ကြ်ႏု္ပ္ ရီလည္းရီ၍ ငိုလည္းငိုရျခင္းအေၾကာင္း

(၁) အင္းလ်ားကန္ေဘာင္မွ ပုသိမ္ထီးတစ္လက္၏ ရာဇဝင္

သႀကၤန္ကာလက အင္းလ်ားကန္ေဘာင္တြင္ ပုသိမ္ထီးမ်ား တက္ျဖဳတ္သည့္သတင္းကုိ ဖတ္လုိက္ရၿပီး ေဖ့စ္ဘုတ္တြင္ ေတာသား၊ ၿမိဳ႔သား အျငင္းပြားပဲြႀကီးကို ေတြ႔ရသည့္အခါ ကြ်ႏု္ပ္မွာ ရီလည္းရီခ်င္၍ ငိုလည္းငိုခ်င္မိေလ၏။

ရီခ်င္ရျခင္းအေၾကာင္းမွာ ကြ်ႏု္ပ္၏မိတ္ေဆြေကာင္းမ်ားကိုၾကည့္၍ စိတ္မသက္မသာျဖစ္မိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ကြ်ႏု္ပ္၏ မိတ္ေဆြေကာင္းမ်ားသည္ ပစ္လိုက္ေသာခဲလံုးကုိသာျမင္ၿပီး မည္သူပစ္သည္ဟူသည့္ လက္သည္ကို မျမင္ၾကျခင္းကား အံ့ၾသဘြယ္ ေကာင္းေလစြ။

ငုိခ်င္ရျခင္းအေၾကာင္းကား ဘာမဟုတ္သည့္ ပုသိမ္ထီးတက္ျဖဳတ္သူ ၃၀ ကို ဖမ္းဆီးအေရးယူသည္ ဆုိသည့္သတင္းကို ဖတ္ရသည့္အတြက္ ျဖစ္၏။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ အလြန္အားကိုးရေသာ ကုိလွေရႊတို႔မွာ ပုသိမ္ထီးတက္ျဖဳတ္သူမ်ားကို အေရအတြက္ အတိအက်ဖမ္းႏုိင္စြမ္းရိွျခင္းအတြက္ ကြ်ႏု္ပ္မွာ ခ်ီးမက်ဴးဘဲ မေနႏုိင္ျဖစ္ေလ၏။ သို႔ေသာ္လည္း ေလးေလာင္းၿပိဳင္၊ ငါးေလာင္းၿပိဳင္ တို႔၏ လက္သည္၊ ဘယေဆးဥယ်ာဥ္ထဲတြင္ ေပ်ာက္ခ်င္းမလွ ေပ်ာက္သြားသူ၊ ၿခံဝင္းထဲတြင္ဖမ္းမိေသာ ဘီလ်ံႏွင့္ခ်ီတန္သည့္ မူးယစ္ေဆးကား၏ လက္သည္မ်ား ေပ်ာက္ေနျခင္းအတြက္မူ ကြ်ႏု္ပ္မွာ ထုိကုိလွေရႊတို႔ကို အင္းလ်ားကန္ေဘာင္တြင္ တန္းစီကာ ဖေနာင့္ႏွင့္ေပါက္ခ်င္မိေလ၏။ 

ပုသိမ္ထီးတက္ျဖဳတ္တာကုိ ကြ်ႏု္ပ္ကေတာ့ ထူးဆန္းသည့္အျဖစ္ဟု မျမင္မိပါ။ ဤသည့္ျဖစ္ရပ္မွာ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ႏုိင္ငံတြင္ ျဖစ္ေနက် ျဖစ္ရပ္မ်ားထဲမွ တစ္ခုသာ ျဖစ္ပါသည္။

ယခု ကြ်ႏု္ပ္ မာလင္ (Marlin) ဟူေသာ ရုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းတဲြကို ၾကည့္ေနပါသည္။ ေမွာ္ကားျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ဇာတ္လမ္းဆင္ပံုေလး ေတြမွာ ခ်စ္စရာေကာင္းသျဖင့္ တစ္ညလွ်င္ တစ္ကား သု႔ိမဟုတ္ ႏွစ္ကား (ေနာက္ေန႔အလုပ္မရိွသည့္အခါမ်ားတြင္ ညလံုးေပါက္) ၾကည့္ျဖစ္၏။ ဇာတ္လမ္းတဲြတစ္ခုလွ်င္ မိနစ္ ၄၀ ခန္႔ၾကာပါသည္။ ထုိကားထဲတြင္ ေမွာ္ သို႔မဟုတ္ မွင္စာေလးတစ္ေကာင္ေကာင္က လူတစ္ဦး၏ ခႏၶာကိုယ္အတြင္း ဝင္ပူးသည့္အခါ ထုိသူသည္ မူလသဘာဝမွ ကင္းေပ်ာက္ကာ မွင္စာေလး ေစစားသမွ် လုိက္လုပ္ ေနရေလေတာ့၏။

ကြ်ႏု္ပ္တို႔ျပည္သူျပည္သားမ်ားမွာလည္း အထက္ပါ မွင္စာဝင္စားခံရသည့္ သူမ်ားကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္ေလ၏။

မေကာင္းဆိုးဝါးမ်ားက ကြ်ႏု္ပ္တို႔တုိင္းသူျပည္သားမ်ားကို မွင္စာထည့္သြားခဲ့သည္မွာ ၁၉၆၂ ကတည္းက ျဖစ္၏။ ပထမ ျမန္မာ့ဆုိရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီဆိုသည့္ ဝါဒဆိုးႀကီးျဖင့္ အတင္းအဓမၼမိႈင္းတုိက္ကာ ထည့္၏။ ၁၉၈၈ ႏွစ္ၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္မူ ေနာက္လာသည့္ ေမာင္ပုလဲ၊ ဒိုင္းဝန္ထက္ကဲဆိုသည့္ ျမန္မာစကားပံုအတိုင္း ကြ်ႏု္ပ္တို႔မွာ ေနာက္ဘုန္းႀကီး ႏွစ္ခ်က္ေခါက္သည့္ ဒဏ္ကို ခံခဲ့ရ၏။

ဦးေနဝင္းတည္းဟူေသာ မိစၦာက ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ကုိ မႈိင္းတိုက္ရံုသာ တုိက္သြားၿပီး ေျမေပၚေျမေအာက္ သယံဇာတမ်ားကို ဘာမွ ခိုးမသြား။ (ထင္တာေျပာတာသာျဖစ္ၿပီး သိပ္မေသခ်ာလွပါ။) သို႔ေသာ္ သရဲႀကီးေတာ့ သဘက္ဟူသည့္ စကားကဲ့သို႔ ေနာက္တက္လာသည့္ မေကာင္းဆိုးရြားမ်ားမွာ ယခင္က မိစၦာထက္ အဆ ၃၀၀၀ ေလာက္ ဆိုးေလ၏။

တိုင္းျပည္ႀကီး ေခ်ာက္ထဲက်ခါနီး လက္ႏွစ္လံုးေလာက္အလိုတြင္ကပ္ခါ ကယ္တင္ခဲ့ရေသာ အႏွီကယ္တင္ရွင္ႀကီးမ်ားကား ယခင္က သရဲထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ပိုဆိုး၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ၎တို႔သည္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ကို မႈိင္းလည္းတိုက္၏။ ေက်းဇူးရွင္ႀကီးမ်ားဟု အထင္ခံရေအာင္လည္း အတင္းအဓမၼ လုပ္၏။ (ကြ်ႏု္ပ္သည္ပင္ ဝန္ထမ္းဘဝက အႏွီေက်းဇူးရွင္ႀကီးမ်ား ထဲမွ တစ္ဦးကို ဖင္ဘူးေဒါင္းေထာင္ကာ ရိွခိုးခဲ့ရေပေလေသး၏။ မဆုိးပါလားခင္ဗ်ာ)  

အႏွီသဘက္ႀကီးမ်ားကား ႏိုင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ား၏ ေနရာကိုရျခင္းမွာ ၎တို႔၏ ေရွးဘေဝဘဝက ျပဳခဲ့ေသာ ေကာင္းမႈကံမ်ား အက်ိဳးေပးျခင္းျဖစ္သည္ဟု ယူဆကာ သည္တုိင္းျပည္တြင္ ငါတို႔ေလာက္ေတာ္တာတတ္တာ ဘယ္ေသာက္ကျမင္းမသား တစ္ေယာက္ကမွ မရိွဟု ေသြးနထင္ေရာက္ေလေတာ့၏။ (၎တို႔အထဲမွ တစ္ေယာက္မွာမူ ၎တတ္ေၾကာင္း မေျပာရမေနႏိုင္ ျဖစ္ခါ ျမန္မာျပည္မွာ ငါ့ေလာက္တတ္တာ တစ္ေယာက္မွမရိွဘူးဟု ထုတ္ေဖာ္ေျပာရသည့္တိုင္ ျဖစ္ေလ၏။)

ထိုအခါတြင္ နဂိုကမွ ခြ်တ္ခ်ဳံက်ေနရသည့္ ျမန္မာျပည္၏ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရး၊ ဘာသာေရး၊ စီးပြားေရး ရိွသမွ် အေရးမ်ားကို အစြမ္းရိွသမွ် အကုန္ဖ်က္ဆီးပစ္ေလေတာ့၏။ နဂိုကမွ တည္းတည္းကေလးက်န္ေနရသည့္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ တိုင္းသူျပည္သားမ်ား၏ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ၊ အေတြးအေခၚ၊ အယူအဆ၊ ကုိယ္ခ်င္းစာတရား၊ ျဗဟၼစိုရ္တရားတို႔မွာ ၎တို႔၏ လက္သံေျပာင္မႈျဖင့္ ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္ကုန္ေလေတာ့သတည္း။ သစၥာ၊ ေမတၱာဟူသည္မွာ ေရႊမန္းသဘင္ ေလာက္သာ က်န္သည္ထိ ျဖစ္ေလေတာ့၏။

ဤသည္မွာ ကန္ေဘာင္ေပၚက ပုသိမ္ထီးမ်ား တက္ျဖဳတ္ရျခင္း၏ အဓိကလက္သည္ တရားခံမ်ားအေၾကာင္းျဖစ္ေလသည္။

ရာစုႏွစ္တစ္ဝက္မွ် အခ်ိန္ယူကာ ဖ်က္ဆီးခဲ့သျဖင့္ တစ္ႏိုင္ငံလံုး အလုံးစုံပ်က္စီးသြားသည့္ အေျခအေနကို ျပန္လည္ အဖတ္ဆည္ဘို႔ရာမွာ သံုးေလးႏွစ္မွ်ႏွင့္ မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ မျဖစ္ႏုိင္။ မိုးေပၚက ကုိမာဃပင္လွ်င္ မတတ္ႏိုင္သည့္ အေျခအေန ျဖစ္၏။ ယဥ္ေက်းေသာ၊ ကုိယ္က်င့္တရားေကာင္းမြန္ေသာ၊ စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ လူေနမႈအဆင့္အတန္း ျမင့္မားေသာ၊ ျဗဟၼစိုရ္တရား ထြႏ္းကားသည့္ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းတစ္ခုျဖစ္လာေအာင္ အႏွစ္ ၃၀ မွ် အခ်ိန္ယူၿပီး ျပန္လည္တည္ေဆာက္ယူရမည္ဟု ကြ်ႏု္ပ္ဆိုလွ်င္ အသင္တို႔ ျငင္းပါမည္ေလာ။

၎တုိ႔က ကြ်ႏု္ပ္တို႔မ်က္ႏွာကို အိုးမဲသုတ္ေပးထားသည္ျဖစ္ရာ ကြ်ႏု္ပ္တို႔မွာ နင္တို႔ ေစာင္ခေလးေတြ တစ္ေကာင္မွ ေသာက္သံုးမက်ဘူး၊ ဘဲြ႔သာရလာတယ္ ဘာတတ္သလဲ ဟုလည္းေကာင္း၊ နင္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကလူေတြကုိ စည္းကမ္းမရိွဘူး။ အဲဒီထီးတက္ျဖဳတ္တဲ့ေကာင္ေတြကို ၾကည့္လိုက္အံုး၊ ဘယ္ကေကာင္ေတြလဲဆိုတာ၊ အခု ေရႊျပည္သာ၊ လိႈင္သာယာကို ဘယ္ကေကာင္ေတြ ေရာက္လာသလဲ ဟု လည္းေကာင္း၊ မိမိတုိ႔သည္လည္း သည္ပုပ္ထဲက သည္ပဲမ်ားသာ ျဖစ္ပါလ်က္ ဘိန္းစားခ်င္းအတူတူ တစ္လံုးပိုရႉၾကေလသတည္း။

ထုိကဲ့သို႔ေသာ အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ကြ်ႏ္ုပ္မွာ မ်က္ရည္သုတ္လွ်က္ ဟားတုိက္ရီမိသည့္အျဖစ္ႏွင့္ ႀကံဳရျခင္း ျဖစ္ေလသည္။

(၂) အရက္သမားေယာက္ဖက ေရာင္းခ်ေပါင္ႏွံသြားသည့္ ပစၥည္းကို ျပန္ေရြးရန္ ႀကံၾကျခင္း

အထက္ေဖာ္ျပပါ ကယ္တင္ရွင္ႀကီးမ်ားကား အလြန္ႏွစ္ရာမွ အေျမာ္အျမင္ႀကီးသူမ်ား ျဖစ္ၾကေလ၏။ ၎တို႔မွာ ဉာတကာနဥၥ သဂၤေဟာ ဟူသည့္တရားႏွင့္အညီ ေဆြ (၇) ဆက္ မ်ိဳး (၇) ဆက္ ေကာင္းစားေရးကို ဝီရယအျပည့္ျဖင့္ ေန႔မအားညမအား အားထုတ္ႀကံစည္ ေဆာင္ရြက္ၾကေလ၏။ မင္းဆိုသည္မွာ ေျမေပၚေျမေအာက္၊ ေရေပၚေရေအာက္၊ ေလေပၚေလေအာက္၊ ေရႊတြင္းေငြတြင္း၊ ပယင္းဒု႒ာတို႔၏ အရွင္သခင္ျဖစ္သည္ ဟူသည့္ထံုးကုိ ႏွလံုးမူလွ်က္ ျမန္မာျပည္တြင္ရိွသမွ် သယံဇာတမ်ားမွာ ငါတုိ႔ေယာကၡမက ေပးထားသည့္ အေမြမ်ားျဖစ္သည္ဟု သေဘာပိုက္ကာ ငါတို႔အာဏာသခုိက္ သိမ္းႀကံဳးၿပီး ရသမွ် အကုန္ခိုးၾကစို႔ရဲ့ဟု ေရွ႔ေရးေနာက္ေရး ဘာမွ မစဥ္းစား။ တိုင္းျပည္ေကာင္းစားေရးဟု အသံေကာင္းဟစ္ကာ မေျဖရွင္းႏုိင္မည့္ ျပႆနာႀကီးမ်ားကို တက္ေစေသာ စီမံကိန္းႀကီးမ်ားကို လက္မွတ္ထိုးခဲ့ၾက၊ အႀကီးအက်ယ္ ဗ်င္းခဲ့ၾကေလ၏။

လက္ပံေတာင္း၊ ေက်ာက္ျဖဴ ႏွင့္ ျမစ္ဆံုျပႆနာတို႔မွာ အႏွီသေကာင့္သားမ်ား ေပးခဲ့ေသာ အေမြဆိုးမ်ားပင္ ျဖစ္သတည္း။ ေရွ႔ေရး ေနာက္ေရးဘာမွ မစဥ္းစားဘဲ ၎တို႔တစ္စု လုပ္ခဲ့သမွ်ဆိုးေမြအားလံုးကို ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ျပည္သူအေပါင္းမွာ ခါးစည္းခံေနၾကရၿပီ ျဖစ္၏။ ယခုတိုင္ သက္ရိွထင္ရွားရိွေနသည့္ လက္သည္အေပါင္းကား သည္ျပႆနာမွာ သူတို႔ႏွင့္ လားလားမွ မဆိုင္သကဲ့သုိ႔ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္၊ မ်က္စိမိွတ္ကာ ေနၾကေလသတည္း။ အေတာ္လည္း တရားက်စရာေကာင္းသည့္သူမ်ား ျဖစ္ေလသည္။

သဟာေတာင္ ဟိုသတင္းေထာက္မကေလး ေမးသည့္ဟာကုိ ဟုိလူႀကီးက ေနာက္ေၾကာင္းမျပန္ပါနဲ႔၊ ေနာက္ေၾကာင္းမျပန္နဲ႔လို႔ ငါေျပာေနတယ္ ဟု စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုး ေျပာေလေသး၏။ ဟာဟ၊ ရီစရာေကာင္းလုိက္တာ။ ဘယ္ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ရဲမတံုးခင္ဗ်ာ။ အာဏာရသခိုက္ကာလက မဟုတ္တာမွန္သမွ် အကုန္လုပ္ခဲ့ေလေတာ့ ဤအရာမ်ားကို ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္မွာ ေသမေလာက္ ေၾကာက္ၾကေလသည္။ ေကာင္းတာ၊ ဟုတ္တာ၊ မွန္တာေတြလုပ္ခဲ့လွ်င္ ဘာေၾကာက္စရာ ရိွမတံုး။ အေျဖကား ပင္လယ္ျပင္တြင္ ေရနံတင္သေဘၤာႀကီးျဖတ္ေမာင္းသြားသကဲ့သို႔ အလြန္ထင္ရွားလွေလ၏။

လက္မွတ္ထိုးခဲ့ေသာ စာခ်ဳပ္ကို အစုိးရျဖစ္ေနသူေတြကိုယ္တိုင္က မဖတ္ရေသး။ ဖတ္ခြင့္မရိွဆိုေတာ့ တစ္ခုခုေတာ့ လဲြေနသည္ဟု ကြ်ႏု္ပ္စိတ္ထဲမွာ ခံစားမိေလသည္။ ဘာေတြဘယ္လိုေရးခဲ့မွန္းမသိခဲ့ေသာ ဤစာခ်ဳပ္ကို ကြ်ႏု္ပ္တို႔က ရမ္းသမ္းၿပီး ေရြးယူမည္ ဆိုျခင္းကို ကြ်ႏ္ုပ္ကေတာ့ သေဘာမတူပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဤကိစၥမွာ ဤမွ်ေလာက္ရိုးစင္းလိမ့္မည္မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္။ ဘာေတြကို ဘယ္လိုခ်ည္ထားခဲ့သည္ဆိုသည္ကို အသင္တို႔ သိပါသေလာ။

အရက္သမားေယာက္ဖက ေရာင္းခ်ေပါင္ႏွံသြားသည့္ ပစၥည္းကို အေပါင္ဆိုင္ကေန ျပန္ေရြးဘို႔ဆိုသည္မွာ အလြန္လြယ္ပါသည္။ ပိုက္ဆံေပးလိုက္သည္ႏွင့္ ပစၥည္းျပန္ရ၏။ ကုိလုိနီေခတ္က ခ်စ္တီးမ်ား ပိုက္ဆံေခ်းၿပီး လယ္သိမ္း၊ ယာသိမ္း၊ ပစၥည္းသိမ္းသည္ ဆိုျခင္းမွာ အလြန္ရွင္းလွ၏။ လိုသည့္ ပုိက္ဆံကိုသာ အေက်ေပးေခ်ႏိုင္ပါက ထိုပစၥည္းမ်ားကို အခ်ိန္မေရြး ခ်က္ခ်င္းျပန္ရႏုိင္သည္။

သုိ႔ေသာ္ တရုတ္တု႔ိကို ဤမွ်ရိုးစင္းလိမ့္မည္ဟု အသင္ထင္ပါသလား။ ေဝးစြ။ ကမၻာ့ႏိုင္ငံ အေတာ္မ်ားမ်ားကို တရုတ္တို႔က စီးပြားေရးႏွင့္ သိမ္းပိုက္ထားၿပီးျဖစ္ရာ ဘာကိုဘယ္လိုယူရမည္ဆိုသည့္ မဟာဗ်ဴဟာကို ၎တို႔ေကာင္းစြာတတ္ကြ်မ္းၾက၏။ ဆြန္ဇူးက Art of War ဆိုသည့္စာအုပ္ျဖင့္ ၎တို႔ကို ေကာင္းစြာ သင္ၾကားေပးခဲ့သည္ကို မေမ့ပါလင့္။ ကိုေဌးဝင္းႏုိင္ ဘာသာျပန္ ထားေသာ "ဤကမၻာကို တရုတ္တို႔ႀကီးစိုးသည့္အခါဝယ္" စာအုပ္ကို မိတ္ေဆြတို႔ ဖတ္ၾကည့္ၾကေစခ်င္ပါသည္။

ဟုိ အာဖရိကမွာ ဖ်က္ဆီးခံရသည့္ ျမန္မာ့ဆန္မ်ားကိစၥမွာလည္း ရိုးသားလွသည္ဟု ကြ်ႏု္ပ္ကေတာ့ မထင္ပါ။ ကြ်ႏု္ပ္မွာသာ လုပ္ခြင့္ရိွလွ်င္ ထုိဆန္နမူနာမ်ားကို သြားယူကာ တတိယႏုိင္ငံတစ္ခုခုသို႔ပုိ႔လ်က္ ဓာတ္ခဲြၾကည့္မည္ ျဖစ္၏။ ထုိအခါ အေျဖ သိရပါလိမ့္မည္။ စျဖစ္သည့္ျပႆနာမွာ ဆန္အိတ္မ်ား ကီလိုမျပည့္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဤသည္ကို အေၾကာင္းျပကာ ဟိုႏိုင္ငံက လက္မခံ၊ သည္ႏုိင္ငံမွ လက္မခံႏွင့္ ေနာက္ဆံုး စားသံုးရန္မသင့္ဆုိကာ ေျမဖို႔လုိက္ၾကသည္။

စားသံုးရန္မသင့္ဆိုလွ်င္ စစ္ေဆးထားသည့္ ဓာတ္ခဲြခန္းအေျဖမ်ားကို ျမန္မာႏုိင္ငံအစိုးရအေနႏွင့္ မေတာင္းသင့္ပါသေလာ။ အစုိးရက မစ္ရွင္အဖဲြ႔တစ္ခုေစလႊတ္ကာ ထုိဆန္နမူနာမ်ားယူလွ်က္ ဥေရာပႏုိင္ငံတစ္ခုခုတြင္ စမ္းသပ္စစ္ေဆးၾကည့္ရန္ အဘယ္ေၾကာင့္ မလုပ္ခဲ့ပါသနည္း။ ျမန္မာႏုိင္ငံအစိုးရ၏ မစ္ရွင္အဖဲြ႔ကို လက္မခံဆိုလွ်င္ အျခား စိတ္ခ်ရသည့္ Third party တစ္ဖဲြ႔ဖဲြ႔ကို ေစလႊတ္ကာ စံုစမ္းရန္ကိုမူ လက္ကိုခံရမည္ ျဖစ္၏။ အိုင္ဗရီကို႔စ္က လံုးဝလက္မခံပါဆိုလွ်င္ ဤသည္မွာ မရိုးသားေၾကာင္း ဝန္ခံေနရာ ေရာက္ပါသည္။ (ေျမျမႈပ္ၿပီးသားဆန္ျဖစ္လွ်င္ေတာင္မွ ျပန္ေဖာ္ကာ စစ္ေဆးလို႔ရပါေသးသည္။)

ဤအေၾကာင္းကုိ ကြ်ႏု္ပ္တို႔က ကမၻာ့အလယ္တြင္ ဖြင့္ခ်ျပရမည္ျဖစ္၏။ တစ္ကမၻာလံုး၏ ေထာက္ခံခ်က္ကို ရယူဘို႔ရန္မွာ အလြန္ အေရးႀကီးေလသည္။ ယခု ကြ်ႏု္ပ္တို႔ျမန္မာဆန္မ်ားမွာ စားသံုးရန္မသင့္ဟု ေျမျမႈပ္လုိက္ၾကသည့္သတင္းကို တစ္ကမၻာလံုးက ၾကားသိသြားေလၿပီ။ ဤသည္မွာ အလြန္အႏၱရာယ္မ်ားလွ၏။ ဤမွ်အႏၱရာယ္မ်ားသည့္ ဆန္ကို မည္သည့္ႏုိင္ငံက ဝယ္လိုပါ မည္နည္း။

ဤအေၾကာင္းမ်ားကို စဥ္းစားမိသည့္အခါ ကြ်ႏ္ုပ္မွာ အလြန္မသက္မသာ ျဖစ္မိေလသည္။

ကြ်ႏု္ပ္တို႔မွာ ဒုကၡမ်ိဳးစံုႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရလ်က္ရိွ၏။

ဤမွ်ဒုကၡမ်ားေနရသည့္ၾကားထဲ အသင္တို႔သည္ ပညာတတ္မ်ားျဖစ္ပါလ်က္၊ စဥ္းစားဆင္ျခင္တတ္သူမ်ားလည္း ျဖစ္ပါလ်က္ အရမ္းေရာကာေရာ အခ်င္းခ်င္း မဖဲ့ၾကပါႏွင့္။ သင္တို႔သည္ အရီးတို႔ေျပာသလို ကိုယ့္ရြာမွာေတာ့ ၾကက္ဖ၊ သူမ်ားရြာမွာ ၾကက္မ မျဖစ္ခ်င္ၾကပါႏွင့္။

သင္တုိ႔အျဖစ္မွာ ေစ်းသို႔တင္ပို႔ေတာ့မည့္ ၾကက္ျခင္းထဲမွ ၾကက္မ်ား အခ်င္းခ်င္း ခြပ္ေနသကဲ့သို႔ ျဖစ္သည္။

လူအခ်င္းခ်င္း ဟဝွာျပဳျခင္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ။

ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ေအးၿငိမ္း

၂၂ ဧၿပီ ၂၀၁၉