Friday, April 27, 2018

သန္းေခါင္ထက္ နက္ေသာညဥ့္မ်ား

(၁)

ဤဒြႏၷယာႀကီးတြင္ သန္းေခါင္ထက္ နက္ေသာညဥ့္မ်ားသည္ ရိွ၏။ ထိုညဥ့္နက္မ်ားျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးေနသည့္ ဆိုးညစ္ယုတ္မာသူ မ်ားသည္ ရိွ၏။ ထုိ႔အတူ ေကာင္းသူမ်ားသည္လည္း ရိွပါ၏။ ထံုးစံအားျဖင့္ေတာ့ မေကာင္းသူမ်ားမွာ အမ်ားစုျဖစ္ၿပီး ေကာင္းသူမ်ားမွာ လူနည္းစုမွ် ျဖစ္၏။ ဤေနရာတြင္ ကြ်န္ေတာ္ဆိုလိုသည့္ ေကာင္းသူ ဟူသည္မွာ အမွန္စင္စစ္ ေကာင္းသူမ်ား ကိုသာ ဆိုလိုၿပီး ေကာင္းခ်င္သေယာင္ ေဆာင္ေနသည့္ ေၾကာင္သူေတာ္ ၾကြက္သူခိုးမ်ား မပါပါ။ ေကာင္းသေယာင္ထင္ရသည့္ ေၾကာင္သူေတာ္ ၾကြက္သူခိုးမ်ားသည္လည္း မေကာင္းသူမ်ားနည္းတူ အႏၱရာယ္မ်ားသူမ်ားသာ ျဖစ္ေလသည္။

ယုတ္မာသူမ်ားသည္ ၎တို႔၏အလုပ္ျဖစ္ေသာ ယုတ္မာသည့္အလုပ္မ်ားကို တစိုက္မတ္မတ္ လုပ္ၾက၏။ ၎တို႔ ဆိုးညစ္ယုတ္မာ သမွ် ေကာင္းသူမ်ားက ရသေလာက္ ကယ္ရေလသည္။ သို႔ရာတြင္ ဆိုးသူမ်ားမွာ ေကာင္းသူမ်ားထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ပိုေလရကား ကယ္တင္ႏိုင္သည့္ ပမာဏမွာ ပီဘိ မျဖစ္စေလာက္ ရာႏႈန္းအနည္းငယ္သာ ရိွေလသည္။ ထုိအခါ ေရတိမ္နစ္သည္ ဟူသည့္ ျမန္မာစကားသည္လည္း ေပၚလာရေလေတာ့သတည္း။

(၂)

ဟိုတစ္ေန႔က ကြ်န္ေတာ့္သင္တန္းတြင္ တိုင္းရင္းသူအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ပါလာ၏။ ကိုယ့္နာမည္ကိုယ္ေတာင္ စာလံုးေပါင္း မွန္ေအာင္ မေပါင္းတတ္။ ကြ်န္ေတာ္က သူ႔ကို ေက်ာင္းဘယ္ႏွစ္တန္းထိ ေနဘူးသလဲ ေမးေတာ့ ၂ တန္းဟု ေျဖသည္။ သို႔ေသာ္ ေအးဂ်င့္က ဆယ္တန္းေအာင္လက္မွတ္ ေပး၏။

ကြ်န္ေတာ္ ရံုးကို ထိုအေၾကာင္း ေျပာျပ၏။ ထို႔ျပင္ ကြ်န္ေတာ္က အင္မတန္လြယ္လွေသာ ေမးခြန္း ၆ ခုကို ျမန္မာလိုေရးကာ ေျဖခိုင္း၏။ ဂဏန္း ၄ လံုးကို ေပါင္းရသည့္ သခ်ၤာ တစ္ပုဒ္။ ဂဏန္း ၄ လံုးကိုတည္၊ တစ္လံုးႏွင့္ ေျမွာက္ရသည့္ သခ်ၤာတစ္ပုဒ္။ ပထဝီဆုိင္ရာ သံုးပုဒ္။ အေထြေထြဗဟုသုတ တစ္ပုဒ္။ စုစုေပါင္း ၆ ပုဒ္အနက္ အေပါင္းတစ္ပုဒ္သာ ေျဖသည္။ သူေျဖထားတာ ကိုသာ မိတ္ေဆြမ်ား ျမင္ရလွ်င္ ေသခ်င္ေစာ္ နံသြားလိမ့္မည္။

ဒီ ဆယ္တန္းေအာင္လက္မွတ္ရဘို႔ ဘယ္ေလာက္ေပးခဲ့ရသလဲ ဆိုေတာ့ ဘာမွ မေျဖ။

ေနာက္တစ္ေယာက္။

မ်က္ႏွာက ခေလးမ်က္ႏွာကေလး။
ကြ်န္ေတာ္ သူတို႔ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေမးလည္းေမး၊ ေျပာလည္း ျပသည္။ အိမ္အကူလုပ္သားလုပ္ဖို႔ အနည္းဆံုး အသက္ ၂၃ ႏွစ္ ျပည့္မွရမယ္။ အကယ္၍ အသက္မျပည့္ေသးရင္ ခုကတည္းက ေျပာပါ။ အခ်ိန္မီေသးတယ္။ အသက္မျပည့္ရင္ အခု ျမန္မာျပည္ ျပန္။ ၂၃ ႏွစ္ျပည့္မွ ျပန္လာ။ ဘာျပႆနာမွ မရိွဘူး။

ဒါေပမယ့္ အသက္ ၂၃ ႏွစ္မျပည့္ဘဲ ျပည့္ပါတယ္လို႔ ညာရင္ေတာ့ ဥပေဒအရ အေရးယူခံရလိမ့္မယ္။

ကြ်န္ေတာ္ ထုိစကားကို အနည္းဆံုး ၃ ႀကိမ္ေျပာပါသည္။ ထုိကေလးမကေလးကိုလည္း ညည္း အသက္ ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္လဲ ဆိုေတာ့ ၂၃ ႏွစ္ဟု ေျဖသည္။ ေသခ်ာရဲ့လား ဆိုေတာ့ မယံုရဲယံုရဲ ေခါင္းညိတ္ျပသည္။ အခု အသက္မွန္ကိုေျပာရင္ အခ်ိန္မီေသးတယ္ေနာ္ ဆိုေတာ့ ဘာမွ မေျပာ။

သင္တန္းတက္သူမ်ားကို ဓာတ္ပံုရိုက္ကာ MOM သုိ႔ မနက္ ၁၀ နာရီအေရာက္ ပို႔ရသည္။ ၁၁ နာရီေလာက္က်ေတာ့ Under aged suspect ဆိုကာ ထိုကေလးမကို လာေခၚသြားသည္။ ဟုိေရာက္လွ်င္ ျပႆနာတက္ေတာ့မွာ ေသခ်ာလွ၏။

သူတို႔ကို အဲဒီလိုျပန္လႊတ္ေတာ့ ေအးဂ်င့္ခ ေပးရေသးလားဟု ကြ်န္ေတာ့္မိတ္ေဆြကို ေမးေတာ့ ဘယ္ေနမလဲရွင္၊ ဒီလာကတည္းက နင္တို႔ ၂၃ ႏွစ္လို႔ေျပာေနာ္။ ၂၃ ႏွစ္မေျပာလို႔ ျပန္လာရရင္ သိန္း ၂၀ ေလ်ာ္ပါ့မယ္ လို႔ သူတို႔အိမ္နဲ႔ စာခ်ဳပ္လာခဲ့ရတာ ဟု ေျပာပါသည္။ အလြန္ဆိုးရြားလွေသာ လူကုန္ကူးသူမ်ားပါတည္း။ အစိုးရဆိုသူမ်ားကိုေတာ့ ဘာမွ မေျပာလို ေတာ့ပါ။ အဲေလ၊ သူတုိ႔ကလည္း ျပန္ေျပာမွာေပါ့။ ငါတို႔က အိမ္ေဖာ္ေတြႏိုင္ငံျခားမလႊတ္ရလို႔ တရားဝင္ စာထုတ္ထားတာပဲကြ၊ ဒါ သူတို႔ဘာသာ ျဖစ္တဲ့ကိစၥ။ ငါတို႔နဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔တုန္း။ အဲဗ်၊ အဲသလိုဆိုေတာ့လည္း ဟုတ္တုတ္တုတ္။

အႏို႔၊ ေနပါအံုး။ အဲဒီလို မလႊတ္ရလို႔ အမိန္႔ထုတ္ထားပါလ်က္ကနဲ႔ အဲဒီ ရာဂဏန္းေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားေသာ မိန္းကေလးေတြ ဘယ္ေခြးတိုးေပါက္ကေန တုိးထြက္သြားတာလဲဆိုတာ သိခ်င္လွပါဘိ။

ေအာင္မယ္ေလး၊ ျမန္မာျပည္က ေအးဂ်င့္ေတြေတာ့ မေျပာပါနဲ႔။ ဗိုက္ႀကီးသည္ေတြေရာ၊ စိတ္မႏွံ႔တဲ့သူေတြေရာ၊ အသက္မျပည့္ ေသးတဲ့သူေတြေရာ၊ စာတစ္လံုးမွ မတတ္တဲ့သူေတြေရာ အကုန္လႊတ္တာ။ သူတို႔ပိုက္ဆံရဘို႔တစ္ခုဘဲ ၾကည့္တယ္။ ဘယ္ရွင္၊ ဘယ္ မိေကာင္းဖခင္သားသမီးက ဒီလိုလႊတ္မွာလဲ၊ ရွင္ဘဲ စဥ္းစားၾကည့္ပါ ဟု ေျပာေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္မွာ အံ့ၾသလြန္း၍ ေသမတတ္ျဖစ္ရျပန္သည္။

(၃)

ရန္ကုန္ႏွင့္ သိပ္ပင္မေဝးလွသည့္တုိင္ သူတို႔အိမ္မွာ အိမ္သာမရိွ။ ေနာက္ေဖးေနာက္ဖီသြားခ်င္လွ်င္ ဟိုး အေနာက္က ယာခင္း ၿခဳံေတာထဲ သြားၾကသည္။ သည္ေတာ့ ယာခင္းရွင္က သူတို႔အကြက္ထဲ လာ အီးမပါရဟု ေမာင္းထုတ္သည္။ သူတို႔ အေမကလည္း အိမ္နားက အကြက္ေတြမွာ မပါရ။ ယာခင္းထဲ သြားပါရမည္ဟု အမိန္႔ထုတ္ထားေလရာ သည္ကေလးမ်ားမွာ အီးပါစရာေတာင္ ေနရာမရိွ။ အီးတစ္ခါပါဘို႔အေရး လူအလစ္ ေခ်ာင္းရေသးသည္။

သည္ အီးကိစၥမွာ ကေလးဘဝတံုးက ကိစၥမရိွ။ သို႔ေသာ္ အပ်ိဳဖ်န္းကေလးမ်ား ျဖစ္လာေတာ့ ကိစၥကရိွလာၿပီ။
ေခြးသူခိုးမ်ားဟူသည္ လူတို႔၏ အားနည္းခ်က္ကိုရွာကာ အလစ္သုတ္တတ္သည္ ျဖစ္ေလရာ ထို ဆယ္ေက်ာ္သက္လာေသာ မိန္းကေလးမွာ အရွက္တကဲြ အက်ိဳးနည္း ျဖစ္ရေလေတာ့သည္။

အန္တီရယ္၊ သမီးေဝဖာမုန္႔ေလးစားခ်င္လို႔ ျဖစ္မိတာပါရွင္ လို႔ မ်က္ရည္လည္ရဲြေလးနဲ႔ ေျပာျပေတာ့ ကြ်န္မမွာ ရင္ေတြနာလိုက္တာ ေလ ဟု ထိုမိန္းကေလးကို အိမ္အကူအလုပ္ရွာေပးသည့္ ကြ်န္ေတာ့္မိတ္ေဆြက ေျပာပါသည္။

ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ အပ်ိဳစင္ေလးတစ္ဦး၏ ပန္းဦးကို ေဝဖာမုန္႔တစ္ခ်ပ္ႏွင့္ နင္းေခ်ရက္ေသာ ေခြးထက္ယုတ္မာသည့္ ထိုအယုတ္တမာမ်ား ေသသည့္အခါ ဘယ္ဘံုသို႔လားမည္ကို သိခြင့္ရလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္ သိခ်င္မိေလသည္။

မဖံုးႏိုင္မဖိႏိုင္ျဖစ္လာသည့္အခါတြင္မူ မိခင္ျဖစ္သူက လင္ေကာင္မေပၚသည့္ ကိုယ္ဝန္ကို ဖ်က္ခ်ေလသည္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္ပင္ျဖစ္လင့္ကစား မိမိရင္ေသြးေလးကို သံေယာဇဥ္တြယ္မိရွာသည့္ ထိုမိန္းကေလးမွာ စိတၱဇေဝဒနာကို အႀကီးအက်ယ္ ခံစားခဲ့ရသည္။ ထိုအခါ အေမလုပ္သူက နင့္ကို ဒီမွာထားရင္ စိတ္မခ်ရဘူးဆိုကာ ထြက္ကုန္ပစၥည္းမ်ားကို ႏိုင္ငံျခားသို႔ ပို႔ရာ ပင္ရင္းဌာနျဖစ္ေသာ မဟာရန္ကုန္ေရႊၿမိဳ႔ေတာ္သို႔ ပို႔လိုက္ေလသည္။ (ျမန္မာျပည္မွ ႏိုင္ငံျခားသို႔ ေပါေပါမ်ားမ်ားပို႔ႏိုင္သည့္ တစ္ခုတည္းေသာ ထြက္ကုန္မွာ (လူ) ျဖစ္ေလသည္။ မႏုႆတၱဘာေဝါ ဒုလႅေဘာ ဆုိေပမင့္ အျခားပစၥည္းမ်ားထက္ လူလုပ္ရတာက ပိုလြယ္သည္ထင့္။ ျမန္မာျပည္တြင္ လူမ်ားလုပ္ကာ ႏိုင္ငံျခားသို႔ လိႈင္လိႈင္တင္ပို႔ေနတာ မျမင္ခ်င့္အဆံုး ျဖစ္ေလသည္။ ဤကား စကားခ်ပ္)

အယ္မယ္ေလး၊ ဒါေလာက္ ဟိုးေလးတေက်ာ္ေက်ာ္ ျဖစ္ေနတာ။ ဦးေအးမသိတာ အံ့ပါရဲ့ရွင္။ ေလွ်ာက္လႊာတစ္ေစာင္ကို ၅၀၀၀ ဆိုတာေတာင္ အလုအယက္ဝယ္ၾကရတာ။ အဲဒီမွာ လူတိုးလို႔ေသတဲ့သူေတြေတာင္ရိွတယ္။ ဟုိတေလာကေတာင္ သတင္းစာထဲ ပါလာေသးတယ္ေလ ဟု အလြန္အလုပ္ျဖစ္လွေသာ တရားဝင္ လူကုန္ကူး ေစ်းကြက္ႀကီးအေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ့္မိတ္ေဆြက ေျပာျပပါသည္။ ဒီတစ္ခါ ျပန္လာမွ ကြ်န္မလုိက္ပို႔မယ္ ဆုိ၏။

ထုိသတင္းကို ကြ်န္ေတာ္လည္း သိုးသိုးသန္႔သန္႔ ဖတ္လိုက္မိပါသည္။ သို႔တုိင္သည္မွ် အေျခအေနဆိုးသည္ မထင္ပါ။

ျပန္ေကာက္ရလွ်င္ အႏီွမိန္းကေလး စင္ကာပူသို႔ ေရာက္လာသည္။ ဘာအလုပ္ရွိရမလဲဗ်ာ။ အိမ္အကူေပါ့။ သူလုပ္ရသည့္အိမ္တြင္ ေယာက္်ားကေလးငယ္မ်ား ရိွသည္။

သူက မျမင္လုိက္ရတဲ့ သူ႔သားေလးကို လြမ္းလို႔ထင္ပါရဲ့ရွင္။ ကေလးေလးေတြ အိပ္ေနရင္ လက္ကေလးေတြကို ကိုင္တာ။ နမ္းတာေတြ လုပ္တယ္။ အဲဒါကို အိမ္ရွင္သိေတာ့ သူ႔ကို ကေလးေတြကို ကိုင္ခြင့္မျပဳေတာ့ဘူး။ အဲဒီမွာတင္ သူ႔ စိတၱဇ ေဝဒါနာ ထ ေတာ့တာပဲ။

အိမ္ရွင္က ကြ်န္မဆီ ညႀကီးမင္းႀကီး သူ႔ကိုေခၚလာၿပီး ေရာ့၊ နက္ျဖန္ျပန္ပို႔ေပး၊ ငါ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး တဲ့။

ဟဲ့၊ ညႀကီးမိုးခ်ဳပ္။ ေလယာဥ္လက္မွတ္က ဘယ့္ႏွာလုပ္ ခ်က္ခ်င္းရမတံုး ဆိုေတာ့ နင့္ဟာနင္ ရရ မရရ၊ ငါေတာ့ လက္မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး ဆိုၿပီး အတင္းထိုးထည့္သြားတယ္။

ည က်ေတာ့ ေသာင္းက်န္းေတာ့တာပါဘဲရွင္။ အိပ္ေနတဲ့သူေတြ အကုန္လိုက္ႏိႈးၿပီး ပါးေတြကို တန္းစီရိုက္ေတာ့တာပဲ။

အဲဒါနဲ႔ ကြ်န္မလည္း မိုးလင္းေတာ့ သူ႔ကို Woodbridge ေဆးရံုကို ပို႔လုိက္ရေတာ့တယ္။ ခုနေျပာခဲ့တာေတြက ေဆးရံုက သူ႔ကို အိပ္ေမြ႔ခ်ေမးလို႔ အကုန္သိရတာ။

(၄)

ေလာကတြင္ ဤကဲ့သို႔ေသာ ရင္နာစရာ အျဖစ္အပ်က္မ်ား မည္မွ်ရိွေလသနည္း။ ယခုတြင္ပင္ သတင္းစာ (အစိုးရသတင္းစာကို မဆိုလို၊ အစိုးရသတင္းစာကား ကတီၱပါဖိနပ္စီး၊ ေရႊထီးေဆာင္းထဲက ျဖစ္ေလသည္။)၊ ဂ်ာနယ္မွန္က မုဒိန္းမႈႏွင့္ လူသတ္မႈမပါလွ်င္ သတင္းစာမမည္။

ဤျဖစ္ရပ္မ်ားမွာ တမင္သက္သက္မ်ား ျဖစ္ခြင့္ေပးထားသလား ေအာက္ေမ့ရသည္။ ျဖစ္လဲျဖစ္ႏိုင္ပါေပ့။

ကာယကံရွင္ကို မေျပာပါႏွင့္။ ၾကားရသည့္ ကြ်န္ေတာ့္မွာေတာင္ မခံစားႏိုင္။

ကြ်န္ေတာ္မခံစားႏိုင္သျဖင့္ မိတ္ေဆြတို႔ကိုလည္း ရင္နာၾကပါေစ ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ျပန္လည္ မွ်ေဝလိုက္ပါေၾကာင္း။

လူအခ်င္းခ်င္း ကုန္ကူးျခင္း၊ ကင္းရွင္းၾကပါေစ။

ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ေအးၿငိမ္း
၂၇ ဧၿပီလ၊ ၂၀၁၈

ည ၁၁း၀၈ နာရီ

No comments: