အိုးမဲသုတ္၍ ခြပ္ၾကျခင္းအေၾကာင္း

(၁)

ကြ်န္ေတာ္သည္ ႏုိင္ငံေရးသမားလည္းမဟုတ္၊ ႏိုင္ငံေရး ကြ်မ္းက်င္သူလည္းမဟုတ္၊ ႏိုင္ငံေရးစာေရးဆရာလည္း မဟုတ္ပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံအေၾကာင္း သိလိုစိတ္ျဖင့္ ႏုိင္ငံေရးစာေရးဆရာမ်ား ေရးသားသည့္ေဆာင္းပါးမ်ားကိုဖတ္သည့္ သာမန္စာဖတ္သူတစ္ဦးမွ် ျဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ သည္အေၾကာင္းမ်ားႏွင့္ ေ၀းေ၀းေနပါသည္။ ကိုယ္မကြ်မ္းက်င္သည့္ အတြက္လည္း မေရးပါ။

သို႔ေသာ္ လက္ရိွျဖစ္ပ်က္ေနသည့္ အေျခအေနအေပၚ ေက်နပ္အားရျခင္းမရိွသျဖင့္ ရင္ႏွင့္မဆန္႔ေသာေၾကာင့္ ေရးရပါသည္။ ဤစာကုိဖတ္မိသူမ်ားအေနႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ သေဘာတူရမည္ဟု မဆိုလို။ လြတ္လပ္စြာ သေဘာထား ကဲြလဲြႏိုင္ပါသည္။ ဤအယူအဆမ်ားမွာ ကြ်န္ေတာ္တစ္ဦးတည္း၏ အတၱေနာမတိမွ်သာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း။

(၂)

            ကြ်န္ေတာ္တို႔ သမိုင္းကို သင္ခဲ့ၾကရသည္။ သို႔ေသာ္ သမိုင္းထဲမွ သင္ခန္းစာမယူႏုိင္ၾကေသး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံတြင္ အမွားေပါင္းမ်ားစြာကို ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကၿပီ။ သို႔ေသာ္ သည္အမွားမ်ားကို နမူနာယူ၍ အမွန္ေရာက္ေအာင္ ျပင္မည္ မစဥ္းစားၾကေသး။

            အဂၤလိပ္တို႔က စီမံကိန္းခ်ကာ ျမန္မာႏိုင္ငံကို မံု႔စိမ္းေပါင္းလွီးသကဲ့သို႔ အကြင္းလိုက္လွီးကာ သိမ္းပိုက္ရန္ ႀကံစည္ ေနၾကခ်ိန္၌ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ျမန္မာဘုရင္မ်ားမွာ အခ်င္းခ်င္းနန္းလုလို႔ ေကာင္းေနၾကသည္။ အဂၤလိပ္မ်ားအား ခုခံရန္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးကို စုရံုးကာ ေတာ္လွန္ၾကရမည့္အစား ေတာ္တည့္ထက္ျမက္သူမွန္သမွ်ကို သုတ္သင္ပစ္ေနခဲ့ၾကသည္။

            အဂၤလိပ္ေတြ ခ်ီလာေတာ့ မကၡရာမင္းသားႀကီးကိုလႊတ္ၿပီး သံခင္းတမန္ခင္းစကားေျပာခိုင္းမည္၊ သို႔မွမရလွ်င္ သံုးဆယ္မင္းသားကို ဘယ္ေနရာက ေစာင့္တိုက္ခိုင္းမည္၊ ဘယ္မင္းသားကေတာ့ ဘယ္တပ္ကို ဘယ္လုိအုပ္စီးၿပီး ဘယ္ေနရာက ခံတိုက္၊ ဘယ္သူက နန္းေတာ္ကိုေစာင့္၊ ဘုရင္နဲ႔မိဖုရားကို ဘယ္ကိုပို႔ၿပီး ေစာင့္ေရွာက္၊ ဘယ္မင္းသမီးကေတာ့ ဘယ္ႏိုင္ငံကိုသြား မဟာမိတ္ဖဲြ႔ေခ် . . .  စသျဖင့္ စစ္ဗ်ဴဟာမ်ား ခင္းက်င္းရမည့္အခ်ိန္တြင္ က်ဴပင္ခုတ္က်ဴငုတ္မက်န္ေစနဲ႔ဟု ဆုိကာ ရိွရိွသမွ်မင္းညီမင္းသားအေပါင္း၊ ေတာ္တည့္ထက္ျမက္သူ အေပါင္းတို႔ကို ၎တို႔၏ ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါမ်ားပါ မက်န္ လည္မ်ိဳကို တုတ္တိုႏွင့္ ႏွက္ခဲ့သည္။

            ၿပီးခဲ့တာေတြ ၿပီးပါေစေတာ့။ သို႔ေသာ္ ၿပီးၿပီးေပ်ာက္ေပ်ာက္ေတာ့ ထားလိုက္လို႔မျဖစ္။ ဤအမွားမ်ားေပၚမွ သင္ခန္းစာ ယူရမည္။ မည္ကဲ့သို႔ သင္ခန္းစာယူရမည္နည္း။

(၃)

            ယခင္က ျမန္မာႏိုင္ငံကို သိမ္းပိုက္တာ အဂၤလိပ္တစ္ဦးတည္းျဖစ္ၿပီး လက္နက္ႏွင့္ စစ္တပ္ႀကီးေတြႏွင့္ ဆိုေတာ့ ျမင္သာထင္သာ ရိွသည္။

            ယခု တစ္ဦးတည္းမဟုတ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံကို အမဲဖ်က္ဖို႔ ေခ်ာင္းေနသူေတြ ျမန္မာႏုိင္ငံ ပတ္ပတ္လည္မွာ ရိွသည္။ မဖံြ႔ၿဖိဳးျခင္း၏ရလဒ္အျဖစ္ မပ်က္စီးေသးဘဲ သဘာ၀အတိုင္း အေတာ္မ်ားမ်ားက်န္ေနေသးသည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို သြားေရ တျမားျမားက်ကာ မက္ေဒၚနယ္ထဲထည့္မည့္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးကဲ့သို႔ အကြင္းလိုက္၊ အကြင္းလိုက္လွီးၿပီး ၀ါးမည့္သူေတြ ၾကြက္ကို ေၾကာင္ေခ်ာင္းသလို ေခ်ာင္းေနၾကသည္။

            အဂၤလိပ္ေတြက စစ္တပ္ႀကီးေတြႏွင့္၀င္လာတာ ထင္သာျမင္သာရိွသည္။ သို႔ေသာ္ ယခုေခတ္က စစ္တပ္ႏွင့္ လက္နက္ႀကီးေတြႏွင့္ ႏိုင္ငံထဲ၀င္ၿပီး ၀င္တိုက္သည့္ေခတ္ မဟုတ္ေတာ့။ ျမင္ရခက္သည့္၊ သာမန္လူမ်ား နားမလည္ႏိုင္သည့္ စီးပြားေရး မဟာဗ်ဴဟာ၊ နည္းဗ်ဴဟာမ်ားကို လက္နက္သဖြယ္ အသံုးခ်ကာ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ႏိုင္ငံထဲရိွသမွ် အကုန္သယ္သြားမွာ ျဖစ္သည္။

            AFTA ဆိုၿပီး ဘယ္သူေတြ ဘာေတြလုပ္ဖို႔ ႀကံစည္ေနၿပီမသိ။ ဘယ္လုိေတြ အကြက္ခ်ၿပီး ဘယ္လို ကန္ထရိုက္စာခ်ဳပ္ ေတြ သူတို႔စိတ္ႀကိဳက္ျပင္ဆင္ေနၾကၿပီ မသိ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာေတာ့ ခုထိ အိမ္ၾကက္အခ်င္းခ်င္း ခြပ္လို႔ေကာင္းၾကတံုးျဖစ္သည္။ အခ်င္းခ်င္း အပုပ္ခ်လို႔ ေကာင္းတံုးျဖစ္သည္။ ျငင္းလို႔ ခုန္လို႔ ေကာင္းတံုးျဖစ္သည္။ အဲယားကြန္းခန္းႀကီးထဲတြင္ အိပ္ငိုက္လို႔ ေကာင္းတံုးျဖစ္သည္။ သူ႔တာ၀န္၀တၱရားေတြက ဘာေတြလဲဟု မစဥ္းစား၊ မသံုးသပ္ဘဲ။ သူ႔ကိုဘာေတြခိုင္းသင့္သလဲ ဟု မေတြးေတာ၊ ဒါ သူ႔လုပ္ရမည့္အလုပ္လား၊ မလုပ္ရမည့္အလုပ္လား မေ၀ဘန္ပါပဲလွ်က္ သိန္း ၁၀၀၀ ေပးခါ ဒုကၡမ်ားခိုင္းတံုး ရိွေသးသည္။

            ျမစ္ဆံုကိစၥေမးေတာ့ သူတို႔ဘယ္လိုေတြ စာခ်ဳပ္ထားသလဲဆိုတာ ကြ်န္မမွ မသိဘဲ။ ဘယ္လိုလုပ္ပါလို႔ ဘယ့္ႏွယ္ ေျပာႏိုင္ပါ့မလဲ ဟု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကေျပာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ မအံ့ၾသေတာ့ပါ။ သူလိုလူမ်ိဳးေတာင္ မသိေသးတာ ကြ်န္ေတာ္တို႔လို ငခြ်တ္အဖို႔ ဘယ္ႏွာလုပ္ သိႏိုင္ပါ့မတံုး။ သည္စာခ်ဳပ္ထဲမွာ အဆီတစ္ထပ္၊ အသားတစ္ထပ္ ျဖစ္ေနသည့္ ျမန္မာ့ေျမကို အစိမ္းလိုက္ ၀ါးစားတာကို သေဘာတူပါမည္ဟူေသာ စာေၾကာင္းမ်ား မည္မွ်ပါေနသည္ကို မည္သူ သိႏိုင္ပါသနည္း။ ျမန္မာ့ေျမမ်ားကို ကားႀကီးကားငယ္အသြယ္သြယ္ႏွင့္ သူရို႔ႏိုင္ငံထဲသယ္သြားတာ ဗီဒီယုိမွာ အတိုင္းသား ေတြ႔ရေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ရင္မ်ား တစစ္စစ္နာက်င္လွပါသည္။ ကိုယ့္ႏိုင္ထဲလာၿပီး ဒီစီမံကိန္းကို မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ျပန္စမယ္ ဟု ေစာ္ကားေမာ္ကားေျပာသည္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔က အဘယ္ေၾကာင့္ လံုး၀မစဘူး၊ အၿပီးရပ္ပစ္မယ္ ဟု မေျပာႏိုင္ရေလာက္ ေအာင္ ဘယ္ေလာက္မ်ား စကားေတြ လြန္ထားၿပီးၿပီလဲ။

            ၿပီးခဲ့သည့္ ၂၀၁၃၊ မတ္လကဖြင့္ခဲ့ေသာ ေရႊဓာတ္ေငြ႔ပိုက္လိုင္းတံုးက ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားကို မခန္႔ခဲ့ပါ။ ေနာက္မွ ပူညံပူညံျဖစ္လာသျဖင့္ ထမင္းခ်က္၊ ေရခပ္ေလာက္ မျဖစ္စေလာက္ခန္႔။ စီမံကိန္းလက္စသပ္ေတာ့မွ ျမန္မာ အင္ဂ်င္နီယာမ်ား ကို ဘယ္ေလာက္ခန္႔တယ္ ဘာညာျဖစ္လာတာ ျဖစ္ပါသည္။

(ကိုေနမ်ိဳးေမာင္က ခင္ဗ်ား ေဆာက္လုပ္ေရး၀န္ႀကီးဌာနမွာ ဒီပိုက္လိုင္းအေၾကာင္းေျပာလုိက္ေတာ့မွ MOGE ကလူေတြ သြားစစ္တာေတြ ဘာေတြလုပ္လာတာ။ အဲဒီေနာက္မွ မေကာင္းတတ္လို႔ ျမန္မာေတြကို သူတို႔ပေရာဂ်က္မွာခန္႔တာဗ် ဟု ေျပာပါသည္။ သူေျပာတာ ဘယ္ေလာက္မွန္သလဲ ကြ်န္ေတာ္မသိပါ။ သို႔ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္ေျပာစဥ္က MOGE က ထေမးသျဖင့္ သူ႔ကို ေသေသခ်ာခ်ာရွင္းျပခဲ့ပါသည္။ ထို႔ျပင္ ဓာတ္ေငြ႔ပိုက္လိုင္းတစ္ခုတည္ေဆာက္ပံုႏွင့္ ရိွရမည့္အရည္အေသြးမ်ားကို ေဆာင္းပါးေရးကာ ေဆာက္လုပ္ေရး၀န္ႀကီးဌာနသုိ႔ ပို႔ေပးခဲ့ပါသည္။ သိလိုသူမ်ား ကြ်န္ေတာ့္ blog တြင္ ဖတ္ၾကည့္ပါ။)

            သည္ဓာတ္ေငြ႔ပိုက္လိုင္းကိုေရာ မည္သည့္သေဘာတူညီခ်က္မ်ားျဖင့္ ေဆာက္ထားတာပါနည္း။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကိုယ့္ကို ဟ၀ွာျပဳေနလို႔ ျပဳေနမွန္းေရာ သိၾကပါသလား။ အဲသည္စာခ်ဳပ္ထဲဘာေတြပါတယ္ဆိုတာ ဘယ္သူေတြသိပါသနည္း။

            ျမစ္ဆံုႏွင့္ ေရႊဂက္စ္ကိုအေၾကာင္းျပကာ ေဆြမ်ိဳးေပါက္ေဖာ္တို႔က ျမန္မာျပည္အတြင္း တံခါးမရိွ၊ ဒါးမရိွ။ ၀င္လိုက၀င္၊ ထြက္လိုကထြက္ လုပ္ေနၾကသည္။ ပတ္စ္ပို႔ေတာင္မပါ။ လ.၀.က က သူတို႔ကို သြားေမးလွ်င္ ေျဖျပပါလိမ့္မည္။ “ၿမိစံုေလ၊ ၿမိစံု။ ၀လို႔ ၿမိစံုကိစ လာလယ္”  ျမစ္ဆံုကိုအေၾကာင္းျပဳၿပီး ျမန္မာျပည္အႏွံ႔ေလွ်ာက္သြားကာ ေရွးေဟာင္းပစၥည္းမ်ား ေစ်းေကာင္းေပး ၀ယ္ကာ ထုတ္သြားသည္ဆိုအံ့။ အမ်ိဳးေကာင္းသမီးကေလးမ်ားကို လူကုန္ကူးသူမ်ားထံမွ ၀ယ္ကာ စိနတိုင္းျပည္သို႔ သြယ္သြားၾကသည္ ဆိုအံ့။ သည္ကိစၥ မည္သူသိပါမည္နည္း။ သိသည္ဆိုလွ်င္ေတာင္ (သူတို႔ေပးသည့္ပိုက္ဆံကိုယူကာ) မ်က္စိမိွတ္ေနၾကမည့္သူေတြ တစ္ပံုႀကီး။

            ဒါက ကြ်န္ေတာ္သိသေလာက္ကေလး နမူနာ ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သည့္ျပင္ အျခား စီမံကိန္းႀကီးမ်ားတြင္ေရာ ျမန္မာက အိမ္ရွင္ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံအေနႏွင့္ ရသင့္ရထိုက္ေသာ ခံစားခြင့္မ်ား ရပါသလား။

(၄)

            တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အလုပ္လုပ္ၾကရတာတြင္ သေဘာတူညီခ်က္ ကန္ထရိုက္စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္တာ အလြန္အေရးႀကီးပါသည္။ ကန္ထရိုက္စာခ်ဳပ္ အခ်ဳပ္မတတ္လွ်င္ ၾကာနီကန္ဆရာေတာ့္ တရားထဲက ဖိုးသာ၀ - ႏြားေရာင္းသလို ျဖစ္ေနပါလိမ့္မည္။

            တစ္ခါက ရြာတစ္ရြာတြင္ ဖိုးသာ၀တို႔လင္မယား၌ မဂၤလာေဆာင္စဥ္က မိဘမ်ားလက္ဖဲြ႔လိုက္ေသာ ႏြားကေလး တစ္ေကာင္ ရိွသတတ္။ ပိုက္ဆံမေျပလည္ေတာ့ ထိုႏြားကေလးကို ေရာင္းရန္ ႏြားပဲြစားကို ေခၚ၏။ ႏြားပဲြစားက ႏြားကေလးကို လွည့္ပတ္ၾကည့္ၿပီး ကိုင္း၊ ကိုသာ၀၊ အဖိုးအခေလးမ်ား ေျပာပါဦးဗ် ဆိုေလေသာ္ ဟဲဟဲ ဆရာရယ္၊ အစိတ္ေလာက္ေတာ့ လုပ္ပါဗ်ာ ဟု ေစ်းစကားေျပာသည္။

§  ခင္ဗ်ား အစိတ္ကေတာ့ ဟုတ္ပါရဲ့ဗ်ာ ကိုသာ၀။ ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ားႏြားရဲ့ ေက်ာကုန္းမွာ ေဗြဆိုးႀကီးပါေနသဗ်။ အဲဒီေဗြဟာ ပိုင္ရွင္ကို အင္မတန္ဒုကၡေပးတတ္တယ္။ ဒီေတာ့ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ေရာင္းထြက္မွာမဟုတ္ဘူး။ ငါးက်ပ္ေတာ့ ေလွ်ာ့ဗ်ာ။

§  ေအာ္ - ဟုတ္လား။ အင္း၊ ေလွ်ာ့ဆိုလည္း ေလွ်ာ့ရတာေပါ့ဗ်ာ။

§  ေနဦးဗ်။ ၾကည့္စမ္းပါဦး ခင္ဗ်ားႏြားကလည္း ေရေတာင္ ေထာင္းတိုက္ရမဲ့ပံုပါလား။ ငါးက်ပ္ေလွ်ာ့ဗ်ာ။

§  ေဟ - သြားမေကာင္းဘူးလား။ အင္း၊ ေလွ်ာ့ပါတယ္ဗ်ာ။

§  ဟာ၊ ဒီမွာဗ်ိဳ႔၊ ညာဘက္မ်က္စိမွာ တိမ္ႀကီးန႔ဲပါလား။ ဒီတိမ္ႀကီးနဲ႔ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ ခိုင္းစားရပါမတံုးဗ်ာ။ ငါးက်ပ္ေလာက္ ေလွ်ာ့ပါဦး။

§  ေအာ္ဟုတ္လား။ ခင္ဗ်ားေျပာမွဘဲ သတိထားမိတယ္ဗ်ိဳ႔။ ကိုင္းကိုင္း ဒါဆိုလည္း ေလွ်ာ့ရေပတာေပါ့ဗ်ာ -

သို႔ ေလွ်ာ့ရင္းေလွ်ာ့ရင္းႏွင့္ ႏြား၀ယ္သူမွာ ပိုက္ဆံတစ္ျပားမွ ေပးစရာမလိုေတာ့ဘဲ ႏြားကိုဆဲြသြားသည္အား ဖိုးသာ၀မွာ ပါးစပ္ အေဟာင္းသားႏွင့္ ၾကည့္ေနရေလေတာ့သတည္း။

            အနီးမွ ဇနီးျဖစ္သူမွာ မိမိတို႔ အိမ္ေထာင္ဦးႏြားကေလးကို ပိုက္ဆံတစ္ျပားမွ မရလိုက္ဘဲ ပဲြစားဆဲြသြားသည္အား ၾကည့္လွ်က္ ငိုႀကီးခ်က္မျဖင့္ -

§  ေအာင္မယ္မင္း ကိုသာ၀၊ ရွင့္ႏွယ္ေတာ္ က်ဳပ္တို႔အိမ္ေထာင္ဦးပါလာတဲ့ ႏြားကေလး ပိုက္ဆံတစ္ျပားမွ မရဘဲ ေရာင္းလိုက္ရတယ္လို႔၊ ေအာင္မယ္ေလး အရပ္ကတို႔ေရ၊ ၾကားလို႔မွ ေကာင္းၾကေသးရဲ့လား။

§  ဟဲ့ ရွင္မရဲ့။ တုိးတိုးလုပ္ပါဟ။ ႏြား၀ယ္တဲ့သူက ဟိုနားရိွေသးတာ။ ေတာ္ၾကာ ဟိုဘက္ကဘုႀကီးထပ္ျမင္သြားလို႔ ငါတို႔ ငါးက်ပ္ ထပ္ေလ်ာ္ေနရပါဦးမယ္ -

- ဟု ေျပာေလေသာ ဟူသတတ္။

            ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဖိုးသာ၀လို ႏြားဘယ္ႏွစ္ေကာင္မ်ား ေရာင္းခဲ့ၿပီးပါလိမ့္။ သိခြင့္မ်ားရလွ်င္ သိခ်င္လွပါဘိ။ ဦးေနမင္းဟိန္း ကေတာ့ စာအခ်ဳပ္မတတ္လို႔ ကြ်န္ေတာ့သူငယ္ခ်င္း ပိုက္ဆံတစ္ျပားမွ မရလိုက္ဘူးဗ်ာ ဟု ၿငီးတြားခဲ့ပါသည္။

(၅)

            ကြ်ႏ္ုပ္တို႔တိုင္းျပည္ထဲလာလုပ္တာ ျဖစ္သည့္အတြက္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔စိတ္ႀကိဳက္ စာခ်ဳပ္ခြင့္ရိွရေပမေပါ့။ သုိ႔ေသာ္လည္း ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ မွ်မွ်တတ ရိွရပါမည္။ အစုိးရအရာရိွႀကီးမ်ား အေထြအထူး ေခါင္းစားေနစရာမလိုပါ။ ႏိုင္ငံတကာ စံခ်ိန္စံညႊန္းမ်ား အရ ကန္ထရိုက္စာခ်ဳပ္မ်ား ခ်ဳပ္ဆိုတတ္သူ ျမန္မာအရာရိွ အမ်ားအျပားရိွပါသည္။ ၎တို႔သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံအား လူတကာက ၀ိုင္းအဖဲ့မခံရေစရန္ ကူညီၾကဘို႔ အဆင္သင့္ရိွေနပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ အစိုးရအေနႏွင့္ ၎တို႔ကို လက္ကမ္းႀကိဳဆိုရန္၊ သူတို႔ေပးေသာ အႀကံဉာဏ္ကို ရယူရန္သာ ျဖစ္ပါသည္။

            အေရးႀကီးဆံုးကား ငါသာအသိဆံုး၊ ငါတို႔ လုပ္တတ္ပါတယ္ကြာ ဟူ၍ ဇြတ္မွိတ္မေနၾကရန္ ျဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာ့အက်ိဳးစီးပြားကို သယ္ပိုးေပးလိုသည္မွာ မည္သည့္အက်ိဳးစီးပြားကုိမွ ေမွ်ာ္ကိုးေနလို႔ မဟုတ္ပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေျပာခဲ့သည့္ ဟိုႏိုင္ငံမျဖစ္သြားေစဘို႔ ၀ိုင္းၾက၊ ၀န္းၾကလိုၾကျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။

            ႏုိင္ငံျခားမွ ၀င္ေရာက္ ရင္းႏွီးျမႈပ္ႏွံလာမည့္ ကုမၸဏီႀကီးမ်ားအတြက္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဘာေတြမ်ား ျပင္ထားၿပီးပါၿပီလဲ။

Ø သူတို႔အလုပ္သမားေတြပါ ေခၚလာခဲ့ရင္ အဲဒီအလုပ္သမားေတြကို ဘယ္လို pass ေတြထုတ္ေပးၿပီး လုပ္ခိုင္းမယ္လို႔ စီမံၿပီးပါၿပီလား။

Ø သူတို႔ေတြ ဘယ္လိုအလုပ္ေတြလုပ္ဖို႔ ဘယ္လိုပညာအရည္အခ်င္းရိွရမယ္လို႔ သတ္မွတ္ၿပီးပါၿပီလား။

Ø သူတို႔ေတြဆီမွာ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြခန္႔ထားဘို႔၊ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြရဲ့ ခံစားပုိင္ခြင့္၊ မေတာ္တဆမႈ အာမခံ၊ ေဆးအာမခံ စတာေတြကို စီစဥ္ၿပီးပါၿပီလား။

Ø လုပ္ငန္းခြင္က အလုပ္သမားေတြအတြက္ အႏၱရာယ္ကင္းေရးစီမံခ်က္ေတြ ေရးဆဲြျပဌာန္းဘို႔၊ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းေတြ ေရးဆဲြ ျပဌာန္းဘို႔ လုပ္ေနပါၿပီလား။

Ø သူတို႔စက္ရံုေတြေၾကာင့္ျဖစ္မဲ့ ေလထုညစ္ညမ္းမႈ၊ ေရထုညစ္ညမ္းမႈ၊ ပတ္၀န္းက်င္ပ်က္စီးမႈေတြအတြက္ ဘာေတြ ႀကိဳျပင္ထားပါသလဲ။

Ø အကယ္၍ ဓာတုစက္ရံုေတြ ေဆာက္ခဲ့ရင္ အဲဒီဓာတုစက္ရံုမွာလုပ္မဲ့ လုပ္သားေတြအတြက္ ဘယ္လို အႏၱရာယ္ကင္းေရး အစီအမံေတြလုပ္ေပးမယ္။ ဘယ္လို က်န္းမာေရးစစ္ေဆးခ်က္ အစီအမံေတြ လုပ္ေပးရမယ္။ ဘယ္လို ေဆးခံစားခြင့္ေတြ ရရမယ္ ဆုိတာေတြ ျပင္ဆင္ၿပီးပါၿပီလား။

Ø အဲဒီ ဓာတုစက္ရံုကထြက္လာမဲ့ ဓာတုအညစ္အေၾကးေတြကို သန္႔စင္ေရး ဘယ္လိုလုပ္ၾကမယ္ဆုိတာ တိုင္ပင္ဖူးပါသလား။

Ø သူတို႔ စက္ရံုေတြေၾကာင့္ အမ်ားျပည္သူကို မထိခိုက္ေအာင္ ဘယ္လိုကာကြယ္ရမယ္ဆိုတာ ဥပေဒထုတ္ဘို႔ ေတြးမိပါၿပီလား။

Ø ႏုိင္ငံတကာက ကုမၸဏီေတြ ျမန္မာျပည္ထဲ၀င္လာရင္ ျမန္မာလုပ္သားေတြအေနနဲ႔ ေအာက္က်ေနာက္က် မျဖစ္ရေလေအာင္၊ မ်က္ႏွာမငယ္ရေလေအာင္ ခုကတည္းက ႀကိဳၿပီး အရည္အခ်င္းျမွင့္သင္တန္းေတြ ေပးထားဘို႔ စိတ္ကူးမိပါသလား။

ဒါ့ထက္ -

ႏိုင္ငံျခားကုမၸဏီေတြ ျမန္မာျပည္မွာ လာလုပ္ရလြယ္ေစဘို႔အတြက္ -

Ø ျမန္မာေငြေၾကးခိုင္မာလာေအာင္၊ ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ ရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္ေအာင္၊ ႏိုင္ငံတကာဘဏ္ေတြမွာ အခက္အခဲမရိွ လဲႏိုင္ေအာင္၊ ႏုိင္ငံတကာမွာ ကိုင္သံုးႏုိင္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲလို႔ စဥ္းစားေနၾကပါၿပီလား။

Ø ဘဏ္လုပ္ငန္းေတြ ဖြ႔ံၿဖိဳးလာေစဘို႔ ဘာေတြ လုပ္ေနပါသလဲ။

Ø အင္တာနက္ဘဏ္လုပ္ငန္းေတြ စဘို႔ မ၀ံ့မရဲ ျဖစ္ေနတံုးပဲလား။

Ø အဆမတန္ျမင့္မားေနတဲ့ ေနအိမ္တိုက္တာ ေစ်းႏႈန္းေတြေၾကာင့္ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႈပ္ႏွံသူေတြ လက္တြန္႔ေနတာကို ေျဖရွင္းေပးဘုိ႔ စဥ္းစားၾကပါသလား။

(၆)

            အခုေတာ့ ငါတို႔ ျပင္ပက၀င္လာတဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြအတြက္ ဘာေတြျပင္ထားမလဲဆိုတာ စဥ္းစားခ်ိန္မရ။

ေတာ္ၾကာ ကုလားကဗမာကိုရိုက္လုိ႔ ျပႆနာတက္လိုတက္။ ဗမာက ကုလားအိမ္ကို မီးရိႈ႔လိုရိႈ႔။ မီးေလာင္ရာကို ေလပင့္တဲ့သူေတြကပင့္။ ဟိုေနရာသြား ဟိုဟာေလးလုပ္ျပလိုက္။ ဟိုလူက ဒီဟာေကာင္းတယ္ဆို ဒီေနရာမွာ ဒါေလး လုပ္ျပလုိက္။ ငါးပြက္ရာ ငါးစာလိုက္ခ်ေနျခင္းျဖင့္ အခ်ိန္မ်ားျဖဳန္းေနၾကသည္။

            ကြ်န္ေတာ့္မ်က္စိထဲမျဖင့္ တိုင္းျပည္အတြက္ တကယ္အက်ိဳးရိွရာရိွေၾကာင္းလုပ္ေနတာ ဘာတစ္ကြက္မွ မေတြ႔။ လူၿပိန္းႀကိဳက္ပ်က္လံုးမ်ားျဖင့္သာ တစ္ေန႔ၿပီးတစ္ေန႔ ကုန္ဆံုးသြားသည္။ ထြားလုိက္ပါတဲ့ ေလလံုးႀကီးမ်ားကေတာ့ ပါးစပ္ႏွင့္ မဆန္႔။

            ျဖစ္ပ်က္ေနတာအားလံုး၏ နံပါတ္တစ္ တရားခံမွာ System Fault ျဖစ္သည္။ ျပင္ရမွာက စနစ္ကို ျဖစ္သည္။ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပ်က္စီးလာခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေပကပဲ။ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ တစ္ႏွစ္ႏွစ္ႏွစ္နဲ႔ ျပင္လို႔ရပါမတံုး။ ေသေသခ်ာခ်ာ က်က်နန စီမံကိန္းမ်ားေရးဆဲြကာ ဆယ္စုႏွစ္ႏွင့္ခ်ီ၍ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း တည္ေဆာက္ယူရမည္ ျဖစ္ေပသည္။ ကန္ထရိုက္ တိုက္ေတြလို ဒီႏွစ္ေဆာက္ ေနာက္ႏွစ္ၿပိဳက်ဆိုလို႔ ဘယ္ျဖစ္ပါလိမ့္မတံုး။ ဤကဲ့သို႔လုပ္ေနသျဖင့္သာ ဧရာ၀တီတိုင္းဘက္မွ လမ္းမ်ားမွာ ႏွစ္စဥ္ ျပင္လို႔မဆံုးျဖစ္ေနတာ ျဖစ္သည္။

ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ လူႀကီးမ်ားအား တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္အိုးမဲသုတ္လွ်က္ အခ်င္းခ်င္း ခြပ္ေနသည့္ အလုပ္မ်ား ရပ္တန္းကရပ္ကာ သည့္ထက္ပိုၿပီး အဓိပၸာယ္ရိွမည့္ အလုပ္မ်ားလုပ္ၾကဘို႔ တိုက္တြန္းလိုပါသည္။

ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ေအးၿငိမ္း

၁၄၊ ၁၊ ၂၀၁၄။ ည သန္းေခါင္