ECC Life @ Pular Ular VI

(၆)

Cisco to All IC, Cisco to All IC, CAT 1 is now in place, I repeat again, CAT - 1 - is - now - in - place, please acknowledge!!!
Penta Ocean acknowledge.... Shimizu acknowledge.... Hiap Seng acknowledge.... Grootint acknowledge..... Hai Lek acknowledge..... Leads Engineering acknowledge..... xxxx acknowledge......
စင္ကာပူသည္ ကမၻာ့ မိုးႀကိဳး အပစ္ဆံုးႏိုင္ငံမ်ားထဲတြင္ တစ္ႏုိင္ငံ အပါအ၀င္ျဖစ္၏။ ယခင္က မိုးရြာေနသည့္ တိုင္ စစ္သင္တန္းဆင္းရသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ၃ ႏွစ္ခန္႔ကမူ မိုးရြာထဲတြင္ စစ္ခ်ီတက္ေနေသာ ယမေန စစ္သား ကေလး ကို မိုးႀကိဳးပစ္ခ်လိုက္ရာ မိုးရြာလွ်င္ စစ္ခ်ီတက္ျခင္း မျပဳရ ဟု အမိန္႔ ထုတ္လိုက္ရ ပါသတည္း။ ဆန္းပါေပ့။
ထို႔အတူ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ ပူလာ အူလာသည္လည္း ယခုမွ တည္ေဆာက္ဆဲ စက္ရံုျဖစ္ရကား အေဆာက္အဦး ႀကီးႀကီးမားမား သိပ္မရိွေသး။ သို႔အတြက္ မိုးႀကိဳး အႏၱရာယ္ စိုးရိမ္ရသည္။ မိုးရြာေနတံုး အလုပ္လုပ္ခိုင္းလို႔ မေတာ္ မိုး ႀကိဳးပစ္ခ်လိုက္လွ်င္ MOM မွ ေကာင္းေကာင္း ေထာင္းလိမ့္မည္။ သို႔ အတြက္ Cisco ရဲမ်ားတြင္ မိုးႀကိဳးတိုင္း ကိရိယာ ေလး ရိွသည္။ ေကာင္းကင္မွ ဂိ်မ္းဂိ်မ္း ဂိ်မ္းဂိ်မ္း ဆိုၿပီး ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ ဘုိးသိၾကား စိတ္ဆိုးၿပီ ဆိုလွ်င္ အထက္ပါ အတိုင္း ေၾကျငာသံကို ေရဒီယိုမ်ားမွ ၾကားရလိမ့္မည္။
CAT 1 ဆိုသည္မွာ မိုးႀကိဳးအႏၱရာယ္ ရိွသည္။ မည္သူမွ် အျပင္မထြက္ရ။ အားလံုး မိုးႀကိဳးလဲႊ တပ္ဆင္ ထားေသာ အေဆာက္ အဦမ်ားထဲတြင္ ေနပါ ဟု အဓိပၸါယ္ ရ၏။ ခဏေလး အစ္ကို႔၊ ကြ်န္ေတာ္ canteen ထဲ သြားျပ ေစဦး ဟု ေခါင္းမမာ ပါႏွင့္။ ရဲ ဖမ္းၿပီ ဆိုပါက အနည္းဆံုး အိမ္သာေတာ့ ေဆးရမည္ ျဖစ္၏။ ဟုတ္ပါသည္။ CAT 1 condition အတြင္း လမ္းသလား ေနသူမ်ားကို ရဲကဖမ္းၿပီး ကဒ္ သိမ္းၿပီး ၀မ္နင္ ေပးလွ်င္ေပး။ မေပးလွ်င္ အိမ္သာ ေဆးခိုင္းပါသည္။ ကုသိုလ္ လိုခ်င္သူမ်ား လမ္းသလားၾကပါေလ။
ေနာက္ၿပီး ထမင္းစားခ်ိန္ကို သူ႔ ကုမၸဏီႏွင့္ သူ အခ်ိန္ခဲြထားသည္။ ဘယ္ ကုမၸဏီ က ၁၁ နာရီကေန ၁၂ နာရီ။ ဘယ္ ကုမၸဏီ ကေတာ့ျဖင့္ ၁၂ နာရီကေန ၁ နာရီ။ သတ္မွတ္ထားေသာ အခ်ိန္တြင္ သြားစားရသည္။ ထံုးစံ အတိုင္း canteen အေပါက္၀တြင္ ကိုေရႊရဲတို႔ ေစာင့္ေနပါ၏။ ကိုယ့္ အခ်ိန္မဟုတ္ပဲ သြားစားလွ်င္ ဒါဏ္ေငြ ၁၀၀ တပ္ရိုက္ ပါ၏။ ထမင္း တစ္နပ္လွ်င္ ၁၀၀ ေပး စားရမည္မွာ မတန္လွပါ။ မစြန္႔စား ပါေလႏွင့္။
ထိုမွ် မကေသး။ canteen ၀င္ခ်ိန္ကိုလည္း ကန္႔သတ္ထားပါ၏။ အခ်ိန္မဟုတ္ပဲ ေတာ့ မသြားလိုက္ေလ ႏွင့္။ ဂန္႔သြားမည္ ျဖစ္ပါ၏။ သို႔ပင္ ျဖစ္ပါေသာ္လည္း အခ်ိန္က်၍ သြားစားၿပီ ဆိုပါက အားလံုး တစ္ခ်ိန္ထဲ လာသည္ ျဖစ္ရာ တန္းစီ ေပေတာ့ နာရီ၀က္။
Canteen ေလးခု ရိွ၏။ တရုပ္ဆိုင္၊ မြတ္ဆလင္ဆိုင္၊ ကုလားဆိုင္ စသျဖင့္ ျဖစ္၏။ မ်ားေသာ အားျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္ ေတြ႔ရသည္မွာ ကုလားဆိုင္တြင္ လူပိုမ်ားၿပီး တရုပ္ဆိုင္တြင္ လူရွင္းတတ္ပါသည္။ သည္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ က အနည္းငယ္ ေနာက္က် သြားကာ လူရွင္းေသာ တရုပ္ဆိုင္တြင္ စားေလ့ ရိွပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဘာကို ဘယ္လို စားလိုက္ရမွန္း မသိပါ။ ဗိုက္ျပည့္ ၿပီးတာပဲ ဟု သေဘာပိုက္ကာ စားရပါသည္။ ကုလားစာကေတာ့ ဟုတ္သည္ ျဖစ္ေစ၊ မဟုတ္သည္ ျဖစ္ေစ။ အန႔ံ ျပင္းတာ တေၾကာင္း၊ ပူပူ စပ္စပ္ ဟင္းမ်ား ျဖစ္သည္ တေၾကာင္း ေၾကာင့္ နည္းနည္း ေတာ္ေသးသည္ ဟု ဆိုရမလား မသိ။ ကုလားစာကေတာ့ ပူတာ စပ္တာ နံတာ မွန္သမွ် အကုန္ထည့္ ထားသည္။ နာနတ္ပြင့္၊ နံနံေစ့၊ ေလးညွင္းပြင့္၊ သစ္ၾကမ္းပိုးေခါက္၊ ကရေ၀းရြက္၊ ပ်ဥ္းေတာ္သိမ္။ ဘာက်န္ေသးတံုး အကုန္ ထည့္၏။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ကုလားစာ မၾကာခဏ စားေလ့ ရိွ၏။ မ်ားေသာ အားျဖင့္ တစ္နာရီ ထိုးခါနီး အားလံုး စားၿပီးခ်ိန္၊ လူရွင္းၿပီဆိုမွ သြားစားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
မ်ားေသာအားျဖင့္ Project မ်ားမွ canteen မ်ားမွာ အစားအေသာက္ ေစ်းသက္သာေလ့ ရိွပါသည္။ ခု သည္မွာလည္း အသီးအရြက္ ႏွစ္မ်ိဳးႏွင့္ စားလွ်င္ ၁ က်ပ္ ၈၀၊ ၂ က်ပ္။ အသီးအရြက္ တစ္မ်ိဳးႏွင့္ ၾကက္သား ႏွင့္ ဆိုလွ်င္ ၂ က်ပ္ ၂၀၊ ၂ က်ပ္ ၃၀။ အသီးအရြက္ တစ္မိ်ဳး + ဆိတ္သား ႏွင့္ ဆုိလွ်င္ ၂ က်ပ္ ၈၀။ အသီးအရြက္ ၂ မိ်ဳး + အသားတစ္မ်ိဳး ဆိုလွ်င္ ၃ က်ပ္ ၂၀၊ ၃ က်ပ္ ခဲြ။ အျပင္ဆိုင္မ်ားထက္ စာလွ်င္ ေစ်းသက္သာသည္ ဟု ဆိုရပါမည္။
သူတို႔ထည့္ေပးေသာ ဟင္းမ်ားမွာ မ်ားသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ့္ အဖို႔ေတာ့ အသီးအရြက္ တစ္မ်ိဳး၊ အသားတစ္မိ်ဳး ဆိုလွ်င္ လံုေလာက္ ပါသည္။ မ်ားေသာ အားျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္က အသီးအရြက္ မ်ားသာ စားေလ့ရိွ၏။ curry powder မ်ား နင္းကန္ ထည့္ခ်က္ထားေသာ သူတို႔ အသားဟင္း မ်ားကို ကြ်န္ေတာ္ မႀကိဳက္ပါ။ တစ္ခါတေလ ေတာ့ curry chicken၊ တခါတေလ ငါးေၾကာ္ စားပါသည္။
ကုလားဆိုင္တြင္ ခ်ာပါတီ၊ ရိုတီ ပရာတာ စသည္တို႔ ရပါ၏။ မဆိုးပါ။ ကြ်န္ေတာ္က အစားနည္းသူ ျဖစ္ရာ တစ္ခါက ၾကက္ဥပလာတာ ႏွစ္ခ်ပ္ကို ၾကက္သားႏွင့္ မွာစားရာ မနည္း ကုန္ေအာင္ စားလိုက္ရပါသည္။ ၾကက္သား ခ်က္ထားပံု မွာလည္း မဆိုးပါ။ ဗမာ အၾကိဳက္ ခပ္စပ္စပ္ေလး ျဖစ္ပါ၏။ ထို႔ျပင္ အဆာေျပစားရန္ ဆမူဆာ၊ ငွက္ေပ်ာသီးမံု႔၊ အာလူးပူတီ စသည္တုိ႔လည္း ရပါေသးသည္။ တရုပ္ဆိုင္မ်ား တြင္ေတာ့ ပဲႏွင့္ လုပ္ထားေသာ စြပ္ျပဳတ္ ရပါ၏။ သူလည္း သိပ္မဆိုးပါ။ ေသာက္လို႔ ေကာင္းပါသည္။

(၇)

ဆိုးသည္ကေတာ့ ျပန္ခ်ိန္ ျဖစ္ပါ၏။ ေစာ၍ ျပန္လွ်င္ ျဖစ္ေစ၊ ေနာက္က် ျပန္လွ်င္ ျဖစ္ေစ။ သိပ္ တန္းမစီရပါ။ သို႔ေသာ္ ညေန ၆ နာရီ သေဘၤာႏွင့္ လုိက္မည္ဆိုပါမူ အတန္းႀကီးမွာ အို႔ အို၊ ဟို႔ . . . . . . . . . . . . camp အေဆာင္ မ်ားလြန္၍ ဟိုးဘက္က လမ္းမ်ားထိေအာင္ပင္ (မီတာ ၂၀၀ ခန္႔) ရိွပါ၏။ ဆိုးသည္မွာ ငါးတကာ၊ ယိုတဲ့ေခ်း ပုဇြန္ဆိတ္ ေခါင္း စု ဆိုသလို။ သည္မွာ ေတာ့ ပုဇြန္ဆိတ္ေခါင္း ကို မစုပဲ အေဆာင္ေန သေကာင့္သားမ်ား၏ စြန္႔ပစ္ ပစၥည္းမ်ားကို တိုင္ကီႀကီးမ်ား ျဖင့္ သိုေလွာင္ကာ ပင္လယ္တြင္း မစြန္႔ပစ္မီ သန္႔စင္သည္ ျဖစ္ရကား ထို တိုင္ကီႀကီးမ်ားကို တန္းစီရာ စႀကၤန္ႏွင့္ ကပ္လွ်က္ တြင္ ေဆာက္ထား ေလရကား အညာ ေလသံႏွင့္ ေျပာရပါမူ နံခ်က္ေတာ့ ေျပာ မေျပာခ်င္ ေပါင္။
အလာတံုးကလည္း သုတ္သုတ္၊ သုတ္သုတ္။ ျပန္ၿပီ ဆိုျပန္ေတာ့ င့ါ သူတိုး၊ သူ႔ ငါတိုး။ တခါ တခါ ကြ်န္ေတာ္ ထို အေျခအေနကို ႏြားမ်ား ၿခံမွ လႊတ္လိုက္သျဖင့္ အလု အယက္ တိုးထြက္ၾကသကဲ့သို႔ (စိတ္ထဲတြင္) ထင္ေယာင္ မိပါသည္။ တခါ တခါေတာ့လည္း အတင္းတိုးတိုက္ သြား၊ ဖိနပ္တက္နင္း ႏွင့္မို႔ ကြ်န္ေတာ္ အလြန္ စိတ္တို ပါသည္။ ေနာက္မွ ေၾသာ္၊ သူတို႔က ဟိုဘက္မွာလည္း ဖယ္ရီကား မွာ အလုအယက္ ေနရာယူရဦးမွာ ပါလား ဟု စိတ္ကို ေျဖရ ပါ၏။

သို႔ႏွင့္ပင္ အီးစီစီ ၏ တစ္ေန႔တာ ကုန္ဆံုး သြားပါေတာ့ သတည္း။

ကြ်န္ေတာ္က မ်ားေသာအားျဖင့္ ၆ နာရီ သို႔မဟုတ္ ၆ နာရီခဲြ သေဘၤာႏွင့္ လုိက္ေလ့ ရိွပါသည္။ ညေန ၆ နာရီဆိုလွ်င္ ဗမာျပည္၌ ေန၀င္ၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း စင္ကာပူတြင္မူ ေနမ၀င္ေသးပါ။ အေနာက္ဖက္ ေကာင္းကင္တြင္ ေနမင္းႀကီးသည္ တိမ္မ်ား ေနာက္ကြယ္၌ ပုန္းကြယ္ေနသျဖင့္ တိမ္တိုက္မ်ားမွာ ေငြနားကြပ္ထားသကဲ့သို႔ အလြန္ လွပ လွ်က္ ရိွပါသည္။ ေလ အနည္းငယ္ ထန္ေနသျဖင့္ ပင္လယ္ ေရမ်က္ႏွာျပင္မွာ လိႈင္းၾကက္ခြပ္မ်ား ျဖင့္ ျပည့္ႏွက္လွ်က္ ရိွပါသည္။ Auto Batam သေဘၤာသည္ ေရျပင္ကို ခဲြကာ လွ်င္ျမန္စြာ ခုတ္ေမာင္းလွ်က္ ရိွပါ၏။
အေ၀းတြင္ ေက်ာက္ခ်ထားေသာ သေဘၤာႀကီးမ်ားကို ပင္လယ္အတြင္း ဆင္ႀကီးမ်ား ရပ္နား ေနသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း။ ေတာင္ပူစာႀကီးမ်ား ေပၚထြက္ ေနသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း ျမင္ရပါသည္။ Penguin သေဘၤာတစ္စီးမွာ ေရမႊာမ်ားကို တဖြားဖြား ျဖစ္ေပၚေစလွ်က္ စင္ကာပူမွ ျပန္လာသည္ကို ေတြ႔ရသည္။
အခ်ိဳ႔ေသာ (ေမာ္လၿမိဳင္ဘက္မွ ေလသံႏွင့္ေျပာရလွ်င္) ကြ်န္းသားကေလးမ်ား မွာ ေရျပင္ေပၚသို႔ မ၀ံ့မရဲႏွင့္ ေခါင္း ျပဴလွ်က္ ၾကည့္ေနပါသည္။ သူတို႔အေပၚတြင္ မေတာ့ ေရတိမ္ အခ်က္ျပ မီးတိုင္ေလးမ်ားကို ေတြ႔ရပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သေဘၤာမွာ ထုိ ကြ်န္းေပါက္စန ကေလးမ်ားကို ေရွာင္ကြင္း ေမာင္းႏွင္ေနရသည္ ျဖစ္ရာ သေဘၤာ၏ ဦးမွာ အေရွ႔ဘက္ ကို ဦးတည္လိုက္၊ အေနာက္ဖက္ ကို ဦးတည္လိုက္၊ တခါတခါ ေျမာက္ဖက္ အရပ္ကို ဦးတည္ လိုက္။
စင္ကာပူမွ ျပန္လည္ ထြက္ခြာသြားေသာ ကုန္တင္ သေဘၤာႀကီးမ်ားကို ေတြ႔ရသကဲ့သို႔ စင္ကာပူ ဆိပ္ကမ္း မ်ားဆီသို႔ တေရြ႔ေရြ႔ႏွင့္ ခ်ဥ္းကပ္လာေသာ သေဘၤာႀကီးမ်ားကိုလည္း ေတြ႔ရပါသည္။ ထို သေဘၤာႀကီးမ်ား ၏ နံေဘးတြင္မူ သေဘၤာႀကီးမ်ားကို တြန္းလာသည့္ ဆဲြသေဘၤာကေလးမ်ားကို ဆင္ေသႀကီးကို ၀ိုင္းတြတ္ေနေသာ ငါးမ်ားသဖြယ္ ေတြ႔ရပါသည္။
တခါတေလ အလုပ္မ်ား မၿပီးျပတ္ေသးလွ်င္ေတာ့ ည ၇ နာရီခဲြ သို႔မဟုတ္ ၈ နာရီ မွ ကြ်န္ေတာ္ ျပန္ပါသည္။ ထို အခါမ်ားတြင္ မီးမ်ားထြန္းထားေသာ Jurong Island ကို လွပစြာ ေတြ႔ရပါသည္။ Jurong Island သည္ကား ကြ်န္း တစ္ကြ်န္းလံုး ဓါတုေဗဒ စက္ရံုမ်ား၊ ေရနံခ်က္ စက္ရံုမ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္လွ်က္ ရိွရာ ထို စက္ရံုမ်ားတြင္ မီးမ်ားကို အလွ်ံ ပယ္ ထြန္းထားသျဖင့္ ညဘက္ ၾကည့္လိုက္လွ်င္ သီတင္းကြ်တ္လ မီးထြန္းပဲြႏွင့္ ပင္ တူပါေသးေတာ့သည္။
ငါးဖမ္း ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ ကေလးမ်ားမွာမူ ဟိုမွ သည္မွ လူးလာ ေခါက္တံု႔ သြားလာေနပါ၏။
သေဘၤာေပၚ လုိက္ပါလာသူမ်ားမွာ မနက္ပိုင္း လာစဥ္ကကဲ့သို႔ မဟုတ္ေတာ့ပဲ စကားေျပာသူ၊ သီခ်င္းနား ေထာင္သူ စသျဖင့္ အနည္းငယ္ ဆူညံလွ်က္ ရိွပါသည္။ သို႔ႏွင့္ ဆိပ္ကမ္းသို႔ သေဘၤာဆိုက္ေသာ အခါတြင္ တစ္ဦး ႏွင့္ တစ္ဦး အတင္း တိုးေ၀ွ႔ကာ အေျပးဆင္းသြားၾက ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ကဲ့သို႔ လူရွင္းေအာင္ ေစာင့္ကာ ေအးေအး ေဆးေဆး ဆင္းသြားၾကသူမ်ားလည္း ရိွပါ၏။