မင္းဘယ္ေရာက္ေနသလဲကြယ္

မတ္လ (၁) ရက္ေန႔က ရန္ကုန္ျပန္လိုက္ေတာ့ ထိုေန႔ေျဖရမည့္စာေမးပဲြကို ပိုက္ဆံေပးကာ ရက္ေရႊ႔လိုက္ရသည္။ စာေမးပဲြမွန္က ဘယ္စာေမးပဲြျဖစ္ျဖစ္ (မႏွဲေလးႏွင့္ ဦးမင္းေက်ာ္သာကြာခ်င္ကြာမည္) အနည္းႏွင့့္အမ်ားေတာ့ နတ္ႀကီးၾကသည္ခ်ည္း။ ဆိုေတာ့ (၁) ရက္ေန႔ကၿပီးရမည့္ သည္ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးႀကီးကို ကြ်ႏ္ုပ္က ေနာက္ထပ္ႏွစ္ပတ္စာ ထပ္ ထမ္းပိုးထားရသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဆံုးတစ္ေန႔ေတာ့ ေရာက္လာရသည္ခ်ည္း။ သည္စာေမးပဲြ မနက္ျဖန္ေျဖရမည္။

သဟာႀကီးရိွေနေတာ့ တျခား စာေရးစာဖတ္ကိစၥမ်ား ဘာမွ သိပ္မလုပ္အား။

သို႔ေသာ္လဲေပါ့ေလ။ ေဒးဗစ္ေကာ္ပါဖီးကိုအားက်၍ လြန္ခဲ့ေသာစေနေန႔က မေလးရွားေလယာဥ္ႀကီးမွာ လူ ၂၃၉ ေယာက္ႏွင့္ ကိုယ္ေဖ်ာက္ျပလုိက္ၿပီးသကာလ တစ္ကမၻာလံုး (အဲေလ ျမန္မာဘက္ကေတာ့ ဟိုေဗဒင္ဆရာ ႏွစ္ေယာက္ကလဲြလို႔ သိပ္လႈပ္လႈပ္ရွားရွားမေတြ႔ရ) ေလယာဥ္ေတြလႊတ္၊ သေဘၤာေတြလႊတ္၊ ေရငုပ္သေဘၤာေတြလႊတ္ ႏွင့္ မ်က္ကလူးဆန္ျပာ အလုပ္ရႈပ္ေနၾကသကဲ့သို႔ -

ကြ်ႏ္ုပ္မွာ ကြ်ႏ္ုပ္ႀကီးေဒၚလည္း ထုိေလယာဥ္ေပၚပါမသြားပါဘဲလ်က္ သည္ေလယာဥ္ႀကီး ဘယ္နားေရာက္လို႔ ဘာေတြမ်ား ျဖစ္ေနပါလိမ့္ဟု အျခား မ်က္ႏွာစာအုပ္မိတ္ေဆြမ်ားကဲ့သို႔ ရင္တထိတ္ထိတ္ႏွင့္ မိနစ္မလပ္၊ စကၠန္႔မလပ္ (ဘရိတ္ကင္းနယူး ေရာ၊ မ,ဘရိတ္ကင္းနယူးမ်ားမွပါ) ေစာင့္ၾကည့္ေနမိေလသည္ ဟူသတတ္။

စာတတ္ပုဂိၢဳလ္ႀကီးမ်ားကလည္း ေတာ္ၾကာ ဟိုနားပဲ ေလယာဥ္အပိုင္းအစ ေတြ႔တယ္ဆိုလိုဆို၊ ေတာ္ၾကာ ေလယာဥ္က အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားၿပီး ေနာက္ထပ္ပဲ ၄ နာရီ ဆက္ပ်ံေနေသးတယ္ေျပာလိုေျပာ၊ ေတာ္ၾကာ ဗမာျပည္က ထား၀ယ္ဆိပ္ကမ္းပဲလာၿပီး စီးပြားေရးလုပ္ဖို႔ ေလ့လာေနသေယာင္ေယာင္၊ ကိုကုိးကြ်န္းပဲဆင္းၿပီး ေပ်ာ္ပဲြစားထြက္ေတာ့ မလိုလို၊ ေတာ္ၾကာ ဟို ေရနံတူးစင္ေပၚက လူကလည္း ငါ့နာမယ္ သတင္းစာထဲပါ မနည္းဘူးဟဲ့လို႔ ေတြးၿပီး အဲဒီေလယာဥ္ႀကီး ေရထဲထိုးဆင္းသြားတာ ငါ့မ်က္ေစ့နဲ႔ တပ္အပ္ျမင္ရပါတယ္ ေအာ္လိုေအာ္၊ (ေသာက္က်ိဳးနည္း၊ အဲဒီေရနံတူးစင္က တျခားလူေတြ အကုန္အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္ထင္ပါရဲ့)။

အယ္မယ္ေလး၊ ထန္းရည္မူး ကြ်ဲခိုးေပၚ။ ဟိုေကာင္မေလး၊ အခန္းထဲတစ္ခါေလး ေခၚမိပါတယ္။ အလ်င္တံုးကေတာ့ မေပၚ။ ခုမွ ေပၚရတယ္လို႔။ ေလယာဥ္ပိုင္းေလာ့ေတာ့ အသက္ရွင္လ်က္သားျပန္လာရင္ ေဒါက္ဖိနပ္စာမိဦးမွာ ျမင္ေယာင္ေသးေတာ့။

ဘာရမလဲကြာ၊ နင္တို႔လိုပဲ ငါတို႔လည္း အစြမ္းျပရေပမေပါ့ ဆုိကာ ျမန္မာျပည္မွ ေဗဒင္ဆရာတစ္ေယာက္ကလည္း ေဟ့၊ ဟိုၿဂိဳဟ္ႀကီးက ဟိုၿဂိဳဟ္မေလးနဲ႔တြဲသြားေနတဲ့အတြက္ အၾကမ္းဖက္သမားေတြ ဖမ္းသြားတာ။ အသက္ရွင္တဲ့ သူေတြ ရိွေနေသးတယ္ ဆိုၿပီး ေဟာလိုေဟာ။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကလည္း ဒီမယ္ကိုယ့္ဆရာ၊ စိတ္ထဲထင္တာေတြ ေလွ်ာက္ေျပာမေနနဲ႔။ ဘာအၾကမ္းဖက္တာမွမဟုတ္ဘူး။ တြင္းမည္းႀကီးထဲ ဒလိမ့္ေခါက္ေခြး လိမ့္ဆင္းသြားတာ။ ကိုယ့္လူသတိၱရိွရင္ တစ္ေယာက္နဖူး တစ္ေယာက္ ထံုးတို႔ေၾကးေလာင္းမလား ဆိုလိုဆို။ ေနာက္ သိပ္မဟန္မွန္း သိေတာ့မွ ႏွစ္ေယာက္သားတိုင္ပင္ၿပီး ဤေဟာကိန္းမ်ားကား ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ေဟာျခင္းလံုး၀မဟုတ္၊ ကြ်ႏု္ပ္တို႔နာမည္ကို အလဲြေလးစား (ဟုတ္ေပါင္) အလဲြသံုးစားလုပ္ျခင္းမွ်သာျဖစ္သည္ လို႔ ေၾကျငာလိုေၾကျငာ။ အလုပ္ရႈပ္ပါဘိကြာ။

မေလးရွားအစိုးရကလည္း ဘယ္သူ႔ဆီက အတုခိုးထားမွန္းမသိ။ (ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ဆရာႀကီးေတြဆီက တိတ္တိတ္ သင္ထားခဲ့တာမ်ားလား။) နင္ရို႔ဘာေျပာေျပာ အကုန္ပယ္သကြယ္ ဆိုၿပီး တစ္ပယ္ထဲပယ္ခ်။

မေလးရွားနတ္ဆရာေတြကေတာ့ ကုန္းေပၚမွာေလွေလွာ္ၿပီး ေလယာဥ္ေခၚပဲြေတြ လုပ္ေနပါလား။ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ ေရႊျပည္ေတာ္ႀကီးက အၾကားအျမင္ေဗဒင္ဆရာတို႔ အသံတိတ္လွခ်ည့္။ တကယ္အျမင္အၾကားရေနရင္ အဲဒီေလယာဥ္ဟာ ဘယ္ေန႔ဘယ္အခ်ိန္က ဘယ္လို ပ်က္က်သြားၿပီး အေရွ႔ေလာင္ဂ်ီတြဒ္ ဘယ္ႏွဒီဂရီ၊ ေျမာက္လတီၱတြဒ္ ဘယ္ႏွဒီဂရီ၊ ေရေအာက္အနက္ ဘယ္ႏွေပမွာ ဘယ္လိုေစာင္းေစာင္းႀကီး လဲေနတယ္။ လူေတြေသတယ္၊ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေတာ့ျဖင့္ ေမ်ာ့ေမ်ာ့ေလးက်န္ေသးတယ္။ ေနာက္ထပ္ ဘယ္ႏွစ္နာရီၾကာရင္ ဘယ္သေဘၤာက ရွာလို႔ေတြ႔မယ္ စသျဖင့္ အတပ္ ေဟာလိုက္ပါေတာ့လား။ ဘာမွမျဖစ္ခင္တံုးကေတာ့ စြာက်ယ္ စြာက်ယ္နဲ႔၊ အေရးဟဲ့ဆိုေတာ့မွ ငါတို႔ ၀ါတြင္းသံုးလ ၀စီပိတ္က်င့္တယ္ လုပ္လို႔ရမလားကဲြ႔။

 သဟာေတြၾကည့္ၿပီး အူယားလွသျဖင့္ ဤစာကို ေရးလုိက္ရျခင္း ျဖစ္ပါေၾကာင္း။

စာဆက္က်က္လိုက္ဦးမဗ်ာ။

၁၄၊ ၃၊ ၁၄။ ည ၉း ၄၆ နာရီ