ကျွန်ုပ်တို့မိသားစု မလေးရှားသို့ အလည်သွားကြခြင်း အကြောင်း (၄)

၂၊ ၄။ မလက္ကာ

 

ကျွန်ုပ် အဘယ်ကြောင့် မလက္ကာကို အလည်သွားရန် ရွေးရပါနည်းဟူမူ မလက္ကာတို့ ပီနန်တို့မှာ ရှေးဟောင်းမြို့များဖြစ်၍ စာပေများထဲ၌သာ ဖတ်ဖူးပြီး တစ်ခါမှ မရောက်ဖူးသေးသောကြောင့် ဖြစ်၏။ ဖော်မိုဆာကို သွားကြည့်ချင်သည့်တိုင် အချိန်မရ၍ မရောက်ဖြစ်ခဲ့။

 

မလက္ကာမှာ မြန်မာပြည်က ဟင်္သာတ၊ ပျဉ်းမနားတို့ကဲ့သို့ တောမြို့ကလေး တစ်မြို့ဖြစ်၏။ စုတ်တာခြင်းလည်း တူ၏။ လမ်းများ/ပလက်ဖောင်းများမှာ ပေါက်ပြဲ ပျက်စီးလျက် သားက အောက်မှာ ချိုင့်ရှိတယ်၊ အပေါက်ရှိတယ်၊ ဒီမှာ အထစ်၊ ဒီမှာ ရေမြောင်း စသဖြင့် တစ်ချိန်လုံး သတိပေးလျက်ရှိ၏။ သူကသာ အဖေနှင့်အမေအတွက် စီးရီးယပ်စ်ဖြစ်နေသည်။ ရန်ကုန်နှင့် အသားကျနေသော ကျွန်ုပ်တို့အဖို့မူ အထူးအဆန်းမဟုတ်တော့ပါ။ ကျွန်ုပ်မှာ သားကိုကြည့်လျက် ပြုံးနေရ၏။ အနို့ သူက စင်ကာပူမှာ ကြီးပြင်းလာတာဆိုတော့ သည် ပလက်ဖောင်း အကျိုးအပဲ့၊ အပေါက်အပြဲများမှာ သူ့အတွက် အလွန် အန္တရာယ်များနေလေ၏။ လမ်းကူးတော့လည်း မကူးနဲ့အုံး၊ ကူးလို့ရပြီ နှင့် အစစ သူပဲ ဦးဆောင်နေလေ၏။ ငါတို့ ရန်ကုန်မှာ သည်လိုပဲ ကားရှင်းတာစောင့်ပြီး လမ်းကို အတင်းဖြတ်ကူးရတာ ရိုးနေပါပြီကွာ။ မျဉ်းကြားဆိုပေသိ ကားက ရပ်ပေးတာမဟုတ်။ 

 

မလက္ကာမြို့ကလေးမှာလည်း ချစ်စရာကောင်းပါသည်။ မြို့ထဲမှာပင် တောတောင် သစ်ပင်ပန်းမာလ်များရှိ၏။ နောက်တစ်ခု က Grab အလွန် ဈေးသက်သာခြင်းဖြစ်၏။ စင်ကာပူ၌ Grab စီးခဲ့သော ကျွန်ုပ်မှာ RM5, RM6 လောက်သာကျသင့်သော မလက္ကာက Grab ဈေးများကို မယုံနိုင်အောင်ပင် ဖြစ်မိ၏။ အဲလေ grab မစီးလည်း ဂျိုဟိုးမှာရော မလက္ကာမှာပါ ဘတ်စ်ကားဆိုလို့ ဟုတ်တိပတ်တိ မတွေ့မိပါ။ လွယ်ကူမြန်ဆန်သော အများပြည်သူ သယ်ယူပို့ဆောင်ရေးစနစ် မရှိခြင်း သည်ပင် ဖွံ့ဖြိုးဆဲနိုင်ငံတို့၏ လက္ခဏာတစ်ရပ် ဖြစ်ချေ၏။

 

နောက်နေ့ (07/11/2024) မနက်တွင် မလက္ကာတိရစ္ဆာန်ဥယျာဉ်ကို သွားကြ၏။ မလက္ကာတိရစ္ဆာန်ဥယျာဉ်သည်လည်း အတော်လေး စိတ်ဝင်စားစရာ ကောင်းပါသည်။ လိပ်များနှင့် ငှက်များကို ကိုယ့်လက်နှင့် အစာကျွေးလို့ရ၏။ မြွေများကို ကိုယ့်ခန္ဓာကိုယ်ပေါ် တင်၍ ကစားနိုင်၏။ ကျွန်ုပ်လည်း မြွေနှင့်ထိတွေ့ရတာ ဘယ်လိုနေမလဲဟု ကိုယ်ပေါ်တင်လျက် ကိုင်တွယ်ကြည့်ရှု၏။ အေးစက်စက်၊ ချောကျိကျိနှင့် အသည်းယားစရာဖြစ်၏။ ကန်မကလေးများမှာမူ မြွေခေါင်းကို ပွတ်သပ်လျက် ယဉ်ပါးနေကြပြီဖြစ်၏။

 

ပြီးတော့ ကြက်တူရွေးကလေးများကို ငှက်ပျောသီးကျွေးကာ ကိုယ်ပေါ် တင်နိုင်၏။ ကြက်တူရွေးကလေးများမှာ ဆံပင်၊ လည်ပင်း၊ နှုတ်ခမ်းမွေးနှင့် ကျွန်ုပ်၏ မျက်မှန်ကြိုးကိုပါ နှုတ်သီးကလေးများနှင့် တို့ဆိတ်ကြ၏။ ကြက်သီးမွေးညင်း ထစရာဖြစ်၏။ အစောင့်မိန်းကလေးက သူတို့က ချွေးလို ငန်ညိညိလေးတွေလည်း ကြိုက်တယ် ဟု ပြော၏။ ဘာဂုဏ် ပကာသနမှမရှိသော တိရစ္ဆာန်ကလေးများကို ချစ်ရတာ လူများကို ချစ်ရတာထက်ပိုကောင်းသည်ဟု ကျွန်ုပ်ထင်မိ၏။

 

စင်္ကာပူ Bird Park ၏ ငှက်ပြပွဲလောက်ပင် မခန်းနားလှသော်လည်း သူတို့က အကောင်ပလောင် ပိုစုံ၏။ သိန်းငှက်ကြီးများ၊ ငန်းများနှင့် တခြားအကောင်လေးများ တော်တော်များများ ပါ၏။ ငှက်ပြပွဲအချိန် (မနက် ၁၁ နာရီ) နှင့် ထိုနေရာသို့ ကျွန်ုပ်တို့ ရောက်သွားချိန် တိုက်ဆိုင်နေသဖြင့် ငှက်ပြပွဲကို ဝင်ကြည့်ခဲ့၏။ ပျော်စရာ ကောင်းပါသည်။ ၎င်းတို့ ပြခန်း ပြီးဆုံးသည့်အခါ ဖင်လေးများဘယ်ညာယမ်းလျက် ငှက်ကလေးများ ရှေ့နောက်တန်းစီပြီး လှုပ်တုတ်၊ လှုပ်တုတ်နှင့် အထဲ ဝင်သွားသည်မှာ တကယ့်ကို ချစ်စရာဖြစ်၏။ 

 

အကောင်သေးသေး၊ အမြီးပွပွ၊ နားရွက်အကြီးကြီးနှင့် ချစ်စရာ Fennec Fox ကိုလည်း တွေ့ခဲ့ရ၏။ နောက်ပြီး ဟိုတစ်နေ့က ကျွန်ုပ်ကြည့်ခဲ့သော ရုပ်ရှင်ထဲမှ Yeran ဆိုသည့် လူမဟုတ်၊ မျောက်ဝံမဟုတ်၊ လူနှင့်မျောက်ဝံအကြား သတ္တဝါကြီး (ဟုတ်ချင်လည်းဟုတ်မည်၊ ဟုတ်ချင်မှလည်း ဟုတ်မည်) ကို တွေ့ခဲ့၏။ 

 

ကျန်တာကတော့ အခြား တိရစ္ဆာန်ဥယျာဉ်များမှာ တွေ့ရသည့် ကျား၊ ကျားသစ်၊ ခြင်္သေ့၊ သမင်၊ ဒရယ်၊ ချေငယ်၊ စိုင်၊ ဆတ်၊ နွားသိုး၊ မြင်း၊ မြည်း၊ လား၊ သစ်ကုလားအုတ်၊ ဖြူ၊ မိချောင်း။  ဥဒေါင်း၊ ကြက်တူရွေး၊ ငှက်ကုလားအုတ်၊ စာ၊ ကြိုးကြာ၊ Black Swan စသည့်ငှက်မျိုးစုံ။ မလက္ကာဇူးမှ ဆင်ကြီးများမှာ ဂျိုဟိုးဇူးမှ ဆင်များထက် ပိုဝ၏။ ဗမားပြည်မှ ဆင်များ နီးနီးပင် အသွေးအမွေး တောက်ပြောင်၏။ နောက်ပြီး ဘုရားသွားသည့်အခါ ငါ့နေ့နံဆိုပြီး အသင်တို့ အများယောင်လို့ ယောင်၊ အမောင် တောင်မှန်းမြောက်မှန်းမသိ ရေများနှင့် ဖိလောင်းနေသည့် ပူးကလေးများကို တွေ့ရ၏။ ပူးကလေးများမှာ အတော်များ၏။ နှစ်ဒါဇင် လောက်ရှိမည်။ 

 

တိရစ္ဆာန်ဥယျာဉ်သို့ လာရောက်လေ့လာကြသော မူလတန်းအရွယ် ကျောင်းသားကလေးများကိုလည်း တွေ့၏။ စုစုပေါင်း အုပ်စုသုံးစုဖြစ်၍ ကျောင်းသုံးကျောင်းက လာတာဖြစ်ပါလိမ့်မည်။

 

တိရစ္ဆာန်များသာမက သန်မာထွားကျိုင်းလှသော သစ်ပင်၊ ဝါးပင်ကြီးများမှာလည်း စိတ်ဝင်စားစရာ ကောင်းလှပါ၏။ 

တိရစ္ဆာန်ဥယျာဉ်တွင် ကျွန်ုပ်တို့ အချိန်အတော်ကြာအောင် လှည့်ပတ်ကြည့်ရှုခဲ့ကြ၏။ 

 

ထို့နောက် သိပ်မဝေးလှသော Chicken Rice ဆိုင်တွင် နေ့လယ်စာစားကြ၏။ ဆိုင်ဘေး ကပ်လျက်၌ Universal Studios Malaysia ရှိသော်လည်း အချိန်မရ၍ မဝင်ခဲ့တော့ပါ။

 

ထို့နောက် မလှမ်းမကမ်းရှိ Melaka Butterfly & Reptile Sanctuary သို့ လာခဲ့ကြ၏။ 

ဤနေရာတွင် လိပ်ပြာမျိုးစုံ၊ တွားသွားသတ္တဝါမျိုးစုံကို စုဆောင်းပြသထားရာ ပိုပြီး စိတ်ဝင်စားစရာ ကောင်းလှ၏။

လိပ်ပြာခြံထဲတွင် လိပ်ပြာကလေးများမှာ အမျိုးအပေါင်းစုံလင်စွာနှင့် အတော့်ကို များ၏။ လူနှင့်ယဉ်ပါးနေပြီဖြစ်၍ ကျွန်ုပ်တို့အပေါ်၌ လာရောက် နားခို၏။ ခေါင်းများ၊ ပုခုံး၊ မျက်နှာ၊ လက်မောင်း၊ ခြေထောက် နေရာပေါင်းစုံ၌ နား၏။ အချို့မှာ အတန်ကြာအောင်ပင် နားနေကြ၏။ အဝါရောင်၊ အပြာရောင်၊ မရမ်းစေ့ရောင်၊ အနီရောင်။ လိပ်ပြာပိစိ ညှောက်တောက်ကလေး၊ လိပ်ပြာငယ်၊ လိပ်ပြာလတ်၊ လိပ်ပြာမကြီးတကြီး၊ လိပ်ပြာကြီး စသည်ဖြင့် ရောင်စုံလှ၏။ အလွန် လှပသော လိပ်ပြာကလေးများပါပေတည်း။

 

တစ်နေရာတွင် လိပ်ပြာကလေးများ စုအုံ အစာစားနေကြ၏။ နာနတ်သီးကို အကွင်းလိုက် ခပ်ပါးပါးလှီးလျက် ချပေးထားရာ နာနတ်သီးနံ့လေးလည်း မွှေးလျက်ရှိ၏။ အစာစားရာမှာလည်း လုယက်မစားကြ။ ကိုယ့်နေရာကိုယ်၊ သူ့နေရာသူနားပြီး အေးအေးဆေးဆေး တမြုံ့မြုံ့ စားနေကြ၏။

 

လိပ်ပြာကလေးများ ပျံသန်းနေတာ၊ ကိုယ်ပေါ်လာနားတာ အလွန်ကြည်နူးစရာ ကောင်းလှပါပေသည်။ လိပ်ပြာကလေး များကို ကြည့်ရတာ အလွန်စိတ်ချမ်းသာလှ၏။ ကျွန်ုပ်နှင့်သားမှာ လိပ်ပြာတောထဲက တော်တော်နှင့် မထွက်နိုင်။ မလေးရှားရောက်လျှင် လိပ်ပြာဥယျာဉ်သို့ သွားကြည့်ကြပါရန် အထူးတိုက်တွန်းလိုက်ပါသည်။

 

တွားသွားသတ္တဝါများမှာလည်း အမျိုးစုံလှ၏။ လိပ်၊ မြွေအမျိုးမျိုး၊ ပင့်ကူအမျိုးမျိုး၊ ကင်းမြီးကောက်၊ ကင်းလိပ်ချောနှင့် အိမ်မြှောင်နွယ်ဝင် အကောင်များ၊ လင်းဆွဲ၊ ဘီတယ်ကို ဘယ်လိုခေါ်မတုံး (ကျွန်ုပ်တို့တောမှာတော့ နောက်ချေးပိုးထိုး ကောင် ဟု ခေါ်၏။ သို့သော် ဘီတယ်တိုင်း နောက်ချေးပိုးထိုးမဟုတ်ပါ။)၊ ပိုးဟပ်တွေတောင်ပါသေးသည်။ 

 

တိရစ္ဆာန်ဥယျာဉ်နှင့် လိပ်ပြာဥယျာဉ် နှစ်ခုနှင့်ပင် တစ်နေကုန်တော့၏။ ညနေကျတော့ သားရေ - Floating Market ဆိုတာ ရှိသကွ၊ အဲဒီ သွားကြရအောင်ဆိုကာ သွားကြ၏။ အမှန်မှာ Floating Market က Bay View နှင့် သိပ်မဝေး။ သို့သော်လည်း Grab ကလည်း စင်္ကာပူဘတ်စ်ကားခလောက်တောင် ဈေးမရှိတာနှင့် grab ခေါ်ကာ သွားကြ၏။ 

 

အတန်ငယ်စောသေးလို့လားမသိ၊ ဆိုင်များမှာ အစုံမထွက်သေး။ အချို့ဆိုင်များမှာတော့ မီးခိုးတထောင်းထောင်းနှင့် ကြော်လှော်၊ ဖုတ် နေကြပြီ။ အဲ့လယ် - Floating Market သာဆိုတာ ဘယ်ပေါ်မှလည်း ဖလုတ်မနေ။ ကုန်းပေါ်မှာ ဖြစ်၏။ ဖလုတ်တင်းမားကက် ဆိုတော့ ကျွန်ုပ်က ရေထဲမှာ လှေလေးတွေနှင့် ရောင်းနေတာထင်၏။ ကြော်ငြာပုံတွေမှာလည်း လှေလေးတွေနှင့် ပြထားတာဖြစ်၏။ စောနေသေးသဖြင့် ဆိုင်စုံအောင်စောင့်ရင်း ဟိုနားဒီနား လျှောက်ကြည့်တော့ မြစ်ထဲတွင် လှေကလေးများ အစီအရီရပ်ထားကာ Floating market လုပ်ထားတာ တွေ့ရ၏။ သို့သော် လှေများသာရှိပြီး ရောင်းသူဝယ်သူမရှိ။ သူ့ဟာက နေ့ဘက် ရေထဲမှာ ဖလုတ်ပြီး ညဘက် ကုန်းပေါ်တက် ဖလုတ်တာလားမသိ။

 

ကျွန်ုပ်တို့ထိုင်ပြီး များမကြာမီမှာပင် အနားကတိုင်ကြီးတွေမှာ တပ်ထားသည့် ဒန်အိုးဒန်ခွက်စက်ဝိုင်းကြီးများမှာ စတင် လည်လာလေ၏။ အဝိုင်းကြီးများမှာ တစ်တိုင်လျှင် ပက်တန်တစ်မျိုးစီနှင့် လည်နေလေရာ အလွန်လှ၏။ ဝိုးစ် . . .

 

ကျွန်ုပ်က သားကို ပြတော့ သူက အဲဒါ သင်္ချာညီမျှခြင်းတွေပဲ ဆို၏။ ဟုတ်တာပေါ့ကွ။ ဒါပေမယ့် ကဲကုလသင်္ချာပေါ့ လကွာ။ ကျွန်ုပ်တို့ပြောနေတာကို သူ့အမေက မျက်လုံးအပြူးသားနှင့် ကြည့်နေလေ၏။ ဘိုးသူတော့်စကားကို ဘိုးသူတော်များသာ နားလည်နိုင်ပေလိမ့်မည်။ 

 

အစားအသောက်များမှာမူ သိပ် အထွေအထူးမဟုတ်လှပါ။ ပါစာမာလမ် ညဈေးများ၌ တွေ့ရသော အစားအစာများပင် ဖြစ်၏။ အသားကင်မျိုးစုံ၊ အသားကိုတိုင်တွင်ဖောက်စွပ်ထားလျက် အပူပေးပြီး လှည့်ပေးကာ ဓားနှင့်လှီးချသော အသားကင်၊ ဘယ်လိုခေါ်သည် ကျွန်ုပ် မသိပါ။ ခေါက်ဆွဲကြော်မျိုးစုံ၊ တုံယမ်းစွပ်ပြုတ်၊ ဝက်သားစွပ်ပြုတ်၊ ငါးစွပ်ပြုတ်၊ ကြက်သားဆန်ပြုတ်၊ ငါးဆန်ပြုတ်၊ နာနတ်သီးထမင်းကြော်၊ ထိုင်းထမင်းကြော်၊ မလေးထမင်းကြော်၊ ရေခဲသုတ်မျိုးစုံ၊ အအေး၊​ ဖျော်ရည်၊ ကော်ဖီ လဖက်ရည် စသည်တို့ ဖြစ်ပါ၏။

 

သူတို့က နာစီဘရီယာနီကို ကျွန်ုပ်တို့က ဒန်ပေါက်ဟု ခေါ်၏။ အခေါ်အဝေါ်ခြင်းမတူသလို အရသာခြင်းလည်း မတူပါ။ နာစီဘရီယာနီက ထမင်းကို ဆေးဆိုးထား၍ ရောင်စုံထွက်နေသော်လည်း ဘာမှ အရသာမရှိ။ ထောပတ်၊ သီဟိုလ်စေ့၊ စပျစ် သီးခြောက် စသည်တို့ထည့်ထားသော  မြန်မာဒန်ပေါက်ထမင်းကမှ တကယ်စားကောင်းတာ ဖြစ်၏။ တရုတ်ထမင်းကြော်၊ ခေါက်ဆွဲကြော်များမှာလည်း အတူတူပင်ဖြစ်၏။ ကျွန်ုပ်တို့ မြန်မာများအဖို့ မြန်မာပြည်က ခေါက်ဆွဲကြော်၊ ထမင်းကြော် ကိုသာ လျှာတွေ့ပါသည်။ သူတို့ ထမင်းကြော်၊ ခေါက်ဆွဲကြော်များမှာ ဖွယ်ကြောင်ကြောင်၊ ခြောက်ကပ်ကပ်နှင့် ဘယ်လို စားလို့မှ အရသာမရှိပါ။ ထို့အတူ မြန်မာပြည်မှ ပသျှူးထမင်းကြော်သည် မလေးထမင်းကြော်ထက် ပိုစားကောင်းပါသည်။ 

 

ကျွန်ုပ်တို့မှာ ကိုယ်စားချင်သည့် အစားအသောက်များကိုမှာလျက် လေတဖြူးဖြူးတွင် ဇိမ်ခံ စားသောက်ကြလေရာ အလွန် အရသာရှိလေသော ဟူ၏။ သားနှင့် တစားပွဲတည်း အတူထိုင်နေရသောကြောင့် ကျွန်ုပ်မှာ ဘီယာလေးပင် စုပ်ချင်သော် လည်း အသာအောင့်ထားရလေ၏။ သားကလည်း အဖေတူလေရာ ကျွန်ုပ် ဘီယာသောက်လျှင် သူကလည်း နည်းနည်း ဖြစ်ဖြစ် သောက်ချင်၏။

 

အတန်ကြာစားသောက်ပြီးတော့ မလက္ကာမြစ်နံဘေးမှ လျှောက်ပြန်လာကြ၏။ (သူတို့ကသာ မြစ်လို့ပြောတာပါဗျာ။ ကျုပ်တို့ရွာက ချောင်းလောက်ပဲ ရှိတာပါ။) မြစ်ထဲတွင် အပျော်စီးမော်တော်ဘုတ်များ သွားလာလျက်ရှိ၏။ မြစ်ကမ်း နံဘေးတွင် ဘန်ဂလိုနှင့်စားသောက်ဆိုင်လေးများ တွေ့ရ၏။ နံနံခြားသားများကိုလည်း ကြိုကြားကြိုကြား တွေ့ရ၏။ လက်မှတ်ရောင်းသည့် ကောင်တာနားတွင် ဘုတ်စီးရန် တန်းစီနေသူများ တွေ့ရ၏။ 

 

ကျွန်ုပ်မှာ အလုပ်ကို အကြွေးမထားတတ်သူ ဖြစ်ရကား အပြင်မှ ပြန်ရောက်လာပြီးနောက် အားလုံး ရေမိုးချိုးပြီးသည်နှင့် ဝတ်ပြီးသားအဝတ်များကို လက်ဆေးကန်ထဲ၌ ဆပ်ပြာမှုန့်နှင့် စိမ်ထားကာ နောက်နေ့မနက်တွင် အကုန်လျှော်၏။ ဘေဗျူးနားတွင်ပင် ကုန်စုံဆိုင်လေးတစ်ခုရှိရာ ထိုကုန်စုံဆိုင်၌ ခေါက်ဆွဲခြောက်၊ ရေဘူး၊ ဆပ်ပြာမှုန့် စသည်တို့ ဝယ်လို့ရ၏။ ရေဘူးမှာ အထူးသဖြင့်လို၏။ ထို့ကြောင့် တစ်ခါဝယ်လျှင် တစ်လီတာခွဲဝင် ရေပုလင်းကြီး ၃ ပုလင်း ဝယ်ရ၏။ ရာသီဥတုမှာလည်း အလွန်ပူလေရကား အပြင်ထွက်နေသည့်တလျှောက်လုံး သားက ရေသောက်ရန် မကြာခဏ သတိပေး ၏။ Drink the water even you are not thirsty. ဆို၏။ 

 

ပြဿနာက အင်္ကျီချိတ် မလောက်ခြင်းဖြစ်၏။ အင်္ကျီချိတ်ကို တော်တော်နှင့် ရှာလို့မရ။ မခြောက်သေးသည့် အဝတ်များနှင့် နောက်ထပ် လျှော်သည့်အဝတ်များမှာ သုံးယောက်စာဆိုတော့ အတော်များ၏။ အချို့ကို ဟိုတန်းလန်း၊ ဒီတန်းလန်း ဆွဲထားရ၏။ တန်းလန်းဆွဲစရာတောင် ဆွဲစရာနေရာ များများစားစားရှိတာမဟုတ်။

 

နောက်နေ့မနက်တွင် စောစောထကာ အတော်ထပ်သွားသည့် အဝတ်များကို ကျွန်ုပ်က မီးပူနှင့် အထပ်ထပ်တိုက်၏။ ပြန်လာတော့ အကုန်ခြောက်နေပြီ။ မီးပူနှင့်တိုက်လိုက်တော့ အတော်စိုနေသေးသည့် အဝတ်များပင် ရေများအငွေ့ပျံသွား၍ အခြောက်မြန်၏။ ဟော်တယ်တွင် မီးပူပေးထား၍ တော်ပါသေး၏။ 

 

နောက်တစ်နေ့မနက် မနက်စာစားကြပြီး မလက္ကာရုက္ခဗေဒဥယျာဉ် (Taman Botanikal Melaka) သို့ သွားကြ၏။ သစ်ပင် ကြီးများမှာ စိမ်းစိမ်းစိုစို၊ သန်သန်မာမာ၊ ထွားထွားကျိုင်းကျိုင်း၊ အနှောက်အယှက် တစုံတရာမရှိပဲ ကြီးချင်တိုင်း ကြီးနေ လေရာ တကယ့်ကို အားရစရာကြီးဖြစ်၏။ သစ်တောထဲက ဒိုင်နိုဆောရုပ်တုကြီးများ၊ ဟိုင်းဆင်ကြီးများမှာလည်း အမှတ်တမဲ့ဆို တကယ့်အကောင်ကြီးများလား ထင်ရ၏။ မျောက်ကလေးများလည်း လမ်းပေါ်တွင် ဟိုသည်ပြေးလွှား နေလေရာ အစောင့်များက အစားအသောက်များကို အိတ်ထဲထည့်ထားဘို့ သတိပေးကြ၏။ (မျောက်ဟူသည် စင်ကာပူက မျောက်ဖြစ်ဖြစ်၊ မြန်မာပြည်က မျောက်ဖြစ်ဖြစ်၊ မလေးရှားက မျောက်ဖြစ်ဖြစ်၊ မည်သည့်မျောက်မဆို အလွန်ဆော့ကြောင်း ကျွန်ုပ်မှာ လေ့လာတွေ့ရှိ မှတ်သားရသော ဟူ၏။)

 

ဆိုးသည်မှာ တောထဲ၌ You are here. ပါသည့် မြေပုံလည်း ပြမထား။ Exit ဆိုင်းဘုတ်လည်းမရှိ။ ဆိုတော့ အပြန်ကျတော့ လမ်းမှားပြီး ပြန်လာလေရာ ကျွန်ုပ်တို့မှာ ထွက်ပေါက်ရောက်အောင် အတော်ဝေးဝေး လမ်းလျှောက်လိုက်ရ၏။ လမ်းမှားတော့ ထုံးစံအတိုင်း နင့်ကြောင့် ငါ့ကြောင့်နှင့် သားအဖနှစ်ယောက် ကတောက်ကဆတ်ကလေးကလည်း ဖြစ်လိုက်ရသေး၏။ အဝင်ဝတွင် ငှားစီးလို့ရသည့် စက်ဘီးနှင့် စကူတာများ ထောင်ထားပေး၏။ သို့တိုင် သူ့အမေက စက်ဘီးမစီးတတ်တော့ ကျွန်ုပ်တို့မှာ ၉၆၉၃ နှင့်ပင် လည်ကြရလေ၏။

 

နေ့ခင်းပိုင်းတွင် မလက္ကာမှ ကွာလာလမ်ပူသို့ ထွက်ခဲ့ကြ၏။ သဘောကျစရာကောင်းသည်မှာ တောထဲ၌ လုံးချင်းအိမ်၊  တိုက်ခန်းတွဲများ (Semi-detached house, Terrace house) ကို အစုလိုက် အစုလိုက် လှလှပပ တွေ့ရခြင်း ဖြစ်၏။ ဆီအုန်းပင်တောများမှာလည်း တမျှော်တခေါ်ကြီး ဖြစ်၏။ လမ်းများမှာလည်း အပေါက်အပြဲမရှိ။ ကောင်း၏။ ကားများ မှာလည်း ကားလေး၊ ကားကြီး၊ ဘတ်စ်ကား၊ ကွန်တိန်နာကား စသဖြင့် အမျိုးစုံစွာ ဥဒဟို သွားလာနေကြ၏။  

ကျွန်ုပ်တို့မိသားစု မလေးရှားသို့ အလည်သွားကြခြင်း အကြောင်း (၃)

၂၊ ၂။ Johor Zoo

 

06/11/2024 မနက်ကျတော့ ဟော်တယ်က တစ်ခါတည်း Check-out လုပ်ပြီး လပ်ဂေ့ချ်များကို ဟော်တယ်ကောင်တာ၌ အပ်ခဲ့၏။ ထို့နောက် မနက်စာစားပြီး တိရစ္ဆာန်ဥယျာဉ် (Johor Zoo) သို့ ထွက်ခဲ့၏။ တိရစ္ဆာန်ဥယျာဉ်ဝင်ကြေးမှာ လူကြီး တစ်ဦးလျှင် RM30.00 ဖြစ်၏။

Johor Zoo မှာ သိပ်မကြီးလှ။ သို့သော် ရှိသင့်ရှိထိုက်သော အကောင်ပလောင်ကလေးများ အတော်စုံပါသည်။

 

ကြက်တူရွေး၊ ဒေါင်း၊ ဟင်္သာစသည့် ငှက်မျိုးစုံ၊ သမင်၊ မြွေ၊ ကုလားအုတ်၊ သစ်မင်း၊ ဆင်၊ ကျား၊ ခြင်္သေ့၊ ဝက်ဝံ စသည့် တိရစ္ဆာန်မျိုးစုံ၊ အောင်မယ် နွားတွေတောင်ပါသေး။ နွားများကို လယ်ယာလုပ်ငန်းများတွင် မသုံးကြတော့သည့်အတွက် တိရစ္ဆာန်ရုံ၌ ပြရသည့် သတ္တဝါစာရင်းတွင် ဝင်နေပြီဖြစ်၏။ ခြင်္သေ့ကြီးများမှာမူ ဘာမှ လုပ်စရာမရှိသည့်အတွက် ပျင်းသည်နှင့် အိပ်နေကြလေ၏။ မျောက်ဝံကြီးများမှာလည်း အရိပ်ရသည့်နေရာ၌ ခြေကားယား၊ လက်ကားယားနှင့် အိပ်မောကျနေကြ၏။ လူဝံကြီးမှာမူ သစ်ငုတ်ကြီးပေါ် တက်ထိုင်နေ၏။ ဆင်ကြီးများမှာမူ ထိုင်းကဆင်တွေလောက် အသွေးအမွေးမကောင်း။ အိုမင်း၊ မွဲခြောက်လျက် ပျင်းရိငြီးငွေ့နေပုံ ပေါက်နေလေ၏။

 

သို့သော် ဘာပဲပြောပြော မြန်မာပြည် တိရစ္ဆာန်ဥယျာဉ်က တိရစ္ဆာန်များထက် အများကြီး ဆူဆူဖြိုးဖြိုးရှိလှ၏။

၂၊ ၃။ ဂျိုဟိုးမှ မလက္ကာသို့

 

အေးအေးဆေးဆေး မနက်ပိုင်း လည်ရပတ်ရအောင် ကျွန်ုပ်က မလက္ကာသို့ကူးမည့် ဘတ်စ်ကားလက်မှတ်ကို ညနေ ၄ နာရီ ဖြတ်ထားတာဖြစ်၏။ သို့သော် ဘတ်စ်ကားဂိတ်က လှမ်း ဖုံးဆက်ပြီး ညနေ ၄ နာရီဘတ်စ်ကား cancel ဖြစ်ပါသည်။ နေ့ခင်း ၂ နာရီ ၄၅ မိနစ်နှင့်လိုက်ပါဆို၏။ ရပါတယ်ပေါ့။

 

ဟိုက်ရော - 

မနက်ပိုင်း ဆေးထိုးမည်ဆိုမှ အင်ဆူလင် မေ့ကျန်ခဲ့မှန်းသိ၏။ ကျွန်ုပ်က ဂရုမစိုက်။ သို့သော် သားက ဆရာဝန်ဆီ သွားရမည်။ အင်ဆူလင် မဖြစ်မနေဝယ်ရမည်ဟု အတင်းလုပ်လေ၏။ သို့နှင့် ဘတ်စ်ကားဂိတ်မသွားမီ ဆရာဝန်ဆီသွားရန် သဘောတူကြ၏။

(ပစ္စည်းများကို အားလုံးကြိုတင်ထုပ်ပိုးထားပါ၏။ အင်ဆူလင်ကိုတော့ သွားခါနီးကျမှ ရေခဲသေတ္တာထဲက ထုတ်ယူသွား ရမှာကို မေ့ကျန်ခဲ့တာဖြစ်၏။)

 

၆ ရက်နေ့မနက်ပိုင်း ဂျိုဟိုးတိရစ္ဆာန်ဥယျာဉ်ကို လှည့်ပတ်ကြည့်ကြပြီး ဆေးခန်းသွားကြ၏။ ဆေးခန်းရောက်တော့ ဆရာ ထမင်းစားသွားနေတယ်၊ ခဏစောင့်ပါဆိုသဖြင့် ဒါဆို ငါတို့လည်း ထမင်းစား သွားကြတာပေါ့ဟု အနီးမှ စားသောက်ဆိုင်၌ ထမင်းစားကြ၏။ ဆိုင်၌ ကျွန်ုပ်တို့က မြန်မာလိုပြောလျက် ဟင်းများရွေးနေစဉ် ဦးတို့က ဗမာတွေလား ဟု မေးလေ၏။ ဟိုက် - ရှားလဘတ်စ်

ထိုအခါကျမှ ကျွန်ုပ်တို့လည်း ဟင်းရွေးရတာ အဆင်ပြေသွားလေ၏။ သုံးယောက်သား အဝအပြဲစားတာမှ RM48.50 (စင်း ၁၄.၆၀) ဆိုတော့ အတော်သက်သာသည် ဆိုရမည်။ 

 

စားသောက်ပြီး ဆေးခန်းပြန်သွားတော့ ဆရာဝန်လည်း ရောက်နေပြီ။

ကျွန်ုပ်လည်း ကျွန်ုပ်၏ HealthHub App မှ ဆေးမှတ်တမ်းများပြလျက် အကျိုးအကြောင်းရှင်းပြလေရာ ဆရာဝန်က ဆေးဝယ်ဘို့ စာရေးပေးလိုက်၏။ RM50 ထွက်သွား၏။

 

ထို့နောက် မေရီးကို အထုပ်အပိုးများနှင့် ဆေးခန်းတွင် စောင့်ခိုင်းခဲ့လျက် သူညွှန်းသည့် Big Pharmacy သို့သွားကြ၏။ သားက Google map ဖွင့်လျက် ဆေးဆိုင်မှာ သိပ်မဝေးဆိုပြီး ခြေလျင်သွားရာ ကျွန်ုပ်လည်း သူ့နောက်က ယောင်တောင် ပေါင်တောင်နှင့် လိုက်ခဲ့ရသော ဟူသတတ်။ 

 

ဆိုင်ရောက်တော့ “အမှန်ဆို နီရို့ ဆရာဝန်တောင် ပြစရာမလိုဘူး။ ငါတို့ Big Pharmacy App ကနေ eDoctor ပြပြီး ဆေးဝယ်လို့ရတယ်။ ပိုက်ဆံမကုန်တော့ဘူးပေါ့” ဟု ပြော၏။ ငင့်စ်။ အင်ဆူလင်ပြွတ်က RM50.

 

အားလုံးပြီးတော့ grab ခေါ်ကာ ကားဂိတ်သို့ ထွက်ခဲ့ကြ၏။

မလေးတွင် Grab ဈေးမှာ အလွန်သက်သာလှ၏။ ထိုဆိုင်မှ ကားဂိတ်သို့ RM13.00.

ဂျိုဟိုး - မလက္ကာ အမြန်ဘတ်စ်ကားဈေးမှာလည်း သက်သာပါသည်။ ၃ ယောက်မှ RM82.50 သာ ကျသင့်၏။

 

ကားဂိတ်ရောက်လို့ Boarding pass ဖြတ်တော့ ကျွန်ုပ်က “ငါတို့စီးမှာ 2:45 pm ဘတ်စ်နော်” ဟု သေသေချာချာ ပြောတာ တောင် ငနဲက ညနေ ၄ နာရီဆိုပြီး လက်မှတ်ဆုတ်ပေးလိုက်၏။ ဟအကောင်၊ ငါမင်းကို 2:45 pm လို့ ပြောသလေကွာ ဆိုတော့ မင်းလက်မှတ်က 4 pm ကွ ဆို၏။ မင်းတို့ဆီက ဖုန်းဆက်ပြီး 4 pm bus ကို cancel လုပ်ထားတယ်။ ဟောဒီမှာ ငါ့ကို အကြောင်းကြားထားတဲ့နံပါတ်၊ မင်းဆက်ကြည့် ဆိုတော့မှ သူက ဟိုကိုဖုန်းဆက်၊ နောက်ပြီး 4 pm ကို ခြစ်ပစ်လျက် ဘောပင်ဖြင့် 2:45 pm ဟု ရေးပေးလိုက်၏။ 

 

နည်းနည်းစောသေးသဖြင့် အနီးရှိ စားသောက်ဆိုင်၌ ကော်ဖီမှာသောက်၏။ အနီးတွင် ဂစ်တာ ၃ လုံး၊ Drum set နှင့် မလေး သီချင်းများ ဆိုနေကြ၏။ အိမ်သာသွားတော့ အိမ်သာဝင်ခ ပြား ၃၀ ပေးရ၏။

 

ဂိတ်ထဲကို scan လုပ်ပြီးဝင်တော့ ဝင်လို့မရ။ အဲဒီအနားက လုံခြုံရေးကို သွားပြောတော့ ဟိုဘက်အပေါက်က ဝင်၊ ဂိတ်ဘီကို သွား ဆို၏။

 

ဘတ်စ်ကားက အချိန်မှန်ပါသည်။ ၂း၄၅ အတိတွင်ထွက်၏။ 

လမ်းတွင် ဆီအုန်းခြံတွေကို တမျှော်တခေါ်ကြီး တွေ့ရ၏။ တစ်ကမ္ဘာလုံးကို ဆီအုန်းပင်တွေနှင့် ဖုံးထားသလားတောင် အောက်မေ့ရ၏။ 

 

အဝေးပြေးလမ်းမကြီးမှာ အလွန်ကောင်းလှ၏။ ဘာအဖုအထစ်မှမရှိ။ နောက်ပြီး အဝေးပြေးလမ်းမကြီးဆိုပေမင့် သွားလာနေသည့် ကားများမှာ မြို့တွင်း၌သွားနေသည့်အလား ဥဒဟိုသွားလာနေကြသည်ကို တွေ့ရ၏။ ကားများသည့် အတွက် အမြန်နှုန်းကို အလိုလို ထိန်းပြီးသား ဖြစ်လေ၏။ ဘတ်စ်ကားကြီး၏ အမြန်နှုန်းမှာ အမြန်ဆုံးမှ ၉၈ ကီလိုမီတာ - ကီလို ၁၀၀ လောက်သာ ရှိ၏။ ထို့ထက်မပို။ ကျွန်ုပ်စီးခဲ့သည့် ရန်ကုန်-မန်း အမြန်ဘတ်စ်ကားများမှာ ကီလို ၁၁၀ လောက် မောင်းပါသည်။

 

အမြန်ကားကြီးမှာ မလက္ကာ Melaka Sentral သို့ ညနေ ၅း၄၅ တွင် ဆိုက်ရာ ဂျိုဟိုး - မလက္ကာ ကားမောင်းချိန် ၃ နာရီ ကြာသည်ဟု ပြောနိုင်ပါ၏။ ကျွန်ုပ်တို့လည်း ဈေးအတွင်း အနည်းငယ် လှည့်ပတ်ကြည့်ရှုလျက် Grab ခေါ်ကာ ဟိုတယ်သို့ လာခဲ့ကြ၏။ Grab: RM6.18

 

မလက္ကာတွင် Bay View ဟိုတယ်၌ တည်း၏။ ကျွန်ုပ်တို့ ဟော်တယ်ရွေးတာ မှန်၏။ ဟိုတယ် တည်နေရာမှာ နေရာအတော် များများနှင့် နီး၏။ မလက္ကာမြစ်မှာ ဟိုတယ်မှ မီတာ ၂၀၀ လောက်လမ်းလျှောက်လျှင်ရောက်၏။ ဟိုတယ်နှင့် မလှမ်းမကမ်း တွင် Little India ရှိလေရာ ကုလားစာကြိုက်တတ်သော ကျွန်ုပ်တို့နှင့် အံကိုက် ဖြစ်လေ၏။ ဟိုတယ်မှ မီတာ ၁၅၀ လောက် အကွာတွင် အလွန်သန့်သော ကုလားဆိုင်တစ်ဆိုင်ရှိရာ ကျွန်ုပ်တို့လည်း ည၊ မနက် ထိုဆိုင်၌ စားကြလေသောဟူ၏။ ညစာစားတာ ၃ ယောက်ကိုမှ RM21.20 ကျလေရာ အလွန်တန်လှသော ဈေးဖြစ်၏။ (ကျွန်ုပ်မှာ ဟတ်စကီးတစ်စီးလောက် ဝယ်ပြီး နေ့တိုင်း မလက္ကာသွားပြီး ညစာစားဘို့တောင် စိတ်ကူးမိသေး၏။)

 

ဟော်တယ်မှာမူ Double Tree လောက်မကောင်းပါ။ အဲလေ ဈေးကလည်း ကွာသကိုး။ Double Tree က ၂ ရက်စာကို RM539 လောက် ကျသင့်ပြီး Bay View မှာ ၃ ရက်မှ RM360 ဖြစ်၏။ သို့သော် သူ့ဈေးနှင့်သူ မဆိုးလှဟု ပြောနိုင်ပါသည်။

ဆက်ပါဦးမည်။

 

အေးငြိမ်း

၂ ဒီဇင်ဘာ၊ ၂၀၂၄

ကျွန်ုပ်တို့မိသားစု မလေးရှားသို့ အလည်သွားကြခြင်း အကြောင်း (၂)

၂။ ဂျိုဟိုး

 

မလေးရှားဝင်ရန် ၃ ရက်အလိုတွင် Arrival card ကို မလေးရှား လ.ဝ.က website: https://imigresen-online.imi.gov.my/mdac/main ၌ လျှောက်ရ၏။ ထိုကတ်ကိုပါ print ထုတ်သွားပါ။

 

ပထမတော့ ဂျိုဟိုးကို ဘတ်စကားနှင့်သွားဘို့ စိတ်ကူးသေး၏။ အနီးအနား၌ CW6 နှင့် CW7 ဟု ဂျိုဟိုးသွားမည့် ဘတ်စ်ကား နှစ်စီးရှိ၏။ CW6 က အိမ်နားရှိ Jurong Point မှ စထွက်မည်ဖြစ်ပြီး CW7 က Tuas Check Point မှ ထွက်မည်။ MRT ကို ဂိတ်ဆုံးထိစီးပြီး Tuas Check Point တွင် CW7 ကိုစီးပါက တံတားကျော်လိုက်သည်နှင့် ဂျိုဟိုး ရောက်မည်။ 

 

နောက်တော့ ဘတ်စ်ကားဂိတ်ရောက်အောင် လပ်ဂိတ်ကြီးတွေနှင့်သွားရမှာ ဒွတ်ခများပါတယ်ကွာ။ တိုင်စီပဲ ခေါ်တော့မယ် ဆိုပြီး Spore è Johor တိုင်စီကို ဘွတ်ကင်လုပ်၏။ $50 ပဲပေးရသည့် ဆားဗစ်စ်က ဘွတ်ကင်ပြည့်နေလို့ခေါ်လို့မရတော့။

တခြားကုမ္ပဏီတွေအားလုံးက အနည်းဆုံး ၁၀၀။ တခြားလည်း ရွေးစရာမရှိတော့ ထို ၁၀၀ ကိုပဲ ရွေးလိုက်ရ၏။

 

လည်ဘို့ပတ်ဘို့ အချိန်ရအောင် စောစောထွက်ကြမယ် ဆိုပြီး မနက် ၅း၃၀ အိမ်ကထွက်ခဲ့ကြ၏။ စင်ကာပူ - မလေးရှား အဝင်အထွက် အကူးအပြောင်းမှာ အလွန်လွယ်ကူလှ၏။ မလေးရှားအဝင်မှာ ကျွန်ုပ်က အဆင်သင့်ပြင်ထားသည့် visa, arrival card, ပတ်စ်ပို့၊ PR, Student Pass အားလုံး ပေးလိုက်တော့ တိုင်စီပေါ်ကတောင် ဆင်းစရာမလို။ ကားမှန်လေးချ၊ မျက်နှာလေး ပြလိုက်ရုံနှင့် ကိစ္စပြီးတော့၏။   

 

မနက် ၆း၁၅ တွင် တည်းခိုမည့် Double Tree ဟော်တယ်သို့ရောက်၏။ Check-in က ညနေ ၃ နာရီမှဆိုတော့ ဟော်တယ် တွင် အိတ်များထားခဲ့ကာ တိုင်စီငှားလျက် Lego Land သို့ ထွက်ခဲ့ကြ၏။ ဝေးလို့ ကျွန်ုပ်က သိပ်မသွားချင်။ သားက စလုံးကလူတွေဆို lego land ကို တကူးတကလာကြရတာ ဆိုသဖြင့် ကိုင်း၊ သွားကြသပေါ့ကွ ဆိုပြီး ထွက်ခဲ့ကြ၏။

 

ကျွန်ုပ်က ကားသမားကို သေသေချာချာ ပြောပါသည်။ ငါတို့ အခု မနက်စာစားကြမယ်။ ဆိုင်ကောင်းကောင်းလေးတစ်ခုကို ပို့ပေး။ စားပြီးတာနဲ့ lego land ကို ခရီးဆက်ကြမယ်။ 

 

အေဘေးက ဘယ်လိုတွေးသည်မသိ။ 

သည်လောက် စားသောက်ဆိုင်တွေ ပေါတာကို ဟို့ ဂျောင်ဂလောင်ထဲက ဆိုင်တစ်ခု ခေါ်သွား၏။ ဆိုင်က မဖွင့်သေးတာ လားမသိ။ ပိတ်ထား၏။ သို့နှင့် အတော်ဝေးသည့် နောက်တစ်နေရာ ခေါ်သွားပြန်၏။ ပိတ်ထားပြန်၏။ ထွက်စပြုနေပြီ ဖြစ်သော ကျွန်ုပ်ဒေါသကို သားက ထိန်းပေးရ၏။ ဖေရီး ခဏသည်းခံစောင့်။

 

အတော်ကြာကြာ မောင်းမိသော် တောင်ကုန်းလေးတစ်ခုပေါ်တက်သွားပြီး ရပ်လို့ ကြည့်လိုက်တော့ ကျွန်ုပ်တို့ရွာမှ မုန့်ဟင်းခါးဆိုင်ထက် မသာသော ဆိုင်တစ်ခုကို ရောက်၏။ ယင်းဂလစ်ရှ်လိုလည်း တစ်လုံးမှ မပြောတတ်။ သို့နှင့် သစ်သား သင်ပုန်းပေါ်ရေးထားတာတွေထဲက တစ်ခုကို မှာလိုက်၏။

 

အတန်ကြာသော် စွပ်ပြုတ်တစ်ခွက် လာချပေး၏။ သားက နည်းနည်းမြည်းကြည့်ပြီး မကြိုက် ဆိုသဖြင့် ကျွန်ုပ်က ငါ အကုန်သောက်မကွဟု ယူလိုက်၏။ 

 

ငင့် - ကြက်ခြေထောက် ၁၀ ချောင်းလောက်ကို ရွှံ့ရောင်အရည်များနှင့် ပြုတ်ထားတာဖြစ်၏။ သောက်ကြည့်လိုက်တော့ ဝေါ့စ်ခ်မ်ထ်။ ညှီကလည်းညှီ၊ အရသာကလည်းမကောင်း။ နောက်ပြီး ပန်းကန်ကြီးတစ်လုံး။ ကျွန်ုပ်မှာ ထိုပန်းကန်ကြီးကို စိတ်ပျက်လက်ပျက်နှင့် ကြည့်လျက် ကိုင်း ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဆိုပြီး ကြက်ခြေထောက်များကို အောင့်အည်းကာ အကုန်စားပစ်လိုက်၏။ အရည်ကိုတော့ သဘောလောက်သာ သောက်နိုင်၏။ 

 

အစားအသောက်နှင့် ပတ်သက်၍ သားက zero to ten rating တောင်းလေ့ရှိရာ ဤအစားအစာကိုသာ ကျွန်ုပ် rating ပေးရလျှင် -10 ဖြစ်မည်။ ကျွန်ုပ်ကြုံခဲ့ရသော ထိုစွပ်ပြုတ်မှာ ကမ္ဘာ့အဆိုးရွားဆုံး အစားအသောက်များ၌ နံပါတ် (၁) မချိတ်လျှင်တောင် နံပါတ် (၂) တော့ သေချာပေါက်ချိတ်လိမ့်မည် ဖြစ်ကြောင်း ကျွန်ုပ် အာမခံပါ၏။ မလေးရှား၌ နေသည့်မိတ်ဆွေများ ထိုစွပ်ပြုတ်နာမည်သိလျှင် ပြောပြကြပါဘိ။ 

 

သားက ထသွားပြီး ကောင်တာမှာ ထမင်းနှင့် သိပ်မဆိုးလှဟု ထင်ရသော ဟင်းအနည်းငယ် မှာစား၏။ 

ကျွန်ုပ်မှာ သောက်သုံးမကျလှသော ဒရိုင်ဘာကို သချီးယိုးဒယားကသွားအောင် ၃ ချက်လောက် ရိုက်ပစ်လိုက်ချင်သော ဟူ၏။

 

ဤသည်မှာ ကျွန်ုပ်အမှားဖြစ်၏။ 

ဆိုင်အခြေအနေကြည့်လိုက်ကတည်းက သည်ဆိုင် ဟန်ကျမည်မဟုတ်မှန်း သိ၏။ သဟာနှင့်များတောင် တခြားဆိုင်ကို မပြောင်းဘဲ သည်ဆိုင်က အစားအစာကို ဇွတ်မှာခြင်းကား အလွန်ဆိုးရွားသော မိုက်မဲမှု ဖြစ်၏။ ကျွန်ုပ်အမှားပေါ်မှ မိတ်ဆွေတို့ သင်ခန်းစာ ယူကြပါ။

 

၂၊ ၁။ Legoland

 

Lego land က တော်တော်ဝေး၏။ 

ဟိုရောက်တော့ ပြင်ဆင်ထားတာလေးတွေ အတော် သဘောကျစရာကောင်းလှ၏။

ဝင်ဘို့လက်မှတ်ဝယ်တော့ - အောင်မငီး

တစ်ယောက်ကို RM249 ၊ ၃ ယောက်ဆိုတော့ RM735 ၊ ဖျား ဖျား

သားက ဖေရီး၊ စလုံးက ယူနီဗာဆယ်သွားရင် ရာကျော်ပေးရတာနော်။ စလုံးနဲ့စာရင် ဒါက အများကြီးသက်သာသေးတယ် ဆိုသဖြင့်သာ ခံသာတော့၏။

 

Lego land မှာ စိတ်ကူးကောင်းကောင်းနှင့် အတော်လေး ပြင်ဆင်ထားတာ ဖြစ်၏။ အရုပ်အားလုံးကို lego အံစာတုံး ကလေးများဖြင့် ဆောက်ထား၏။ အချို့အရုပ်ကြီးများမှာ အတော်ကြီး၏။ နိုင်ငံတော်တော်များများက land mark များကို တည်ဆောက်ပြထား၏။ 

အဝင်ဝတွင် ဆင်ရုပ်၊ မြင်းရုပ်၊ ပန်ဒါရုပ်။ နောက်ပြီး -

မလေးရှားက ဂျော့ချ်တောင်းနှင့် KL က ပက်ထရိုနာ့စ် တွင်တာဝါ 

ရန်ကုန်က ကရဝိက် 

အိန္ဒိယက တာ့ဂျ်မဟာ 

ကမ္ဘောဒီးယားက အန်ကောဝပ် 

ဗီယက်နမ်က ဟွိုင်အမ်

တရုတ်ပြည်က ဂရိတ်ဝေါ

လာအိုက ပါတူဆိုင်

ဘရူနိုင်းက စူလတန်မော့စ်

အင်ဒိုနီးရှားက ပူရာတာနာ

ဖိလစ်ပိုင်က ဘိုလီနာအို

စလုံးက ဖူလာတန်ဟော်တယ်နှင့် ပါလီမန်၊ တံတား (အားလုံးမဟုတ်၊ အတော်များများ ကျန်ပါသေးသည်) စသည်တို့ကို လဂိုအန်စာတုံးကလေးများနှင့် ဆောက်ထားသည်မှာ စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းသလို ချစ်စရာလည်း ကောင်းလှ၏။ 

 

ကျွန်ုပ်တို့ ထိုနေရာတဝိုက်၌ သုံးလေးပတ် တဝကြီးလှည့်ပတ် ကြည့်ရှူကြ၊ ဓာတ်ပုံများလည်း ရိုက်ကြ၏။ ဓာတ်ပုံများမှာ အလွန်များလှ၍ ဤနေရာတွင် အကုန်မဖော်ပြတော့ပါ။ 

 

ထို့နောက်တွင်တော့ ရိုလာကိုစတာ စီးကြ၏။ စုစုပေါင်း ၃ ခုလား ၄ ခုလား မမှတ်မိတော့။ ကျွန်ုပ်တို့သားအဖကတော့ စီးလို့ရတာ အကုန်စီးလေ၏။ မေရီးကတော့ တစ်ခါတည်းစီးပြီး တပ်လန်သွားလေ၏။ ရထားလေးလည်း လှည့်ပတ် စီးကြ၏။

 

မလေးရှားရောက်လျှင် မဖြစ်မနေ သွားကြည့်ရမည့်နေရာများ၌ Legoland လည်း ပါ၏။ ပေးရတာနှင့် တန်သည် ဆိုရပါမည်။

 

ဤတွင် လမ်းကြုံ၍ ကျွန်ုပ်၏ နောက်ထပ် မိုက်မဲမှုတစ်ခုကို ဖောက်သည်ချပါရစေဦး။ အသင်တို့သည် ကျွန်ုပ်၏ အမှားမှ သင်ခန်းစာ ယူကြပါကုန်လော့။

 

Legoland က ဟို့အဝေးကြီးမှာဆိုတော့ ကားငှားဘို့ ခက်ခဲနိုင်သည်တွက်ပြီး ကျွန်ုပ်က တက္ကစီကို နာရီနှင့်ငှားသွား၏။ ဟိုကို တက္ကစီနှင့်သွားမည်။ ကျွန်ုပ်တို့လည်ပတ်နေစဉ် သူကစောင့်နေ။ ထိုတက္ကစီနှင့်ပင် ဂျိုဟိုးသို့ ပြန်လာမည်။ တစ်နာရီကို RM 80.

 

သွားတာ၊ စားတာ၊ ဟိုမှာလည်တာ၊ ပြန်လာတာ စုစုပေါင်း ၄ နာရီခွဲကြာ၏။ ဆိုတော့ တက္ကစီခတင် RM360 ပေးလိုက်ရ၏။ တကယ်ဆို Grab နှင့်သွားလျှင် ၁၀၀ တောင်မကုန်။ ဂျိုဟိုးပြန်ရောက်မှ Grab ခေါ်လို့ရမှန်းသိ၏။ လူမိုက်စ်

ဆိုတော့ Legoland အတွက်ပင် RM1000 လောက် ပြုတ်သွား၏။

ဆက်ပါဦးမည်။

 

အေးငြိမ်း

၂ ဒီဇင်ဘာ၊ ၂၀၂၄