အယ်ကိုတို့နော် - စည်သွတ်ဘူးတွေဝယ်ဒယ်၊ အအေးဘူးတွေ ဝယ်ဒယ်နော်၊ အိတ်စ်ပါဒိတ်တွေ ကြည့်တယ်နော်။
လဂါးပဲ၊ မကြည့်နဲ့။ အကုန် ဂျင်းတွေချည်းပဲလို့ ကျော်ပြောမယ်နော်။
ဟိုက် ရှာလပတ်ရည်
ကြည့်ကျက်လဲလုပ်ပါ ကိုရင်ရယ်။ သူတို့က ဆိုင်ကြီးတွေ၊ နာမည်ကြီးတံဆိပ်တွေနော
အော် - အာကိုတို့၊ အဲသဟာခက်တာပဲ။ နာမည်ကြီးတယ်နော်၊ နာမည်ကြီးလေ ဂျင်းကြီးလေပဲခည
နေပါအုံး၊ ကိုရင့်နာမည်နဲ့ ကုမ္ပဏီနာမည်လေး တဆိတ်လောက်။ တော်ကြာ ကိုယ်က မဟုတ်တမ်းလျားတွေ လျှောက်ရေးတယ် ဖြစ်နေမယ်။
အာ၊ အဲ့တာတော့ ဘီပြောလို့ ဖြစ်မလဲ အယ်ကိုရဲ့၊ တော်နေကြာ ကျော့် လာဖမ်းသွားလို့ ဘယ်နှယ်လုပ်မလဲ
++++++++++++++++++++++++++
တစ်နေ့သ၌ ကျွန်ုပ် သုတ်သီးသုတ်ပြာနှင့် သင်တန်း ရောက်သွားစဉ် မစ္စတာတစ်ယောက် အနားကပ်လာကာ ဟောဒီမှာ စိတ်ဝင်စားစရာလေးရှိတယ်၊ ခဏစောင့် ဆိုသည်နှင့် ကျွန်ုပ်လည်း ဘုမသိ ဘမသိနှင့် ကော်ဖီသောက်ရင်း ထိုင်စောင့်နေရလေသော ဟူသတတ်။
၎င်းက အသားဖြူဖြူ၊ အရပ်ရှည်ရှည်နှင့် တိုင်းရင်းသားတစ်ယောက်ကို ခေါ်လာပြီးသကာလ သူက ဘယ်စက်ရုံမှာ လုပ်တာ။ သူပြောတာဖြင့် ကြောက်စရာကြီးပါလားဗျို့။ အဲဒါ သူများတွေလည်း သိရအောင် ရေးစမ်းပါဗျာဟု မ,သည်နှင့် ကျွန်ုပ်လည်း အနှီငနဲကလေး (အဲလေ) ငနဲလတ်ကို အင်တာဗျဲကာ ရေးလိုက်ခြင်းဖြစ်ကြောင်း။
++++++++++++++++++++++++++
ထိုငနဲကလေးမှာ ထိုင်း၊ မလေးရှားတို့တွင်လည်း လုပ်ခဲ့ဖူးကြောင်း၊ ယခုမှ စင်ကာပူ ရောက်လာတာ ဖြစ်ကြောင်း
အနို့ ကိုရင်ရယ်၊ ဒီသင်တန်းကို ကိုရင်တက်စရာမှ မလိုတာ၊ ဘယ့်နှာကြောင့် လာတက်ရတာလဲ။
ကုမ္ပဏီကတော့ မလွှတ်ပါဘူး၊ အသိအမှတ်လည်း မပြုပါဘူး။ သူများတွေက အလုပ်လုပ်ရင် SOC ကတ်လိုတယ် ပြောလို့ ကိုယ့်ဘာသာ လာတက်တာ။
ငင့်စ်
ထားပါတော့၊ ကိုင်း ပြော
ကျော်က စလုပ်ပါပြီဆိုကတည်းက ဒီလိုစက်ရုံမျိုးတွေမှာချည်း လုပ်လာတာ၊ အဲဒါကြောင့် ဒီကိစ္စတွေကို သေသေချာချာ သိတယ်။
အစ်ကိုရယ်၊ စူပါမားကက်ကြီးတွေဆိုတာ ပစ္စည်းတွေ အများကြီးတင်တဲ့ဟာ၊ သူတို့ အဲဒီစည်သွပ်ဘူး/အအေးဘူးတွေကို ဘယ်လိုလုပ် အကုန်ရောင်းမလဲ။
သက်တမ်းကုန်ခါနီးပြီဆိုရင် သူတို့က စက်ရုံကို ပြန်ပို့တယ်။ စက်ရုံတွေက ပြန်ရောက်လာတဲ့ အဲဒီဘူးတွေပေါ်က ထုတ်တဲ့ရက်စွဲတွေ၊ သက်တမ်းကုန်မဲ့ရက်တွေကို အကုန်ပြန်ဖျက်ပြီး ထုတ်တဲ့ရက်စွဲအသစ်၊ သက်တမ်းကုန်မယ့် ရက်အသစ်တွေ အကုန်ပြန်ရိုက်ပြီး ပြန်ပို့လိုက်တော့တာပဲ။
ဆိုတော့ အစ်ကိုတို့ ဒီစည်သွတ်ဘူးနဲ့ အအေးဘူးတွေဟာ ဘယ်ဟာဖြင့်အသစ်၊ တစ်ခါမှ မလဲရသေးတဲ့ သက်တမ်း မကုန်သေးတဲ့ဟာ၊ ဘယ်ဟာကတော့ စက်ရုံမှာ သက်တမ်းကို ပြန်ရိုက်ထားတဲ့ဟာလို့ ဘယ်လိုခွဲမလဲ ပြော။
ဒါ့ထက်ဆိုးတာရှိသေးတယ်။
ဖျား ဖျား
ဖရိုဇင်မိ (frozen meat) ဆိုတာ တစ်နှစ်အတွင်း အကုန်စားရတာ။ တစ်နှစ်မဟုတ်ဘူး။ ၈ လ ဆိုရင် အဲဒီအသားဟာ ဟောဒီဒွန္နယာကြီးမှာ ရှိကို မနေရတော့ဘူး။
အဲတော့ ဘာဖြစ်သလဲ တဲ့။
သက်တမ်းကုန်ခါနီးအသားတွေက ပိုပြီး ဈေးသက်သာတယ်။ အဲဒီတော့ ကုမ္ပဏီတွေက သက်တမ်း တစ်လလောက် လိုတော့တဲ့ အသားတွေကို ဝယ်တယ်။ နောက်ပြီး အဲဒါတွေကို ပုံစံပြောင်းတယ်။ အသားတွေကို လွှာတယ်။ အတုံးလေးတွေ တုံးတယ်။ ကြိတ်တယ်။ အသားလုံး လုပ်တယ်။ ဟော နောက်ပြီးတော့ သူတို့ထုတ်တဲ့ရက်နဲ့ သက်တမ်း ကုန်တဲ့ရက်ကို ကပ်တယ်။ အဲဒါကို အစ်ကိုတို့က အဟုတ်ကြီးမှတ်ပြီး တယ်လတ်တဲ့အသားပါလားလို့ ဝယ်စားတယ်။
တူနယ်တဲ့နယ်
ဒါ ကျော်က ပေါက်ကရတွေ ပြောနေတာမဟုတ်ဘူး။ ကျော်တို့ကိုယ်တိုင် နေ့ရှိသရွေ့ အဲဒီအလုပ်တွေကို လုပ်နေရတာ။ ကျော့် စူပါဗိုက်ဆာလည်း မြန်မာပဲ။ အဲသလိုလုပ်နေကြတာ ဒီမှာတင်မဟုတ်ဘူး။ မလေးမှာလည်း အဲသလိုပဲ။ ထိုင်းမှာလည်း အဲသလိုပဲ။
သက်ဆိုင်ရာ အာဏာပိုင်အဖွဲ့အစည်းတွေက လာမစစ်ဘူးတဲ့လား။
စစ်သပေါ့ခင်ဗျာ။ အဖွဲ့တော်တော်များများ လာစစ်တယ်။
ဒါပေမယ့် သူဌေးက သူတို့ထက်ပိုလည်တယ်ခင်ဗျ။ ဘယ်ဟာတွေကို စစ်မယ်ဆိုတာ သိတယ်။ သိတော့ အဲဒါတွေကို အစစ်တွေ ပြထားသပေါ့။ ဒါပေမယ့်ဗျာ။ စစ်တယ်ဆိုတာ အကုန်လုံးကို အသေးစိတ် ဘယ် စစ်စစ်ပေါက်ပေါက် လိုက်စစ်နိုင်မလဲ။ သိတဲ့အတိုင်းပေါ့။
နောက်ပြီးတော့ ဟိုကုမ္ပဏီကထုတ်တယ်။ ဒီစက်ရုံက ထုတ်တယ်နဲ့။ လဂါးပြောတာ။ ဘာနာမည်မှမရှိတဲ့ ကျော်တို့ စက်ရုံတွေက ထုတ်တယ်နော်။ သူတို့လိုချင်တဲ့ တံဆိပ် ကပ်ပေးလိုက်တယ်။ တူနယ်တဲ့နယ်
နောက်ပြီး အလွန်အင်မတန့်ကိုဆိုးတာ ပြောရအုံးမယ်။ စာထဲတော့ ထည့်မရေးပါနဲ့နော်၊ မကောင်းပါဘူး။ ဟို အသံဖမ်း ထားတာကြီးလည်း ပိတ်လိုက်အုံး။
ဟုတ်၊ ဟုတ်၊ ဟုတ်စ်ကဲ့ပါ ခည
တစ်နေ့တော့ အလုပ်သမားလေးတွေ အသားတွေထည့်ထားတဲ့ ပဲလက် (pallet) တစ်ခုကို အပြင် အအေးခန်းမဟုတ်တဲ့ စင်ပေါ် မှား တင်ထားလိုက်တယ်။ လူတွေလည်း အဲဒီအနား ဖြတ်သွားနေကြတာပဲ။
တစ်ပတ်လောက်ကြာတော့ ဒီနား ပုပ်စော်နံပါတယ်လို့ လိုက်ရှာတော့ စူပါဗိုက်ဆာက ဒီပဲလက်ဖြစ်မယ်ကွ၊ ချစမ်း ဆိုပြီး ချကြည့်၊ ဖွင့်လိုက်တော့ ကြက်သားတွေ၊ ပုပ်နေပြီ။
အဲဒါ လွှင့်ပစ်မယ်များ မှတ်နေသလား။ အကုန်ရေတွေဆေး။ အသားတွေဖဲ့ထုတ်။ အနံ့ပျောက်ဆေးတွေထည့်။ ကြိတ်ပြီး အသားလုံးလုပ်။ ထုပ်ပိုးပြီး တံဆိပ်တွေရိုက်ပြီး ဆိုင်တွေကို ပို့တာ
အောင်မငီး
အဲဒါ သူပြောတာပါခညာ
အိမ်ကမွေးမကို အစိမ်းဈေးပဲ သွားခိုင်းတော့မယ်။ ယခွမ်းဒဲ့မှ
ကျေးဇူးတင်ပါသည်။
အေးငြိမ်း
၂၄ မေလ၊ ၂၀၂၅
၁း၀၄ ပီအမ်
No comments:
Post a Comment