ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ ခႏၶာကုိယ္ကို အစိုးမရျခင္းေၾကာင့္ ဒုကၡျဖစ္ရျခင္းအေၾကာင္း

(၁)

ရဟန္းတုိ႔၊ ရုပ္သည္အတၱမဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔ ဤရုပ္သည္ အတၱျဖစ္ခဲ့လွ်င္ ရုပ္သည္ နာက်င္ျခင္းငွာ မျဖစ္ရာ၊ ငါ၏ရုပ္သည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏ရုပ္သည္ ဤသို႔မျဖစ္ေစလင့္ဟူ၍လည္း ရုပ္၌ (စီရင္၍) ရရာ၏။ ရဟန္းတို႔ ရုပ္သည္ အတၱမဟုတ္ေသာ ေၾကာင့္ နာက်င္ျခင္းျဖစ္၏။ “ငါ၏ရုပ္သည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏ရုပ္သည္ ဤသို႔မျဖစ္ေစလင့္” ဟူ၍လည္း ရုပ္၌ စီရင္၍မရအပ္။

- - - - - - - - - -

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးသည္ သဗၺညဳတ ေရႊဉာဏ္ေတာ္ကို ရရိွၿပီးေသာအခါ သတၱဌာနတို႔၌ ၄၉ ရက္ စံေနၿပီးသည့္ေနာက္ ဆိတ္ေက်ာင္းေညာင္ပင္ရင္း၌ အင္း၊ သည္ေလာက္ခက္ခဲ နက္နဲတဲ့တရားကို ဘယ္သူ႔ကိုေဟာရင္ ျမန္ျမန္သေဘာေပါက္မွာပါလိမ့္၊ ဘယ္သူ႔ကို စ ေဟာရပါ့မလဲ ဟု ဆင္ျခင္ေသာ္ ဦးစြာ အာဠာရရေသ့ႀကီးကို သတိရေတာ္ မူသည္။ အင္း၊ သူ႔ကုိေဟာရရင္ေတာ့ ျမန္ျမန္တရားရမွာပဲ ဟု အႀကံျဖစ္ေသာ္ ကုိယ္ထင္ရွားမျပေသာနတ္သည္ အရွင္ဘုရား၊ အာဠာရႀကီးေသတာ ခုနစ္ရက္ရိွပါၿပီဘုရားဟု ေလွ်ာက္၏။ ထိုအခါ ဥဒက ရေသ့ကို သတိရျပန္၏။ ကုိယ္ထင္ရွားမျပေသာ နတ္သည္ အရွင္ဘုရား၊ မေန႔ညကပဲ ဥဒကရေသ့ႀကီးေသပါၿပီဘုရားဟု ေလွ်ာက္ျပန္၏။

အင္း၊ သည္လိုျဖင့္ ငါ့အေပၚေက်းဇူးမ်ားခဲ့တဲ့ ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးတို႔ကို ေဟာရလ်င္ေကာင္းေလစြ ဟု အႀကံျဖစ္ကာ မိဂဒါ၀ုန္ေတာ၌ တရားက်င့္ေနၾကေသာ ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးတို႔ထံသြားကာ ပထမဦးဆံုးတရားျဖစ္ေသာ ဓမၼစၾကာတရားေတာ္ကို ေဟာေတာ္မူသည္။ ထိုအခါ ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးတို႔သည္ အသီးသီးအသကအသက ေသာတပတၱိမဂ္၌ တည္ကုန္၏။

အားလုံးေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီးေသာအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပဥၥ၀ဂၢီငါးပါးတို႔ကို အနတၱလကၡဏသုတ္ကိုေဟာေတာ္မူ၏။ ပဥၥ၀ဂၢီငါးပါးတို႔လည္း အာသေ၀ါတရားတို႔မွလြတ္ေျမာက္ကာ အရဟတၱမဂ္ဖိုလ္၌ တည္ကုန္၏။ ထုိအခါ၀ယ္ ေလာက၌ ရဟႏၱာ ေျခာက္ေယာက္ျဖစ္ကုန္၏ ဟု ၀ိနယမဟာ၀ဂၢ၌ ေဖာ္ျပထားေလသည္။

အထက္ပါတရားေတာ္မွာ ျမတ္စြာဘုရားက ပဥၥ၀ဂၢီငါးပါးတို႔ကိုေဟာၾကားခဲ့ေသာ မည္သည့္အရာမွ အစိုးမရေၾကာင္း အနတၱလကၡဏသုတ္မွ တစ္ပိုင္းတစ္စ ျဖစ္၏။

(၂)

ကြ်န္ေတာ္ငယ္စဥ္က က်န္းမာေရးအလြန္ေကာင္းသည္။ ကြ်ႏု္ပ္အသက္ (၄၅) ႏွစ္ထိ အလြန္ဖ်ားနာခဲ၏။ တစ္ႏွစ္ေနလို႔ တစ္ခါ မဖ်ားစဖူး။ ေျပာရလွ်င္ ေလးငါးဆယ္ႏွစ္ေနလုိ႔ေတာင္ တစ္ခါ ဖ်ားတာနာတာ ျဖစ္ခဲလွသည္။ ဟို႔ငယ္စဥ္ အသက္ (၇) ႏွစ္ ေလာက္က တစ္ခါ၊ အသက္ ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္က တစ္ခါ အသည္းအသန္ ဖ်ားဖူးသည္။ သည့္ေနာက္ ဖ်ားလို႔ ေဆးရံု ေဆးခန္းသြားရတာ မရိွသေလာက္ျဖစ္၏။ ကြ်န္ေတာ္မွတ္မိသေလာက္ တစ္ခါမွ မရိွခဲ့စဖူး။

သို႔ေသာ္ အသက္ (၄၅) ႏွစ္ေက်ာ္လာေတာ့ တို႔ကနဲရိႈ႔ကနဲ ျဖစ္လာသည္။ အသက္ (၄၆) ႏွစ္တြင္ လည္ပင္းႀကီး hyperthyroid ျဖစ္သည္။ ၃ - ၄ ႏွစ္ေလာက္ ဆက္တိုက္ ေဆးစားလုိက္ရသည္။ ကံအားေလ်ာ္စြာ လံုး၀ေပ်ာက္သြား၏။

Hyperthyroid ႏွင့္ မေရွးမေႏွာင္းပင္ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္၌ ဆီးခ်ိဳျဖစ္သည္။ ဆီးခ်ဳိျဖစ္ၿပီဆုိကတည္းက ေဆးထိုးေဆးေသာက္ လုပ္လုိက္ရသည္မွာ ယခုထိ။ သို႔တိုင္ တျမန္မႏွစ္ကထိ ဖ်ားတာ၊ နာတာ သိပ္မျဖစ္ေသး။

မႏွစ္ကစၿပီး ဖ်ားတတ္လာသည္။ (အသက္ ၅၅ ႏွစ္) ဖ်ားသည့္အခ်ိန္မ်ားမွာ ျမန္မာျပည္မွ ျပန္လာခါစ အခ်ိန္မ်ား ျဖစ္၏။ သို႔တိုင္ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ႏွင့္ေကာင္းသြားသည္။ မႏွစ္က ရန္ကုန္မွျပန္လာၿပီး ႏွစ္ခါဖ်ားသည္။ သို႔ေသာ္ ပါရာဆီတေမာ့ ႏွစ္ျပား သံုးႀကိမ္ေသာက္ၿပီး တစ္ရက္ႏွင့္ ေကာင္းသြားသည္ခ်ည္းျဖစ္၏။

ယခုတစ္ခါဖ်ားတာ ေတာ္ေတာ္ခံလိုက္ရသည္။ 5/5/17 ကေန 10/5/17 ထိ (၆) ရက္ေလာက္ ဆက္တိုက္ဖ်ားသည္။ ဆိုးသည္မွာ ေခ်ာင္းအဆက္မျပတ္ ဆိုးျခင္းျဖစ္၏။ အဖ်ားမရိွေတာ့သည့္တိုင္ ေခ်ာင္းကဆိုးၿပီး ေခါင္းကမေကာင္းေသးေတာ့ ဆယ္ရက္ေက်ာ္ေလာက္ ဘာမွမလုပ္ႏိုင္ဘဲ အိပ္ယာေပၚလွဲကာ အနားယူေနရေလသည္။

သည္မွ်ျဖစ္သြားရသည္မွာ ၅ ရက္ေန႔က ဖ်ားေနတာကို အတင္းတြန္းၿပီးအလုပ္လုပ္၊ တစ္ခါ ညက်ေတာ့ CSOC စာေမးပဲြ စစ္စရာရိွ၍ ေနမေကာင္းလ်က္ႏွင့္ သြားရေသးသည္။ စာေမးပဲြစစ္တယ္ဆိုေပသိ၊ ထိုင္ေနရတာမဟုတ္။ လက္ေတြ႔ျပရတာ ဆိုေတာ့ ေအာ္ဟဲ့၊ ဟစ္ဟဲ့၊ အေပၚတက္လိုက္ ေအာက္ဆင္းလိုက္ႏွင့္။ လိုအပ္ခ်က္အရ စီစီတီဗီတပ္ထားတာဆိုေတာ့ အလီဘာဘာလုပ္လို႔မရ။ ည ဆယ္နာရီတီးခါနီးမွ အိမ္ျပန္ေရာက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပိုဆိုးသြားသည္ထင္ပါသည္။

အဖ်ားက (၅) ရက္ေက်ာ္ေတာ့ ဆရာ၀န္က dengue သို႔မဟုတ္ chikungunya ျဖစ္ႏိုင္သည္ဟု နာမည္တပ္၏။ ေသြးစစ္ေတာ့ ဘာဆိုလည္း အေတာ္နည္းေနသည္ ဆို၏။ သုိ႔ႏွင့္ ေခါင္းလည္းကုိက္၊ ဘာမွစားခ်င္ေသာက္ခ်င္စိတ္လည္းမရိွဘဲ ေတာက္ ေလွ်ာက္အိပ္ယာထဲလွဲေနရတာ ဆယ္ရက္ေက်ာ္ၾကာသည္။ အခုေတာင္ ေခါင္းက ေနာက္ခ်င္သလိုလို၊ ဇက္ေၾကာက တက္ခ်င္သလိုလိုရိွေသး။ ေခ်ာင္းဆိုးကလည္း နည္းနည္းက်န္ေသးသည္။

က်န္းမာေရးကမေကာင္းေတာ့ လုပ္စရာရိွတာေတြ အေတာ္လစ္ဟင္းသြားသည္။ က်န္းမာေရး၏ တန္ဘိုးကို မက်န္းမာေတာ့မွ သိသည္။

ထိုအခါက်မွ တစ္ခါဖူးမွ ဘုရားရိွခိုးဖို႔ သတိမရေသာ ကြ်ႏ္ုပ္မွာ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေသာ အနတၱလကၡဏသုတ္ ကို သတိရမိေလေသာ ဟူသတတ္။

အနတၱလကၡဏသုတ္က ကြ်ႏ္ုပ္တို႔မွာ ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္ကို ကိုယ္မပိုင္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မဖ်ားခ်င္ဘဲ ဖ်ားရသည္။ မနာခ်င္ဘဲ နာရသည္။ မအိုခ်င္ဘဲအိုရသည္။ မေသခ်င္ဘဲ ေသရသည္မဟုတ္ေလာ။ အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ရုပ္၊ ေ၀ဒနာ၊ သညာ၊ သခၤါရ၊ ၀ိဉာဏ္ အားလံုး ဘာတစ္ခုမွ ကိုယ္ပိုင္မရိွ။ အားလံုး အနတၱခ်ည္းသာျဖစ္သည္ ဟူ၏။

(၃)

အသင္ လံုကေလး၊ လံုမကေလးတို႔ မဖတ္ေသာေၾကာင့္သာ မသိရိွရမည္။ အေ၀းသင္တကၠသုိလ္၊ ျမန္မာစာ ဒုတိယႏွစ္တြင္ အေရွ႔တိုင္းပညာ၊ ပါဠိလစ္ထေရခ်ာ (ပရို႔စ္) (ထိုစကားကုိဘာသာျပန္စရာ ရွားေလေရာ့သလားမသိ၊ ျပဌာန္းစာအုပ္တစ္အုပ္လံုး ျမန္မာစာႏွင့္၊ ပါဠိလိုခ်ည္းျဖစ္သည့္တိုင္ ေခါင္းစဥ္ကိုမူ OS2003, Pali Literature (Prose) Text Book ဟု ေပးထားပါသည္။ ထိုစကားလံုးကို ဘာသာျပန္ရမွာ သိပ္ခက္ခဲေနလွ်င္ ကြ်ႏ္ုပ္က ပိုက္ဆံေၾကးေငြ တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွ မယူဘဲ ကူညီေပးလိုပါ ေၾကာင္း ထိုစာအုပ္စီစဥ္သူ တာ၀န္ရိွသူ လူႀကီးမင္းမ်ားအား အေၾကာင္းၾကားလိုက္ပါေလ။)

ျမန္မာစာဒုတိယႏွစ္၊ အေရွ႔တိုင္းဘာသာတြင္ အခန္း(၁) ၀ိနယမဟာ၀ဂၢ မွ (၅) ပုဒ္၊ အခန္း (၂) မဟာပရိနိဗၺာသုတၱမွ (၅) ပုဒ္စီ ပါပါသည္။

အထက္ေဖာ္ျပပါ ပထမဆံုးစာပိုဒ္မွာ ထုိစာအုပ္ထဲမွ စာမ်ားကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကာ ေဖာ္ျပထားျခင္းမွ် ျဖစ္ပါေၾကာင္း။ 

ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ေအးၿငိမ္း

၁၉ ေမလ၊ ၂၀၁၇