ခရစၥတိုဖာ ေပါက္က်ိဳင္း ၏ အတၳဳပၸတၱိ (၁၆-က)

ေထာက္ႀကံ့ ကေလးျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေရးဌာနသို႔ အ၀တ္အထည္မ်ား သြားေရာက္လႉဒါန္းပံု

ေရႊဂံုတိုင္ ကေလးျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေရးဌာနသို႔ အ၀တ္အထည္မ်ား သြားေရာက္လႉဒါန္းပံု

(၆၁) ျမန္မာျပည္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈကို လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ အဓိက အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေစေသာ အခ်က္မ်ား

ကြ်န္ေတာ္ကား စီးပြားေရးပညာရပ္ကို နကန္းတစ္လံုးမွ နားလည္သူမဟုတ္။ သို႔ေသာ္ျငားလည္း ယခုကဲ့သို႔ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔ ႀကံဳလိုက္ရေသာအခါမွ စင္ကာပူႏိုင္ငံသည္ အႏွစ္ ၃၀ အတြင္း Third World မွ First World အျဖစ္ ထိုးတက္သြားခ်ိန္၌ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဤအႏွစ္ ၃၀ အတြင္း LDC (Least Development Country) အျဖစ္ ေဇာက္ထိုးမိုးေမွ်ာ္ က်ဆင္း သြားရတာ ဒါေတြေၾကာင့္ပါလားဟု ေရးေရးမွ် သေဘာေပါက္မိပါေတာ့သည္။

ေနရာတကာ စင္ကာပူႏွင့္ႏိႈင္းႏိႈင္းေျပာေနရတာ ကိုယ့္ကုိယ္ကိုယ္ေတာင္ ရွက္မိပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္သိတာကလည္း စင္ကာပူတစ္ႏိုင္ငံပဲ ရိွေလေတာ့ ယခုလည္း စင္ကာပူႏွင့္ပဲႏိႈင္းရပါဦးမည္။ ဤသို႔ဆိုလိုက္ျခင္းျဖင့္ စင္ကာပူကဲ့သို႔ ေနရာတကာ အကုန္ျပည့္စံုေကာင္းမြန္ေနရမည္ဟု ဆိုလိုျခင္းမဟုတ္ပါ။ သူတို႔လုပ္ထားတာ နမူနာယူႏုိင္ေအာင္ အနည္းငယ္ျပျခင္းမွ် ျဖစ္၏။

ေအာက္တြင္ စင္ကာပူ ICA (လ.၀.က) ဌာနမွ ေလွ်ာက္လႊာတင္ရာတြင္ လိုအပ္သည့္ စာရြက္စာတမ္းမ်ား ေဖာ္ျပထားတာကို နမူနာ ထည့္ျပလိုက္ပါသည္။

(စင္ကာပူ၌ေနထုိင္သူမ်ား သည္းခံပါခင္ဗ်ား။ ျမန္မာျပည္ စာဖတ္ပရိသတ္ သိေစရန္ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္လည္း သူမ်ားသားသမီးေတြ ဘယ္လိုလုပ္ေနသလဲ။ ငါတို႔ေရာ ဘာေတြမွားေနၿပီး ဘာေတြျပင္ရမလဲ ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို သေဟာက္သဟာလုပ္ခဲ့ေသာ အရာရိွမင္းမ်ား ေ၀ဖန္ႏိုင္ရန္၊ ကိုယ့္ကုိယ္ကိုယ္ ျပန္လည္ဆန္းစစ္ႏိုင္ရန္ ထည့္လိုက္တာ ျဖစ္ပါသည္။ ဤကား စကားခ်ပ္)

ထို႔ျပင္ မည္ကဲ့သို႔လုပ္ရမည္။ မည္မွ်ၾကာမည္။ ေဆာင္ရြက္ခ မည္မွ်ေပးရမည္ စသည္တို႔ကို အေသးစိတ္ေဖာ္ျပထားတာ ေလ့လာၾကည့္ပါ။

မိမိေလွ်ာက္လႊာ က်၊ မက်မည္ကဲ့သို႔ ၾကည့္ရမည္ကိုလည္း ေဖာ္ျပထားပါ၏။ ရံုးသုိ႔လူကိုယ္တိုင္လာလွ်င္ မည္သည့္အခ်ိန္မ်ား တြင္ လူၾကပ္တတ္သည္။ မည္သည့္အခ်ိန္လာလွ်င္ လူေခ်ာင္မည္ စသည္ကိုလည္း ေဖာ္ျပထားပါ၏။

သည္ေတာ့ မည္သည့္ေလွ်ာက္လႊာအတြက္ မည္သည့္ စာရြက္စာတမ္းမ်ား လိုမည္။ မည္သည့္ေနရာသို႔သြားကာ မည္ကဲ့သို႔ လုပ္ရမည္။ လုပ္ခမည္မွ်ေပးရမည္။ ဘယ္ေလာက္ၾကာရင္ေတာ့ အေျဖသိရမည္ စသည္တို႔ကို သိရသည္။

သည္လို အားလံုးသိထားေတာ့ လုပ္ရတာ မလြယ္ပါလား။ ဘယ္သူ႔မ်က္ႏွာမွ ဆင့္ဟိုဒင္း ေခြးေမွ်ာ္သလို ၾကည့္စရာ မလိုေတာ့။ ကိုေသာင္းတန္တို႔၊ မမတို႔လို မနက္စာ ငတ္လိုငတ္၊ ေန႔လည္စာ ငတ္လိုငတ္၊ ဘယ္အခ်ိန္မွ ဖူးေျမာ္ရမွန္းမသိေသာ လူႀကီးမင္း မ်ား၏ မ်က္ႏွာေတာ္မ်ားအား အခ်ိန္မရိွ၊ အခ်ိန္ရိွ အကန္႔အသတ္မဲ့ ေစာင့္စရာမလိုေတာ့။ ဤသည္မွာ ဤတစ္ေနရာတည္း မဟုတ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမွန္လွ်င္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ ရံုးမ်ားသို႔ သြားဖူးသူခ်ည္း။ ထိုရံုးမ်ားသို႔သြားသူတိုင္း ဤကဲ့သို႔ စိတ္ညစ္စရာ မ်ားကို ႀကံဳခဲ့ရဖူးသူခ်ည္း။

ဤသည္ပင္လွ်င္ အႏွစ္ ၃၀ အတြင္း ျမန္မာျပည္ႀကီးကို LDC ဘ၀ေရာက္ေအာင္ ဆဲြခ်ခဲ့ေသာ အေၾကာင္းမ်ားအနက္ တစ္ခု ျဖစ္ေပေလေတာ့သတည္း။ ေရွးလူႀကီးမ်ားကေတာ့ ႀကီးတဲ့အမႈ ငယ္ေအာင္၊ ငယ္တဲ့အမႈ ပေပ်ာက္ေအာင္လုပ္ ဟု သြန္သင္ခဲ့ ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာဗ်ဴရိုကရက္လူႀကီးမ်ားကေတာ့ အပ္ႏွင့္ထြင္ရမွာကို ဒါးႏွင့္ခဲြရေအာင္၊ ဒါးႏွင့္ခဲြရမွာကို ပုဆိန္ႏွင့္ေပါက္ ထုတ္ရေအာင္ လုပ္ၾကသူခ်ည္း။ မွန္မွန္ကန္ကန္ လုပ္ေပးသူ လူႀကီးမ်ားလည္း ရိွေကာင္းရိွပါလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္ ယခု အသက္ ၅၀ ေက်ာ္သည့္တိုင္ မွန္မွန္ကန္ကန္လုပ္ေပးသည့္လူႀကီး တစ္ဦးတစ္ေယာက္ႏွင့္မွ် မႀကံဳခဲ့ရဖူးပါ။

မသိနားမလည္ေသာ ျပည္သူအေပါင္းကို ပညာျပရန္ မလိုလားအပ္ေသာ အဆင့္မ်ားခံထားျခင္းျဖင့္ အမ်ားျပည္သူတို႔မွာ ဒုကၡမ်ား၊ လုပ္ငန္းမွာလည္း ေႏွာင့္ေႏွးၾကန္႔ၾကာလွပါသည္။ အက်ိဳးဆက္အေနႏွင့္ ဤကဲ့သုိ႔ႀကံဳရဖန္မ်ားလာေသာ ျပည္သူတို႔ မွာ ဤဒုကၡမ်ားကို သည္းမခံႏိုင္သျဖင့္ ၾကားထဲမွ လုပ္ေပးမည့္သူမ်ားကို ခ်ဥ္းကပ္ရေတာ့သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ပဲြစားဟူေသာ လူတန္းစားတစ္ရပ္ အစိုးရရံုးျပင္ကႏၷားမ်ားတြင္ တရား၀င္ေပၚထြန္းလာပါေတာ့သတည္း။ 

ျပည္သူအေပါင္းကို သေဟာက္သဟာႏွင့္ ပညာျပတတ္ေသာ အထက္ပါ အရာရိွမင္းမ်ားမွာ ပဲြစားမ်ားကိုေတာ့ သူတို႔ေက်းဇူး ရွင္မ်ားျဖစ္သည့္အတြက္၊ သူတို႔မိန္းမမ်ား၏ နားေပါက္မ်ားကို စိန္နားကပ္ႏွင့္ အလွဆင္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေပးႏုိင္သူမ်ား ျဖစ္သည့္အတြက္ ဆက္ဆံေရး အလြန္ေကာင္းလွ၊ ဖူးဖူးမႈတ္ထားၾကေပသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားမွာ အလြန္ ယဥ္ေက်းသူမ်ားျဖစ္သည့္အတြက္ လုပ္ငန္းေခ်ာေမြ႔ေစရန္ အႏွီလူႀကီးမ်ားအားေပးရေသာ ပိုက္ဆံမ်ားကို လာဘ္ ဟု မေခၚ။ ဘာတဲ့ ကန္ေတာ့တာ ဆိုလား။ လက္ေဆာင္ေပးတာ ဆိုလား။ သုိ႔မဟုတ္ ထုိလူႀကီး၏ သမီးမဂၤလာေဆာင္လွ်င္ ကားေသာ့ကို လက္ဖဲြ႔တာဆိုလား။ ကြ်န္ေတာ္ ဤအသိုင္းအ၀ိုင္းႏွင့္ မနီးစပ္သည့္အတြက္၊ ဤအလုပ္မ်ားကိုလည္း တစ္ခါမွ မလုပ္ခဲ့သည့္ အတြက္ ဤအေၾကာင္းမ်ားကို ေသေသခ်ာခ်ာမသိပါ။ သူမ်ားေျပာတာ ၾကားဖူးနား၀မွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။

(၆၂) ျဖစ္သင့္တာ

ကြန္တိန္နာတင္သြင္းရန္ သူတို႔လိုသည္ဆိုေသာ စာရြက္စာတမ္းမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္အားလံုးျပင္ေပးခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ႏွင့္ေတာင္ ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္မွ ေရေရရာရာမရိွဘဲ ထို ညႊန္မႉးဆိုသူမ်ားက ကိုေသာင္းတန္ ႏွင့္ မမတို႔ကို သူတို႔ႏွင့္ ေတြ႔ရန္ အဘယ္ေၾကာင့္ လာခိုင္းရပါသနည္း။ ေနာက္ၿပီး ဘယ္အခ်ိန္ေတြ႔မယ္လို႔လည္း သတ္မွတ္ေပးတာမဟုတ္။ ဘာကိစၥ ေဆြးေႏြးမယ္လို႔လည္း မေျပာ။ ဘာစာရြက္စာတမ္းေတြ လိုတယ္လို႔လည္း တိတိက်က်မသိရ။

လူကိုယ္တိုင္ေတြ႔ရမွ သည္ကြန္တိန္နာ ထုတ္လို႔ရမတဲ့လား။ လိုတဲ့စာရြက္စာတမ္းေတြ တင္ျပလိုက္လွ်င္ မၿပီးဘူးလား။ လူကိုယ္တိုင္ေတြ႔ဘို႔လုိတယ္ဆုိလွ်င္ေတာင္ တစ္ခါေတြ႔ၿပီး သိလိုသမွ် အကုန္ေမးလုိက္လွ်င္ မၿပီးဘူးတဲ့လား။ သူတို႔လုပ္ရပ္ ကိုၾကည့္ျခင္းျဖင့္ ထိုလူႀကီးမ်ားမွာ အလုပ္ကို မည္ကဲ့သို႔ စနစ္တက်လုပ္ရမည္ကို မသိေၾကာင္း ၀န္ခံေနသကဲ့သို႔ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုသူမ်ားမွာ အစိုးရဌာနႀကီးတစ္ခုလံုးကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနရေသာ ညႊန္ၾကားေရးမႉးမ်ားျဖစ္၏။ ညြန္မႉးဆိုသူမ်ားက ဤသို႔လုပ္ ေနလွ်င္ သူ႔လက္ေအာက္မွ ၀န္ထမ္းမ်ားေရာ မည္ကဲ့သို႔လုပ္ေနပါသနည္း။

အဆိုးဆံုးမွာကား ဘယ္သူ႔ကို အေဖေခၚရမွန္းမသိတာ။ ဘာကိုဘယ္လိုလုပ္ရမည္မွန္း မသိတာျဖစ္ပါသည္။ ဤကိစၥတြင္ မည္သူတာ၀န္အရိွဆံုးနည္း။ ဤကိစၥေျပလည္ေအာင္ ဘာေတြလုပ္ရမည္နည္း။ ဘာစာရြက္စာတမ္းေတြလိုလို႔ ေရွ႔မဆက္ႏိုင္ ျဖစ္ရသနည္း။  ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘာမွမသိရပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔တင္မဟုတ္။ အထက္ေဖာ္ျပပါ လူႀကီးမင္းမ်ားလည္း ဘာမွမသိပါ။ ကြ်န္ေတာ့္ညီႏွင့္အစ္မကိုသာ နင္းကန္ေဟာက္ေနတာ ျဖစ္ပါသည္။ ငါ့ဘက္ကေရာ တာ၀န္ေက်ရဲ့လား။ ငါလုပ္ေနတာေရာ မွန္ရဲ့လားဆုိတာ ထိုလူႀကီးမ်ား ကိုယ္တိုင္မသိပါ။ မသိ၍ပင္ ရွင္းမေပးႏိုင္တာ ျဖစ္ပါသည္။

မေျပာခ်င္ေသာ္လည္း စင္ကာပူအေၾကာင္းေျပာရပါဦးမည္။ ဗီဇာေလွ်ာက္တာႏွင့္ နမူနာ ျပပါမည္။

ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာသူသည္ စင္ကာပူသို႔လာလိုသည္ျဖစ္အံ့။ မည္သည့္ႏုိင္ငံသားမ်ားအတြက္ ဗီဇာမလို၊ မည္သည့္ႏိုင္ငံသားမ်ားအတြက္သာ လိုသည္။ ဗီဇာေလွ်ာက္လိုလွ်င္ မည္သည့္ စာရြက္စာတမ္းမ်ား တင္ျပရမည္။ မည္ကဲ့သို႔ လုပ္ရမည္။ မည္မွ်က်သင့္မည္။ ပိုက္ဆံကို မည္ကဲ့သို႔ေပးရမည္။ ဘယ္ေလာက္ၾကာမည္။ ဗီဇာကို မည္ကဲ့သို႔ထုတ္ရမည္ စသျဖင့္ သိသင့္သိထိုက္သမွ် အခ်က္အလက္အားလံုးကို ICA Website ၌ ေဖာ္ျပထား၏။

ကြ်န္ေတာ့္တူမ စင္ကာပူလာမည္ဆိုေတာ့ လိုအပ္ေသာစာရြက္စာတမ္းမ်ား ျပင္ဆင္၍ ကြ်န္ေတာ့္အိပ္ခန္း စာၾကည့္စားပဲြ၌ ေဂ်ေမာင္ေမာင္၏ သတိရေနတဲ့သီခ်င္း ကိုနားေထာင္လွ်က္ ကုလားထုိင္ေနာက္မွီကို မွီၿပီးဇိမ္ျဖင့္ထိုင္ကာ ကြ်န္ေတာ္ အင္မတန္ခ်စ္လွသည့္ laptop ကေလးမွ ခလုတ္ကေလးမ်ားကို ဟိုဟိုသည္သည္ႏိွပ္၊ mouse ကေလးျဖင့္ ဟိုကလစ္၊ သည္ကလစ္လုပ္။ ၁၅ မိနစ္မွ်ပင္မၾကာပါ။ ဗီဇာေလွ်ာက္ျခင္းကိစၥ ၿပီးသတည္း။ ထို႔ေနာက္ online banking ျဖင့္ပင္ ပိုက္ဆံေပးလိုက္၏။

ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ လူႀကီးမင္းတင္ထားတဲ့ဗီဇာ ရပါၿပီရွင္ ဟု email ပို႔၏။ ယမန္ေန႔ကကဲ့သုိ႔ပင္ ကြ်န္ေတာ့္အိပ္ခန္း စာၾကည့္စားပဲြ၌ စိုးပိုင္၏ ေနျခည္ထိပ္ထားသီခ်င္းကို နားေထာင္ကာ ဗီဇာကို print out လုပ္။ တူမထံ email ပို႔ေပး။

သို႔အတြက္ သည္ဗီဇာေလွ်ာက္သည့္အေရး၌ ကြ်န္ေတာ္မည္သည့္ေနရာမွလည္း သြားစရာမလိုပါ။ တစ္ဖက္စားပဲြမွ အမ်ိဳးသမီး ႏွင့္ ဟုိမင္းသမီးအေၾကာင္း အတင္းတုတ္ေနေသာ စာေရးမ၏ စားပဲြနားတြင္ မခို႔တရို႔ရပ္ကာ သူကိုယ့္ဘက္လွည့္လာသည္ထိ သြားျဖဲကေလးႏွင့္လည္း ရပ္ေစာင့္ေနစရာမလိုပါ။ ျပည္သူမ်ားကေပးထားေသာ လခကိုစားေနသူက ကိုယ့္ဆီေရာက္လာေသာ ျပည္သူကို သူတစ္သက္လံုးေထာက္ပံ့ေကြ်းေမြးထားရေသာ မုဆိုးမသားကေလးကို ၾကည့္ေသာ မ်က္ႏွာႏွင့္ အၾကည့္ခံရစရာ လည္း မလိုေတာ့ပါ။ သည္စားပဲြၿပီးလွ်င္ ဘယ္ဆက္သြားရမည္မွန္းမသိသျဖင့္ အနားမွ မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းႏွင့္ လူႀကီးကို (ဦးေလးအရြယ္ျဖစ္ပါလွ်က္လည္း) အစ္ကို႔ ဒါၿပီး ဘာဆက္လုပ္ရမလဲဟင္ ဟု ၇ ရက္ ထမင္းမစားရေသာ ေလသံေပ်ာ့ကေလး ႏွင့္ေမးသည္ကို ဟိုဘက္သြား ဟု မေျပာခ်င္ေျပာခ်င္ႏွင့္ ေဆာင့္ႀကီးေအာင့္ႀကီးေျပာတာကိုလည္း မႀကံဳရေတာ့ပါေလ။

မည္သည့္ကိစၥမ်ားေဆာင္ရြက္လိုလွ်င္ မည္သည့္စာရြက္စာတမ္းမ်ား လိုသည္။ ဤစာရြက္စာတမ္းမ်ားတြင္ မည္သည့္အခ်က္ အလက္မ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုရမည္။ ဤစာရြက္စာတမ္းမ်ားအတြက္ မည္သည့္ရံုးမ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္ေဆာင္ရြက္ရမည္။ ဆက္သြယ္ ရမည့္ အရာရိွမွာ မည္သူျဖစ္သည္။ ဤသို႔ေဆာင္ရြက္ခအတြက္ မည္မွ်က်သင့္သည္။ မည္သည့္အဆင့္ၿပီးလွ်င္ မည္သည့္ ေနရာသို႔သြားကာ ဘာဆက္လုပ္ရမည္။ စုစုေပါင္း ေဆာင္ရြက္ခ်ိန္္မည္မွ်ၾကာမည္။ အင္တာနက္ေတြေကာင္းၿပီး ၀က္ဘဆိုက္ ႀကီးေတြလုပ္ကာ တင္ထားရမည္။ လုပ္သားျပည္သူမ်ား၌လည္း တစ္အိမ္ေထာင္ ကြန္ျပဴတာတစ္လံုးရိွေနရမည္ ဟု ကြ်ႏ္ုပ္ ေလသံမွ် မဟခဲ့ပါ။

ဤသည့္သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားကို အႏွီရံုးမ်ားတြင္ ကပ္ထားမေပးသင့္ပါသေလာ။ ကိုးရီးယားမင္းသားအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးေနေသာ မမမ်ားကလည္း ေမးလာသူအား လဖက္စားမပ်က္ ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပရန္ မသင့္ပါသေလာ။ အကယ္၍ ေလွ်ာက္လႊာတင္ စာရြက္စာတမ္းမ်ားမျပည့္စံု ဆိုပါကလည္း ေဟာသည္စာရြက္စာတမ္းေတြ လုိေသးတယ္၊ အဲဒါေတြစံုမွ ျပန္လာခဲ့ပါ ဟု မေျပာသင့္ပါသေလာ။ သူတို႔လိုတဲ့စာရြက္ေတြစံုလွ်င္ ၿပီးေရာမဟုတ္ပါလား။ အဘယ္ေၾကာင့္ လူကိုယ္တိုင္ ေတြ႔ခ်င္ရပါေသးသနည္း။ လူကိုယ္တိုင္လာေတြ႔ရန္ လုိအပ္ပါသလား။ လူေတြ႔လွ်င္ေရာ ဘာမ်ားအေၾကာင္းထူးပါသနည္း။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံတြင္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ လုပ္ေနၿပီဟု ဂ်ာနယ္မ်ားတြင္ဖတ္ရ၏။ ကြ်န္ေတာ္ကား ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း ရိွမေနသျဖင့္ ဘာေတြျပဳၿပီး၊ ဘာေတြျပင္သလဲဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာ မသိပါ။ ဂ်ာနယ္မ်ားတြင္ဖတ္ရသေလာက္ေတာ့  ယခင္ကထက္ အမ်ားႀကီး ဖြင့္ေပးထားတာ ေတြ႔ရပါသည္။ 

“ျပည္သူ႔၀န္ထမ္း” ဟူေသာ အမည္သညာႏွင့္အညီ ျပည္သူမ်ား၏ “၀န္” ကို မၿငိဳမျငင္ “ထမ္း” ေဆာင္ေပးေသာ ၀န္ထမ္း ေကာင္းမ်ားအျဖစ္သို႔ မေႏွးအျမန္ ေရာက္ရိွလာၾကပါေစေၾကာင္း ဆႏၵျပဳလိုက္ပါသည္။

ဆက္ပါဦးမည္။

ေအးၿငိမ္း

၁၃၊ ၂၊ ၂၀၁၂ ည ၉း၂၇ နာရီ