လာ့း နှင့် ဘူ့း

ကျွန်ုပ်သည် ယခုအခါ ဒသမတန်း ပင်ရင်းမြန်မာစာ အတွက် သင်ကြားရေး powerpoint slide များ ပြင်နေရာ ယခု မြန်မာကဗျာ လက်ရွေးစင် မှ ဆရာကြီး ဇော်ဂျီ ၏ ‘လှိုင်းကလေးသင်’ ထိ ရောက်ပါပြီ။

 

စနစ်သစ် (စနစ်ကလည်း ကျုပ်တို့ငယ်ငယ်ကတည်းက သစ်လာလိုက်တာ ၂၁ ရာစု ရောက်တဲ့ထိ သစ်လို့ပဲ မပြီးနိုင်တော့ဘူး၊ ယခွမ်းဒဲ့မှ) ကျောင်းပြဋ္ဌာန်းစာအုပ်ပါ ‘လှိုင်းကလေးသင်’ ကဗျာကို ဖတ်လိုက်ရတော့ ကျွန်ုပ်၏ ဘယ်ဖက်မျက်ခုံးတစ်ဖက် သိသိသာသာ မြင့်တက်သွားပါ၏။ နောက်ပြီး သည်စကားလုံးကို ဘယ်လိုအသံထွက်ရမဒုံး ဟု ဦးနှောက်လည်း အတန် ခြောက်သွားလေ၏။

 

(“ပြဋ္ဌာန်း” ကို ရေးဘို့ ပြဿနာတက်နေနိုင်သူများ ရှိပါလိမ့်မည်။ ပြဋ္ဌာန်းမှာ ဋ နှင့် ဌ ကို ပါဠ်ဆင့်ထားခြင်းဖြစ်သဖြင့် ဋ နှင့် ဌ ကို ဆင့်ရေးခြင်းအားဖြင့် ဋ္ဌ ကို ရနိုင်ပါကြောင်း။ ဤကား စကားချပ်)

 

အကြောင်းကား ‘လှိုင်းကလေးသင်’ ကဗျာမှ ‘ဖူးမြော်ရန် ရောက်လာရင်းပေလာ့’ ကို ‘ဖူးမြော်ရန် ရောက်လာရင်းပေလာ့း’ ဟုလည်းကောင်း၊ ‘ကြံချင်ဘု သည်အရေး’ ကို ‘ကြံချင်ဘူ့း သည်အရေး’ ဟု လည်းကောင်း စာလုံးပေါင်းထားသောကြောင့် ဖြစ်သတည်း။ 

 သို့နှင့် ကျွန်ုပ်စိတ်ထဲ အတော် စနိုးစနောင့်ဖြစ်သွား၍ ကျွန်ုပ် အလယ်တန်းကျောင်းသားဘဝက သင်ကြားခဲ့ရသော ‘အလယ်တန်း မြန်မာကဗျာ လက်ရွေးစင်’ (၁၉၇၈) စာအုပ်ကို လှန်ကြည့်ရာ ‘ဖူးမြော်ရန် ရောက်လာရင်းပေလာ့’ ‘ကြံချင်ဘု သည်အရေး’ စသဖြင့်သာ တွေ့ပါ၏။

 

ထိုမျှသာမကသေး။ ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်၊ မြန်မာစာပါမောက္ခ ဆရာကြီး ဒေါက်တာအောင်မြင့်ဦး ၏ ‘ခေတ်စမ်း ရဲ့ လှိုင်းကလေး’ ဆောင်းပါးတွင်လည်း ‘ဖူးမြော်ရန် ရောက်လာရင်းပေလာ့’ ‘ကြံချင်ဘူ့ သည်အရေး’ ဟုပင် စာလုံးပေါင်း ထားပါ၏။

 

https://www.facebook.com/100003467961345/posts/2787392038053034/  

 

ကျွန်ုပ်ငယ်စဉ်ကတည်းက မြန်မာစာကို သင်ကြားလာခဲ့ရာ ယခုကဲ့သို့ အောက်ကမြစ် နှင့် ဝစ္စနှစ်လုံးပေါက်ကို ပေါင်းရေးထားတာ တွေ့ဖူးတာ ယခုအကြိမ်သည် ပထမဆုံးသော အကြိမ် ဖြစ်ပါလိမ့်မည်။

 

သို့နှင့် ကျွန်ုပ်လည်း ထို စားလုံးပေါင်း ‘ဘူ့း’ ကို ကြိုးစား အသံထွက်ကြည့်မိ၏။

‘ဘူ့ = ဘု’

‘ဘူး = ဗူး’

ပေါင်းလိုက်တော့ ‘ဘူ့း = ဘုအူး’ ဟု အသံထွက်လေ၏။ 

ကျွန်ုပ်မှာ ‘ဘူ့း’ ကို အသံထွက် ရွတ်နေသည်ဖြစ်ရာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် မနည်း ပြန် ဘလိတ်အုပ်ထားလိုက်ရ၏။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ကျွန်ုပ်ပတ်ဝန်းကျင်၌ အခြားသူများလည်း ရှိနေသည်ဖြစ်ရာ ‘အင့်ဟင် - ဟိုလူကြီးနှယ်၊ မကြီးမငယ်နဲ့။ ဘယ့်နှာကြောင့် နွားလိုအော်နေရပါလိမ့်’ ဟု အထင်ရောက်ကုန်မည် စိုးသောကြောင့်တည်း။ 

 

မယုံလျှင် မိတ်ဆွေတို့ ‘ဘူ့း’ ကို အသံထွက်ရွတ်ကြည့်ပါ။ သေချာပေါက် နွားအော်သံ ထွက်လာပါလိမ့်မည်။

ထူးဆန်းပါပေ့။ 

ချစ်စရာကောင်းလှသည့် ကဗျာကို နွားအော်သံပေါက်အောင် တီထွင်နိုင်သည့် ပညာရှင်ကြီးများ အစွမ်းကို ကျွန်ုပ် မချီးကျူးဘဲ မနေနိုင်။

 

နောက်တစ်ခုမှာ ‘မူသစ်တဆင်ခြယ်၍’ ကို ‘မူသစ်တစ်ဆင်ခြယ်၍’ လုပ်ထားလိုက်သေး၏။ ပြောရလျှင် ဤသည့် ‘တစ်’ ကို ကျွန်ုပ် ၆ မြင်ကပ်သည်မှာ ကြာပါပြီ။ အခုခေတ် ၂၁ ရာစု လူများဆိုလျှင် ‘တကယ်’ ကို ‘တစ်ကယ်’ ဟုရေး၏။ ‘တကတဲ’ ဟုရေးရမည်ကို ‘တစ်ကတည်း’ ဟု ရေး၏။ ကျွန်ုပ် အလွန်မုန်းလှ၏။ သို့သော် ကျွန်ုပ် ဘာတတ်နိုင်ပါ မည်နည်း။

 

၂၁ ရာစု ကျောင်းသုံးမြန်မာစာ (၂၁ ရာစုကျွမ်းကျင်မှုများ ဟူသည့် စကားလုံးလေးကို တွေ့လိုက်ရပြီးသည့်နောက်မှ ကျွန်ုပ်လည်း ၂၁ ရာစု၊ ၂၁ ရာစုနှင့် မကြာမကြာ သုံးမိလာကြောင်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ပြန်သတိပြုမိ၊ သည်းခံပါ မိတ်ဆွေများ) စာအုပ်၌လည်း ကျွန်ုပ် သဘောမကျမိသည့် အချက်ကလေးများ တွေ့မိ။ သို့သော် နောက်ကျမှ ရေးပြပါမည်။ 

 

ကျေးဇူးတင်ပါသည်။

 

ခွေးအောင်လှိုင်နှင့် နောက်လိုက်နောက်ပါ ခွေးသဒေါင်းဇားအုပ်စု၊ ၎င်းတို့ကို ထောက်ခံနေသူများအားလုံးတို့သည် ကျွန်ုပ်တို့ ပြည်သူအပေါင်း၏ ကျိန်စာသင့်လျှက် မနှေးအမြန် မသာပေါ်ကြပါစေကုန်သတည်း။ 

 

အေးငြိမ်း

၁၅ နိုဝင်ဘာလ၊ ၂၀၂၁