စိတ္မရွည္ျခင္း

မေန႔က (၂၅-၁၁-၂၀၁၃) သင္တန္းသြားေတာ့ မိုးရြာေနသည္။ သည္းသည္းမည္းမည္း မဟုတ္ေတာင္ အေတာ္ ရြာေနတာျဖစ္၏။ လက္ပ္ေတာ့ထည့္ထားသည့္ ၅ ကီလိုေလာက္ေလးသည့္ အိတ္ကတစ္ဖက္၊ သင္တန္းစာရြက္စာတမ္းမ်ား ထည့္ထားသည့္ ၃ ကီလိုေလာက္ေလးသည့္ အထုပ္ကတစ္ဖက္၊ ထီးကတစ္ဖက္ႏွင့္ဆိုေတာ့ ကသီလင္တ ႏိုင္လွ၏။

            ၁၅ မိနစ္ေလာက္ ေစာေနေသးတာတစ္ေၾကာင္း၊ မိုးရြာေနတာတစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ ၃ - ၄ ေယာက္မွ်သာ ေရာက္ ေသး၏။ သင္တန္းစရန္ ေစာေနေသးေသာေၾကာင့္ ေထြရာေလးပါးမ်ား ေျပာၾကသည္။

            သင္တန္းဆရာမျဖစ္သူ ကာလာက လူမ်ားစိတ္မရွည္ႏိုင္ပံုအေၾကာင္း ေျပာ၏။ သူေျပာျပတာ ျပန္ေျပာင္း ေဖာက္သည္ခ်ပါမည္။ (သည္အေၾကာင္း မိတ္ေဆြမ်ားသိၿပီးျဖစ္ပါ၏။ သို႔ေသာ္ ေျပာခ်င္တာ မေျပာလိုက္ရလွ်င္ ထမင္းစားပ်က္တတ္သည့္ ကြ်ႏ္ုပ္၀ါသနာေၾကာင့္ ျပန္ေျပာင္းေျပာျပရျခင္းျဖစ္ပါ၏။)

            ခုလိုမိုးမ်ားရြာေနရင္ကြာ၊ လမ္းေတြပိတ္ၿပီး အင္မတန္ စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းတာပဲ။ ပုိၿပီးစိတ္ပ်က္စရာ ေကာင္းတာက လူေတြရဲ့ စိတ္မရွည္ႏိုင္မႈပဲ။

ဟုိတေလာက ငါ အိမ္ျပန္ေတာ့ မီးပြိဳင့္တစ္ခုမွာ မီးနီမိတယ္။ ငါက ေကြ႔မွာဆိုေတာ့ အတြင္းလမ္း ကေစာင့္တာေပါ့။ မီးစိမ္းသြားေတာ့ ေကြ႔ဘို႔ကို ဟိုဘက္ကားေတြရွင္းေအာင္ ေစာင့္ရတယ္။ အဲဒီမွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဘက္က လာေနတဲ့ ကားတစ္စီးက  ျဖည္းျဖည္းေမာင္းလာတယ္။ အတင္းေကြ႔မယ္ဆိုရင္ ေကြ႔လို႔ရတဲ့အေျခအေနပဲ။ ဒါေပမဲ့ ငါက အဲဒီကား လြန္သြားတဲ့ထိ ေစာင့္တယ္။ အဲဒါကို စိတ္မရွည္ႏိုင္တဲ့ ငါ့ေနာက္က ကားက ဟြန္းတအားတီးတယ္။ ေနပါဦးကြာ အဲဒီကား လြန္သြားတဲ့ထိ ဘယ္ႏွမိနစ္ေစာင့္ရမွာမို႔လဲ။ အဲဒါေလးေတာင္ မေစာင့္ႏိုင္ဘူးလား။

ငါ သူတို႔ကို ေနာက္ၾကည့္မွန္က ေန ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္မိတယ္။ ဘယ္လိုလူေတြလဲေပါ့ လို႔။ ငါၾကည့္ေနတံုးပဲ ဟိုကားက ေက်ာ္သြားတယ္။ အဲဒီေတာ့ သူတို႔က ပို စိတ္မရွည္ျဖစ္လာၿပီး ဟြန္းကို တအားတီးေတာ့တာပဲ။ ငါလဲနည္းနည္း ဘီးလိွမ့္လိုက္လို႔ ထြက္စရာေနရာရသြားေရာ အဲဒီကားက ငါ့ကိုေက်ာ္တက္ၿပီး အတင္းေရာကာေရာ ေမာင္းတာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ေရွ႔မီးပြိဳင့္က်ေတာ့ သူနဲ႔ငါ ေဘးခ်င္းယွဥ္ရက္ ျဖစ္သြားျပန္တယ္။ အဲဒီမွာတင္ သူတို႔က မွန္ကိုခ်ၿပီး ငါ့ကို မႏိုင့္ရင္ကာ ေျပာတာပဲ။ ေနပါဦး၊ အခုေကာ ဘာပိုထူးသြားသလဲ လို႔ ငါလည္း ျပန္ေမးလိုက္တယ္။ ေအာင္မယ္၊ သူတင္အားမရလို႔ သူ႔မိန္းမ ကပါ ေခါင္းထြက္လာၿပီး အတင္းေျပာပါေရာလား။

ဟိုကားကုိ မေစာင့္ဘဲ ငါအတင္းေမာင္းထြက္ပါၿပီတဲ့ကြာ၊ ဘယ္ႏွမိနစ္ ပိုေစာသြားမလဲတဲ့။ ထားပါေတာ့ကြာ။ အမ်ားဆံုးၾကာ စကၠန္႔ ၂၀ ေပါ့။ တကယ္ဆို စကၠန္႔ ၂၀ ေတာင္ မၾကာဘူး။ ဒီစကၠန္႔ ၂၀ ေစာသြားလို႔ ဘာအက်ိဳးေတြ ပိုရလာ မလဲ။ ဒါေပမဲ့ ငါ အဲဒီလို အတင္းလုထြက္လို႔ ဟိုဘက္က ကားနဲ႔သာ ေခါင္းခ်င္း၀င္တိုက္ရင္ ကားပ်က္လို႔ ကုန္လိုက္မဲ့ပိုက္ဆံ။ အဲဒီေနရာမွာတင္ ရဲေခၚရမယ္၊ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အေခ်အတင္စကားမ်ားရမယ္၊ ကားကိုလည္း ကားျပင္ဆိုင္ ပို႔ရမယ္၊ အလုပ္ေတြလည္းမ်ား၊ ပိုက္ဆံနဲ႔ အခ်ိန္ေတြလည္း အမ်ားႀကီးကုန္မသြားေပဘူးလား။ ေသခ်င္ေတာင္ ေသသြားႏိုင္ တယ္။ အဲဒီပိုက္ဆံေတြ၊ အခ်ိန္ေတြ၊ ရံုးေရာက္ဂါတ္ေရာက္ကိစၥေတြ၊ စိတ္ညစ္ရမႈေတြကို ဒီ စကၠန္႔ ၂၀ နဲ႔ လဲမလား။ ငါ အဲဒီလူေတြကို နားကို မလည္ႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကားေမာင္းတဲ့သူအမ်ားစုကေတာ့ အဲဒီအတိုင္းပဲ။ မီးနီခါနီးၿပီဆို ကားကို အရိွန္ျမွင့္ၿပီ။ ဒီမီးနီသြားတာေစာင့္လုိက္လို႔ မင္း ဘယ္ေလာက္ ပိုၾကာသြားမလဲ။

            လမ္းေလွ်ာက္တဲ့သူေတြကို သတိေပးလုိက္ပါကြာ။ ကားေလးဘီးလံုးမရပ္သေရြ႔ လမ္းျဖတ္မကူးပါနဲ႔လို႔၊ အင္မတန္ အႏၱရာယ္မ်ားတယ္။

သည္ေတာ့ ဓာတ္ဆီဆိုင္မန္ေနဂ်ာဆိုသူ တရုတ္မကေလးက ျဖည့္စြက္ေျပာပါသည္။   

            တျခားေနရာေတြမွာ စိတ္မရွည္ခ်င္ေနပါ။ ဓာတ္ဆီဆိုင္လာရင္ေတာ့ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ကားကိုရပ္မွရမယ္ ဟု ဆို၏။ ဘယ့္ႏွာေၾကာင့္မ်ားလဲကြယ္ ဟု ၀ိုင္း၀န္းစပ္စုၾကေလေသာ္ သူက ဓာတ္ဆီဆိုင္ဟူသည္ မီးပြားအနည္းငယ္မွ ထြက္လို႔မရသည့္ေနရာျဖစ္သည့္အတြက္ ဘာပစၥည္းႏွင့္မွ မတိုက္မိေစရန္ ဒဏ္ေငြႀကီးႀကီး ေဆာင္ခုိင္းေၾကာင္း ေျပာျပ ပါသည္။

             တစ္ခါက ကားတစ္စီး ခ်ိတ္ကေလးတစ္ခုကို ၀င္ပြတ္သျဖင့္ ခ်ိတ္လိမ္သြားရာ ဒဏ္ေငြ ၃၀၀ ေဆာင္လိုက္ရေၾကာင္း ေျပာျပ၏။ ထိုအခါ ကာလာက ဟဲ့၊ ဆိုင္အျပင္မွာ ဒါေတြ ဒီလိုျဖစ္ေနတာ မင္းတို႔ ဘယ့္ႏွယ္သိသလဲဆိုေလေသာ္ ငါတို႔ဆိုင္ ပတ္ပတ္လည္မွာ high resolution CCTV ေတြ အျပည့္တပ္ထားတယ္ ဆိုေလ၏။ မွတ္ကေရာ့။

            တစ္ခါကလည္း ေဘးနားမွ ကန္တင္းတြင္ ထမင္းလာစားေသာ ကားတစ္စီး ဓာတ္ဆီဆိုင္အတြင္း ၀င္ရပ္ရာ ေလာႀကီး ၿပီးေနာက္ဆုတ္ရာတြင္ ေနာက္မွ သတိေပးဆိုင္းဘုတ္ကို ၀င္တုိက္မိ၍ ဆိုင္းဘုတ္ယိုင္သြားသျဖင့္ ဒဏ္ေငြ ၆၀၀ ေဆာင္ခဲ့ရဖူး ေၾကာင္း၊ ဆီထည့္သည့္ ေနရာမွ ဆိုင္းဘုတ္မ်ားဆိုလွ်င္ အလြန္အႏၱရာယ္မ်ားေၾကာင္း၊ ဆိုင္းဘုတ္ကို ျခစ္မိလွ်င္ သူတုိ႔က ဆိုင္းဘုတ္ကိုလဲတာမဟုတ္ဘဲ စေတရွင္ႀကီးတစ္ခုလံုးလဲတာျဖစ္သျဖင့္ ၃ ေသာင္းမွ ၈ ေသာင္းထိ က်ေၾကာင္း ေျပာျပေလရာ ကြ်ႏု္ပ္မွာ မဆီႏွင့္မဆိုင္ အဲဒါေတြေၾကာင့္ ငါ ကားမ၀ယ္တာဘဲ ဟု (စိတ္ထဲတြင္) အသားလြတ္ ႀကိမ္း၀ါးမိေသာဟူ၏။

            ကြ်န္ေတာ္နည္းနည္းထပ္ျဖည့္ပါမည္။ လမ္းျဖတ္ကူးရန္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔မီးနီေစာင့္ေနစဥ္ ကားမ်ားရပ္တာ သတိထားမိ ပါလိမ့္မည္။ အခ်ိဳ႔ကားမ်ားမွာ မီးနီခါနီး အတင္းျဖတ္ေမာင္းလာသျဖင့္ လူကူးသည့္မ်ဥ္းမ်ားေပၚေက်ာ္လာကာ လူသြားလမ္းကို ကန္႔လန္႔ျဖတ္ ျဖစ္သြားသည္။ လမ္းကူးသူမ်ားမွာ ထိုကားမ်ားကို ေကြ႔သြားရသျဖင့္ ကားလမ္းမေပၚ ေရာက္သြားသည္။ ထိုသူမ်ားမွာ မီးစိမ္းသြားသည့္ဘက္မွ လမ္းႏွင့္အၿပိဳင္ကူးရသျဖင့္ မီးစိမ္းသြားသျဖင့္ ဒရၾကမ္းေမာင္းလာသည့္ ကားမ်ား၏ အႏၱရာယ္ကို ပြတ္ကာသီကာ ေရွာင္တိမ္းသြားၾကရသည္။

            ၎တို႔ လူသြားလမ္းေပၚ ေက်ာ္ရပ္လိုက္ျခင္းျဖင့္ မည္မွ် အက်ိဳးထူးပါသနည္း။ အမ်ားဆံုးရိွလွ ၄ မီတာေပါ့။ ထားပါ ၅ မီတာ။ ဘီးေလးငါးလိမ့္စာေလာက္။ သည္ ဘီးေလးငါးစီးစာေလာက္ ေက်ာ္ရပ္လိုက္ျခင္းျဖင့္ ၎တို႔၏အခ်ိန္မ်ား မည္မွ် သက္သာသြားပါသနည္း။

            သို႔ေသာ္ ထိုကားမ်ားကို ေရွာင္ကြင္းသြားရသျဖင့္ လမ္းသြားလမ္းလာတစ္ဦးဦးကို တစ္ဖက္လမ္းမွကားက ၀င္ပြတ္ သြားသည္ဆိုပါစို႔။ ကိစၥမမ်ားပါလား။ ကားတုိက္မႈျဖစ္ၿပီဆုိကတည္းက အဘယ္မွာ ၄ - ၅ မိနစ္မွ်ႏွင့္ ၿပီးပါမည္နည္း။ ဘာဒဏ္ရာမွ မရေတာင္ အနည္းဆံုးေတာ့ ရဲကိုေခၚရမည္။ အမႈဖြင့္ရမည္။ တုိက္သည့္ကားကို အျခားဘယ္ေနရာသို႔မွ် ေရႊ႔လို႔ မရသည့္အတြက္ က်န္ ကားမ်ားအတြက္ပါ လမ္းပိတ္သြားလိမ့္မည္။

            ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ေမလက စင္ကာပူတြင္ ကားတိုက္မႈတစ္ခုျဖစ္သည္။ ဗစ္တိုးရီးယား လမ္းဆံု (ဘူဂစ္စ္ ဘူတာအနီး) တြင္ျဖစ္၏။ ေမြးေန႔ လက္ေဆာင္အျဖစ္ရထားသည့္ အလြန္အင္မတန္ ေစ်းႀကီးလွေသာ ဖာရာရီကိုေမာင္းလာေသာ အသက္ ၃၁ ႏွစ္ရိွ တရုတ္လူငယ္က မီးနီကို အတင္းျဖတ္အကူး တကၠစီကို ၀င္တိုက္တာ ျဖစ္သည္။ ဘာမွအျပစ္မရိွေသာ တကၠစီေပၚ ထုိင္္လိုက္လာသူ အသက္ ၄၁ ႏွစ္ရိွ ဂ်ပန္အမ်ိဳးသမီးေသသြားသည္။ အရိွန္မည္မွ်ျပင္းသနည္းဆိုေသာ္ တကၠစီ၏အင္ဂ်င္မွာ မီတာ ၃၀ ေလာက္ အကြာသို႔ပင္ လြင့္စဥ္သြားခဲ့၏။

ကားႏွစ္စီးလံုးမွ ကားေမာင္းသူမ်ားကို စင္ကာပူမီးသတ္တပ္ဖဲြ႔မွ အတင္း ၿဖဲခဲြထုတ္ယူရသည္ ဆုိ၏။ အသက္ ၅၂ ရိွၿပီျဖစ္ေသာ တကၠစီေမာင္းသူမွာ ရုတ္တရက္သူ႔ကိုယ္ေပၚ နတ္အ၀တ္အစားေတြ ေရာက္လာတာကို က်ိဳးၾကည့္ေၾကာင္ၾကည့္ ျဖစ္ကာ ဟ- ဘာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီလဲဟ ဟု ေရရြတ္မိေနမည္ ျဖစ္ေလသည္။ ဘယ္က ေကာင္မေလးမွန္းမသိကို ကားေပၚတင္ လာသူ တရုတ္မွာမူ ေအာင္မယ္ေလး၊ ပူလွခ်ည္ရဲ့ဗ်၊ ဒယ္အိုးထဲက အျမန္ထုတ္ေပးမယ္ဆိုရင္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁၄ သိန္း တန္တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ဖာရာရီကားေရာင္းလို႔ရသမွ် အကုန္ေပးပါ့မယ္ခင္ဗ် ဟု အာေခါင္ျခစ္ကာ ေအာ္ေနသျဖင့္ အေပၚမွ ေစာင့္ေနသူ ငရဲသားက ဟဲ့အေကာင္၊ ဘာခုမွေၾကာက္ပါၿပီလဲ၊ တိတ္တိတ္ေနစမ္း ဟု ေခါင္းကို တင္းပုတ္ႏွင့္ ထုခ်လိုက္မွ ပုသြားေလေတာ့၏။

            သည္မီးနီမျဖတ္ဘဲ ေစာင့္လိုက္လွ်င္ မည္မွ်ေနာက္က်သြားမွာမို႔ အတင္းေရာကာေရာ ျဖတ္ရတာပါနည္း။ အမွန္က ေစာင့္၍ ေနာက္က်မည့္အခ်ိန္ေၾကာင့္ ဟုတ္ခ်င္မွဟုတ္မည္ေပါ့။ ကားတိုက္ခ်ိန္က မနက္ ၄ နာရီဆိုေတာ့ ဒစၥကိုတြင္ အသားကုန္ကဲခဲ့တာ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္။ ေဘးမွာေကာင္မေလးကလည္း ပါလာေတာ့ ၾကြားခ်င္တာလဲပါမည္။ ေဟာ္တယ္ကို ေရာက္ခ်င္အလ်င္လိုေနတာလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မည္။ မည္သူသိႏိုင္ပါမည္နည္း။

            မိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ား၊ ကားေမာင္းသည့္အခါ စိတ္ရွည္ရွည္ျဖင့္ေမာင္းပါ။ ဘာကိုမွ အလ်င္မလိုပါႏွင့္။ အလ်င္လို အေႏွးျဖစ္တတ္ေၾကာင္း သတိထားၾကေစလိုပါသည္။ မီးပြိဳင့္တြင္လည္း လူကူးမီး မစိမ္းဘဲ မကူးပါႏွင့္။ ႏွစ္မိနစ္၊ သံုးမိနစ္ ေလာက္ကို မေစာင့္ႏိုင္ပါက အထက္တြင္ေျပာခဲ့သည့္ တကၠစီဒရိုင္ဘာႀကီးလို ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း နတ္၀တ္နတ္စားမ်ား ကိုယ္ေပၚေရာက္လာပါလိမ့္မည္။

ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ေအးၿငိမ္း

၂၆ - ၁၁ - ၂၀၁၃။ ည ၉း၀၉ နာရီ