အေ၀းသင္တကၠသုိလ္ ဒုတိယႏွစ္ ျမန္မာစာျပဌာန္းစာအုပ္မွ အမွားမ်ား

(၁) နိဒါန္း

မႏွစ္က ကြ်န္ေတာ္ အေ၀းသင္တကၠသုိလ္ ပထမႏွစ္ျပဌာန္းစာအုပ္မွ အမွားမ်ားအေၾကာင္း ေရးခဲ့ပါသည္။ The Voice ေန႔စဥ္ သတင္းစာတြင္လည္း ထည့္ခဲ့၏။ ထိုေဆာင္းပါးကိုဖတ္ၿပီး ျမန္မာစာပါေမာကၡ ဆရာမႀကီးက ကြ်န္ေတာ့္ကို ေတြ႔ခ်င္သည္ ဆို၏။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ေတြ႔ခ်င္ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ သည္စာအုပ္မ်ားကို ပံုႏိွပ္ထုတ္ေ၀ေရးႏွင့္ပတ္သက္သည့္ တာ၀န္ရိွ ပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ေတြ႔လိုပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ သည္မွ်မွားေနရေၾကာင္း ျပႆနာအရင္းအျမစ္ကိုရွာၿပီး မည္ကဲ့သို႔ လုပ္ရမည္ဆိုသည့္အေျဖကို ရွာရန္ ျဖစ္ပါသည္။

ဒါကလည္း သူတို႔က ကြ်န္ေတာ့္ေဆြးေႏြးခ်က္ကို အျပဳသေဘာႏွင့္ လက္ခံမွျဖစ္မည္။ “မင္းက ဘယ္ေလာက္တတ္လို႔လဲ။ ဒါေတြ ငါတို႔လုပ္လာတာ အံတိုေနၿပီ” ဆုိလွ်င္ေတာ့ မလြယ္လွပါ။

ခြက်သည္မွာ ကြ်န္ေတာ့္ခြင့္ရက္က အကန္႔အသတ္ေတြမ်ားလြန္းသည့္ျပင္ သင္တန္းေတြ၊ ေဟာေျပာပဲြေတြအတြက္ ခြင့္ကို ဖဲ့ဖဲ့ ယူသံုးေနရေသးရာ ခြင့္ရက္မွာ ကိုယ့္မိသားစုႏွင့္ ေအးေအးေဆးေဆး ေနဘို႔အတြက္ေတာင္မက်န္။ သို႔ေသာ္ ဒီအတိုင္း ေနလို႔ ေတာ့မျဖစ္။ တစ္ခုခုေတာ့ လုပ္ကိုလုပ္ရမည္။ ၂၀၁၈ ခုႏွစ္အတြက္ တရုတ္ႏွစ္ကူးရက္သည္ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၆၊ ၁၇ တြင္ က်၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၅ ရက္ေန႔ည ျပန္လာၿပီး ၁၆ ရက္ေန႔ ေတြ႔လို႔ရသည္။ သူတို႔အားလွ်င္ ထိုေန႔၌ေတြ႔ရန္ စီစဥ္ပါမည္။

မႏွစ္က ပထမႏွစ္ဆိုေတာ့ ပထမႏွစ္ျပဌာန္းစာအုပ္က အမွားမ်ားကို ေတြ႔သည္။ ယခု ဒုတိယႏွစ္ဆိုေတာ့ ဒုတိယႏွစ္ ျပဌာန္းစာအုပ္က အမွားမ်ားကို ေတြ႔ျပန္ပါၿပီ။ သည္အမွားမ်ားကိုလည္း ေဆာင္းပါးေရးကာ ဂ်ာနယ္သို႔ ပို႔ပါမည္။

(၂) (ျမန္မာစာဌာန ဆရာဆရာမမ်ားထံမွ) အဆဲေတာင္းသည့္စာ

ျပဌာန္းစာအုပ္မွ အမွားမ်ားကို ဆန္းစစ္ၾကည့္ရာ အမွားႏွစ္မ်ိဳးေတြ႔ရ၏။

ပထမအမွားတစ္ခုမွာ ျပဌာန္းစာမ်ားကို ေရးသားသည့္ ဆရာမ်ား၏ အေရးအသား ျဖစ္၏။ ဤအေရးအသားမ်ားကို မည္သူမွမစစ္ေတာ့ၿပီေလာ။ မည္သူက ခြင့္ျပဳရပါသနည္း။ သိလ်က္သားႏွင့္ေလာ၊ မသိ၍ေလာ။
(အင္း၊ ၆၆ဃ နံ႔ နည္းနည္းနံလာတယ္။)

ဒုတိယတစ္ခုမွာ ပံုႏိွပ္တိုက္သို႔ စာအုပ္ရုိက္ရန္ အပ္ရာတြင္ ပံုႏွိပ္တိုက္က ရိုက္ထားသည့္စာမ်ားကို ျပန္မစစ္ဘဲ သည္အတိုင္း ရိုက္ခြင့္ေပးလိုက္သျဖင့္ စာရိုက္ရာ၌ပါသြားေသာ အမွားမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ဤအမွားအတြက္ ပံုႏိွပ္တိုက္ကို အျပစ္မတင္ပါႏွင့္။ သူတို႔ရိုက္ထားသည့္စာမ်ား မွန္မမွန္စစ္ရန္မွာ စာအုပ္အပ္သူ၏ တာ၀န္ျဖစ္သည္။ ကိုယ္က စာတစ္လံုးခ်င္းကိုဖတ္ၿပီး ဒါေတြမွားေနတယ္ ျပင္ေပးပါဟု ေျပာရမည္။ စစ္တာေတာင္ တစ္ေခါက္တည္း စစ္လို႔မရ။ ကိုယ္ျပင္ခိုင္းထားသည့္စာမ်ားကို သူတို႔ျပင္ထားသလား။ ျပင္ထားတာေတြဟာ ကိုယ္ေျပာတဲ့အတိုင္း ဟုတ္ရဲ့လားဟု အထပ္ထပ္ စစ္ရပါမည္။

(ကြ်န္ေတာ္ေရးသည့္စာအုပ္မ်ားအတြက္ ကြ်န္ေတာ္ အဘယ္မွ စစ္စစ္ေပါက္ေပါက္ ဖတ္ၿပီး အဘယ္မွ် ျပင္ဆင္ခုိင္းသည္ကို သိလိုလွ်င္ Myanmar Heritage မွ ကြ်န္ေတာ့္စာအုပ္ကိုင္ရသည့္ ၀န္ထမ္းမ်ားကို ေမးၾကည့္ပါ။ ျမန္မာျပကၡဒိန္ စာအုပ္တံုးက ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ႀကိဳက္ရသည္ထိ သူတို႔ကို ထပ္ခါတလဲလဲ ျပင္ခိုင္းပါသည္။ အႏို႔သည္လိုစာအုပ္မ်ိဳးဆိုတာ ေနာင္လာ ေနာက္သားမ်ား မီွျငမ္းျပဳ ရမည့္စာအုပ္ျဖစ္၏။ နည္းနည္းကေလးမွ မွားလို႔မရ။)

ထုိအမွားႏွစ္ခုစလံုးဆိုး၏။ ဘယ္အမွားမွ လက္ခံလို႔မရ။ ထုိအဆိုးႏွစ္ခုထဲကမွ ပထမအမွားက ပိုဆိုးသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားကုိ သင္ျပမည့္ ဆရာမ်ားသည္ စံျပျဖစ္ေနရန္ လိုသည္။ စာကိုလက္လြတ္စပယ္ မေရးသင့္။ အထူးသျဖင့္ ယခုစာအုပ္မ်ားမွာ ပံုႏွိပ္စာအုပ္မ်ားျဖစ္သည္။ စာအုပ္ေပါင္း ေသာင္းႏွင့္ခ်ီရိုက္ကာ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုးကို ျဖန္႔ေနတာ ျဖစ္သည္။ ထုိစာအုပ္ ဖတ္သူမ်ားမွာ သာမန္ အရပ္သူအရပ္သားမ်ားမဟုတ္။ ထုိစာအုပ္ကို ဖတ္ရႈေလ့လာရာတြင္ အေပ်ာ္ဖတ္အေနႏွင့္ တစ္ခါသာ ဖတ္ၿပီး လႊင့္ပစ္လုိက္ရတာမ်ိဳးမဟုတ္။

ဤစာအုပ္မ်ားကား အနာဂတ္မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ားအား အဆင့္ျမင့္ပညာမ်ား သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးေနေသာ စာအုပ္မ်ား ျဖစ္သည္။ ဆိုရလွ်င္ ထို ေက်ာင္းသံုးျပဌာန္းစာအုပ္မ်ား၌ အမွားလံုး၀ မပါေစရ။ ရာႏႈန္းျပည့္တိက်မွန္ကန္ေနရန္လိုသည္။ မေတာ္တဆ အမွားအျဖစ္ ပါလွ်င္ေတာင္ တစ္အုပ္လံုးတြင္ အမွား တစ္လံုးသို႔မဟုတ္ ႏွစ္လံုးထက္ ပိုခြင့္မျပဳရ။ ယခုေတာ့ စာမ်က္ႏွာတုိင္း စာေၾကာင္းတိုင္းလိုလို မွားသည္။ မွားသမွ ေအာင္မယ္ေလးမွားသည္။ ေသာက္က်ိဳးနည္းမွားသည္။ ရစရာမရိွေအာင္မွားသည္။ ပစ္စလက္ခတ္ မွားသည္။

သည္လိုမွားေနတာႀကီးကို ဘယ္သူပဲ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနသည္ျဖစ္ေစ။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ မေနႏိုင္ပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေမြး၊ ျမန္မာျပည္ကေကြ်းေသာ ထမင္းကုိစား၊ ျမန္မာျပည္က ေရကိုေသာက္၊ ျမန္မာျပည္က သင္ေပးေသာ ပညာကို သင္ယူထားသည့္အတြက္ ျမန္မာျပည္အေပၚ တာ၀န္ေက်ရပါမည္။ ႏုိင္ငံသားေကာင္းတစ္ေယာက္အျဖစ္ သည္မွ်မွားေနသည့္ အမွားႀကီးကို ေထာက္ျပေျပာဆိုရပါမည္။ ဤသို႔ေျပာျခင္းမွာ ကြ်န္ေတာ့္အက်ိဳးစီးပြားအတြက္မဟုတ္။ သည္လုိေျပာျခင္းျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္ရာထူးတိုးလာစရာမရိွ။ (အက်ိဳးစီးပြားေတာ့ တိုးစရာမရိွ။ မုန္းသူမ်ားေတာ့ အေတာ္ပြားလာစရာရိွသည္။)

ကြ်န္ေတာ္ေျပာသည္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အက်ိဳးအတြက္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံကို အနာဂတ္ကာလတြင္ အုပ္ခ်ဳပ္မည့္ သားေကာင္း ရတနာ၊ သမီးေကာင္းရတနာေလးမ်ားအတြက္ ျဖစ္၏။ (ဟြား၊ ထြားလိုက္ပါတဲ့ ေလလံုး။)

ေက်ာင္းသံုးျပဌာန္းစာအုပ္မ်ား၌ အမွားလံုး၀ မပါေစေရး၊ ရာႏႈန္းျပည့္တိက်မွန္ကန္ေစေရး ဆိုသည့္အလုပ္မွာ သိၾကားမင္း ႏႈတ္ခမ္းေမြး တက္ႏႈတ္ရတာမဟုတ္။ ဘာေၾကာင့္မျဖစ္ႏိုင္ရပါမည္နည္း။ သူမ်ားတိုင္းျပည္က စာအုပ္ေတြ သည္လို ေသာက္ေသာက္လဲမွားတာ ေတြ႔ဖူးပါသလား။ သူတို႔ေတာင္ လုပ္ႏိုင္ေသးတာ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ကေရာ ဘယ့္အတြက္ မလုပ္ႏုိင္ရ ပါမည္နည္း။

(၃) လုပ္ပံုလုပ္နည္း (အက်ဥ္း)

သို႔ဆုိလွ်င္ ေက်ာင္းသံုးျပဌာန္းစာအုပ္မ်ား၌ အမွားလံုး၀ မပါေစေရး၊ ရာႏႈန္းျပည့္တိက်မွန္ကန္ေစေရးအတြက္ မည္သို႔လုပ္ရ မည္နည္း။ ကြ်န္ေတာ္ အၾကမ္းဖ်ဥ္း ေျပာျပပါမည္။ စာရႈသူ ကြ်န္ေတာ့္မိတ္ေဆြမ်ားမွာ ဒံုးေ၀းသူမ်ား မဟုတ္သည့္အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ တစ္မိုက္မွ်ေျပာျပလုိက္ရံုျဖင့္ တစ္ေတာင္ျမင္မည့္သူမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

၁။ ျပဌာန္းစာမ်ားကို သက္ဆုိင္ရာ ဘာသာရပ္ဆရာမ်ားက ေရးၿပီးသည့္အခါ သက္ဆိုင္ရာ ပါေမာကၡက ေသေသခ်ာခ်ာ က်က်နန စစ္ေဆးရပါမည္။ စစ္ေဆးၿပီး လိုအပ္ခ်က္၊ အားနည္းခ်က္မ်ားကို ျပန္လည္ျပင္ဆင္ခိုင္းကာ ထပ္မံ စစ္ေဆးရပါမည္။ အနည္းဆံုး သံုးခါေလာက္စစ္ၿပီးသည့္အခါမွ အတည္ျပဳရပါမည္။

စစ္တာေတာင္ တစ္ေယာက္တည္း မစစ္ရပါ။ အနည္းဆံုး ႏွစ္ေယာက္စစ္ရမည္။ သို႔မွ တစ္ေယာက္မျမင္သည့္အမွားကို ေနာက္တစ္ေယာက္က ျမင္မည္ျဖစ္သည္။

၂။ ထို႔ေနာက္ စာအုပ္ရိုက္ရန္ ပံုႏိွပ္တိုက္သို႔ အပ္ပါမည္။ သည္အပိုင္းတြင္လည္း ကြ်န္ေတာ္မမွားဘူးဆိုလွ်င္ ယခင္ကတည္းက လုပ္ထံုးလုပ္နည္းမ်ား ရိွၿပီး ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ေက်ာင္းသံုးျပဌာန္းစာအုပ္ဆိုသည္မွာ အုပ္ေရေသာင္းဂဏန္း အေတာ္မ်ားမ်ား ရိုက္ရမည္ျဖစ္ရာ စီးပြားေရး အက်ိဳးအျမတ္မ်ားမည့္ လုပ္ငန္းျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေက်ာင္းသံုးစာအုပ္ထုတ္ေ၀ေရးမွာ ပ်ိဳတိုင္းႀကိဳက္သည့္ ႏွင္းဆီခိုင္လုပ္ငန္းျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တင္ဒါကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေခၚရန္လိုသလို တင္ဒါေရြးသည့္ အခါလည္း အဂတိတရားေလးပါး*ကင္းကင္းျဖင့္ ေရြးခ်ယ္ရန္ အေရးႀကီးပါသည္။ ေရြးၿပီး၍ လုပ္ငန္းစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္သည့္အခါ မိမိလိုခ်င္သည့္ စာအုပ္ပံုစံမ်ိဳးရေအာင္ အျပည့္အစံု ေရးထားရပါမည္။

* (အဂတိတရားေလးပါး - 
ဆႏၵာဂတိ (မိမိအလိုဆႏၵသို႔လုိက္၍ဆံုးျဖတ္ျခင္း) 
ဘယာဂတိ (အင္း၊ သူ႔သားမက္ကိုတင္ဒါမေပးရင္ ငါေတာ့အလုပ္ျပဳတ္ရခ်ည္ရဲ့ဟု အေၾကာက္တရားျဖင့္ ဆံုးျဖတ္ျခင္း)
ေဒါသဂတိ (ဂန္းမသား၊ ငါ့တံုးက နင္ဒီလိုလုပ္ထားတယ္။ ခု ငါ့အလွည့္ေပါ့ကြာ၊ နင့္ကို ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ မေပးဘူး)
ေမာဟဂတိ (ဘယ္လိုဆံုးျဖတ္ရမွန္းမသိ၍ နံၾကားေထာက္ကာ ဆံုးျဖတ္ျခင္း)

စာအုပ္အရြယ္၊ စာရြက္အမ်ိဳးအစား၊ စာအုပ္ခ်ဳပ္ပံု၊ မင္က်မင္န၊ မည္သည့္ font ကို သံုးပါ။ font size မည္မွ်၊ စာလံုး အစိတ္အက်ဲ၊ စာေၾကာင္း အစိတ္အက်ဲ၊ မာဂ်င္ စသည္မ်ားကို အတိုင္းအတာ အတိအက် ေပးထားရပါမည္။ မည္မွ် မွားခြင့္ေပးမည္ဆိုသည္ကိုလည္း နဂိုကတည္းက သတ္မွတ္ထားရပါမည္။ သတ္မွတ္ထားသည္ထက္ ပိုမွားေနလွ်င္ လက္မခံဆိုသည့္အေၾကာင္းကိုလည္း စာခ်ဳပ္ထဲတြင္ ေဖာ္ျပထားရမည္။

စာအုပ္မအပ္မီ နမူနာစာအုပ္ (prototype) တင္ခိုင္းရပါမည္။ နမူနာစာအုပ္တြင္ မိမိလိုခ်င္သည့္ ဒီဇိုင္းအမ်ိဳးအစားရေအာင္ အထပ္ထပ္ ျပင္ခိုင္းရပါမည္။ ေနာက္ဆံုး အေခ်ာသတ္ၿပီဆိုမွ ထိုစာအုပ္ကို လက္ကိုင္ထားကာ စာအုပ္ရိုက္ႏွိပ္ေနစဥ္ တစ္ေလွ်ာက္လံုး batch အလိုက္ ရာခိုင္ႏႈန္းတစ္ခု (percentage of sample) ျဖင့္ နမူနာယူကာ က်ပမ္း (randomly) စစ္ေနရပါမည္။ ရိုက္ထုတ္လိုက္သည့္ စာအုပ္မ်ားသည္ နမူနာေပးထားသည့္စာအုပ္အရည္အေသြးႏွင့္ လဲြေခ်ာ္ၿပီဆိုသည္ႏွင့္ စာပံုႏွိပ္မႈကို ခ်က္ခ်င္းရပ္ဆိုင္းကာ . . . . .

(ေဟ့ေကာင္၊ အဲဒါေတြအားလံုး ငါတို႔သိတယ္ကြ။ မင္းမွမဟုတ္ဘူး။ အဲသဟာေတြရိွရက္နဲ႔ ဒီလိုအမွားေတြပါတယ္ဆိုတာ ငါျဖင့္ နည္းနည္းမွ စဥ္းစားလို႔မရဘူး။)

၃။ စာပံုႏိွပ္စက္မွ စာစီထားသည္မ်ားကို အခ်ိန္ယူကာ စာစစ္သူ ၃ - ၄ ေယာက္က ျပဴးၿပဲေနေအာင္ စစ္ရပါမည္။ ပထမ တစ္ေယာက္က စစ္သည္။ ေတြ႔သည့္အမွားမ်ားကို မွင္နီျဖင့္ျခစ္ကာ စာရင္းလုပ္ထားမည္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ ထပ္စစ္သည္။ ထပ္ေတြ႔သည့္အမွားမ်ားကို မွင္နီျခစ္ကာ မွတ္မည္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ ထပ္စစ္မည္။ ထိုကဲ့သို႔ အထပ္ထပ္စစ္လိုက္ေသာ အခါ အမွားမ်ား မရိွသေလာက္ ျဖစ္သြားမည္။

အမွားျပင္ဆင္ခ်က္ကို စာစီသူထံျပန္ပို႔ကာ ျပင္ေစမည္။ ျပင္ၿပီးစာမူကို ထပ္စစ္မည္။ ေနာက္ဆံုး စိတ္ႀကိဳက္ရၿပီဆိုလွ်င္ ပါေမာကၡက ေနာက္ဆံုးအဆင့္စစ္ကာ အတည္ျပဳေပးမည္။

ဤကဲ့သို႔ ဂရုတစိုက္ က်က်နန လုပ္ပါက သည္မွ် အမွားမ်ားပါပါမည္လား။ မ်က္စိေမွာက္၍ မွားသည္ဆိုလွ်င္ေတာင္ စာအုပ္ တစ္အုပ္လံုးမွ တစ္လံုးစ ႏွစ္လံုးစထက္ မပိုႏိုင္။

ဒုတိယႏွစ္ အေ၀းသင္ ျမန္မာစာျပဌာန္းစာအုပ္မွ အမွားမ်ားကို ေအးေအးေဆးေဆး ကြ်န္ေတာ္ စာရင္းျပဳစုပါဦးမည္။ သို႔ေသာ္ သည္မွ်မ်ားျပားလွေသာ အမွားမ်ားကို အကုန္အစင္ စာရင္းလုပ္ဖို႔ရာ မလြယ္လွပါ။ ယခင္ေဆာင္းပါးတံုးကလို နမူနာမ်ား ထုတ္ၿပီး တင္ျပပါမည္။ အားလံုးၿပီးသြားသည့္အခါ သတင္းစာ/ဂ်ာနယ္ထဲလည္း ထည့္မည္။ ဖြဘုတ္ေပၚလည္း တင္ဖြမည္။

(ပညာေရးဌာနႏွင့္နီးစပ္သူမ်ား ကြ်ႏ္ုပ္ယခုေရးသည့္စာကို ပရင့္ထုတ္ၿပီး လူႀကီးမ်ားသို႔ေပးလိုက္ၾကပါ။)

ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ေအးၿငိမ္း
၂၂ ဇြန္လ၊ ၂၀၁၇