ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံအင္ဂ်င္နီယာေကာင္စီ ဥပေဒ

(၁)

သည္အေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္မေရးခ်င္ပါ။ တျခားအင္ဂ်င္နီယာမ်ားေရးထား၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေရးထားသည့္အေပၚ ကြန္မင့္မ်ား ေပးထား၍ေသာ္လည္းေကာင္း အင္ဂ်င္နီယာေကာင္စီဥပေဒမွာ ေခ်းသပတ္လိုက္ေနၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ ဆုိရလွ်င္ ေဖ့စ္ဘုတ္ တံေတြးခြက္တြင္ ပက္လက္တစ္ခါ ေမွာက္ခ်ီတစ္လွည့္၊ ေပါေလာေပါေလာ ေမ်ာေနေလ၏။

ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ရသေလာက္ သည္ဥပေဒကို ၀ိုင္း၀န္းေထာက္ခံကာ အားေပးအားေျမွာက္ျပဳသူ မေတြ႔ရသေလာက္ နည္းလွ၏။ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ မႀကိဳက္သည့္ေလသံ၊ မေထာက္ခံသည့္စကားသံ၊ ရႈတ္ခ်သံမ်ားသာ မ်ားေလသည္။ ျပည္တြင္းမွ အင္ဂ်င္နီယာမ်ားေရာ ျပည္ပတြင္ေရာက္ေနသူမ်ားပါ တစ္သံတည္း ထြက္၏။ ယခုမွ ေက်ာင္းဆင္းစ အင္ဂ်င္နီယာ ေပါက္စန မ်ားမွအစ ဟိုးယခင္က ေက်ာင္းၿပီးထားသည့္ ၀ါရင့္အင္ဂ်င္နီယာမ်ားထိ တစ္ေလသံတည္းသာျဖစ္၏။ သာယာညင္းေျပာင္း ေထာက္ျပ ေျပာဆိုသူမ်ားရိွသလို၊ ခပ္ရင့္ရင့္ေျပာသူ၊ စိန္ေခၚသူမ်ားပင္ ရိွပါ၏။

ေထာက္ခံသည့္၊ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္သည့္ အသံမ်ားကုိ ကြ်န္ေတာ္မၾကားမိတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။

သို႔မဟုတ္လွ်င္လည္း မည္မွ်လူႀကိဳက္မ်ားသည္၊ နည္းသည္ကိုသိရန္ လက္လွမ္းမီသမွ် အင္ဂ်င္နီယာမ်ားကို ဘိတ္ေခၚကာ မဲခဲြ ဆံုးျဖတ္ၾကည့္ေစလိုပါသည္။ မႀကိဳက္သူရာခိုင္ႏႈန္း ေတာ္ေတာ္မ်ားေနလွ်င္ ျပင္သင့္က ျပင္ရမည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ ထင္ပါသည္။

ဒီမိုကေရစီဟူသည္ အမ်ားဆႏၵဟု ကြ်န္ေတာ္နားလည္ထားသည္ျဖစ္ရာ သည္မွ်အုတ္ေအာ္ေသာင္းတင္း ျဖစ္ေနသည့္ သည္ ဥပေဒကို တာ၀န္ရိွသူလူႀကီးမ်ားက (မလုပ္ခ်င္လွ်င္ေတာင္မွ အားနာပါးနာ) နည္းနည္းေလာက္ ျပန္စဥ္းစားၾကပါခင္ဗ်ာ ဟု တိုက္တြန္းလိုပါသည္။

(၂)

သည္ဥပေဒကို ဟိုးအေစာႀကီး ဥပေဒၾကမ္းဘ၀မွာကတည္းက ကြ်န္ေတာ္ သတိထားမိခဲ့သည္။ ကိုယ္ႏွင့္တိုက္ရုိက္ဆိုသလို ပတ္သက္ေန၍လည္း ေသေသခ်ာခ်ာ ဂရုတစိုက္ဖတ္ခဲ့၏။ ဖတ္ၿပီးသည့္ေနာက္လည္း မအီမလည္ႀကီး ျဖစ္ခဲ့၏။ ျဖစ္ခဲ့သျဖင့္လည္း ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ေရးကာ The Voice တြင္ ထည့္ခဲ့၏။ ၂၀၁၃ ၾသဂုတ္လေလာက္က ျဖစ္ပါသည္။ ဖတ္မိသူမ်ား ဖတ္မိပါလိမ့္မည္။

ယခု အေၾကာင္းအေပါင္းသင့္လာ၍ ကြ်န္ေတာ္လည္း နည္းနည္းေလာက္ ၀င္ဖြ (ဟုတ္ေပါင္) ၀င္ ေဆြးေႏြးျပေစဦး။ ေဆြးေႏြးခြင့္ ျပဳပါခင္ဗ်ား။

ယခုလို ကြ်န္ေတာ္ေျပာရသည္မွာ ကြ်န္ေတာ္ ျမန္မာျပည္တြင္ အင္ဂ်င္နီယာမျဖစ္လိုက္ရမွာစိုး၍ မဟုတ္။ ကြ်န္ေတာ္ယခု အသက္ ၅၅ ႏွစ္နား နီးေနပါၿပီ။ အလုပ္လုပ္ရန္ အခ်ိန္ သိပ္မက်န္ေတာ့သလို စင္ကာပူတြင္ပင္ အေျခက်ေနၿပီျဖစ္၍ ျမန္မာျပည္ျပန္လုပ္ရန္ လည္း စိတ္မကူးမိေတာ့ပါ။

ယခုေျပာမည္မွာ ျမန္မာျပည္အတြက္၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အင္ဂ်င္နီယာေလာကအတြက္ ျဖစ္ပါသည္။ (ႀကီးက်ယ္လိုက္တာဟု ဆဲခ်င္လွ်င္လည္း ကြန္မင့္တြင္ အားမနာတမ္း ဆဲသြားပါခင္ဗ်ား။)

ဥပေဒအေၾကာင္းအသာထားလို႔ ဧရာ၀တီသတင္းဌာနက အင္တာဗ်ဴးထားၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ အင္ဂ်င္နီယာေကာင္စီ ဒုဥကၠဌ (၁) ဦး ဉာဏ္ထြန္းဦး က ျပန္ေျဖထားတာေလး နည္းနည္းေလာက္ ေျပာခ်င္ပါသည္။

ပထမဆံုးအေျဖမွာကိုက လဲြေနသည္။

ဘာတဲ့။

“အခုသိတဲ့အတုိင္းပဲ တုိင္းျပည္မွာ အေဆာက္အဦးေတြ ေဆာက္တယ္။ လူသံုးကုန္ပစၥည္းေတြ ထုတ္တယ္။ ထုတ္တဲ့ လူသံုးကုန္ ပစၥည္းေတြကလည္း တကယ့္ ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္ အေတြ႔အႀကံဳရွိတဲ့ အင္ဂ်င္နီယာေတြ ဦးစီးေနတဲ့ သူေတြမဟုတ္ဘဲ မ်ားေသာအားျဖင့္ ႀကံဳတဲ့သူ ဦးစီးေနတာမ်ိဳး ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီထဲမွာ ဆိုးတာ အင္ဂ်င္နီယာမဟုတ္ဘဲ ဆရာ၀န္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဘာေသာ္လည္းေကာင္း ညာေသာ္လည္းေကာင္းက အင္ဂ်င္နီယာ လုပ္ငန္းေတြမွာ ၀င္ၿပီးလုပ္လိုက္ေတာ့ တခ်ိဳ႕နားမလည္တာ ေလးေတြ ေက်ာ္သြားၿပီးလုပ္တဲ့အခါမွာ စားေသာက္တဲ့သူေတြ အႏၲရာယ္ရွိတယ္။ သံုးစြဲတဲ့ပစၥည္းေတြ ထြက္လာတဲ့အခါမွာ အႏၲရာယ္ရွိတယ္။

ေနာက္ၿပီး အေဆာက္အဦးေတြဆိုရင္လည္း ၿပိဳက်တာ၊ မီးေလာင္တာေတြ ျဖစ္တယ္။ ဒါေတြဟာ ကြ်မ္းက်င္မႈ မရွိလို႔ ျဖစ္တာေတြပဲ။ ကြ်မ္းက်င္မႈရွိၿပီး စနစ္တက်လုပ္ရင္ ဒီလိုကိစၥေတြ ေလ်ာ့သြားမွာေပါ့။ ေနာက္ပိုင္းမွာ တျဖည္းျဖည္း ကြ်မ္းက်င္တဲ့သူ မ်ားလာေလ ေလ ပိုၿပီးေတာ့ ျပည္သူမ်ားအတြက္ စားေသာက္ေနထုိင္ေရးက လံုၿခံဳမႈရွိမယ္။ အဆင့္ရွိလာမယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း အင္ဂ်င္နီယာ ေကာင္စီ အေနနဲ႔ အရည္အခ်င္းတူညီေအာင္ လုပ္ေဆာင္တဲ့ သေဘာပါ။ အေရအေသြး၊ အရည္အခ်င္း၊ အေတြ႕အႀကံဳ ရွိဖုိ႔ပါ။ ပညာ ေရးပိုင္းမွာလည္း ဒီလိုမ်ိဳးေတြ လိုအပ္သလို လက္ေတြ႔ပိုင္းမွာလဲ အသိတရား၊ ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္ႏုိင္တဲ့ အျမင္၊ နည္းစနစ္က်တဲ့ သူေတြ အားသာတဲ့သူေတြ ျဖစ္လာေအာင္ က်ေနာ္တုိ႔ အင္ဂ်င္နီယာေကာင္စီက အင္ဂ်င္နီယာေတြကို လမ္းေၾကာင္း ေျဖာင့္ေအာင္ လုပ္ေပးတဲ့ သေဘာပါ။”

ဤသေဘာတရားကို အေျခခံၿပီး အင္ဂ်င္နီယာေကာင္စီႀကီး ဖဲြ႔သည္ဆိုလွ်င္ျဖင့္ အေတာ့္ကို ေနရာမက်ေသးပါ။

အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။

၎တို႔လုပ္ေနသည္မွာ ခါးေတာင္းက်ိဳက္တလဲြ၊ - င္တလဲြ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။

သည္အေၾကာင္းကုိ ကြ်န္ေတာ္ တစ္ခါမက၊ ႏွစ္ခါမက ေျပာခဲ့ဖူးပါၿပီ။ MES တြင္လုပ္ေသာ seminar မ်ား၌လည္း ထည့္ေျပာခဲ့ ပါသည္။ မႏွစ္ကေတာင္ National Competency Standard ဆိုတာ ေျပာခဲ့ေသးသည္။

၎တို႔လုပ္ရမည္မွာ အင္ဂ်င္နီယာမ်ားကို လည္ပင္းညွစ္ဘို႔မဟုတ္ပါ။ ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မီ စံခ်ိန္စံညႊန္းမ်ား ေရးဆဲြေရး ျဖစ္ပါသည္။

မင္းတို႔ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဘယ္စံကိုအေျခခံသလဲကဲြ႔ ဟု တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာသူသည္ ေမးလာသည္ျဖစ္အံ့။ ေျဖဘို႔ရာ အလြန္ ခက္ခဲပါသည္။ ရန္ကုန္ - ေနျပည္ေတာ္ အျမန္လမ္းမွာေတာင္မွ တစ္နာရီ မိုင္ ၆၀ ထက္ မပိုရ ဟု ေရးလိုေရး။ တစ္နာရီ ကီလိုမီတာ ၁၀၀ ထက္ မေက်ာ္ရဟု တပ္လိုတပ္။

စပါးကို ဘာႏွင့္ခ်င္ပါသနည္း။ တင္းေတာင္းႏွင့္ ခ်င္ပါသည္။ ထိုတင္းေတာင္းမွန္မမွန္ ဘာႏွင့္ calibrate လုပ္ပါသနည္း။

ဆီကို ဘာႏွင့္ခ်င္ပါသနည္း။ ပိႆာႏွင့္ ခ်င္ပါသည္။ ထိုပိႆာခ်ိန္ မွန္မမွန္ ဘာႏွင့္ calibrate လုပ္ပါသနည္း။

သစ္ကိုဘာႏွင့္ တုိင္းပါသနည္း။ အေတာင္၊ ေပ၊ လက္မတို႔ကို ေရာၿပီး သံုးပါသည္။

ကြန္ကရိေလာင္းဘို႔ မွာသည့္အခါ ဘာႏွင့္မွာပါသနည္း။ ကုဗမီတာႏွင့္ မွာပါသည္။

သဲတို႔ေက်ာက္တို႔ထံုးတို႔ကိုေရာ။ က်င္းႏွင့္ တုိင္းတာသည္။ က်င္းက ဘာကိုအေျခခံသနည္း။ ေပလက္မကို အေျခခံသည္။

ဒါဆို ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အတိုင္းအတာစံႏႈန္းတစ္ခု (မက္ထရစ္စနစ္ဆိုပိုေကာင္းပါသည္) ကို တစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာ သံုးစဲြလာေအာင္ လုပ္ဖို႔ အင္ဂ်င္နီယာေကာင္စီက မလုပ္သင့္ပါသေလာ။ အင္ဂ်င္နီယာလုပ္ငန္းေတြမွာ အတိုင္းအတာထက္ အေျခခံက်တာ ဘာရိွပါသလဲ။

(အင္ဂ်င္နီယာမဟုတ္တဲ့သူေတြက ဦးစီးလို႔ စားေသာက္တဲ့သူေတြမွာ အႏၱရာယ္ရိွတယ္၊ သံုးစဲြတဲ့သူေတြမွာ အႏၱရာယ္ရွိတယ္) - ဆိုပါလား။ လဲြလုိက္ေလျခင္းခင္ဗ်ာ။

အဓိကလုပ္ရမွာ မူကိုျပင္ရမွာျဖစ္ပါသည္။ ဥပေဒ၊ စံခ်ိန္စံညႊန္းမရိွရင္ ရိွလာေအာင္လုပ္ရပါမည္။ ေနာက္ ထုိဥပေဒ စံခ်ိန္စံညႊန္းမ်ား အသက္၀င္လာေအာင္၊ လူေတြလိုက္နာလာေအာင္ တစ္နည္းအားျဖင့္ တရားဥပေဒ စိုးမိုးလာေအာင္ လုပ္ရပါမည္။ အကယ္၍ ေဟာသည္ပစၥည္းကို ေဟာသည္စံႏႈန္းႏွင့္ကိုက္ညီေအာင္ ထုတ္ပါဆုိလွ်င္ ထိုစံႏႈန္းကို နားမလည္သူ လုပ္ႏိုင္ပါမည္လား။ အကယ္၍ ထိုစံႏႈန္းကို မလုိက္နာ။ ေက်ာ္ခြခ်ကာ ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာ့ဟန္ျဖင့္လုပ္သည္ဆုိပါစို႔။ ထိုသူကို မည္သူ႔ေယာကၹျဖစ္ေနပါေစ၊ မည္သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး၏ သားမက္ျဖစ္ေနပါေစ၊ ျပတ္ျပတ္သားသား အေရးယူရပါမည္။ လုပ္ခြင့္လုိင္စင္ကို ရုပ္သိမ္းရပါမည္။ ထိုအခါ ထိုပစၥည္းထုတ္မည့္သူသည္ ထုိစံခ်ိန္စံညႊန္းမ်ားကို တတ္သိနားလည္သူအား ေသခ်ာေပါက္ ငွားရ၊ ခန္႔ထားရမည္သာ ျဖစ္ေပ၏။

ဆရာ၀န္က အင္ဂ်င္နီယာလုပ္ငန္းကို ဦးစီးသည္ဆုိပါစုိ႔။ တကယ္စံခ်ိန္စံညႊန္းမ်ားအတိုင္း ေဆာက္ရမည္ဆိုလွ်င္ အႏွီဆရာ၀န္သည္ အင္ဂ်င္နီယာ drawing မ်ားကို နားလည္ပါမည္လား။ အတြက္အခ်က္မ်ားကို သေဘာေပါက္ပါမည္လား။ အင္ဂ်င္နီယာ terminology မ်ားကို သိႏိုင္ပါမည္လား။ ထိုအခါ ထိုလုပ္ငန္းကို ပိုက္ဆံရိွလို႔ ဆရာ၀န္က ဦးစီးသည္ဆိုေစ၊ တကယ္လုပ္သည့္အခါ အင္ဂ်င္နီယာမ်ားကို ငွားရမ္းလုပ္ကိုင္ရမည္သာ မဟုတ္ပါေလာ။

ယခု ဆရာ၀န္မ်ားက အေဆာက္အဦ ကန္ထရိုက္လုပ္ေနသည္ ဆုိပါစို႔။ ထုိဆရာ၀န္သည္ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းအားလံုးကို လက္သမား၊ ပန္းရံဆရာတို႔ႏွင့္လဲႊထားမည္ မုခ်။ ထုိ တိုက္ေဆာက္ေနသည္ကို မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္သည္ သြားေရာက္ စစ္ေဆးပါသနည္း။ မည္သည့္စံႏႈန္းမ်ားႏွင့္ ေဆာက္ေနသည္ကို မည္သူစိတ္၀င္စားပါသနည္း။ အေဆာက္အဦၿပီးသြားပါက ထို အေဆာက္အဦတြင္ ေနထိုင္ခြင့္ တင္ရမည္ မုခ်။ ထိုေနထိုင္ခြင့္ကို မည္သူ ထုတ္ေပးပါသနည္း။ ထုိအိမ္တြင္ တပ္ဆင္ထားေသာ မီးစနစ္၊ ေရစနစ္မ်ားကို မည္သူလာစစ္ပါသနည္း။ ထုိမွ် အႏၱရာယ္မ်ားလွေသာ အိမ္ကို အဘယ္ေၾကာင့္ ေနထိုင္ခြင့္လက္မွတ္ ထုတ္ေပးရပါသနည္း။ ထိုလက္မွတ္ထုတ္ေပးသူ၌ မည္သည့္တာ၀န္မွ မရိွေတာ့ၿပီေလာ။

ထုိအိမ္ေဆာက္လွ်င္ မည္သည့္စံႏႈန္းမ်ားႏွင့္အညီေဆာက္ရမည္ဟု ဥပေဒသတ္မွတ္ထားတာ ရိွပါသလား။ ေရ၊ မီး ဆင္သည့္အခါ မည္သည့္ Code of Practice ကိုလုိက္နာရမည္ဟု ျပဌာန္းထားတာ ရိွပါသလား။

မျဖစ္ညစ္က်ယ္ ကန္ထရိုက္တိုက္ေတြ မေျပာပါႏွင့္။ အင္မတန္ေစ်းႀကီးလွသည့္ ကြန္ဒိုဆိုတာေတြ ေဆာက္ထားတာ သြားၾကည့္ၾက စမ္းပါ။

ရန္ကုန္ ကမာရြတ္၊ နာနတ္ေတာလမ္းရိွ ကြ်န္ေတာ္တို႔တိုက္မွာ ကန္ထရိုက္တိုက္ေတြႏွင့္စာလွ်င္ အေတာ္အတန္ အရည္အေသြး ေကာင္း၊ အဆင့္ျမင့္သည္ဟု ေျပာလုိ႔ရပါလိမ့္မည္။ မိတ္ေဆြတို႔ လမ္းႀကံဳလွ်င္ လာၾကည့္ၾကစမ္းပါ။ သူတို႔ေဆာက္တာတာေလး နည္းနည္းေလာက္ျပခ်င္စမ္းပါဘိ။ အဲေလ၊ လာၾကည့္စရာေတာင္ မလိုပါ။ မိတ္ေဆြတုိ႔ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ လွည့္ပတ္ၾကည့္လွ်င္ပင္ လံုေလာက္ပါသည္။ ျမန္မာျပည္မွ တုိက္မွန္သမွ် အဲသလိုခ်ည္းျဖစ္သည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ေျပာလွ်င္ လြန္မည္မထင္ပါ။

ရန္ကုန္တြင္ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း အင္ဂ်င္နီယာႀကီးမ်ားလည္း ကန္ထရိုက္တိုက္မ်ား ေဆာက္ေနပါသည္။  သူတို႔ေဆာက္ထား သည့္ တိုက္မ်ားကို ဆရာ၀န္ကန္ထရိုက္တာမ်ား ေဆာက္ထားသည့္တိုက္မ်ားႏွင့္ မည္မွ်ကြာျခားပါသနည္းဟု ကြ်န္ေတာ့္ကိုေခၚကာ analysis လုပ္ခိုင္းပါ။ ကြ်န္ေတာ္ အခမဲ့လုပ္ေပးပါမည္။ တစ္လံုးတစ္ပါဒမွ မလဲြေစရပါဟု ကြ်န္ေတာ္ အာမခံပါသည္။

သည္မွ်ဆိုလွ်င္ အေဆာက္အဦေဆာက္ျခင္း၊ ပစၥည္းထုတ္လုပ္ျခင္း၊ တပ္ဆင္ျခင္း စသည့္လုပ္ငန္းတို႔တြင္ ဦးစီးလုပ္ကိုင္သူထက္ စံခ်ိန္စံညႊန္းမည္မွ် ပိုၿပီး အေရးႀကီးေၾကာင္း မိတ္ေဆြတို႔ သေဘာေပါက္ေလာက္ပါၿပီ။

The end justifies the means. ကို သည္ေနရာတြင္ ယူသံုးၾကည့္ပါမည္။ မည္သူလုပ္သည္ျဖစ္ေစ ေနာက္ဆံုးထြက္လာသည့္ product သည္ သတ္မွတ္ထားေသာ စံခ်ိန္စံညႊန္းႏွင့္ ညီညြတ္ေနလွ်င္ ၿပီးပါသည္။ သည္ပစၥည္းကိုထုတ္လုပ္သူသည္ သတ္မွတ္ ထားေသာ စံခ်ိန္စံညႊန္းမ်ားကို နားမလည္ပါဘဲလ်က္ သည္ product မ်ိဳး ထုတ္ႏိုင္ပါမည္လား။ ရွင္းလိုက္သမွ ဂ်ပန္ေရခ်ိဳးတာထက္ ေတာင္ ရွင္းပါေသးသည္။

အကယ္၍ ဘာစံခ်ိန္စံညႊန္းမွ သတ္မွတ္မထား၊ မည္သူကမွ အေရးစိုက္ၿပီး စစ္ေဆး၊ အေရးယူမႈမ်ား မလုပ္ပါက ဆရာ၀န္ မေျပာပါႏွင့္။ အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႔ကို သံုးထပ္ကြမ္းဆြတ္ခူးထားသူႀကီး ဦးစီးလွ်င္ေသာ္မွ အရည္အေသြးျပည့္ ပေရာဒတ္မ်ား ထြက္လာႏိုင္မည္မဟုတ္ဟု ကြ်ႏု္ပ္က ဤေနရာမွေန၍ ရဲရဲႀကီး ေၾကျငာလိုက္ပါသည္။

(၃)

မေက်နပ္၍ မဂၤလာေစ်းႀကီးမွာ ႏွစ္ခါျပန္ၿပီး မီးေလာင္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ေလာင္သနည္း။ ထုိမဂၤလာေစ်းႀကီးကို မည္သူေတြ ေဆာက္သနည္း။ မည္သူေတြ ဦးစီးသနည္း။ မည္သူေတြ ဒီဇုိင္းထုတ္သနည္း။ အင္ဂ်င္နီယာမ်ား မပါဘဲလ်က္ ဤေစ်းႀကီး ျဖစ္လာ ႏိုင္စရာမရိွ။ ကြ်န္ေတာ္မသိပါ။

ေဖ့စ္ဘုတ္တြင္ဖတ္ရေသာ သတင္းမ်ားအရ မီးသတ္သည့္ sprinkler system ကို PVC ပိုက္မ်ားျဖင့္ တပ္ဆင္ထားသည္ ဆုိ၏။ သည္ပုိက္မ်ားကို သည္လိုတပ္ထားလ်က္သားႏွင့္ အဘယ္သေကာင့္သားသည္ ထိုအေဆာက္အဦကို အသံုးျပဳရန္ အႏၱရာယ္ ကင္းပါသည္ဟု ခြင့္ျပဳလက္မွတ္ ထုတ္ေပးဘိသနည္း။ မီးေလာင္ေတာ့မွ ဟိုလူ႔ျပႆနာရွာ၊ သည္လူ႔ျပႆနာရွာ ရွာမေနပါႏွင့္။ ထိုခြင့္ျပဳမိန္႔ေပၚ လက္မွတ္ထိုးသူကိုသာ ျငဳပ္ဆံုထဲ ထည့္ေထာင္းလုိက္ပါခင္ဗ်ား။

ကြ်န္ေတာ္ကား ၿမိဳ႔ျပ အင္ဂ်င္နီယာမဟုတ္။ ျမန္မာျပည္တြင္ လုပ္ခဲ့စဥ္ကလည္း အင္ဂ်င္နီယာလုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ အေတာ္ အလွမ္း ေ၀းခဲ့၏။ ယခု ျမန္မာျပည္ႏွင့္ကင္းကြာေနတာ ဆယ္စုႏွစ္ ႏွစ္ခုနီးပါးရိွၿပီဆိုေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ စနစ္၊ စံႏႈန္းမ်ားအေၾကာင္း ေသေသခ်ာခ်ာမသိပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ အေဆာက္အဦေဆာက္သည့္အခါ မည္သည့္ code of practice စသည့္ စံမ်ား ရိွမရိွ မသိပါ။

စင္ကာပူမွ Workplace Safety and Health Act တြင္မူ အလုပ္လုပ္မည့္သူအား adequate information, complete instruction, training and supervision ေပးရမည္ဟု ျပဌာန္းထားပါသည္။

မႏၱေလးမွာ ေဖာင္၀ပ္ၿပိဳေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာကို (ဘာတဲ့) အမ်ားျပည္သူ ထိခိုက္နာက်င္ေစမႈျဖင့္ အေရးယူသည္ ဆိုလား။ ဟာဟ။ ေဖာင္၀ပ္ကို ဘယ္လိုဆင္ရမည္၊ အဲသည္အတိုင္းမဆင္လွ်င္ ဘယ္ပုဒ္မနဲ႔ အေရးယူမည္ဟု ထုတ္ျပန္ထားတာမ်ား ရိွပါသလား။ ကိုယ္ဘာကို လုပ္ေနလို႔ လုပ္ေနမွန္းေတာင္ ေရေရရာရာမသိၾက။

ဟိုတစ္ေန႔က ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္တံုး ေလဆိပ္အသစ္ေဆာက္ေနတာ သြားၾကည့္ပါ၏။ ဖ်ား ဖ်ား၊ ဘာမွ မျဖစ္ပါေစနဲ႔ဟုသာ ဆုေတာင္းပါသည္။ အႏို႔ ဆုေတာင္းရံုကလဲြၿပီး ဘာမ်ားတတ္ႏိုင္မွာမို႔တံုးခင္ဗ်ာ။

(၄)

ျမန္မာႏိုင္ငံ အင္ဂ်င္နီယာေကာင္စီ ဖဲြ႔စည္း တည္ရိွေနတာကို ေထာက္ခံပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္က သင္ခဲ့ရသည့္ ေရွ႔ေနဦးေရးလိုေတာ့ (ဟဲ့၊ သမီးေရႊစင္ တယ္နာသလား။) (နာတယ္အေဘရ့ဲ) (ဟဲ့ သက္ရွည္၊ ေတာင္ပုိင္းကလက္သည္ သြားေခၚေခ်) - ဟု အျမင္မေတာ္ ဆင္ေတာ္ႏွင့္ခေလာက္ အလုပ္မ်ား မလုပ္ေစခ်င္ပါ။ လူႀကီးဆိုတာ လူႀကီးအလုပ္ လုပ္ရသည္။

အညြန္႔တလူလူႏွင့္တက္လာမည့္ မ်ိဳးဆက္သစ္ အင္ဂ်င္နီယာမ်ားကို နာမ္ႏွိမ္ရန္ႀကိဳးစားေနမည့္အစား Act, Regulations, Code of Practice, Standards, Guidelines, Technical Advisory စသည္မ်ား ျပင္ဆင္ဘို႔၊ Law enforcement တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးကို အေရးတႀကီးထား လုပ္ၾကဘို႔ ကြ်န္ေတာ္က အေလးအနက္ တိုက္တြန္းလိုက္ပါသည္။

(ဤသို႔ဆိုလိုက္ျခင္းျဖင့္ PE မရိွရဟု ဆုိလုိရာမေရာက္ေၾကာင္း မိတ္ေဆြတို႔ သေဘာေပါက္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ အိမ္သာေဆာက္တာ လည္း ပီအီး၊ သာလာယံဇရပ္ေဆာက္တာလည္း ပီအီးဆုိတာေတာ့ မလြန္ပါလား။ ပီအီးကို ဘယ္ေနရာေတြမွာလိုတယ္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ့္ထက္ ပိုသိေသာ ဆရာမ်ား အေတာ္မ်ားမ်ား ေဆြးေႏြးထားၿပီး ျဖစ္ပါသည္။)

ကြ်န္ေတာ္ေရးခ်င္တာ သည့္ထက္မကပါ။ သို႔ေသာ္ အခု နာရီျပန္ ၂ ခ်က္ခဲြေက်ာ္ၿပီမို႔ အိပ္ေတာ့မည္။ က်န္တာ မိတ္ေဆြတုိ႔ ဆက္ေရးလုိက္ၾကပါခင္ဗ်ား။

ဖတ္ရႈအားေပးသူအေပါင္းကို ေက်းဇူးဥပကာရ အထူးတင္ရိွပါေၾကာင္း

ေအးၿငိမ္း

၁၃ ေဖေဖာ္၀ါရီလ၊ ၂၀၁၆။ ည သန္းေခါင္ေက်ာ္ ၂း၃၅ နာရီ