Free Thinker

ငါ့စာဖတ်၍၊ မမြတ်တိုင်စေ မရှုံးစေသား၊ ပျင်းပြေနှစ်ခြိုက် တွေးဖွယ်ထိုက်ရာ၊ တစ်ပိုဒ်တစ်လေ တွေ့ငြားပေမူ၊ စာပေကျေးကျွန် ငါ့ဝတ်ပွန်ပြီ၊ ငါမွန်အမြတ် ငါအတတ်ဟု၊ စာဖတ်သူပေါ် ခေါင်းကိုကျော်၍၊ ငါသော်ဆရာ မလုပ်ပါတည်း။ ။ တက္ကသိုလ်ဘုန်းနိုင်

Monday, March 20, 2023

လူရိုးကို သင်္ချိုင်းမှလွဲ၍ အခြားနေရာများ၌ ရှာလို့မတွေ့နိုင် ဆိုခြင်းအကြောင်း

ဤဒွန္နယာကြီး၌ လူလိမ်များဖြင့် ပြည့်နှက်လျက် ရှိ၏။

ကျွန်ုပ်စိတ်ထင် လူ ၁၀၀ ၌ ၉၉ ယောက်လောက်မှာ လူလိမ်များ ဖြစ်၏။

လိမ်နည်းကလည်း ပေါင်းစုံလှ၏။

ကျွန်ုပ်ငယ်စဉ်က ဆရာကြီး ဦးပြုံးချို၏ ‘နေအေးလိမ်နည်း’ စာအုပ်ကို ဖတ်ခဲ့ရဖူးလေရာ လိမ်တဲ့နေရာမှာတော့ အတော် တော်တဲ့ကောင် ဟု နေအေးကို အထင်ကြီးခဲ့ဖူး၏။ ယခု ၂၁ ရာစုလူလိမ်များမှာမူ နေအေးကိုပင် ပြန်လိမ်မည့်၊ နေအေးက ဆရာတင်ရမည့် လူလိမ်များ ဖြစ်လေသည်။

တမြန်မနေ့က မြန်မာပြည်မှ မိန်းကလေးတစ်ယောက် ကျွန်ုပ်ကို ဆက်သွယ်လာ၏။

စလုံးက အမျိုးသမီးတစ်ယောက်က သူ အလုပ်ရှာပေးမည်ဆိုကာ ပိုက်ဆံတောင်းသွား၏။

နောက်ပြီးတော့ IPA letter တစ်စောင်ပို့လိုက်၏။

စာက အတု။

ပြီးတော့ စင်ကာပူကို လာလို့ရပြီဆိုကာ လေယာဉ်လက်မှတ်တစ်စောင်ကိုလည်း ပို့လိုက်ပြန်လေ၏။

လေယာဉ်လက်မှတ်ကလည်း အတု။

သနားစရာ မမကလေးခမျာ လေယာဉ်ကွင်းရောက်တော့မှ ‘ငှယ် - နိလက်မှတ်က အစစ်မဟုတ်ပု။ အတုကြီးဟဲ့’ ဆိုသဖြင့် အရှက်ကွဲကာ ပြန်ခဲ့ရလေ၏။

(ဟယ် - အခွက်ကလေး သနားကမားနဲ့ သောက်ကျင့်ကလည်း တန်ပါ့။ လူတွေဆီက လိမ်စားဘို့ထက် တခြားဟာ လုပ်မစားတတ်တော့ဘူးလား။ သောက်လုပ်မလုပ်ချင်လည်း လင်ကောင်းကောင်းယူပြီး မောင် - ပင်ပန်းလာသလား။ လာ လာ ဇက်ကြောလေး ဆွဲပေးမယ်ဆိုပြီး နှပ်စားလို့ရပါ့။)

နောက်ပြီးတော့ ပြီးခဲ့တဲ့အပတ်က မြန်မာ အလုပ်သမားလေးတစ်ယောက် လာ၏။

ကိုရင်တစ်ယောက်တည်းလား ဆိုတော့ တခြားသူတွေက ပြန်ပို့ခံရမှာကြောက်လို့ လိုက်မလာရဲကြဘူး ဟု ဆို၏။

ကိုင်း ဆိုစမ်းပါအုံး ဆိုတော့ -

၎င်းတို့မှာ အလုပ်ခန့်စာချုပ်ဆိုတာ ရှိဘို့ဝေးလို့ ကြားတောင် မကြားစဖူး။

(အလုပ်ခန့်စာချုပ်ကို အလုပ်ဝင်ပြီး ၁၄ ရက်အတွင်း အလုပ်သမားများကို ထုတ်ပေးရ၏။)

ကိုယ့်လခကို ဘယ်လောက်ပေးနေသလဲဆိုတာလည်း မသိ။

လခထုတ်သည့်အခါ လူများကို တန်းစီခိုင်း၏။

နောက်ပြီးတော့ တစ်ယောက်ချင်းစီခေါ်ကာ လခပြေစာပေါ်တွင် လက်မှတ်ထိုးခိုင်း၏။

လခပြေစာကို ကြည့်ခွင့်မပေး၊ ဓာတ်ပုံရိုက်ခွင့်မပြု။

အချိန်ပို ဘယ်နှစ်နာရီလုပ်သည်၊ ဘာတွေဖြတ်တောက်ထားသည် ဘာတစ်ခုမှ မသိရ။

(လခပြေစာကို လခနှင့်အတူ ထုတ်ပေးရ၏။)

နောက်ပြီး သူ့အစ်ကိုဝမ်းကွဲတစ်ယောက် လက်ဒဏ်ရာရတာကို MOM ကို သတင်းမပို့ဘဲ ဖုံးဖိထားခဲ့၏။ နစ်နာကြေး တစ်ပြားမှ မရ။

ယခင် On-boarding centre မဝင်ရခင်က အလုပ်သမားများ စင်ကာပူလေဆိပ် ရောက်လာပြီဆိုလျှင် ကတွတ်ပေါက်က ဗျိုင်းစောင့်သလို စောင့်နေ၏။ နောက်ပြီးတော့ ကန်ထရိုက်စာရွက်များပေါ် အတင်းအဓမ္မ လက်မှတ်ထိုးခိုင်း (သို့) လက်ဗွေနှိပ်ခိုင်း၏။ ငနဲသားကလေးများမှာ စာရွက်ထဲ ဘာတွေရေးလို့ ရေးထားမှန်းမသိ၊ ဘာစာရွက်တွေကို လက်မှတ်ထိုးလိုက်လို့ ထိုးလိုက်ရမှန်းမသိ။

နောက်ပြီးတော့မှ ငုတ်စိပဲကျန်အောင် အဖြတ်ခံရလေတော့၏။

ယခု On-boarding centre မှ ထွက်လာပြီဆိုတော့လည်း အလားတူပင် စာရွက်တစ်ထပ်ကြီးကို ဘာတစ်လုံးမှ ဖတ်ခွင့် မပေးဘဲ လက်မှတ်ထိုးခိုင်း၏။

နောက်ပြီးတော့မှ ကန်ထရိုက်စာချုပ်ထဲတွင် ‘မင်းတို့ နေမကောင်းရင် တစ်နှစ်ကို ကုမ္ပဏီက ၄၀၀ ပေးမယ်။ ကျန်တာ ကွကိုယ်ပေးရမယ်’ ရေးထားကြောင်း သိရလေ၏။

နောက်ပြီး IPA ထဲမှာ allowance ပါသည်ကို စာချုပ်ထဲမှာ ထည့်ပြီး ဖော်ပြမထား၊ လခထဲ ထည့်မပေး။

စနေနေ့မှာ နေ့တစ်ဝက်ပဲ သာမန်လုပ်ခနှင့် လုပ်ရမှာကို တစ်နေ့လုံး မနက် ၈ နာရီကနေ ညနေ ၅ နာရီထိ သာမန်လခပဲ ပေးတာ။

စုံပါသည်။ အတော့်ကို စုံပါသည်။

ပြီးခဲ့သည့် ၂၀၂၁ ဒီဇင်ဘာလက OCBC ဘဏ်တွင် account ဖွင့်ထားသူများထံမှ စင်းဒေါ်လာ ၁၃.၇ သန်းဘိုး လိမ်သွား၏။ ဖြစ်ပုံမှာ -

OCBC ဘဏ် account ဖွင့်ထားသူများဆီသို့ OCBC Bank ဟုဆိုကာ ဖုန်းမတ်စိများ ဝင်လာ၏။

‘ဟေ့ကောင်တွေ မင်းတို့အကောင့် တာမနိတ်ဖြစ်တော့မယ်၊ မြန်မြန်လော့အင်ဝင်လိုက်’

လူတွေလည်း ငါ့အကောင့်လေး ပိတ်သွားရင် ငါ့ပိုက်ဆံတွေ ဆုံးရချည့်ဆိုကာ log in ဝင်လိုက်၏။ ဤသို့ log in ဝင်လိုက်သည်နှင့်တပြိုင်နက် ပလုံဟုပင် မြည်သံမကြားလိုက်ရဘဲ အကောင့်ထဲရှိသမျှပိုက်ဆံတွေ အကုန် ပြောင်တောင်တက်ပြီး တက်တက်ပြောင်ပါလေတော့၏။

OCBC ဘဏ်ကလည်း ကောင်းတယ် ခင်ဗျာ။ ၂၀၂၂ မတ်လနောက်ဆုံးထားပြီး အလိမ်ခံရသူတွေကို ပိုက်ဆံအားလုံး ပြန်လျော်ပေးခဲ့၏။ လက်သည် မည်သူမှန်း မသိရလေ။

နောက်ပြီး RIT မုခ်ဦးပေါ် တက်အီးပါသွားသည့် တင်လိမ်ထွန်းအကြောင်း မိတ်ဆွေတို့ ကောင်းကောင်း သိပါသည်။

တင်လိမ်ထွန်း ဘာဖြစ်သွားသနည်း။

အဟိစ် - ဘာမှ မဖစ်ပါ။ တူနယ်တဲ့နယ် လဗျောင် ဟုပင် က,ထွက်သွားပါသေးသည်။

တင်လိမ်ထွန်းကို ဖွဘုတ်ပေါ်၌ အသားကုန် ဆော်ပလော်တီးစဉ် ကာလများက “ဆရာကြီး - ဆရာကြီးဘာမှ အားမငယ်ပါနဲ့။ ဆရာကြီးဟာ သမီးတို့ရဲ့ ဆရာအစစ်ပါ။” ဟု အားပေးနေသည့် ဟာမကလေးများလည်း ရှိနေပေသေးရာ တင်လိမ်ထွန်းလို လူစားများ ဤလောက၌ ရှိနေခြင်းမှာလည်း မဆန်းလှပါချေ။

တင်လိမ်ထွန်းလို လူမျိုးလည်း စင်ကာပူမှာ ရှိပါသေးသည်။

22 Nov 2022 CNA သတင်းတွင် လူတစ်ယောက် NTU လက်မှတ်အတုဖြင့် စင်ကာပူမှ နာမည်ကြီးကုမ္ပဏီတစ်ခု ဖြစ်သည့် Gain City တွင် Finance Director (Wow wow wow) အဖြစ်လုပ်ကာ စင်းဒေါ်လာ ၅ သောင်းကျော် ရယူ သွားကြောင်း ဖတ်လိုက်ရ၏။ လက်မှတ်အတုတောင်မှ တစ်ခုတည်းမဟုတ်။ NTU, NUS, Andrews Uni ဘွဲ့လက်မှတ် ၃ စောင် ဖြစ်၏။ ‘သားက ကျန်းမာရေးမကောင်းလို့ပါနော် . . ဘာဖစ်ပါတယ် . . ညာဖစ်ပါတယ်’ နှင့် ထောင် ၁၅ လ ကျသွားလေ၏။ အင်း - ၁၅ လ ဆိုတော့ ၁ နှစ်နဲ့ ၃ လပေါ့နော်။ မဆိုးပါ။ လုပ်စားပျော်ပါသည်။

https://www.channelnewsasia.com/singapore/yeoh-keng-swee-fake-university-degrees-top-dollar-jobs-busted-construction-firm-checks-ntu-3098231

အသင်မိတ်ဆွေတို့ -

ကျွန်ုပ်ကို အထင်မကြီးပါလင့်။

ကျွန်ုပ်ကား အလွန် ဒူလှသူဖြစ်၏။

အခြားသူများ အလိမ်ခံရခြင်းမှာ အသိပညာမရှိ၍သော်လည်းကောင်း၊ အ,လွန်း၍သော်လည်းကောင်း အလိမ်ခံရခြင်း ဖြစ်ပြီး -

ကျွန်ုပ်အလိမ်ခံရခြင်းမှာမူ ဒူလွန်း၍ အလိမ်ခံရခြင်း ဖြစ်၏။

တစ်နည်းအားဖြင့်လည်း ကျွန်ုပ်မှာ အလိမ်ခံရခြင်းကို ပျော်မွေ့သူတစ်ဦး ဖြစ်နေခြင်းကြောင့်လည်း ဖြစ်နိုင်ပါ၏။

ကျွန်ုပ်ငယ်စဉ်က ‘လူရိုး သင်္ချိုင်းမှာသာ ရှိသည်’ ဟူသည့် ပုံပြင်လေးတစ်ပုဒ် ဖတ်ခဲ့ဖူးပါ၏။

ထိုစဉ်က ဘာကိုဆိုလိုမှန်း မသိခဲ့။

ယခု အသက် (၆၀) ကျော်၊ သိန်း ၁၀၀၀ လောက် အလိမ်ခံရပြီးသည့်အခါကျမှ လူရိုးဟူသည် သင်္ချိုင်းမှလွဲ၍ အခြားနေရာများ၌ ရှာလို့မတွေ့နိုင် ဆိုသည်ကို မျက်မြင်ဒိဋ္ဌ သိရပါတော့သတည်း။

ကျေးဇူးတင်ပါသည်။

အေးငြိမ်း

၂၀ မတ်လ၊ ၂၀၂၃

Ref:

https://www.straitstimes.com/singapore/courts-crime/jail-for-man-who-used-forged-qualifications-to-land-jobs-for-more-than-10-years

https://www.channelnewsasia.com/singapore/fake-university-degree-counterfeit-qualifications-companies-3342801

https://www.channelnewsasia.com/singapore/court-woman-forges-documents-o-level-certificate-job-application-pre-school-principal-3233041

Sunday, March 19, 2023

စင်ကာပူတွင် အလုပ်လုပ်နေသည့် ဝပ်ပါမစ်သမားတို့ သိထားသင့်သည့် အချက်များ

အပိုင်း (၁)

https://www.youtube.com/watch?fbclid=IwAR3gBKGXt0anjT7JzcwFHvefxnNoKiramVW3DXAnXT4bP9JOzHpO6QE1aJc&v=yG0aACWQZMM&feature=youtu.be

အပိုင်း (၂)

https://www.youtube.com/watch?fbclid=IwAR2Yb9XJ9u-u-5hUXWgb_VbOxIfIWXaLZ4Lm-9yTgSl8SEAM0U57r3MBAng&v=2Q8nGaMOjvA&feature=youtu.be

ကျွန်ုပ် ငှက်ပျောသီးစားခြင်း အကြောင်း

ကျွန်ုပ်သည် သစ်တော့သီး၊ လိမ္မော်သီး၊ ပန်းသီး၊ စပျစ်သီး၊ မာလကာသီး၊ သရက်သီးစသည့် သစ်သီးများကို စားလေ့ရှိရာ ကျွန်ုပ်ကြိုက်နှစ်သက်သည့် အသီးတစ်မျိုးမှာ ငှက်ပျောသီးဖြစ်၏။

ငှက်ပျောသီးသည် စားရလွယ်၏။ အရသာချိုမြိန်၏။ အာဟာရတန်ဘိုးလည်း မြင့်၏။

သို့သော် ဈေးကွက်ဝင်အောင် စီးပွားဖြစ် စိုက်ထားသည့် ငှက်ပျောသီးနှင့် ကျွန်ုပ်တို့တောမှ စီးပွားဖြစ်မဟုတ်ဘဲ ဥယျာဉ်၊ အိမ်များထဲ၌ စိုက်ထားသည့် ငှက်ပျောသီးမှာမူ ကွာချင်တိုင်း ကွာလေသည်။

ယခု ကျွန်ုပ်မှာ တစ်ပြည်ရပ်ခြား တိုင်းတစ်ပါးတွင် နေနေရသူဖြစ်သဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့ရွာထွက် ငှက်ပျောသီးများကို စားဘို့ရာ အခွင့်မသာတော့ဘဲ ဈေးကွက်တွင် တင်ပို့ရောင်းချရန် စီးပွားဖြစ် ထုတ်လုပ်ထားသည့် ငှက်ပျောသီးများကိုသာ လိမ်ပိမ်လျက် စားရလေတော့၏။ အတွေ့ရများသည်မှာ မလေးရှားမှ တင်သွင်းလာသော ငှက်ပျောသီးများ ဖြစ်၏။

ကျွန်ုပ်တို့တောမှ သဘာဝအလျောက် စိုက်ပျိုးထားသည့် ငှက်ပျောသီးများမှာ မှည့်ပြီး ရက်အတန်ကြာသည့်တိုင် အထဲမှ အသားမှာ ပျော့ပြဲ၊ ပျက်စီးသွားခြင်းမရှိ။ အမှည့်လွန်သည်မရှိ။ အခွံများ မည်းသွားသည့်တိုင် အသားမှာ မာနေသေးလျက် အရသာပျက်မသွားဘဲ စားလို့ကောင်းနေသေးသည်သာ ဖြစ်၏။ အခွံမှာလည်း မာသည်။ အခွံများမှာ မည်းသွားသည့်တိုင် ပျော့ပြဲပျက်စီးသွားခြင်းမရှိ။ သည်အတိုင်း ခွာစားလို့ ရလေသည်။

ကျွန်ုပ်မှတ်မိသလောက် ပြောရလျှင် ကျွန်ုပ်တို့ဘက်မှထွက်သည့် ငှက်ပျောသီးမျိုးများမှာ ရေသီလံ၊ ဖီးကြမ်း၊ ရခိုင်၊ ဆင်စွယ်၊ သီးမွှေး၊ ရွှေငှက်ပျော၊ နံ့သာပု၊ ငှက်ပျောချဉ်တို့ ဖြစ်၏။ သို့တိုင် အများဆုံးစိုက်ကြသည်မှာ ရေသီလံ နှင့် ဖီးကြမ်းနှစ်မျိုးသာဖြစ်၏။ ကျွန်ုပ်ကတော့ ထိုနှစ်မျိုးလုံးကို ကြိုက်၏။ သူ့အရသာနှင့်သူ စားလို့ ကောင်းပါသည်။ ဆင်စွယ် ငှက်ပျောသီးကြီးများမှာ အလွန်ကြီးမားပြီး ငှက်ပျောပင်မှာ လေးပေမပြည့်သော ခွေးအောင်လှိုင်၏ အရပ်လောက်သာ ရှိသဖြင့် ငှက်ပျောခိုင်ကြီးမှာ မြေကြီးသို့ ထောက်လျက်ရှိလေ၏။ ရွှေငှက်ပျောသီး၏ အရသာကိုမူ ကျွန်ုပ်မကြိုက်ပါ။

(ငှက်ပျောသီးနှင့် ဆက်စပ်၍ ကျွန်ုပ်တို့ရွာဘက်မှ အယူသီးပုံတစ်ခုမှာ နေမကောင်းသူကို ငှက်ပျောသီး မကျွေးရ၊ အဖျားတက်တတ်သည် ဟူ၏။ နောက်မှ ရှေးလူကြီးများ၏ မဟုတ်က၊ မဟတ်က အယူသီးပုံများကို သပ်သပ် စာတစ်ပုဒ် ရေးထုတ်ပါဦးမည်။)

သို့သော် စီးပွားဖြစ် စိုက်ပျိုးထုတ်လုပ်ထားသည့် ငှက်ပျောသီးများမှာမူ အခွံဝါပြီဆိုသည်နှင့် ချက်ချင်း စားရ၏။ အနည်းငယ်မှ အထားမခံ။ အခွံဝါလာပြီး နောက်တစ်နေ့ဆိုလျှင် အခွံဝါဝါပေါ်၌ အမဲပြောက်များ စတင်ပေါ်လာတော့၏။ အသင်သည် အမဲပြောက်များ ပေါ်လာသည့်တိုင် ထို ငှက်ပျောသီးကို မစားသေးဘဲ နောက်တစ်နေ့သို့ ဆက် ရွှေ့ထားမည် ဆိုအံ့။ အထဲမှ အသားများမှာ အညိုရောင်သမ်းပြီး ပြဲသွားကာ စားမကောင်းတော့ကြောင်း တွေ့ရပါလိမ့်မည်။ အသားသာ မက အခွံမှာလည်း ခွာလိုက်သည်နှင့် အလယ်မှ ပြတ်ထွက်ကုန်တော့၏။ ထို့ကြောင့် ထိုငှက်ပျောသီးများဝယ်လျင် အနည်းငယ် စိမ်းနေသေးသော အသီးများကို ရွေးဝယ်ရ၏။ များများလည်း ဝယ်လို့မဖြစ်။ တစ်ခါစားစီ ဝယ်တာ အကောင်းဆုံးဖြစ်၏။

ပြောရလျှင် စားရသည့်အရသာချင်းလည်း မတူပါ။

စီးပွားဖြစ် ငှက်ပျောများမှာ အရသာဖုန်ဖွားဖွားနှင့် စားလို့သိပ်ကောင်းလှတယ် မဟုတ်ပါ။

ကျွန်ုပ်တို့ တောငှက်ပျောမှာမူ အသားကျစ်ပြီး စားလို့ လေးလေးပင်ပင် ချိုလေသည်။

ကျွန်ုပ်တို့ရွာတွင် ငှက်ပျောသီးရင့်မှည့်ပါက အဖီး အစိမ်းလိုက်ကို ခုတ်၏။ ထို့နောက် စဉ့်အိုးထဲထည့်။ ငှက်ပျောဖက်၊ ကောက်ရိုးများ အပေါ်ကအုပ်ကာ မီးရှို့ပြီး အပူပေး၍ မှည့်စေ၏။ စီးပွားဖြစ်ထုတ်သည့် ငှက်ပျောသီးများမှာ အဘယ်မှာလျင် စဉ့်အိုးထဲထည့် မီးဖုတ်နိုင်ပါမည်နည်း။ အလိုအလျောက် မှည့်ရတာ ဖြစ်၏။

တခါတရံတွင် မဟေသီက ငှက်ပျောသီး သေးသေးကလေးများ ဝယ်လာ၏။ ထိုငှက်ပျောသီး သေးသေးကလေးများမှာ မှည့်သွားလျှင် အခွံနှင့်အသားကပ်သွားပြီး ခွာရအလွန်ခက်၏။ အခွံကိုခွာလိုက်လျှင် အသားတွင်ကပ်နေသည့် အခွံ အတွင်းပိုင်း ပါမလာဘဲ အပြင်ဘက်အခွံပါးပါးကလေးသာ ပါလာ၏။ ထိုအခါ စားလိုက်သည့်အခါ ထိုကပ်ကျန်ခဲ့သည့် အခွံကိုပါ စားရလေ၏။ ဤသည်ကို ကျွန်ုပ် အလွန်မုန်းလေသည်။ ထိုငှက်ပျောသီးကလေးများမှာ စားသည့်အခါမှာသာ တစ်လုံးကို နှစ်ကိုက်လောက်နှင့် ကုန်သွားသော်လည်း တစ်လုံးစားဘို့ အခွံနွှာရတာ အတော်အချိန်ကုန်သလို လက်လည်း ညစ်ပတ်၏။ ထိုငှက်ပျောသီးစားသည့်အခါ ထွက်လုဆဲဆဲ ဒေါသကို အတင်းအောင့်အည်း ကျိတ်မှိတ် မြိုသိပ်ခါ ထားရသည့် ဒုက္ခမှာလည်း မသေးလှပါချေ။

တောငှက်ပျောသီးနှင့် စီးပွားဖြစ်ငှက်ပျောသီး ကွာခြားပုံမှာ ဗမာကြက်နှင့် စီပီကြက် ကွာသကဲ့သို့ ကွာ၏။ စီပီကြက်မှာ မြန်မြန်ကြီး၊ မြန်မြန်အသားပေါ်၊ မြန်မြန်စား ဖြစ်သဖြင့် ပွယောင်းယောင်းနှင့် စားလို့ မကောင်း။ ဗမာကြက်ကတော့ ဘူးသီးကလေးနှင့်ရောကာ ကာလသားချက်ကလေးများ ချက်စားလိုက်ရလျှင်ဖြင့် ကတောက်စ်။

ထို့အတူပင် စီးပွားဖြစ်ငှက်ပျောမှာလည်း မြန်မြန်စိုက်၊ မြန်မြန်ကြီး၊ မြန်မြန်ခုတ်၊ မြန်မြန်ဈေးပို့ကာ မြန်မြန်စားရသဖြင့် ငှက်ပျောသီးများမှာ သဘာဝအတိုင်းကြီးလာရတာ မဟုတ်ဘဲ အတင်းရော အဓမ္မပါ ကြီးခိုင်းထားတာဖြစ်လေရကား အသားက ပွယောင်းယောင်း၊ ဖုန်ဖွားဖွားဖြစ်နေရတာ မဆန်းပါလေ။

ဤသည်ကား ကျွန်ုပ် နေ့တိုင်းလိုလိုစားနေသည့် ငှက်ပျောသီးအကြောင်း ဖြစ်သတည်း။

များမကြာမီ နေ့တိုင်းမဟုတ်တောင် တစ်ပတ်လျှင် ၃ - ၄ ရက်လောက် စားဖြစ်သည့် အုန်းသီးအကြောင်း ဆက်ပါဦးမည်။