ငါ ဘယ်လိုလူ ဖြစ်ချင်သလဲ

ကျွန်ုပ် ခုနင်က အိပ်မက် မက်၏။ ခုနင်ကဟုဆိုရခြင်းမှာ အိပ်မက်မက်အပြီး နိုးလာ၍၊ အိပ်ရေးလည်း ဝ,နေပြီဖြစ်၍ ပြန်မအိပ်တော့ပဲ ထလာပြီး မမေ့ခင် ချက်ချင်း ကောက်ရေးလိုက်သောကြောင့် ဖြစ်သတည်း။ အနို့ စာဆိုတာ ရေးချင်နေသည့်အချိန် ရေးလိုက်ရမှ စာကောင်းတစ်ပုဒ် ဖြစ်တတ်သည်ကိုး။

 

အိပ်မက်ဆိုတော့ ခပ်ဝါးဝါး။ မေးသူမှာ ခင်မောင်ဆွေလိုလို ဖြစ်ပြီး ဘာသာတွဲ အရွေးရခက်နေသူမှာ ကိုမင်းမင်းဦး လိုလို ဖြစ်၏။ ကိုရေးချမ်းကိုတောင် ရိပ်ခနဲ တွေ့မိသလိုလို ဖြစ်၏။ (ခင်မောင်ဆွေမှာ ဆောက်လုပ်ရေး ဝန်ကြီးဌာန၌ ညွှန်ကြားရေးမှူးလားမသိ၊ ထိ ဖြစ်သည်ဟု သတင်းသဲ့သဲ့ကြားမိ။ ၂၀၁၇ ခုနှစ်လောက်က မန်းလေးသွားစဉ် ကိုမင်းမင်းဦးနှင့် တွေ့ခဲ့၊ ကိုရေချမ်းကတော့ အော်ဇီမှာ)

 

အိပ်မက်ထဲတွင် ဘာသာတွဲရွေးရခက်နေပုံနှင့် ပတ်သက်၍ စကားပြောမိကြ၏။ 

ဘယ်သာကို ယူမည်နည်း။

 

ကိုယ်စိတ်ဝင်စားသည့် ဘာသာကိုယူပါ။

ထိုဘာသာရပ်တွင် ဆရာကြီးတစ်ဆူဖြစ်သည်ထိ လေ့လာပါ။ သင်ယူပါ။

ကိုယ်စိတ်ဝင်စားသည့် ဘာသာရပ် ဖြစ်သည့်အတွက်လည်း ထိုဘာသာရပ်ကို လေ့လာခြင်း၌ အသင် ပျော်မွေ့နေပါလိမ့်မည်။

ထိုအလုပ်ကို လုပ်နေခြင်းသည်ပင်လျင် အသင်၍ အပန်းဖြေမှုတစ်ခု ဖြစ်နေပါလိမ့်မည်။

(ကိုယ်စိတ်မဝင်စားသည့် အလုပ်ကိုလုပ်နေရခြင်းသည်ကား ခက်ခဲပင်ပန်းလှ၏။)

 

အသင်သည် ဂဏန်းသင်္ချာ၊ အတွက်အချက်များ၌ မမွေ့လျော်တတ်သူဖြစ်အံ့။ အင်ဂျင်နီယာဘာသာရပ်ကို စိတ်မဝင်စားသူ ဖြစ်အံ့။ အင်ဂျင်နီယာကျောင်း တက်ဘို့ မကြိုးစားပါနှင့်။ 

 

အသင်သည် လူ့ခန္ဓာကိုယ် တည်ဆောက်ပုံကို စိတ်မဝင်စားသူဖြစ်အံ့။ အင်မတန်ခက်ခဲလှသည့် ဆေးပညာ အခေါ်အဝေါ် များကို စိတ်မဝင်စားသူ ဖြစ်အံ့။ ဆေးကျောင်းတက်ဘို့ မကြိုးစားပါနှင့်။

 

အများယောင်လို့ယောင်၊ အမောင် တောင်မှန်း မြောက်မှန်းမသိ။​ အမှတ်ကောင်းတာနှင့်ပဲ မိဘတွေက တိုက်တွန်းလို့။ သူများစကားနားယောင်ပြီး အင်ဂျင်နီယာကျောင်း သွားတက်သည်၊ ဆေးကျောင်းသွားတက်သည် ဆိုပါစို့။ ဤသည်မှာ အသင့်ကိုယ်အသင် နှိပ်စက်ရာ ရောက်၏။ 

 

ကိုယ်စိတ်မဝင်စားသည့် အတွက်အချက်များ၊ စကားလုံးများ၊ ဝေါဟာရများကို ကျက်မှတ်နေရခြင်းဖြင့် အသင်သည် ကောင်းကောင်း စိတ်ညစ်ရမည်။

 

အသင်သည် လယ်သမား ဖြစ်နေပါသလား။ လယ်သမားဘဝကို ဘာမှ အားငယ် စိတ်ပျက်နေစရာမလို။

 

အကောင်းဆုံး လယ်သမားဖြစ်အောင် ကြိုးစားပါ။

ငါ့လယ်က မြေကြီးဟာ ဘယ်လို မြေကြီးမျိုး ဖြစ်သလဲ။ ဘယ်ဓာတ်တွေ ဘယ်လောက်ပါပြီး ဘယ်ဓာတ်တွေ ထပ်ဖြည့်ဘို့ လိုနေသလဲ။ ဘယ်စပါးမျိုးနဲ့ သင့်တော်သလဲ။ 

စပါးပင်မှာ ကျတတ်တဲ့ ရောဂါတွေက ဘာလဲ။ အဲဒီရောဂါတွေ မဖြစ်အောင် ဘယ်လိုကာကွယ်မလဲ။ ရောဂါတွေ ကျလာရင် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ။

စပါးရဲ့ ဖျက်ပိုးတွေက ဘာကောင်တွေလဲ။ အဲဒီအကောင်တွေကို ဘယ်လိုကာကွယ်ရမလဲ။

ရေကို ဘယ်အချိန်မှာ သွင်းပြီး ဘယ်အချိန်မှာ ထုတ်ရမလဲ။

စပါးကို အထွက်နည်းစေတဲ့ အကြောင်းတွေက ဘာတွေလဲ။

စပါးကို အထွက်တိုးအောင် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ။

ဘယ်စပါးမျိုးဟာဖြင့် စားလို့ကောင်းတဲ့မျိုး ဖြစ်သလဲ။ 

ဒီစပါးမျိုးကို ဘယ်အချိန်မှာရိတ်ရင် အကောင်းဆုံးလဲ။

အလေအလွင့်နည်းအောင် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ။

 

အများကြီးပါ။ ပညာရပ်ဟူသည် လေ့လာသင်ယူလို့ ကုန်သွားသည့်အရာ မဟုတ်။ ကိုယ်မသိတာတွေ အများကြီးရှိသည်။ မသိချင်သေးလို့သာ ဘာမှ သိစရာမရှိတာဖြစ်၏။

 

အာ - ငါတို့က စိုက်ပျိုးရေးတက္ကသိုလ်မှ မတက်ခဲ့ရတာကိုးကွ ဟု မပြောပါနှင့်။ 

အသင်တို့ လေ့လာချင်သပဆို လေ့လာလို့ရ၏။ တက္ကသိုလ်တက်ရမှ မဟုတ်။ ကိုယ့်လေ့လာသင်ယူချင်စိတ်ကသာ အရေးကြီး၏။ မသင်ယူချင်လျင် ဘာမှမရ။ သင်ယူချင်ပါက အကုန်ရ၏။

လယ်သမားကောင်းတစ်ယောက် ဖြစ်ဘို့ရာ စိုက်ပျိုးရေးဘွဲ့ရစရာ မလို။ လယ်သမားကောင်းတစ်ယောက် ဖြစ်ချင်စိတ်သာ လို၏။

 

ကျွန်ုပ်တို့မှာ ရွေးချယ်ခွင့် အလွန်နည်းပါးလှ၏။ ဘယ်မိဘရဲ့ သားသမီး ဖြစ်ချင်ပါတယ်လို့ ရွေးခွင့်မရှိ။ ဘာလူမျိုး ဖြစ်ချင်လိုက်တာ လို့ ရွေးခွင့်မရှိ။ အသားဖြူချင်လိုက်တာ၊ ရုပ်လှချင်လိုက်တာလို့ ရွေးခွင့်မရှိ။ ဖြစ်လာသည့်ဘဝကို လက်ခံနိုင်ပါစေ။ ဖြစ်လာသည့် ဘဝမှာ အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင် လုပ်ဖို့ပဲ အရေးကြီး၏။ 

 

ကျွန်ုပ်အသက် ၁၄-၅-၆ နှစ်ခန့်က စန္ဒာမဂ္ဂဇင်းပါ သက်လုံ၏ ဆောင်းပါးတစ်ပုဒ်ကို ဖတ်ခဲ့ဖူး၏။ ဆောင်းပါးနာမည်ကို မမှတ်မိတော့ပါ။ တောက်တယ်ကျင်းထဲကလိုလို ထင်ပါသည်။ သို့သော် ကျွန်ုပ်လက်ထဲ၌ ရှိသော စေ့ထားသည့် တံခါးများ စာအုပ်ထဲ၌ ထိုစာကြောင်းလေးကို မတွေ့မိဟု ထင်ပါသည်။ နောက်မှ သေသေချာချာ ပြန်ဖတ်ကြည့်ရဦးမည်။ (ဤတွင် စကားစပ်မိ၍ ပြောရလျှင် အသင်တို့သည် သက်လုံ ၏ ‘စေ့ထားသော တံခါးများ’ ကို မသေခင် တစ်ခေါက်လောက်တော့ ဖတ်ဖြစ်အောင် ဖတ်ပါဟု ကျွန်ုပ်က တိုက်တွန်းလိုက်ပါ၏။)

 ထိုဆောင်းပါးထဲ၌ အောက်ပါအတိုင်း ပါ၏။

 

“ခြေထောက်ရယ်လို့ ဖြစ်လာရတဲ့အစိတ်အပိုင်းဟာ ငါဟာ သူများခေါင်းပေါ်မှာ ခေါင်းပေါင်းစ တလူလူနဲ့ ဦးခေါင်း မဖြစ်ရပါလားလို့ တွေးပြီး ဘာမှ စိတ်ပျက် အားငယ်နေစရာ မလိုဘူး၊ မီးဟဲ့ဆိုရင် ရေကို အမြန်ဆုံးပြေးသယ်နိုင်ဘို့ပဲ လိုတယ်။”

 

ဤသည်မှာ အသင်တို့ ဘဝတလျှောက်လုံး လိုက်နာကျင့်သုံးရမည့် နီတိ ဖြစ်၏။

 

သားကတော့ ပြတ်သားလှ၏။

ဖေရီး၊​ လူ့ဘဝဆိုတာ တစ်ခါပဲ ရတာ။ 

တစ်ခါပဲရတဲ့ ဘဝမှာ ကိုယ်စိတ်မဝင်စားတာကြီးလုပ်ပြီး သားကတော့ အသက်ရှင်မနေနိုင်ဘူး။

ကိုယ်စိတ်ဝင်စားတာလုပ်ရင်းနဲ့ပဲ ပျော်မွေ့နေမယ်။

ပိုက်ဆံ အရေးကြီးတာမှန်ပေမယ့် ငွေပုံပေါ်ထိုင်ပြီး မပျော်တဲ့ဘဝဖြစ်နေရင် အလကားပဲ။

 

(ဤအကြောင်းများကို ကိုစံပွင့်၏ ဖိတ်ကြားမှုဖြင့် တနင်္သာရီတိုင်း၊ ကံပေါက်ကို ရောက်စဉ် အထက်တန်းကျောင်းများ၌ (ကျောင်း ၃ ကျောင်း ထင်ပါသည်။ ကောင်းကောင်း မမှတ်မိ) ကျောင်းသားကလေးများကို ပြောပြခဲ့ပါ၏။ ဘာတွေ ပြောခဲ့၊ မေးခဲ့ဖြေခဲ့သည်များကို ကျွန်ုပ်၏ shwenyein blog ၌ ဖတ်နိုင်ပါသည်။ ဤကား စကားချပ်)

 

 

မိမိလက်ရှိဘဝကို အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင် ကြိုးစားကြပါဟု တိုက်တွန်းလိုက်ပါ၏။

 

 

ကျေးဇူးတင်ပါသည်။

 

 

အေးငြိမ်း

၁၇ ဇွန်လ၊ ၂၀၂၅

နံနက် ၇း၀၈ နာရီ

ဘဝနေနည်းများထဲမှ အရေးကြီးသော နေနည်းတစ်ခု အကြောင်း

(၁)

၁၉၈၈၊ ၈၉၊ ၉၀ ခုနှစ် အရေးအခင်း ကာလများ၌ ကျွန်ုပ်သည် BBC, VOA, AIR စသည့် သတင်းဌာနများမှ ထုတ်လွှင့်ချက်များကို တစ်ရက်မပြတ် နားဆင်ခဲ့လေ၏။

မြန်မာ့အသံနှင့် မြဝတီတို့သည်လည်း လိမ်ဆင်သတင်းများကို (မြန်မာနိုင်ငံကြီး မည်မျှ သာယာဝပြောကြောင်း၊ ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်သည် မည်မျှယုတ်မာ၍ မြန်မာပြည်ကြီးကို ဖျက်ဆီးရန် မည်ကဲ့သို့ ကြိုးစားနေကြောင်း စသည်) မပြတ်ထုတ်လွှင့်လျက်ရှိရာ ၎င်းတို့၏ သတင်းများကို မည်သူမျှ နားမထောင်ကြချေ။

BBC အသံလွှင့်ချက်များ၌ ဦးလေးကြီးဦးဖေသန်း၏ မေးပါများ စကားရအပြင် ဒဿနပန်းခင်းဟူသည့် အစီအစဉ်လည်း ပါလေရာ BBC က ထုတ်လွှင့်သည့် အစီအစဉ်အားလုံးအနက် ကျွန်ုပ်သည် ထို ဒဿနပန်းခင်းကို အကြိုက်ခဲ့ဆုံးဖြစ်သည် ဟု မှတ်မိနေပါသည်။ ဒဿနပန်းခင်းလာမည့်အချိန်၌ ကျွန်ုပ်သည် ခဲတံနှင့် ဗလာစာအုပ်ကို အဆင်သင့်ကိုင်ကာ စောင့်နေခဲ့လေ၏။

ထိုအထဲ၌ ကျွန်ုပ်ရင်ထဲ၌ ယနေ့ထိတိုင် စွဲမြဲနေသည့် ဦးဖေသန်း၏ ဟောပြောချက်တစ်ခုမှာ အောက်ပါအတိုင်းဖြစ်၏။

“ဒီမှာ ဒီမှာ၊ ခဏ နားဆင်ကြည့်စမ်းပါ။ လူ့ဘဝကြီးမှာလေ၊ အသက်ပျောက် သေဆုံးခြင်းဆိုတဲ့ အဖြစ်ဆိုးကြီးကလွဲလို့ အရာရာဟာ ပြုပြင်လို့ ကုစားလို့ ရတဲ့အရာချည်းပါဘဲ။”

အလွန်မှတ်သားစရာကောင်းသော စကားကလေးတစ်ခု ဖြစ်၏။

ဤလောကကြီးတွင် အသက်ထက် အရေးကြီးတာ ဘာများ ရှိပါသနည်း။
သေပြီဆို ပြီးပြီ။ ကိစ္စအားလုံး ပြီးသွားပြီ။ ဘာမှလုပ်လို့မရတော့။
ဆိုလိုသည်မှာ အသက်ရှင်နေသမျှ လုပ်လို့ရ၏။ အသက်ရှင်နေလျှင် တတ်နိုင်သမျှ လုပ်လို့ရသေး၏။

ထို့ကြောင့် ဘာကြီးပဲဖြစ်နေနေ၊ ဘယ့်ကလောက်ဆိုးရွားသည့် အခြေအနေနှင့် ရင်ဆိုင်နေရသည်ဖြစ်စေ အသက်ရှင်နေဘို့ပဲ လို၏။

များမကြာသေးမီ ကာလတစ်ခုက မြန်မာကောင်လေးတစ်ယောက် တိုက်ပေါ်မှ ခုန်ချသွားခဲ့၏။
သူ့မှာ စိတ်ဖိစိမှုတွေ အများအပြား ဖြစ်ခဲ့၏။
သူတည်ဆောက်ခဲ့သမျှတို့ ပျက်ပြုန်းကုန်၏။
သူချစ်ခင်သူတို့ သေကြေပျက်စီးကုန်ကြ၏။

၎င်းသည် လူငယ်ဖြစ်သဖြင့် (စိတ်ကြီးသည်နှင့်လည်း တူပါသည်။) စိတ်ကိုမထိန်းနိုင်တော့၍ ထွက်ပေါက်ရှာသွားတာ ဖြစ်၏။ လုပ်မိလုပ်ရာ လုပ်သွားတာ ဖြစ်၏။

ဤပြဿနာအားလုံး၏ အရင်းအမြစ်မှာ ခွေးအောင်လှိုင်ဖြစ်၏။

ခွေးအောင်လှိုင်လုပ်သဖြင့် ၎င်းသည် ပိယေဟိ ဝိပ္ပယောဂေါ ဒုက္ခောနှင့် ဒဲ့တိုးရ၏။
၎င်းရည်မှန်းထားသည်တို့ အေးချမ်းမေ ဖြစ်ကုန်၏။
အဆုံးမတော့ တိုက်ပေါ်က ခုန်ချလိုက်လေတော့သတည်း။


(၂)


လူ့ဘဝဟူသည် ဒုက္ခသုက္ခများနှင့် ပြည့်နှက်လျက်ရှိ၏။
အဆင်ပြေသူများ ရှိသလို အဆင်မပြေသူများလည်း ဒုနှင့်ဒေး ရှိ၏။
ငွေရေးကြေးရေး အဆင်ပြေနေသူများပင်လျင် ပြဿနာပေါင်း သောင်းခြောက်ထောင် ရှိနိုင်၏။
မည်သူသည် ပြဿနာနှင့် လွတ်လွတ်ကင်းကင်း နေနိုင်ပါသနည်း။
လူမှန်လျှင် ပြဿနာရှိ၏။

အရေးကြီးသည်မှာ ပြဿနာကို မည်ကဲ့သို့ ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းရမည်ဟူသည့် နည်းလမ်းဖြစ်၏။

ပြဿနာတစ်ခုဖြစ်လာပါက ခေါင်းအေးအေးထားပြီး ဘာကြောင့် သည်ပြဿနာဖြစ်ရသနည်း ဆိုသည့် အရင်းအမြစ်ကို ရှာရ၏။ နောက်ပြီး ပြဿနာကို အရင်းအမြစ်က ရှင်းပစ်ရ၏။

အဆင်မပြေသည်တို့ ကြုံတွေ့ရသည့်အခါ စိတ်ညစ်ခြင်း၊ စိတ်ပူခြင်း၊ စိတ်ဆင်းရဲခြင်း၊ စိတ်ဖိစီးမှုများခြင်း၊ စိတ် မချမ်းမသာဖြစ်ခြင်း၊ စိတ်သောကရောက်ခြင်း၊ ပူဆွေးဝမ်းနည်းခြင်းတို့သည် လူ့စိတ်သဘာဝ ဖြစ်၏။

သို့သော် ထို “စိတ်ညစ်ခြင်း၊ စိတ်ပူခြင်း၊ စိတ်ဆင်းရဲခြင်း၊ စိတ်ဖိစီးမှုများခြင်း၊ စိတ်မချမ်းမသာဖြစ်ခြင်း၊ စိတ်သောက ရောက်ခြင်း၊ ပူဆွေးဝမ်းနည်းခြင်း” တို့သည် လူကို ကောင်းကျိုးပြုစေသည့် အရာများ မဟုတ်။

စိတ်ပူခြင်း၊ စိတ်ညစ်ခြင်းအားဖြင့် ပြဿနာများကို မပြေလည်စေနိုင်။ အခြေအနေကို ပို၍ပင် ဆိုးရွားစေနိုင်ပါသေး၏။

စိတ်ပူနေသည့်အခါ စိတ်ညစ်နေသည့်အခါတွင် အကျိုးအကြောင်း၊ အဆိုးအကောင်းကို မှန်မှန်ကန်ကန် မတွေးခေါ်နိုင်၊ မစဉ်းစားနိုင်၊ မဆင်ခြင်နိုင်။

ပြဿနာကို ခေါင်းအေးအေးထားပြီး ဘာလုပ်သင့်သည်ကို စဉ်းစားလျက် အကောင်းဆုံးလုပ်ခြင်းဖြင့်သာ ပြဿနာ ပြေလည်နိုင်မည်။

နောက်တစ်ခုမှာ ဖြစ်ပြီးသမျှကိစ္စတွေကိုတွေးပြီး စိတ်ညစ်ခြင်း၊ မဖြစ်သေးတာတွေကို တွေးပြီး စိတ်ပူခြင်းတို့ မပြုပါနှင့်။

ဖြစ်ပြီးသည့်ကိစ္စတွေသည် အားလုံးပြီးသွားပြီ။ ဘာလုပ်လို့ ရပါသေးသနည်း။ ဘာမှလုပ်လို့မရတော့ပါ။ ဘာမှ လုပ်လို့မရ တော့တာတွေကို တွေးပြီး စိတ်ညစ်နေခြင်းအားဖြင့် ထိုအရာများ ပြန်ရလာမည်၊ ပြန်ကောင်းလာမည်မဟုတ်။ ကိုယ်သာ စိတ်ဆင်းရဲရမည်။

ဘာမှလုပ်လို့မရတော့သော ကိစ္စများအတွက် အဘယ်ကြောင့် စိတ်ဆင်းရဲ ခံနေရပါမည်နည်း။

နောက်ပြီး မဖြစ်သေးသည့်ကိစ္စများအတွက်လည်း ဘာမှ တွေးပြီး စိတ်ပူနေစရာမလို။

နောင် ဘာဖြစ်မယ်ဆိုတာ ဘယ်သူမှ မသိနိုင်။

ကိုယ်မသိနိုင်သည့် ကိစ္စကြီးအတွက် စိတ်ပူနေလို့ ပိုကောင်းသွားနိုင်ပါမည်လား။

သေချာသည်မှာကား စိတ်ပူနေသည့်အတွက် ကိုယ်စိတ်ပူနေသည့်ကိစ္စ အဆင်ပြေသွားမည်၊ ပိုကောင်းလာမည် မဟုတ်ခြင်းပင် ဖြစ်၏။ စိတ်ပူရသည့်အတွက် စိတ်မချမ်းသာတာ၊ စိတ်ဆင်းရဲတာသာ ရှိမည်။ အခြေအနေကတော့ ပိုကောင်းလာစရာ အကြောင်းမရှိ။

သို့အတွက် ပြီးပြီးသားကိစ္စတွေအတွက် စိတ်ဆင်းရဲမနေပါနှင့်။ ပြီးတာတွေ ပြီးသွားပြီ။ ဘာဆိုဘာမှ လုပ်လို့မရတော့။
ဖြစ်မလာသေးသည့် ကိစ္စများအတွက်လည်း စိတ်ပူမနေပါနှင့်။ မဖြစ်သေးတာကို ဘာလုပ်လို့ရပါမည်နည်း။ ဘာမှ လုပ်လို့မရ။

အတိတ်ဟူသည် ပစ္စုပ္ပန်ဟောင်းများ ဖြစ်၏။ ပစ္စုပ္ပန်ကောင်းလျှင် အတိတ်ကောင်းမည်။ အတိတ်ကောင်းလျင် ဘာ နောင်တမှ ရနေစရာမလို။ ဘာစိတ်ဆင်းရဲစရာမှ ရှိမှာမဟုတ်။ အရေးကြီးသည်မှာ ပစ္စုပ္ပန်တည့်တည့်၌ နေဘို့လို၏။ ငါ အခုဘာလုပ်နေသလဲ ဆိုတာ သိနေဘို့ လို၏။

ဥပမာ - အိပ်ပြီဆိုလျင် ငါအိပ်နေပါလားဆိုတာ သိနေရမည်။ ဘာမှ ရှေ့ရေးနောက်ရေး၊ သားရေးသမီးရေး၊ ငွေရေး ကြေးရေးများ တွေးနေစရာ အကြောင်းမရှိ။ အိပ်သည့်အခါ ခေါင်းကိုရှင်းထားလိုက်ပါ။ ဘာမှ မစဉ်းစားပါနှင့်။ အိပ်ဖို့ကိုပဲ ဂရုစိုက်ပါ။ ထိုအခါ စိတ်ချမ်းသာလက်ချမ်းသာ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်သွားမည်။

ထမင်းစားသည့်အခါ ထမင်းကိုသာ ဂရုစိုက်စားပါ။ တခြား ဘာမှ မတွေးပါနှင့်။ ထိုအခါ လည်ချောင်းနင်တာ၊ ထမင်းသီးတာ၊ အရိုးစူးတာတို့ မဖြစ်ဘဲ ထမင်းကို ချောချောမွေ့မွေ့စားနိုင်မည်။ အရသာခံစားနိုင်မည်။ ကျေညက်စွာ စားနိုင်မည်။

စာဖတ်သည့်အခါ၌လည်း စာထဲမှာသာ စိတ်ကိုနှစ်ထားလိုက်ပါ။ ဘာတောင်တောင်အီအီမှ တွေးမနေပါနှင့်။

တစ်ခုခုလုပ်နေပြီဆိုလျှင် ထိုအရာကိုသာ ဂရုစိုက်လုပ်ပါ။ တခြား ဘယ်ကိုမှ စိတ်မရောက်ပါနှင့်။ ထိုအခါ အလုပ် မြန်မြန် ဆန်ဆန်ပြီးမည်။ ကောင်းကောင်းမွန်မွန် သေသေသပ်သပ် ပြီးမည်။

နောက်ပြီး ကိုယ်မတတ်နိုင်သည့် ကိစ္စများအတွက်လည်း ဘာမှ စိတ်အနှောက်အယှက် မဖြစ်ပါနှင့်။

ဥပမာ - ကိစ္စအရေးကြီးလို့ အလျင်စလို သွားရမည်ဆိုပါမှ ကားပိတ်နေလို့ မြန်မြန်သွားလို့မရ။ မီးပွိုင့်ကမိ ဆိုပါစို့။
ကားပိတ်နေတာ ဘာလုပ်လို့ရပါမည်နည်း။ မီးပွိုင့်မိတာ ဘာလုပ်လို့ ရပါသနည်း။ ဘာမှ လုပ်လို့မရပါ။

ဘာမှ လုပ်လို့မရတာကြီးကို စိတ်ဆိုး၊ စိတ်တို၊ စိတ်ညစ်နေလို့လည်း အလကားသာ ဖြစ်ပါသည်။ သင်စိတ်ဆိုး၊ စိတ်ညစ်၊ စိတ်တိုနေရုံနှင့် ကားပိတ်တာက ပြေလည်သွားမည်မဟုတ်၊ မီးပွိုင့်က စိမ်းလာမှာ မဟုတ်။ ကောင်းသည်မှာ -ထိုကားပိတ်နေစဉ်အတွင်း လုပ်စရာရှိတာတစ်ခုခု ကောက်လုပ်နေရုံ ဖြစ်ပါသည်။ ဘာမှ လုပ်စရာမရှိလျှင် Bee Gees ၏ Too Much Heaven သို့မဟုတ် ခင်ဝမ်း၏ ဆယ်လမွန်ငါးတို့အပြန် သို့မဟုတ် ခင်မောင်တိုး၏ ပန်းချစ်သူကို ဖွင့် နားထောင်ပြီး လိုက်ငြီးနေလိုက်ပါ။

အကယ်၍သာ အသင်သည် ရုပ်ရှင်ကြိုက်တတ်သူ ဖြစ်ပါက Stranger Things စီးရီးကိုသာ ကြည့်နေလိုက်ပါ။ ကားကြပ်တောင် မြန်တောင်မြန်သွားလိမ့်ဦးမည်။

အရေးအကြီးဆုံးမှာကား လက်ရှိအချိန်၌ အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင် နေခြင်းပင်ဖြစ်၏။ စက္ကန့်တိုင်း စက္ကန့်တိုင်း၊ မိနစ်တိုင်း မိနစ်တိုင်းကို အသန့်ရှင်းဆုံးဖြစ်အောင် နေသွားဘို့လို၏။

မနက်မိုးလင်းလာသည်နှင့် မင်္ဂလာပါ လောကကြီး ဟု လောကကြီးကို နှုတ်ဆက်လျက် “ငါ ဒီနေ့ အကောင်းဆုံး၊ အသန့်ရှင်းဆုံးနေသွားမယ်” ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါ။ ထိုနေ့သည် သင့်အတွက် မင်္ဂလာရှိသော နေ့ထူးနေ့မြတ် ဖြစ်သွားပါလိမ့်မည်။

နောက်အရေးကြီးသည့် တစ်ချက်မှာ တတ်နိုင်သမျှ အကောင်းမြင်တတ်ပါစေ။ (Positive Thinking) အပြုသဘော တွေးပါ၊ တတ်နိုင်သမျှ အပျက်သဘော မတွေးပါနှင့်။

ဒုက္ခရောက်နေသည့်တိုင် အဲလေ ဒီဒုက္ခတွေဆိုတာ အမြဲဖြစ်နေမှာမှ မဟုတ်ဘဲ။ ခဏပါ။ နောက် အားလုံး ပြီးသွားပါ လိမ့်မယ်ဟုသာ ဖြေတွေးပါ။ ဒုက္ခရောက်နေတာကို ညည်းညူ စိတ်ပျက်နေလို့လည်း ထိုဒုက္ခမှ လွတ်သွားစရာ အကြောင်းမရှိ။ စိတ်ပျက်အားလျော့နေမည့်အစား ဤဒုက္ခကနေ လွတ်ရာလွတ်ကြောင်း၊ ပြေရာ ပြေကြောင်းများကို တွေးကြံလုပ်ဆောင်ခြင်းက ပိုအကျိုးရှိပါလိမ့်မည်။

ပြီးလျှင် မည်သည့်အခါမှ အအားမနေပါနှင့်။ အားနေသည့်စိတ်သည် အလကားနေရင်း မဟုတ်က မဟတ်ကများကို၊ အပျက်သဘောများကို တွေးနေမိတတ်၏။ အနို့ ရေဆိုတာ စုန်ဆင်းသည့် သဘောရှိသည်မဟုတ်ပါလော။ အထက်ကို တက်ဘို့ထက် အောက်ဆင်းဘို့က ပိုလွယ်သည်မဟုတ်ပါလော။

ဘာမှလုပ်စရာမရှိလျှင် အနည်းဆုံး စာဖတ်နေလို့ရ၏။ စာထဲ၌ စိတ်ကိုနှစ်ထားလိုက်ပါ။ စစ်နှင့်ငြိမ်းချမ်းရေး၊ လေရူးသုန်သုန်၊ ရွှေပြည်တော် မျှော်တိုင်းဝေးစသည့် စာအုပ်ကြီးများကို တနင့်တပိုး ဖတ်ပစ်လိုက်ပါ။

အနည်းဆုံးတော့ မဟုတ်တာတွေ၊ မကောင်းတာတွေ မတွေးမိနိုင်တော့။

အနောက်တိုင်း အဆိုအမိန့်တစ်ခုဖြင့် အဆုံးသတ်ပါမည်။ ငယ်ငယ်တုံးက မှတ်ထားတာဆိုတော့ ဘယ်သူပြောတာမှန်း မမှတ်မိတော့ပါ။

လောက၌ အဆင်မပြေမှုများနှင့် ကြုံသည့်အခါ ရယ်မောခြင်းဖြင့် ခွင့်လွှတ်နိုင်ပါစေ။

အားလုံးကို ကျေးဇူးတင်ပါသည်။


အေးငြိမ်း
၁၁ ဇွန်လ၊ ၂၀၂၅

မြန်မာပြည် မှ တိုင်းတာရေးစနစ် စံနှုန်းများ (၂)

ကျွန်ုပ်ထံ၌ ‘ပြည်ထောင်စု မြန်မာနိုင်ငံ တော်လှန်ရေး အစိုးရ’ လက်ထက်က ထုတ်ဝေခဲ့သော “တွက်ချက်မှု အမျိုးမျိုးနှင့် ပတ်သက်သည့် စံနှုန်းများ” ဆိုသည့် စာအုပ် ရှိ၏။ ဘဏ္ဍာရေးနှင့် အခွန်ဌာနက ထုတ်တာဖြစ်ပြီး ထုတ်ဝေသည့်ခုနှစ် ဖော်ပြမထား။ ကျောဖုံး၌မူ ‘ဗးပ/၄၃/၂၃/၇,၅/၆၇/၇။’ ဟု ဖော်ပြထားရာ ဤစာအုပ်ကို မည်သည့်အမိန့်နှင့် ထုတ်ဝေခြင်း ဖြစ်ကြောင်း ဖော်ပြထားချက် ဖြစ်ပါလိမ့်မည်။ ဤတွင်ပါသည့် ၆၇ ဆိုသည်မှာ ခုနှစ်ဖြစ်ပြီး ၆၇/၇ ဆိုသည်မှာ ဤစာအုပ် သည် ၁၉၆၇ ခုနှစ်၌ ထုတ်ဝေသည့် ဤအမျိုးအစားစာအုပ်များအနက် ၇ အုပ်မြောက် စာအုပ်ဖြစ်သည်ဟု ဆိုလိုဟန် ရှိ၏။

 ကျွန်ုပ်တွေ့ဖူးသည့် နောက်တစ်အုပ်မှာမူ ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်ငန်းအတွက် သီးသန့်ဖြစ်ပြီး ဆောက်လုပ်ရေးဝန်ကြီးဌာန၊ ပြည်သူ့ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်ငန်းမှ ထုတ်ဝေ၏။ စာအုပ်အမည်မှာ ‘အဆောက်အဦလုပ်ငန်း အခြေခံ စံနှုန်းများ’ ဖြစ်၏။

 

 

“တွက်ချက်မှု အမျိုးမျိုးနှင့် ပတ်သက်သည့် စံနှုန်းများ” စာအုပ်မှာ စိတ်ဝင်စားစရာ ကောင်းပါ၏။ သို့သော် လိုအပ်သည်ထက် မလိုအပ်သည်တို့ အလွန်များလှ၏။ အမှားလည်း မကင်း။ နောက်ပြီး မြန်မာအခေါ်အဝေါ်များကို အင်္ဂလိပ်လို စာလုံးပေါင်းပြထားသည်များမှာလည်း လိုအပ်သည်ဟု ကျွန်ုပ် မထင်ပါ။ 

 

ဥပမာ - လမြူ = Lemyus, လမယ် = La-mes, 

 

ရီစရာတောင် ကောင်းပါသေးသည်။

 

ထိုစာအုပ်၌ ရှေးယခင်က မြန်မာအတိုင်းအတာများဖြစ်သည့် ဆံခြည်၊ နှမ်း၊ မုယော၊ လက်သစ်၊ မိုက်၊ ထွာ၊ တောင်၊ လံ၊ တာ၊ ဥဿဘ၊ ကောသ၊ ဂါဝုတ်၊ ယူဇနာ စသည်တို့ကိုပါ ဖော်ပြထားသဖြင့် စိတ်ဝင်စားစရာ ကောင်းပါသည်။ 

 

ယခင်ကရှိခဲ့သည့် အတိုင်းအတာ အတော်များများမှာလည်း ယခု အသုံးမများလှတော့ပါ။ 

ယခင်က မီလီမီတာ၊ စင်တီမီတာ၊ ဒက်စီမီတာ၊ မီတာ၊ ဒက်ကာမီတာ၊ ဟက်တိုမီတာ၊ ကီလိုမီတာ စသည်ဖြင့် ရှိခဲ့ပါ လိမ့်မည်။ သို့သော် ယခုခေတ်တွင်မူ မီလီမီတာ၊ စင်တီမီတာ၊ မီတာ၊ ကီလိုမီတာ တို့သာ အသုံးများပါသည်။ ဒက်စီမီတာ၊ ဒက်ကာမီတာ၊ ဟက်တိုမီတာ၊ မီရီယာမီတာ၊ မက်ဂါမီတာ စသည်တို့ကို မသုံးတော့ပါချေ။

 

နောက်ပြီး Unit Conversion ၌ -

၁ ဆံခြည် = ၀.၀၇၉၃၇၅ မီလီမီတာ = ၀. ၀၀၇၉၃၇၅ စင်တီမီတာ = ၀.၀၀၀၇၉၃၇၅ ဒက်စီမီတာ = ၀.၀၀၀၀၇၉၃၇၅ မီတာ = ၀.၀၀၀၀၀၇၉၃၇၅ ဒက်ကာမီတာ = ၀.၀၀၀၀၀၀၇၉၄ ဟက်တိုမီတာ = ၀.၀၀၀၀၀၀၀၇၉၄ ကီလိုမီတာ = ၀.၀၀၀၀၀၀၀၀၀ မီရီယာမီတာ = ၀.၀၀၀၀၀၀၀၀၀ မဂ္ဂါမီတာ

 

- ဟု ဖော်ပြထားသည်ကို ကျွန်ုပ်ကတော့ လိုအပ်သည် မထင်ပါ။ သုတေသနသမားများအတွက် ရည်ရွယ်ထားလျင်တော့ မပြောတတ်ပါ။ 

 

ဤကဲ့သို့သော ဖော်ပြချက်များ အတော်များပါသည်။ ဆိုရလျှင် ပထမ စာမျက်နှာ ၁၂၀ ကျော်မှာ ဤကဲ့သို့သော Unit conversion ချည်းများ ဖြစ်၏။ Computer နှင့် calculator များ မပေါ်သေးသည့် ထိုခေတ်က ဤ ကိန်းဂဏန်းများ ရအောင် အတော့်ကို လုပ်ယူခဲ့ရပါလိမ့်မည်။ ယခုခေတ်တွင်မူ unit conversion အတွက် ဤမျှ ဒုက္ခများနေစရာ မလိုတော့ပါ။ ကိုယ်လိုသည့် ယူနစ်ကို အလွယ်တကူ ပြောင်းလို့ ရနေပါပြီ။  

 

စိတ်ဝင်စားစရာက စာမျက်နှာ ၁၂၆၊ အပိုင်း (စ) ကျမှ စ၏။

 

အပိုင်း (၈)

 

၁။ ပစ္စည်းအမျိုးမျိုး၏ ထုထယ်နှင့် အလေးချိန် နှိုင်းယှဉ်ချက် စံနှုန်းများ။

၂။ သစ်တိုင်းတာပုံ။

၃။ သစ်အမျိုးမျိုး၏ တကုဗပေ အလေးချိန်စံနှုန်းများ။

၄။ ထင်းအမျိုးအစားအလိုက် တိုင်းတာပုံ အရေအတွက်နှင့် ညီမျှသောအလေးချိန်။ 

၅။ မီးသွေးတိုင်းတာပုံ အရေအတွက်နှင့် ညီမျှသောအလေးချိန်။

၆။ ကုန်ပစ္စည်းအမျိုးမျိုး၏ အလေးချိန်များ။

၇။ ကောက်ပဲသီးနှံအမျိုးမျိုး၏ တတင်းနှင့် ညီမျှသော အလေးချိန်များ။ 

၈။ ကောက်ပဲသီးနှံအမျိုးမျိုး၏ မြန်မာ၊ အင်္ဂလိပ်၊ ဥရောပ အလေးချိန်တွင်ရှိသောတင်းရေ။

၉။ ဆန်အခြင်အတွယ်နှင့် ညီမျှသော အလေးချိန်များ။

၁၀။ ဆန်နှင့် ဆန်ထွက်ပစ္စည်းများ၏ တတင်းတွင်ရှိသော အလေးချိန်များ နှိုင်းယှဉ်ချက်။ 

၁၁။ စာရေးစက္ကူနှင့် ပုံနှိပ်စက္ကူတို့၏ အလေးချိန်များ။

၁၂။ ပြည်သူ့ရေနံလုပ်ငန်း (P.O.I.) တွင်အသုံးပြုသည့် အခြင်အတွယ်များ။ 

၁၃။ ဝါး အမျိုးမျိုးတို့၏ အလျားနှင့် အချင်းစံနှုန်းများ။

 

ဤဇယားများတွင် ဖော်ပြထားသည်တို့မှာမူ လက်တွေ့ တွက်ချက်မှုများအတွက် အလွန် အသုံးတည့်ပါလိမ့်မည်။ သို့တိုင် ဤဖော်ပြထားချက်များအားလုံး မှန်ပါရဲ့လားဆိုတာ ပြန်လည်စစ်ဆေးကြည့်ဘို့ လိုပါလိမ့်မည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် အချို့ဖော်ပြချက်များမှာ မှားယွင်းနေပါသည်။ 

 

ဥပမာ -

 

စာမျက်နှာ ၁

အလေးချိန်စံနှုန်းများ ဖော်ပြရာ၌ -

၂ ရွေးလေး = ၁ ရွေးကြီး

၃ ၃/၄ ရွေးကြီး = ၁ ပဲသား

၁ ကျပ်သား = ၁၂၀ ရွေးလေး = ၆၀ ရွေးကြီး

 

- ဟုဖော်ပြထားသည်ကို ကျွန်ုပ်ကတော့ မှန်သည်ဟု မထင်မိပါ။

 

ယခုခေတ်တွင် ၁ ပဲသား = ၈ ရွေး 

၁ ကျပ်သား = ၁၆ ပဲ = ၁၂၈ ရွေး ဟု သုံးကြပါသည်။

 

 

 စာမျက်နှာ ၁၂၇ 

ရေ၏ အလေးချိန်ကို ၁ ကုဗမီတာတွင် ၉၉၃.၁၅ ကီလိုဂရမ် 

၁ ကီလိုဂရမ်လျှင် ၁၀၀၆.၉၂ ကုဗစင်တီမီတာ - စသဖြင့် ဖော်ပြထားတာ မှားပါသည်။

ရေ၏ အလေးချိန်မှာ ၁ ကုဗမီတာလျှင် ၁၀၀၀ ကီလိုဂရမ် 

၁ ကီလိုဂရမ်လျှင် ၁၀၀၀ ကုဗစင်တီမီတာ - ဖြစ်၏။

 

စာမျက်နှာ ၁၂၈

ဘိလပ်မြေ

၁ တန်ကို ၂၆ ကုဗပေ

၁ ကုဗမီတာကို ၁၃၇၇ ကီလိုဂရမ် 

 

စာမျက်နှာ ၁၃၁

ကွန်ကရစ်

၁ ကုဗမီတာကို ၁၉၂၂ ကီလိုဂရမ် - စသည်တို့မှာ မှန်သည်မထင်ပါ။

 

စာမျက်နှာ ၁၄၃ ၌ သစ်လုံး၏ ထုထည် ပုံသေနည်းကို ဖော်ပြထားသည်မှာ ဆိုးရွားစွာ မှားယွင်းနေပါသည်။ သစ်လုံး၏ ထုထည် ဆိုသည်မှာ ဆလင်ဒါ၏ ထုထည်ပင် ဖြစ်၏။ ဆလင်ဒါ ထုထည်ကို ၈ တန်းကျောင်းသား (အမှန်တကယ် ကျောင်းတက် လေ့လာခဲ့သည့် ကျောင်းသားကို ဆိုလိုပါသည်။ အဖြေလွှာပေါ်တွင် နာမည်နှင့်ခုံနံပါတ်သာ ရေးပြီး အတန်းအောင်လာသည့် ကျောင်းသားများ မပါ။) ပင် တွက်တတ်ပါသည်။

 

ဤစာအုပ်ကို ပြင်ဆင်သည်မှာ ပညာတတ် လူကြီးများက ပြုစုခဲ့သည်ဆိုခြင်းမှာ ယုံမှားသံသယ ဖြစ်စရာ မလိုပါ။

သဟာဖြင့် အဘယ်ကြောင့် ဤမျှ မှားယွင်းရပါသနည်း။

 

ဝမ်းနည်းစရာကောင်းသည်မှာ သည်မျှ အသေးစိတ် ကိန်းဂဏန်းများ အများအပြား ဖော်ပြထားသည့်တိုင် တင်း၊ တောင်းများ၏ အတိုင်းအတာများကို ဖော်ပြမထားခြင်း ဖြစ်၏။

 

စာမျက်နှာ ၁၆၂ တွင် စပါးတစ်တင်းလျှင် ၁၂.၇ ပိဿာ၊ ၄၆ ပေါင်၊ ၂၀.၈၆ ကီလိုဂရမ်

စာမျက်နှာ ၁၆၅ တွင် ပိဿာ ၁၀၀ ၌ စပါး ၇.၈၂၆ တင်း၊ တတန်တွင် ၄၈.၆၉ တင်း - စသဖြင့် ဖော်ပြထား၏။

 

စာမျက်နှာ ၁၆၇ တွင် ဆန် တပြည် ကို ၁.၃ ပိဿာ၊ ၄.၆ ပေါင်၊ ၂.၁၂ ကီလိုဂရမ် ဟု ဖော်ပြထားသည်များမှာ ကျွန်တော် တိုင်းတာတွက်ချက်ထားသည့် ရလဒ်များနှင့် ကွာဟ နေ၏။

 

နောက် စိတ်ဝင်စားစရာတစ်ခုမှာ ထိုခေတ်က ရှိခဲ့သည့် ငွေကြေးယူနစ်များ ဖြစ်၏။ 

 

စာ ၂၁၂

မလေးရှားနိုင်ငံ သုံးငွေ - ဒေါ်လာ (ယခုအချိန်တွင် မလေးရှား ရင်းဂစ်)

စင်ကာပူပိုက်ဆံ - မလေးရှားဒေါ်လာ (ယခုအချိန်တွင် စင်ကာပူဒေါ်လာ)

ဗီယက်နမ် - ပီယက်စတား (ယခုအချိန်တွင် ဗီယက်နမ် ဒေါင်)

 

စာမျက်နှာ ၂၁၁ ၌ ရွှေဈေးများကို ဖော်ပြထား၏။

မြန်မာငွေ ၁ ကျပ် ပေးလိုက်လျှင် ရွှေ ၀.၁၈၆၆၂၁ ဂရမ် ရမည်။ ရွှေ ၁ ကျပ်သားလျှင် ၁၆.၃၃ ဂရမ် ရှိ၏။ 

ထို့ကြောင့် ရွှေ ၁ ကျပ်သားလျှင် မြန်မာငွေ ၈၇ ကျပ်ခွဲ (မြတ်စွာဘုရား) ဖြစ်၏။ (ဘှာ - ဒဂယ်ကျောတာ)

(သဟာကြောင့် ကျွန်တော်တို့ ငယ်ငယ်က လခ ၂ ခါထုတ်ပြီးရင် ရွှေ ၁ ကျပ်သား စုလို့ရတယ် ဟု ဆရာဦးမြသန်းက ပြောခဲ့တာ ဖြစ်ပါသည်။)

 

ဟောင်ကောင် ၁ ဒေါ်လာ = မြန်မာငွေ ၀.၇၈ ကျပ်

ဂျပန် ၁ ယန်း = မြန်မာငွေ ၀.၀၁၃ ကျပ်

မလေးရှား ၁ ဒေါ်လာ = မြန်မာငွေ ၁.၅၅ ကျပ်

ယိုးဒယား ၁ ဘတ် = မြန်မာငွေ ၀.၂၂ ကျပ်

ဗြိတိသျှ ၁ ပေါင် = မြန်မာငွေ ၁၁.၄၂ ကျပ် (OMG)

အမေရိကန် ၁ ဒေါ်လာ = မြန်မာငွေ ၄.၇၆ ကျပ် (LMD = let me die)

 

ဤကဲ့သို့သော စာအုပ်မျိုး ယခု ထုတ်ဝေသေးသလား ကျွန်ုပ်မသိပါ။

ထုတ်ဝေခြင်း မရှိ ဆိုလျှင် သေသေချာချာ သုတေသနလုပ်၊ တိုင်းတာ၊ တွက်ချက်ပြီး စံနှုန်းစာအုပ် ပြုစုကြပါရန် ကျွန်ုပ်က အလေးအနက် တိုက်တွန်းပါ၏။

 

ကျေးဇူးတင်ပါသည်။

 

အေးငြိမ်း

၃၁ မေလ၊ ၂၀၂၅

မနက် ၁၀း၃၉ နာရီ 

မြန်မာပြည်မှ စနစ်နှင့် စံနှုန်းများ

၂၀၁၇ ခုနှစ်၏ တစ်ခုသော သာယာသည့်နေ့တစ်နေ့တွင် အကျွန်ုပ်သည် WSHM ၏ ကျေးဇူးဖြင့် ဆီဒိုးနားဟိုတယ်၌ ကျင်းပသော အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ စံချိန်စံညွန်းနေ့ ဟူသည့် အခမ်းအနားတစ်ခုကို မျက်စိလည် လမ်းမှားကာ ရောက်ရှိသွားလေသော ဟူသတတ်။

 

မြန်မာနိုင်ငံ စံနှုန်းအဖွဲ့နှင့် အခြားသော အဖွဲ့အစည်း၊ ပုဂ္ဂိုလ်ကြီးများ တက်ရောက်လာကာ ဘယ်စံနှုန်းကတော့ဖြင့် ဘယ်သို့၊ ဘယ်စံနှုန်းကတော့ဖြင့် ဘယ်နည်း စသည်ဖြင့် စံချိန်စံညွှန်းများအကြောင်း အားရပါးရ ပြောပြကြသည်ကို နားထောင်ရလေရာ ကျွန်ုပ်မှာ မြန်မာပြည်ကြီး၏ ရှေ့ရေးအတွက် အထူးပင် အားတက်မိလေရာ ကြက်သီးမွေးညင်း များပင် အထူး ထလေသော ဟူ၏။

 

သို့တိုင် မြန်မာပြည်ကြီးအတွက် အလွန်မကျေမချမ်းနိုင်သော အရာတစ်ခုသည် ကျွန်ုပ်ရင်တွင်း၌ တနုံ့နုံ့နှင့် နှစ် အတန်ကြာ ကိန်းအောင်းလာခဲ့သည်ဖြစ်ရာ ကျွန်ုပ်၏ မကျေနပ်ချက်များကို ဤပွဲ၌ ဖော်ထုတ်ခွင့်ရတော့မည်ဖြစ်၍ ကျွန်ုပ်မှာ အထူး ဝမ်းသာမိလေ၏။

 

အလွန်လှပသော ဆလိုက်များဖြင့် တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ဟိုစတင်းဒတ်၊ သည်စတင်းဒတ်များအကြောင်း  အာပေါင်အာရင်းသန်သန် ပြောကြပြီးသကာလ အမေးအဖြေကဏ္ဍ၌ မေးကြ ဖြေကြလေ၏။ ကျွန်ုပ်ကိစ္စမှာ အတန်ငယ် ရှည်လျားသည့်ပြင် လူကြီးများ ဆံပင် (၇) ချောင်းလောက် ဖြူမည့်အရေးဖြစ်သည့်အတွက် ကျွန်ုပ်မှာ အားလုံး မေး/ဖြေ ပြီးသည်ထိ စိတ်ရှည်လက်ရှည် စောင့်နေလေ၏။

 

‘နောက်ထပ်မေးစရာ/ဆွေးနွေးစရာများ ဆိပါသေးလားဆင်’ ဟု ခပ်ချောချော အခမ်းအနားမှူး မမလေးက ကြေငြာ လေသော် ကျွန်ုပ်သည် နေရာမှထလျက်-

ပုဆိုးကိုလည်း ပြင်ဆီး၏။

အညောင်းအညာလည်း အနည်းငယ် ဆန့်၏။ 

အဟမ်း အဟမ်းဟု ချောင်းလည်းအနည်းငယ် ဟန့်၏။

ထို့နောက် မျက်နှာကို ပြုံးသည်လည်းမဟုတ်၊ မပြုံးသည်လည်းမဟုတ်၊ အနေတော်ဖြစ်အောင် ပြင်ပြီးသကာလ -

 

ဟုတ်စ်၊ ကျွန်တော့်နာမည်ကတော့ ဦးအေးငြိမ်းလို့ ခေါ်ပါသဗျ။ လူကြီးမင်းတို့ တင်ပြခဲ့တဲ့ စံချိန်စံညွှန်းများဟာတော့ဖြင့် အလွန်အင်မတန့်ကို အားရစရာ ကောင်းပါတယ်ခင်ဗျ။ တကယ်လို့များ ကျွန်တော့်အနေနဲ့ မြန်မာစံချိန်စံညွှန်းနဲ့ ပတ်သက်လို့ ဆွေးနွေးလို့များ ရခဲ့ရင် နည်းနည်းလောက် ဆွေးနွေးခွင့်ပြုပါခင်ဗျ . . . ဟု စကားခံလိုက်၏။ (သို့တိုင် ဤကဲ့သို့ စကားခံခြင်းမှာ အသားကုန် သုတ်တော့မည့် ရှေ့ပြေးနိမိတ်ဖြစ်ကြောင်း ၎င်းတို့ မရိပ်မိသည့်အတွက် ထိုလူကြီးလူကောင်း အပေါင်းကို ကျွန်ုပ်မှာ အားနာမိသလိုလိုတော့ ဖြစ်မိသေး၏။)

 

ဟုတ်၊ ဟုတ်၊ ရပါတယ်ဆင့်၊ ဆွေးနွေးပါဆင့်။

 

ဟုတ်၊ ကျွန်တော် ၃ ခုလောက် ဆွေးနွေးချင်ပါတယ် ခင်ဗျ။

ပထမတစ်ခုက ကျွန်တော်တို့ ရန်ကုန်-မန္တလေး အမြန်လမ်းမကြီးမှာ စိုက်ထားတဲ့ မိုင်တိုင်တွေ ကြည့်လိုက်တော့ မိုင်တိုင်နဲ့ ကီလိုမီတာတိုင်တွေကို တစ်တိုင်ခြားစီလောက် ထူထားတာ တွေ့ရပါသဗျ။ 

 

အဲဒီအတွက် ကျွန်တော်တို့နိုင်ငံမှာ FPS စနစ်ကို သုံးနေတာလား၊ CGS, MKS, SI စနစ်ကို သုံးနေတာလား ဆိုတာ သိချင်ပါတယ်ခင်ဗျ။

 

နောက်ပြီး ဆောက်လုပ်ရေးလောကမှာ သဲတို့ ထုံးတို့ကိုတော့ ပုံးနဲ့မှာတယ်၊ ကွန်ကရိဖျော်တော့ ကုဗမီတာနဲ့ သုံးတယ်။ ကျန်တဲ့အတိုင်းအတာတွေကိုတော့ ပေ၊ လက်မနဲ့ တိုင်းတာကြတော့ ကျွန်တော်တို့ဟာ ဘယ်သူ့ကို အဖေခေါ်နေသလဲ ဆိုတာ ပြတ်ပြတ်သားသား သိပါရစေခင်ဗျ။

 

ဒုတိယတစ်ခုက -

ကောက်ပဲသီးနှံတွေ ရောင်းဝယ်ကြတဲ့နေရာမယ် တင်းတွေတောင်းတွေ သုံးကြပါသဗျ။

အဲဒီတင်းတွေတောင်းတွေကို တစ်တင်းဟာ ကုဗပေမည်မျှ၊ တစ်ပြည်ဟာ ကုဗလက်မ မည်မျှ သတ်မှတ်ထားတာများ ရှိပါသလားခင်ဗျ။

နောက်ပြီး ဈေးထဲမှာ ဆီချင်တဲ့ခွက်တွေကို ၁၀ သားခွက်၊ ၅၀ သားခွက်၊ တစ်ပိဿာခွက်ဆိုပြီး သံဖြူခွက်တွေ ဝယ်လို့ ရပါတယ်ခင်ဗျ။ အဲဒီအတွက် ဆီတစ်ပိဿာကို ဘယ်နှစ်လီတာလို့များ သတ်မှတ်ထားတာ ရှိပါသလားခင်ဗျ။

နောက်ပြီးတော့ ဈေးထဲမှာ သုံးနေတဲ့ ပိဿာလေးတို့၊ ၅၀ သားလေးတို့ဟာ တကယ့် တစ်ပိဿာ၊ ၅၀ သား ရှိသလား ဆိုတာ ဘယ်လိုသိနိုင်မလဲ ခင်ဗျ။

 

တတိယတစ်ခုက -

ရောင်းတဲ့ဝယ်တဲ့အခါမယ် အလေး၊ ချိန်ခွင်၊ တင်းတောင်းတွေ သုံးကြပါတယ်။ အဲဒီအလေးချိန်ခွင် တင်းတောင်းတွေ မှန်/မမှန် ဘယ်သူကများ ချိန်ကိုက်ပေးပါသလဲ။ ချိန်ကိုက်တဲ့စနစ်များ ရှိပါသလားခင်ဗျ။ အဲဒီ အလေးချိန်ခွင် တင်းတောင်းတွေအားလုံးကို တပြေးညီဖြစ်အောင် ချိန်ကိုက်ပေးဘို့လား စဉ်းစားထားကြပါသလားခင်ဗျ

 

ဟုတ်ကဲ့။ ကျွန်တော်သိချင်တာ အဲသလောက်ပါပဲ ခင်ဗျ။

 

ဒန်တန့်တန်

 

ထိုအခါ အခန်းတွင်း ရှိသမျှသော လူအပေါင်းတို့၏ မျက်နှာများသည် ကျွန်ုပ်ထံ လှည့်လာတာ တွေ့ရလေ၏။ 

သူတို့မျက်နှာများတွင် -

အင်း၊ ငါတို့ စိန်ကောင်းကျောက်ကောင်း ရောင်းနေကြတဲ့နေရာမယ်၊ ဘယ်က ဆေးရိုးသည်ကများ လာ ဂလန့်တိုက်နေပါလိမ့် ဟူသော မေးခွန်းများ အထင်းသားပေါ်နေကြောင်း ကျွန်ုပ် ဖတ်ရှုတွေ့ရှိရလေ၏။

 

ယူနီဖောင်းဝတ်ထားသူ အသက် ၄၀ လောက်ရှိမည့် အမျိုးသမီးတစ်ဦး ကျွန်ုပ်အနီးချဉ်းကပ်လာလျက် ကျမကတော့ ဘယ်ဌာကပါ။ အခု ဦးအေးငြိမ်းပြောတာတွေ လုပ်ဖို့လို့ စီစဉ်နေပါတယ်ဆင့် . . . ဟု ဆိုလာလေ၏။

 

ကျွန်ုပ်မှာ မချိပြုံးကလေးပြုံးလျက် ဪ ဟုတ်လား။ အခုလိုသိရတာဖြင့် ဝမ်းသာပါပေရဲ့ခင်ဗျာ ဟု တုံ့ပြန်လိုက်လေ၏။ (ဗိုက်ထဲကတော့ ငါသိပါတယ် သာလိကာရယ်၊ ပေါက်တတ်ကရတွေ လျှောက်မပြောပါနဲ့ဟယ် ဟု ရေရွတ်နေမိလေ၏။)

 

ကျွန်ုပ်သည်ကား အလွန်ဂွကျသူ ဖြစ်ပေ၏။

အခြားသူများ ဘာစတင်းဒတ်၊ ညာစတင်းဒတ်စသည်ဖြင့် အကြီးကြီးများ ပြောနေကြချိန်၌ ကျွန်ုပ်က ဘာမဟုတ်သည့် အလေးချိန်ခွင် တင်းတောင်းကိစ္စများ ပြော၏။ ကျွန်ုပ်လောက် ဂွကျသူ ရှိပါမည်လား။

 

စင်ကာပူကို ရန်ကုန်တိုင်း ဝံကြီးဂျုပ်စ် ဦးဖြိုးမင်းသိန်းတို့ လာတုံးကလည်း လူကြားသူကြားထဲ တုပ်ထည့်လိုက်သေးသည် မဟုတ်ပါလော။

 

နောင်ကို အသင်တို့လုပ်မည့် ပွဲများ၌ ကျွန်ုပ်ကို မဖိတ်ပါလင့်။ အသင်တို့ နောင်တရမည့်ကိစ္စ ကျွန်ုပ် မလိုလားပါ။

 

 

ဆက်ပါဦးမည်။

 

 

အေးငြိမ်း

၂၈ မေလ၊ ၂၀၂၅

Use the technology

ကျွန်ုပ်သည် လုပ်စရာရှိသည်များကို ပြက္ခဒိန်ပေါ်၌ တစ်လစာ၊ တစ်လစာစီ ရေးမှတ်ထားလေ့ရှိ၏။

တမြန်မနေ့က ဇွန်လအတွက် လုပ်စရာရှိသည်များကို ပြက္ခဒိန်ပေါ်၌ မှတ်လျက် သားကို ခေါ်ပြ၏။ 

“သား၊ ဟောဒီမှာကြည့်၊ ဖေရီးက တစ်လစာ လုပ်စရာတွေကို ပြက္ခဒိန်ပေါ်မှာ မှတ်ထားတော့ မေ့တယ်၊ မှားတယ်ဆိုတာ မရှိတော့ဘူးလကွ၊ ဟာဟ” 

အမှန်က ကျွန်ုပ်က သူ့ကို ဟောသလိုလုပ်ကွဟု ဆရာလုပ်ဘို့ ဖြစ်၏။

သို့သော် . . . သို့စ်သော် . . .

 

‘အာ ဖေရီးကလည်း၊ Apply the technology’ ဆိုကာ Google calendar ပေါ်၌ သူမှတ်ထားသည်များကို ပြလေ၏။ 

“ဟောဒီမှာကြည့် Google calendar ပေါ်မှာ ဘာလုပ်ရမယ်ဆိုတာကို နေရာ၊ အချိန်တွေပါ မှတ်လို့ရတယ်၊ သွားဘို့ ကြာချိန်ကို ထည့်ထားရင် သွားရမယ့်အချိန်မတိုင်မီ ၅ မိနစ် အလိုမှာ alarm ပေးလိမ့်မယ်။ တစ်ရက်ကြိုပြီး alarm ချိန်ထားလို့လည်းရတယ်။ နောက်ပြီး ဖေရီးရဲ့ ဖုန်းနဲ့လည်း ချိတ်ထားလို့ရတယ်။”

 

ဟိုက်ရော -

အဖေထက် တစ်နှစ်ကြီးသော သားပါပေတကား။

ကျုပ်က သူ့သင်ပေးဘို့ဟာ အခုတော့ ကျွန်ုပ်က သူ့ဆီက ပြန်ပြီး သင်ယူနေရပါပကော။

 

သူ ကျောင်းမှာ ဘော်လီဘောပုတ်တော့ ဘောလုံးကို ခုန်ပြီး အရိုက်၊ ပြန်အကျမှာ ခြေထောက်ခွေကျသဖြင့် ဆေးရုံသွားပြရ၏။ ပထမတစ်ခေါက် ကျွန်ုပ်လိုက်သွား၏။ နောက်အခေါက်များတွင် သူ့ဘာသူ သွား၏။ 

 

ကျောင်းအားကစားပွဲမှာ ဒဏ်ရာရတာဖြစ်၍ ကျောင်း insurance claim လုပ်လို့ရ၏။ Insurance claim ဘို့ ဆေးရုံကရသည့် ဘောက်ချာစာရွက် မူရင်းများကို တင်ပြရ၏။ 

 

ပြီးခဲ့သည့်အခေါက်က သူ ဆေးရုံသွားပြတော့ ပိုက်ဆံပေးအပြီး Bill ကို ယူမလာ။ ပိုက်ဆံပေးပြီး စက်ထဲက ထွက်လာသည့် ငွေရကြောင်း slip လေးသာပါလာ၍ ကျွန်ုပ်လည်း အကျိုးအကြောင်း ပြောပြကာ ထိုစာရွက်လေးကို တင်လိုက်၏။ မရ။ Hospital bill မူရင်း ပြပါဆို၏။ Oh my goat.

 

အဲသဟာနှင့် ကျွန်ုပ်လည်း စက်ထဲကထွက်လာသည့် စာရွက်ကလေးကို ပြန်ဖတ်ကြည့်တော့ စာရွက်အောက်ဆုံး၌ Hospital bill ကို NUHS App ၌ download လုပ်နိုင်သည် တွေ့သဖြင့် သားကို download လုပ်ခိုင်းတော့ အလွယ်တကူပင် ရလေ၏။ ဝှူး တော်ဘာဒေးရက်စ်၊ အဲ့စာရွက်က စင်းဒေါ်လှ ၁၈၀ တန်သယ် ခညာ။

 

အဲသည် NUHS App မှာ ကျွန်ုပ်တို့ ဆေးကုထားသည့် မှတ်တမ်းများ အားလုံးရှိ၏။

 

မလေးရှားသွားတုံးက ယူရမည့်ပစ္စည်းများကို ကျွန်ုပ်က အားလုံး checklist လုပ်ထား၏။ သို့သော် ရေခဲသေတ္တာထဲက အင်ဆူလင်ကိုတော့ ယူခါနီးမှ ထုတ်သွားမည်ဟု တေးထားလိုက်၏။ တကယ့်တကယ်ကျတော့ မယူဖြစ်ခဲ့ပဲ မေ့ကျန်ခဲ့ လေ၏။

 

ဂျိုဟိုးရောက်တော့ အင်ဆူလင်ဝယ်ဘို့ရာ သားက အတင်း ဆေးခန်းကိုသွားခိုင်းလေ၏။ ကျွန်ုပ်လည်း ၎င်း၏ အမိန့်ကို မလွန်ဆန်နိုင်သည် ဖြစ်ရကား ဆေးခန်းသို့ သွားရလေ၏။

 

ဆရာဝန်က ဆေးနာမည်မေးတော့ ကျွန်ုပ်လည်း Health Hub apps ကို ဖွင့်ကာ Prescription Records မှ ထိုးဆေးများ ကို ပြလိုက်၏။ ဆရာဝန်လည်း ထိုဆေးအတိုင်းရေးကာ ဝယ်ရမည့် ဆေးဆိုင်နာမည်ပါ ပြောပြလိုက်၏။ (ထိုအကြောင်းများကို ကျွန်ုပ်၏ မလေးရှားခရီးစဉ်၌ ရေးခဲ့ပြီးဖြစ်၏။)

 

ကျွန်ုပ်တို့၏ ဆေးရုံရက်ချိန်းများအားလုံးကိုလည်း ဤ Health Hub apps မှာပင် ကြည့်လို့ရ၏။ ဘယ်နေ့မှာ ဘယ်ဆေးခန်းပြရမည်။ ဘာတွေယူသွားရမည်။ Fasting lab test ဖြစ်ပါက ၈ နာရီကြိုပြီး အငတ်ခံပါ စသဖြင့် အားလုံး အပြည့်အစုံ ဖော်ပြထား၏။

 

အသင်တို့ ဆေးခန်းပြပြီးပြီ ဆိုပါစို့။ ဆေးခန်းမှာ ပိုက်ဆံမပေးဘဲ သည်အတိုင်း ပြန်ခဲ့လို့ရ၏။ (ကျွန်ုပ်သည်လည်း မည်သည့်အခါမှ ဆေးခန်းမှာ စောင့်ပြီး ပိုက်ဆံမပေးပါ။ သည်အတိုင်း ပြန်ခဲ့သည်သာ ဖြစ်၏။ ဤကား စကားချပ်) အသင်တို့ ပေးစရာပိုက်ဆံ မည်မျှကျန်သေးကြောင်း ထို Apps မှာပင် ကြည့်နိုင်၏။ ထို Apps မှာပင် ပိုက်ဆံပေးနိုင်၏။ 

 

မလွယ်ပါသလော။ လွယ်ပါ၏။ အလွန်အင်မတန့်ကို လွယ်ပါ၏။

 

ကျွန်ုပ်ဆိုလိုသည်မှာ အစိုးရက ဤကဲ့သို့ mobile apps များ လုပ်ပေးထားသဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့ဘဝကို လွယ်ကူ ရိုးရှင်းစွာ ဖြတ်သန်းနိုင်ကြောင်း ဖြစ်၏။

 

စင်ကာပူမှာ နေရာတကာ Mobile Apps များဖြင့် အလုပ်လုပ်ကြောင်း တစ်ခါက ကျွန်ုပ် ရေးခဲ့ဖူးပါပြီ။

Banking ကိုလည်း သက်ဆိုင်ရာ ဘဏ်၏ apps ဖြင့် လုပ်၏။

အစိုးရကိစ္စများဖြစ်သည့် လ.ဝ.က ကိစ္စ၊ MOM ကိစ္စ၊ CPF ကိစ္စများကိုလည်း Apps များဖြင့်ပင် လုပ်၏။ 

အစိုးရကိစ္စများလုပ်ရာ၌ လွယ်ကူစေရန် SingPass Apps လုပ်ပေးထားကြောင်း ကျွန်ုပ် တစ်ခါက ရေးခဲ့ဖူး၏။

SingPass ရှိခြင်းဖြင့် အသင်တို့သည် login ID နှင့် password များ မေ့ကုန်မှာကို မစိုးရိမ်ရတော့ပြီ။

လက်မလေးတင်ကာ လက်ဗွေနှိပ်လိုက်ရုံဖြင့် ကိစ္စပြီးတော့၏။

 

Scissor Lift/Boomlift/ Vertical Personal Platform များအတွက် ယခင်က စစ်ဆေးပြီးကြောင်း လက်မှတ် sticker များ ထုတ်ပေးကာ စက်ပေါ်၌ ကပ်ထားရ၏။ ထိုစာရွက်ပေါ်၌ သက်တမ်းကုန်မည့်ရက် ပါ၏။ 

 

အခုတော့ ထို sticker များ ထုတ်မပေးတော့ပြီ။ ထို sticker များအစား QR code များ ထုတ်ပေး၏။ ဘာများ ကွာခြားပါ သနည်း။ Sticker ကျတော့ စာရွက်ပေါ်မှာ သက်တမ်းကို ပုံနှိပ်ထားတာဖြစ်၍ သက်တမ်းကုန်သည့်အခါတိုင်း sticker အသစ်တစ်ခု ထုတ်ပေးရ၏။ ထို sticker ကို စက်ပေါ်သွား ကပ်ရ၏။

 

ဟော၊ အခု QR code ကျတော့ ဘာစာရွက်အသစ်မှ ထပ်ကပ်နေစရာမလို။ သူတို့က သက်တမ်းကုန်မည့်ရက်ကို system ထဲမှာ ပြောင်းပေးလိုက်ရုံဖြစ်၏။ QR code အသစ် ထပ်ထုတ်နေစရာမလို။ တူနယ်တဲ့နယ်

 

အလုပ်သမားများ၏ Work Permit သက်တမ်းသည် အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် ပြောင်းနိုင်၏။ အသင်တို့ ပတ်စ်ပို့ သက်တမ်းကုန်လျှင် ဝပ်ပါမစ်သက်တမ်းလည်း ကုန်မည်။ 

 

ယခင်က ဝပ်ပါမစ်သက်တမ်းကို ဝပ်ပါမစ်ကပ်ပေါ်၌ ပုံနှိပ်ထား၏။ ယခု ပုံမနှိပ်တော့ပြီ။ 

သက်တမ်းအစား ဝပ်ပါမစ်နောက်၌ QR code လေး ပုံနှိပ်ထား၏။ အသင်တို့ ဝပ်ပါမစ်သက်တမ်းကုန်မည့်ရက်၊ မိမိ၏ occupation စသည်တို့ကို သိလိုပါက ထို QR code ကို SGWorkPass apps ဖြင့် scan လုပ်ကာ ကြည့်နိုင်၏။

အသင်တို့ အလုပ်ပြောင်းသည် ဖြစ်စေ၊ ဝပ်ပါမစ် သက်တမ်းကုန်သည့်ရက် ပြောင်းသွားသည်ဖြစ်စေ။ ဝပ်ပါမစ်အသစ် ထပ်ထုတ်ပေးစရာမလို၊ သူတို့ system ထဲ update လုပ်လိုက်ရုံသာဖြစ်၏။ 

 

နောက်ပြီးတော့ စင်ကာပူနိုင်ငံသား၊ PR များအတွက် သင်တန်းတက်သည့်အခါ အစိုးရက သင်တန်းကြေးတချို့ ကျခံ၏။ သို့သော် အနှီငနဲသားများ အမှန်တကယ် သင်တန်းတက်ကြောင်း TPGateWay က QR Code ကို SingPass ဖြင့် scan လုပ်ကာ attendance ယူရ၏။ ထို attendance မရှိလျှင် ထိုပိုက်ဆံကို မပေး။ တူနယ်တဲ့နယ်လဗျောင်

 

ဆေးကုသခြင်းဆိုသည်မှာ အလွန်ပိုက်ဆံကုန်သည့် အလုပ်ဖြစ်ရကား စင်ကာပူအစိုးရက သူရို့နိုင်ငံသားများ ကျန်းမာ သန်စွမ်းနေစေရေးအတွက် နည်းမျိုးစုံဖြင့် ကြိုးစားနေ၏။ ထိုအထဲတွင် လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ရန် ဆွဲဆောင်မှုများလည်း ပါ၏။ 10,000 steps challange စသဖြင့်။ ၎င်းတို့ကိုလည်း သက်ဆိုင်ရာ Apps များဖြင့် လုပ်ရ၏။

 

ကျွန်ုပ်တို့အိမ်အောက်မှ သာလာယံဇရပ်ကလေးတွင် အပတ်စဉ် အင်္ဂါနှင့် သောကြာနေ့တိုင်း ကိုယ်လက်လှုပ်ရှား အားကစား အေရိုးဗစ်လေ့ကျင့်ခန်း ရှိ၏။ အခမဲ့ဖြစ်၏။ အခမဲ့ဟူသည် ပိုက်ဆံတစ်ပြားမှ မပေးရဟု ဆိုလို၏။ သို့သော် သည်အတိုင်းဝင်လုပ်လို့မရ။ Healthy 365 apps ၌ booking လုပ်ရ၏။ လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ဖို့ ဆင်းသွားလျင် သူတို့ဆီမှာ scan လုပ်ရ၏။

 

ထိုလေ့ကျင့်ခန်းများ၌ Line Dance, Resistance Bands Exercises, Zumba Gold, Stretch & Recovery, Power Yoga, Gentle ICE, Pilates Foundation, Hip Hop Fitness စသဖြင့် မျိုးစုံရှိ၏။ ကျွန်ုပ်တို့ (ကျွန်ုပ်တို့ဟူသည်မှာ ကျွန်ုပ်နှင့် ကျွန်ုပ်၏မဟေသီကို ဆိုလို၏။) လည်း အားတိုင်းယားတိုင်း လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ကြ၏။ အနို့ ဆေးရုံကို ပိုက်ဆံတွေပေးရမှာ နှမြောစရာ မဟုတ်ပါလားခင်ဗျာ။ 

 

ဤသည်မှာ Use the technology. ၏ ၀.၅% မျှသော အကြောင်းကလေး ဖြစ်ပါ၏။ သည့်ထက်မက များစွာ ရှိပါသေး၏။

 

ကိုရွှေသယမ်းရေ့ - ခင်ဗျား ဒါတွေ လာလာ မဖတ်ပါနှင့်ဗျာ။ တော်ကြာ ခင်ဗျား ၂လုံးရောဂါရနေရင် ကျုပ် တာဝန်မကင်းဘူး ဖစ်နေပါ့မယ်။ အဟိ

 

 

ကျေးဇူးတင်ပါသည်။

 

 

အေးငြိမ်း

02/06/2025