ေငြသည္ လူကုိ ပ်က္စီးေစ၏

(၁) ဘာေၾကာင့္

အဓိကတရားခံမွာ ဆင္းရဲမဲြေတျခင္းျဖစ္သည္ ဟု ကြ်န္ေတာ္ထင္ပါသည္။

ဒုတိယတစ္ခုမွာ အသိဉာဏ္ပညာ ႏံုနဲ႔ျခင္းျဖစ္၍ -

တတိယတစ္ခုမွာ ေလာဘျဖစ္ၿပီး -

ေနာက္ဆံုးတစ္ခုမွာ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ေရႊျပည္ႀကီး၌ ေဘာလံုးခ်န္ပီယံမ်ား ေပါမ်ားျခင္းပင္ ျဖစ္ေတာ့၏။

(၂) ၂၁ ရာစု တိုင္တားမင္းႀကီးမ်ား

သည္ေလာကႀကီး သည္ေလာက္ရႈပ္မွန္း ကြ်န္ေတာ္မသိရိုးအမွန္ပါ။

ယာကူဇာဂိုဏ္းဆိုတာ ပံုျပင္ေလာက္ပဲ ထင္ခဲ့သည္။ လက္ေတြ႔တြင္ ရိွမည္မထင္ခဲ့။ ထို႔ထက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွင့္ သည္မွ် နီးနီးကပ္ကပ္ ရိွေနခဲ့လိမ့္မည္မထင္ခဲ့။

သို႔ေသာ္ တကယ့္တကယ္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔လက္တစ္ကမ္းတြင္ ရိွေနမွန္း သိလိုက္ရေသာအခါ ကြ်န္ေတာ့္မွာ အံ့ၾသလြန္း၍ ေသမတတ္ ရိွေခ်သည္။

ကိုယ္မမီလိုက္ေသာ တုိင္တားမင္းႀကီးကိုသာ ကြ်န္ေတာ္က နားရြက္ဆဲြလိမ္ခ်င္ေနခဲ့မိ၏။ ယခုလူမ်ားမွာမူ တိုင္တားမင္းႀကီး ေလာက္ကို သေယာ္ေမာ္ကားျပဳလ်က္ ဟားတိုက္ရီေနလိုက္သည္မွာ ပါးစပ္ႏွင့္ နားရြက္ပင္ ခ်ိတ္မတတ္ ရိွေခ်သည္။

ရီတာေတာင္မွ ရိုးရိုးမရီ၊ ရီေတာ့မေနာ္ဟု ေျပာလ်က္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရီသည္ဆို၏။ အံ့ၾသဘနန္း ရိွလွေပစြတကား။

သည္းခံပါခင္ဗ်ာ။

မိတ္ေဆြတို႔ ကြ်န္ေတာ္ဘာေတြေျပာေနမွန္း နားလည္လိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။

သို႔ေသာ္လည္း အရိွကုိအရိွအတိုင္း ေျပာလုိ႔ရတာေတြလည္း မဟုတ္ပါ။

ေခါင္းႏွင့္ကိုယ္ အိုးစားကဲြစရာကိစၥေတြ ပါေနေလေတာ့ အရိပ္အျမြက္သာ ေျပာလို႔ျဖစ္ပါမည္။

က်န္တာေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ဉာဏ္ရိွသေလာက္ ခ်ဲ့ေတြးေတာ္မူၾကပါ။

မွတ္ခ်က္။            ။ တိုင္တားမင္းႀကီးဆိုသည္မွာ မင္းတုန္းမင္းႏွင့္ သီေပါမင္းတို႔လက္ထက္ နာမည္ဆိုးျဖင့္ ေက်ာ္ၾကားခဲ့ေသာ ဝန္ႀကီးတစ္ပါး ျဖစ္၏။ သီေပါမင္းလက္ထက္တြင္ လူဆိုးလူမိုက္မ်ားကို ေမြးစားထားကာ ၎တို႔ထံမွ ဆက္ေၾကးမ်ား မွန္မွန္ရ ေနသည္။ တုိင္တားမင္းႀကီးကို က်ားကန္ေပးသူမွာ မိဖုရားေခါင္ႀကီးျဖစ္သည္ဆုိ၏။ တိုင္တားမင္းႀကီးသည္ စာေပက်မ္းဂန္တတ္သူ မဟုတ္။ မိုက္ရူးရဲဆန္၏။ ျပႆနာကို ဓားျဖင့္ေျဖရွင္းတတ္သူလည္း ျဖစ္၏။ လူးဆိုးဂိုဏ္းခ်ဳပ္တစ္ေယာက္က နန္းေတာ္တြင္းတြင္ ထိပ္ပိုင္းအာဏာရေနျခင္းကို ကြ်န္ေတာ္ နားမလည္ႏိုင္ ျဖစ္မိရသည္။ (အဲေလ၊ ယခုေခတ္တြင္လည္း တိုင္တားမင္းႀကီး၏ သား၊ ေျမး၊ ျမစ္၊ တီ၊ ကြ်တ္ေပါင္း မ်ားစြာရိွသည္ကို အသင္ စာရႈသူအေပါင္း သိပါသည္။) ဤကား စကားခ်ပ္။

(၃) ျမန္မာျပည္မွ ထြက္ကုန္မ်ား

စင္ကာပူကုိ တစ္ေန႔တစ္ေန႔လာလိုက္သည့္ အိမ္အကူ မိန္းကေလးမ်ားမွာ မနည္းလွပါ။ ဘယ္ေလာက္ရိွမည္ဆိုတာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ မသိပါ။ မ်ားေတာ့ အေတာ္မ်ားပါသည္။ တစ္ေန႔ ေလးငါးဆယ္ေလာက္ေတာ့ ေအာက္ထစ္ရိွမည္ ထင္၏။ ငါတို႔ေရႊျပည္ႀကီးမွာ အပ်ိဳအရြယ္ မိန္းကေလးေတြ က်န္ေရာက်န္ေသးရဲ့လား ဟု ကြ်ႏ္ုပ္ေတြးမိသည္ထိ ျဖစ္ေတာ့၏။

အေပၚယံအားျဖင့္ၾကည့္လွ်င္ ႏိုင္ငံျခားမွာ အလုပ္လာလုပ္သည့္ကိစၥ ဘာမ်ား ဆန္းပါသနည္း။

စင္ကာပူမွ အိမ္ရွင္တစ္ဦးဦးက ၎၏အိမ္တြင္ အိမ္လုပ္ငန္းမ်ားလုပ္ရန္ အိမ္အကူတစ္ေယာက္လိုသည္။ ထုိအခါ ျမန္မာအပါအဝင္ ဖိလစ္ပိုင္၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ အိႏိၵယ၊ ကေမၶာဒီးယား (ထိုင္း၊ မေလးရွား၊ ဗီယက္နမ္ စသည္တု႔ိ မေတြ႔မိပါ။ ရိွသည့္တိုင္ ဦးေရ အေတာ္ နည္းပါလိမ့္မည္။)  စသည့္ႏိုင္ငံမ်ားမွ အိမ္အကူမ်ား ေရာက္လာေတာ့သည္။ ၎တို႔သည္ ေအးဂ်င့္မ်ားမွတစ္ဆင့္ အိမ္ရွင္မ်ားထံ ေရာက္သြားၾက၏။ အလုပ္လုပ္ၾက၏။ ပိုက္ဆံရွာၿပီး အိမ္ျပန္ပို႔ၾက၏။ အခ်ိန္တန္ေတာ့ အိမ္ျပန္ၾက၏။ သည္မွ်သာ ျဖစ္သည္။ ဘာမွ မဆန္း။

သုိ႔ေသာ္ အဲသဟာ ခင္ဗ်ားတို႔အျမင္ကိုး။

လက္ေတြ႔မွာ အဲသေလာက္ မရိုးစင္းပါ။

ပထမ အသက္ကိုလိမ္သည္။

စင္ကာပူတြင္ အိမ္အကူအျဖစ္ အလုပ္လုပ္ရန္ အသက္ (၂၃) ႏွစ္ျပည့္ၿပီးျဖစ္ရမည္။

သို႔ေသာ္ ဘယ့္ႏွာ (၂၃) ႏွစ္ျပည့္ေအာင္ ေစာင့္ေနႏိုင္ပါမတံုး။ ပိုက္ဆံက အလ်င္လိုလွၿပီ။

သည္ေတာ့ ၁၄ ႏွစ္ကို ၂၃ ႏွစ္လုပ္သည္။ ၁၆ ႏွစ္ကို ၂၄ ႏွစ္လုပ္သည္။ ၁၉ ႏွစ္ကို အသက္ အစိတ္လုပ္သည္။

ငါးပါးသီလကို မျပတ္ရြတ္ေနသည့္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ျမန္မာျပည္ႀကီး၌ အသက္လိမ္သည့္ ကိစၥဆိုသည္မွာ ထမင္းစား၊ ေရေသာက္ ကိစၥေလာက္ေတာင္ မခက္။

ေနာင္ခါလာ ေနာင္ခါေစ်း။ ေလာေလာဆယ္ကိစၥ အရင္ေျပလည္ဘို႔သာ အေရးႀကီးသည္။ က်န္တာ ေနာက္မွ ၾကည့္ရွင္း။

စင္ကာပူမွာ အိမ္အကူလုပ္ဖို႔ ေနာက္လိုအပ္ခ်က္တစ္ခုမွာ ေက်ာင္းသင္ပညာေရး အနည္းဆံုး ၈ ႏွစ္ရိွရမည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ၈ တန္းေအာင္ရမည္။

ဟားဟား၊ ေတာ္ၿပီလား ၈ တန္း။ ေနာက္ထပ္ ဘယ္ႏွစ္တန္းလိုခ်င္ေသးသတံုး။

ဆယ္ရက္တရားစခန္း၊ တစ္လတရားစခန္း စသျဖင့္ အၿပိဳင္အဆိုင္ တရားစခန္းေတြ တခ်ိမ္းခ်ိမ္းဖြင့္ေနေသာ။ ဘယ္ႏွစ္ဘဲြ႔ရ၊ ဘာေဒါက္တာ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြ ေလးငါးပါးစုၿပံဳ အသားကုန္ထည့္ေသာ (အဲေလ) တရားပဲြႀကီးမ်ား ဟီးထေနေအာင္ ၁၂ ရာသီမျပတ္က်င္းပေနေသာ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ေရႊျပည္ႀကီးမွာ ၈ တန္းေအာင္လက္မွတ္လိုခ်င္သလား၊ ဆယ္တန္းေအာင္လက္မွတ္ လိုခ်င္သလား။ အင္ဂ်င္နီယာဘဲြ႔လိုခ်င္သလား၊ ေဒါက္တာဘဲြ႔လိုခ်င္သလား၊ ဘာဘဲြ႔လိုခ်င္သတံုး၊ ေျပာစမ္းပါေလ။ လက္ေခ်ာင္းကေလး ေလးငါးခ်က္ေလာက္လႈပ္၊ ပိုက္ဆံေလး တစ္ရြက္ႏွစ္ရြက္ေလာက္ ပစ္ပ်က္ထည့္လိုက္ရံုႏွင့္ အသာေလး ရသည္။

(တစ္ေသာင္းတန္ ေလာက္ကေတာ့ ရီတာေပါ့။ ရီတာေပါ့။)

ဤသည္ပင္လွ်င္ ျပႆနာမ်ား၏ အစ ျဖစ္ေတာ့၏။

"ဟဲ့ေကာင္မ၊ နင္ စိတ္ကူးမလဲြနဲ႔ေနာ။ တစ္လ ငါးသိန္းႀကီးမ်ားေတာင္ ရမွာ။ နင္တို႔ရြာမွာ ငါးသိန္းမေျပာနဲ႔ ငါးေသာင္းေတာင္ ပံုမွန္ ရလို႔လား။"

"ေတာ္ေျပာေတာ့ လြယ္လိုက္တာ။ က်ဳပ္က အင္းဂလစ္ရွ္လို မေျပာတတ္ဘူးေတာ့။"

"ေအာင္မယ္ေလးဟယ္။ ဘယ္သူကမ်ား ေမြးကတည္းက တတ္လာလို႔တံုး။ ဒီလိုပဲ ျဖစ္သြားမွာပါ။"

"ေနာက္ၿပီး က်ဳပ္က ၿမိဳ႔နဲ႔တူတာဆိုလို႔ ရန္ကုန္ေတာင္ ေရာက္ဖူးတာ မဟုတ္ဘူးေတာ့။"

"နင္တို႔ အဲဒါေတြခက္တာဘဲ။ ရန္ကုန္မေရာက္ဖူးေသးေတာ့ ဘာျဖစ္ေသးတံုး။ အခုက စင္ကာပူသြားရမွာ ပိုေတာင္ေကာင္းေသး။ အလုပ္က သင္သြားမွာပါေအ။ ဘာမွ မေၾကာက္စမ္းပါနဲ႔။ အဲသလိုနဲ႔ သြားၾကတာ။ ဘယ္ရြာက ဘယ္သူ႔သမီးၾကည့္လိုက္စမ္း။ အခုဆို ေရႊတဲြလဲြ၊ ေငြတဲြလဲြနဲ႔။ နင္ အားမက်ဘူးလား။"

သည္လိုႏွင့္ပင္ ဘုမသိဘမသိႏွင့္၊ လံုမကေလးမ်ား စင္ကာပူဆိုသည့္ လူမ်ိဳးေပါင္းစံု၊ ဘာသာေပါင္းစံုရိွေသာ ႏိုင္ငံႀကီး (အဲေလ) ႏိုင္ငံေလးသို႔ မအူမလည္ေရာက္လာၾကေလ၏။

(၄) မရိွတာထက္၊ မသိတာခက္

စဥ္းစားသာၾကည့္ေတာ့ခင္ဗ်ာ။ ရန္ကုန္ေတာင္ မေရာက္ဖူးတာဆိုေတာ့ စင္ကာပူက အိမ္သံုးအီလက္ထေရာနစ္ ပစၥည္းေတြကို ဘယ့္ႏွာလုပ္ ကုိင္တတ္မတံုး။ ၿမိဳ႔ျပလူေနမႈဘဝဆိုတာ ေတာကလူေတြ ေနတာနဲ႔ အပံုႀကီးကြာေလသည္။ ထို႔ထက္ စင္ကာပူက လူေနမႈပံုစံဆိုတာ ရန္ကုန္လူေနမႈပံုစံနဲ႔ တူတာမဟုတ္။ စင္ကာပူကအိမ္ေတြဆုိတာ သန္႔ရွင္းေရးကို ေသေသခ်ာခ်ာလုပ္ရတာ ျဖစ္၏။ ဧည့္ခန္း၊ အိပ္ခန္း၊ ေရခ်ိဳးခန္း၊ အိမ္သာ၊ မီးဖိုေခ်ာင္။ သဟာေတြလုပ္တတ္ေအာင္ ဘယ္သူေတြကမ်ား ေသေသခ်ာခ်ာ သင္ေပးလိုက္ပါသနည္း။

သည္ေတာ့ စင္ကာပူေရာက္ခါစ။ သူတို႔ေျပာတာလည္း နားမလည္၊ ဘာမွလည္း မလုပ္တတ္။

အသင္မိတ္ေဆြတို႔လည္း ကိုယ္ခ်င္းစာၾကည့္ႏိုင္ပါသည္။

စင္ကာပူကို အိမ္အကူတစ္ေယာက္ေခၚဘို႔ဆိုတာ ဗမာျပည္မွာလို လက္ခ်ည္းဗလာ၊ ဘာမွမရိွဘဲလည္း ေခၚလို႔ရတာမဟုတ္။

အိမ္အကူတစ္ေယာက္အတြက္ Security Bond စင္းေဒၚလာ ၅၀၀၀ တင္ရသည္။ စင္းေဒၚလာ ၁၅၀၀၀ တန္ ေဆးအာမခံ ဝယ္ရသည္။ တစ္ႏွစ္ကို စင္းေဒၚလာ ၆ ေသာင္းတန္ ထိခိုက္မႈအာမခံ ဝယ္ရသည္။ အစိုးရကိုလဲဗီးေပးရသည္။

သည္မွ်အကုန္အက်ခံၿပီး ေခၚထားရတာ။ ေျပာတာလည္း ဘာတစ္လံုးမွ နားမလည္။ ဘာမွလည္း မလုပ္တတ္ ဆိုေတာ့။ မလုပ္တတ္လို႔ သင္ေပးမယ္ ဆိုတာေတာင္ ကိုယ္ေျပာတာ နားလည္အံုးမွ ျဖစ္မွာ။ အဂၤလိပ္စကားနားမလည္သူကို ဘယ္လိုလုပ္ သင္ေပးရမွာတံုး။

အိမ္ရွင္တို႔၏ ဒုကၡမွာလည္း မေသးလွပါ။ မိတ္ေဆြတို႔ စဥ္းစားၾကည့္ေစခ်င္ပါသည္။

သည္ေတာ့ ေအာ္သည္၊ ဟစ္သည္၊ ေငါက္သည္၊ ဆူသည္၊ ဆဲသည္။

ျပႆနာအျဖစ္ဆံုးကာလမွာ ေရာက္ၿပီး တစ္လ၊ ႏွစ္လ၊ သံုးလအတြင္း ျဖစ္သည္။ သံုးလေက်ာ္သြားလွ်င္ေတာ့ သူတို႔ေျပာတာလည္း လံုးေစ့ပတ္ေစ့မဟုတ္ေတာင္ အေတာ္အတန္ နားယဥ္လာၿပီျဖစ္၍ ပါးစပ္ဟသည္ႏွင့္ ဘာကိုဆိုလိုမွန္း ရိပ္မိသည္။ အိမ္အလုပ္မ်ားလည္း ဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ အေတာ္အတန္ လုပ္တတ္လာၿပီ။

သည့္အတြက္ အေတြ႔အႀကံဳရိွၿပီးသူေတြမွာ ဘာျပႆနာမွ မရိွ။ ျပႆနာအတက္ဆံုးမွာ ေရာက္ခါစ လူသစ္ေတြ ျဖစ္၏။

သည္ကာလအတြင္း ႀကံဳရသည့္ဒုကၡ၊ သုကၡေတြကို မခံစားႏိုင္သူေတြမွာ တုိက္ေပၚက ခုန္ခ်တာ။ အိမ္ရွင္ကို သတ္တာေတြ ျဖစ္လာေတာ့၏။

ၿပီးခဲ့ေသာ ရက္ပုိင္းကေလးကပင္ ျမန္မာအိမ္အကူႏွစ္ေယာက္ တစ္ရက္သာျခားၿပီး တုိက္ေပၚမွ ခုန္ခ်သတ္ေသခဲ့ေသာ ျဖစ္ရပ္ ျဖစ္ေပၚခဲ့၏။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ဘာေၾကာင့္ေသရသည္ဆိုသည္ကုိမူ မည္သူမွ မသိခဲ့။ သိသူမ်ားရိွပါလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ဖံုးဖိထား ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ရပ္မွန္ကို မသိရ။ အေသးစိတ္စံုစမ္းစစ္ေဆးမႈေတြျပဳလုပ္ၿပီးလွ်င္ေတာ့ ဘာေၾကာင့္ဆိုတာ သိခ်င္ သိလာပါ လိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအခ်ိန္ေလာက္ဆိုလွ်င္ ဤအမႈကို အားလံုးေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ျဖစ္ေနေလာက္ၿပီ။

ထိုအမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ လက္သည္ကို လက္ဆုပ္လက္ကိုင္မိသည့္တိုင္ ဘာျဖစ္လို႔ဆိုလား ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္ရေလသည္။ ဒီမိုကေရစီတူေဒးတြင္ မ်က္ႏွာဖံုးသတင္းအျဖစ္ပါလာ၏။ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ေရႊျပည္ႀကီးမွာ ဥပေဒဆိုတာ မ်က္ႏွာမဲြလူတန္းစားအတြက္သာ ျဖစ္၏။ ေဂၚဇီလာေလာက္ရိွသည့္အေကာင္ႀကီးေတြက်ေတာ့ မူးယစ္ေဆးကားအစီးလိုက္ ၿခံထဲမွာမိတာေတာင္ ဘာမွမျဖစ္။

လူလယ္ေခါင္မွာ ေနာက္ေစ့ကို ေသနတ္ႏွင့္ခ်ိန္ပစ္တာေတာင္ ဘာမွမျဖစ္ (ေသး)။ ဒါေပမင့္ မ်က္ႏွာမရိွသူက်ေတာ့ သူ႔သူေ႒းေပးလိုက္သည့္ ပင္ပင္ပန္းပန္းရွာထားသည့္ ေခြ်းနည္းစာကေလးေတြ အတုျဖစ္ေနလို႔ သြားသတင္းေပးမိတာေတာင္ အဖမ္းခံရေသးသည္။ ဘာဥပေဒပါနည္း။

An eye for an eye ဟူေသာ ဟမ္မူရာဘီ၏ ကိုဓဥပေဒကို တရားမွ်တမႈမရိွဟု သေရာ္ေမာ္ကားျပဳခဲ့ၾကသည္။

အခုေရာ ဘာမ်ားထူးပါသနည္း။

(၅) ဘနဖူး သုိက္တူးသူမ်ား

အႏွီလံုမကေလးတို႔ စင္ကာပူေရာက္လာဘို႔ရာ ေအးဂ်င့္မ်ားသည္ မရိွမျဖစ္ လိုအပ္၏။ ၎တို႔၏ အခန္းက႑မွာ အလြန္အေရးႀကီး ေလသည္။ အမွန္ဆို ၎တို႔ကို ေက်းဇူးပင္တင္ရဦးမည္ ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ေက်းဇူးတင္ေအာင္လုပ္မွ ေက်းဇူးတင္ထိုက္ေပမည္။

ကြ်န္ေတာ္ ေအးဂ်င့္မ်ားအေၾကာင္း အေသးစိတ္၊ ဂဃနဏမသိပါ။ သူမ်ားေျပာတာကို နားစြန္နားဖ်ား ၾကားဖူးရံုမွ်သာ ရိွပါသည္။ ၾကားရသည့္သတင္းမ်ားမွာလည္း သိပ္ေကာင္းလွသည္ေတာ့မဟုတ္။ အားလံုးကို သိမ္းႀကံဳးၿပီးေတာ့ ဝါးလံုးေခ်းသုတ္၊ မရမ္းလိုပါ။ ေကာင္းသည့္သူမ်ားလည္း ရိွပါသည္။ သို႔ေသာ္ အမ်ားစုမွာ လူအမ်ား၏ မသိနားမလည္မႈကို အခြင့္ေကာင္းယူကာ လုပ္စားေနၾက ေလသည္။ ထိုသုိ႔လုပ္စားေနသူမ်ားထဲတြင္ ထင္ရက္စရာမရိွသူမ်ားပင္ ပါေလ၏။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ မည္သူ႔ကိုသြား ယံုရပါမည္နည္း။

ၾကက္မ်ားကို ဒိုင္သို႔ပို႔မည့္အခါ ၾကက္ျခင္းမ်ားအတြင္း ေလွာင္ထားသကဲ့သို႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔လည္ေခါင္တြင္လည္း လူမ်ားကို ႏိုင္ဂ်ံဂါးသို႔ပို႔ရန္ အစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ ေလွာင္ထားေလ၏။ ဟိုမွသည္မွ မိန္းကေလးမ်ားကို စုေဆာင္းလ်က္ ၾကက္ၿခံထဲ၌ ၾကက္မ်ားကို ေလွာင္ထားသကဲ့သုိ႔ ေလွာင္ထား၏။ တိုက္ခန္းတစ္ခန္းကို လူ ၆၀ ေလာက္ေလွာင္ထား၏။ အျပင္ကိုလံုးဝ ထြက္ခြင့္မျပဳ။ ဖမ္းမည့္သူမ်ားလာလွ်င္ ထြက္ေျပးရန္ ဂယ္ေပါက္မ်ား အသင့္ျပင္ထား၏။ ရဲ၊ လူကုန္တား စသည့္ စစ္ေဆးေရးမ်ား လာလွ်င္ အခ်ိန္မီသတင္းရႏိုင္ရန္ သတင္းေပးမ်ားကို ပတ္ဝန္းက်င္၌ ျဖန္႔ထား၏။ ယေန႔တိုင္ သူတို႔ကို မည္သူမွဖမ္းလို႔ မမိေသးဟု ဆိုပါသည္။ သဟာက ရန္ကုန္မွာ။

ထုိမအူမလည္ကေလးမ်ား စင္ကာပူေရာက္လာေတာ့ လက္ေတြ႔ေလ့က်င့္ခန္းေပးမည္ ဆိုကာ ဟုိအိမ္၊ ဒီအိမ္မ်ားတြင္ သြားလုပ္ေစ ၏။ သို႔လုပ္ရာမွ ရလာေသာပိုက္ဆံမ်ားမွာ ေအးဂ်င့္မ်ား၏ အေကာင့္အတြင္း တေဖ်ာေဖ်ာႏွင့္ စီးဝင္သြားေလ၏။ လက္ေတြ႔ လုပ္ၾကရသူ မိန္းကေလးမ်ားမွာမူ တစ္ျပားမွ မရ။

စင္ကာပူသုိ႔ အိမ္အကူအျဖစ္သြားလုပ္ေရးအတြက္ ဝန္ေဆာင္ခမွာ ၆ လစာမွ ၇ လစာထိရိွေလ၏။ အိမ္ေျပာင္းလွ်င္ တစ္လစာမွ၊ ႏွစ္လစာထိ ထပ္ျဖတ္ေသး၏။ အဆင္မေျပလို႔ ၃ - ၄ လႏွင့္ျပန္လာၿပီဆိုပါစို႔။ က်န္သမွ်ပိုက္ဆံအားလံုးကို ေအးဂ်င့္သို႔ ေပးေလ်ာ္ရ ေလ၏။

၎တု႔ိသည္ သူတစ္ပါးမ်က္ရည္မ်ားကို အရင္းတည္ကာ ႀကီးပြားခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္ေနၾကေလ၏။ ဘယ္သူေတြဘာျဖစ္ေနေန၊ ငါခ်မ္းသာဘို႔သာ အေရးႀကီးေလသည္။ နင္တို႔ေတြ ဘဝပ်က္တာ ငါနဲ႔ဘာဆုိင္သလဲ။ "သူတို႔အိမ္တစ္လံုးတန္ဘုိးကို ရွင္တို႔ က်မတို႔လိုလူေတြ တစ္သက္လံုးရွာေတာင္မရႏိုင္ဘူး" ဟု ကြ်န္ေတာ့္မိတ္ေဆြက ေျပာျပပါသည္။ သူ႔အိမ္တန္ဘိုးကုိသိရေသာအခါ ကြ်န္ေတာ့္မွာ အံ့ၾသျခင္း၏ ဟိုဘက္ သံုးဘူတာေလာက္ ဆိုက္သြားေလေသာ ဟူသတတ္။

သို႔ေသာ္ ထုိသူမ်ားပင္လွ်င္ ထိုသူမ်ားကို ကူပါမည္၊ ကယ္ပါမည္ဆိုသည့္ ဘာအဖဲြ႔အစည္းႀကီး၏ နာယက၊ ဥကၠ႒ႀကီးမ်ား ျဖစ္ေနျပန္ေလရာ ကြ်ႏ္ုပ္မွာ သည္ေလာကႀကီးကို အေတာ္ပင္ စိတ္ကုန္မိေလ၏။

ျမန္မာစကားပံုတြင္ "ဝိနည္းတတ္၊ ၾကက္သတ္" ဟူ ေသာစကားရိွ၏။ ဤသည္မွာ အလကားမဟုတ္။ ဥပေဒကို လံုးေစ့ပတ္ေစ့ နားလည္ေနသူမ်ားသည္ ဥပေဒႏွင့္လြတ္ေအာင္ မည္ကဲ့သို႔ ေရွာင္ရ၊ တိမ္းရမည္ကို သိနားလည္ၾက၏။ ဥပေဒႏွင့္ မၿငိေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမည္ကို သိ၏။ ထိုသူမ်ားမွာ သာမန္ ဥပေဒကို နားမလည္လို႔ က်ဴးလြန္မိသူမ်ားထက္ ပိုၿပီး ေၾကာက္စရာ ေကာင္း ေလသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူတို႔ကို ဥပေဒႏွင့္ ကိုင္ေပါက္လို႔ မရေသာေၾကာင့္တည္း။​ ထိုကဲ့သို႔ေသာသူမ်ားက ဤကဲ့သို႔ေသာအလုပ္မ်ားကို လုပ္စားေနၾကျပန္ရာ သည္ေလာကႀကီးမပ်က္စီး၊ ဘယ္ေလာကႀကီး ပ်က္စီးေတာ့မည္နည္း။

စင္ကာပူေရာက္ခါစက မ်က္စိသူငယ္၊ နားသူငယ္ႏွင့္ ရိွခဲ့ေသာ အႏီွလံုမကေလးမ်ားသည္လည္း ေရာက္ၿပီး တစ္ႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္ ၾကာသြားသည့္အခါ လူလည္မ်ားျဖစ္ခါ မိမိတို႔ျဖတ္သန္းခဲ့ရေသာ ခါးသီးလွသည့္ ဘဝမ်ားကို ေမ့လ်က္ မိမိတို႔ကိုယ္ႏိႈက္ပင္ ေအးဂ်င့္လုပ္ရန္ ႀကိဳးစားၾကေလေတာ့၏။ အမွန္အကန္ ေအးဂ်င့္မျဖစ္ႏိုင္ေသးလ်င္ေတာင္မွ ေအးဂ်င့္မ်ားအတြက္ အလုပ္လုပ္ ေပးျခင္း၊ ေအးဂ်င့္မ်ားကို လူရွာေပးျခင္းတို႔ လုပ္လာၾကေတာ့၏။ အခ်ိဳ႔ဆိုလွ်င္ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္းပင္ ေဖ့စ္ဘုတ္မွ ေၾကာ္ျငာ တင္ကာ လူရွာၾက၏။ ဤကဲ့သို႔လုပ္စားေနသူမ်ားမွာလည္း မနည္းလွ။ အေတာ့္ကို မ်ား၏။

စင္ကာပူတြင္ လိုင္စင္မရိွဘဲ ေအးဂ်င့္လုပ္ပါက စင္းေဒၚလာ ရွစ္ေသာင္းထိ ဒဏ္ရိုက္လို႔ရသည္။ (စကားစပ္မိလို႔ေျပာရလွ်င္ လိုင္စင္မရိွဘဲ ေငြလဲႊလုပ္ငန္းလုပ္ပါက စင္းေဒၚလာ တစ္သိန္းထိ ဒဏ္ရိုက္ႏုိင္၏။) ဖမ္းမိၿပီဆိုလွ်င္ ပါမစ္ကို cancel လုပ္ၿပီး ျပန္ပို႔တာခံရမည္။ ေနာက္ထပ္ စင္ကာပူတြင္ လာလုပ္ခြင့္ လံုးဝပိတ္တာ ခံရမည္။

သို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အသင္လံုမကေလးမ်ားကို ဤေနရာမွေန၍ သတိေပးလိုက္ပါ၏။ မိမိတို႔ဘဝေဟာင္းကို မေမ့ၾကပါႏွင့္။ ေနာက္ထပ္လာမည့္လူသစ္မ်ားကို ဆဲြေဆာင္ျခင္းမ်ား မျပဳၾကပါႏွင့္။ ဤသည္မွာ ဥပေဒေဘာင္ ျပင္ပေရာက္ေနသည္။ ေအးဂ်င့္မ်ားအတြက္ လူရွာေပးျခင္း၊ စာရြက္စာတမ္းမ်ားစုေဆာင္းေပးျခင္း၊ အိမ္အကူလုပ္ငန္းအတြက္ ရည္ရြယ္၍ ေၾကာ္ျငာျခင္း၊ မိမိက အလုပ္ရွင္ရွာၿပီး အလုပ္ရွင္ကိုယ္စား အလုပ္ (IPA) ေလွ်ာက္ေပးျခင္း၊ စသည္တို႔မွာ ေအးဂ်င့္လုပ္ငန္း၏ အစိတ္အပိုင္းမ်ား ျဖစ္၍ အေရးယူခံရႏုိင္၏။

(၆) နိဂံုး

ျမန္မာအစိုးရသည္ စင္ကာပူသို႔အိမ္အကူမ်ားပို႔ျခင္းကို ပိတ္ထား၏။ သို႔ေသာ္လည္း ေန႔စဥ္ပင္ ေလယာဥ္စင္းလံုးျပည့္မွ် ျမန္မာအိမ္အကူမ်ား စင္ကာပူသုိ႔လာလ်က္ရိွ၏။ အဲသဟာ ဘာလုပ္တာပါနည္း။ အိမ္အကူေတြထြက္ခြင့္ ၾကပ္လိုက္သည္ဆိုပါက ဤသို႔ၾကပ္ျခင္းသည္ပင္လွ်င္ ထိုလုပ္ငန္းႏွင့္တုိက္ရိုက္ပတ္သက္ေနေသာ အစိုးရအရာရိွမ်ားအတြက္ ဝင္ေငြပိုတိုးလာစရာ ျဖစ္လာေလေတာ့၏။ အိမ္အကူမ်ားကေတာ့ နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ထြက္လာေနဆဲ။

သည္ကိစၥမွာ ကြ်န္ေတာ္လက္လွမ္းမမီေသာကိစၥျဖစ္သျဖင့္ ဘာမွ မေျပာလိုေတာ့ပါ။ ေျပာလို႔လည္း လူမုန္းခံရတာသာ အဖတ္တင္ပါမည္။ ဘာမွ ျဖစ္လာမည္မဟုတ္ပါ။

သို႔အတြက္ သိနားလည္သူမ်ားအေနႏွင့္ မသိနားမလည္သူမ်ားကိုရွင္းျပပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံပါ၏။ မိမိပတ္ဝန္းက်င္တြင္ အသက္ငယ္သူမ်ားကို အိမ္အကူအျဖစ္ပို႔ဖို႔ ႀကိဳးစားေနသူမ်ားေတြ႔ပါက ျငိမ္မေနၾကပါႏွင့္။ တုိက္ေပၚမွခုန္ခ်တာမ်ိဳး ဆိုလွ်င္ ရင္က်ိဳးရမည္။

အသက္ (၃၀) ေလာက္ျဖစ္သြားၿပီဆို သူ႔ကိုယ္သူ ထိန္းႏိုင္သြားၿပီ။ လူႀကီးျဖစ္လာၿပီဆိုေတာ့ လူ႔ေလာကအေၾကာင္းလည္း နားလည္လာၿပီ။ ေတာ္တန္ရံုကိစၥမ်ားကို ခံႏိုင္ရည္ရိွၿပီ။ အိမ္ရွင္မ်ားႏွင့္ မည္ကဲ့သို႔ ဆက္ဆံရမည္ကို နားလည္ေနၿပီ။

ဆိုေတာ့ အိမ္အကူအျဖစ္လာလုပ္မည္ဆိုပါက အသက္အစိတ္ေက်ာ္မွ လာၾကဘို႔၊ အဂၤလိပ္စကားကို ထမင္းစားေရေသာက္ ေလာက္ ေျပာတတ္ဘို႔ ေလ့က်င့္ခဲ့ၾကဘို႔၊ အိမ္အလုပ္မ်ားကို ေလ့လာခဲ့ၾကဘို႔ တိုက္တြန္းလိုက္ပါ၏။

ကြ်န္ေတာ့္အေနနဲ႔ကေတာ့ သည္မွ်သာ တတ္ႏိုင္ပါသည္။

ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ေအးၿငိမ္း

၁၁ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၁၈

Link:

https://www.aljazeera.com/blogs/asia/2018/04/myanmar-singapore-maid-trafficking-continues-180401073206179.html?fbclid=IwAR3dEUqjSIZUX7njM7NVdEwasd9AdhQjGpLTxekxqrOXjCgkh-vMDaggayU

https://www.aljazeera.com/indepth/features/2017/08/underage-maids-myanmar-seek-singapore-170807072640035.html?fbclid=IwAR3mgS2Ot37a6BWGRBJ2tMCf04YVErMBm-nvMU111KG0dzvqfXMatOEa158