ဆူညံသံမ်ား၏ အႏၱရာယ္

နိဒါန္း

ကြ်ႏ္ုပ္တို႔နားသည္ အခ်ိန္တိုင္း၊ နာရီတိုင္း၊ ေန႔တိုင္း အသံမ်ားကို နားေထာင္ရလွ်က္ရိွ၏။ နားဆိုသည္မွာ အပြင့္ျဖစ္သျဖင့္ ၾကားခ်င္သည္ျဖစ္ေစ မၾကားခ်င္သည္ျဖစ္ေစ ရိွရိွသမွ်ေသာ အသံတို႔ နားအတြင္း ၀င္ေရာက္လာသည္ကို လက္ခံရသည္သာ ျဖစ္ေလသည္။ မိမိအား အေႏွာက္အယွက္မေပးသည့္အသံ သို႔မဟုတ္ ကိုယ္ၾကားလိုသည့္အသံကို ၾကားရသည့္အခါတြင္ ဘာမွျပႆနာမရိွေသာ္လည္း ကိုယ္မၾကားလိုေသာ အသံမ်ားကို ၾကားရလွ်င္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္ရသည္။

            ထို႔ထက္ ထိုအသံမ်ားက မိမိတို႔နားကို ဒုကၡေပးသျဖင့္ အၾကားအာရံုခ်ိဳ႔တဲ့သြားလွ်င္ တစ္သက္လံုး နားပင္းႀကီးဘ၀ျဖင့္ အရိုးထုတ္ရေပလိမ့္မည္။ နားေလးျခင္းကို ကုသေပးႏိုင္သည့္ ေဆးပညာ မည္သည့္ႏိုင္ငံမွာမွ မေပၚေသး။ အၾကားအာရံုကုိ ကုစားေပးႏိုင္သည့္ ေဆးမရိွ။ နားေလးျခင္းသည္ ထာ၀ရ ျဖစ္၏။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးဆက္သြယ္ရာတြင္ အဓိကအားျဖင့္ ေျပာဆို ဆက္သြယ္ၾကရသည္။ စာႏွင့္ေရးၿပီး ေျပာလို႔ရသည္ ျဖစ္ေစ၊ စကားေျပာဆိုဆက္သြယ္ျခင္းေလာက္ေတာ့ ခရီးမေရာက္။ အဆင္မေျပႏိုင္။ ထို႔ေၾကာင့္ အၾကားအာရံုမဆံုးရံႈးရေလေအာင္ ႀကိဳတင္ကာကြယ္ျခင္းသည္ အလြန္အေရးႀကီးလွ၏။

            ဖြံ႔ၿဖိဳးေသာႏိုင္ငံႀကီးမ်ားတြင္ ဆူညံသံကို ဥပေဒထုတ္ကာ ထိန္းခ်ဳပ္ထား၏။ လူအမ်ား ေအးေအးေဆးေဆး စိတ္ေအးခ်မ္းသာ အနားယူ၊ အပန္းေျဖျခင္းသည္ အလြန္အေရးႀကီး၏။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ဆူညံသံ၏ အႏၱရာယ္ကို မည္သူမွ သတိမျပဳမိေသး။ အေရးတယူ လုပ္ရေကာင္းမွန္း မသိၾကေသး။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္သား လူအမ်ားတို႔မွာ အလြန္ ဆူညံလွေသာ အသံပလံမ်ားကို သည္းညည္းခံ ေအာင့္အည္းနားေထာင္ေနၾကရသည္။ သည္းမခံလို႔ေရာ ဘာလုပ္လို႔ ရပါ မည္နည္း။ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ပါ။ လူ ၁၀၀ လွ်င္ ၉၉ ေယာက္ေလာက္မွာ ငါလုပ္ရင္ သူမ်ားကို ဘယ္လိုထိခိုက္ပါလိမ့္မလဲဟု စဥ္းစားဆင္ျခင္းျခင္း မရိွသူမ်ားျဖစ္ေလရကား ထိုတစ္ဦးအတြက္ က်န္ ၉၉ ေယာက္မွာ စိတ္ဒုကၡေရာက္ၾကရသည္။

            ယခု ကြ်န္ေတာ္ ဆူညံသံမ်ားအေၾကာင္းႏွင့္ ထို ဆူညံသံမ်ားကို မည္ကဲ့သို႔ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္သည္။ အျခားႏိုင္ငံမ်ား၌ ဆူညံသံကို ဥပေဒျဖင့္ မည္ကဲ့သို႔ ထိန္းခ်ဳပ္ထားပံုမ်ားကို စုေဆာင္း တင္ျပလိုက္ပါသည္။ ျမန္မာျပည္သား လူအမ်ားတုိ႔သည္ ဆူညံသံမ်ား၏ ေဘးဒုကၡမွ ကင္းေ၀းၾကပါေစသတည္း။

၁။ ဆူညံသံဆိုတာ ဘာလဲ

            အသံသည္ တုန္ခါမႈေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဂီတာႀကိဳးမ်ားကို တီးခတ္လိုက္သည့္အခါ ႀကိဳး၏တုန္ခါမႈေၾကာင့္၊ လင္းကြင္း ကို တီးလိုက္သည့္အခါ လင္းကြင္းေၾကးခ်ပ္မ်ား၏ တုန္ခါမႈ၊ စကားေျပာသည့္အခါ လည္ေခ်ာင္းအတြင္း ေလလိႈင္းမ်ား၏ တုန္ခါမႈ၊ ေလတိုက္သည့္အခါ ေလတိုးသျဖင့္ သြပ္ျပားမ်ား၏ တုန္ခါမႈ စသည္တို႔ေၾကာင့္ အသံျဖစ္သည္။ ထိုအသံသည္ လိႈင္းမ်ားအျဖစ္ ေလကိုျဖတ္လွ်က္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔နားအတြင္း ၀င္ေရာက္လာသျဖင့္ အသံကိုၾကားရျခင္း ျဖစ္သည္။

            ‘ဆူညံသံ’ ဟူေသာ အဂၤလိပ္စကားလံုး ‘Noise’ ဟူသည္ ‘nausea’ ဟူသည့္ လက္တင္စကားလံုးမွ ဆင္းသက္လာ သည္။ အလိုမရိွအပ္၊ မလိုလားအပ္ေသာ အသံ၊ သို႔မဟုတ္ က်ယ္ၿပီး ႏွစ္သက္ဖြယ္မရိွေသာ၊ ေမွ်ာ္မွန္းမထားေသာ၊ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေစေသာအသံဟု အဓိပၸါယ္ရ၏။ 

            ဆူညံသံသည္ သဘာ၀မွလာသည္ထက္ လူမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္တာပိုမ်ားသည္။ ၿမိဳ႔ျပလူေနမႈဘ၀မ်ားေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားမွသည္ လည္းေကာင္း၊ စက္မႈလုပ္ငန္းမ်ားမွသည္လည္းေကာင္း ဆူညံသံ ထြက္ေပၚသည္။ အိမ္အတြင္းမွ ဆူညံသံမွာ က်ယ္ေလာင္စြာဖြင့္ထားသည့္ ေဆာင္းေဘာက္စ္၊ တီဗီသံ၊ ၾကာရွည္ ဖံုးစကား ေျပာသံ စသည္တို႔ပါ၀င္သည္။ ထုိဆူညံသံ၏ဆိုးက်ိဳးကို ထုိပတ္၀န္းက်င္တြင္ ေနထိုင္သူတို႔ နိစၥဒူ၀ ခံစားၾကရသည္။

            ေလယာဥ္ပ်ံသံ၊ ကားသံ၊ ရထားသံ၊ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းမွ စက္ယႏၱယားမ်ား၏အသံ၊ ျမက္ျဖတ္စက္သံ စသည္တို႔မွာ ၿမိဳ႔ျပမ်ား၏ ဆူညံသံထြက္ေပၚရာ အရင္းအျမစ္မ်ားျဖစ္၏။ ျမန္မာျပည္တြင္မူ အလႉခံမ႑ပ္၊ ထီေၾကာ္ျငာ၊ အသံမစဲပ႒ာန္းပဲြ၊ တရားပဲြ၊ အလႉ၊ မဂၤလာေဆာင္၊ အသုဘ၊ ရပ္ကြက္ ေပ်ာ္ပဲြရႊင္ပဲြမ်ားမွ ထြက္ေပၚလာသည့္ အသံခ်ဲ႔စက္ အသံမ်ား။ ထို႔ျပင္ လမ္းေဘးမွ ေခြးေလေခြးလြင့္မ်ား၏ ရန္ျဖစ္ၾက၊ ကိုက္ၾကခဲၾက၊ ေတာ္သလင္းလတြင္ အေပ်ာ္ၾကဴးၾကသည့္ အသံ၊ လူေနရပ္ကြက္မ်ားအတြင္း စက္မႈလုပ္ငန္းမ်ား ထူေထာင္ထားသျဖင့္ သစ္ခဲြစက္၊ မီးစက္၊ တူထုသံ၊ အေဆာက္အအံုမ်ား ေဆာက္လုပ္ျခင္းမွ ထြက္ေပၚလာသည့္ ကြန္ကရစ္ေဖ်ာ္စက္မ်ားမွ အသံ၊ ကြန္ကရစ္ခဲြစက္မ်ား၏ ဆူညံသံ၊ စသည့္အသံမ်ားပါ ပါပါသည္။

            သုိ႔ရာတြင္ ဆူညံသံဟု သတ္မွတ္ရာ၌ အနည္းငယ္ရႈပ္ေထြးပါသည္။ ဥပမာ - လူငယ္မ်ားသည္ ယေန႔ေခတ္ေပၚ ေတးသီခ်င္းမ်ားကို က်ယ္ေလာင္စြာဖြင့္၍ နားေထာင္ရာ ၎တို႔အဖို႔ သာယာသံျဖစ္ေသာ္လည္း လူႀကီးသူမမ်ားအတြက္မူ သာယာသံမျဖစ္ႏိုင္။ ဆူညံသံဟုသာ သတ္မွတ္ပါလိမ့္မည္။ ထို႔အတူ အသက္ ၄၀ ေက်ာ္၊ ၅၀ ေက်ာ္တို႔ ႏွစ္ခ်ိဳက္စြာ နားေထာင္ သည့္ ကိုအံ့ႀကီး၊ ေမရွင္၊ ျမင့္ျမင့္ခင္တုိ႔၏ သီခ်င္းမ်ားကို အခ်ိဳ႔မွလဲြ၍ အဘယ္လူငယ္မ်ားသည္ နား၀င္ပီယံ ျဖစ္ပါမည္နည္း။ ၎တို႔အတြက္မူ အလြန္ပ်င္းစရာ၊ အိပ္ခ်င္စရာေကာင္းေသာ သီခ်င္းမ်ားျဖစ္ေပမည္။

            ျပင္ပဆူညံသံမ်ား (outdoor noise) ကို ေပါင္းရံုးၿပီး ပတ္၀န္းက်င္ဆူညံသံ (environmental noise) ဟု ေခၚသည္။

၂။ ဆူညံသံေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ က်န္းမာေရး အႏၱရာယ္

ဆူညံသံသည္ အသံတိတ္လူသတ္သမား ျဖစ္၏။ သုိ႔ေသာ္ ထင္သာျမင္သာမရိွသျဖင့္ မည္သူမွ သတိမထားမိၾက။ ဖြ႔ံၿဖိဳးေသာႏိုင္ငံႀကီးမ်ားတြင္ ဆူညံသံေၾကာင့္ ျပည္သူမ်ား မည္သည့္ေရာဂါမ်ား၊ မည္မွ်ရေနသည္ကို သုေတသနျပဳၾကသည္။ ထိုသုေတသနေတြ႔ရိွခ်က္မ်ားကို ထုတ္ျပန္ကာ မည္ကဲ့သိ႔ုကုစားရမည္ကို အေျဖရွာၾကသည္။ လက္ေတြ႔လုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖင့္ လည္း ျပည္သူတို႔၏ လူေနမႈဘ၀၊ ဘ၀အရည္အေသြး (quality of life) တုိးတက္လာေစရန္ ႀကံေဆာင္ၾကသည္။

            ဆူညံသံေၾကာင့္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ရျခင္းကို ယံုမွားသံသယရိွရန္ မလိုပါ။ ဆူညံသံေၾကာင့္ မေျပာပေလာက္ ေသာ ေရာဂါေသးေသးကေလးမွသည္ ေသႏိုင္သည့္ ေရာဂါႀကီးမ်ားထိ ျဖစ္ႏိုင္၏။ အလြန္သိမ္ေမြ႔လွေသာ ဆူညံသံကေလး သည္ပင္ က်န္းမာေရးကို ထိခိုက္ေစႏိုင္သည္။ ဆူညံသံေၾကာင့္ က်န္းမာေရးကို ထိခိုက္ေစႏိုင္သည္ဟု ကမၻာ့က်န္းမာေရး အဖဲြ႔ႀကီးႏွင့္ အေမရိကန္ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရး ေအဂ်င္စီ (U.S Environmental Protection Agency (EPA) က လက္ခံထားသည္။ ဆူညံသံေၾကာင့္ ရႏုိင္ေသာေရာဂါမ်ားမွာ ႏွလံုးေသြးေၾကာဆုိင္ရာ ေရာဂါမ်ား၊ ေသြးတိုးေရာဂါ၊ အိပ္မေပ်ာ္ျခင္း၊ စကားေျပာထစ္ျခင္း၊ စိတ္တိုျခင္း၊ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ျခင္း၊ စိတ္ဖိစီးမႈ မ်ားျခင္း၊ ေခါင္းကိုက္ျခင္း စသည္တို႔ျဖစ္ၿပီး ကေလးမ်ားတြင္ အသိဉာဏ္ဖံြ႔ၿဖိဳးမႈကို ထိခိုက္ေစႏိုင္သည္။ အလြန္ဆူညံေသာ အသံမ်ားသည္ အသိဉာဏ္ ခ်ိဳ႔တဲ့ျခင္း ႏွင့္ စိတ္ေရာဂါတို႔ကိုပါ ျဖစ္ေစသည္။ ဆူညံသံမ်ားသည္ အနားယူျခင္းကို အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေစသျဖင့္ လူတို႔၏ ေယဘူယ် ဘ၀အရည္အေသြးကို ထိခိုက္ေစေလသည္။

အလြန္က်ယ္ေလာင္ေသာအသံကို ရုတ္တရက္ၾကားလိုက္ရျခင္းေၾကာင့္ ေသြးတိုးျခင္း၊ ႏွလံုးခုန္ႏႈန္းျမန္ျခင္း၊ ၾကြက္တက္ျခင္း စသည္တို႔ျဖစ္တတ္၏။ လူတို႔သည္ ဆူညံသံ 135dB ႏွင့္အထက္ကိုၾကားရလွ်င္ နာက်င္မႈကို ခံစားရသည္။

၃။ ဆူညံသံေၾကာင့္ ကေလးမ်ား၏ ဖံြ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈကို ထိခိုက္ျခင္း

ဆူညံသံေၾကာင့္ ကေလးငယ္မ်ား၏ စကားေျပာျခင္းႏွင့္ နားေထာင္ျခင္းကို ထိခိုက္ေစပါသည္။ နားထဲ၌ ပိတုန္း ျမည္သံကဲ့သို႔ တ၀ီ၀ီအသံမ်ား ၾကားေနရတတ္သည္။

ဆူညံသည့္ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ပညာသင္ယူရေသာကေလး၌ ေအာက္ပါတို႔ ျဖစ္ေစႏိုင္၏။

Ø  စာဖတ္ႏႈန္း ေႏွးေကြးျခင္း

Ø  ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား၏ အသံထြက္ကို ေကာင္းစြာမၾကားရသျဖင့္ ဘာသာစကားသင္ယူရာတြင္ အသံထြက္လဲြမွားျခင္း

Ø  သင္ခန္းစာေပၚ အာရံုစူးစိုက္မႈနည္းသျဖင့္ သင္ခန္းစာကို ေကာင္းစြာ မေက်ညက္ျခင္း

Ø  ဆူညံသံမ်ားေၾကာင့္ မေပ်ာ္ရႊင္သည့္အတြက္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ ေသြးတိုးေရာဂါျဖစ္ျခင္း၊ စိတ္ဖိစီးမႈမ်ားျခင္း

           

အျပန္အလွန္အားျဖင့္ တိတ္ဆိတ္ေသာေနရာ၌ ပညာသင္ၾကားရေသာကေလးသည္ စာဖတ္ျမန္မည္၊ သင္ခန္းစာကို ေက်ေက် ညက္ညက္နားလည္မည္၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို အျပည့္အ၀ရသျဖင့္ က်န္းမာသန္စြမ္းမည္။

၄။ အသံ၏ သဘာ၀ (Characteristics of Sound)

အသံ၏ သဘာ၀ သံုးမ်ိဳးရိွသည္။ အသံ၏အျမန္ႏႈန္း (speed or velocity) ၊ ႀကိမ္ႏႈန္း (frequency) ႏွင့္ အသံလိႈင္း အလ်ား (wave length) တို႔ ျဖစ္၏။ အသံသည္ အပူခ်ိန္ ၂၀ ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္ရိွေသာ ေလထဲ၌ တစ္စကၠန္႔လွ်င္ ၃၄၄ မီတာ သြား၏။ အသံသည္ အရည္၊ အစိုင္အခဲမ်ားအတြင္း၌ ေလထဲတြင္သြားသည့္ႏႈန္းထက္ ပိုျမန္ျမန္သြားႏုိင္သည္။ ေအာက္တြင္ အသံသြားႏႈန္းမ်ားကို ေဖာ္ျပထားပါသည္။

အသံ၏တုန္ခါမႈ (ႀကိမ္ႏႈန္း - frequency) ကို hertz (Hz) ျဖင့္တိုင္းတာသည္။ ႀကိမ္ႏႈန္းဆိုသည္မွာ တစ္စကၠန္႔ အတြင္း တုန္ခါသည့္အေရအတြက္ ျဖစ္၏။ စကားေျပာရာမွ ထြက္လာသည့္အသံ၏ ႀကိမ္ႏႈန္းမွာ ၂၀၀ မွ ၃၀၀၀ Hz ရိွသည္။ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔နားသည္ ႀကိမ္ႏႈန္း ၁၀၀၀ မွ ၅၀၀၀ ရိွေသာအသံကို အလြယ္တကူ ၾကားႏိုင္၏။

            အသံ၏ လိႈင္းအလ်ားကို ေအာက္တြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။

Wavelength = speed / frequency

Speed of sound = 345 m/s @ 25° C

For a 1000 Hz (cycles/sec) sound, wavelength = 345/1000 = 0.35 m

၅။ အသံကို တိုင္းတာျခင္း

            အသံကို ဒက္စီဘယ္ (decibels – dB) ျဖင့္ တုိင္းတာႏိုင္သည္။ အသံ ၁၀ ဒက္စီဘယ္တိုးတိုင္း ႏွစ္ဆပိုက်ယ္လာ သည္။ ၇၅ ဒက္စီဘယ္ထက္မ်ားေသာ အသံကို အျမဲၾကားေနရပါက အၾကားအာရံုခြ်တ္ယြင္းႏိုင္သည္။ အိမ္ခန္းတြင္းမွ အသံသည္ ၃၀ ဒက္စီဘယ္ထက္ နည္းသင့္သည္ဟု ကမၻာ့က်န္းမာေရးအဖဲြ႔ႀကီးက အႀကံျပဳ၏။ ဒက္စီဘယ္ ဂဏန္း မ်ားလာေလ နားကို ဒုကၡေပးႏုိင္ေလျဖစ္သည္။

            လူမ်ားသည္ 6 ~ 30,000 Hz (ႀကိမ္ႏႈန္း ၆ မွ ၃၀၀၀၀ ထိ) ရိွေသာအသံမ်ားကိုသာ ၾကားႏိုင္စြမ္းရိွသည္။ 1 Hertz (Hz) ဆိုသည္မွာ 1 cycle per second ျဖစ္သည္။ 1 cycle per second ဆိုသည္မွာ တစ္စကၠန႔္အတြင္း နားကိုလာေရာက္ ထိခတ္ေသာ အသံလိႈင္းအေရအတြက္ ျဖစ္၏။ ေမြးခါစမွ အသက္ ၁၁ ႏွစ္ထိ ကေလးသူငယ္မ်ားသည္ 30,000 Hz အသံကိုၾကားႏုိင္ေသာ္လည္း အသက္ ၁၂ ႏွစ္ေက်ာ္သည့္ အခါ ထိုၾကားႏိုင္စြမ္းမွာ 20,000 Hz သို႔ က်ဆင္းသြားသည္။ အသက္ ၅၀ ေက်ာ္သည့္အခါတြင္မူ 4000 Hz ရိွသည့္ အသံကို သာ ၾကားႏိုင္ေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူတို႔ၾကားႏုိင္သည့္ အသံမွာ ႀကိမ္ႏႈန္း 20 Hz မွ 20,000 Hz အတြင္း ျဖစ္၏။

            ႀကိမ္ႏႈန္း 20 Hz ေအာက္ငယ္သည့္အသံမ်ားကို infrasonics ဟုေခၚၿပီး ႀကိမ္ႏႈန္း 20,000 Hz ထက္ျမင့္သည့္ အသံမ်ားကို ultrasonics ဟု ေခၚပါသည္။ ယေန႔ေခတ္ ေဆးပညာ၌ ကိုယ္၀န္စမ္းသပ္ရာ၌သံုးသည့္ အာထရာေဆာင္း ဆိုသည္မွာ ထို ႀကိမ္ႏႈန္းျမင့္အသံမ်ားကို ေခၚျခင္းျဖစ္ပါသည္။

            ဒက္စီဘယ္သည္ ေလာဂရစ္သမ္စေကး ျဖစ္၏။ အသံကို ႏွစ္ဆခ်ဲ႔လုိက္ပါက 10 dB တိုးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ 30 dB ရိွေသာအသံသည္ 20 dB ရိွေသာအသံထက္ ဆယ္ဆေလာက္ ပိုျပင္းၿပီး အသံႏွစ္ဆပိုက်ယ္သည္။ 40 dB ရိွေသာအသံသည္ 20 dB ရိွေသာ အသံထက္ အဆတစ္ရာေလာက္ ပိုျပင္းၿပီး အသံေလးဆေလာက္ ပိုက်ယ္သည္။

၆။ ဆူညံသံ အမ်ိဳးအစားမ်ား

ဆူညံသံမ်ားကို ေအာက္ပါတိုင္း အမ်ိဳးအစား ခဲြျခားႏုိင္ပါသည္။

OSHA က impulse or impact noise အား အသံထြက္ေပၚခ်ိန္ ၅၀၀ မီလီစကၠန္႔ (စကၠန္႔၀က္) ထက္ပိုမၾကာေသာ၊ အသံအက်ယ္ဆံုးအခ်ိန္ ၃၅ မီလီစကၠန္႔ထက္ ပိုမၾကာေသာအသံကိုေခၚ၏။ လုပ္ငန္းခြင္ရိွ လူမ်ားသည္ 140dB ထက္ ပိုက်ယ္ေသာ ထုိအသံမ်ိဳးကို မၾကားရႏိုင္ေစရန္ အကာအကြယ္မ်ား လုပ္ေပးထားရမည္။

၇။ နားတည္ေဆာက္ပံု (Structural Anatomy of an ear)

နားကို အျပင္နား (External ear, Auricles or Pinna)၊ အလယ္နား (Middle Ear, Cavity) ႏွင့္ အတြင္းနား (Inner ear, Labyrinth) ဟု သံုးပိုင္း ပိုင္းျခားႏိုင္၏။ အျပင္နား၌ Auricles ဟု ေခၚေသာ အသံကိုစုေပးသည့္ ေအာ္လံ (နားရြက္) ႏွင့္  နားစည္အထိေရာက္သည့္ ျပြန္ (EAC - External Auditory Canal) တို႔ပါသည္။ အျပင္နား ႏွင့္ အလယ္နားကို Tympanic Membrane ေခၚ နားစည္အေျမွးပါးႏွင့္ ပိုင္းျခားထား၏။

အလယ္နားတြင္ တူ (Malleus)၊ ေပ (Incus) ႏွင့္ အထိန္းကြင္း (Stapes) ေခၚ အရိုးသံုးေခ်ာင္းတို႔ တစ္ခုႏွင့္ တစ္ခု၊ အရြတ္ကေလးမ်ားႏွင့္ ခ်ိတ္ထားၾက၏။ ထိုအရိုးကေလးမ်ားမွာ အသံၾကားျခင္းအတြက္ အလြန္အင္မတန္ အေရးပါေလသည္။

နားတူ (Malleus) သည္ အျပင္ဆံုး၌ရွိၿပီး နားစည္၏ အလႊာၾကားတြင္ ကပ္ေန၏။ အတြင္းဘက္ဆံုး အထိန္းကြင္း (Stapes) ကို ၾကက္ဥပံု (Oval Window) ၌ အုပ္ထားသည္။ အလယ္နားႏွင့္ အတြင္းနားကို အရိုးနံရံႀကီးထဲမွ ျပတင္းေပါက္ပံုစံ ၾကက္ဥပံု (Oval Window) ႏွင့္ အ၀ိုင္းပံု (Round Window) မ်ားျဖင့္ ဆက္သြယ္ေပးထား၏။

အတြင္းနားမွကား အလြန္ရႈပ္ေထြးသည့္ ခရုပတ္ပံုစံ (Labyrinths) အေခြႀကီးျဖစ္သည္။ ထိုခရုပတ္ႀကီးအတြင္း အာရံုေၾကာလႈံ႔ ေဆာ္မႈကို ေပးသည့္ အရည္ (Inner ear fluid)၊ အလြန္ေသးငယ္သည့္ အာရံုေၾကာဆဲလ္ (Inner Cells & Outer Cells)မ်ား၊ အာရံုေၾကာမွ်င္ (Auditory nerve fibers) မ်ား တည္ရွိသည္။ အတြင္းနားမွ အာရံုေၾကာမွ်င္မ်ားမွာ စုစည္းသြားၿပီး ဦးေႏွာက္မွ အၾကားအာရံုႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ အပိုင္းသို႔ ေရာက္သြား၏။ 

ထိုအာရံုေၾကာမွ်င္ကေလးမ်ားမွာ အၾကားအာရံုအတြက္ အလြန္အေရးႀကီးေပသည္။ ျမက္ပင္ကေလးမ်ားအား တက္နင္းပါက တစ္ႀကိမ္တြင္ ျပန္ေထာင္မတ္လာႏိုင္သည္။ ႏွစ္ႀကိမ္တြင္လည္း ျပန္ေထာင္မတ္လာႏိုင္ေသးသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုျမက္ပင္ကေလးမ်ားမွာ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ အနင္းခံရပါက ျပန္လည္ေထာင္မတ္လာႏိုင္စြမ္းမရိွေတာ့ဘဲ လံုး၀ ေသသြား ေလသည္။

အာရံုေၾကာမွ်င္ကေလးမ်ားမွာလည္း ဤသေဘာအတိုင္းျဖစ္၏။ က်ယ္ေလာင္ေသာအသံကိုၾကားရပါက အာရံုေၾကာ မွ်င္ကေလးမ်ားကို ထိခိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ပ်က္စီးမသြားဘဲ ျပန္ေကာင္းလာ၏။ အႀကိမ္မ်ားစြာ ထိခိုက္ခံရပါမူ အာရံုေၾကာမွ်င္ ကေလးမ်ား လံုး၀ေသသြားသည္။ ထိုအာရံုေၾကာမွ်င္ကေလးမ်ား ျပန္လည္ရွင္သန္လာေအာင္ လုပ္ဖို႔ရာ မလြယ္ကူလွပါ။ ထုိအခါ နားထိုင္းသြားေတာ့၏။

၈။ အသံ တစ္ေနရာမွတစ္ေနရာသို႔ ကူးေျပာင္းျခင္း ႏွင့္ အသံကိုၾကားရျခင္း (Sound Transmitting)

အသံတစ္ေနရာမွ တစ္ေနရာသို႔ ကူးေျပာင္းေရာက္ရိွရန္ ၾကားခံပစၥည္း (medium) လိုသည္။ ထိုၾကားခံပစၥည္းမွာ ေလ၊ သစ္သား၊ သံေခ်ာင္း၊ ေရ စသည္တို႔ ျဖစ္ႏုိင္သည္။ အသံည္တစ္ေနရာမွ တစ္ေနရာသို႔ တုန္ခါမႈကို လက္ဆင့္ကမ္းျခင္း ျဖင့္ ေရာက္ရိွသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၾကားခံမရိွေသာအရပ္ (ေလဟာနယ္ - vaccum) တြင္ အသံျဖတ္သန္းသြားရန္ မျဖစ္ႏုိင္။ ဆိုလိုသည္မွာ မည္သည့္ေလမွမရိွေသာ အာကာသထဲတြင္ မည္သည့္အသံကိုမွ မၾကားရ။

ေလထုကို ျဖတ္သန္းေရာက္ရွိလာၾကသည့္ အသံမ်ားအား နားရြက္က စုစည္းေပးၿပီး အျပင္နားျပြန္ကို ျဖတ္ကာ နားစည္ကို ရိုက္သည္။ ထိုရိုက္ခတ္မႈေၾကာင့္ ေလထုထဲမွ အသံလိွဳင္းမ်ားအား တုန္ခါမႈ (Vibration) အသြင္ေျပာင္းၿပီး နားစည္ကို တုန္ခါေစသည္။

ထိုအခါ နားစည္၌ ကပ္ေနသည့္အရိုး (Malleus) သည္လည္း ဆက္လက္တုန္ခါ၏။ ထို႔ေနာက္ နားအလယ္ပိုင္းမွ တူ၊ ေပ၊ ထိန္းကြင္း ဟူသည့္ အရိုးေလးမ်ားကို ဆက္လက္ တုန္ခါေစသည္။ ထုိအခါ အတြင္းနားထဲ၌ (Inner Ear Fluid) အရည္မ်ား စီးဆင္းလႈပ္ရွားသြား၏။ ဤနည္းျဖင့္ ေလထုထဲမွအသံလိႈင္းမ်ားအား တုန္ခါမႈမ်ားအျဖစ္ ေျပာင္းေပးလုိက္သည္။ ထိုတုန္ခါမႈမ်ားကို လွ်ပ္စစ္သံလိုက္လႈိင္း (Electrical Impulses) မ်ားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲေပး၏။

တုန္ခါမႈမ်ားေႀကာင့္ အတြင္းနားထဲမွ အရည္မ်ား လႈပ္ရွားလာကာ အတြင္းနားထဲမွ အာရံုခံဆဲလ္မ်ားအား လႈပ္ရွား ေစသည္။ ထိုဆဲလ္လႈပ္ရွားမႈမ်ားက လွ်ပ္စစ္စီးေၾကာင္းမ်ားကို ျဖစ္ေစ၏။ ဆဲလ္အမိ်ဳးအစား မတူသကဲ့သုိ႔ ထြက္ေပၚလာေသာ လွ်ပ္စီးေၾကာင္းခ်င္းလည္း မတူပါ။ အခ်ိဳ႔လွ်ပ္စီးေၾကာင္းမ်ားမွာ ၾကိမ္ႏႈန္းျမင့္အသံ (High Frequency Sound) (အသံဩ) မ်ား ျဖစ္ၿပီး အခ်ိဳ ့  လွ်ပ္စီးေၾကာင္းမ်ားမွာ ႀကိမ္ႏႈန္းနိမ့္အသံ (Low Frequency Sound) (အသံစူး) မ်ား ျဖစ္၏။

အတြင္းနားထဲမွ မည္သည့္ဆဲလ္မ်ားသည္ မည္ကဲ့သို႔ေသာ အသံမ်ိဳးအတြက္ တာ၀န္ရိွသည္ ဆိုျခင္းကိုမူ ခႏၶာကိုယ္ က သတ္မွတ္ၿပီးသားျဖစ္၏။ ဆဲလ္တစ္ခုစီမွ ထြက္လာသည့္ လွ်ပ္စစ္သံလိုက္လႈိင္းမ်ားမွာ သက္ဆိုင္ရာ အာရံုေၾကာမွ်င္ အလုိက္ ဦးေဏွာက္သို႔ တက္သြားၾက၏။ထို Nerve Fibers အားလံုးကို စုလိုက္သည့္အခါ (Cranial Nerve 8th) ေခၚ အၾကားအာရံုဆိုင္ရာနာ့ဗ္ေၾကာမႀကီး ျဖစ္သြား၏။ လွ်ပ္စစ္သံလိုက္လႈိင္းမ်ားသည္ အာရံုေၾကာမၾကီးမွတစ္ဆင့္ ဦးေႏွာက္၏ အၾကားအာရံုဆိုင္ရာေနရာ (Auditory Cortex) ကို ေရာက္လာ၏။ 

ဤေနရာတြင္ အၾကားအာရံုဆိုင္ရာ သိမႈ၊ မွတ္သားမႈ၊ တုန္ ့ျပန္မႈမ်ားအတြက္ ဦးေႏွာက္၏ အျခားေနရာမ်ားသို႔ လွ်ပ္စီးေၾကာင္းမ်ား ဆက္ပို႔ပါသည္။ ဥပမာ - လူႏွစ္ဦး စကားေျပာေနစဥ္တြင္ အျခားသူေျပာတာ မွန္သလား၊ မွားသလား ဆိုျခင္းကို ့ဦးေႏွာက္က အသံၾကားရသည့္ တစ္ခ်ိန္တည္း၌ပင္ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားေနေခ်ေသးသည္။ သုိ႔မဟုတ္ တစ္ခုခုကို သင္ယူေနသည့္ အခါမ်ား၌လည္း သင္ၾကားေနေသာ အခ်ိန္၌ပင္ သင္ယူမွတ္သားမႈကို ဦးေႏွာက္၏ အျခားေနရာမ်ားမွ လုပ္ေဆာင္ေနပါသည္။ ထိုမွ်သာမက အကယ္၍ သင့္အား တစ္စံုတစ္ေယာက္က ရန္ျပဳလာလွ်င္ ထြက္ေျပးမလား၊ ခုခံမလား ဆုိသည္ကို ဦးေႏွာက္က ဆံုးျဖတ္ေပးပါလိမ့္မည္။ 

၉။ အၾကားအာရံုခ်ိဳ႔ယြင္းျခင္း

အၾကားအာရံုခ်ိဳ႔ယြင္းျခင္း၌ သံုးမ်ိဳးရိွ၏။ ၁။ conductive deafness ႏွင့္ ၂။ Sensori-neural hearing loss ၃။ Mixed hearing loss တို႔ ျဖစ္သည္။ ကိရိယာျဖင့္ စမ္းသပ္၍ နားအၾကားမေကာင္းဟု သိရလွ်င္ ပထမဦးစြာ Conductive deafness ျဖစ္သည္၊ Sensorineural hearing loss သို႔မဟုတ္ Mixed hearing loss ျဖစ္သည္ကို ခဲြျခားရန္လိုပါသည္။ Mixed hearing loss ဆိုသည္မွာ conductive deafness ေရာ Sensori-neural hearing loss ႏွစ္မ်ိဳးလံုး ျဖစ္ေပၚေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

၉၊ ၁။ Conductive deafness

            Conductive deafness သည္ နားအျပင္ပိုင္း သို႔မဟုတ္ နားအလယ္ပိုင္း ခ်ိဳ႔ယြင္းျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ Conductive deafness ၌ အသံဖိအားလိႈင္းမ်ားသည္ နားအတြင္းပိုင္းထိမေရာက္။ အသံလႈိင္းမ်ားကို အတြင္းနားသို႔ မပို႔ေပးႏိုင္ေသာေၾကာင့္ နားမၾကားရျခင္းျဖစ္သည္။

မ်ားေသာအားျဖင့္ နားစည္ ေပါက္ျခင္း၊ နားအလယ္ပိုင္းမွ အရိုးကေလးမ်ား ပ်က္စီးျခင္း စသည္တို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ (အထက္ေဖာ္ျပပါ နားတည္ေဆာက္ ပံုကို ၾကည့္ပါ။) ထိုနားအလယ္ပိုင္း အရိုးကေလး သံုးေခ်ာင္းမွာ တစ္ခုက တူ၊ တစ္ခုက ေပ၊ အျခားတစ္ခုက လက္ခံျဖစ္လွ်က္ ၀င္လာသည့္အသံတုန္ခါမႈကို ႏွစ္ဆမွ သံုးေလးဆထိခ်ဲ႔ကာ နားစည္ထံ ပို႔ေပးသည္။

            နားအလယ္ပိုင္း၌ တုန္ခါမႈဒဏ္ကို ခံႏိုင္ေစရန္ ၾကြက္သားမ်ားက ထိန္းေပး၏။ အလြန္က်ယ္ေလာင္ေသာ အသံမ်ားၾကားရလွ်င္ ထုိၾကြက္သားမ်ားက တုန္ခါမႈကို အလြန္အကြ်ံမျဖစ္ေစရန္ အလုိအေလ်ာက္အထိန္း သို႔မဟုတ္ အသံအတိုးအက်ယ္ထိန္း (volume control) ကဲ့သုိ႔ ေဆာင္ရြက္ေပးသည္။

            ေၾကးစည္တီးသံကဲ့သို႔ စူးရွက်ယ္ေလာင္သည့္အသံမ်ိဳးၾကားသည့္အခါ နားစည္သည္ ၎၏နားကြင္းကေလးမ်ားကို အနည္းငယ္ လိမ္ေပးလုိက္သည္။ ထိုအခါ အထိန္းကြင္း (stirrup) အား ဦးတည္ဘက္ မတူသည့္ဘက္သို႔ လည္ေစ၏။ ဤကဲ့သို႔ ဦးတည္ဘက္ကို ေျပာင္းေပးလုိက္ျခင္းျဖင့္ အတြင္းနားသုိ႔ ျပင္းထန္သည့္ အားသက္ေရာက္မႈမွ အကာအကြယ္ ေပးသည္။

            နား၏ အာရံုခံအရိုး၊ ၾကြက္သားႏွင့္ အေၾကာကေလးမ်ားသည္ တံု႔ျပန္မႈေကာင္း၏။ သုိ႔တိုင္ ေသနတ္ပစ္လုိက္သည့္ အခါ ၾကားရေသာ ရုတ္တရက္ က်ယ္ေလာင္သည့္ ေပါက္ကဲြသံမ်ိဳးကိုမူ မတံု႔ျပန္ႏိုင္။ ေအးေအးေဆးေဆး အနားယူေနသည့္ ၾကြက္သားသည္ ခ်က္ခ်င္းထ တံု႔ျပန္ရန္မလြယ္။ ထုိအခါ နားတြင္း အစိတ္အပိုင္းမ်ား ပ်က္စီးသြားသည္။ ဤသည္ကို Conductive deafness ဟုေခၚ၏။

            Conductive deafness နားေလးျခင္းမွာ နားအလယ္ပိုင္းရိွ တူ၊ ေပ၊ ကြင္း အရိုးကေလးမ်ား ပ်က္စီးသြားျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ Conductive deafness ကို နားၾကားအေထာက္အကူ ကိရိယာမ်ားသံုး၍ အၾကားအာရံုေကာင္းလာေအာင္ လုပ္ႏုိင္ သည္။ ထို႔ျပင္ ခဲြစိတ္ကုသျခင္းျဖင့္လည္း ျပန္ေကာင္းလာႏိုင္၏။ အလြန္က်ယ္ေလာင္ေသာအသံ (ဥပမာ - ေသနတ္ပစ္သံ၊ ေပါက္ကဲြမႈ) တို႔ေၾကာင့္ Conductive deafness ျဖစ္ႏိုင္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ Traumatic hearing loss ဟုလည္း ေခၚသည္။ အမ်ားဆံုးျဖစ္ႏိုင္သည့္ conductive loss မွာ 50~60 dB ျဖစ္၏။

၉၊ ၂။ Sensorineural hearing loss

            ေနာက္နားေလးျခင္းတစ္မ်ိဳးမွာ Sensorineural hearing loss ျဖစ္၏။ ဤအမ်ိဳးအစား နားေလးျခင္းတြင္ ေမြးရာပါ နားေလးျခင္း၊ ျပင္းေသာေဆးမ်ားေသာက္ရ၍ နားေလးျခင္း၊ အျပင္းဖ်ားသျဖင့္ နားေလးျခင္း၊ အသက္ႀကီးလာ၍ နားေလးျခင္း၊ အလြန္ဆူညံသည့္ အသံမ်ားကို ဆက္တိုက္ၾကားေနရ၍ နားေလးျခင္း စသည္တို႔ပါ၀င္သည္။ မည္သည့္နည္းျဖင့္ နားေလး သည္ျဖစ္ေစ ျဖစ္ရသည့္အေၾကာင္းမွာ နားအတြင္းပိုင္းမွ အာရံုခံဆဲလ္ကေလးမ်ား ပ်က္စီးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ထို အာရံုခံ ဆဲလ္ကေလးမ်ားက အလုပ္ႏွစ္မ်ိဳး လုပ္ေပး၏။ တစ္မ်ိဳးမွာ ၀င္လာသည့္အသံကို စက္မႈ (တုန္ခါမႈ) စြမ္းအင္မွလွ်ပ္စစ္ (လွ်ပ္စစ္သံလိုက္လိႈင္း) စြမ္းအင္သို႔ ေျပာင္းေပးသည္။ ေနာက္တစ္မ်ိဳးမွာ ထုိအသံကို တုန္ခါမႈႏႈန္းမည္မွ်၊ ျပင္းအားမည္မွ်၊ မည္သည့္အသံ ဆိုသည္ကို ဦးေဏွာက္ သို႔ သတင္းပို႔သည္။ ထိုအခါ ဦးေဏွာက္က ထိုအသံသည္ ဂစ္တာသံျဖစ္သည္၊ တေယာသံျဖစ္သည္၊ မိန္းမသံျဖစ္သည္၊ ေခြးေဟာင္သံျဖစ္သည္ စသျဖင့္ ခဲြျခားေပးသည္။ 

            ဤ အာရံုခံဆဲလ္ကေလးမ်ားမွာ ခႏၶာကိုယ္တြင္ အေကာင္းဆံုးအကာအကြယ္ေပးထားသည့္ အရာကေလးမ်ား ျဖစ္၏။ ၎တို႔မွာ ခႏၶာကိုယ္အရိုးေပါင္း ၂၀၆ ခုအနက္ အမာဆံုးအရိုးမ်ားေပၚတြင္ ခုိင္ၿမဲစြာစိုက္၀င္ေနၿပီး အညိွမ်ားျဖင့္လည္း အကာအကြယ္ေပးထားသည္။ သို႔တိုင္ အလြန္စူးရွေသာအသံကို ၾကာရွည္ၾကားေနရပါက ပ်က္စီးႏုိင္ေသးသည္။ နားၾကပ္ျဖင့္ သီခ်င္းနားေထာင္ျခင္းမ်ိဳးကဲ့သုိ႔ က်ယ္ေလာင္သည့္အသံကို မျပတ္ၾကားေနရပါက ဤနားထိုင္းမႈမ်ိဳး ျဖစ္ေစတတ္သည္။ ဤအမ်ိဳးအစားနားထိုင္းျခင္းမွာ တျဖည္းျဖည္းျဖစ္လာျခင္းျဖစ္သည့္အတြက္ မသိသာ။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္လွ်င္ သတိမမူမိျဖစ္ကာ နားထိုင္းသြားရျခင္း ျဖစ္ေလေတာ့သည္။

            Sensorineural hearing loss ကုိ ကုသ၍မရႏိုင္၊ နားၾကားအေထာက္အကူျပဳပစၥည္းသံုး၍ မရႏိုင္ပါ။ ဤအမ်ိဳးအစား နားထိုင္းျခင္းကို ေမြးရာပါ၊ အသက္ႀကီးသျဖင့္၊ ဖ်ားေသာေၾကာင့္၊ ေဆးျပင္းမ်ားေၾကာင့္ စသျဖင့္ အတန္းအစားအမ်ိဳးမ်ိဳး ခဲြႏိုင္သည္။

            ကိုယ္၀န္ေဆာင္မိခင္၌ ဂ်ဳိက္သိုးေပါက္လွ်င္ သို႔မဟုတ္ တုပ္ေကြးျဖစ္လွ်င္လည္း ေမြးလာမည့္ သားသမီးတြင္ Sensorineural hearing loss ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ပါးခ်ိတ္ေယာင္နာ၊ ၾကက္ေသြးေရာင္ အင္ပ်ဥ္မ်ားထတတ္သည့္ ကူးစက္အဖ်ား ေရာဂါ၊ ဦးေဏွာက္အေျမွးေယာင္ေရာဂါ၊ ဆံဆို႔နာ၊ ၾကက္ညွာေခ်ာင္းဆိုး၊ တုပ္ေကြးစသည့္ေရာဂါမ်ားႏွင့္ ဗိုင္းရပ္စ္ပိုးေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ အျခား ေရာဂါမ်ားေၾကာင့္ Sensorineural hearing loss ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ အသံအာရံုေၾကာမ်ားႏွင့္ ကပ္လ်က္တြင္ အက်ိတ္ထြက္ပါက အာရံုေၾကာမ်ားကို ဖိမိသျဖင့္ Sensorineural hearing loss ျဖစ္ႏိုင္ပါေသးသည္။

            ကြီႏိုင္၊ နီယိုမိုင္ဇင္၊ ဒိုင္ဟိုက္ၿဒိဳ စထရက္ပတိုမိုင္ဇင္ စေသာ ေဆးျပင္းမ်ား ေသာက္ရလွ်င္လည္း Sensorineural hearing loss ျဖစ္ႏိုင္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဆးကို ဆရာ၀န္ညႊန္ၾကားခ်က္အတိုင္း ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း ေသာက္ရပါမည္။

၁၀။ အၾကားအာရံုခ်ိဳ႔ယြင္းမႈကို စစ္ေဆးျခင္း

            အၾကားအာရံုခ်ိဳ႔ယြင္းမႈကို စစ္ေဆးသည့္နည္းမ်ား ရိွ၏။

ပထမဆံုးစစ္ေဆးသည္မွာ မ်က္ျမင္စစ္ေဆးျခင္း Physical Exam ျဖစ္သည္။ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လည္ေခ်ာင္း တို႔အား ဓါတ္မီးျဖင့္ထိုးကာ မွန္ဘီလူးျဖင့္ၾကည့္ရႈၿပီး နားအတြင္းပိုင္း အဂၤါမ်ား ပ်က္စီးခ်ိဳ႔ယြင္းမႈ ရိွမရိွ စစ္ေဆးျခင္းျဖစ္၏။

            ေနာက္တစ္ခုမွာ air conduction testing ျဖစ္သည္။ လူတို႔၏ နားၾကားႏိုင္စြမ္းကို pure-tone audiometer ျဖင့္ တိုင္း၏။ ကိရိယာမွ အတိုးအက်ယ္အမ်ိဳးမ်ိဳးရိွေသာ အသံမ်ားကို ထုတ္ေပးသည္။ ထိုအသံမ်ားအား လူ၏နားအတြင္းလႊတ္ကာ မည္မွ်က်ယ္သည့္ အသံကိုၾကားႏုိင္သနည္းဟု စစ္ေဆးျခင္းျဖစ္သည္။ ၎ကို နားတစ္ဖက္ခ်င္းကို သီးျခားစီစစ္ေဆးသည္။

            ေနာက္တစ္မ်ိဳးမွာ Bone conduction test ျဖစ္သည္။ ဦးေခါင္းကို ကိရိယာတပ္ကာ တုန္ခါမႈတစ္ခု ထုတ္လႊတ္လွ်က္ နားအတြင္း ပို႔လႊတ္သည္။ ထိုတုန္ခါမႈက အျပင္နားကိုျဖတ္လွ်က္ အတြင္းနားထိ ၀င္သြားသည္။ ဤစမ္းသပ္မႈျဖင့္ နားအလယ္ပိုင္း၌ ျပႆနာတစ္စံုတစ္ရာ ရိွမရိွ၊ နားအတြင္းပိုင္း ေကာင္းမေကာင္းကို စစ္ေဆးႏိုင္သည္။

            ထိုမွ်သာမက audoimetry test, acoustic reflex test, tympanometry test, otoacoustic emissions test, auditory brainstem response test စသျဖင့္လည္း မ်ားစြာရိွပါေသး၏။ တစ္ခုသိထားရမည္မွာ အသက္ႀကီးလာသည္ႏွင့္ အမွ် နားၾကားႏိုင္စြမ္းလည္း ေလ်ာ့က်လာသည္ ဆိုျခင္းျဖစ္ပါသည္။

၁၁။ ဆူညံသံေၾကာင့္ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစႏုိင္သည့္ လုပ္ငန္းမ်ား

ü  အာရံုစူးစုိက္မႈကို အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစျခင္းေၾကာင့္ စာသင္ၾကားေရး၊ သုေတသန၊ တြက္ခ်က္ျခင္း၊ စူးစမ္းေလ့လာမႈ၊ စစ္ေဆးမႈ၊ ဆန္းစစ္မႈမ်ားကို ထိခိုက္ျခင္း

ü  တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ေျပာဆုိဆက္သြယ္ရာတြင္ ေကာင္းစြာမၾကားရသျဖင့္ သေဘာေပါက္လဲြႏိုင္ျခင္း၊ ေပးလိုေသာ သတင္းစကားမ်ား မွားယြင္းႏိုင္ျခင္း

ü  အျခားသူၾကားရေစရန္ စကားကို ေအာ္ေျပာရသျဖင့္ အားအင္ကုန္ခန္းျခင္း၊ စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္ရျခင္း

ü  ဆူညံမႈေၾကာင့္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သျဖင့္ လုပ္ငန္းအေပၚထိခိုက္ျခင္း၊ လုပ္ငန္းမတြင္က်ယ္ျခင္း၊ အမွားမွား အယြင္းယြင္း ျဖစ္ျခင္း

၁၂။ ဆူညံသံမ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္း

            ဆူညံသံကို ထိန္းရန္ အကြာအေ၀းကို ပိုတိုးေပးဘို႔ လိုသည္။ ဆူညံသံသည္ အကြာအေ၀းႏွစ္ဆကြာေ၀းသြားတိုင္း 6dB ေလ်ာ့က်သြား၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အသံလာရာလမ္းကို ပိုမိုရွည္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးရမည္။ ဥပမာ နံရံမ်ားျဖင့္ ပိတ္ဆို႔ ကာဆီးျခင္း။

            သာမန္ေမာ္ေတာ္ကားတစ္စီးေမာင္းသည္ကို ေပ ၁၀၀ (မီတာ ၃၀) ခန္႔အကြာမွနားေထာင္ပါက ဆူညံသံသည္ 50dB မွ်ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ တံခါးဖြင့္ေမာင္းသည့္ ကားေမာင္းသူ၊ သို႔မဟုတ္ ကားနားမွျဖတ္သြားသူ အေနႏွင့္ 70dB မွ်ရိွေသာ အသံကို ၾကားရပါမည္။ ဂ်က္ေလယာဥ္ပ်ံတစ္စီး ပ်ံတက္သြားစဥ္ ေပ ၂၀၀၀ (မီတာ ၆၀၀) အကြာအေ၀းမွလူတစ္ဦးအေနႏွင့္ 110dB ရိွေသာ ဆူညံသံကို ၾကားရမည္။ ဤအသံမွာ ၃ ေပ (တစ္မီတာ) အကြာမွ ကားတစ္စီးျဖတ္ေမာင္းသြားသည့္ အသံႏွင့္ ညီမွ်သည္။

            ဆူညံသံမ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္ရန္ နည္းလမ္းမ်ားမွာ ေအာက္ပါတို႔ျဖစ္ပါသည္။

၁။ ဆူညံသံကိုေလွ်ာ့ခ်ရန္ သို႔မဟုတ္ ေဖ်ာက္ဖ်က္ရန္မွာ ဆူညံသံထြက္ေပၚေနသည့္ အရာကိုဖယ္ပစ္လုိက္ရန္ ျဖစ္၏။ ဥပမာ - ဆူညံသံထြက္ေပၚေနသည့္အရာမွာ အသံခ်ဲ႔စက္ျဖစ္ပါက အသံခ်ဲ႔စက္ကို ရပ္လိုက္ျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္၏။

၂။ ဆူညံသံထြက္ေပၚေနသည့္ေနရာႏွင့္ အိမ္ သို႔မဟုတ္ ေက်ာင္း အၾကား အသံကိုကာေပးမည့္ နံရံတစ္ခုတည္ေဆာက္ ေပးႏိုင္ပါသည္။ အဂၤလိပ္လုိ sound barrier ဟု ေခၚပါသည္။

၃။ ျပဴတင္းေပါက္မ်ား၊ တံခါးမ်ားစသည္ျဖင့္ အသံ၀င္ႏုိင္သည့္အေပါက္အားလံုးကို ပိတ္ထားပါ။

၄။ အခန္းအနားမ်ားကို အိမ္၊ သို႔မဟုတ္ ေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ ေ၀းရာ (ဥပမာ - ပန္းၿခံအတြင္း) တြင္ က်င္းပပါ။

ကမၻာ့က်န္းမာေရးအဖဲ႔ြႀကီး၏ အစီရင္ခံစာ၌ ေအာက္ပါအတိုင္းေဖာ္ျပထားပါသည္။

            ဆူညံသံကို လြယ္ကူစြာထိန္းႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ လူအမ်ားက ပူညံပူညံမလုပ္သေရြ႔မည္သူကမွ အေရးတယူ မလုပ္ၾကပါ။ အသံဆူညံမႈေၾကာင့္ လူအမ်ားက ပူညံပူညံလုပ္မွ အစုိးရအဖဲြ႔မ်ားက အေရးယူေဆာင္ရြက္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ အခ်ိန္အေတာ္ေနာက္က်ေနတတ္သည္။ ေအာက္တြင္ ဆူညံသံကို ထိန္းရန္ အႀကံျပဳခ်က္မ်ားကို ေဖာ္ျပထားပါသည္။ 

၁။ ပထမဦးဆံုးလုပ္ရမည္မွာ ဆူညံသံကို ထြက္ေပၚရာ အရင္းအျမစ္မွ ေလွ်ာ့ခ်ရန္ျဖစ္၏။ ဤေနရာတြင္ ဒီဇုိင္းႏွင့္ အသံထိန္းကိရိယာမ်ား လိုအပ္သလိုတပ္ဆင္ရန္ ဒီဇိုင္းထုတ္မႈႏွင့္ တပ္ဆင္မႈတို႔ပါ၀င္သည္။ ဥပမာ - ကားႏွင့္ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္အိတ္ေဇာမွ ဆိုင္လင္ဇာမ်ား၊ အသံလံုမီးစက္မ်ားထုတ္လုပ္တပ္ဆင္ျခင္း။ ကားအျမန္ႏႈန္းက်ု ေလွ်ာ့ခ်ျခင္း၊ လမ္းမ်က္ႏွာျပင္ဒီဇုိင္းေျပာင္းျခင္း၊ ကားစီးေရ ေလွ်ာ့ခ်ျခင္း စသည္။

     ထို႔ျပင္ ဆူညံသည့္ဧရိယာ၌ အလုပ္လုပ္ရသည့္ အလုပ္သမားမ်ားကို နားၾကပ္မ်ား၀တ္ဆင္ေစျခင္းလည္း ပါ၀င္သည္။

၂။ စက္ကိရိယာမ်ားအား ဆူညံမႈနည္းေအာင္ ဒီဇုိင္းေျပာင္းလဲျခင္း၊ တုန္ခါမႈကို ထိန္းျခင္း၊ အသံကို စုပ္ယူႏုိင္သည့္ ပစၥည္းမ်ားသံုးျခင္း၊ အသံမထြက္ေစရန္ အုပ္ေဆာင္း၊ အကာ၊ ေသတၱာမ်ား တပ္ဆင္ျခင္း။   

၃။ ေဆးရံုမ်ား၊ ေက်ာင္းမ်ား၊ ျပခန္းမ်ား၊ လူေနရပ္ကြက္မ်ား စသည့္အနီးပတ္၀န္းက်င္တြင္ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ဟြန္းမတီးရဇုန္ သတ္မွတ္ျခင္း၊ နံရံမ်ားကို အသံလံုနံရံမ်ားျဖင့္ အစားထိုးျခင္း။ ထိုဧရိယာမ်ား၌ ကားသြားလာႏႈန္းကို ေလွ်ာ့ခ်ျခင္း။

၄။ အိမ္ခန္းတြင္းမွ ဆူညံသံကိုေလွ်ာ့ခ်ျခင္း

    

     အိမ္ခန္းတြင္း ဆူညံသံကိုေလွ်ာ့ခ်ေရးအတြက္ ေအာက္ပါတို႔ ျပဳလုပ္ရန္ အႀကံေပးထားပါသည္။ (သို႔ေသာ္လည္း ဤအႀကံျပဳခ်က္မ်ားမွာ အေမရိကန္မွျဖစ္သျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္မူ သိပ္လက္ေတြ႔မဆန္လွပါ)။

က) အိမ္ပတ္ပတ္လည္တြင္ သစ္ပင္ပန္းပင္မ်ားစိုက္ပါ။ ထိုသစ္ပင္ပန္းပင္မ်ားက ဆူညံသံကို စုပ္ယူထားပါလိမ့္မည္။

ခ)  အိပ္ခန္း၊ စာဖတ္ခန္း၊ ဧည့္ခန္း စသည္တို႔ကို ဆူညံသံႏွင့္ ေ၀းရာဘက္တြင္ထားပါ။ ဆူညံသံလာရာဘက္တြင္

     စႀကၤန္၊ အိမ္သာ၊ ေရခ်ိဳးခန္း စသည္တို႔ ထားပါ။

ဂ) အိမ္ေဆာက္သည့္အခါ အိမ္သာ၊ ေရခ်ိဳးခန္း၊ မီးဖိုေဆာင္တို႔ကို ကပ္လ်က္အေနအထားတြင္လည္းေကာင္း၊

     အိပ္ခန္း၊ စာၾကည့္ခန္းမ်ားကို ထိုအခန္းမ်ားႏွင့္ ေ၀းရာဘက္တြင္လည္းေကာင္း ထား၍ေဆာက္ပါ။

ဃ) အခန္းမ်ားကို အသံလံုနံရံမ်ား၊ ၾကမ္းခင္းမ်ား၊ မ်က္ႏွာက်က္မ်ားျဖင့္ တည္ေဆာက္ပါ။

            ဆူညံမႈကုိ ဥပေဒျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ရန္လိုသည္။ ထုိဥပေဒသည္ သိပၸံနည္းက်ရမည္။ လက္ေတြ႔ဆန္ရမည္။ တိုင္းတာ၍ ရ,ရမည္။ မလုိလားအပ္ေသာ ဆူညံမႈမ်ားကို တားျမစ္ရမည္။ အေရးယူရမည္။ ဒဏ္ရိုက္ျခင္းျဖင့္ အျပစ္ေပးအေရးယူရမည္။ က်ယ္ေလာင္စြာ စကားေျပာျခင္း၊ ျငင္းခံုျခင္း၊ ဖံုးေျပာျခင္း၊ ေရဒီယိုဖြင့္ျခင္း စသည့္ မလိုအပ္ဘဲ ဆူညံသံျဖစ္ေစမည့္ အျပဳအမူ မ်ား မျပဳလုပ္မိၾကေစရန္၊ အျခားသူမ်ား၏ အနားယူ၊ အပန္းေျဖမႈ၊ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္မႈကို အၿမဲ ထည့္သြင္းစဥ္းစားရန္ တို႔ကို ေရဒီယို၊ ရုပ္ျမင္သံၾကားမ်ားမွတစ္ဆင့္ ျပည္သူလူထုကို ပညာေပးရန္လိုပါသည္။ အသံခ်ဲ့စက္မ်ားဖြင့္ခ်ိန္ကိုလည္း လူမ်ား အနားယူအိပ္စက္သည့္အခ်ိန္မ်ားတြင္ မဖြင့္ရန္ ဥပေဒျဖင့္ ထုတ္ျပန္ ျပဌာန္းထားရပါမည္။ (စင္ကာပူတြင္ ည ၁၀ နာရီခဲြအထိ သာ ခြင့္ျပဳပါသည္။ စေနေန႔ည ၁၀ နာရီမွ တနလၤာေန႔မနက္ ၇ နာရီထိ အမ်ားျပည္သူအိမ္ယာမ်ားအနီးတြင္ မည္ကဲ့သုိ႔ေသာ ဆူညံမႈမ်ိဳးကုိမွ မျပဳလုပ္ရန္ တားျမစ္ထား၏။)

            သို႔ေသာ္လည္း အခ်ိဳ႔ဆူညံသံမ်ားမွာမူ ယာဥ္မေတာ္တဆမႈမျဖစ္ေအာင္ တားဆီးေရးအတြက္ အသံုးက်ေသး၏။ ဥပမာ - ဒီဇယ္စက္ေခါင္းျဖင့္ ေျပးဆဲြေသာရထားသံမွာ အလြန္ဆူညံလွသျဖင့္ လူႏွင့္တိရစၦာန္မ်ားအား ရထားမလာမီ ရထားလမ္းမ်ားမွ ေ၀းရာသို႔ေရွာင္သြားႏုိင္ရန္ အလုိလို သတိေပးၿပီး ျဖစ္ေနေပသည္။

၁၃။ ဆူညံမႈကို ဥပေဒျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္း

            အဂၤလန္တြင္ ရဲကား၊ အေရးေပၚကား၊ မီးသတ္ကားမ်ားမွလဲြ၍ လူေနအိမ္ေျခမ်ားအၾကား အသံခ်ဲ႔စက္ဖြင့္ျခင္းကို ည ၉ နာရီမွ နံနက္ ၈ နာရီထိ မျပဳလုပ္ရန္ တားျမစ္ထား၏။ အကယ္၍ ထိုတားျမစ္ထားေသာ နာရီမ်ားအတြင္း ပဲြလမ္းသဘင္မ်ား ျပဳလုပ္လိုပါက သက္ဆိုင္ရာအာဏာပိုင္အဖဲ႔ြအစည္းသုိ႔ ပဲြမိန္႔လိုင္စင္ ေလွ်ာက္ထားႏုိင္သည္။ သို႔ေသာ္ ထုိပဲြမ်ားသည္ မဲဆြယ္ပဲြ ႏွင့္ ေၾကာ္ျငာမ်ား မျဖစ္ေစရ။

အစားအေသာက္ေရာင္းခ်ျခင္းအတြက္ အသံခ်ဲ႔စက္မ်ားသံုးျခင္းကို ေန႔မြန္းတည့္မွ ည ၇ နာရီထိသာ ခြင့္ျပဳသည္။ ည ၁၁ နာရီမွ နံနက္ ၇ နာရီထိ၊ လူေနတိုက္တာအိမ္ေျခ ႏွင့္ ဥယ်ာဥ္ပန္းၿခံမ်ားမွ ဆူညံသံမ်ားထြက္ေပၚျခင္းကို တားျမစ္သည္။ အကယ္၍ ဆူညံသံေၾကာင့္ အမ်ားျပည္သူက တိုင္တန္းခဲ့လွ်င္ သက္ဆိုင္ရာအရာရိွသည္ ထုိေနရာသို႔သြားကာ ဆူညံမႈကို တိုင္းတာကာ သတ္မွတ္ထားသည့္ပမာဏထက္ ေက်ာ္လြန္ေနပါက သတိေပးတားျမစ္ရမည္။ ထိုသတိေပးျခင္းကို မလိုက္နာ၊ ျငင္းဆန္သူအား ဒဏ္ေငြ ေပါင္ ၁၀၀ (ျမန္မာေငြ က်ပ္တစ္သိန္းခဲြနီးပါး) ေပးေဆာင္ေစရမည္။ ထို႔ျပင္ အိမ္အတြင္း ၀င္ေရာက္၍ ဆူညံသံကိုျဖစ္ေပၚေစသည့္ အရာ၀တၳဳအား သိမ္းဆည္းရမည္။ အိမ္အတြင္း၀င္ေရာက္ျခင္းကို အဟန္႔အတားျပဳပါက ဒဏ္ေငြ ေပါင္ ၁၀၀၀ (ျမန္မာေငြ က်ပ္ တစ္ဆယ့္ငါးသိန္းနီးပါး) ထိ ဒဏ္တပ္ရိုက္ႏိုင္သည္။ ဆူညံသံျဖစ္ေစသည့္ ပစၥည္းအား သိမ္းဆည္းျခင္းကို အေႏွာက္အယွက္ျပဳပါက ေပါင္ ၁၀၀၀ (ျမန္မာေငြ က်ပ္ တစ္ဆယ့္ငါးသိန္းနီးပါး) ဒဏ္ရိုက္ႏုိင္သည္။

၁၃၊ ၁။ စင္ကာပူတြင္ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားမွ ထြက္ေပၚသည့္ ဆူညံသံကို ဥပေဒျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားပံု

            ဆူညံသံကို ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းအတြက္ စင္ကာပူတြင္ ဇံုသံုးမ်ိဳး သတ္မွတ္ထားပါသည္။ ပထမတစ္ခုမွာ အလြန္ အေရးႀကီးေသာေနရာမ်ားျဖစ္သည့္ ေဆးရံု၊ စာသင္ေက်ာင္း၊ ပညာသင္ၾကားသည့္ေနရာဌာန (ေကာလိပ္၊ တကၠသိုလ္၊ သိပံၸ စသည္)၊ ဘိုးဘြားရိပ္သာမ်ား။ ဒုတိယမွာ လူေနအိမ္မ်ား ႏွင့္ ေနာက္တစ္မ်ိဳးမွာ အထက္ပါႏွစ္မ်ိဳးတြင္ မပါ၀င္္ေသာ အျခား အေဆာက္အဦမ်ားဟု ျဖစ္၏။

            အခ်ိန္ကိုလည္း သံုးမ်ိဳးသတ္မွတ္၏။ ေန႔လည္ေန႔ခင္း၊ ညဦးပိုင္းႏွင့္ အိပ္ခ်ိန္တို႔ျဖစ္သည္။

            ဆူညံသံကို တုိင္းတာရာတြင္လည္း သံုးမ်ိဳးျဖစ္၏။ တစ္မ်ိဳးမွာ ၁၂ နာရီပ်မ္းမွ်၊ ေနာက္တစ္မ်ိဳးမွာ တစ္နာရီ ပ်မ္းမွ်ျဖစ္ၿပီး က်န္တစ္မ်ိဳးမွာ ၅ မိနစ္ ျဖစ္၏။

            အထက္ပါ သံုးမ်ိဳးကို ရံုးတက္ရက္မ်ားႏွင့္ ရံုးပိတ္ရက္မ်ားဟု ႏွစ္မ်ိဳးထပ္မံခဲြျခား သတ္မွတ္ပါသည္။

            ၎တို႔ကို ဇယားခ်လိုက္လွ်င္ ေအာက္ပါအတိုင္းရ၏။

ဤတြင္ အေၾကာင္းအေပါင္းသင့္လာ၍ ကြ်န္ေတာ္လုပ္ခဲ့သည့္ ပေရာဂ်က္တစ္ခု ဒဏ္ရိုက္ခံရပံုကို ျပန္လည္ ေ၀မွ်လိုပါသည္။

            ၂၀၁၁ ႏွင့္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္မ်ားက ကြ်န္ေတာ္ Kallang Bahru Complex ကို CT Hub အျဖစ္ ျပန္ေဆာက္သည့္ ပေရာဂ်က္၌ လုပ္ခဲ့ပါသည္။ Safety Officer အေနႏွင့္ ပထမဦးဆံုး စလုပ္တာျဖစ္သျဖင့္ အရာရာသည္ အသစ္အဆန္း ျဖစ္လွ်က္ တစ္ခုခုကို ျပတ္ျပတ္သားသား မဆံုးျဖတ္ႏုိင္။

            ကြ်န္ေတာ္တို႔ ပေရာဂ်က္တည္ရိွရာေနရာမွာ စက္မႈဇံု (Industrial Zone) ျဖစ္သျဖင့္ မည္သည့္ လူေနအိမ္ေျခမွမရိွ။ သို႔ေသာ္လည္း မနီးမေ၀း၌ ေဟာ္တယ္အေသး သံုးလံုးရိွသည္။ ေဟာ္တယ္္ကို လူေနအိမ္ (residential) အျဖစ္သတ္မွတ္ သည္လား၊ မသတ္မွတ္သည္လား ကြ်န္ေတာ္ ေသေသခ်ာခ်ာမသိ။ ဥပေဒမ်ား၌ လိုက္္ရွာၾကည့္ေတာ့ လူေနအိမ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားသည့္ အေဆာက္အဦမ်ားထဲ၌ မပါ။ သို႔ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္က ေသခ်ာေစရန္ ပေရာဂ်က္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖဲြ႔သို႔ ထိုေဟာ္တယ္မ်ားအား လက္ညိႈးထိုးျပလွ်က္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ပေရာဂ်က္မွ အသံမ်ားသည္ သတ္မွတ္ထားသည့္ ကန္႔သတ္ခ်က္ ထက္ ေက်ာ္လြန္ေနေၾကာင္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းလုပ္ၾကပါရန္ ေျပာ၏။

            ထိုအခါ ထို မန္ေနဂ်ာဆိုသူမ်ားက ကြ်န္ေတာ့္ကို ေဟာ္တယ္ဆုိတာ လူေနတဲ့အိမ္လို႔ မင္းကို ဘယ္သူေျပာသလဲ ဟု အႀကီးအက်ယ္ ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းပါ၏။ ကြ်န္ေတာ္က ထုိေဟာ္တယ္မ်ားအား ဓါတ္ပံုရိုက္၊ Google earth မွေန၍ အကြာအေ၀း မ်ားတိုင္းကာ ကြ်န္ေတာ္သူတုိ႔ကို ေျပာၿပီးေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္ထားပါသည္။ ဘာမွမျဖစ္ေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ပါ။

            တစ္ခုေသာ တနဂၤေႏြမနက္ ၇ နာရီခန္႔တြင္ ကြန္ကရိနံရံကို ဘရိတ္ကာျဖင့္ခဲြပါသည္။ မိတ္ေဆြတို႔ သိေတာ္မူ ၾကသည့္အတိုင္း ဆူညံေနသည့္ ပတ္၀န္းက်င္၌ ေတာ္ရံုတန္ရံုဆူတာ ဘယ္သူမွ သတိမျပဳမိပါ။ သို႔ေသာ္ အလြန္ တိတ္ဆိတ္ ေနသည့္ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ မိန္းမပ်ိဳတစ္ဦး၏ ေဒါက္ဖိနပ္ခြါသံ တစ္ေဒါက္ေဒါက္သည္ပင္ အလြန္က်ယ္ေလာင္လွသည္ ျဖစ္ရကား ထိုအနီးေနသူ တစ္ဦးဦးက NEA (National Environment Agency) သို႔ လွမ္း ကြန္ပလိန္းလုပ္ပါသည္။

            ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္၊ ပေရာဂ်က္မန္ေနဂ်ာ၊ ဆိုဒ္ေအးဂ်င့္ စသည့္ တာ၀န္ရိွသူမ်ားကို NEA က လွမ္းေခၚသည္။ ေနာက္ၿပီး သူတို႔က တနဂၤေႏြေန႔တြင္ အလုပ္လုပ္လို႔မရေၾကာင္း ေျပာျပ၏။ ထိုအခါ ပေရာဂ်က္မန္ေနဂ်ာက ငါတို႔ပေရာဂ်က္က စက္မႈဇံုထဲမွာပဲကြ ဟု ျပန္လည္ေခ်ပပါသည္။ ထုိအခါ NEA officer က ကြ်န္ေတာ္လုပ္သကဲ့သုိ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဆိုဒ္ေျမပံုကို အတိုင္းအတာႏွင့္တကြ google map မွ ထုတ္လာကာ ျပ၏။ ထို႔ေနာက္ ကြ်န္ေတာ္ျပခဲ့သည့္ ေဟာ္တယ္မ်ားကို သူတို႔အားျပလွ်က္ ေဟာ္တယ္မွာလူေနသလား မေနဘူးလားဟု ေမးပါသည္။

            ကြ်န္ေတာ့္ကို သေဟာက္သဟာႏွင့္ မာန္လုိက္မဲလုိက္လုပ္ခဲ့သည့္ ထိုသေကာင့္သားမ်ားမွာ အစိုးရအာဏာပိုင္အဖဲြ႔ ႏွင့္ေတြ႔ေတာ့ ပါးစပ္ႀကီးၿပဲေနပါ၏။ ရလဒ္အေနႏွင့္ ပထမအႀကိမ္ ဒဏ္ေငြ ၅၀၀၀ ရိုက္လိုက္သည္။ ထိုမွ်မက မင္းတို႔ ေနာက္တစ္ခါ တနဂၤေႏြေန႔အလုပ္လုပ္ရင္ (အလုပ္ဆုိတာမွ တံျမက္စည္းလွည္းတာလည္းပါတယ္ ဟု ျဖည့္စြက္ေျပာလွ်က္) ငါတို႔ရံုးကို လာစရာမလိုေတာ့ဘူး။ တရားရံုးက ဆက္လုပ္လိမ့္မယ္။ အကယ္၍ တရားရံုးက ဆင့္ေခၚစာရတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ပိုက္ဆံ ၄ ေသာင္း အဆင္သင့္ေဆာင္ထားပါဟု ေျပာလုိက္ေလ၏။ သို႔ႏွင့္မွ ေခါင္းမာလွ်က္ ဆက္လုပ္ေနဦးမည္ဆိုပါက တစ္ေန႔လွ်င္ ဒဏ္ေငြ ၁၀၀၀ ထပ္ရိုက္ပါလိမ့္မည္။

            သူတို႔ဒဏ္ရိုက္ခံရတာ ကြ်န္ေတာ္ ၀မ္းသာစရာအေၾကာင္းမရိွပါ။ သို႔ေသာ္ ၀မ္းထဲမွက်ိတ္လွ်က္ မွတ္ပလားကြ ဟု ေျပာလုိက္ပါ၏။ ဒဏ္ရိုက္ခံရေသာစာကို မိတ္ေဆြတို႔ျမင္ဖူးေအာင္ ထည့္ျပလိုက္ပါသည္။

ဤအေၾကာင္း ကိုကိုႀကီးကုိ ကြ်န္ေတာ္ေျပာျပေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အိမ္နားက သစ္စက္ဗ်ာ၊ ေန႔ေန႔ညည ေမာင္းေန တာ ဘယ္လိုမွ နားမခံႏိုင္ဘူး။ အဲဒီဥပေဒ ေပးစမ္းပါေျပာသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္သူ႔ဆီ အီးေမးပို႔ေပးလုိက္ပါသည္။ မိတ္ေဆြတို႔ ဖတ္လိုပါက NEA website ၌ အခမဲ့ download လုပ္ႏုိင္ပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျပည္သူမ်ားသည္ ေလာက္စပီကာသံ၊ စက္သံ၊ ေၾကာ္ျငာသံမ်ား၏ဒဏ္မွ ကင္းေ၀းၾကပါေစကုန္ သတည္း။

ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ေအးၿငိမ္း (ေလးမ်က္ႏွာ)

၉၊ ၈၊ ၂၀၁၃ ေန႔လည္ ၃း၅၀ နာရီ

ရည္ညႊန္းစာအုပ္စာတမ္းမ်ား

၁။ Cause and Effects of Noise Pollution by Danniel G. Nunez

၂။ Noise Pollution – Sources, Effects and Control by Narendra Singh and S.C.Davar

၃။ Noise Effects Handbook – NPC Library

၄။ Noise pollution and its control

၅။ Noise Pollution – Environmental Protection UK

၆။ How to Fight Noise Manual – Noise Free America

၇။ Environmental Protection and Management (Control of Noise At Construction Site) Regulations 1999

၈။ Workplace Safety and Health (Noise) Regulations 2011