ဆီးခ်ိဳသမားတစ္ဦး၏ ဒုကၡ

၁။ ဆီးခ်ိဳက်ျခင္း အႏၱရာယ္

မေန႔က (၁၊ ၆၊ ၂၀၁၀) ညစာစားအၿပီး ပိ်ဳ႔ခ်င္သလိုလို၊ အန္ခ်င္သလိုျဖစ္ကာ တစ္ကိုယ္လံုး ေနမထိ ထိုင္မသာႏွင့္ ရိွေနသျဖင့္ ဘာမ်ားျဖစ္ပါလိမ့္၊ အစားမ်ား မ်ားသြားလို႔လား စသျဖင့္ အေတာ္ေနလို႔ ထိုင္လို႔ အဆင္မေျပ ျဖစ္ေနပါသည္။ ေနာက္ေတာ့ တစ္ကိုယ္လံုး တုန္ရီလာကာ ေခြ်းေစးမ်ားျပန္လာသျဖင့္ ဆီးခ်ိဳက်တာ ျဖစ္မည္ဟု ကမန္းကတန္း ေသြးေဖာက္စစ္လိုက္ေတာ့ ထင္သည့္အတိုင္းပင္ ဆီးခ်ိဳမီတာက 3.6 ဟု ျပေနပါသည္။
ပံုမွန္ဆိုလွ်င္ ထမင္းစားၿပီးခါစ၌ ဆီးခ်ိဳတိုင္းၾကည့္ပါက 9.0 မွ 10.5 ထိ ရိွရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔မရိွလွ်င္ေတာင္ အနည္းဆံုး 8.0 ေတာ့ ရိွရမည္ျဖစ္၏။ ယခု 3.6 ဆိုေတာ့ အေတာ္အေျခအေနဆိုးသည္ ေခၚရပါ မည္။ အခန္႔မသင့္လွ်င္ သတိေတာင္လစ္ႏိုင္သည္။ သို႔ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္လည္း သၾကားကို လက္ဖက္ရည္ဇြန္းႏွင့္ တစ္ဇြန္းအျပည့္ ေကာက္မ်ိဳခ်လိုက္ရပါသည္။ သို႔ႏွင့္ေတာင္ ပံုမွန္အေနအထားကို ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ျပန္မေရာက္။ အိပ္ယာေပၚလွဲေနရ၏။ မအီမသာႏွင့္ေတာ္ေတာ္ေလး ခံလိုက္ရပါသည္။ ခဏေနေတာ့ ပါးစပ္ထဲ တံေတြးမ်ား မ်ားလာ သျဖင့္ ေရစင္သို႔အသြား အလြန္အန္ခ်င္လာသည္ႏွင့္ ပလတ္စတစ္အိတ္ကို အျမန္ဖြင့္ကာ ေရစင္၌ ထိုးအန္ခ်လိုက္ ရ၏။ ယေန႔ညစာ စားထားသမွ် အကုန္ျပန္ထြက္သြားသည္။ ဗိုက္ထဲ အစာမရိွေတာ့မွ ေနရထိုင္ရ အေတာ္သက္ သာသြားပါသည္။
နာရီ၀က္ခန္႔ၾကာမွ ေတာ္ေတာ္ေနလို႔ထိုင္လို႔ေကာင္းသြားပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဘာမွဆက္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ ဖြင့္ထားေသာကြန္ျပဴတာကို ျပန္ပိတ္၊ ေဖ်ာ္ထားေသာ ေကာ္ဖီကို ဆန္ကာႏွင့္အုပ္ကာ အိပ္လိုက္ရသည္။
ပံုမွန္ဆိုလွ်င္ အစာစားၿပီး ဆီးခ်ိဳခ်က္ျခင္းက်သည္ဆိုသည္မွာ ျဖစ္ေတာင့္ျဖစ္ခဲ။ မျဖစ္ႏိုင္ဟု ထင္ရေသာအရာ ျဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း မၾကာခဏ ဆီးခ်ိဳက်ဖူးပါသည္။ သို႔ေသာ္ ယခုမွ ထမင္းစားၿပီးခါစဆိုေတာ့ ျဖစ္စက ဆီးခ်ိဳက်တာ မဟုတ္ဟု ထင္မိ၏။
ဆီးခ်ိဳသမားမ်ားအတြက္ အဓိက အႏၱရာယ္မွာ ရုတ္တရက္ ဆီးခ်ိဳက်ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အိမ္မွာ သို႔မဟုတ္ ရံုးမွာ ဆိုလွ်င္ ကိစၥမရိွ။ အကယ္၍ ကားေမာင္းေနစဥ္ သို႔မဟုတ္ ဘတ္စ္ကားေပၚ၊ ရထားေပၚလို ဘာမွ မရႏိုင္သည့္ ေနရာမ်ိဳးမွာ အလြန္ အႏၱရာယ္မ်ားပါသည္။ ကားေမာင္းေနစဥ္ ဆီးခ်ိဳက်ပါက ကားကိုမထိန္းႏိုင္ပဲ accident ျဖစ္တတ္ သည္။ ခံႏိုင္ရည္နည္းသူမ်ားအဖို႔ မူးမိုက္ကာ လဲတတ္သည္၊ ခ်က္ျခင္းေမ့တတ္သည္။
သို႔အတြက္ ထိုအႏၱရာယ္မွ ကာကြယ္ရန္ ဆီးခ်ိဳသမားမ်ားသည္ သၾကားလံုးကဲ့သို႔ေသာ စားစရာမ်ား အိတ္ အတြင္း အဆင္သင့္ေဆာင္ထားသင့္ပါသည္။ သို႔မွ အခ်ိန္အခါ ေနရာမေရြး ဆီးခ်ိဳက်သည္ႏွင့္ တစ္ခုခု ေကာက္စား လိုက္လို႔ ရပါသည္။ ဆီးခ်ိဳရိွသူမ်ား အထူးသတိထားသင့္ပါ၏။ ဆီးခ်ိဳက်လွ်င္ သၾကားဓါတ္ပါေသာ အစာတစ္ခုခုကို အလွ်င္အျမန္စားရန္ လိုပါသည္။
တစ္ခါကလည္း Pulau Ular ကြ်န္းရိွ ECC project တြင္ အလုပ္လုပ္ေနစဥ္က ျဖစ္၏။ အလုပ္မွ ျပန္အလာ သည္ဘက္ကမ္းျပန္ေရာက္ေတာ့ သေဘၤာေပၚမွ ဆင္းဆင္းခ်င္း ဆီးခ်ိဳက်၏။ ကားဂိတ္သို႔ မနည္းအေျပးအလြား လာရသည္။ ထို႔ေနာက္ Clementi မွ ဆိုင္တန္းမ်ားရိွရာသို႔ သုတ္ေျခတင္ကာ သီးေမႊးငွက္ေပ်ာသီး တစ္တဲြ၀ယ္၍ တစ္လံုးကို အျမန္ႏႊာကာ ပလုတ္ပေလာင္းစားလုိက္ရသည္။ တစ္လံုးႏွင့္ မေျပ။ သံုးလံုးဆင့္ကာ စားလိုက္မွ တုန္တာ ေပ်ာက္သြားသည္။
ဆီးခ်ိဳက်သည့္ လကၡဏာမွာ တစ္ကိုယ္လံုး တုန္ရီလာကာ ေခြ်းေစးမ်ားျပန္လာျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ မူးေ၀ ေအာ့ အန္ျခင္းမ်ားလည္း ျဖစ္တတ္သည္။

၂။ ျဖစ္ရပံု

ဆီးခ်ိဳေရာဂါအတြက္ သံုးလလွ်င္ တစ္ခါ ကြ်န္ေတာ္ေဆးစစ္ရပါသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ သံုးလပတ္ ေဆးစစ္ေတာ့ ဆီးခ်ိဳတက္ေနသည္။ သို႔အတြက္ ဆရာ၀န္က ေဆးတိုးေပးလိုက္၏။ ယခင္က Metformin 850mg မနက္တစ္လံုး၊ ည တစ္လံုး၊ Glitazone 5mg မနက္ႏွစ္လံုး၊ ညႏွစ္လံုး ေသာက္ေနရာမွ ယခု Glitazone ကို မနက္သံုးလံုး၊ ညသံုးလံုး တိုးေပးလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဆီးခ်ိဳက က်မသြား။ တက္ျမဲတမ္းတက္ေန၏။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ခ်ိဳတာမွန္သမွ် တတ္ႏိုင္သမွ် ေရွာင္ပါသည္။ သၾကားပါတာ ဘာမွမစား။ သိၾကားႏွင့္တိုးမွာစိုး၍ သႀကၤန္မွာေတာင္ ေရပက္ခံမထြက္။ အခ်ိဳေရွာင္တာဆို မခ်ိဳဆီေတာင္ ဖံုးမဆက္တာၾကာေပါ့။
ၿပီးခဲ့သည့္ ႏွစ္ပတ္ေလာက္က ဇက္ေၾကာေတြ မခ်ိမဆန္႔တက္လာသျဖင့္ စာေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမဖတ္ ႏိုင္။ ညီမအငယ္ ဂြမ္းဆီဖံုးဆက္ေတာ့ အစ္ကိုႀကီး ဆရာ၀န္အျမန္သြားျပေလ ဆိုသျဖင့္ ပင္နင္စူလာမွ ေဒါက္တာ ဆီ သြားျပသည္။ ကြ်န္ေတာ္က ဆီးခ်ိဳအေၾကာင္းေျပာသျဖင့္ သူစစ္ၾကည့္ရာ 10.2 ျဖစ္ေနသျဖင့္ သူက Metformin မနက္ 1000mg, ေန႔လည္ 1000mg, ည 1000mg တစ္ေန႔ သံုးႀကိမ္ေသာက္ခိုင္းရာ ေန႔ခင္း ေဆးေသာက္အၿပီး ဆီးခ်ိဳ က်သျဖင့္ ေနရထိုင္ရ အေတာ္မသက္သာ၍ ကြ်န္ေတာ္လည္း ကိုယ့္သေဘာႏွင့္ကိုယ္ ေန႔ခင္းေဆးကို ျဖတ္လိုက္သည္။ (မူလက မနက္ 850, ည 850 သာ ေသာက္ေနရာမွ ယခု တစ္ေန႔ကို 3000 ထိ တိုး ေပးလိုက္တာ အေတာ္မ်ားမွန္း သိပါသည္။) ဇက္ေၾကာတက္တာအတြက္မူ ေဆးထိုးေပးလိုက္၏။ ေသာက္ေဆးလည္း တစ္ေန႔ႏွစ္ႀကိမ္ေသာက္ရန္ ေပးလိုက္သည္။ အားေဆးအျဖစ္ B12 ပါေပးလိုက္သည္။ ထမင္းမစားနဲ႔ဗ်။ ဂံ်ဳေခါက္ဆဲြ နဲ႔ ပဲၾကာဇံ ေျပာင္းစား ဟုလည္း အႀကံေပးလိုက္ပါေသးသည္။
သို႔ေသာ္ ထိုေဆးကို တစ္ပတ္မွ်ေသာက္ေသာ္လည္း ဇက္ေၾကာတက္ေနတာ ေပ်ာက္မသြားပါ။ သို႔အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ မမဆီဖံုးဆက္ၿပီး အႀကံေတာင္းေတာ့ သူက Polyclinic သြားပါလားဟဲ့ ဟုဆိုပါသည္။ ညီမ မူမူ ကမူ အစ္ကိုႀကီး၊ အသက္ ၄၀ ေက်ာ္လာတဲ့သူေတြမွာ အရိုးႀကီးေပါင္း တက္တတ္တယ္။ အရိုးႀကီးေပါင္းတက္ရင္လည္း အရမ္း ဇက္ေၾကာတက္တယ္ ဟု ေျပာပါသည္။ ေမလ ၃၁ ရက္ေန႔တြင္ ကြ်န္ေတာ္လည္း ျပေနက် Jurong Polyclinic ကို သြားျပပါသည္။ ကံေကာင္းေတာ့ ေပ်ာက္ခ်က္သားေကာင္းေနေသာ ဆရာ၀န္ ေဒါက္တာေအာင္သိန္းႏွင့္ ေတြ႔ပါသည္။ (ယခင္ အေခါက္ေဆးစစ္စဥ္အခါမ်ားက ကြ်န္ေတာ္ သူႏွင့္ မၾကာခဏ ျပဖူးပါသည္။ ေနာက္ေတာ့ ေဆးခန္းတြင္ မေတြ႔ရ ေတာ့ဘဲ ယခုမွ ျပန္ေပၚလာျခင္းျဖစ္ပါ၏။ ဤကား စကားခ်ပ္။)
ကြ်န္ေတာ္က ဇက္ေၾကာတက္ေနေၾကာင္း ေျပာေသာအခါ ေဒါက္တာေအာင္သိန္းက စမ္းသပ္ၿပီး ခင္ဗ်ား၊ အာရံုေၾကာေၾကာင့္ျဖစ္မယ္၊ အရိုးႀကီးေပါင္းတက္တာေပါ့ ဟု ဆိုကာ ဓါတ္မွန္သြားရိုက္ခိုင္းပါသည္။ ဓါတ္မွန္ရိုက္ၿပီး အေျဖကို တစ္နာရီေစာင့္ရ၏။ အေျဖရ၍ ဆရာ၀န္ဆီျပန္သြားရာ သူက အရိုးႀကီးေပါင္း စတက္ေနသည္။ သတိထားပါ။ ေခါင္းငံု႔ရေသာ အလုပ္မလုပ္ပါႏွင့္။ ေခါင္းအံုးျမင့္ျမင့္ မအံုးပါႏွင့္။ ေခါင္းေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ပါဟု ဆိုသည္။ ေရာဂါ တစ္ခု ၿပီး တစ္ခု တိုးလာေနျခင္းအေပၚ စိတ္ပ်က္မိပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဘာမ်ားတတ္ႏိုင္ပါမည္နည္း။
(ကြ်န္ေတာ္ ေလာေလာဆယ္ ဆီးခ်ိဳႏွင့္ Hyperthyroid ေရာဂါႏွစ္မ်ိဳးအတြက္ ေဆးေသာက္ေနရပါသည္။)
သူက ကြ်န္ေတာ့္ယခင္အပတ္မ်ားက ေဆးစစ္ခ်က္မ်ားကို ၾကည့္ၿပီး ဆီးခ်ိဳတက္ၿပီးရင္း တက္ေနသည္ ဆိုသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ဟုတ္ေၾကာင္း၊ ယခုေသာက္ေနေသာ ေဆးမ်ားေျပာလိုက္၏။ သူက Metformin 850mg ကို မနက္တစ္လံုး၊ ေန႔ခင္းတစ္လံုး၊ ညတစ္လံုး ေသာက္ဖို႔ေျပာလိုက္၏။ သုိ႔ႏွင့္ ေနာက္ေန႔ ၁-၆-၂၀၁၀ တြင္ Metformin 850mg ေန႔ခင္းတစ္လံုးတိုးေသာက္လိုက္သည္။
ညေန အလုပ္မွျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အိတ္ကို ဘုတ္ကနဲပစ္ခ်ကာ အ၀တ္လဲလွ်က္ Jurong Lake Park ပန္းၿခံထဲတြင္ 3km ေျပးပါသည္။ မေျပးတာၾကာၿပီ။ ယခု ဆီးခ်ိဳမ်ားတက္ၿပီးရင္း တက္ေနသျဖင့္ ေျပးဦးမွေတာ္မည္ ဆိုကာ ေျပးျခင္းျဖစ္ပါ၏။ ေန႔ခင္းကလည္း ေဆးေသာက္ထားသည္။ ဘီစကစ္ သံုးေလးခ်ပ္မွလဲြ၍ တစ္ေန႔ခင္းလံုး လည္း ဘာမွမစား။ ယခု ေတာ္ေတာ္ဆာေနၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း မေျပးခင္ ဘာမွမစားခ်င္ေသး၍ ၂၅ မိနစ္ခန္႔ ေျပးလုိက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ေျပးရာမွ ျပန္အလာ ဆီးခ်ိဳေဆးေသာက္အၿပီး ဗိုက္အရမ္းဆာေနသည္ႏွင့္ ႏြားႏို႔တစ္ဖန္ခြက္ ေသာက္လိုက္ ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဆီးခ်ိဳက်ခ်င္သည့္ လကၡဏာမ်ားျပလာသျဖင့္ ေရွာက္ခ်ိဳသီး တစ္ျခမ္းလည္း စားလိုက္ပါေသးသည္။ ထို႔ေနာက္ ၀က္ေခါင္းစြပ္ျပဳတ္ လုပ္ေသာက္သည္။ ready made ေခါက္ဆဲြတစ္ခြက္လည္း စားလုိက္ပါေသး၏။ စားတာ နည္းနည္းမ်ားသြားသည္။
အဲ - စားလည္းၿပီးေရာ အထက္တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သလို ဒုကၡ အလြန္မ်ားပါေတာ့သည္။


၃။ ဆီးခ်ိဳစျဖစ္ျခင္း (ေရာဂါလကၡဏာမ်ား)

၂၀၀၆ ခုႏွစ္ မတ္လခန္႔က ကြ်န္ေတာ္ Marine Teknik တြင္ ဒီဇိုင္နာအျဖစ္ အလုပ္လုပ္ပါသည္။ ထိုအခိ်န္က ကြ်န္ေတာ္ ဘာျဖစ္မွန္းမသိ။ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္။ ေလွခါးမတက္ႏိုင္။ လမ္းအနည္းငယ္မွ် ေလွ်ာက္လွ်င္ပင္ အလြန္ ပင္ပန္းေမာဟိုက္ကာ ေျခမသယ္ခ်င္၊ လက္မသယ္ခ်င္ ျဖစ္ေနပါသည္။ ေတာ္ေသး၏။ အလုပ္က စားပဲြတြင္ထိုင္ကာ တြက္ခ်က္၊ ပံုဆဲြေနရသျဖင့္ ဘယ္မွ သိပ္မသြားရ။ သို႔ေသာ္ အလုပ္သြားအလုပ္ျပန္ ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္ႏွင့္ အိမ္၊ ရံုး တို႔ကို သြားေနရတာပင္ အလြန္ပင္ပန္းလွသည္။ ေလွခါးေလးငါးထစ္မွ်ကိုပင္ မနည္းအားယူၿပီး တက္ေနရ၏။
ထိုအေၾကာင္း မမဆီဖံုးဆက္ေတာ့ သူက ပ်ားရည္ေတြ ပို႔ေပး။ စတုမဓူေတြစား ႏွင့္ ဘယ္လိုမွ အားတက္ မလာပါ။ ပိုဆိုးသည္က ညဘက္တြင္ ေျခလက္မ်ား မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ ပူျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အဘယ္မွ် ပူသနည္းဟူမူ မအိပ္ႏိုင္၍ ေရခြက္ကို နံေဘးတြင္ထားကာ ေျခခံုႏွင့္ လက္ဖမိုးမ်ားကို အ၀တ္ေရစိုျဖင့္မျပတ္ အုပ္ထားေပးရပါသည္။ ၾကာေသာ္ ေရခြက္ထဲမွ ေရမ်ားပင္ ပူလာသည္ဟူ၏။ ထို႔ျပင္ နံနက္အိပ္ယာထၿပီး အျပင္ကိုၾကည့္လိုက္လွ်င္ ရႈခင္းမ်ားမွာ ေရေဆးပန္းခီ်တစ္ခ်ပ္ကို ၾကည့္ရသည့္ႏွယ္ ျဖစ္ပါ၏။ တိုက္တာမ်ား သစ္ပင္မ်ားမွာ အေရာင္ႏွင့္ ခပ္၀ါး၀ါး သာ ျမင္ရပါသည္။ မိမိေရွ႔ မလွမ္းမကမ္းတြင္ ထိုင္ေနသည့္သူကိုပင္လွ်င္ မ်က္ႏွာကိုေသေသခ်ာခ်ာ မျမင္ရပါ။ မ်က္မွန္ တပ္လွ်င္မူ စာဖတ္၍ရပါသည္။
ဤသို႔ျဖစ္ၿပီး တစ္ညတြင္မူ ေခါင္းမ်ားဂြ်မ္းသဒၶါလန္ေအာင္မူးကာ ေခြ်းေစးမ်ားျပန္လွ်က္ ဘယ္လိုမွေနလို႔မရ သည့္အဆံုး ေဆးခန္းသို႔သြားပါသည္။ Jurong Point မွ Acumed ေဆးခန္း ျဖစ္ပါ၏။ အေရးထဲမွ လူနာမ်ား မ်ားေနသျဖင့္ တစ္နာရီနီးပါးေစာင့္ရသည္။
ကိုယ့္အလွည့္ေရာက္ေသာ္ ဆရာ၀န္ကို ကိုယ္ခံစားရသည္မ်ား ေျပာျပလိုက္၏။ ဆရာ၀န္က ကြ်န္ေတာ့္ကို ေရွ႔တည့္တည့္ လမ္းေလွ်ာက္ခိုင္းသည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေရွ႔သို႔ဆန္႔တန္းထားခိုင္းသည္။ ထို႔ေနာက္ေတာ့ မင္းျဖစ္ေန တာ ဆီးခ်ိဳျဖစ္မယ္ ဆိုကာ ဆီးခ်ိုဳတိုင္းၾကည့္ေတာ့ မ်က္လံုးျပဴးစရာ ေတ႔ြရပါ၏။ ပံုမွန္လူေကာင္းတစ္ဦးအေနႏွင့္ ဆီးခ်ိဳ ပမာဏမွာ 5.5 mmoL/L သို႔မဟုတ္ 99 mg/dL သာျဖစ္ရပါမည္။ ယခု ကြ်န္ေတာ့္ေသြးကို ေဖာက္စစ္လိုက္ေတာ့ ဆီးခ်ိဳမီတာက 33 mmoL/L ျပေနပါသည္။ အဆမတန္တက္ေနျခင္း ျဖစ္၏။
ဆရာ၀န္က အခ်ိဳလံုး၀မစားဘို႔၊ ထမင္းေလွ်ာ့စားဘို႔၊ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ဘို႔၊ whole grain cereal မ်ားစားဘို႔ စသည္ျဖင့္ ေျပာလိုက္ပါသည္။ သည္ေတာ့မွ ကြ်န္ေတာ္က အားနည္းသည္ထင္လို႔ ပ်ားရည္ေတြေသာက္ေလ ဆီးခ်ိဳ ေတြမတရားတက္ေလ ျဖစ္ေနမွန္း သိရပါေတာ့သည္။ ေတာ္ပါေသးရဲ့။ ဘာမွ မျဖစ္ေပလို႔။ ဒီလို ဆီးခ်ိဳအရမ္းတက္ရင္ coma ရတတ္တယ္ ဟု အန္ကယ္ ဦးအံုးေက်ာ္က ေျပာပါသည္။ သူက ၀ါရင့္ဆီးခိ်ဳသမားႀကီးျဖစ္၏။
သည့္ေနာက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ အသီးအရြက္စြပ္ျပဳတ္ေသာက္ျခင္း၊ ထမင္းေလွ်ာ့စားျခင္း၊ အခ်ိဳေရွာင္ျခင္းတို႔ လုပ္ခဲ့ရာ ပံုမွန္ျပန္ျဖစ္သြားပါသည္။ သည္မွစ၍ ဆီးခ်ိဳဒုကၡသည္မ်ားအသင္းတြင္ အသင္း၀င္တစ္ဦးတိုးပြားသြားပါ ေတာ့သည္။

၄။ ဆီးခ်ိဳသမားတစ္ဦး၏ ဒုကၡ

ဆီးခ်ိဳျဖစ္ၿပီဆိုသည္ႏွင့္ ဆီးခ်ိဳႏွင့္ပတ္သက္သည့္ စာအုပ္စာတမ္းမ်ား၊ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာမ်ားကို ၀င္ေရာက္ေမႊေႏွာက္ဖတ္ရႈ။ http://www.diabeticdietsecrets.com တြင္ mail list တင္ထားရာ သူတို႔ကလည္း ေန႔တိုင္းမျပတ္ အီးေမးလ္မ်ားပို႔ေပးပါ၏။ အစပိုင္းေတာ့ ေန႔တိုင္းလိုလို ဖတ္ျဖစ္ေသး၏။ သိတယ္မို႔လား။ လူဆိုတာ ၾကာေတာ့ ရိုးသြား၊ သည္ေတာ့ သံုးေလးရက္တစ္ခါမွ ဖတ္ျဖစ္။ ယခုေတာ့ ဖတ္ေတာင္ မဖတ္ျဖစ္ေတာ့။ ၀ါရင့္၊ သမၻာရင့္ဆီးခ်ိဳသမားႀကီးမ်ားထံ ခ်ဥ္းကပ္ေမးျမန္း။ သည္ၾကားထဲ သာဂဒိုး၏ ႏြယ္ျမက္သစ္ပင္ေဆးဘက္၀င္ စာအုပ္မ်ားသည္လည္း လူၾကားထဲ ေခတ္စားေနခ်ိန္ (အခ်ိဳ႔ဆို သည္စာအုပ္မ်ား ေၾကာင့္ စာအုပ္ထဲပါ စူလာနဖာပင္ကို ႏႈတ္ေရာင္းတာႏွင့္ ဆန္အိုးကို ဆန္မျပတ္ေအာင္ ျဖည့္တင္းႏိုင္သည္ ဆုိ၏။) ျဖစ္ရာ စူလာနဖာဆိုတာ ဘယ္ပံုရိွသလဲဟု လိုက္လံေမးျမန္း၊ ျမက္ခင္းမွန္သမွ် ေရွာက္ရွာ။ စူလာနဖာေတြ႔သည္ႏွင့္ ႏႈတ္ၿပီး ျပဳတ္ေသာက္။
လံုးတီးဆန္ကပိုေကာင္းတယ္ ဆိုသျဖင့္ လံုးတီးဆန္၀ယ္စား။ (စင္ကာပူမွာေတာ့ျဖင့္ လံုးတီးဆန္က ပို ေစ်းေကာင္းေနပါလား ကိုယ့္ဆရာ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆီမွာ ေထာင္သားေတြကိုေကြ်းတာ ဆိုလား။ ဒါျဖင့္ ဒို႔ဆီက ေထာင္ သားေတြ တန္ဘိုးႀကီးတဲ့ဆန္စားေနရတယ္ေတာင္ ဆိုရမလို။)။ ေကြကာအုတ္ၾကမ္းကိုႀကိဳကာ ဆားခပ္ေသာက္။ အသားျပဳတ္ၿပီး ဟင္းရြက္ႏွင့္ (ထမင္းမစားဘဲ) စြပ္ျပဳတ္လုပ္ေသာက္။ လဖက္ရည္ - သြား။ ေကာ္ဖီ - အနားမကပ္ႏွင့္။ ဘီယာ (အဲေလ အရင္ကလည္း ေသာက္ေလ့ေသာက္ထ သိပ္မရိွပါဘူး။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ဆို ပိုက္ဆံကုန္မွာစိုးလို႔ သူမ်ားတိုက္မွ တစ္ခါတစ္ေလေသာက္တာပါ၊ အဟိ။) နံျပတ္။ ကိုကာကိုလာ ျဖစ္ျဖစ္၊ မ’ လာ ျဖစ္ျဖစ္ စိတ္မ၀င္စား။ ယခင္က မၾကာခဏ စားျဖစ္ေသာ လမ္းေဘးတြင္ လွည္းကေလးႏွင့္ေရာင္းသည့္ တစ္က်ပ္တန္ ေရခဲမုန္႔ကို ေသခန္းျပတ္။
ဘယ္ေလာက္ဒုကၡမ်ားသနည္းဟူမူ လဖက္ရည္ဆိုင္ထဲ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ၀င္သြားလွ်င္ ဘာမွာလို႔ မွာရမွန္းေတာင္ မသိ။ ေနာက္ဆံုး Chinese Tea ေခၚ တစ္ခြက္ ျပား ၆၀ ေပးရေသာ ေရေႏြးၾကမ္းသာ မွာေသာက္ လိုက္ရေတာ့၏။ စားစရာဆိုလို႔ နထိၳ။ NTUC ထဲ၀င္သြားလွ်င္ေရာ။ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ (ဖရံုသီး၊ မုန္လာဥနီ၊ ကန္စြန္းဥ၊ ကေလာဥ မပါ)၊ အသားငါးကလဲြလွ်င္ တျခားစားစရာ ဘာမွ ၀ယ္စရာမရိွ။ ကြ်န္ေတာ္က အသီး(fruit) စားရတာ သေဘာက်သည္။ ယခင္က MRT ေပၚေတြ႔ေတြ႔ေနရသည့္ ေၾကာ္ျငာျဖစ္ေသာ Take an apple a day, keep the doctor away. ဆိုသည္ကို သေဘာက်ကာ ထမင္းစားၿပီးတိုင္း ပန္းသီးတစ္လံုး အခ်ိဳတည္းေနက် ျဖစ္၏။ ယခုေတာ့ ပန္းသီး တစ္လံုး မရေတာ့။ တစ္ျခမ္းေတာင္ ဆီးခ်ိဳတက္လွခ်ည့္ ဆိုသျဖင့္ တစ္စိတ္ကိုသာ အာသာေျပ စားရေတာ့သည္။ စပ်စ္သီးလား - ေဆာရီး။ ဖရဲသီး - ဟင့္အင္း။ သေဘၤာသီး - မတည့္ဘူး။ ငွက္ေပ်ာသီး - ဆီးခ်ိဳအရမ္းတက္တယ္။
ေကာ္ဖီမစ္ - ေသာက္လို႔မရဘူး။ ရယ္ဒီမိတ္ေကြကာအုတ္ - သၾကားပါလို႔။ Milo - ခ်ိဳတယ္ေလ။ ေပါင္မံု႔ - Whole meal ကို ၀ယ္ပါကြယ္။ တယ္ေလ၊ ငါ၊ စိတ္တိုလာၿပီ။ ဟုတ္ပါ့။ ခုေတာ့ ထမင္းကို လံုးတီးဆန္တစ္၀က္၊ ဆန္ ေခ်ာတစ္၀က္ေရာကာ။ တစ္ခါစားလွ်င္ ႏို႔ဆီဗူးတစ္၀က္ မျပည့္တတ္ျပည့္တတ္။ (ထမင္းအိုးထဲပါသည့္ ဆန္ခ်င္ခြက္မွာ ႏို႔ဆီဗူး တစ္၀က္ႏွင့္ ညီပါသည္။ ထိုခြက္ႏွင့္ မျပည့္တတ္ျပည့္တတ္။) တစ္ခါတေလ ညစာကို ထမင္းမစားဘဲ စြပ္ျပဳတ္ သာေသာက္လိုက္ေတာ့သည္။

မႏွစ္ကေတာ့ သုတပေဒသာထဲမွာ အိႏိၵယက ဆီးခ်ိဳအျမစ္ျဖတ္တဲ့ေဆး ေနာက္ႏွစ္ဆို ေစ်းကြက္တင္ႏိုင္ၿပီ ဟု ဖတ္လိုက္ရသည္။ ခုထိေတာ့ ဘာသတင္းမွ မၾကားရေသး။ ခပ္သြက္သြက္ကေလးလုပ္ၾကပါဗ်ာတို႔။ ဘယ္ေလာက္ ေစ်းႀကီးႀကီး ၀ယ္ေသာက္ျပေစ။ ေန႔တိုင္း မနက္ျပန္ ညျပန္ ေဆးေသာက္ေနရတာႀကီး ၿငီးေငြ႔လွေပ့ါ။ ေနာက္ၿပီး အျမဲတမ္း ေဆးခန္းမွာ ဘြတ္ကင္ယူထားရတယ္။ ေဆးခန္းနဲ႔ ထာ၀ရမိတ္ေဆြႀကီးကို ျဖစ္လို႔။ ခုတစ္ခါျပ၊ ၿပီးတာနဲ႔ ေနာက္တစ္ခါသြားရမဲ့ရက္ကို ဘြတ္ကင္ယူ။ ေနာက္တစ္ခါသြားျပ၊ ေနာက္တစ္ခါ ျပန္ျပရမဲ့ရက္ကို ဘြတ္ကင္ထပ္ယူ။ ဟူး - ေမာပါ့။

ဒါပါပဲခင္ဗ်ား။ မိတ္ေဆြမ်ား။
ဆီးမခ်ိဳခ်င္ၾကပါႏွင့္။ ခုထက္ထိေတာ့ အျမစ္ျပတ္ေအာင္ ကုႏိုင္တဲ့ေဆး မေပၚေသးပါ။ ျဖစ္မိၿပီဆို မိန္းမယူမိတာထက္ ဆိုးေသး။ မိန္းမကမွ အမ်ိဳးမ်ိဳးအေၾကာင္းျပၿပီး ေယာကၡမအိမ္ ျပန္ပို႔ထားလို႔ရေသး(ခဏေပါ့ေနာ)။ ဆီးခ်ိဳကိုေတာ့ ဘယ္ေယာကၡမအိမ္မွ သြားပို႔ထားလို႔မရ။ အရိပ္ပမာ မခဲြခြာ။

သိခ်င္သူမ်ားအတြက္ နည္းနည္း ဗဟုသုတ ေျပာျပရဦးမယ္။

ဆီးခ်ိဳဆိုတာ ဘာလဲတဲ့
လူ႔ခႏၶာကိုယ္ သရက္ရြက္က ထုတ္ေပးေနက် အင္ဆူလင္ကို အျပည့္အ၀ မထုတ္ေပးႏိုင္ေတာ့လို႔ျဖစ္ေစ၊ လံုး၀ မထုတ္ ႏိုင္ေတာ့လို႔ ျဖစ္ေစ၊ ထုတ္လိုက္တဲ့ အင္ဆူလင္ အာနိသင္ မျပည့္၀ေတာ့တာေၾကာင့္ျဖစ္ေစ ေသြးခ်ိဳျဖစ္ပါေတာ့၏။ အင္ဆူလင္သည္ စားလိုက္သမွ်အစာထဲရိွ ဂလူးကို႔စ္၊ ဖရူးတို႔စ္ စေသာ သၾကားဓါတ္မ်ားကို အင္အားအျဖစ္ ေျပာင္းေပး၏။ အင္ဆူလင္က အလုပ္မလုပ္ေတာ့ ထို ဂလူးကို႔စ္ စေသာ သၾကားဓါတ္မ်ားသည္ အားမျဖစ္ေတာ့ဘဲ သၾကားအျဖစ္သာ ဆက္ရိွေနျခင္းကို ေသြးခ်ိဳသည္ဟု ေခၚသည္။ ထိုခ်ိဳေနေသာ ေသြးမွ သၾကားဓါတ္အခ်ိဳ႔ကို ေက်ာက္ကပ္က ႏိုင္သေလာက္ ခ်က္ေပးပါ၏။ သူမႏိုင္ေတာ့သည့္အခါတြင္မူ ဆီးပါခ်ိဳလာကာ ဆီးခိ်ဳေရာဂါ ျဖစ္ပါေတာ့သတည္း။

ဆီးခ်ိဳႏွစ္မ်ိဳး
ဆီးခ်ိဳကား မိ်ဳးရိုးလိုက္တတ္၏။ မ်ိဳးရိုးအလိုက္ျဖစ္ေသာ ဆီးခ်ိဳကို ကု၍မရ။ ၎ကို Diabetic Type A ဟု ေခၚသည္။ အမ်ားအားျဖင့္ ေဆးေသာက္၍ မရ။ အင္ဆူလင္ ထိုးရသည္။ ဆီးခ်ိဳအႏုအရင့္ကို လုိက္၍ အင္ဆူလင္ ဘယ္ႏွယူနစ္ စသျဖင့္ ထုိးရ၏။
မ်ိဳးရိုးမဟုတ္ဘဲ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္လာေသာ ကြ်န္ေတာ့္လုိ ဆီးခိ်ဳးသမားက်ေတာ့ Diabetic Type B ဟု ေခၚ၏။ သူကေတာ့ ကုလို႔ရရန္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကေလး ခပ္ရဲ့ရဲ့ ရိွေသးသည္။ ေကာင္းတာကေတာ့ အစားအေသာက္ႏွင့္ထိန္း။ Control by meal. ဒါေပသိ။ အင္မတန္ခက္တာကလား။ လူဆိုတာမ်ိဳးဟာ အခ်ိဳႀကိဳက္ တတ္ေလေတာ့။ မလြယ္ပါေခ်။ သည္ေတာ့ ေဆးႏွင့္ထိန္း။ ေဆးခန္းပံုမွန္ျပ။

ဘာေတြမတည့္ဘူးလဲ
အဓိကရန္သူကား ကာဘိုဟိုက္ျဒိတ္ ျဖစ္၏။ မိတ္ေဆြတို႔သိၿပီးျဖစ္သည့္အတိုင္း ကာဘိုဟိုက္ျဒိတ္ ဆိုသည္မွာ ခင္ဗ်ားတို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တစ္ေန႔သံုးထပ္စားေနေသာ ထမင္း (ေပါင္မံု႔) ျဖစ္ပါ၏။ (ထမင္းနဲ႔မတည့္ ဆိုမွေတာ့ ေသၿပီဆရာ။) ဗီတာမင္ႏွင့္ ပရိုတိန္း အဓိကထား စားေပး။ (ဗမာျပည္က လူေတြန႔ဲဆိုရင္ေတာ့ ရိုက္ေပါက္။ ဟဲ့အေကာင္၊ ပရိုတိန္း၊ ပရိုတိန္းနဲ႔ ေလွ်ာက္ေလွ်ာက္ေျပာမေနနဲ႔။ ၀က္သားတစ္ပိႆာ ဘယ္ေလာက္မ်ားမွတ္လို႔လဲ။) ဒါဆို ငါး စားေပါ့ဗ်ာ။ (ေအာင္မယ္၊ လာေခ်ေသး၊ အေၾကာင္းသိရေအာင္ ရွင္ တစ္ခါေလာက္ ေစ်းသြားၾကည့္စမ္းပါ။)
ခ်ိဳတာမွန္သမွ် အကုန္ေရွာင္ပါ။ (ခ်ိဳၿပံဳးဓါတ္ပံုေတာင္ မခိ်တ္ပါနဲ႔။) ေစးကပ္တဲ့ ဥပမာ၊ အာလူး၊ ေမ်ာက္ဥ၊ ေကာက္ညွင္း မတည့္ပါ။ သၾကား၊ ႏို႔ဆီမ်ားႏွင့္ ေဖ်ာ္ထားသည့္ လဖက္ရည္၊ ေကာ္ဖီ မတည့္ပါ။ အခ်ိဳရည္အားလံုး မတည့္ပါ။ အရက္၊ ဘီယာ မတည့္ပါ။ ေဆးလိပ္- ႀကိဳက္တတ္လွ်င္ေတာင္ ျဖတ္ျဖစ္ေအာင္ ျဖတ္လိုက္ပါ။
သစ္သီး (fruit) အားလံုးလိုလို မတည့္ပါ (ၿပီးပါေလေရာ။) ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ သခြားသီးခပ္လတ္လတ္ေတြ ၀ယ္၊ ေရေဆး၊ ဆားနဲ႔တို႔ၿပီး ဒီအတိုင္းကိုက္စားလိုက္တယ္။ (ဆားနဲ႔တို႔စားဗ်၊ ဒီအတိုင္းစားရင္ သိပ္အရသာမရိွဘူး)။

တည့္တာ
ကိုက္လန္၊ မုန္ညင္း၊ မုန္လာ၊ ေက်ာက္ဖရံုသီး၊ ျငဳပ္သီး၊ ပဲသီး၊ သခြားသီး၊ ၾကက္ဟင္းခါးသီး။ (ကိုက္သာ ၾကည့္လိုက္ပါဗ်ာ၊ မခ်ိဳဘူးဆို အကုန္တည့္တယ္။)
အသား (နီတဲ့အသားဆို ပိုတည့္တယ္ ဆိုပဲ။)၊ ဥ၊ ငါး၊ ပုဇြန္(ႀကိဳက္သေလာက္စား)
ဆန္ၾကမ္း (မနန္းခမ္းျမစိန္ကေတာ့ ဘာစမာတီဆန္ စားခိုင္းတယ္)။ ဂ်ံဳၾကမ္း၊ ဂ်ံဳၾကမ္းနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ မံု႔ (ေပါင္မံု႔ၾကမ္း)။

ေနာက္ဆက္တဲြ ေရာဂါမ်ား
ဆီးခ်ိဳကား ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္း၏။ သူတစ္ေယာက္ထဲ မေနတတ္။ ၾကာလာေသာအခါ ပ်င္းလွသည္ဟု ေသြးတိုး၊ ႏွလံုး၊ ေက်ာက္ကပ္ စေသာ အေပါင္းအပါမ်ားကိုပါ ေခၚယူတတ္ေခ်ေသးသည္။ very complicated ဟု ေျပာၾကပါသည္။ ဆီးခ်ိဳတက္တာၾကာလွ်င္ ေက်ာက္ကပ္ကို ဒုကၡေပးႏိုင္သည္။ မ်က္လံုးကို ျပႆနာရွာသည္။ ေျခေထာက္မ်ားကို မ်က္ေစာင္းထိုးသည္။ ၾကပ္ၾကပ္သတိထားၾကပါ။

ေအးၿငိမ္း
၂-၆-၂၀၁၀