မင်္ဂလာ နှင့် အမင်္ဂလာတို့အကြောင်း

အမှန်ဆို လေယာဉ်ပျက်ကျ၍ လူသေရသည့် သတင်းမှာ (ပုံမှန်ကိစ္စများအတွက်) အမင်္ဂလာသတင်း ဖြစ်၏။

သို့သော် အခုတော့ ထိုသတင်းကို ကြားရသည့် ကျွန်ုပ်တို့ (ပုံမှန်) မြန်မာပြည်သူအပေါင်းမှာ သိန်း ၅ သောင်းထီ ပေါက်သည့်အလား အလွန် ဝမ်းသာ အူမြူးကြလေကုန်၏။ 

 

တကယ်ဆို မင်္ဂလာဆောင်ပြီးတာ တစ်နှစ်မျှသာ ရှိသေးသူက ချစ်ဇနီးလေးနှင့် အပြီးပိုင် ခွဲခွာသွားရတာ အမင်္ဂလာ သတင်း ဖြစ်သင့်၏။ ယခုတော့ ၎င်းတို့မှာ အဟိ၊ တခါတော့ဖြင့် မဲဖောက်ခံရတော့မယ်။ ဘလန်းနယူးလေး စသဖြင့် လှောင်ပြောင် ပျက်ရယ်ပြုခြင်းကိုသာ ခံကြရကုန်၏။ 

 

ဤသည်ကိုကြည့်ခြင်းဖြင့် မင်္ဂလာရှိခြင်း၊ အမင်္ဂလာရှိခြင်း ဆိုသည်မှာ အမြဲတစေမရှိ။ အခြေအနေကိုလိုက်၍ ပြောင်းလဲ တတ်သည်ဆိုသည်ကို ကျွန်ုပ်တို့ မျက်ဝါးထင်ထင် တွေ့မြင်ကြရပြီ။ 

 

မြသွဲ့သွဲ့ခိုင်ကလေး သေတုန်းက ကျွန်ုပ်တို့ပြည်သူတစ်ရပ်လုံး ပူဆွေးခဲ့ကြရ၏။ ကျွန်တော်လည်း မျက်ရည်ကျခဲ့ရ၏။

မြသွဲ့သွဲ့ခိုင် မည်သူဖြစ်သည်။ မည်သည့်အရပ်တွင်နေသည် ဆိုသည်ကို ကျွန်ုပ်တို့ မသိပါဘဲလျက် အဘယ်ကြောင့် ပူဆွေးသောက ရောက်ကြရဘိသနည်း။ မျက်ရည်ကျရဘိသနည်း။

 

မြသွဲ့သွဲ့ခိုင်ခေါင်းကို သေနတ်နှင့်ပစ်လိုက်ခြင်းသည် ကျွန်ုပ်တို့ ပြည်သူတစ်ရပ်လုံးကို စော်ကားလိုက်ခြင်းပင် ဖြစ်၏။ ကျွန်ုပ်တို့ပြည်သူများခေါင်းကို သေနတ်နှင့် အပစ်ခံရခြင်းလည်း မည်၏။ 

 

သို့သော် ဤဖြစ်ရပ်အတွက် ၎င်းတို့မှာ ‘တွေ့လား၊ ငါဘယ်လောက်လက်တည့်တယ်ဆိုတာ’ စသဖြင့် ဂုဏ်ယူမော်ကြွား ပျော်ပါးနေလေ၏။ လှိုင်သာယာကိုလည်း မနေ့တနေ့ကမှ​ ရဲဖြစ်လာသူ မနူးမနပ်ကလေးများက သူတို့လက်တည့်စမ်းစရာ စက်ကွင်းတစ်ခုအဖြစ် သတ်မှတ်ကာ လူများကို သေနတ်ပစ်ကွင်းက စက်ကွင်းများအဖြစ် ထင်မှတ်လျက် လက်တည့် စမ်းကြကုန်၏။ နောက်ပြီး တစ်တော့တွင်တင်ကာ တဟားဟားနှင့် ပျော်ရွှင်ရယ်မောလျက် ရှိကြကုန်၏။ ရှိစေ။ နင်တို့ တူဖြစ်တုန်း နှံထားကြ။

 

ကျွန်ုပ်တို့ပြည်သူများ သေကြေပျက်စီးကြသည်ကို အသင်တို့သည် မင်္ဂလာ ယူကုန်ကြ၏။

ထန်တလန်မှသွေးစက်များသည် ယခုထက်တိုင် မခြောက်သေး။

အသင်တို့သည် ကိုယ့်တိုင်းသူပြည်သားများကို ရက်ရက်စက်စက် လူမဆန်စွာ သတ်ဖြတ်နှိပ်ကွပ်ခဲ့ကြ၏။

သည်ကနေ့ဖမ်းသွားပြီး မနက်ဖြန် အလောင်းပြန်ပို့၏။

အပြစ်မဲ့ ကျေးရွာများအပေါ် လေကြောင်းမှ ဗုံးကြဲ၏။

ဤသည်တို့ကို ကျွန်ုပ်တို့သည် ကမ္ဘာကြေသော်လည်း ဥဒါန်းမကြေနိုင်။

 

အခု နင်တို့အလှည့်ရောက်ပြီ။

 

သည့်အတွက် အသင်တို့ သေကြေပျက်စီးသည်ကို တွေ့ရသောအခါ၌လည်း ကျွန်ုပ်တို့သည် ဝမ်းသာအူမြူးကြကုန်၏။

လူ ၂ လောက်သေလျှင် ၁၀ ယောက်လောက် မသေရကောင်းလားဟု မချင့်မရဲ ဖြစ်ကုန်ကြ၏။

လူ ၂၀ လောက်သေလျှင် ၄၀ လောက် သေစေချင်ကြ၏။

အဘယ့်ကြောင့်နည်း။

 

ဟိုအကောင် လေယာဉ်ဖြင့် ပျံလာခြင်းသည် မည်သည့်နည်းနှင့်မှ တိုင်းသူပြည်သားတို့၏ အကျိုးစီးပွားအတွက် ပျံသန်းလာခြင်း မဖြစ်နိုင်။ 

ဖြစ်ချင်းဖြစ်လျှင် တိုင်းသူပြည်သားများကို ဒုက္ခပေးဘို့ရာသာ ဖြစ်၏။

ကိုယ့်အတွက် ဒုက္ခသုက္ခများ သယ်လာသူ သေသည်ကို ကျွန်ုပ်တို့က ဝမ်းနည်းပူဆွေးပြရမည်လော။

ဝေးစွ ၆ ပါး။

 

အနှီ သူရဲမကောင်းလေး၏ မင်္ဂလာဆောင်ဓာတ်ပုံအောက်တွင် ရေးထားသည့် ကွန်မင့်များကို ဖတ်ကြည့်ကြပါ။

ဤကွန်မင့်များဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့၏ စိတ်ခံစားချက်ကို ခန့်မှန်းနိုင်၏။

ဒါတောင် တချို့က ‘သူများသေတာကို ဝမ်းသာနေတယ်။ နင်တို့ဖြစ်ရင်ကော’ စသဖြင့် ရေးတာတွေ့ရသေး၏။ ထိုကွန်မင့်ကို ပြန်ရေးထားသူများလည်း မနည်းလှ။

အနှီကွန်မင့်ကို ရေးသူမှာ မအလ၏ဘောကို အနည်းဆုံး တစ်ညလျှင် ၃ ခါ လျက်နေသူ ဖြစ်ရမည်။

 

ကျွန်ုပ်တို့ ပူဆွေးသောကရောက်စဉ်က အသင်တို့ မင်္ဂလာ ယူခဲ့ကြ၏။

အခု အသင်တို့ ပူဆွေးသောကရောက်နေသည်ကို ကျွန်ုပ်တို့က ပြုံးပြုံးကြီး အရသာခံ ရှုစားပါမည်။

အသင်တို့၏ အမင်္ဂလာသည် ကျွန်ုပ်တို့အတွက်တော့ အင်မတန် သာတောင့်သာယာရှိလှသော မင်္ဂလာကြီး ဖြစ်ပါပေ၏။

 

အသင်တို့အတွက် အမင်္ဂလာများ (ကျွန်ုပ်တို့အတွက် မင်္ဂလာများ) ဆက်တိုက်လာတော့မည်။

မဲလိပ်များ ယခုကတည်းက ကြိုတင်လိပ်ထားကြရန် ကျွန်ုပ်က အကြံပေးလိုက်ပါ၏။ 

 

ခွေးဒဒေါင်းဇားများ အင်းထဲသွား

နားကားကြပါစေ

 

အေးငြိမ်း

၁၈ ဖေဖော်ဝါရီလ၊ ၂၀၂၂