ေသျခင္းအႏုပညာ

(၁)

မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ကို၀ဏၰေစာသိန္း ကြယ္လြန္သည့္သတင္းၾကားရေတာ့ အေတာ္စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ သူႏွင့္ မရင္းႏွီးပါ။ သိရံုေလာက္သာ ရိွပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ဘာေတြလုပ္ေနသည္ဆိုတာေတာ့ သိပ္ မ်က္ေျခမျပတ္လွပါ။ ျမန္မာျပည္အတြက္ ကုိယ္က်ိဳးမဖက္ေဆာင္ရြက္ေနၾကသူမ်ားတြင္ တစ္ေယာက္အပါအ၀င္ျဖစ္၍ ကြ်န္ေတာ္သူ႔ကို ေလးစားပါ သည္။

ေသမင္းက အေကာင္းႀကိဳက္တတ္ေတာ့

အလြမ္းကို အစြမ္းကုန္ ရြက္လႊင့္ထားရတယ္ . . .

ဆုိေသာ ဆရာ . . . . ၏ ကဗ်ာတစ္ပိုင္းတစ္စကို ရြတ္မိပါသည္။

(ကဗ်ာဆရာနာမည္ကို ေမ့ေနျခင္းအတြက္ ခြင့္လႊတ္ပါခင္ဗ်ား)

ကြ်န္ေတာ္တို႔၏ မ်က္စိေရွ႔တြင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔၏ ေဆြမ်ိဳးသားျခင္း၊ သူငယ္ခ်င္း၊ အေပါင္းအသင္း မိတ္ေဆြသဂၤဟ၊ ကုိယ္ေလးစားသူ၊ ကိုယ္ကခ်စ္သူ၊ ကိုယ့္ကိုခ်စ္သူ၊ ကိုယ္ကမုန္းသူ၊ ကိုယ့္ကိုမုန္းသူမ်ား တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေသဆံုးသြားၾကသည္ကို ေတြ႔ေနၾကရပါသည္။

တစ္ခါေသာ္ ကိသာေဂါတမီ၏ အင္မတန္ခ်စ္လွစြာေသာ သားကေလး ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ ေသဆံုးသြားသည္။ သားေသတယ္ဆိုေတာ့ ရူးမတတ္ေပါ့ခင္ဗ်ာ။

သည္ေတာ့ သားေသကုိ ရင္မွာပိုက္ၿပီး သူ႔သားကို အသက္ျပန္ရွင္လာေအာင္ ကုေပးဘို႔ ျမတ္စြာဘုရားကို သြားအပူကပ္၏။

ျမတ္စြာဘုရားက ေကာင္းၿပီေလ ကုတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေဆးေဖာ္ဘို႔လို႔ လူမေသဖူးတဲ့အိမ္က မုန္ညင္းေစ့ရွာယူခဲ့ကဲြ႔ ဟု ေျပာလုိက္သည္။

ကိသာေဂါတမီလည္း သားေဇာႏွင့္ တစ္အိမ္တက္ဆင္း မုန္ညင္းေစ့လုိက္ရွာသည္။

သူေမးလိုက္တိုင္း အေဖေသသည့္အိမ္ႏွင့္၊ အေမေသသည့္အိမ္ႏွင့္၊ သားသမီးေသသည့္အိမ္ႏွင့္။ လူမေသေသာအိမ္ကို ရွာလို႔မေတြ႔ခဲ့။ သည္ေတာ့မွ သူ သေဘာေပါက္သြားသည္။

ေၾသာ္ - ေသျခင္းတရားဆုိတာ ငါတစ္ေယာက္တည္းအတြက္မွ မဟုတ္ဘဲကုိး။

(၂)

ဘ၀ေနနည္းအႏုပညာအေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရးခဲ့ဖူးပါၿပီ။

ယခု ေသျခင္းအႏုပညာအေၾကာင္း ေရးပါမည္။

လူသည္ ေသဘို႔ေမြးလာတာျဖစ္၏။ မေမြးလွ်င္ ေသစရာမလို။ သည့္အတြက္ ျမတ္စြာဘုရားက တစ္ဖန္ျပန္၍ ပဋိသေႏၶ မေနရေတာ့မည့္နည္းကို လိုက္ရွာတာျဖစ္သည္။ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ကိုရေတာ့ ဥဒါန္းက်ဴး၏။

“ဟယ္၊ တဏွာေယာက္်ား လက္သမား။ ငါဟာ နင္ခႏၶာအိမ္ေဆာက္ေနတာကို တစ္သံသရာလံုးခံေနခဲ့ရတယ္။ အခုငါတရားရၿပီဟဲ့။ နင္ေနာက္ထပ္ ခႏၶာအသစ္မေဆာက္ႏုိင္ေတာ့ဘူးဟဲ့။ ခႏၶာအသစ္မျဖစ္ေတာ့တဲ့အတြက္ ေသစရာလည္း မလိုေတာ့ဘူးဟဲ့”

-       ဟု ႀကံဳး၀ါးေလသည္။

ဤတြင္ ျမတ္စြာဘုရားေျပာသည့္ ခႏၶာအိမ္သစ္ဆိုသည္မွာ ပဋိသေႏၶေနျခင္း၊ အဖန္တလဲလဲ ေမြးဖြားျခင္းျဖစ္သည္။

ယခု သူ တရားရၿပီျဖစ္၍ ေနာက္ထပ္ ပဋိသေႏၶေနစရာ၊ ေမြးဖြားစရာမလိုေတာ့။ မေမြးေတာ့သည့္အတြက္လည္း ေသစရာ အေၾကာင္းမရိွေတာ့ဟု ဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။

အက်ဥ္းခ်ဳပ္ရလွ်င္ ဤဒြႏၷယာႀကီးတြင္ ပုပုရြရြ ျမင္သမွ်ေသာ သက္ရိွသတၱ၀ါအားလံုး ေသရမွာခ်ည္း ျဖစ္၏။ သက္ရိွသာမက ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ေနထိုင္ရာ ကမၻာႀကီးႏွင့္ ေနစၾကာ၀ဠာအပါအ၀င္ အရာမွန္သမွ် ပ်က္စီးျပဳန္းတီးၾကရမည္သာ ျဖစ္ေလသည္။

သို႔ဆိုလွ်င္ ခင္ဗ်ားလည္း ေသမည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္းေသမည္။ ဘယ္သူမဆို တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ အကုန္ ေသၾကရမည့္သူခ်ည္း ျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ မည္သူမဆို အကုန္ေသၾကရသည္ဆိုေပမင့္ ေသပံုေသနည္းကားမတူပါေခ်။ ဘယ္ပံုမတူသနည္း။

(၃)

အခ်ိဳ႔သူမ်ားမွာ ေသဆံုးသြားသည့္တိုင္ လူအမ်ားက ႏွေျမာတသ၊ လြမ္းဆြတ္ က်န္ရစ္ခဲ့ၾကရသည္။ လူသာေသသြားသည္ သူ႔အေၾကာင္းကို လူမ်ား တဖြဖြ ေျပာေနၾကရဆဲ။ သူ႔အေၾကာင္းစကားေရာက္သြားလွ်င္ ၀မ္းနည္းၾကရဆဲ။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာသည့္တိုင္ သူ႔ကိုတမ္းတေနရဆဲ ျဖစ္ေလသည္။ ကြ်န္ေတာ္ဥပမာျပစရာမလိုပါ။ ထိုသူသည္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ရင္ထဲ အသည္းထဲ၌ အစဥ္ထာ၀ရကိန္းေအာင္းေနသူျဖစ္သည္။

အခ်ိဳ႔မွာမူ သူေသသည့္အတြက္ မည္သူကမွ ၀မ္းမနည္း။ သူေသသြားသည့္အတြက္ပင္ သူႏွင့္ဆက္စပ္ ပတ္သက္ေနသူတို႔ စိတ္ခ်မ္းသာၾကရသည္။ ဒုကၡအေပါင္းမွ လြတ္ကင္းၾကရသည္။ သူေသသည့္အတြက္ တမ္းတဘို႔ မေျပာပါႏွင့္။ သူ႔နာမည္ ၾကားရလွ်င္ပင္ ေရာက္ရာအရပ္မွ ဖေနာင့္ႏွင့္ ထေပါက္ခ်င္ၾကသည္။ ထုိကဲ့သို႔ေသာ လူစားမ်ိဳးကိုလည္း ကြ်န္ေတာ္ ဥပမာ ျပစရာမလိုပါ။ အခုေတာင္ ဦးစြန္းဖုတ္ဆဲြ ျပလို႔ရေသးသည္။

အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။

အေျဖကေတာ့ ရွင္းပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ေျပာစရာေတာင္မလိုပါ။ မိတ္ေဆြတို႔သိပါသည္။

အၾကင္သူသည္ ေလာကႀကီးကို ေကာင္းက်ိဳးျပဳ၏။ တစ္ကိုယ္ေကာင္းမဆန္။ အမ်ားကို ငဲ့ညွာသည္။ မိမိအက်ိဳးႏွင့္ အမ်ား အက်ိဳးယွဥ္လာပါက အမ်ားေကာင္းက်ိဳးကုိသာ ေရွ႔ရႈသည္။ အမ်ားေကာင္းဘို႔ဆို မိမိအက်ိဳးစီးပြားထိခုိက္ပါေစ၊ မငဲ့မကြက္ ေဆာင္ရြက္သည္။ မေကာင္းတာ၊ မဟုတ္မမွန္တာဆို၍ ျမဴမႈန္မွ်ေလာက္ေတာင္ မလုပ္။ ရိုးရိုးသားသားေနသည္။ စကားကို ပလီပလာမေျပာ။ မိတ္ေဆြအခ်င္းခ်င္း ေနာက္ေက်ာကို ဓားႏွင့္မထိုး။

ဤက့ဲသို႔ေသာ သူမ်ိဳးကား ေသရမွာကုိ ေၾကာက္သူမဟုတ္။ သူ႔ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး မဟုတ္တာဆုိ၍ ဘာမွ မလုပ္ခဲ့ ေသာေၾကာင့္ ေသသည့္အခါ သြားခ်င္းသြားလွ်င္ အထက္သို႔သာ သြားစရာရိွသည္။ မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ ေအာက္ကို ဆင္းစရာမရိွ။ ေကာင္းသည့္ေနရာေရာက္မယ္မွန္းသိေနသူသည္ အဘယ့္အတြက္ ေသျခင္းတရားကို ေၾကာက္ေနစရာ လုိပါမည္နည္း။

သူသည္ လိပ္ျပာသန္႔သည့္အတြက္ ငါေသသြားရင္ ငါ့အေၾကာင္းေတြမ်ား ဘယ္လိုမေကာင္းေျပာၾကမွာလိမ့္ဟု စုိးစဥ္းမွ် ေတြးပူေနစရာမလို။ တရားသျဖင့္ရွာေဖြထားသည့္ စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ားအတြက္ အနည္းငယ္မွ ေႏွာင့္ေႏွးေနစရာမရိွ။ သူ႔အတြက္ ေသျခင္းတရားသည္ သာမန္ လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္ မည္ကာမတၱအလုပ္တစ္ခု အေနႏွင့္သာ ရိွခ်ိမ့္မည္။

ေနာက္တစ္ေယာက္ကား သူႏွင့္ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္၏။

ကိုယ့္အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ဆိုလွ်င္ မည္သူ႔ကိုမွ ခ်မ္းသာမေပး။ အေဖေသာ၊ သားေသာ၊ အေဆြအမ်ိဳးေသာ၊ မိတ္ေဆြေသာ။ ဘာကိုမွ မေရွာင္။ ရလွ်င္ ဘနဖူးသုိက္တူးမည့္သူမ်ား ျဖစ္သည္။

မီးဟူသည္ ေလာင္စာမ်ားမ်ားထည့္ေလ ေလာင္ေလ ဆိုသည့္သေဘာရိွရကား ၎တို႔၌ ေလာင္စာတည္းဟူေသာ စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ား တိုးပြားလာေလေလ ေလာဘတည္းဟူေသာ မီးႀကီး တဟုန္းဟုန္း ေတာက္ေလာင္ေလျဖစ္၏။

သူတုိ႔၌ စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ား မည္မွ်ေပါမ်ားေနသည္ျဖစ္ပါေစ။ ေနာက္ထပ္ရသမွ် အကုန္လိုခ်င္ေနေသးသည္သာ ျဖစ္၏။

သူတို႔တြင္ တရားတယ္မတရားတယ္ဆိုတာမရိွ။ ကိုယ္ရဘို႔ဆိုလွ်င္ အကုန္တရားတာခ်ည္းျဖစ္သည္။ သူမ်ား မ်က္ရည္ေပါက္ႀကီးငယ္က်တာ သူတို႔အတြက္ အေရးမႀကီး။ သူမ်ားဘ၀ေတြပ်က္စီးသြားတာ သူတို႔အေၾကာင္းမဟုတ္။ ဒါ သူတို႔ အတိတ္ဘ၀က မေကာင္းတာေတြလုပ္ခဲ့လို႔ ဒီဘ၀မွာလာခံၾကရတာျဖစ္သည္။ နည္းနည္းမွ သနားစရာအေၾကာင္းမရိွ။ ငါတို႔ေကာင္းစားဘို႔သာ အေရးႀကီးသည္။

ထိုသူမ်ားကား ေသရမွာ အလြန္ေၾကာက္ေလသည္။ ေသခါနီးပလားဆိုမွျဖင့္ နိမိတ္ပံုေတြ ထင္လာသည္။ မီးေတြ ပတ္လည္၀ိုင္းလာသည္။ ငါရွာထားတာေတြ ဘယ္သူေတြမ်ား ယူကုန္ေတာ့မလားဟဲ့ ဟု ေသာကစိတ္ေတြႏွင့္ ဗေလာင္ဆူ ေနသည္။ ဟိုေကာင့္ဆီမွာ ဘယ္ေလာက္ရစရာရိွေသးတာ၊ ခုထိမရေသးဘူးဟု ေဒါမနႆေတြ ပြားေနသည္။

သူလုပ္ခဲ့သမွ် သူသာအကုန္အစင္သိသည္မို႔ ေသလွ်င္ ဘယ္ေရာက္မည္ဆိုတာ သိေနေပလိမ့္မည္။ ထိုအခါ အဘယ္ကဲ့သို႔ သတိၱေကာင္းႏိုင္ပါေတာ့မည္နည္း။ သူ သတိၱေကာင္းခဲ့တာ၊ မိုးေကာင္းခဲ့တာ။ ေရႊထီးေဆာင္းခဲ့တာေတြကို ဟိုဘက္ယူသြားလို႔ ရတာမဟုတ္။ သည့္အတြက္ သူ ေသရမွာ အလြန္ေၾကာက္ေနျခင္း ျဖစ္ေလသည္။

ဆိုကေရးတီးကို ေသဒဏ္ခ်ေတာ့ သူက ေျပာသည္။

“အက္သင္းၿမိဳ႔သာတို႔၊ ကြ်ႏ္ုပ္သြားခ်ိန္တန္ပါၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ အသင္တို႔ႏွင့္ အကြ်ႏ္ုပ္လမ္းခဲြၾကရမည္။

ကြ်ႏု္ပ္၏လမ္းသည္ ေသလမ္းျဖစ္သည္။ အသင္တို႔၏လမ္းသည္ ေနလမ္း ျဖစ္သည္။

မည္သည့္လမ္းက သာသနည္း။

အသင္တို႔လည္းမသိ၊ ကြ်ႏ္ုပ္လည္းမသိ။ မည္သူမွ် မသိ။

အဂၢဘံုသာ သိေတာ့သည္။”

(၄)

မိတ္ေဆြတို႔ေရာ -

ေသၿပီးသည့္ေနာက္ အထက္တက္ခ်င္ပါသေလာ၊ ေအာက္ဆင္းခ်င္ပါသေလာ။

အထက္တက္ဘို႔၊ ေအာက္ဆင္းဘို႔ဆုိတာ ဘယ္သူမွလုပ္ေပးလို႔ ရစေကာင္းေသာ အရာမဟုတ္။

အားလံုးကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ လုပ္ၾကရတာျဖစ္သည္။

ေသခါနီး စိတ္ေအးခ်မ္းသာေသခ်င္သေလာ။ စိုးရိမ္ထိတ္လန္႔ၿပီး ေသခ်င္ပါသေလာ။

ဤအရာလည္း မည္သူမွလုပ္ေပးလို႔မရပါ။ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ လုပ္ယူၾကရမွာ ျဖစ္ပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ မိတ္ေဆြ - ဘယ္လိုေသခ်င္ပါသနည္း။

ဘယ္လုိေသဘို႔ ဆံုးျဖတ္ထားပါသနည္း။

ဘယ္ေန႔ေသမယ္ဆိုတာ မည္သူမွ မသိႏိုင္ပါ။

ထို႔အတြက္ ယခုကပင္ ေသဘို႔ကို ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားၾကပါ ဆိုသည့္အေၾကာင္း -

(ဟင္ - သူ႔ဟာကလည္း ေသဘို႔ျပင္ပါဆိုေတာ့ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း၊ သံသရာအတြက္ကေလး ဘာေလး၊ တရားထိုင္ဘို႔ေလး၊ ရိပ္သာ၀င္ဘို႔ေလးမ်ား ေျပာမလားလို႔။

သည္းခံပါခင္ဗ်ာ။ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းတရားေခြေတြ အမ်ားႀကီးရိွပါတယ္။ Free Download လုပ္လို႔လည္းရပါတယ္။ အဲဒီသြားကူးၾကပါ။)

ဖတ္ရႈအားေပးသည့္အတြက္ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ေအးၿငိမ္း

၇ ဇူလိုင္၊ ၂၀၁၇