Free Thinker: သင်ဘယ်လိုလူမျိုး ဖြစ်ချင်သနည်း ဆိုခြင်းအကြောင်း

(၁)

အသင်သည် အဘယ်ကဲ့သို့သောလူမျိုး ဖြစ်ချင်သနည်း။

စစ်စစ်ပေါက်ပေါက်သာ လိုက်တွက်ကြည့်လိုက်ပါက ဤကမ္ဘာပေါ်တွင် လူနှစ်မျိုးကို တွေ့ရမည် ဖြစ်၏။

ပထမလူတစ်မျိုးကား သူ့နာမည်ကြားကာမျှဖြင့်ပင် လူအများက နှာခေါင်းရှုံ့၊ ဝေါ့ထွီ နှင့် အဲဒီကောင်အကြောင်း မပြောစမ်းပါနဲ့ကွာ၊ ကြက်သရေတုံးလွန်းလို့ စသဖြင့် လူတကာက မေတ္တာတုံးကာ ဖနောင့်နှင့်ပေါက်ချင်သည့် လူမျိုးဖြစ်၏။

နောက်တစ်မျိုးကား သူသေသွားသည့်တိုင် လူအများက သူ့ကို ချစ်ခင်နေဆဲ၊ လေးစားနေဆဲ၊ မြတ်နိုးနေဆဲ၊ တမ်းတနေဆဲ၊ ရင်ထဲအသည်းထဲ နှလုံးထဲ၊ ကျောက်ကပ်ထဲ၌ အမြတ်တနိုး သိမ်းဆည်းထားသည့်သည့် လူမျိုးဖြစ်၏။

သင် ဘယ်လိုလူမျိုးဖြစ်ချင်သနည်း။

အသံကြား ဖနောင့်နှင့် ပေါက်ချင်ပါစေ ဟူသည့် ပထမအမျိုးအစား ဖြစ်ချင်ပါသလား။

ဝေးစွခြောက်ပါး။ မည်သူမှ ထိုကဲ့သို့သောလူမျိုး ဖြစ်ချင်မည် မထင်ပါ။

အသင်သည်လည်း မိမိသေသွားသည့်တိုင် လူအများက တမ်းတနေစေချင်သော လူမျိုး ဖြစ်ချင်ပါလိမ့်မည်။

သို့ဆိုလျှင် ထိုကဲ့သို့သောလူမျိုးဖြစ်အောင် ဘယ်လိုလုပ်ရမည်နည်း။

လူတစ်ဦးလျှင် ၅၀၀၀ စီပေးပြီး ဆန္ဒပြခိုင်း (ဟုတ်ပေါင် မွှားကုန်ပြီ) လူတိုင်းကို သိန်း ၅၀၀ စီပေးပြီး ငါသေသွားတဲ့အခါ ငါ့ကို နင်တို့အသည်းထဲမှာ သိမ်းထားပေးပါနော် ဟု ပြောလို့ရပါမည်လား။

ဤသည်မှာ ချမ်းသာတာ၊ ဆင်းရဲတာ၊ ငွေကြေးနှင့် လားလားမှ မဆိုင်။

ဤသည်မှာ အသည်းနှလုံးကိစ္စဖြစ်၏။

အသင်ဘယ်လိုလူမျိုးဖြစ်ကြောင်း သင်၏ အပြုအမူ၊ အပြောအဆို၊ အနေအထိုင်၊ အလုပ်အကိုင်၊ စိတ်နေသဘောထား၊ ကိုယ်ကျင့်တရားနှင့် အများပြည်သူအပေါ် ထားရှိသည့် စေတနာနှင့် ကိုယ်ချင်းစာတရား၊ ဖေးမကူညီမှုတို့ကို ကြည့်ပြီး အများက ဆုံးဖြတ်ပါလိမ့်မည်။ ငါက ဘယ်လိုလူမျိုးဖြစ်သကွ ဟု ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ကြေငြာလို့ရတာမဟုတ်။

သို့သော် အသင် မည်ကဲ့သို့သောလူမျိုးဖြစ်မည်ကို အခြားသူများက လုပ်ယူလို့ရတာမဟုတ်။ ဤသည်မှာ သင်ကိုယ်တိုင် ၏ အရေးကိစ္စ ဖြစ်၏။

အသင်သည် မည်ကဲ့သို့သော စိတ်နေသဘောထားမျိုးရှိသူ ဖြစ်သနည်း။

အသင်သည် လူ့လောကကို ဘာများ ကောင်းကျိုးပြုသနည်း။

အသင်သည် လူများအပေါ် မည်မျှစာနာထောက်ထားသနည်း။

အသင်သည် လူများအပေါ်မည်မျှ စေတနာ ထားသနည်း။

အသင်သည် မည်မျှ ကိုယ်ချင်းစာတရား ရှိသူဖြစ်သနည်း။

အသင်သည် မည်မျှ တစ်ကိုယ်ကောင်း မဆန်သူ ဖြစ်သနည်း။

အသင်သည် မည်မျှ ကိုယ်ကျင့်တရားကောင်းသူ ဖြစ်သနည်း။

“မင်း ငါ့ ဘာကောင်ထင်သလဲ” ဆိုသူများမှာ အများပြည်သူ ကြည်ညိုလေးစားမှုကို ခံစားရဘို့ဝေးစွ။ မြင်ရုံမျှနှင့် ဝေးဝေးက ရှောင်ကွင်းသွားကြလိမ့်မည်။ မတတ်သာ၍ ဆက်ဆံရသည့်တိုင် ရင်ထဲကမပါ၊ အပေါ်ယံကြောလောက်သာ ဆက်ဆံပါလိမ့်မည်။ ဤသူများမှာ မျက်နှာမြင် ဖနောင့်နှင့်ပေါက်ချင်ပါစေ ဟူသောဆုနှင့် တလုံးတဝတည်း ပြည့်ဝကြသူ များ ဖြစ်၏။

(၂)

စု နှင့် ဦးအောင်ဆန်းဦး

ယခုတလော ကျွန်ုပ် စိတ်မချမ်းမြေ့စရာ သတင်းတစ်ပုဒ်ကို ကြားသိရသည်မှာ ပါဝါ၅၄ ကိစ္စဖြစ်၏။

ဦးအောင်ဆန်းဦး သည်ကိစ္စကို အသည်းအသန်လုံးပန်းနေသည်မှာ ၂၀၀၁ ကတည်းကဆိုတော့ ဆယ်စုနှစ်နှစ်ခု မကတော့ပြီ။

၎င်း အဘယ်ကြောင့် ဤကဲ့သို့ လုပ်ရပါနည်း။

၎င်းသည် စားရမဲ့၊ သောက်ရမဲ့ အခြေအနေ ဖြစ်သလော။

၎င်းသည် ဆင်းတောင့်ဆင်းရဲလော။

၎င်း၌ ငွေကြေးချို့တဲ့နေပြီလော။

ကျွန်ုပ်သိရသလောက် ဦးအောင်ဆန်းဦးသည် အတော် ငွေကြေးပြည့်စုံချမ်းသာသူတစ်ဦး ဖြစ်ပါ၏။

၎င်းအနေနှင့် ထိုအိမ်ကိုရောင်းပြီး ပိုက်ဆံရှာဘို့ လိုပါသလော။

ဤနေရာသည် သမိုင်းဝင်နေရာတစ်ခုဖြစ်၏။

၎င်းအနေနှင့် ပိုက်ဆံ အသည်းအသန်လိုနေသည်ဆိုလျှင်ပင် ထိုအိမ်ကို ထုတ်ရောင်းမည်ဟု စဉ်းစားသင့်ပါသလော။

ဦးအောင်ဆန်းဦးသည် မြန်မာနိုင်ငံနှင့် မြန်မာပြည်သူတို့အကျိုးစီးပွားကို ဘာကလေးတစ်ခုများ ဆောင်ကြဉ်း ပေးခဲ့ဖူးပါ သနည်း။ ဆောင်ကြဉ်းပေးဘို့ အိပ်မက်ကလေးမျှပင် မက်ပုံမပေါ်။ အနည်းအကျဉ်းကလေးတောင် စိတ်ကူးမိပုံမပေါ်ဟု ကျွန်ုပ်ကတော့ ထင်ပါသည်။

မြန်မာနိုင်ငံသည် အင်္ဂလိပ်ကျွန်ဘဝမှ စစ်ကျွန်ဘဝသို့ ပြောင်းရွှေ့ကျရောက်ခဲ့၏။

မြန်မာပြည်သား လူအများသည် လူ့ဗလချီးနမ်းစစ်ဗိုလ်တစ်စု၏ စိတ်ရူးပေါက်ရာ လျှောက်လုပ်သည်များကို ဆယ်စုနှစ်ပေါင်းများစွာ ခံစားခဲ့ရ၏။

စစ်ခွေးများသည် မြန်မာပြည်ကို သူရို့အဖေပေးထားခဲ့သည့် အမွေအလား စိတ်ထင်ရာတွေ လျှောက်လုပ်ခဲ့၏။ မြန်မာပြည်ပိုင် သယံဇာတများကို ၎င်းတို့ပထွေးပိုင် ပစ္စည်းများအလား ရောင်းချကာ ကိုယ်ကျိုးရှာခဲ့ကြ၏။

ဤသည်ကို ဦးအောင်ဆန်းဦး မသိပါသလော။ ထားတော့ သူတစ်ဦးတည်းအားဖြင့် ဘာမှမလုပ်နိုင်တာ ထားတော့။

သို့သော် လုပ်လို့ရသော အခွင့်အလမ်းများသည် ပေါ်ခဲ့၏။

၈လေးလုံး အရေးတော်ပုံကြီးကို ၎င်းသည် မသိယောင်ဆောင်ကာ မျက်ကွယ်ပြုလျက် နေခဲ့၏။

အကယ်၍သာ ၎င်းအနေနှင့် ပြည်သူများရှေ့မှ မားမားမတ်မတ်ရပ်ခဲ့လျှင် -

၎င်း စောက်သုံးမကျလျင်သော်မှ ကျွန်ုပ်တို့သည် သူ့အဖေမျက်နှာနှင့် ၎င်းကို ဝိုင်းကြဝန်းကြ၊ ပုံအော ထောက်ခံကြမည်မှာ ၁၀၀ ရာခိုင်နှုန်း၏ဟိုဘက်ကို ၅ ဘူတာလောက် လွန်နေပေသေး၏။

သို့သော် ၎င်းသည် ဘာလုပ်ခဲ့ပါသနည်း။

ဤသည်မှာ သူ့သမိုင်းကို သူရေးခြင်းဖြစ်၏။

၎င်းသည် မိမိဖခင်၏ မျက်နှာကိုမှမထောက်။ ယခုကဲ့သို့ လုပ်ရက်သည်။ ရာဇဝင်ရိုင်းလိုက်လေ။

တဖအေထဲ တမအေထဲကမွေးလာသည့် သူ့နှမဖြစ်သူ ကျွန်ုပ်တို့၏ အချစ်တော် ‘စု’ ဘာတွေ လုပ်ခဲ့သနည်း။

ကျွန်ုပ် ပြောစရာမလိုပါ။

သူတို့မောင်နှမနှစ်ယောက်သည် စစ်ခွေးများလက်ချက်ဖြင့် နိုင်ငံခြားတွင် ကြီးပြင်းခဲ့ရ၏။

သို့သော် အရေးကြုံ၊ အခွင့်သာလာသည့်အခါ ‘စု’ သည် ပြည်သူများနှင့် လက်တွဲခဲ့၏။ ပြည်သူများရှေ့မှ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ရပ်တည်ခဲ့၏။

ကျွန်ုပ်တို့ပြည်သူများသည် ‘စု’ အပေါ် မည်မျှချစ်ခင်၊ ကြည်ညို၊ ယုံကြည်၊ ကိုးစားသည်ကို ကျွန်ုပ်တို့သာ သိ၏။

ကျွန်ုပ်တို့ပြည်သူများသည် ‘ဦးအောင်ဆန်းဦး’ အပေါ် မည်မျှရွံရှာစက်ဆုပ်သည်ကို ကျွန်ုပ်တို့သာ သိ၏။

အဲသဟာ ဘယ်သူလုပ်တာပါနည်း။

သူတို့ကိုယ်တိုင်လုပ်တာသာ ဖြစ်၏။ မည်သူ့ ပယောဂမှ မပါ။

(၃)

ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်းနှင့် ဦးနေဝင်း

ဤနှစ်ဦးတွင် တစ်ဦးက တိုင်းပြည်ပြုသူဖြစ်ပြီး တစ်ဦးမှာမူ တိုင်းပြည်ဖျက်သူ ဖြစ်၏။

၎င်းတို့နှစ်ဦးလုံးသည် မြန်မာပြည်လွတ်လပ်ရေးအတွက် ဂျပန်ပြည်သွားကာ စစ်ပညာသင်ခဲ့ကြသူများ ဖြစ်၏။

မြန်မာပြည်လွတ်လပ်ရေးကြိုးပမ်းစဉ်က သခင်ရှုမောင် ခေါ် ဗိုလ်နေဝင်း မည်မျှပါဝင်လှုပ်ရှားခဲ့သည်ကို ကျွန်ုပ် တိတိပပ မသိပါ။

မြန်မာပြည် လွတ်လပ်ရေးရပြီးနောက် ရောင်စုံသူပုန်များ သောင်းကျန်းစဉ်ကာလတွင်မူ ဗိုလ်နေဝင်းဦးဆောင်သည့် စစ်တပ်က အစိုးရကို ပါဝင်ကူညီခဲ့ပုံအား ဦးနု၏ တာတေစနေသားတွင် ဖတ်ရ၏။ ကျွန်ုပ်၏ အတ္တနောမတိ သဘောကို ပြောရပါမူ ဤသည့်အတွက်လည်း စစ်တပ်ကို အထွေအထူး ကျေးဇူးတင်နေစရာမရှိဟု ထင်ပါသည်။ နိုင်ငံ့အရေးတွင် ဤကဲ့သို့သော လက်နက်ကိုင် ဖြေရှင်းရမည့်ကိစ္စများအတွက် စစ်တပ်ကို ဖွဲ့စည်းထားတာမဟုတ်ပါလော။ သည်လို ကိစ္စများအတွက် စစ်တပ်ကိုမသုံးလျှင် ဘယ်နေရာသွား သုံးဘို့ပါနည်း။ ဤသည်ပင်လျှင် ၎င်းတို့၏အလုပ် မဟုတ်ပါလော။

ထိုသည့်နောက်တွင်မူ မစ္စတာဗိုလ်နေဝင်းသည် ၁၉၆၂ ခုနှစ်၌ တိုင်းပြည့်အာဏာကို အပြီးတိုင် သိမ်းလိုက်ပြီးသကာလ မြန်မာပြည်ကြီးကို ငါးပါးသာမက သံဃာစင်ပါမှောက်အောင် အစွမ်းကုန် ကြိုးပမ်းလေတော့၏။

ကျွန်ုပ်တို့ အသက် ၆၀ တန်းများသည် မြန်မာ့ဆိုရှယ်လစ်လမ်းစဉ်ပါတီ ငှက်ကထကြီး ဦးနေဝင်းကောင်းမှုကြောင့် အဘယ်မျှ ဒုက္ခသုက္ခတွေနှင့် ကြုံတွေ့ခဲ့ရသည်များကို ကောင်းကောင်း သဘောပေါက်ပါသည်။

သို့အတွက်ကြောင့်ပင်လျှင် -

ထိုသည့် နေဝင်းတည်းဟူသည့် ABay ကို ကျွန်ုပ်သည် ယခုအသံကြားလျင် ယခု ဖနောင့်နှင့် ထ,ပေါက်ချင်မိလေ၏။

နောက်တစ်ဖက် လှည့်ကြည့်ကြဦးစို့။

ကျွန်ုပ်တို့သည် ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်းကို လူကိုယ်တိုင်မြင်ဖူးသည်မဟုတ်။ သူလုပ်ခဲ့တာတွေကို မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့ ကြုံခဲ့ ကြဖူးသူများမဟုတ်။ ကျွန်ုပ်တို့သည် ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်းကို နာမည်ကြားဖူးရုံမျှဖြစ်၏။ သူ့အကြောင်းကို စာပေများမှ တဆင့်သာ သိခွင့်ရ၏။ သို့သော် ကျွန်ုပ်တို့သည် ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်းကို မချစ်ပါသလော။ ချစ်၏။ ချစ်လိုက်သမှ အူထဲ၊ နှလုံးထဲ၊ အသည်းထဲ၊ ကျောက်ကပ်ထဲကကို ချစ်ကြ၏။ လေးစားကြ၏။ မြတ်နိုးကြ၏။ တန်ဘိုးထားကြ၏။ ကျွန်ုပ်ဆို မဟဝှာထက် ပိုချစ်သေး၏။ အဟုတ် (မဟဝှာ = ကျွန်ုပ်မိန်းမမဟုတ်။ အဟိ)

ကျွန်ုပ်တို့သည် ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်းဟေ့ ဆိုလျှင် နာမည်ကြားရုံနှင့် ဖက်နမ်းချင်စိတ်ပေါက်၏။

ကျွန်ုပ်သည် ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်းအကြောင်း ရေးထားသည့် ဆောင်းပါးများကို ဖတ်ရသည့်အခါ ကြက်သီးမွေးညင်းများ ထမိ၏။

ဗိုလ်ချုပ်တို့ လုပ်ကြံခံရသည့်အကြောင်း ရေးသားထားသည်များကို ဖတ်ရသည့်အခါ မနေ့တနေ့ကမှ ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည့် အလား ရင်ထဲဆို့တက်လာလျက် မျက်ရည်များ လည်မိ၏။

အဘယ်ကြောင့်နည်း။

ဗိုလ်ချုပ်သည် ရိုးသား၏။ တိုင်းပြည့်အပေါ် စေတနာမှန်၏။ ကိုယ်ကျင့်တရား ကောင်း၏။ မှန်ရာကိုသာ ပြောတတ်၏။ ကိုယ်ကျိုးစီးပွားအတွက် တိုင်းပြည်ကို ချမနင်း။ (စကားစပ်၍ ပြောရလျှင် ယခုခေတ် ဗိုလ်ချုပ်ကြီးများမှာမူ ဗိုလ်ချုပ် အောင်ဆန်း ယိုထားသည့် ချေးကို ကျွေးဘို့ပင်မတန်။ ဗိုလ်ချုပ်၏ချေးကို ခွေးကိုကျွေးလျက် ၎င်းခွေး၏ ချေးကို ကျွေးထားဘို့သာ သင့်လျော်လှပေ၏။)

ဗိုလ်ချုပ်နှင့် ဦးနေဝင်းအကြောင်းသာ ကျွန်ုပ်စိတ်ထဲရှိသမျှ ချရေးလိုက်ရလျှင် တစ်ထောင့်တစ်ည ပုံပြင်များထက် ပိုများစရာရှိ၏။ မိတ်ဆွေတို့ကို အားနာသဖြင့် ဤမျှနှင့် ရပ်ပါမည်။

(၄) ဆရာမြ

ဟိုတစ်နေ့က ဖေ့စ်ဘုတ်တွင် ဆရာမြ (မြသန်းတင့်) ၏ ဈာပနအကြောင်း ဗီဒီယိုလေး ကြည့်လိုက်ရ၏။

ဆရာမြကွယ်လွန်ပြီဆိုတော့ သူ့ကို နှမြောတ,သကြသူတွေ၊ ဝမ်းနည်းပူဆွေးကြသူတွေ မနည်းလှပါ။

ဆရာမြသည် ကျွန်ုပ်တို့ မြန်မာစာဖတ်ပရိသတ်အတွက် အမွေအနှစ်များစွာ ထားရစ်ခဲ့၏။

ဆရာမြကွယ်လွန်ခြင်းသည် ကျွန်ုပ်တို့အတွက် ကြီးမားသော ဆုံးရှုံးမှုကြီး ဖြစ်၏။

ကျွန်ုပ်အဖို့ ဆရာမြသည် စစ်နှင့်ငြိမ်းချမ်းရေး၊ လေရူးသုန်သုန်၊ ရွှေပြည်တော် မျှော်တိုင်းဝေး စာအုပ် သုံးအုပ်မျှနှင့်ပင် ချစ်ခင်မြတ်နိုးစရာ၊ ကြည်ညိုလေးစားစရာ ကောင်းနေပါပြီ။ ဆရာမြ၏ကျေးဇူးဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့သည် အနှီဂန္ထဝင် ဝတ္ထုကြီးများကို ဖတ်ခွင့်ရ၏။ (အမှန်အတိုင်း ဝန်ခံရပါမူ ကျွန်ုပ်သည် အတတ်ပညာဆိုင်ရာ အင်္ဂလိပ်စာအုပ်များကို ဖတ်မှတ်လေ့လာလေ့ ရှိသည့်တိုင် စာပေအနုပညာ ယဉ်ကျေးမှုဆိုင်ရာစာအုပ်ကြီးများကိုမူ ဖတ်၍ သိပ်နားမလည်လှပါ။ တနည်းအားဖြင့် ခံစားနိုင်လောက်သည်ထိ မစွမ်းပါ။ မြန်မာဘာသာဖြင့် ဖတ်လိုက်ရမှာသာ ကောင်းစွာ ခံစား နားလည် နိုင်ပါသည်။ မသိသောစကားလုံးများကို အဘိဓာန်လှန်နေရခြင်းဖြင့် အရသာပျက်ပါသည်။ ဤကား စကားချပ်)

ဆရာမြကဲ့သို့သော စာရေးဆရာကား ရှား၏။ ဆရာမြသည် တကယ့်စာရေးဆရာစစ်စစ် ဖြစ်၏။ သူသည် စာဖတ်၏။ နောက်ပြီး ကိုယ်ခံစားရချက်များကို ပြန်လည်ပြောပြချင်သည့်အတွက် စာရေး၏။ အချိန်ရတိုင်းစာရေး၏။

ဤသို့ဆိုလိုက်ခြင်းအားဖြင့် အခြားစာရေးဆရာများသည် စာမဖတ်၊ စာမရေးဟု ဆိုလိုရာမရောက်ပါ။ ဆရာမြ ဘယ်လို လူစားဖြစ်သည်ကိုသာ ပြဆိုခြင်းဖြစ်၏။

ဆရာမှိုင်းကြီးမှစ၍ ဆရာဇော်ဂျီ၊ မင်းသုဝဏ်၊ သိပ္ပံမောင်ဝ၊ မောင်ထင်၊ ရွှေဥဒေါင်း၊ ငွေဥဒေါင်း၊ ဗန်းမော်တင်အောင် အို - အများကြီးခင်ဗျာ။

ကျွန်ုပ်တို့သည် ထိုစာရေးဆရာကြီးများကို ချစ်ခင်၏။ လေးစား၏။ မြတ်နိုး၏။ တန်ဘိုးထား၏။

၎င်းတို့သည် လူ့ဘောင်လောကကို စာပေအားဖြင့် အကျိုးပြုခဲ့ကြ၏။

သို့ဆိုလျှင် အသင်သည် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ပြန်မမေးသင့်ပါသလော။

အမှန်တကယ့်ကို မေးသင့်လှ၏။

ငါ ဘယ်လိုလူစားမျိုး ဖြစ်ချင်သလဲ။

သို့သော် ဖြစ်ချင်ရုံမျှဖြင့်မပြီး။

တကယ်လည်းဖြစ်အောင် ကြိုးစားကြရမည်။

ကြိုးလည်း ကြိုးစားသင့်လှ၏။

ယခု မြန်မာနိုင်ငံကြီးသည် အဖက်ဖက်မှ ယိုယွင်းပျက်စီးကာ ကမ္ဘာ့အလယ်တွင် အောက်တန်းနောက်တန်း ကျနေရ ရှာလေ၏။

ဤသည်ကို ကျွန်ုပ်တို့အားလုံး ဝိုင်းဝန်းကာ ပြန်လည်အဖတ်ဆယ်ကြရမည်။

ကျွန်ုပ်တို့ သေလွန်သွားသည့်အခါ -

ဤကမ္ဘာလောကကြီးအတွက် -

ကျွန်ုပ်တို့ အမိမြန်မာနိုင်ငံအတွက် -

နောင်လာနောက်သားများအတွက် -

တစ်ခုခုချန်ရစ်နိုင်အောင် ကြိုးစားကြရမည်။

ဆရာဇော်ဂျီ၏ “သင်သေသွားသော်” ကဗျာလေးဖြင့် နိဂုံးချုပ်ပါမည်။

ဩော် . . .

လူ့ပြည်လောက၊ လူ့ဘဝကား
အိုရနာရ၊ သေရဦးမည်
မှန်ပေသည်တည့်။

သို့တပြီးကား၊ သင်သေသွားသော်
သင်ဖွားသောမြေ၊ သင်တို့မြေသည်
အခြေတိုးမြင့်၊ ကျန်ကောင်းသင့်၏။

သင်၏မျိုးသား၊ စာစကားလည်း
ကြီးပွားတက်မြင့်၊ ကျန်ကောင်းသင့်၏။

သင်ဦးချ၍ အမျှဝေရာ
စေတီသာနှင့်၊ သစ္စာအရောင်
ဉာဏ်တန်ဆောင်လည်း
ပြောင်လျက်ဝင်းလျက် ကျန်စေသတည်း။ ။

ကျေးဇူးတင်ပါသည်။

အေးငြိမ်း

၂၈ ဇန္နဝါရီ၊ ၂၀၂၄

Free Thinker

Labels

Monday, January 29, 2024

သင်ဘယ်လိုလူမျိုး ဖြစ်ချင်သနည်း ဆိုခြင်းအကြောင်း

No comments: