စင္ကာပူ ေရဆိုးျပဳျပင္ေရးစနစ္

Sewage ကို ေရဆိုးဟု ဘာသာျပန္ရမည္လား၊ မိလႅာဟု ဘာသာျပန္ရမည္လား မေ၀ခဲြတတ္ပါ။ ေရဆိုးဆိုလွ်င္ ပိုသင့္ေတာ္မည္ ထင္ပါသည္။ အိမ္သာ၊ ေရခ်ိဳးခန္း စသည္တို႔မွ စြန္႔ပစ္လိုက္ေသာ ေရဆိုး၊ ေရညစ္မ်ားျဖစ္၏။ ထိုေရကို ႏွစ္မ်ိဳးထပ္ခဲြႏိုင္သည္။ အိမ္သာမွ ထြက္လာေသာေရကို Black Water ဟုေခၚၿပီး ေရခ်ိဳးခန္း၊ မီးဖိုေဆာင္မ်ားမွ စြန္႔ပစ္လိုက္ေသာ ေရကိုမူ Grey Water ဟု ေခၚသည္။

စင္ကာပူတြင္ သည္စြန္႔ထုတ္ပစ္လိုက္ေသာ ေရမ်ားကို လႊင့္မပစ္။ New Water အျဖစ္ျပန္သံုးေၾကာင္း စင္ကာပူ “ေရ” တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။

သည္ေရဆိုးမ်ားတြင္ ေရာဂါပိုးမ်ား လွ်င္ျမန္စြာ ေပါက္ဖြားႏိုင္သျဖင့္ အလြန္အႏၱရာယ္မ်ားသည္။ သုိ႔အတြက္ ေရဆိုးမ်ားကို စနစ္တက် စီမံခန္႔ခဲြေရး (စုေဆာင္းျခင္း၊ သန္႔စင္ျခင္း၊ စြန္႔ပစ္ျခင္း) သည္လည္း အေရးႀကီးပါသည္။

(၁) စင္ကာပူ၏ အတိတ္မွ ေရဆိုးျပဳျပင္ေရးစနစ္

စင္ကာပူတြင္ အိမ္သာအညစ္အေၾကးမ်ားကိစၥကို စတင္စဥ္းစားခဲ့သည္မွာ ၁၈၉၀ ခုႏွစ္က ျဖစ္၏။ စည္ပင္အင္ဂ်င္နီယာ လုပ္သူက သည္မစင္မ်ားကို အားလံုးစု၊ ေနာက္ၿပီး ပင္လယ္ထဲသြားစြန္႔ ဟု ဆို၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ထို အညစ္အေၾကးမ်ားကို လူတို႔က စိုက္ခင္းမ်ားတြင္ သံုးလိုသံုး။ ေခ်ာင္းေျမာင္းမ်ားအတြင္း စြန္႔လိုစြန္႔ လုပ္ၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္လည္း သူ႔တင္ျပခ်က္ မေအာင္ျမင္ပါ။ ပင္လယ္ဒီေရမ်ားသည္ စင္ကာပူႏုိင္ငံအတြင္း ျပန္လည္ စီး၀င္ေနေသာ ေၾကာင့္ ျဖစ္၏။

ထိုအင္ဂ်င္နီယာ MacRitchie ကပင္ ၁၈၉၃ ခုႏွစ္ေရာက္ေသာ္ ေနာက္ထပ္ စီမံခ်က္တစ္မ်ိဳးတင္ျပျပန္၏။ လူတို႔၏ အညစ္ အေၾကးမ်ားကို စုေဆာင္းကာ သန္႔စင္စက္ရံုသုိ႔ပို႔ၿပီး သန္႔စင္ရန္ ျဖစ္သည္။ ဤစီမံခ်က္ကို လက္ခံၿပီး ေက်ာက္မီးေသြးျဖင့္ ေမာင္းေသာ အညစ္အေၾကး သန္႔စင္စက္ကုိ ၁၈၉၈ တြင္ တည္ေဆာက္လည္ပတ္ခဲ့သည္။ ထုိစက္ရံုတြင္ အညစ္အေၾကး မ်ားကို အရည္ခန္းေစၿပီး က်န္ေသာအစိုင္အခဲမ်ားကို အမႈန္႔ႀကိတ္ကာ စိုက္ပ်ိဳးေရးတြင္ ျပန္သံုးေစခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုစက္ကို လည္း ၁၉၀၄ တြင္ ရပ္တန္႔ခဲ့သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ စက္လည္ပတ္ရန္ ကုန္က်စရိတ္ႀကီးမားျခင္း၊ အနံ႔ဆိုးမ်ား ထြက္ျခင္း၊ ထိုစက္ရံုမွထြက္ေသာ အမႈန္႔မ်ားကို လယ္သမားမ်ားက ေျမၾသဇာအျဖစ္ မသံုးလုိၾကျခင္း တို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္၏။

၁၉၁၁ တြင္ ေနာက္စည္ပင္အင္ဂ်င္နီယာတစ္ဦးျဖစ္သူ R.Peirce က ေနာက္စီမံခ်က္တစ္မ်ိဳး တင္ျပျပန္သည္။ သူက စင္ကာပူ ကို ၃ ပိုင္းခဲြကာ ထိုအပိုင္းမ်ားမွ ေရဆိုးမ်ားကို ပိုက္လိုင္းမ်ားျဖင့္သြယ္ၿပီး Alexandra Road ရိွေရဆိုးသန္႔စင္စက္ရံုသုိ႔ ပို႔မည္။ ထုိကမွ ေရမ်ားကို စစ္ထုတ္ကာ စင္ကာပူျမစ္ အတြင္း စြန္႔မည္ ဆုိ၏။ ထိုအစီအစဥ္ကို လက္ခံကာ ၁၉၁၂ တြင္ စတင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ၾကသည္။ ၁၉၁၅ မွ ၁၉၁၇ ထိ စီမံကိန္းကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း တုိးျမွင့္ခဲ့သည္။

သို႔အတြက္ ပထမဆံုးေရဆိုးျပဳျပင္ေရးစနစ္ကို ၁၉၁၇ တြင္ ေအာင္ျမင္စြာ စတင္လည္ပတ္ႏုိင္ခဲ့၏။ ၁၉၃၀ တြင္ စင္ကာပူ လူဦးေရလည္း သန္းတစ္၀က္ထိ ေရာက္လာၿပီ။ လူမ်ားေတာ့ အညစ္အေၾကးလည္း ပိုထြက္လာသည္။ မူလ စီမံခ်က္မ်ားႏွင့္ မလံုေလာက္ေတာ့။ သည္ေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာမ်ားလည္း လက္ရိွစနစ္ကို တိုးျမွင့္ရန္ အႀကံျပဳရျပန္၏။ အညစ္အေၾကးမ်ားကို စုၿပီး Kim Chuan Sewage Treament စက္သို႔ပို႔။ ထုိကမွ ထြက္လာေသာ အရည္စစ္ၿပီးသား အညစ္အေၾကးမ်ားကို Serangoon Sludge Treatment စက္ရံုပို႔ကာ အေျခာက္ခံ။

၁၉၃၀ လြန္ကာလ၊ စင္ကာပူကို ဂ်ပန္မသိမ္းမီကေလးတြင္ ထိုစက္ရံုႏွစ္ကို အၿပီးသတ္တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့၏။ သုိ႔ေသာ္လည္း ဂ်ပန္သိမ္းလိုက္ေတာ့ ႀကိဳးစားသမွ် အလကားျဖစ္သြား၏။ ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္းတြင္ ထိုစက္ရံုမ်ားကိစၥ မည္သူမွ စိတ္မ၀င္စားႏုိင္ေတာ့ပဲ သည္အတိုင္း ပစ္ထားလိုက္ရ၏။ စစ္လည္းၿပီးေရာ စင္ကာပူလူဦးေရမွာ တစ္သန္းထိ တိုးလာ၏။ ထိုအခါ Alexandra မွ စက္ရံုမွာ မည္ကဲ့သို႔မွ် ႏုိင္ေအာင္ မလည္ပတ္ႏုိင္ေတာ့။ ထို႔ျပင္ စက္ရံုပတ္လည္တြင္လည္း လူေနအိမ္မ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္လာၿပီ။ ထိုအခါ အစိုးရက သည္စက္ရံုကို ဖ်က္သိမ္းရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ရေတာ့၏။ ထိုစက္ရံုအစား Ulu Pandan တြင္ sewage treatment plant တစ္ခု ထပ္မံတည္ေဆာက္သည္။ ထိုစက္ရံုၿပီးသည္ႏွင့္ Alexandra စက္ရံုကို လံုး၀ဖ်က္ပစ္လိုက္ေတာ့သည္။

သို႔တိုင္ လူဦးေရမွာ ရပ္မေန။ တိုးျမဲတိုးလာေနသည္ျဖစ္ရကား တုိးလာသည့္ လူဦးေရႏွင့္အညီ ေရဆိုးမ်ား သုတ္သင္ႏိုင္ရန္ ေရဆိုးပိုက္မ်ား ထပ္မံတပ္ဆင္ျခင္း၊ ပန္႔စက္ရံုမ်ား တိုးခဲ့်ေဆာက္လုပ္ျခင္းတို႔ကုိ ဆက္တိုက္လုပ္လာရေတာ့၏။ ၁၉၆၃ တြင္ Kim Chuan Sewage Treatment Works စက္ရံုကို တိုးခ်ဲ႔တည္ေဆာက္လိုက္သည္။

Ulu Pandan ေရဆိုးစက္ရံုေဟာင္း

၁၉၆၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ားတြင္ အထပ္ျမင့္အေဆာက္အအံုမ်ားကို HDB (Housing Development Board) က တည္ေဆာက္ လာခဲ့သည္။ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္းတြင္ပင္ Queenstown, Ang Mo Kio town, Tampines, Bedok, Clementi စသည့္ ၿမိဳ႔သစ္ မ်ား အလွ်ိဳလွ်ိဳေပၚလာရာ ေရဆိုးမ်ားစြန္႔ုထုတ္ေရးကိစၥကိုလည္း ဆက္လက္ တိုးခ်႔ဲေဆာင္ရြက္လာရေတာ့၏။ ၁၉၇၉ မွ ၁၉၈၅ ခုႏွစ္အတြင္းတြင္ Bedok, Kranji, Seletar ႏွင့္ Jurong Sewage Treatment စက္ရံုမ်ားကို တည္ေဆာက္ခဲ့သည္။

၁၉၈၇ ဇႏၷ၀ါရီလ ၂၄ ရက္ေန႔မွ စတင္ကာ ယခင္ကသံုးစဲြခဲ့ေသာ ပံုးမ်ားျဖင့္ မစင္စုျခင္းကို အဆံုးသတ္ခဲ့ပါသည္။ (ရန္ကုန္တြင္ ကြ်န္ေတာ္ေက်ာင္းၿပီး၍ ႏွစ္ကာလ အတန္ၾကာသည့္တိုင္ ထုိစနစ္ရိွပါေသးသည္။ မည္သည့္ႏွစ္က အဆံုးသတ္လုိက္သလဲ၊ ယခုတိုင္ ဆက္ရိွေနေသးသလား ဆုိသည္ကို ကြ်န္ေတာ္မသိပါ။ ယခု မရိွေတာ့ဟု ထင္ပါသည္။ ဤကား စကားခ်ပ္) ထိုအခ်ိန္မွစကာ အိမ္မ်ားမွ အညစ္အေၾကးမ်ားကို ေရဆိုးပိုက္မ်ားျဖင့္ တုိက္ရိုက္ယူၿပီး ေရဆိုးျပဳျပင္ေရးစနစ္မ်ားသို႔ ပုိ႔ခဲ့ပါသည္။ ယေန႔ေခတ္တြင္မူ အိမ္ေထာင္စု ၁၀၀% သည္ ဤစနစ္အတိုင္း ရိွေနၿပီ ျဖစ္ပါ၏။

မွတ္တမ္းတင္ရမည့္ ေျပာင္းလဲခ်က္ကား ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၁ ရက္ေန႔မွစကာ လက္ရိွလည္ပတ္ေနေသာ Bedok, Jurong, Kim Chuan, Kranji, Seletar ႏွင့္ Ulu Pandan စက္ရံုမ်ားကို Water Reclamation Plants (WRP) ဟု နာမည္ေျပာင္းလုိက္ ျခင္း ျဖစ္ပါ၏။ ထိုစက္ရံုမ်ားမွ ေရဆိုးမ်ားကို ျပန္လည္သန္႔စင္ကာ စက္မႈလုပ္ငန္းတြင္ ျပန္လည္သံုးစဲြခဲ့သည္။ ထိုစက္ရံုမ်ား အေၾကာင္း စင္ကာပူ ‘ေရ’ ေဆာင္းပါးတြင္ အျပည့္အစံု ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါသည္။

(၂) DTSS (Deep Tunnel Sewerage System) ေျမနက္ ေရဆိုးထုတ္လုိဏ္ စနစ္

(ကြ်န္ေတာ္ဘာသာျပန္တာ အဆင္မေျပလွ်င္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္နားလည္ပါဟု ေတာင္းပန္ပါသည္။)

အနာဂတ္တြင္ တုိးလာမည့္ လူဦးေရကို တြက္ခ်က္ကာ ထိုလူဦးေရအတြက္ လံုလံုေလာက္ေလာက္ ပံ့ပိုးေပးႏိုင္မည့္ ေရဆိုး ထုတ္စနစ္ႀကီးကို ေရရွည္စီမံကိန္းျဖင့္ ခ်မွတ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္မည္။ ထုိစနစ္ကား DTSS ပင္ျဖစ္ေတာ့၏။ စီမံကိန္းတန္ဖိုး မွာ စင္းေဒၚလာ သန္းေပါင္း ၃၂၇၄ ျဖစ္၏။ (၃၂၇၄ x ၆၃၀ = ျမန္မာေငြ က်ပ္ သန္းေပါင္း ၂၀၆၂၆၂၀)

အျခားႏုိင္ငံမ်ားႏွင့္မတူစြာပင္ စင္ကာပူႏိုင္ငံ၌ ေရကိစၥ အထူးအေလးထား စဥ္းစားရသည့္အတြက္ ေျမျပင္ ျမစ္ေခ်ာင္း၊ အင္းအိုင္မ်ားမွ ေရႏွင့္ အိမ္မ်ားမွ စြန္႔ပစ္ေရမ်ားကို ခဲြထားရသည္။ သို႔မွ သန္႔စင္ေသာေရကို ျပည္သူအမ်ားသို႔ ျဖန္႔ေ၀ႏိုင္မည္။

DTSS တြင္ ေျမနက္လိုဏ္ႀကီး ႏွစ္ခုပါမည္။ ၎တို႔မွာ အရွည္ ကီလို ၈၀ ႏွင့္ ၁၇၀ အသီးသီးရိွၿပီး ၎တို႔အတြင္းစီး၀င္မည့္ ေရဆိုးပိုက္ငယ္မ်ားလည္း ပါ၀င္သည္။ ေျမနက္လိုဏ္ႀကီးမ်ားမွာ ေျမေအာက္ မီတာ ၅၀ အနက္တြင္ရိွမည္။ အခ်င္း ၆.၅ မီတာ (၂၁ ေပ) ထိရိွသည္။ ထိုလုိဏ္ႀကီးမ်ားက ေရဆိုးမ်ားကို Centralized water reclamation plant ႏွစ္ခုသို႔ပို႔မည္။

ေအာက္တြင္ ပံုမ်ားျဖင့္ ရွင္းျပထားပါသည္။

စင္ကာပူတစ္ႏိုင္ငံလံုးကို ဆက္သြယ္ထားမည့္ ေရဆိုးထုတ္ ကြန္ယက္ေျမပံု

ေနာင္အႏွစ္ ၁၀၀ အတြင္း လိုအပ္လာမည့္ စင္ကာပူေရဆိုးမ်ားကို ႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္း ကိုင္တြယ္ႏုိင္ေအာင္ PUB မွ DTSS project ကို ခ်မွတ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္မည္။

ေျမေအာက္ ၁၀ မီတာမွ မီတာ ၃၀ အနက္တြင္ ေဖာက္လုပ္မည့္ ေရဆိုးကြန္ယက္ပိုက္လိုင္း။ ထိုပိုက္လိုင္းသည္ လက္ရိွ ေရဆိုးပိုက္မ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္ကာ ေရဆိုးမ်ားကို အဓိက ေရဆုိးလိုဏ္ႀကီးအတြင္း ပို႔ေပးမည္။ ထိုပိုက္လိုင္းသည္ပင္လွ်င္ လူႏွစ္ရပ္စာမွ် ႀကီးသည္။

ထိုေရမ်ားကို အဓိက ေရဆိုးလိုဏ္ႀကီးက လက္ခံယူကာ Changi Water Reclamation Plant သုိ႔ပို႔ေပးမည္။ လိုဏ္ႀကီးမွာ လက္ရိွ MRT လိုဏ္ဂူမ်ား၏ ေအာက္၊ ေျမမ်က္ႏွာျပင္မွ မီတာ ၂၀ မွ ၅၀ အထိ နက္မည္။ လိုဏ္ႀကီးအရွည္မွာ ၄၈ ကီလိုမီတာ မွ်ရိွမည္။ ပုိက္ႀကီးမွာ လူ ၄ ရပ္စာေလာက္ႀကီးသည္။

Changi Water Reclamation Plant သို႔ေရာက္လာေသာ ေရမ်ားကို ပန္႔ႀကီးမ်ားျဖင့္ ေမာင္းတင္ေပးသည္။ ထိုပန္႔ႀကီးမ်ားကား အခ်င္း မီတာ ၃၀ ေက်ာ္၊ အနက္ မီတာ ၇၀ ေက်ာ္တြင္ရိွ၏။ စင္ကာပူတြင္မေတာ့ ေျမေအာက္ အနက္ဆံုး ပန္႔ႀကီးမ်ားပင္ ျဖစ္ပါေတာ့၏။ သို႔ဆိုလွ်င္ ဤ အညစ္အေၾကးေရမ်ားကို မည္သို႔ျပဳျပင္သနည္း။ ျပဳျပင္ပံု အဆင့္ဆင့္ကို ေအာက္တြင္ ပံုျဖင့္ ရွင္းျပထားပါသည္။

စက္ရံုမွထြက္လာေသာ မလိုေတာ့သည့္ ေရမ်ားကို ေျမေအာက္ ပိုက္လိုင္းႏွစ္ခုျဖင့္ ပင္လယ္အတြင္း စြန္႔ပစ္မည္။ ထိုေျမေအာက္ ေရထုတ္ ပိုက္လုိင္းသည္ပင္ အရွည္ ၅ ကီလိုမီတာ ရိွ၏။

(၃) ေရဆိုးစနစ္အတြက္ အစိုးရ အသံုးစရိတ္

စင္ကာပူတစ္ႏိုင္ငံလံုးတြင္ တပ္ဆင္ထားသည့္ ေဟာင္းေနၿပီျဖစ္ေသာ ေရဆိုးပိုက္လိုင္းမ်ား၊ ပန္႔စက္ရံုမ်ား စသည္တို႔ကို စစ္ေဆးျပဳျပင္ရန္ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္တြင္ အစိုးရမွ စင္ကာပူေဒၚလာ ၄၆ သန္း သံုးစဲြခဲ့သည္။ ဤ စီမံကိန္းအားလံုးကို ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ တြင္ အၿပီးသတ္ခဲ့၏။ ေနာက္ ၃ ႏွစ္သက္တမ္းအတြက္လည္း ပန႔္စက္ရံု ၁၅ လံုးထပ္မံတည္ေဆာက္ရန္ စင္းေဒၚလာ ၂၄ သန္း၊ Changi, Chua Chu Kang ႏွင့္ Seletar Water Reclamation plant တို႔အတြက္ ေရဆိုးပိုက္လိုင္းအသစ္မ်ား ေဖာက္လုပ္ရန္ စင္ကာပူေဒၚလာ သန္း ၃၀ ထပ္မံ သံုးစဲြခဲ့ေသးသည္။

(၄) ေရဆိုးထုတ္ျခင္း၊ ျပဳျပင္ျခင္းဆိုင္ရာ ဥပေဒ၊  လုပ္ထံုးလုပ္နည္းမ်ား

ေရဆိုးထုတ္ျခင္း၊ ျပဳျပင္ျခင္း၊ အမ်ားျပည္သူပိုင္ ေရေျမာင္းမ်ားအတြင္းသို႔ ေရဆိုးမ်ား စြန္႔ထုတ္ျခင္း၊ ပင္လယ္အတြင္း ေရဆိုးမ်ား စြန္႔ပစ္ျခင္း စသည့္ ေရဆိုးႏွင့္ဆိုင္ရာ ဥပေဒ၊ နည္းဥပေဒ၊ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းမ်ားမွာ ေအာက္ပါတို႔ျဖစ္ပါသည္။

1.     Sewerage and Drainage Act (SDA)

http://statutes.agc.gov.sg/aol/search/display/view.w3p;page=0;query=CompId%3A7118f505-7a50-4534-88db-a3e22e5dbce4;rec=0  

2.     Code of Practice on Sewerage and Sanitary Works

http://www.pub.gov.sg/general/code/Pages/default.aspx

3.     Sewerage and Drainage (Trade Effluent) Regulations

4.     Environmental Protection and Management Act (EPMA)

http://statutes.agc.gov.sg/aol/search/display/view.w3p;page=0;query=CompId%3A36a16399-ca27-4143-a8b6-81b96df4b2d5;rec=0

5.     Environmental Protection and Management (Trade Effluent) Regulations

အခ်ိဳ႔ Code of Practice, Regulation မ်ားကို download လုပ္ခြင့္မေပးပါ။ ထိုစာအုပ္မ်ားကို Spring Singapore တြင္ ပိုက္ဆံေပး ၀ယ္ႏိုင္ပါသည္။ ေအာက္ပါ link သို႔သြားပါ။ မိမိလိုရာစာအုပ္မ်ားကို စိတ္ႀကိဳက္ေရြးႏုိင္ပါသည္။

http://www.spring.gov.sg/qualitystandards/std/pages/purchase-standards-and-library.aspx

Spring Singapore ဟူသည္ကား စင္ကာပူမွ စံႏံႈးသတ္မွတ္ခ်က္မ်ား အားလံုးကို ရိုက္ႏွိပ္ထုတ္ေ၀ေနေသာ အစိုးရအဖဲြ႔တစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။ သူတို႔က စာအုပ္ရိုက္တာတင္ မဟုတ္။ အျခားေသာ စံခ်ိန္စံညႊန္းမ်ားကိုလည္း သတ္မွတ္ေပး၊ တိုင္းတာေပး၊ စစ္ေဆးေပး၊ စမ္းသပ္လည္း ေပးေသးပါသည္။ အင္ဂ်င္နီယာမ်ား သြားေရာက္လည္ပတ္ၾကည့္ရႈ၊ ဖတ္မွတ္ေလ့လာၾကရန္ တိုက္တြန္းပါသည္။

မိမိလုိခ်င္ေသာ စာအုပ္ကို google search မွရိုက္ထည့္။ ရွာလို႔ရလွ်င္ download လုပ္ယူ။ မရလွ်င္ေတာ့ အေပါင္းအသင္းမ်ား ထံမွာ လုိက္ရွာ၊ ေကာ္ပီကူး။ စာၾကည့္တုိက္မွာသြားေမႊ၊ ေကာ္ပီကူး။ ဒါမွမရရင္ေတာ့ spring singapore မွာ သြား၀ယ္။ ကုိယ္တိုင္သြားစရာေတာ့လည္း မလိုဘူးေပါ့ဗ်ာ။ online ကေန၀ယ္လို႔ရပါ၏။ iBanking ဒါမွမဟုတ္၊ Debit card, Credit card, master, visa စသည္ျဖင့္ ဘာနဲ႔ေပးေပး ေပးလို႔ရပါသည္။ ေစ်းလည္းမႀကီးပါ။ ၀ယ္ေပ်ာ္ပါသည္။

http://www.singaporestandardseshop.sg/Product/Home.aspx

Hard Copy (စာအုပ္) ပဲလိုခ်င္လိုခ်င္၊ Soft copy ပဲလိုခ်င္လိုခ်င္ ရပါ၏။ ေစ်းႏံႈးကေတာ့ အတူတူပင္ျဖစ္ပါသည္။ စီဒီႏွင့္လည္း မွာလို႔ရသည္။ စာတိုက္ကေနပို႔ေပးပါလိမ့္မည္။ သူတို႔ဆိုင္ကို လမ္းေလွ်ာက္သြားခ်င္သပ ဆိုလွ်င္လည္း ရပါသည္။

Toppan Leefung Pte Ltd
1 Kim Seng Promenade #18-01
Great World City East Tower
Singapore 237994

Customer Service Hotline : (65) 6826 9691
Fax : (65) 6820 3341
Email : singaporestandardseshop@toppanleefung.com
Operating Hours :
Mon to Fri : 9.30am to 6.00pm
Closed on Saturdays, Sundays and Public Holidays

(၅) ျမန္မာျပည္ၿမိဳ႔ႀကီးမ်ားအတြက္ လိုအပ္ခ်က္

ဤသည္မွာ စင္ကာပူအစိုးရက လူ ၅ သန္းေက်ာ္ ေန႔စဥ္စြန္႔ပစ္ေနေသာ အညစ္အေၾကးမ်ားအား မည္ကဲ့သုိ႔ စီမံခန္႔ခဲြထားပံုကို ကြ်န္ေတာ္ ေလ့လာမိသမွ် ေဖာက္သည္ခ်ျခင္း ျဖစ္ပါ၏။ ပိုမုိအေသးစိတ္ သိလိုေသးသူမ်ား PUB Website ျဖစ္သည့္ http://pub.gov.sg တြင္ ေလ့လာႏိုင္ပါသည္။ လက္စြဲ စာအုပ္မ်ားလည္း ရယူႏုိင္ပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္ပဲ ညံ့လို႔လား၊ တကယ္ပဲမရိွလို႔လား မသိပါ။ ရန္ကုန္၊ မႏၱေလးၿမိဳ႔ႀကီးမ်ားတြင္ ေရဆိုးျပဳျပင္ေရးစနစ္ ရိွသည္ဟု မၾကားမိပါ။ ရိွခ်င္လည္းရိွမည္။ ရိွခ်င္မွလည္း ရိွမည္။ ကြ်န္ေတာ္မသိပါ။ ရန္ကုန္ေရႊၿမိဳ႔ေတာ္ေန ၄ သန္းေက်ာ္မွ်ေသာ လူတို႔ ေန႔စဥ္ပါခ်လိုက္ေသာ သည္ပစၥည္းမ်ား ဘယ္ေရာက္သြားသနည္း။ ဘယ္လို စုေဆာင္းထားပါသနည္း။

ဘာတာမွ ဦး၀င္းတို႔အိမ္တြင္ တည္းခဲ့ရစဥ္က သူတို႔အိမ္က ေရကန္ကို ေက်ာေပးကာ ေဆာက္ထားျခင္း ျဖစ္သည့္အတြက္ အိမ္က ေရတစ္ပိုင္း ကုန္းတစ္ပိုင္း ျဖစ္သည္။ ပါခ်လိုက္လွ်င္ ပလံုဆိုကာ ျမဳပ္သြားေတာ့၏။ ထိုေရကန္ႀကီးက သူ႔ကို၀န္းရံကာ သို႔မဟုတ္ သူ႔အေပၚတြင္ ေဆာက္ထားေသာအိမ္မ်ားမွ လူမ်ားအားလံုး၏ ပစၥည္းမ်ားကို တာ၀န္ယူ စားသံုးေပးသည္။ (ဒါ မီးမေလာင္ခင္က၊ ခု မီးရိႈ႔လိုက္ (အဲေလ ေယာင္လို႔) မီးေလာင္လိုက္ေတာ့ သူတို႔လည္း ၿမိဳ႔သားစစ္စစ္ဘ၀က ေတာႀကိဳအံုၾကား သို႔ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ေရာက္သြားေလေတာ့၏။)

ေရႊေပါက္ကံ၊ သု၀ဏၰ၊ ေတာင္ဥကၠလာ၊ လိႈင္သာယာ၊ သာေကတ စသည့္ ၿမိဳ႔နယ္၊ ရပ္ကြက္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသို႔ ကြ်န္ေတာ္ ေရာက္ဖူးသလို အိမ္သာလည္း ၀င္ဖူးပါ၏။ ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ရသမွ် အိမ္မ်ား၌ တစ္အိမ္သာ မိလႅာကန္တစ္လံုးစနစ္ ျဖစ္ပါသည္။ သူ႔ဟာန႔ဲ သူေတာ့လည္း ဟုတ္လို႔။ ခု ကြ်န္ေတာ့္မိတ္ေဆြမ်ား ကန္ထရိုက္တိုက္ ေဆာက္ကာ ေရာင္းေနသည္။ သူတို႔ကို သည္ ေရဆိုးကိစၥ စကားစပ္ကာ မေမးမိ။ သူတို႔လည္း သည္လို တိုက္တစ္လံုး၊ မိလႅာကန္တစ္ခု စနစ္ကို က်င့္သံုးဘုိ႔မ်ားပါသည္။ အႏို႔ သည္လိုမက်င့္သံုး ဘယ္လိုက်င့္သံုးမည္နည္း။

လြန္ခဲ့ေသာ ၄ ႏွစ္ခန္႔ ကြ်န္ေတာ္ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္စဥ္က လက္ရွိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေနေနေသာ အိမ္မွာ အၿပီးမသတ္ေသး။ ေဆာက္လက္စပင္ ရိွေသး၏။ ကြ်န္ေတာ္က သူတို႔ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားအေၾကာင္း စပ္စုမိရာ ထိုပုဂိၢဳလ္က ကြ်န္ေတာ့္အား ကြ်န္ေတာ္တို႔က မိလႅာစနစ္ကို စင္ကာပူစတင္းဒတ္အတိုင္းေဆာက္တာဗ် ဟု ၾကြားပါေလ၏။ ရီခ်င္စိတ္ကို က်ိတ္မိွတ္ၿမိဳသိပ္လွ်က္ ေၾသာ္၊ ဟုတ္လား၊ ေကာင္းပါေပရဲ့ကိုယ့္လူ ဟု ေရာခ်လိုက္ရသည္။ ငယ္စဥ္ကမူ ဤကိစၥမ်ိဳးဆို အင္မတန္ ခဲ်လင္းလုပ္ခ်င္ေသာ စိတ္ကေလးရိွ၏။ ကြ်န္ေတာ္သာ ယခု အသက္ ၃၀ ပတ္၀န္းက်င္ေလာက္ဆိုပါက ဟုတ္ပါၿပီ ကိုယ့္လူရယ္၊ ကိုရင္ေျပာတဲ့ အဲဒီ စင္ကာပူစတင္းဒတ္ကို ကြ်န္ေတာ့္နည္းနည္းေလာက္ ရွင္းျပစမ္းပါ။ ပညာရတာေပါ့ ဟု ျပန္တြယ္မိမွာ အမွန္ျဖစ္၏။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျပည္ရိပ္မြန္အိမ္ယာတြင္ေတာ့ တိုက္တစ္လံုး မိလႅာတစ္ကန္ ျဖစ္မည္ထင္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္မည္မွ် ညံ့ဖ်င္း သနည္းဟူမူ ကိုယ္ထုတ္လိုက္ေသာ ပစၥည္းမ်ား ဘယ္ေနရာသြားစုေနသည္ကို တစ္ခါဖူးမွ် ဆင္းမၾကည့္ဖူးခဲ့ပါ။ သည္တစ္ခါ ျပန္မွ သြားၾကည့္ရဦးမည္။ သဟာႏွင့္မ်ားေတာင္ ကိုေရႊစီဗယ္က ကြ်န္ေတာ့္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔က စင္ကာပူ စတင္းဒတ္အတိုင္း လုပ္တာဗ်  ဟု ေျပာသည့္အခါ ကြ်န္ေတာ္မည္ကဲ့သို႔ နားလည္ရပါမည္နည္း။  သူေျပာသည့္ စင္ကာပူစံႏံႈးကို သူပဲနားလည္ပါ လိမ့္မည္။

မိလႅာကန္ဆိုတိုင္း ရမ္းေဆာက္လို႔မရ။ သူ႔စံခ်ိန္စံညႊန္းမ်ားရိွသည္။ ေသာက္သံုးေရကန္ႏွင့္ အကြာအေ၀းသတ္မွတ္ခ်က္ ရိွသည္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ရန္ကုန္တြင္မေတာ့ ကိုယ့္စံခ်ိန္ႏွင့္ကိုယ္ ခ်ေနၾကတာျဖစ္မည္။ မိလႅာကန္ ႏွင့္ ေသာက္ေရကန္ ၅ မီတာ ေတာင္ ေ၀းခ်င္မွေ၀းမည္။ ျပည္ရိပ္မြန္အိမ္ယာမ်ားတြင္ ေရဆိုးကန္က ေနာက္၊ တိုက္ေအာက္တြင္ ေသာက္ေရကန္ ဆိုေတာ့ ကပ္လွ်က္ ျဖစ္ပါ၏။ သို႔ေသာ္လည္း သည္ေရကိုပင္ ေသာက္သံုး အသက္ရွင္ေနၾကရသည္မွာ ႏဲြ႔ယဥ္၀င္း သီခ်င္းလို ယေန႔မွစ ႏွစ္တစ္ရာတိုင္ကြယ္ ျဖစ္မည္ ထင္ပါသည္။

သို႔ဆုိလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လက္ရိွ အိမ္တစ္ေဆာင္/တိုက္တစ္လံုးလွ်င္ မိလႅာကန္တစ္ခု စနစ္အတိုင္း ဆက္သြားမည္လား။ စင္ကာပူလို centralize စနစ္ သံုးမည္လား။ အျခားႏုိင္ငံမွ ၿမဳိ႔ႀကီးမ်ားတြင္ မည္ကဲ့သုိ႔ သံုးေနၾကသည္ကို ကြ်န္ေတာ္မသိပါ။ အကယ္၍ လက္ရိွ မိလႅာကန္စနစ္ ဆက္သံုးမည္ဆိုလွ်င္ မိလႅာကန္ေဆာက္ရာတြင္ လုိက္နာရမည့္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း၊ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းမ်ားကို စနစ္တက်ခ်မွတ္ေပးရန္ လိုပါသည္။

ခ်မွတ္ရာတြင္လည္း အုပ္ခ်ဳပ္သူဆိုသူမ်ား ပါးစပ္ထဲေတြ႔ရာ ထင္ရာျမင္ရာမ်ား ေလွ်ာက္ခ်မွတ္ထားတာ မဟုတ္ဘဲ တကယ္တတ္သည့္ ေတာ္သည့္ အေတြ႔အႀကံဳရိွသည့္ စည္ပင္အင္ဂ်င္နီယာမ်ားက ႏုိင္ငံတကာ စံခ်ိန္စံညႊန္းမ်ားႏွင့္အညီ စနစ္တက် တိုင္းတာတြက္ခ်က္ကာ (စင္ကာပူမွ Code of Practice ကဲ့သုိ႔ေသာ စာအုပ္မ်ိဳး) ခ်မွတ္ထားျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္သင့္ပါသည္။

ခ်မွတ္ရံုႏွင့္မၿပီးေသး။ ေဆာက္လုပ္သူမ်ားကလည္း ထုိစံခ်ိန္စံညႊန္းမ်ားအတိုင္း လုိက္နာရန္ အေရးႀကီးပါသည္။ သူတို႔လိုက္နာ၊ မလိုက္နာ ဆိုသည္ကို အာဏာပိုင္ဘက္မွ လိုက္လံစစ္ေဆး၊ မလိုက္နာသူမ်ားကို (သူတို႔ေပးလုိက္သည့္ ပုိက္ဆံ အိတ္ထဲ ထည့္ကာ မ်က္စိမိွတ္ျပန္မလာဘဲ) စနစ္တက် အျပစ္ေပး အေရးယူ စသျဖင့္ က်က်နန လုပ္ေဆာင္ရန္ လိုပါသည္။

ပိုအေရးႀကီးသည္မွာကား ေပးလုိက္ေသာပိုက္ဆံကို အိတ္ထဲထည့္ကာ ျပန္လာသည့္ အဆိုပါ အင္ဂ်င္နီယာဆိုသူကုိ အေရးယူ အျပစ္ေပးမည့္ တိက်၊ မွန္ကန္၊ ခိုင္မာေသာ ဥပေဒတစ္ရပ္၊ ထိုဥပေဒကို မွန္မွန္ကန္ကန္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးမည့္ တရားဥပေဒ ဘက္ေတာ္သားမ်ား စသည္တို႔ျဖစ္ပါသည္။

အဂၤလိပ္မ်ားကား အလြန္စည္းစနစ္က်နသူမ်ား ျဖစ္၏။ ၎တို႔အုပ္ခ်ဳပ္စဥ္က ရန္ကုန္ဟူသည္ အေရွ႔ေတာင္အာရွတြင္ ထိပ္တန္းကေနခဲ့သည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ယေန႔တိုင္ ၎တို႔ခ်မွတ္ေရးဆဲြခဲ့ေသာ ဥပေဒ နည္းဥပေဒမ်ားကို ကမၻာ့ႏုိင္ငံအေတာ္ မ်ားမ်ားက လက္ခံက်င့္သံုးေနရေသးသည္။ (စင္ကာပူမွ ဥပေဒမ်ားသည္လည္း အဂၤလိပ္ဥပေဒမ်ားျဖစ္ၿပီး ေခတ္ႏွင့္ ေလ်ာ္ညီေအာင္ ျပန္လည္ျပင္ဆင္၊ ျဖည့္စြက္ထားျခင္းမွ်ျဖစ္ပါသည္။)

သုိ႔ဆိုလွ်င္ အဂၤလိပ္မ်ားလက္ထက္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ေတာ္ စည္ပင္သာယာ (ယခင္က ျမဴနီစီပယ္) တြင္ ေရသန္႔စနစ္၊ မိလႅာစနစ္၊ ေရေပးေရးစနစ္၊ မီးကာကြယ္ေရးစနစ္ စသည္တို႔အတြက္ ဥပေဒ၊ စည္းကမ္း၊ နည္းလမ္းမ်ား ေသခ်ာေပါက္ရိွခဲ့မည္ မုခ်။ ယခုလည္း ဆက္လက္ရိွေနဦးမည္ မုခ်။ ဒါျဖင့္ အဂၤလိပ္ေတြ အုပ္ခ်ဳပ္တံုးက ဘာလို႔သန္႔ေနၿပီး ဘာလို႔ အခု ညစ္ပတ္ေနရ ပါသနည္း။

အေျဖကား တစ္ခုတည္းမဟုတ္။ အလြန္ရႈပ္ေထြးလွေပသည္။ ဤအထဲတြင္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔သည္ ရွင္ျပဳတံုးက ေရႊထီးေဆာင္းခဲ့ျခင္း အေပၚ၌သာ ၾကည္ႏူးေနၿပီး ေရွ႔ဆက္ ဘာမွ မလုပ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္တစ္ေၾကာင္း၊ ကမၻာ့လူဦးေရ၏ ထက္၀က္ေက်ာ္ကို ဒုကၡေပးခဲ့ေသာ ကြန္ျမဴနစ္ဆိုေသာ စနစ္ႀကီးေပၚလာျခင္းေၾကာင့္ တစ္ေၾကာင္း၊ ထုိကြန္ျမဴနစ္စနစ္ကို ခုတံုးလုပ္ကာ ဉာတကာနဥၥသဂၤေဟာ မဂၤလာကို ျဖည့္က်င့္ၾကေသာ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္မ်ားေၾကာင့္လည္းေကာင္း။ ဦးေန၀င္းတည္းဟူေသာ ေဒ၀ဒတ္၏ေျမးႏွင့္ ၎ကို၀ိုင္းကာ အခြ်န္ႏွင့္မ,ေပးၾကကုန္ေသာ ပုတ္သင္ညိဳမ်ားေၾကာင့္ လည္းေကာင္း။

ထိုမွ်သာမကေသး။ ၈၈ ေတာ္လွန္ေရးျဖင့္ အာဏာရွင္စနစ္ကို ၿဖိဳဖ်က္ပစ္ႏိုင္ခဲ့ၿပီးသကာလ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရန္ အခြင့္အေရး ရခဲ့ပါလွ်က္ ထိုကဲ့သို႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလိုက္လွ်င္ အာဏာရွင္စနစ္ကို ဆက္လက္မက်င့္သံုးႏုိင္ေတာ့မည္ျဖစ္၍ ျပင္စကား ဆုိလာသူ ဒို႔ရန္သူ သေဘာထားကာ ျဖဳတ္ထုတ္သတ္ဟူသည့္ ေရွးျမန္မာမင္းမ်ားက်င့္ထံုးကို  ဆက္လက္က်င့္သံုး ေနသူမ်ား ေၾကာင့္တစ္ေၾကာင္း။ ႏိုင္ငံတကာအေၾကာင္း မ်က္စိဖြင့္မၾကည့္။ တျခားတိုင္းျပည္ေတြ ဘယ္လိုေနေန ငါတို႔ကေတာ့ ျမန္မာ့နည္း၊ ျမန္မာ့ဟန္ကို ဆက္လက္က်င့္သံုးမကြ ဟု ေခါင္းမာသူမ်ားေၾကာင့္တစ္ေၾကာင္း။

အားလံုးကိုခ်ဳပ္ရလွ်င္ ကံၾကမၼာႏံု႔နဲ႔လွသည့္ ျမန္မာျပည္ႀကီးတြင္ ပညာတတ္သည့္၊ အေတြးအေခၚ၊ အေျမာ္အျမင္ႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္၊ ႏိႈင္းႏိႈင္းခ်ိန္ခ်ိန္ သုခမိန္ ဆိုေသာ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္မ်ားကို မရခဲ့သည့္အတြက္ ျဖစ္ပါသည္။

ထိုအခါ -

အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္  -

အဂၤလိပ္မ်ား စနစ္တက်တည္ေဆာက္သြားေသာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ႀကီးကို ဤစနစ္အတိုင္း ဆက္လက္မထိန္းသိမ္းႏိုင္ေတာ့။ အဂၤလိပ္မ်ားက သူရို႔ေခတ္က ရိွခဲ့ေသာ ရန္ကုန္လူဦးေရ ေလးေသာင္းစာ အတြက္ တြက္ခ်က္ကာ ေရေပးစနစ္၊ မီးေပးစနစ္၊ မိလႅာစနစ္မ်ား ခ်မွတ္သြားခဲ့လိမ့္မည္။ ယခုရန္ကုန္လူဦးေရက ေလးသန္း ျဖစ္ေနၿပီ။ ထိုစနစ္မ်ားကို ေလးေသာင္းကေန ေလးသန္းအတြက္ ျပန္လည္ျပဳျပင္ေရးဆဲြ၊ အေကာင္အထည္ေဖာ္ပါသလား ဟု ေမးခြန္း ထုတ္စရာရိွပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ ရန္ကုန္စည္ပင္အေၾကာင္း မေလ့လာမိသည့္အတြက္ မသိေၾကာင္း ရိုးသားစြာ ၀န္ခံပါသည္။

ေမတၱာရပ္ခံခ်က္ -

ရန္ကုန္မွ ေဆာက္လုပ္ေရး ကန္ထရိုက္မိတ္ေဆြမ်ား ခင္ဗ်ား -

ခင္ဗ်ားတို႔ေဆာက္ေနေသာ တုိက္မ်ားတြင္ တပ္ဆင္ထားေသာ မိလႅာစနစ္၊ မိလႅာကန္မ်ားတည္ေဆာက္ပံု၊ ဤသို႔ တည္ေဆာက္ရန္ လိုက္နာရေသာ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း၊ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းမ်ားရိွမရိွ။ ရိွလွ်င္လည္း အတိအက်လိုက္နာ မနာ။ ၿမိဳ႔ေတာ္စည္ပင္က စစ္ေဆးမေဆး၊ ဤမိလႅာကန္မ်ားသည္ သံုးစဲြရန္သင့္ေတာ္ပါသည္ ဆိုေသာ တရား၀င္အဖဲြ႔အစည္း တစ္ခုခုမွ ထုတ္ေပးထားေသာ လက္မွတ္ရိွမရိွ စသည္တို႔ကို သိခြင့္ရလွ်င္ သိခ်င္ပါသည္။

အကယ္၍ လက္ရိွက်င့္သံုးေနေသာ စနစ္တြင္ မရိွေသးပါ ဆိုလွ်င္လည္း စတင္အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ လိုအပ္ေနပါၿပီ ဆိုသည္ကို ကြ်န္ေတာ္က မီးေမာင္းထိုးျပလိုပါသည္ ခင္ဗ်ား။ ဒါ ခင္ဗ်ားတို႔၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔လုပ္လို႔ရေသာ အလုပ္မဟုတ္။ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားမွတစ္ဆင့္ လႊတ္ေတာ္တြင္တင္၊ ဥပေဒေတြဘာေတြေရးဆဲြ၊ ျပည္သူကိုခ်ျပ၊ အႀကံဉာဏ္ေတြယူ၊ ေနာက္ၿပီး လႊတ္ေတာ္တြင္ အတည္ျပဳ စသျဖင့္ အဆင့္ဆင့္လုပ္ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။

(၆) ဒို႔ေခတ္ေရာက္မွ ညံ့ၾကေတာ့မွာလား

သည္စကားကို ၾကားေနရသည္မွာလည္း ဆယ္စုႏွစ္ ၃ စုစာမွ် မကေတာ့ၿပီ။ ယခုတိုင္ ေျပာေနရေသးသည္ဆိုေတာ့ အေျပာပဲ ရိွသည္။ မည္သူကမွ် ဂရုစိုက္ၿပီး မလုပ္ၾက ဟူေသာ သေဘာသက္ေရာက္ေန၏။ ဤအထဲတြင္ ကြ်န္ေတာ္လည္း တစ္ဦး အပါ အ၀င္ျဖစ္သည္။

မိလႅာစနစ္သည္ က်န္းမာေရးႏွင့္ တိုက္ရုိက္ပတ္သက္ေန၏။ ေနမေကာင္းျဖစ္မွ ေဆးခန္းသြားတာထက္ ေရာဂါမျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳတင္ကာကြယ္ဘို႔က ပိုအေရးႀကီးသည္။ ရန္ကုန္ကို ဒူးဆစ္ေလာက္ေရာက္ေအာင္ ေရလွ်ံပါၿပီတဲ့။ သည္မိလႅာကန္မ်ား အတြင္း ေရမ်ားမ၀င္ပါေလာ။ ထိုအခါ ထိုမိလႅာကန္မ်ားအတြင္း စုေဆာင္းထားသမွ်သည္ အျပင္သို႔ မထြက္လာပါသေလာ။ ထိုအခါ ထိုထြက္လာသည့္အညစ္အေၾကးတို႔ႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနသည့္ ေရညစ္မ်ားသည္ တစ္ၿမိဳ႔လံုးသို႔ မျပန္႔ပါသေလာ။ ထိုအခါ ၀မ္းပ်က္၀မ္းေလွ်ာေရာဂါတို႔  မျဖစ္ပါသေလာ။ လူအေပါင္းတို႔ အသက္မဆံုးရံႈးႏုိင္ပါသေလာ။ ေတြးၾကည့္ရံုမွ်ႏွင့္ ၾကက္သီးထ စရာ ေကာင္းပါသည္။

အို - တစ္ၿမိဳ႔လံုးေရလွ်ံဘို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏုိင္တာကြာ။ ငါ့တစ္သက္ေတာ့ မႀကံဳဖူးပါဘူး ဆိုအံ့။ ယခင္က မႀကံဳခဲ့ဖူးေသာ ေရလွ်ံမႈမ်ိဳး၊ ယခု ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ ပခုကၠဴ၊ မႏၱေလး၊ ပဲခူး ျမန္မာျပည္အ၀ွမ္း ႀကံဳဖူးေနရၿပီ။ တစ္ၿမိဳ႔လံုး ေရမလွ်ံဘူး ဆိုေစ။ ပံုမွန္ စုပ္မထုတ္လွ်င္ မိလႅာကန္မ်ား ေရလွ်ံတတ္သည္။ ထုိေရမ်ား အိမ္မ်ားတစ္၀ိုက္မစီးလွ်င္ ဘယ္နားသြားစီးမည္နည္း။ မိလႅာကန္ မ်ားမလံုလွ်င္ ထိုေနရာမ်ား၌ ယင္မ်ားနားကာ ထိုယင္မ်ားသည္ စားေသာက္ဆိုင္မ်ားအတြင္း ၀င္လာပါက ေရာဂါေပါင္းစံု မျဖစ္ ပါသေလာ။

တစ္ခုကေလးမွ် ကြက္မၾကည့္ပါႏွင့္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔မသိေသာ ဆက္စပ္ပတ္သက္ေနသည့္ အေၾကာင္းမ်ားစြာရိွပါသည္။

စည္းစနစ္က်ေသာ ျမန္မာျပည္ႀကီးျဖစ္လာေစလုိေသာ ဆႏၵမ်ားျဖင့္ ဤကဲ့သို႔ေသာ စာမ်ားကို ေရးပါသည္။ မ်ိဳးဆက္သစ္တို႔ စဥ္းစားဆင္ျခင္ႏုိင္ၾကပါေစကုန္။ ေနာက္ၿပီး ေလ့လာႏိုင္ၾကပါေစကုန္။ ၿပီးေတာ့ လက္ေတြ႔ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏုိင္ၾကပါ ေစကုန္။

ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ျမန္မာျပည္ႀကီးသည္ အရည္အေသြးျပည့္၀ေသာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းမ်ား၊ ပညာတတ္မ်ား၊ မွန္ကန္ေသာ ဥပေဒ ဘက္ေတာ္သားမ်ားကို သည္ဆယ္စုႏွစ္မ်ားအတြင္း ရလာပါေစဟု ဆုေတာင္းလုိက္ပါသတည္း။

အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ေအးၿငိမ္း

23/10/2011, 2:46 pm

Blk 663D, Jurong West St. 65

#15-233

Singapore 644663

Tel: 97303027

Email: y_nyein@yahoo.com.sg