ေခ်ာတမူ မေနာျဖဴ သေဘာအူစင္း
အေျပာမူလင္းတဲ့ တို႔ေတာသူ။
ဟန္ေတြ ပန္ေတြ ဉာဏ္ေတြမထပ္
ကန္ေရခပ္တဲ့ တို႔ေတာသူ။
လူတကာ ျမႉကာ မူယာမျပ
ပ်ဴငွာလွတဲ့ တုိ႔ေတာသူ။
အလီလီဆန္းလို႔ ၿမိဳ႔သေဘာမတူ
ခ်ည္အထည္ၾကမ္းနဲ႔ တို႔ေတာသူ။
အလွအသာဆံုး လပမာႏႈန္း
ညအခါၿပံဳးလို႔ ၀ိုင္းရႊင္ေပ
လသာတုန္းမို႔ ဗိုင္းငင္ေနသေလ့။
အကြက္ဆန္းထြင္လို႔ ေရွးစံမီ
ယက္ကန္းစင္က ေတးသံသီ။
လႈပ္ရွားသြက္လက္ ရြာအေရးမွာ
လုပ္အားဖက္လုိ႔ ပါေသးရွာသေတာ့။
ႏြားေက်ာင္းရင္းလဲ ထင္းကိုေခြ
စပါးေထာင္းရင္းလဲ သီခ်င္းဆိုေန။
သြယ္၀ိုက္ကာလဲ အေျပာမမူပါ
လယ္စိုက္တာလဲ ေတာသူကညာ။
နံ႔သာေလး တစ္ဘက္တစ္ကြက္က မ်ိဳးဂုဏ္ထြင္
ပ်ံ႔စြာေမႊးလွ်က္ ရိုးဂုဏ္ယဥ္သရွင့္။
ရိုးရာဓေလ့ လုပ္အားအေမြ
တိုးကာေမြ႔လို႔ လႈပ္ရွားသေလ။
လက္ရွည္အကႌ်က ရိုးဟန္ပါ
မက္မေျပ အဆင္းပီသ မ်ိဳးျမန္မာ။
ေတာသူကညာ
မေနာျဖဴစြာႏွင့္
ပ်ဴပ်ဴငွာ ဣေျႏၵတင့္ပါဘိ
သိန္သေရ ထိန္ေ၀ျမင့္တဲ့ျပင္
ကဲဆင့္ကာ အဟုတ္မၾကြားပါဘု
လုပ္အားသူမင္လို႔
အလွတြင္ အယဥ္ေႏွာတယ္
ေခ်ာလွသေလး။ ။
ေရစႀကိဳ ေမာင္ပန္စင္
No comments:
Post a Comment