စိတ္ႏွလံုးခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ရာ သတင္းႏွစ္ပုဒ္ကိုဖတ္ၿပီး စိတ္မေကာင္းျခင္းႀကီးစြာ ျဖစ္ရပါေသာ ကြ်ႏ္ုပ္

(၁)

မင္းဟူသည္ တိုင္းသူျပည္သားတို႔ကို ရင္၀ယ္သားကဲ့သို႔ အုပ္ခ်ဳပ္အပ္သည္။ မိဘဟူသည္ မိမိသားသမီးမ်ား ဒုကၡခံစား ေနရလွ်င္ မၾကည့္ရက္ႏိုင္သက့ဲသုိ႔ မင္းအစိုးရသည္လည္း ျပည္သူျပည္သားတို႔ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနလွ်င္ အေလးထား ေဆာင္ရြက္ရမည္သာ ျဖစ္ေပသည္။ သို႔မွွသာ ျပည္သူျပည္သားအေပါင္းတို႔ မီွခိုအားထားရာ၊ ယံုၾကည္ကိုးစားရာအျဖစ္ သိကၡာသမာဓိရိွရွိ ရပ္တည္ႏုိင္မည္ မဟုတ္ပါေလာ။

(၂)

ၾကမ္းပိုးမ်ားကို စစ္ေၾကျငာလိုက္သည္ ဟူေသာ ေၾကြးေၾကာ္သံကုိသာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရြာမွလူမ်ားၾကားလွ်င္ ရီခ်င္ပါလိမ့္မည္။ မရီပါႏွင့္ခင္ဗ်ား။ ၾကမ္းပိုးဒုကၡကို ကိုယ္တိုင္ခံစားဖူးသူမ်ားသာ သိပါလိမ့္မည္။

၂၀၀၈ ခုႏွစ္ေလာက္က ကြ်န္ေတာ့္အိမ္သို႔ ျမန္မာအမိ်ဳးသား အိမ္ငွားတစ္ဦးေရာက္လာသည္။ ကို MZYO ဟု ေခၚ၏။ ထိုသူက ၎ႏွင့္တစ္ပါတည္း ၾကမ္းပိုးမ်ားကိုပါ သယ္လာသည္။ ကြ်န္ေတာ္က မသိ။ သူႏွင့္တစ္ခန္းထည္းေနသူ ကို၀င္းျမင့္တို႔က အစ္ကို ဒီလူေရာက္လာမွ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ၾကမ္းပိုးအရမ္းကိုက္ခံေနရတယ္။ ေကာင္းေကာင္းမအိပ္ႏိုင္ဘူး ဟု ဆို၏။

ေလာကတြင္ ကြ်န္ေတာ္ေၾကာက္လည္းေၾကာက္၊ မုန္းလည္းမုန္းေသာ အရာမ်ားရိွ၏။ ျခင္၊ ယင္၊ ၾကမ္းပိုး၊ ၾကြက္၊ သန္း၊ ျခ၊ ပုရြက္ဆိတ္ ႏွင့္ ပိုးဟပ္မ်ားျဖစ္ပါသည္။ ထိုအေကာင္ပေလာင္ကေလးမ်ားအား တတ္ႏုိင္သမွ် ေ၀းေ၀းကေရွာင္သည္။ သို႔အတြက္ ကြ်န္ေတာ့္အိမ္တြင္ ၾကမ္းပိုးမရိွ။ ပုရြက္ဆိတ္မရိွ။ သို႔ေသာ္ အႏွီပုဂိၢဳလ္ေရာက္လာမွ ၾကမ္းပိုးမ်ား တစ္အိမ္လံုးသို႔ ပ်ံ႔ႏွံ႔ေလေတာ့သည္။ ဟုတ္ပါ့။ သူမရိွတံုး သူ႔အိပ္ယာကို လွန္ေလွာရွာေတာ့ ၾကမ္းပိုးမ်ားမွာ ၿမိဳ႔ရြာတည္ကာ သားသမီးေျမးျမစ္ အစံုလိုက္ ေသာက္စားေပ်ာ္ပါးလွ်က္ ရိွသတည္း။

ၾကမ္းပိုးအႀကီး၊ ၾကမ္းပိုးအလတ္၊ ၾကမ္းပိုးအငယ္၊ ၾကမ္းပိုးအဖိုးအို၊ ၾကမ္းပိုးပိစိေညွာက္ေတာက္၊ ၾကမ္းပိုးကာလသား၊ ၾကမ္းပိုးတစ္ခုလတ္၊ ၾကမ္းပိုးဆယ္ေက်ာ္သက္။ အရြယ္စံု ဆိုဒ္စံုတို႔သည္ ကုတင္ၾကမ္းခင္းမ်ားထဲတြင္ တစ္မ်ိဳး၊ ေမြ႔ယာမ်ားကို အေပါက္ေဖာက္လွ်က္ တစ္ဖံု၊ ေခါင္းအံုးစြပ္မ်ားအတြင္း တစ္နည္း၊ စာအုပ္မ်ားထဲတြင္တစ္သြယ္ အိပ္လွ်က္၊ ထိုင္လွ်က္၊ ငိုက္လွ်က္၊ ေလွ်ာင္းလွ်က္၊ လမ္းေလွ်ာက္လွ်က္ ျမဴးတူးေပ်ာ္ပါးေနၾကသည္ကို အသည္းယားစဖြယ္ ေတ႔ြရေလေတာ့၏။

အႏွီသေကာင့္သား အလုပ္ကျပန္လာေတာ့ သည္ၾကမ္းပိုးကိစၥ အျမန္ရွင္းဘို႔ရာ ေျပာရ၏။ ကြ်န္ေတာ္ေျပာတာကို သူကေတာ့ ဘယ္ကဲ့သို႔ သေဘာေပါက္သည္မသိ။ ပိုေနျမဲ၊ က်ားေနျမဲတည္း။ သည္ၾကမ္းပိုးတပ္မထဲ သူမည္ကဲ့သို႔ အိပ္သနည္းဆိုသည္ကို ကြ်န္ေတာ္ စဥ္းစားလို႔မရ။

သံုးခါေလာက္ေျပာေသာ္လည္း ဘာမွမလႈပ္ရွားသျဖင့္ လကုန္လွ်င္ အိမ္ေျပာင္းပါရန္ ၀မ္နင္ေပးလုိက္ရေတာ့သည္။ သူပင္ေျပာင္းသြားေသာ္ျငား ၾကမ္းပိုးမ်ားမွာ ကြ်န္ေတာ့္တစ္အိမ္လံုး ပ်႔ံႏွံ႔က်န္ခဲ့ပါေတာ့သည္။ ေနာက္ေတာ့ ထိုကုတင္၊ ေမြ႔ယာ၊ ေခါင္းအံုး။ သူေနသြားေသာ အခန္းရိွပစၥည္းအားလံုးကို လႊင့္ပစ္လိုက္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကြ်န္ေတာ့္စာအုပ္မ်ားအၾကားတြင္ တစ္ေကာင္စ ႏွစ္္ေကာင္စ ကပ္က်န္သည္မွအစ ယခုတိုင္ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ၾကမ္းပိုးမ်ားႏွင့္ နပမ္းလံုးေနရဆဲ ျဖစ္ပါသည္။

တစ္ခါတရံ ၾကမ္းပိုးမ်ားေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္မွာ နာရီျပန္ ၂ ခ်က္တီးေလာက္ၾကီးႏိုးလာကာ ၾကမ္းပိုးရွာရသည္။ ျပန္အိပ္ေတာ့ အိပ္မရေတာ့။ ဟိုဘက္လိွမ့္လိုက္၊ သည္ဘက္လိွမ့္လိုက္ႏွင့္ မိုးစင္စင္လင္းရသည္။ တစ္ခါျဖန္းလွ်င္ သံုးဗူးႏံႈးႏွင့္ insect killer မ်ားျဖင့္ ျဖန္းပါသည္။ သို႔ေသာ္ မျဖန္းဘဲထားတာ ဟုတ္တုတ္တုတ္။ ေဆးျဖန္းၿပီးမွ ပိုမ်ားမ်ားလာသည္။

ခ်ဳပ္လိုက္ေသာ္ ၾကမ္းပိုးဒုကၡ မေသးလွေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းသိသြားပါေတာ့သတည္း။ သုိ႔အတြက္ -

MP က ၾကမ္းပိုးမ်ားကို စစ္ေၾကျငာကာ အျပတ္တိုက္ထုတ္မည့္ စီမံခ်က္ကိုဖတ္လိုက္ရေသာအခါ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ထိုတိုက္မ်ားရိွ အဖိုးႀကီး၊ အဖြားၾကီးမ်ားအတြက္ အေတာ္ကေလး ႏွလံုးစိတ္၀မ္း ခ်မ္းေျမ့စြာ ခံစားမိပါသည္။

ယခု ၾသဂုတ္လ ၂၅ ရက္ေန႔ Straits Times သတင္းစာတြင္ Tanjong Pagar GRC မွ MP (Member of Parliament) ျဖစ္သူ ေဒါက္တာလီလီနီယို (ဓါတ္ပံုပါ အမ်ိဳးသမီး) က သူ႔ပိုင္နက္နယ္ေျမအတြင္းရိွ Kreta Ayer-Kim Seng ရပ္ကြက္ေန ျပည္သူမ်ား ထံမွ တစ္လလွ်င္ ၾကမ္းပိုးကိုက္ေၾကာင္း တုိင္ၾကားစာ ၁၀ ေစာင္ခန္႔ရရိွေနေၾကာင္း၊ ထုိရပ္ကြက္ေနသူ အိမ္ေထာင္စု ၁၅၀ ခန္႔အနက္ ၄၀ ရာခိုင္ႏံႈးမွာ ဤျပႆနာႏွင့္ရင္ဆုိင္ေနရေၾကာင္း။ သို႔အတြက္ ဤရပ္ကြက္အတြင္းမွ တိုက္မ်ားကို တစ္ခုခ်င္းစီ ၾကမ္းပိုးအျပတ္ႏွိမ္ႏွင္းေရး စီမံကိန္းခ် ေဆာင္ရြက္သြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ပါလာပါသည္။ ဤကဲ့သို႔ ေနအိမ္တိုက္တာမ်ားတြင္ ၾကမ္းပိုးႏွိမ္ႏွင္းေရးကို စီမံခ်က္ခ် ေဆာင္ရြက္သည္မွာ စင္ကာပူတြင္ ယခု ပထမဆံုးအႀကိမ္ျဖစ္ဖြယ္ ရိွေၾကာင္းလည္း ေဖာ္ျပ ထားပါသည္။

ဤသတင္းသည္ အျခားသူမ်ားအတြက္ ထူးခ်င္မွထူးပါမည္။ သို႔ေသာ္ ၾကမ္းပိုးဒုကၡကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် နဖူးေတြ႔ ဒူးေတြ႔ ခံစားထားရသူ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ကား မဂၤလာသတင္း ျဖစ္ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ဤတုိက္မ်ားမွာ အိမ္မ၀ယ္ႏိုင္သျဖင့္ ငွားရမ္းေနထိုင္ၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ အမ်ားစုမွာ အဖိုးႀကီး အဖြားႀကီးမ်ားျဖစ္၏။ ဆင္းရဲသားမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္း စားဖို႔ေတာင္ အႏိုင္ႏိုင္လုပ္ေနၾကရသည္ျဖစ္ရာ အင္မတန္ေစ်းႀကီးလွေသာ ၾကမ္းပိုးေဆး၀ယ္ရန္ မတတ္ႏိုင္ပါ။ (ကြ်န္ေတာ္ Jurong Point NTUC extra ၌ ၾကမ္းပိုးေဆး၀ယ္တာ ဗူးေသးေသးကေလး တစ္ဗူးကို ၁၆ က်ပ္ခဲြေပးရပါသည္။ တစ္အိမ္လံုး ျဖန္းဘို႔ ၃ ဗူး၀ယ္ေတာ့ ၅၀ ခန္႔ေခ်ာသြားပါသည္။ ဒါေတာင္မေလာက္ခ်င္။)

            ပထမ Chin Swee Road ရိွ Block No. 51 ကို အရင္ရွင္းမည္။ တိုက္ရိွလူကုန္ အားလံုးထြက္ကာ Seniors Activity Centre သို႔ မိမိအ၀တ္အစားမ်ားသယ္ကာ သြားစုၾကရမည္။ စုရပ္တြင္ dryer ႀကီး ၁၂ လံုးထားေပးမည္။ ထို dryer ႀကီးမ်ား အတြင္း မိမိတို႔ အ၀တ္မ်ားထည့္ရမည္။ Dryer  ႀကီးမ်ားက အပူခ်ိန္ ၆၀ ဒီဂရီထိ အပူေပးမည္။ ထိုအခါ ကိုေရႊၾကမ္းပိုးမ်ား အားလံုး ဥမ်ားပါမက်န္ မာလကီးကုန္မည္။ Pest Management အဖဲြ႔မ်ားက တိုက္တစ္ခုလံုးရွိ ၾကမ္းပိုမ်ားကို ၾကဴပင္ခုတ္ ၾကဴငုတ္ပါမက်န္ အကုန္ရွင္းမည္။ ဤသို႔ရွင္းရန္ တိုက္တစ္လံုးလွ်င္ အနည္းဆံုး ၄ နာရီၾကာမည္။

            ဤသို႔ရွင္းသည္ဆိုရာ၌ တစ္ႀကိမ္ထည္းလုပ္လို႔မရ။ ၾကမ္းပိုးမ်ားမွာ ၃ လ မွ ၆လ ေလာက္ၾကာလွ်င္ တစ္ေၾကာ့ျပန္ လာတတ္၍ ပံုမွန္ရွင္းေနဘို႔လိုသည္။ ၾကမ္းပိုးကေလးမွာ ေသးေသးကေလး ဆိုေပမင့္ ေပါ့ေသးေသးကေလး တြက္လို႔မရ။ အထပ္ ၂၀ ပါ တုိက္တစ္လံုးကို က်က်နန ရွင္းဘို႔ရာ လူ ၁၀၀ ခန္႔လိုၿပီး ပိုက္ဆံ စင္ကာပူေဒၚလာ ၂၅၀၀၀၀ ေလာက္ ကုန္မည္။ အားပါးပါး။

              အေကာင္ေသးေပမဲ့ ဒီအေကာင္ေလးေတြက ခံႏိုင္ရည္အား ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္။ ေတာ္ရံုနဲ႔ေသတာ မဟုတ္ဘူး။ ပြားတာလည္း အရမ္းျမန္တယ္။ ၾကမ္းပိုးမတစ္ေကာင္က တစ္ရက္ကို ဥ ၂၀ ေလာက္ဥႏိုင္တယ္။ ေသြးတစ္ခါ စုပ္ထားတဲ့ ၾကမ္းပိုးတစ္ေကာင္ဟာ ရက္ေပါင္း ၁၅၀ ေလာက္ အသက္ရွင္ေနႏုိင္တယ္ ဟု ေဒါက္တာနီယိုကေျပာပါသည္။

            ထိုတိုက္မ်ားတြင္ ေနတာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ အသက္ ၆၄ ႏွစ္အရြယ္ အဖြားအို Irene Goh က ဒီလို ၾကမ္းပိုးေတြလာ ရွင္းေပးမယ္ဆုိေတာ့ ၀မ္းသာလုိက္တာကြယ္။ ငါတို႔ ဒီမွာေနတာ ၄ ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ။ ညည ၾကမ္းပိုးကိုက္လို႔ ေကာင္းေကာင္း မအိပ္ရဘူး။ ငါတို႔က အသက္ႀကီးၿပီဆိုေတာ့ ၾကမ္းပိုးကိုက္လို႔ ႏိုးလာရင္ ျပန္အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး။ မနက္က်ေတာ့လည္း အလုပ္သြားဘို႔ ၅ နာရီေလာက္မွာ ထရတာ ဟု ေျပာပါသည္။

            အဘြားအိုအတြက္ ကြ်န္ေတာ္ ၀မ္းသာမိပါသည္။ ၾကမ္းပိုးကိုက္၍ ႏိုးလာေသာ ကြ်န္ေတာ္ပင္လွ်င္ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ ျပန္အိပ္ေရးအတြက္ အခက္အခဲရိွသျဖင့္ အဘြားအိုကို ကုိယ္ခ်င္းစာပါသည္။   

(၃)

            အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈတိုက္ဖ်က္ေရးအတြက္ အစာငတ္ခံဆႏၵျပသူ Anna Hazare ကို အိႏိၵယအစိုးရက ၾသဂုတ္လ ၁၆ ရက္ေန႔တြင္ ဖမ္းဆီးခဲ့သည္။ Anna Hazare က ဂႏီၵၾကီး၏လမ္းစဥ္အတိုင္း ၿငိမ္းခ်မ္းစြာပင္ ဆႏၵျပခဲ့သည္။ လူထုက သူ႔ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေထာက္ခံခဲ့သည္။

            အသက္စြန္႔လႊတ္ဘို႔ရာပင္ ၀န္ေလးသူမဟုတ္သည့္ အသက္ ၇၄ ႏွစ္ရိွၿပီျဖစ္ေသာ သည္အဖိုးႀကီးကို အိႏိၵယအစိုးရက ေနာက္ဆံုးေတာ့ လက္ေလွ်ာ့ေပးလိုက္ရသည္။ လာဘ္စားမႈတိုက္ဖ်က္ေရးအတြက္ သူတို႔မူ၀ါဒမ်ားကို ျပန္လည္ ျပင္ဆင္ ေပးမည္ဟု သေဘာတူပါသည္။ အဖိုးႀကီးအစာျပန္စားခ်ိန္တြင္ သူ႔ပတ္၀န္းက်င္၌ သူ႔ကိုခ်စ္ေသာ ပရိတ္သတ္ႀကီးက ၀ိုင္းအံု ေနကာ သမီးကေလးႏွစ္ေယာက္က ပ်ားရည္ေရာထားေသာ အုန္းရည္ကို တိုက္သည္။

 

သည္သတင္းကိုဖတ္ရေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ အေတာ္ေလး ၀မ္းသာမိပါသည္။ သည္ကုလားအဖိုးႀကီးအားလည္း ဂႏီၵႀကီး ကို ခ်စ္သကဲ့သို႔ ခ်စ္မိသြားရပါ၏။ ကြ်န္ေတာ္သည္ပင္ သည္အဖိုးႀကီးကို သည္မွ်ေလးစားခ်စ္ခင္ရပါလွ်င္ သူအနစ္နာခံ လုပ္ေပးေနေသာ သူ႔ျပည္သူျပည္သားမ်ားကား မည္သို႔ရိွခ်ိမ့္မည္နည္း။ ယခင္က သူ႔ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ေျပာခဲ့ေသာ္ျငား ျပည္သူမ်ား၏ ဆႏၵကို လုိက္ေလ်ာခဲ့ေသာ အိႏိၵယအစိုးရကိုလည္း ေလးစားမိပါသည္။

            သည္ျဖစ္ရပ္ကေလးကို ေတြ႔ရေတာ့ ကြ်န္ေတာ္သတိမရဘဲ မေနႏိုင္သူမွာ ဆရာႀကီးေဒါက္တာ ဆလိုင္းထြန္းသန္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာႀကီးအတြက္ အေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါသည္။

(၄)

သည္သတင္းမ်ားကိုဖတ္ရေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ့္ကိုယ္ အေတာ္ေလး သနားမိသြားပါသည္။ စိတ္မေကာင္းျခင္းလည္း ၾကီးစြာ ျဖစ္ရပါ၏။ ယခု ကြ်န္ေတာ္တို႔ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ေျပာေနေသာ မိခင္ဧရာ၀တီႀကီး ငါးပါးေမွာက္ေစမည့္ အဇာတသတ္ စီမံကိန္းႀကီးကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ so call အစိုးရသစ္ႀကီးသည္ မည္ကဲ့သုိ႔ အေရးယူေဆာင္ရြက္ေပးပါမည္နည္း။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျပည္သူတစ္ရပ္လံုးက သေဘာမတူသည့္ကိစၥကို အေရးတယူလုပ္ ေဆာင္ရြက္ေပးပါမည္လား။

တရုတ္ကလည္း ယူလို႔ရတာ အကုန္ယူ ဟူေသာစိတ္ထားျဖင့္ ဧရာ၀တီျမစ္ကို ေရေၾကာင္းသြားလာေရးအတြက္ အသံုးခ်ဘို႔ရာ ျမန္မာအစိုးရႏွင့္ လာညိွျပန္သည္။ ဟို ကုလားအုပ္ပံုျပင္ထဲကလို ပထမေတာ့ ေခါင္းေလး ၀င္ျပေစ။ ေနာက္ေတာ့ ေရွ႔ေျခ ကေလး ၀င္ျပေစ။ ေနာက္တစ္ကိုယ္လံုး တဲထဲေရာက္လာေတာ့ တဲရွင္မွာ တဲအျပင္ထြက္ေပးလိုက္ရသကဲ့သို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လည္း မည္သည့္ကာလတြင္ တဲအျပင္ထြက္ေျပးရမည္ မသိ။ မႏၱေလးကလူေတြေတာ့ အကုန္ ၿမိဳ႔သစ္ေတြ ေရာက္ကုန္ၿပီ။ ယခုလည္း တရုတ္က ရန္ကုန္ထိ အျမန္ရထားလမ္း ေဖာက္ဖို႔လုပ္ေနသည္။ သည္ကိစၥအားလံုးကို သည္ပေရာဂ်က္မ်ားအား မွီ၍ ေဒၚလာ သန္းေပါင္းမ်ားစြာ ခ်မ္းသာေနသူ သူတို႔ သမီးေယာက္ဖမ်ားမွလဲြ၍ က်န္ျပည္သူတစ္ရပ္လံုးက လားလားမွ သေဘာတူတာမဟုတ္။ သို႔ေသာ္ ထို အစိုးရဆိုသူတို႔သည္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ျပည္သူဆႏၵမ်ားကို ဖုတ္ေလသည့္ ငါးပိ၊ ရိွသည္ဟုမွ သေဘာထားပါေလသလား။  

ၾကည့္ပါခင္ဗ်ား။ ဖားကန္႔ပါတဲ့။ ကြ်ႏ္ုပ္တုိ႔ ျမန္မာျပည္ႀကီးကို အူအသည္းေျပာင္းျပန္လွန္ကာ ရိွသမွ်ကလီစာ အကုန္ထုတ္ ေရာင္းစားေနၾကတာ တစ္ႏုိင္ငံလံုး ဤအတိုင္းခ်ည္းမွတ္ပါ။  

ဤပံုမွာ 7 Day News ဂ်ာနယ္၊ အတဲြ ၁၀၊ အမွတ္ ၂၁ ေရွ႔မ်က္ႏွာဖံုးတြင္ပါေသာ သတင္းဓါတ္ပံုျဖစ္ပါသည္။ မူလက သစ္ေတာ၀ါးေတာႀကီးမ်ားျဖင့္ ေနေျပာက္မထိုးေအာင္ စိမ္းစိုေနေသာ သစ္ေတာႀကီးမ်ားမွာ ယခု တလင္းျပင္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဤဓါတ္ပံုမွ ဟိုး မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းထိ ၾကည့္လိုက္စမ္းပါ။ သစ္ပင္ဘယ္ႏွပင္ေတြ႔ရပါသနည္း။ အမိေျမႀကီးကို ခုတ္ထစ္၊ ဆစ္ပုိင္း ထားလုိက္ၾကသည္မွာ တရုတ္ျပည္ကိုပင္ အတိုင္းသား ျမင္ေနရေလာက္ပါၿပီ။

ေမလထုတ္ Living Color မဂၢဇင္းပါ ဓါတ္ပံုမွာ ေရႊက်င္ေနၾကပံုျဖစ္ပါသည္။ ေတာင္ႀကီးမ်ားကို ျမင္းေကာင္ေရ ၅၀၀ မွ ၁၀၀၀ ရိွ အင္ဂ်င္ႀကီးမ်ားျဖင့္ေမာင္းေသာ ေရပိုက္လံုးႀကီးမ်ားျဖင့္ ၿဖိဳခ်ေနၾကသည္မွာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုရႊံေရမ်ားသည္ ခ်င္းတြင္းျမစ္အတြင္း စီး၀င္ကာ ယခု ခ်င္းတြင္းျမစ္မွာ တစတစ တိမ္ေကာလာရာ ေႏြအခါတြင္ သေဘၤာမ်ားမသြားႏိုင္သည့္ အေျခအေနသို႔ ဆိုက္လာပါၿပီ။ မိုးတြင္းတြင္ပင္လွ်င္ စိတ္ခ်လက္ခ် ေမာင္းလို႔မရေတာ့။ ေရစူးမွာ အလြန္တိမ္သြားသျဖင့္ ေသာင္တင္မႈမ်ား မၾကာခဏျဖစ္လာကာ ျမစ္ညာေရာက္သည္ထိ ဆန္မတက္နိုင္ေတာ့ပါ။ ကြ်န္ေတာ္အခ်ိန္ရလွ်င္ ဤေဆာင္းပါးကိုလည္း ျပန္လည္ေ၀မွ်ပါမည္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ရြာ (ဧရာ၀တီတိုင္း၊ ေလးမ်က္ႏွာၿမိဳ႔နယ္၊ ၀ါးေတာကြင္းေက်းရြာ) ေဘးနားတြင္ ေက်ာျပင္ႀကီးတစ္ခု ရိွပါသည္။ ယခင္က ကြ်န္ေတာ္တို႔ရြာအပါအ၀င္ အနီးပတ္၀န္းက်င္ရြာမ်ားမွ ထိုေက်ာေပၚတြင္ မိုးအခါ ႏြားတက္ေက်ာင္းသည္။ ေတာင္ယာ ခုတ္သည္။ ေဆာင္းအခါမ်ား၌ ေျမပဲစိုက္ၾကသည္။

ယခုမူ ဗိုလ္မႉးဘယ္သူဆုိလား ေရာက္လာကာ ထုိေက်ာျပင္ႀကီးတစ္ခုလံုးကို သူ႔ေယာကၡမထံမွ အေမြရထားသည့္ ေျမအလား ၀င္းျခံခတ္လိုက္ပါသည္။ ရိွသမွ်အပင္မ်ားအားလံုး ခုတ္ကာ သီဟုိလ္စိုက္မည္ဆိုလား လုပ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရြာမွ ဆယ္တန္းေလာက္ထိ ေက်ာင္းတက္ဖူးေသာ ေကာင္ေလးမ်ားပင္ စာေရးသြားလုပ္ေနပါေသး၏။ ယခင္က စိမ္းစိုညို႔မိႈင္းေန ေသာ ေက်ာႀကီးမွာ ယခုေတာ့ ေျပာင္တလင္းျဖစ္ေနပါၿပီ။ ထိုမွ်သာမက အနီးတြင္ရိွသမွ် ၀ါးရံုအားလံုးကို သိမ္းက်ံဴးခုတ္ကာ ေပ်ာ့ဖတ္အျဖစ္လာ၀ယ္ေသာ ေလာ္ရီကားႀကီးမ်ားသို႔ ေရာင္းပါသည္။ ေအာင္မယ္၊ ကြ်န္ေတာ့္တူမေယာက္်ား၊ ေက်းရြာလူႀကီး ေတာင္ ကန္ထရိုက္ယူ လုပ္ေနပါေသး။ ၀ါးပင္ကို အပင္ခုတ္ရံုမွ်သာမက အျမစ္ကိုပါတူးယူတာ ဟု အေဖႀကီးက ရင္ထုမနာ ေျပာပါသည္။ မည္မွ်ဆိုးပါသနည္း။

 ကြ်န္ေတာ္ငယ္စဥ္က သစ္၀ါးလိုလွ်င္ အေဖႀကီးႏွင့္ သားအဖႏွစ္ေယာက္ မနက္ေ၀လီေ၀လင္းသြား။ ေန႔လည္စာစားအမီ  ၀ါးလွည္းတစ္စီးနွင့္ ျပန္လာႏုိင္ပါသည္။ ယခုေတာ့ တစ္ညအိပ္သြားတာေတာင္ ၀ါးေကာင္းေကာင္းမရေတာ့ဟု ကြ်န္ေတာ့္ တူမ်ားက ေျပာျပပါသည္။ ဤသည္မွာ ေကာင္းသည့္ အလားအလာပါလား။

(၅)

ကြ်န္ေတာ္ၿပီးခဲ့သည့္တစ္ေခါက္ ရန္ကုန္ျပန္ေတာ့ ေနျပည္ေတာ္ဆိုတာႀကီးကို သြားေလ့လာပါသည္။ အလြန္ေကာင္းမြန္၊ က်ယ္ေျပာလွေသာ ၈ လမ္းသြား ၁၀ လမ္းသြားလမ္းမႀကီးမ်ားေပၚတြင္ တစ္စီးတေလမွလဲြ၍ ကားမ်ားကို မေတြ႔ခဲ့ရပါ။ လူသူ ဆိတ္သုဥ္းေနသည့္ မ်ားျပားလွစြာေသာ ၀န္ထမ္းတိုက္တန္းလ်ားမ်ားတြင္မူ မီးမ်ားထိန္ထိန္လင္းေနပါသည္။ လူသူနည္းပါးလွ ေသာ ေရကန္ပတ္လည္ကိုေတာ့ မီးေျပးမ်ားျဖင့္ အလွဆင္ထား၏။ ကားရိွသူမ်ားသာ လာႏိုင္သည့္ ေရပန္းဥယ်ာဥ္ကိုလည္း ေတာထဲတြင္ ဟီးေနေအာင္ ျပင္ထားပါသည္။ ယခုလည္း မိုင္ ၃၀ ရွည္မည့္ ေျမေအာက္ရထားလမ္းကို ေဖာက္ဦးမည္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ စေနဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားအဖဲြ႔ကို ဖဲြ႔ၿပီး လစဥ္လႉေနေတာ့ အလႉေနရာမ်ားစံုစမ္းရန္ ျမန္မာျပည္ တစ္နံတစ္လ်ားရိွ မူလတန္း၊ အလယ္တန္း၊ အထက္တန္းေက်ာင္းမ်ားစြာသို႔ ေရာက္ခဲ့ပါသည္။ မ်ားစြာေသာ မူလတန္းေက်ာင္းကေလးမ်ားမွာ ႏြားတင္းကုပ္သာသာမွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။ ေလးတိုင္စင္ထိုးလွ်က္ သက္ငယ္မိုး၊ ထရံကာ၊ ေျမစိုက္ ျဖစ္ပါသည္။ ကာထားေသာ ထရံမွာ ပိုက္ဆံမရွိလို႔ ထပ္မကာႏုိင္ေတာ့သည္ႏွင့္ ေဆြးေျမ့ေပါက္ျပဲ က်ေနတာ မ်ားပါသည္။

ဤအေၾကာင္းမ်ား ကြ်န္ေတာ့္တြင္ ဓါတ္ပံုမွတ္တမ္းမ်ားႏွင့္ က်က်နနရိွပါသည္။ သိလိုသူမ်ား ေအာက္ပါလိပ္စာသို႔ အခ်ိန္မေရြး လာေမးၾကပါ။

သို႔ဆိုလွ်င္ -

ေျမႀကီးေပၚထိုင္ၿပီး သည္အတိုင္းစာသင္ေနရေသာ ကေလးမ်ားအေရးထက္ မည္သူမွ်မေနေသာ၊ မည္သူမွ် မသြားေသာ သည္အိမ္ႏွင့္ လမ္းမႀကီးမ်ားက ပိုအေရးႀကီးပါသေလာ။

ငတ္ျပတ္ေနေသာ ျပည္သူမ်ားအေရး၊ နာဂစ္ေလေဘး၊ ရခိုင္ေလေဘး၊ ပဲခူးေရေဘး၊ မႏၱေလးေရေဘး စသျဖင့္ သဘာ၀ ေဘးအႏၱရာယ္မ်ားေၾကာင့္ အတိဒုကၡရေသာ ျပည္သူမ်ားအေရးထက္ မည္သူမွ် စီးမည္မဟုတ္ေသာ ေျမေအာက္ရထားလမ္း က ပိုၿပီး အေရးႀကီးလွပါသေလာ။

(၆)

ၾကမ္းပိုးကိုက္တာကို ပိုက္ဆံမ်ားစြာအကုန္ခံၿပီး အေရးစိုက္ေပးေသာ ေဒါက္တာနီယို၊ ျပည္သူမ်ားအတြက္ အသက္ေသေသ ဆုိၿပီး အစာငတ္ခံဆႏၵျပခဲ့ေသာ Anna Hazare ၏ ဆႏၵကို လုိက္ေလ်ာခဲ့ေသာ အိႏိၵယအစိုးရ - တို႔၏ သတင္းမ်ားကို ဖတ္မိေသာခဏ -

ကြ်န္ေတာ္ -

ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံအတြက္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ျပည္သူမ်ားအတြက္ အလြန္အင္မတန္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိ၊ မ်ားစြာမွ ၀မ္းနည္းမိပါ ေတာ့သည္။

ေအးၿငိမ္း

၃၀။၈။၂၀၁၁ နံနက္လင္းအားႀကီး ၂ နာရီ ၅၄ မိနစ္

Blk 663D, Jurong West St. 65

#15-233

Singapore 644663

Email: y_nyein@yahoo.com.sg

Tel: (65)97303027

Blog: http://shwenyein.blogspot.com