ျမန္မာျပကၡဒိန္တြက္နည္း (၃၃)

 

၄၊ ၅၊ ၁၃။ သႀကၤန္တြင္းမွာ၊ ေရွာင္ၾကဥ္ရာ၊  ၁၀ ျဖာတရားစု ^{၁၁၊ ၄၀}

 

၁) ရုဒ - ငိုေၾကြးပူေဆြးျခင္း

၂) ေမထုန္န - ေမထုန္သံ၀ါသျပဳျခင္း

၃) မံသ - အသားဟင္းလ်ာ စားေသာက္ျခင္း

၄) သူရာ - ေသရည္ေသရက္ ေသာက္စားမူးယစ္ျခင္း

၅) ေကာဓ - အမ်က္ေဒါသထြက္ျခင္း၊ သတ္ပုတ္ျခင္း

၆) ရုဓိရ - ေသြးေဖာက္၊ ေသြးထုတ္ျခင္း

၇) ေတလိက - ဆီလိမ္း၊ ေဆးလိမ္းျခင္း

၈) ရုေကၡဆ - သစ္ပင္ခုတ္ျဖတ္ျခင္း၊ ခုတ္လွဲျခင္း၊ ထင္းခုတ္ခဲြျခင္း

၉) ကိဏ - ၀ယ္ယူျခင္း၊ က်ီသြင္းျခင္း

၁၀) ၀ိကၠဏ - ေရာင္းျခင္း၊ ဆုိင္ထြက္ျခင္း

            သႀကၤန္အခါ ေရွာင္ၾကဥ္ရန္အမႈမ်ားကား -

နရုဒံ ေမထုနံ သုရာ၊ ၀ဓေကာေစန ေတလတာ၊

ရုကၡေဆဒါဟ နႏ ၱႆ၊ ကိေဏယ် ၀ိကိၠေဏယ်၀ါ။

ဣမာနိ ဒသကမၼာနိ၊ သေကၠာပိ ပရိ၀ေဇၨယ်။                 ။ ဟူ၍လည္းေကာင္း။

 

သႀကၤႏ ၱ ဒိ၀ေသရုဒံ၊ ေမထုနဥၥ မံသံ သုရံ၊

ေကာေဓါစန ကေရရုဒံ၊ ေတလိကံ ရုကၡေစ ၦေဒါစ၊

ကိေဏယ် ၀ိကိၠေဏယ်၀ါ၊ ဣမာနိ ဒသကမၼာနိ၊ သေကၠာပိ ပရိ၀ေဇၨယ်။       ။ ဟူ၍လည္းေကာင္း အဆိုလာရိွေသာေၾကာင့္ အေျဖာင့္စကား၊ လကၤာၾကားအံ့၊ ေၾကာင္းလ်ားစံုေစ့၊ သႀကၤန္ေန႔၌၊ မေတြ႔ေ၀းစြာ၊ ေရွာင္ကုန္ရာကား၊ မသာႏွလံုး၊ ညိႈးခ်ံဳးစိုးရိမ္၊ မျငိမ္ပူေဆြး၊ ငိုေၾကးကုန္ထ၊ ကာမအိမ္ရာ၊ ေမထုနာက၊ ပါဏာသတ္ပုတ္၊ ေသာက္ထုတ္ေသရက္၊ မ်က္ထြက္မာန၊ ပဋိဃႏွင့္၊ ေဒါသမလြတ္၊ ဆီပြတ္လိမ္းဆင္၊ သစ္ပင္ခုတ္ျဖတ္၊ သတ္ခတ္ကုန္ေရွာင္း၊ အေရာင္းအ၀ယ္၊ လဲလွယ္ဟူသည္၊ ဤဆယ္မည္ ကို၊ လူ႔ျပည္၌တြင္၊ လူကိုစင္ထား၊ ျမင္းမိုရ္ဖ်ား၀ယ္၊ သိၾကားေသာ္မွ၊ မျပဳရရာ၊ ေရွာင္ၾကဥ္ရာဟု၊ က်မ္းလာေသာအား၊ လကၤာ ၾကားသည္၊ ဤကား မဟာသႀကၤန္အက် အလိုတည္း။ 

 

၄၊ ၅၊ ၁၄။ အတာစားျခင္း

သႀကၤန္စာတြင္ ‘အတာစားသည္’ ဟူေသာ ေ၀ါဟာရႏွင့္တကြ အတာစားရျခင္းအက်ိဳးမ်ား ေဖာ္ျပထားသည္ကိုလည္း ေတြ႔ရပါလိမ့္မည္။ မည္သည့္ေန႔သား အတာစားသည္ကို မွတ္သားရန္ အလြယ္နည္းမွာ သႀကၤန္တက္ေသာေန႔သည္ အတာ စားေသာေန႔ျဖစ္သည္ဟု မွတ္လိုက္ရန္သာ ျဖစ္ပါသည္။ 

            အတာစားေသာေန႔သားတို႔အတြက္ ထိုႏွစ္သည္ ကံနိမ့္ေသာႏွစ္ျဖစ္သည္ဟု ယူဆၾကပါသည္။

            ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏ ၱေကာသလႅေထရ္ ၏ ကန္ဦးမူ သဗၺမဂၤလာအခါေပးက်မ္း ၌ ေဖာ္ျပထားသည္မွာ-

            အတာစားေသာ ေန႔သား၊ ေန႔သမီးတို႔သည္ အတာတက္ေသာအခ်ိန္၌ ရတနာခုနစ္ပါးတို႔ျဖင့္ တင့္တယ္စြာ ဆင္ယင္လွ်က္ ျမတ္ေသာေနရာထက္တြင္ ေနၿပီးေသာ္ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ၊ ရတနာသံုးပါး၊ မိဘ၊ ဆရာသမား၊ သိၾကား၊ ျဗဟၼာ၊ စတုေလာကပါလ၊ သာသနာေတာ္ေစာင့္နတ္၊ ရြာေစာင့္နတ္၊ ဘုမၼစိုး၊ ရုကၡစိုး၊ အာကာသစိုး ႏွင့္ သမၼာေဒ၀ နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္တို႔အား လႉဒါန္းပူေဇာ္ပသၿပီး၍ သႀကၤန္အတက္ ျဂဟဇာပြင့္ရာအရပ္သို႔ မ်က္ႏွာျပဳကာ အတာစားကုန္ရာ သည္။

            အတာစားရျခင္းအက်ိဳးကား -

            “အတာကမၼံ ကေရာႏ ၱႆ၊

            မဟာေဘာဂံ မဟာသုခံ၊

            မဟပၹလံ စတုဒီၵသံ၊

            ေ၀ရီေဇယ်ံ သုမဂၤလံ။”

- ဟူ၍ ပေသနဒီေကာသလမင္းႀကီးအား ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့၏။

            အဓိပၸါယ္မွာ “အတာစားေသာသူတို႔သည္ အတာတက္ေသာကာလ၌ ဤသို႔ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ ႀကီးစြာေသာ ဥစၥာစီးပြားကို ရရိွျခင္း၊ ႀကီးစြာေသာခ်မ္းသာကို ရရိွျခင္း၊ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွ ႀကီးစြာေသာ ေကာင္းက်ိဳးတရားမ်ား ရရိွျခင္း၊ ရန္သူကို ေအာင္ျမင္ျခင္း၊ ေကာင္းျမတ္ေသာ မဂၤလာႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း စေသာ အက်ိဳးတရားမ်ားကို ရရိွေစသည္” ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။

 

၄၊ ၅၊ ၁၅။ ႏွစ္ ၁၂ ပါး။ သႀကၤန္ ၁၂ မ်ိဳး ^{၄၀၊ ၁၁}

၂၀၀၉ ခုႏွစ္ထုတ္ ဖ်ာပံုတိုက္သစ္ဆရာေတာ္၏ သုေတသနသရုပ္ျပအဘိဓါန္ စာမ်က္ႏွာ ၄၃၆ တြင္ သႀကၤန္ (၁၂) မ်ိဳးကို ေအာက္ပါအတိုင္း ေဖာ္ျပထားပါသည္။

သကၠရာဇ္မွ ၂ ႏႈတ္ၿပီး ၁၂ ျဖင့္စားပါ။ စားၾကြင္းကိုလိုက္၍ ေအာက္ပါအတိုင္း သႀကၤန္ (၁၂) မ်ိဳး အမည္ေပးပါသည္။

ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏ ၱေကာသလႅ၏ ကန္ဦးမူ သႏိၵ႒သႀကၤန္စကားေျပက်မ္း တြင္မူ ေအာက္ပါအတိုင္း ေဖာ္ျပထား၏။

အတာစကၡဳအလိုအရ ႏွစ္ (၁၂) ပါးတြက္နည္းမွာ ႏွစ္သစ္သကၠရာဇ္မွ ၂ ႏႈတ္ၿပီး ၁၂ ျဖင့္စားပါ။ စားၾကြင္းကိုလိုက္၍ ေအာက္ပါအတိုင္း ႏွစ္ (၁၂) မ်ိဳး အမည္ေပးပါသည္။

စားၾကြင္း	ႏွစ္အမည္	သႀကၤအမည္
၁	ေဇယ်ႏွစ္	ေဇယ်သႀကၤန္
၂	၀ိသာခါႏွစ္	၀ိသာခါသႀကၤန္
၃	ေဇ႒ႏွစ္	ေဇ႒သႀကၤန္
၄	အာသဠႏွစ္	အာသဠီွသႀကၤန္
၅	သရ၀ဏၰႏွစ္	သရ၀ဏ္သႀကၤန္
၆	အျဒႏွစ္	အျဒသႀကၤန္
၇	ဒႆယုဇၨႏွစ္	အႆယုတၱ (အႆယုဇၨ) သႀကၤန္
၈	ၾကတိၱကာႏွစ္	ၾကတိၱကာသႀကၤန္
၉	မိဂသီႏွစ္	မိဂသီသႀကၤန္
၁၀	ဖုသွ်ႏွစ္	ဖုသွ်သႀကၤန္
၁၁	မာဃႏွစ္	မာဃသႀကၤန္
၀	ဘဂၢဳဏႏွစ္	ဖဂၢဳဏ (ဘရဂုဏီ) သႀကၤန္

 

            ေဇာတိသေ၀ဒမဂၢဇင္း အမွတ္ (၄၄) ပါ ဆရာႀကီး ဆန္းထြန္း (မန္းတကၠသိုလ္) ၏ မြန္းတည့္နကၡတ္ ေဆာင္းပါး၌ သႀကၤန္ (၁၂) မ်ိဳးကို ေအာက္ပါအတိုင္း ေဖာ္ျပထားပါေသးသည္။

 

သႀကၤန္မင္း

            သႀကၤန္မင္းဟူသည္ တနဂၤေႏြၿဂိဳဟ္ပင္ျဖစ္သည္။ တနဂၤေႏြၿဂိဳဟ္သည္ ကမ ၻာကိုျပဳတတ္၊ ေဆာင္တတ္၊ ဖ်က္တတ္ ၏။ သႀကၤန္ဟူသည္ သကၠဋဘာသာ သႀကၤႏ ၱမွ ဆင္းသက္လာသည္။ တစ္ရာသီမွ တစ္ရာသီသို႔ အစဥ္သျဖင့္ ကူးေျပာင္း ၀င္ေရာက္ျခင္းကို သႀကၤန္ဟု ေခၚသည္။ အဘယ္အရာကူးေျပာင္း ၀င္ေရာက္သနည္း။ တနဂၤေႏြၿဂိဳဟ္မင္း ကူးေျပာင္း၀င္ ေရာက္သည္။ ကူးေျပာင္း၀င္ေရာက္ေသာ တနဂၤေႏြၿဂိဳဟ္မင္းသည္ သႀကၤန္မင္း (သႀကၤႏ ၱရာဇာ) ပင္ ျဖစ္၏။ တနဂၤေႏြၿဂိဳဟ္ကို မင္း ဟူ၍ အဘယ္ေၾကာင့္ေခၚသနည္း။ “ဥေဒတယံ၊ စကၡဳမာ၊ ဧကရာဇာ” ဟူေသာ ေမာရသုတ္ ပရိတ္ေတာ္ကို ေထာက္၍ ေခၚပါသည္။ 

            သႀကၤန္ (၁၂) မ်ိဳးကို လြယ္လြယ္ကူကူ မွတ္ႏိုင္ေသာနည္းျဖင့္ ျပအံ့။

၁) မိန္ရာသီမွ မိႆရာသီသို႔ မတ္လ (၂၀) ရက္ေန႔တြင္ ေျပာင္း၏။

    မဟာ၀ိသု၀သႀကၤန္ ဟုလည္းေခၚ၏။ မိႆသႀကၤန္ဟုလည္း ေခၚ၏။

၂) မိႆရာသီမွ ၿပိႆရာသီသို႔ ဧၿပီလ (၂၀) ရက္ေန႔တြင္ ေျပာင္း၏။

    ၀ိဏႈပသႀကၤန္ ဟုလည္းေခၚ၏။ ၿပိႆသႀကၤန္ဟုလည္း ေခၚ၏။

၃) ၿပိႆရာသီမွ ေမထုန္ရာသီသို႔ ေမလ (၂၁) ရက္ေန႔တြင္ ေျပာင္း၏။

    ဆဠသီတိသႀကၤန္ ဟုလည္းေခၚ၏။ ေမထုန္သႀကၤန္ဟုလည္း ေခၚ၏။

၄) ေမထုန္ရာသီမွ ၾကဋ္ရာသီသို႔ ဇြန္လ (၂၂) ရက္ေန႔တြင္ ေျပာင္း၏။

    ဒကိၡဏာယနသႀကၤန္ ဟုလည္းေခၚ၏။ ၾကဋ္သႀကၤန္ဟုလည္း ေခၚ၏။

၅) ၾကဋ္ရာသီမွ သိဟ္ရာသီသို႔ ဇူလိုင္လ (၂၃) ရက္ေန႔တြင္ ေျပာင္း၏။

    ၀ိဏႈပဒီသႀကၤန္ ဟုလည္းေခၚ၏။ သိဟ္သႀကၤန္ဟုလည္း ေခၚ၏။

၆) သိဟ္ရာသီမွ ကန္ရာသီသို႔ ၾသဂုတ္လ (၂၃) ရက္ေန႔တြင္ ေျပာင္း၏။

    ဆဠသီတိသႀကၤန္ ဟုလည္းေခၚ၏။ ကန္သႀကၤန္ဟုလည္း ေခၚ၏။

၇) ကန္ရာသီမွ တူရာသီသို႔ စက္တင္ဘာလ (၂၃) ရက္ေန႔တြင္ ေျပာင္း၏။

    ဇလ၀ိသု၀သႀကၤန္ ဟုလည္းေခၚ၏။ တူသႀကၤန္ဟုလည္း ေခၚ၏။

၈) တူရာသီမွ ၿဗိစ ၦာရာသီသို႔ ေအာက္တိုဘာလ (၂၄) ရက္ေန႔တြင္ ေျပာင္း၏။

    ၀ိဏႈပဒီသႀကၤန္ ဟုလည္းေခၚ၏။ ၿဗိစ ၦာသႀကၤန္ဟုလည္း ေခၚ၏။

၉) ၿဗိစ ၦာရာသီမွ ဓႏုရာသီသို႔ ႏို၀င္ဘာလ (၂၂) ရက္ေန႔တြင္ ေျပာင္း၏။

    ဆဠသီတိသႀကၤန္ ဟုလည္းေခၚ၏။ ဓႏုသႀကၤန္ဟုလည္း ေခၚ၏။

၁၀) ဓႏုရာသီမွ မကာရရာသီသို႔ ဒီဇင္ဘာလ (၂၂) ရက္ေန႔တြင္ ေျပာင္း၏။

      ဥတၱရာယနသႀကၤန္ ဟုလည္းေခၚ၏။ မကာရသႀကၤန္ဟုလည္း ေခၚ၏။

၁၁) မကာရရာသီမွ ကုမ္ရာသီသို႔ ဇႏၷ၀ါရီလ (၂၀) ရက္ေန႔တြင္ ေျပာင္း၏။

      ၀ိဏႈပဒီသႀကၤန္ ဟုလည္းေခၚ၏။ ကုမ္သႀကၤန္ဟုလည္း ေခၚ၏။

၁၂) ကုမ္ရာသီမွ မိန္ရာသီသို႔ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၁၉) ရက္ေန႔တြင္ ေျပာင္း၏။

      ဆဠသီတိသႀကၤန္ ဟုလည္းေခၚ၏။ မိန္သႀကၤန္ဟုလည္း ေခၚ၏။

            အဆိုပါသႀကၤန္ (၁၂) မ်ိဳးအမည္သညာမ်ားကို ေဇာတိတတြက်မ္း စာမ်က္ႏွွာ (၄၀) ၌ သကၠတဂါထာမ်ား၊ သသီပဘာ၊ သကၠတဋီကာ၊ ဗံဂလာနိႆယမ်ားႏွင့္တကြ အစင္အၾကယ္ အေသအခ်ာေတြ႔ရသည္။ အဆိုပါသႀကၤန္မ်ားမွာ ေ၀ါဟာရသႀကၤန္၊ ရာသီသႀကၤန္ ႏွစ္မ်ိဳးအနက္ ရာသီသႀကၤန္အမည္မ်ား ျဖစ္သည္။ တနဂၤေႏြသႀကၤန္မင္း ရာသီမေျပာင္းေသး ဘဲ ေ၀ါဟာရလေျပာင္းသည္ကို ေ၀ါဟာရသႀကၤန္ဟု ေခၚသည္။

 

၄၊ ၅၊ ၁၆။ မိုးကိန္းမ်ား

 ၄၊ ၅၊ ၁၆၊ ၁။ ဗ်ာကရာသီရွင္ရေသ့၏ မိုးကိန္း

            လက္ရိွသကၠရာဇ္ကို ၅၅၂ ေပါင္းၿပီး ၃ ျဖင့္ေျမွာက္ပါ။ ထို႔ေနာက္ ၅၊ ၇၊ ၈၊ ၉၊ ၁၁ တို႔ျဖင့္ အသီးသီးစားပါ။ အၾကြင္း ကို လိုက္၍ ေအာက္ပါအတိုင္း မိုးတင္း သတ္မွတ္သည္။ 

သကၠရာဇ္		(က)	÷	၅	→	(စားၾကြင္း)	=	လူ႔ျပည္၌ရြာေသာမိုးတင္း
၅၅၂	(ေပါင္း)	(က)	÷	၇	→	(စားၾကြင္း)	=	သတၱရဘဏ္၌ရြာေသာမိုးတင္း
x x x x		(က)	÷	၈	→	(စားၾကြင္း)	=	ဟိမ၀ႏၱာ၌ရြာေသာမိုးတင္း
၃	(ေျမွာက္)	(က)	÷	၉	→	(စားၾကြင္း)	=	ေကာင္းကင္၌ရြာေသာမိုးတင္း
(က)		(က)	÷	၁၁	→	(စားၾကြင္း)	=	သမုဒၵရာ၌ရြာေသာမိုးတင္း
						စားၾကြင္းမရိွလွ်င္ မိုးတင္းမရိွ။

            အေဟာကား လူ႔ျပည္၌မိုးတင္းမ်ားမူ မိုးေကာင္းအံ့။ ၀ေျပာသာယာအံ့။ သတၱရဘဏ္၌မိုးတင္းမ်ားမူ နဂါး၊ ဂဠဳန္တို႔ ျမဴးထူးျခင္း လြန္ကုန္အံ့။ ေနရိွန္ညံ့အံ့။ ေျမာက္ေလျပန္အံ့။ အခ်မ္းလြန္အံ့။ အေနာက္ေျမာက္ေထာင့္မွ မုန္တိုင္းေလျပင္း ထဖန္ မ်ားအံ့။ မိုးသံုးပါးရြာအံ့။ ဟိမ၀ႏ ၱာ၌ မိုးတင္းမ်ားမူ ဆီးႏွင္းထန္အံ့။ သစ္ရြက္မ်ိဳးေပါအံ့။ ေကာင္းကင္၌ မိုးတင္းမ်ားမူ ေနရိွန္၊ လရိွန္ညံ့အံ့။ မိုးႀကိဳးထစ္ခ်ဳန္းဘန္ မ်ားအံ့။ သမုဒၵရာ၌ မိုးတင္းမ်ားမူ တိမ္ေတာင္နဂါးပြက္မ်ားအံ့။ နဂါးတို႔ ျမဴးထူးျခင္း လြန္ကုန္ အံ့။ သားႀကီး၊ ငါးႀကီးအေသမ်ားအံ့။

မိုးတင္း၏ ပမာဏကား -

အေဓါတႎသ ေယာဇနံ၊ ဥဒံၶပညာသ ေယာဇနံ၊

ဥေဗၺေဓါတႎသ ေယာဇနံ၊ မ႑လံသ တပညာသံ၊

ပ႑ိေတဟိ၊ ၀ိဇာေနယ်ံဳ။                ။

ေအာက္တင္း၀သည္ကား ယူဇနာ ၃၀ ရိွ၏။ အထက္တင္း၀သည္ကား ယူဇနာ ၅၀ ရိွ၏။ အေစာက္ကား ယူဇနာ ၃၀ ရိွ၏။ အ၀န္းကား ယူဇနာ ၁၅၀ ရိွ၏။

၄၊ ၅၊ ၁၆၊ ၂။  ဂႏ ၳႏ ၱရ မိုးကိန္းတြက္နည္း

 

            သကၠရာဇ္တြင္ ၈ ေပါင္းၿပီး ၅ ျဖင့္စားပါ။ စားၾကြင္းအလိုက္ ေအာက္ပါ မိုးကိန္းအေဟာမ်ား ထုတ္ပါသည္။

	သကၠရာဇ္		စားၾကြင္း	=	၁	→	မိုးဦး မိုးလယ္ ေကာင္းအံ့၊ မိုးေႏွာင္း တံ့အံ့။
+	၈		စားၾကြင္း	=	၂	→	မိုးဦး မိုးေႏွာင္း ေကာင္းအံ့၊ မိုးလယ္ တံ့အံ့။
၅	x x x x		စားၾကြင္း	=	၃	→	မိုးဦး ေကာင္းအံ့၊ မိုးလယ္၊ မိုးေႏွာင္း တံ့အံ့။
	x x x x		စားၾကြင္း	=	၄	→	မိုးသံုးပါးမရိွ။
	စားၾကြင္း		စားၾကြင္း	=	၅	→	မိုးဦး တံ့အံ့၊ မိုးလယ္၊ မိုးေႏွာင္း ေကာင္းအံ့။

 

၄၊ ၅၊ ၁၆၊ ၃။  ဂႏ ၳႏ ၱရ ေရကိန္းတြက္နည္း

 

	သကၠရာဇ္		စားၾကြင္း	=	ပါပ	→	ေရဦးႀကီးအံ့။
+	၃	(ေပါင္း)	စားၾကြင္း	=	ေသာမ	→	ေရဦးနည္းအံ့။
၇	x x x x
	x x x x
	စားၾကြင္း
	သကၠရာဇ္		စားၾကြင္း	=	ပါပ	→	ေရလယ္ႀကီးအံ့။
+	၅	(ေပါင္း)	စားၾကြင္း	=	ေသာမ	→	ေရလယ္နည္းအံ့။
၈	x x x x
	x x x x
	စားၾကြင္း
	သကၠရာဇ္		စားၾကြင္း	=	ပါပ	→	ေရေႏွာင္းႀကီးအံ့။
+	၂	(ေပါင္း)	စားၾကြင္း	=	ေသာမ	→	ေရေႏွာင္းနည္းအံ့။
၉	x x x x
	x x x x
	စားၾကြင္း

 

၄၊ ၅၊ ၁၇။ ပုဗၺၾကယ္တြက္နည္း

	သကၠရာဇ္			စားၾကြင္း	မင္းမူေသာ သစ္ပင္	ပုဗၺၾကယ္၀ပ္ေသာ သစ္ပင္
x	၃	(ေျမွာက္)		၁	၀ါပင္၊ လက္ထုတ္ပင္	ၾကခတ္ပင္
	x x x x			၂	သီးပင္၊ ကုကၠိဳပင္၊ သဖန္းပင္	ေရသဖန္းပင္
-	၄	(ႏႈတ္)		၃	ထိန္ပင္	အလိုက်ဴပင္
၇	x x x x			၄	ခံတက္ပင္၊ အင္ၾကင္းပင္	ဥႏဲၷပင္
	x x x x			၅	တမာပင္	ဆူးေစာင္း၊ ဆူးေလပင္
	(စားၾကြင္း)			၆	မရိုးပင္	လက္ပံပင္
				၀	သေျပပင္	သီးပင္

၄၊ ၅၊ ၁၈။ သကၠရာဇ္ဦးေခါင္းျပဳတြက္နည္း

 

၁၂	သကၠရာဇ္		စားၾကြင္း	သကၠရာဇ္ဦးေခါင္းျပဳရာအရပ္
	x x x x		၀၊ ၁၊ ၉	အေရွ႔သို႔
	(စားၾကြင္း)		၄၊ ၅၊ ၆	ေတာင္သို႔
			၃၊ ၇၊ ၁၀	အေနာက္သို႔
			၂၊ ၈၊ ၁၁	ေျမာက္သို႔

 

၄၊ ၅၊ ၁၉။ ဓါတ္ဦးေခါင္းျပဳတြက္နည္း

	သကၠရာဇ္
+	၈၀	(ေပါင္း)		စားၾကြင္း	သကၠရာဇ္ဦးေခါင္းျပဳရာအရပ္
၁၂	x x x x			၃၊ ၇၊ ၁၁	အေရွ႔သို႔
	x x x x			၀၊ ၄၊ ၈	ေတာင္သို႔
	(စားၾကြင္း)			၁၊ ၅၊ ၉	အေနာက္သို႔
				၂၊ ၆၊ ၁၀	ေျမာက္သို႔

 

၄၊ ၅၊ ၂၀။ ေဖ်ာက္ဆိပ္ၾကယ္ေပၚ စသည္ ယူနည္း

            တနဂၤေႏြၿဂိဳဟ္စင္၏ ရာသီ၊ အံသာတို႔အလိုက္ ေဖ်ာက္ဆိပ္ၾကယ္ေပၚ စသည္တို႔ကို ေအာက္ပါအတိုင္း ေကာက္ယူ ႏိုင္ပါသည္။

 

	တနဂၤေႏြၿဂိဳဟ္စင္၏
စဥ္	ရာသီ	အံသာ		ခန္႔မွန္းအဂၤလိပ္ရက္
၁	၁	၁၅	ေဖ်ာက္ဆိပ္ၾကယ္ေပၚ၏။	၃၀၊ ေမလ
၂	၃	၀	ေကာက္ႀကီးပ်ိဳးႀကဲရာ၏။	၁၅၊ ဇူလိုင္လ
၃	၄	၁၅	ေဖ်ာက္ဆိပ္မြန္းတည့္၏။	၁၊ စက္တင္ဘာလ
၄	၅	၀	တနဂၤေႏြကန္ဆင္း၏။	၁၆၊ စက္တင္ဘာ
၅	၆	၀	သရ၀ဏ္မြန္းတည့္၏။	၁၆၊ ေအာက္တိုဘာ
၆	၆	၁၅	ေကာက္ႀကီးေကာက္သား၀င္၏။	၁၊ ႏို၀င္ဘာလ
၇	၇	၀	မုရင္းပ်ိဳးႀကဲရာ၏။	၁၅၊ ႏို၀င္ဘာလ
၈	၇	၁၅	ေဖ်ာက္ဆိပ္ေျမလူး၏။	၁၊ ဒီဇင္ဘာလ
၉	၉	၀	နဂါးေနေရာင္မွ လြတ္၏။	၁၅၊ ဇႏၷ၀ါရီလ
၁၀	၉	၁၅	မုရင္းေကာက္သား၀င္၏။	၂၉၊ ဇႏၷ၀ါရီလ
၁၀	၁၀	၁၅	မုရင္းေကာက္သား၀င္၏။ (ေနာက္ဆရာတို႔ျပင္ဆင္ခ်က္။)	၂၈၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ
			ထိုေန႔တြင္ ပုဗၺၾကယ္တိုင္ကို လယ္၌စိုက္ရာ၏။
			ေကာက္ႀကီးေကာက္သား၀င္ေသာေန႔၌လည္း စိုက္ၾကေသးသည္။

            ဤတြင္ေဖာ္ျပထားေသာ ေဖ်ာက္ဆိပ္ၾကယ္ဟူသည္ ၾကတိၱကာနကၡတ္ကို ေခၚျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေဖ်ာက္ဆိပ္ၾကယ္ ေပၚသည္၊ ေဖ်ာက္ဆိပ္မြန္းတည့္သည္၊ ေဖ်ာက္ဆိပ္ေျမလူးသည္ စသည္တို႔မွာ နံနက္အရုဏ္တက္ခ်ိန္တြင္ အေနာက္ဘက္ ေကာင္းကင္၌ ျမင္ေတြ႔ၾကရမည့္ ၾကတိၱကာနကၡတ္၏ အေနအထားမ်ားျဖစ္ပါသည္။

တနဂၤေႏြ ကန္ဆင္း၏ ဆိုသည္မွာ ကန္ရာသီသို႕ တနဂၤေႏြ၀င္ေရာက္ျခင္းကို ေခၚပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မိုးအႀကီး အက်ယ္ရြာတတ္ၿပီး ထိုမိုးကို ကန္ဆင္းမိုးဟု ေခၚသည္။ ကန္အတြင္းသို႔ မိုးေရမ်ားစီးဆင္းျခင္းကို ေခၚတာမဟုတ္ပါ။ တနဂၤေႏြ ၿဂိဳဟ္၊ ကန္ရာသီသုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႔၀င္ေရာက္စဥ္ ရြာေသာမိုးျဖစ္သျဖင့္ ကန္ဆင္းမိုးဟု ေခၚျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

နဂါးေနေရာင္မွလြတ္၏ ဆိုသည္မွာ ျမန္မာတို႔က ၾကယ္နဂါးဟုေခၚသည့္ ၿဗိစၦာရာသီ ကင္းၿမီးေကာက္ ၾကယ္စုႀကီး သည္ ညဘက္သို႔ လြတ္လြတ္ကြ်တ္ကြ်တ္၀င္ေရာက္လာျခင္းကို ေခၚသည္။

            ၾကတိၱကာနကၡတ္ေခၚ ေဖ်ာက္ဆိပ္ၾကယ္သည္ အျမင္ရွင္း၍ မွတ္သားရလည္း လြယ္ကူ၏။ နံနက္အရုဏ္တက္ခ်ိန္ လယ္ဆင္းၾကေသာအခါ ေဖ်ာက္ဆိပ္ၾကယ္ကို လြယ္လြယ္ကူကူ ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ၾကသည္ျဖစ္၍ ၎ကိုၾကည့္ၿပီး အမွတ္အသား ျပဳကာ စိုက္ပ်ိဳးျခင္း၊ ရိတ္သိမ္းျခင္း စသည္တို႔ ျပဳလုပ္ၾကသည္။

            ႏွစ္ေကာဇာတြင္၊ အတာေျပာင္းတက္၊ ေနာက္တစ္ရက္က၊ စ၍တြက္ခ်ိန္၊ ျပကၡဒိန္၀ယ္၊ သုဒၶဒိန္ပြားၾကြယ္၊ ရာ့ေလးဆယ္တြင္၊ ျပည့္ကယ္ေသာခါ၊ နံကာေခၚထ၊ ၀ါေခါင္လႏွင့္၊ လင္းစေရာင္၀ါ၊ အရုဏ္လာ၀ယ္၊ ၾကတိၱကာေဗြထိပ္၊ တည့္လာရိပ္၍၊ ေဖ်ာက္ဆိပ္မြန္းမတ္၊ မည္သတတ္ရွင့္၊ - - - -

            ရာ့ငါးဆယ့္ေလး၊ မေ၀းသခ်ၤာ၊ ပဒံုၾကာႏွင့္၊ ယင္းမာထံုသင္း၊ ေတာ္သလင္း၌၊ ကန္ဆင္းေခၚျမဲ၊ ေဖ်ာက္ဆိပ္လဲြဟု၊ ႏွမ္းႀကဲကာလ၊ ယူကုန္ၾက၏၊ - - -

            လူ၌စဥ္ထံုး၊ မိုးဆံုးခ်ိန္လြန္၊ ေဟမန္ခါေရာက္၊ ႏွင္းေျဖာက္ေျဖာက္ႏွင့္၊ ေဖ်ာက္ဆိပ္ေျမလူး၊ မက်ဴးေစပဲ၊ မုရင္းႀကဲ - -

            - စသည့္ ေရွးေခတ္လကၤာမ်ားအရ ႏွစ္ဆန္း ၁ ရက္ေန႔မွစတင္ေရတြက္ၿပီး ရက္ေပါင္း ၁၄၀ တြင္ အရုဏ္ဦး၌ ေကာင္းကင္သို႔ၾကည့္ေသာအခါ ေဖ်ာက္ဆိပ္ၾကယ္သည္ ေခါင္းေပၚတည့္တည့္ေရာက္၍ မြန္းတည့္ေနသည္ကို ေတြ႔ၾကရမည္။ ၁၅၄  ရက္ေျမာက္ေန႔၊ အရုဏ္တက္တြင္ ေဖ်ာက္ဆိပ္ၾကယ္သည္ ဦးေခါင္းတည့္တည့္မွ အေနာက္ဘက္ ယြန္းယြန္းသို႔ ေရာက္ ေနၿပီး ေဖ်ာက္ဆိပ္မြန္းလဲြသည္ဟု ေခၚသည္။ ထိုကာလ၌ ႏွမ္းၾကဲၾကသည္ ဆို၏။ ၂၂၅ ရက္ေျမာက္၊ ႏွင္းမ်ားက်ေသာ ေဆာင္းတြင္းကာလအခါ၊ အရုဏ္ဦးတြင္ ေဖ်ာက္ဆိပ္ၾကယ္သည္ အေနာက္ဘက္ေကာင္းကင္၊ မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းအနီး၌ ၀င္လု ဆဲဆဲျဖစ္ေနသည္ကို ျမင္ရမည္။ ၎ကို ေဖ်ာက္ဆိပ္ေျမလူူး၏ ဟု ေခၚသည္။ ထိုအခါကာလတြင္ မုရင္းပ်ိဳးၾကဲၾကသည္ ဟု ဆိုလိုသည္။^၃၆

            ေနာက္ သႀကၤန္စာ၌ေဖာ္ျပထားသည္မွာ ပုဗၺၾကယ္တိုင္စိုက္ျခင္း ျဖစ္၏။ မုရင္း ေကာက္သား၀င္ေသာ ေန႔တြင္ ပုဗၺၾကယ္တိုင္ကို လယ္၌ စိုက္အပ္၏ ဟု ဆိုသည္။ အထက္စာပိုဒ္ ၄၊ ၅၊ ၁၈ တြင္ ပုဗၺၾကယ္မင္းမူေသာ၊ ၀ပ္ေသာ သစ္ပင္တို႔ကို ေဖာ္ျပထားသည္။

ပုဗၺၾကယ္တိုင္ျပဳလုပ္ပံုမွာ ပုဗၺၾကယ္မင္းမူေသာ သစ္ပင္၊ သစ္ကိုင္းတို႔ကို တိုင္ျပဳ၍၊ ပုဗၺၾကယ္၀ပ္ေသာ သစ္ပင္၊ သစ္ညြန႔္တို႔ကုိ တိုင္၏အဖ်ား၌ ခ်ည္ရသည္။ ထမင္း၊ မုန္႔ျဖဴ၊ မုန္႔နီ၊ ပန္းျဖဴတို႔ျဖင့္ ပုဗၺၾကယ္တိုင္ကို ပူေဇာ္၍လယ္၌ စိုက္ရသည္။ ကန္၊ ေခ်ာင္း၊ ဆည္၊ ေျမာင္း၊ တာတမံႏွင့္ လယ္ယာတို႔၌ စတင္ထြန္ယက္ လုပ္ကိုင္ေသာအခါတြင္ ဗုဒၶဟူးေန႔ႏွင့္ နဂါးေပၚရက္ တို႔ကို ခ်န္လွပ္၍ နဂါးလွည့္ကို သတိျပဳၿပီးလွ်င္ “စလုတ္ကိုေထာက္၊ လယ္ကိုေဖာက္၊ ေက်ာက္ကိုနင္းကာ၊ ထြန္ခ်ရာ၏” ဟု ဆိုသည္။

သို႔ျဖစ္၍ နဂါးလွည့္ႏွင့္ “စလုတ္ကိုေထာက္၊ လယ္ကိုေဖာက္၊ ေက်ာက္ကိုနင္း” ဆိုေသာ စကားရပ္တို႔ကို သိရန္ လိုလာသည္။ ဤအေၾကာင္း ျမန္မာျပကၡဒိန္ အဂၤါရပ္မ်ားတြင္ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေဖာ္ျပပါမည္။

 

၄၊ ၅၊ ၂၁။ အထြန္း၊ အပုပ္ တြက္နည္း

 

သႀကၤန္စာတြင္ “တနဂၤေႏြနံထြန္း၏။ အဂၤါနံပုပ္၏။ အထြန္းကိုေဆာင္၊ အပုပ္ကိုေရွာင္ကုန္ရာသည္။” ဟု ေဖာ္ျပထား သည္ကိုလည္း ဖတ္ရပါလိမ့္မည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ အထြန္းနံ၊ အပုပ္နံမ်ားကို မည္သုိ႔သိႏိုင္ပါသနည္း။        

            သိၾကားမင္း၏ ဆိုစကားအရတြက္ေသာ္ ခုႏွစ္သကၠရာဇ္ကို ၇ ႏွင့္စားေသာ္ စားၾကြင္းသည္ မဂၤလာအခါ မျပဳေကာင္း ေသာရက္ ျဖစ္၏။ မဟာဘုတ္တြက္တတ္သူမ်ား မဟာဘုတ္တုိင္ထူ၍လည္းတြက္ႏိုင္ပါသည္။ ဥပမာ - ၁၃၄၈ ခုႏွစ္အတြက္ -

၁၃၄၈ ÷ ၇ = ၄ ၾကြင္းသည္။ အၾကြင္းကုိ တစ္ခုတိုးလွ်င္ ‘ပုတိ’ ‘အပုပ္’ ျဖစ္သည္။ အၾကြင္းကို တစ္ခုႏႈတ္လွ်င္ ‘အထြန္း’ ျဖစ္သည္။ အပုပ္ကိုေရွာင္၊ အထြန္းကိုေဆာင္ရမည္ ဆိုေသာေၾကာင့္ ၁၃၄၈ ခုႏွစ္တြင္ ၾကာသပေတးနံပစၥည္းမ်ားေပါမ်ားမည္။ ထိုပစၥည္းမ်ားကို အေဆာင္အျဖစ္ ျပဳလုပ္ရမည္။ အဂၤါနံပစၥည္းမ်ား ရွားပါးမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အဂၤါနံပစၥည္းမ်ားကို အေဆာင္ ျပဳလုပ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ရမည္။

            အၾကြင္းသည္ မဂၤလာအခါ မျပဳလုပ္ေကာင္းေန႔ ဟု ဆုိသျဖင့္ ဗုဒၶဟူးေန႔တြင္ လယ္ကိုင္းစသည္တို႔၌ ထြန္စခ်ျခင္း စသည့္အမႈမ်ားကို ေရွာင္ရမည္။

 

၄၊ ၅၊ ၂၂။ ဓါတ္ဆန္း၊ ဓါတ္ပ်က္၊ စုက္ဆန္း၊ စုက္ပ်က္ တြက္နည္း

            သကၠရာဇ္ကိုတည္၊ ဓါတ္ဆန္း၌ ၃၅ ေပါင္းပါ။ စုက္ဆန္း၌ ၇၅ ေပါင္းပါ။ ေပါင္းလဒ္ကို ၈၀ ျဖင့္စားပါ။ စားၾကြင္းႏွစ္ကို တည္ၿပီး ေအာက္ပါဇယားအလိုက္ ပါပဓါတ္သက္ ၂၂၊ သူရဇၨဓါတ္သက္ ၁၂ စသျဖင့္ အစဥ္အတိုင္း ႏႈတ္သြားပါ။ မႏႈတ္ ေလာက္သည့္ ႏွစ္သည္ ဓါတ္ဆန္း၊ စုက္ဆန္း ျဖစ္၏။

            ႏႈတ္ၾကြင္းသည္ အတိတ္ကိန္း၀င္ႏွစ္ ျဖစ္သည္။ ဆန္းေသာဓါတ္သက္ရင္းကိုတည္ၿပီး ၄ ျဖင့္စားပါ။ စားလဒ္သည္ ကိန္းစိတ္ႏွစ္ျဖစ္၏။ အၾကြင္းရိွလွ်င္ ၁၂ ျဖင့္ေျမွာက္ၿပီး ၄ ျဖင့္ဆက္စားပါ။ စားလဒ္ကား လ ျဖစ္၏။

            အတိတ္ကိန္း၀င္ႏွစ္ကိုတည္။ ကိန္းစိတ္ ႏွစ္၊ လ တို႔ျဖင့္ႏႈတ္ပါ။ ေနာက္ဆံုး မႏႈတ္ႏိုင္ေတာ့သည္ထိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ႏႈတ္ပါ။ ပထမႏႈတ္ၾကြင္းသည္ ဆန္းရာဓါတ္၊ စုက္အတြက္ျဖစ္ၿပီး ႏႈတ္သည့္အတိုင္း ဓါတ္စဥ္အလိုက္ယူသြားပါ။ မႏႈတ္ေလာက္ သည့္ ဓါတ္သည္ကား ဓါတ္ပ်က္၊ စုက္ပ်က္ ျဖစ္ေတာ့၏။

	ဓါတ္သက္
ပါပဓါတ္	၂၂
သူရဇၨဓါတ္	၁၂
အၿမိတၱဓါတ္	၁၆
ေကာလီဓါတ္	၃၀

 

နမူနာတြက္ပံု

 

သကၠရာဇ္ ၁၃၇၄ ခုႏွစ္အတြက္ ဓါတ္ဆန္း၊ ဓါတ္ပ်က္တြက္ပံု

သကၠရာဇ္ =	၁၃၇၄
	၃၅
၈၀	၁၄၀၉	၁၇
	၁၃၆၀
	၄၉
ပါပဓါတ္=	၂၂
	၂၇
သူရဇၨဓါတ္=	၁၂
	၁၅	= အတိတ္ကိန္း၀င္ႏွစ္
အၿမိတၱဓါတ္=	၁၆	(မေခ်ေလာက္သျဖင့္ အၿမိတၱဓါတ္ဆန္း၏။)

 

အၿမိတၱဓါတ္သက္ရင္း=	၁၆
၄	၁၆	၄ = ကိန္းစိတ္ႏွစ္
	၁၆
	၀
အတိတ္ကိန္း၀င္ႏွစ္=	၁၅
	၄
အၿမိတၱဓါတ္	၁၁
	၄
ေကာလီဓါတ္	၇
	၄
ပါပဓါတ္	၃
	၄	(မေခ်ေလာက္သျဖင့္ သူရဇၨဓါတ္ပ်က္၏။)

 

သကၠရာဇ္ ၁၃၇၄ ခုႏွစ္အတြက္ စုက္ဆန္း၊ စုက္ပ်က္တြက္ပံု

သကၠရာဇ္ =	၁၃၇၄
	၇၅
၈၀	၁၄၄၉	၁၈
	၁၄၄၀
	၉	= အတိတ္ကိန္း၀င္ႏွစ္
ပါပစုက္ =	၂၂	(မေခ်ေလာက္သျဖင့္ ပါပစုတ္ဆန္း၏။)

 

ပါပစုက္သက္ရင္း =	၂၂
၄	၂၂	၅ = ကိန္းစိတ္ႏွစ္
	၂၀
	၂
	၁၂
၄	၂၄	၆ = လ
အတိတ္ကိန္း၀င္ႏွစ္=	၉
	၅	၆
ပါပစုက္	၃	၆
	၅	၆ (မေခ်ေလာက္သျဖင့္ သူရဇၨစုတ္ပ်က္၏။)

ထို႔ေၾကာင့္ ၁၃၇၄ ခုႏွစ္သည္ အၿမိတၱဓါတ္ဆန္း ၁၅၊ သူရဇၹဓါတ္ပ်က္ ၃။ ပါပစုက္ဆန္း ၉။ သူရဇၹစုက္ပ်က္ ၃ ႏွစ္ ၆ လ ျဖစ္၏။

 

၄၊ ၅၊ ၂၂၊ ၁။ ဓါတ္ဆန္း၊ ဓါတ္ပ်က္၊ စုက္ဆန္း၊ စုက္ပ်က္ အေဟာမ်ား

            ပါပဓါတ္ကား၊ သတၳႏ ၱရကပ္။ သူရဇၨဓါတ္ကား၊ ဒုဗ ိၻကၡႏ ၱရကပ္။ အၿမိတၱဓါတ္ကား၊ ေရာဂႏ ၱရကပ္။ ေကာလီဓါတ္ ကား၊ ၀ိလုပၸႏ ၱရကပ္ ျဖစ္သည္။ ပါပနံကား၊ စေရ - ၃ - ၈။ သူရဇၹနံကား၊ အေႏ ၱာ - ၁ - ၀။ အၿမိတၱနံကား၊ ၀ံေသ - ၄ - ၆။ ေကာလီနံကား၊ ဂေဗ ၻ - ၂ - ၅ ျဖစ္၏။

            ပါပဓါတ္ဆန္းမူ ပါပနံ ျပည္ရြာတို႔၌ စစ္မက္မ်ားအံ့။ အခ်င္းခ်င္း ခုတ္ထစ္သတ္ျဖတ္ၾကအံ့။ တစ္ရြာႏွင့္တစ္ရြာ ညွဥ္းဆဲ ၾကအံ့။ သူရဇၨဓါတ္ဆန္းမူ သူရဇၨနံ ျပည္ရြာတို႔၌ မီးေလာင္အံ့။ ေရႊေက်ာင္း၊ ေရႊအိမ္စသည္တို႔ကို မီးေလာင္အံ့။ ငတ္မြတ္အံ့။ အၿမိတၱဓါတ္ဆန္းမူ အၿမိတၱနံ ျပည္ရြာတို႔၌ အေသအေပ်ာက္မ်ားအံ့။ မိုးမျပတ္ရြာအံ့။ ေရႀကီးအံ့။ အနာေရာဂါမ်ားအံ့။ ေကာလီဓါတ္ဆန္းမူ ေကာလီနံျပည္ရြာတို႔၌ မင္းရိုးမင္းစဥ္ျပတ္အံ့။ မီးေဘးသင့္အံ့။ ခိုးသူလုယက္အံ့။ လူတို႔လုယက္ၾကအ့ံ။ ငတ္မြတ္အ့ံ။ ဤကား ဓါတ္ေလးပါးဆန္းေသာ အေဟာတည္း။

            ဓါတ္ပ်က္အေဟာကား ပါပဓါတ္ဆန္း၍ ပါပ၊ သူရဇၨ၊ အၿမိတၱ၊ ေကာလီဓါတ္ပ်က္ကိုလည္းေကာင္း။ သူရဇၨဓါတ္ဆန္း၍ သူရဇၨ၊ အၿမိတၱ၊ ေကာလီ၊ ပါပဓါတ္ပ်က္ကိုလည္းေကာင္း။ အၿမိတၱဓါတ္ဆန္း၍ အၿမိတၱ၊ ေကာလီ၊ ပါပ၊ သူရဇၹဓါတ္ပ်က္ကို လည္းေကာင္း။ ေကာလီဓါတ္ဆန္း၍ ေကာလီ၊ ပါပ၊ သူရဇၨ၊ အၿမိတၱဓါတ္ပ်က္ကိုလည္းေကာင္း ေရွးဓါတ္ဆန္းေဟာနည္း အတိုင္း ေဟာေလ။

            ပါပစုက္ဆန္းမူ ပါပနံျပည္ရြာတို႔၌ တရားေစာင့္ေသာမင္းျဖစ္အံ့။ ေကာင္းေသာၿမိဳ႔ျပျပည္ရြာျဖစ္အံ့။ အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခင္ျခင္းျဖစ္အံ့။ သူရဇၨစုက္ဆန္းမူ သူရဇၨနံျပည္ရြာတို႔၌ သမီးကညာေရာက္အံ့။ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွ ရတနာ ခုနစ္ပါး ေရာက္အ့ံ။ ၀ေျပာသာယာအံ့။ အၿမိတၱစုက္ဆန္းမူ အၿမိတၱနံျပည္ရြာတို႔၌ သေဘၤာေရာက္အံ့။ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွ ရတနာ ခုနစ္ပါး ေရာက္အ့ံ။ မင္းဘုန္းတန္ခိုးအာႏုေဘာ္ ထက္အံ့။ အနာေရာဂါ ကင္းအ့ံ။ ေကာလီစုက္ဆန္းမူ ေကာလီနံျပည္ရြာတို႔၌ သုခမိန္ေရာက္အံ့။ မင္းမ်ိဳးမဟုတ္ေသာသူတို႔သည္ ထီးျဖဴေဆာင္းရအံ့။ ဤကား စုက္ေလးပါး ဆန္းေသာ အေဟာတည္း။

            စုက္ပ်က္အေဟာကား၊ ပါပစုက္ဆန္း၍ ပါပ၊ သူရဇၹ၊ အၿမိတၱေကာလီ စုက္ပ်က္ကိုလည္းေကာင္း။ သူရဇၨစုက္ဆန္း၍ သူရဇၹ၊ အၿမိတၱ၊ ေကာလီ၊ ပါပ စုက္ပ်က္ကိုလည္းေကာင္း။ အၿမိတၱစုက္ဆန္း၍ အၿမိတၱ၊ ေကာလီ၊ ပါပ၊ သူရဇၹ စုက္ပ်က္ကို လည္းေကာင္း။ ေကာလီစုက္ဆန္း၍ ေကာလီ၊ ပါပ၊ သူရဇၹ၊ အၿမိတၱ စုက္ပ်က္ကိုလည္းေကာင္း။ စုက္ဆန္းေဟာနည္းအတိုင္း ေဟာေလ။