ငါးပိခ်က္ဋီကာ

(၁) အေရွ႔ေတာင္အာရွသားတို႔သည္ ညီအစ္ကိုမ်ားျဖစ္ၾကသည္ ဆိုျခင္းအေၾကာင္း

အေရွ႔ေတာင္အာရွမွ လူမ်ားမွာ လူမ်ိဳးစုႀကီးတစ္ခုတည္းမွ ဆင္းသက္လာ၍လားမသိ။ စားပံုေသာက္ပံု၊ ေနပံုထိုင္ပံု၊ ေျပာပံုဆိုပံု၊ ဝတ္ပံုစားပံုခ်င္း သိပ္မကြာလွပါ။ မ်က္ႏွာေပါက္မ်ားမွာလည္း အေတာ္ဆင္သည္။ အမွတ္တမဲ့ဆိုလွ်င္ ဖိလစ္ပိုင္တစ္ဦးကိုေတြ႔ပါက ျမန္မာဟု ထင္ရသည္။ ကြ်ႏ္ုပ္ကိုလည္း ျမန္မာဟု မထင္ၾက။ မေလးလူမ်ိဳးဟုသာ ထင္ၾက၏။

အာရွသားမွန္လွ်င္ ထမင္းကိုသာ အဓိကထား စားၾက၏။ လူမ်ိဳးကိုလုိက္၍ ဟင္းခ်က္ပံုခ်င္းကဲြသြားေသာ္လည္း သိပ္ေတာ့ မကဲြျပား လွပါ။ မေလးရွားႏွင့္ အင္ဒုိနီးရွားမွာ ဘာသာစကားခ်င္းလည္း တူသလို လူခ်င္းလည္းတူသည္။ အစားအေသာက္လည္း သိပ္ မကဲြျပားလွ။ ထို႔အတူ ျမန္မာ (အထူးသျဖင့္ ရွမ္း၊ မြန္) ႏွင့္ ထုိင္းမွာလည္း အေတာ္ဆင္တူေလသည္။

တူသမွ ဘယ္အေနာက္ႏိုင္ငံမွာမွ မရိွႏိုင္ေသာ ငါးပိခ်က္ ခ်က္တာခ်င္းပါ တူေလသည္။ အထူးသျဖင့္ ထုိင္းငါးပိႏွင့္ ျမန္မာငါးပိမွာ တူသလို မေလးငါးပိခ်က္ႏွင့္ အင္ဒိုငါးပိခ်က္မွာလည္း အေတာ့္ကိုတူ၏။ သို႔ေသာ္ မေလးႏွင့္ အင္ဒုိငါးပိခ်က္မ်ားကို ငါးပိခ်က္ဟု ေခၚျခင္းထက္ ျငဳပ္သီးေထာင္းဟုေခၚျခင္းက ပိုသင့္ေလ်ာ္ပါမည္။ သူတို႔အဆာမွာ ငါးပိမပါဟု ထင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာပါးစပ္ ႏွင့္ အေတာ့္ကို ကိုက္၏။ သူတို႔ ျငဳပ္သီးေထာင္းမွာ ကြ်န္ေတာ္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေသာ အစားအစာမ်ားထဲတြင္ တစ္မ်ိဳးအပါအဝင္ ျဖစ္၏။ ထိုင္းငါးပိမွာမူ ပုဇြန္ငါးပိျဖစ္ပါသည္။ ၿမိတ္ဘက္မွ မွ်င္ငါးပိႏွင့္အလြန္တူလွ၏။

သို႔ေသာ္ ေဒသကိုလိုက္၍ အနည္းငယ္ေတာ့ ကြာသေပါ့။ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္းမွာေတာင္မွ တစ္ေနရာႏွင့္ တစ္ေနရာမတူပါ။ ခ်င္းျပည္နယ္ႏွင့္ ကခ်င္ျပည္နယ္တို႔တြင္ ငါးပိရ မရ ကြ်န္ေတာ္မသိပါ။ ကခ်င္ျပည္ကိုမူ တစ္ေခါက္ကေလးေတာင္မွ ကြ်ႏု္ပ္ မေရာက္ဖူးပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ကခ်င္အစားအစာမ်ား မည္ကဲ့သို႔ရိွသည္ကိုလည္း မသိပါ။

ငါးရွားလွေသာ အညာဘက္တြင္ေတာ့ ငါးပိအစား ခရမ္းခ်ဥ္သီးကိုသာ ခရမ္းခ်ဥ္သီး ငါးပိခ်က္ဟု ခ်က္ပါသည္။ ငါးပိဟုသာ နာမည္တပ္ေသာ္လည္း တကယ့္တကယ္တြင္ ငါးပိမပါပါ။ ခရမ္းခ်ဥ္သီးကို ႀကိဳထားတာျဖစ္ပါသည္။

ျမန္မာျပည္ေအာက္ပိုင္း ၿမိတ္ဘက္တြင္ ငါးပိကို ေဂြးႏွင့္လုပ္သည္။ ေဂြးဆိုသည္မွာ ပုဇြန္မွ်င္ေသးေသးကေလးမ်ားကို ေခၚသည္ ဆို၏။ ပုဇြန္မွ်င္ကေလးမ်ားႏွင့္ လုပ္တာျဖစ္သျဖင့္ ၎ကို မွ်င္ငါးပိဟု ေခၚ၏။ ငါးျဖင့္လုပ္ေသာ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ဘက္မွငါးပိကိုေတာ့ ငါးငါးပိ (ငါးငပိ ဟု အသံထြက္) ဟုေခၚပါသည္။ မွ်င္ငါးပိကို စိမ္းစားငါးပိဟုလည္း ေခၚေသးသည္။ စိမ္းစားငါးပိျဖင့္ခ်က္ေသာ ငါးပိခ်က္ကိုေတာ့ ကြ်ႏု္ပ္ သိပ္ခံတြင္းမေတြ႔လွပါ။

ျမန္မာျပည္အတြင္းမွ ကြ်ႏု္ပ္ႀကိဳက္သည့္ တိုင္းရင္းသားအစားအစာမ်ားကို ျပပါဆုိလွ်င္ ရခိုင္ငါးပိေထာင္းသည္ ထိပ္ဆံုးမွ ျဖစ္ပါ လိမ့္မည္။ ေျပာရလွ်င္ ရခိုင္အစားအစာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ကြ်ႏု္ပ္ႀကိဳက္၏။ ထမင္းကို အစပ္မပါဘဲမစားႏိုင္သူ ကြ်ႏု္ပ္အဖို႔ ေဆြမ်ိဳးေမ့ေအာင္စပ္ေသာ ရခိုင္အစားအေသာက္မ်ားကို ႀကိဳက္တာ သိပ္ေတာ့မဆန္းပါေလ။ ထမင္းပဲြ၌ စပ္သည့္ဟင္းမပါလွ်င္ ကြ်နု္ပ္က ျငဳပ္သီးစိမ္းကို အေတာင့္လိုက္ ကိုက္စား၏။

(ဆရာႀကီးမင္းသိခၤ၏ ဝတၳဳတစ္ပုဒ္၌ " ငွက္ေပ်ာဖက္ႏွင့္ ထုပ္ေပးလုိက္ေသာ ခ်စ္တီးထမင္းထုပ္ကို ဝယ္လာၿပီး ဘုရားကုန္းေပၚ၌ စား၏။ ျငဳပ္သီးစိမ္းကို ဂြ်တ္ကနဲကိုက္လ်က္ ဆားႏွင့္တို႔ကာ ထမင္းျဖဴျဖဴတြင္ ျမႈပ္စားရတာလည္း အလြန္အရသာရိွလွေပ၏" ဟုပါေလရာ ကြ်ႏု္ပ္လည္း သြားေရတျမားျမားျဖစ္ၿပီးသကာလ သူညႊန္းသလို ထမင္းျဖဴျဖဴ၊ ပူပူေႏြးေႏြးတြင္ ျငဳပ္သီးစိမ္း အေတာင့္လိုက္ကိုကိုက္၊ ဆားတို႔ကာ ျမႈပ္စားေလရာ မ်က္ရည္မ်ားက်လ်က္ လွ်ာတန္းလန္းထြက္ခဲ့ဖူးေလ၏။ ဤကား စကားခ်ပ္)

(၂) ရန္ကုန္မွ မလိမၼာေသာ ငါးပိခ်က္မ်ား

ကြ်ႏု္ပ္ငယ္စဥ္က ဝတၱဳမ်ားတြင္ ငါးပိလိမၼာခ်က္ဟု ဖတ္ရေလရာ ငါးပိကို ဘယ္လိုလိမၼာေအာင္မ်ား ခ်က္လိုက္ပါေလ့မတံုး ဟု နားမလည္ႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္ရ၏။ သူတို႔ဟာက ငါးပိလိမၼာဆိုေတာ့ ငါတို႔စားေနတာက ငါးပိမိုက္ေပါ့ဟု ကြ်ႏု္ပ္မွာ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ ေတြးမိေလေသာ ဟူသတတ္။

ေနာက္ေတာ့မွ ရန္ကုန္သားတို႔ေျပာသည့္ ငါးပိလိမၼာခ်က္ဆိုသည္မွာ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ေတာ၌ က်က်နနခ်က္စားသည့္ ငါးပိခ်က္မ်ိဳးကို ေခၚတာျဖစ္ေၾကာင္း သိရေလ၏။ ေသေသခ်ာခ်ာခ်က္သည့္ ငါးပိခ်က္ကို ငါးပိလိမၼာခ်က္ဟုဆိုလွ်င္ အဘယ္ငါးပိခ်က္သည္ မလိမၼာသည့္ ငါးပိခ်က္ ျဖစ္ဘိသနည္း။

ထမင္းဆိုင္မွန္လွ်င္ ငါးပိခ်က္ႏွင့္ အတို႔အျမႈပ္ပါစၿမဲ။ သို႔ေသာ္ မိတ္ေဆြတို႔သိၾကသည့္အတုိင္း ထမင္းဆိုင္မွ ငါးပိခ်က္ဆိုသည္မွာ ငါးပိခ်က္ျဖစ္သည္ဆုိရံုမွ် ခ်က္ထားတာ ျဖစ္၏။ ငါးပိအညံ့စားကိုႀကိဳကာ ျငဳပ္သီးထည့္၊ အခ်ိဳမႈန္႔ခပ္ထားတာ ျဖစ္၏။ ငံတူးေနၿပီး ဘယ္လိုမွ စားလို႔မေကာင္း။ အခ်ိဳ႔ငါးပိခ်က္မ်ားမွာမူ ငါးပိပင္မပါ။ ငံျပာရည္ကိုႀကိဳကာ ျငဳပ္သီးမႈန္႔ ျဖဴးထားတာသာ ျဖစ္ေလသည္။ သူတို႔ကလည္း သူတု႔ိအေၾကာင္း သိပါသည္။ ဘယ္လိုမွ စားမေကာင္းသည့္ ငါးပိခ်က္ျဖစ္သည့္အတြက္ အမ်ားႀကီးထည့္ထားလည္း ကုန္မွာမဟုတ္ဟု တြက္ဆကာ ငါးပိခ်က္ခြက္ကို မက္ေဒၚနယ္ဆုိင္မွ အခ်ဥ္ခြက္ေလာက္ႏွင့္သာ ထည့္ထားတာျဖစ္၏။ သို႔တိုင္ ထိုအခ်ဥ္ခြက္ထဲမွ ငါးပိရည္မွာ ဘိုးဘိုးေအာင္ ဝလံုးမ်ားလို ကုန္ႏုိင္တယ္ရယ္လို႔ ရိွတာမဟုတ္။ ထုိငါးပိခ်က္မ်ားသည္ကား မလိမၼာေသာ ငါးပိခ်က္မ်ား ျဖစ္ေခ်၏။ ထူးဆန္းပါေပ့ ဆတြတ္ရယ္။

ရန္ကုန္သားတို႔၏ ငါးပိလိမၼာခ်က္မွာ လိမၼာခ်င္သာ လိမၼာရမည္။ ဝါးေတာကြင္းက ငါးပိခ်က္မ်ားႏွင့္ ယွဥ္လိုက္လွ်င္ နံ႔သာဆီႏွင့္ အီးလိုကြာသည္ဟု ကြ်ႏု္ပ္ေျပာလွ်င္ လြန္သည္ဟု မိတ္ေဆြတို႔ မထင္လုိက္ပါေလႏွင့္။ ကြ်ႏု္ပ္ေျပာတာလြန္သည္ထင္လွ်င္ ရန္ကုန္သူစစ္စစ္ျဖစ္သည့္ မေအးႏွင္းယု ကုိ ေမးၾကည့္ပါ။ သူ မမ ခ်က္သည့္ ငါးပိခ်က္ကို ေကာင္းေကာင္းစားဖူးပါသည္။

ဝါးေတာကြင္းမွ အိမ္ရွင္မမ်ားမွာမူ ပုိက္ဆံမရိွ၍ ငါး စသည္တို႔ မထည့္ႏိုင္သည့္တုိင္ ငါးပိခ်က္ကို စားေကာင္းေအာင္ ခ်က္တတ္ၾက ေလသည္။

(၃) ကြ်ႏု္ပ္ ငါးပိခ်က္ႀကိဳက္ပံုအေၾကာင္း

ဦးဘေခြးမွာ စစ္သားလူထြက္ျဖစ္၏။ ၁၉၇၀ ခုႏွစ္မ်ားတဝိုက္က ဗကပမ်ားကို အျပဳတ္တိုက္ခ်ိန္တြင္ စစ္ေၾကာင္းႏွင့္ပါလာကာ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ရြာ၌ စခန္းခ်၏။ ထို႔ေနာက္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ရြာမွ အပ်ိဳႀကီး ေဒၚျမေမႏွင့္ ခ်စ္ႀကိဳက္ကာ လက္ထပ္လွ်က္ စစ္ၿပီးသည့္အခါ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ရြာ၌ပင္ လာေရာက္အေျခခ် ေနထိုင္သူျဖစ္၏။

"ေအးၿငိမ္းငယ္ငယ္တံုးက ငါးပိခ်က္ အရမ္းႀကိဳက္တဲ့ေကာင္။ ထမင္းစားၿပီးလို႔ ငါးပိခ်က္ေတြမ်ားက်န္ရင္ အကုန္ေသာက္ပစ္တယ္" ဟု ဦးဘေခြးက ဆိုေလသည္။ ထိုစဥ္က ကြ်ႏု္ပ္မွာ အသက္ ၇ ႏွစ္သားခန္႔သာရိွေသးသည္ျဖစ္၍ သူေျပာတာဟုတ္မဟုတ္ မမွတ္မိေတာ့ပါ။ သူေျပာတာ ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ ေဆာင္းရာသီမနက္ေစာေစာ ေကာက္ညွင္းက်ည္ေတာက္ကို ငါးပိခ်က္ႏွင့္ တို႔စားရသည့္အရသာကို ယေန႔ထိ မေမ့ႏိုင္ပါ။

ကြ်ႏု္ပ္ရန္ကုန္ျပန္သည့္အခါ မမတို႔ကို ဘာေတြမ်ား ထူးထူးေထြေထြ ခ်က္ခိုင္းထားသည္ဟု မိတ္ေဆြတို႔ ထင္ပါသနည္း။

ကြ်ႏု္ပ္အထူးမွာသည္မွာ ငါးပိခ်က္ႏွင့္ ခ်ဥ္ဟင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ရန္ကုန္တြင္ ရိွေနစဥ္ကာလမ်ားအတြင္း၌လည္း ကြ်ႏု္ပ္ မက္မက္ စက္စက္ စားသည့္ဟင္းလ်ာမွာ ငါးပိခ်က္ႏွင့္ ဟင္းညိဳ၊ ဒါမွမဟုတ္ ခ်ဥ္ဟင္းသာ ျဖစ္ေလသည္။

ငါးပိခ်က္အျပင္ ေနာက္ထပ္ ကြ်ႏု္ပ္၏ ေဖးဘရိတ္ ဟင္းလ်ာမ်ားမွာ ျငဳပ္သီးေထာင္း၊ ငါးပိႏွင့္ျငဳပ္သီးကို ေရာနယ္ကာ စေလာင္းဖံုး တြင္ ကပ္ကာကင္သည့္ ငါးပိဖုတ္၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီးႏွင့္ ငါးပိဖုတ္ကို ေရာေထာင္းထားသည့္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေထာင္း စသည္တို႔ ျဖစ္၏။

ဝက္သား၊ အမဲသား၊ ၾကက္သား စသည့္အသားမ်ားကို စားသည့္တိုင္ သဟာေလာက္ ကြ်ႏု္ပ္ မႀကိဳက္ႏွစ္သက္တတ္ပါ။

သက္သတ္လြတ္သမား မဟုတ္ေပမင့္ အသီးအရြက္ဟင္းမ်ားကိုသာ ကြ်ႏု္ပ္ ပိုမိုႏွစ္ၿခိဳက္တတ္ပါသည္။ မမခ်က္ေပးသည့္ ငါးရံ့ဟင္း ကေတာ့ အလြန္စားလို႔ေကာင္းလွ၏။ သို႔တိုင္ ငါးရံ့ဟင္းမွာ ပထမေနရာသို႔ ေရာက္မလာပါ။ ငါးပိခ်က္ႏွင့္ယွဥ္လိုက္လွ်င္ ဒုတိယ ေနရာ၌သာ ရိွပါသည္။ ၾကက္သားဟင္းခ်က္လွ်င္မူကား ကြ်ႏု္ပ္ကို ရန္စသည္ဟုပင္ ယူဆပါသည္။

မမခ်က္ေသာ ငါးပိခ်က္မွာ အလြန္စားလို႔ေကာင္းလွ၏။ သို႔တိုင္ သူက ဝါးေတာကြင္းမွ မရင္ႏုခ်က္ေပးသည့္ ငါးပိခ်က္အိုးကပ္က ပိုစားေကာင္းသည္ဆိုကာ တကူးတက မွာစားရပါေသးသည္။ သူေျပာတာမည္မွ်မွန္သည္ကို ကြ်ႏု္ပ္မေထာက္ခံလို။ အခြင့္ရက မိတ္ေဆြတို႔ကို အိမ္ေခၚကာ ထိုငါးပိခ်က္အိုးကပ္ႏွင့္ ထမင္းေကြ်းလုိက္ခ်င္လွပါ၏။

ဦးႀကီးဖိုးေထာင္ရိွစဥ္က သူ႔ဇနီး အရီးမလွတင္က "ဘာဟင္းေတြမ်ား ခ်က္လိုက္ရပါ့မလဲေနာ္" ဟု ဟင္းခ်က္စရာမရိွ၍ ၿငီး၏။ ထိုအခါ ဦးႀကီးက ဘာေျပာသည္ထင္ပါသနည္း။

"ငါးပိရယ္၊ ေျမပံုသီးရယ္ရိွေနတာေတာင္ ဘာဟင္းခ်က္ရဦးမလဲၿငီးေနေသးတယ္။ တယ္လဲ ဂြက်တဲ့သူေတြပဲ၊ ဟင္းဟင္းဟင္း" ဟူ၏။ ဦးႀကီးကား ရိုးရိုးသားသားေနသည္၊ ရိုးရိုးသားသားေျပာသည္၊ ရုိးရိုးသားသား စားသည္။ အလြန္ခ်စ္စရာ ေကာင္းလွ၏။

ကြ်ႏ္ုပ္တို႔မွာ ငါးပိခ်က္ရိွလွ်င္ တျခား ဘာဟင္းလ်ာမွမလို။ ထမင္းေပၚ ငါးပိခ်က္ဆမ္းကာ နယ္ဖတ္ တုတ္လိုက္ၾကတာသာ ျဖစ္ပါသည္။

(၄) ေလးမ်က္ႏွာဘက္မွ ငါးပိ

ကြ်ႏု္ပ္ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ ရန္ကုန္က ေဈးမ်ားတြင္ေရာင္းေနသည့္ ငါးပိမ်ားကိုၾကည့္ၿပီး မသတီ ျဖစ္မိေၾကာင္း ဝန္ခံပါသည္။ ရန္ကုန္ငါးပိမွာ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ဘက္က ငါးပိမ်ားႏွင့္ လားလားမွ မပတ္သက္ပါ။

အျခားေဒသမ်ားတြင္ေတာ့ မေျပာတတ္။ ေလးမ်က္ႏွာဘက္တြင္ေတာ့ ငါးပိကို ငါးႏွင့္လုပ္သည္။ ငါးဆိုသမွ တကယ့္ ငါးစစ္စစ္ႏွင့္ လုပ္တာျဖစ္၏။ ငါးပိလုပ္တာကို ျမင္ဖူးရံု၊ ၾကားဖူးရံုကလဲြၿပီး ဂဃနဏ၊ ေျခေျချမစ္ျမစ္ ကြ်ႏု္ပ္ မသိပါ။ သုိ႔ေသာ္ ေလးမ်က္ႏွာတြင္ ေနသူျဖစ္သျဖင့္ ငါးပိဘယ္လိုလုပ္သည္ဆိုသည့္ ဗဟုသုတေလာက္ေတာ့ ရိွပါသည္။

ကြ်ႏု္ပ္တို႔ဘက္မွ ငါးပိလုပ္ပံုကို အၾကမ္းဖ်ဥ္းေျပာရလွ်င္ ငါးကေလးျဖစ္ေစ၊ ငါးႀကီးျဖစ္ေစ ငါးမ်ားကို ေခ်းေဖာက္ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ဆားနယ္ၿပီး ေထာင္းကာ ေနလွန္း၏။ ထို႔ေနာက္ ထပ္ေထာင္းပါသည္။ ေနာက္ေနထပ္လွန္းပါသည္။ ဤကဲ့သို႔ ေထာင္းလုိက္ ေနလွန္းလိုက္ႏွင့္ ေနာက္ဆံုး စီးပိုင္ေနသည့္ ငါးပိကို ရပါသည္။ ထိုငါးပိမ်ားကို တစ္ပိႆာလံုးမ်ားလံုးကာ ေရာင္းပါသည္။ ထိုငါးပိမ်ားကိုပင္ စဥ့္အိုးမ်ားထဲတြင္သိပ္ကာ ႏွစ္ေပါက္ေအာင္ စားၾကပါသည္။ ဘာ ပရီဆာေဗးရွင္းမွမလို။

ေလးမ်က္ႏွာႏွင့္ ပန္းေတာႀကီးၾကားတြင္ ဧရာမအင္းႀကီးရိွ၏။ မိုးရာသီတြင္ ထိုအင္းႀကီးထဲ၌ ေရျပည့္ေနပါသည္။ ထိုအင္းႀကီးထဲမွ ရြာမ်ားမွာ နင္းၾကမ္း၊ ဆင္ေသ၊ ႀကီးေပါက္ကုန္း၊ ျမင္းကုန္း စသည္တို႔ ျဖစ္၏။ ထိုရြာမ်ားတြင္ ေနသူတို႔၏ အဓိက သက္ေမြး ဝမ္းေက်ာင္းအလုပ္မွာ ထိုအင္းထဲတြင္ ငါးဖမ္းျခင္း၊ ငါးပိငါးေျခာက္လုပ္ျခင္း၊ ေဆာင္းတြင္းဘက္ ေရက်သြားၿပီး အင္းထဲတြင္ ေျမသားမ်ား ေပၚလာသည့္အခါ ကိုင္းလုပ္ျခင္း စသည္တို႔ ျဖစ္၏။

ျမင္းကုန္းရြာမွထြက္ေသာ ငါးပိမွာ နာမည္ႀကီးျဖစ္၏။ နာမည္ႀကီးသေလာက္လည္း ေကာင္းပါသည္။ ထိုငါးပိစားၿပီး ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ လူလားေျမာက္လာျခင္းျဖစ္၏။ ငါးပိေကာင္းၿပီဆုိလွ်င္ ႀကိဳလိုက္ကတည္းက အန႔ံမွာ နံမေန။ ေမႊးထြက္လာသည္။ ငါးပိႀကိဳသည့္ အန႔ံႏွင့္ပင္ ဗိုက္ဆာလာပါလိမ့္မည္။

ကြ်ႏု္ပ္တို႔ေက်းလက္ေတာရြာမ်ားတြင္ ဟင္းေကြ်း အလြန္ရွားပါသည္။ ေတာထဲမွရသည့္ အသီးအႏွံ၊ အသားငါးမ်ားကိုသာ ဟင္းလုပ္စားၾကရ၏။ တစ္ခါတစ္ရံ ဝက္ေပၚသည္၊ ႏြားေပၚသည္။ ဧည့္သည္ေသာင္သည္လာသည့္အခါ ၾကက္သားစားရသည္။ မုိးတြင္းဘက္တြင္ ငါး၊ ဖား၊ ပုဇြန္လံုး၊ ေျမြသား၊ ခရု စသည္တို႔ စားရတတ္၏။ သို႔တုိင္ ပင္တိုင္ဟင္းလ်ာမွာ ငါးပိခ်က္ ျဖစ္၏။

ငါးပိခ်က္ကလည္း ရာသီကိုလုိက္၍ ေျပာင္းသြား၏။ ေႏြရာသီတြင္ ငါးပိကို ျငဳပ္သီးေျခာက္ႏွင့္ ခ်က္၏။ မိုးတြင္းဘက္တြင္ ငါးပိခ်က္မွာ ပိုစားေကာင္းသည္။ ေခ်ာင္းမ်ား၊ အိုင္မ်ားမွ ငါးမ်ားရသျဖင့္ ငါးပိခ်က္ကို ငါးႏွင့္ခ်က္၏၊ ဆင္ခရမ္းခ်ဥ္သီး ထည့္၏။ ငါးပိခ်က္ကို ေခါင္းတို၊ ငါးႀကီး၊ ငါးေျပမ စသည္တုိ႔ႏွင့္ ခ်က္ပါသည္။ ငါးေျပမမွာ အလြန္အရိုးမ်ားလွ၏။ သို႔ေသာ္ စားရတာ ေလးေလးပင္ပင္ရိွသည္။

ေဆာင္းတြင္းက်ေတာ့ ငါးပိခ်က္ကို ေျမပံုသီးႏွင့္ ခ်က္သည္။ မည္ကဲ့သို႔ပင္ ရာသီမ်ားေျပာင္းသြားပါေစ။ ငါးပိခ်က္ကေတာ့ သူ႔အရသာႏွင့္သူ၊ စားလို႔ေကာင္းေနတာခ်ည္းသာ ျဖစ္၏။ ခရမ္းခ်ဥ္သီး၊ ေႏြပဲသီးမ်ားႏွင့္ခ်က္ေသာ ခ်ဥ္ဟင္းမွာ ငါးပိခ်က္ႏွင့္ အလြန္လိုက္ဖက္ေလသည္။

(၅) ၂၁ ရာစုငါးပိ

ငါးပိထဲတြင္ ေျမၾသဇာမ်ားထည့္သည္ ဆုိသည့္သတင္းကိုၾကားရေတာ့ ကြ်ႏု္ပ္ အလြန္ ဝမ္းနည္းမိေလသည္။ အစားအေသာက္မ်ားထဲတြင္ ေဖာ္မလင္မ်ားထည့္သည္ဆိုေတာ့ ကြ်ႏု္ပ္၏ ဝမ္းနည္းမႈမွာ ဟိုဘက္ကို ႏွစ္ဘူတာေလာက္ပင္ ေက်ာ္သြားေလ၏။ ထုိသူမ်ားသည္ ကိုယ္ဘာလုပ္လုိ႔ လုပ္ေနတယ္ဆိုတာမ်ားေရာ သိၾကပါ၏ေလာ။

ေနာက္ၿပီး ဘာတ့ဲ။ ငါးပိကို ယင္မနားေအာင္လို႔ ယင္မနားေဆး ဆိုလား။ ျဖန္းၾကသည္ ဆုိ၏။ ၎တို႔ေျပာသည့္ ယင္မနားေဆးမွာ အဘယ္ျဖစ္သည္ကို အေထြအထူးေတြးေနစရာမလို။ ပိုးသတ္ေဆးမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း မေျပာဘဲႏွင့္ သိပါသည္။ ထိုသူမ်ား၏ အသိပညာမဲ့မႈ၊ မိုက္မဲမႈကိုေတာ့ ကြ်ႏု္ပ္မွာ ဘယ္လုိေျပာရမွန္းပင္ မသိေအာင္ ျဖစ္ရပါေတာ့သည္။

သို႔ေသာ္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ဘက္မွ ငါးပိမ်ားမွာမူ မူလ လက္ေဟာင္းအတိုင္းရိွေနလိမ့္ဦးမည္ဟု ယူဆပါသည္။ ေလးမ်က္ႏွာႏွင့္ ကင္းကြာေနတာ အေတာ္ၾကာၿပီဆိုေတာ့ အတပ္မေျပာရဲပါ။ ယခုတက္လာသည့္ မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ားမွာ သူ႔ထက္သူ လူစြမ္းေကာင္းခ်ည္း မဟုတ္ပါေလာ။

ဟိုတစ္ေန႔ကေတာင္ အမ်ိဳးသမီးက ပင္နင္ဆူလာမွ ငါးပိေထာင္း ဝယ္လာေသးသည္။ ကြ်ႏု္ပ္လည္း စားသေပါ့။ ေနာက္မွ FDA မွ ထုတ္ျပန္သည့္စာရင္းထဲတြင္ ပါေနေၾကာင္း ေတြ႔သျဖင့္ ရင္နာနာႏွင့္ လႊင့္ပစ္လုိက္ရပါသည္။ FDA စာရင္းအရ ျမန္မာတစ္ႏုိင္ငံလံုး လိုလိုမွ ထုတ္သည့္ငါးပိမွန္သမွ် ဓာတုေဆးမ်ားႏွင့္ မကင္းေၾကာင္း ေတြ႔ရေလသည္။ ကြ်ႏု္ပ္ အလြန္စိတ္ပ်က္မိ၏။

မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူ။

ငါးပိခ်က္စားရတာတစ္ခုတည္းႏွင့္ပင္ ကြ်ႏု္ပ္ကေတာ့ ျမန္မာျဖစ္ရတာကို ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္မဆံုးပါေၾကာင္း ေျပာၾကားရင္း ကြ်ႏု္ပ္၏ ငါးပိခ်က္ဋီကာကို နိဂံုးခ်ဳပ္အပ္ပါသတည္း။

အစားအစာမ်ားအတြင္း ေပါက္ကရလုပ္ျခင္း၊ ကင္းရွင္းၾကပါေစ။

ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ေအးၿငိမ္း

၁၃ ဇြန္၊ ၂၀၁၉

ဋီကာ = အက်ယ္ခ်ဲ႔ထြင္ေရးသားျခင္း