မ်ားေသာအားျဖင့္ သူမ်ားေရးေသာ ပို႔စ္မ်ားကို ကြ်န္ေတာ့္ဘေလာ့တြင္ ျပန္တင္ေလ့မရိွပါ။ သို႔ေသာ္ ယခု ကြ်န္ေတာ္ စာေမးပဲြရိွေနသျဖင့္ စာမေရးႏိုင္သည္ကတစ္ေၾကာင္း၊ ကိုၿခိမ့္ေရးေသာစာသည္ ျပည္ပေရာက္ျမန္မာႏိုင္ငံသားအားလံုး ၏ ရင္တြင္းခံစားခ်က္ႏွင့္ တစ္ထပ္တည္းက်ေနသည္ကတစ္ေၾကာင္း၊ မိတ္ေဆြမ်ားအားလည္း ျပန္လည္ေ၀ငွ လိုသည္က တစ္ေၾကာင္း တုိ႔ေၾကာင့္ ျပန္လည္ေဖာ္ျပလုိက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
မူရင္းပို႔စ္မွာ ျမန္မာက်ဴးပစ္ဖိုရမ္ မွဟု ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ဦးဦးေမွာ္ဆရာ၏ အီးေမးမွ ရပါသည္။
(ေမာင္တင္ေအး(သရက္) လို လူစားေတြ ခုထိရိွေနေသးတာကိုေတာ့ အေတာ္ေလး စိတ္ပ်က္မိပါသည္။)
ဦးၿခိမ္႔မွ ၿမန္မာ႔အလင္းသတင္းစာပါ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ကို တံု႔ၿပန္ေရးသားထားေသာ ပို႔စ္ၿဖစ္ပါသည္။ ၿမန္မာက်ဴးပစ္ဖိုရမ္မွ ကူးယူေဖာ္ၿပပါသည္။
ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ပညာသင္ၾကားျပီး အရြယ္ေရာက္လာေသာအခါ ႏိုင္ငံရပ္ျခားသို႔သြားေရာက္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ၾကသည္။ ထိုမွတဆင့္ သက္ဆိုင္ရာႏိုင္ငံသားအျဖစ္သို႔ ကူးေျပာင္းသြားၾကသည္။ ထိုသို႔ကူးေျပာင္းၾကသည္မွာ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအျဖစ္မွ စြန္႔လႊတ္ကာ တျခားႏိုင္ငံသားအျဖစ္သို႔ ကူးေျပာင္းသြားၾကေသာ္လည္း ျမန္မာလူမ်ိဳး (ဗမာ ရခိုင္ ရွမ္း ကခ်င္ ကရင္ ခ်င္း စသည့္ တိုင္းရင္းသားအားလုံး ) သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတြယ္တာေနေသာစိတ္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေနထိုင္ေနေသာသူမ်ားကဲ့သို႔ မေလွ်ာ႔ေသာစိတ္ အျပည့္ရွိေနသည္မွာ ေမးခြန္ထုတ္စရာပင္မလိုအပ္ပါ။
သို႔ပါေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း၌ရွိေသာ ျမန္မာအစိုးရလူၾကီးမ်ား၊ ထိုအစိုးရအဖဲြ႔႕၀င္မ်ားကို အခြင့္အေရးရရွိရန္ ဖားေနသူမ်ား၊ ျမန္မာအလင္းသတင္းစာတြင္ မိမိအခြင့္အေရးရရန္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအျဖစ္မွ စြန္႔လႊတ္သြားသူမ်ားကို လိုက္လံအျပစ္ဖို႔ ေျပာဆိုေနသည္မ်ားကို ေတြ႔ရွိရ၍ အလြန္အင္မတန္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါသည္။
ထိုသို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသားစြန္႔လႊတ္သြားသူမ်ားကို လိုက္လံ အျပစ္ေျပာေနမည့္အစား ဘာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံသားအျဖစ္သို႔ စြန္႔လႊတ္သြားၾကတာလဲဆိုတဲ့ အရင္းအျမစ္ကို ရွာေဖြကာ ေနာက္ထပ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအျဖစ္ တည္ရွိေနေသးေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားကို ႏိူင္ငံသားအၿဖစ္မွ မစြန္႔လႊတ္ရန္ ဘယ္လိုကာကြယ္ၾကမလဲဆိုသည္႔ အခ်က္အလက္ကို မစဥ္းစားၾကသည့္အတြက္လည္း ပို၍ပင္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား ႏိုင္ငံရပ္ျခားသို႔ အလုပ္လုပ္ကိုင္ျခင္း၏ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ား
ပထမဦးစြာ ေဆြးေႏြးလိုသည္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းရွိ ေဆာင္းပါးေရးသူ အျမင္က်ဥ္းကို စြဲကိုင္ထားသူမ်ားမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ထြက္ခြာျပီး ႏိုင္ငံရပ္ျခားတြင္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနသူမ်ားကို အျပစ္ဖို႔ေၿပာဆိုျခင္းမွ စတင္ပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ လက္ရွိအားျဖင့္ စိုက္ပ်ိဳးေရးကို အေျခခံေသာ ႏိုင္ငံဟုဆိုေသာ္လည္း ေခတ္မမွီေသာ၊ တိုးတက္မွဳမရွိေသာ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးကိုသာ အေျခခံေနေသာ ႏိုင္ငံတစ္ခုဟုသာ ဆိုရေပမည္။ တိုင္းျပည္အတြင္းတြင္ စိုက္ပ်ိဳးေရးစနစ္ကို တိုးတက္ရန္အတြက္ အေလးထားေလ့လာေသာ ေကာင္းမြန္ေသာ Research centre မရွိ၊ ရွိသည္႔သုေတသနတြင္လည္း နားလည္တတ္ကြၽမ္းေသာ ပညာရွင္မရွိ၊ အခ်ိန္တန္လခရသည္ပဲဟု တစ္ေန႔တစ္ေန႔ လဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္၊ ခ်ဲထိုး၊ ႏွစ္လုံးထီထိုးေနေသာ သံေခ်းတက္ ပညာတတ္မ်ားသာရွိသည္။ ထို႔အျပင္ ႏိုင္ငံအစိုးရ တာ၀န္ရွိသူမ်ားကလည္း ထိုကဲ့သို႔ နည္းပညာမ်ားထြန္းကားရန္ ေျမေတာက္ေျမွာက္လိုစိတ္ အလွ်င္းမရွိ၊ ထိုထိုေသာ အေၾကာင္းအခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးထြက္ကုန္မွာ အဆင့္မတန္းမမွီ၊ ႏိုင္ငံရပ္ျခားပို႔ေသာ္လည္း တိရိစၦာန္ေတာင္မွ ေကြၽးေမြး၍မရေသာ ထြက္ကုန္သာ ရွိသည္။
ထိုအျပင္ စက္မွဳ လက္မွဳတြင္လည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိူငံတြင္ တိုးတက္ေသာ စက္မွဳ၊လက္မွဳ အေျခအေနမဟုတ္၊ အသစ္တီထြင္ႏိုင္ေသာ အေျခအေန မေျပာႏွင့္ တျခားႏိုင္ငံမ်ားမွ ထြက္ေသာကုန္ပစၥည္းမ်ားကို ပုံတူကူးခ်ျပီး ျပန္လည္ထုတ္ယူႏိုင္ေသာ အေျခအေနပင္ ေကာင္းေကာင္းမရွိေပ။ ထိုသို႔ ပုံတူကူးခ်ထုတ္လုပ္ႏိုင္ေသာ ျပည္တြင္းအေသးစားလုပ္ငန္းတစ္ခုျဖစ္သည့္ စိုးလွ်ပ္စစ္မွ ထုတ္လုပ္ေသာ ဂ်င္နေရတာ၊ ထရန္စေဖာ္မာ၊ မီးစက္တခ်ိဳ႔ကိုသာေတြ႔ဖူးသည္။
အထက္ပါကဲသို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ေထာက္ျပေနသည္မွာ အျပစ္ေျပာလို၍မဟုတ္ပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအျဖစ္သို႔ တည္ရွိေနေသးေသာ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားအတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လုပ္ကိုင္ႏိုင္ရန္ ပတ္၀န္းက်င္အေျခအေနတရပ္ကို ဖန္တီးႏိုင္ဖို႔ လိုအပ္ေၾကာင္းကို ေထာက္ျပ ေဆြးေႏြးျခင္းသာျဖစ္သည္။
တျခားသူမ်ားကို နမူနာ မေပး၊ မိမိကိုယ္ကိုသာ နမူနာအေနျဖင့္ ေျပာျပရမည္ဆိုလ်င္၊ စက္မွဳတကၠသိုလ္မွဘြဲ႔ရၿပီး အစိုးရအလုပ္ လုပ္ကိုင္ရန္ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိေသာ္လည္း ဖခင္မွ အစိုးရအလုပ္လုပ္ကိုင္လည္း ပတ္၀န္းက်င္မွ လာဘ္လာဘယူေဆာင္ၾကီးပြားမွဳမ်ားကို ပါ၀င္သြားကာ မတရားေသာ ၾကီးပြားမွဳမ်ိဳး မလိုအပ္ေသာေၾကာင့္ အစုိးရအလုပ္လုပ္ျခင္းကို တားျမစ္သည္။ ထိုေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္သည္ ယာယီအသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းအျဖစ္ က်ဳရွင္ဆရာဘ၀ျဖင့္ မိမိ၀မ္းကို ေက်ာင္းခဲ့ရသည္။ သင္ၾကားထားေသာ ပညာရပ္မ်ားကို မွန္ကန္စြာ အသုံးမခ်ႏိုင္ခဲ့။ ထိုမွတဆင့္ မိမိ၏ၾကိဳးစားအားထုတ္မွဳေၾကာင့္ ဘြဲ႔လြန္ကို ႏိုင္ငံျခား တကၠသိုလ္တစ္ခုတြင္ စေကာ္လားရွစ္ျဖင့္ အခမဲ့ ပညာသင္ၾကားႏိုင္ခဲ့ျပီး ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဆက္လက္ေနထိုင္ပါက မည္သို႔မွ် မသိႏိုင္သည့္ ပညာရပ္မ်ားကို ႏိူင္ငံျခားတိုင္းျပည္မ်ားတြင္ လြယ္လင့္တကူေလ့လာႏိုင္ခဲ့ပါသည္။
သို႔ေသာ္ ထိုပညာရပ္မ်ားကို မိမိႏိုင္ငံအတြက္ ျပန္လည္အသုံးခ်ႏိုင္ရန္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း၌ ဖန္တီးထားသည့္ အေျခအေနပတ္၀န္းက်င္မရွိ၊ အကယ္၍ မိမိသည္ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျပန္လည္ေက်းဇူးျပဳလို၍ ျပန္လည္ေရာက္ရွိပါက မိမိကြၽမ္းက်င္ေသာ လုပ္ငန္းရပ္မ်ားမရွိသျဖင့္ ငယ္စဥ္က ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ က်ဳရွင္ဆရာဘ၀ကို ျပန္လည္ေရာက္ရွိကာ မိမိတတ္ေျမာက္ထားေသာ အတတ္ပညာရပ္မ်ားကို စတိုခန္းထဲ သိမ္းထားရသည္႔ ဘ၀သာ ျပန္လည္ေရာက္ရွိႏိုင္ေပသည္။သို႔ေပမဲ့လည္း ႏုိင္ငံျခားတြင္ ထြက္၍လုပ္ကိုင္ေနေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားအဖို႔ မိမိကဲ့သို႔ ႏိုင္ငံျခားတြင္ ေရရွည္ေနႏိုင္သူမ်ားသာ မဟုတ္ပဲ ယာယီပါမစ္မ်ားျဖင့္ ေနထိုင္သူမွာ ၆၀-၈၀ ရာႏွဳန္းအထိရွိကာ ထိုကဲ့သို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား ၿပန္လည္ေရာက္ရွိပါက ေအာက္ပါ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ရရွိႏိုင္ပါသည္။
(၁) အခ်ိန္၏တန္ဖိုးကို နားလည္ျခင္းႏွင့္ အလုပ္ခ်ိန္တြင္ မိမိအား ေပးအပ္ထားေသာ အလုပ္ကို ေသခ်ာစြာလုပ္ကိုင္ႏိုင္ျခင္း။ (ႏိုင္ငံျခားတြင္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ခဲ့ျခင္း အက်ိဳးေက်းဇူး )
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းအရွိ အစိုးရအလုပ္အပါ၀င္ တခ်ိဳ႔ေသာ အလုပ္မ်ားမွာ အလုပ္ခ်ိန္ တစ္ေန႔(နံနက္ ၁၀ နာရီမွ ၄ နာရီအတြင္း ) ၆နာရီခန္႔အတြင္း ထမင္းစားခ်ိန္ လဘက္ရည္ေသာက္ခ်ိန္ မ်ားကို ႏွဳတ္လိုက္ပါက ၄နာရီခန္႔သာရွိသည္၊ ထို ၄နာရီအတြင္း လူတစ္ေယာက္၏ အခ်ိန္ဆြဲလုပ္ကိုင္မွဳေၾကာင့္ ၃ နာရီခန္႔သာျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ အလုပ္မျပီးစီးပါကလည္း ေနာက္တစ္ေန႔ လုပ္လို႔ရတာပဲဟု အခ်ိန္ဆြဲလုပ္ကိုင္လိုစိတ္မ်ား တာ၀န္ယူမွဳမရွိျခင္းမ်ားကို ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ၇၀-၈၀ ရာခိုင္ႏွဳန္းခန္႔ေတြ႔ေနရသည္။
(၂) လူတစ္ဦးခ်င္းစီ၏ တာ၀န္ယူမွဳ စိတ္ဓါတ္၊ ကတိစကား၏ တန္ဖိုးကို နားလည္သြားျခင္း။
(၃) ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွ ရရွိလာေသာ အလုပ္ထဲမွ ပညာရပ္မ်ား ႏွင့္ စီမံခန္႔ခြဲမွဳမ်ား။
အနည္းဆုံး ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္း ေတေလဂ်ပိုး၊ လဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနသူတစ္ေယာက္ ႏိုင္ငံျခားတြင္ အလုပ္လုပ္ျပီး ျပန္လာပါက အနိမ္႔ဆုံး ဂေဟေတာ့ ေဆာ္တတ္၊ အခ်ိန္ႏွင့္ ေငြေၾကးအ၀င္အထြက္ကိုေတာ့ စီစစ္သြားတတ္ပါသည္။
(၄) ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ အလုပ္လုပ္ေနသူမ်ားမွာ မိမိႏိုင္ငံသို႔ ျပန္ပို႔ေသာ ေငြမ်ားျပန္လည္ရရွိ ျခင္း။
အေရွ႔ေတာင္ အာရွတြင္ ႏိုင္ငံရပ္ျခားသို႔ သြားေရာက္အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနသည္႔ သူေတြထဲမွာ အင္ဒိုနီးရွားနဲ႔ ဖိလစ္ပင္းလူမ်ိဳးတို႔က အမ်ားဆုံးၿဖစ္ပါသည္။ သူတို႔တစ္ေတြ သူတို႔ႏိူင္ငံကို ျပန္လည္ပို႔ေဆာင္တဲ့ ေငြသည္ တစ္ႏွစ္ကို ၁.၅ ဘီလိယန္စီ ရွိၾကပါသည္။ ထိုႏိုင္ငံမ်ားက တရား၀င္ေငြေၾကး ပို႔ေဆာင္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားရွိေသာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံျခားတြင္ လုပ္ကိုင္၍ရရွိေသာ ေငြမ်ားကို မိမိတုိ႔မိသားစုမ်ားအတြက္ ျပန္လည္ပို႔ေဆာင္ေပးေနၾကသည္။ ႏိုင္ငံျခားသို႔ ထြက္၍အလုပ္လုပ္ကိုင္ေသာ ျမန္မာမ်ားသည္ ဖီလစ္ပိုင္၊ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံမ်ားကဲ့သို႔ တစ္ႏွစ္လ်င္ ၁.၅ ဘီလီယန္ခန္႔ မရွိေသာ္လည္း အနည္းဆုံး အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္း ၃၀၀ နီးပါးခန္႔ရွိမည္ဟု ခန္႔မွန္းမိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ေခတ္မမွီေသာ၊ နည္းလမ္းမမွန္ေသာ ဘဏ္စနစ္မ်ားေၾကာင့္ ထိုေငြမ်ားသည္ တရားမ၀င္ေသာလမ္းေၾကာင္းသို႔ ေရာက္ရွိသြားသည္။
ထိုေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံအစိုးရအေနျဖင့္ ထိုေငြမ်ားကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ျဖစ္ေအာင္ ခိုင္မာေသာလမ္းေၾကာင္းတစ္ခု တည္ေဆာက္ရန္ အမွန္အကန္လုိအပ္လ်က္ရွိပါသည္။
ထိုအျပင္ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား မိမိမိသားစု၀င္မ်ားအား ထိုကဲ့သို႔ ေငြေၾကးမ်ား ျပန္လည္ ပို႔ဆာင္မွဳေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းရွိ မိသားစု၀င္မ်ား၏ ၀င္ေငြတိုးပြားလာသည္။ ထိုသို႔ ၀င္ေငြ တိုးပြားလာမွဳေၾကာင့္ ထိုမိသားစု၀င္မ်ား၏ ေငြသုံးစြဲမွဳေၾကာင့္ ျမန္မာနိုင္ငံအတြင္း ေငြလည္ပတ္ကာ တိုင္းျပည္၏ စီးပြားေရးကို တဖက္တလမ္းမွာ တိုးတက္ေစႏိုင္ေသာ အခ်က္အလက္တစ္ခုလဲ ျဖစ္ပါသည္။
(၄) ႏိုင္ငံျခားတြင္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား သက္ဆိုင္ရာသံရုံးမ်ားတြင္ အခြန္ေငြမ်ားကို ေပးေဆာင္ျခင္းျဖင့္ နိုင္ငံ၏၀င္ေငြကို တိုးပြားေစျခင္း။
တကယ္တမ္း ျမန္မာႏိုင္ငံသားအျဖစ္သို႔ ကူးေျပာင္းသြားသူမ်ားရဲ႕ အေၾကာင္းအရင္းထဲမွာ တခုအပါအ၀င္ျဖစ္တဲ့ ထိုအခ်က္သည္ အေရးၾကီးပါသည္။ အခြန္ႏွစ္ထပ္ေပးေဆာင္ျခင္း စာခ်ဳပ္ ေရးထိုးထားေသာ ႏိုင္ငံျဖစ္သည္၊ မျဖစ္သည္ ခဏထား စကၤာပူေရာက္ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား ေပးေဆာင္ေသာ အခြန္ေငြပမာဏမွာ တႏွစ္လ်င္ အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္း၃၀မွ သန္း၅၀ အတြင္းရွိပါသည္။ ထိုေငြမ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္မွဳအတြက္ အတိုင္းအတာတခုအထိ လုပ္ေဆာင္နိုင္ေသာ ေငြေၾကးပမာဏ တစ္ခုအေနႏွင္႔ ၿဖစ္ေကာင္းျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုေငြ သန္း ၃၀-၅၀ ေငြေၾကးပမာဏသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ အမွန္တကယ္ေရာက္ရွိသြားေသာ ေငြေၾကးပမာဏျဖစ္သည္လား မည္သူမွမသိ၊ ႏွစ္စဥ္ အခြန္ဌာနမွလည္း မွန္ကန္ေသာ စာရင္းကိုလည္း တင္ျပျခင္းမရွိ၊ အခြန္ဌာနႏွင့္ သံရုံး (ႏိုင္ငံျခားေရး ၀န္ၾကီးဌာန) ႏွစ္ခုၾကားတြင္ ထိုေငြေၾကးပမာဏသည္ စကၠဴပါးေလထဲလြင့္သကဲသို႔ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္လား မေျပာတတ္ေပ။
(၅) ႏိုင္ငံရပ္ျခားသို႔ ေရာက္ရွိသြားေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား ျမန္မာနိုင္ငံသို႔ လွဴဒါန္းျခင္း။
ျမန္မာလူမ်ိဳးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားျဖစ္သည္အေလ်ာက္ အလွဴအတန္းလုပ္ရာတြင္ တျခားႏိုင္ငံမ်ားကဲ့သို႔ တြန္႔ဆုတ္ျခင္းအလ်ဥ္းမရွိပဲ လွဴဒါန္းၾကပါသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ၿမန္မာက်ဴးပစ္မင္ဘာမ်ားကိုယ္တိုင္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ နာဂစ္မုန္တိုင္းတိုက္ခိုက္စဥ္က က်ပ္သိန္း ၁၃၀ခန္႔ကို မိမိတို႕ေခြၽးနဲစာမ်ားမွ ျခစ္ၿခဳပ္လွဴဒါန္းျခင္း၊ ျမန္မာမ်ားအတြက္ ျမန္မာမွ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္တြင္ က်ပ္သိန္းေပါင္း ၁၅၀ခန္႔ ေက်ာင္းေဆာင္ ေဆာက္လုပ္လွဴဒန္းျခင္း စသည္တို႔ကို လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။ က်ဴးပစ္မင္ဘာမ်ား ျမန္မာမ်ားအတြက္ ျမန္မာမ်ားကဲ့သို႔ လူမွဳေရးလွဴဒါန္းမွဳမ်ားသာမက တျခားေသာ လူမွဳေရးအဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊ အဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ မဟုတ္ပဲ သီးသန္႔လွဴဒါန္းမွဳမ်ားမွာ တႏွစ္လ်င္ အနည္းဆုံး က်ပ္ေငြ သိန္း ၁၀၀၀ မွ ၅၀၀၀ အတြင္း ခန္႔ရွိေပသည္။ ထိုကဲ့သို႔ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား လွဴဒါန္းမွဳသည္လည္း တနည္းအားျဖင့္ တိုင္းျပည္အတြင္း ေငြလည္ပတ္မွဳမ်ား၏ အေထာက္အပံ႔တခုအျဖစ္ တည္ရွိလ်က္ရွိေနပါသည္။
ထိုကဲ့သို႔ ၿမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား ႏိုင္ငံရပ္ျခားသို႔ သြားေရာက္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ျခင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ စနစ္တက် စီစစ္ေလ့လာျခင္း အလ်င္းမရွိ၊ ထိုကဲ့သို႔ သိရန္လဲ ၾကိဳးစားအားထုတ္ရန္လည္း မစဥ္းစားေသာ တာ၀န္ရွိပုဂၢဳိလ္မ်ား၊ အစိုးရ ၀န္ၾကီးဌာနမ်ားတြင္ မ်က္ႏွာရရန္ ဖား၍ သတင္းစာမ်ားတြင္ ေရးသားလ်က္ရွိေသာ အရည္အခ်င္းမရွိ ေကာ္လံစား ကေလာင္ရွင္မ်ားကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားစစ္စစ္မ်ားမွာ အလြန္အင္မတန္ စက္ဆုပ္ရြံ႔မုန္းမိပါသည္ဟုသာ ေျပာၾကားလိုပါသည္။
ကြၽန္ေတာ္ဆက္လက္ေရးသားေျပာဆိုမည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ လက္ရွိျမန္မာႏိုင္ငံအစိုးရကို တိုက္ခိုက္လို၍ အေၾကာင္းမရွိ အျပစ္ရွာ ေၿပာဆိုေနျခင္းမဟုတ္ပါ။ တခ်ိဳ႕ေသာ ၀က္ဘ္ဆိုဒ္မ်ားတြင္ လက္ရွိအစိုးရသာမက ျပီးခဲ့ေသာ နအဖအဖြဲ႔ကိုပါ ရိုင္းစိုင္းစြာ အ မနာပ ဆဲဆိုပုတ္ခတ္မွဳမ်ားကိုလည္း ေတြ႔ရသည္။ ထိုအခါ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ စိတ္ထဲမေကာင္းခဲ့။ ကြၽန္ေတာ္သည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶ၏အဆုံးအမအရ ဖရုႆ၀ါဆာ ညစ္ညမ္းေသာစကားကို ဆိုျခင္းသည္ ကြၽန္ေတာ္အတြက္ သံသရာလည္းမေကာင္း၊ ကိုယ္က ဆဲဆိုပုတ္ခတ္ေသာ္လည္း ထိုသို႔အေျပာခံရသူက ေမတၱာႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း ဥေပကၡာျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း ေနပါက ထိုသို႔ ဆဲဆိုမွဳသည္ ကိုယ္တြင္ျပန္လည္၍ အက်ိဳးယုတ္ေစမည္ဟု ယုံၾကည္မိသည္။
ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ အုပ္ခ်ဳပ္သည္ဆိုရာ၌ မိသားစုတစ္စုအား အုပ္ခ်ဳပ္ျခင္းႏွင့္မတူ၊ မိသားစု သိန္းေပါင္းမ်ားစြာကို အုပ္ခ်ဳပ္ရသည္။ အဖြဲ႔အစည္းငယ္တစ္ခု အုပ္ခ်ဳပ္သည္ႏွင့္မတူ ေခါင္းေဆာင္လုပ္သူမွာ ထိုအဖြဲ႔အစည္းငယ္ကိုတာ၀န္ခံရသည္။ ထိုေၾကာင့္ လက္ရွိအစိုးရကို ေ၀ဖန္ရာတြင္ အျပစ္ေတြသာ ေျပာဆိုျခင္းထက္ အျပဳသေဘာျဖင့္ အမွားကိုလဲ ေထာက္ျပ အမွန္လမ္းကိုလည္း တာ၀န္ရွိျပည္သူတစ္ေယာက္အျဖစ္ အၾကံျပဳျခင္းမ်ိဳးကိုသာ အဓိက ဦးတည္ေရးသားပါသည္။
သို႔ေသာ္လည္း အဖြဲ႔အစည္းငယ္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ႏိုင္ငံတစ္ခုပဲျဖစ္ျဖစ္ အခြင့္အေရးလိုခ်င္၍ ဖားယားေရးျခင္း ျပဳမူျခင္းမ်ိဳးကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အလြန္အင္မတန္ရြံ႔မုန္းမိသည္။ ထိုကဲသို႔ ဖား၍ေနထိုင္သူမ်ား အလိုေတာ္ရိမ်ားသည္ တကယ့္တကယ္ေတာ့ အဖြဲ႔အစည္းကို ဖ်က္စီးသူ၊ ႏိုင္ငံကိုဖ်က္စီးသူ၊ သစၥာေဖာက္မ်ားသာ အမွန္တကယ္ျဖစ္ေတာ့သည္။
ယခင္ပို႔စ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ႏိုင္ငံျခားတြင္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနသူမ်ားေၾကာင့္ ႏိုင္ငံအတြက္ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ား ရွိနိုင္ေၾကာင္း အခ်က္အလက္တခ်ိဳ႔ကို အၾကမ္းဖ်ဥ္းအားျဖင့္ ေထာက္ျပခဲ့ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ေထာက္ျပေဆြးေႏြးေသာ အခ်က္အလက္မ်ားထက္ မေလ်ာ့ေတာင္မွ ပိုေသာ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ား ရွိႏိုင္ပါေသးသည္။ ယခုပို႕စ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား တျခားႏိုင္ငံသားအျဖစ္သို႔ မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ေျပာင္းလဲၾကသည္ ဆိုတာထက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအျဖစ္မွ တျခားႏိုင္ငံသား အျဖစ္သို႔ မေျပာင္းလဲေသးေသာ ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အစိုးရႏွင့္ တာ၀န္ရွိသူမ်ားက ျမန္မာႏိုင္ငံသားအျဖစ္ ဆက္လက္တည္ရွိေနရန္ မည္သို႔လုပ္ကိုင္မည္လဲ၊ တျခားႏိုင္ငံသားအျဖစ္သို႔ ေၿပာင္းလဲမသြားရန္ မည္သို႔ ဆဲြေဆာင္ၾကမလဲဆိုတာကို အဓိက မီးေမာင္းထိုးျပလိုပါသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံသားအျဖစ္မွ တျခားႏိုင္ငံသားအျဖစ္သို႔ ကူးေျပာင္းသြားသူမ်ားကို ေတြ႔ၾကဳံရသေလာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအျဖစ္သို႔ စြန္႔ခြာသြားသူမ်ားကို ေမးျမန္ၾကည့္မိေသာ္လည္း နိုင္ငံေရးအမွန္တကယ္လုပ္သူမ်ားက ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ၿပန္ပါက အဖမ္းအဆီးခံရမည္ကို စိုးရိမ္သူမ်ားမွာ ၇၀ ရာခိုင္ႏွဳန္းႏွင့္ အထက္ရွိပါသည္။
တျခားအေၾကာင္းေၾကာင့္ ႏိုင္ငံသားအျဖစ္သို႔ ေၿပာင္းသြားသူမ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို မခ်စ္လို႔ မဟုတ္၊ မုန္း၍လည္းမဟုတ္ မိမိက်င္လည္ရာတြင္ အေကာင္းဆုံးအျဖစ္ ရပ္တည္ႏိုင္ရန္ဆိုသည္႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္သာ ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ကို စြန္ခြာခဲ့ၾကသည္။ ထိုသူမ်ားကို ၾကဳံၾကိဳက္လို႔ေမးပါက ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ျပန္ခ်င္သူမ်ားသာျဖစ္ပါသည္။ ႏိုင္ငံသားအျဖစ္သို႔ ကူးေျပာင္းသြားသူမ်ား၏ တႏွစ္တၾကိမ္၊ ႏွစ္ႏွစ္တၾကိမ္ သူတို႔၏ အားလပ္ရက္ကို အသုံးခ်ရာေနရာကလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွ လြဲ၍တျခားေသာ ႏိုင္ငံကို ေရြးခ်ယ္မွဳကနည္းပါသည္။
ထိုေၾကာင့္ ႏိုင္ငံရပ္ျခားသို႔ ေရာက္ေနေသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားအားလုံး ျမန္မာႏိုင္ငံကို ခ်စ္သူမ်ားသာ ျဖစ္ပါ၏၊ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲေနမွ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ခ်စ္သူမ်ားမဟုတ္၊ လိုအပ္ပါက ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ အသက္စြန္႕၀ံသူမ်ားသာျဖစ္ပါသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ရန္ တပ္မေတာ္ထဲ၀င္၍ အမွဳထမ္းမွ ႏိုင္ငံကိုခ်စ္သူမဟုတ္၊ ျမန္မာလူမ်ိဴး ၾကီးၾကီးငယ္ငယ္ ႏိုင္ငံကိုခ်စ္သူမ်ားသာျဖစ္ပါသည္။ ႏိုင္ငံတစ္ခုဆိုသည္မွာ အစိုးရသည္လည္း ျပည္သူအတြက္ ျပည္သူ႔အက်ိဳးကို ၾကည့္၍ တာ၀န္ထမ္းသလို ႏိုင္ငံ၀န္ထမ္းသည္လည္း ႏိုင္ငံအတြက္ တာ၀န္ထမ္းသည္။ ႏိုင္ငံျခားတြင္ အလုပ္လုပ္ေနသူလည္း သူတတ္ႏိုင္သေလာက္ ႏိုင္ငံတာ၀န္ထမ္းရြက္ေနသူမ်ားသာ ၿဖစ္ပါသည္။ တပ္မေတာ္လည္း တပ္မေတာ္အေလ်ာက္၊ ပညာရွင္လည္း ပညာရွင္အေလ်ာက္၊ အႏုပညာရွင္လည္း အႏုပညာရွင္အေလ်ာက္ နိုင္ငံတာ၀န္ထမ္းသူမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုေၾကာင့္ ႏိုင္ငံတြင္း၌ ေနထိုင္သူအားလုံး မည္သူမွ် ပို၍ ႏိုင္ငံကိုပိုခ်စ္သည္ မရွိ ႏိုင္ငံသားအားလုံး နိုင္ငံကိုခ်စ္ျမတ္ႏိုးၾကသည္ဟု ပထမဦးစြာ ေျပာဆိုလိုပါသည္။
တကယ္တမ္းဆိုလ်င္ ႏိုင္ငံသားအျဖစ္တည္ရွိေနသူ၊ ေျပာင္းလဲသြားသူ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားအားလုံး ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေမြး ျမန္မာေသြး ျမန္မာေရေသာက္သုံးခဲ့ဖူးခဲ့ၾကသည္ျဖစ္သည္အေလ်ာက္ ျမန္မာျပည္ကို ခ်စ္ၾကေသာ လူမ်ားသာျဖစ္ၾကပါသည္။ ႏိုင္ငံျခားတြင္ ေနထိုင္ခဲ့ေသာ ၁၆ႏွစ္ကာလအတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံကို မုန္းသည္ဟု ေျပာသူ မေတြ႔ဖူးသေလာက္ပင္။ ေခတ္အဆက္ဆက္ အုပ္ခ်ဳပ္မွဳ ယိုယြင္းမွဳေၾကာင့္သာ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ အားမလိုအားမရျဖစ္မွဳမ်ား၊ အုပ္ခ်ဳပ္သူလူတန္းစားကို မေက်နပ္မွဳမ်ားကိုသာ ကြၽန္ေတာ္ေတြ႕ခဲ့ရသည္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးစစ္စစ္ (တိုင္းရင္သားမ်ားအပါအ၀င္) မေျပာႏွင့္၊ ဧည့္ႏိုင္ငံသားမွတ္ပုံတင္ကိုင္ ျမန္မာတရုပ္မ်ားကိုယ္တိုင္ကလည္း ျမန္မာျပည္ကို အလြန္အင္မတန္ခ်စ္ခင္ေၾကာင္းကို ကြၽန္ေတာ္ေတြ႔ခဲ႔ရပါသည္။
ႏိုင္ငံသားအျဖစ္မွ စြန္႔လႊတ္သူမ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ေလ့လာဆန္းစစ္မိသည္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ သက္ဆိုင္ရာႏိုင္ငံသံရုံးမ်ားသည္ အဓိက တာ၀န္ရွိသည္ဟု ပထမဦးဆုံးအေနျဖင့္ ျမင္ေယာင္မိသည္။ အခြန္အခ ေပးေဆာင္ရသည္ဆိုသည္ကို ေခတၱခဏေဘးဖယ္ထားလိုက္ပါဦး။ ကြၽန္ေတာ္နားလည္ထားသည္မွာ ျမန္မာသံရုံးဆိုသည္မွာ နိုင္ငံရပ္ျခားေရာက္ပါက ျမန္မာႏိုင္ငံကို ကိုယ္စားျပဳသည္ဟု မွတ္ယူထားမိပါသည္။ ယေန႔ ျမန္မာသံရုံးမ်ား၏ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားအေပၚ ဆက္ဆံမွဳႏွင့္ တျခားႏုိင္ငံသံရုံးမ်ား သူတို႔ႏိူင္ငံသားမ်ားအေပၚ ဆက္ဆံမွဳကို ႏွိဳင္းယွဥ္မိသည့္အခါ ျမန္မာသံရုံးမ်ား ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားအေပၚ ထားရွိသည္ သေဘာထားမွာ အလြန္အင္မတန္ ေအာက္တန္းက် အဆင္နိမ့္လွသည္ဟု ရိုးရွင္းစြာ မွတ္ယူမိလိုက္ပါသည္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔တေတြ တႏွစ္တစ္ခါ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ႏွစ္ခါေသာ္လည္းေကာင္း သံရုံးသို႔ မျဖစ္မေနသြားေရာက္ရသည္႔ အေျခအေနမ်ားျဖစ္ေပၚလာတတ္ပါသည္။ အခြန္ေငြေပးသည့္အခါ၊ ပတ္စ္ပို႔သက္တမ္းတိုးသည့္အခါ၊ ေထာက္ခံစာသြားေရာက္ေတာင္းဆုိသည့္အခါမ်ားတြင္ သံရုံးကိုဆက္ဆံရပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ေတြ႔ဖူးသမွ်၊ ကြၽန္ေတာ္သြားဖူးသမွ်၊ ၾကားဖူးသမွ် သံရုံးမ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားကို လူကိုလူလို မဆက္ဆံၾက၊ သူတို႔ကို အလုပ္ရွုပ္ရန္ ဖန္တီးသူမ်ား၊ ျပႆနာေပးသူမ်ား၊ သူတို႔ထက္ အဆင့္နိမ့္က်သူမ်ားကို ဆက္ဆံသလို ဆက္ဆံၾကသည္။ စကၤာပူလို ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားေသာႏိုင္ငံတြင္ လူအမ်ားကို ကိုေန႔စဥ္ႏွင္႔အမွ် အခြန္ေငြလက္ခံျခင္း၊ သက္တမ္းတုိးျခင္းစသည္ လုပ္ငန္းမ်ားလုပ္ကိုင္ေသာေၾကာင့္ လူသဘာ၀အရ အလုပ္ရွုပ္၍ အလုပ္မွဖိအားေၾကာင့္ စကားေျပာအဆင္မေျပျဖစ္ျခင္းမဟုတ္၊ လူဦးေရ မ်ားစြာႏွင့္ မဆက္ဆံရေသာ သံရုံးမ်ားသည္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားအေပၚ ဖိႏွိပ္ကာဆက္ဆံတတ္ပါသည္။
ျမန္မာသံရုံးမ်ား ဆက္ဆံပုံက သူတို႔သည္ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ျမန္မာမ်ားထက္ ျမင့္ျမတ္သေယာင္၊ အဆင္႔ပိုရွိသေယာင္ ရာထူးဂုဏ္ေမာက္ ႏိွမ္႔ခ်ေျပာဆိုဆက္ဆံၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ္သိသေလာက္ အမွန္တကယ္ဆိုလ်င္ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ ျမန္မာမ်ားသည္ ျမန္မာသံရုံး၀န္ထမ္းမ်ားအတြက္ ေက်းဇူးရွင္မ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။ ေကာလဟလၾကားဖူးေသာ စကားတစ္ခုရွိသည္၊ ျမန္မာအစုိးရမွ သံရုံး၀န္ထမ္းမ်ားကို လခေပးရန္ ျမန္မာအစိုးရမွ ေပးအပ္ျခင္းမဟုတ္ပဲ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား ေပးအပ္ေသာ အခြန္မ်ားကို ခြဲေ၀၍ လခေပးသည္ဟု သိရသည္။ ထိုေကာလဟလ ဘယ္ေလာက္မွန္သည္ဟု မေျပာတတ္ပါ။ စကၤာပူ၊ မေလးရွား၊ ထိုင္းႏိုင္ငံမ်ားတြင္ အခြန္ေပးေဆာင္ေသာ ျမန္မာမ်ားသည္႔အတြက္ေၾကာင့္ ထိုမွရရွိေသာေငြမ်ားကို တစ္ကမၻာလုံးမွ ျမန္မာလူမ်ိဳးမရွိသေလာက္ ၀င္ေငြနည္းေသာ သံရုံးမ်ားသို႔ ခြဲေ၀ေပးကာ လခယူၾကသည္ဟုလည္း ေျပာဆိုၾကသည္။
ထိုေကာလာဟလ မမွန္ကန္သည္ဟုလည္း ထားလိုက္ပါ။ သံရုံး၀န္ထမ္းဆိုသည္မွာ ျပည္သူ၀န္ထမ္းသာ ျဖစ္သင့္သည္။ ျဖစ္သည္။ ျပည္သူမွ ေပးေသာလခစားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျပည္သူအေပၚ မတူသလို မတန္သလို ျပည္သူကို နိမ္ခ် မဆက္ဆံသင့္ေပ။ ကြၽန္ေတာ္ ျမန္မာသံရုံးသို႔သြားတိုင္း အခြန္းေပးျခင္းသေဘာတရားကို နားမလည္ေသာ work permit လုပ္ကိုင္ေသာ လူငယ္ေလးမ်ား သံ၀န္ထမ္းမွာ ေငါက္ငန္းေျပာဆိုေနသည္မွာ တိရိစၦာန္၊ေခြးကို ေငါက္သည္ထက္ မေလ်ာ့ေသာ ေလသံျဖင့္ ေျပာဆိုသည္ကို ကိုယ္တုိင္ကိုယ္က် ၾကဳံေတြ႔ရသည္မွာ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာပင္ျဖစ္ပါသည္။
ထိုေၾကာင့္ ႏိုင္ငံသားအျဖစ္သို႔ မကူးေျပာင္းေသးေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားကို ဆဲြေဆာင္မွဳ တစ္ခုအေနျဖင့္ ပထမဦးစြာ ျပဳလုပ္ရမည္မွာ ႏိုင္ငံတိုင္းတြင္ရွိ ျမန္မာသံရုံးမွ ၀န္ထမ္းမ်ားကို ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားအား လူကိုလူလို ဆက္ဆံရန္ အလြန္အေရးၾကီးေသာ အခ်က္တစ္ခုအေနျဖင့္ သက္ဆိုင္ရာ တာ၀န္ရွိသူမ်ား လုပ္ကိုင္ရမည္ျဖစ္သည္။
ဒုတိယအခ်က္အေနျဖင့္ အခြန္ေပးေဆာင္ျခင္း။ ကြၽန္ေတာ္ေျပာမည္႔အခ်က္မ်ားသည္ အခြန္မေပးေဆာင္လို၍ ေၿပာဆိုျခင္းမဟုတ္၊ မွန္ကန္ေသာ အခြန္ (သို႔မဟုတ္) သင္တင့္ေသာအခြန္ကို ျမန္မာလူမ်ိဴးအားလုံး ေပးေဆာင္လိုပါသည္။ ႏိုင္ငံတစ္ခုရပ္တည္ရန္ အခြန္သည္ မည္မွ်အေရးၾကီးေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ သိပါသည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားအေပၚ ေကာက္ခံေနေသာအခြန္မွာ စနစ္မက်ဟု ထင္မိပါသည္။
ဥပမာေျပာရလ်င္ စကၤာပူတြင္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေသာေၾကာင့္ စကၤာပူႏုိင္ငံသို႔ အခြန္ေပးရသည္။ စကၤာပူအစိုးရသည္ အခြန္ကို ျပီးစလြယ္မေကာက္၊ တႏွစ္တာအတြင္း မိမိရရွိေသာ ေငြမ်ားထဲမွ မိမိအတြက္၊ မိသားစုအတြက္၊ သားသမီးအတြက္၊ မိဘအတြက္ စသည္ခံစားခြင့္မ်ားကို ဖယ္၍ က်န္ရွိေနေသာ ပမာဏ ကို အခြန္ေပးေဆာင္ရန္၀င္ေငြ (Taxable income) ဟု သတ္မွတ္သည္။ ထို၀င္ေငြမွာ ၀င္ေငြ ၂ေသာင္းေအာက္ ေလ်ာ့နည္းသူကို အခြန္ကင္းလြတ္၊ ၂ေသာင္းမွ ၃ေသာင္းအတြင္း ၃.၇၅ ရာႏွဳန္း စသည္ျဖင့္ စနစ္တက် သတ္မွတ္ကာ အခြန္ေငြ ေပးရသည္။ တႏွစ္ စုစုေပါင္း၀င္ေငြ ၅ေသာင္းရေသာသူမွာ အခြန္ေပးရန္၀င္ေငြမွာ ၄ေသာင္းခန္႔က်န္၍ ထိုသူေပးရေသာေငြမွာ တႏွစ္လုံးအတြက္ ေဒၚလာ တစ္ေထာင္ေက်ာ္ရုံသာရွိသည္။ ၾသစေတ်းလ် ဆိုလ်င္လည္း သူတြင္ သတ္မွတ္ထားေသာ နည္းလမ္းအတိုင္းေကာက္ခံသည္။ ထိုေၾကာင့္ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ ျမန္မာမ်ားသာမက ျမန္မာျပည္တြင္းရွိ ျပည္သူမ်ားကို အခြန္ေကာက္ခံရာတြင္လည္း အမ်ားျပည္သူသိရန္ အခြန္ဥပေဒကို ေၾကျငာ၍ ျပည္သူမ်ားကို ေသခ်ာစြာရွင္းျပကာ ေကာက္ခံသင့္သည္ဟုု ရိုးရွင္းစြာ ျမင္မိသည္။ ထိုသို႔လုပ္ရာ၌လည္း အခြန္ဦးစီးမွဳးမ်ား၊ သံ၀န္ထမ္းမ်ား လာဘ္စားမွဳကင္းရွင္းရန္ အလြန္လိုအပ္လွပါသည္။
ထားလိုက္ပါေတာ့။ ဆက္ျပီးေရးရလ်င္ အခ်က္အလက္မ်ား ဒီထက္ပိုမ်ားစြားေရးသားႏိုင္ပါေသးသည္။ ဆက္လက္ေဆြးေႏြးလိုသည္မွာ ရိုင္းရုိင္းေျပာရလ်င္ ေခ်းေျခာက္ေရႏွဴး၊ ကပ္ဖားမ်ားအတြက္ ေျပာလိုပါေသးသည္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားသည္ တခ်ိန္က သာမန္ေအာင္ျမင္မွဳမ်ိဳးကို ျပန္လည္တမ္းတကာ အရင္တုန္းက ဘာျဖစ္တယ္ညာျဖစ္တယ္ဆို၍ တမ္းတခါ လက္ရွိကာလတြင္ ေတြးေငးမွိဳင္းမိေနတတ္သည္။ ငါတို႔ ၿမန္မာလူမ်ိဳးဆိုတာ ေရႊထီးေဆာင္းခဲ့တာ၊ ကိုယ္ထီးကိုယ့္နန္း ကိုယ္ၾကငန္းႏွင္႔ ေနခဲ့ၾကတာမ်ားကို ျပန္ေတြးကာ လက္ရွိတြင္ တိုးတက္ရန္ မၾကိဳးစား အတိတ္ကို ၿပန္တမ္းတေနသူမ်ားဟု ေျပာလ်င္ မလြန္လွပါ။ တကယ္တမ္း ေျပာရလ်င္ ထိုေရႊထီးေဆာင္းခဲ့သူမ်ားေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ယေန႕အခ်ိန္ထိ နင္းျပားဘ၀မွ မတက္ႏိုင္ခဲ့။ ထိုေရႊထီးေဆာင္းသူမ်ား ႏွိပ္စက္မွဳေၾကာင့္ ျပည္သူမ်ား ဘ၀နိမ့္ပါးခဲ့ရသည္၊ ႏိုင္ငံတကာအလယ္တြင္ မ်က္ႏွာငယ္ႏွင့္ က်င္လွည္ေနခဲ့ရသည္မွာ အမွန္ဟုသာ ဆိုခ်င္ပါသည္။
ျမန္မာသမိုင္းကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ရင္လည္း အဖကို သားကသတ္၊ အကိုကို ညီကသတ္၊ ဦးရီးေတာ္ကို တူကသတ္ခါ နန္းလုခဲ့ၾကသည္။ ျမန္မာသမိုင္းကို ေလ့လာလိုက္ေသာအခါ ၈၀ရာႏွဳန္းမွာ မွန္ကန္ေသာ ထီးနန္းအေျပာင္းအလဲတစ္ခုမွ မျဖစ္ခဲ့။ ဆိုး၀ါးလွေသာ လူေရေပၚဆီ လူတန္းစား၏ မဟုတ္မွန္ေသာ လုပ္ရပ္မ်ားႏွင့္ ျပည့္ေနသည့္ သမိုင္းသာျဖစ္ေနသည္။ အလြန္အင္မတန္ ရုပ္ဆိုးလွသည္။ ျပည္သူ႕အတြက္ ျပည္သူကို ငဲ့ညာသည္ထက္ ငါ့ေဆြမ်ိဴး ငါ ဆိုသည္ အတၱမ်ားျပည့္ေနေသာ ေရႊထီးေဆာင္း ေရေပၚဆီမ်ားသာျဖစ္သည္။
ထိုေၾကာင့္ သမိုင္းေတြ အတိတ္ေတြကို အတိတ္မွာထားခဲ႔ကာ လက္ရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ တစ္ေယာက္ႏွင္႔တစ္ေယာက္ အျပစ္တင္မွဳကင္းျပီး တစ္ေယာက္လိုအပ္ခ်က္ တစ္ေယာက္ျဖည့္ဆည္းခါ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြက္ လုပ္ေဆာင္ရမည့္ အခ်ိန္အခါလည္း ျဖစ္သည္ဟု ကြၽန္ေတာ္ယုံၾကည္မိသည္။
ျမန္မာအလင္းသတင္းစာတြင္ ေမာင္တင္ေအး (ေရႊဘို) က ျမန္မာအစုိးရထံ အၾကံေပးစာတစ္ေစာင္ ေရးသားေပးပို႔ဖူးပါသေလာ၊ ရိုးသားစြာ ေ၀ဖန္ေထာက္ျပဖူးပါသေလာဟု ေမးခြန္းေမးလာခဲ့သည္။ ဟုတ္ကဲ့ ေရးသားခဲ့ဖူးပါသည္။ ေထာက္ျပခဲ့ဖူးပါသည္။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္တြင္ စကၤာပူ ျမန္မာ အခြန္ႏွစ္ထပ္ ေပးေဆာင္ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေခါင္းေဆာင္သူတစ္ေယာက္မွ ဦးေဆာင္၍ ေနာက္လိုက္ေကာင္းအျဖစ္ရပ္တည္ကာ ထုိစဥ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီး သန္းေရႊ၊ လက္ရွိ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္၊ ဘ႑ာေရး၀န္ၾကီး ျမန္မာသံရုံးတို႔ကို လိပ္မူ၍ စကၤာပူ ျမန္မာ အခြန္ႏွစ္ထပ္ စာခ်ဳပ္ပါ အခ်က္အလက္မ်ားကို ေထာက္ျပကာ အခြန္ေပးေဆာင္ျခင္းအား ျပန္လည္ စီစစ္ရန္၊ နာမည္အမွန္ထိုးကာ လက္မွတ္ထိုး၍ ေပးအပ္ခဲ့ဖူးပါသည္။ ထိုစာမွာလည္း လိပ္မူတပ္ထားေသာ ပုဂၢဳိလ္မ်ား ဖတ္သည္ မဖတ္သည္ မေျပာတတ္ပါ။ ဗ်ဳရိုကရက္ ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲ အေတြးအေခၚေဟာင္းသမားမ်ားလက္ထဲ ေပ်ာက္ပ်က္သြားသည္လား မေျပာတတ္။ တစ္ေစာင္မဟုတ္ ႏွစ္ေစာင္ ေရးျပန္ေသာ္လည္း အေၾကာင္းမၾကား။ ရွိသည္ဟု မသတ္မွတ္ အေလးမထားမွဳမ်ားကိုသာ ခံစားလိုက္ရပါသည္။
ႏိုင္ငံအတြက္ လိုအပ္ေသာ အခြန္ကို လြန္ခဲ့ေသာ ၁၈ႏွစ္ ၀င္ေငြရွိသည္႔အခ်ိန္မွစ၍ ယေန႔အခ်ိန္ထိ ေက်ပြန္စြာေပးအပ္ေနေသာ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း၌ လိုအပ္ေသာ လူမွဳေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို စြမ္းစြမ္းတမံလုပ္ကိုင္ေပးခဲ့ေသာ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ သဘာ၀ေဘးဒါဏ္မ်ားၾကဳံၾကိဳက္ပါက ယေန႕အထိ မိမိကုိယ္တိုင္ လွဴဒါန္းရုံသာမက၊ မိမိ၀န္းက်င္ကိုပါ စည္းရုံး၍ သိန္းေပါင္းမ်ားစြာ ရရွိရန္ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအျဖစ္တည္ရွိလ်က္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ကြၽန္ေတာ္႔ကို ႏိုင္ငံသားအျဖစ္မွ မစြန္႔လႊတ္ရန္ ကြၽန္ေတာ္ကဲ့သို႔ေသာ လက္ရွိျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားအားလုံး ျမန္မာႏိုင္ငံသားအျဖစ္ မစြန္႔လႊတ္ရန္ လက္ရွိအစိုးရႏွင့္ တာ၀န္ရွိသူမ်ား ၾကိဳးစားၾကပါဟုတိုက္တြန္းရင္း ဒီပို႕စ္ကို အဆုံးသတ္လိုက္ပါသည္။
ေမာင္ျခိမ္႔
================
No comments:
Post a Comment