ျမန္မာျပည္မွ ႏိုင္ငံျခားပို႔ကုန္မ်ားအေၾကာင္း

(၁)

သည္ကေန႔ (24/5/2018) စင္ကာပူမွ The Straits Times သတင္းစာတြင္ အသက္ (၁၃) ႏွစ္သာရိွေသးသည့္ ျမန္မာ မိန္းကေလးကို အိမ္အကူလုပ္သား (FDW - Foreign Domestic Worker) အျဖစ္ တင္သြင္းလာသည့္ ေအးဂ်င့္ႏွစ္ခုကို ဖမ္းဆီးလိုက္ေၾကာင္း သတင္းပါလာ၏။ အသက္မျပည့္သူကို FDW အျဖစ္ တင္သြင္းလာသည့္ ပထမဆံုး အမႈလည္း ျဖစ္၏။ ျမန္မာတို႔ကား ပထမစဲြေခ်ၿပီ။

ထိုစင္ကာပူေအးဂ်င့္ႏွစ္ခုမွာ Vista Employment Services ႏွင့္ Casa Employment Specialist တို႔ျဖစ္၏။ ျမန္မာအိမ္အကူ မိန္းကေလးႏွစ္ဦးမွာ ေနာ္လွစန္း ႏွင့္ ထက္ထက္ၿဖိဳးေဝ တို႔ ျဖစ္၏။ ထိုမိန္းကေလးႏွစ္ဦးကို ျမန္မာျပည္ျပန္ပို႔ရန္ MOM က ေအးဂ်င့္မ်ားသို႔ အမိန္႔ထုတ္လုိက္သည္။ အႏီွမိန္းကေလးႏွစ္ဦးမွာ ေနာင္တြင္ စင္ကာပူေျမသို႔ ေျခခ်ခြင့္ မရေတာ့ၿပီ။ ထိုအေၾကာင္း ကို ျမန္မာသံရံုးသုိ႔လည္း သတင္းပို႔ထားၿပီးျဖစ္၏။

စင္ကာပူႏိုင္ငံတြင္ အိမ္အကူလုပ္သား (FDW) အျဖစ္အလုပ္လုပ္ရန္ အသက္ (၂၃) ႏွစ္ျပည့္ရမည္။ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္မတိုင္မီက အသက္ (၁၈) ႏွစ္ျဖစ္ၿပီး ၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွစကာ အသက္ (၂၃) ႏွစ္ဟု ျပင္လိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ယခု စင္ကာပူေအးဂ်င့္ႏွစ္ခုမွာ ဒဏ္ေငြ ၅၀၀၀ သို႔မဟုတ္ ေထာင္ ၆ လ သို႔မဟုတ္ ေထာင္ဒဏ္ေငြဒဏ္ ႏွစ္ရပ္လံုး ခ်ခံရႏိုင္ပါသည္။   

(၂)

ျမန္မာျပည္မွ အိမ္အကူမိန္းကေလးမ်ား စင္ကာပူသို႔ ေန႔ရိွသေရြ႔ ေရာက္လာေနသည္။ အဘယ္ကဲ့သို႔ သိသနည္း။ ကြ်ႏ္ုပ္မွာ အိမ္အကူမိန္းကေလးမ်ား (တခါတေလ ေယာက္်ားေလးမ်ားလည္းပါသည္။ ဤကား စကားခ်ပ္) စင္ကာပူ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း မည္ကဲ့သို႔ ေနထိုင္၊ လုပ္ကိုင္ရမည့္အေၾကာင္း သင္ၾကားေပးရေသာ သင္တန္းဆရာ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္တည္း။ ဤသင္တန္း တက္ေရာက္ေအာင္ျမင္ၿပီးမွ အလုပ္လုပ္ခြင့္ Work Permit ထုတ္ေပးတာျဖစ္သည္။ စေနေန႔မ်ားဆို အံုလိုက္က်င္းလိုက္ ေရာက္လာတတ္၏။

စာသင္နားခ်ိန္တြင္ ထိုမိန္းကေလးမ်ားအား ဘယ္အရပ္ကနည္း ဟု တီးေခါက္ၾကည့္၏။ အမ်ားစုမွာ ခ်င္းျပည္နယ္ႏွင့္ ဧရာဝတီ တိုင္းက ျဖစ္၏။ ဧရာဝတီတိုင္းက ကရင္ႏွင့္ျမန္မာ ဆတူနီးပါးေလာက္လာသည္။ ရခိုင္ တစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စ ပါသည္။ အညာဘက္ကလာသူ ခပ္ရွားရွားျဖစ္၏။ ရွမ္းျပည္မွ ႀကိဳၾကားႀကိဳၾကားလာသည္။

အခ်ိဳ႔ရုပ္ကေလးမ်ားမွာ အေတာ္ႏုသည္။ အသက္ ၂၃ ႏွစ္ျပည့္ပံုမေပၚ။ သို႔ေသာ္ ပတ္စ္ပို႔စာအုပ္ထဲတြင္မေတာ့ ၂၄ ႏွစ္ ျဖစ္ေန ေလသည္။

အခ်ိဳ႔မွာ ကုိယ့္နာမည္ပင္ ေျဖာင့္ေအာင္မေရးတတ္။ ကိုင္ထားတာကေတာ့ ဆယ္တန္းေအာင္လက္မွတ္။ ဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း ကိုင္း၊ ဒါဆို ေဟာဒါေလးေတြ ေျဖၾကည့္စမ္းပါဟု ဉာဏ္စမ္းပုစၦာအခ်ိဳ႔ႏွင့္ ဂဏန္းသခ်ၤာ အနည္းငယ္ ေမးလိုက္သည္။ သူေျဖထားတာၾကည့္ၿပီး အေတာ္ေလး ေသခ်င္စိတ္ေပါက္သြားသည္။ (ပံုတြင္ၾကည့္ပါ) 

သို႔ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ဘာမွတ္ခ်က္မွ မေပးလုိက္ပါ။ ရံုးကိုေတာ့ သူ ဆယ္တန္းေအာင္တယ္ဆိုတာ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး ဟု ေျပာလိုက္သည္။ ရံုးကေတာ့ ငါတို႔ကေတာ့ သူကုိင္ထားတဲ့ေအာင္လက္မွတ္ပဲ ၾကည့္တယ္ ဆုိ၏။ ကြ်န္ေတာ္ ဘာမွမလုပ္ခ်င္ပါ။ သူတို႔ စင္ကာပူ ေရာက္လာဘို႔ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရင္းခဲ့ရသလဲ မသိ။ ကိုယ့္ေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္ရမည္ကို ကြ်န္ေတာ္ မလိုလားပါ။ MOM က မိသြားရင္ေတာ့လည္း ဘာတတ္ႏိုင္မတံုး။

ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ သူတို႔ကို ဘယ္လိုေနၾက၊ ဘယ္လုိလုပ္ၾကဟဲ့ ဟု (သူတို႔သင္ရိုးထက္ အပိုေဆာင္းကာ) အပင္ပန္းခံ၊ ေသေသခ်ာခ်ာ က်က်နန ရွင္းလင္းေျပာျပပါသည္။ ကိစၥရိွလွ်င္ ဖုန္းဆက္ရန္ ကြ်န္ေတာ့္ဖုန္းနံပါတ္လည္း ေပးလုိက္၏။ အႏို႔ ကြ်န္ေတာ္တတ္ႏိုင္တာ ဒါပဲရိွသည္။ ဒီ့ျပင္ ဘာမ်ားတတ္ႏိုင္ပါမည္နည္း။

(၃)

ေျပာခ်င္သည္မွာ ျမန္မာအစိုးရကို ျဖစ္၏။

၂၀၁၄ ခုႏွစ္မွစကာ ႏုိင္ငံျခားသို႔ ျမန္မာအိမ္အကူလုပ္သားမ်ားသြားျခင္းကို ပိတ္ပင္လုိက္သည္။ (စာရြက္ထဲမွာ ပိတ္တာဗ်။ ေလဆိပ္ေရာက္ရင္ေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ က်ဳပ္က်က္လိၾကေပါ့ေနာ။)

တားလည္း ထြက္ေနၾကတဲ့အတူတူ ဘာျဖစ္လို႔ ဖိလစ္ပိုင္လို မလုပ္သနည္း။ ဆန္မရိွ၊ ေ-ာက္စားႀကီး ဆိုသည့္စကားပံုကို ေရွးလူႀကီးမ်ားက ျမန္မာအစိုးရအတြက္ ရည္စူး၍ ထားခဲ့တာ ျဖစ္မည္။

ထုိ ပိတ္သည္ဆိုသည့္ လူႀကီးမ်ားကို ကြ်ႏ္ုပ္က ေလာ္ႀကီးျဖင့္ ေအာ္ေမးလုိက္ခ်င္ပါသည္။

ေဟ့လူေတြ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ပဲ မိတ္ေတြပို႔တာ ပိတ္ထားတယ္ဆို။ သဟာျဖင့္ ဘယ့္ႏွာေၾကာင့္ မဟာရန္ကုန္ ေရႊၿမိဳ႔ေတာ္က မိ္တ္ ေအဂ်င္စီေတြကို လႊတ္ထားသတံုး။

ဟာကြာ၊ ေတာကေကာင္မေလးေတြ စားဝတ္ေနေရး အဆင္ေျပပါေစေတာ့ရယ္လုိ႔ ငါတို႔က ေစတနာနဲ႔ပါကြ။

ဒါျဖင့္လည္း အဲဒီ ပိတ္တယ္ဆိုတာႀကီး ျပန္ရုပ္သိမ္းလုိက္ၿပီး ဖြင့္လုိက္ပါလားဗ်။

အာ၊ ဒါကေတာ့ ဟို အဲ အဟဲ၊ ဒီကိစၥေတြ မင္းမသိပါဘူးကြာ။

အနည္းဆံုးေတာ့ ဘာေတြ ဘယ္လုိလုပ္ရမယ္ဆိုတာေလာက္ေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာေလးျဖစ္သြားေအာင္ အဲသည့္ဟာေတြကို သင္တန္းေလးဘာေလး ေပးပက္ၿပီးမွ လႊတ္ပါလားဗ်။

မင္းေျပာသလို အဲသေလာက္ မလြယ္ဘူးလကြ။ ကိုယ့္ဘာသာ စင္ကာပူမွာ ေအးေအးေနစမ္းပါ ငါ့လူရာ။

ရန္ကုန္တြင္ အိမ္အကူသင္တန္းေက်ာင္းဖြင့္ပါ။ သင္တန္းခန္းမ်ားကို စင္ကာပူမွ အိမ္ခန္းမ်ားအတုိင္း တသေဝမတိမ္း ျပင္ဆင္ပါ။ စင္ကာပူတြင္သံုးၾကသည့္ အိမ္အသံုးအေဆာင္မ်ား (ဖုန္စုပ္စက္၊ အဝတ္ေလွ်ာ္စက္၊ ထမင္းေပါင္းအိုး၊ မီးပူ၊ ဂက္စ္မီးဖို၊ အဲယားကြန္း စသည္) ျဖည့္ဆည္းထားပါ။ ထိုပစၥည္းမ်ားကို မည္ကဲ့သို႔ သံုးရမည္ကို mop တိုက္တာကအစ သင္ေပးပါ။ ျဖစ္ႏုိင္လွ်င္ သူတို႔ေျပာသည့္ ေဒသိယ အသံုးအႏႈန္းမ်ားကိုပါ သင္ေပးပါ။ အဂၤလိပ္လို အခ်င္းခ်င္း ေျပာခိုင္းျခင္းျဖင့္ ေလ့က်င့္ေပးပါ။

ဤကဲ့သို႔သာ စင္ကာပူမလာခင္ သူတို႔ကို က်က်နနျပင္ဆင္ေပးပါက ျပႆနာမ်ား အေတာ္ေလ်ာ့သြားမည္။

ေနာက္တစ္ခုမွာ အသက္လိမ္သည့္ကိစၥ၊ ပညာအရည္အခ်င္းလိမ္သည့္ကိစၥမ်ားကို ျပတ္ျပတ္သားသား အေရးယူသင့္သည္။ ငါတို႔ ပိတ္ထားတာပဲကြ။ မင္းတို႔ဟာမင္းတို႔ ညာတာပါေတးနဲ႔ထြက္ေနတာ ငါတို႔နဲ႔ဘာဆိုင္လို႔တံုး ဟု မ်က္ႏွာလဲြ ခဲပစ္စကား မဆိုပါလင့္။ ဟလို၊ ဟိုဆရာႀကီး။ ခင္ဗ်ားေျပာေတာ့ အိမ္ေထာင္ဦးစီးဆိုဗ်။ အိမ္ေထာင္ဦးစီးတစ္ေယာက္လုပ္ေနၿပီး ကိုယ့္သားသမီးေတြ လုပ္ခ်င္တိုင္း လုပ္ေနတာ ပစ္ထားရသလားဗ်ာ။

ထုိအသက္ႏွင့္ ပညာေရးကို ညာေနသည့္အထဲတြင္ အစိုးရဌာနမ်ားလည္း တာဝန္မကင္း။ ဟို ႏိုႀတီပတ္ဘလစ္ ဆရာႀကီးမ်ား ကလည္း တံုးမ်ားကို ေပါေပါေလာေလာ ထုေပးေနၾကသည္။ ကိုယ့္အသက္ကိုမွ ကိုယ္အားမနာ။ ကိုယ္ကိုင္ထားသည့္ ဘဲြ႔ႀကီးကိုမွ ကိုယ္ မရွက္တတ္ၾက။

(၄) ဖုိးတြမ္တီးျမန္မာ

ျမန္မာျပည္ ညာသည့္ကိစၥကေတာ့ ကမ္းကိုကုန္ေနၿပီ ျဖစ္ပါသည္။

သြားေလသူ ဦးေနဝင္းလက္ထက္က စာတတ္ေျမာက္ေရး လႈပ္ရွားမႈဆိုတာႀကီး လုပ္သည္။ တစ္ႏိုင္ငံလံုး ဟီးထေနေအာင္ လုပ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း ပါသေပါ့။ ပထမ ၿမိဳ႔နယ္လံုးကြ်တ္ စာတတ္ေျမာက္ေရး ေအာင္ပဲြက်င္းပသည္။ ေသာက္က်ိဳးနဲ။ ဘာတဲ့ ျမဝတီမင္းႀကီးဦးစ စစ္ေၾကာင္း၊ လိႈင္ထိပ္ေခါင္တင္ စစ္ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ရြာမ်ားမွ လွည္းအစီးေရ ရာႏွင့္ခ်ီကာ ၿမိဳ႔သို႔ ခ်ီတက္လာၾက၏။ တကယ့္ကို ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ က်င္းပၾကတာျဖစ္၏။

ပါးကြက္က်ားႀကီးႏွင့္၊ ေခါင္းေပါင္းႀကီးေပါင္းထားသည့္ အေဒၚႀကီးက စင္ေပၚတက္ကာ က်ဳပ္တို႔ တစ္သက္လံုး ကန္းလာခဲ့တာ၊ အခု စာတတ္ေျမာက္ေရးေကာင္းမႈေၾကာင့္ မ်က္စိျမင္ၿပီေတာ့ ဆုိကာ အသံႀကီးမ်ား တုန္ယင္၊ မ်က္ရည္စက္ႀကီးမ်ား ေပါက္ေပါက္ ေပါက္ေပါက္က်လ်က္ သတင္းစာႀကီးကို ဟုတ္တိပတ္တိ ဖတ္ျပ၏။ ကြ်န္ေတာ္သည္ပင္လွ်င္ အဲဒါ ငါတို႔သင္တာကြ ဟု ဝမ္းသာ လြန္းလွသျဖင့္ က်လာသည့္မ်က္ရည္မ်ားကို သုတ္တာ ပတ္တီး (ဟုတ္ေပါင္) တစ္သွ်ဳးသံုးလိပ္ေလာက္ ကုန္သြားသည္ ဟူ၏။

သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္၊ မဂၢဇင္းမ်ားကလည္း အသားကုန္ ေလာ္ၾကသည္။ ဘယ္သူၿပိဳင္လို႔ လွပါေတာ့ႏုိင္ဆိုတာ အဲသည္အေၾကာင္း ကို ရိုက္ထားတာျဖစ္၏။ လုပ္အားေပးဆရာမေလးေတြအျပန္ လက္ေဆာင္ေတာင္းႀကီးထမ္းကာ လွည္းေနာက္က အေျပး လုိက္လာေသာ အံ့ေက်ာ္ႀကီးကိုၾကည့္ကာ ကြ်ႏု္ပ္သည္ပင္ ဝမ္းနည္းဝမ္းသာျဖစ္လ်က္ မ်က္ရည္သံုးေပါက္ေလာက္ က်သြား ေသး၏။

ေနာက္ေတာ့ ၿမိဳ႔နယ္လံုးကြ်တ္ေအာင္ပဲြႏွင့္အားမရေတာ့ဘဲ တုိင္းလံုးကြ်တ္ေအာင္ပဲြလုပ္သည္။ ဒါလည္း အားမရေသး ႏုိင္ငံလံုးကြ်တ္ စာတတ္ေျမာက္ေရးဆုိကာ ကမၻာကိုပါ ညာေလသည္။ ကမၻာႀကီးကလည္း ဟုတ္တိပတ္တိ၊ အညာခံကာ ဘာတဲ့၊ မိုဟာမက္ ရီပါဘာလာဘီဆိုလား ဆုႀကီးေတာင္ ေပးလုိက္ေသးသည္။

ကြ်ႏု္ပ္တို႔ကား ညာသည့္ ယဥ္ေက်းမႈတြင္ ႀကီးျပင္းလာသူမ်ားျဖစ္ေလရာ ယခုထိ အလိမ္အညာကို ေန႔စဥ္ ထမင္းစားေရးေသာက္ လုပ္တတ္ေနၾကသည္မွာ အဆန္းမဟုတ္ပါေလေတာ့။

ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ သင္တန္းတြင္ သူတို႔ကို ရိုးသားျခင္းအေၾကာင္း အက်ယ္တဝင့္ ရွင္းျပကာ ရိုးရိုးသားသား ေနထိုင္ လုပ္ကိုင္ၾကဘို႔ သင္ေပးလုိက္ပါသည္။ ဘယ္ေလာက္လုိက္နာၾကလိမ့္မည္ မသိ။

နိဂံုး

အစိုးရအရာရိွမင္းမ်ား ခင္ဗ်ာ -

တစ္လတစ္လ ရာႏွင့္ခ်ီထြက္ေနသည့္ အိမ္အကူလုပ္သား မိန္းကေလးမ်ားကိစၥကို သည္အတိုင္း လက္ပိုက္ၾကည့္မေနၾကပါႏွင့္။ တစ္ခုခုေတာ့ အေရးတယူလုပ္ကာ စီစီစစ္စစ္ လုပ္ေပးၾကပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံပါသည္။

လိုအပ္လွ်င္ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေခၚလိုက္ပါ။ လာကူပါမည္။ သို႔ေသာ္ ႏိုင္ငံႏွင့္ခ်ီသည့္ကိစၥျဖစ္၍ ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္စားၿပီး၊ ႀကီးေဒၚ့ႏြား ကိုေတာ့ အလကား ေက်ာင္းမေပးႏိုင္ပါ။ ထုိက္သင့္အားေလ်ာ္စြာေသာ ဉာဏ္ပူေဇာ္ခေတာ့ ယူပါမည္။

သည္က ဥပေဒမ်ားအေၾကာင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာရွင္းျပမည္ ျဖစ္သလို ဘာေတြ ဘယ္လိုလုပ္ရမည္ကိုလည္း က်က်နန သင္ေပးပါမည္။

ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ေအးၿငိမ္း

၂၅ ေမလ၊ ၂၀၁၈

ထင္းတလွည့္ျဖစ္သြားရရွာေသာ ကမ္းနားသစ္ပင္တုိ႔အေၾကာင္း

မေလးရွားမွ နာဂ်စ္အျဖစ္ကို ၾကည့္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္ အေတာ္သံေဝဂ ရမိ၏။

အဲေလ၊ နာဂ်စ္မွ မဟုတ္ပါ။ မဟုတ္တာလုပ္ခဲ့သူ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္၊ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားမွာ တစ္ေန႔တြင္ ဤလမ္းသို႔ မလဲြမေသြ သြားၾကရမည္ျဖစ္၏။ (မဟုတ္တာလုပ္ခဲ့လင့္ကစား ဤလမ္းသို႔မစံျမန္းၾကရသူမ်ားမွာ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ ျမန္မာျပည္၌သာ ရိွေလသည္။ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ေရႊျပည္ႀကီးကား မည္သည့္ႏိုင္ငံ စံႏႈန္းႏွင့္မွ် ညိွႏိႈင္းတုိင္းတာလို႔မရေသာ၊ ျမန္မာ့နည္း၊ ျမန္မာ့ဟန္၊ ျမန္မာ့စံျဖင့္ သြားေနသည့္ အလြန္ထူးျခားေသာ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံျဖစ္၏။ ကြ်ႏ္ုပ္ေျပာတာ မယံုလွ်င္ ပူးတဲြပါဇယားကို ၾကည့္ပါ။ အျခား ႏိုင္ငံမ်ားကိုသာ တိုင္းတာလို႔ရသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံကိုမူ မည္ကဲ့သို႔တိုင္းရမွန္းမသိ၍ လက္ေျမွာက္ထားရျခင္း ျဖစ္၏။ ျမန္မာႏိုင္ငံကား Out of KPI ျဖစ္ေလသည္။ ဤကား စကားခ်ပ္)

ငါ့အိမ္ဝင္ရွာတာကလည္းကြာ၊ သူခိုးဓားျပအိမ္ ဝင္ရွာတာက်ေနတာပဲ ဟု နာဂ်စ္က ညည္းညဴသည္ဆို၏။ သိမ္းလိုက္သမွ လက္ဖဲြ႔ ပစၥည္းမ်ားေတာင္ မခ်န္။ နာဂ်စ္ကို ကာလအေတာ္ၾကာၾကာကတည္းက ေမတၱာတံုးေနခဲ့ေသာ ကြ်ႏု္ပ္သည္ပင္လွ်င္ သနားမိ မလိုလို ျဖစ္သြားေသးသည္။

ဖိလစ္ပိုင္မွ အာဏာရွင္ မားကုိ႔စ္ဆိုလွ်င္ ေသတာေတာင္မွ ျမႈပ္စရာေျမမရိွ။ အဲေလ၊ သူမ်ားတိုင္းျပည္ေတြ သြားမေျပာပါႏွင့္။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္မွာပင္ ျပစရာ နမူနာေတြ အပံုအပင္။ ျပည္သူ႔ေမတၱာကို ခံယူခဲ့သည့္ ျမန္မာျပည္မွ အာဏာရွင္ မစၥတာ ဗိုလ္ေနဝင္း သည္လည္း ဤအစားထဲက မဟုတ္ပါေလာ။ သူသာ တကယ္ေစတနာအမွန္ႏွင့္ တုိင္းျပည္ကို လုပ္ေကြ်းခဲ့ပါလွ်င္ သူေသသည့္အခါ ျပည္သူအေပါင္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ လုပ္ႀကံခံခဲ့ရတုန္းလို ဝမ္းနည္းပူေဆြးကာ ယေန႔တိုင္ တသေနၾကမည္မွာ မလဲြပါ။ ယခုေတာ့ ေသတာေတာင္ သူ႔ခမ်ာ လူသိမခံရဲ။ တုိးတိုးတိတ္တိတ္ ေသရရွာေလသည္။ ကြ်တ္ကြ်တ္ကြ်တ္။

ေနာက္ၿပီး ေထာင္ေထာင္ေထာင္ေထာင္ႏွင့္ ဟိုတစ္ေယာက္ရိွေသးသည္။ ေထာက္လွမ္းေရးတို႔၏ဘုရင္၊ နဝတ အတြင္းေရးမႉး (၁) ဆိုလား။ သူ႔ကိုၾကည့္ကာ ကြ်န္ေတာ္သည္ပင္လွ်င္ ျမန္မာျပည္မွာ သူ႔ေလာက္အာဏာရိွတာ ႏွစ္ေယာက္မရိွဟု အထင္ႀကီးခဲ့မိ သည္ထိ ျဖစ္ခဲ့၏။ သို႔ေသာ္ မ်ားမၾကာမီ ေထာင္နန္းစံရျပန္ေလရာ ကြ်ႏ္ုပ္မွာ သံေဝဂပါမက ဒန္ေဝဂ၊ ေၾကးေဝဂ၊ ခဲေဝဂ စသည့္ မာလတီသတၱဳေဝဂမ်ိဳးစံုထိ ရခဲ့ေလ၏။ ေလကေတာ့ ခုထိ မေလွ်ာ့ေသး။ ယခင္က ေထာင္ေထာင္ေထာင္ေထာင္ လုပ္ခဲ့သလို ယခုလည္း ခပ္ ေထာင္ေထာင္ေထာင္ေထာင္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

(ေလာေလာလတ္လတ္ ျပႆနာတက္ေနသည့္ ဟို ဝန္ႀကီးေတြ၊ ညႊန္ခ်ဳပ္ေတြ အေၾကာင္းေတာ့ လူေတြၾကားထဲ ပြစိတက္ေနၿပီမို႔ ခ်န္ခ့ဲပါေတာ့မည္။)

၁၉၈၈ ေနာက္ပိုင္းတြင္ မွန္ကင္းဘဝမွ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ထင္းျဖစ္သြားၾကရရွာသည့္ ဗိုလ္မႉး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေပါင္းမွာ မနည္းလွပါေပ။ တပ္မေတာ္မွတ္တမ္းရံုးမွာေတာ့ စာရင္းအတိအက်ရိွမည္။ မွန္ကင္းဘဝမွ ထင္းျဖစ္ရသူမ်ားဟုသာ စာရင္းေကာက္လိုက္ပါက ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ဂင္းနစ္မွတ္တမ္းဝင္ေလာက္သည္။

ေရွးလူႀကီးမ်ားက မင္းခေယာက္်ား၊ ကမ္းနားသစ္ပင္ ဟု အမႈထမ္းမ်ားဘဝကို ကမ္းနဖူး၌ေပါက္ေနသည့္ သစ္ပင္ႏွင့္ ခုိင္းႏိႈင္းခဲ့၏။ ကမ္းနဖူးတြင္ ေပါက္ေနသည့္ သစ္ပင္မွာ ဘယ္လိုမွ အစိုးမရ။ ေန႔ၿပိဳမလား၊ ညၿပိဳမလား မသိႏိုင္။ ႀကိဳက္သည့္အခ်ိန္ ၿပိဳသြားႏိုင္တာ ျဖစ္၏။ ဤစကားပံုမွ မင္း ဆိုသည္မွာ ဘုရင္ကုိဆိုလိုတာ ျဖစ္၏။ ဘုရင့္အမႈထမ္းမ်ားကား ပိုလို႔ဆိုးေသးသည္။ ဘုရင္၏ ေရႊစိတ္ေတာ္ကေလး တစ္ခ်က္မွ် ညိႈးလိုက္သည္ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္းေသသြားႏိုင္တာ ျဖစ္၏။ အေတာ္ဆိုးေလသည္။

သူရဲေကာင္းဝါဒကို ကိုးကြယ္သည့္စိတ္မ်ိဳးရိွသည့္ ကြ်ႏု္ပ္သည္ပင္လွ်င္ ဘုရင္စနစ္ကို မႏွစ္မ်ိဳ႔။ သေဘာမက်ႏိုင္။ ဘယ့္ႏွယ္ကြယ္။ လူပ်ိဳေတာ္ ငေအာင္ဒင္၊ မိမိတ္ကိုႀကိဳက္မိတာနဲ႔ပဲ ကိုရင္ႀကီးငျမတ္စံကို မဲဇာပို႔ရတယ္လို႔။ ရိုင္းလိုက္ေလ။ ေညာင္ဦးကမ္းပါးၿပိဳတာနဲ႔ စမၸာနဂိုရ္က ႏြားမေပါင္က်ိဳးတယ္ဆိုတာ အဲသဟာကုိ ေျပာတာျဖစ္မည္။ ေအာင္မယ္၊ ဒါေတာင္ သတ္ေတာ့မလို႔။ ငျမတ္စံရဲ့မိန္းမ မိရဲြက မယ္ေတာ္ႀကီးကို အေလွ်ာက္ေကာင္းလို႔ ဆိုပါလား။ ျမတ္စြာဘုရား။

တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ ျမန္မာျပည္၏ သက္ဦးဆံပုိင္ ဘုရင္စနစ္ကို တံုးတိတိအဆံုးသတ္ေပးခဲ့သည့္ အဂၤလိပ္မ်ားကို ကြ်န္ေတာ္ ေက်းဇူးတင္မိ၏။ ယခု ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီေခတ္တြင္မူ (ထင္တာေျပာတာ၊ ဟုတ္မဟုတ္ မေသခ်ာပါ။) မင္းမႈထမ္းမ်ားမွာ မိမိသာ မဟုတ္တာမလုပ္ပါက ထင္းအျဖစ္ေရာက္စရာ မရိွဟု ကြ်ႏု္ပ္ထင္သည္။ ျပည္သူ႔အက်ိဳးကို ေစတနာမွန္မွန္ႏွင့္ ေဆာင္ရြက္သြား သူတို႔ လူေသလွ်င္ေသာ္မွ နာမည္မေသသည့္ သာဓကမ်ား ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ လက္တစ္ကမ္းတြင္ ရိွသည္။

သဟာႏွင့္မ်ားေတာင္မွ သည္သာဓကမ်ားကို နမူတာမယူ။ နမူနာယူရေကာင္းမွန္းမသိ။ တစ္ဘဝစာမွ် စံစားရမည့္ ဥစၥာပစၥည္းမ်ား ကို တစ္သံသရာလံုး ယူသြားလို႔ရမည့္အလား ေလာဘေဇာတိုက္ကာ ရမည္ဆိုလွ်င္ ဘနဖူး၊ သိုက္တူးေနၾကသူမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္ ၾကည့္ကာ အေတာ္သနားမိေလသည္။

ဤကဲ့သို႔ေသာ သူမ်ားမွာ ေရွးယခင္ကသာမဟုတ္။ ယေန႔မ်က္ေမွာက္ကာလတြင္လည္း အပံုအပင္ရိွေလသည္။ မဟုတ္တာ လုပ္သျဖင့္ ဒုကၡေရာက္သြားသူမ်ားကို မိမိတို႔ မ်က္စိေရွ႔တြင္ ျမင္ေနလင့္ကစား ယခုတိုင္ လက္ရဲဇက္ရဲ၊ စားေသာက္ေနၾကသူမ်ား ၏ သတိၱ၊ အဲေလ မိုက္ရူးရဲဆန္မႈကို ကြ်ႏ္ုပ္သည္ မခ်ီးက်ဴးဘဲမေနႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္မိ၏။

ေကာင္းျခင္း၊ မွန္ျခင္း၊ တရားမွ်တျခင္း၊ ရိုးသားျခင္း၊ သစၥာရိွျခင္း စသည့္ သေဘာတရားမ်ားသည္ ေဖာက္လဲြေဖာက္ျပန္ ျပဳတတ္သည့္ သေဘာမရိွ။ လူမ်ိဳးမေရြး၊ ဘာသာမေရြး၊ အခ်ိန္ကာလမေရြး အၿမဲမွန္ေနေလ၏။

မိမိမ်က္စိေရွ႔တြင္ မဟုတ္တာလုပ္၍ ဒုကၡေရာက္သြားသူမ်ားအား သင္ခန္းစာယူလ်က္ မွန္တာလုပ္၍ နာမည္ေကာင္းရေနသူမ်ားကို အတုယူကာ လူ႔ေလာကေကာင္းက်ိဳး ျပဳႏိုင္ၾကပါေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းအပ္ပါသည္။

ေအးၿငိမ္း

၂၄ ေမလ၊ ၂၀၁၈

အျငင္းပြားစရာ ပို႔စ္တစ္ခု

သည္ကိစၥက ယခုမွ အျငင္းပြားစရာျဖစ္ေနတာ မဟုတ္။ ဟုိး ယခင့္ယခင္ ေရွးေခတ္မ်ားကတည္းက ျပကၡဒိန္ ပညာရွင္ႀကီးမ်ား အၾကားတြင္ အျငင္းပြားေနခဲ့တာ ျဖစ္၏။

အျခားမဟုတ္ပါ။ သဘာဝလျပည့္ႏွင့္ ေဝါဟာရလျပည့္တို႔ ညီညြတ္ေရး၊ လထပ္ရက္ငင္မ်ား မွန္ကန္ေရး ျဖစ္၏။

ျမန္မာျပကၡဒိန္ကို ၾကည့္မိသူမ်ား ယခုႏွစ္တြင္ တန္းခူးလကြယ္၌ သႀကၤန္က်ၿပီး ကဆုန္လဆန္း ၃ ရက္ေန႔၌ ႏွစ္ဆန္းသည္ကို သတိျပဳမိပါလိမ့္မည္။ သို႔အတြက္ ယခု ၁၃၈၀ ျပည့္ႏွစ္ ျမန္မာျပကၡဒိန္တြင္ ႏွစ္စပိုင္း၌ တန္ခူးလ တစ္လလံုးေပ်ာက္ေနၿပီး ကဆုန္လႏွင့္ ႏွစ္ဆန္းပါသည္။ တန္ခူးလႏွင့္စရမည့္ ျမန္မာျပကၡဒိန္၌ အစဦးဆံုးလတြင္ တန္ခူးေပ်ာက္ကာ ကဆုန္ျဖစ္ေနျခင္းမွာ ေလ်ာ္ကန္သင့္ျမတ္လွသည္ဟု ကြ်ႏ္ုပ္ကေတာ့ မထင္ပါ။

ယခုႏွစ္ စင္ကာပူ၏ ကဆုန္လျပည့္ေန႔ (Vesak Day) မွာ ေမလ ၂၉ ရက္ေန႔ ျဖစ္၏။ အကယ္၍သာ ျမန္မာျပကၡဒိန္တြင္လည္း ေမလ ၂၉ ရက္သာ ကဆုန္လျပည့္ျဖစ္ပါက ႏွစ္အစပိုင္းလမွာ တန္ခူးလ ျဖစ္သြားပါလိမ့္မည္။ ျမန္မာျပကၡဒိန္မသံုးသည့္ စင္ကာပူက ျမန္မာျပကၡဒိန္အဂၤါရပ္ႏွင့္ ညီညြတ္ေနသလိုျဖစ္လ်က္ (ညီညြတ္သည္ဟုမဆိုလို) ျမန္မာျပကၡဒိန္က ကဆုန္ႏွင့္ ႏွစ္စထားျခင္းမွာ ရီစရာျဖစ္၏။ ဤကဲ့သို႔ အျခားႏိုင္ငံမ်ားက ေတာ္တည့္မွန္ကန္သလိုျဖစ္ေနၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံက သဲြတေလာက္ ျဖစ္ေနျခင္းကို လြန္ခဲ့သည့္ အႏွစ္ ၅၀ ေက်ာ္က ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား ေထာက္ျပသည့္တိုင္ (ပုဆိုးမဝတ္ထားသူက လံုၿခံဳသည္ဟု ဆုိျခင္းကို လက္မခံႏိုင္ပါ) ဆိုကာ အေက်ာက္အကန္ ကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကဖူးေလသည္။

"ပုဆိုးမဝတ္သူက လံုၿခံဳသည္" ဆိုသည့္စကားကုိ ေခတ္ကာလသားသမီးမ်ား နားလည္ႏိုင္မည္မထင္၍ အနည္းငယ္ရွင္းျပပါအံ့။

သူတို႔ဆိုလိုသည္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ျမန္မာ့ရိုးရားအစဥ္အလာႏွင့္ နကၡတ္တာရာ ကိန္းဂဏန္းမ်ားအရ ျမန္မာျပကၡဒိန္ကို စီရင္ က်င့္သံုးလာခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ရာႏွင့္ခ်ီ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ အျခားႏိုင္ငံမ်ားမွာ ျမန္မာမ်ားကဲ့သို႔ ဘာနကၡတ္ ကိန္းခန္းမွမရိွဘဲ ေနသြား တစ္ခုတည္းကိုသာယူကာ စီရင္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အျခားႏိုင္ငံမ်ားက ကဆုန္လျပည့္က ျမန္မာထက္ပိုမွန္သည္ ဆုိျခင္းမွာ ပုဆိုး ဝတ္မထားသူက ပိုၿပီးလံုၿခံဳေနသည္ႏွင့္ တူပါသည္ ဟု ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

အဘယ္ေၾကာင့္ ဤကဲ့သို႔ျဖစ္ရသည္ကို ျပကၡဒိန္အေၾကာင္း နားမလည္သူမ်ားအား ရွင္းျပရန္ မလြယ္ကူလွပါ။ သို႔တိုင္ ကြ်ႏု္ပ္ကို နည္းနည္းေလာက္ ေျပာခြင့္ျပဳပါ။

ျမန္မာျပကၡဒိန္မွာ ေနသြားလသြားႏွစ္ပါးစလံုးကုိ အေျခခံထား၍ ေနလသြားျပကၡဒိန္ (Lunisolar Calendar) ဟုေခၚ၏။ တစ္ႏွစ္တာ အခ်ိန္အပိုင္းအျခားကို ေနမင္းႀကီး ကမၻာကိုတစ္ပတ္ျပည့္သည့္အခ်ိန္ (မ်က္ျမင္)။ (တစ္နည္း) ကမၻာႀကီး ေနကို တစ္ပတ္တိတိ ပတ္မိသည့္အခ်ိန္ကို ယူသည္။ အခ်ိန္ကာလအားျဖင့္ ၃၆၅ ရက္ေက်ာ္ျဖစ္၏။ သုိ႔ေသာ္ တန္ခူး၊ ကဆုန္စသည့္ တစ္လခ်င္းကိုမူ လမင္းႀကီး ကမၻာကို တစ္ပတ္ပတ္ရန္ ၾကာခ်ိန္ကို ယူ၏။ လမင္းက ကမၻာကုိ တစ္ပတ္ပတ္ရန္ ၾကာခ်ိန္မွာ ၂၉ ရက္ခဲြ ျဖစ္၏။ ၂၉ ရက္ခဲြကို တစ္လလုပ္ရန္မွာ လက္ေတြ႔မက်လွေသာေၾကာင့္ ပထမတစ္လကို ၂၉ ရက္၊ ဒုတိယတစ္လကို ၃၀ ရက္ဟု လုပ္ထား ၾကရျခင္း ျဖစ္၏။

တစ္ႏွစ္တာကာလ ၁၂ လ အတြင္း ထိုေနသြားရက္မ်ားႏွင့္ လသြားရက္မ်ားမွာ ၁၁ ရက္ခန္႔ ကြာျခားေလ၏။ ထိုအခါ ထိုရက္မ်ားကို ညိွရန္ လထပ္ေပးရ၏။ ထိုအခါ မည္သည့္အခ်ိန္တြင္ လထပ္မည္ဆိုသည္မွာ အေရးတႀကီး ျဖစ္လာေလ၏။

အမွန္က ဘာမွမခဲယဥ္းပါ။ ပိုလာသည့္ရက္မ်ား တစ္လျပည့္သည့္အခ်ိန္တြင္ လထပ္လိုက္ပါက ကိစၥၿပီး၏။ (ပုိလာသည့္ရက္မ်ား တစ္လျပည့္သည့္အခ်ိန္ကို ျပကၡဒိန္စကားျဖင့္ အဓိမာသ္ၿပိဳသည္ဟု ေခၚ၏။ ဤကား စကားခ်ပ္)

သို႔ေသာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္မူ ဤမွ်ေလာက္ မလြယ္ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္မလြယ္သနည္းဆိုေသာ္ ေရွးေခတ္ေဟာင္းအယူအဆမ်ားကို မစြန္႔လႊတ္ႏိုင္သူ၊ တရားေသဖက္တြယ္ထားလုိသူ၊ ေလွနံဓားထစ္ တယူသန္မ်ားေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ပို၍ဆိုးသည္မွာ ျမန္မာျပကၡဒိန္၌ လထပ္ျခင္းႏွင့္ ရက္ငင္ျခင္းကို လြတ္လပ္စြာလုပ္မရေအာင္ ဘာသာေရးႏွင့္ ခ်ဳပ္ထားျခင္းျဖစ္၏။ အဘယ္ကဲ့သို႔ခ်ဳပ္သည္ စသည့္ အေၾကာင္းမ်ားမွာ အေတာ္ရႈပ္ေထြးလွ၏။ အေသးစိတ္သိလိုသူမ်ား ကြ်န္ေတာ္ေရးသား ထုတ္ေဝထားသည့္ ျမန္မာျပကၡဒိန္ စာအုပ္တြင္ ဖတ္ၾကည့္ပါ။

သူတို႔က ျမန္မာျပကၡဒိန္သည္ လက္ရိွေနလနကၡတ္တာရာမ်ားႏွင့္ ညိွႏိႈင္းတြက္ခ်က္ရေသာေၾကာင့္ ျမန္မာျပကၡဒိန္ကို အႏွစ္ ၅၀၊ ၁၀၀ ႀကိဳမတြက္ႏိုင္။ တစ္ႏွစ္ၿပီးမွတစ္ႏွစ္ တြက္ယူ အတည္ျပဳရမည္ဆို၏။ ကြ်ႏ္ုပ္အဖို႔မူ ဤအဆိုမွာ အလြန္ရီစရာေကာင္းသည့္ ျပက္လံုးတစ္ခုသာ ျဖစ္ေလသည္။ (ကြ်န္ေတာ့္ အယူအဆမ်ားကိုလည္း အႏွီ ေလွနံဓားထစ္ဆရာႀကီးမ်ားက လက္မခံမည္မွာ ရာခိုင္ႏႈန္းတစ္ရာ၏ ဟုိဘက္ကို ႏွစ္ဘူတာေလာက္လြန္ေနေသးသည္။)

အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။

ေကာင္းကင္မွ ေနလနကၡတ္တာရာမ်ား သြားလာေနပံုမွာ ျမန္မာျပည္မွ ဥပေဒမ်ားလို သည္ကေန႔တစ္မ်ိဳး၊ ေနာက္ေန႔တစ္ဖံု၊ စိတ္ထင္လွ်င္ တစ္နည္း၊ စိတ္မထင္လွ်င္ တစ္သြယ္၊ ထင္တိုင္းၾကဲေနတာမဟုတ္။ သူ႔အစီအစဥ္ႏွင့္သူ သြားေနတာ ျဖစ္၏။ အနည္းငယ္ အတိမ္းအေစာင္းရိွသည့္တိုင္ ထိုအတိမ္းအေစာင္းမွာ ႏွစ္ေပါင္း ေထာင္ေသာင္းခ်ီမွ အနည္းငယ္ ေရြ႔သြားတာသာ ျဖစ္၏။ ႏွစ္ ေလးငါးဆယ္ေလာက္အတြက္ ဘာမွ ျဖစ္ေလာက္စရာ မရိွ။ အႏွစ္ ၁၀၀ ေလာက္ၾကာမွ တစ္ခါ ျပန္ညိွလွ်င္ရသည္။ ခရစ္ႏွစ္မ်ားတြင္လည္း အႏွစ္ ၁၀၀ ၾကာမွ တစ္ခါ ညိွတာျဖစ္၏။ တကယ့္တကယ္သာဆို ကြန္ျပဴတာပညာရပ္မ်ား သည္ေလာက္ တိုးတက္ေနသည့္ ေခတ္ႀကီးတြင္ အႏွစ္ ၁၀၀ စာသာမဟုတ္။ တြက္ေနစရာလည္းမလို။ ပရိုဂရမ္တစ္ခုေရးကာ လိုခ်င္သည့္ႏွစ္ကို ရိုက္ထည့္လုိက္ပါက အလိုရိွေသာ ျပကၡဒိန္ထြက္လာေအာင္ လုပ္ႏိုင္ေလသည္။

သို႔ေသာ္ ဘယ္လုိလုပ္ရသည္ကို ကြ်န္ေတာ့္လာမေမးပါႏွင့္။ ကြ်န္ေတာ္ကား ကြန္ျပဴတာကို စာစီစာရိုက္ႏွင့္ သူမ်ားေရးထားသည့္ အတင္းအဖ်င္းမ်ားကို ဖတ္ဖို႔ေလာက္သာ သံုးတတ္သည္။ ပရိုဂရမ္ဆုိတာ နကန္းတစ္လံုးမွ သိသူမဟုတ္။ ကိုရန္ႏိုင္ေအးတို႔ လုပ္ႏိုင္သည္။ သူတို႔ကိုသာ လုပ္ခြင့္ေပးလုိက္မည္ဆိုလွ်င္ ကိစၥျပတ္သည္။

တကယ့္ ပညာရိွ ဆရာ့ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားကို ကြ်ႏ္ုပ္လို ဘာမွမဟုတ္သည့္ မေလာက္ေလး မေလာက္စား၊ ပမႊားတစ္ေကာင္က ဤကဲ့သို႔ ေျပာရပါမည္လားဟု စိတ္ဆိုးလွ်င္ ဆိုးႏိုင္ပါ၏။ ဆဲခ်င္လွ်င္ ဆဲသြားႏိုင္ပါ၏။

ကြ်ႏ္ုပ္ေျပာတာဟုတ္မဟုတ္၊ နားလည္တတ္ကြ်မ္းသည့္ ေခတ္ပညာတတ္ ဆရာေလးမ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြးၾကည့္ႏိုင္ပါသည္။

ဗုဒၶဘာသာကုိးကြယ္သူမ်ားရိွေသာ ႏိုင္ငံမ်ား၏ ၂၀၁၈၊ ကဆုန္လျပည့္ေန႔ (Vesak Day) မ်ား

ျမန္မာ၊ သီရိလကၤာ၊ ကေမၻာဒီးယား - ဧၿပီလ ၂၉ ရက္

နီေပါ - ဧၿပီလ ၃၀ ရက္

ထိုင္း၊ စင္ကာပူ၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ အိႏိၵယ၊ မေလးရွား၊ ဗီယက္နမ္ - ေမလ ၂၉ ရက္

ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ေအးၿငိမ္း

၂၁ ေမလ၊ ၂၀၁၈

ျမန္မာျပည္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးခရီးမွ အဟန္႔အတားမ်ား

သူကုိယ္ႏိႈက္ကေတာင္ ျမန္မာျပည္မွာ မေနႏိုင္ဘဲနဲ႔ လူတကာကို ဟုိေျပာဒီေျပာ ဆိုကာ ကြ်ႏ္ုပ္ကို မ်က္မုန္းက်ိဳးသူမ်ားလည္း အေတာ္မ်ားလွ၏။

အဘယ္ကဲ့သုိ႔ေသာသူမ်ား မ်က္မုန္းက်ိဳးမည္ကို မိတ္ေဆြတို႔ ခန္႔မွန္းမိႏိုင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကြ်ႏ္ုပ္အဖို႔မူ "ေခြးေဟာင္၍ ေတာင္မေရြ႔၊ ေရခ်ိဳးေပး၍ က်ီးမျဖဴ" ဟူသည့္ တိုင္းရင္းသားစကားပံုလို ဘာမွ မႈစရာအေၾကာင္း မရိွပါေလ။ အဲေလ သည္လို အေျပာခံရသည့္အတြက္လည္း ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေၾကာက္စရာမရိွ။ ကြ်ႏု္ပ္တြင္ ျပဳတ္စရာ ရာထူးလည္းမရိွသလုိ မတရားသျဖင့္ ရယူ ပိုင္ဆိုင္ထားသည့္ ပစၥည္းဥစၥာမ်ားလည္း တစ္ျပားဘိုးမွ မရိွသျဖင့္ ကိုယ့္လိပ္ျပာကိုယ္ အလြန္အင္မတန္ သန္႔ေသာေၾကာင့္ မေၾကာက္ျခင္း ျဖစ္သတည္း။ လိပ္ျပာသန္႔သူသည္ သန္းေခါင္ယံ တံခါးေခါက္သံကို ေၾကာက္စရာမလို ဟု အဂၤလိပ္စကားပံုက ဆိုထားသည္ မဟုတ္ေလာ။

ႏိုင္ငံအတြင္း အျမင္မေတာ္တာမ်ား ေတြ႔လာလွ်င္ေတာ့ ႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ မႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ ကြ်ႏု္ပ္ကေတာ့ ေျပာေနရဦးမည္ သာ ျဖစ္ေလသည္။ အေျပာမခံခ်င္လွ်င္ မဟုတ္တာ မလုပ္ၾကပါႏွင့္။ ဒါေတာင္ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ေနသည့္ ကိစၥေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ရိွေသးသည္။ ဟိုတေလာက ထိန္ပင္မီးကိစၥမွာ အေတာ္မ်ားမ်ား ေရးၿပီးကာမွ ျပန္ဖ်က္လိုက္သည္။ အခ်က္အလက္ေတြလည္း ေသေသခ်ာခ်ာမသိရ၍ ျဖစ္၏။

တိုင္းျပည္တစ္ျပည္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ဘို႔ ဆိုသည္မွာ အုန္းပဲြငွက္ေပ်ာပဲြတင္ၿပီးဆုေတာင္း၊ ဘယ္ဂါထာကို ဘယ္ႏွစ္ေခါက္ရြတ္ ဆိုတာႏွင့္ မၿပီးႏိုင္မွန္း မိတ္ေဆြတို႔ သိပါသည္။ တကယ္အက်ိဳးရိွသည့္ ကိစၥေတြကို တကယ္ေစတနာပါပါ လက္ေတြ႔ အေကာင္ အထည္ေဖာ္ၾကမွ ျဖစ္ႏိုင္မည္။

v  ေစတနာေတာ့ရိွပါရဲ့၊ ရမ္းတုတ္တာမ်ိဳးဆိုလွ်င္လည္း အက်ိဳးမရိွ။

v  လုပ္ေတာ့လုပ္ပါရဲ့၊ တကယ္ေစတနာရိွလို႔ မဟုတ္ဘဲ လူျမင္ေကာင္းရံုေလာက္ လုပ္လွ်င္လည္း အက်ိဳးမရိွ။

v  ဉာတကာနဥၥ သဂၤေဟာ ဘို႔အတြက္ ပေရာဂ်က္ေတြ ခြင္ဖန္တာမ်ိဳးဆို ပိုဆိုးေသးသည္။

v  အဲေလ ႏိုင္ငံဖံြ႔ၿဖိဳးေရးဆိုကာ ပေရာဂ်က္မ်ားေတာ့ လုပ္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ပေရာဂ်က္ထဲေရာက္တာေတာ္ေတာ္၊ အိတ္ထဲေရာက္တာ မ်ားမ်ားဆိုလွ်င္လည္း သာဓုေခၚစရာအေၾကာင္း တစ္ျပားဘိုးမွ မရိွပါ။

အားမနာတမ္းေျပာရလွ်င္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ေရႊျပည္ႀကီးမွ ပေရာဂ်က္ဆိုသည့္ ပိုက္ဆံကုိ ဘုန္းေဘာလေအာ ျဖဳန္းတီးပစ္ေနသည့္ အရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ အထက္ေဖာ္ျပပါ ေလးမ်ိဳးထဲမွ တစ္မ်ိဳးမဟုတ္တစ္မ်ိဳးႏွင့္ ၿငိေနသည္ခ်ည္း ျဖစ္သည္ဟု ကြ်ႏု္ပ္ဆိုလွ်င္ လြန္သည္ဟု ႏွာေခါင္းရံႈ႔ၾကမည္ေလာ။

အက်ိဳးရိွတာေတြသာ မလုပ္ရိွရမည္။ တုိင္းျပည္ဖြ႔ံၿဖိဳးတိုးတက္ေရးကို အဟန္႔အတားျဖစ္ေစသည့္ အလုပ္မ်ားကိုမူ အစိုးရ ဆိုသူမ်ားကေရာ၊ အစိုးရမဟုတ္သည့္ သူမ်ားကပါ အားတက္သေရာ ဝိုင္းဝန္းလုပ္ကိုင္ေနၾကျခင္းကိုမူ ကြ်ႏ္ုပ္ အလြန္ စိတ္ပ်က္မိ ေလသည္။

ထိုအက်ိဳးမရိွသည့္လုပ္ရပ္မ်ားအနက္ အခ်ိဳ႔ကို ေဖာ္ျပပါမည္။ သေဘာမတူသူမ်ားရိွပါက ကြန္မင့္တြင္ လြပ္လပ္စြာ ဆဲသြားပါ။

သမၼတအသစ္တက္လာေတာ့ လုပ္လုိက္ရတဲ့ သမၼတ ေထာက္ခံပဲြ။ သမၼတႀကီးသည္ သူ႔ကိုေထာက္ခံသည့္အတြက္ အလုပ္မ်ားကို ပိုၿပီး အားက်ိဳးမာန္တက္ လုပ္ေနရတာ ျဖစ္ပါသလား။ သဟာဆို ဤေထာက္ခံပဲြမ်ား မလုပ္လွ်င္ မလုပ္မရႈပ္မျပဳတ္၊ အသာေလး ေနသြားမည္လား။ ဤေထာက္ခံပဲြမ်ားလုပ္ျခင္းျဖင့္ တုိင္းျပည္ ဖံြ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးကို ဘာမ်ား အေထာက္အကူျပဳပါသနည္း။

ေနာက္ၿပီး မေန႔တစ္ေန႔က ျဖစ္ခဲ့သည့္ "စစ္ပဲြေတြရပ္" ကိစၥ။ ဤကဲ့သို႔ စစ္ပဲြေတြရပ္ ကမ္ပိန္းေတြလုပ္တိုင္းသာ စစ္ပဲြမ်ား ရပ္သြားရမည္ဆုိလွ်င္ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုမကရိွၿပီျဖစ္ေသာ၊ ရာႏွင့္ခ်ီေသာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပဲြေတြ ဘာေၾကာင့္ လုပ္ရေတာ့ မည္နည္း။ တစ္ႏိုင္ငံလံုး အဲသလို ကမ္ပိန္းေတြ ေလွ်ာက္လုပ္ရံုသာ ရိွသည္။

ေနာက္ၿပီး ကြ်ႏ္ုပ္အလြန္ျမင္ျပင္းကပ္လွေသာ ၾကက္သားစားပဲြေတာ္၊ ဝက္သားစားပဲြေတာ္၊ ပဲစားပဲြေတာ္။ (ေနာက္ဆိုလွ်င္ ႏြားသားစားပဲြေတာ္၊ ေခြးသားစားပဲြေတာ္မ်ား ဆက္လုပ္မလာဘူး မေျပာႏိုင္။) ဤအသားစားပဲြေတာ္မ်ားက်င္းပျခင္းသည္ တိုင္းျပည္ ဖြ႔ံၿဖိဳးတိုးတက္ေရး၊ GDP တက္လာေရး၊ လူေတာ္လူေကာင္းမ်ား ေပၚထြက္လာေရးအတြက္ ဘယ္ႏွစ္ျပားဘိုးမ်ား အေထာက္အကူ ျပဳပါသနည္း။ ဤအသားစားပဲြေတာ္မ်ားက ၾကက္ငွက္တုပ္ေကြး ေရာဂါ၊ ဝက္နားရြက္ျပာေရာဂါမ်ား မျဖစ္ေအာင္ တားဆီးႏိုင္လိမ့္ မည္ဟု အသင္ထင္ပါသလား။ ဤသည္မွာ ပီဘိ မေယာင္ရာဆီလူးသည့္ ကိစၥသာျဖစ္ေခ်သည္။

ေနာက္ၿပီး ႏိုင္ငံအႏွံ႔အျပားတြင္ ကိစၥေပါင္းစံုျဖင့္ ျဖစ္ေနသည့္  ဆႏၵျပပဲြမ်ား၊ ကန္႔ကြက္ပဲြမ်ား၊ အႀကီးအက်ယ္ အူလိုက္သည္းလိႈက္ ေထာက္ခံပဲြမ်ား၊ ဘာပဲြမ်ား၊ ညာပဲြမ်ား။ သူတို႔ကိုၾကည့္ရတာ ကြ်န္ေတာ္ အေတာ္ မ်က္စိေနာက္မိေလသည္။

(လူ ၁၀၀ လွ်င္ ၉၉ ေယာက္ (က်န္သည့္တစ္ေယာက္မွာ ကြ်ႏု္ပ္ျဖစ္၏။) ေထာက္ခံေနသည့္ ဘာသာေရးပဲြေတာ္မ်ား အေၾကာင္း ကိုမူ မေျပာေတာ့ပါ။)

အမ်ားမွာလည္း ေယာယိမ္းလိုက္၊ ဘသားယိမ္းလိုက္ ျဖစ္၏။ ဘာေဟ့ဆိုတာႏွင့္ ဝိုင္း ဆြမ္းႀကီးေလာင္းလိုက္ၾကတာ ျဖစ္သည္။ ကိုယ္လုပ္တာ ဟုတ္မွန္းမဟုတ္မွန္း မေဝခဲြႏိုင္။ မဆံုးျဖတ္တတ္။

ျမန္မာျပည္၏ အဓိကထုတ္ကုန္ကို လက္ညိႈးထိုးျပစမ္းပါ။ ဆန္စပါး ဟု ဆိုပါမည္လား။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွထြက္သည့္ ဆန္စပါးသည္ ႏိုင္ငံတကာ ဆန္စပါးအရည္အေသြးကို ရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္ပါသလား။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ တင္ပို႔ေနသည့္ဆန္သည္ ႏိုင္ငံအတြက္ အားကိုးရေလာက္ေအာင္ ႏိုင္ငံျခားဝင္ေငြ ရွာေပးႏုိင္ပါသလား။ ဟိုတစ္ႏွစ္က အာဖရိကကိုသြားသည့္ ဆန္သေဘၤာ ကမ္းေတာင္ မကပ္ရေသး။ ပင္လယ္ထဲေက်ာက္ခ်ထားစဥ္ QC ေတြလာစစ္ေတာ့ အရည္အေသြးမမီလို႔ဆိုကာ လွည့္ျပန္ခဲ့ရသည္။ ဤသည္မွာ စီးပြားေရးအရသာ နစ္နာသည္မဟုတ္။ အျခားႏိုင္ငံမ်ား သိသြားပါက သိကၡာမက်ပါသေလာ။ ထိုအခါ ျမန္မာ့ဆန္ကို ဘယ္သူ ဝယ္ခ်င္ပါမည္နည္း။

ျမန္မာျပည္တြင္ သည္မွ်ေျမမ်ားေပါ၊ စုိက္စရာမ်ားေပါေနသည့္တိုင္ မေလးရွားမွ စားအုန္းဆီကို မွာယူတင္သြင္းေနရျခင္းကို ရွက္တတ္ၾကပါ။ ေျမပဲ၊ ႏွမ္း ႏွင့္ ေနၾကာကိုပဲ ျဖစ္ေအာင္စိုက္ပါ။ ေတြ႔ကရာ သစ္ဆိမ့္ဆီ လုပ္လိုလုပ္။ ၾကက္ဆူဆီ လုပ္လိုလုပ္။ စိတ္ရူးေပါက္တိုင္း ေလွ်ာက္မလုပ္ၾကပါႏွင့္။ ဘယ္သူ႔အတြက္မွ အက်ိဳးမရိွ။

အထက္ပါကိစၥမ်ား၏ အဓိကျပႆနာမွာ အလုပ္မရိွျခင္းျဖစ္၏။

ထို အားအားလ်ားလ်ား လမ္းေပၚထြက္ ဆႏၵျပေနသူမ်ားသည္ ေန႔တိုင္းမအားမလပ္ေအာင္ အလုပ္လုပ္ေနရသည္ ျဖစ္အံ့။ တစ္ရက္ အလုပ္ပ်က္လွ်င္ တစ္ရက္ လုပ္ခအျဖတ္ခံရအံ့။ ထိုသူမ်ား ေန႔တြက္အျဖတ္ခံၿပီး လမ္းေပၚတက္လာမည္ သင္ထင္ပါသလား။

ထို႔ထက္ လုပ္ခကုိသာ ျမက္ျမက္စြက္စြက္ကေလးရသည္ျဖစ္အံ့။ ေန႔တြက္ျဖတ္လိုက္လွ်င္ ျဖတ္သေလာက္ သိသိသာသာ ထိသည္ ဆိုျငားအံ့။ ထိုသူမ်ားသည္ အလုပ္ကို ၎တို႔၏ မိန္းမမ်ားထက္ ပိုခင္တြယ္လိမ့္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ကြ်ႏ္ုပ္ ရဲရဲႀကီးေျပာလိုက္ပါသည္။

ေနာက္အေၾကာင္းရင္းတစ္ခုမွာ မိမိလုပ္သည့္အလုပ္ကို ဟုတ္သည္၊ မွန္သည္၊ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္စြမ္းျဖစ္၏။ ဤသည္ကို သင္ယူ ေပးလို႔ရပါသည္။ သို႔ေသာ္ စိတ္မထင္တိုင္းေလွ်ာက္ေျပာင္းေနသည့္ မေဟာင္းႏိုင္သည့္ စနစ္သစ္ပညာေရးမ်ားႏွင့္ေတာ့ ဘယ္လိုနည္းႏွင့္မွ မရႏိုင္ပါ။

ဤသည္တို႔ကား ျမန္မာျပည္ ဖံြ႔ၿဖိဳး၊ တိုးတက္ျခင္းကို ပိတ္ပင္တားဆီးေနသည့္ အေၾကာင္းမ်ား ျဖစ္သတည္း။

သည္ပံုစံႏွင့္ဆို အႏွစ္ ၂၀ မေျပာပါႏွင့္။ (အရီးတို႔ေျပာသလို) ေရွ႔သြားႏွစ္ေခ်ာင္း ဖင္ေျပာင္းေပါက္ေတာင္ စင္ကာပူကုိ မမီႏိုင္ပါ။ သူတို႔ကား အရိွန္အဟုန္ႏွင့္ ေရွ႔သို႔သြားေနသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ကား အရိွန္အဟုန္ႏွင့္ ေနာက္ျပန္ယက္ေနသူမ်ားျဖစ္၏။

ကြ်ႏ္ုပ္ေျပာတာကုိ မိတ္ေဆြတို႔ လက္ခံရမည္၊ သေဘာတူရမည္ဟု အသားလြတ္ မဆိုလို။ အိမ္ျပန္ေရာက္လွ်င္ လက္ေပၚ နဖူးတင္၍ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ နဖူးေပၚ လက္တင္၍ေသာ္လည္းေကာင္း။ အျပန္ျပန္ အလွန္လွန္ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ဒါမွ မႀကိဳက္ေသးဆိုလွ်င္ေတာ့ ဆဲသာသြားလိုက္ပါေတာ့ ခင္ဗ်ား။

ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ေအးၿငိမ္း

၁၆ ေမလ၊ ၂၀၁၈

စင္ကာပူမွ ေက်ာင္းသားမ်ား အက္ေဆး ေရးရပံု

သားေရးထားတာကို ၾကြားလုိ၍ မဟုတ္ပါ။

သူမ်ားသားသမီးေတြ လုပ္ပံုကို ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ေရႊျပည္ႀကီးမွ ပညာရိွမင္းမ်ား သိသာေစရန္ အရိပ္အျမြက္မွ် ေျပာျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

(လက္ရိွေရးေနသည့္ စာအုပ္ၿပီးသြားလွ်င္ေတာ့ စင္ကာပူတြင္ စာသင္ပံုမ်ားကို အက်ယ္တဝင့္ ေရးျပပါဦးမည္။

ေလာေလာဆယ္ ကြ်န္ေတာ့္သားက စင္ကာပူတြင္ ေက်ာင္းတက္ေနသမို႔ သူတို႔ လုပ္ပံုကိုင္နည္းမ်ားကို အေတာ္ေလး တီးမိ ေခါက္မိရိွၿပီဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။ သူ GCE O ေအာင္ၿပီးသြားလွ်င္ေတာ့ သည့္ထက္ ပိုေရးႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ ထိုအခါက်မွ KG မွသည္ GCE O အထိ သီးသန္႔ စာတစ္အုပ္ ေရးထုတ္ပါမည္။)

အက္ေဆးေရးရန္ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုကို အရုပ္ကေလးမ်ားႏွင့္ ျပထားသည္။

ထုိအရုပ္ကေလးမ်ားကို ၾကည့္ကာ ကိုယ့္ဘာသာ ဇာတ္လမ္းဆင္ရသည္။

ထိုဇာတ္လမ္းေၾကာရိုးကို အေျခတည္ကာ အက္ေဆးေရးရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

သူက ခဲတံႏွင့္ေရးထားတာဆုိေတာ့ နည္းနည္း မႈန္ေနပါလိမ့္မည္။ သည္းခံဖတ္ေတာ္မူပါ။

ေအးၿငိမ္း

၁၅ ဧၿပီ၊ ၂၀၁၈

ကြ်န္ေတာ္မေရးခ်င္သည့္ ကိစၥတစ္ခု

လိႈင္သာယာမွ မီးခိုးမ်ားသည္ အျပင္မွာထက္ ေဖ့စ္ဘုတ္၌ ပိုမႊန္သည္ထင္၏။

သည္အေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္ေရးလိုက္ခ်င္သည္မွာ လက္ကို ယားေနပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေရးလဲမေရးခ်င္ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အေၾကာင္းအခ်က္မ်ားကို ခုိင္ခိုင္လံုလံု၊ တိတိက်က်၊ ျပည့္ျပည့္စံုစံု မသိရ၍ ျဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္သိခ်င္သည္မ်ားကို သိရလွ်င္ သည့္ထက္ပိုေရးႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ေရးလွ်င္ ပိႆာေလးႏွင့္ ေဘးပစ္သလိုေရးတတ္ေလေတာ့ မသိဘဲ ရမ္းေရးလိုက္ပါက တရားစဲြခံရမွာလည္း ေၾကာက္ရေသးသည္။

ဖတ္ရသည့္သတင္းမ်ားအရေတာ့ တာဝန္ယူမႈ၊ လူအမ်ားအတြက္ စဥ္းစားကာ စီမံေပးမႈ၊ မီးသတ္ရဲေဘာ္မ်ား၏ က်န္းမာေရး အတြက္ စီစဥ္ထားမႈမ်ားမွာ အားရစရာ မရိွပါ။ သူတို႔ဘယ္လုိေတြ၊ ဘာေတြလုပ္ေနရမွန္းမသိ၍ သည္အေၾကာင္း ထားလုိက္ပါ။ (သတင္းေတြဖတ္တယ္ဆိုေတာ့ မင္းက ေဖ့စ္ဘုတ္သတင္းေတြပဲ ဖတ္တာပဲကြ ဟု အျပစ္မတင္ မေစာပါႏွင့္ခင္ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ ျမန္မာ့အလင္း၊ ေၾကးမံု၊ The Voice, Seven Days သတင္းစာ ၄ ေစာင္ ဖတ္ပါသည္။ ျမန္မာ့အလင္း ႏွင့္ ေၾကးမံုကို moi website မွ download လုပ္ကာ ဖတ္ပါသည္။ The Voice ကို ဆရာဦးေက်ာ္မင္းေဆြက ပုိ႔ေပးသျဖင့္ ေန႔တုိင္းဖတ္ရပါသည္။ Seven Days သတင္းမ်ားကို email subscribe လုပ္ထားသျဖင့္ သတင္းမ်ားကို ေန႔စဥ္ လက္ခံရရိွပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ The Voice website ႏွင့္ Seven Days website ၌လည္း ဖတ္ပါသည္။)

ယခု ျဖစ္သင့္ ျဖစ္ထိုက္သည္မ်ားကို အၾကမ္းဖ်ဥ္း ေရးျပပါမည္။ ဆရာႀကီးလုပ္ျခင္းမဟုတ္ပါ။ ဒီလုိဒီလိုေတာ့ ျဖစ္သင့္တယ္ဟု ေတြးမိသမွ် ေရးျပျခင္းသာ ျဖစ္ပါ၏။

အမိႈက္ဆိုေပမင့္ အမိႈက္အားလံုး တူတာမဟုတ္ပါ။ အမိႈက္ကို စနစ္တက်စီမံခန္႔ခဲြရမည္ဆိုလွ်င္ အမိႈက္ကို စုစဥ္ကတည္းက အမ်ိဳးအစားအလိုက္စုရမည္။ ထိုအမိႈက္မ်ားကို ဖ်က္ဆီးရာတြင္ အမိႈက္အမ်ိဳးအစားကိုလိုက္၍ သင့္ေတာ္ေသာနည္းမ်ားျဖင့္ ဖ်က္ဆီးရမည္ ျဖစ္၏။

ဥပမာ - ေဆးရံုကထြက္သည့္အမိႈက္မ်ား၊ ဓာတုေဗဒအမိႈက္မ်ားကို အိမ္မွထြက္သည့္အမိႈက္မ်ားႏွင့္ ေရာပစ္၍ မရပါ။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမန္မာျပည္တြင္ ေဆးရံုထြက္ အမိႈက္မ်ားႏွင့္ ေရဆိုးေရညစ္မ်ားကို မည္သူက တာဝန္ယူ ဖ်က္ဆီး၊ သန္႔စင္ေပးပါ သနည္း။ ဓာတုေဗဒအမိႈက္မ်ားကို မည္ကဲ့သို႔စုေဆာင္းၿပီး မည္ကဲ့သို႔ ဖ်က္ဆီးပစ္ပါသနည္း။

ထိုအမိႈက္မ်ားကို စနစ္တက် စုေဆာင္းကာ အႏၱရာယ္မရိွေအာင္ ဖ်က္ဆီးပါသလား။ ကြ်န္ေတာ္ မသိပါ။ ထိုအႏၱရာယ္အမိႈက္မ်ားကို လူအမ်ားစြန္႔ပစ္သည့္ အမိႈက္မ်ားႏွင့္ ေရာပစ္သည္ဆိုလွ်င္ အလြန္ အႏၱရာယ္မ်ားလွပါသည္။

လိႈင္သာယာမွ အမိႈက္ပံုႀကီးတြင္ သာမန္အမိႈက္မ်ားအျပင္ လူႏွင့္ပတ္ဝန္းက်င္ကို မ်ားစြာထိခိုက္ေစႏိုင္ေသာ အမိႈ္က္မ်ား ေရာပါေနမည္မွာ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလဲြပါ။

သို႔ဆိုလွ်င္ ထုိအမိႈက္မ်ားကို မီးေလာင္ပါက ထြက္လာမည့္မီးခိုးတြင္ အဆိပ္အေတာက္မ်ား ပါလာမည္မွာ မလဲြပါ။ ထိုေလ၌

မည္သည့္အဆိပ္ဓာတ္ေငြ႔မ်ားပါလာမည္ကို ဓာတ္ခဲြၾကည့္မွ သိႏိုင္ပါမည္။ သည္မွ်ႀကီးမားသည့္ အမိႈက္ပံုႀကီးကို မီးေလာင္လွ်င္ ခ်က္ခ်င္းမီးၿငိမ္းသတ္ဘို႔ မလြယ္ေၾကာင္း တြက္ဆႏုိင္ပါသည္။ ထို႔ျပင္ အမိႈက္ေဆြးမ်ားကို မီးေလာင္သျဖင့္ မီးေတာက္ျဖင့္ ေလာင္မည္ မဟုတ္ဘဲ မီးခုိးမ်ားအူမည္ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း ခန္႔မွန္းႏိုင္ပါသည္။

ထိုအခါ ထိုအနီးပတ္ဝန္းက်င္မွ လုပ္သားျပည္သူမ်ား၏ က်န္းမာေရးအတြက္ကိုတြက္ဆကာ ပညာေပးအစီအစဥ္မ်ား လုပ္ေပးရန္၊ လိုအပ္သည့္ က်န္းမာေရး အေထာက္အကူပစၥည္းမ်ား (Dust mask) ပံ့ပိုးေပးရန္ အပူတျပင္း ႀကိဳးစားရပါမည္။

အထူးအားျဖင့္ မီးသတ္ရဲေဘာ္မ်ား၏ က်န္းမာေရးကို အထူးတလည္ ဂရုစိုက္ရမည္။ ၎တို႔မွာ မီးႏွင့္အနီးဆံုးေနရာတြင္ ေနၾကရမည့္သူမ်ားျဖစ္၍ မီးခိုးမ်ားကို အမ်ားဆံုး ရႉရိႈက္ရမည့္သူမ်ား ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎တို႔ကို အသက္ရႉ အေထာက္အကူျပဳ ကိရိယာ (Respirator) မ်ား အလံုအေလာက္ ပံ့ပိုးေပးကာ ဝတ္ဆင္ခိုင္းရမည္။ လိုအပ္လွ်င္ Supply air respirator မ်ားပါ ပံ့ပိုးေပးရမည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ထိုသူမ်ားမွာ ထိုေနရာ၌ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ေနၾကရမည့္သူမ်ား ျဖစ္၍တည္း။ ထားပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ Supply air respirator မ်ားမရႏိုင္ဆုိလွ်င္ အနည္းဆံုး 3M Respirator မ်ားေတာ့ ရႏိုင္ပါသည္။ (ေစ်းေတာ့ ႀကီးသဗ်။ ပန္ဂိုလင္းမွာ မေအးႏွင္းယုေမးၾကည့္တာ တစ္ခုကို ၇ ေသာင္းတဲ့။)

ထို႔ျပင္ ထုိမီးသတ္ရဲေဘာ္မ်ားကို အလွည့္က် အဆိုင္းျဖင့္ လုပ္ခိုင္းရပါမည္။ (အဆိုင္းျဖင့္ လုပ္ခိုင္းသည္ဆိုျခင္းမွာ ထုိေနရာမွ ထြက္ခြာၿပီး အျခား ေလေကာင္းေလသန္႔ရမည့္ ေနရာသို႔ ထြက္ခြာသြားခိုင္းျခင္းကို ဆိုလိုပါသည္။ အဆိုင္းနဲ႔ေတာ့ လုပ္ရပါရဲ့။ ထုိအနီးတြင္ပင္ အဆင္သင့္ေစာင့္ေနရသည္ဆုိပါက မလုပ္ရ၍ ခဏအနားယူရတာသာရိွပါမည္။ မီးခိုးမ်ားကို ေတာက္ေလွ်ာက္ ရႉေနရမည္ျဖစ္၍ က်န္းမာေရးရႉေထာင့္မွ ၾကည့္လွ်င္ ဘာမွ မထူးပါ။)

သက္ဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္အဖဲြ႔အစည္းမ်ားက လူထုအတြက္ ဘာေတြလုပ္ေပးေနသည္ကိုလည္း ကြ်န္ေတာ္မသိ၍ မေရးခ်င္ပါ။ သို႔ေသာ္ ေဖ့စ္ဘုတ္ဓာတ္ပံုမ်ားတြင္ ေတြ႔ရျမင္ရတာေတြကေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာစရာ မရိွပါ။ ၂၆ ရက္ေန႔ထုတ္ ျမန္မာ့အလင္း သတင္းစာတြင္မေတာ့ ရန္ကုန္တိုင္း ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ႏွင့္ အင္တာဗ်ဴးထားတာ ဖတ္ရပါသည္။ သူဘာေတြေျပာတယ္ဆိုတာသိခ်င္လွ်င္ ၂၆ ရက္ေန႔ထုတ္ ျမန္မာ့အလင္းႏွင့္ ေၾကးမံုတို႔တြင္ ဖတ္ႏုိင္ပါသည္။

ယခု သန္းေခါင္ေက်ာ္ၿပီဆုိေတာ့ အိပ္ပါေတာ့မည္။

ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ေအးၿငိမ္း

၂၇ ဧၿပီ၊ ၂၀၁၈

ဂီတစာဆိုမ်ားအား ဦးညြတ္ျခင္း

ကြ်န္ေတာ္ ဂီတအေၾကာင္း နားမလည္ပါ။ တူရိယာႏွင့္ပတ္သက္၍လည္း ဝါးလက္ခုပ္ေတာင္ ေျဖာင့္ေအာင္မတီးတတ္ပါ။ သို႔ေသာ္ သီခ်င္းမ်ားကိုေတာ့ ႏွစ္သက္ပါသည္။ ျမန္မာသီခ်င္း၊ အဂၤလိပ္သီခ်င္း၊ တရုတ္သီခ်င္းစသည္တို႔ကို နားေထာင္ပါသည္။ အခြင့္ရတုိင္း သီခ်င္းဆိုတတ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္အသံက ေအာ္လိုက္တိုင္း ဘယ္ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားမွန္းမသိသျဖင့္ စိတ္ပ်က္စရာ ေကာင္းလွ၏။ ေဇာ္ဝင္းထြဋ္၏ "ဂႏၳဝင္စိမ္း" လိုသီခ်င္းမ်ိဳးကို စိတ္ရိွလက္ရိွ ေအာ္ပစ္လိုက္ခ်င္ေသာ္လည္း စုတ္ခ်ာလွေသာ အသံပါရမီေၾကာင့္ မေအာ္ႏိုင္။ (ဂႏၳဝင္စိမ္းကိုႏွစ္သက္ျခင္းႏွင့္ တံြေတးသိန္းတန္၏ ပန္းႏြယ္ကစိမ္းကို ႀကိဳက္ျခင္းမွာ ေရခ်ိန္အတူတူေလာက္ပင္ ျဖစ္၏။ ဤကား စကားခ်ပ္)

ကြ်န္ေတာ္က ေတာမွာေမြးေတာ့ ငယ္စဥ္က အလႉ၊ မဂၤလာေဆာင္မ်ားတြင္ ေလာ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ အသားကုန္ဟစ္တာ နားဆင္ခဲ့ ရသည္။ တံြေတးသိန္းတန္၊ ဟသၤာတထြန္းရင္၊ ဟသာၤတေအာင္တင္ဝင္း စသည့္သီခ်င္းမ်ားကို အလြတ္ရဖူးသည္။ သူတို႔ သီခ်င္းေလးမ်ားမွာ ႏွစ္သက္စရာျဖစ္၏။

ပုိးကုိက္ပါလာသည့္ . . . . . ပန္းကို . . . . . . . . . . ပြင့္လာေသာအခါ . . . . . ဥယ်ာဥ္မႉးမွာ . . . . . ပန္းတစ္ပင္လံုးကို . . . . . အျမစ္ပါမက်န္ေအာင္ . . . . . တူးဆြလို႔ ပစ္ရိုး မရိွခဲ့ပါ . . . . .

တြံေတးသိန္းတန္႔သီခ်င္းမ်ားကို ဆိုရတာ အေတာ္ေတာ့ ဂြက်သည္။ သူ႔သီခ်င္းသံစဥ္ႏွင့္ တီးလံုးမ်ားမွာ ခပ္ဆင္ဆင္ျဖစ္၍ တခါတေလ သည္သီခ်င္းဆိုရင္း ဟိုသီခ်င္း ေရာက္သြားတတ္၏။

၁၉၈၂ ခုႏွစ္က ကြ်န္ေတာ္ ခရမ္းေခ်ာင္းတူးေဖာ္ေရး လူငယ္လုပ္အားေပး ပါသြားစဥ္ စခန္းသိမ္းပဲြ၌ အဆိုအကမ်ားျဖင့္ ေဖ်ာ္ေျဖၾက၏။ (ထိုစဥ္က "ဗ်တၱလိုပန္းဆက္သမားပါကြယ္" သီခ်င္းကိုဆိုခဲ့ေသာ သူငယ္ခ်င္း စိုးနီကို သတိရမိပါေသး၏။ စိုးနီႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ အလြန္ခင္ေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။) လုပ္အားေပးထဲမွ တစ္ေယာက္က တံြေတးသိန္းတန္၏ "ကိုယ္ရယ္၊ မင္းရယ္၊ ပိေတာက္ရယ္" ကို ဆို၏။ စတံုးက "ကိုယ္ရယ္၊ မင္းရယ္၊ ပိေတာက္ရယ္" ႏွင့္စၿပီး ဆံုးေတာ့ "အခ်စ္တစ္ပဲြ၊ စစ္ပဲြတစ္ရာ" ႏွင့္ ဆံုးေလသည္။ နားေထာင္ေနသည့္ ပရိသတ္ေတာင္ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ သီခ်င္းလဲြေနမွန္း ေျပာျပမွ သိ၏။  ကြ်န္ေတာ္လည္း သူ႔လို မၾကာခဏမွားဖူးသည္။

သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ျဖစ္ဘို႔ရာ ဂီတသံစဥ္သာမက ေတးသီခ်င္းစာသားမ်ားလည္း လုိ၏။ ေတးသီခ်င္းစာသားမရိွက သီခ်င္းမျဖစ္ႏိုင္။ ေတးသီခ်င္းစာသားမ်ားဟူသည္ ရိုးရိုးစာသားႏွင့္ မတူေၾကာင္း ေျပာေနစရာကို မလိုပါ။ ေတးသီခ်င္းဟူသည္ ကဗ်ာတစ္မ်ိဳးပင္ ျဖစ္၏ မဟုတ္ေလာ။ ေတးသီခ်င္းစာသားကေလးမ်ားမွာ ေသေသခ်ာခ်ာ သိရေလ တန္ဘိုးရိွေလျဖစ္၏။

ေနာက္ၿပီး သီခ်င္းစာသားႏွင့္ သံစဥ္ လိုက္ဖက္ရန္လည္း လုိေပသည္။ "ရဲရဲေတာက္ ဒို႔ဗမာေတြ" ဆိုသည့္ စစ္ခ်ီသီခ်င္းကို အိေညာင့္ အိေညာင့္ ဆိုလို႔မရ။ အားႏွင့္မာန္ႏွင့္၊ တစ္ခါတည္း ဓားႏွင့္ တက္ခုတ္ခ်င္စိတ္ေပါက္လာေအာင္ ဆိုရတာ ျဖစ္သည္။ သည္သီခ်င္းမ်ိဳးမွာ ဆိုရသူေရာ၊ နားဆင္ရသူမ်ားပါ ဇာတိေသြးဇာတိမာန္မ်ား တက္ၾကြကာ ၾကက္သီးတဖ်င္းဖ်င္း ထလာသည္ထိ ျဖစ္၏။

သို႔ေသာ္ အလြမ္းအေဆြးသီခ်င္းကို Rap ေတးသြားႏွင့္ဆိုလိုက္သည့္အခါ ငါးပါးေမွာက္ေလေတာ့၏။ (ခင္ေမာင္တိုးသီခ်င္းကို ျဖဴျဖဴေက်ာ္သိန္း ဆုိတာကို မရည္ရြယ္ပါခင္ညာ။ တိုက္ဆုိင္သြားလွ်င္ ခြင့္လႊတ္ပါ။)

ကိုယ္ပုိင္သံစဥ္ျဖစ္ေစ၊ ေကာ္ပီျဖစ္ေစ။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ေတးသီသူမ်ားကို အေလးအျမတ္ျပဳပါသည္။ ေကာ္ပီသံစဥ္ပင္ျဖစ္ေစ ထိုသံစဥ္ႏွင့္လိုက္ေအာင္ ျမန္မာေတးစာသားမ်ား သီကံုးရေသးသည္မဟုတ္ေလာ။ ဥပမာ - အယ္လ္ခြန္းရီ၏ ABBA ေကာ္ပီသီခ်င္း မ်ား၊ ေဇာ္ဝင္းထြဋ္၏ ရြက္လႊင့္ျခင္း သီခ်င္းမ်ားကို နားေထာင္ၾကည့္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အလြန္ႏွစ္သက္ေလသည္။ ေကာ္ပီသီခ်င္းမ်ားကို ႏွာေခါင္းရံႈ႔သူမ်ားထဲတြင္ ကြ်န္ေတာ္ မပါပါ။ သူ႔ေတးသြားကို ႏွစ္သက္၍ ကိုယ့္ဘာသာစကားႏွင့္ ျပန္သီကံုး ၾကသည္မွာ ဘာမွားပါသနည္း။ ဤလိုသီကံုးမႈသည္ ျမန္မာတြင္သာမက တစ္ကမၻာလံုး၌ ရိွေလသည္။

ေတးစကားလံုးဆိုသည္မွာ သာမန္စာလံုးမ်ားမဟုတ္။ ဂီတစာဆုိတို႔၏ ႏွလံုးသည္းပြတ္အတြင္းမွ စီးက်လာသည့္ ရတနာ ကေလးမ်ား ျဖစ္၏။ ရတနာဟူသည္ လူအမ်ားႏွစ္သက္သည့္ အရာျဖစ္သည္ ဟု အဓိပၸာယ္ရိွ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ရတနာလံုး ကေလးမ်ား သီကံုးထားသည့္ ေတးသီခ်င္းမ်ားကို လူအမ်ား ႏွစ္သက္ၾကျခင္းျဖစ္ေလသည္။

ကြ်န္ေတာ္အလြန္ႏွစ္သက္မိေသာ ေတးစကားလံုးမ်ားတြင္ ပန္းရည္ဘဏ္တိုက္ ဟူေသာ စကားလံုးေလးမွာ ထိပ္ဆံုးကပါ၏။

ဒါျဖင့္ ဘယ္သီခ်င္းစာသားကို အႀကိဳက္ဆံုးလဲ ဟု ေမးလာလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္ မေျဖတတ္ပါ။ ဟိုးယခင္က ေမရွင္၏ ေက်းေစတမန္ ကိုႀကိဳက္သလို လူခြ်န္လူေကာင္းကိုလည္း ႀကိဳက္ခဲ့သည္။ စစ္ေသြးေတြက . . . . တေဝေဝ . . . . ။ လွသဗ်ာ။ သီကံုးထားတာေလး။ မာမာေအး၊ တင္တင္ျမ၊ ရီရီသန္႔၊ ခ်ိဳၿပံဳး . . အို၊ အမ်ားႀကီးဆိုမွ အမ်ားႀကီးပါ။ (သည္းခံပါခင္ဗ်ာ။ သီခ်င္းေရးသူမ်ားကို ဂုဏ္ျပဳလုိေသာ္လည္း သီဆိုသူကိုသာ အတိအက်မွတ္မိၿပီး ဂီတစာဆိုမ်ားကို ေသေသခ်ာခ်ာမမွတ္မိ၊ သီခ်င္းအေတာ္မ်ားမ်ား၏ သီခ်င္းေရး ဆရာမ်ားကိုလည္း မသိေသာေၾကာင့္ သူတို႔နာမည္မ်ားကို မေရးႏုိင္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။) ေတးေရးသူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္ မသိပါ။

သူ႔သီခ်င္းေလးမ်ားကို ခ်စ္မိ၍ တံြေတးသိန္းတန္၏ သီခ်င္းမ်ားကိုသီဖဲြ႔သူ ဂီတစာဆိုေသာင္းတင္ေ႒းကို ကြ်န္ေတာ္ အေတာ္ အထင္ႀကီးေလးစားမိ၏။ ေနာက္ၿပီး ဂီတစာဆို ဟသၤာျမင့္ေငြ၊ ေမာင္ေၾကးမံု။ ပေလးဘိြဳင္သန္းႏိုင္၏ သီခ်င္းမ်ားကို ေရးသူ သုခမိန္လိႈင္ႏွင့္ယံယံ။ ကိုေလးလြင္။ စိုင္းထီးဆိုင္၏ သီခ်င္းမ်ားကို ဒိုင္ခံေရးသူ စိုင္းခမ္းလိတ္။ (ႀကံဳတုန္းၾကြားရလွ်င္ တကၠသိုလ္ ဆရာဆရာမမ်ား အထူးမြမ္းမံသင္တန္းတြင္ ဆရာစိုင္းခမ္းလိတ္ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဆံုခဲ့ဖူးပါသည္။ ႏႈတ္ခမ္းေမြးသဲ့သဲ့ႏွင့္ ဆရာ့ပံုစံမွာ သူ႔သီခ်င္းကေလးမ်ားလိုပင္ အလြန္ေအးေအးေဆးေဆး ရိွလွ၏။) သည္ဂီတစာဆိုမ်ားကား အလြန္အဖိုးတန္လွေသာ ရတနာမ်ားပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ေနာက္ အလြန္လွပေသာ သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ျဖစ္သည့္ "အညာပုဂံဘုရားဖူး" ဖန္တီးရွင္ ေရနံ႔သာ ဝင္းေမာင္။

၁၉၉၇ ဒီဇင္ဘာလတြင္ ကြ်န္ေတာ္ စိုက္ပ်ိဳးေရးတကၠသုိလ္မွ ထြက္လာၿပီးေနာက္ စင္ကာပူမသြားမီစပ္ၾကား ကိုဖိုးခြား၏ ျမန္မာ ဆီလီကြန္ဗဲေလးတြင္ အလုပ္ဝင္လုပ္သည္။ မ်ားမၾကာမီ ေမာင္ေၾကးမံု၏သား ခန္႔ေခ်ာလည္း အလုပ္ဝင္လာေလရာ သူႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ရ၏။ တစ္ေန႔တြင္ ခန္႔ေခ်ာ၏ ညီလား၊ အစ္ကုိလား တစ္ဦး ကြယ္လြန္ေလရာ အသုဘသြားရင္း ဂီတစာဆို ေမာင္ေၾကးမံုတို႔အိမ္ ေရာက္ဖူး၊ ဆရာႏွင့္ ကိုယ္တိုင္ ေတြ႔ဖူးရေလ၏။ အသုဘရႈလာသည့္ သုေမာင္ႏွင့္လည္း ဆံုဆည္းရသည္။ ထိုစဥ္က သူတို႔အိမ္မွာ ေက်ာက္ေျမာင္းထဲတြင္ ရိွေလသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ဘဝတြင္ ဂီတစာဆိုတစ္ဦးႏွင့္ ပက္ပင္းတိုးဖူးသည္မွာ ဤတစ္ႀကိမ္သာ ရိွခ့ဲဖူး၏။

ကြ်န္ေတာ္က သီခ်င္းခ်စ္သူျဖစ္သျဖင့္ စစ္ခ်ီသီခ်င္းမ်ားမွအစ ေရႊမန္းတင္ေမာင္၏ ေအာင္ပါေစသီခ်င္း အလယ္ (သူက ဆုိရတာ အားရပါးရရိွလွသည္။ သို႔ေသာ္ ကြ်န္ေတာ့္အသံႏွင့္မကိုက္။ ကိုေအာင္ကိုကုိခ်စ္မွ အျပတ္ဟဲႏိုင္သည္။ ဤကား စကားခ်ပ္။) ျပည္ထြန္းေရႊ၏ မီးေဘးေရွာင္ မေလာင္ခင္တား အဆံုး . . အားလံုး ႀကိဳက္သည္ခ်ည္းျဖစ္၏။

ေၾသာ္ ေမာင္တို႔အညာမွာ . . တမာပင္တန္းေတြနဲ႔ . . . ထန္းပင္ ထန္းေတာ . . လြမ္းေမာစရာပဲ . . ေရႊဂုံသူရယ္ . . ေရႊဂံုသူရယ္ . . . . ဆိုတာကိုလည္း ႀကိဳက္သည္။ ကိုင္ဇာ၏ လူတကာထဲမွာေတာ့ . . . . . ဘယ္သူနဲ႔မွလည္း . . . မတူပါဘူး . . . . ဆိုသည့္ ေယာနသံစင္ေယာ္ ကိုလည္း ႀကိဳက္သည္။ ထူးအိမ္သင္၏ အိပ္ယာထဲကထ . . . ေန႔တိုင္းငါေရာက္ေနက် . . . . စသည့္ တစ္ေန႔စာ အလဲြမ်ား၊ ညီေလးေရ စသျဖင့္ အကုန္ႀကိဳက္သည္။ စိုင္းထီးဆိုင္သီခ်င္းမ်ား၊ ခင္ေမာင္တိုး အုိ . . ကြ်ႏု္ပ္ႀကိဳက္တာ ေတြသာ အကုန္ခ်ေရးရပါမူ ဘုတ္အုပ္ႀကီးတစ္အုပ္စာေလာက္ ျဖစ္သြားလိမ့္မည္။

သတင္းစာထဲတြင္ ဤပဲြကို ကာယကံရွင္မသိဘဲ စီစဥ္သည့္အတြက္ ဘာျဖစ္သည္၊ ညာျဖစ္သည္ႏွင့္ ေၾကာ္ျငာမ်ား ထည့္ၿပီး သကာလ ခင္ေမာင္ထူးႏွင့္ ေမဆြိတို႔၏ စိတ္ေရာင္စံုေတးစီးရီးေလး ေပ်ာက္ခ်င္းမလွ ေပ်ာက္သြားရျခင္းကိုမူ အလြန္ဝမ္းနည္းမိပါ သည္။ ထိုစီးရီးထဲမွ သီခ်င္းေလးမ်ားမွာလည္း အေတာ္ေကာင္း၏။ ကြ်န္ေတာ္လိုက္ရွာၾကည့္ေတာ့ စီးရီးတစ္ခုလံုး စုစည္းထားတာ မေတြ႔ရ။ အထူးသျဖင့္ ေမဆိြႏွင့္ခင္ေမာင္ထူးတို႔၏ စိတ္ေရာင္စံု ျဖစ္ပါသည္။ လံုးဝ ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္လိုက္ ၾကသည္ထင္၏။ ထုိအထဲမွ တစ္ပုဒ္ကို ခင္ေမာင္ထူးက မႏၱေလးက်ံဳးေဘးတြင္သီဆိုကာ နႏၵာလိႈင္သရုပ္ေဆာင္ထားေသာ သီခ်င္းမွာမူ အေတာ္မိုက္ေလသည္။ ေရႊမန္းသူေလးျဖစ္၏။ (ထုိေတးစီးရီး လက္ဝယ္ရိွသူမ်ား ျပန္လည္ေဝငွေပးၾကပါ။)

သို႔ဆိုလွ်င္ အဘယ္သီခ်င္းမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္မႀကိဳက္သနည္း။

ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရလွ်င္ ဧယဥ္က်ဴးသည့္ ငိုခ်င္းမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္မႀကိဳက္ပါ။ ၾတာခ်င္း၊ ဒံုးခ်င္း၊ ညည္းခ်င္း စသည္တို႔အနက္ ငိုခ်င္းသည္လည္း အႏုပညာတစ္ခုပင္ျဖစ္၏။ ေသတာကို တဖဲြ႔တႏြ႔ဲငိုျပတာ ျဖစ္ပါသည္။ ဘုန္းႀကီးပ်ံမ်ားတြင္ ငိုခ်င္းကို ထည့္သြင္းတတ္ၾကသည္။ ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ မၾကည့္ဖူးခဲ့ပါ။ ဗီဒီယို စသည္တို႔တြင္ ျမင္ဖူးပါသည္။

အႏုပညာဟူသည္ ဖန္တီးမႈျဖစ္၏။ ၎သည္ စိတ္ခံစားမႈႏွင့္လည္း တိုက္ရိုက္ဆက္ႏြယ္ေနသည္။ ႏွလံုးသားခံစားမႈမပါဘဲ လက္ရာေျမာက္အႏုပညာတစ္ခု မျဖစ္ႏိုင္။

ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းသည္မွာ အႏုပညာရွင္မ်ား၏ ေနဝင္ခ်ိန္ ျဖစ္ပါသည္။ တခ်ိန္က လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ ေက်ာ္ၾကားခဲ့သည့္ အႏုပညာရွင္မ်ား၊ ခ်ိဳ႔ခ်ိဳ႔တဲ့တဲ့ႏွင့္ လူမသိသူမသိ ကြယ္လြန္သြားရသည့္ သတင္းမ်ား ၾကားသိရသည့္အခါ ကြ်န္ေတာ္ အလြန္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိပါသည္။

ထိုအထဲတြင္ အထက္၌ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ ပန္းရည္ဘဏ္တိုက္ ဖန္တီးရွင္လည္း ပါပါသည္။ ပန္းရည္ဘဏ္တိုက္ ဖန္တီးရွင္ကို လူအေတာ္မ်ားမ်ား မသိၾကပါ။ ျပည္ဘက္က ဆုိလား။ ကြ်န္ေတာ္သည္ပင္လွ်င္ နာမည္ေမ့ေနပါၿပီ။ သူလည္း ဆင္းဆင္းရဲရဲႏွင့္ ကြယ္လြန္သည္ဆိုလား။ ေရဆင္းတြင္ရိွစဥ္က ကိုေအာင္လိႈင္ ေျပာဖူးပါသည္။ အတိအက်မသိပါ။

ေခတ္မ်ား မည္မွ်ေျပာင္းသြားသည္ျဖစ္ေစ။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ သီခ်င္းဖန္တီးရွင္၊ ဂီတစာဆိုမ်ားကို ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုး၊ တန္ဘိုးထား ေနမည္သာ ျဖစ္ပါသတည္း။

ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ေအးၿငိမ္း

၈ ေမလ၊ ၂၀၁၈

စိတ္ေရာင္စံု link

https://phyuniwarpyar.blogspot.sg/2014/12/blog-post_57.html?m=1

Naing Linn Soe ပန္းရည္ဘဏ္တုိက္က ကန္ျမဲ (ကျမဲ) ဦးေအးေက်ာ္ပါ၊ သီရိမဂၤလာ၊ အညာေျမ၏၊ မ႑ိဳင္ ေတာင္သုံးလုံးဆုိင္ အစရွိေသာ ပုပၸါးေတာင္သီးခ်င္း၊ ရုပ္ေသးပြဲ သြားရေအာင္ စတဲ႔ သီခ်င္းေတြေရးခဲ႔သူပါ။

Sein Mya ေမာင္ႀကီးျပန္လာၿပီေထြးညိဳ၊၊ ကိုယ္ရယ္မင္းရယ္ပိေတာက္ရယ္၊အခ်စ္တစ္ပဲြ စစ္ပဲြတစ္ရာ၊ခ်စ္သည္းဘယ္ခါရိွပါ့မယ္ စသျဖင့္ အမ်ားစုကို ေသာင္းတင္ေ႒း ေရးခဲ့တာမွန္ပါတယ္၊ေဆာင္းရယ္ႏွင္းရယ္ခ်စ္သူရယ္ ကေတာ့ ဆရာလွထြဋ္ လက္ရာပါ၊ ခ်စ္ရက္႐ွည္႐ွည္ အင္းယားေျမကေတာ့ ပုသိမ္ေမာင္စိမ္းသူ ေရးဖြဲ႔ခဲ့တာပါ။

ကန္ ျမဲ ေအး ေက်ာ္ ဟု သိရပါသည္ ။

ဇဂ်မ္ းႏွင္ ့ကန္ ျမဲမွာ တစ္ ဆက္ တည္ းျဖစ္ ပါသည္ ။

ဆရာတင္ မိုး၏ဇာတိျဖစ္ ၿပီး သူရဲ႕ႏြားတဲထဲတြင္ ေရးဖြဲ႔ခဲ့သည္ ဟု ဆရာတင္ မိုး၏ညီအရင္ းႏွင္ ့ ေကာ့ ေသာင္ းတြင္ ဆုံခဲ့သူ ရဲ ေက်ာ္ သူရ၏ပို႔စ္ တြင္ ဖတ္ ခဲ့ဘူးပါသည္ ။

ျမင္းျခံခ႐ုိင္၊ေတာင္သာၿမိဳ႕နယ္၊ကန္ျမဲရြာ ျဖစ္ပါတယ္၊

‪Sein Mya‪ တြံေတး သိန္းတန္ရဲ႕ အေက်ာ္ၾကားဆုံးသီခ်င္းမ်ားကို ေရးသားသူမွာ တံြေတးသိန္းတန္ ကိုယ္တိုင္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊

‪ေထြးညိဳ၊၊ ႏွမလက္ေလ်ွာ့ေနေလေတာ့ ၊ ပန္းႏြယ္ကစိမ္း၊ အသီးတစ္ရာ အညႇာတစ္ခု၊ အေမ့ပါးက သနပ္ခါး၊ ေလးဆယ္ေက်ာ္အခ်စ္၊ေမတၱာမီးအိမ္၊ဖိုးလမင္း ကိုေအာင္သြယ္ခိုင္းမယ္ စသျဖင္ ့ .. ။