ငွက္ေပ်ာမွန္း ေခ်းမွန္း မသိၾကသူမ်ား

(၁)

စကားေလးတလံုးရလိုက္ ေလွ်ာက္ဖြလိုက္ႏွင့္ လူမ်ားတကာဖြတိုင္း ေခ်းကေသးကစ ေလွ်ာက္ဖြတာမ်ိဳး ကြ်န္ေတာ္ ၀ါသနာမပါပါ။ သို႔ေသာ္ ေဖ့စ္ဘုတ္တြင္ ဟုိေရးသည္ေရး ေရးေနၾကေလရာ အူယားလွေသာေၾကာင့္ မရိွမဲ့ရိွမဲ့အခ်ိန္ေလးေတြကေန ဖဲ့ေရးလိုက္ရျပန္ပါေပ၏။

(၂)

တခါေသာ္ တကၠသုိလ္ျပည္မွ ဒိသာပါေမာကၡဆရာႀကီးအထံသို႔ ပညာသင္ၾကားရန္ ေမာင္ျဖဴႏွင့္ ေမာင္မဲတည္းဟူေသာ ေက်ာင္းသားငယ္ႏွစ္ဦး တခ်ိန္တည္း၊ တၿပိဳင္တည္း ေရာက္လာၾကေလကုန္ေသာ ဟူသတတ္။

အိမ္ထဲ၀င္လာကတည္းက ဆရာႀကီးက ထိုသူငယ္ ႏွစ္ဦးကို အကဲခတ္ေနသည္။ ေက်ာင္းသားငယ္ႏွစ္ဦးမွာ ေတာလမ္းမွ လာၾကရသည္ျဖစ္၍ ေျခေထာက္တြင္ေပလာေသာ ရႊံ႔ွဗြက္မ်ားကို အသီးသီး ေဆးေၾကာၾကေလသည္။

ေမာင္ျဖဴမွာ ေရကုိတန္ရံုေလာင္းလ်က္ ေသခ်ာစြာပြတ္သပ္ေဆးေၾကာသည္ျဖစ္၍ ေရမကုန္ပဲ ေျခကို သန္႔ရွင္းေအာင္ ေဆးႏိုင္ေလသည္။

ေမာင္မဲမွာမူ ေရကိုသာ တဗြမ္းဗြမ္းေလာင္းသည္။ ေျခဖေနာင့္မွ ရံႊ႔မ်ားကို စင္ေအာင္ မေဆးႏိုင္။

သည္ကတည္းက ဆရာႀကီးက ေမာင္ျဖဴသည္သာ သင္သမွ်အတတ္ပညာမ်ားကို ကုန္စင္ေအာင္ ရႏိုင္၍ ေမာင္မဲမွာမူကား ဘဲြ႔လက္မွတ္တစ္ခု ပိုင္ရံုကလဲြၿပီး ဘာမွတတ္မွာမဟုတ္ဟု အတတ္သိလိုက္ၿပီျဖစ္၏။

သည္လိုႏွင့္ ေလးႏွစ္တာကာလပတ္လံုး တကၠသုိလ္ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးတြင္ ပညာသင္ၾကားၾကၿပီးသကာလ အသီးသီး အသက အသက ဘဲြ႔လက္မွတ္မ်ားပိုက္ကာ ျပည္ေတာ္ျပန္ၾကေလသည္။

အျပန္ေတာလမ္း၌ ေခ်းပံုႀကီးမ်ားေတြ႔ေလေသာ္ ေမာင္မဲက ဟိုက္၊ ေသာက္က်ိဳးနဲ။ ဒီေလာက္ႀကီးတဲ့ ေခ်းပံုႀကီးေတြဆိုမွေတာ့ နည္းနည္းေနာေနာ အေကာင္ႀကီးမဟုတ္ဘူး ဟု ေၾကာက္လန္႔တၾကား ေျပးမည္ျပဳ၏။ ေမာင္ျဖဴက ေနစမ္းပါဦးကြာ၊ ငါၾကည့္စမ္း ပါရေစဦးဟု ေခ်းပံုႀကီးကို ေသခ်ာစြာၾကည့္ေလေသာ္ ၀ါးရြက္မ်ားႏွင့္ အသီးအရြက္မ်ားသာ ေတြ႔သည္ျဖစ္၍ ဒါဆင္ေခ်းပံုကြ ဟု အတတ္ေျပာေလ၏။ ဟိုက္ - ဆင္ေခ်းပံုဆိုေတာ့ ဒီအနီးအနားမွာ ဆင္ႀကီးရိွမွာပဲ။ ငါတို႔ကိုသာ ေတြ႔သြားရင္ေတာ့ နင္းသတ္တာနဲ႔ ေသေတာ့မွာပဲ ဟု ေၾကာက္လန္႔တၾကား ေျပးထြက္သြားေလသည္။

ေမာင္ျဖဴမွာမူကား အင္း - ေခ်းနဲ႔ေသးန႔ဲနီးေနပံုေထာက္ေတာ့ ဒါဟာ ဆင္မႀကီးပဲ။ ေနာက္ၿပီး ေရွ႔ခြာရာထက္ ေနာက္ခြာရာက ေတာ္ေတာ္ႀကီးပိုနက္ေနေတာ့ ဇီးနဲ႔ ဆင္မႀကီးျဖစ္မယ္။ ေျခလွမ္းကို အလ်င္စလိုလွမ္းသြားပံုေပါက္ေတာ့ မီးဖြားခါနီးေနၿပီ။ ငါေတာ့ ေကာ္တာပဲ ဟု အနီးတ၀ိုက္လိုက္ရွာေလေသာ္ မီးဖြားခါစ ဆင္မႀကီးကို သားကေလးႏွင့္တကြ ေတြ႔ေလ၏။ ေမာင္ျဖဴလည္း ဆင္ကေလးကို ေခ်ာ့ေမာ့၊ ဆင္မႀကီးကို ေခါင္းပြတ္၊ ကိုယ္ပြတ္ႏွင့္ အသာအယာေခ်ာျ့မႈေလရာ ဆင္မႀကီးမွာ တခဏအတြင္း ယဥ္ပါးသြားေလ၏။

ရြာအတြင္းသုိ႔ ဆင္မႀကီးစီး၀င္လာေသာ ေမာင္ျဖဴကိုေတြ႔ေလေသာ္ ေမာင္မဲမွာ တအံ့တၾသႏွင့္ လာေရာက္ေမးျမန္း။ အေၾကာင္းစံု သိရေလေသာ ဤသို႔ေတြး၏။

အင္း၊ အေတာ္မတရားတဲ့ဆရာႀကီးပဲ။ ေမာင္ျဖဴကိုေတာ့ ပညာကုန္သင္ေပးလုိက္ၿပီး ငါ့က်ေတာ့ ပညာေတြ သွ်ိဳထားတယ္။ အခု ၾကည့္စမ္း၊ ေခ်းပံုေတြ႔တာခ်င္းအတူတူ ေမာင္ျဖဴက် အကုန္သိေနတယ္။ ငါက် ဘာမွ မသိဘူး။ ဆရာႀကီးကို သြားကြန္ပလိန္း လုပ္မယ္။

သို႔ႏွင့္ ေမာင္မဲလည္း ဆရာႀကီးထံ ျပန္ေရာက္လာေလ၏။ ျဖစ္ေၾကာင္းရယ္ကုန္စင္ သတင္းၾကားၿပီးျဖစ္ေသာ ဆရာႀကီးမွာ ေမာင္မဲျပန္လာမည္သိသျဖင့္ မအံ့ၾသေတာ့ေခ်။

လာရင္းကိစၥကေလးမ်ား လင္းစမ္းပါအံုး ေမာင္ရဲ့ ဟု ဆရာႀကီးက မသိဟန္ေဆာင္ၿပီး ေမးေလေသာ္ -

ဘာျဖစ္ရမတံုး ဆရာႀကီးရယ္၊ ပိုက္ဆံအတူတူေပးသင္တဲ့ တပည့္ခ်င္းအတူတူ ေမာင္ျဖဴက်ေတာ့ ပညာအကုန္သင္ေပးတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္က်ေတာ့ ပညာေတြ သွ်ိဳထားတယ္။ အဲဒါ မေက်နပ္လို႔ လာခဲ့တာပဲ။

ဒါကဒီလိုရိွသကဲြ႔ေမာင္ရဲ့။ ေမာင္ျဖဴက ပညာေတြလိုခ်င္ေတာ့ ဆရာႀကီးယုိတဲ့ ေခ်းကို တစ္ေန႔တပံုကုန္ေအာင္ စားတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ သူ႔ကို ပညာကုန္သင္ေပးလုိက္တာပဲ။ တကယ္လို႔ ေမာင္လည္း ေမာင္ျဖဴ႔လို ဆရာႀကီးေခ်းကို စားႏုိင္မယ္ဆုိရင္ သင္ေပးမွာေပါ့ကြယ္။

အာ၊ ဒါေလးမ်ား ေျပာေျပာက ေစာေရာေပါ့ ဆရာႀကီးရယ္။ ပညာသာတတ္မယ္ဆို ကြ်န္ေတာ္ တပံုမဟုတ္ဘူး၊ သံုးပံုစားဆုိလဲ စားပါမယ္ ဆရာႀကီး။

သုိ႔ႏွင့္ ဆရာႀကီးလည္း တပည့္တစ္ေယာက္ကိုေခၚကာ ခိုင္းလုိက္၏။ တပည့္လည္း ထန္းလ်က္ႏွင့္ ငွက္ေပ်ာသီးကို ေရာနယ္လွ်က္ အေပါက္ေဖာက္ထားေသာ ၀ါးက်ည္ေတာက္အတြင္းမွ ငွက္ေပ်ာဖက္ေပၚသို႔ ညွစ္ခ်လိုက္ေသာ္ လူလုပ္ အီအီးပံုကေလး ရေလေတာ့၏။

ဆရာႀကီးလည္း အိမ္သာအတြင္းသို႔ ဟန္ျပ၀င္ကာ ေမာင္မဲကိုေခၚလ်က္ ေမာင္မဲေရ၊ ဆရာႀကီးေတာ့ အီအီးပါခဲ့ၿပီေဟ့၊ သြားစားေခ်ေတာ့ ဟု ဆိုေလေသာ္ ေမာင္မဲလည္း အိမ္သာတြင္းသို႔ အီအီးစားရန္၀င္၏။

ငွက္ေပ်ာသီးႏွင့္ထန္းလ်က္ေရာထားေသာ အီအီးအတုမ်ားကို စားလ်က္ ေမာင္မဲေတြးသည္မွာ အင္း၊ ပညာရိွမ်ား အီအီးေတာင္မွ ေမႊးလို႔ခ်ိဳလို႔။ စားလို႔ေတာင္ေကာင္းေသး။

အိမ္သာတြင္းမွ ျပန္ထြက္လာေသာ ေမာင္မဲကို ဆရာႀကီးက . . .  ဘယ့္ႏွယ္လဲေဟ့ ေမာင္မဲ၊ စားခဲ့ၿပီလား။

ဟုတ္ကဲ့၊ စားခဲ့ၿပီးပါၿပီ ဆရာႀကီးခင္ဗ်ာ။ ဆရာႀကီးတို႔လို ပညာရိွမ်ားမေတာ့ ယိုတဲ့ေခ်းေတာင္ ေမႊးလို႔ခ်ိဳလို႔ပါလား ဆရာႀကီးရယ္။

ကုိင္း၊ ကိုင္း၊ ေမာင္။ ေအးေအးေဆးေဆးသာ ျပန္ပါေတာ့။ ငွက္ေပ်ာမွန္း ေခ်းမွန္းေတာင္ ခဲြျခားသိႏိုင္စြမ္းမရိွတဲ့ ေမာင့္လိုလူမ်ိဳးကို ဆရာႀကီးအေနနဲ႔ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ ပညာတတ္ေအာင္ သင္ေပးဘုိ႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးကြယ္။

(၃)

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က လူငယ္မ်ား အင္တာနက္ကုိ အလဲြသံုးၿပီး အခ်ိန္ျဖဳန္းေနေၾကာင္း ေျပာသည္ကို ဘာကုိဆိုလိုလို႔ ဆိုလိုမွန္းမသိ။

အဖြားႀကီးက အိမ္တြင္းအက်ယ္ခ်ဳပ္က်ေနေတာ့ ဖုန္တက္ေနတဲ့ စာအုပ္ကေလး သံုးေလးအုပ္ပဲ ဖတ္ဖူးတာ။ အင္တာနက္တို႔ အြန္လိုင္းတို႔ဆုိတာ ဘာမွ နားလည္ေတာ့တာ မဟုတ္ဘူး . . . တို႔ ေျပာတာက တဖဲြ႔။

ေဟ့ေကာင္ေတြ၊ ေဒၚစုဆိုတာ ေဟာမွာၾကည့္စမ္း။ မင္းတို႔မေမြးခင္ကတည္းက ကြန္ျပဴတာ သံုးလာတာကြ . . . ဆုိတာက တဖဲြ႔။

ဖြဘုတ္ကို အသံုးခ်လ်က္ ဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ ကုိယ္ထင္ရာရမ္းတုတ္ၾကကုန္ေသာ ေမာင္မယ္အေပါင္းတို႔အား . .

ငွက္ေပ်ာမွန္း၊ ေခ်းမွန္းသိေအာင္ အားထုတ္ၾကပါ ဟု တိုက္တြန္းလိုက္ရပါ၏။

၀ႉး၊ ေမာထွာ။

ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ေအးၿငိမ္း

၁၉ ဇႏၷ၀ါရီလ၊ ၂၀၁၆။ ည ၁၀း၀၅ နာရီ