Bitter Life V

(၅)

မေကသီလြင္

အမည္ - မေကသီလြင္
အသက္ - ၂၇
ပညာအရည္အခ်င္း - Bachelor of Engineering (Civil)
လက္ရိွအလုပ္အကိုင္ - QA (Quality Assurance) Engineer
တစ္လ ၀င္ေငြ - စင္ကာပူေဒၚလာ ၁၅၀၀

မိန္းကေလး ဆိုသည္မွာ ေယာက္်ားကေလးမ်ားႏွင့္ မတူ။ အစစ သတိထားရသည္။ ေယာက္်ားေလးမ်ား ကေတာ့ ေဒါင္က်က်၊ ျပားက်က် ေနလို႔ရသည္။ မိန္းကေလးမ်ား မွာမူ အႏၱရာယ္က လက္တစ္ကမ္း တြင္ပင္ ရိွသည္။ အစားမေတာ္ တစ္လုပ္။ အသြားမေတာ္ တစ္လွမ္း။ ျမန္မာ မိန္းကေလးမ်ား မွာမူ မိမိတို႔ ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈက ဆံုးမပဲ့ျပင္ ေပးလုိက္သည့္ အတြက္ ဣေျႏၵရိွၾက ပါသည္။ မိမိက ဣေျႏၵရရ ေနသျဖင့္ ေတာ္ရံု အမ်ိဳးသားမ်ား မစရဲ။ သုိ႔မစရဲသည့္တိုင္ ေသြးတိုး စမ္း တတ္ၾကသည္။ သို႔ ေသြးတိုးစမ္း လာလွ်င္ ငံု႔ခံမေနပဲ မည္သူပင္ ျဖစ္ေနေစကာမူ ၀ံ့၀ံ့ရဲရဲ ျပန္လည္ ရင္ဆိုင္ႏိုင္ရန္ လိုပါသည္။
စင္ကာပူတြင္ လာေရာက္ အလုပ္လုပ္ေနသူ ျမန္မာ မိန္းကေလးမ်ား အမ်ားအျပား ရိွသည္ ျဖစ္ရာ သူတို႔ အေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း ကိုလည္း အမ်ားျပည္သူတို႔ သိရိွ သင္ခန္းစာယူ၊ ႀကိဳတင္ ျပင္ဆင္ႏိုင္ရန္ တင္ျပလိုက္ပါသည္။

ေကသီလြင္က ေမွာ္ဘီတြင္ ဖြင့္လွစ္ထားေသာ စက္မႈ တကၠသိုလ္မွ ၿမိဳ႔ျပ အင္ဂ်င္နီယာ ဘာသာရပ္ျဖင့္ ဘဲြ႔ရရိွလာ သူ ျဖစ္ပါသည္။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္တြင္ ေက်ာင္းၿပီးသည့္တိုင္ အလုပ္မ၀င္ ျဖစ္ေသး။ မိဘမ်ားက တက္ဆို၍သာ တက္လိုက္ရ သည္။ အမွန္မွာ အင္ဂ်င္နီယာ ဘာသာရပ္ကို စိတ္၀င္စားသူ မဟုတ္။ စိတ္မ၀င္စားသည့္ အတြက္လည္း ေက်ာင္းၿပီးသည့္ တိုင္ ေသေသခ်ာခ်ာ မတတ္ေျမာက္ခဲ့ပါ။
ေက်ာင္းဆက္တက္ရန္ အဂၤလိပ္စာ စာေမးပဲြ (IELTS) ေျဖေသးသည္။ သို႔ေသာ္ အမွတ္နည္း ေနသျဖင့္ ေက်ာင္း တက္ဖို႔ အစီအစဥ္ ကို စြန္႔လႊတ္လိုက္ ရသည္။ ထိုစဥ္ စင္ကာပူမွ အေဒၚက စင္ကာပူတြင္ လာေရာက္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ရန္ ေခၚသျဖင့္ လာေရာက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလတြင္ စင္ကာပူေျမသို႔ စတင္ ေျခခ်ခဲ့သည္။ အလုပ္ရွာရန္ လာျခင္း ျဖစ္သည့္အတြက္ Visit Visa ယူလာခဲ့သည္။ စင္ကာပူသို႔ လာမည့္ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ႏွင့္ အတူ လိုက္လာခဲ့သည္။ စင္ကာပူ ေရာက္ၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔ တြင္ အေဒၚျဖစ္သူ လာေခၚသျဖင့္ သူႏွင့္ လိုက္သြားသည္။ ေနေတာ့လည္း အေဒၚ့အိမ္တြင္ပင္ ေနသည္။
စင္ကာပူ ေရာက္ၿပီး မ်ားမၾကာမီပင္ မိတ္ေဆြ တစ္ဦး က ဆက္သြယ္ ေပးသျဖင့္ ေအးဂ်င့္တစ္ခုႏွင့္ အဆက္အသြယ္ ရသည္။ ေအးဂ်င့္မွာ ျမန္မာ ေအးဂ်င့္မဟုတ္ဘဲ စင္ကာပူ ေအးဂ်င့္ ျဖစ္သည္။ ေအးဂ်င့္သို႔ အလုပ္အပ္ၿပီး မ်ားမၾကာမီပင္ အင္တာဗ်ဴး တစ္ခု သြားရသည္။ အင္တာဗ်ဴး ဆိုေသာ္လည္း သိပ္ ေထြေထြ ထူးထူး ေမးသည္ မဟုတ္ပါ။ နာမည္၊ အသက္ ႏွင့္ လုပ္ငန္း အေတြ႔အႀကံဳ ရိွမရိွသာ ေမးသည္။
အင္တာဗ်ဴးတြင္ အေရြးခံရ ၿပီးသည့္ေနာက္ ေအးဂ်င့္က လခ ၁၂၀၀ ေပးမည္ ဟု ေျပာသည္။ သို႔ေသာ္ ေတ့ေတ့ ဆိုင္ဆိုင္ သူေဌးႏွင့္ ေျပာၾက ဆိုၾကေသာအခါ ၁၂၀၀ မေပးႏိုင္။ ၁၀၀၀ သာ ေပးႏုိင္မည္ ဟု ျဖစ္သြားသည္။ ေကသီ ကလည္း မိမိကိုယ္တိုင္ မဆံုးျဖတ္ႏိုင္ ေသးသျဖင့္ အိမ္ျပန္လာကာ အေဒၚႏွင့္ တုိင္ပင္သည္။ အေဒၚလုပ္သူက မလုပ္ဖို႔ အေၾကာင္း ေျပာသည္။ သို႔ေသာ္ ေကသီက မိဘမ်ားထံ ထပ္မံ ဖံုးဆက္၍ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာျပသည္တြင္ မိဘမ်ားက မိမိတြင္ ဘာလုပ္ငန္း အေတြ႔အႀကံဳမွ မရိွသည္ တစ္ေၾကာင္း၊ ဘာမွ လုပ္တတ္ေသးသည္ မဟုတ္သည္က တစ္ေၾကာင္း တုိ႔ေၾကာင့္ ထိုအလုပ္ကိုပင္ လက္ခံလိုက္ရန္ အၾကံေပးသည္။ သုိ႔ႏွင့္ ထိုအလုပ္ကိုပင္ လုပ္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။

အလုပ္စ ၀င္ေသာအခါ ယခင္ကပင္ ႀကိဳၿပီး လုပ္ငန္း အေတြ႔အႀကံဳမရိွေၾကာင္း ေျပာထားၿပီး ျဖစ္၍ သူတို႔က လုပ္ငန္းႏွင့္ ပတ္သက္သည္ မ်ားကို သင္ေပးသည္။ လုပ္ရသည္ မွာလည္း သိပ္ ခဲခဲယဥ္းယဥ္း မရိွလွပါ။ သို႔ေသာ္ လခ ကိုေတာ့ အင္တာဗ်ဴးစဥ္က ေျပာထားသကဲ့သို႔ ၁၀၀၀ မေပးဘဲ ၆၀၀ သာေပးသည္။ မိမိ အင္တာဗ်ဴးစဥ္ ကေျပာထားသည့္ လခကို မေပးဘဲ မည္သည့္အတြက္ ေလွ်ာ့ေပးေၾကာင္း ေမးေသာအခါ လုပ္ငန္းကို ဘာမွ နားမလည္ေသး၍ အစအဆံုး သင္ေပးရမည္ ျဖစ္သျဖင့္ ေလွ်ာ့ေပးျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။
ေကသီကလည္း ဤကဲ့သို႔ လုပ္သည္ကို သေဘာမက်၍ အလုပ္ေျပာင္းရန္ စဥ္းစားလိုက္ၿပီး ဘာမွ ထပ္မေျပာပဲ ေနလိုက္သည္။ ရံုးအသြား အျပန္ကိုမူ အျခား ရံုး၀န္ထမ္း တစ္ဦးႏွင့္ အတူ လုိက္ပါေစသည္။ အေဒၚ့အိမ္မွာ ေနျခင္း ျဖစ္သည့္အတြက္ ေနစရိတ္ ကုန္စရာ မလို။ သို႔ေသာ္ သူရသည့္ လခ ၆၀၀ မွာ အသံုးစရိတ္ ကာမိရံုမွ်သာ ရိွသည္။
အလုပ္လုပ္ရ သည္မွာ အဆင္ေျပပါသည္။ ျပႆနာက အလုပ္ရွင္ သူေဌး ျဖစ္သည္။ သူက ေကသီ့ကို ညဘက္ မ်ားတြင္ ဖံုးေခၚသည္။ အစပိုင္းမ်ားတြင္ နက္ျဖန္ ဘာလုပ္စရာ ရိွေသးလဲ စသျဖင့္ အလုပ္အေၾကာင္း လိုလုိ ဘာလိုလုိ ေမး သည္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ပိုင္းမ်ား တြင္မူ အလုပ္ႏွင့္ ပတ္သက္တာ လံုး၀ မပါေတာ့ဘဲ သူႏွင့္ ညစာ လုိက္စားဘို႔ အေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ေျပာလာသည္။ တစ္ခါတရံ ည ၉ နာရီခဲြ ၁၀ နာရီေလာက္မွ ဖံုးဆက္တတ္သည္။
သို႔ႏွင့္ ေကသီက ညပိုင္း သူဖံုးေခၚလာလွ်င္ မကိုင္ပဲ ထားလိုက္သည္။ ဤကဲ့သုိ႔ ဖံုးမကိုင္သည့္ အခါမ်ားတြင္ ေနာက္ေန႔ ရံုးတက္ေသာ အခါ၌ စည္းေ၀းပဲြ ေခၚၿပီး မည္သည့္ အခိ်န္၌ပင္ ျဖစ္ေစ သူဖံုးေခၚလွ်င္ ေခၚသည့္ အခါတိုင္း ျပန္ေျဖ ရမည္ ဟု လူေရွ႔သူေရွ႔ တြင္ ေျပာေလေတာ့သည္။ ဤကဲ့သို႔ ေျပာၿပီးသည့္ ေနာက္ပိုင္း ေကသီကလည္း သူဖံုးေခၚသည့္အခါ မ်ားတြင္ လံုး၀မကိုင္ဘဲ ထားလိုက္ေတာ့သည္။
ထိုကဲ့သုိ႔ ဖံုးမကိုင္သည့္အခါ ေနာက္ေန႔တြင္ ဘာလို႔ ဖံုး မကိုင္တာလဲ ဟု ဆူပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေနာက္ရက္မ်ား တြင္ သူဖံုးေခၚေသာအခါ ျပန္ေျဖလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဘာမွ ေရေရရာရာ မဟုတ္ပဲ ဟိုေျပာ သည္ေျပာႏွင့္ပင္ ၿပီး သြားသည္။ ထိုအခါ ေကသီက ေနာက္ေန႔တြင္ ရွင္ ဖံုးေခၚလို႔ က်မ ျပန္ေျဖသားပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဘာမွ အလုပ္အေၾကာင္း ေရေရ ရာရာ မဟုတ္ပဲ မေခၚပါနဲ႔ ဟု ေျပာလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ မရပါ။ ညတိုင္း ဖံုးဆက္သည္။ ထုိေန႔မွ စကာ ေကသီလည္း သူ ေခၚေသာ ဖံုးကို လံုး၀ ျပန္မေျဖ ေတာ့ပါ။
ထို ကုမၸဏီတြင္ပင္ မန္ေနဂ်ာ အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦးလည္း ရိွေသးသည္။ ထို မန္ေနဂ်ာႏွင့္ သူေဌးမွာလည္း မရွင္း မရွင္း။ ေကသီက သူ႔ထံ သူေဌးက ညတိုင္း ဖံုးဆက္ေၾကာင္း မန္ေနဂ်ာ သို႔ တိုင္ေသာ အခါတြင္ ထိုအမ်ိဳးသမီးက သူေဌး ဖံုးဆက္သည့္ အခါတိုင္း ျပန္ေျဖရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။
လုပ္ငန္းခြင္မ်ား သို႔ သြားသည့္အခါတြင္ သူေဌးက ေကသီ့ကို ေခၚသြားေလ့ ရိွသည္။ ထိုသို႔ ေခၚသြားသည့္ အခါ တိုင္းလည္း မန္ေနဂ်ာ အမ်ိဳးသမီးက သူေဌးႏွင့္ေကသီ အတူရိွေန မေနကို အျမဲ ဖံုးဆက္ ေမးေလ့ရိွသည္ ဆို၏။ ထိုအခါ သူေဌးလုပ္သူက ေကသီ သူႏွင့္မရိွပါ ဟု ညာေျပာေလ့ ရိွသည္။ လုပ္ငန္းခြင္သုိ႔ လုိက္ၾကည့္အၿပီး ညေန ၃ နာရီခန္႔တြင္ ေကသီ့ကို ျပန္ပို႔ေပးေလ့ ရိွသည္။ ေနာက္ေန႔တြင္ မန္ေနဂ်ာျဖစ္သူက ေကသီရံုးမွ ေပ်ာက္သြား သည့္အတြက္ မည္သည့္ ေနရာမ်ား သုိ႔ သြားေနေၾကာင္း စစ္ေမးသည္။
အလုပ္လုပ္ရ သည္မွာ အဆင္ေျပ ေသာ္လည္း ဤကဲ့သို႔ လူမႈေရး အရႈပ္အေထြး မ်ားေၾကာင့္ ေကသီ့မွာ အလုပ္ လုပ္ရတာ မေပ်ာ္။ အျမဲစိတ္ညစ္ ေနရသည္။ ထို႔ျပင္ လခ ေပးရာတြင္လည္း အေသးသံုး စရိတ္မ်ား ေပးသကဲ့သို႔ ေငြလက္ခံ ျဖတ္ပိုင္းႏွင့္ ေပးသည္။ ရသည့္ လခမွာ မိမိ အသံုးစရိတ္ပင္ မေလာက္သည့္ျပင္ လူမႈေရး ျပႆနာမ်ားေၾကာင့္ အလုပ္သစ္ ကို သတင္းစာမွ ရွာသည္။ သိပ္ မရွာလိုက္ရပါ။ ႏွစ္ပတ္ ေက်ာ္မွ်ႏွင့္ အလုပ္သစ္တစ္ခု ထပ္မံ ရသည္။

အလုပ္သစ္ရသည္ႏွင့္ ေကသီလည္း ေက်ာင္းတက္မည္ဟု အေၾကာင္းျပကာ အလုပ္ ထြက္လိုက္သည္။ သို႔တိုင္ ဤကုမၸဏီတြင္ ငါးလမွ် ၾကာသြားသည္။ အလုပ္သစ္တြင္မူ လခ ၁၅၀၀ ရသည္။ အလုပ္မွာ ယခင္လုပ္ခဲ့ေသာ အလုပ္ ကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္၍ ဘာမွ အခက္အခဲမရိွ။ အဆင္ေျပေျပ လုပ္ႏုိင္ခဲ့သည္။
ျပႆနာက ယခင္ ကုမၸဏီမွ သူေဌးေဟာင္းမွာ ေကသီ့ထံ ည သန္းေခါင္ခန္႔ တြင္ ဖံုးဆက္သည္။ ေကသီလည္း MOM သုိ႔ မိမိ၏ အျဖစ္သနစ္ မ်ားကို ရွင္းျပကာ တိုင္၍ ရမရ စံုစမ္းရာ MOM က တုိင္၍ ရေၾကာင္း အေၾကာင္းျပန္သည္။ သို႔ႏွင့္ MOM သို႔ တိုင္လိုက္သည္။ ထိုသို႔ တိုင္ေသာအခါ MOM က အမႈဖြင့္ သည္ႏွင့္ လက္ရိွ S Pass ကို cancel လုပ္ကာ ျမန္မာျပည္ ျပန္ရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သတိေပးသည္။ ေကသီကလည္း တိုင္ခ်က္ဖြင့္သျဖင့္ ျပန္ရမည္ ဆုိလွ်င္လည္း ျပန္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း အေၾကာင္းျပန္ လိုက္သည္။ သို႔ႏွင့္ MOM က အမႈကို လက္ခံလိုက္သည္။ S Pass ကိုမူ ခ်က္ျခင္း cancel မလုပ္ေသးပဲ ကိုင္ထားေစသည္။
မွတ္ခ်က္။ ။ MOM – Ministry of Manpower (အလုပ္သမား ေရးရာ ကိစၥအားလံုးကို ေဆာင္ရြက္ ေပးေသာ ၀န္ႀကီးဌာန ျဖစ္ပါသည္။)

အလုပ္သစ္သို႔ စတင္၀င္ေရာက္ လုပ္ကိုင္ေသာအခါ အလုပ္သစ္မွ သူေဌး အသစ္က မိမိလုပ္ရမည့္ အလုပ္မ်ားကို လုပ္ငန္းခြင္ အတြင္း လိုက္လံ ျပသသည္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ သူေဌးအေဟာင္း ကလည္း ထို အလုပ္ထဲတြင္ပင္ လုပ္ေနသည္ ျဖစ္ရာ ေကသီ့ကို ေတြ႔သြားသည္။ ထိုအခါမွ မိမိထံမွ ေကသီ အလုပ္ထြက္ သြားၿပီး ကုမၸဏီ အသစ္တြင္ လုပ္ကိုင္ေန ေၾကာင္း ရိပ္မိသြားသည္။ သို႔အတြက္ သူက ေကသီ သူ႔ထံမွ ညာတာ ပါေတးႏွင့္ ထြက္သြားၿပီး အလုပ္သစ္ တြင္ ၀င္လုပ္ ေနေၾကာင္း MOM သို႔လွမ္းတိုင္သည္။
သို႔ေသာ္ ေကသီက သူ႔ကို တိုင္ခ်က္ အလ်င္ ဖြင့္ထားႏွင့္ သည္ျဖစ္ရာ MOM က သူ႔ကိုေရာ ေကသီ့ကိုပါ ရံုးသုိ႔ လာရန္ ဆင့္ေခၚလုိက္သည္။ ထိုအခါ သူေဌးက သူ႔ခ်ည္းမလာပဲ သူ႔မန္ေနဂ်ာကိုပါ ေခၚလာ ေလသည္။
မန္ေနဂ်ာ အမ်ိဳးသမီး မွာ အလြန္စကားေျပာ လည္လွသူ ျဖစ္ရကား MOM မွ ေမးသမွ်ကို သူေဌးအစား သူခ်ည္း ဒိုင္ခံ ေျဖေနသည္ျဖစ္ရာ အရာရိွက သူ႔ကို အခန္းတြင္း မေနေစဘဲ အျပင္သို႔ ထြက္ခိုင္းလိုက္သည္။
ထိုသို႔ စစ္ေမးရာမွ ေကသီ့ကို S Pass ႏွင့္ ခန္႔ထားေသာ္လည္း လခ ၆၀၀ သာေပးေၾကာင္း ဗူးေပၚသလို ေပၚသြား ေလေတာ့၏။ Employment Act (အလုပ္သမား ခန္႔ထားေရး ဥပေဒ) အရ S Pass တစ္ဦးကို လခ အနည္းဆံုး စင္ကာပူ ေဒၚလာ ၁၈၀၀ ေပးရမည္ ျဖစ္ရာ MOM က အလုပ္ရွင္သို႔ က်န္ေနေသာ လခ (တစ္လလွ်င္ ၁၂၀၀ ႏွင့္ ၅ လစာ အတြက္ စုစုေပါင္း စင္ကာပူေဒၚလာ ၆၀၀၀) ေပးေဆာင္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
သို႔တိုင္ လူလည္ သူေဌးမွာ ေကသီ့ကို ဖံုးေခၚၿပီး ၎ ေပးေဆာင္ရမည့္ စင္ကာပူေဒၚလာ ၆၀၀၀ အစား ၂၀၀၀ သာယူရန္၊ သို႔ေသာ္ MOM ေရာက္လွ်င္ ၆၀၀၀ လံုး လက္ခံ ရရိွေၾကာင္း ထြက္ဆိုရန္ ေျပာဆို ေသးသည္။ သို႔ေသာ္ ေကသီ က ပိုက္ဆံကို သူ႔ထံ တိုက္ရိုက္ ေပးျခင္းကို လက္သင့္ခံ လိမ့္မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ MOM မွသာ တစ္ဆင့္ေပးရန္ ေျပာလိုက္ သည္။
ထိုအခါ သူေဌးက ေကသီ့ကို ေငြလက္ခံ ျဖတ္ပိုင္းမ်ား၊ စာရင္းဇယား မ်ား ခိုးယူမႈႏွင့္ တုိင္ခ်က္ဖြင့္ရန္ ႀကိဳးစားေလ ေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေကသီ ႏွင့္ သူေဌး ျပႆနာကို သိေနေသာ ရံုး၀န္ထမ္း မ်ား သက္ေသ ရိွေနသျဖင့္ တုိင္လို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္သြားေသာ သူေဌးမွာ ဘာမွ လုပ္မရဘဲ ျဖစ္ေနသည္။
ဤစာေရးေနခ်ိန္ထိ ေကသီႏွင့္ ထုိ သူေဌး အမႈမွာ မၿပီးျပတ္ေသး။ မည္ကဲ့သို႔ ဆက္လက္ ျဖစ္ေလမည္လဲ ေစာင့္ ၾကည့္ရေပမည္။

သံုးသပ္ခ်က္

စင္ကာပူတြင္ လာေရာက္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနေသာ ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီး အမ်ားအျပား ရိွပါသည္။ အခ်ိဳ႔လည္း အဆင္ေျပ။ အခ်ိဳ႔လည္း အဆင္မေျပ။
စင္ကာပူသည္ အေနာက္တိုင္း ယဥ္ေက်းမႈကို တစ္၀က္ လက္ခံက်င့္သံုးေနေသာ တိုင္းျပည္ ျဖစ္ရကား အမ်ိဳးသားမ်ား Girl Friend ထားျခင္း သည္ လည္းေကာင္း၊ အမိ်ဳးသမီးမ်ား Boy Friend ထားျခင္းသည္ လည္းေကာင္း သူတို႔ အဖို႔ အဆန္း မဟုတ္ေတာ့ပါ။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာ ယဥ္ေက်းမႈ ႏွင့္ေတာ့ လားလားမွ မဟပ္မိေသာ ယဥ္ေက်းမႈ ျဖစ္ပါ သည္။
ျမန္မာျပည္မွ အခ်ိဳ႔ေသာ သူမ်ားမွာ Boy Friend ႏွင့္ Girl Friend ဟူေသာ အသံုးအႏံႈး မ်ားကို နားလည္ခ်င္မွ နားလည္ ပါလိမ့္မည္။ သို႔အတြက္ အနည္းငယ္ ရွင္းျပလိုပါသည္။
Girl Friend ဟူသည္ကား လူပိ်ဳျဖစ္ေစ၊ အိမ္ေထာင္ရိွသူ အမိ်ဳးသား ျဖစ္ေစ အရြယ္ေရာက္ေသာ ေယာက္်ားမ်ား တဲြေသာ အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦးကို ဆုိလိုပါသည္။ ထုိ အမ်ိဳးသမီး သည္ အိမ္ေထာင္ဖက္ရန္ ရည္ရြယ္ထားသူ ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္မည္။ ျဖစ္ခ်င္မွလည္း ျဖစ္မည္။ Girl Friend ဆိုသျဖင့္ အိမ္ေထာင္ျပဳရမည္ ဟု မဆိုလို။ အခ်ိန္တန္လွ်င္ အိမ္ျပန္လို႔ ရသည္။ Girl Friend သည္ ျမန္မာစကား ျဖစ္ေသာ ခ်စ္သူ၊ ရည္းစား စေသာ အဓိပၸါယ္ႏွင့္ လားလားမွ မအပ္စပ္ပါ။

Definition of Girlfriend in Wikipedia:
Girlfriend is a term that can refer to either a female partner in a non-marital romantic relationship or a female non-intimate friend that is closer than other friends.
Meaning #2: a girl or young woman with whom a man is romantically involved

သုိ႔အတြက္ စင္ကာပူမွ အိမ္ေထာင္ရွင္ အမိ်ဳးသားမ်ား သည္ မိမိဇနီး အျပင္ girl friend ထားတတ္ၾက သည္။ ထိုသို႔ ထားရန္ မိန္းကေလးမ်ား ရွာလိမ့္မည္။ ထုိ မိန္းကေလးသည္ မိမိႏွင့္ နီးစပ္ေသာ မိန္းကေလး ျဖစ္မည္။ ထိုအခါ ထို ကဲ့သို႔ ေသာ အမိ်ဳးသားမ်ား ၏ ကုမၸဏီမ်ား သို႔ ေရာက္သြားေသာ ခပ္ရြယ္ရြယ္ ခပ္ေခ်ာေခ်ာ မိန္းကေလး မ်ားမွာ ထိုသူမ်ား ၏ သားေကာင္ ျဖစ္တတ္သည္။ သို႔အတြက္ ျမန္မာ မိန္းကေလးမ်ား အေနႏွင့္ ထို စက္ကြင္းမ်ားမွ လြတ္ေအာင္ ေရွာင္ရန္ အေရးႀကီး ပါသည္။ ၎တို႔ ေပးလာမည့္ မက္လံုးမ်ား၊ တန္စိုး လာဘ္လာဘမ်ား၊ အခြင့္အေရးမ်ား ကို မယူမိ၊ လက္မခံမိ ေစရန္ ႏွင့္ အကယ္၍ လက္ခံမိၿပီး သူတို႔ ဆင္ထားေသာ ခြင္သို႔၀င္မိပါက မိမိဘ၀ တစ္ခုလံုး ဆံုးရံႈး သြားႏိုင္သည္ကို သတိျပဳ ၾကရေပမည္။
ေနာက္တစ္ခုမွာ မိမိအား ေျပာထားသည့္ လစာ မေပးပါကလည္း ညိွႏိႈင္းရန္ လိုအပ္ပါ လိမ့္မည္။ သူက သူေဌးမို႔ ဆိုၿပီး မဟုတ္တာ လုပ္တိုင္း ၿငိမ္ခံေနရလွ်င္ ေနာက္ပိုင္းလည္း တစ္ေလွ်ာက္လံုး ညစ္ပတ္ျခင္းကို ခံသြားရပါလိမ့္မည္။ ႏွစ္ဦး ႏွစ္ဖက္ သေဘာတူ ထားေသာ မိမိ ရထိုက္သည့္ အခြင့္အေရး ကို ေတာင္းဆိုျခင္း အတြက္ ဘာမွ ေၾကာက္ေနစရာ မလိုပါေပ။