ကြ်ႏု္ပ္ အလြန္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရေသာ ေန႔တစ္ေန႔

(၁)

၂ဝ ရာစု ဗားရွင္း

ေမာင္ေလးေရ ထပါေတာ့ကြယ္။

အေရွ႔ဘက္မွာ ေရာင္နီသမ္းလာေနၿပီ။

ငွက္ကေလးေတြလည္း ေတးသီေနၾကၿပီကဲြ႔။

ေၾကြက်ေနတဲ့ပန္းခေရေလးေတြ သြားေကာက္ရေအာင္ကြယ္။

၂၁ ရာစု ဗားရွင္း

ေမာင္ေလးေရ ထ ပါေတာ့

ဟင္ ဒါေလာက္ႏိႈးေနတာေတာင္ ခုထိ ေသတုန္း။

ပ်င္းလိုက္တဲ့ဘဝေတာ့၊ ႀကီးပြားအုန္းမယ့္အမ်ိဳး။

ဟဲ့ ေသာက္ဂျမင္းမသား။ ထ မလား မထဘူးလား။

နင္ေတာ့ နာခ်င္ၿပီထင္တယ္။

ေအာင္မငီး -

သူ ေမာင္ေလးကိုႏိႈးပံုကလည္း ေက်ာင္းဆရာႀကီး။

ေဆာတီးပါခင္ဗ်ာ။ ကြ်ႏု္ပ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတာ တေက်ာ့ႏွစ္ေက်ာ့ ေတးကုိသီ ေၾကာင့္ လံုးဝ မဟုတ္ရပါ။

(၂)

တျမန္မေန႔က ကြ်ႏု္ပ္ (သင္တန္းမရိွ၍) အိမ္၌ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေနစဥ္ ဖုန္းဝင္လာ၏။

အေၾကာင္းကား -

စင္ကာပူကုိ ယခုမွလာသည့္ လူသစ္မ်ားအတြက္ SIP သင္တန္းကို မတက္မေနရ တက္ရ၏။ ထုိသင္တန္းဆင္းလက္မွတ္ႏွင့္မွ Work Permit ကဒ္ ထုတ္ေပး၏။

ထုိသင္တန္းတြင္ အလုပ္သမားမ်ား သိသင့္သိထိုက္သည္တို႔ကို သင္ေပး၏။

ထိုအထဲ၌ အလုပ္သမားမ်ားသည္ IPA letter ထဲ၌ ေဖာ္ျပထားသည့္အတိုင္း လခကို ရရမည္။ မရလွ်င္ MOM ကိုတုိင္ပါ ဟု ပါ၏။

MOM website ၌လည္း အလုပ္ရွင္မ်ားကို MOM သို႔ declare လုပ္ထားသည့္အတိုင္း လခေပးရမည္ဟု ညႊန္ၾကားထား၏။

IPA letter ထဲ၌ လခကို ၄၅၀၊ ၅ဝဝ စသျဖင့္ ေဖာ္ျပထားသူတို႔အဖို႔ အေၾကာင္းမဟုတ္။ သူတို႔မွာ အဲသေလာက္ပဲ ရၾကသည္။ ဒါကို သူတို႔လည္းသိသည္။

သို႔ေသာ္ တခ်ိဳ႔က်ေတာ့ IPA letter ထဲ၌ လခကို ၁၆ဝဝ ဟု ျပထားၿပီး ျမန္မာျပည္မွေအးဂ်င့္က နင္တို႔ေနာ္ တစ္ေန႔ကို ၂၁ က်ပ္ပဲ ရမွာဟု မွာလုိက္သည္ ဆို၏။

အကယ္၍ လခမွာ တစ္ေန႔လွ်င္ စင္းေဒၚလာ S$21.00 ျဖစ္မည္ဆိုပါက တစ္နာရီလွ်င္ $2.625 ျဖစ္မည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ လခမွာ $500.50 သာ ျဖစ္ရမည္။ လခ ၅ဝဝ ကို အဘယ္ေၾကာင့္ IPA letter ၌ S$1600 ဟု ျပရဘိသနည္း။

 ကြ်ႏု္ပ္က စာထဲတြင္ပါသည့္အတိုင္း အကယ္၍ IPA letter ထဲ၌ေဖာ္ျပထားသည့္အတိုင္း လခမရပါက MOM ကို သြားတုိင္ပါ ဟု သင္၏။ ကြ်ႏု္ပ္မွားပါသေလာ။

ထိုအခါ IPA letter ၌ လခကို S$1600 ဟုေဖာျ္ပထားသည့္ သေကာင့္သားကေလး သံုးေယာက္မွာ MOM သို႔သြား၏။ အင္းဂလစ္ရွ္လို တစ္လံုးမွ မမႈတ္တတ္။

သို႔မို႔ေၾကာင့္ ဘာသာျပန္ေပးဘုိ႔ရာ ကြ်ႏ္ုပ္ထံ ဖုန္းဆက္ျခင္းျဖစ္သတည္း။

သို႔ေသာ္ officer က "သူက ဘာေကာင္မွန္းငါမသိဘဲ ငါ ဘယ္လိုလုပ္စကားေျပာမတုန္းကြ" ဆုိကာ သူေပးသည့္ဖုန္းကိုမကိုင္ေလ။

ထုိအခါ ကြ်ႏု္ပ္လည္း မေနႏိုင္သည္ျဖစ္၍ -

ကုိင္း - ကိုယ့္လူတို႔ ဘယ္မွေလွ်ာက္မသြားနဲ႔။ အဲဒီမွာပဲ ေစာင့္ေန။ ကုိယ္လာခဲ့မယ္ ဆိုကာ MOM သို႔လိုက္သြား၏။

သို႔ေသာ္ အရာမထင္ပါ။ သူတို႔က ေရာက္ခါက၊ work permit ေတာင္မထုတ္ရေသးသျဖင့္ ဝပ္ပါမစ္ထုတ္ၿပီးမွလာခဲ့ဆိုကာ ျပန္လႊတ္လုိက္၏။

ထိုအေၾကာင္း ေအးဂ်င့္မမသိေသာ္ အႀကီးအက်ယ္ေဒါပြေလ၏။

နင္တို႔ ငါတို႔ေပးတဲ့လခနဲ႔မလုပ္ႏုိင္ဘူးဆို "ျပန္ပို႔မယ္"

အႏွီ "ျပန္ပို႔မယ္" ဆိုသည့္စကားလံုးမွာ ျပႆနာတစ္ခုခုျဖစ္တိုင္း ထုတ္သံုးသည့္ ၎တို႔၏ လက္နက္ျဖစ္၏။

ဝပ္ပါမစ္သမားတို႔ အေၾကာက္ရဆံုးေသာ စကားလံုးတစ္ခုလည္း ျဖစ္ေလသည္။

ကြ်ႏု္ပ္ကိုလည္း အႏီွမမက ဘာလုပ္လိုက္မယ္၊ ညာလုပ္လိုက္မယ္ ဟု ၿခိမ္းေျခာက္သည္ဆို၏။

၎၏ၿခိမ္းေျခာက္စကားကို ၾကားလိုက္ရၿပီးသကာလ ကြ်ႏု္ပ္မွာ ေၾကာက္လြန္းလွသည္ျဖစ္၍ ရင္တုန္ပန္းတုန္ (ရင္တုန္တာေတာ့ သိပါရဲ့။ ဘာ့ေၾကာင့္ ပန္းက တုန္ရသနည္းဆုိတာ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ႀကံဆၾကပါကုန္။ ဤကား စကားခ်ပ္) ျဖစ္ကာ ေရထ ေသာက္လုိက္ရာ ေရသံုးခြက္ပင္ ကုန္သြားေလေသာ ဟူ၏။

မ်ားမၾကာမီပင္ အႏွီ ငနဲကေလးသံုးေယာက္ထဲမွ တစ္ေယာက္က ဖုန္းဆက္လာ၏။

သူတို႔ကို အလုပ္ရွင္ဆီမွာ ေခၚထားတယ္။ အထုပ္အပိုးေတြလည္း ျပင္ၿပီးၿပီ။ ျပန္ပို႔ဘို႔ ရဲေတြလည္း ေခၚထားတယ္ ဆို၏။

အဲ့ငွယ္ - အလုပ္ရွင္နဲ႔ အလုပ္သမားကိစၥ။ ဘယ့္ႏွာေၾကာင့္ ရဲက ပါရမတုန္း။ (ေနာက္မွ ထိုလူမ်ားမွာ ရဲမဟုတ္။ Gang star မ်ား ျဖစ္မည္ဟု ခန္႔မွန္းမိေလသည္။)

ထုိ႔ေနာက္ ဖုန္းအဆက္အသြယ္မရေတာ့။ သူတို႔ဖုန္းကို ကြ်ႏု္ပ္ဆက္ေတာ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကိုင္၏။ ငါ . . . . နဲ႔ စကား ေျပာခ်င္တယ္ ဆုိေတာ့ ဖုန္းမွားေနတယ္ ဆိုကာခ်သြား၏။ သူတို႔ ဖုန္းကို သိမ္းလိုက္ေလၿပီ။

ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ဖုန္းဆက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေလဆိပ္ထဲေရာက္ေနၿပီ ဆုိ၏။ ဟိုက္ ရွားဘားစ္။

ကြ်ႏု္ပ္လည္း ကိုယ့္လူတို႔ immigration မျဖတ္နဲ႔အံုး။ အဲဒီမွာ ရဲေတြရိွတယ္။ MOM case ဆိုၿပီး အျပင္မွာ ေစာင့္ေန ဆိုေတာ့ -

ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို immigration အတင္းျဖတ္ခိုင္းတယ္။ အထဲေရာက္မွ ဖုန္းေပးတာ ဆိုေလသည္။ ေကာင္းေလစြ။

ကြ်ႏု္ပ္လည္း MWC (Migrant Worker Centre) ကို ကသုတ္ကရက္ ဆက္သြယ္ရ၏။ (အမွန္ဆို သည္ကိစၥ ေန႔လည္ကတည္းက ကြ်ႏု္ပ္ေျပာထားတာျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကြ်ႏု္ပ္မိတ္ေဆြ MWC မွ မမကေလးမွာ သူ႔နားရက္ျဖစ္ေနသျဖင့္ ကြ်ႏု္ပ္လည္း မေႏွာက္ ယွက္လုိသည္ႏွင့္ ထပ္မဆက္သြယ္တာ ျဖစ္၏။)

သူက ဟဲ့၊ သူတို႔ ဘယ္ေလယာဥ္နဲ႔တဲ့လဲ၊ ဘယ္ terminal မွာလဲ။ ဂိတ္နံပါတ္ဘယ္ေလာက္လဲ။ သူတို႔ကို ေလယာဥ္ေပၚ မတက္နဲ႔ အံုးလို႔ ေျပာလုိက္။ ငါ immigration နဲ႔ ဆက္သြယ္လိုက္မယ္ ဆိုေလေသာ္ -

ကြ်ႏ္ုပ္လည္း ဖုိးကံဆုိးကေလးမ်ားထံ ထပ္ဆက္သြယ္၏။

သို႔ေသာ္ ျမန္မာျပည္မွ လူႀကီးမင္းမွာ စင္ကာပူသို႔ ေျပာင္းေရႊ႔လာသည္ထင့္။

လူႀကီးမင္းဆက္သြယ္ေသာဖုန္းမွာ စက္ပိတ္ထားပါသျဖင့္ . . . ဟုိက္ေရာ

ကြ်ႏု္ပ္လည္း မ်က္စိမ်ားျပာေဝလွ်က္ ၂ ခါျပန္ ဆက္သြယ္၏။ ၃ ခါျပန္ ဆက္သြယ္၏။ ၄ ခါ ၅ ခါျပန္ ဆက္သြယ္၏။ အခါခါျပန္ ဆက္သြယ္သည့္တုိင္ လံုးဝမရေတာ့ပါေလ။ ည ၁၁ နာရီေလာက္တြင္ စိတ္မေကာင္းစြာႏွင့္ပင္ လက္ေလွ်ာ့လိုက္ရေလေတာ့ သတည္း။

ထို႔ေန႔က ကြ်ႏု္ပ္မွာ သားက မနက္ျဖန္ ေက်ာင္းကအစီအစဥ္ႏွင့္ တရုတ္ျပည္ သြားမွာဆုိေတာ့ လိုသည့္ပစၥည္းမ်ား luggage ထဲထည့္၊ လုိေသးတာေတြ ထပ္ဝယ္ စသျဖင့္ အလြန္အလုပ္ရႈပ္ေသာေန႔လည္း ျဖစ္၏။ မနက္ ၃ နာရီခဲြေလာက္ အိပ္ယာက ထရမွာဆိုေတာ့ သားကို ေစာေစာအိပ္ဖို႔ သူႏွင့္အတူ အိပ္ယာထဲလဲ အိပ္ေပးေနရေသးသည္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲယားကြန္းက ေရမ်ား ယိုလာသျဖင့္ အိပ္ယာေတြ ေရႊ႔၊ ေရခံႏွင့္ အလုပ္က ရႈပ္ေသး။ ေစာေနေသးေတာ့ သားက ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ အိပ္မေပ်ာ္။

ကြ်ႏု္ပ္မွာ ရူးခ်င္စိတ္ေတာင္ ေပါက္မိ၏။

သည္ကေန႔မနက္က်ေတာ့ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါး Whatsapp ကေန ဖုန္းဆက္လာ၏။

ဒဂါဂ်ီး -

တင္ပါ့ဖ်ာ့ -

ဒဂါဂ်ီးကူညီေပးလိုက္တဲ့ ေမာင္ဟဝွာရဲ့ဦးေလးဘုန္းႀကီးပါ။ သူတို႔ ညကပဲ ျပန္ေရာက္တယ္။ အဲဒါ ဒီကေအးဂ်င့္ကို တုိင္ခ်င္တယ္။ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။

အဲဗ်။ တပည့္ေတာ္ စင္ကာပူက ဥပေဒေတြအေၾကာင္းေတာ့ သိပါရဲ့။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာျပည္ကအေၾကာင္းေတြေတာ့ မသိဘူးဖ်ာ့။

(ေသဇမ္းဘာ့၊ ျမန္မာျပည္သားလုပ္ေနၿပီး သူမ်ားဥပေဒေတာ့သိတယ္။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္က ဥပေဒေတာ့ မသိဘူးတဲ့လား။)

အဲဒီအတြက္ တပည့္ေတာ္ မကူညီႏုိင္တာ ခြင့္လႊတ္ပါ ဖ်ာ့။

(၃)

မိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ား -

စင္ကာပူကိုလာရတာ လြယ္သည္မထင္ပါႏွင့္။ သူရို႔ခမ်ာ - သိန္း ၆၀ - ၇၀ ေလာက္ရင္းၿပီးလာရတာျဖစ္သည္။ ပုိက္ဆံမရိွလို႔ စင္ကာပူ လာပါတယ္ဆိုမွ ဘယ့္ႏွာ သိန္း ၄ - ၅ - ၆၀ လက္ထဲ ရိွပါမတုန္း။ ဟိုကဆဲြ။ သည္ကဆဲြ။ ဟိုဟာေရာင္း။ သည္ဟာေပါင္ ၿပီး လာၾကရတာ ျဖစ္၏။

အခုလို သူတို႔ကို ျပန္လႊတ္လုိက္ေတာ့ ေအးဂ်င့္ခ တစ္ဝက္ပဲ ျပန္ရတယ္ထားပါဦး။ သိန္း ၃ - ၄၀ ေလာက္ ပလံုသြားၿပီ ျဖစ္၏။

ကိုယ္ရစရာရိွတာ၊ ရပိုင္ခြင့္ရိွသေလာက္ေတာင္းတာ အျပစ္ဟုတ္ပါသလား။

မည္သူသည္ ဥပေဒေဘာင္ ျပင္ပက ျဖစ္ပါသနည္း။

ထုိ႔ျပင္ ဟိုတစ္ေယာက္ကို စင္ကာပူလုိင္စင္လည္း မရိွပါဘဲလ်က္ ကားေမာင္းခိုင္းေစေလေသး၏။ ဤသည္ကေရာ ဥပေဒႏွင့္ ညီပါသလား။ ကားေမာင္းလွ်င္ ကားေမာင္းလိုင္စင္ရိွရမည္ဆိုတာ IPA letter ထဲ၌ အလုပ္ရွင္မ်ားကို ညႊန္ၾကားထားပါသည္။ 

ထုိငနဲကေလးမ်ားႏွင့္ ကြ်ႏု္ပ္ မည္ကဲ့သို႔မွ ေသြးမေတာ္၊ သားမစပ္ပါ။

သို႔ေသာ္ သူတို႔ကို ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း ဤကဲ့သို႔ျပန္လႊတ္လုိက္ျခင္းအတြက္မူ ကြ်ႏု္ပ္ ဘယ္လိုမွ မခံစားႏုိင္ပါ။

တစ္ေန႔လံုး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ၿပီး ရင္ထဲတြင္လည္း တႏုပ္ႏုပ္ျဖစ္ေနသည္။

စားခ်င္စိတ္၊ ေသာက္ခ်င္စိတ္လည္းမရိွ။ ဘာမွလည္း လုပ္ခ်င္ကိုင္ခ်င္စိတ္မရိွ။ စိတ္ဓာတ္လည္း က်ေနေလသည္။

အသင္တို႔ ကာယကံရွင္မ်ားေနရာကို ခဏေလာက္ဝင္ကာ စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ၾကစမ္းပါဘိ။

အိမ္အကူမိန္းခေလးေတြမွာလည္း ျပႆနာေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ႏွင့္ျဖစ္သည္။

သည္လို ျပႆနာမ်ိဳးေတြ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ဆံုးခန္းတိုင္မွာပါလိမ့္။

ကာလဝိပါက္ဆိုတာ ေနာက္ပိုးတက္တတ္သည္။

ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ စိတ္ဆင္းရဲသလို အသင္လည္း စိတ္မဆင္းရဲရပါေစႏွင့္ဟု ဆုေတာင္းလုိက္ပါသည္။

လူအခ်င္းခ်င္း မတရားလုပ္ျခင္း၊ ကင္းရွင္းၾကပါေစ။

ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ေအးၿငိမ္း

၂၅ ဇြန္လ၊ ၂၀၁၉။ ည ၁၀ နာရီတိတိ