟာ အင္မတန္ေကာင္းလွခ်ည့္လို႔ ဦးျမင့္ေဆြ ထင္သလား။ ကေလးေတြ ေက်ာင္းကထြက္လာၿပီး ဘာမွမတတ္တာ အဲဒီကေလးေတြ ေသာက္သံုးမက်လို႔ လို႔ ဦးျမင့္ေဆြ ထင္သလား။

လူမေျပာနဲ႔၊ ေခြးေတာင္ အဆင့္ျမင့္ျမင့္ထားရင္ အဆင့္အတန္းျမင့္ျမင့္ ေနတတ္တယ္။ ေခြးေတြ လူသြားတဲ့အိမ္သာမွာ ရႉးရႉး သြားေပါက္ၿပီး ေရဆဲြခ်ခဲ့တဲ့ ဗီဒီယိုေတြ ေဖ့စ္ဘုတ္မွာ ဦးျမင့္ေဆြ ၾကည့္ဖူးသလား။ မၾကည့္ဖူးရင္ ရွာၾကည့္ဗ်ာ။

ေခြးကတက္မွာထားတဲ့ ေခြးဟာ ေခြးကတက္က စိတ္ဓာတ္ေလာက္ရိွတယ္။ အိမ္ေပၚမွာ က်က်နနထားတဲ့ ေခြးဟာ သူ႔အဆင့္ သူသိတယ္။ အိမ္ေပၚမွာ လူလိုေနတတ္တယ္။ အဲဒါ တိရစၦာန္။ လူမဟုတ္ေသးဘူး။

အခုေတာ့ တကၠသိုလ္ေတြကို ေတာေတြပို႔ပစ္ၿပီး ကေလးေတြကို ရြာေတြမွာထားတယ္။ ရြာမွာေနရတဲ့ ရြာသားေတြ ေနတာထိုင္တာ လုပ္တာကိုင္တာ ေျပာတာဆိုတာကိုပဲ ျမင္၊ ၾကားေနရတဲ့ ကေလးေတြဟာ ရြာသားအဆင့္ေလာက္ပဲ ရိွေတာ့ မေပါ့ဗ်ာ။ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားဆိုတာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားလို ထားရတယ္ဗ်။ ေလးစားရတယ္ဗ်။ အထင္ႀကီးရတယ္ဗ်။ ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးရတယ္ဗ်။

ခုေတာ့ ဘယ့္ႏွယ္ကြယ္။ ကေလးေတြကို ေတာပို႔ၿပီး ဖ်က္ဆီးပစ္တယ္။ က်ဳပ္ျဖင့္ ရင္နာလို႔မဆံုးဘူး။ သူတို႔သားသမီးေတြေတာ့ ႏိုင္ငံျခားပို႔ၿပီး ပညာသင္ခိုင္းတယ္။ ေတာက္၊ ရာဇ၀င္ရိုင္းလုိက္ေလ။

အဲဒီတကၠသုိလ္တက္တဲ့အထဲမွာ ခင္ဗ်ား သားသမီးေတြေရာ ပါသလားမသိဘူး။ ပါတယ္ဆိုရင္ သူတုိ႔ ဘယ္လိုေနရစားရတယ္။ ဘယ္သူေတြနဲ႔ ေပါင္းရသင္းရတယ္။ သူတို႔ ဘယ္လိုေတြးၾကေခၚၾကတယ္ ဆိုတာ နည္းနည္းေလာက္ ေမးၾကည့္စမ္းပါဗ်ာ။

ကြ်န္ေတာ္လက္ရိွေနထိုင္တဲ့ စင္ကာပူအေၾကာင္း နည္းနည္းေျပာျပပါမယ္။

ဦးျမင့္ေဆြ (လီကြမ္ယုရဲ့ တတိယကမၻာမွ ပထမကမၻာသို႔) ကို ဖတ္ဖူးလိမ့္မယ္လို႔ယူဆပါတယ္။ မဖတ္ဖူးေသးရင္ ဆရာဟိန္းလတ္ ဘာသာျပန္ထားတာရိွတယ္။ နက္ျဖန္ သြား၀ယ္ဖတ္ေခ်ဗ်ာ။

လီကြမ္ယုတို႔ စင္ကာပူကုိ စထူေထာင္ေတာ့ အထပ္ျမင့္တိုက္ေတြ ေဆာက္ေပးတယ္။ ခုမွ ေတာင္ယာထဲကေန တုိက္ေပၚ ေရာက္လာတဲ့ သူ႔ႏိုင္ငံသားေတြက ေလွခါးေတြေပၚမွာ ၀က္ေတြေက်ာင္းတယ္။ တုိက္ခန္းေတြမွာ ၾကက္ေတြ တေကာ္ေကာ္နဲ႔။ သူတို႔လည္း အသည္းအသန္ လုပ္ယူရတာပဲ။ ဒါေပမဲ့ တကယ္လုပ္တဲ့အခါက်ေတာ့ တကယ္ျဖစ္တာပဲ။

ဦးျမင့္ေဆြေျပာသလို သူတို႔လည္း ေမြးကတည္းက စည္းကမ္းႀကီး လည္ပင္းခ်ိတ္ေမြးလာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ စည္းကမ္းရိွတဲ့ လူအဖဲြ႔အစည္းထဲ ေနရတဲ့အခါက်ေတာ့ ေအာ္တိုမက္တစ္ စည္းကမ္းရိွသြားသေပါ့ဗ်ာ။

ဗမာျပည္ကလာခဲ့တဲ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လည္း စင္ကာပူမွာ အမ်ားတန္းစီသလို တန္းစီတာပါဘဲဗ်။ အဲဒါ အစိုးရေကာင္းလို႔ တိုင္းျပည္ေကာင္းတယ္၊ တုိင္းျပည္ေကာင္းလို႔ ႏိုင္ငံသားေတြလည္း ေကာင္းတဲ့ႏိုင္ငံသားေတြ ျဖစ္တယ္၊ အဲဒီအသိုင္းအ၀ိုင္းထဲ ေရာက္သြားတဲ့ ျမန္မာျပည္မွာႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့ ကြ်ႏ္ုပ္ ငေအးၿငိမ္းလည္းပဲ စင္ကာပူေရာက္ေတာ့ တန္းစီျဖစ္သြားတာပဲဗ်။ အဲဒါဟာ လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းက အလိုလို သြန္သင္ေပးသြားတာပဲ။ အေရးႀကီးတာက အဆင့္ျမင့္တဲ့ လူေနမႈပတ္၀န္းက်င္ကုိ ဖန္တီးေပးဘို႔ပဲ။ ေၾကြျပားေျပာင္ေျပာင္ေပၚ ေတာ္ရံုတန္ရံုလူ ကြမ္းတံေတြးေထြးသြားပါ့မလားဗ်ာ။ လူတကာကမွ တန္းမစီဘဲ ဘယ့္ႏွာလုပ္ တစ္ေယာက္တည္းက တန္းစီမတံုး။ ခင္ဗ်ားႏွယ္။

စင္ကာပူကိုလည္း ေကာင္းလြန္းလွၿပီ မထင္ပါနဲ႔။ စင္ကာပူႏိုင္ငံ ဒီေလာက္ သန္႔ရွင္းသပ္ယပ္ လွပေနတာ အင္မတန္႔ကို စနစ္ ေကာင္းလြန္းလို႔၊ အစိုးရက ႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္း လုပ္လြန္းလို႔ပါဗ်ာ။ ဓာတ္ေလွခါးထဲမွာ အေအးဘူးေတြ၊ သတင္းစာေတြ၊ တစ္ရႈးေတြ ပစ္သြားတာ မၾကာမၾကာေတ႔ြပါ့။ ထိုင္ခံုေတြမွာ စားေသာက္ၿပီး အမိႈက္ေတြကို ဒီအတိုင္း ပစ္သြားတာပဲ။

ဒါေပမဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံလိုေတာ့ မဟုတ္ဘူးဗ်။ ရန္ကုန္မွာ ကြမ္းမစားရ၊ ဒဏ္ေငြ ၅၀၀ ဆို စာလာကပ္သြား။ စားလည္း ဘာမွ မျဖစ္ဘူး။ ဘယ္သူမွလည္း အေရးမယူဘူး။ အေရးယူတဲ့သူကလည္း ရိုက္သြားတဲ့ဒဏ္ေငြကို အိပ္ကပ္ထဲ ထည့္သြားတာပဲ။ ေနာက္ၿပီး အဲဒီ ကြမ္းမစားရ ဆိုတာႀကီးလည္း တစ္ပတ္မခံဘူး ပ်က္သြားတာပဲ။ အဲဒါ ဘာလုပ္တာလဲဗ်ာ။

စင္ကာပူမွာ ဒဏ္ရိုက္တာ ခင္ဗ်ားကို ေျပာျပဦးမယ္။

သူတု႔ိက ဒဏ္ရိုက္ရင္ ပိုက္ဆံေတာင္းၿပီး အိပ္ထဲထည့္သြားတာ မဟုတ္ဘူးခင္ဗ်။ ျဖတ္ပိုင္းေပးသြားၿပီး အဲဒီျဖတ္ပိုင္းထဲမွာ ပါတဲ့အတိုင္း သြားေဆာင္ရတာ။ ေဆာင္လိုက္တဲ့အခါ အဲဒီပိုက္ဆံက အစိုးရဘဏ္ထဲ တုိက္ရိုက္ေရာက္သြားတာ။ ကဲ။ တကယ္ မိရင္လည္း တကယ္ေဆာ္သေပါ့ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ အခုလုပ္ေနတဲ့ ပေရာဂ်က္မွာေတာင္ ဒဏ္ေငြေဆာင္ရတာ စင္ကာပူေဒၚလာ ၇ ေသာင္းရိွသြားၿပီ။ ပေရာဂ်က္လုပ္တာမွ တစ္ႏွစ္မျပည့္ေသးဘူး။

ၿပီးခဲ့တဲ့လက ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆိုဒ္က ထိုင္းအလုပ္သမားတစ္ေယာက္ မရီနာေဘမွာ ငါးသြားမွ်ားလို႔ ဒဏ္ေငြ ၅၀ ေဆာင္လုိက္ရ တယ္။ ဒဏ္ေငြက ထံုးစံအတိုင္း ျဖတ္ပိုင္းနဲ႔ဆိုေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိလို႔ က်ဳပ္ဘဲ အင္တာနက္ကေန ေဆာင္ေပးလုိက္တယ္။

ေနာက္ၿပီး ကုလားေလးတစ္ေယာက္လည္း မႏွစ္က ၾသခ်တ္မွာ အမိႈက္ပစ္လို႔ ဒဏ္ေငြ ၂၀၀ ေဆာင္လုိက္ရေသးတယ္။

((လူေတြက ကိုယ္လုပ္စရာရိွတာေတာ့ မလုပ္ဘူး။ ထစ္ကနဲရိွ အစိုးရခ်ည္း အျပစ္ပံုခ်ေနတယ္)) . . .  တဲ့။

အစိုးရေသာက္သံုးမက်လို႔ အစိုးရကို အျပစ္ပံုခ်တာေပါ့ဗ်။ သူတို႔လုပ္ခဲ့လို႔ က်ဳပ္တို႔တိုင္းျပည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေျပာတဲ့ ဖာႏိုင္ငံျဖစ္ေနၿပီ။ အာဆီယံ ၁၀ ႏိုင္ငံမွာ စင္ကာပူလာဘို႔  ဗီဇာေလွ်ာက္ရတာ ျမန္မာႏိုင္ငံဘဲရိွတယ္ဆိုတာ ခင္ဗ်ားသိရဲ့လား။ တိုင္းျပည္က ဘာထြက္ကုန္မွ ထုတ္မေရာင္းႏိုင္ဘဲ ရိွသမွ်သယံဇာတေတြကို သူ႔ရို႔အေဖဆီက အေမြရတဲ့အတိုင္း ထုတ္ေရာင္းေနတာ အဲဒီ အစိုးရကို ေသာက္သံုးက်တယ္လုိ႔ ခင္ဗ်ားက ထင္ေနေသးတာလား။

ေတာ္ၿပီဗ်ာ။ စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ေရးလုိက္တာ အခုေတာင္ ၁၀ နာရီခဲြေတာ့မယ္။

ဒါမွမေက်နပ္ေသးလို႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေဆြးေႏြးခ်င္သပဆို ေဟာဒီမွာ ကြ်န္ေတာ့္ဖံုးနံပါတ္နဲ႔ email လိပ္စာ။

Tel (Sing): 9730 3027

email: aye475@gmail.com

ေအးၿငိမ္း

၉ ဇြန္၊ ၂၀၁၅။ ည ၁၀း၂၅ နာရီ