အလိုမရှိအပ်သည့် စစ်ကျွန်ပညာရေး

လာပါပြီ။

3 for 1 dollar ပညာရေး။

စင်ကာပူတွင် ခပ်ညံ့ညံ့ ပစ္စည်းများကို ပါစာမာလမ်ဈေးများ၌ ရောင်းတာ မိတ်ဆွေတို့ တွေ့ဖူးပါလိမ့်မည်။  3 for 1 dollar ဟူ၏။

 

စစ်အစိုးရသည်လည်း 3 for 1 dollar ပညာရေးကို နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် ကျင့်သုံးခဲ့၏။

 

နိုင်ငံတော်ကြီး ချောက်ထဲကျဘို့ လက်နှစ်လုံးလောက်သာ လိုတော့သည် . . . 

($$ကျိုးနဲ . . လက်နှစ်လုံးလောက်ပဲလိုတာကို ဘယ်နေရာကများ သွားတိုင်းလိုက်ပါလိမ့်။​ မဟုတ်မှလွဲရော။ သူ့ကြီးဒေါ်ကြီး အပေါက်နားက တိုင်းတာနေမယ်။)

. . . ဟူသည့်အကြောင်းပြချက်ဖြင့် စစ်အာဏာရူးများသည် နိုင်ငံတော်အာဏာကို နှစ်အတန်ကြာ အဓမ္မရယူထားခဲ့ကြ၏။

 

ထို့နောက် အရေးအခင်းဖြစ်၍ ကျောင်းများပိတ်ထားရသည်ဆိုကာ မဖြစ်ညစ်ကျယ် စာမေးပွဲကလေးများကျင်းပလျက် အခြေခံပညာကျောင်းများ၊ တက္ကသိုလ်များမှ တက်လက်စ ကျောင်းသားအားလုံးကို အအောင်ပေးခဲ့၏။ ကျောင်းများ ပြန်ဖွင့်သည့်အခါ ပုံနေသည့် ကျောင်းသားများကို ရှင်းထုတ်ရန် တစ်နှစ်နှစ်တန်း စနစ်ကို အကောင်အထည်ဖော် ကျင့်သုံး ခဲ့၏။

 

ကျွန်ုပ် စိုက်ပျိုးရေးတက္ကသိုလ်တွင် ဆရာဖြစ်ခါစက စစ်အစိုးရ၏ တစ်နှစ် နှစ်တန်း ပညာရေးစနစ်ကို အကောင်အထည် ဖော်နေသခိုက် ဖြစ်၏။ 

ကျွန်ုပ်တို့သည် ဝန်ထမ်းမျှသာဖြစ်သဖြင့် ဘာတတ်နိုင်ပါမည်နည်း။ သူတို့သေဆိုသေ၊ ရှင်ဆိုရှင်ကြရသူများဖြစ်သဖြင့် ဟုတ်သည်ဖြစ်စေ၊ မဟုတ်သည်ဖြစ်စေ။ မှန်သည်ဖြစ်စေ မမှန်သည်ဖြစ်စေ ထိုစနစ်ဆိုးကြီးကို အကောင်အထည်ဖော် ပေးခဲ့ကြရ၏။

 

၆ လလျှင် တစ်တန်းနှုန်းဖြင့် အောင်လာကြသူများ ကိုယ့်အရည်အချင်းကို ကိုယ်သိပါသည်။

ကျောင်းသာပြီးသွားသည်။ ဘာမှမတတ် ဟူသည့် ရလဒ်မှာ ကလေးများကြောင့်မဟုတ်။ စစ်အစိုးရကြောင့် ဖြစ်၏။

ကလေးများဟူသည် လူကြီးများက ထုဆစ်လိုက်သည့်အတိုင်း ပုံပေါ်လာရတာဖြစ်၏။

 

ထိုစဉ်က မြန်မာနိုင်ငံပညာရေး၏ ဒိသာပါမောက္ခမှာ ဗိုလ်ဖင်တွန့်ဖြစ်၏။

မြန်မာနိုင်ငံတွင် လူယုတ်မာများစွာ ပေါ်ထွန်းခဲ့သည့်အနက် ဗိုလ်ဖင်တွန့်မှာ မြန်မာ့လူယုတ်မာများသမိုင်းတွင် နံပါတ် (၁) နေရာကို ရယူထားသူဖြစ်၏။ (အဲလေ စူ့ထက်စွာသည့် မင်းအောင်လှိုင် ပေါ်လာသည့် ယခုအခါတွင်မတော့ ဗိုလ်ဖင်တွန့်မှာ လူယုတ်မာများ စာရင်းတွင် နံပါတ် (၂) အဆင့်သို့ ကျဆင်းသွားရလေ၏။)

 

ဖင်တွန့်သည် “ငါတို့ကို အာခံတဲ့ မအေဘေးတွေ သွားပေရော့ မြောင်းထဲကို” ဟူသည့် အငြိုးအာဃာတဖြင့် မြန်မာပြည် တွင် တက္ကသိုလ်များကို မှိုလို (အဲလေ မှိုထက်တောင်ပေါပါသေးသည်) ပေါက်အောင် ဖွင့်ခဲ့၏။ 3 for 1 dollar ဒေါက်တာ များ မွေးထုတ်လျက် ဘာပါမောက္ခ၊ ညာပါမောက္ခတွေ ခန့်ပစ်ခဲ့၏။

တက္ကသိုလ်တစ်ခုဖွင့်တယ်ဆိုတာ ဘိလပ်မြေဖြင့် သရိုးကိုင်ထားသော အဆောက်အဦတစ်ခု ဆောက်လိုက်ရုံဖြင့် မပြီးမှန်း မိတ်ဆွေတို့ သိပါသည်။ 

ဤသည်မှာ နည်းနည်းနောနော ယုတ်မာမှု မဟုတ်။

မျိုးနှင့်ရိုးနှင့်ချီကာ ငတုံးများဖြစ်သွားအောင် ယုတ်မာကောက်ကျစ်မှု ဖြစ်၏။

 

မနေ့က မခင်လေးတင်ထားသည့် ပို့စ်တစ်ခုတွေ့ရတော့ ကျွန်ုပ်မှာ အင်း၊ ဇာတ်လမ်းကတော့ စလာပြီ ဟု တွေးမိ၏။ 

ဘာတဲ့၊ ဒုတိယနှစ်ဝက်သင်တန်းကို ရက် (၄၀) ဆိုပါလား။

ငှယ်၊ အရက် (၄၀) ကြီးများတောင်။ ပျင်းစရာကောင်းလိုက်တာအေ။ မသကာ နှစ်ပတ်လောက်ဆို တော်ရောပေါ့။

 

စစ်အာဏာရူးများသာ အုပ်ချုပ်မည်ဆိုပါက ဤကဲ့သို့သော ကိစ္စများကို အသင်တို့သည် မမြင်ချင့်အဆုံး၊ မကြားချင့် အဆုံး။ မြင်လာရ၊ ကြားလာရလိမ့်မည်။

စစ်အာဏာရူးများခေါင်းထဲတွင် တိုင်းပြည့်ဘဏ္ဌာများကို ခိုးဘို့လောက်ကလွဲပြီး တခြားဘာမှ မရှိ။

သူရို့စိတ်ရူးပေါက်ရာမှန်သမျှ ဟုတ်သည်ဖြစ်စေ၊ မဟုတ်သည်ဖြစ်စေ၊ ကြက်ဆူပင်က ဒီဇယ်ထုတ်ခြင်း အစရှိသည့် ပေါက်တတ်ကရမှန်သမျှ အကုန်လျှောက်လုပ်လိမ့်မည်။

 

ကျွန်ုပ်တို့၏တာဝန်မှာ ၎င်းတို့ကို စောက်ရူးထခွင့် မပေးရေးဖြစ်၏။

၎င်းတို့ စောက်ရူးထတာနှင့် တိုင်းပြည်လည်း ဖွတ်သထက် ညက်ခဲ့ရပြီ။

ကမ္ဘာ့အလယ်မှာ မျက်နှာငယ်ခဲ့ရပြီ။

မြန်မာဟေ့ ဆိုလိုက်လျှင်ပင် အကြည့်များ တမျိုးပြောင်းကုန်ကြသည်။

 

ကျွန်ုပ်တို့ချစ်သည့် “မြန်မာ” ၏ အသရေကို ပြန်ဆယ်ဘို့အတွက် ထို စစ်အာဏာရူးများကို အကုန် မျိုးဖြုတ်ပစ်ရ ပေလိမ့်မည်။

 

လက်နက်ရှိလျှင် ဘာမဆိုလုပ်လို့ရသည်ဆိုသော ၎င်းတို့ခေါင်းထဲတွင် စွဲနေသည့် အင်မတန် ရူးမိုက်လှသည့် အတွေးအခေါ်ကို ကျွန်ုပ်တို့ ရိုက်ထုတ်ပစ်ရပေလိမ့်မည်။

“လက်နက်ရှိတိုင်း လုပ်ချင်တိုင်း လုပ်လို့မရ” ဆိုတာကို ခွေးမသားများသိသွားအောင် လုပ်ဘို့အရေး ကျွန်ုပ်တို့ မြန်မာနိုင်ငံသား အားလုံးတွင် တာဝန်ရှိ၏။

 

ဤသည်မှာ ကျွန်ုပ်တို့၏ သမိုင်းပေးတာဝန်ဖြစ်၏။

 

စစ်အာဏာရူးတို့ ကျဆုံးရမည်။

အရေးတော်ပုံ အောင်ရမည်။

 

အေးငြိမ်း

၂၈ ဧပြီလ၊ ၂၀၂၁

ကျွန်ုပ် ဝမ်းနည်းမိသော နေ့တစ်နေ့

(၁)

 

မင်းအောင်လှိုင် မြန်မာပြည်ပြန်ရောက်သွားသည့်နေ့က ကျွန်ုပ် အလွန်ဝမ်းနည်းမိ၏။ 

စစ်တပ်က အာဏာကို ဓားပြတိုက်ယူသွားပြီးသည့်နောက် ကျွန်ုပ် ဝမ်းနည်းမိသည်မှာ ဤအကြိမ်သည် ပထမဦးဆုံးသော အကြိမ်လည်း ဖြစ်၏။

နိုင်ငံ့ခေါင်းဆောင်များကို ဖမ်းသွားစဉ်ကလည်းကောင်း၊ မြန်မာပြည်သူများ နှိပ်စက်သတ်ဖြတ်ခံရစဉ်ကလည်းကောင်း ကျွန်ုပ် ဝမ်းလည်းနည်းမိပါ၏။ မျက်ရည်လည်း ကျမိပါ၏။

သို့သော် ဤတစ်ကြိမ် ဝမ်းနည်းမိပုံကား ခြားနားလှ၏။

 

(၂)

 

ကျောင်းသားဘဝကနှင့် ကျောင်းပြီးခါစကာလများကမူ အာဆီယံ ဆိုတာကြီးကို အတော် အထင်ကြီး လေးစားခဲ့မိ၏။

အလုပ်ကလေးတစ်နေရာ ရရေးအတွက် PSC တည်းဟူသည့် အရေမရ အဖတ်မရ စာမေးပွဲကို အကြိမ်ကြိမ်ဖြေရစဉ်က အာဆီယံ အဖွဲ့ဂျီးအကြောင်း၊ အဖွဲ့ဝင်တွေက ဘယ်သူ၊ ၎င်းတို့၏ ရည်မှန်းချက်က ဘာဖြစ်သည်၊ မူဝါဒက ဘယ်သို့ စသဖြင့် အလွတ်ကျက်မှတ်ခဲ့ရဖူးပါ၏။

 

နောက်ပိုင်း အသက်ကလေး နည်းနည်းရလာလို့ စာလေးဘာလေး အနည်းအကျဉ်းဖတ်၊ ဟိုနိုင်ငံ သည်နိုင်ငံများ အကြောင်း တီးမိခေါက်မိရှိလာမှ အာဆီယံဆိုတာ စည်းဝေးပွဲခေါ်ပြီး တွေ့ကြဆုံကြ၊ ဝိုင်ခွက်ကလေးတွေကိုင်ပြီး ချီးယားကြကာ ဘာတစ်ခုမှ အလုပ်မဖြစ်သည့် မဖြစ်ညစ်ကျယ် ထုတ်ပြန်ချက် ကလေးတွေ ထုတ်နေသည့် အာပလာအဖွဲ့တစ်ခုမှန်း သိရလေတော့၏။

 

အဲလေ အာဆီယံတစ်ခုတင်ပဲလားဆိုတော့ မဟုတ်ပါ။

နိုင်ငံတကာ အဖွဲ့အစည်းတော်တော်များများမှာလည်း အာပလာ အဖွဲ့များပင် ဖြစ်ပါ၏။

NGO ဆိုသည်ကို ကျွန်ုပ်ယခင်က အတော် အထင်ကြီး လေးစားမိ၏။ 

သို့သော် နိုင်ငံသားတို့၏ အကျိုးစီးပွား ဆိုသည့်အရာကို ဘန်းပြကာ ပရောဂျက်ဆိုတာကြီးကို အော်ပရိတ်လုပ်နေသူများ က အလှူရှင်နိုင်ငံများက ရံပုံငွေများကို သူတို့အကျိုးစီးပွားအတွက် သုံးဖြုန်းလျက် ပွဲတော်တည်နေမှန်းသိရသည့်အခါ အနှီ NGO ဆိုသည့်အရာကြီးကို အလွန်ရွံရှာ စက်ဆုပ်ခဲ့မိလေတော့၏။ 

 

အမှန်ကို ဆိုရလျှင် ပရောဂျက်အတွက် အမေရိကန် ဒေါ်လာ သန်း ၁၀၀ ချပေးလိုက်သည်ဆိုပါစို့။ ၉၉ သန်းသော ပိုက်ဆံတို့မှာ . . . .  

စာရွက်စာတမ်းကြေး၊ ပရောဂျက်အတွက် ကျွန်ုပ်တို့ မည်သို့မည်ပုံ အပန်းတကြီး ကြိုးပမ်းကြပါသည်ဟု သက်သေပြ နိုင်ရန် ကြိုးစားအားထုတ်ရသည့်ကြေး၊ ပရောဂျက်မန်နေဂျာကြီးအတွက် အိမ်ငှားခ (အိမ်မှာ ထိုမြို့မှ အကောင်းဆုံးအိမ် ဖြစ်ရမည်)၊ အိမ်စောင့် ၁ ယောက်၊ ခြံစောင့် ၁ ယောက်၊ အဝတ်လျှော် ၁ ယောက်၊ ထမင်းချက် ၃ ယောက်၊ မီးပူတိုက်သူ ၁ ယောက်၊ အိမ်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ဘို့ ၁ ယောက်၊ ဗာဟီရခိုင်းဘို့ ၁ ယောက်၊ အညောင်းပြေ အညာပြေ နှိပ်ပေးသူ ၁ ယောက်၊ ညညပျင်းလျှင် ချော့ဘို့ ဂစ်တာတီး သီချင်းဆိုတတ်သူ ကျား ၁ + မ ၁။ ဘီယာသောက်လျှင် အနားမှနေပြီး ဘီယာငှဲ့ပေးဘို့၊ အမြည်းခွံ့ပေးဘို့ ၁၊ ဖိနပ်တိုက်သူ ၁၊ ကားမောင်းသူ ၁၊ အထုပ်ဆွဲသူ ၁ စသည့် ဝန်ထမ်းများအတွက် ပေးရသည့်အခ။ အနှီ အရာရှိဂျီး၏ အထွေထွေ အသုံးစရိတ် (အထွေထွေ အသုံးစရိတ် ဆိုသည်မှာ နာမည်တပ်၍ အကောင်အထည်ပြ မရသော်လည်း အသုံးစရိတ်အားလုံးအတွက် အကြီးမားဆုံး အသုံးစရိတ် ဖြစ်သတည်း) စသည်တို့ဖြင့် ကုန်သတည်း။

 

(ကျွန်ုပ် ECC ပရောဂျက်မှာလုပ်တုံးက လူကြီးများဆိုလျှင် သူခေါ်ထားသည့် ဖဦးထုပ် ဂဲလ်ဖရန့်အတွက် အိမ်ငှားခ၊ အဲဒီ ကောင်မလေးကို ဝယ်ပေးသည့် လက်ဆောင်ခ၊ ဆေးလိပ်ခ စသည်များကိုပါ တင်တောင်းလေ၏။ မယုံမရှိနဲ့ခင်ဗျ။ ကိုယ်တွေ့။ ဒါထက်ပို သိချင်သေးသည်ဆိုလျှင် ကျွန်ုပ် whatsapp 97303027 ကို ဆက်သွယ်လိုက်ပါ။ ကားလ်စ်ဘတ် ၃ လုံးတိုက်လျှင် ပြောပြပါမည်။) 

 

ကျန် ၁ သန်းအနက် ၉ သိန်းလောက်မှာ လုပ်ငန်းအဆင်ပြေစေရန် ဒေသဆိုင်ရာ အရာရှိတို့ကို ခွံ့ရတာ၊ ပရောဂျက် အကောင်အထည်ဖော်ဘို့ လူတွေခန့်ရတာ၊ ခရီးစရိတ်၊ စည်းဝေးပွဲကျင်းပရသည့် စရိတ်၊ ရေဆာလို့ ဘီယာသောက်ရသည့် စရိတ် စသည်တို့အတွက် ဖြစ်ပြီး ကျန် ၁ သိန်းကိုမူ ပရောဂျက်အတွက် လျာထားတာဖြစ်၏။ (အမှန်ဆို သည် ၁ သိန်း ဆိုတာတောင် များချင် များနေပါဦးမည်။)

 

ပြောလက်စနှင့် နည်းနည်းလောက် ကလိလိုက်ပါရစေဦး။

ILO ဆိုတာ မိတ်ဆွေများ သိပါသည်။ မြန်မာပြည်၌ ၂၀၀၂ ခုကစ၍ ရုံးလာဖွင့်ကာ အလုပ်သမားများအတွက် လှုပ်ရှားမှု များ ဆောင်ရွက်ခဲ့၏။

ကျွန်ုပ်သိရသလောက် ILO ဆိုတာ အလုပ်သမားများအတွက် လုပ်ပေးနေသည့် အဖွဲ့ဟု သိမိပါသည်။

သို့ဆိုလျှင် မသိလို့ မေးပါရစေဦး။

ILO အဖွဲ့ကြီးက မြန်မာနိုင်ငံ၌ အလုပ်သမားများနှင့်ပတ်သက်တာ ဘာတွေများ လုပ်ပေးခဲ့ပြီးပါပြီနည်း။

တစ်ခုလောက် လက်ညှိုးထိုး ပြစမ်းပါ။

ချိုင်းလေဘာ၊ ချိုင်းလေဘာ ဟု တစာစာအော်နေသည်။

သို့သော် ကလေးလုပ်သားများနှင့်ပတ်သက်၍ သူတို့ဘာများ လုပ်ပေးနိုင်ပါသနည်း။ လုပ်ပေးခဲ့ပါသနည်း။

ရန်ကုန်တွင် အထည်ချုပ်စက်ရုံနှင့် အခြားစက်ရုံများ၌ အလုပ်သမား အရေးအခင်းများ မကြာခဏ ပေါ်ခဲ့ဖူး၏။

ILO က ဘာများ သွားလုပ်ပေးသည်ဟု မိတ်ဆွေတို့ ကြားမိဖူးပါသနည်း။

ဖားကန့်တွင် အလုပ်သမား ၂၀၀ သေသည်။

ကျွန်ုပ်ဖြင့် ILO က ဟိုဟာဒီဟာလုပ်သည်လို့ပဲ မကြားမိခဲ့ဖူးပါ။

 

(၃)

 

ကျွန်ုပ်ဝမ်းနည်းမိရခြင်းမှာ . . .

အာဆီယံက . . . 

NUG ကို အသိအမှတ်မပြု၍ မဟုတ်ပါ။

ဖမ်းထားသည့် နိုင်ငံခေါင်းဆောင်များကို ပြန်လွှတ်ပေးဘို့ မတောင်းဆိုလို့ မဟုတ်ပါ။

စစ်တပ်က အာဏာသိမ်းတာကို မရှုတ်ချလို့၊ အာဏာကို ပြည်သူတွေထံ ပြန်ပေးဘို့ မတောင်းဆိုလို့ မဟုတ်ပါ။

အာဆီယံ ဤလောက် အစွမ်းအစမရှိမှန်း၊ ဤသည်တို့ လုပ်ရဲမည်မဟုတ်မှန်း ကျွန်ုပ် နဂိုကတည်းက တွက်ဆမိပါ၏။ 

(ပြည်သူတွေကို ကိုယ်စားပြုသည့် NUG က အရာရှိ တစ်ယောက်ယောက်အား မဖိတ်ခေါ်ခဲ့ခြင်းကိုကြည့်ခြင်းဖြင့် ဤအချက်ကို ထင်ထင်ရှားရှား သိနိုင်၏။ နင်ရို့ဟာနင်ရို့ NUG ဖြစ်ဖြစ် GUN ဖြစ်ဖြစ် ငါတို့ စောက်ဂရုမစိုက်ဘူး ဟု ကြေငြာလိုက်ရာလည်း ရောက်၏။)

 

ကျွန်ုပ်ဝမ်းနည်းမိရခြင်းမှာ . . .

(ကျွန်ုပ်လည်း တိတိကျကျ မသိပါ။)

အမှန်က မင်းအောင်လှိုင် နိုင်ငံခြားထွက်လာပြီ ဆိုတော့ တစ်ယောက်ယောက်ကများ ချောင်းမြောင်း ပစ်သတ်လိုက်လေ မလား။

(ဘာတဲ့ အင်တာပို ဆိုလား၊ အောက်တာပိုဆိုလား၊ ကျုပ်တို့တော့ဖြင့် နားမလည်ပါဘူး။) အဲဒီ စစ်သားတွေကများ မင်းအောင်လှိုင်ကို ဖမ်းသွားလေမလား . . . ဟု ရူးမိုက်စွာ မျှော်လင့်ခဲ့မိခြင်းမျှ ဖြစ်ပါ၏။

ဤသည်မှာ ကောင်းကင်က လမင်းကြီးကို ကြည့်လျက် ရအောင်ယူပေးပါဟု တစာစာ မြည်တမ်းအော်ဟစ်နေသည့် အရူး တစ်ယောက်ကဲ့သို့သာ ဖြစ်ပါ၏။ 

ဟုတ်ကဲ့၊ ကျွန်ုပ်လည်း ထိုအရူးနှင့် ဘာမှ မခြားပါ။ 

မဖြစ်နိုင်သည်ကို တောင့်တမိတာသာ ဖြစ်ပါ၏။

 

တကယ်တွက်ကြည့်လိုက်တော့လည်း . . . 

မင်းအောင်လှိုင်ကို သတ်ခြင်းဖြင့်၊ သို့မဟုတ် ဖမ်းခြင်းဖြင့် ၎င်းတို့တွင် မည်သည့် အကျိုးခံစားခွင့် ရပါမည်နည်း။

ဟင့်အင် . . .

ဘာအကျိုးခံစားခွင့်မှ ရနိုင်စရာမရှိပါ။

သို့အတွက် ဤမျှရူးမိုက်လှသည့်အလုပ်ကို မည်သူသည် အပင်ပန်းခံ၊ ငွေကုန်ကြေးကျခံ၍ လုပ်ပါမည်နည်း။

ရှင်းပါသည်။ မည်သူကမှ အမိုက်ခံ မလုပ်ပါ။

 

ဟိုနိုင်ငံ၊ ဒီနိုင်ငံတို့က ကန့်ကွက်ပါသည်၊ ရှုတ်ချပါသည်၊ စောက်ကျိုးနည်း ထိတ်လန့်မိပါသည်၊ အလွန်အင်မတန်မှ​ ဝမ်းနည်းမိပါသည် စသဖြင့် အမျိုးမျိုး စာထုတ်ကြ၏။

ထိုစာများ၏ တန်ဘိုးကို တွက်ဆကြည့်လျှင် ကျွန်ုပ်တို့ လူငယ်အချင်းချင်းပေးသည့် သမီးရည်းစားစာ တစ်စောင်ထက် မပိုပါ။

 

သည့်အတွက် အဖြေက ရှင်းလှ၏။

မည်သူ့ကိုမှ မမျှော်လင့်ပါနှင့်။

ကိုယ်တိုင်တိုက်ယူမှ ရမည်။

ကိုယ်တိုင်တိုက်ဘို့ ဆိုတာကလည်း . . . 

သူတို့မှာ လေ့ကျင့်ပြီးသားစစ်သားတွေ၊ ဖျက်အားပြင်း လက်နက်ကြီးတွေ၊ စစ်သုံးယာဉ်တွေ၊ လေယာဉ်၊ သင်္ဘောတွေ၊ ဆက်သွယ်ရေးကိရိယာတွေ ရှိ၏။

 

ကျွန်ုပ်တို့ ပြည်သူများမှာ ဘာရှိပါသနည်း။

သည့်အတွက် လက်နက်ရှိသည့်၊ စစ်သားရှိသည့် တိုင်းရင်းသားလက်နက်ကိုင်တွေနှင့် စုပေါင်းတပ်ဖွဲ့ရမည်။

ငါးကြင်းဆီနှင့် ငါးကြင်းကြော်သလို မင်းအောင်လှိုင်ကို မကြိုက်သည့် စစ်ဗိုလ်၊ စစ်သားတွေက ပူးပေါင်းမှ ရမည်။

လက်နက်ကို လက်နက်နှင့် ပြန်တိုက်မှရမည်။

 

(၄)

 

နေ့ရှိသရွေ့ လမ်းပေါ်ထွက် ဆန္ဒပြနေသည့် ကျွန်ုပ်တို့ပြည်သူများကိုလည်း အလွန်ချစ်ပါ၏။

တန်ဘိုးလည်း ထားပါ၏။

သို့သော် ဆန္ဒပြတာလောက်ကို အဲသည် သောက်ဂမြင်းမသားတို့ မည်သည့်နည်းနှင့်မျှ မမှုပါ။

CDM ကို ကြံ့ကြံ့ခံထားရမည်။

ပြောတော့သာလွယ်သည်။ CDM မိသားစုများ၏ စားဝတ်နေရေးအတွက်က ရှိသေးသည်။ နောက်ပြီး နည်းနည်းလေး မဟုတ်။ တစ်နိုင်ငံလုံး အတိုင်းအတာနှင့်ဖြစ်၏။ 

ကျွန်ုပ်လည်း တတ်နိုင်သမျှ လတိုင်း ခြစ်ချုပ်လှူပါ၏။

သို့သော် နေစရိတ်၊ စားစရိတ်၊ အထွေထွေ အသုံးစရိတ်ကြီးလှသည့် နိုင်ငံတွင်နေရတာဖြစ်၍ ကျွန်ုပ် ပံ့ပိုးငွေမှာ ဝန်ထမ်း တစ်ယောက်စာ လခမျှသာ ဖြစ်၏။

 

ကျွန်ုပ် အလွန်ဝမ်းနည်းမိ၏။

မျှော်လင့်ချက် ပျောက်ဆုံးသွားသလိုလည်း ခံစားမိ၏။

သို့သော် ကျွန်ုပ်တို့ အရှုံးပေးလို့ မဖြစ်။

ဤသည်မှာ ကျွန်ုပ်တို့တိုင်းပြည်၏ အနာဂတ်အရေးဖြစ်၏။

 

အရေးတော်ပုံ အောင်ရမည်။

 

အေးငြိမ်း

၂၆ ဧပြီလ၊ ၂၀၂၁

၁၃၈၃ ခုနှစ် နှစ်ဆန်း (၁) ရက်နေ့ (အကြို) အတွေး

မနက်ဖြန်ဆို မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၃၈၃ ခုနှစ်၊ နှစ်ဆန်းတစ်ရက်နေ့ ဖြစ်၏။

နှစ်ဆန်းတစ်ရက်နေ့ဟူသည် ၁၃၈၂ ခုနှစ် နှစ်ဟောင်းကုန်ပျောက်၍ ၁၃၈၃ ခုနှစ် စတင်ဆန်းသစ်လာသည့် ပထမဆုံးနေ့ ဟု အဓိပ္ပာယ်ရ၏။ 

 

ထုံးစံအားဖြင့်ဆိုလျှင် မြန်မာတို့က နှစ်သစ်ကို သင်္ကြန်ဖြင့် ကြိုဆိုကြ၏။

သင်္ကြန်တွင် မြန်မာပြည်သူပြည်သားတို့သည် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ရေပက်ကစားကြ၏။

အမှန်ကို ဆိုရလျှင် မြန်မာတို့အဖို့ သင်္ကြန်ပွဲမှာ အလွန်ပျော်ရွှင်ဘွယ်ရာကောင်းသည့် ပွဲဖြစ်၏။

သင်္ကြန်တွင် လူကြီး၊ လူလတ်၊ လူငယ်မရွေး၊ ရာထူးအဆင့်အတန်းမရွေး၊ လူမျိုးမရွေး၊ ဘာသာမရွေး အားလုံးပါဝင်ဆင်နွှဲ ပျော်ရွှင်ကြ၏။

 

တချို့က သင်္ကြန်မှာ ရေပက်ကစားတာကို ရေဖြုန်းသည် ဘာညာနှင့် ပြောကြ၏။ ကျွန်ုပ်ကတော့ အဲသလိုမထင်ပါ။ သင်္ကြန်မှာ ရေပက်တာက တစ်နှစ်တစ်ခါသာ ဖြစ်ပြီး အသင်တို့ရေကို အတိုင်းအဆမရှိ ဖြုန်းတီးနေတာက နေ့တိုင်းလိုလို ဖြစ်၏။ သို့သော်လည်း မီးသတ်ပိုက်ကြီးများနှင့် ထိုးတာကတော့ လွန်လွန်းပါသည်။ ဤသည်မှာ ရေပက်ကစားတာ မဟုတ်ဘဲ ရေဖြုန်းတာ၊ လူတွေကို နာကျင်အောင်လုပ်တာ ဖြစ်ပါသည်။ မီးသတ်ပိုက်နှင့်ထိုးခြင်းဖြင့် အသင်တို့ ဘယ်မျှ ပိုပျော်သွားပါသနည်း။

 

သင်္ကြန်မှာ ရေကစားတာကို ရေဖြုန်းတာဟု ပြောခြင်းသည် ထင်းခုတ်၍ တောပြုန်းရသည်ဟု ပြောခြင်းနှင့် အတူတူပင် ဖြစ်ပါသည်။ ဤသည်ကို မကျေနပ်၍ စကားစစ်ထိုးလိုသူများ စစ်အာဏာရူးများ မာလက ဈာန်ကြွကုန်ကြပြီး ဖက်ဒရယ်ပြည်ထောင်စု ပေါ်လာသည့်အခါ စကားရည်လုပွဲ လုပ်ပါအံ့။

 

သင်္ကြန်ပွဲကို ကိုယ်တိုင်ပါဝင်ဆင်နွှဲခြင်း မပြုနိုင်သည့်တိုင် သင်္ကြန်သီချင်းများကြားရရုံနှင့် ကျွန်ုပ်တို့စိတ်မှာ မြူးတူး လာရစမြဲ။ ကျွန်ုပ်တို့ထံ၌ သင်္ကြန်၏အငွေ့အသက်များ ကပ်ငြိလာရစမြဲ။ 

သင်္ကြန်သီချင်းများမှာ အလွန် မြူးကြွလှ၏။ အလွန် မြိုင်လှ၏။ အလွန်လည်း လန်းရွှင်စရာ ကောင်းလှ၏။

 

ကျွန်ုပ်သည် တူညီဝတ်စုံဝတ်ကာ ကကြသည့် သင်္ကြန်ယိမ်းများကိုလည်း အလွန်သဘောကျလှ၏။ ဘယ်အချိန်ချိန် ကြည့်ကြည့် ကြည့်လို့မဝ။ သင်္ကြန်သီချင်းနှင့် သင်္ကြန်ယိမ်းများကား အလွန်လိုက်ဖက်လှ၏။

 

နောက်တစ်ခု -

သင်္ကြန်နှင့် ပိတောက်မှာလည်း ခွဲလို့မရ။

သင်္ကြန်နီးပြီဆိုလျှင် သင်္ကြန်လက်ဆေးမိုး ရွာလေ့ရှိ၏။ သင်္ကြန်လက်ဆေးမိုးရွာပြီဆိုလျှင်ပင် ပန်းပိတောက်တို့ ပင်လုံးကျွတ် ပွင့်ကြ၏။ ပျိုမေတို့ခေါင်းတွင် ပိတောက်ပန်းများကို လှပစွာ တွေ့လာရ၏။

သို့သော် ကျွန်ုပ်ကတော့ ပိတောက်တို့ အပင်ပေါ်မှာ ဝေနေတာကိုပဲ သဘောကျပါသည်။

လူတို့အလုအယက် ပိတောက်ပန်းများကို ခူးခြွေမှုကြောင့် ပိတောက်ပင်ကြီး အကိုင်းအခက်များ ကျိုးကြေရသည်ကို ကျွန်ုပ် မလိုလားပါ။ ပန်းခူးသည်ဆိုလျှင်ပင် ပန်းခက်ပတ်ဝန်းကျင်လောက်သာ ဖြတ်တောက် ခူးစေချင်ပါသည်။ အကိုင်းလိုက် ချိုင်သည်ကို ကျွန်ုပ် မနှစ်မြို့ပါ။

 

 

ယခုမူ . . . 

 

စုပ်တယောက်တို့၏ ကိုဗစ်ကြောင့် မနှစ်က သင်္ကြန်ပွဲ မဆင်နွှဲလိုက်ကြရ။

ယခုနှစ်တွင်လည်း အာဏာရူးတစ်စုကြောင့် သင်္ကြန်ပွဲတော်ကို မနွှဲပျော်ကြရပြန်။

 

ကျွန်ုပ် အလွန် ဝမ်းနည်းလှ၏။

 

ကမ္ဘာပေါ်ရှိနိုင်ငံတိုင်းပင် နှစ်သစ်ကူးကာလကို အလေးထားကြ၊ ပျော်ပွဲသဘင် ဆင်ယင်ကြ၏။

စင်ကာပူတွင် ဒီဇင်ဘာလ ၃၁ ရက်နေ့ည ရောက်ပြီဆိုလျှင် ဩချတ်၌ count down လုပ်ကြ၏။ ည ၁၂ နာရီ ပြည့်ခါနီး၌ နာရီလက်တံမှ စက္ကန့်များကို နောက်ကြောင်းပြန်ရေကာ နှစ်ကူးကို စောင့်ကြ၏။ 

ည ၁၁ နာရီ ၅၉ မိနစ်မှ စကာ နောက်ဆုံးစက္ကန့်ထိ ၁၀ - ၉ - ၈ - ၇ - ၆ - ၅ - ၄ - ၃ - ၂ - ၁ ဟက်ပီးနျူးယီးယား ဟု အော်ကြ၏။ 

 

ထို့နောက် နှစ်သစ်ကူး အထိမ်းအမှတ်အဖြစ် နှစ်ဆန်း (၁) ရက်နေ့ကို တရားဝင်ရုံးပိတ်ရက်အဖြစ် သတ်မှတ်ပေး၏။ 

သူများတိုင်းပြည်ထက်ထူးသည့် မြန်မာပြည်ကတော့ နည်းနည်း တရားလွန်ပါသည်။

နှစ်ကူးရုံးပိတ်ရက်ကို (၁၀) ရက် သတ်မှတ်သည် ဆို၏။ 

တကယ်ဆို သင်္ကြန်အကြို၊ အကျ၊ အကြတ်၊ အတက်၊ နှစ်ဆန်း (၁) ရက် စုစုပေါင်း (၅) ရက် ပိတ်လျှင်ပင် လိုတာထက် ပိုနေပါသေးသည်။ 

ဤသို့ပြောလိုက်လျှင် ကျွန်ုပ်ကို ဝိုင်းဆဲကြလိမ့်မည်။

သို့သော် ကျွန်ုပ်က အမှန်အတိုင်းပြောတာ ဖြစ်ပါသည်။

မြန်မာပြည်မှ အများပြည်သူရုံးပိတ်ရက်များမှာ ရက်ပေါင်း (၃၀) ကျော်၏။

တစ်ပတ်လျှင် (စနေ၊ တနင်္ဂနွေ) နှစ်ရက်ပိတ်သဖြင့် တစ်နှစ်ရှိ (၅၂) ပတ်တွင် ပိတ်ရက်ပေါင်းမှာ (၁၀၄) ရက် ဖြစ်၏။

ထို့ကြောင့် (စနေ၊ တနင်္ဂနွေ = ၁၀၄ ရက်) + (ရုံးပိတ်ရက် = ၃၂) = စုစုပေါင်းရုံးပိတ်ရက် (၁၃၆) ရက်ဖြစ်၏။

လူတစ်ဦးလျှင်ရသည့် လုပ်သက်ခွင့်မှာ (၁၄) ရက် ဖြစ်လေရာ လုပ်သက်ခွင့် အပြည့်ယူပါက အလုပ်လုပ်ရက်မှာ (၂၁၅) ရက်သာ ကျန်ပါသည်။ နေမကောင်းလို့ယူရသောခွင့်၊ မီးဖွားခွင့် စသည်တို့မပါသေး။

 

ဟော - အခု မင်းအောင်လှိုင် အရူးထသဖြင့် တစ်နိုင်ငံလုံးမှ ပြည်သူတို့ အလုပ်မလုပ်နိုင်တာ ရက်ပေါင်း (၈၀) နီးပါးရှိပြီ။ နောက် ဘယ်လောက်ထိ ဆက်သွားဦးမည်မသိ။ 

 

နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံ၏ စီးပွားရေး ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုသည် အလွန်အရေးကြီးလှပေသည်။

နိုင်ငံသားတို့ အေးချမ်းသာယာစွာ အပူအပင်ကင်းကင်း လုပ်ကိုင် နေထိုင်၊ စားသောက်နေနိုင်ကြဘို့ရာမှာ တရားဥပဒေ စိုးမိုးရေး၊ နိုင်ငံတကာနှင့် ရင်ဘောင်တန်းနိုင်သည့် ပညာရေး၊ ကောင်းမွန်သည့်နိုင်ငံ့စီးပွားရေးနှင့် နိုင်ငံရေးတည်ငြိမ်မှုတို့ မရှိမဖြစ်လိုအပ်ကြောင်း ပြောစရာကို မလိုပါ။

 

ဝမ်းနည်းစရာ ကောင်းလောက်အောင်ပင် မြန်မာနိုင်ငံ၌ အထက်ပါအရာအားလုံး ရာစုနှစ် ထက်ဝက်ကျော် ပျောက်ဆုံး နေခြင်း ဖြစ်၏။

 

အရာရာကို သူတို့သာသိ၊ သူတို့သာတတ်သည်ဟု ထင်နေသော အလွန် လောဘရမ္မက်ကြီးလှသည့် စစ်ဗိုလ်ချုပ်ကြီးများ ကို ရရှိထားခြင်းကား မြန်မာနိုင်ငံအတွက် အလွန်ကံဆိုးလှသည့် အချက်ပင် ဖြစ်တော့၏။

 

အကယ်၍သာ ထိုစစ်ဗိုလ်ချုပ်ကြီးများ မသာပေါ်ကုန်ကြသည့်သတင်းကို ကြားရအံ့။

ကျွန်ုပ် ဂျွမ်း (၇) ပတ်ထိုးလိုက်ပါမည်။

ဟေ့၊ ငါ့လောက်ပျော်တဲ့ကောင် ကမ္ဘာပေါ်မှာ ရှိသေးလားကွ ဟု ကြုံးဝါးလိုက်ပါမည်။

 

၁၃၈၃ ခုနှစ် နှစ်စပိုင်းတွင်ပင် သည်ကဲ့သို့ ကျွန်ုပ် ကြုံးဝါးနိုင်လိမ့်မည်ဟု မျှော်လင့်ပါသည်။

 

ဒို့သေနတ်သံစွမ်း၊ ကမ္ဘာလွှမ်း

ဒင်းကြမ်း သေရမည်။

(ဟုတ်ပေါင်၊ သီတဂူနဲ့ ရောသွားတယ်။)

 

အေးငြိမ်း

၁၆ ဧပြီလ၊ ၂၀၂၁

ကျွန်ုပ်သည် မင်းအောင်လှိုင်ကို ဖင်လှန်၍ မြင်းရိုက်သည့်ကြာပွတ်ဖြင့် (၃၇) ချက်လောက် ရိုက်ချင်ရခြင်းအကြောင်း

(၁)

 

ကျွန်ုပ်သည် မင်းအောင်လှိုင်ကို အမှန်တကယ်ပင် ဖင်လှန်၍ မြင်းရိုက်သည့်ကြာပွတ်ဖြင့် (၃၇) ချက်လောက် ကော့နေ အောင် ရိုက်ချင်မိလေ၏။

 

မင်းအောင်လှိုင် စောက်ရူးထကာ အာဏာသိမ်းမှုကြောင့် ယခု ကျွန်ုပ်တို့ပြည်သူများမှာ အလုပ်အကိုင်များ မလုပ်ကြရ တော့။ အတော်များများမှာ အိုးအိမ်များ ပစ်ခွာ ထွက်ပြေးကုန်ကြရပြီ။ တစ်နိုင်ငံလုံး ဘာ$$လုပ်မှ မလုပ်နိုင်ဘဲ အုတ်အော်သောင်းတင်းဖြင့် စစ်ခွေးရူးများကို နေ့ရှိသရွေ့ တော်လှန်နေကြရသည်မှာ နှစ်လပင် ကျော်လာခဲ့လေပြီ။ ပြောရင်းပြောရင်းပင် ကျွန်ုပ် အတော် ဒေါသထွက်၏။

 

စုပ်တယောက်များ တီထွင်ထုတ်လုပ်လိုက်သည့် ကိုဗစ်ကြောင့် တစ်ကမ္ဘာလုံး စီးပွားပျက်နေရချိန်၊​ မြန်မာပြည်သူများ လည်း ရှိသမျှလုပ်ငန်းကလေးများ ဖုတ်ဖက်ခါ လုပ်နေရချိန်တွင် နည်းနည်းမှ အစဉ်းစား အမြော်အမြင်မရှိ၊ ကိုယ့်ဘို့ တစ်ဘို့တည်းကြည့်ကာ အာဏာသိမ်းရက်လေသော ထိုနှမလွှား၊ သောက်ဂမြင်းမသား၊ မအေယိုး၊ ကမကလ၊ ဖယိုးမတား၊ မသာကောင်၊ $$ရူး၊ လူလိမ်၊ သေဂျင်းဇိုး၊ ကာလနာ၊ မြွေပွေးကိုက်၊ ကလေကချေ၊ အုတ်ကြားမြက်ပေါက်၊ ခွေးသဒေါင်းဇားကို ကျွန်ုပ်သည် နေ့ရှိသရွေ့ ကျိန်ဆဲ၏။ ရှိသမျှသော ဆဲနည်းမျိုးစုံဖြင့် ဆဲ၏။ မြန်မြန်မသာပေါ်ပါစေဟု ဆုတောင်း၏။ ဖေ့စ်ဘုတ်မှ ဓာတ်ပုံ၊ ဗီဒီယိုများကို မြင်ရလေ ကျွန်ုပ်ရင်မှာ တစစ်စစ်နှင့် နာကျည်းလေ ဖြစ်၏။

 

(၂)

 

၂၀၂၁ ခုနှစ် ဖေဖော်ဝါရီလ (၁) ရက်နေ့ မနက် ၇ နာရီကျော်လောက် ကျွန်ုပ် အလုပ်သွားဘို့ပြင်နေစဉ် ကိုအောင်နိုင်က ဟောဒီမှာ၊ ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်တို့ကို ဖမ်းသွားပြီတဲ့ဗျ ဆိုပြီး လာပြသည့်အခါ ကျွန်ုပ် မယုံ။ ခင်ဗျားဟာ သတင်း အမှားကြီး ဖြစ်နေပါအုံးမယ်ဗျာ ဟုပင် ဆိုမိသေး၏။ သို့သော် RFA သတင်းဌာနက တင်ထားတာ ဖြစ်သည့်အတွက် ကျွန်ုပ်မှာ လက်မခံချင်ဘဲ အောင့်သက်သက်နှင့်ပင် လက်ခံလိုက်ရလေ၏။

 

ထိုနေ့သည် ကျွန်ုပ်အတွက် အမင်္ဂလာနေ့ ဖြစ်သွားချေပြီ။ 

ကျွန်ုပ်စိတ်ထဲတွင် အတော် မခံချိမခံသာဖြစ်နေမိလေ၏။

ကျွန်ုပ်မှာ အိမ်သာပဲပြေးတက်ချင်သလိုလို၊ ဟိုရှေ့ကကောင်ပဲ ပါးပြေးချချင်သလိုလို၊ ဖင်ထဲ ပဒတ်ဝင်နေသူပမာ တစ်နေ့လုံး နေမထိထိုင်မသာ ဖြစ်လျက်ရှိ၏။

 

ကျွန်ုပ်သည် စာလေးဘာလေးဖတ်၊ သတင်းပလင်းလေးလည်း နားထောင်သည့် အလေ့ရှိ၍ ကမ္ဘာပေါ်ရှိ အခြားနိုင်ငံများ တွင် ယုတ်မာသူများ ရှိသည်ကို တွေ့မိဖူးပါ၏။ သို့တိုင် မြန်မာပြည်လောက်ကား လူယုတ်မာတို့ အများအပြား ဖြစ်ထွန်း ပေါ်ပေါက်နေသည်ဟု မကြားမိစဖူး။ မြန်မာပြည်၌ကား လူယုတ်မာတို့ အတန်ပင် များပြားလှသည်ကို တွေ့ရ၏။ 

 

ထိုမျှသာမက အနှီယုတ်မာသူများမှာ သာမန်လူတန်းစားထဲမှ မဟုတ်ဘဲ အဝတ်ကောင်း အစားကောင်းကြီးများ ဝတ်စား ကုန်လျက်၊ တံဆိပ်အမျိုးမျိုးတပ်ကာ သူတို့ကိုယ်သူတို့ ဘာဂေါင်ဂျီးများ ဟု ထင်နေသူများ ဖြစ်နေလေရာ အံ့ဩကုန်နိုင် ဘွယ်ပင် ဖြစ်တော့၏။

 

မြန်မာနိုင်ငံတွင်လည်း ယခင်က ယုတ်မာသူများ ပေါ်ခဲ့ပါ၏။ သို့သော် ၂၁ ရာစု လူယုတ်မာများ၏ ဖင်ဖုတ်ဖျားကိုပင် မမီ။ $$ဂမြင်းမတား မင်းအောင်လှိုင်ဦးဆောင်သည့် လူယုတ်မာများကား ကမ္ဘာ့အယုတ်ဆုံး ဆိုသူများထက် အဆ (၂၀) ပြန် လောက်ပင် ယုတ်မာပြကြလေကုန်သတည်း။

 

(၃)

 

ကျွန်ုပ်သည် စာရေးဆရာပင်မဟုတ်သော်ငြား၊ စာရေးခြင်းလုပ်ငန်းဖြင့် အသက်မွေးဝမ်းကျောင်း လုပ်နေခြင်း မဟုတ် သော်ြငား ကျွန်ုပ်၏ အချိန်ပိုမှန်သမျှကို စာရေးစာဖတ်ခြင်းဖြင့်သာ ကုန်ဆုံးစေသူ ဖြစ်၏။ 

ကိုဗစ်ကြောင့် ပြည်သူအများ စီးပွားကျနေချိန် စာအုပ်ထုတ်ဝေရေးလုပ်ငန်းများလည်း ကပ်ဆိုက်လျက်ရှိ၏။ 

ဤသည့်အခြေအနေမှာ ကျွန်ုပ်၏ဝါသနာကို ဒါရိုက်ဟစ် ထိလေ၏။

ကျွန်တော်တို့လို စာရေးဆရာမဟုတ်သူများအဖို့ စာဆိုတာ တွန်းအားလေးတစ်ခုတော့ရှိမှ ရေးဖြစ်တာ ဖြစ်၏။ 

 

ဆရာဦးသက်ဆွေတို့၏ အပြင်စီးတွင် ကျွန်ုပ်သည် ခရစ္စတိုဖာပေါက်ကျိုင်းကို ပုံမှန်ရေး၏။ သို့သော် အပြင်စီးခမျာ ဆက်လက်ရပ်တည်ခြင်းငှာ မတတ်နိုင်တော့၍ ရပ်လိုက်ရလေတော့ရာ အပြင်စီးနှင့်အတူ ကျွန်ုပ်၏ ခရစ္စတိုဖာ ပေါက်ကျိုင်းမှာလည်း ဝမ်းနည်းစရာပင် နိဋ္ဌိတံသွားရလေ၏။

 

နောက် ကျွန်တော် ပင်တိုင်လိုလို ရေးနေသည့် The Voice မှာလည်း ဘယ်သို့ဘယ်ပုံ ဖြစ်လေသည်မသိ။ ကျွန်ုပ် ဆက် မရေးဖြစ်တော့။

 

၃ လတစ်ကြိမ်ထုတ် Tech Digest သို့လည်း ကျွန်တော် စာမူမှန်မှန်ပို့ပါသည်။ သို့သော် ကိုဗစ်ဒဏ်ကြောင့် Tech Digest မှာလည်း နားထားရလေရာ ကျွန်ုပ်မှာ စက်ပျက်ရပြန်၏။ 

 

ကျွန်ုပ် မနားတမ်းရေးနေသည့် WSH Myanmar ဂျာနယ်မှာလည်း ကိုဗစ်ကြောင့် အလွန်ချိနဲ့သွားလေရာ လဲမကျအောင် အနည်းနည်းဖြင့် ဒေါက်ကန်ထားနေရခိုက် မင်းအောင်လှိုင် $$ရူးထမှုကြောင့် လုံးဝရပ်တန့်သွားချေပြီ။

 

ကျွန်ုပ်မှာ အလွန်ဝမ်းနည်းမိလေ၏။

 

ဖေဖော်ဝါရီတစ်လလုံးနှင့် မတ်လလယ်လောက်ရောက်သည်ထိ ကျွန်ုပ်မှာ ဖေ့စ်ဘုတ်ကိုကြည့်လျက် ဒေါသထွက်လိုက်၊ မျက်ရည်ကျလိုက်၊ စိတ်မကောင်းဖြစ်လိုက်၊ တောက်ခေါက်လိုက်၊ မင်းအောင်လှိုင်ကို ငါနှင့်ကိုင်တုတ်လိုက်နှင့် ဓာတ်ပုံများနှင့် ဗီဒီယိုများကို download လုပ်ခြင်း၊ ကိုယ်တိုင်ဆဲခြင်း၊ အခြားသူများ၏ ပို့စ်များတွင် ဆဲခြင်းတို့ဖြင့် အချိန်ကုန်သတည်း။

 

စာရေးစာဖတ်ခြင်း၊ သီချင်းဆိုခြင်း၊ ပန်းချီဆွဲခြင်း စသည့်အလုပ်တို့မှာ စိတ်နှင့်တိုက်ရိုက်ပတ်သက်နေသည့် အလုပ်များ ဖြစ်လေရာ စိတ်များညစ်ညူးနေချိန်တွင် ကျွန်ုပ်မှာ ဆရာလေးတို့နှင့်အတူ ဘီယာလေးသောက်၊ ကိုတိုးကြီး၏ ပန်းချစ်သူ ကို စိမ်ပြေနပြေဆိုခြင်းအလုပ်ကိုသော် လည်းကောင်း၊ ရုပ်ရှင်ကြည့်ခြင်းကိုသော် လည်းကောင်း၊ စာရေးစာဖတ်ခြင်းကို သော်လည်းကောင်း မလုပ်နိုင်ဘဲ ရှိလေ၏။ 

 

မတ်လလယ်လောက်ရောက်သည့်အခါကျမှ အင်း၊ ငါ ဒီလိုလေနေလို့ မဖြစ်ပေဘူး။ ငါ လေနေလို့လည်း မအေယိုး မင်းအောင်လှိုင် သေချင်းဆိုးနဲ့သေသွားမှာ မဟုတ်ဘူး။ စာလေးဘာလေး ပြန်ရေးဦးမှဟု စိတ်ကို အနိုင်နိုင်တင်းလျက် ယခင်က စပြီးသား ဓာတ်ငွေ့ဖြင့်ဖြတ်ခြင်း၊ ဂဟေဆော်ခြင်းအကြောင်း သိကောင်းစရာကို အတင်း ဖြစ်ညှစ်ကာ ဆက်ရေးဖြစ်လေ၏။ သို့မို့ကြောင့် ယခုအခါ ထိုစာအုပ်သည် ပြီးဆုံးခြင်းသို့ရောက်ပြီးသကာလ ကျွန်ုပ်၏ ထုတ်ဝေသူထံ ပေးပို့လိုက်ပြီး ဖြစ်ပါ၏။ သို့သော် သည်လိုအခြေအနေနှင့် မည်သည့်ကာလကျမှ စာအုပ်အဖြစ်မြင်ရမည်ကား မသေချာ လှပေ။

 

သို့မို့ကြောင့်ပင် ကျွန်ုပ်တို့တိုင်းသူပြည်သားများ ကိုယ့်အလုပ်ကို မလုပ်နိုင်အောင် လုပ်ခဲ့သော နှမလွှားမင်းအောင်လှိုင်ကို ကျွန်ုပ်သည် ဖင်ကို ပြောင်နေအောင်လှန်၍ မြင်းရိုက်သည့်ကြာပွတ်ဖြင့် (၃၇) ချက်လောက် ကော့နေအာင် စောက်ရူး ထဦးမလားဟဲ့၊ စောက်ရူးထဦးမလားဟဲ့ ဟု မေးမေးပြီး ရိုက်ချင်မိခြင်း ဖြစ်သတည်း။ 

 

အဓမ္မသမားတို့ ကျဆုံးရမည်။

 

အရေးတော်ပုံ အောင်ရမည်။

 

အေးငြိမ်း

၁၃ ဧပြီလ၊ ၂၀၂၁

သည်ပွဲတွင် ကျွန်ုပ်တို့ နိုင်မှဖြစ်မည် ဆိုခြင်းအကြောင်း

(၁)

 

သည်ပွဲကို ကျွန်ုပ်တို့ နိုင်ကို နိုင်မှ ဖြစ်မည်။

 

(၂)

 

ကျွန်ုပ်သည် မင်းအောင်လှိုင်နှင့် နောက်လိုက်ခွေးများကို အလွန်အကြူး အထူးတလည် -

§  မုန်းလည်း မုန်းတီးမိလေ၏။

§  နာလည်း နာကျည်းမိလေ၏။

§  ရွံလည်း ရွံရှာမိလေ၏။

§  စက်လည်း စက်ဆုပ်မိလေ၏။

§  အော့လည်း အော့ချင်မိလေ၏။

§  စောက်မြင်လည်း အထူးတလည် ကပ်မိလေ၏။ 

 

နေ့ရှိသရွေ့ ၎င်းတို့ကို ကျိန်ဆဲနေရသည်နှင့် အကုသိုလ်လည်း များလှ၏။

ကျွန်ုပ်တို့ပြည်သူများ၌ ကြမ္မာဆိုးငင်ကာ နေ့တိုင်း ဒုက္ခများရ၊ သေကြေပျက်စီးရ၊ ပြေးရလွှားရ ဖြစ်နေသည်များကို ကြည့်လျက် စိတ်မကောင်းဖြစ်တာထက် အဆတစ်ရာမကပိုကာ -

§  ရင်ထုမနာလည်း ဖြစ်မိ၏။ 

§  မျက်ရည်လည်းကျမိ၏။

§  နှလုံးကြေကွဲ ဝမ်းလည်းနည်းမိ၏။

§  စိတ်မကောင်းလည်း ဖြစ်မိ၏။

§  ကျဆုံးသွားသည့် သူရဲကောင်းလေးများအတွက် ယူကြုံးမရလည်း ဖြစ်မိ၏။

 

မင်းအောင်လှိုင် စောက်ရူးထတာနှင့် တိုင်းပြည်၏ အနာဂတ်ရတနာလေးများ ကြွေလွင့်သွားရခြင်းအတွက် ကျွန်ုပ်သည် ၎င်းတို့ကို သူတို့သေသွားသည့်နောက်တောင် ခွင့်မလွှတ်ပါ။

 

(၃)

 

ကျွန်ုပ်တို့မြန်မာပြည်ကိစ္စ နိုင်ငံတကာက ဖြေရှင်းပေးရန် လိပ်ခဲတည်းလည်း ဖြစ်နေရခြင်း၏ အဓိက တရားခံနှစ်ဦးမှာ တယုတ်နှင့် ရုရှား (အထူးသဖြင့် တယုတ်) ဖြစ်၏။

တယုတ်တို့သည် နာမည်နှင့်လိုက်အောင် အထူးတလည် ယုတ်ကန်းလေ၏။

၎င်းတို့သာ ဝင်မရှုပ်ပါက ကျွန်ုပ်တို့ပြည်သူများ သည်မျှ  ဒုက္ခရောက်နေရမည်မဟုတ်။ သည်မျှ သေကြေပျက်စီးနေရမည် မဟုတ်။

 

တယုတ်တို့သည် ကိုယ့်အကျိုးစီးပွားတစ်ခုတည်းကိုသာ အရေးစိုက်၏။ 

ဘယ်သူတွေ ဘာဖြစ်နေနေ၊ ပတ်ဝန်းကျင် ဘယ်လိုပျက်စီးနေနေ၊ ဘယ်သူတွေ ဘယ်လို ဒုက္ခရောက်နေပါစေ။

ဤသည်တို့မှာ သူတို့အလုပ်မဟုတ်။ ဤကိစ္စများမှာ သူတို့စိတ်ဝင်စားစရာ ကိစ္စများမဟုတ်။

ဘယ်သူသေသေ၊​ ငတေမာ ပြီးရော ဆိုသည့်စကားပုံမှာ သူတို့အတွက်ထားခဲ့တာ ဖြစ်၏။

ဘယ်သူတွေ ဒုက္ခရောက်နေပါစေ။ ငါကောင်းစားရင် ရပြီ။

 

တယုတ်တို့သည် ကျွန်ုပ်တို့အတွက် အိမ်နီးချင်းကောင်းမဟုတ်။

တယုတ်တို့သည် ရှေးမြန်မာဘုရင်များလက်ထက်ပင် မြန်မာနိုင်ငံကို အကြိမ်ကြိမ် ကျူးကျော် စော်ကားခဲ့ကြသည်။

တယုတ်တို့၏ ကျူးကျော်စော်ကားမှုကြောင့် သျှင်ဒိသာပါမောက္ခသည် တယုတ်ပြည်သို့ ပင်ပန်းကြီးစွာ ခြေလျင်ခရီး ကြွချီခဲ့ရဖူးပြီ။

 

တယုတ်တို့လိုပင် အိန္ဒိယသည်လည်း မြန်မာတို့၏ အိမ်နီးချင်း အင်အားကြီးနိုင်ငံ တစ်နိုင်ငံ ဖြစ်ပါ၏။

သို့သော် အိန္ဒိယနိုင်ငံက မြန်မာနိုင်ငံကို စစ်ပြုလာသည်ဟု မကြားစဖူး။

အိန္ဒိယနှင့်မြန်မာ အကြီးအကျယ်စစ်ပွဲဖြစ်ခဲ့သည်ဟု ကျွန်ုပ်တို့ သမိုင်းတွင် မသင်ခဲ့ရစဖူး။

ယုံကြည်ကိုးကွယ်မှု၊ စာပေ၊ ယဉ်ကျေးမှုနှင့် ဘာသာစကားကအစ မြန်မာတို့သည် အိန္ဒိယနိုင်ငံနှင့် လွန်စွာနီးစပ်ခဲ့၏။

အိန္ဒိယယဉ်ကျေးမှုသည် မြန်မာတို့၏ ယဉ်ကျေးမှုနှင့် နက်ရှိုင်းစွာ ပတ်သက် ဆက်နွယ်ခဲ့၏။

သို့သော် တယုတ်တို့သည် ယဉ်ကျေးမှုကအစ မြန်မာတို့၏ မိတ်ဆွေကောင်း မဖြစ်ခဲ့။

 

ကိုယ့်ဘို့ တစ်ဘို့စာလောက်သာသိသော လူ့စာဘူးတောင်း၊ လူ့အန္ဓ၊ လူ့ငနွား၊ လူ့တိရစ္ဆာန် စစ်ခေါင်းဆောင်များ၏ အမြော်အမြင်နည်းမှု၊ အတ္တကြီးမှုတို့ကြောင့် လက်ပံတောင်းနှင့် ကြေးနီတောင်ကြီးတို့ ပျောက်ကွယ်ကာ လက်ပံတောင်းချိုင့်ဝှမ်း၊ ကြေးနီချိုင့်ဝှမ်းများ ဖြစ်ခဲ့ရပြီ။

ဒေသခံတို့အဖို့ အကြီးအကျယ် ဆုံးရှုံနစ်နာခဲ့ရသည်။

ထို့အတွက် ဒေသခံတို့က ကန့်ကွက် ဆန္ဒပြကြသည်ကို စစ်ခွေးများသည် သေနတ်များနှင့် ပစ်ခဲ့၏။ ဘူဒိုဇာများဖြင့် ဖျက်ဆီးခဲ့၏။ လယ်သူမကြီး ဒေါ်ခင်ဝင်း၏ ခေါင်းကို အဘယ်သဒေါင်းဇားသည့် သေနတ်နှင့် ပစ်ဘိသနည်း။

 

စစ်ခွေးများသည် တယုတ်တို့ပေးသည့် သန်းနှင့်ချီသော ဒေါ်လာများကို လက်ခံရယူကာ ကချင်မှ သယံဇာတများကို တယုတ်တို့ ယူချင်တိုင်းယူနိုင်အောင် ဖွင့်ပေးခဲ့၏။ တယုတ်တို့သည် သစ်ပင်များကို အမြစ်ပါမကျန် တူးယူကြကုန်၏။

 

မြစ်ဆုံ၊ ကျောက်ဖြူ ဓာတ်ငွေ့ပိုက်လိုင်းကိစ္စမှာ ထင်ရှားသည့် သာဓကများ ဖြစ်၏။ ထားဝယ် ကံပေါက်ဒေသမှာ တယုတ်တို့ မြေနေရာများ အကြီးအကျယ် ဝယ်ယူထားသည်ဟု ကိုစံပွင့်ပြော၍ သိရ၏။ မန္တလေးမှာလည်း တယုတ်မြို့ ဖြစ်နေချေပြီ။ 

 

ထိုအကြောင်းများကြောင့်ပင် ကျွန်ုပ်သည် တယုတ်များ (တယုတ်ပြည်မှ) ကို အူထဲ၊ အသည်းထဲ၊ နှလုံးထဲ၊ ကျောက်ကပ် ထဲ၊ ကလီစာထဲ၊​ ရိုးတွင်းချဉ်ဆီထဲမှ ဖြစ်ဖြစ်မည်အောင် မုန်းတီးမိလေ၏။ နှလုံးနာမိလေ၏။ စောက်မြင်ကပ်မိလေ၏။ ကျွန်ုပ်တို့တိုင်းပြည်ကို ထင်တိုင်းလာကျဲနေသည့် တယုတ်တို့ကို ကျွန်ုပ်သည် အလွန်လည်း နာကျည်းမိ၏။ ပါးကိုလည်း ချချင်၏။ ဖင်ကိုလည်း ပိတ်ကန်ချင်၏။ 

 

သို့သော်လည်း လူတင်ပါလို့၊ နွားကျားကိုက်တာ ဆိုသလို အဓိကလက်သည် တရားခံမှာ စစ်ခွေးများပင် ဖြစ်သတည်း။ သူတို့ -င်လှန်ပေးသဖြင့်သာ တယုတ်တို့က -င်လာချခြင်း ဖြစ်၏။

(ကျွန်တော် ဒေါသထွက်လွန်းမက ထွက်၍ ကျွန်တော့်စာထဲ၌ အလွန်ရိုင်းပြသော အသုံးအနှုန်းများ ပါနေသည်ကို ကျွန်တော့်မိတ်ဆွေများအား သည်းခံကြပါရန် အနူးအညွတ် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ ကျွန်တော် ဘယ်လိုမှ မခံစားနိုင်သော ကြောင့် ဖွင့်အံထုတ်ရခြင်း ဖြစ်ပါသည်။)

 

(၄)

 

အရပ်ထဲတွင် ခွေးရူးတစ်ကောင် သောင်းကျန်းနေသည်ဆိုပါစို့။ 

အသင်တို့သည် သူ့အသက်ကို မသတ်ကောင်း ဆိုကာ သည်အတိုင်း အသာတကြည် ခွင့်လွှတ်ထားပါမည်လော။

 

ထိုခွေးရူးကို မသတ်သင့် ဆိုသူများထဲ၌ ကျွန်ုပ် မပါပါ။

လူအများဒုက္ခရောက်ရမည့်အရေးကို မျှော်တွေးကာ ထိုခွေးရူးကို ကျွန်ုပ်သည် အချိန်မဆိုင်း၊ နေရာမရွေး သုတ်သင်ပစ်မည်သာ ဖြစ်၏။ အကယ်၍ ကျွန်ုပ်ကို ထိုခွေးရူးက ပြန်ကိုက်၍ ခွေးရူးပြန်ရောဂါဖြင့် အသက်ဆုံးရသည် ဖြစ်အံ့။

လူများအသက်ကို ကယ်ခြင်းကြောင့် အသက်ဆုံးရသည်ဖြစ်၍ ကျွန်ုပ်သည် ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ သေပါအံ့။

 

စစ်အာဏာရူးများသည် အထက်ပါ ခွေးရူးကဲ့သို့ဖြစ်၏။

၎င်းတို့ရှိနေသရွေ့ကာလပတ်လုံး ကျွန်ုပ်တို့ ပြည်သူများ၏ ဘဝသည် အာမခံချက်မရှိ။

 

ကျွန်ုပ်တို့သည် စစ်အာဏာရူးများအား သည်ကမ္ဘာမြေပေါ်တွင် အရှင်မထားမှ ဖြစ်မည်။

အပြီးအပိုင် သုတ်သင်ပစ်မှဖြစ်မည်။

၎င်းတို့သည် လူယုတ်မာများဖြစ်သဖြင့် ရသမျှနည်းအားလုံးသုံးကာ ယုတ်မာမည်သာ ဖြစ်၏။

၎င်းတို့သည် ယခင်ကလည်း ယုတ်မာခဲ့သည်။ ယခုလည်း ယုတ်မာနေသည်။ နောင်လည်း ယုတ်မာဦးမည်မှာ မြေကြီးကို လက်နှင့်ပုတ်က လွဲချင်လွဲနေလိမ့်ဦးမည်။ ၎င်းတို့ ယုတ်မာလိမ့်ဦးမည် ဆိုခြင်းကား သေချာသည်၏ ဟိုဘက် နှစ်ဘူတာလောက်တောင် လွန်နေသေး၏။

လူယုတ်မာများ ယုတ်မာခြင်းကား အဆန်းမဟုတ်။

သူတို့အလုပ် သူတို့လုပ်ခြင်းဖြစ်၏။

ဤသည်ကို သိပါလျက် ကျွန်ုပ်တို့က ပျော့စိပျော့ညံ့နှင့် ၎င်းတို့ကို ဆက်ထားဦးမည်ဆိုပါက ဤကမ္ဘာပေါ်တွင် ကျွန်ုပ်တို့လောက် မိုက်မဲသည့် သတ္တဝါ အဘယ်သူများ ရှိပါလိမ့်ဦးမည်နည်း။

 

တကယ်ဆို ၎င်းတို့အတွက် သေဒဏ်ဆိုတာတောင် အလွန်သက်ညှာရာ ရောက်နေပေသေး၏။

၎င်းတို့သည် ၎င်းတို့ကျူးလွန်ခဲ့သော ပြစ်မှုများအတွက် ဆယ်ခါပြန်သေထိုက်သူများ ဖြစ်၏။ 

 

(၅)

 

ကျွန်ုပ်တို့ သည်ပွဲကို အောင်မှ ဖြစ်မည်။

ဤသည်မှာ ကျွန်ုပ်တို့ တိုင်းပြည်၏ နောင်ရေးဖြစ်၏။

ဤသည်မှာ ကျွန်ုပ်တို့ နောင်လာနောက်သားများ နောင်ရေးဖြစ်၏။

 

ဤခွေးသူတောင်းစားများ ရှိနေသရွေ့ကာလပတ်လုံး ကျွန်ုပ်တို့သည် ကမ္ဘာ့အလယ်တွင် ဓားမနောက်ပိတ်ခွေး အဖြစ်နှင့်သာ ရှိနေဦးမည်မှာ သေချာလှပေ၏။

 

ကျွန်ုပ်တို့တိုင်းပြည်ကို ပြန်လည် အဖတ်ဆယ်ဘို့ရာ၊ ကမ္ဘာမှာ မြန်မာဟေ့ဟု ပြနိုင်ဘို့ရာ ကျွန်ုပ်တို့ရွေးချယ်သည့် စစ်မှန်သော ပြည်သူ့ခေါင်းဆောင်များလက်ထဲသို့ အာဏာပြန်ထည့်မှ​ ဖြစ်မည်။

 

ကျွန်ုပ်တို့ပြည်သူများ၏ ညီညွတ်မှုပေါင်းစည်းအားဖြင့် စစ်ခွေးများ ကျဆုံးစေရမည်။

 

အရေးတော်ပုံ အောင်ရမည်။

 

အေးငြိမ်း

၁၁ ဧပြီလ၊ ၂၀၂၁