(၁)
၂၀၁၈
ဇႏၷဝါရီ လကုန္ပိုင္းက အလုပ္ကိစၥႏွင့္ မႏၱေလးေရာက္ခုိက္ မန္းစည္ပင္တြင္ ညပိုင္း အားလံုးအားသည့္အခ်ိန္ကို
လုကာ ပုိက္သင္တန္းကေလး အေျပးအလႊား ေပးျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ အခ်ိန္က နည္းေလေတာ့ ပီဘိ မျဖစ္ညစ္က်ယ္
ကေလးမွ် ျဖစ္၏။ ကြ်န္ေတာ္ စိတ္မေက်နပ္။ အခ်ိန္ယူၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ သင္ေပးခ်င္သည္။ သို႔အတြက္
အားမည့္ရက္ကိုရွာေတာ့ ၁၉၊ ၂၀၊ ၂၁ (၃) ရက္ရသည္။
သို႔ႏွင့္
ထို (၃) ရက္တြင္ မႏၱေလးသြားကာ သူတို႔ကို piping engineering သင္တန္း ထပ္ေပးမည္ဟု ဆက္သြယ္ေတာ့
သူတို႔ကလည္း ဝမ္းသာအားရပင္ ဒါဆို တစ္ေန႔လံုးသင္လို႔ရေအာင္ ေလွ်ာက္ေပးမယ္ ဆို၏။ လူႀကီးမ်ားကလည္း
အခက္အခဲမရိွ၊ ခြင့္ေပးပါသည္။ သံုးရက္စာ (၂၁) နာရီေလာက္ သင္ရမည္ဆိုေတာ့ အေတာ္ေလး ျပည့္စံုေအာင္
သင္ႏုိင္ပါမည္။ ထို႔အတြက္ ခြင့္ျပဳေပးေသာ တာဝန္ရိွ လူႀကီးမ်ားအား ေက်းဇူးအထူးတင္ပါသည္။
ရန္ကုန္မွာကလည္း
တျခားလုပ္စရာေတြ ရိွေနေသးေတာ့ သင္တန္းအတြက္ slide presentation ေတြေတာင္ အခ်ိန္မီ မပို႔ႏိုင္။
ကတိုက္ကရိုက္လုပ္ရသည္။
သူတို႔ကလည္း
တကယ့္ အားတက္သေရာ ခင္ဗ်ာ။ စည္ပင္မွာရိွသမွ် အင္ဂ်င္နီယာ အကုန္လာတက္တာလို႔ေတာင္ ထင္ရသည္။
စုစုေပါင္း (၄၀) ေက်ာ္။ ဒါေတာင္ အလုပ္ေတြကို လက္လဲႊမရလုိ႔ မလာရသူေတြရိွဦးမည္။
မနက္
(၉) နာရီကေန ညေန (၅) နာရီထိကို သံုးရက္စလံုး မည္သူမွ မပ်က္ကြက္ၾကပဲ စိတ္ဝင္တစား သင္ယူေလ့လာၾကတာ
ေတြ႔ရေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ အလြန္ စိတ္ေက်နပ္မိပါသည္။
သို႔ေသာ္
အေျခခံမွ စ သင္ရတာဆိုေတာ့ သေဘာတရားကို ၿခံဳမိ ငံုမိရံုေလာက္သာ ရပါလိမ့္မည္။ ပုိက္ဆက္နည္းလက္ေတြ႔ႏွင့္
ဒီဇုိင္းပိုင္းတို႔ကို ေသေသခ်ာခ်ာ သင္ေပးမွ ရမည္။ ထို႔အတြက္ မႏၱေလးကို ေနာက္တစ္ေခါက္
သို႔မဟုတ္ ႏွစ္ေခါက္ အနည္းဆံုး သြားရပါဦးမည္။
(၂)
ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့
မႏၱေလး ေရေပးေဝေရးစနစ္ကို စနစ္တက် ျဖစ္သြားေစခ်င္သည္။ ယခုထက္ ပိုမိုေကာင္းမြန္ေအာင္
လုပ္ေပးခ်င္သည္။ သူတို႔ကလည္း လိုလိုလားလားရိွပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ မေသခင္ေတာ့ မႏၱေလးၿမိဳ႔၏
ေရေပးေဝေရးစနစ္ကို ကြ်န္ေတာ္ျဖစ္ေစခ်င္ေသာ ပံုစံအတိုင္း ျဖစ္သြားတာ ျမင္ခ်င္မိပါသည္။
သည္လုိျဖစ္ေအာင္လည္း ကြ်န္ေတာ္ ကုိယ္စြမ္း၊ ဉာဏ္စြမ္း ရိွသမွ် ကူညီလုပ္ကိုင္ ေပးပါမည္။
မန္းစည္ပင္
ေရေပးေဝေရးဌာနမွ ဝန္ထမ္းမ်ားမွာ ေန႔တိုင္း မနက္က မိုးခ်ဳပ္ထိ၊ ေရပိုက္ေပါက္တာ လုိက္ဖာေနရတာႏွင့္
တျခား ဘာမွ မလုပ္ႏိုင္ပဲ ျဖစ္ေနရသည္။ ဤသည္မွာ ေကာင္းေသာလကၡဏာမဟုတ္။ သည္အတိုင္း ေရရွည္ဆက္သြားဘို႔
မည္သည့္ နည္းႏွင့္မွ မျဖစ္ႏုိင္။
ၿမိဳ႔ေတာ္ဝန္ႀကီးႏွင့္
ကြ်န္ေတာ္ စကားစေနေျပာရာတြင္ စီမံကိန္းတစ္ခုလုပ္ရာ၌ အနည္းဆံုး အႏွစ္ (၆၀) မွ အႏွစ္
(၁၀၀) ထိ strategic plan ဆဲြၿပီးလုပ္ဖို႔ ေျပာခဲ့ပါသည္။
ယခု
လူဦးေရတိုးႏႈန္းႏွင့္ ေနာင္ အႏွစ္ (၁၀၀) ၾကာလွ်င္ ၿမိဳ႔ေနလူဦးေရ မည္မွ် ျဖစ္လာမည္။
ထုိလူမ်ားကို မည္သည့္ေနရာမ်ားတြင္ ေနရာခ်ထားမည္။ တိုးလာေသာ လူမ်ားအတြက္ အစားအေသာက္မ်ား
မည္ကဲ့သို႔ ဖန္တီးေပးမည္။ ထိုလူမ်ားႏွင့္အတူ ကားစီးေရ၊ ဆိုင္ကယ္စီးေရ မည္မွ် တိုးလာမည္။
တိုးလာမည့္ ကား၊ ဆုိင္ကယ္ဦးေရႏွင့္ ေလ်ာ္ညီစြာ လမ္းမ်ားကို မည္ကဲ့သို႔ စီမံမည္။ (ၿမို႔
ေနရာမွာ အကန္႔အသတ္ရိွေၾကာင္း ေမ့မထားလင့္။)
လူဦးေရတုိးလာသည္ႏွင့္အမွ်
ေသာက္သံုးေရ၊ အိမ္သာမွထြက္သည့္အညစ္အေၾကး၊ အမိႈက္သရိုက္မ်ားလည္း တုိးလာမည္။ ထို လူဦးေရကို
လံုေလာက္ေအာင္ ပံ့ပုိးေပးရန္ ေသာက္ေရခ်ိဳကို မည္သည့္ေနရာမွ ယူရမည္နည္း။ (ေျမေအာက္ေရကို
ထုတ္သံုး ေနတာ အခါခပ္သိမ္း မေကာင္းႏိုင္။ ေျမေအာက္ေရဆိုတာ အကန္႔အသတ္ရိွသည္။ အတားအဆီးမရိွ
ထုတ္မသံုးသင့္။ ေရရရိွေရးအတြက္ အျခားနည္းလမ္းမ်ား ရွာသင့္သည္။)
ဤသည္မွာ
အေျမာ္အျမင္ရိွသူမ်ား ေတြးပံုေခၚပံု၊ လုပ္ကိုင္ပံုျဖစ္သည္။ ဟုိနား ပိုက္တစ္လံုးခ်လိုက္။
သည္နား ပုိက္တစ္လံုး ခ်လိုက္ဆုိလွ်င္ လုိက္လုပ္လို႔ အမ်ိဳးမဆံုးႏိုင္။
လြန္ခဲ့သည့္
တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ကမွ ေဒါက္တာႀကီးတစ္ေယာက္က ရန္ကုန္ေသာက္သံုးေရႏွင့္ ပတ္သက္လို႔ ေျပာသြားေသးသည္။
ရန္ကုန္စည္ပင္ကလည္း သည္ေရမ်ားကို သူတို႔ ဓာတ္ခဲြခန္းတြင္ စစ္ထားပါသည္ ဟု ဆိုသည္။
စင္ကာပူက
ေသာက္သံုးေရ အရည္အေသြးကုိ ေစာင့္ၾကည့္စစ္ေဆးသူမွာ PUB (Public Utility Board) ျဖစ္၏။
ေသာက္သံုးေရကို တစ္ႏွစ္လွ်င္ အႀကိမ္ေပါင္း ေလးသိန္းေက်ာ္ စမ္းသပ္စစ္ေဆးမႈမ်ား ျပဳသည္။
စစ္ရာတြင္ ေရ၏ ရုပ္ပိုင္းဆုိင္ရာအရည္အေသြး၊ ေအာ္ဂဲနစ္၊ အင္ေအာ္ဂဲနစ္၊ မိုက္ခရိုဘိုင္အိုလိုဂ်ီ
စသျဖင့္ ေရအရည္အေသြး စံသတ္မွတ္ခ်က္ ပါရာမီတာေပါင္း (၂၉၀) ေက်ာ္ ပါသည္။ ဤသည္မွာ ကမၻာ့က်န္းမာေရးအဖဲြ႔
(WHO) က သတ္မွတ္ထားသည့္ ပါရာမီတာ (၁၃၀) ကို စစ္ရမည္ဆိုသည္ထက္ ႏွစ္ဆေက်ာ္ ပိုစစ္ထားျခင္း
ျဖစ္၏။ စစ္သည္ဆိုရာတြင္ တစ္ႏုိင္ငံလံုး ေနရာအႏွံ႔မွ ေရကို နမူနာယူကာ စစ္ျခင္းျဖစ္သည္။
(မည္သည့္အေၾကာင္းအရာကို
ေျပာသည္ျဖစ္ေစ စင္ကာပူႏွင့္ ႏႈိင္းကာေျပာမိသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ့္ကို အေတာ္ ေသာက္ျမင္ကပ္
ေနသူမ်ားလည္း ရိွပါသည္။ သို႔ေသာ္ မတတ္ႏိုင္။ သူတို႔ ဘယ္လိုေတြလုပ္ေနတယ္ဆိုတာ သိမွ ငါတို႔
ဘာေတြ လုိေနေသးတယ္ ဆိုတာ သိႏိုင္မည္။ သည့္အတြက္ ေသာက္ျမင္ကပ္ခါမွ ကပ္ေရာ။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့
ဆက္ေျပာေနရဦးမည္ ျဖစ္ပါသည္။)
မႏၱေလးက
ပိုက္လိုင္းမ်ားကို လုိက္ၾကည့္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထဲ အေတာ္ မသက္မသာ ခံစားမိပါသည္။ အသည္းဆရာဝန္ႀကီး
ေျပာစကားကုိ မေလးမစား မလုပ္သင့္ပါ။ တစ္ၿမိဳ႔လံုးမွ ေသာက္သံုးေရမ်ားကို နမူနာယူကာ စစ္ၾကည့္သင့္ပါသည္။
အျငင္းပြားေနရံုျဖင့္ သည္ျပႆနာ ေျပလည္သြားမည္မဟုတ္ပါ။ တကယ္ခံစားၾကရသည္မွာ လုပ္သားျပည္သူမ်ား
ျဖစ္ပါသည္။
ပိုက္မ်ားကို
သြယ္တန္းထားသည္မွာ ေျမျပင္/ေျမေအာက္မ်ားတြင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုပိုက္မ်ားရိွသည္ဆုိ၍ အဘယ္သူသည္
ေရွာင္ကြင္း သြားပါသနည္း။ သည္ပိုက္မ်ားေပၚ ျဖတ္ကာနင္းမည္။ သည္ပိုက္မ်ားကိုျဖတ္ကာ အညစ္အေၾကးေရမ်ား
စီးခ်င္ စီးႏုိင္သည္။ သည္ပိုက္မ်ား ျမႈပ္ထားသည့္ ေျမႀကီးထဲတြင္ ဘာေတြရိွေနသည္ဆိုတာ
မည္သူေတြ စစ္ၾကည့္ပါသနည္း။ ထုိျပင္ပမွ အညစ္အေၾကးေရမ်ား ေရပိုက္မ်ားအတြင္း စိမ့္ဝင္မဝင္
မည္သူ သိႏုိင္ပါသနည္း။
(၃)
ပထမဦးဆံုးအေနႏွင့္
လက္ရိွ ေျပးထားသည့္ pipe line network ကို GA Drawing (General Arrangement
drawing) ထုတ္ရပါမည္။ ထိုသုိ႔ ပံုထုတ္ရန္ Design and Drawing department တစ္ခု ဖဲြ႔စည္းရပါမည္။
၎တို႔ကို ပံ့ပိုးေပးမည့္ ေျမတုိင္း၊ အကူ၊ ပံုဆဲြ စသည္တို႔ကိုလည္း ခန္႔ထားေပးရပါမည္။
ထိုဌာနက
မည္သည့္ေနရာတြင္ မည္သည့္ပိုက္ေျပးထားသည္။ မည္သည့္ေနရာတြင္ မည္သည့္ေနရာသို႔ လိုင္းခဲြသြားသည္။
မည္သည့္ ေနရာတြင္ isolating valve မ်ား တပ္ထားသည္၊ အစရိွသည္တို႔ကို အခ်ိန္ယူကာ တုိင္းတာ
ေရးဆဲြရပါမည္။
GA
Drawing တြင္ ပုိက္လိုင္း၏တည္ေနရာ၊ အရြယ္အစား၊ လုိင္းခဲြမ်ားႏွင့္ တပ္ဆင္ထားသည့္
equipment, instrument မ်ား၊ ပိုက္လိုင္းအရွည္ စသည္တို႔ကို အေသးစိတ္ေဖာ္ျပထားသည္။ မႏၱေလးတစ္ၿမိဳ႔လံုးမွ
ပိုက္လိုင္းမ်ားကို GA Drawing ထုတ္ႏုိင္ေရး သည္ ေရေပးေဝေရးစနစ္အတြက္ ပထမဦးဆံုး လုပ္ရမည့္
အလုပ္ျဖစ္၏။
GA
Drawing ရပါက မည္သည့္ေဒသသို႔ ေရမည္မွ် ေပးေနသည္။ မည္သည့္ေနရာတြင္ မည္သည့္ ကိရိယာမ်ားရိွေနသည္။
မည္သည့္ေနရာတြင္ မည္သည့္ဗားမ်ားရိွေနသည္ အစရိွသည္တို႔ကို ေသေသခ်ာခ်ာ သိႏိုင္သည္။ သို႔မွသာ
ထိုေဒသို႔ ေရေပးရန္ ပန္႔အရြယ္အစား၊ ပိုက္အရြယ္အစား အစရိွသည္တုိ႔ကို တြက္ႏိုင္မည္။ ပုိက္ဆင္ရန္
Isometric Drawing မ်ားလည္း ထုတ္ႏိုင္မည္။
ေနာက္တစ္ခုမွာ
ပုိက္ေျပးရမည့္ ေနရာ ျဖစ္၏။ ယခုပိုက္မ်ားကို ေျမေအာက္တြင္ ေျပးသည္။ ပုိက္လိုင္းသြယ္တန္းရန္
အေကာင္းဆံုး ေနရာမွာ ကားလမ္းေဘးတစ္ေလွ်ာက္ ျဖစ္၏။ ကားလမ္းေဘးတြင္ လူမ်ား လမ္းေလွ်ာက္ရန္
ပလက္ေဖာင္း လုပ္ေပးရသည္။ ထိုပလက္ေဖာင္းေအာက္တြင္ ေရေျမာင္းရိွရသည္။ ထိုေရေျမာင္းမ်ားေအာက္တြင္
ပုိက္သြယ္တန္းလို႔ရသည္။ ပလက္ေဖာင္းေပၚတြင္ မည္သည့္ ယာဥ္ ယႏၱရားမွ သြားမည္မဟုတ္။ မည္သည့္
အေႏွာက္အယွက္မွမရိွ။ သို႔အတြက္ ေရပိုက္လိုင္းကို အလုိလို အကာအကြယ္ေပးၿပီးသား ျဖစ္သြားသည္။
ရန္ကုန္တြင္ေရာ
မႏၱေလးတြင္ပါ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ကားလမ္းကုိ ၿခံစည္းရိုး ေရာက္သည္ထိ ကတၱရာခင္းထားတာ
ေတြ႔ရသည္။ အိမ္မ်ားတြင္ ကားရပ္ရန္ေနရာဟူ၍ သီးသန္႔ လုပ္မထားေလေတာ့ ထိုကားလမ္းေပၚတြင္
ကားမ်ားကုိ ကန္႔လန္႔ ျဖတ္ကာ ရပ္ၾကသည္။ လူမ်ားလမ္းေလွ်ာက္စရာေနရာ လံုးဝမရိွ။ လမ္းေလွ်ာက္သူမ်ားမွာ
ထိုကားမ်ားကို ေရွာင္ကြင္း၍ ကားမ်ား ဥဒဟိုသြားေနသည့္ေဘးမွ ေလွ်ာက္ၾကရသည္။ အႏၱရာယ္မ်ားလွပါဘိ။
ကြ်ႏ္ုပ္တို႔သည္ လူမ်ား၏ အသက္ကို တန္ဘိုးမထားၾက။ ဘာပဲလုပ္လုပ္ လူမ်ားအဆင္ေျပေရးအတြက္
ထည့္စဥ္းစားေလ့မရိွသည္မွာ ထံုးစံႀကီးတစ္ခုလို ျဖစ္ေနၿပီ။
ကတၱရာလမ္းကုိ
ၿခံစည္းရိုးထိ ခင္းထားေတာ့ မိုးရြာသည့္အခါ ကားလမ္းေပၚမွ ဆင္းလာမည့္ မိုးေရမ်ား မည္သည့္ေနရာသို႔
သြားပါမည္နည္း။ ၿမိဳ႔တစ္ၿမိဳ႔တြင္ ကားလမ္းဧရိယာမွာ အိမ္ေဆာက္သည့္ ေျမဧရိယာႏွင့္ ဆတူ
သို႔မဟုတ္ ထို႔ထက္ ပိုမ်ားေလ့ ရိွ၏။ သို႔ဆိုလွ်င္ ကားလမ္းေပၚသို႔က်လာသည့္ မုိးေရမ်ားကိုသာ
စနစ္တက် ေျမာင္းမ်ားႏွင့္စုၿပီး ေရကန္ႀကီးမ်ားထဲ စုထားလွ်င္ ၿမိဳ႔ေရေပးေရးအတြက္ ႀကီးစြာေသာ
အေထာက္အကူ ရမည္။ ဤကဲ့သုိ႔ ေရစုႏိုင္ရန္ သည္ၿမိဳ႔တြင္ရြာသည့္ မိုးေရခ်ိန္လက္မအလိုက္ ေရေျမာင္းဒီဇုိင္းမ်ား ေရးဆဲြကာ ေရေျမာင္း
network ဆဲြရမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရေပးေဝေရးကိစၥႏွင့္ လမ္းကိစၥမွာ တျခားစီမဟုတ္။ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု
ဆက္ႏြယ္ေနသည္။
ေနာက္တစ္ခုမွာ
ျမန္မာႏုိင္ငံမွ အစိုးရဌာနမ်ားမွာ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ပူးေပါင္းညိွႏုိင္းေဆာင္ရြက္မႈ အလြန္
အားနည္းလွ၏။ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ညိွညိွႏိႈင္းႏိႈင္း တုိင္တိုင္ပင္ပင္ မလုပ္ၾက။ သူကလည္း
သူ႔ဘာသာသူ လုပ္သည္။ ကုိယ္ကလည္း ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ လုပ္သည္။ ထိုအခါ မလိုလားအပ္ေသာ ျပႆနာမ်ား
မေပၚသင့္ဘဲ ေပၚလာရသည္။ ဝန္ထမ္းမ်ားမွာ ထို စီမံခန္႔ခဲြမႈ အမွားမ်ားေၾကာင့္ မလုိလားအပ္ေသာ
အပိုအလုပ္မ်ားကို မလုပ္ခ်င္ဘဲ လုပ္ေနၾကရသည္။ တုိင္းျပည္ဘ႑ာလည္း ဆံုးရံႈးသည္။ ဘာမ်ား
ေကာင္းပါသနည္း။ ဝန္ႀကီးဌာနတစ္ခု အတြင္းတြင္ပင္ ဟိုဌာနႏွင့္ သည္ဌာန စကားမေျပာ၊ အစီးမကပ္
တာေတြ ရိွသည္။ ဆိုးရြားလွပါဘိ။
၎တို႔မွာ
အစိုးရဌာနမ်ားျဖစ္၍ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္။ မဟုတ္မွန္းသိလ်က္ သည္အတုိင္း လက္ပုိက္ၾကည့္ေနရသည္။
သည္ကိစၥတစ္ခုတည္းမဟုတ္။ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားပင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔မတတ္ႏိုင္၍ လက္ပုိက္ၾကည့္ေနရသည့္ကိစၥမ်ား
အေတာ္ မ်ားသည္။ အားလံုးလိုလို ျဖစ္၏။
(၄)
ယခု
ေရေပးေဝေနသည့္ ပိုက္လိုင္းမ်ားကို လိုက္ၾကည့္ေတာ့ (တစ္ၿမိဳ႔လံုးမဟုတ္၊ အစိတ္အပိုင္း
အနည္းငယ္မွ်သာ။) အဆင္မေျပမႈမ်ားကို ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ေတြ႔ရသည္။ ပန္႔အိမ္
(pump station) အတြင္းမွ ပိုက္လိုင္းမ်ားလည္း အဆင္မေျပ။ အိမ္မ်ားသို႔ သြယ္တန္းထားသည့္
ပိုက္လိုင္းမ်ားလည္း အဆင္မေျပလွ။
သို႔အတြက္
ေန႔တိုင္း ျပႆနာတက္ေနသည့္ ပိုက္လိုင္းယိုစိမ့္မႈကို အၿပီးတုိင္ ေဖ်ာက္ပစ္ေရးဆိုသည္မွာ
လက္ရိွပိုက္လိုင္းမ်ားကို ျပန္ျပင္ေနရံုႏွင့္ မျဖစ္ႏိုင္။ လက္ရိွပိုက္လိုင္းမ်ားကို
ပုိက္လိုင္းအသစ္မ်ားႏွင့္ အစားထိုးရမည္။
ဤသည္မွာလည္း
အစပိုင္းတြင္ ေျပာခဲ့သလုိ Strategic plan ဆဲြရမည္။ မည္သည့္ေနရာတြင္ မည္သည့္ အေဆာက္အဦမ်ား
ေဆာက္မည္။ မည္သည့္ေနရာတြင္ မည္သည့္လမ္းမ်ား ေဖာက္မည္ အစရိွသည္တို႔ကို အေဆာက္အဦဌာန၊
လမ္းတံတားဌာန မ်ားႏွင့္ ညိွႏိႈင္းတုိင္ပင္ကာ ပုိက္လုိင္းေျပးမည့္ေနရာကို အေႏွာက္အယွက္ကင္းေစရန္
အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေရြးရမည္။
ထို႔ေနာက္
သည္ၿမိဳ႔နယ္အတြင္း ေနာက္ထပ္ တိုးလာႏိုင္ေခ်ရိွသည့္ လူဦးေရႏွင့္ ေရသံုးစဲြမႈကုိ ခန္႔မွန္းရမည္။
သို႔မွ ေရေပးမည့္ ပိုက္လိုင္းအရြယ္အစားႏွင့္ ပန္႔အရြယ္အစားတို႔ကို တြက္ခ်က္ႏိုင္မည္။
ပုိက္လိုင္းအစားထိုးေရးအတြက္
ဘတ္ဂ်က္လိုမည္။ သို႔အတြက္ အပိုင္းလိုက္လုပ္ရပါမည္။ မည္သည့္ႏွစ္တြင္ မည္သည့္ၿမိဳ႔နယ္ကို
လုပ္မည္ဆုိသည့္ အေသးစိတ္ အစီအစဥ္ဆဲြရမည္။ သို႔ေသာ္ ခ်က္ခ်င္း ေကာက္ကက္လုပ္ဖို႔ေတာ့
မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ မျဖစ္ႏိုင္။
ပထဦးစြာ
ေရသံုးမည့္ပမာဏ၊ ပုိက္လုိင္းေျပးမည့္ေနရာ စသည္တို႔ကို survey လုပ္ရမည္။ ၿပီးမွ ေျပးမည့္ပိုက္လိုင္းကို
GA Drawing ဆဲြရမည္။ သံုးမည့္ ပိုက္ႏွင့္ပိုက္ဆက္ပစၥည္း၊ ဗားမ်ား၊ equipment,
instrument စာရင္းကို အေသးစိတ္ တြက္ရမည္။ ထို႔ေနာက္ estimate တြက္ရမည္။ (Estimate ဆိုသည္မွာ
အင္း၊ ဘာကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ရိွတန္ေကာင္းပါရဲ့ ဆိုၿပီး ရမ္းတုတ္တာ မဟုတ္။ လုပ္ငန္းတြင္သံုးမည့္ပစၥည္း၊
လူအား၊ လုပ္အားခ အစရိွသည္တို႔ကို အေသးစိတ္တြက္ခ်က္ကာ ခန္႔မွန္းျခင္း ျဖစ္သည္။)
ပစၥည္းစာရင္းတြက္ရာတြင္လည္း
ဤပစၥည္းကို မည္သည့္ေနရာတြင္ မည္သည့္ေစ်းႏွင့္ ဝယ္ရႏိုင္သည္ဆိုသည္ကိုပါ စံုစမ္းထားရ
မည္။ ပုိက္လိုင္းတြင္တပ္ဆင္မည့္ ပစၥည္းအားလံုးသည္ တမ်ိဳးတစားတည္း ျဖစ္ရမည္။ တံဆိပ္တစ္မ်ိဳးတည္း
(ကုမၸဏီ တစ္ခုတည္းမွ ထုတ္သည့္ပစၥည္း) ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ ပို္ေကာင္းသည္။ မရႏုိင္မွ အျခား
အလားတူပစၥည္းကို သံုးရမည္။
အကယ္၍
မႏၱေလးသာ ေရေပးေဝေရးစနစ္ကို စနစ္တက်လုပ္ႏိုင္ၿပီ ဆိုလွ်င္ အျခားၿမိဳ႔ႀကီးမ်ားလည္း မႏၱေလးကို
နမူနာယူကာ လုပ္ႏိုင္ေပမည္။ စနစ္က်ေသာ ေရေပးေဝေရးစနစ္တစ္ခုကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ အေကာင္အထည္
ေဖာ္ႏိုင္ၿပီဆိုလွ်င္ ယေန႔ ႀကံဳေတြ႔ေနရေသာ ေခါင္းကိုက္ေနရသည့္ကိစၥမ်ားအားလံုး ရွင္းသြားမည္။
မလုိအပ္ဘဲ ကုန္ေနရသည့္ ႏိုင္ငံေတာ္ ဘတ္ဂ်က္ ယိုေပါက္ကို ပိတ္ႏိုင္မည္။ စည္ပင္ဝန္ထမ္းမ်ားလည္း
အျခားပိုအေရးႀကီးသည့္ အလုပ္မ်ားကို အားစုိက္လုပ္ႏုိင္မည္။
ဤသည္မွာ
သားေရႊအိုးထမ္းလာမည့္ကိန္း ျဖစ္၍ အလ်င္အျမန္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ၾကပါရန္ မန္းစည္ပင္မွ တာဝန္ရိွ
လူႀကီးမ်ားကို တုိက္တြန္းလိုက္ရပါေၾကာင္း။
ေက်းဇူးတင္ပါသည္။
ေအးၿငိမ္း
၂၆
ေဖေဖာ္ဝါရီလ၊ ၂၀၁၈
