တဖက္သားအား ေလးစားသမႈျပဳျခင္း_၂

မေန႔က ျဖစ္ခဲ့ေသာ အျဖစ္အပ်က္တြင္ ျမန္မာအင္ဂ်င္နီယာကေလးဘက္ကခ်ည္း မွားတာမဟုတ္ပါ။ Mr. Wong က သူ႔ကို သေရာ္ေမာ္ကားေျပာသည့္အတြက္ ေပါက္ကဲြတာ ျဖစ္ပါသည္။

၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ဇႏၷ၀ါရီလဆန္းပိုင္းက သည္လူႀကီးႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္ ျပႆနာတက္ခဲ့ပါေသးသည္။

သည္တံုးက ကြ်န္ေတာ္က သည္ပေရာဂ်က္တြင္ အလုပ္၀င္ခါစ။

သူတို႔က main contractor ျဖစ္၏။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က safety consultant ကုမၸဏီတစ္ခုမွျဖစ္ၿပီး သူတို႔ကို သည္ပေရာဂ်က္ အတြက္ Safety Officer တစ္ေယာက္၊ Safety Coordinator တစ္ေယာက္ ပုတ္ျပတ္ငွားထားတာျဖစ္သည္။

သည္တံုးက ကြ်န္ေတာ္ကလည္း safety officer လိုင္စင္သာရထားေပမင့္ လုပ္ငန္းအေတြ႔အႀကံဳက လံုး၀မရိွေလေတာ့ ေယာင္၀ါး၀ါး။

သည္မွာ Mr Wong က ကြ်န္ေတာ့္ကို ေကာင္းေကာင္းႏိွပ္ကြပ္သည္။ Toolbox meeting တြင္ အလုပ္သမားအားလံုးေရွ႔၌ ဆဲသည္။ စည္းေ၀းပဲြမ်ားတြင္ နင္ပဲငဆ ေျပာသည္။ ကန္ေတာ့ပါရဲ့။ လန္ေက်ာက္၊ ခ်ီဘိုင္းခ်င္း မိုးမႊန္ေနသည္။

ကုိယ္ကလည္း အလုပ္၀င္ခါစျဖစ္ေလေတာ့ မႏိုင့္ရင္ကာ ေအာင့္အည္း သည္းခံပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္ သည္အလုပ္စ၀င္တာ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလ ၁၄ ရက္ေန႔။

အလုပ္၀င္ၿပီး ၃ လေလာက္ၾကာေတာ့ တစ္ခုခုလုပ္ဖို႔ ကြ်န္ေတာ္ ယတိျပတ္ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔မန္ေနဂ်ာကို ဖံုးဆက္ၿပီး ငါေတာ့ မစၥတာေ၀ါင္း ေစာ္ကားေနတာကို ဆက္ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒီေတာ့ ႏွစ္လမ္းေရြးဘို႔ရိွတယ္။

၁။ ငါ့ကို ဆိုဒ္ေျပာင္းေပးပါ။

၂။ တျခားဆိုဒ္ေျပာင္းစရာမရိွဘူးဆို ငါ ႏႈတ္ထြက္စာတင္မယ္။

မန္ေနဂ်ာကိုလွမ္းဖံုးဆက္အၿပီး မစၥတာေ၀ါင္း၏ စားပဲြသို႔သြား။ သူ႔ေရွ႔တည့္တည့္၌ က်က်နနရပ္၏။ ရံုးဆိုေတာ့ လူအားလံုးလည္း စံုေနသေပါ့။

ဒီမယ္ မစၥတာေ၀ါင္း၊ ကြ်န္ေတာ္ ခင္ဗ်ားေျပာတာဆိုတာေတြကို သည္းခံလာတာ အခု သံုးလျပည့္သြားၿပီ။ ဒီကေန႔ကစၿပီး ခင္ဗ်ား အခ်ိဳးကိုျပင္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ခင္ဗ်ားအလုပ္သမားမဟုတ္တဲ့အတြက္ ခင္ဗ်ားက်ဳပ္ကိုေျပာစရာ ဘာအေၾကာင္းမွ မရိွဘူး။ ေျပာခ်င္းေျပာရင္ ေဟာဟုိမွာထိုင္ေနတဲ့ PM ေျပာလိမ့္မယ္။ အဲဒီေတာ့ ေနာက္တစ္ခါ ကြ်န္ေတာ့္ကို မတရား ေျပာလာခဲ့ရင္ ကြ်န္ေတာ္လည္း ခင္ဗ်ားကို လူေရွ႔သူေရွ႔မွာ ျပန္ေျပာရလိမ့္မယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ကို ဒီဆိုဒ္ကေနေျပာင္းေပးဘို႔ ရံုးကို ဖံုးဆက္ၿပီးသြားၿပီ။ ဒီလိုေျပာတာကို ခင္ဗ်ားမေက်နပ္ဘူးဆိုရင္ ႀကိဳက္တာလုပ္လို႔ရတယ္။

ရုံုးမွလူမ်ား ၀ိုင္းၾကည့္ေနသည့္ၾကားမွ ကြ်န္ေတာ္ သူ႔မ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ေျပာၿပီး ခပ္တည္တည္ႏွင့္ လွည့္ထြက္လာခဲ့သည္။

ကြ်န္ေတာ္က ေနာက္အလုပ္တစ္ခုထပ္ရွာဘုိ႔ထိ ဆံုးျဖတ္ထားေသာေၾကာင့္ ေျပာခဲ့တာျဖစ္၏။

ေန႔လည္ပိုင္းက်ေတာ့ မန္ေနဂ်ာက ဖံုးဆက္ကာ ေလေျပေသြးသည္။ ေနပါဦးကြာ။ ငါ မစၥတာေ၀ါင္းကို ေျပာပါမယ္။ မင္းဘယ္မွ သြားစရာမလိုပါဘူး။

ေနာက္ေန႔မွစကာ မစၥတာေ၀ါင္း အခ်ိဳးေျပာင္းသြားတာ သည္ကေန႔ထိ ျဖစ္ပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္ ေဖ့စ္ဘုတ္ပို႔စ္တင္အၿပီး ေမာင္အင္ဂ်င္နီယာကေလး တယ္လီဖံုး message ပို႔လာပါသည္။ သူ႔အျပဳအမူအတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဟူ၏။ ကုိယ့္လူ၊ ကိုယ္ကအေၾကာင္းမဟုတ္ဘူး။ သူတို႔က ကိုရင္တို႔ကုမၸဏီနဲ႔ ရင္းႏွီးတယ္။ သူ အေညွာင့္ ေထာင္လုိက္ရင္ ကိုယ္ရင့္အလုပ္ကို ထိခိုက္သြားႏိုင္တယ္။ သတိထားပါ . . ဟု ကြ်န္ေတာ္ အေၾကာင္းျပန္လုိက္ပါသည္။

သူက မစၥတာေ၀ါင္းက ငါက စင္ကာပူရီယမ္ကြ၊ ငါ့ကိုခံေျပာရေအာင္ မင္းက ဘာေကာင္လဲ စသျဖင့္ ေျပာသည္ဆို၏။ ထိုအခါ သူက လူငယ္ပီပီေပါက္ကဲြကာ မင္းက ဘယ္ေလာက္တတ္လို႔လဲ ဘာညာ စသျဖင့္ ေျပာမိျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ေလာက္က So call အင္ဂ်င္နီယာ အလုပ္တစ္ခုရ၏။ ကြ်န္ေတာ္ဆိုသည့္ေကာင္ကလည္း အင္မတန္ ဒူသည့္ေကာင္ ျဖစ္ေလရာ ထို သူေဌးဆိုသူ၏ပံုပန္းၾကည့္လုိက္ကတည္းက ရိပ္မိဘို႔ေကာင္းသည္။

သူက ကြ်န္ေတာ့္ကို သပၺဒါနံ ရိွသမွ်အလုပ္ အကုန္ခိုင္း၏။ ကုလားေတြႏွင့္အတူ သံုးထပ္သားျပားႀကီးမ်ားကို သယ္ရသည္ မွအစ အလုပ္မ်ိဳးစံု လုပ္ရသည္။ တစ္ခါ ခ်န္ဂီေလဆိပ္နားတြင္ အလုပ္တစ္ခုရေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို ဂေဟေဆာ္ခိုင္းသည္။ ဟေကာင္၊ ငါက အင္ဂ်င္ႏွစ္ရာကြ။ ဘယ့္ႏွာ ဂေဟေဆာ္တတ္မတံုး . . ဆိုေတာ့ မင္း အေတာ္ေသာက္သံုးမက်တဲ့ေကာင္ . .  ေဟာဒီမွာ ငါေဆာ္ျပမယ္ဆိုကာ သူ႔ဘာသာေဆာ္သည္။

သူႏွင့္ ျပႆနာေပါင္းစံုတက္သည္။ သူက ကြ်န္ေတာ့္ကို စိန္ေခၚသည္။

စင္ကာပူရီယမ္ အလုပ္ရွင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ငါ့မွာလုပ္ပိုင္ခြင့္ အျပည့္ရိွတယ္။ မင္းမေက်နပ္ရင္ ႀကိဳက္တဲ့ေနရာ တက္တိုင္လို႔ရတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ သူ႔ကုိ ဘာမွျပန္မေျပာပါ။ ကိုယ့္ဘာသာ အလုပ္သစ္ႀကိတ္ရွာသည္။ အလုပ္ကလည္း ရွားလိုက္သမွခင္ဗ်ာ။ အလုပ္တစ္ခုရဘို႔ တစ္လေလာက္ရွာယူရသည္။ အီးေမးေပါင္း ရာႏွင့္ခ်ီပို႔ရသည္။ တိုတိုေျပာရလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္ အလုပ္တစ္ခု ရသည္။ ဟိုဘက္ကုမၸဏီက အလုပ္ခန္႔စာရေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ျမန္မာျပည္ျပန္သြားသည္။ ကုမၸဏီအသစ္က ကြ်န္ေတာ့္ကို S Pass တင္ေပးသည္။

ကံကေကာင္းခ်င္ေတာ့ အလုပ္သစ္ရခ်ိန္တြင္ ကြ်န္ေတာ္ ေဘာႀကီးသည္။ ျမန္မာလို ေရမုတ္၊ အဂၤလိပ္လို Hydrocele ဟု ေခၚ၏။ သည္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က ကြ်န္ေတာ့္ေသာက္တလဲြသူေဌးကို ေဘာႀကီးလွန္ျပကာ မ်က္ႏွာကေလး ဇီးရြက္ေလာက္ထားၿပီး ေျပာရ၏။

ဟေကာင္၊ ငါ သည္ေဘာႀကီးနဲ႔ ဘယ္လိုမွအလုပ္လုပ္လို႔ အဆင္မေျပဘူး။ ငါ ရန္ကုန္ခဏျပန္ၿပီး ေဘာခဲြအံုးမယ္။ ၿပီးမွ ျပန္လာတာေပါ့ကြာ။

ေအး၊ ေအး၊ ၾကာေတာ့ မၾကာေစနဲ႔ေနာ။ ငါ့မွာ လုပ္စရာေတြ အမ်ားႀကီးရိွတယ္။

စိတ္ခ်ပါကြာ။ အလုပ္မလုပ္ဘဲ ပုိက္ဆံ ဘယ္ကရမတံုးကြ။ မင္းေနပါဆိုေတာင္ ငါမေနႏိုင္ဘူး။

ထို႔ေနာက္ ရန္ကုန္ျပန္သြားကာ ေဘာခဲြၿပီး ေအးေအးေဆးေဆး ႏွပ္ေနသည္။ ကုမၸဏီအသစ္ကုိ S Pass က်ၿပီလားဟု မၾကာခဏ ဖံုးဆက္ရ၏။ ကုမၸဏီအသစ္မွ ကုလားမႀကီးက နင့္ဘို႔ S Pass က်ၿပီ။ အျမန္ဆံုးနည္းနဲ႔ ပန္းကန္လံုးစီးၿပီး လာေပေတာ့လည္းဆိုေရာ ကြ်န္ေတာ္လည္း စင္ကာပူသို႔ အသာေလးျပန္ထြက္လာခဲ့သည္။

လက္ထဲသုိ႔ S Pass ကဒ္အသစ္ေရာက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့ စူပါေဘာ့စ္ဆီ ဖံုးလွမ္းဆက္၏။

ဟဲလို၊ ေဘာစိ။ ေနေကာင္းလား။

ဟင္၊ ကာနီနာ။ ငါ့မွာအလုပ္ေတြနဲ႔ ျမန္ျမန္ျပန္လာပါဆိုတာ ဘာလို႔ၾကာေနတာလဲ &%$#@+”?@#! ။

စိတ္ေအးေအးထားပါကြာ။ ငါအခု မင္းကုမၸဏီမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးလကြ။ ဟာဟ။

မင္း၊ အဲလိုလုပ္လို႔ရမလားကြ။ ငါ့ေထာက္ခံစာမပါဘဲ မင္း S Pass ကို cancel လုပ္လို႔ရမလား။ ငါ မင္းကို ရဲတိုင္မယ္။

ရဲစခန္းသြားတာေနာက္ထားပါကြာ။ ဒါေပမယ့္ ငါ မင္းဆီမွာ ရိွေသးလား မရိွေတာ့ဘူးလား ေသခ်ာခ်င္ရင္ေတာ့ MOM ကို သြားလိုက္ပါကိုယ့္လူ။ အခုေတာ့ ငါလုပ္စရာေတြရိွေသးတယ္။ တာ့တာ . . . ဘိုင့္ဘိုင္ . .

ဤသည္မွာ ထိုသူေဌးဆိုသူက ကြ်န္ေတာ့္ကို ဘယ္လိုပင္ မေလးမစား ဆက္ဆံေနသည္ျဖစ္ေစ ကြ်န္ေတာ္က သူ႔ကို အခ်ိဳသတ္ကာ ပညာေပးခဲ့ပံုကေလး ျဖစ္ပါသည္။

မိတ္ေဆြတို႔ကိုလည္း သူတို႔ႏွင့္ဖက္ ရန္ျဖစ္မေနပါႏွင့္။ အက်ိဳးမရိွပါ။ ပညာရိွဆန္ပါေစ။ သူ႔ကို ပညာသားပါပါႏွင့္ ႏွိပ္ကြပ္ပါ ဟု သတင္းစကား ပါးလိုက္ရပါသတည္း။

(ဆရာစားတာ မဟုတ္ပါ။ ပညာရိွမ်ားမို႔ သတိျဖစ္ခဲ ျဖစ္မွာစုိး၍ သတိေပးျခင္းမွ်သာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း။)

ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ေအးၿငိမ္း

၂၆ ဇူလိုင္၊ ၂၀၁၇