အိမ္တြင္ေနရင္း၊ လမ္းသြားရင္း၊ ေပ်ာ္ပဲြရႊင္ပဲြမ်ားက်င္းပရင္းစသည့္ ေနရာတိုင္းအတြက္ အေရးႀကီး၏။
အိမ္မ်ားတြင္ အရြယ္မေရာက္ေသးသည့္ ကေလးသူငယ္မ်ားရိွသည္။ သက္ႀကီးရြယ္အို မိဘမ်ားရိွသည္။
အိမ္တိုင္းလိုလုိ က်န္းမာေရးအတြက္ ပါရာဆီတေမာ့ အစရိွသည့္ ေသာက္ေဆးမ်ားလည္း ေဆာင္ထားၾကစၿမဲျဖစ္၏။
ထိုေဆးဘူးမ်ားကို ၾကမ္းျပင္ေပၚ ခ်ထားပါက ကေလးမ်ားေဆာ့ကစားရင္း ေကာက္ၿမိဳလိုက္လွ်င္ အက်ိဳးနည္းလိမ့္မည္။
မီးပူတိုက္ရင္း မီးပူကို စားပဲြအစြန္းတြင္ ႀကိဳးတန္းလန္းႏွင့္ ထားခဲ့သည္ဆုိပါစို႔။ ကေလးမ်ား ေဆာ့ကစားရင္း ႀကိဳးကိုဆဲြခ်လိုက္လွ်င္ ေခါင္းေပၚက်ကာ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရျခင္း၊ အသက္ဆံုးရံႈးျခင္းတို႔ ျဖစ္ႏိုင္သည္။
အလႉတြင္ ထမင္းဟင္းမ်ားခ်က္ျပဳတ္ရာ ဆားႏွင့္ယမ္းစိမ္း မွားထည့္မိသျဖင့္ လူအမ်ား ေဆးရံုေရာက္ရသည့္သတင္း၊ ေရတြင္းေဟာင္းကို လုပ္အားေပးဆယ္ယူရာ ေအာက္ဆီဂ်င္ျပတ္၍ ေသဆံုးရသည့္သတင္း စသည္တို႔မွာ မဖတ္ခ်င့္အဆံုး သတင္းမ်ားျဖစ္၏။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ငယ္စဥ္က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္မွာ ငဝန္ျမစ္ထဲတြင္ ေရခ်ိဳးရင္း ဂြ်မ္းပစ္ရာ ဇက္က်ိဳးေသဆံုးခဲ့ရသည္။
ရန္ကုန္တြင္ မိုးတြင္းဘက္ ေရလွ်ံစဥ္က လမ္းသြားလမ္းလာတစ္ဦး ဓာတ္လိုက္ေသဆုံးခဲ့ရသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ဤကဲ့သုိ႔ မေတာ္တဆမႈမ်ားမျဖစ္ေစရန္ လူတိုင္းတြင္ အႏၱရာယ္ကင္းေရး အသိပညာမ်ား ရိွထားရန္လို၏။ မည္ကဲ့သို႔ေနထိုင္လုပ္ကိုင္ပါက အႏၱရာယ္ျဖစ္တတ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဤကဲ့သို႔မလုပ္သင့္ အစရိွသည္တို႔ကို ေသခ်ာစြာ ေျပာျပ သင္ၾကားေပးဘို႔လိုသည္။ ျမန္မာျပည္၌ လူဦးေရ သန္း ၅၀ ေက်ာ္ရိွသည္ျဖစ္ရာ ထိုလူတိုင္းကို သည္အသိပညာမ်ား လုိက္လံ ျဖန္႔ေဝ၊ သင္ၾကားေပးဘို႔ရာမွာ လြယ္ကူလွေသာ အလုပ္မဟုတ္။
လူတိုင္းလူတိုင္း အႏၱရာယ္ကင္းေရးအသိမ်ား ရၾကေစရန္ ကေလးဘဝကတည္းက ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးဘို႔လိုသည္။
ရာခိုင္ႏႈန္းအနည္းငယ္ေသာ ကေလးမ်ားမွလဲြ၍ ကေလးတိုင္း ေက်ာင္းသြားၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မူလတန္း၊ အလယ္တန္း၊ အထက္တန္း၊ တကၠသိုလ္ စသည့္အတန္းမ်ားတြင္ ကေလးမ်ားကိုသာ သူ႔အဆင့္ႏွင့္သူ ကုိက္ညီဆီေလ်ာ္မည့္ အႏၱရာယ္ကင္းေရး အသိမ်ားကို ေက်ာင္းသင္ခန္းစာမ်ားတြင္ ထည့္သြင္းသင္ၾကားေပးမည္ ဆိုပါက ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုးရိွ လူအားလံုးနီးပါးကို အႏၱရာယ္ကင္းေရး အသိမ်ား သင္ၾကားေပးၿပီး ျဖစ္မည္။
အေျခခံပညာေရးသည္ပင္လွ်င္ အနည္းဆံုး ဆယ္ႏွစ္ရိွသည္ျဖစ္ရာ အႏၱရာယ္ကင္းေရးအသိမ်ားကိုသာ ဆယ္ႏွစ္တာမွ် သင္ၾကားေပးလိုက္ရလွ်င္ အေတာ္ခရီးေရာက္လိမ့္မည္ ျဖစ္ပါသည္။ လုပ္ငန္းခြင္ဝင္ေတာ့မည့္ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားမ်ားကို အထူးျပဳဘာသာရပ္အလိုက္ သက္ဆိုင္သည့္ လုပ္ငန္းခြင္ အႏၱရာယ္ကင္းေရးကို သင္ေပးလုိက္ပါက အလုပ္လုပ္သည့္အခါ မေတာ္တဆမႈမ်ားကို အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ ေလွ်ာ့ခ်ေပးႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္မိပါသည္။
ကြ်ႏ္ုပ္ဆိုလိုသည့္ မူလတန္း၊ အလယ္တန္း စသည့္အတန္းမ်ား၌ အႏၱရာယ္ကင္းေရး အသိပညာမ်ား သင္ၾကားေပးေရးဆိုသည္မွာ ဘာသာရပ္တစ္ခုအေနႏွင့္ သီးသန္႔ထည့္သြင္း သင္ၾကားေပးဘို႔မဟုတ္။ အျခားစာမ်ား သင္ၾကားရင္းႏွင့္ပင္ ဖတ္စာမ်ား၌ "ပလပ္ေပါက္မ်ားအတြင္း လက္မႏႈိက္ရ။ ၾကမ္းျပင္ေပၚက်သြားသည့္ အစားအစာမ်ားကို မစားရ။ အိမ္သာသြားၿပီးတိုင္း လက္ကို ဆပ္ျပာျဖင့္ စင္ၾကယ္စြာ ေဆးပါ။" စသျဖင့္ ထည့္သြင္းသင္ၾကားေပးဘို႔ ျဖစ္ပါသည္။
မျဖစ္သင့္ေသာ မေတာ္တဆမႈမ်ား မျဖစ္ၾကေစရန္ အႏၱရာယ္ကင္းေရး အသိပညာမ်ားကို သင္ခန္းစာမ်ား၌ ထည့္သြင္းေရးဆဲြ ေပးၾကပါဟု ေက်ာင္းသင္ရိုးညႊန္းတမ္း ေရးဆဲြေသာ ဆရာႀကီးမ်ားအား အေလးအနက္ တိုက္တြန္းလိုက္ပါသည္။ မည္သည့္ အႏၱရာယ္ကင္းေရးအသိမ်ား ထည့္သြင္းရမည္ကို ကြ်ႏု္ပ္တို႔ထံမွ အႀကံဉာဏ္မ်ား ရယူလုိပါကလည္း ကူညီရန္ အသင့္ရိွပါသည္ဟု သတင္းစကား ပါးလိုက္ရပါေၾကာင္း။
အယ္ဒီတာ
No comments:
Post a Comment