ကျွန်ုပ် မင်းအောင်လှိုင်ကို ခုံဖိနပ်အစုတ် ခွေးချေးသုတ်၍ ပါးချချင်ရခြင်း အကြောင်း

(၁)

 

ကျွန်ုပ်သည် မင်းအောင်လှိုင်အား ခုံဖိနပ်အစုတ်ကို ခွေးချေးသုတ်၍ အမှန်တကယ်ပင် ပါးချချင်မိလေ၏။

 

(၂)

 

ယခု ခွေးမသားများ နိုင်ငံတော်အာဏာကို ဓားပြတိုက် လုယူသွားခဲ့သည်မှာ တစ်လကိုကျော်၍ ၂၂ ရက်ပင် စွန်းခဲ့ချေပြီ။

ထိုကာလများအတွင်း ကျွန်ုပ်တို့တိုင်းသူပြည်သားများသည် တိုင်းပြည်တိုးတက်ရာ ကြီးပွားကြောင်း ဘာတစ်ခုမှ မလုပ်နိုင်ဘဲ ခွေးရူးမောင်းခြင်းအလုပ်များဖြင့်သာ အလုပ်ရှုပ်လျက် ရှိကြရကုန်၏။

 

တစ်တိုင်းပြည်လုံးမှ လုပ်အားများ ဆုံးရှုံးခြင်းဖြစ်သည့်အတွက် ဆုံးရှုံးခြင်းပမာဏမှာ အလွန်ကြီးမားလှပါသည်။ ထိုမျှသာမက ဂမြင်းမသားများ အာဏာကို ဓားပြတိုက်သွားသည့်နေ့မှစ၍ နိုင်ငံခြားရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှု တော်တော်များများမှာ တဖြည်းဖြည့်နှင့် ဘိုင့်ဘိုင် လုပ်သွားလေရာ ယခုအခါ ကျန်ကောင်းကျန်ရာသာ ကျန်ပါတော့သည်။ 

ဤသည်မှာ မြန်မာ့စီးပွားရေးအတွက် ကောင်းသည့်အလားအလာ မဟုတ်။

 

တိုင်းပြည်တစ်ပြည်၌ ဓနအင်အား ကြွယ်ဝမှုသည် မည်မျှအရေးကြီးကြောင်း မိတ်ဆွေတို့သိပါသည်။

ပိုက်ဆံရှိသူနှင့် ပိုက်ဆံမရှိသူ အဘယ်မျှ​ ကွာခြားသနည်း။

 

အသင်တို့ကြားဖူးကြပါလိမ့်မည်။

သူဌေးသား အီးပေါက်သည့်အခါကျတော့ အယ်၊ လေတွေဘာတွေ လယ်လို့ပါလား။ ကျန်းမာရေးကောင်းချက်တော့အေ . . ဟုဆိုကြသည်။ ဆင်းရဲသား သား အီးပေါက်သည့်အခါတွင်မူ သေချင်းဆိုးလေး၊ ဟင် - ၆မှန်းကမ်းနှမ်းကိုမသိဘူး။ လူကြီးတွေကြားထဲ အီးပေါက်ရသလား။ မိုက်ရိုင်းလိုက်တဲ့ကောင်။ ထွက်သွားစမ်း . . . ဟု အဟောက်အငမ်း ခံရမည်။

 

အခု အသင်တို့ မြန်မာနိုင်ငံကို အဘယ်သကောင့်သားသည် ၆ဂရုစိုက်ပါသနည်း။ 

သည်မျှ မတရားလုပ်နေတာ၊ လူတွေကို သတ်ချင်တိုင်းသတ်နေတာ မြင်နေရပါလျက် “ကျွန်ုပ်တို့ ၆ကျိုးနဲ ရှုတ်ချပါ သည်။” “ကန့်ကွက်ပါသည်။” “ဒီလိုသတ်နေတာတွေ ရပ်တန်းက ရပ်ပါ။” “ဖမ်းထားသူတွေ လွှတ်ပေးဘို့ အပြင်းအထန် တောင်းဆို လိုက်သည်” . . . စသည့် အရေမရ အဖတ်မရ စာတွေထုတ်ခြင်းဖြင့်သာ အချိန်ဖြုန်းနေကြသည် မဟုတ်လော။ များမကြာမီက ဖေ့စ်ဘုတ်ကွန်မင့်တစ်ခုတွင် မင်းတို့တိုင်းပြည်အတွက် ငါတို့စစ်သားတွေက လာ အသေခံ ပေးရမလား ဟု ရေးထားသည်ကို စိတ်မကောင်းစွာ ဖတ်လိုက်ရပါသေးသည်။ 

 

အကယ်၍သာ မြန်မာနိုင်ငံသည် ကြွယ်ဝချမ်းသာသည့်နိုင်ငံ ဖြစ်ပါမူ၊ မြန်မာနိုင်ငံသည် ၎င်းတို့နှင့် အကျိုးစီးပွားခြင်း ယှက်နွယ်နေသည့် နိုင်ငံဖြစ်ပါမူ ယခုကဲ့သို့ စာထုတ်ကာ လက်ပိုက်ကြည့်နေပါမည်လား၊ သိချင်လှပါဘိ။ 

 

အောက်တွင် အာဆီယံနိုင်ငံများ၏ စီးပွားရေးအခြေအနေကို ဖော်ပြထားပါသည်။

ဤဂရပ်များတွင် မြန်မာနိုင်ငံ၏ အခြေအနေကို ကြည့်ကြည့်စမ်းပါ။

မြန်မာနိုင်ငံသည် ဒေသတွင်းမှ အခြားနိုင်ငံများနှင့် ယှဉ်ကြည့်လိုက်လျှင် အောက်ဆုံးမှာရှိသည်။

အဘယ်ကြောင့်နည်း။

ကျွန်ုပ်တို့ မြန်မာများ ညံ့ဖျင်း၍လော။ အသုံးမကျ၍လော။ ငတုံးများ ဖြစ်၍လော။

မဟုတ်ပါ။ မဟုတ်ရေးချမဟုတ်ပါ။

 

အခြားနိုင်ငံများရောက်နေသည့် ကျွန်ုပ်တို့ မြန်မာများ၏ အဆင့်အတန်းကို မိတ်ဆွေတို့ စုံစမ်းကြည့်ပါ။

ကျွန်တော်တို့မြန်မာများသည် ခပ်ချာချာများ မဟုတ်သည်ကို အသင်တို့တွေ့ပါလိမ့်မည်။

အခြားသူများကို ကျွန်တော်စကားမဆို။

ကျွန်တော့်သားသည် တော်ပေ့ဆိုသည့် စင်ကာပူကျောင်းသားများ တက်သည့်အတန်းထဲတွင် ထိပ်ဆုံး၌ ရှိပါသည်။

ကျွန်တော်က အခြောက်တိုက် ကြွားတာမဟုတ်ပါ။

အခြားသူများ၏ သားသမီးများကိုလည်း တစ်ဆိတ်လောက် လိုက်မေးကြည့်ပါ။

 

သဟာဆို အဘယ်ကြောင့် မြန်မာသည် အဆင်းရဲ၊ အမွဲတေဆုံး၊ ဓားမနောက်ပိတ်ခွေး ဖြစ်နေရဘိသနည်း။

အဖြေကား “စောက်သုံးမကျသော အာဏာရူးစစ်ခွေးများကြောင့်” ဖြစ်သတည်း။

 

မြန်မာနိုင်ငံသည် လွတ်လပ်ရေးရပြီး သိပ်မကြာမီမှာပင် စစ်ကျွန်ဘဝ ရောက်ခဲ့ရသည်။

အမှန်မှာ ကျွန်ုပ်တို့လွတ်လပ်ရေးရခြင်းမဟုတ်။ 

အင်္ဂလိပ်ကျွန်ဘဝမှ စစ်ကျွန်ဘဝသို့ ပြောင်းရွှေ့စံမြန်းရခြင်းသာဖြစ်၏။

 

၁၉၆၂ ခုနှစ်မတိုင်မီက မြန်မာနိုင်ငံသည် အရှေ့တောင်အာရှမှာ ထိပ်ဆုံးက ဖြစ်၏။ လူများတကာထိပ်တွင် စံမြန်းနေသည့် မြန်မာနိုင်ငံကို မရှုစိမ့်နိုင်သည့် နေဝင်းသည် ပြည်သူ့အစိုးရဆီမှအာဏာကို သေနတ်ထောက် လုယူကာ ထိပ်သီးဘဝမှ ဘိတ်ချီးဘဝရောက်အောင် လုပ်ခဲ့သည်။ 

 

နေဝင်းကို မကြိုက်၍ ၁၉၈၈ ခုနှစ်တွင် တစ်တိုင်းပြည်လုံး အုံးအုံးကျွက်ကျွက်ထကာ တော်လှန်လျက် မဆလာပါတီကို ဖြုတ်ချခဲ့ကြ၏။ 

 

သို့သော် နောက်ဘုန်းကြီးနှစ်ချက်ခေါက် ဆိုသလို နောက်တက်လာသည့် ဒေါင်းဇားများမှာ တိုင်းပြည်တိုးတက် ကြီးပွားကြောင်း ဘာတစ်ခုမှ လုပ်ပေးဖော်မရဘဲ ရှိရှိသမျှ သယံဇာတ အားလုံးကို မြေပေါ်မြေအောက်၊ ရေပေါ် ရေအောက်၊ လေပေါ်လေအောက် ဘာတစ်ခုမှမချန်ဘဲ ရောင်းစားခဲ့လေရာ ၂၁ ရာစု အစပိုင်းမှာပင် သယံဇာတ ပေါကြွယ်ဝလှသည့် တိုင်းပြည်မှာ အခွံချည်းသာ ကျန်လေတော့၏။  

 

၂၀၁၅ တွင် သူခိုးများကို ဖြုတ်ချပြီး ပြည်သူ့အစိုးရတက်လာရာ ကျွန်ုပ်တို့မှာ ဝမ်းသာအယ်လဲ ဖြစ်ခဲ့ကြရ၏။ ယခုတစ်ခါ လည်း သူခိုးတွေလက်ထဲတော့ သော့မအပ်နိုင်ဘူး ဟု ကြိုက်သည်ဖြစ်စေ၊ မကြိုက်သည်ဖြစ်စေ ကျွန်ုပ်တို့အားလုံး NLD ကို ပုံအော မဲပေးခဲ့ကြ၏။ ဤသည်မှာ သူခိုးများအဖို့ အကြီးအကျယ် ထိုးနှက်ခံလိုက်ရခြင်းဖြစ်လေရာ သူခိုးခေါင်းဆောင်၊ ဓားပြဗိုလ် မင်းအောင်လှိုင်မှာ မခံမရပ်နိုင် ဖြစ်ခဲ့လေသည်။ အနို့ သူခိုးများ အနိုင်ရပါမှ​ သူ့စိတ်ကြိုက် ချယ်လှယ်နိုင်မည် မဟုတ်ပါလား။

 

ဆိုတော့ မအေဘေးမှာ အာဏာသိမ်းရန် ဉာဏ်နီဉာဏ်နက်များသုံးပြီးသကာလ - 

မင်းအောင်လှိုင်၏ နောက်လိုက်ခွေးတစ်သိုက်မှာ ပြည်သူတို့၏ ပစ္စည်းဥစ္စာများကို ဖျက်လိုဖျက်ဆီးလုပ်သည်၊ ခိုးသည်၊ ဝှက်သည်၊ ပေါ်တင်လုသည်၊ လူတစ်ယောက်၏ အသက်ကို ပုရွက်ဆိတ်တစ်ကောင်လောက်တောင် တန်ဘိုးမထား၊ သတ်ချင်တိုင်းသတ်နေသည်၊ လမ်းပေါ်သွားနေသူများကို သေနတ်နှင့်လိုက်ပစ်သည်၊ အတင်းထုရိုက်ကန်ကျောက်သည်။

တိုင်းပြည်မှာ တရားမရှိ၊ ဓားမရှိနှင့် ပြည်ပျက်ကြီးကဲ့သို့ ဖြစ်နေ၏။

 

ယခုအခါ အညွန့်တလူလူနှင့် တက်ခါစ ဒီမိုကရေစီ သစ်ပင်လေးမှာ ရိုက်ချိုးခံလိုက်ရလေပြီ။ နလံထူမည်ကြံနေသည့် တိုင်းပြည်စီးပွားရေးမှာ အောက်ဆုံးသို့ ပြုတ်ကျသွားရ ပြန်ပါချေပြီ။

စစ်အာဏာရူး သဒေါင်းဇားများရှိနေသရွေ့ ကျွန်ုပ်တို့တိုင်းပြည်ကြီးသည် မည်သည့်အခါမှ​ နလံထူနိုင်မည်မဟုတ် ဟု ကျွန်ုပ် အတတ်ပြောလိုက်ပါသည်။ 

 

ယခုတစ်ချီတွင်မူ ကျွန်ုပ်တို့သည် စစ်အာဏာရူးများ နောက်ထပ် ဘယ်တော့မှ ခေါင်းထူမလာနိုင်အောင် အသေအကြေ တိုက်ထုတ်ကြရမည်။ 

ယခုအရေးမှာ ကျွန်ုပ်တို့ သင်တို့အရေးသာမဟုတ်။

သင်တို့ကျွန်ုပ်တို့ သားစဉ်မြေးဆက်များ အရေးဖြစ်သည်။

မြန်မာပြည်ကြီး၏ အနာဂတ်အရေးဖြစ်သည်။

ကမ္ဘာမှာ မြန်မာဟေ့ဟု ပြန်လည် ခေါင်းထောင်နိုင်လာရေးအတွက် ယခုတိုက်ပွဲမှာ အလွန်အရေးကြီးလှသည်။

 

ကျွန်ုပ်သည် မြန်မာပြည်ပြင်ပတွင်ရောက်နေ၍ ဘာမှ မလုပ်နိုင်ပါ။

သို့သော် CDM ဝန်ထမ်းများအတွက် ကျွန်ုပ်တို့ တတ်နိုင်သလောက် ထောက်ပံ့ပေးသွားပါမည်။ 

 

နိဂုံးချုပ်ရလျှင် -

ကျွန်ုပ်သည် မင်းအောင်လှိုင်ကို ခုံဖိနပ်အစုတ် ခွေးချေးသုတ်၍ အမှန်တကယ် ပါးချချင်မိပါကြောင်း

 

အရေးတော်ပုံ အောင်ရမည်။

 

အေးငြိမ်း

၂၂ မတ်လ၊ ၂၀၂၁