တစ္ဖက္သားအား ေလးစားသမႈ ျပဳျခင္း

မနက္က ဆရာႏ်ဴမာန္ ဖံုးဆက္လာ၏။ ကြ်န္ေတာ့္ျပကၡဒိန္စာအုပ္ ေရာက္ၿပီလား လွမ္းေမးျခင္း ျဖစ္သည္။ တစ္လက္စတည္း ကြ်န္ေတာ့္စာအုပ္ ထုတ္ေ၀သူလက္ထဲတြင္ ၁ ႏွစ္ခဲြခန္႔ၾကာေနသည့္အေၾကာင္း စကားေျပာျဖစ္ၾက၏။ ခင္ဗ်ားက ၁ ႏွစ္ခဲြ ဆိုေတာ့ ေတာ္ေသးတာေပါ့ဗ်ာဟု ဆိုေလ၏။ ျမတ္စြာဘုရား။

ကြ်န္ေတာ္က ဘာလုပ္လုပ္ အကုန္မွတ္တမ္းမွတ္ရာႏွင့္ လုပ္တတ္သည့္ သေဘာရိွ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာျပကၡဒိန္စာအုပ္ ထုတ္ေ၀ေရးကိစၥကိုလည္း ရက္စဲြမ်ားအားလံုး မွတ္ထားသည္။

သည့္အလ်င္ သည္စာအုပ္ကို ဆရာဦးခင္ေအာင္ဗိုလ္ (ျမန္မာႏိုင္ငံေ၀ဒသုေတသနအဖဲြ႔) ထံ တည္းျဖတ္ေပးပါရန္ ပို႔သည္။ ဆရာႀကီးဆီ email ပို႔တာ ၂၀၁၂ ႏို၀င္ဘာလ ၇ ရက္ေန႔။ သို႔ေသာ္ ဆရာမဖတ္ျဖစ္။ ကြ်န္ေတာ္ ၂၀၁၂ ဒီဇင္ဘာ ရန္ကုန္ျပန္လို႔ သြားေတြ႔ေတာ့ သူက ဆရာဦးေက်ာ္ျမင့္ကို ဖတ္ဖို႔ လဲႊေပးပါသည္။ ဆရာသမားကလည္း ေမ့ေနလို႔ ထင္ပါသည္။ ဖံုးဆက္ေမးေတာ့မွ ဖတ္ျဖစ္၏။ သူ႔ဆီကို ဇူလိုင္လတြင္ဖံုးဆက္ေတာ့ ဟာ၊ ၿပီးေနၿပီဗ်။ တစ္လေလာက္ေတာင္ ရိွသြားၿပီဟု ဆိုပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ အလုပ္ရႈပ္ေနသည္ႏွင့္ ဖံုးဆက္ဖို႔ ေမ့ေနတာ ျဖစ္၏။ သည္ေတာ့ သည္မွာတင္ ၇ လ ေလာက္ ၾကာေနသည္။

ဆိုေတာ့ ေရးၿပီးသည္မွ စာအုပ္ထြက္လာသည္ထိ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ ၾကာသည္ ဆုိပါေတာ့။

ကြ်န္ေတာ္က သည္စာအုပ္ကို အလြန္တန္ဘိုးထားပါသည္။ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေျပာရလွ်င္ ျမန္မာျပည္အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ေပးခဲ့ေသာ အေကာင္းဆံုး လက္ေဆာင္ျဖစ္ပါသည္။

ဆရာႏ်ဴမာန္ႏွင့္ စာအုပ္အေၾကာင္းေျပာရင္းမွ ျမန္မာျပည္ႏွင့္ ဆက္သြယ္ရတာ အလြန္ခက္ခဲသည့္အေၾကာင္းပါ ေျပာျဖစ္ၾကပါသည္။

ေရႊႏိုင္ငံေတာ္မွ ပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ဆက္သြယ္ရတာ ကြ်န္ေတာ္ အလြန္စိတ္ကုန္လွပါသည္။ ဖံုးေခၚေတာ့ လူႀကီးမင္းဖံုးက ဆက္သြယ္မႈျပင္ပေရာက္ေနရတာႏွင့္၊ မကုိင္ရတာႏွင့္၊ ေခၚလို႔ မရတာႏွင့္။ ေခၚလို႔ရျပန္ေတာ့ ေစ်းသက္သာေသာ ဖံုးကဒ္ႏွင့္ေျပာရတာ အဆင္မေျပျပန္။ သည္ေတာ့ စိတ္တိုလွေသာ ကြ်ႏ္ုပ္က 001 ႏွင့္ တိုက္ရိုက္ေခၚ၏။ သည္ေတာ့ တစ္လ တစ္လ ေဆာင္ရေသာ ဖံုးဘိုးကို ၾကည့္ပါ။

ကြ်န္ေတာ့္ဖံုးတစ္လစာမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရြာက တစ္မိသားစု ထမင္းတစ္လ စားေလာက္သည္။

အီးေမးပို႔ေတာ့ အေၾကာင္းမျပန္။ သည္အေၾကာင္း ယခင္ကလည္း ကြ်န္ေတာ္ ေရးခဲ့ဖူးပါၿပီ။ ေသာက္က်ိဳးနည္း။ သူတို႔ဆီ ေဟာေျပာပဲြလာလုပ္မဲ့အေၾကာင္း အီးေမးပို႔တာ ဘာမွ အေၾကာင္းမျပန္။ တစ္ခါပို႔ အေၾကာင္းမျပန္။ ႏွစ္ခါပို႔ အေၾကာင္းမထူး။ အျခားသူတစ္ေယာက္ေမးၾကည့္ေတာ့ သူတို႔ဆီမွာ အင္တာနက္ေကာင္းပါတယ္ ဆို၏။ ဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ အီးေမးကို သူတို႔ မရစရာ အေၾကာင္းမရိွ။ မေနႏိုင္လို႔ ဖံုးဆက္ေမးမွ လာခဲ့ပါ၊ ရပါတယ္ ဟု ဆိုေလသည္။ ကိုယ့္ပိုက္ဆံႏွင့္ကိုယ္ အခ်ိန္ကုန္၊ ေငြကုန္ခံကာ ေအာက္က်ေနာက္က်ခံလွ်က္ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ သြားေျပာမိသူ ကြ်ႏ္ုပ္အလြန္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ေနျပည္ေတာ္ စိုက္ပ်ိဳးေရး၀န္ႀကီးဌာနတြင္ ဆီမီနာလုပ္ဖို႔ ေသခ်ာပါသည္ဆိုၿပီး တိရစၦာန္ဥယ်ာဥ္ၾကည့္ခါ ျပန္လာရသည္မွာ လည္း ျမန္မာျပည္၏ အလြန္ႏံုခ်ာလွေသာ ဆက္သြယ္ေရးေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္ပို႔လိုက္ေသာ အီးေမးမ်ားကို တံု႔ဆိုင္းျခင္းမရိွ ခ်က္ခ်င္းအေၾကာင္းျပန္သူဆို၍ ျမန္မာျပည္တြင္ ကိုေနမ်ိဳးေမာင္ တစ္ဦးသာ ရိွပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဆရာက ရန္ကုန္တြင္ အၿမဲမရိွ။ တစ္ခါတေလ ေရနံေခ်ာင္းေရာက္ေနသည္။ တစ္ခါတေလ ဘယ္ေရာက္ေနမွန္းမသိ။ သုိ႔ေသာ္ သူ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္း ဆက္သြယ္သည္။

ကြ်န္ေတာ့္ ျပကၡဒိန္ထုတ္သည့္ဆရာလည္း သည္နည္းအတိုင္းပင္၊ ကြ်န္ေတာ္ စာအုပ္အေျခအေနလွမ္းေမးသည္ကို အေၾကာင္းျပန္ခ်င္မွ ျပန္သည္။ သူစာအုပ္မွာခ်င္သည့္အခါက်မွ ကြ်န္ေတာ့္ဆီ အီးေမးပို႔သည္။

အနာဂတ္တစ္ခုဖန္တီးတည္ေဆာက္ျခင္း ကို ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ့္ပုိက္ဆံႏွင့္ကိုယ္ ထုတ္တာျဖစ္၏။ စာအုပ္ျဖစ္ေျမာက္ေရး လုပ္ေပးသည့္သူမွာ အင္မတန္ ဆက္သြယ္ရခက္သည္။ သူ႔ဟန္းဖံုးမွာ ဘယ္ေတာ့မွ ေခၚလို႔မရ။ ရျပန္ေတာ့ ၀ူး၀ါး၀ူး၀ါး။ ဘာေျပာေနမွန္းမသိ။ စမ္းေခ်ာင္းရိွ သူေနသည့္အိမ္ လိုက္သြားေတာ့ ကုိ x x x ျပန္မလာတာ ၃ ရက္ရိွၿပီခင္ဗ် ဟု ေျပာသည္။ ဒါျဖင့္ ဘယ္လုိက္သြားရင္ ေတြ႔ႏိုင္မလဲဆိုေတာ့ အဲဒါေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း မေျပာတတ္ဘူး ဆို၏။ ထိုစာအုပ္ ျဖစ္ေျမာက္ေရးအတြက္လည္း အသည္းအသန္ လုပ္ယူရသည္။

ဘ၀ခါးခါး စာအုပ္က်ေတာ့ တစ္ဘာသာျဖစ္၏။ ဆက္သြယ္ရတာေတာ့ သိပ္မခဲယဥ္းပါ။ သို႔ေသာ္ စာအုပ္ထြက္လာလို႔ လွန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေျပာင္စာမ်က္ႏွာႏွင့္ ခ်ဳပ္ရိုးျပဳတ္မ်ား မ်ားစြာ ပါလာေလသည္။

တိုးတက္ေသာႏိုင္ငံႀကီးမ်ားတြင္ စကားေျပာနည္း၊ ဆက္ဆံနည္းမ်ားကို စနစ္တက် သင္ေပးသည္။ ဖုန္းေခၚသည္ဆိုျခင္းမွာ အေၾကာင္းမဲ့ေတာ့ မဟုတ္တန္ရာ။

ယုတ္စြအဆံုး သူငယ္ခ်င္းခ်င္း ဖံုးေခၚလွ်င္ေတာင္ သူ ကုိယ့္ကို သတိရလို႔ ဖံုးေခၚတာျဖစ္သည္။ ကိုေအးၿငိမ္း၊ ဘာေတြလုပ္ေနလဲ၊ ေနေကာင္းရဲ့လား။ ဤသည္ကို ကိုယ္က အသိအမွတ္ျပဳရပါမည္။ ကိုယ့္ကို သတိမရဘဲႏွင့္ ဘာကိစၥ ဖံုးေခၚမွာတံုး၊ ပိုက္ဆံကုန္လို႔။ ေလကုန္လို႔။ အခ်ိန္ကုန္လို႔။

ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဒီမွာ ဖံုးျပန္မထူးတာ အေၾကာင္းရိွသည္။ စည္းေ၀းပဲြခန္းထဲ ေရာက္ေနလို႔၊ silent mode လုပ္ထားတဲ့အတြက္ သတိမထားမိလို႔၊ ဒါမွမဟုတ္ ဖံုးနဲ႔လူနဲ႔ တျခားစီျဖစ္ေနလို႔။ သုိ႔ေသာ္ သူေခၚထားသည့္အတြက္ missed call ေတြ႔လွ်င္ ျပန္ေခၚရမည္ေပါ့။

သူကေမးလာလွ်င္ မသိလ်င္လည္း မသိပါ။ မလုပ္ႏိုင္ေသးဘူးဆိုလ်င္လည္း မလုပ္ႏုိင္ေသးပါ အေၾကာင္းျပန္သင့္ပါသည္။ အနည္းဆံုးေတာ့ email လက္ခံရရိွေၾကာင္း acknowledge လုပ္ရပါမည္။ ေနာင္ ေျဖႏုိင္သည့္အခါမွ ျပန္ေျဖပါ။ ဘာမွျပႆနာ မရိွ။ ခုေတာ့ ဒီဘက္ကလူက သူ အီးေမးကို ဖတ္ၿပီးၿပီးလား မၿပီးေသးဘူးလား၊ ဘာမွ မသိရ။ တစ္ခါပို႔ - အေၾကာင္းမထူး။ ႏွစ္ခါပို႔ - ဘာမွ အေၾကာင္းမျပန္။ အင္မတန္ စိတ္ပ်က္စရာ ေကာင္းလွသည္။ သည္ေခတ္ႀကီးထဲ ပိုလြယ္ေသး။ အီးေမးဆိုတာ စမတ္ဖံုးကေန ခ်က္လို႔ရသည္။ Yes, I will. Sorry, I don’t know. Thank You, I will reply you later. အမ်ိဳးမ်ိဳး ျပန္လို႔ ရသည္။ သည္ေလာက္ရလ်င္ပဲ ေတာ္လွၿပီ။

တစ္ဖက္သား ေမးလာသည္၊ အီးေမးပို႔လာသည္ကို အေၾကာင္းမျပန္ျခင္းသည္ ထိုသူ႔ကို အေရးမထား၊ မေလးစားျခင္း ျဖစ္၏။ ၾကာေတာ့ တစ္ဖက္သား စိတ္ပ်က္သြားၿပီး မိတ္ပ်က္ဖို႔ရန္ အေၾကာင္း ျဖစ္လာသည္။ စာတစ္ေၾကာင္းေလာက္ျပန္လုိက္ျခင္းျဖင့္ မည္မွ် ေအာက္က်သြားပါသနည္း။

မိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ား -

ဖံုးေခၚလွ်င္ ျပန္ထူးဘို႔၊ missed call ေတြ႔လ်င္ ျပန္ေခၚဘို႔၊ email လာလွ်င္ အေၾကာင္းျပန္ဘို႔ လက္မေႏွးၾကပါရန္ တုိက္တြန္းလိုက္ရပါသည္။

မွတ္ခ်က္။            ။ ကြ်န္ေတာ္မွာ မိုက္ကယ္ဂ်က္ဆင္ေလာက္နီးနီး နာမည္ႀကီးသူျဖစ္ေလရကား (မိုက္ကယ္ဂ်က္ကြ်ဲ)  အေၾကာင္းကိစၥမ်ိဳးစံုျဖင့္ စံုစမ္းေမးျမန္းသူမ်ားမွာ ေန႔ညမစဲ တသဲသဲရိွေခ်သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အခ်ဳိ႔ message မ်ားကို မ်က္စိလွ်မ္းၿပီး အေၾကာင္းမျပန္မိပါက အူမတိုပါလင့္။ ထပ္မံသတိေပး သို႔မဟုတ္ အီးေမးပို႔ သို႔မဟုတ္ တယ္လီဖံုး message ပို႔၊ ဖံုးဆက္၍ သတိေပးႏိုင္ပါသည္။ သန္းေခါင္ေက်ာ္မွ ဖံုးဆက္လာသူမ်ားမွာမူကား အေဟာက္ခံရဘို႔ က်ိန္းေသပါသည္။

ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ေအးၿငိမ္း

13/12/14, 5:32 p.m