သူမ်ားမ်က္ရည္ႏွင့္ ထမင္းစားျခင္း

(၁)

ဤဒြႏၷယာႀကီးတြင္ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာၿပီးေရာ ဆိုသည့္သူမ်ားသည္ ရိွ၏။ အျခားသူမ်ား ဘယ္လိုေနေန၊ ဘာျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔ ဂရုမစိုက္။ ငါ့ဘို႔တစ္ဘို႔တည္းသာ ေတြးၾကေလသည္။ အျခားသူမ်ား မ်က္ရည္ေပါက္ႀကီးငယ္က်တာ သူတို႔အလုပ္မဟုတ္။ အျခားသူမ်ား ဒုကၡပင္လယ္ေဝသြားတာ သူတို႔ႏွင့္ လားလားမွ မပတ္သက္။ သူတို႔ရဘု႔ိသာ သိသည္။ သူတို႔ရဘုိ႔ဆို ဘာမဆို လုပ္ရဲသည္။ ဘာမဆို လုပ္ဝံ့သည္။ သံသရာတို႔၊ ငရဲတို႔၊ ဝဋ္တို႔ဆိုတာ သူတို႔ အဘိဓာန္တြင္ မရိွ။

ထိုသူမ်ားသည္ ၎တို႔ျပဳခဲ့ေသာ မေကာင္းမႈမ်ားကို ေခ်ဖ်က္ရန္ ဘုရားတည္ျခင္း၊ ေက်ာင္းေဆာက္ျခင္း စေသာ အမႈမ်ားကိုလည္း ျပဳၾကေလေသး၏။ သို႔ေသာ္ မေကာင္းမႈသည္ မေကာင္းမႈသာ ျဖစ္၍ ေကာင္းမႈသည္ ေကာင္းမႈသာ ျဖစ္ေလသည္။ ေကာင္းမႈႏွင့္ မေကာင္းမႈကို ေခ်ဖ်က္လို႔ရသည္ဟု ၎တို႔ကို မည္သူကမ်ား သင္ေပးထားပါလိမ့္။ ကုသုိလ္ျပဳသည္ဆိုရာ၌ မည္မွ်ကုသုိလ္ရသည္ ဆိုသည္မွာ ျပဳသူ၏ စိတ္ေစတနာေပၚ မ်ားစြာ မူတည္ေန၏။ မေကာင္းမႈလုပ္တာေတြကို ေခ်ဖ်က္ဘို႔ ကုသိုလ္လုပ္သည္ဆိုလွ်င္ျဖင့္ စကတည္းက မမွန္ေသာေစတနာဦးေဆာင္ေန၍ ကုသုိလ္တစ္ပဲ၊ ငရဲတစ္ပိႆာ ျဖစ္ဘို႔သာမ်ားေလသည္။

ထုိငေတမ်ားထဲတြင္ ေခါင္းေပါင္းႀကီးႏွင့္၊ တုိက္ပံုႀကီးႏွင့္ လူေရွ႔သူေရွ႔တြင္ ဟန္ႀကီးပန္ႀကီး၊ ေဆာင့္ၾကြား ေဆာင့္ၾကြား လုပ္ေနသူမ်ားလည္းပါ၏။ လည္ပင္းတြင္ လက္မလံုးေလာက္ ေရႊဆဲြႀကိဳးႀကီးဆဲြထားကာ တစ္ေလာကလံုးကို သူတစ္ေယာက္တည္း လုပ္ေကြ်းေနရသည့္ မ်က္ႏွာေပးမ်ိဳးရိွေသာ ေဒၚစိန္မမတို႔လည္း ပါ၏။ 

ေတာ္တန္ရံုလူ သူတို႔အနားမသီဝံ့။ မ်က္ႏွာေက်ာတစ္ခ်က္ေလာက္ ျမင္ရရံုႏွင့္ ဆယ္ခါျပန္ ဖ်ားသြားေလာက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔ပါးစပ္ဖ်ားမွထြက္သမွ် ဥပေဒကဲ့သုိ႔ယူမွတ္ကာ လုိက္နာလက္ခံၾကရ၏။ ေတာ္တန္ရံုလူ အထြန္႔မတက္ရဲ။ မမွန္ဘူးထင္၍ မဝံ့မရဲမ်ား အထြန္႔တက္မည္မႀကံႏွင့္။ မ်က္ခံုးတစ္ဖက္ ပင့္ၾကည့္လိုက္ရံုႏွင့္ "မဟုတ္၊ မဟုတ္ပါဘူးခင္ညာ၊ ကြ်န္ေတာ္က ဒီလိုထင္လို႔ ေျပာမိတာပါ၊ ေတာင္းပန္ပါတယ္" ဟု ကုိယ့္စကားကုိယ္ ျပန္ရုပ္သိမ္းသြားရလိမ့္မည္။

(၂)

ကြ်န္ေတာ္က စင္ကာပူမွာ အိမ္အကူအေနနဲ႔အလုပ္လုပ္ဖို႔ အနည္းဆံုး အသက္ ၂၃ ႏွစ္ျပည့္ရမယ္ ဟု ဆုိသည့္အခါ အသက္ခပ္ႀကီးႀကီး သင္တန္းသူတစ္ဦးက အသက္အငယ္ဆံုးက ၂၃ ႏွစ္ဆိုေတာ့ အသက္အႀကီးဆံုးကို ဘယ္လို သတ္မွတ္ထားပါသလဲ ဟု ေမးလာ၏။ ဟုတ္ကဲ့၊ ေလွ်ာက္လႊာတင္တဲ့အခ်ိန္မွာ အသက္ ၅၀ ထက္ မေက်ာ္ရင္ရပါတယ္ ဟု ေျဖလိုက္ေသာအခါ သူ႔ခမ်ာ ပင့္သက္ရိႈက္သြားရွာ၏။

ဟင္၊ ကြ်န္မကို အသက္ႀကီးလို႔ဆိုၿပီး အသက္ေလွ်ာ့ဘို႔အတြက္ ပိုက္ဆံ ၅ သိန္းေတာင္းသြားတယ္ ဆို၏။

ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ားအသက္က ဘယ္ေလာက္မို႔လို႔လဲ ဆိုေတာ့ ၃၅ ႏွစ္ဆုိ၏။

အသက္ ၃၅ ႏွစ္က အရမ္းႀကီးေနလို႔ ၃၂ ႏွစ္ကို ေလွ်ာ့ခ်ရမယ္။ အဲဒီအတြက္ ၅ သိန္းက်မယ္။ မဟုတ္ရင္ ထြက္လို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာနဲ႔ က်မလဲ လာခ်င္ေနေတာ့ ၅ သိန္းေပးလုိက္ရတယ္။ ပုိက္ဆံကမရိွေတာ့ အတိုးနဲ႔ေခ်းေပးလိုက္ရတယ္ ဆိုကာ ငိုသံပါလာလွ်က္ မ်က္ရည္မ်ားပါ က်လာေလ၏။

သူမ်က္ရည္က်ေတာ့ ကြ်ႏု္ပ္လည္း မ်က္ရည္က်ခ်င္လာသည္ႏွင့္ မ်က္ေတာင္ကို အသားကုန္ ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ရ၏။

ဒါေတာင္ ၅ သိန္းနဲ႔မေလာက္လို႔ဆိုၿပီး ေနာက္ထပ္ တစ္သိန္းခဲြ ထပ္ေတာင္းသြားေသးတယ္ ဆို၏။

အဲဒီ ေအးဂ်င့္နာမည္သိလားဆိုေတာ့ အဂၤါနံႏွစ္ထပ္ကို ဗုဒၶဟူးေနာက္ပိတ္ထားသည့္ နာမည္တစ္ခု ရြတ္ျပ၏။

အင္း၊ ျမန္မာျပည္က ေအးဂ်င့္ေတြကေတာ့ လူေတြရဲ့ မသိနားမလည္မႈေပၚ အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး လုပ္စားေနၾကတာ အေတာ္ စိတ္ပ်က္စရာ ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ ဒါနဲ႔ ေအးဂ်င့္ဖီးက ဘယ္ေလာက္ေပးခဲ့ရသလဲ ဆိုေတာ့ -

(၇) လ စာဟု ဆို၏။ ဟုိက္ ရွားဘားစ္။

ဘယ့္ႏွယ္ဗ်ာ။ လူတကာ (၆) လစာပဲယူတဲ့ကိစၥ သူက ဘာကိစၥ (၇) လျဖစ္သြားရသလဲဟု ကြ်ႏ္ုပ္လည္း ငိုခ်င္ရက္ျဖစ္ေနသူကို လက္တို႔လိုက္၏။

ေနာက္ၿပီး သူမ်ားေတြေျပာတာ အိမ္ေျပာင္းရင္ (၁) လစာ ေပးရတယ္ ေျပာတယ္။

ဟုတ္တယ္ေလ။ အိမ္တစ္ခါေျပာင္းရင္ (၁) လစာ၊ ဒါ ထံုးစံဘဲ။

မဟုတ္ဘူးရွင့္။ အိမ္တစ္ခါေျပာင္းရင္ ႏွစ္လစာေပးရမယ္လို႔ ကြ်န္မကို ေျပာလိုက္တယ္။

ကုိင္း၊ သူ႔ထက္ဆုိးတဲ့သူေတာင္ သူ႔ေလာက္ဆိုးမယ္မထင္ပါလား အရပ္လူႀကီးတို႔။ စင္ကာပူမွာ လုပ္သမွ် သူ႔အတြက္ခ်ည္း ျဖစ္ေနပါေပ့ါလား။ ဘုရား၊ ဘုရား။

သင္တန္းအၿပီးတြင္ -

ကုိယ္က ပညာလည္းမတတ္ေတာ့ အဆင္မွေျပပါ့မလားလို႔ တခ်ိန္လံုး အားငယ္လုိက္ရတာ။ အခု ဆရာေျပာျပမွ အေတာ္ အားတက္သြားေတာ့တယ္ ဟု ဆိုကာ ထုိင္ ကန္ေတာ့ရွာပါသည္။

မဟုတ္တာဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္က သင္ေပးရမယ့္ ဝတၱရားရိွလို႔ သင္ေပးတာပဲ။

ဒါေပမယ့္ အခု ကြ်န္မ အမ်ားႀကီးသိသြားၿပီ။ ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္ ဆရာ။

ဟုတ္ကဲ့ပါ။ အခက္အခဲရိွလို႔ျဖစ္ျဖစ္၊ အကူအညီလုိရင္ျဖစ္ျဖစ္ အခ်ိ္န္မေရြး၊ နာရီမေရြး ဖုန္းသာဆက္လိုက္ပါဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ တတ္ႏုိင္သေလာက္ ကူညီပါမယ္ ဟု ေျပာလုိက္ပါသည္။

(၃)

စင္ကာပူလာသူ အိမ္အကူမ်ားထဲတြင္ သူ႔လို ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရိွမည္ မဆိုႏိုင္။ သူတို႔ခမ်ာ ေအးဂ်င့္မ်ား ျပဳသမွ် ႏုၾကရရွာသည္။

စီးပြားရွာတာ ရွာေပါ့။ ဒါေပသိ သူ႔ဘက္ကိုယ့္ဘက္ ႏွစ္ဖက္မွ် မၾကည့္သင့္ပါလားခင္ဗ်ာ။

ေယာက္်ားေလးေတြ Work Permit နဲ႔လာေတာ့လည္း ေအးဂ်င့္ဖီး ၃၀၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ပဲ ေပးရတာပါဘဲ။ ဒါေပသိ သူတို႔က အိမ္အကူေတြထက္ လခအမ်ားႀကီး ပိုေကာင္းသည္။ ပိုၿပီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ရိွသည္။ အိမ္အကူဆိုသည္မွာ ၂၄ နာရီပတ္လံုး လုပ္ငန္းခြင္တြင္ ရိွေနတာ။ အိမ္ရွင္၏ မ်က္ေမွာက္မွာ ရိွေနရတာ ျဖစ္သည္။

ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ သူတို႔ကို သစၥာေတြေရာ၊ ေမတၱာေတြေရာ၊ ရိုးသားျခင္းဆိုတာဘာ၊ ကိုယ့္ဘဝတိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္း အတြက္ ဘာေတြလုပ္လို႔ရတယ္ ဆိုတာမ်ားပါမက်န္ အကုန္ ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပပါသည္။ တစ္ခါတေလ တစ္ေယာက္တည္း ရိွသည့္တိုင္ ကြ်န္ေတာ့္စံခ်ိန္ကို မေလွ်ာ့ပါ။ တစ္ေယာက္တည္းေပမယ့္ သူတို႔က စာသင္ခကို အျပည့္ေပးထားတာ မဟုတ္ပါလား။

ေနာက္ၿပီး အေၾကာင္းရိွကဆက္ရန္ ကြ်န္ေတာ့္ဖုန္းနံပါတ္ပါေပးလိုက္ပါသည္။ ဒါ ကြ်န္ေတာ္လုပ္ေပးႏုိင္တာ အကုန္ျဖစ္၏။

ေသလွ်င္ကိုယ့္ေနာက္ပါသြားမွာမဟုတ္သည့္ ပစၥည္းဥစၥာမ်ားအတြက္ ေလာဘေဇာကေလးမ်ားကို ႏွစ္ျပားဘုိးေလာက္ေလွ်ာ့ကာ အိမ္အကူကေလးမ်ားဘက္မွ နည္းနည္းေလာက္စဥ္းစားေပးပါရန္ ဦးဦးေအးဂ်င့္၊ ေဒၚေဒၚေအးဂ်င့္၊ ကိုကုိေအးဂ်င့္၊ မမေအးဂ်င့္ တို႔အား ေမတၱာရပ္ခံလုိက္ပါသည္။

လူအခ်င္းခ်င္း ညာတုတ္ျခင္း၊ ကင္းရွင္းၾကပါေစ။

ေအးၿငိမ္း

၁၅ ဇြန္၊ ၂၀၁၈