ကာေမသု မိစၦာစာရာ (၂)

နိဒါန္း

ယမန္ႏွစ္က သံလြင္အိပ္မက္တြင္ “စင္ကာပူႏိုင္ငံသား ခံသင့္၊ မခံသင့္” ေခါင္းစဥ္ခ်ေပးၿပီး ေဆြးေႏြးခိုင္းရာ ပါ၀င္ေဆြးေႏြးၾကသူမ်ား၏ ဘက္ေပါင္းစံုမွ အျမင္မ်ားသည္ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္ တစ္ိုက္မတ္မတ္ ဖတ္ရႈျဖစ္ခဲ့ပါ၏။

ဒုတိယ ဖတ္ျဖစ္လိုက္ေသာ (ေနာက္ေတာ့လည္း ေခါင္းေနာက္လာတာႏွင့္ ဆက္မဖတ္ျဖစ္ေတာ့) ေဆြးေႏြးခ်က္တစ္ခုမွာ မၾကာေသးမီက အင္တာနက္သံုးသူတို႔အၾကား အလြန္ေရပန္းစားသြားေသာ မဟုတ္တာသြားေမးသည့္ သတင္းေထာက္ေကာင္မေလးကို ထက္ထက္မိုးဦးက ပါးရိုက္လိုက္ေသာ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ား ျဖစ္ပါ၏။ ေနာက္ေတာ့လည္း ေဆြးေႏြးတာတင္မဟုတ္ေတာ့ သတင္းေထာက္ဂိုဏ္းႏွင့္ ထက္ထက္မိုးဦးဂိုဏ္း ႏွစ္ဂိုဏ္းကဲြသြားကာ အျပန္အလွန္ ပုတ္ခတ္ေရးသားၾကသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္ ဆက္မဖတ္ျဖစ္ေတာ့ပါ။ အခ်ိန္ကုန္တာသာ အဖတ္တင္ပါသည္။

တတိယ ယခု “ကာေမသု မိစၦာစာရာ” ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ post တင္လိုက္ရာ ကိုတိတိမွ အစျပဳ၍ ၀င္ေရာက္ေဆြးေႏြး လာသူမ်ား၏ မွတ္ခ်က္မ်ားကို ပံုမွန္ဖတ္ျဖစ္ပါသည္။ မိမိအျမင္ျဖင့္ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားမွာ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းပါ၏။ ပုဂိၢဳလ္ေရးပုတ္ခတ္မႈမပါဘဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ မိမိအျမင္ကိုတင္ျပခြင့္ လူတိုင္းမွာ ရိွပါသည္။

ယခုတေလာ အေရးတႀကီးလုပ္စရာအလုပ္မ်ား ေပၚလာသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ့္မွာ မအားလပ္ႏိုင္ေအာင္ ရိွပါသည္။ သည္ၾကားထဲ သင္တန္းတစ္ခုလည္း သြားတက္ေနသည္ျဖစ္ရာ အခ်ိဳ႔ရက္မ်ားမွာ ည ၁၀ နာရီခဲြေက်ာ္ေလာက္မွ ျပန္ေရာက္ပါသည္။ ယခုမူ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားကိုဖတ္ရင္း ရင္ထဲ၌ က်လိက်လိ ျဖစ္လာ၍ အိပ္ခ်ိန္ကိုေလွ်ာ့ခ်ကာ ဤပို႔စ္ကို ေရးပါသတည္း။

သည္းခံခြင့္လႊတ္ နားဆင္ၾကပါခင္ဗ်ား။

(၁)

စကၡဳရူေပန သံ၀ါသာ၊ ရာဂပုတၱံ ၀ိဇာယတိ။ စကၡဳတည္းဟူေသာ မ်က္စိအၾကည္ဓါတ္သည္၊ ရူပါရုံတည္း ဟူေသာ အဆင္းႏွင့္ သံ၀ါသ - ေပါင္းေဖာ္လိုက္ေသာအခါ၊ ရာဂမည္ေသာ ပုတၱံ - သားကုိ၊ ၀ိဇာယတိ - ေမြးေစသတည္း။ ဤသည္မွာ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားေသာ တရားေတာ္ျဖစ္ပါ၏။

အရွင္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္တို႔ မာတုဂါမ (မိန္းမ) မ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံလွ်င္ မည္သို႔ဆက္ဆံရပါမည္လဲ ဟု အခါတစ္ပါးတြင္ ညီေတာ္အာနႏၵာက ျမတ္စြာဘုရားကို ေလွ်ာက္၏။
ျမတ္စြာဘုရား - အာနႏၵာ၊ သူတို႔ႏွင့္ မဆက္ဆံနဲ႔။
အာနႏၵာ - အရွင္ဘုရား၊ မဆက္ဆံလို႔ မျဖစ္၊ ဆက္ဆံရေတာ့မည္ ဆိုလွ်င္ေကာ။
ျမတ္စြာဘုရား - အာနႏၵာ၊ သူတို႔ကို မၾကည့္နဲ႔။
အာနႏၵာ - အရွင္ဘုရား၊ မၾကည့္မျဖစ္၊ ၾကည့္ရေတာ့မည္ ဆိုလွ်င္ေကာ။
ျမတ္စြာဘုရား - အာနႏၵာ၊ သူတို႔နဲ႔ စကားမေျပာနဲ႔။
အာနႏၵာ - အရွင္ဘုရား၊ စကားမေျပာလို႔မျဖစ္၊ ေျပာရေတာ့မည္ ဆိုလွ်င္ေကာ။
ျမတ္စြာဘုရား - အာနႏၵာ၊ မာတုဂါမမ်ားႏွင့္ မဆက္ဆံလို႔မျဖစ္ ဆက္ဆံရေတာ့မည္ဆိုလွ်င္ သူတို႔ကို ကိုယ့္ အေမအရင္း၊ ႏွမအရင္းကေလးမ်ားကဲ့သို႔ သေဘာထားၿပီး ဆက္ဆံပါေလ။

ဤသည္မွာ ျမတ္စြာဘုရားက ရဟန္းေတာ္မ်ားအား အမ်ိဳးသမီးမ်ားႏွင့္ဆက္ဆံရာတြင္ ထားရိွရမည့္ သေဘာထားကို ညႊန္ျပထားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားသာမက ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေယာက္်ားဘသား မ်ားပါ ထားရိွရမည့္ သေဘာထားလည္း ျဖစ္ပါသည္။ မိမိ၏ အေမ၊ ႏွစ္မမ်ားကိုသာမက၊ အျခား မိမိ၏ ဇနီးမဟုတ္ေသာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ဆက္ဆံလွ်င္ ဤကဲ့သို႔ ဆက္ဆံရန္ ျဖစ္ပါ၏။

ကြ်န္ေတာ္၏ ပထမပို႔စ္တြင္ “ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ထိုမုဒိန္းမႈမ်ားျဖစ္ရျခင္းမွာ ယခုေခတ္ မိန္းကေလးမ်ား၏ မလံုမလဲ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈမ်ားသည္ အဓိကတရားခံျဖစ္သည္ ဟု ျမင္ပါသည္။” ဟု ကြ်န္ေတာ့္အျမင္ကို တင္ျပခဲ့ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္ထဲ၏ အျမင္ျဖစ္သျဖင့္ မွန္/မမွန္ မေျပာလိုပါ။ မိမိဘာသာ လြတ္လပ္စြာ သေဘာကဲြလဲြႏုိင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေဆြးေႏြးၾကေသာ အခ်က္တြင္ ဤအခ်က္သည္ အဓိက ျဖစ္သြား၏။ “အ၀တ္အစားကို မလံုမၿခံဳ၀တ္ျခင္းသည္ မုဒိန္းမႈကို အားေပးရာေရာက္သည္” ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္ စကားစစ္ထိုးေနၾကျခင္း ျဖစ္ပါ၏။ ဆက္လက္၍ ေဆြးေႏြးၾကပါကုန္။

သို႔ေသာ္ ျဖစ္စဥ္တစ္ခု၏ေနာက္တြင္ အေၾကာင္းအေပါင္းမ်ားစြာတို႔ ရိွေနသည္ျဖစ္ရာ အႏွီ မုဒိန္းက်င့္ခံရ ေသာ ကိစၥမ်ားတြင္လည္း အေၾကာင္းမ်ားစြာရိွပါသည္။ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားတြင္ ထိုအေၾကာင္းမ်ား ပါသြားၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္က အားလံုးကို ၿခံဳငံုသံုးသပ္လုိက္ျခင္း ျဖစ္ပါ၏။

၁၉၁၄ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ ၂၈ ရက္ေန႔တြင္ ၾသစတီးယားအိမ္ေရွ႔မင္းသား ဖရန္စစ္ဖာဒီနန္ လုပ္ႀကံခံလိုက္ရသျဖင့္ ပထမကမၻာစစ္ႀကီး ျဖစ္သြားခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုမင္းသားအသတ္ခံရသည့္ ကိစၥသည္ ပထမကမၻာစစ္ ျဖစ္ရျခင္း အေၾကာင္းရင္းမဟုတ္။ စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ကိုဖုန္းေမာ္ အသတ္ခံလုိက္ရသျဖင့္ ၈ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုႀကီး ေပၚေပါက္ကာ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီ ျပဳတ္က်လွ်က္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္ ဤကဲ့သို႔ အာဏာရွင္ ဦးေန၀င္းကို ျဖဳတ္ခ်လုိက္ႏိုင္ျခင္းမွာ ေမာင္ဖုန္းေမာ္ေၾကာင့္မဟုတ္။ ထိုအေၾကာင္းမ်ားမွာ ေပါက္ကဲြလုနီးနီးျဖစ္ေနေသာ ဗံုးတစ္လံုးကို ရိႈ႔လိုက္ေသာ စံနက္တံကေလး တစ္ေခ်ာင္းမွ်သာ ျဖစ္ေခ်သည္။

(၂)

ပါပသၼိ ံ ရမတိ မေနာ ဟူ၏။ စိတ္သည္ မေကာင္းမႈ၌သာ ေမြ႔ေလ်ာ္ေလ့ရိွသည္။ ထို႔အတူ ဆိတ္ၿငိမ္မႈသည္ မေကာင္းမႈျပဳလုပ္ရန္ အားေပးသည္။ ျမန္မာစကားပံုတြင္ စိတ္ဆင္ရိုင္းကို ခြ်န္းကဲ့သို႔အုပ္ ဟုလည္း ရိွပါသည္။

မိတ္ေဆြတို႔ မုဒုလကၡဏ ဇာတ္ေတာ္ကို ဖတ္ဖူးၾကပါလိမ့္မည္။ ဇာတ္ေတာ္ပါ ရေသ့ႀကီးသည္ ဟိမ၀ႏၱာ ေတာအတြင္း သီတင္းသံုးၿပီး တရားက်င့္လွ်က္ စ်ာန္ရေနေသာ ရေသ့ႀကီးတစ္ပါး ျဖစ္ပါသည္။ ေန႔စဥ္ ဘုရင့္နန္းေတာ္သို႔ ေကာင္းကင္ခရီးျဖင့္ ဆြမ္းခံ၀င္ေလ့ရိွသည္။ တစ္ေန႔ေသာအခါ ဆြမ္းအလို႔ငွာ နန္းေတာ္သို႔ ေကာင္းကင္ခရီးျဖင့္ ၾကြလာစဥ္ ေလသာျပတင္းေပါက္အနီး သလြန္ေပၚတြင္ ေလ်ာင္းေနေသာ မိဖုရားႀကီးက ရေသ့ႀကီး၏ သကၤန္းသံကိုၾကားလိုက္သျဖင့္ ရုတ္တရက္ထလိုက္ရာ ရင္လႊာေလွ်ာက်သြားသည္ ဆို၏။ ဤသည္ကို အမွတ္တမဲ့ျမင္လိုက္သည့္ ရေသ့ႀကီးသည္ ရထားေသာ စ်ာန္တို႔ေပ်ာက္ကြယ္ကာ မိဖုရားႀကီးကို မရလွ်င္ မေနႏိုင္၊ အစဲြလမ္းႀကီးစဲြလမ္းသြားခဲ့ပါသည္။

ေဒ၀ကိမိလရေသ့သည္ အမၺဳသိကာနတ္သမီး၏ ရင္ခြင္တြင္ နတ္စည္းစိမ္အေတြ႔ႏွင့္ ေျခာက္လတာ ေမ့ေမ်ာ ေနခဲ့သည္ ဆို၏။ ဥမၼာဒႏီၱ၏ အလွတြင္ အရူးအမူးျဖစ္သြားေသာ သိ၀ိဘုရင္ႀကီးကို ၾကည့္ပါ။

ရိုးရိုးသားသားမေျပာဘဲ အဘယ္ေၾကာင့္ ဇာတ္ေတာ္မ်ားကို ရည္ညႊန္းရပါနည္း ဆိုလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္တို႔လို သာမန္ ဘာကမွမဟုတ္သည့္ ပုထုဇဥ္လူသားမ်ားကို မဆိုထားဘိ။ ပါရမီဆယ္ပါးကို ျဖည့္က်င့္ေနေသာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္မ်ားေတာင္မွ ကာမဂုဏ္ႏွင့္ပတ္သက္လာလွ်င္ အလြန္ထိလြယ္ခုိက္လြယ္၊ မွားလြယ္ တတ္သည္ကို ဆုိလိုျခင္းျဖစ္ပါသည္။

သမိုင္းတြင္ အလြန္ထင္ရွားလွေသာ ဆရာေတာ္ႀကီး (ကြ်န္ေတာ္၏ အလြန္ႏံုခ်ာလွေသာ မွတ္ဉာဏ္ေၾကာင့္ ဘဲြ႔ေတာ္ကို မမွတ္မိျခင္းအား ခြင့္လႊတ္ၾကပါကုန္) အေၾကာင္း ၾကားဖူးၾကပါလိမ့္မည္။ သူ၏ သီလဂုဏ္ေၾကာင့္ ဓါးမကူးဆရာေတာ္ဟု လူသိမ်ားပါသည္။ ကြ်န္ေတာ့္အထင္ ေတာင္ဖီလာ ဆရာေတာ္ျဖစ္မည္ ထင္ပါသည္။ ေကာင္းေကာင္းမမွတ္မိေတာ့ပါ။

တစ္ေန႔သ၌ အင္း၀ဘုရင္က ဆရာေတာ္ႀကီး၏ သီလကို စမ္းသပ္လိုသျဖင့္ နန္းတြင္းသူတစ္ေယာက္ကို ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ေက်ာင္းသို႔ ညအခ်ိန္သြားရန္ ေစလႊတ္လိုက္ပါသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးမွာ ေတာင္ဖီလာ အရပ္တြင္ တစ္ပါးတည္းသီတင္းသံုးလွ်က္ ရိွ၏။ ဘုရင္လႊတ္လိုက္ေသာ အမ်ိုးသမီးက ကပိုကယို ၀တ္စား လွ်က္ ကိုယ္ကို ေရမ်ားစိုေစကာ ဆရာေတာ္ႀကီးေက်ာင္းသို႔ ညအခ်ိန္မေတာ္ ေရာက္လာပါသည္။ ေရာက္လွ်င္ ဆရာေတာ္ႀကီးအား ဒုကၡေရာက္လာသျဖင့္ သည္ည ေက်ာင္းတြင္တည္းပါရေစ ဟု ေလွ်ာက္ထားပါသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးက ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ မာတုဂါမမ်ား တစ္မိုးေအာက္တြင္ အတူမအိပ္ ေကာင္းေၾကာင္း ေျပာေသာ္လည္း အမိ်ုးသမီးမွာ ကုတ္ႏွင့္ေကာ္ထုတ္ေတာင္ ရမွာမဟုတ္သည့္အတြက္ ေက်ာင္းတြင္ အိပ္ခြင့္ျပဳလိုက္ရသည္။

ဆရာေတာ္ႀကီးက ကပိုကယို၀တ္စားကာ ေရမ်ားစိုလာသည့္ မိန္းမပိ်ဳေၾကာင့္ မိမိစိတ္မ်ားေဖာက္ျပန္မည္ကို စိုးရိမ္ေတာ္မူသျဖင့္ သင္တုန္းဒါးျဖင့္ ေျခသလံုးကိုလွီးကာ တစ္ညလံုး ေ၀ဒနာႏုပႆနာ ရႈေနပါသည္။

မိုးလင္းေသာအခါ မဟုတ္တာကိုမွ ေရြးႀကံတတ္သည္ ဘုရင္သည္ ေက်ာင္းသို႔ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါမ်ားႏွင့္ ေရာက္လာသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးက သူ႔သီလျမဲေၾကာင္းကို သည္ဒါးသက္ေသရိွသည္ဟု ဒါးကို ကန္ထဲတြင္ ပစ္ခ်ျပလုိက္ရာ ဒါးသည္ အသက္္ရိွေသာ ငါးမ်ားကဲ့သို႔ ေရတြင္ကူးျပၿပီး ဆရာေတာ္ႀကီး၏ သီလကို ေထာက္ခံခဲ့ရာ ဒါးမကူးကန္ဟု ယခုတိုင္ရိွေသးသည္။

အင္း၀ေခတ္စာဆိုအေက်ာ္ ရွင္မဟာသီလ၀ံသ ကလည္း မိခင္ႏွင့္သား၊ ဖခင္ႏွင့္သမီး၊ ေမာင္ႏွင့္ႏွမ တို႔ အတူမအိပ္သင့္ေၾကာင္း ဆံုးမစာ ထားရစ္ခဲ့ပါသည္။

(၃)

မည္သည့္အရာမဆို အေၾကာင္းတရားမ်ားေပါင္းဆံုမွ ျဖစ္ႏိုင္သည္ျဖစ္ရာ အထက္ပါ မုဒိန္းမႈမ်ားကို သံုးသပ္ ၾကည့္လွ်င္ ေအာက္ပါတို႔ ပါ၀င္ႏိုင္ပါသည္။
၁။ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ မည္သူမွ်မရိွခ်ိန္၊ ဆိတ္ၿငိမ္ရာအခန္းတြင္း သမီးႏွင့္အေဖ၊ ႏွမႏွင့္ေမာင္ စသည္တို႔ အတူေနၾကျခင္းသည္လည္း တစ္ေၾကာင္း။
၂။ မိုးလင္းက မိုးခ်ဳပ္ အလုပ္၊ အလုပ္ ျဖစ္ေနသျဖင့္ မိဘႏွင့္ သားသမီးတို႔အၾကား ေႏြးေထြးၾကင္နာေသာ ဆက္ဆံမႈ ေလ်ာ့နည္းေနျခင္းလည္း တစ္ေၾကာင္း။ (ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ အလြန္ရင္းႏီွးေသာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦး ၏ အမိ်ဳးသမီး အလုပ္လုပ္ခဲ့ေသာ အိမ္တြင္ ကေလးႏွစ္ေယာက္ရိွရာ ထိုကေလးမ်ားသည္ ၾကပ္တည္းစြာ အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ သူ႔တို႔အေမကို မခ်စ္၊ သူငယ္ခ်င္း၏ အမ်ိဳးသမီးကိုသာ ခ်စ္လွ်က္ အေမႏွင့္အိပ္ရမည္ကို က်ားၿမီးဆဲြရမည္ကဲ့သုိ႔ ေၾကာက္ရံြ႔ကာ အႏွီမိန္းကေလးကိုသာ တန္းတန္းစဲြျဖစ္ခဲ့သည္ကို ကိုယ္ေတြ႔။)
၃။ ဆိတ္ၿငိမ္မႈသည္ မေကာင္းမႈကို အားေပးသည္က တစ္ေၾကာင္း။
၄။ မေတာ္တေလ်ာ္ ၀တ္ဆင္ထားေသာ မိန္းကေလးသည္ ေယာက္်ား (ဖခင္ျဖစ္ေစ၊ ေမာင္ျဖစ္ေစ၊ ပေထြးျဖစ္ေစ၊ ဦးေလးျဖစ္ေစ၊ တစိမ္းျဖစ္ေစ) တို႔ကို ျမႉဆြယ္ေနဘိသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနသည္က တေၾကာင္း။
၅။ နဂိုကတည္းက ပညာအေျခခံနည္းသျဖင့္၊ ပညာပင္တတ္ေသာ္လည္း ဆင္ျခင္တံုတရား နည္းသျဖင့္၊ ဆင္ျခင္တံုတရားပင္ ရိွေသာ္လည္း စိတ္မထိန္းႏိုင္သျဖင့္ တေၾကာင္း။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ေယာက္်ားမ်ား ရာဂစိတ္မ်ားသည္ မေျပာပါႏွင့္။ ဘုရား၊ ရဟႏၱာ မျဖစ္ေသးသေရြ႔ ကာလပတ္လံုး၊ တစ္နည္းဆိုရေသာ္ အာသေ၀ါတရား ေလးပါးတုိ႔ မကုန္ခမ္းသေရြ႔ကာလပတ္လံုး။ အနာဂမ္ ပင္လွ်င္ေသာ္မွ အႏုသယ ကိေလသာတို႔ ရိွေသးသည္။ ေက်ာင္းအမႀကီး ၀ိသာခါကား ေသာတာပန္ ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ေျမးတစ္ရာဆိုလား၊ မ်ားေတာ့ အေတာ္မ်ားသည္။ ေပ်ာ္လို႔ပါးလို႔ေကာင္းတံုး ရိွေသးသည္။

ေယာက္်ားလည္းျဖစ္၏။ ရဟႏၱာလည္းမဟုတ္။ အေျခာက္လည္း မဟုတ္။ (အဲေလ ေသေသခ်ာခ်ာေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး။ အေျခာက္ေတြလည္း ပါခ်င္ပါမွာေပါ့။) - မဟုတ္ပါက ေဖာ္လွစ္ထားေသာ မိန္းကေလး ကိုျမင္လွ်က္ ဘာစိတ္မွမျဖစ္ပါဟုဆုိသူသည္ တစ္ခုခုမွားယြင္းေနသူ ျဖစ္ရမည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔လို ဗလခ်ီးနမ္းလူသားမ်ားကို မေျပာပါႏွင့္။ တရားက်င့္ကာ စ်ာန္ရေနေသာ ရေသ့ႀကီးပင္ မိဖုရားႀကီး ကုိယ္ရံုေလွ်ာက်သည္ကို လွစ္ကနဲျမင္ခါမွ်ႏွင့္ စ်ာန္ေလွ်ာက်ေပေသးသည္။ (အဲေလ - ဆရာေတာ္ သမားေတာ္ႀကီးမ်ား၊ သူေတာ္ေကာင္းႀကီးမ်ား။ အင္း၊ အပုပ္ေကာင္ႀကီးကို အ၀တ္လႊမ္းေပးထားတာ ပါကလား၊ ေၾသာ္ - အရိုးစု ႀကီးကို အလွဆင္ထားလိုက္ၾကတာ ဟု အရာရာကို တရားသေဘာႏွင့္သာ အျမဲ ရႈျမင္သူမ်ား မပါပါ။ - ဒါေလးလည္း ထည့္ေရးမွ၊ ေတာ္ၾကာ အသားလြတ္ေဆာ္ခံထိေနမယ္။)






အထက္ပါ ပံုသံုးပံုကို ယွဥ္ၾကည့္ပါ။ မိတ္ေဆြ အမ်ိဳးသားတို႔စိတ္ထဲ ဘယ္ပံုက ဘာကိုျဖစ္ေစလဲဆိုတာ (မညာပါႏွင့္) အမွန္အတိုင္းေျပာၾကည့္စမ္းပါ။ အားလံုးျမန္မာအမိ်ဳးသမီးကေလးမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ (လက္ထဲတြင္ရိွသည့္ ကြ်န္ေတာ့္တူမမ်ား၏ ဓါတ္ပံုကို သူတို႔မသိပဲ သံုးတာ မတရားပါ။ သို႔ေသာ္ အျခားပံုလည္းမရိွသည္ႏွင့္ အလြယ္တင္လိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။)

သည့္အတြက္ သည္လိုအမႈမ်ိဳးမ်ား ေလ်ာ့နည္း ပေပ်ာက္ေစရန္ အမ်ိဳးသားမ်ားေရာ၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ားမွာပါ တာ၀န္ရိွပါသည္။ နည္းလမ္းမ်ားအနက္ အခ်ိဳ႔မွာ အထက္တြင္ ကြ်န္ေတာ္တင္ျပခဲ့ေသာ မုဒိန္းမႈ ျဖစ္ႏုိင္ေျခ အခ်က္မ်ားကို ေျပာင္းျပန္လွန္လိုက္လွ်င္ ကိစၥၿပီးပါ၏။

၁။ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ မည္သူမွ်မရိွခ်ိန္၊ ဆိတ္ၿငိမ္ရာအခန္းတြင္း သမီးႏွင့္အေဖ၊ ႏွမႏွင့္ေမာင္ စသည္တို႔ အတူမေနၾကပါႏွင့္။
၂။ မိဘႏွင့္ သားသမီး၊ ညီအစ္ကို၊ ေမာင္ႏွမတို႔အၾကား ေႏြးေထြးၾကင္နာေသာဆက္ဆံမႈ ရိွပါေစ။
၃။ ဆိတ္ၿငိမ္မႈႏွင့္ႀကံဳရလွ်င္ (တရားစာ သို႔မဟုတ္ ေကာင္းေသာ) စာမ်ားဖတ္ေနပါ။ တရားနာပါ။
၄။ မိန္းကေလးမ်ား အထူးေျပာစရာမလို။ ျမန္မာလို၀တ္လွ်င္ ၿပီးပါ၏။ (အို၊ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ႀကိဳက္သလို ၀တ္မွာေပါ့ ဆုိလွ်င္ ၀တ္ပါ။ ျဖစ္လာေတာ့မွ အမယ္ေလး၊ ဘေလး မတပါႏွင့္။ သဟာမ်ိဳးဆုိတာ ပိုက္ဆံေပးၿပီး ျပင္လို႔ရစေကာင္းေသာ အရာမဟုတ္။ မိုးေပၚက ဘိုးသိၾကားေတာင္ မတတ္ႏိုင္။)
၅။ ေယာက်္ားဘသား (မိန္းမဘသမီးမ်ားလည္း အပါအ၀င္) စိတ္ဆင္ရိုင္းကို ခြ်န္းျဖင့္ အုပ္ပါ။

အျခားအခ်က္မ်ား ရိွႏိုင္ပါေသးသည္။ ထပ္ျဖည့္ၾကပါ ခင္ဗ်ား။

ေအးၿငိမ္း
၅-၆-၂၀၁၀