အင္ဂ်င္နီယာေကာင္စီဥပေဒ ႏွင့္ပတ္သက္၍ The Voice ႏွင့္ အင္တာဗ်ဴး

၁။  အင္ဂ်င္နီယာေကာင္စီဥပေဒမွာ အမ်ားကေထာက္ျပၾကတဲ့ ေကာင္စီလိုင္စင္မရွိဘဲ လုပ္ကိုင္ရင္ အျပစ္ေပးခံရမယ္။ ေထာင္ဒဏ္ ႏွစ္ႏွစ္ျဖစ္ေစ၊ ေငြဒဏ္ျဖစ္ေစ၊ ဒဏ္ႏွစ္ရပ္လံုးျဖစ္ေစေပါ့ေလ။ အင္ဂ်င္နီယာေကာင္စီက ေျပာတာကေတာ့ ဒီလိုသတ္မွတ္ထားျခင္းဟာ အရည္အေသြးဆိုင္ရာ ပိုမိုေကာင္းမြန္ဖို႔၊ စံခ်ိန္စံညႊန္းမွီဖို႔လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒီအေပၚ ဆရာအျမင္ကို သိခ်င္ပါတယ္။

ေျဖ -

ဒီမွာေျပာစရာရိွတာက ဘယ္လိုအလုပ္မ်ိဳးလုပ္ရင္ အျပစ္ေပးခံရမလဲဆိုတာပါ။ ရန္ကုန္နည္းပညာတကၠသုိလ္မွာ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၈ ရက္ေန႔က လုပ္ခဲ့တဲ့ စတုတၳအႀကိမ္ေျမာက္ အာဆီယံ ပဋိညာဥ္ခံ အင္ဂ်င္နီယာပညာရွင္နဲ႔ မွတ္ပံုတင္ အင္ဂ်င္နီယာ ပညာရွင္ လက္မွတ္မ်ားေပးအပ္ပဲြ မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ အင္ဂ်င္နီယာေကာင္စီဥကၠဌ ေဒါက္တာ၀င္းျမင့္က ေဟာဒီလုိေျပာခဲ့တယ္လို႔ သတင္းစာေတြ ထဲမွာ ဖတ္ရပါတယ္။

“ေကာင္စီကထုတ္ေပးထားတဲ့ မွတ္ပံုတင္လက္မွတ္မရိွလွ်င္ မည္သည့္အင္ဂ်င္နီယာလုပ္ငန္းမွ မလုပ္ရလို႔ ပုဒ္မ ၃၇ က ျပ႒ာန္းထားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲဒါကို ခ်ိဳးေဖာက္ရင္ေတာ့ ဥပေဒႏွင့္အညီ ပုဒ္မ ၄၀ နဲ႔ အေရးယူခံရႏုိင္စရာ ရိွပါတယ္။”

အဲဒီမွာ သူက “မည္သည့္အင္ဂ်င္နီယာလုပ္ငန္းမွ မလုပ္ရလို႔” သံုးသြားတာ ေတြ႔ပါလိမ့္မယ္။ အဲဒါမမွန္ပါဘူး။ မွားပါတယ္။ တကယ္ဆို လူႀကီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဥပေဒအတိုင္း အတိအက်ေျပာသင့္တာေပါ့။ ပုဒ္မ ၃၇ မွာ ျပ႒ာန္းထားတာက “မည္သူမွ် ဤဥပေဒအရ ထုတ္ျပန္ေသာ နည္းဥပေဒမ်ားျဖင့္ သတ္မွတ္ထားသည့္ အမ်ားျပည္သူ ေဘးအႏၱရာယ္ျဖစ္ေစႏိုင္မည့္ အင္ဂ်င္နီယာဆိုင္ရာ လုပ္ငန္း ႏွင့္ နည္းပညာဆိုင္ရာ လုပ္ငန္းမ်ားကို ေကာင္စီက ထုတ္ေပးေသာ မွတ္ပံုတင္လက္မွတ္မရိွဘဲ လုပ္ကိုင္ျခင္း မျပဳရ။” လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါဆို အဲဒီနည္းဥပေဒဆိုတာ ဘယ္နည္းဥပေဒေတြကို ညႊန္းတာလဲ။ အဲဒီနည္းဥပေဒေတြမွာ ဘယ္အလုပ္ေတြကိုေတာ့ျဖင့္ လုပ္မွတ္မရွိဘဲ လုပ္ႏိုင္ၿပီး ဘယ္အလုပ္ေတြလုပ္ရင္ေတာ့ ဘယ္လက္မွတ္ေတြရိွမွလုပ္ရမယ္ စတာကို ရွင္းျပဘို႔ လုိပါတယ္။

အခု သူက ဘယ္အင္ဂ်င္နီယာအလုပ္ပဲလုပ္လုပ္ လက္မွတ္မရိွရင္ေတာ့ အေရးယူမွာပဲ ဆိုတဲ့သေဘာေျပာသြားတဲ့အတြက္ လူေတြအားလံုးရဲ့စိတ္ထဲမွာ အထင္မွားအျမင္မွားေတြ ျဖစ္ကုန္တာေပါ့။ သူေျပာပံုအရဆို ကိုယ့္ဘာသာ အိမ္သာေဆာက္ရင္ေတာင္ အေရးယူခံရမဲ့ ပံုပဲ။

MD ဦးေက်ာ္လင္းကေတာ့ သူ႔ေဖ့စ္ဘုတ္မွာ ျပန္ရွင္းျပထားတာေတြ႔ရပါတယ္။ 13/2/2016; 5:48 pm ကတင္တဲ့ Professional Engineer ႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ(21) status မွာ -

"PE/RSE လက္မွတ္မရွိဘဲအင္ယာလုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္က တရားစြဲခံရမည္" ဆိုသည္မွာ မမွန္ပါဘူး။မျပည့္စံုပါဘူး။ ဥပမာ - ၈ထပ္ အေဆာက္အဦ၁လံုးေဆာက္ေနလ်င္ တာဝန္ခံRSE ၁ဦးသာလိုပါသည္။ က်န္လက္ေထာက္အင္ယာမ်ား၊ အငယ္တန္းအင္ယာမ်ား အားလံုး PE/RSE ျဖစ္ရန္မလိုပါ။ REလည္းျဖစ္ရန္မလိုပါ။ ထို႔အတူ အထပ္၂၀ condo ၁လံုးေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းခြင္မွာ အင္ယာ ၂၀ေက်ာ္ရွိေပမဲ့တာဝန္ခံ PE ၁ဦးသာလိုပါသည္။” လို႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာေကာင္စီဥပေဒက ရည္ညႊန္းတဲ့ နည္းဥပေဒဆိုတာ ဘယ္နည္းဥပေဒေတြလဲလို႔ ေသေသခ်ာခ်ာ မသိပါဘူး။ ဒါက တစ္ခ်က္။

ေနာက္တစ္ခ်က္ - “ဒီလိုသတ္မွတ္ထားျခင္းဟာ အရည္အေသြးဆိုင္ရာ ပိုမိုေကာင္းမြန္ဖို႔၊ စံခ်ိန္စံညႊန္းမွီဖို႔လို႔” ဆိုတာလည္း အျပည့္အ၀ မမွန္ပါဘူး။ လုပ္ပံုလုပ္နည္းမွန္ရင္ အရည္အေသြးေကာင္းရႏိုင္မယ္။ လုပ္ပံုကိုင္နည္းမမွန္ရင္ မရႏိုင္ဘူး။

12/2/16 ကလုပ္တဲ့ ဧရာ၀တီနဲ႔အင္တာဗ်ဴးမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ အင္ဂ်င္နီယာေကာင္စီ ဒုဥကၠ႒ (၁) ဦးဉာဏ္ထြန္းဦးကလည္း ဘာေျပာသလဲ ဆိုေတာ့ -

“ကြ်မ္းက်င္မႈမရိွတဲ့သူေတြ ဦးေဆာင္ေနတာမို႔လို႔ အေဆာက္အဦၿပိဳက်တာတို႔၊ မီးေလာင္တာတို႔ ျဖစ္တာ။ အဲဒီအတြက္ ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္ ႏိုင္တဲ့၊ နည္းစနစ္က်တဲ့သူေတြျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးတဲ့သေဘာပါ” တဲ့။ လဲြလိုက္တာခင္ဗ်ာ။

ဒါဆို အဲဒီ ကြ်မ္းက်င္မႈမရိွတဲ့၊ ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္ႏိုင္စြမ္းနည္းတဲ့သူေတြကို ဘာျဖစ္လို႔ အင္ဂ်င္နီယာဘဲြ႔ဆုိတာႀကီး ေပးလိုက္ပါသလဲ။ ေနာက္တစ္ခါ အင္ဂ်င္နီယာေကာင္စီ ဥကၠ႒ကပဲ ၁၃-၂-၁၆ ေန႔က “အင္ဂ်င္နီယာဘဲြ႔ရၿပီးေတာ့ အျပင္မွာ အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္ေနတာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ ဘာမွလည္း သံုးစားလို႔မရဘူး။ ႏိုင္ငံျခားလည္း သြားသံုးလို႔မရဘူး။” လို႔ေျပာခဲ့ပါေသးတယ္။

အင္ဂ်င္နီယာေက်ာင္းဆင္းေတြ အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္တာဟာ အစိုးရမွာ တာ၀န္ရိွသလား၊ အဲဒီေက်ာင္းဆင္း အင္ဂ်င္နီယာေတြမွာ တာ၀န္ရိွသလား။ သံုးစားလို႔မရတဲ့သူေတြကို ဘာျဖစ္လို႔ အင္ဂ်င္နီယာဘဲြ႔ ေပးတာပါလဲ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ အဲဒီေက်ာင္းသားေတြ အသံုးမက်တာဟာ ေက်ာင္းသားေတြေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ ပညာေရးစနစ္ေၾကာင့္၊ အစိုးရေၾကာင့္၊ အဲဒီပညာေရးစနစ္ႀကီးမ်ိဳးျဖစ္လာေအာင္ လုပ္ခဲ့ၾကတဲ့ လူႀကီး ဆိုသူေတြေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔မ်ားေတာင္ အဲဒီလူႀကီးေတြက ကိုယ္လုပ္ခဲ့တဲ့အလုပ္ကို ကုိယ့္ဘာသာ တာ၀န္မယူဘဲ တဆိတ္ရိွ ကေလးေတြအေပၚ အျပစ္ပံုခ်ေနတာ ကြ်န္ေတာ္ျဖင့္ အံ့ၾသ၀မ္းနည္းလို႔ မဆံုးပါဘူး။

အရည္အေသြး၊ စံခ်ိန္စံညႊန္းသတ္မွတ္ခ်က္ခ်က္ေတြကိုမီဘို႔ အင္ဂ်င္နီယာေတြကိုတင္ ေလ့က်င့္ေပးေနရံုေလာက္နဲ႔ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဘာစံနစ္၊ စံႏႈန္းသတ္မွတ္ခ်က္ေတြမွ မရိွဘဲ၊ အရည္အေသြးစစ္ေဆးမႈေတြမရိွဘဲနဲ႔ သူတို႔ေျပာတဲ့ အရည္အေသြးဆိုင္ရာ ပိုမိုေကာင္းမြန္ဖို႔၊ စံခ်ိန္စံညႊန္းမွီဖို႔လို႔ဆုိတာ ကြ်န္ေတာ္ေျပာလိုက္ပါမယ္ခင္ဗ်ာ။ လူမေျပာနဲ႔။ မိုးေပၚက သိၾကားမင္းဦးမာဃရဲ့ နတ္အင္ဂ်င္နီယာေတြ ကန္ထရိုက္ယူၿပီးေဆာက္တဲ့ အေဆာက္အဦးေတြေတာင္မွ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးလို႔ မွတ္လိုက္ပါ။

အေရးႀကီးတာက ဆဲြထားတဲ့ဒီဇိုင္းအတိုင္း တကယ္လုပ္မလုပ္ဆိုတာ ေစာင့္ၾကည့္စစ္ေဆးဖို႔ပါ။ အဲဒီလို စစ္ေဆးမဲ့သူေတြဟာ သူတို႔ ဥပေဒထဲမွာပါတဲ့ RE, RSE, PE ေတြျဖစ္ရပါမယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ အထက္မွာ ကြ်န္ေတာ္က သူတို႔ေျပာတာ တစ္၀က္ပဲမွန္တယ္လို႔ ေျပာခဲ့တာပါ။  RE, RSE, PE ေတြကို လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာ လုပ္ေနသမွ် ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းေတြကို သတ္မွတ္ထားတဲ့ စံခ်ိန္စံညႊန္း ေတြနဲ႔အညီ လုပ္မလုပ္စစ္ေဆးဘို႔ ခန္႔အပ္ထားမယ္။ RE, RSE, PE ေတြကလည္း သတ္မွတ္ထားတဲ့စံခ်ိန္စံညႊန္းေတြကို နားလည္ၿပီး တကယ္ စစ္ေဆးမယ္၊ စံခ်ိန္မမီတာေတြကို ျပန္ျပင္ခိုင္းမယ္၊ အျပစ္ေပးအေရးယူသြားမယ္ဆိုၿပီး တကယ္လုပ္ၾကမယ္ဆုိရင္ျဖင့္ တကယ္ အရည္အေသြးျပည့္မီတဲ့၊ စံမီ တုိက္တာအေဆာက္အဦေတြရလာမွာ ျဖစ္ေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား။

စင္ကာပူမွာေတာ့ လုပ္ငန္းတန္ဘိုး စင္ကာပူေဒၚလာ ၇.၅ သန္းထိဆို QP (Qualified Person) or RE ( Resident Engineer) or RTO (Resident Technical Officer) ။ ပေရာဂ်က္တန္ဘိုး ၇.၅ သန္းကေန ၁၅ သန္းအတြင္းဆို RTO တစ္ေယာက္၊ ပေရာဂ်က္တန္ဘိုး ၁၅ သန္းကေန သန္း ၃၀ အတြင္းဆို RE တစ္ေယာက္၊ ပေရာဂ်က္တန္ဘိုး သန္း ၁၅၀ အထက္ဆို RE ၂ ေယာက္၊ RTO ၃ ေယာက္ခန္႔ထား ရမယ္လို႔ သတ္မွတ္ထားပါတယ္။ လုပ္ငန္းေတြကို ႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္း စစ္ႏိုင္ေအာင္ပါ။ အဲဒီ RE, RTO ေတြက ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္း ေတြကို စစ္ေဆးၿပီး စစ္ေဆးခ်က္မွတ္တမ္းေတြကို သူတို႔အထက္က PE (Professional Engineer) ေတြကို report လုပ္ရပါတယ္။ အဲဒီ နည္းနဲ႔ အေဆာက္အဦေတြရဲ့ အရည္အေသြးကို ထိန္းထားပါတယ္။

၂။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အင္ဂ်င္နီယာဆိုင္ရာ စံခ်ိန္စံညႊန္းေတြေရးဆြဲဖို႔လိုအပ္ေနတယ္ထင္ပါသလား။ (ဥပမာ အေဆာက္အဦးခိုင္ခံမႈ စံခ်ိန္စံညႊန္း၊ မီးေဘးလံုၿခဳံမႈစံခ်ိန္စံညႊန္း၊ ငလွ်င္ဒဏ္ခံႏုိင္မႈစံခ်ိန္စံညႊန္း အစရွိသည္ျဖင့္)

ေျဖ -

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အင္ဂ်င္နီယာဆုိင္ရာ စံခ်ိန္စံညႊန္းေတြ ေရးဆဲြျပဌာန္းဘို႔ အမ်ားႀကီး လိုေနပါေသးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က Civil Engineer မဟုတ္တာတေၾကာင္း၊ ျမန္မာႏိုင္ငံေဆာက္လုပ္ေရးေလာကမွာ မလုပ္ခဲ့ဖူးတာ တေၾကာင္းေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေဆာက္လုပ္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ စံခ်ိန္စံညႊန္းေတြ ဘာေတြရိွတယ္ဆိုတာ အတိအက် မသိပါဘူး။ ျမန္မာႏိုင္ငံက ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ ႏွစ္အေတာ္ၾကာၾကာ လုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေျပာျပခ်က္အရေတာ့ ဘာဥပေဒမွ မရိွပါဘူးတဲ့။ စံႏႈန္းေတြကေတာ့ ေက်ာင္းမွာ သင္လိုက္တဲ့ အဂၤလိပ္နဲ႔ အေမရိကန္ စံေတြအရ တြက္ၾကခ်က္ၾကတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။

သူတို႔ေျပာပံုအရ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ေတာ္စည္ပင္ နယ္နိမိတ္အတြင္းမွာဆို စည္ပင္က ကိုင္တြယ္ၿပီး အစိုးရလုပ္ငန္းေတြလိုဟာမ်ိဳးက် ေဆာက္လုပ္ေရးက ကိုင္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ စည္ပင္က ဘယ္လိုစံႏႈန္းေတြကိုင္စစ္တယ္လို႔ မသိပါဘူး။ ေဆာက္လုပ္ေရးမွာလည္း အဲဒီလို သတ္သတ္မွတ္မွတ္ ျပဌာန္းထားတဲ့ စံႏႈန္းေတြ မရိွပါဘူးတဲ့။ သူတို႔ေျပာတာေတာ့ yellow book, green book ေတြ သံုးတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ အဲဒါဘာေတြလဲလို႔ေမးၾကည့္ေတာ့ အေဆာက္အဦေတြအတြက္ ျပဌာန္းထားတဲ့ စံေတြမဟုတ္ဘူးဆိုတာ နားလည္မိပါ တယ္။

CQHP (Committee for Quality Control of High-rise Building Construction Projects) ရိွတာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ သိပါတယ္။ အထပ္ျမင့္အေဆာက္အဦအေတြအတြက္ စံသတ္မွတ္ခ်က္ပါ။ ဒါဆို အထပ္ျမင့္မဟုတ္တဲ့အေဆာက္အဦေတြက် ဘယ္လိုသတ္မွတ္ ခ်က္ေတြ ရိွသလဲ။ အဲဒါေတြ ကြ်န္ေတာ္ မသိပါဘူး။

ေနာက္ၿပီး Myanmar National Building Code 2012 ဆိုတဲ့စာအုပ္ႀကီး ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ဖူးပါတယ္။ India Standard ကို မီွျငမ္း ျပဳစု ထားတာပါ။ စာမ်က္ႏွာ ၁၁၀၀ ေက်ာ္ ရိွပါတယ္။ စံုေတာ့ အေတာ္စံုပါတယ္။ Approve ေတာ့ မျဖစ္ေသးပါဘူး။ provisional period မွာပဲ ရိွပါေသးတယ္။

ကြ်န္ေတာ္က စင္ကာပူမွာလုပ္ေနတာဆုိေတာ့ စင္ကာပူက စနစ္ေတြကိုပဲ နမူနာထားေျပာပါမယ္။

စင္ကာပူမွာ အေဆာက္အဦေဆာက္လုပ္ေရးအတြက္ အဓိကတာ၀န္ရိွသူက BCA (Building And Construction Authority) ျဖစ္ပါတယ္။ အေဆာက္အဦအားလံုး BCA က သတ္မွတ္ျပဌာန္းထားတဲ့ စံႏႈန္းေတြအတိုင္း ေဆာက္ရပါတယ္။ ဥပမာတစ္ခု ေျပာရရင္ - CONQUAS (Construction Quality Assessment System) စီးရီးေတြပါ။ အဲဒီအထဲမွာ Ceramic Tiling, Marble & Granite Finishes, Waterproofing for Internal Wet Areas, Painting, Waterproofing for External Wall, Timber Flooring, Aluminum Window, Timber Doors စတာေတြ ပါပါတယ္။ စုစုေပါင္း ၁၁ ခု ရိွပါတယ္။ တျခား Code of Practice ေတြလည္း အမ်ားႀကီးရိွပါတယ္။ ဥပမာ - CP5 - Code of Practice for Electrical Installation, CP13 -  Code of Practice for Mechanical Ventilation and Air-conditioning in Buildings စသည္တို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ဆို အေဆာက္အဦတစ္ခုေဆာက္တဲ့ေနရာမွာ BCA တစ္ခုတည္းတင္ မဟုတ္ပါဘူး။ တျခားသက္ဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္အဖဲြ႔အစည္း ဥပမာ - LTA (Land Transport Authority), SCDF (Singapore Civil Defence Force) က လုိအပ္ခ်က္ေတြနဲ႔လည္း ကုိက္ညီဘို႔ လုိပါတယ္။ မီးသတ္စနစ္အတြက္၊ မီးသတ္ကား ၀င္/ထြက္ဘို႔ လမ္းေတြအတြက္ဆိုရင္ SCDF requirement ေတြအတိုင္း ေဆာက္ရပါ တယ္။ SCDF က Fire Code ဆို အမ်ားႀကီးပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆီမွာ အေဆာက္အဦးေတြေဆာက္တဲ့အခါ မီးကာကြယ္ေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဘာ ဥပေဒမွ မရိွေသးဘူးလို႔ထင္ပါတယ္။ အခု မီးေတြ အရမ္းေလာင္တယ္။ အဲဒီအတြက္ အေဆာက္အဦး မီးကာကြယ္ေရးစနစ္တပ္ဆင္ ဘို႔ Fire Code အေရးတႀကီးလိုေနပါၿပီ။

ဒါေတာင္ ကြ်န္ေတာ္က safety လိုင္းကျဖစ္လို႔ construction အပိုင္းကို ခေရေစ့တြင္းက် သိေသးတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အနည္းအက်ဥ္း မွတ္သားမိတာေလာက္ပဲ ရိွပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္မသိေသးတာေတြ အမ်ားႀကီးရိွဦးမွာပါ။

၃။ အာဆီယံမဟုတ္တဲ့ တျခားႏိုင္ငံေတြက အသိအမွတ္ျပဳ လက္မွတ္ေတြရရွိထားလည္း ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အင္ဂ်င္နီယာ လုပ္မယ္ဆိုရင္ ေတာ့ ေကာင္စီအသိအမွတ္အျပဳလက္မွတ္လိုတယ္ေျပာတယ္။ ဒီအေပၚ ဘယ္လိုမွတ္ခ်က္မ်ား ျပဳခ်င္ပါသလဲ။

ေျဖ -

ဥပမာေျပာရရင္ စင္ကာပူေရာက္တဲ့အခါ ႏိုင္ငံျခားသားေတြဟာ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ကားေမာင္းလုိင္စင္ကိုင္ထားရင္ေတာင္ စင္ကာပူ လိုင္စင္ ျပန္ေျပာင္းရသလိုမ်ိဳးပါ။ လိုင္စင္ေျပာင္းတဲ့အခါ စာေတြ႔စာေမးပဲြ (Basic Theory Test) ေျဖရပါတယ္။ ေအာင္မွ ကားေမာင္း လိုင္စင္ ထုတ္ေပးတယ္ေပါ့။ ျမန္မာျပည္မွာ လုပ္မယ္ဆို ျမန္မာျပည္က ျပဌာန္းထားတဲ့ ဥပေဒ၊ နည္းဥပေဒ၊ စံႏႈန္း၊ စနစ္ေတြကို လုိက္နာရမွာ အမွန္ပါဘဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အခု စင္ကာပူမွာ လုပ္ေနတယ္။ စင္ကာပူက ခ်မွတ္ထားတဲ့ စံနစ္၊ စံႏႈန္းေတြနဲ႔ အလုပ္လုပ္တာ ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ဆီမွာေတာ့ ျပဌာန္းထားတဲ့ ဥပေဒ၊ နည္းဥပေဒ၊ Code of Practice, Myanmar Standard, Guidelines စတာေတြ ေတာ့ ရိွထားဘို႔ လိုသေပါ့။ မဟုတ္ရင္ မင္းတို႔ဆီက စနစ္ေတြလုိက္နာပါမယ္ကြာ။ ဘာေတြကို လုိက္နာရမလဲဆို မခက္ပါလား။

အဲဒီအတြက္ ျမန္မာျပည္က စနစ္ေတြသိဘို႔ စာေမးပဲြျပန္ေျဖတယ္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံအင္ဂ်င္နီယာေကာင္စီ အသိအမွတ္ျပဳလက္မွတ္ လိုတယ္ဆိုတာ သဘာ၀က်ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ အဲဒီအင္ဂ်င္နီယာလာရာႏိုင္ငံကိုၾကည့္ၿပီး ကိုယ့္ႏိုင္ငံေတြက စံေတြနဲ႔ကိုက္ညီရင္ စင္ကာပူမွာ Driver licence ေျပာင္းသလို တိုက္ရိုက္ေျပာင္းၿပီး လက္မွတ္ထုတ္ေပးတဲ့စနစ္လည္း ထားသင့္ပါတယ္။ လုပ္ငန္းကိုင္ငန္းေတြ ပိုၿပီး ေခ်ာေမြ႔သြားတာေပါ့။

ေကာင္းတာကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံကခ်မွတ္ထားတဲ့ စံေတြနဲ႔ကိုက္ညီတာ ဘယ္ႏိုင္ငံေတြရိွသလဲ ေလ့လာၿပီး ဒီႏိုင္ငံ၊ ဒီႏိုင္ငံေတြက ဆိုရင္ PE ကို PE ခ်င္း၊ RE ကို RE ခ်င္း လက္မွတ္ေျပာင္းထုတ္ေပးလို႔ ရတယ္လို႔ တရား၀င္ေၾကျငာထားႏိုင္ရင္ ပိုရွင္းတာေပါ့။  တကယ္လို႔ RSE အဆင့္ကလာတဲ့သူက ဒီမွာ PE နဲ႔ လုပ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ စာေမးပဲြ ျပန္ေျဖေပါ့။

၄။ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာႏုိင္ငံသားအင္ဂ်င္နီယာေတြက ျပည္တြင္းမွာ ျပန္လုပ္ကိုင္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ ဒီလိုသတ္မွတ္ခ်က္ေၾကာင့္ အခက္အခဲျဖစ္လာႏုိင္သလား။ ဒါမွမဟုတ္ အေတြ႔အႀကဳံရွိသူေတြအေနနဲ႔ ေကာင္စီရဲ႕စစ္ေဆးမႈကို ေက်ာ္လႊားႏုိင္မယ္ထင္ပါသလား။

ေျဖ -

တျခားႏိုင္ငံမွာအလုပ္လုပ္ေနတဲ့သူေတြ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာျပန္လုပ္ဖို႔ RE, RSE လက္မွတ္ေတြလုိမယ္ဆိုတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေၾကာင့္ အခက္ အခဲျဖစ္ႏုိင္သလားဆိုေတာ့ အင္မတန္ လုပ္သက္ရင့္ေနတဲ့သူေတြေတာင္ နည္းနည္းေတာ့ ခက္ခဲမွာပါပဲ။  အဲဒီလိုသတ္မွတ္တာကို ေကာင္းတယ္၊ မေကာင္းဘူးလို႔ ေျပာတာထက္ ကြ်န္ေတာ္ နည္းနည္းေလာက္ သံုးသပ္ျပပါမယ္။

အခု ကြ်န္ေတာ္ စင္ကာပူမွာလုပ္ေနေတာ့ စင္ကာပူစံႏႈန္း (SS - Singapore Standard) ေတြအတိုင္း လုပ္ပါတယ္။ စင္ကာပူစံႏႈန္းေတြ ဟာလည္း ၿဗိသိသွ်စံႏႈန္းနဲ႔ တျခားစံအေတာ္မ်ားမ်ားကို မီွျငမ္းျပဳထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ Myanmar National Building Code က ဘယ္စံႏႈန္းေတြကို refer လုပ္ထားသလဲလို႔ လုိက္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ အားလံုးဟာ Indian Standard ေတြခ်ည္း ေတြ႔ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ အိႏိၵယဟာလည္း ၿဗိတိသွ်ကိုလိုနီျဖစ္ခဲ့ေလေတာ့ ၿဗိတိသွ်စံႏႈန္းေတြနဲ႔ သိပ္ကြာမွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ယူဆရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေသေသ ခ်ာခ်ာ ဖတ္မၾကည့္ရေသးပါဘူး။

ဆိုေတာ့ တကယ္လို႔ ၿဗိတိသွ်စံႏႈန္းခ်င္းတူတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေျဖဘို႔ရာသိပ္ခက္လိမ့္မယ္ မထင္ပါဘူး။ လုပ္ငန္းခြင္မွာ တကယ္လုပ္ေနတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ ဒါေတြကို ကြ်မ္းက်င္ေနၿပီးသားပါ။ တကယ္လုိ႔ စံႏႈန္းခ်င္းမတူခဲ့ရင္ေတာ့ ျပန္ေလ့လာေနရတဲ့အတြက္ မခက္ရင္ေတာင္ အခ်ိန္ကုန္ လူပမ္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

အင္ဂ်င္နီယာေကာင္စီရဲ့ေမးခြန္းေတြကိုလည္း ကြ်န္ေတာ္မျမင္ဖူးပါဘူး။ အဲဒီေမးခြန္းေတြဟာ လက္ေတြ႔ဆန္တဲ့ လုပ္ငန္းခြင္နဲ႔သက္ဆိုင္ တဲ့ ေမးခြန္းေတြျဖစ္သင့္ပါတယ္။ ေက်ာင္းစာေတြခ်ည္းပဲဆိုလို႔ကေတာ့ ေအာင္ဘို႔ရာ သိပ္လြယ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ စင္ကာပူမွာေတာ့ ဥပေဒ၊ နည္းဥပေဒ၊ Code of Practice ေတြကိုလည္း ထည့္ေမးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ တကၠသိုလ္ကဘဲြ႔ရလာရင္ တုိက္ရိုက္ RE (Resident Engineer) ေလွ်ာက္ခြင့္ရိွပါတယ္။ ျမန္မာျပည္က တကၠသိုလ္ေတြဟာ သူတို႔သတ္မွတ္ထားတဲ့စာရင္းထဲ မပါတဲ့အခါက် ေတာ့ RE မရပါဘူး။ RTO (Resident Technical Officer) အဆင့္ပဲရပါတယ္။ RE ျဖစ္ခ်င္ရင္ စင္ကာပူမွာ ေက်ာင္းဆက္တက္ေပါ့။

ျပည္ပအေတြ႔အႀကံဳရိွတဲ့သူေတြ အေနနဲ႔ ေကာင္စီရဲ့ စစ္ေဆးမႈကို အလြယ္တကူ ျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ပါ့မလား ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းက်ေတာ့ အဲဒီ ျပည္ပဆုိတာ ဘယ္ႏိုင္ငံလည္း ဆုိတာနဲ႔ ပိုဆိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ စည္းနဲ႔စနစ္နဲ႔ လုပ္ေနတဲ့ႏုိင္ငံေတြက လာတာဆိုရင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အထင္ သိပ္ခဲယဥ္းလိမ့္မယ္မဟုတ္ပါဘူး။ အျဖစ္ပဲ လုပ္ေနတဲ့ႏိုင္ငံေတြဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ္ကလည္း ဘာမွ မေလ့လာျဖစ္တဲ့ အတြက္ သီအုိရီပိုင္းေတြ ျပန္ေျဖရတဲ့အခါ အခက္အခဲျဖစ္မွာ က်ိန္းေသပါဘဲ။

၅။ ျပည္တြင္းမွာေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာရဲ႕ လက္မွတ္ကို ကန္ထရုိက္ကယူၿပီး ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ၾကတာေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ အင္ဂ်င္နီယာမဟုတ္သူေတြက ေဆာက္တဲ့အတြက္ အေဆာက္အဦးေတြရဲ႕ ႀကံ႕ခိုင္မႈက ေမးခြန္းထုတ္စရာျဖစ္ေနတယ္ဆရာ။ ေကာင္စီရဲ႕ လိုင္စင္သတ္မွတ္ခ်က္က ဒါေတြကို ေျပလည္ေစမယ္လို႔ မထင္ဘူးလား။

၆။ ဘာ့ေၾကာင့္ပါလဲ။

ျမန္မာျပည္အေျခအေနက “ေျပာျပန္ရင္လဲ ေအာင္မင္းလြန္ရာ က်မယ္” ဆိုသလိုပါ။ အင္ဂ်င္နီယာရဲ့လက္မွတ္ကို ကန္ထရိုက္ကယူၿပီး ေဆာက္ေနတယ္ဆိုေတာ့ အဲသလို ဘာေၾကာင့္ ေဆာက္ခြင့္ေပးထားသလဲ၊ ဘယ္သူမွ တာ၀န္ယူၿပီး စစ္ေဆးတာ၊ အေရးယူတာ မလုပ္ၾကဘူးလား လို႔ ေမးခြန္းထုတ္စရာ ျဖစ္လာပါတယ္။

အေဆာက္အဦတစ္ခုေဆာက္ဘို႔ စည္ပင္ကို ခြင့္ျပဳမိန္႔တင္တယ္ ဆုိပါေတာ့။ အဲဒီခြင့္ျပဳမိန္႔က ေတာ္ေတာ္နဲ႔က်တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ၃ လ ေလာက္ကေတာ့ အနည္းေလး ၾကာပါသတဲ့။ ေနာက္ၿပီး တင္တယ္ဆုိတာ ျဖစ္ကတတ္ဆန္း တင္လို႔မရဘူး။ ေသေသခ်ာခ်ာ က်က်နန တြက္ခ်က္၊ သူတို႔လိုအပ္ခ်က္နဲ႔ ကိုက္ညီေအာင္ ျပန္ျပင္စတာေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္လုပ္ၿပီးမွ ဒီ drawing ကို အတည္ျပဳေပးတာ။ ဆိုေတာ့ ပထမအေဆာက္အဦကိုေဆာက္လိုက္တဲ့ ကန္ထရိုက္တာက အဲဒီ drawing အတိုင္း ေဆာက္တယ္။ အဲဒီအလုပ္ ၿပီးသြားေပမဲ့ အဲဒီပံုကုိ ေကာ္ပီကူးၿပီး ဆက္သံုးတယ္။ ေနာက္ထပ္ကလည္း တင္ရမွာမလြယ္ေတာ့ အဲဒီေကာ္ပီကို အင္ဂ်င္နီယာ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ပိုက္ဆံေပး လက္မွတ္ထိုးခိုင္း၊ တင္လိုက္။ အဲဒါဆို ပိုက္ဆံလည္း အကုန္သက္သာတယ္။ က်တာလည္း ျမန္တယ္။ ဆိုေတာ့ အေျခအေနက အဲသလို မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ တမင္တကာ ဖန္တီးေပးထားသလို ျဖစ္ေနတယ္။

အဲဒီ ေသေသခ်ာခ်ာတြက္ခ်က္ထားတဲ့ drawing အတိုင္း ေဆာက္ၾကမယ္ဆိုရင္ေတာင္ မဆိုးေသးဘူး။ ဒါေပမဲ့ သိေတာ္မူၾကတဲ့အတိုင္း ကိုေရႊကန္ထရိုက္တာမ်ားက ၂၂ မီလီမီတာ၊ သံေခ်ာင္း ၃၀ ထည့္ရမဲ့ေနရာမွာ ၁၆ မီလီမီတာ၊ သံေခ်ာင္း ၂၀ ပဲထည့္လိုထည့္၊ ဘိလပ္ေျမနည္းနည္း သဲမ်ားမ်ားနဲ႔စပ္လုိစပ္ လုပ္ၾကတယ္။ အဲသလိုလုပ္ေနတာကိုလည္း ဘယ္သူကမွ တာ၀န္ယူစစ္ေဆးတာမရိွ။ ရန္ကုန္ေရႊၿမိဳ႔ေတာ္ႀကီး တစ္ခုလံုး ကန္ထရိုက္တာေတြအတြက္ေတာ့ ပဲြေတာ္ႀကီးေပါ့ခင္ဗ်ာ။

ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေျပာတာေတာ့ သူ ေဆးရံုေဆာက္တဲ့ ၄ ႏွစ္အတြင္း စည္ပင္ကေရာ၊ အလုပ္သမား၀န္ႀကီးဌာနကေရာ လာစစ္တာ တစ္ခါမွ မႀကံဳခဲ့ဖူးပါဘူးတဲ့။ အဲေလ လာစစ္လည္း မထူးဘူးလို႔ ဆက္ေျပာပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ လုပ္ငန္းစစ္လာတယ္ေဟ့ ဆိုတာနဲ႔ ပိုက္ဆံအိတ္ခ်ိဳင္းၾကားညွပ္ၿပီး လဖက္ရည္ဆိုင္ သြားၾကေတာ့တာကိုး။ ဆုိဒ္ထဲမယ္ ဘာေတြရိွမွန္းေတာင္ မသိလိုက္ဘူး။ ကန္ထရိုက္တာကေပးလိုက္တဲ့ အထုပ္ကေလး အသာပိုက္၊ လက္ဖက္ရည္ေလးငံု ျပန္သြားၾကတာ။

အေဆာက္အဦႀကံ့ခိုင္မႈကို ေမးခြန္းထုတ္စရာျဖစ္တာ အင္ဂ်င္နီယာက မေဆာက္လို႔ မဟုတ္ပါခင္ဗ်။ ခုနင္က ကြ်န္ေတာ္ေျပာခဲ့တဲ့ စနစ္ႀကီးအတိုင္း ဆက္သြားေနလို႔ကေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာေကာင္စီဥပေဒႀကီးရိွလည္း ဒုဥကၠ႒ႀကီးေျပာသလို မီးေတြလည္း ေလာင္ၿမဲ ေလာင္ေနမွာပါပဲ ခင္ဗ်။ တုိက္ေတြလည္း ၿပိဳၿမဲ ၿပိဳေနမွာပါဘဲ ခင္ဗ်လို႔ ေျပာလိုက္ျပေစ။

အခု ကြ်န္ေတာ္တို႔ စင္ကာပူက Bukit Timah မွာ ကြန္ဒိုတုိက္ ၈ လံုးေဆာက္ေနပါတယ္။ အားလံုး ျပည္ႀကီးကလာတဲ့ တရုတ္ေတြန႔ဲ အိႏိၵယ၊ ဘန္းဂလားေလးေတြခ်ည္းပါပဲ။ အလုပ္သမားအင္အား ၃၅၀ ရိွပါတယ္။ ပေရာဂ်က္အင္ဂ်င္နီယာ အေနနဲ႔ structure အတြက္ ၂ ေယာက္၊ M&E Coordinator ၁ ေယာက္, Archi Coordinator ၁ ေယာက္၊ ဆိုဒ္အင္ဂ်င္နီယာ တစ္ေယာက္။ ဒါပဲရိွပါတယ္။  Client ဘက္က ခန္႔ထားတဲ့ RE ႏွစ္ေယာက္ရိွၿပီး တစ္ေယာက္က structure အတြက္၊ တစ္ေယာက္က M&E အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ RTO ႏွစ္ေယာက္ရိွပါတယ္။

အဲဒီအင္ဂ်င္နီယာေတြက ေဆာက္ဖို႔ေပးထားတဲ့ ပံုထဲမွာပါတဲ့ အတိုင္းအတာ အတြက္အခ်က္ေတြအတိုင္း မွန္မမွန္ စစ္ပါတယ္။ စစ္ေဆးခ်က္ကို report တင္ရပါတယ္။ စစ္ေဆးခ်က္တိုင္းမွာ လက္မွတ္ထိုးရပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ဒီအေဆာက္အအံုရဲ့ အရည္အေသြး အတြက္ တကယ့္အခရာ က်တဲ့သူေတြပါ။ သူတို႔ မ်က္လံုးေဒါက္ေထာက္ၾကည့္မေနရင္ ေပးထားတဲ့ဒီဇိုင္းအတိုင္း ေဆာက္မေဆာက္ ဘယ္သူသိႏုိင္မလဲ။

အင္ဂ်င္နီယာရဲ့အလုပ္က ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းေတြကို ႀကီးၾကပ္ဖို႔ မဟုတ္ပါခင္ဗ်။ သတ္မွတ္ထားတဲ့စံႏႈန္းေတြအတုိင္း တြက္မယ္၊ ခ်က္မယ္။ ေနာက္ၿပီး ကိုယ္ထုတ္ထားတဲ့ဒီဇိုင္းအတုိင္း တကယ္ ေဆာက္မေဆာက္ စစ္မယ္။ အဲဒါပါပဲ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အဓိကဟာေနတဲ့ ကြက္လပ္ႀကီးကေတာ့ ခပ္လြယ္လြယ္ေျပာရရင္ QC ေပါ့ ခင္ဗ်ာ။ လုပ္ငန္းကို စစ္မဲ့သူလိုေနတယ္။ 

အဲဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ထပ္ေျပာလိုက္ပါဦးမယ္။ ဘာ ဥပေဒ၊ နည္းဥပေဒ၊ စံႏႈန္း၊ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းေတြမွမရိွဘဲ၊ ဘယ္လို စစ္ေဆးေရးမွ မရိွဘဲ ၊ ဘယ္လို တာ၀န္ယူမႈ၊ တာ၀န္ခံမႈမွမရိွဘဲနဲ႔ေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာေက်ာင္းဆင္းတိုင္းကိုပဲ လိုင္စင္ေပးေပး၊ PE ေတြ သိန္းနဲ႔ခ်ီၿပီးပဲ ရိွေနေန အေဆာက္အဦေတြကေတာ့ ၿပိဳၿမဲ၊ မီးမ်ားလည္း ေလာင္ၿမဲ ျဖစ္ေနအံုးမွာပါဘဲ။

၇။ အင္ဂ်င္နီယာေကာင္စီက ဘာေတြကိုအဓိကထားလုပ္သင့္တယ္ထင္လဲ။

ေျဖ -

အင္ဂ်င္နီယာေကာင္စီက အဓိကထားလုပ္ရမွာက စံနစ္၊ စံႏႈန္းေတြ ျပဳစုဘို႔လို႔ ယူဆပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ျပစရာ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းေတြအတြက္ ဘာဥပေဒရိွပါသလဲ၊ ဘယ္လိုနည္းဥပေဒေတြ ျပဌာန္းထားပါသလဲ၊ ေဆာက္လုပ္ေရးဆိုင္ရာ ဘာ standard, Code of Practice, Guidelines စတာေတြ ရိွပါသလဲ။ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းေတြ စံခ်ိန္၊ စံညႊန္းနဲ႔ လုပ္ခ်င္သပဆို အဲဒီ စံႏႈန္းေတြလိုပါတယ္။ ေဆာက္လုပ္ေရး၀န္ႀကီးဌာနက ထုတ္ထားတာထင္ပါတယ္။ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္း ဆိုင္ရာ အေျခခံစံႏႈန္းမ်ား ဆိုလား တစ္အုပ္ေတြ႔ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါေလာက္နဲ႔ မလံုေလာက္ပါ။

ယုတ္စြအဆံုး ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဘယ္စနစ္ (Imperial System or Metric System) ကိုသံုးေနပါသလဲလို႔ ကြ်န္ေတာ္ ေမးလိုက္ခ်င္ပါတယ္။ ဘယ္စနစ္ရယ္လို႔ တိတိက်က်မရိွပါ။ ႀကံဳသလို တည့္သလို သံုးေနတာသာ ျဖစ္ပါတယ္။ မီတာေတြ၊ အေလးခ်ိန္ခြင္တင္းေတာင္းေတြ အတြက္ စံႏႈန္းေတြ၊ calibration ေတြဆုိတာလည္း ၾကားေတာင္ မၾကားဖူးပါ။ ဘယ္ကတည္းက စ မၾကားဖူးေတာ့တာလဲဆိုရင္ သာလြန္ မင္းတရားႀကီးနတ္ရြာစံကတည္းက မၾကားမိေတာ့တာပါ။

ျမန္မာႏိုင္ငံ အင္ဂ်င္နီယာေကာင္စီက အဲဒါေတြ လုပ္ရပါမယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံကို လူလူသူသူျဖစ္ဘို႔၊ ကမၻာ့အလယ္မွာ မ်က္ႏွာပန္းလွေစဘို႔ ဆိုရင္ အဲဒါေတြ မရိွဘဲ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ အင္ဂ်င္နီယာေတြကို လက္မွတ္ေတြ ထုတ္တာလည္း ထုတ္ေပး။ တစ္ဖက္ကလည္း စံခ်ိန္စံညႊန္းေရးဆဲြတဲ့ကိစၥေတြလည္း လုပ္ၾကဘို႔ အင္ဂ်င္နီယာေကာင္စီကို ဒီေနရာကေန တုိက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္အကူအညီ လိုတယ္ဆိုရင္လည္း ကူညီဘို႔ အသင့္ရိွေၾကာင္းပါ။

၈။ စင္ကာပူမွာေရာ ဒီလိုအဖြဲ႔ေတြရွိပါသလား။ ရွိခဲ့ရင္ ဘယ္လိုတာဝန္ေတြကို ထမ္းေဆာင္ရသလဲ။

စင္ကာပူမွာလား။ အမ်ားႀကီးေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ခပ္ေသးေသးအဖဲြ႔ေတြထားလို႔ Authority ပုိင္းကဆုိရင္ BCA (Building and Construction Authority), PUB (Public Utility Board), WSHC (Workplace Safety and Health Council), NEA (National Environment Agency), PEB (Professional Engineers Board), IES (The Institution of Engineers Singapore) စသျဖင့္ေပါ့ဗ်ာ။

ဘယ္လုိတာ၀န္ေတြယူသလဲဆိုေတာ့ လိုအပ္တဲ့ စံခ်ိန္စံညႊန္းေတြ ေရးဆဲြျပဌာန္းေပးတယ္။ သူတို႔နဲ႔သက္ဆိုင္တဲ့အပိုင္းေတြမွာ ျပဌာန္းထားတဲ့ ဥပေဒ၊ နည္းဥပေဒ၊ လုပ္ထံုးလုပ္နည္း၊ စံခ်ိန္ စံညႊန္းေတြနဲ႔ ညီမညီ စစ္တယ္။ သတ္မွတ္ထားတဲ့ စံခ်ိန္စံညႊန္းေတြအတိုင္း မလိုက္နာရင္ အေရးယူတယ္။ သူတို႔နဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ သင္တန္းေတြေပးတယ္။ ေဟာေျပာပဲြေတြ လုပ္ေပးတယ္။  

ဥပမာ - BCA ဆိုရင္ အေဆာက္အဦပိုင္းဆိုင္ရာ စစ္တယ္။ အေဆာက္အဦေဆာက္လုပ္ျခင္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ စံခ်ိန္စံညႊန္းေတြ ေရးဆဲြ ျပဌာန္းတယ္။ BCA Academy ဆိုတာဖြင့္ၿပီး ေဆာက္လုပ္ေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ သင္တန္းေတြ ပို႔ခ်ေပးတယ္။ အလုပ္သမားေတြ စြမ္းေဆာင္ရည္ျမင့္မားလာေအာင္ CoreTrade ဆိုတဲ့လက္မွတ္ေတြ ေပးတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးအတြက္ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္ အစားသက္သာေအာင္ Green Mark Scheme ေတြ လုပ္ေပးတယ္။

SCDF ဆိုရင္ မီးကာကြယ္ေရးစနစ္ေတြ စစ္မယ္။ အေဆာက္အဦေတြမွာ မီးကာကြယ္ေရးစနစ္တပ္ဆင္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ စံႏႈန္းေတြ ျပဌာန္းေပးတယ္။ မီးကာကြယ္ေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ သင္တန္းေတြေပးတယ္။ လက္ကမ္းစာေစာင္ေတြ ေ၀တယ္။ ျပည္သူလူထုကို မီးကာကြယ္ေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ပညာေပးလႈပ္ရွားမႈေတြ လုပ္ေပးတယ္။

LTA ဆိုရင္ လမ္းစနစ္၊ လမ္းအ၀င္အထြက္ေတြစစ္မယ္။ PUB ဆုိရင္ ေရမီးစနစ္ေတြစစ္မယ္။ NEA ဆိုရင္ ျခင္ယင္ၾကြက္၊ ဆူညံသံေတြကို စစ္မယ္။ WSHC ဆိုရင္ လုပ္ငန္းခြင္ safety နဲ႔ပတ္သက္လို႔ စံခ်ိန္စံညႊန္းေတြ ေရးဆဲြျပဌာန္းမယ္။ Safety ဆိုင္ရာ သင္တန္းေတြမွာ ဘာေတြသင္ရမယ္ဆိုတာေတြ ျပဌန္းေပးမယ္  စသျဖင့္ေပါ့။

ဒါေတြကို တစ္ခုခ်င္းေျပာဘို႔ေတာ့မလြယ္ပါဘူး။ သူတို႔လုပ္ငန္းတာ၀န္ေတြက အလြန္က်ယ္ျပန္႔ပါတယ္။ အေသးစိတ္ကိုေတာ့ သက္ဆိုင္ရာဌာနေတြရဲ့ website မွာ ဖတ္ရႈေလ့လာလို႔ရပါတယ္။ လိုအပ္တဲ့ Guidelines, handbook စတာေတြကိုလည္း အဲဒီ website ေတြမွာ တင္ေပးထားပါတယ္။ ႀကိဳက္တဲ့လူဖတ္၊ ႀကိဳက္သလို download လုပ္ခြင့္ေပးထားပါတယ္။ အခမဲ့ပါ။

၉။ စင္ကာပူရဲ႕ အင္ဂ်င္နီယာေလာကမွာ အေဆာက္အဦးေတြ အရည္အေသြးမွီဖို႔အတြက္ သူတို႔အာဏာပိုင္ေတြက ဘယ္လို ထိန္းခ်ဳပ္ထားပါသလဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔နဲ႔ ဘယ္လိုကြာျခားပါသလဲ။

ဒါကို ကြ်န္ေတာ္ နံပါတ္ (၁) ေမးခြန္းမွာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေျဖခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေျပာျပရရင္ စင္ကာပူ အာဏာပိုင္အဖဲြ႔အစည္း ေတြက သူတို႔နဲ႔သက္ဆိုင္တဲ့ -

    ဥပေဒ၊ နည္းဥပေဒ၊ စံခ်ိန္စံညႊန္းေတြ ေရးဆဲြျပဌာန္းတယ္။

    လူေတြကို ေလ့က်င့္ ပညာေပးတယ္။ မသိရင္ သိေအာင္ လုပ္ေပးတယ္။ သိေအာင္လုပ္ခ်င္လာေအာင္ ဆဲြေဆာင္တယ္။ စည္းရံုးတယ္။

    သတင္းအခ်က္အလက္ကို ထိန္၀ွက္မထားဘူး။

    အဲဒီ ဥပေဒ၊ နည္းဥပေဒ၊ စံခ်ိန္စံညႊန္းေတြအတိုင္း လုိက္နာလုပ္ေဆာင္ျခင္းရိွမရိွ ေစာင့္ၾကည့္ စစ္ေဆးတယ္။

    မလုိက္နာတဲ့သူေတြကို အျပစ္ေပး အေရးယူတယ္။ ခ်ဳပ္ရရင္ ဒါပါပဲ။

ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ ဘာကြာသလဲဆိုေတာ့ - ျမန္မာႏိုင္ငံက ျမန္မာ့နည္းျမန္မာ့ဟန္နဲ႔ သိပ္သြားခ်င္တယ္။ ဆုိရွယ္လစ္ေတာင္ ျမန္မာ့ ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္၊ ဒီမိုကေရစီက်ျပန္ေတာ့ ဘာတဲ့ စည္းကမ္းက်နေသာ ဒီမိုကေရစီ။ အဲဒါ အင္မတန္မွကို လဲြပါတယ္။ ျမန္မာ့နည္းနဲ႔ သြားရင္ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံထဲမွာပဲ သံုးလို႔ရလိမ့္မယ္ မွတ္ပါ။ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေတြနဲ႔ရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္ဘို႔ရာ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ စံႏႈန္းေတြနဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့ စနစ္တစ္ခုကို မထူေထာင္ဘဲ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။

အေရးႀကီးဆံုးက ကိုယ္က်င့္စာရိတၱေကာင္းဘို႔၊ ကိုယ့္အလုပ္ကိုကုိယ္ တာ၀န္ယူဘို႔၊ တာ၀န္ေက်ပြန္ေအာင္ ထမ္းေဆာင္ဘို႔၊ မွန္မွန္ကန္ကန္ လုပ္ဘို႔၊ မဟုတ္တာ မမွန္တာဆို ဘယ္သူ႔မ်က္ႏွာမွ မေထာက္ပဲ ျပတ္ျပတ္သားသား အေရးယူဘို႔၊ ဥပေဒကို လုိတမ်ိဳး၊ မလိုတမ်ိဳးလုပ္တာ မရိွပဲ တရားဥပေဒ အမွန္အကန္စိုးမိုးဘို႔ စတာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြရဲ့ ကိုယ္က်င့္စာရိတၱ၊ အေတြးအေခၚ အယူအဆ၊ လုပ္ပံုကိုင္ပံုေတြ ေျပာင္းလဲတိုးတက္လာတာနဲ႔အမွ် ျမန္မာႏိုင္ငံဟာလည္း ကမၻာ့အလယ္မွာ ေနရာ ျပန္ရလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

၁၀။ တျခားအႀကံျပဳခ်က္မ်ားရွိရင္ ေျပာျပေပးပါ။

ေျပာတာလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားသြားၿပီဆိုေတာ့ နည္းနည္းပဲ ထပ္ျဖည့္ပါမယ္။ ဘာပဲလုပ္လုပ္ မ်က္စိႀကီးႀကီး၊ နားႀကီးႀကီးနဲ႔လုပ္ၾကဘို႔။ အရာရာမွာ စနစ္တက် လုပ္တတ္ဘို႔။ ငါသာသိတယ္၊ ငါသာတတ္တယ္ ဆိုတဲ့စိတ္မ်ိဳးမေမြးမိဘို႔။ တျခားသူေတြ အထူးသျဖင့္ တက္သစ္စလူငယ္ေတြကို အထင္မေသးဘုိ႔။ ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးဘို႔။ မသိရင္ သိေအာင္သင္ေပးဘို႔။

တျခားသူေတြ ဘယ္လိုေတြလုပ္ေနသလဲ။ ငါတို႔လည္း ဘယ္လိုေကာင္းေအာင္ လုပ္မလဲဆိုတာ အျမဲေတြးဘို႔။

အေရးႀကီးဆံုးက တုိင္းျပည္အေပၚ ေစတနာထားဘို႔နဲ႔ လုပ္တဲ့အလုပ္တိုင္းကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ မွန္မွန္ကန္ကန္ လုပ္ၾကဘို႔ (အႀကံအဖန္မလုပ္ၾကဘို႔) ျဖစ္ပါတယ္။

တိုင္းသူျပည္သားအားလံုး စည္းစည္းလံုးလံုး ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ လုပ္ၾကရင္ မၾကာခင္ေသာကာလမွာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဟာ သူမ်ားေတြကို အမီလုိက္ႏိုင္လိမ့္မယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေျပာခ်င္ပါတယ္။

ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။

ေအးၿငိမ္း (ေလးမ်က္ႏွာ)

၁၈ ေဖေဖာ္၀ါရီ၊ ၂၀၁၆