MLM (မလမ)

(၁)

ကြ်ႏ္ုပ္လက္ကား ယားလာျပန္ေခ်ၿပီ။

ယေန႔ အလုပ္ကအျပန္ ဘတ္စ္ကားေပၚတြင္ ေဖ့စ္ဘုတ္ ဖြင့္လိုက္ေတာ့ မလမအေၾကာင္း စကားစစ္ထိုးပဲြကို တစ္ေယာက္က ရွယ္ထားတာေတြ႔၍ ၾကည့္မိ။ အလို ကုိဇင္ေဇေျပာသြားတာ မဆိုးဘူးဟဲ့။

လြန္ခဲ့သည့္ ၈ ႏွစ္ခန္႔က အႏီွမလမအေၾကာင္း ကြ်ႏု္ပ္ ေရးခဲ့ဖူးပါေသး၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ကြ်ႏု္ပ္ကိုယ္တိုင္ မလမ၏သားေကာင္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာေၾကာင့္တည္း။

၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ႏွစ္လယ္ေလာက္တြင္ ကြ်ႏု္ပ္ကိုယ္၌ ေရာဂါမ်ား တစ္ခုၿပီးတစ္ခု စဲြကပ္ခဲ့၏။
ပထမတစ္ခုမွာ စိတ္အလြန္တုိေသာ ေရာဂါျဖစ္၏။ ထစ္ခနဲရိွ ၀ုန္းဒိုင္းၾကဲတတ္သည္။
တစ္ေန႔ ပင္နင္ဆူလာသြားေတာ့ မၿပံဳးက အလို၊ ကိုေအးၿငိမ္း မ်က္လံုးႀကီးကလည္း ျပဴးျပဴးလွခ်ည့္။ စိတ္ေတြ မတိုဘူးလား ဟု ေမး၏။

ဘာေျပာေကာင္းမတံုး၊ မေခ်ာ စေလာင္းဖံုးေပါ့ခင္ဗ်ာ။ သူေဌးနဲ႔ ေန႔တိုင္းေနာင္ဂ်ိန္ ခ်ေနရတယ္။
ကုိင္း - ဒါဆို ေသခ်ာၿပီ။ ကိုေအးၿငိမ္းမွာ ဂြိဳက္တာျဖစ္ေနတာ။ ေဆးခန္းသြားၿပီး ေဆးစစ္ေခ် - ဆို၏။

ဟုတ္၏။ ကြ်ႏု္ပ္၌ အိုင္အိုဒင္းဓာတ္မ်ားေသာ လည္ပင္းႀကီးေရာဂါျဖစ္ေနေလ၏။
(ထိုေရာဂါေပ်ာက္ရန္ ၅ ႏွစ္ေလာက္ ေဆးေသာက္လုိက္ရသည္။ ယခုေတာ့ အျမစ္ျပတ္သြားပါၿပီ။ ဤကား စကားခ်ပ္။)

ထုိ႔ေနာက္ - ကြၽႏု္ပ္မွာ ေဘာႀကီးသည့္ေရာဂါျဖစ္၏။ အဂၤလိပ္လို hydrocele ဟုေခၚၿပီး ျမန္မာဘိေႏၶာဆရာမ်ားက မုတ္ ဟုေခၚ၏။ သူတို႔အလို မုတ္သံုးမ်ိဳးရိွ၏။ ေလမုတ္၊ ေရမုတ္၊ ေသြးမုတ္ တုိ႔ျဖစ္၏။ ကြ်ႏု္ပ္ျဖစ္ေသာမုတ္မွာ ေရမုတ္ျဖစ္၏။ သည္အေၾကာင္း ခရစၥတိုဖာေပါက္က်ိဳင္း၌ အေသးစိတ္ေဖာ္ျပထားေသာ္လည္း ယခုေတာ့ ေျပာလုိသည့္အေၾကာင္းအရာမွ ေဘးေရာက္သြားမည္ျဖစ္၍ ခ်န္ခဲ့ပါမည္။

တတိယတစ္ခုမွာမူ ကုမရေသာ အဆိုးဆံုးေရာဂါ ျဖစ္၏။ ဆီးခ်ဳိျဖစ္ျခင္းတည္း။
ကြ်ႏု္ပ္အစ္မႀကီးမွာ တစ္ဦးတည္းေသာ ေမာင္ကေလးျဖစ္၍ ကြ်ႏု္ပ္ကို အလြန္ခ်စ္သတည္း။
(ကြ်ႏု္ပ္တို႔မွာ ေမာင္ႏွမေျခာက္ေယာက္ရိွရာ အမငါးေယာက္ အထီးတစ္ေယာက္ျဖစ္၏။ ဤကား စကားခ်ပ္)

သို႔အတြက္ ကြ်ႏု္ပ္တြင္ ေရာဂါမ်ား တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ဆက္တိုက္ျဖစ္ေလေသာ္ သူ႔မွာ မအိပ္ႏုိင္မစားႏုိင္ ျဖစ္ေလ၏။

ထုိစဥ္က သူလည္း အႏီွ မလမတစ္ဦးျဖစ္၏။

သူတို႔မလမမွာ ရိႈင္းဟုတ္ (Shine Hope) ျဖစ္၏။

ကြ်ႏု္ပ္ဆီမွာ သူတို႔ ပရိုပဂန္ဒါလုပ္ထားေသာ စာအုပ္မ်ား၊ ဗီဒီယုိစီဒီမ်ား ယခုတိုင္ အေတာ္မ်ားမ်ားရိွေသး၏။

သူက မလမဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ေရာဂါမ်ားကို ေပ်ာက္ေစလိုေသာေဇာျဖင့္ လင္ဇီးမ်ားကို ဘူးအေတာ္မ်ားမ်ား ၀ယ္ပို႔၏။

အႏို႔ သူတို႔လင္ဇီးက ကင္ဆာေတာင္ေပ်ာက္တယ္ဆိုပါလား။ လူေတြအမ်ားႀကီးေရွ႔မွာ (ေဟာဒီ မီး အေဖႀကီးမွာ ကင္ဆာျဖစ္တာေလ၊ အဲဒါ လင္ဇီးေသာက္လုိက္တာ ေဟာသလို ေဟာသလို ကင္ဆာေရာဂါကို ယူပစ္သလုိ ေပ်ာက္သြားတာေပါ့ဆင္) ဆိုၿပီး ဗီဒီယိုေတြ ဘာေတြရိုက္ျပေတာ့ ဟုတ္လိုဟုတ္ျငားေပါ့။ သူကိုယ္တိုင္ကလည္း မလမ ဆိုေတာ့ လင္ဇီးမ်ားကို ယံုၾကည္စိတ္ခ်စြာ ၀ယ္သေပါ့။

ကြ်န္ေတာ္လား။ ကြ်န္ေတာ့္ကိုေတာ့ မေမးပါႏွင့္။ အလြန္ဂြက်သူ ကြ်ႏု္ပ္မွာ ထုိအရာမ်ားကို နည္းနည္းကေလးမွ အယံု အၾကည္ရိွသူမဟုတ္။

ဟဲ့၊ သူတို႔ေဆး အဲသေလာက္စြမ္းေနရင္ ေဆးရံုဖြင့္ၿပီး ဘာလို႔မကုသလဲဟဲ့။ ေဆးရံုဖြင့္ၿပီး သူတို႔ ၉၆ ပါးေရာဂါေပ်ာက္တဲ့ ေဆးနဲ႔ကုလိုက္ရင္ ကမၻာေပၚမွာရိွတဲ့ ေဆးရံုေဆးခန္းေတြ အကုန္ ေဒ၀ါလီ ခံမကုန္ဘူးလားဟဲ့။ သူတို႔ေဆးနဲ႔ကုေနတဲ့ ေဆးရံုတစ္ခုေလာက္ ငါ့ကို ျပစမ္းပါလားဟဲ့၊ သူတို႔ေဆးကို ဘယ္မွာ မွတ္ပံုတင္ထားသလဲဟဲ့၊ သူတို႔ေဆးနဲ႔ကုလုိ႔ ေပ်ာက္တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း လုပ္ထားတဲ့ သုေတသနမွတ္တမ္းေတြ၊ စမ္းသပ္ခ်က္ေတြ ကမၻာကသိေအာင္ ထုတ္ျပန္ ပါလားဟဲ့ - ဟု ကြ်န္ေတာ္ေမးသည္ကုိမူ ဘာမွ ျပန္မေျဖႏုိင္ပါ။

ဟို မလမကို နင္းကန္ေထာက္ခံေနတဲ့သူေတြ အခု ကြ်ႏု္ပ္ေမးထားတာေလးကို ျပန္ေျဖၾကည့္စမ္းပါ။ အဲသဟာ ကြ်ႏု္ပ္က ခုမွေမးတာမဟုတ္။ ဟို႔ - ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ကတည္းက ေမးတာ ျဖစ္၏။

ထိုစဥ္က လင္ဇီးတစ္ေတာင့္မွာ စင္ကာပူေဒၚလာ ၁.၂၅ ေလာက္ရိွပါသည္။
ပထမ မမက ကြ်န္ေတာ့္ကို လင္ဇီးသံုးေတာင့္ေသာက္ခိုင္းသည္။

ဘာမွ မထူးျခား။

ေနာက္ ေဆးဘူးအမ်ားအျပား၀ယ္ကာ ထပ္ပို႔ၿပီး မနက္ ၅ လံုး၊ ည ၅ လံုးေသာက္ခိုင္းသည္။
ဘယ္လိုမွမေန။

သို႔ႏွင့္ ကြ်ႏု္ပ္ နဖူးကေခြ်း ေျခမက်ေအာင္ ရွာေဖြထားေသာ ဖြတ္ကလိ ဒဂၤါးကေလးမ်ား အေတာ္မ်ားမ်ားပဲ့သြားေလ၏။

လင္ဇီးခ်ည္း ျမန္မာေငြ ၁၀ သိန္းဘိုး ကုန္ေလသည္။ (ယခုေခတ္ေစ်းႏွင့္ဆို သိန္း ၂၀ ေလာက္ရိွမည္ေပါ့။)

ေနာက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ အတင္းေရာအဓမၼပါ ပိတ္ပင္တားဆီး၍ အ၀ယ္ရပ္သြားတာ ျဖစ္၏။
ဒါေတာင္ လက္မေလွ်ာ့ခ်င္။ ေနာက္ပိုင္း ပန္း၀တ္မႈံဆိုတာေတြ၊ ေဆးလက္ဖက္ေျခာက္ဆိုတာေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ၀ယ္ပို႔ပါေသးသည္။

သို႔ေသာ္ ကြ်န္ေတာ့္မွာမူ ယခုထိ မနက္တိုင္း အင္ဆူလင္ ယူနစ္ ၃၀ ကို ဗုိက္ထဲ ထိုးထည့္ေနရေခ်ေလေသး၏။

အျခားသူမ်ား ေပ်ာက္မေပ်ာက္ေတာ့ မေျပာတတ္။

ကြ်န္ေတာ့္အတြက္မူ သူတို႔ေျပာသည့္ လင္ဇီးေသာ၊ မယားဇီးေသာ ဘာဇီးမွ မတိုးပါေလ။

မင္းက ဒီေဆးအေၾကာင္း ဘယ္ေလာက္သိလုိ႔ ေျပာရတာတံုး ဟု ေမးလာမည့္သူမ်ားအတြက္ ကြ်န္ေတာ္ ပိုက္ဆံအေတာ္ မ်ားမ်ား အကုန္ခံ စမ္းသပ္ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း ႀကိဳေျပာထားရျခင္း ျဖစ္သတည္း။

(၂)

လြန္ခဲ့ေသာ ၂ ႏွစ္ ၃ ႏွစ္ခန္႔ကလည္း ကြ်န္ေတာ့္မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က လာဆြယ္ျပန္ပါ၏။ ဒီတစ္ခါ နာမည္ ေျပာင္းသြားသည္။ ႀကိဳးၾကာႏွစ္ေကာင္။

ေဟ့လူ ခင္ဗ်ား ႀကိဳးၾကာျဖစ္ျဖစ္၊ တင္က်ီးျဖစ္ျဖစ္ ဘာတစ္ေကာင္မွ အယံုအၾကည္မရိွဘူး ဟု အျပတ္ ေကာလႊတ္လုိက္၍ ပက္လက္လန္ကာ ေနာက္ဆုတ္သြားပါသည္။

ေနာက္တစ္ေယာက္ -

ကြ်န္ေတာ္ ပညာဒါနသင္တန္းေတြ ဖြင့္တုန္းက လာတက္သည့္ သင္တန္းသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္၏။

စိတ္မ၀င္စားဘူး၊ အဲဒီအေၾကာင္းေတြ ေစာေဖတုိ႔က ေနာေက်ေအာင္ သိထားၿပီးၿပီ ဆိုတာလဲ မရ။

ခဏေလးပါဆရာရယ္ ဆို၏။ အင္း - အားနာလို႔ ၁၅ မိနစ္အခ်ိန္ေပး နားေထာင္မယ္။ ၁၅ မိနစ္ျပည့္ရင္ ျပန္ေတာ့ - ဆုိေတာ့ ၁၅ မိနစ္ၾကာေအာင္ ဗလြတ္ဗလြတ္ႏွင့္ ေျပာသြားေသး၏။ သူဆို မေလးရွားမွာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္။ ေဟာင္ေကာင္ ကိုလည္း တစ္လ ဘယ္ႏွစ္ေခါက္ သြားရတယ္။ အခုက အစမို႔ တစ္လကို ဘယ္ေလာက္ပဲ ရေသးတယ္။ ဘာမန္ေနဂ်ာျဖစ္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ရမွာ . . .

ေနာက္တစ္ေယာက္ -

သူကလည္း ပညာဒါနမွ ေရစက္ဆံုခဲ့သူျဖစ္၏။

ကံကဆုိးခ်င္ေတာ့ သူက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔တုိက္၏ (၇) လႊာမွာ ေနပါသတဲ့။ ေသဟဲ့ နႏိၵယ။
စိတ္မ၀င္စားပါဘူးဆုိတာေတာင္ ေဘးကေန အတင္းလုိက္တြန္းေနေသး၏။

ေနာက္တစ္ေယာက္ -

သည္ေလာက္တန္ဘိုးႀကီးလွသည့္ ေလယာဥ္ႀကီးမ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံသုိ႔ ေန႔စဥ္ပ်ံသန္းေပးေနတာ အားနာလွေသာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္လည္း လတုိင္းလိုလို တစ္လတစ္ေခါက္ ေလယာဥ္စီး၏။
ကြ်ႏု္ပ္ရန္ကုန္မွျပန္လာတိုင္းလုိလုိ သူႏွင့္ဆံုတတ္၏။

ဘယ္လိုတုန္းကိုယ့္လူရဲ့၊ ရန္ကုန္ျပန္လွခ်ည္လား ဆိုေတာ့ သူ႔ကဒ္ကုိထုတ္ေပး၏။ လုိဂိုေလးျမင္လုိက္သည္ႏွင့္ ႀကိဳးၾကာ ႏွစ္ေကာင္မွန္း သိလိုက္၏။ ၾသ - သူလည္း မလမ ေပကုိး။

(၃)

ကြ်ႏု္ပ္က အင္ဂ်င္ႏွစ္ရာျဖစ္၏။ သို႔အတြက္ ပေရာဒတ္ကိုသာ စိတ္၀င္စားသည္။

ဘာထုတ္ကုန္မွမထြက္ပဲ ပုိက္ဆံရွာသည့္အလုပ္ကို စိတ္မ၀င္စားပါေခ်။

ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ဘာထုတ္ကုန္မွမထုတ္လုပ္ပဲ ရိွသမွ် ေျမေပၚေျမေအာက္ သယံဇာတမ်ားေရာင္းစားကာ ပိုက္ဆံရွာခဲ့ ၾကစဥ္က ကြ်ႏု္ပ္မွာ ကြ်ုႏု္ပ္အဖိုးေအ ထားပစ္ခဲ့သည့္ အေမြမ်ားကို ေရာင္းတုတ္ေနသကဲ့သို႔ ရင္ႏွင့္မဆန္႔ေအာင္ ခံစားခဲ့ရပါသည္။

ထို႔အတူ ကုိယ့္ကာယအား၊ ဉာဏအား ဘာတစ္ခုမွမစုိက္ထုတ္ရဘဲ အေခ်ာင္ရမည့္ပုိက္ဆံမ်ိဳးကို ေမြးကတည္းက ယခုထိ အနည္းငယ္မွ် မႏွစ္သက္ခဲ့။ ထို႔ေၾကာင့္ အမ်ားေယာင္လို႔ တစ္ခါတစ္ေလ လုိက္ေယာင္သည့္အခါမ်ားမွလဲြ၍ ထီကိုပင္ ယံုယံုၾကည္ၾကည္ႏွင့္ ထိုးခဲ့သည့္အခါဟူ၍ တစ္ခါဖူးမွ မရိွခဲ့ပါ။ ထီထုိးၿပီးမေပါက္သည့္အခါတိုင္း ထီထုိးသည့္ပိုက္ဆံကို အလဟႆကုန္ဆံုးသြားသည့္ေငြမ်ားဟု ခံစားမိပါသည္။

အစိုးရက တရား၀င္ဖြင့္ေပးသည့္ထီကိုပင္ မယံုလို႔မထိုးသည့္ ကြ်ႏု္ပ္က အသင္တို႔ မလမကိုယံုစားဘုိ႔ဆိုတာ ေရေ၀းထက္ေ၀းသည့္ ေ၀လာေ၀းထဲက ျဖစ္ပါသည္။

မလမလုပ္သူမ်ားက လူမ်ား၏ အားနည္းခ်က္ကို သိသည္။ ထုိအားနည္းခ်က္ကုိ ကိုင္ကာ လုပ္စားၾကျခင္းျဖစ္၏။

လူတို႔၏အားနည္းခ်က္ကား အဘယ္နည္း။

ပိုက္ဆံလိုခ်င္ေသာ ေလာဘ ျဖစ္၏။

ပိုက္ဆံဆိုတာေတာင္ ကာယအား၊ ဉာဏအား မစိုက္ရေလေလ ေကာင္းေလ။
အလကားရေလ ပိုေကာင္းေလ။

သည္ေတာ့ သည္အားနည္းခ်က္ကို အခြင့္ေကာင္းယူကာ မလမတို႔ လုပ္စားၾကသည္။

အႏို႔၊ လူတကာကုိ လုိက္ေလလံုးပစ္ရံုႏွင့္ တစ္လ သိန္း ၇၀၀ ရဘို႔ဆိုတာ လြယ္ မွတ္လို႔။ ဒဂယ့္ကို စက္စက္ စက္စက္က်ေအာင္ သြားေရ ယိုစရာႀကီး။

ဆိုေတာ့ -

ကိုင္း -

ကုိမလမ၊ မမလမ၊ ဦးမလမ၊ ေဒၚမလမ တို႔။

အသင္တု႔ိေဆး တကယ္စြမ္းပါသည္ဆုိလွ်င္ -
အဘယ္ေၾကာင့္ တရုတ္၊ အိႏိၵယ၊ အေမရိကန္၊ အဂၤလန္၊ ေဟာင္ေကာင္၊ ဂ်ပန္၊ ကိုးရီးယား၊ စင္ကာပူတို႔တြင္ ေဆးရံုေထာင္ကာ ေဆးမကုဘဲ -

လူအမ်ားကို အာေဘာင္အားရင္းသန္သန္ႏွင့္ လိုက္ လိမ္ခုိင္းေနရသနည္း ဆုိတာ -
ေျဖၾကည့္ၾကစမ္းပါဟုပဲ -

ကြ်ႏု္ပ္က ေျပာလုိပါေၾကာင္း။

အသင္တို႔သည္ ပညာတတ္မ်ားျဖစ္ပါလ်က္ -

မသိနားမလည္သူမ်ားကို လုိက္လိမ္ညာေနျခင္း -
လူလိမ္မ်ားအား ပံ့ပုိးအားေပး ကူညီေနျခင္းမ်ားကို
ကြ်ႏု္ပ္ပို႔စ္ဖတ္ၿပီးသည့္ ယခုအခ်ိန္မွစကာ -

ရပ္တန္းက ရပ္ပါမည့္အေၾကာင္း -

(ငါ ပညာတတ္ကြ၊ မင္းတို႔ညာခိုင္းတုိင္း ညာရမွာလား ဟူေသာ မာနထားလွ်က္)

ပိုက္ဆံကို အသင္တို႔လက္၀ယ္ ပုိင္ပုိင္ရရိွထားေသာ အတတ္ပညာျဖင့္သာ
တရားသျဖင့္ ရွာေဖြ အသက္ေမြးၾကပါမည့္အေၾကာင္း -
အေလးအနက္ထား -

တိုက္တြန္းလိုက္ရပါသတည္း။

ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ေအးၿငိမ္း
၂၅ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၁၇ ည ၁၀း၂၅ နာရီ