ခရစၥတိုဖာ ေပါက္က်ိဳင္း ၏ အတၳဳပၸတၱိ (၁၃)

 

တတိယပိုင္း (စင္ကာပူအေတြ႔အႀကံဳ - ဒုတိယ ၄ ႏွစ္) - ၇

(၄၇) ခ်င္းျပည္နယ္မွ ျပန္လည္ထြက္ခြာလာၾကျခင္း

            ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၂၁ ရက္ေန႔ နံနက္ပိုင္း၌ ကန္ပက္လက္ၿမိဳ႔တြင္း ေလွ်ာက္ၾကည့္ၾကပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ေက်ာင္းသို႔ျပန္လာၿပီး ဦးပဥၥင္းမ်ား၊ ေက်ာင္းသားကေလးမ်ားႏွင့္ စုေပါင္းဓါတ္ပံုရိုက္ၾကပါသည္။ ဦးျမေမာင္းတို႔အိမ္တြင္ ေန႔လည္စာစားၾကသည္။ အျပန္ခရီးအတြက္ ဥကၠဌႀကီးက သူ႔မာဇဒါဂ်စ္ကားကေလးကို ေမာင္းသူႏွင့္တကြ ထည့္ေပးလိုက္၏။ သို႔ႏွင့္ ေန႔လည္ ၁ နာရီတီးေသာ္ အားလံုးကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ကန္ပက္လက္မွ ျပန္လည္ထြက္ခြာခဲ့ၾကပါသည္။

            မိုးမွာအဆက္မျပတ္ရြာေနသည္ျဖစ္ရာ ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း ေတာင္က်ေခ်ာင္းမ်ားအတြက္ ရင္တမမ ျဖစ္ေနရပါ၏။ ထင္သည့္အတိုင္းပင္ ေတာင္အဆင္းေရေက်ာ္မ်ား၌ ေရအေတာ္မ်ားေနၿပီကို ေတြ႔ရသည္။ ကားဆရာမွာမူ ဒါမ်ိဳးေတြ ရိုးေနၿပီ ထင္ပါ၏။ ဒလေဟာ ထိုးက်ေနေသာ ေခ်ာင္းမ်ားကို အတင္းျဖတ္ေမာင္းေလရာ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ သမၺဳေဒၶကိုသာ နင္းကန္ရြတ္ ေနရပါေတာ့သတည္း။

            သုိ႔ေသာ္ ကားမွာ ဂ်စ္ကားျဖစ္သည္ကတစ္ေၾကာင္း၊ အင္ဂ်င္မွာလည္း အေတာ္ေကာင္းေသးသည္ကတစ္ေၾကာင္း တို႔ ေၾကာင့္ သည္ေတာလမ္းၾကမ္းကို အခက္အခဲမရိွျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ လမ္းတြင္ ေအာက္မွတက္လာေသာ ေဆာက္လုပ္ ေရး ကားႀကီးတစ္စီးႏွင့္ေတြ႔ရာ သူတို႔က ကစြန္းမေခ်ာင္းမွာ ေရပင္နည္းေသးေသာ္လည္း သဲကြ်ံေနၿပီျဖစ္သျဖင့္ အထူးဂရုစိုက္ ေမာင္းၾကရန္ သတိေပးသြားသျဖင့္ ေက်းဇူးတင္ရပါ၏။ ကြ်န္ေတာ့္မွာေတာ့ အေတာ္ရင္ထိတ္လွၿပီျဖစ္ပါသည္။ လမ္း၌ အခ်ိဳ႔ေသာ ေခ်ာင္းငယ္ကေလးမ်ားမွာ ေရအေတာ္မ်ားေနသျဖင့္ ေရအက်ကိုေစာင့္ၿပီး ျဖတ္ၾကရသည္ျဖစ္ရာ ကစြန္းမသို႔ ေရာက္ေသာ္ ည ၇ နာရီတီးေနၿပီျဖစ္၏။

            ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပင္ ေခ်ာင္းသုိ႔ေရအေျခအေနသြားၾကည့္ၾကရာ ေရမွာ အရမ္းမမ်ားလွသည့္တိုင္ ေရစီး အလြန္ သန္လွပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေခ်ာင္းထဲသို႔ဆင္းၾကည့္ေသာ္ ေျခေထာက္ေအာက္မွ သဲမ်ားမွာ ေရစီးႏွင့္ေမ်ာပါ သြားေလရာ ၾကာၾကာရပ္လို႔ပင္မရ။ သို႔ႏွင့္ အႏၱရာယ္မ်ားလွေသာ သည္အေျခအေနကို အမိုက္ခံမစြန္႔စားပဲ ေရအက်ကို ေစာင့္၍ စိတ္ခ်လက္ခ်ကူးၾကရန္ ဆံုးျဖတ္ၿပီး ရြာမွ ထမင္းဆိုင္၌ပင္ ညစာစားရင္း ေရေစာင့္ၾကပါသည္။ ည ၉ နာရီခန္႔တြင္ တစ္ေခါက္သြားၾကည့္ၾကျပန္ရာ ေရမွာ ပိုမ်ားလာသည္ကုိေတြ႔ရသျဖင့္ အနီးရိွဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၌ ဆရာေတာ္ကို ခြင့္ေတာင္းလွ်က္ ျဖစ္သလို ညအိပ္လိုက္ၾကရပါသည္။ ေရမခ်ိဳးရတာ ၃ ရက္ရိွၿပီ။

            ေနာက္ေန႔မနက္တြင္ နံနက္စာစားေသာက္ၿပီး ၈ နာရီခန္႔၌ ေနလည္းအနည္းငယ္လက္လာသည္ႏွင့္ ေခ်ာင္းသို႔သြား ၿပီး စနည္းနာၾကျပန္သည္။ ေရမွာသိပ္မေလ်ာ့ေသး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က မျဖတ္ခ်င္ေသး။ သို႔ေသာ္ ကားဆရာက ႀကိဳးစား ၾကည့္တာေပါ့ဗ်ာ ဆိုၿပီး တအိအိႏွင့္ ကားကိုေခ်ာင္းလည္သို႔ ေမာင္းခ်သြား၏။ ေရလည္သို႔ေရာက္ေသာ္ သဲနစ္ေတာ့၏။ ေရွ႔လည္းတိုးမရ၊ ေနာက္လည္း ဆုတ္မရႏွင့္ အေတာ္ဂြက်ကုန္ပါေတာ့၏။

            အေရးထဲမွ ညက ေခ်ာင္းေရအက်ကို မေစာင့္ႏိုင္ပဲ ျဖတ္ကူးသူ ၃ ဦးအနက္ တစ္ဦးမွာ ေရစီးႏွင့္ေမ်ာပါၿပီး ေပ်ာက္ေနသျဖင့္ လိုက္ရွာၾကရာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ကား သဲနစ္ေနသည့္ေနရာမွ မလွမ္းမကမ္း ေအာက္ဖက္နားတြင္ ၿခံဳႏွင့္ၿငိကာ ေမွာက္လ်က္သား ေသဆံုးေနသည္ကို ေတြ႔ၾကရ၏။ ထိုအနီးတ၀ိုက္တြင္ လူမ်ား စုရံုးစုရံုးရိွေခ်ရာ ကြ်န္ေတာ္လည္း ထိုသူ မ်ားထံသြားၿပီး ကား၀ိုင္းတြန္းေပးပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံရ၏။ ခ်စ္စရာေကာင္းလွေသာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားသည္ကား ဘာမွ အထြန္႔တက္မေနဘဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကားေလးကို ကုန္းေပၚေရာက္သည္ထိ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ၿပီး ၀ိုင္းတြန္းေပးၾက ပါသည္။

            ကြ်န္ေတာ္လည္း ျဖစ္ႏုိင္မည့္နည္းလမ္းမ်ားကို လုိက္လံစံုစမ္း ေမးျမန္းရ၏။ ထိုအခါ ဤရြာအနီးတြင္ ကားမ်ားကို ဆဲြေပးေနက် သစ္လံုးမ,သည့္ ကားႀကီးတစ္စီး သစ္စခန္းတြင္ရိွေၾကာင္း၊ သူတို႔ကို အကူအညီေတာင္းလွ်င္ ရႏိုင္ေၾကာင္း သိရသျဖင့္ အခ်ိန္ဆဲြမေနဘဲ သစ္စခန္းရိွရာ ခ်ီတက္ခဲ့ၾက၏။ ထိုသူမ်ားက ယခုေရႏွင့္ မလြယ္ေၾကာင္း ေန႔လည္ ၁၁ နာရီခဲြ ေလာက္က်လွ်င္ေတာ့ ေရအေျခအေနၾကည့္ကာ ဆဲြေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာပါသည္။

            သုိ႔တိုင္ ေန႔လည္ ၁၁ နာရီခဲြေက်ာ္ေသာ္ ေရအေျခအေနမွာ အေၾကာင္းမထူးသည္က တစ္ေၾကာင္း၊ ေခ်ာင္းညာတြင္ မိုးမ်ားညိဳ႔လာသျဖင့္တစ္ေၾကာင္းတို႔ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ ဆက္မေစာင့္ေတာ့ပဲ အနီး၌ ယခင္ကားမ်ားဆဲြဖူးသူမ်ား ရိွမရိွ လိုက္လံ ေမးျမန္းၾကည့္ရာ သူတို႔က ဦးထြန္းၾကည္ႏွင့္ေျပာပါဟု ဆို၏။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဦးထြန္းၾကည္ကိုလိုက္ရွာၿပီး သူႏွင့္ညိွ၏။

ကြ်ႏ္ုပ္။               ။ ကိုင္း၊ ဦးထြန္္းၾကည္၊ ခင္ဗ်ားတို႔အရင္ကလည္း ကားေတြဆဲြေပးေနက် မဟုတ္လား။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကားက ဂ်စ္ကားေသးေသးေလးပါ။ မရစရာမရိွဘူးလို႔ ထင္တာပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း ၀ိုင္းတြန္းမယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ ေတာင္းေနက် ေစ်းသာေျပာဗ်ာ။ မိုးရြာေတာ့မယ္။ အခ်ိန္မရိွဘူး။

ဦးထြန္းၾကည္။      ။ ကားဆဲြတဲ့ေၾကးက ကားေလးဆို ၅၀၀၀၊ ကားႀကီးဆို ၈၀၀၀ ယူပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆရာပဲၾကည့္ပါဦးဗ်ာ။ ဟိုမွာ ၀ိုင္းအံုေနတ့ဲလူေတြက အမ်ားႀကီး။ ဒီေငြကို ဘယ္လိုခဲြယူမလဲ။

ႏ္ုပ္။       ။ လြယ္ပါတယ္ဗ်ာ။ အဲဒီလူေတြထဲက ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ လူ ၂၀ ေရြးလိုက္။ ေရွ႔က ၁၀ ေယာက္ဆဲြ။ ေနာက္က ၁၀ ေယာက္တြန္းမယ္။ ဆဲြဘို႔ သံႀကိဳးႀကီးတစ္ေခ်ာင္းပါရွာခဲ့ဗ်ာ။ ရရင္ စဆဲြမယ္။ ဟုတ္ၿပီလား။

ၾကည္။    ။ ဒါဆိုလည္း စိတ္သာခ်ပါဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မရ ရေအာင္ဆဲြေပးပါ့မယ္။

            သို႔ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ကားေပၚတြင္ ခရီးႀကံဳလိုက္ပါလာသူမ်ားအား “ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ ကားဆဲြဘို႔ ငွားလာခဲ့ၿပီ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔တစ္ေယာက္တစ္ေထာင္စီထည့္မယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔က တစ္ေယာက္ ၅၀၀ စီထည့္။ မိုးအေျခအေနက ေကာင္းတာမဟုတ္ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း ၀ိုင္းတြန္းၾကဘို႔လိုလိမ့္မယ္။ ခု ေနေလးသာတံုး လုပ္လိုက္ၾကရေအာင္။” ဟု ေျပာျပရာ ခရီးသည္မ်ားကလည္း သေဘာတူၾကပါသည္။

            ခဏၾကာေသာ္ သံႀကိဳးႀကီးႏွင့္အတူ လူ ၂၀ ေရာက္လာေလရာ သံႀကိဳးႀကီးကို ကားေရွ႔ဆဲြသည့္သံခ်ိတ္တြင္ က်က်နန ခ်ည္ေစပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ဗလေကာင္းသူ လူ ၁၀ ဦးကိုေရြးၿပီး သံႀကိဳးကို ခုိင္ခိုင္ျမဲျမဲကိုင္ေစ၏။ က်န္ ၁၀ ဦးႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အဖဲြ႔က ကားေနာက္တြင္ေနရာယူသည္။ အားလံုးအဆင္သင့္ျဖစ္ေသာ္ သူတို႔အား လုပ္မည့္အစီအစဥ္ကို အက်ဥ္းရံုး ေျပာျပ၏။

            “ကဲ၊ ဆဲြတဲ့သူေတြေရာ၊ တြန္းတဲ့သူေတြပါ တၿပိဳင္နက္တြန္းၾက၊ ဆဲြၾကရမယ္။ ကားဆရာကလည္း စက္ကိုႏိႈးထား။ ဂီယာကို 4 wheel ထည့္ထား။ ေရလည္ေရာက္ရင္ ပိုၿပီးအားထည့္ၾကရလိမ့္မယ္။ ကြ်န္ေတာ္အခ်က္ေပးတာနဲ႔ စမယ္။ ကဲ၊ စမယ္။ ၁၊ ၂၊ ၃၊ ဆဲြ။”

            ကြ်န္ေတာ္အခ်က္ေပးသံဆံုးသည္ႏွင့္ အားလံုးတစ္ၿပိဳင္နက္ ညီတူညာတူ ရုန္းလိုက္ၾကရာ ကားကေလးမွာ တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ ေခ်ာေမာစြာ ေရာက္သြားပါေလေတာ့၏။ စည္းလံုးျခင္း၏ ခြန္အားကို လက္ေတြ႔သက္ေသျပလုိက္ျခင္းတည္း။

ကြ်န္ေတာ္လည္း ဦးထြန္းၾကည္တို႔အဖဲြ႔ကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာၿပီး ခရီးဆက္ခဲ့သည္။ ေခ်ာင္းကူးစဥ္က အင္ဂ်င္အတြင္း ေရမ်ား၀င္သျဖင့္ ထင္ပါသည္။ ကားကေလးမွာ လမ္းတြင္ေဖာက္လာပါ၏။ ကားဆရာလည္း ပ်က္လိုက္၊ ျပင္လုိက္ႏွင့္ ေမာင္း လာရာ ဆိပ္ျဖဴေရာက္ရန္ ၁၃ မိုင္ခန္႔အလိုတြင္ လံုး၀ႏိႈးမရေတာ့ပါ။

            ထိုအခါက်မွ ကားဆရာလည္း အင္ဂ်င္ကိုဖြင့္၊ ဆီပို႔ပန္႔မွ ေခ်းမ်ား၊ ေရမ်ားႏွင့္ ပိတ္ေနေသာဆီစစ္ကို ျဖဳတ္လဲလိုက္ရာ ေကာင္းသြားသျဖင့္ ခရီးဆက္ခဲ့ျပန္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ေမာင္း၍မွ ၅ မိုင္မျပည့္ေသးမီ ကားကေလးမွာ လမ္းေဘးသို႔ ထိုးရပ္သြားျပန္၏။ ဆီကုန္ၿပီဗ်ိဳ႔ဟု ကားဆရာက ေျပာသည္။ ထို႔ေနာက္ ဆီတိုင္ကီကို ခ်က္မွေဖာက္၊ ပလတ္စတစ္ပံုးထဲထည့္။ ကုန္းအတက္မ်ားတြင္ စက္ကိုဖြင့္ေမာင္း၊ ကုန္းဆင္းမ်ားတြင္ စက္ကိုသတ္ကာ ဖရီးရိုက္။ သို႔ႏွင့္ပင္ ဆိပ္ျဖဴသို႔ မႏိုင့္ရင္ကာ ေရာက္ခဲ့ရပါေတာ့သတည္း။

            ဆိပ္ျဖဴေရာက္ေသာ္ ဆီကို မရမကလိုက္၀ယ္ရပါသည္။ ဆီကလည္း လြယ္လြယ္ႏွင့္ ၀ယ္လို႔မရပါ။ ေတြ႔မည့္ ေတြ႔ေတာ့လည္း တစ္ဂါလံလွ်င္ ၁၃၀၀ က်ပ္ေတာင္ေပးရပါသည္။ အလြန္ေစ်းႀကီးလွ၏။ သို႔ေသာ္ ဘာတတ္ႏိုင္မည္နည္း။ ၀ယ္လို႔ရတာ ေက်းဇူးတင္ပါအံုး။ ဆီရေသာ္ ေခ်ာက္သို႔ ခရီးဆက္ခဲ့ၾက၏။ ေခ်ာက္သို႔ေရာက္ေသာ္ လုိက္ပို႔ေသာ ကားဆရာ ေလးကို ေက်းဇူးအထူးတင္ေၾကာင္းေျပာကာ ျပန္လႊတ္လိုက္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာမူ လဖက္ရည္ေသာက္ရင္း ခဏတစ္ျဖဳတ္နားကာ ေန႔လည္ ၂ နာရီခဲြကားျဖင့္ စလင္းသို႔ လိုက္ပါလာခဲ့ၾက၏။ မိုးကလည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ခရီး တစ္ေလွ်ာက္လံုး အားေပးလွ်က္ လုိက္ပါလာ၏။ ညေန ၅ နာရီခဲြတြင္ စလင္းသို႔ေရာက္သတည္း။ စလင္းသို႔ေရာက္လွ်င္ ေရာက္ခ်င္း ပြိဳင့္မွကိုပိန္က ေဆးရံုအတြက္ ေလေအးစက္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းေပးလာပါသည္။

(၄၈) စလင္းႏွင့္ မင္းဘူးနယ္မ်ားတြင္ အလႉကိစၥမ်ား ေဆာင္ရြက္ၾကျခင္း

            ၂၃ - ၈ - ၂၀၀၂ ေန႔နံနက္တြင္ လဖက္ရည္ေသာက္ၾကရင္း ေဒၚေအးျမင့္အား ကန္ပက္လက္အေတြ႔အႀကံဳမ်ားကို ျပန္လည္ေဖာက္သည္ခ်ၾက၏။ သူ႔အကူအညီေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔မ်ားစြာအဆင္ေျပသျဖင့္လည္း ေက်းဇူးအထူးတင္ပါ ေၾကာင္း၊ ကန္ပက္လက္မွ ေဒသခံမ်ားကလည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ ခုလိုတကူးတကလာလႉသည့္အတြက္ အလြန္ ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာျဖစ္ေနေၾကာင္းမ်ား ေျပာျပပါသည္။

            ထို႔ေနာက္ ေရႊေက်ာင္း ပရဟိတသို႔သြားရာ တာ၀န္ခံဆရာေတာ္မွာ ခရီးထြက္ရာမွ ျပန္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္။ ဆရာေတာ္က ပရဟိတႏွင့္ပတ္သက္၍ သူ႔ရည္မွန္းခ်က္မ်ားကို ေျပာျပပါသည္။ ေလာေလာဆယ္ ေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းသား ၂၅ ဦးရိွေၾကာင္း။ ဆရာ ၂ ဦးငွားကာ သင္ၾကားေပးေနေၾကာင္း၊ အခ်ိဳ႔ေက်ာင္းမ်ားမွ ဦးပဥၥင္းမ်ားလည္း အားလွ်င္ အားသလို ၀င္ေရာက္သင္ၾကားေပးၾကေၾကာင္း၊ ယခုေဆာက္ေနေသာ ေက်ာင္းႀကီးသာၿပီးသြားပါက ယခုထက္ပိုၿပီး ေက်ာင္းသားမ်ားမ်ား လက္ခံသင္ၾကားေပးႏိုင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပ၏။

            ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ကလည္း ေနာက္လရမည့္ အလႉေငြမ်ားကို ဤေက်ာင္းေဆာက္လုပ္ေရးအတြက္ လႉမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေက်ာင္းေဆာက္လုပ္ေရးကို ကိုေသာင္းတန္ ႀကီးၾကပ္ေဆာင္ရြက္ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္းမ်ား ေလွ်ာက္ထားခဲ့ၾကပါသည္။ ေရႊေက်ာင္းမွျပန္လာေသာအခါ ေလေအးစက္ကို ေထာ္လာဂ်ီျဖင့္သယ္ကာ ေဆးရံုသုိ႔သြားေရာက္ လႉဒါန္းၾကပါသည္။ ထို႔ေနာက္ စက္ကိုတပ္ဆင္၊ အစမ္းလည္ၾကည့္ၾကၿပီး ဂုဏ္ျပဳလႊာေပးအပ္ပဲြ က်ုင္းပသည္။ အားလံုးၿပီးေသာ္ ညေနပိုင္းတြင္ ကိုပိန္၏ သတင္းေပးခ်က္အရ ေစသူ႔ရွင္ကုန္းတံတားသို႔ စက္ဘီးကိုယ္စီျဖင့္ သြားၾကည့္ၾကပါသည္။

            တံတားမွာ ယက္မမ်ားက်ိဳးေနၿပီး ေအာက္မွ ထန္းလံုးမ်ားကို ျခမ္းကာ အစားထိုးထည့္ထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ရြာထဲမွ တံတားကိုတာ၀န္ခံျပဳျပင္ေပးမည့္ ဘုန္းႀကီးဦးေကာ၀ိဒထံသြားကာ တံတားအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးၾကပါသည္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးက တံတားက်ိဳးေနေသာေၾကာင့္ ကဲြ်ႏြားမ်ား မၾကာခဏအေပါက္ကြ်ံက်ေၾကာင္း၊ အသက္အႏၱရာယ္ပင္ ရိွေၾကာင္း။ ဤရြာႏွင့္နီးသျဖင့္သာ ေစသူ႔ရွင္ကုန္းတံတားဟု ေခၚေသာ္လည္း အမွန္မွာ တံတားကိုအသံုးျပဳေနသည္မွာ အနီးပတ္၀န္းက်င္မွ ရြာေပါင္း ၂၀ ခန္႔ျဖစ္ေၾကာင္း။ ဤတံတားျပင္ရန္ တာစူေနသည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ေငြအင္အား မျပည့္ေသးသျဖင့္ အထမေျမာက္ေသးေၾကာင္း၊ ဤတံတားျပင္ရန္ လႉမည္ဆိုလွ်င္ အတိုင္းထက္အလြန္ ၀မ္းသာၾကမည္ ျဖစ္ေၾကာင္းမ်ားျဖင့္ မိန္႔ပါ၏။

            ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ နံနက္စာ စားေသာက္ၿပီးေသာ္ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ကိုေသာင္းတန္တို႔ စလင္းမွ မင္းဘူးသို႔ ဟိုင္းလတ္ ကားေလးျဖင့္ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ မင္းဘူးသို႔ ၁၁ နာရီခဲြတြင္ေရာက္၏။ ေရႊမင္သားတည္းခိုခန္း၌ တည္းၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ စလင္းေဆးရံုမွ စားေရးႀကီး ဦးေထြး စာေရးကာမိတ္ဆက္ေပးလိုက္ေသာ မင္းဘူးမွ အနာႀကီးေရာဂါႀကီးၾကပ္ေရးမႉး ဦးခင္ေဇာ္ ထံသို႔ သြားၾက၏။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က လာရျခင္းအေၾကာင္း ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ စေနဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားအေၾကာင္းကို ရွင္းလင္းေျပာ ျပရာ ခရစ္ယန္စေနအသင္းႏွင့္ လဲြေနျပန္ေသာေၾကာင့္ မနည္းရွင္းယူရ၏။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔က ယခုလတြင္ မင္းဘူးေဆးရံုႀကီးသို႔ လႉရန္ရည္မွန္းထားေသာေၾကာင့္ ေဆးရံုတြင္လိုအပ္သည့္အရာမ်ားကို သိႏုိင္ရန္ ဆရာ၀န္ႀကီးႏွင့္ေတြ႔လိုေၾကာင္း ေျပာျပရာ သူတို႔က ခရိုင္ဆရာ၀န္ႀကီးထံ လုိက္ပို႔ၾကပါသည္။

            ဆရာ၀န္ႀကီးႏွင့္ေတြ႔ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း လာရင္းကိစၥကို အက်ဥ္းရံုးေျပာျပလွ်က္ ေဆးရံုတြင္လိုအပ္ေသာ ပစၥည္းစာရင္းမ်ားစုေဆာင္းေပးပါရန္ ႏွင့္ နက္ျဖန္တြင္ အလႉေငြမ်ားေပးအပ္လုိပါေၾကာင္း ေျပာျပရာ ဆရာ၀န္ႀကီးကလည္း သူအဆင္သင့္လုပ္ထားလုိက္ပါမည္ဟု ကတိေပးပါ၏။ ထို႔ေနာက္ ဦးခင္ေဇာ္ႏွင့္ သူ႔သားကိုႏိုင္ခ်ဳိတို႔က ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို အနာႀကီးေရာဂါသည္မ်ား စုေ၀းေနထိုင္ၾကရာ ေဆးစားရပ္သို႔ ဆိုင္ကယ္တစ္ေယာက္တစ္စီးႏွင့္ လိုက္ပို႔ၾကပါသည္။

            ထိုအရပ္မွာ ၿမိဳ႔၏ စေနေထာင့္တြင္ရိွသျဖင့္ ၿမိဳ႔သူၿမိဳ႔သားမ်ားက ထိုေဆးစားရပ္ကို စေနရံုဟုလည္းေခၚေၾကာင္း ေျပာျပ ပါသည္။ ထိုရပ္ကြက္တြင္ အနာႀကီးေရာဂါသည္ အိမ္ေထာင္စု ၂၈ စုေနထိုင္ေၾကာင္း၊ ထိုရပ္ကြက္မွ ကေလးမ်ားအတြက္ ေစတနာမူလတန္းေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းရိွေၾကာင္း၊ ထိုေက်ာင္းကေလးမွာ ယခုအခါယိုယြင္းေနၿပီျဖစ္သျဖင့္ ထိုေက်ာင္း ကေလးကို လႉေစလိုေၾကာင္းေျပာျပကာ ေက်ာင္းသို႔လိုက္ပို႔ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း ဓါတ္ပံုမ်ားရိုက္ကာ မေ၀းလွေသာ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္လႉမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာကာျပန္ခဲ့ၾက၏။

            အျပန္တြင္ လမ္းေပၚ၌ရိွေသာ နဂါးပြက္ေတာင္သို႔၀င္ၾကည့္ၾကပါသည္။ ရႊံႊမီးေတာင္မွာ ဗြပ္ကနဲ၊ ဗြပ္ကနဲ တပြက္ပြက္ ထေန၏။ ဗဟုသုတမရိွေတာ့ ဤကဲ့သုိ႔ပြက္ေနသည္ကို ေျမေအာက္တြင္ နဂါးရိွသည္ဆိုကာ က်က်နန ဘုရားကုန္းေတာ္ကဲ့သို႔ လုပ္ထားပါသည္။ ဤေနရာတြင္ေမြးျမဴထားေသာ စပါးႀကီးေျမြႀကီးနွစ္ေကာင္အား ေရခ်ိဳးေပးေနသည္ကိုလည္း ၾကည့္ရႈခဲ့ ရပါေသးသည္။ တည္းခိုခန္းသို႔ျပန္ေရာက္ေသာ္ ကိုေသာင္းတန္က ကြ်န္ေတာ့္ကို ရွင္ပင္စကိၠန္းတဲ ေစတီေတာ္သို႔ လိုက္ပို႔ပါသည္။

            ၾသဂုတ္လ ၂၅ ရက္ေန႔ နံနက္ခင္း လဖက္ရည္ေသာက္အၿပီး ဦးခင္ေဇာ္ထံသြားကာ မေန႔ကၾကည့္ခဲ့ေသာ စေနရံု ေက်ာင္းအတြက္ ခန္႔မွန္းတြက္ခ်က္ထားသည္မ်ားကို ယူပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ၁၀ နာရီတီးေသာ္ ဆရာ၀န္ႀကီးႏွင့္ ခ်ိန္းခ်က္ ထားသည့္အတိုင္း ေဆးရံုသုိ႔ထြက္ခဲ့ၾက၏။ ေဆးရံု၌ ဆရာ၀န္ႀကီးႏွင့္စကားစေနေျပာၾကရာ ေဘးတြင္ထိုင္ေနသူ ရွပ္လက္တို လည္ကတံုးႏွင့္ လူရည္သန္႔သန္႔ပုဂိၢဳလ္က ေဆးရံုတြင္လူနာဦးေရႏွင့္ ခဲြ်စုပ္စက္မွာ မမွ်သျဖင့္ အေရးေပၚလူနာမ်ားအတြက္ အသက္ကယ္ရန္ မ်ားစြာအခက္အခဲေတြ႔ရေၾကာင္း။ ထို႔ေၾကာင့္ ခြ်ဲစုပ္စက္ႏွင့္ ေအာက္ဆီဂ်င္ဘူးလႉလွ်င္ အလြန္အက်ိဳးရိွမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ခရိုင္ေဆးရံုႀကီးျဖစ္သျဖင့္လည္း လူနာမ်ားမွာ အလြန္မ်ားျပားေၾကာင္း၊ ေအာက္ဆီဂ်င္မွာလည္း မၾကာခဏ ျပတ္ေလ့ရိွရာ ေအာက္ဆီဂ်င္ဘူးအစား Oxygen concentrator တစ္လံုးေလာက္ရိွလွ်င္ အလြန္အဆင္ေျပမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထိုစက္တစ္လံုးလွ်င္ ၁၇ သိန္းခန္႔ရိွေၾကာင္း၊ ထို႔ျပင္ ခဲြစိတ္ခန္းအတြက္ surgical instrument တစ္စံု အရန္သင့္ရိွထားလွ်င္ အေရးေပၚလူနာမ်ားအတြက္ ေႏွာင့္ေႏွးၾကန္႔ၾကာမႈမရိွဘဲ ခ်က္ျခင္းခဲြစိတ္ကုသႏိုင္မွာျဖစ္ေၾကာင္းမ်ားကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ရွင္းျပပါသည္။

            သုိ႔ေသာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔အလႉေငြမွာ ဤမွ်ေလာက္ရိွသည္မဟုတ္။ လႉရန္ယူလာေသာေငြမွာ ၂ သိန္း ၆ ေသာင္း ေက်ာ္ကေလးသာ ျဖစ္၏။ ထုိေငြကို oxygen concentrator ၀ယ္ရန္လႉခဲ့ၿပီး လိုသည္မ်ားကို ကြ်န္ေတာ့္ထံ စာေရးဆက္သြယ္ ႏိုင္ပါေၾကာင္းေျပာၿပီး ကြ်န္ေတာ့္လိပ္စာေပးခဲ့၏။ ကြ်န္ေတာ္ဆက္သြယ္လိုလွ်င္ မည္ကဲ့သို႔ဆက္သြယ္ရပါမည္နည္းဟု ေမးေသာအခါ ၎က သူ႔အမည္မွာ ေဒါက္တာညီညီလတ္ျဖစ္ၿပီး ဤခရိုင္ေဆးရံုႀကီးမွ ဒု-ေဆးရံုအုပ္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပ ပါသည္။

            အလႉေငြေပးအပ္ပဲြက်င္းပၿပီးေသာ္ ေဆးရံုအတြင္း လူနာမ်ားကို ေလွ်ာက္ၾကည့္ၾကပါသည္။ ေဒါက္တာညီညီလတ္က လက္ေထာက္ဆရာ၀န္တစ္ဦးေခၚကာ လုိက္ျပ၏။ ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသည္ဆိုေသာ လူနာမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ အိပ္ကပ္ထဲမွ တစ္ဦးလွ်င္ ၁၀၀၀ က်စီလႉခဲ့ၾကပါသည္။

            အျပန္တြင္ ဦးခင္ေဇာ္က ၎တို႔အနီးမွ ရပ္ကြက္တစ္ခုမွာလည္း ေရအလြန္ရွားလွေၾကာင္း၊ ျဖစ္ႏုိင္လွ်င္ အ၀ီစိတြင္း တူးကာ လႉေစခ်င္ေၾကာင္းေျပာသျဖင့္ သြားၾကည့္ၾကပါသည္။ ထို႔ေနာက္ အ၀ီစိတြင္းတူး၍ ျဖစ္ႏုိင္မျဖစ္ႏိုင္ ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာၿပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔ထံ အေၾကာင္းျပန္ပါရန္ မွာခဲ့ကာ မေကြးၿမိဳ႔သို႔ ခရီးဆက္ခဲ့ၾကပါသည္။

            မေကြး၌ ျမသလြန္ေစတီေတာ္သို႔သြားေရာက္ဖူးေျမာ္ကာ သီရိစႏၵာသီလရွင္စာသင္တိုက္သို႔ သြားၾကပါသည္။ ဒု တိုက္အုပ္ဆရာေလး ေဒၚသိဂၤ၀တီက စာသင္တိုက္အေျခအေနကို ေအာက္ပါအတိုင္းရွင္းျပပါသည္။

            “ခုေတာ့ အားလံုးဆြမ္းဆံခံထြက္ၾကလို႔ ေက်ာင္းမွာ ဆရာေလးတစ္ပါးပဲ ေက်ာင္းေစာင့္က်န္ခဲ့တာ။ ေက်ာင္းက အဓိကအားျဖင့္ စာခ်ေက်ာင္းေပါ့။ စာလုိက္သီလရွင္ စုစုေပါင္း ၈၅ ပါး၊ ဓမၼာစရိယ စာခ်တန္းက ၆ ပါးရိွတယ္။ အသက္ႀကီးတဲ့ သီလရွင္ႀကီးေတြလည္း ရိွတယ္။ ဓမၼာစရိယ စာခ်တန္းျပဌာန္းစာအုပ္ေတြက အရမ္းေစ်းႀကီးတယ္။ ၀ယ္ဘို႔မတတ္ႏိုင္လို႔ အခု ဆရာေလးတို႔ စာအုပ္ေတြ ငွားသင္ေနရတယ္။ ရႏုိင္ရင္ေတာ့ အဲဒီစာအုပ္ေတြ လိုခ်င္တယ္။ ျပဌာန္းစာအုပ္က တစ္စံုကို သံုးေသာင္းခဲြေလာက္ရိွတယ္။ အတန္းငယ္ေတြက စာအုပ္သိပ္မမ်ားေတာ့ ထိုက္သင့္သေလာက္ ၀ယ္ႏုိင္တယ္။ အားလံုးေတာ့ လည္း မတတ္ႏုိင္ဘူးေပါ့။ ေပါင္းၾကည့္ၾကရတယ္။”

 

            ကြ်န္ေတာ္က လႉျဖစ္၍ ေငြပို႔လွ်င္ အဆင္ေျပေစရန္အတြက္ ဆရာေလး၏မွတ္ပံုတင္နံပါတ္၊ ဖံုးနံပါတ္မ်ားယူခဲ့ကာ ကြ်န္ေတာ့္လိပ္စာႏွင့္ ဖံုးနံပါတ္ကိုလည္း ေပးခဲ့ပါသည္။ စင္ကာပူမွမိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္တိုင္ပင္ကာ အဆင္ေျပမည့္တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ လႉပါမည့္အေၾကာင္း ေျပာခဲ့ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ညေန ၆ နာရီထြက္ေသာ Star Express မေကြး၊ ရန္ကုန္အေ၀းေျပး ကားႀကီးျဖင့္ ျပန္ခဲ့ရာ ေနာက္ေန႔မနက္ ၅ နာရီတြင္ ရန္ကုန္သို႔ ျပန္ေရာက္ပါသည္။  

ထိုစဥ္က ကြ်န္ေတာ့္မွာရိွေသာ ကင္မရာမွာ ဖလင္ကင္မရာျဖစ္သျဖင့္ ဓါတ္ပံုမ်ားကို စိတ္ရိွလက္ရိွမရိုက္ခဲ့ရပါ။ အလြန္ေရာက္ခဲ၊ ႀကံဳခဲလွေသာခရီးစဥ္ကို ဓါတ္ပံုမ်ားျဖင့္ ေ၀ေ၀ဆာဆာ မွတ္တမ္းတင္ထားသင့္ေသာ္လည္း အေရးႀကီးသည့္ ပံုမ်ားေလာက္သာ ရိုက္ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ အေတာ္အားမလိုအားမရ ျဖစ္မိပါ၏။ 

(၄၉) ဧရာ၀တီတိုင္းတြင္ အလႉကိစၥမ်ား ေဆာင္ရြက္ၾကျခင္း

            ကြ်န္ေတာ္တို႔ေဒသသို႔သြားၿပီး အလႉကိစၥမ်ားေဆာင္ရြက္ရန္ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ကုိေသာင္းတန္ အခ်ိန္းအခ်က္ျပဳကာ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၁ ရက္ေန႔တြင္ ကြင္းေကာက္ကားကို စီးကာ ခရီးထြက္ခဲ့ၾကပါသည္။ ကိုေသာင္းတန္မွာ ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာသို႔ တစ္ေခါက္မွ မေရာက္ဖူးေသးသျဖင့္ အလြန္တက္ၾကြလွ်က္ရိွ၏။

            ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ဧၿပီလက ပန္းေတာႀကီးေက်ာင္းသို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဗီဒီယိုျပစက္၊ မိုက္ကရုိဖုန္း၊ ေဆာင္းေဘာက္စ္မ်ား လႉဒါန္းခဲ့ရာ ထိုပစၥည္းမ်ားအား အသံုးခ်ေနပံု အေျခအေနမ်ားကို သြားေရာက္ၾကည့္ၾကပါသည္။ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီး ေဒၚခင္သန္းဦးက ကြ်န္ေတာ္တို႔လာသည္ကို ၀မ္းသာအားရႏွင့္ ဤစက္မ်ားအား ကေလးမ်ား ပညာေရးအတြက္ မည္သို႔ အသံုးခ်ပံုမ်ားကို ေျပာျပပါသည္။ ပညာေရးဌာနမွ ထုတ္ေပးထားေသာ ပညာေပးဗီဒီယိုေခြမ်ားကိုလည္း ျပလိုက္ပါေသး၏။ တိုက္ဆိုင္စြာပင္ ေက်ာင္း၌၀ါဆိုသကၤန္းကပ္ပဲြႏွင့္ႀကံဳရာ ေန႔လည္စာကို ေက်ာင္းအလႉတြင္ပင္ အားရပါးရ အားေပးခဲ့ၾက ပါသည္။

            ထို႔ေနာက္ ၂၀၀၁ခုႏွစ္၊ ေမလက လႉထားခဲ့ေသာ ပိႏၷဲကြင္းမူလတန္းေက်ာင္းသုိ႔ သြားၾကပါသည္။ အလႉကိုဦးေဆာင္ လုပ္ေပးသူမွာ ကြ်န္ေတာ့္ဦးႀကီးတစ္၀မ္းကဲြျဖစ္သူ ဦးႀကီးငခ်စ္ျဖစ္ပါသည္။ ဦးႀကီးငခ်စ္က အလႉေငြကို သူတို႔မည္သို႔ စီမံေၾကာင္း ေအာက္ပါအတုိင္းေျပာျပပါသည္။

            မင္းတို႔ဆီက အလႉေငြရေတာ့ တို႔က ကိုင္း၊ လႉတဲ့သူရိွတုံး မ်ားမ်ားစားစားေလးရေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ တုိင္ပင္ တယ္။ ေနာက္ ေအးသိန္း (ဦးႀကီးငခ်စ္၏သား၊ ကြ်န္ေတာ့္ညီတစ္၀မ္းကဲြ) တို႔အိမ္ေရွ႔က ေသေနတဲ့ ကုကိၠဳပင္ႀကီးကိုလွဲ၊ လႊသမားေတြငွားၿပီး ခဲြ၊ စိတ္ လုပ္လုိက္ေတာ့ ပ်ဥ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားထြက္လာတယ္။ ထိုင္ခံုနဲ႔ စားပဲြေျခေထာက္ေတြကို ပ်ဥ္းကတိုးနဲ႔လုပ္တယ္။ အခင္းကိုေတာ့ ခုနက ကုကိၠဳပ်ဥ္ေတြသံုးတယ္။ လိုတဲ့သစ္ေတြကို ခ်ဥ္ကိုက္ကြင္းသစ္စက္ကို သြား၀ယ္ေတာ့ ေစ်းသက္သက္သာသာနဲ႔ရတယ္။ ဒီေတာ့ မင္းတို႔လႉတဲ့ ေငြ တစ္သိန္းတစ္ေသာင္း ရွစ္ေထာင္ေက်ာ္နဲ႔ စားပဲြနဲ႔ ထိုင္ခံု အစံု ၃၆ စံု၊ ကြ်န္းဘီရိုႀကီးတစ္လံုး၊ ေက်ာင္းသင္ပုန္းႀကီး ၃ ခ်ပ္ရတယ္။

            ကြ်န္ေတာ္တို႔လႉလုိက္ေသာ ေငြပမာဏႏွင့္ ဤမွ်ရေအာင္လုပ္ႏိုင္သည္မွာ ဤတစ္ေက်ာင္းသာရိွေသးသျဖင့္ ေစတနာပါပါႏွင့္ အားတက္သေရာ လုပ္ေပးခဲ့ၾကသည့္ ရပ္သူရြာသားမ်ားအား ကြ်န္ေတာ္တို႔ စေနဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားက  အလြန္ ေက်းဇူးတင္ပါေၾကာင္း၊ စင္ကာပူမွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုလည္း ျပန္ေျပာျပပါမည္ဟု ေျပာခဲ့ပါသည္။ သူတို႔က ေနာက္ေန႔နံနက္ တြင္ ျပဳလုပ္မည့္ ဆြမ္းေလာင္းပဲြကို ေစာင့္ကာေနေစခ်င္ေသးေသာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ ေရျဖဴေက်ာင္းအလႉကိစၥ ရိွေသးသျဖင့္ အိပ္မေနေတာ့ပဲ ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္ႏွင့္ ျပန္ခဲ့ၾကပါသည္။

            ၅-၉-၂၀၀၂ ေန႔တြင္ ကြ်န္ေတာ္မွာလိုက္သျဖင့္ ေရျဖဴေက်ာင္းမွ ဆရာႏွင့္တာ၀န္ရိွသူမ်ား ေရာက္လာပါသည္။ သူတို႔ေက်ာင္းကို ကြ်န္ေတာ္တို႔စေနဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားအဖဲြ႔မွ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ မတ္လတြင္ ေငြက်ပ္ တစ္သိန္းတန္ဖိုးရိွ စာသင္ခံုမ်ား လႉခဲ့သည္။ ထိုအလႉအား ကြ်န္ေတာ္တို႔ေရာက္တံုးေရာက္ခိုက္ ဂုဏ္ျပဳလႊာေပးအပ္ပဲြက်င္းပလိုသျဖင့္ မွာလုိက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ ခရီးဆက္မ်ားေန၍ ပင္ပန္းေနၿပီျဖစ္သျဖင့္ သူတို႔ရြာကို မသြားႏုိင္ေတာ့ပဲ သူတို႔ကိုေခၚလိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါ၏။

            ထို႔ေနာက္ ရြာအတြင္းမွ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေသာ အဖိုးႀကီး၊ အဖြားႀကီးမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္က တစ္ေယာက္ ၁၀၀၀၊ ကိုေသာင္းတန္က ၅၀၀ ႏံႈးျဖင့္ လုိက္လံကန္ေတာ့ၾကပါသည္။ အားလံုးၿပီးေသာ္ ျပန္ရန္အတြက္ ကားလမ္းႏွင့္နီးေသာ ပိႏဲၷကြင္း ေက်းရြာသို႔လာကာ ညအိပ္သည္။ ေနာက္ေန႔နံနက္တြင္ ကြင္းေကာက္ကားကိုစီးကာ ဟသၤာတသုိ႔ခရီးဆက္ခဲ့ၾက၏။ ဟသၤာတ တြင္ ကြ်န္ေတာ့္အစ္ကို တစ္၀မ္းကဲြ ကိုေအးေသာင္းတို႔အိမ္၌တည္းသည္။ သူက ဟသၤာတအနီးရိွ သဲျဖဴေက်ာင္းမွ ဓါတ္ပံုမ်ား ေပးသည္။ ေက်ာင္းအတြက္လိုအပ္ေသာ ျပဴတင္းေပါက္မ်ားတပ္ဆင္ရန္ တြက္ခ်က္ထားသည္မ်ားပါ တစ္ပါတည္းေပးလုိက္ပါ သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ဟသၤာတၿမိဳ႔တြင္းမွ ဘုရားမ်ားလိုက္ဖူးသည္။

            ေနာက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္သို႔ျပန္ခဲ့ပါသည္။ လမ္းႀကံဳသည္ႏွင့္ ဇလြန္ျပည္ေတာ္ျပန္ဘုရားႏွင့္ ဘုန္ေတာ္ႀကီးဦးသီလ၏ ဓါတ္ေတာ္ေစတီမ်ားသို႔ပါ ၀င္ဖူးခဲ့ၾကသည္။ သုိ႔ႏွင့္ ရန္ကုန္သို႔ ၇-၉-၂၀၀၂ ညေန ၅ နာရီတြင္ ျပန္လည္ေရာက္ရိွၾကပါသည္။

 

(၅၀) ရန္ကုန္အနီးတ၀ုိက္ရိွေနရာမ်ားတြင္ အလႉကိစၥမ်ားေဆာင္ရြက္ၾကျခင္း

            စက္တင္ဘာ ၁၉ ရက္ေန႔တြင္ ကုိေသာင္းတန္ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္အခ်ိန္းအခ်က္ျပဳကာ ကန္ေတာ္ေလးရိွသီလရွင္မ်ား ဘိုးဘြားရိပ္သာသို႔ သြားၾကပါသည္။ ေနရာမသိသျဖင့္ မနည္းရွာယူရသည္။ ဘိုးဘြားရိပ္သာကုိ သပ္ယပ္သန္႔ရွင္းစြာ လွလွပပ ေလးျပင္ထားပါသည္။ ရိပ္သာေရွ႔ရိွ ခရစ္ေတာ္၏ရုပ္တုက ၀င္လာသူမ်ားကို ေႏြးေထြးစြာ ႀကိဳေနပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က စစ္စတာႀကီးႏွင့္ေတြ႔လိုေၾကာင္းေျပာရာ အေစာင့္လုပ္သူက ခ်က္ျခင္းေခၚေပးပါသည္။

            ကြ်န္ေတာ္တို႔က လာရင္းအေၾကာင္းရင္းကို ရွင္းျပၿပီး ဘိုးဘြားရိပ္သာအေျခအေနကို စံုစမ္းၾကည့္ပါသည္။ သီလရွင္ႀကီးက သူတို႔လုပ္ကိုင္ေနပံု၊ အလႉေငြရရိွပံု၊ ဘိုးဘြားတို႔အား မည္ကဲ့သို႔ေစာင့္ေရွာက္ပံု စသည္တို႔ကို စိတ္ရွည္ လက္ရွည္ ရွင္းျပပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ရိပ္သာအတြင္း လိုက္လံျပသပါသည္။ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ေနသူ အားလံုးမွာ ခရစ္ယန္ သီလရွင္မ်ားျဖစ္ေသာ္လည္း ေစာင့္ေရွာက္ထားေသာ ဘိုးဘြားမ်ားမွာမူ ခရစ္ယန္၊ ဗုဒၶဘာသာ၊ အစၥလာမ္ စသျဖင့္ ဘာသာစံု၊ ျမန္မာ၊ အိႏိၵယ၊ တရုတ္၊ ခ်င္း၊ ကရင္၊ ကခ်င္ စသည္ျဖင့္ လူမ်ိဳးေပါင္းစံုေတြ႔ရပါသည္။ ျခင္ေထာင္မ်ားအတြင္း၌ ျမန္မာ အဘိုးႀကီးမ်ား တရားထိုင္ေနၿပီး၊ ဘုရားရိွခိုးခန္းအတြင္း၌ ခရစ္ယန္အဖြားႀကီးမ်ား ရိွခိုးေနသည္ကို ေတ႔ြရပါသည္။ အတုယူ အားက်စရာျဖစ္ပါသည္။

            သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္တိုင္ပင္ကာ အဆင္ေျပမည့္တစ္လတြင္ လႉပါမည္ဟု ေျပာခဲ့ကာ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္စြာ ျပန္ခဲ့ၾက ပါသည္။ ေနာက္ေန႔တြင္ ေမလက လႉထားခ့ဲေသာ မသန္မစြမ္း သက္ႀကီးသင္တန္းေက်ာင္းသို႔ သြားၾကပါသည္။ အလႉကိစၥ လုပ္ကိုင္ ေဆာင္ရြက္ေပးသူမွာ ကိုေသာင္းတန္၏ အစ္ကို ကိုစိန္၀င္းေမာ္ျဖစ္ပါသည္။ ေက်ာင္းတြင္ ဒုေက်ာင္းအုပ္ ဦးေက်ာ္ဦး ႏွင့္ ေတြ႔ပါသည္။ သူက ေအာက္ပါအတိုင္းရွင္းျပပါ၏။

            “အခုလို ကြ်န္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းကို လာၿပီးလႉတဲ့အတြက္ အရမ္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆီမွာ ပံုမွန္သင္တန္းေတြရိွတယ္။ ေရဒီယိုျပင္သင္တန္းက ၁ ႏွစ္။ ဆံပင္ညွပ္သင္တန္း၊ ဓါတ္ပံုရိုက္သင္တန္း၊ အပ္ခ်ဳပ္သင္တန္း၊ ပိုးစာပံုႏွိပ္သင္တန္းေတြက ၃ လ သင္တန္း။ ကြ်န္ေတာ့္ဆႏၵကို ေျပာရရင္ေတာ့ ဒီလို စားေသာက္ကုန္ေတြ လႉတာထက္ သင္တန္းတစ္ခုၿပီးသြားရင္ သင္တန္းသားေတြထဲက ထူးခြ်န္သူေတြကို ဆံပင္ညွပ္သင္တန္းဆိုရင္လည္း ဆံပင္ညွပ္ကိရိယာ တစ္စံု၊ ဓါတ္ပံုရုိက္သင္တန္းဆိုရင္လည္း ကင္မရာတစ္လံုး၊ စက္ခ်ဳပ္သင္တန္းေက်ာင္းဆင္းေတြကိုေတာ့ အပ္ခ်ဳပ္စက္ စသျဖင့္ေပါ့၊ ေပးေစခ်င္တယ္။ အဲဒါဆို သူတို႔ဘ၀တစ္သက္စာ လုပ္ကိုင္စားလို႔ရသြားမယ္။ သူတို႔အတြက္ ထမင္းအိုး တည္ေပးလိုက္တဲ့သေဘာေပါ့ဗ်ာ။ အစားအေသာက္ဆိုတာကေတာ့ ခဏနဲ႔ကုန္သြားတာေပါ့။”

            သူ႔အႀကံမွာ အလြန္ေကာင္း၏။ ကြ်န္ေတာ္တု႔ိမွာ လႉခ်င္စိတ္သာရိွၿပီး ဘာလႉရမည္ ေသေသခ်ာခ်ာမသိသျဖင့္ ယခုကဲ့သို႔ လာေရာက္စံုစမ္းရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ယခုလို ေသေသခ်ာခ်ာသိရသည့္အတြက္ လိုအပ္သည္မ်ားကို ထိထိေရာက္ ေရာက္လႉႏုိင္မည္ျဖစ္၍ ၀မ္းသာပါေၾကာင္း၊ ေနာက္တစ္ႀကိမ္တြင္ ဦးေက်ာ္ဦးတို႔ေမးၿပီးမွ လႉမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သင္တန္းဆင္း မည့္ရက္ကို ႀကိဳေျပာေစလိုပါေၾကာင္း၊ သို႔ေသာ္လည္း လက္ရိွတြင္ လႉရမည့္ေနရာမ်ားမွာ အလြန္မ်ားေနသျဖင့္ သင့္ေတာ္ မည့္တစ္ခ်ိန္တြင္မွ ထပ္မံလႉႏိုင္မည္ျဖစ္ပါေၾကာင္းမ်ား ေျပာခဲ့ပါသည္။

            တဆက္တည္းမွာပင္ ထုိေက်ာင္းႏွင့္ သိပ္မေ၀းလွေသာ က်ိဳက္၀ိုင္းလူငယ္သင္တန္းေက်ာင္းသို႔ ဆက္လာခဲ့ပါသည္။ ေက်ာင္းတြင္း၀င္လုိက္သည္ႏွင့္ ကေလးမ်ားကစားေနၾကသျဖင့္ ဆူညံေနတာ ေတြ႔ရ၏။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ေက်ာင္းသား ခပ္ႀကီးႀကီးတစ္ေယာက္အား ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီးကို သြားေခၚခိုင္းပါသည္။ ခဏအၾကာ ဆရာမႀကီးေရာက္လာသျဖင့္ အျပန္အလွန္ မိတ္ဆက္ၾကပါသည္။        

            ကြ်န္မက ဒီေက်ာင္းက ဒုေက်ာင္းအုပ္ ေဒၚခင္ခင္ေလးပါ။ ေက်ာင္းမွာ ေလာေလာဆယ္ ကေလးေပါင္း ၂၃၂ ေယာက္ ရိွပါတယ္။ ေထာက္ႀကံ့ကေလးျပဳစုေရးဌာနက အသက္ ၃ ႏွစ္ကေန ၅ ႏွစ္အထိ လက္ခံတယ္။ အသက္ ၅ ႏွစ္ေက်ာ္တဲ့ ကေလးေတြကို ဒီကို ပို႔တယ္။ ဒီမွာ အသက္ ၅ ႏွစ္ကေန ၁၈ ႏွစ္ထိ ထားေပးတယ္။ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ေက်ာ္သြားတဲ့ ကေလးေတြကိုေတာ့ သက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းပညာေတြ သင္ေပးလုိက္တယ္။ ဒီကေန ဆယ္တန္းေအာင္သြားတဲ့ ကေလးေတြ လည္းရိွပါတယ္။ တျခားကေလးေတြကိုေတာ့ ကုမၼဏီေတြနဲ႔ဆက္ၿပီး အလုပ္သြင္းေပးလိုက္တယ္။ ခုေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္က စားစရိတ္အျဖစ္ ကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ တစ္ရက္ကို ၁၀ ေထာက္ပံ့တယ္။ ေငြပေဒသာပင္အတိုးက တစ္ေယာက္ကို အစိတ္ရတယ္။

ဆရာတို႔လႉမယ္ဆိုရင္ ကေလးတစ္ေယာက္ကို တစ္နပ္စာ ၁၆၀ ႏံႈးနဲ႔လႉလို႔ရပါတယ္။ ဆန္မပါဘဲ ကုန္ေျခာက္ ေတြခ်ည္းလဲ လႉလို႔ရတယ္။ စာအုပ္နဲ႔စာေရးကိရိယာေတြလည္း လိုတာပါဘဲ။ ေနာက္ၿပီးေက်ာင္းစိမ္း၀တ္စံုေတြ လုိပါတယ္။ ကြ်န္မတို႔ေက်ာင္းမွာက မူလတန္းအထိပဲ သင္ႏုိင္တယ္။ အလယ္တန္းတက္သြားတဲ့ ကေလးေတြကိုေတာ့ အစိုးရေက်ာင္းေတြ ေျပာင္းထားရတယ္။ အဲဒီအခါ ေက်ာင္း၀တ္စံုလိုတယ္။ ျဖစ္သလို လႊတ္လိုက္လို႔မရေတာ့ဘူး။ ဒီမွာကေတာ့ ကိုယ့္ေက်ာင္းနဲ႔ ကိုယ္မို႔ ကိစၥမရိွဘူး။ အဲဒီေတာ့ အဲဒီကေလးေတြအတြက္ ေက်ာင္း၀တ္စံုလိုတယ္။ ေနာက္ၿပီး ထီးတို႔၊ ဖိနပ္တို႔ပါ လုိတယ္။ ေလးငါးေယာက္ေလာက္အတြက္ ျပႆနာမဟုတ္ေပမဲ့ လူ ၂၀၀ ေက်ာ္ေလာက္က်ေတာ့ ေငြအင္အားလိုပါတယ္။ ေငြပေဒသာ ပင္ထဲထည့္ရင္ေတာ့ ေပ်ာက္မသြားေတာ့ဘူးေပါ့။ အျမဲသံုးသြားလို႔ရမယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မတို႔အေနနဲ႔ ဘာလႉပါလို႔မေျပာလုိပါဘူး။ အကုန္လံုးလိုေနတာ ဆိုေတာ့ေလ။ ဘာပဲလႉလႉ ၀မ္းသာရမွာပါ။

ထို႔ေနာက္ ေက်ာင္းထဲေလွ်ာက္ၾကည့္ၾကပါသည္။ ထမင္းစားခန္းတြင္ ကေလးမ်ား စားေသာက္ေနၾကသည္ကို ၾကည့္ရတာ အားရစရာျဖစ္ပါ၏။ သူတို႔ခမ်ာ ထမင္းကို တစ္ပန္းကန္ေမာက္ေမာက္ထည့္ကာ ဟင္းရည္တစ္မ်ိဳးထဲဆမ္းလွ်က္ အားရပါးရ ေလြးေနၾကရွာပါသည္။ ဘာဟင္းလဲေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ မသိပါ။ နီညိဳေရာင္ဆိုေတာ့ ငါးပိရည္ထင္ပါသည္။ အရိုးမ်ားေသာ၊ ေခ်းခါးေသာ ေရြးမေနႏုိင္။ သူတို႔အဖို႔ေတာ့ ဗိုက္၀ဘို႔သာ အေရးႀကီးပါသည္။

            ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း အတိအက်မဟုတ္ေတာင္ အဆင္ေျပမည့္တစ္လတြင္လႉပါမည္ဟု ေျပာဆိုႏႈတ္ဆက္ကာ ျပန္ခဲ့ ၾကပါသည္။ တလက္စတည္း ေခ်ာ္တြင္းကုန္းရိွ ကမၻာေအးလူငယ္သင္တန္းေက်ာင္းသို႔ ဆက္လာခဲ့ၾကပါသည္။ ထိုေက်ာင္း၌ ေက်ာင္းအုပ္ဦးေမာင္ေမာင္တာႏွင့္ေတြ႔၏။ ဆရာႀကီးကလည္း ေက်ာင္းအေျခအေနကို ေအာက္ပါအတုိင္း ေျပာျပပါသည္။

            ဒီမွာ အသက္ ဆယ္ႏွစ္ေအာက္က ၅၀ ေလာက္၊ ၁၀ ႏွစ္ကေန ၁၅ ႏွစ္ထိက ၁၅၀ ေလာက္၊ အသက္ ၂၀ ၀န္းက်င္က ၁၄ ေယာက္ရိွတယ္။ စားေရးေသာက္ေရးအတြက္ ကုန္ေျခာက္ကတင္ တစ္လကို ၅ ေသာင္းခဲြဘိုးေလာက္ ၀ယ္ရ ပါတယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္က ေထာက္ပံ့တာ တစ္ေယာက္ကို တစ္ရက္အတြက္ ၁၀။ ေနာက္ၿပီး ေငြပေဒသာပင္ကရတဲ့အတိုးက တစ္ေယာက္ကို အစိတ္ေလာက္။ ၉ တန္း၊ ၁၀ တန္းေက်ာင္းသားေတြအတြက္ ေက်ာင္းစရိတ္ကို Total က ပညာသင္စရိတ္ ေထာက္ပံ့ေပးပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ သူတို႔ဆရာေတြလႊတ္ၿပီးေတာ့လည္း ဒီမွာ စာသင္ေပးေသးတယ္။

            တခ်ိဳ႔ကုမၼဏီေတြက်ေတာ့ သူတို႔ဆီမွာေခၚၿပီး အလုပ္သင္ေပးတယ္။ လႉမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အစားအေသာက္၊ အ၀တ္ အစား၊ ဆီ၊ ဆား၊ ငရုတ္၊ အာလူး၊ ၾကက္သြန္စတဲ့ ကုန္ေျခာက္ စသျဖင့္ လႉလို႔ရပါတယ္။ ေငြပေဒသာပင္ထဲ ထည့္မယ္ဆိုရင္ လည္း ထည့္လို႔ရပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔က စင္ကာပူကဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က သေဘၤာသားေတြ ထင္ေနတာ။ အရင္တစ္ခါက လည္း သေဘၤာသားေတြ လာလႉသြားေသးတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔လုပ္တာ အရမ္းေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ၀မ္းသာပါ တယ္။ ေက်ာင္းကိုလာတဲ့အတြက္လည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

            ၂၁-၉-၂၀၀၂ ေန႔တြင္ ေထာက္ႀကံ့ကေလးျပဳစုေရးဌာနသုိ႔ သြားခဲ့ၾက၏။ ၅၁ ကားကိုစီးကာ ေထာက္ႀကံ့စစ္သခႋ်ဳင္း မွတ္တိုင္တြင္ဆင္း၊ လမ္းတစ္ဖက္ကူးလုိက္သည္ႏွင့္ ေက်ာင္းသို႔ေရာက္၏။ ေက်ာင္းတြင္ ဦးစီးအရာရိွ ေဒၚၾကည္ၾကည္၀င္း ႏွင့္ ေတြ႔၏။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က စေနဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားအဖဲြ႔အေၾကာင္း ေျပာျပရာ သူက ေက်ာင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ရွင္းျပသည္။

            ေရႊဂံုတိုင္ ကေလးျပဳစုေရးဌာနမွာ ေမြးကင္းစကေန ၃ ႏွစ္အထိ လက္ခံျပဳစုပါတယ္။ ၃ ႏွစ္ျပည့္တဲ့ကေလးေတြကို ေတာ့ ဒီကိုေခၚၿပီး ဆက္ျပဳစုတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ မိဘမဲ့ကေလးေတြ၊ ေစာင့္ေရွာက္မဲ့သူ မရိွတဲ့ကေလးေတြပါဘဲ။ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ စြန္႔ပစ္ခံခဲ့ရတဲ့ကေလးေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ထားတာပါ။ ဒီဌာနမွာ ကေလးေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ကေလး ၃၇ ေယာက္ပဲရိွတယ္။ အသက္ ၅ ႏွစ္ျပည့္သြားတဲ့ကေလးေတြကို ေတာ့ က်ိဳက္၀ိုင္းလူငယ္သင္တန္းေက်ာင္းကို ပို႔ပါတယ္။ ကေလးေတြကို ေကြ်းေမြးျပဳစုဘို႔ ႏုိင္ငံေတာ္က တစ္ေယာက္ကို တစ္ရက္စာ ၁၀ ႏံႈးေပးပါတယ္။ ေငြပေဒသာပင္ကရတဲ့ အတိုးနဲ႔ အဲဒီ ၁၀ ေပါင္းၿပီး ကေလးေတြကို တစ္ေန႔ (၄) ႀကိမ္ ေကြ်းပါ တယ္။ လႉခ်င္ရင္ အာဟာရအေနနဲ႔ တစ္နပ္ကို ၃၀၀၀ က်ပ္ႏံႈးလႉႏိုင္ပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ မူႀကိဳ၀တ္စံုေလးေတြ လႉခ်င္ရင္လည္း တစ္ေယာက္ကို ၄၂၀ က်ပ္ႏံႈးနဲ႔ လႉလို႔ရပါတယ္။ အဲဒီ၀တ္စံုေတြကိုေတာ့ ကြ်န္မတို႔ ၀န္ထမ္းသက္သာကေန ခ်ဳပ္တာပါ။ တီရွပ္ ဆင္တူ လွလွေလးေတြ ၀ယ္လႉခ်င္လဲရပါတယ္။ ကေလးကစားစရာ၊ စက္ဘီး၊ အရုပ္ေလးေတြ၊ ပန္းခ်ီဆဲြတဲ့ ပစၥည္းေလးေတြ စသျဖင့္ သင္ေထာက္ကူ ပစၥည္းေတြလဲ လိုပါတယ္။ ေငြပေဒသာပင္ထဲ ထည့္ထားရင္ေတာ့ မေပ်ာက္ေတာ့ပဲ အတိုးနဲ႔သံုးလို႔ ရတာေပါ့။

            ထို႔ေနာက္ ေက်ာင္းအတြင္း လွည့္ၾကည့္ၾကရာ ေန႔ခင္းဘက္ျဖစ္သျဖင့္ ကေလးမ်ားမွာ အတံုးအရံုးအိပ္ေနၾကပါသည္။ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း၊ သပ္သပ္ယပ္ယပ္ျဖစ္ပါ၏။ ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း ေက်ာင္းကို ကြ်န္ေတာ္တို႔လႉမည့္ စာရင္းထဲတြင္ထည့္ကာ အလွည့္က်လွ်င္ လႉပါမည္ဟုေျပာလွ်က္ ျပန္ခဲ့ၾကပါသည္။

            ၂၃ ရက္ေန႔တြင္မူ ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ေရႊဂံုတိုင္ကေလးျပဳစုေရးဌာနသို႔ လာခဲ့၏။ ေရာက္ေတာ့ ေထာက္ၾကံ့ကေလးျပဳစုေရးဌာနမွ ဆရာမႀကီးကိုပါ ေတြ႔ရပါသည္။ ၿမိဳ႔ထဲတြင္ စည္းေ၀းပဲြရိွသျဖင့္ ဤေက်ာင္းမွ ဆရာမႀကီး ကိုပါ၀င္ေခၚျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပ၏။ ေနာက္ ကေလးမ်ားအား လုိက္ျပပါသည္။ ေန႔ခင္းျဖစ္သျဖင့္ ကေလးမ်ားမွာ အားလံုး အိပ္ေနၾကသည္။ အခန္းမ်ားမွာ ေထာက္ၾကံ့မွ အခန္းမ်ားေလာက္ မသန္႔ပါ။ နံေစာ္ေနသျဖင့္ Air freshener တပ္ေပးရေသာ္ ေကာင္းေလစြဟု ဆႏၵျဖစ္မိပါသည္။

            ကေလးမ်ားကို ေစာင့္ေရွာက္ေနသူ ဆရာမတစ္ဦးက -

ဒီကေလးေလးက အစားမစားႏုိင္ဘူး။ အရည္ကိုႏွာေခါင္းပိုက္ကေန သြင္းေပးရတယ္။ တျခားကေလးေတြကိုေတာ့ တစ္ေန႔ကို (၆) ႀကိမ္ ေကြ်းတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ႏို႔ဘူးတိုက္တာေပါ့။ ကေလးကလည္း ၄-၅ေယာက္မဟုတ္ေတာ့ တခါတေလ ႏို႔ဘူးေတြျပတ္ရင္ ကြ်န္မတို႔မွာ အေတာ္ဒုကၡေရာက္ပါတယ္။ အခုဒီမွာ ကေလးစုစုေပါင္း ၄၉ ေယာက္ရိွတယ္။ တစ္ေန႔အတြက္ ၆ ႀကိမ္ေကြ်းရင္ ကုန္က်ေငြ တစ္ေသာင္းေလးေထာင္ရိွပါတယ္။ အစ္ကိုတို႔လႉခ်င္ရင္ လက္တိုဂ်င္ဘူးေတြလႉလို႔ရပါတယ္။ တစ္ဘူးကို ၆၀၀၀ ေလာက္ရိွတယ္။ တစ္လကို ၄၅ ဘူး ကုန္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဒူးမက္စ္က ၁၀ ဘူးကုန္တယ္။ လက္ရိွ ေပါက္ေစ်း တစ္ဘူးကို ၄၀၀၀ ေလာက္ရိွတယ္။ နည္းနည္းႀကီးသြားတဲ့ကေလးေတြကိုေတာ့ Red Cow တိုက္ပါတယ္။ ဟုတ္ကဲ့၊ ဆရာမႀကီးနာမည္က ေဒၚတင္တင္၀င္းပါ။   

            ကြ်န္ေတာ္က ေလာေလာဆယ္တြင္မူ လႉရန္လ်ာထား ထားေသာေနရာမ်ားရိွေသးသျဖင့္ အဆင္ေျပမည့္တစ္ခ်ိန္တြင္ လႉပါမည့္အေၾကာင္းေျပာကာ မွတ္တမ္းဓါတ္ပံုမ်ားရိုက္လွ်က္ ျပန္ခဲ့ပါသည္။ (ေနာင္တြင္ ထုိကေလးျပဳစုေရးဌာနမ်ားသို႔ အ၀တ္ အထည္၊ ကစားစရာႏွင့္ စားစရာေသာက္စရာမ်ား လႉခဲ့ပါသည္။)

            ကြ်န္ေတာ္က ကြ်န္ေတာ္တို႔သြားေရာက္ ေလ့လာခဲ့ေသာေနရာမ်ားကို လအလိုက္လႉရန္ စာရင္းျပဳစုကာ စင္ကာပူရိွ ကိုေရခ်မ္းတို႔ထံ ပို႔လိုက္ပါသည္။ ေအာက္တိုဘာလ ၁ ရက္ေန႔တြင္ ေနာက္ စေနဓမၼမိတ္ေဆြႀကီး တစ္ဦးျဖစ္ေသာ ကိုျမင့္သိန္း လည္း ျပန္ေရာက္လာသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္၊ ကိုေသာင္းတန္၊ ကိုျမင့္သိန္းတို႔ လွည္းတန္းတြင္ဆံုကာ ေရွ႔ဆက္လုပ္မည့္ အစီအစဥ္မ်ားကို ေဆြးေႏြးၾကပါသည္။

            စေနဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားအဖဲြ႔ လက္ကမ္းစာေစာင္ထုတ္ေ၀ေရးအတြက္ စိုင္းျပင္းၾကရန္၊ လက္ကမ္းစာေစာင္ထြက္ရိွ လာလွ်င္လည္း မိမိႏွင့္နီးစပ္ရာ အေပါင္းအသင္း မိတ္ေဆြမ်ားသို႔ ေ၀ငွရန္။ ကိုေသာင္းတန္က စင္ကာပူကို ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ျပန္လာမည္ မဟုတ္ေသးသည့္အတြက္ ယခုလတြင္လႉမည့္ စလင္းမွ ေျမမိကုန္းေက်ာင္းႏွင့္ ပရဟိတေရႊေက်ာင္းတို႔ အတြက္ အနီးကပ္ ၾကပ္ၾကပ္မတ္မတ္ ေဆာင္ရြက္ေပးေစလိုေၾကာင္း၊ စလင္းတြင္ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္သည္မ်ားကိုလည္း ကြ်န္ေတာ္ ကဲ့သို႔ပင္ ေန႔စဥ္မွတ္တမ္းေရးထားေစလိုေၾကာင္း၊ သို႔မွ ေနာင္တြင္ ကြ်န္ေတာ္ စေနဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားအဖဲြ႔၏ ေဆာင္ရြက္မႈ မွတ္တမ္းမ်ား ေရးသားသည့္အခါ အေထာက္အကူရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေသေသခ်ာခ်ာမွာလိုက္၏။

            ကိုေသာင္းတန္က ၎၏သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးက ကြ်န္ေတာ္တို႔လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ေနသည္မ်ားကို စာေရးဆရာ တစ္ဦးဦးကို ေျပာျပကာ ေဆာင္းပါးမ်ားေရးၿပီး မဂၢဇင္းတစ္ေစာင္ေစာင္တြင္ ထည့္သင့္သည္ဟု အႀကံေပးသည္ကို သေဘာက် ေၾကာင္း ေျပာျပပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္က ကြ်န္ေတာ္တို႔လုပ္ေနသည္မ်ားကို ဂဃနဏမသိပဲ အရမ္းကာေရာ ေလွ်ာက္ ေရးမည္စိုးသည့္အတြက္ ေရးမည္ဆိုလွ်င္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပင္ ေရးလိုေၾကာင္း၊ မဂၢဇင္းထဲထည့္မထည့္ကိုမူ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ တုိင္ပင္ရန္ အႀကံေပးပါသည္။

            ၂-၁၀-၂၀၀၂ ေန႔တြင္ အလႉကိစၥမ်ားေဆာင္ရြက္ရန္ ကိုေသာင္းတန္ စလင္းသို႔ ျပန္သြား၏။

            ၇-၁၀-၂၀၀၂ ေန႔တြင္ ခြင့္ ၂ လျပည့္သည္ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္လည္း စင္ကာပူသို႔ ျပန္ခဲ့ပါေတာ့သတည္း။

ဆက္ပါဦးမည္။

 

ေအးၿငိမ္း

၂၄-၁၀-၂၀၁၁၊ ည ၉း၂၀ နာရီ

Blk 663D, Jurong West St 65

#15-233
Singapore 644663
Tel: 97303027
Email: y_nyein@yahoo.com.sg

အေရးေပၚလက္စဲြစာအုပ္ (၅)(ေနာက္ဆံုးပိုင္း)

၅။  ငလ်င္လႈပ္ျခင္း

ငလ်င္လႈပ္ျခင္းတြင္လည္း စင္ကာပူမွ Emergency Handbook အျပင္ သဘာ၀ေဘးအႏၱရာယ္ေလ်ာ့ပါးေရးေကာ္မတီ ႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အင္ဂ်င္နီယာအသင္းတို႔ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္က ပူးေပါင္းထုတ္ေ၀ခဲဲ့ေသာ ငလ်င္မ်ားႏွင့္ေနထိုင္ျခင္း စာအုပ္ပါ အခ်က္ အလက္မ်ားကိုပါ ယူငင္သံုးစဲြထားပါသည္။

ငလ်င္လႈပ္လွ်င္ အပ်က္အစီးအနည္းဆံုး၊ အထိအခိုက္အနည္းဆံုးျဖစ္ေစရန္ ေအာက္ပါတို႔ကို ႀကိဳတင္ျပဳလုပ္ထားပါ။

o    လဲက်ႏိုင္သည့္ ဘီရို၊ စာအုပ္စင္ စသည္တုိ႔ကို နံရံမ်ားႏွင့္ ကပ္ရိုက္ထားပါ။

o    ပန္းခ်ီကားမ်ား၊ မွန္ႀကီးမ်ားကို အိပ္ယာ၊ ဆိုဖာ ဆက္တီ စသည္တို႔ႏွင့္ ေ၀းရာတြင္ခ်ိတ္ပါ။

o    ပန္းအိုးႀကီးမ်ားကို ၾကမ္းျပင္ေပၚခ်ထားပါ။

o    မီးပန္းဆိုင္းမ်ားရိွပါက ခ်ိတ္မ်ား ခုိင္မခိုင္စစ္ေဆးပါ။

o    အုတ္ညွပ္အေဆာက္အဦမ်ားျဖစ္လွ်င္ က်ည္းေဘာင္ႏွင့္အုတ္ရိုး ေသခ်ာစြာမတဲြမိလွ်င္ နံရံၿပိဳက်မည့္အႏၱရာယ္ရိွသည္။ ခုိင္ခံ့ေအာင္ျပင္ဆင္ထားသင့္ပါသည္။

ငလ်င္လႈပ္စဥ္  အိမ္အတြင္း၌ -

၀ရုန္းသုန္းကား မေျပးလႊားပါႏွင့္။

o    မိမိအိမ္အတြင္းမွ ခိုင္ခံ့ေသာ ေနရာ (ဥပမာ သစ္သားစားပဲြခံု၊ ျပဳတ္က်ႏိုင္ေသာ ပန္းခ်ီကား စသည္တို႔မရိွသည့္နံရံ) မ်ား သုိ႔သြားပါ။

o    ျပဳတ္က်စရာမရိွေသာ နံရံေထာင့္သုိ႔သြားကာ ထိုင္ေနပါ။

o    ခိုင္ခံ့ေသာစားပဲြေအာက္သို႔သြားပါ။ စားပဲြေအာက္တြင္ စားပဲြေျခေထာက္ကို ခုိင္ခုိင္ျမဲျမဲ ဆုပ္ကိုင္ကာ ထိုင္ေနပါ။

o    ျပဳတ္က်ႏိုင္ေသာ ပစၥည္းမ်ား (ဥပမာ - ဘီရိုေပၚတင္ထားေသာ ပစၥည္းမ်ား၊ ပန္းခ်ီကားမ်ား)၊ လဲက်ႏိုင္ေသာ ဘီရိုမ်ား၊ စာအုပ္စင္မ်ား၊ မီးပန္းဆိုင္းမ်ား၊ ကဲြႏုိင္ေသာ ျပဴတင္းေပါက္မွန္မ်ား မွ ေ၀းေ၀းေနပါ။

o    မီးခလုတ္အားလံုးကို ပိတ္ထားပါ။ ဓါတ္ေငြ႔မီးဖိုရိွလွ်င္ ဓါတ္ေငြ႔အိုးခလုတ္ကို ပိတ္ပါ။

o    တိုက္အတြင္းမွ ထြက္ရန္လိုအပ္လွ်င္ ေျပးမထြက္ပါႏွင့္။ မိသားစုမ်ားကို စနစ္တက်စုရံုးၿပီး ေအးေဆးစြာ စနစ္တက် ဆင္းပါ။ ဓါတ္ေလွခါးရိွလွ်င္ ဓါတ္ေလွခါးကို မသံုးပါႏွင့္။ ရိုးရိုးေလွခါးမွသာ ဆင္းပါ။

ငလ်င္လႈပ္စဥ္ အိမ္အျပင္၌ ရိွေနပါက -

o    အထပ္ျမင့္အေဆာက္အဦးႀကီးမ်ားမွ ေ၀းေ၀းေနပါ။

o    ဓါတ္တိုင္၊ ဓါတ္ႀကိဳးမ်ား၊ ေၾကာ္ျငာဆိုင္းဘုတ္မ်ား မွ လြတ္လြတ္ကင္းကင္းေနပါ။

o    ေျမာင္း၊ ေခ်ာင္းစသည့္ ကမ္းနဖူးမ်ား မသြားပါႏွင့္။

o    ကြင္းျပင္အလြတ္တြင္ေနပါ။

အကယ္၍ သင္သည္ကားေမာင္းေနစဥ္ျဖစ္ပါက -

o    အေဆာက္အအံု၊ တံတား၊ ဓါတ္တိုင္၊ ဓါတ္ႀကိဳး၊ ကမ္းပါး စသည္တို႔မွ ေရွာင္ကြင္းၿပီး ကားကိုခ်က္ျခင္းရပ္ပါ။

o    ကားထဲ၌ပင္ေနပါ။ ေရဒီယိုဖြင့္ထားၿပီး ငလ်င္သတင္းနားေထာင္ပါ။

ငလ်င္လႈပ္ၿပီးသြားပါက -

o    ေနာက္ဆက္တဲြငလ်င္မ်ား လႈပ္ႏိုင္ေသးသည္ကို အျမဲစိတ္ထဲစဲြထားပါ။

o    မိမိပစၥည္းမ်ားကို စိုးရိမ္စိတ္ျဖင့္ အတင္းတိုး၀င္ေျပးမသြားပါႏွင့္။ အေဆာက္အအံုတြင္ အက္ေၾကာင္းမ်ား၊ အၿပိဳအပ်က္မ်ား ရိွမရိွ ဦးစြာစစ္ေဆးပါ။ ငလ်င္ဒါဏ္ေၾကာင့္ အေဆာက္အအံု အခ်ိန္မေရြးၿပိဳက်ႏုိင္သည္ကို သတိရပါ။

o    မိမိအိမ္သားအားလံုး စံုမစံုကို စစ္ေဆးပါ။

o    ဒါဏ္ရာရသူမ်ားကို ကူညီပါ။ လုိအပ္လွ်င္ အေရးေပၚယာဥ္ေခၚပါ။ အၿပိဳအပ်က္မ်ားၾကား ပိတ္မိေနသူမ်ား ရိွပါက အျခားသူမ်ား အကူအညီျဖင့္ ထုတ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။

o    ျဖစ္ႏုိင္လွ်င္ မီးခလုတ္မ်ား၊ ဓါတ္ေငြ႔ခလုတ္မ်ားကို ပိတ္ပါ။ ငလ်င္ေၾကာင့္ ဓါတ္ေငြ႔ပိုက္မ်ားကဲြျခင္း၊ ဓါတ္ႀကိဳးမ်ား ျပတ္ ေတာက္ျခင္း၊ ျဖစ္တတ္သည္။

o    အနံ႔တစ္ခုခု၊ သို႔မဟုတ္ ေညွာ္နံ႔ရမရ ေသခ်ာစြာ စစ္ေဆးပါ။ မျမင္ႏိုင္ေသာ ေနရာတြင္ ေရွာ့ျဖစ္ ေနျခင္း၊ မီးေလာင္ေနျခင္း၊ ဓါတ္ေငြ႔စိမ့္ေနျခင္းမ်ား ျဖစ္ေနတတ္သည္။ မီးေလာင္ေနသည္ကို ေတြ႔ပါက ႏိုင္ေလာက္လွ်င္ အျမန္ၿငိမ္းသတ္ရန္ ႀကိဳးစားပါ။ မိမိမႏိုင္သည့္မီးျဖစ္ပါက မီးသတ္ဌာနသို႔ အျမန္ဆံုးအေၾကာင္းၾကားပါ။

o    မိမိတို႔ရိွေနရာသို႔ အေဆာက္အအံုမ်ား၊ သစ္ပင္၊ ဓါတ္တိုင္ စသည္တုိ႔ ၿပိဳလဲက်လာမည့္ အႏၱရာယ္ကို လွည့္ပတ္စစ္ေဆးပါ။

အကယ္၍ သင္သည္ အၿပိဳအပ်က္မ်ားေအာက္ ေရာက္ေနပါက -

o    အၿပိဳအပ်က္မ်ားေအာက္ ေရာက္ေနေသာေၾကာင့္ တုန္လႈပ္ေျခာက္ခ်ားမေနပါႏွင့္။ စိတ္ေအးသက္သာထားပါ။ ကယ္မည့္သူ ႏွင့္ မည္ကဲ့သို႔ဆက္သြယ္ရမည္။ ဤအၿပိဳအပ်က္မ်ားေအာက္မွ မည္ကဲ့သို႔ထြက္ႏုိင္မည္ကို ေခါင္းေအးေအးႏွင့္ စဥ္းစားပါ။

o    အလင္းေရာင္လာရာကို ဦးစြာရွာၿပီး ထုိေနရာသို႔ (စားပဲြ၊ ဘီရို စေသာအရာ၀တၳဳမ်ား ေအာက္မွ) တြားသြားရန္ ႀကိဳးစားပါ။

o    မွန္ကဲြ၊ ဖန္ကဲြ၊ ေၾကြကဲြ၊ သြပ္ျပားစ၊ ဒါး စသည့္ အႏၱရာယ္ရိွေသာ ပစၥည္းမ်ား မိမိပတ္၀န္းက်င္တြင္ ရိွေနမေန ေသခ်ာစြာ စစ္ေဆးၾကည့္ရႈပါ။ ရိွေနလွ်င္ ဂရုတစိုက္ေရွာင္ရွားပါ။

o    ျဖစ္ႏိုင္သမွ် မတည္မၿငိမ္၊ လႈပ္လႈပ္ လႈပ္လႈပ္ ျဖစ္ေနေသာေနရာမွ ေ၀းရာသုိ႔အျမန္ဆံုးထြက္ခြာပါ။

o    ေလွခါး၊ ဓါတ္ေလွခါးစသည္တုိ႔ကို တတ္ႏိုင္သမွ် မသံုးပါႏွင့္။ ငလ်င္ဒါဏ္ေၾကာင့္ က်ိဳးပ်က္ေနတတ္ပါသည္။

o    ဓါတ္ေငြ႔ရိွမရိွ မီးျခစ္ၿပီးစမ္းျခင္း၊ မီးခလုတ္မ်ားကို ဖြင့္ျခင္း၊ ဓါတ္ေငြ႔ခလုတ္မ်ားကို စမ္းသပ္ဖြင့္ၾကည့္ျခင္းမ်ား လံုး၀မလုပ္ပါႏွင့္။

o    မလုိအပ္ပဲ အသားကုန္မေအာ္ပါႏွင့္။ ဤကဲ့သို႔ေအာ္ျခင္းျဖင့္ ဖံု၊ အမႈန္မ်ား အသင့္ႏွာေခါင္း၊ ပါးစပ္မ်ားအတြင္း ၀င္ကာ အသက္ရႉျခင္းကို ထိခိုက္ႏုိင္သည္။

o    ရႏုိင္ပါက ၀ီစီမႈတ္ျခင္း၊ ပိုက္ စသည့္ အသံမည္ေစႏုိင္သည့္အရာမ်ားကို ေခါက္ျခင္း၊ ဓါတ္မီးထိုးျခင္းျဖင့္ ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္သားမ်ားကို အခ်က္ေပးပါ။

o    သင့္တြင္ ေသြးထြက္ေနသည့္ ဒါဏ္ရာရခဲ့ပါက ေသြးထြက္နည္းႏိုင္သမွ်နည္းေစရန္ ဒါဏ္ရာကို လက္ျဖင့္ဖိထားပါ။

၆။  ေရႀကီးျခင္း

ယခု ၂၀၁၁ ခုႏွစ္အတြင္း၌ပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံအႏွံ႔ ေရႀကီးခဲ့ပါသည္။ ပဲခူးေရေဘး၊ ေတာင္ငူေရေဘး၊ ဟသၤာတေရေဘး၊ ပခုကၠဴ ေရေဘးမ်ားအတြင္း လူမ်ားေသေက်ပ်က္စီးခဲ့ၿပီး ပစၥည္းဥစၥာမ်ားစြာ ဆံုးရံႈးခဲ့ရပါသည္။

သို႔အတြက္ ေရလႊမ္းေသာအခါမ်ား၌ လူအေသအေပ်ာက္ နည္းႏိုင္သမွ်နည္းေအာင္၊ အပ်က္အစီး နည္းႏိုင္သမွ်နည္းေအာင္ အာဏာပိုင္မ်ားဘက္မွ စီမံကိန္းမ်ားခ်ကာ အေရးတယူေဆာင္ရြက္ရန္ လိုပါသည္။ ျဖစ္လာမွ ထလုပ္ျခင္းကား ေရေၾကာင့္ ပ်က္စီးႏွင့္ ေသေၾကႏွင့္သည့္အရာမ်ားကို မကူႏိုင္၊ မကယ္ႏိုင္ေတာ့။ က်န္ေနသူမ်ားကိုသာ အနည္းအက်ဥ္း ကူညီေပး၍ ရႏိုင္ေပမည္။

အျခားႏုိင္ငံအစုိးရမ်ားတြင္ ေရႀကီးလွ်င္ မည္ကဲ့သို႔လုပ္ရမည္ကို စနစ္တက် စီမံခ်က္ခ်လုပ္ထားတာ ေတြ႔ရပါသည္။ ဤစာ တမ္းမ်ားကို အင္တာနက္မွ download လုပ္ယူဖတ္ရႈႏိုင္ပါသည္။ ႏွစ္စဥ္ေရလႊမ္းမိုးမႈေဘးကို ႀကံဳေတြ႔ေနရေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံ တြင္လည္း ေရလႊမ္းမိုးမႈ အေရးေပၚစီမံခ်က္မ်ား ခ်မွတ္လုပ္ေဆာင္ရန္ လိုေနပါၿပီ။ တာ၀န္ရိွသူ လူႀကီးမင္းမ်ား ယခုကပင္ ထလုပ္ၾကပါဟု တိုက္တြန္းလိုက္ရပါ၏။

ဤေနရာတြင္ အစိုးရပိုင္းက ႀကိဳတင္ေဆာင္ရြက္ရမည့္ ေရကာတာမ်ားေဆာက္လုပ္ျခင္း၊ (ေရကာတာဟူသည္ ဆည္ကို       ေျပာျခင္းမဟုတ္၊ ဧရာ၀တီတုိင္းမွ ၿမိဳ႔ႀကီးမ်ားတြင္ ေတြ႔ရတတ္သည့္ ျမစ္ေရမ်ား ၿမိဳ႔တြင္း၀င္မလာႏုိင္ေစရန္ ဖို႔ထားေသာ ေရကိုကာသည့္ တာႀကီးမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ဟသၤာတၿမိဳ႔တြင္ ဤကဲ့သို႔ ေရကာတာႀကီးမ်ားအား တစ္ၿမိဳ႔လံုးပတ္လွ်က္ ဖို႔ထားသည္ကို ေတြ႔ႏုိင္ပါသည္။) ေရႏုတ္ေျမာင္းမ်ားခ်ဲ႔ျခင္း၊ ျပဳျပင္ျခင္း စသည္တုိ႔ကို ေဖာ္ျပရန္မဟုတ္ပါ။ ယခုေဖာ္ျပမည္မွာ ေရႀကီးလာလွ်င္ ျပည္သူမ်ားအေနႏွင့္ ဘာေတြလုပ္ရမည္ဆိုသည္ကိုသာ အသိပညာေပးလုိရင္း ျဖစ္ပါသည္။ အင္တာနက္တြင္ရွာလို႔ရေသာ အခ်က္အလက္မ်ားမွာ ေရလွ်ံမႈကို မည္ကဲ့သို႔ႀကိဳတင္ စီစဥ္ရမည္၊ ကာကြယ္ရမည္ကို အစိုးရပိုင္းႏွင့္ အင္ဂ်င္နီယာမ်ား တြက္ခ်က္ထားမႈမ်ားသာမ်ားၿပီး လုပ္သားျပည္သူမ်ားအေနႏွင့္ မည္ကဲ့သို႔ ေဆာင္ရြက္ရမည္ ကိုမူ ေဖာ္ျပထားေသာ စာအုပ္စာတမ္းမ်ားမွာ အလြန္နည္းပါသည္။

ရိွေသာစာအုပ္မ်ားမွာလည္း အေမရိကန္၊ ကေနဒါ၊ ၾသစေတးလ် စေသာႏုိင္ငံႀကီးမ်ားက ျပဳစုထားေသာ စာေစာင္မ်ားျဖစ္ရာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ အသံုးမတည့္။ ထို႔ေၾကာင့္ အျခားအခ်က္မ်ားေရးရန္ လြယ္ကူေသာ္လည္း ေရႀကီးေရလွ်ံမႈ အတြက္ မနည္းရွာယူရပါသည္။ စင္ကာပူ Emergency Handbook မွ ေရႀကီးသည့္အေရးေပၚ စီမံခ်က္သည္လည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔အတြက္ အသံုးမတည့္ပါ။

ယခု ကြ်န္ေတာ္ေကာက္ႏုတ္ဘာသာျပန္ထားသည္မွာ Flood Preparedness Planning, Flood Waters Pose Health Risks, WHO မွထုတ္ေသာ Flooding and Communicable Diseases စေသာ စာအုပ္မ်ားႏွင့္ အျခား website မ်ားမွ ရသမွ်ကို ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္လည္ျပဳျပင္ေရးသားထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ေရလွ်ံျခင္းမျဖစ္မီ ႀကိဳတင္စီမံထားရမည့္အရာမ်ား -

·         ရာသီဥတုအေျခအေန ဆိုးလာၿပီဆိုသည္ႏွင့္ မိုးေလ၀သသတင္းကို မျပတ္နားစြင့္ေနပါ။

·         မိုးေလ၀သအေျခအေန စိုးရိမ္ရသည္ဆိုသည္ႏွင့္ အေျခာက္အျခမ္း စားစရာ၊ ေသာက္စရာမ်ား၊ အ၀တ္အနည္းငယ္၊ ေဆး၀ါးမ်ား၊ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီး၊ ဓါတ္ခဲမ်ား၊ မီးျခစ္၊ ဖေယာင္းတိုင္ စသည္တို႔ကို အေရးေဟ့ဆုိလွ်င္ ေကာက္ဆဲြသြား ႏိုင္ရန္ အဆင္သင့္ထုပ္ပိုးထားပါ။ 

·         ေရႊေငြ၊ အေရးႀကီးစာရြက္စာတမ္းမ်ားကို ေရလံုသည့္ ပလတ္စတစ္အိတ္အတြင္းထည့္ကာ အခ်ိန္မေရြး ေကာက္ယူသြားႏိုင္ရန္ မိမိႏွင့္လက္တစ္ကမ္း၌ထားပါ။

·         ခိုင္မာေသာႀကိဳးႀကီးတစ္ေခ်ာင္းႏွစ္ေခ်ာင္းကိုလည္း ရွာထားပါ။ ပစၥည္းမ်ားကို ခ်ည္ေႏွာင္ထားႏိုင္သလို မိမိတို႔ ေရေမ်ာမည့္ အႏၱရာယ္ႏွင့္ ႀကံဳလွ်င္လည္း အသံုးႏိုင္သည္။

·         ေရလွ်ံလွ်င္မည္သည့္ေနရာသို႔ သြားေရာက္ေရွာင္တိမ္းရမည္ကို ၾကည့္ထားပါ။ (ေရမျမဳပ္ႏုိင္ေသာ ကုန္းျမင့္အရပ္)

·         ရိွႏိုင္လွ်င္ ေရွးဦးသူနာျပဳေသတၱာကို အဆင္သင့္ေဆာင္ထားပါ။

·         ေရတက္မည့္အရိပ္အေရာင္ရိွၿပီဆိုသည္ႏွင့္ အိမ္မွ ပရိေဘာဂ၊ ကုတင္ စားပဲြစသည္တို႔ကို အုတ္ခဲ စသည္တုိ႔ခုကာ ျမွင့္ထားႏိုင္ပါသည္။ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းမ်ားကို ဘီရိုက့ဲသို႔ေသာ အျမင့္မ်ားေပၚ တင္ထားပါ။

ေရတက္လာၿပီဆိုလွ်င္ -

·         လွ်ပ္စစ္မီးခလုတ္၊ ဓါတ္ေငြ႔မီးဖိုခလုတ္စသည္တုိ႔ကို အားလံုးပိတ္ပါ။

·         မိမိအိမ္သည္ ေရမလြတ္ႏုိင္ဟု ထင္ရပါက လိုအပ္သည္ပစၥည္းမ်ား အလွ်င္အျမန္ယူကာ အိမ္သားအားလံုးကို စုရံုးေစလွ်က္ ကုန္းျမင့္ရိွရာ အျမန္ေျပာင္းေရႊ႔ပါ။

·         မိမိမသိေသာေနရာ၊ ေရနက္မည္ထင္ရသည့္ေနရာ၊ ေရစီးသန္ေသာေနရာ၊ အႏၱရာယ္ရိွႏုိင္သည့္ေနရာမ်ားကို ေရွာင္ပါ။

·         မိမိလံုၿခံဳရာေရာက္ၿပီဆိုလွ်င္ အျခားသူမ်ားကိုလည္း ၾကည့္ပါ။ အကူအညီလိုသူမ်ားအား မိမိကိုယ္ကိုယ္ အႏၱရာယ္မျဖစ္ေစဘဲ အကူအညီေပးပါ။

ေရတက္ေနစဥ္ -

·         ေရကိုႀကိဳခ်က္၍ ေသာက္ပါ။

·         အစားအေသာက္မ်ားကို ဖံုးအုပ္ထားပါ။ ေသခ်ာစြာ ခ်က္ျပဳတ္စားပါ။ အစိမ္းစားျခင္း၊ ယင္နားစာ စသည္တုိ႔ကို ေရွာင္ပါ။

·         လွ်ံေနေသာေရထဲတြင္ ကေလးမ်ားေဆာ့ကစားျခင္းကို ခြင့္မျပဳပါႏွင့္။ ထိုေရထဲတြင္ ေရာဂါပိုးမ်ား ပါလာတတ္သည္။

·         ေရလွ်ံျခင္းႏွင့္အတူ ၀မ္းပ်က္၀မ္းေလွ်ာေရာဂါလည္း ျဖစ္တတ္သျဖင့္ ကေလးမ်ားကို အထူးဂရုစိုက္ပါ။

ေရက်သြားလွ်င္ -

·         ေရႏွင့္အတူ ေျမြ၊ ကင္း စသည္တို႔ေမ်ာပါလာတတ္ၿပီး ေရက်သြားလွ်င္ အိမ္မ်ားအတြင္း ခိုေအာင္းက်န္ေနတတ္ သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေရက်သြားၿပီး အိမ္အတြင္း ၀င္ေတာ့မည္ဆိုလွ်င္ အိမ္မွေခ်ာင္ႀကိဳေျမာင္ၾကားအားလံုးကို တုတ္ျဖင့္ရိုက္ကာ ေျမြ၊ ကင္းစသည္တုိ႔ကို ေခ်ာက္လွန္႔ေမာင္းထုတ္ပါ။ အထူးသျဖင့္ အိုးမ်ား၊ ဖ်ာလိပ္မ်ား၊ ေမြ႔ယာမ်ား၊ အ၀တ္ထုတ္မ်ား၊ ဘီရိုေအာက္မ်ား၊ ထုပ္တန္းမ်ားေပၚတြင္ ေခြေနတတ္သည္။

·         ေရေျမာင္း၊ ေခ်ာင္းေျမာင္းမ်ားသို႔ မသြားပါႏွင့္ဦး။

·         ကေလးမ်ားကို ေရထဲတြင္ ေဆာ့ကစားျခင္း မျပဳပါေစႏွင့္ဦး။

·         ဓါတ္ႀကိဳးမ်ား ျပတ္က်၊ ပ်က္စီးေနတတ္သျဖင့္ မီးဖြင့္ျခင္း၊ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းမ်ား သံုးျခင္းတုိ႔ကို ခ်က္ျခင္းမျပဳပါႏွင့္။

·         ေရစိုကာပ်က္စီးေနေသာ အစားအေသာက္၊ ေရ စသည္တုိ႔ကို စားသံုးျခင္းမျပဳပါႏွင့္။ ေရထဲတြင္ ေရာဂါပိုးမ်ား ပါလာတတ္ သျဖင့္ ထိုေရာဂါပိုးမ်ားသည္ အစားအေသာက္မ်ား၌ တြယ္ကပ္ေနတတ္သည္။

·         ေရကုိႀကိဳခ်က္ေသာက္ပါ။

ၾကက္ေျခနီ၊ အရံမီးသတ္၊ လူမႈေရးအဖဲြ႔မ်ား၏ အကူအညီျဖင့္ ရပ္ရြာလူႀကီးတို႔ ျပင္ဆင္ထားရန္ လိုအပ္ခ်က္မ်ား -

o    အေရးႀကံဳလာလွ်င္ ရပ္ရြာလူထုအတြက္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနေစရန္ ၾကက္ေျခနီ၊ အရံမီးသတ္စေသာ လူမႈေရးအဖဲြ႔မ်ား အကူအညီျဖင့္ ရပ္ရြာလူႀကီးမ်ားသည္ ေအာက္ပါတုိ႔ကို ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားရပါမည္။

o    ကုန္းျမင့္ေနရာမ်ားကို ေရြးခ်ယ္ကာ လူအမ်ားေနႏုိင္ေရးအတြက္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားပါ။

o    ေသာက္ေရ၊ ဆန္အိတ္၊ ဆီပံုး၊ ပဲအိတ္၊ ဆား၊ ငါးပိ၊ ငါးေျခာက္ စသည့္ အစားအေသာက္၊ အေျခာက္အျခမ္းမ်ားကို စုေဆာင္းကာ ထုိကုန္းျမင့္ေနရာမ်ားတြင္ ေလလံုမိုးလံု အမိုးအကာလုပ္ကာထားပါ။

o    လုပ္သားျပည္သူမ်ားအားလည္း မုိးေလ၀သေနာက္ဆံုးသတင္းကို အျမဲထုတ္ျပန္ေၾကျငာေနပါ။

o    ေရွးဦးသူနာျပဳေသတၱာ၊ ေဆး၀ါးမ်ားစုေဆာင္းၿပီး လိုအပ္လွ်င္ အဆင္သင့္ရႏုိင္ေစရန္ ျပင္ဆင္ထားပါ။

o    ကယ္ဆယ္ေရးအဖဲြ႔မ်ားဖဲြ႔ၿပီး တာ၀န္မ်ား သတ္သတ္မွတ္မွတ္ေပးပါ။ ဥပမာ - ကေလးႏွင့္ လူႀကီးသူမမ်ား ကယ္ဆယ္ေရးအဖဲြ႔၊ သဲအိတ္မ်ား စုေဆာင္းေနရာခ်ထားေရးအဖဲြ႔၊ ၾကက္ေျခနီအဖဲြ႔၊ အစားအေသာက္ စုေဆာင္းေရးအဖဲြ႔၊ တဲေဆာက္လုပ္ေရးအဖဲြ႔ စသည္။

o    ဤအဖဲြ႔မ်ားကို တကယ္ေရလွ်ံလာလွ်င္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနေစရန္ ႀကိဳတင္ေလ့က်င့္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ထားပါ။ ဥပမာ - တဲထုိးနည္း၊ ေရွးဦးသူနာ ျပဳစုနည္း၊ ေလွေလွာ္နည္း။

o    ေရလွ်ံလာလွ်င္ သံုးႏိုင္ရန္ ေလွ၊ ၀ါးေဖာင္စသည္တို႔ အဆင္သင့္ျပဳလုပ္ထားပါ။

o    ေရေဘးႀကံဳလာလွ်င္ စိတ္အားမငယ္ၾကရန္၊ အထိတ္တလန္႔မျဖစ္ၾကရန္ အားေပးရမည့္ အစီအစဥ္မ်ားကိုလည္း စနစ္တက် ျပင္ဆင္ထားပါ။

o    အျခားရြာ၊ အဖဲြ႔မ်ားႏွင့္ အဆက္ျပတ္မေနေစရန္ ဆက္သြယ္ေရးနည္းလမ္းမ်ားကိုလည္း ႀကိဳတင္ၾကံဆထားပါ။

ေရလွ်ံျခင္း အေရးေပၚစီမံခ်က္ အခ်ဳပ္

o    ေရလွ်ံလာလွ်င္ လိုအပ္မည့္ စားစရာေသာက္စရာ ေဆး၀ါးမ်ားႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ စုေဆာင္းထားပါ။

o    ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ ေလ့က်င့္ထားပါ။

o    ေနာက္ဆံုးထုတ္ျပန္သည့္ ရာသီဥတု သတင္းကို လူထုသို႔ အျမဲသတင္းေပးႏိုင္ရန္ စီမံထားပါ။

o    ေရလွ်ံလာသည္ႏွင့္ ခ်က္ျခင္းကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားလုပ္ႏုိင္ရန္ တပ္လွန္႔ထားပါ။

o    အခ်င္းခ်င္း အဆက္အသြယ္မျပတ္ေစရန္ စီမံထားပါ။

o    ေရက်သြားလွ်င္ လုပ္ရမည့္ လုပ္ငန္းမ်ားကို ႀကိဳတင္စီစဥ္ထားပါ။

ေရလွ်ံျခင္းႏွင့္အတူ ပါလာတတ္ေသာေရာဂါမ်ား

o    ေရလွ်ံလွ်င္ အိမ္သာစေသာ အညစ္အေၾကးမ်ားအားလံုးသည္ လွ်ံသည့္ေရႏွင့္အတူ ပါလာသည့္အတြက္ ေရလွ်ံသည့္အခါ ထိုေရကို အထူးသျဖင့္ သတိထားရပါမည္။

o    လွ်ံသည့္ေရႏွင့္ အစားအေသာက္၊ ေရ၊ အ၀တ္အစား၊ အသံုးအေဆာင္ စသည္တို႔ကို မထိပါေစႏွင့္။ မလဲႊမေရွာင္သာ၍ ထိုေရအတြင္းဆင္းရလွ်င္ ေရသန္႔ႏွင့္ ေရခ်ိဳးပစ္ပါ။ ဒါဏ္ရာရိွပါကလည္း ထိုေရႏွင့္ မထိပါေစႏွင့္။ အကယ္၍ ထိခဲ့လွ်င္ ေမးခိုင္ ကာကြယ္ေဆးထိုးရန္ လုိပါသည္။

o    လွ်ံေနေသာေရႏွင့္အတူ အိမ္သာအညစ္အေၾကးေရမ်ားသည္ သင့္အိမ္အတြင္း ၀င္လာတတ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆိုဖာ၊ ေကာ္ေဇာ၊ ခန္းဆီး၊ စသည့္ေရစုပ္တတ္သည့္ ပစၥည္းမ်ားကို တတ္ႏုိင္သမွ် အျမင့္တြင္ တင္ထားပါ။ အိမ္ေထာင္ပရိေဘာဂ၊ အိမ္ၾကမ္းျပင္၊ နံရံစသည္တို႔ကို ေရက်လွ်င္က်ခ်င္း ေရသန္႔ႏွင့္ေဆးေၾကာပါ။

o    ေရလွ်ံလွ်င္ျဖစ္တတ္ေသာ ေရာဂါမ်ားမွာ ေရေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ေရာဂါမ်ားႏွင့္ ဗက္တီးရီးယားမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ေရာဂါမ်ား ျဖစ္၏။

o    ေရေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ေရာဂါမ်ားတြင္ အူေယာင္ငန္းဖ်ား၊ ကာလ၀မ္းေရာဂါ၊ အသည္းေရာင္ အသား၀ါ စသည္တို႔ ျဖစ္ပါသည္။

o    ဗက္တီးရီးယားေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ေရာဂါမ်ားတြင္ ငွက္ဖ်ား၊ dengue haemorrhagic fever, yellow fever စသည္တို႔ ပါ၀င္ ပါသည္။

o    ထို႔ေၾကာင့္ အစားအေသာက္ႏွင့္ေရမ်ားကို အထူးဂရုစိုက္ ကိုင္တြယ္ စားေသာက္ၾကရန္ အေရးႀကီးပါသည္။

၇။ မုန္တိုင္းတိုက္ျခင္း

မုန္တိုင္းမက်မီ -

o    မိုးဦးက် ကာလမ်ားတြင္ မုန္တိုင္းသတင္းကို မျပတ္နားစြင့္ေနပါ။

o    မုန္တိုင္းသတင္း ၾကားရၿပီဆိုသည္ႏွင့္ ေအာက္ပါအစီအမံမ်ားကို ခ်က္ျခင္းလုပ္ပါ။

o    မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ပ်က္စီးေပ်ာက္ရွႏိုင္သည္မ်ားကို စစ္ေဆးၾကည့္ရႈၿပီး ႀကိဳတင္ကာကြယ္မႈမ်ား လုပ္ထားပါ။

o    ၀ရံတာရိွ ပန္းအိုးမ်ားကို အိမ္တြင္းသြင္းျခင္း၊ အိမ္အနီး သစ္ပင္ႀကီးမ်ားရိွလွ်င္ အိမ္ေပၚမိုးက်ေနေသာ အကိုင္းမ်ားကို ခ်ိဳင္ထားျခင္း။ ေရတြင္းရိွလွ်င္ ေရတြင္းမ်ားကို မိုးကာထားျခင္း၊ ကြ်ဲႏြားတင္းကုပ္မ်ား ခုိင္ခ့ံေအာင္ ျပန္လည္ ျပင္ဆင္ျခင္း၊ ျပဴတင္းေပါက္မ်ား ခိုင္မာေအာင္ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ျခင္း၊ ေလတိုက္၍ လြင့့္ပ်ံသြားႏိုင္ေသာ ပန္းခ်ီကား၊ ခန္းဆီး၊ လုိက္ကာ စသည္တို႔ကို ျဖဳတ္ၿပီး စနစ္တက်ထုပ္ပိုးျခင္းမ်ား လုပ္ပါ။

o    မီးသတ္ဘူးေဆာင္ထားပါ။ ရိွၿပီးသား မီးသတ္ဘူးကိုလည္း ေကာင္းမေကာင္း စစ္ေဆးပါ။ မီးသတ္ဘူးကို အလြယ္တကူ ရႏုိင္မည့္ေနရာတြင္ထားပါ။ အိမ္သားအားလံုးကို မီးသတ္ဘူးသံုးနည္း သင္ေပးထားပါ။

o    အေရးႀကီးေသာ ေရႊေငြလက္၀တ္လက္စားမ်ား၊ စာရြက္စာတမ္းမ်ားကို ေရလံုသည့္ ပလတ္စတစ္အိတ္ႏွင့္ ထုပ္ၿပီး အလြယ္ တကူယူသြားႏုိင္မည့္ေနရာတြင္ ထားပါ။

o    အေရးေပၚအိတ္ကို ပစၥည္းမ်ားစစ္ေဆးၿပီး ေဆး၀ါးစသည့္ လုိအပ္သည့္ပစၥည္းမ်ား ထပ္မံျဖည့္တင္းပါ။

o    အေရးေပၚဖံုးနံပတ္မ်ားကို မွတ္ထားပါ။ လက္ကိုင္ဖံုးကို ဘက္ထရီျဖည့္ထားပါ။

o    မိမိအိမ္သားမ်ားအတြက္ အေရးေပၚကယ္ဆယ္ေရး အစီအမံမ်ား ႀကိဳတင္စီမံထားပါ။ အေရးေပၚထြက္ေပါက္ကို ၾကည့္ထားပါ။

မုန္တိုင္းကာလအတြင္း လိုအပ္မည့္ ပစၥည္းမ်ား

o    တစ္မိသားစုလံုး အနည္းဆံုး ၅ ရက္မွ် ေသာက္ႏိုင္မည့္ ေသာက္ေရ။

o    တစ္ပတ္စာ ဆန္၊ ဆီ၊ ငါးပိ၊ ငါးေျခာက္၊ ဆား၊ ဘီစကစ္၊ ေခါက္ဆဲြေျခာက္စသည့္ စားစရာေသာက္စရာမ်ား။

o    ေရွးဦးသူနာျပဳေသတၱာ၊ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီး ႏွင့္ ဓါတ္ခဲမ်ား။ ေရဒီယို။

o    ကေလးသူငယ္ရိွသူမ်ား။ ကေလးအတြက္ လိုအပ္မည့္ပစၥည္းမ်ား။

o    အ၀တ္အထည္၊ ေစာင္ စသည္။

o    ဆပ္ျပာ၊ သြားတိုက္ေဆး၊ သြားတိုက္တံ စသည့္တစ္ကိုယ္ေရ အသံုးအေဆာင္မ်ား။

o    မလိုအပ္သည္မ်ား မယူပါႏွင့္။ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးျဖစ္တတ္သည္။ လိုသမွ်သာ ယူပါ။

မုန္တိုင္းတုိက္ေနစဥ္ -

o    အိမ္တြင္း၌သာ ေနရပါက -

o    ေရဒီယိုကိုဖြင့္ၿပီး မုန္တိုင္းသတင္းကို မျပတ္နားစြင့္ေနပါ။

o    ျပဴတင္းေပါက္၊ တံခါးစသည္မ်ားကို ပိတ္ထားပါ။ လုိက္ကာမ်ားကို ပိတ္ထားပါ။

o    မီးခလုတ္အားလံုးကို ပိတ္ပါ။ လွ်ပ္စစ္မိန္းခလုတ္ကို ခ်ထားပါ။ ဓါတ္ေငြ႔အိုး ခလုတ္မ်ားကို ပိတ္ပါ။

o    မီးသတ္ဘူးကို လက္လွမ္းမီသည့္ေနရာတြင္ ထားပါ။

o    လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီး၊ ေရွးဦးသူနာျပဳေသတၱာ၊ ေရ စသည္တို႔ကို လက္တစ္ကမ္းတြင္ ထားပါ။

o    အျပင္သို႔လံုး၀မထြက္ပါႏွင့္။ ကေလးမ်ား၊ သက္ႀကီးရြယ္အုိမ်ားကို မျပတ္ေစာင့္ၾကည့္ေနပါ။ သူတို႔အား မေၾကာက္လန္႔ရန္ အားေပးပါ။

o    ေညွာ္နံ႔၊ မီးေလာင္ျခင္း၊ ဓါတ္ႀကိဳးမ်ားျပတ္က်ျခင္း စသည္တုိ႔ရိွမရိွ အျမဲစစ္ေဆးေနပါ။ ၀ါယာေရွာ့ျဖစ္ၿပီး မီးေလာင္တတ္သည္။

o    အကယ္၍ မီးကိုေတြ႔ပါက ခ်က္ျခင္းၿငိမ္းသတ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။

o    မုန္တိုင္းပိုဆိုးလာပါက စားပဲြေအာက္ စသည္တို႔တြင္ ၀င္ေနပါ။

မုန္တိုင္းလြန္ေျမာက္သြားပါက -

o    ျပဴတင္းေပါက္ မွန္မ်ားကဲြေနမေန၊ သစ္ပင္မ်ား လဲေနမေနစသည့္ အပ်က္အစီးမ်ားကို စစ္ေဆးပါ။

o    လွ်ပ္စစ္မီးခလုတ္ကို ခ်က္ျခင္းမဖြင့္ပါႏွင့္။ မုန္တိုင္းဒါဏ္ေၾကာင့္ ဓါတ္ႀကိဳးမ်ားျပတ္ကာ ေရွာ့ျဖစ္ေနတတ္သည္။

o    အျပင္ထြက္လွ်င္ လမ္းေပၚျပတ္က်ေနေသာ ဓါတ္ႀကိဳး၊ လဲက်ေနေသာ သစ္ပင္၊ အျမင့္တစ္ေနရာတြင္ တင္ေနတတ္သည့္ သြပ္ျပား၊ လဲက်ခါနီးဓါတ္တိုင္၊ တယ္လီဖံုးတိုင္ စသည့္ အႏၱရာယ္မ်ားကို ရွာေဖြပါ။ သက္ဆိုင္ရာကို အေၾကာင္းၾကားပါ။

o    မီးႀကိဳးမ်ား၊ မီးခလုတ္မ်ားပ်က္စီးေနလွ်င္ ျပင္ရန္ မႀကိဳးစားပါႏွင့္။ လွ်ပ္စစ္ဌာနကို အေၾကာင္းၾကားပါ။

o    အျခား အကူအညီလိုေနသူမ်ား ရိွမရိွ စံုစမ္းၿပီး အကူအညီလိုသူမ်ားရိွလွ်င္ ၀ိုင္း၀န္းကူညီေပးပါ။

နိဂံုး

ယခု စင္ကာပူ အမ်ိဳးသားကာကြယ္ေရးတပ္ဖဲြ႔ (SCDF - Singapore Civil Defence Force) မွ ထုတ္ေ၀ေသာ EMERGENCY HANDBOOK အား အေျခခံကာ အေရးေပၚလက္စဲြစာအုပ္ကို ျပဳစုလုိက္ပါၿပီ။

ဤစာအုပ္ပါ အခ်က္အလက္မ်ားကို ေသေသခ်ာခ်ာ နားလည္သေဘာေပါက္ေအာင္ေလ့လာကာ လက္ေတြ႔လိုက္နာက်င့္သံုး ျခင္းျဖင့္ အေရးေပၚလာလွ်င္ အခက္အခဲမရိွ၊ ပူပန္ေသာကေရာက္စရာမလိုပဲ မိမိႏွင့္တကြ မိမိမိသားစု။ မိမိအနီးပတ္၀န္းက်င္ရိွ လူမ်ားကို ကယ္ဆယ္ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။

သို႔ေသာ္ စာဖတ္ရံုမွ်ႏွင့္ မလံုေလာက္။ လက္ေတြ႔ေလ့က်င့္ျဖည့္ဆည္း ထားရန္လည္း လိုပါသည္။ မိမိနားမလည္လွ်င္ နားလည္ တတ္ကြ်မ္းသူမ်ားထံ ခ်ဥ္းကပ္ေမးျမန္း သင္ယူထားရပါမည္။

မူလက ေရျပတ္လတ္ျခင္းအတြက္ အေရးေပၚစီမံခ်က္ကိုပါ ထည့္သြင္းေရးသားရန္ ျဖစ္ေသာ္လည္း အင္တာနက္မွရေသာ အခ်က္အလက္မ်ားမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံႏွင့္ မကိုက္ညီပါ။ ေရျပတ္လတ္ျခင္းကိစၥမွာ အစိုးရပိုင္းမွ စီမံခ်က္မ်ားခ်ကာ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈမ်ား လုပ္ရပါမည္။ ဤစီမံခ်က္မ်ားအေၾကာင္းကိုမူ ဤစာအုပ္၌ ခ်န္ထားခဲ့ပါသည္။

ဤစာအုပ္က အဓိက ေပးခ်င္ေသာ ဗဟုသုတ အသိပညာမ်ားမွာ အေရးႀကံဳလာလွ်င္ လူထုအေနႏွင့္ မည္ကဲ့သို႔ ေဆာင္ရြက္ရမည္နည္း ဆိုတာသာ ျဖစ္ပါသည္။

ေရျပတ္လတ္ျခင္းအတြက္ ေဆာင္ရြက္ရန္နည္းလမ္းမွာ ေရကန္မ်ားေဆာက္ကာ မိုးေရမ်ားကို ရသမွ်သိုေလွာင္ထားရန္ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဆင္းရဲလွေသာ ေက်းလက္ေနျပည္သူတို႔အဖို႔ ေရျပတ္မည္၊ မျပတ္မည္ မေသခ်ာပဲ ေငြအကုန္အက်ခံ ကာ ေရကန္မ်ားေဆာက္ျခင္းသည္ လက္ေတ႔ြဆန္ပါ၏ေလာ ဆုိတာ ေမးခြန္းထုတ္စရာ ျဖစ္ပါသည္။ အလႉရွင္ အဖဲြ႔အစည္းမ်ား က လာေဆာက္ေပးသြားလွ်င္ေတာ့ အတုိင္းထက္ အလြန္ျဖစ္ပါ၏။ သို႔ေသာ္ မိုးေရကို မည္ကဲ့သို႔ခံယူမည္နည္း။ ဤေရကို ၾကာရွည္ခံေအာင္ မည္ကဲ့သုိ႔လုပ္မည္နည္း။ ျခင္မ်ားမေပါက္ဖြားေအာင္ ကာကြယ္ႏိုင္ပါမည္ေလာ စသည္တို႔မွာ ေနာက္ဆက္တဲြ ျပႆနာမ်ားျဖစ္သျဖင့္ ဤစာအုပ္၌ ထည့္သြင္းမေရးသားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

မူရင္း စင္ကာပူ Emergency Handbook စာအုပ္တြင္ မီးျပတ္ျခင္း၊ ေျမၿပိဳျခင္း၊ ဆူနာမီလာျခင္း၊ စစ္ျဖစ္လာလွ်င္ လုပ္ေဆာင္ရ မည့္ အေရးေပၚနည္းလမ္းမ်ား၊ အၾကမ္းဖက္သမားမ်ား၏ တိုက္ခုိက္နည္းမ်ိဳးစံု (ဓါတုေဗဒနည္း၊ ဇီ၀ေဗဒနည္း၊ ဗံုးေထာင္ျခင္း၊ ဘက္တီးရီးယားပိုးျဖင့္ တိုက္ခိုက္ျခင္း၊ ေရဒီယိုသတၱဳၾကြဗံုးျဖင့္တိုက္ခုိက္ျခင္း) ျဖင့္တုိက္ခုိက္လာလွ်င္ မည္သို႔လုပ္ေဆာင္ရ မည္၊ မည္ကဲ့သုိ႔ ျပင္ဆင္ထားရမည္ စသည္တို႔ကို သရုပ္ေဖာ္ပံုမ်ားျဖင့္ အေသးစိတ္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဤအရာမ်ား မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြက္ အသံုးတည့္မည္မထင္ပါသျဖင့္ ခ်န္ခဲ့ပါသည္။

ဤစာအုပ္အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ယူငင္သံုးစဲြထားေသာ အင္တာနက္ website မ်ားမွာ အေတာ္မ်ားပါသည္။ သို႔ေသာ္ မ်ားမ်ား စားစားမဟုတ္၊ ပံုကေလးတစ္ခု၊ စာတစ္လံုးစ နွစ္လံုးစမွ်သာျဖစ္သျဖင့္ အားလံုးကို ထည့္သြင္းမေဖာ္ျပေတာ့ပါ။ အခ်က္အလက္ အေတာ္မ်ားမ်ား ယူငင္ထားေသာ website မ်ားသာ ေဖာ္ျပထားပါသည္။

ေအးၿငိမ္း

Singapore Ministry of Manpower Registered Workplace Safety and Health Officer (WSHO)

Singapore Natrural Environment Agency Registered Environmental Control Officer (ECO)

Certified Occupational First Aider

Certified Confined Space Assessor

လိပ္စာ

Blk 663D, Jurong West Street 65

#15-233

Singapore 644663

Tel: (65) 97303027

Email: y_nyein@yahoo.com.sg

၂၀ ႏို၀င္ဘာလ၊ ၂၀၁၁ ေန႔လည္ ၁၂း၅၅ နာရီ