ECO (Environmental Control Officer) တစ္ဦး၏ တာ၀န္၀တၱရားမ်ား

(၁) စင္ကာပူတြင္ ဆူညံသံမ်ားကို မည္ကဲ့သို႔ ထိန္းသည္ ဆိုျခင္းအေၾကာင္း

            ဆူညံသံအေၾကာင္းမေရးမီ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ ေလာေလာလတ္လတ္ ရလိုက္ေသာ ေဘာနပ္စ္အေၾကာင္း ျပန္လည္ ေဖာက္သည္ခ်ပါအံ့။

            ႏို၀င္ဘာလ ပထမပတ္က ကြ်န္ေတာ္တို႔ (ကြ်န္ေတာ္ (ECO)၊ စီမံကိန္းမန္ေနဂ်ာ၊ လုပ္ငန္းမန္ေနဂ်ာ) တို႔ကို NEA (National Environment Agency) မွ ေခၚ၏။ သည္သုိ႔ေခၚမည္မွန္း ကြ်န္ေတာ္လည္း ေမွ်ာ္လင့္ထားတာ ျဖစ္ပါသည္။

ယခု ကြ်န္ေတာ္တို႔လုပ္ေနသည့္ စီမံကိန္းက Bukit Timah တြင္ ကြန္ဒိုတုိက္ ၈ လံုးေဆာက္တာ ျဖစ္၏။ ပေရာဂ်က္နာမည္က The Creek@Bukit ျဖစ္သည္။ ေနရာက ေတာင္ေစာင္းမွာ။ ဆိုေတာ့ ေျမျပင္ညီေအာင္ ေျမသားမ်ား တူးထုတ္ရသည္။ သည္သို႔ တူးထုတ္လိုက္ေတာ့ ေဘးခ်င္းကပ္လ်က္ၿခံႏွင့္ နိမ့္ျမင့္ ျဖစ္သြား၏။ သည္ေတာ့ ထို အနိမ့္အျမင့္ ေနရာတြင္ ေျမမၿပိဳေအာင္ နံရံမ်ားျဖင့္ ကာထားရမည္။ ဤသည္ကို retaining wall ဟု ေခၚ၏။ Retaining wall မ်ား ေဆာက္ရန္ ပိုင္တိုင္မ်ား စိုက္ရသည္။

            ပိုင္တိုင္မ်ားစိုက္ရာ၀ယ္ ေျမႀကီးကို လြန္သြားျဖင့္တူးထုတ္ၿပီး ကြန္ကရိေလာင္းသည္။ သည္ပိုင္တြင္းတူးစက္ႀကီးမွာ အေတာ္ႀကီးသျဖင့္ အေတာ္ဆူလွ၏။ ေနာက္ၿပီး ေျမႀကီးတူးၿပီး လြန္ကိုျပန္ထုတ္ကာ လြန္သြားမွ ေျမစာမ်ားကို ခါခ်သည့္အခါ တြင္လည္း အသံဆူသည္။ ပိုင္တိုင္မ်ားမွာ ၆၀၀ မမ မွ ၇၀၀ မမ (မီလီမီတာ) ထိရိွသည္။ ပိုင္တုိင္အနက္ ၁၅ မီတာမွ မီတာ ၂၀ ထိရိွ၏။

            ကြ်န္ေတာ္တို႔ စီမံကိန္းက လူေနအိမ္မ်ားအၾကားမွာဆိုေတာ့ ဆူညံသံတိုင္းမီတာ (Noise Meter) ကို ဘယ္ဘက္ျခမ္းတြင္ တစ္လံုး၊ ညာဘက္ျခမ္းတြင္ တစ္လံုး၊ ႏွစ္လံုးတပ္ထားရသည္။ သည္ေတာ့ ပိုင္တိုင္စိုက္သည့္ဘက္မွာ တစ္လံုးရိွသည္ေပါ့။ ပိုင္တိုင္ကလည္း ၿခံစည္းရိုးနား ကပ္စိုက္ရသည္။ မီတာကလည္း ၿခံစည္းရိုးနားမွာ။ သည္ေတာ့ အနည္းငယ္ေ၀းတံုးက ကိစၥမရိွ။ မီတာနားတြင္ ပိုင္တြင္းတူးေတာ့ မည္ကဲ့သုိ႔ေရွာင္လို႔ ရႏိုင္ပါအ့ံနည္း။ ေသခ်ာေပါက္ သတ္မွတ္ထားေသာ ဆူညံသံႏႈန္းကို ေက်ာ္မည္သာ ျဖစ္ေလသည္။ ဤသည္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ မသိပါသေလာ။ သို႔ေသာ္ အလုပ္ကရပ္ထားလို႔ရတာ မဟုတ္။ သည္ေတာ့ သိသိႀကီးႏွင့္ လုပ္တာျဖစ္၏။

            သိေတာ္မူၾကသည့္အတိုင္း စင္ကာပူကလူေတြဆိုတာ ကြန္ပလိန္းလုပ္ရတာ အင္မတန္၀ါသနာႀကီးသူမ်ား ျဖစ္၏။ (ယုတ္စြအဆံုး အိမ္နားက သစ္ပင္မွာ ငွက္ေတြလာနားလို႔ဆူတာေတာင္ ကြန္ပလိန္းလုပ္သည္။) ကြ်န္ေတာ္တို႔ပိုင္တြင္းတူးတာ ၿခံစည္းရိုးနားဆိုေတာ့ သူတို႔ အိမ္နား ကပ္လ်က္ေပါ့။ သည္ကိစၥ မည္ကဲ့သို႔ ေရွာင္လႊဲလို႔ရပါမည္နည္း။ သည္ေတာ့ သူတို႔က ဆူလွညံလွခ်ည့္ဆုိကာ NEA သို႔ ကြန္ပလိန္းတက္သည္။

            ပထမ NEA officer တစ္ေယာက္ စေနေန႔လာသည္။ မင္းတို႔ဆိုဒ္က သိပ္ဆူေနတယ္ ဟု ေျပာသည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း သူ႔ကိုေခၚကာ အိမ္ေဘးနားကပ္လ်က္ ပိုင္တြင္းတူးေနေသာ စက္ႀကီးကို ျပလိုက္သည္။ သူကေတာ့ တတ္ႏုိင္သမွ် ထိန္းလုပ္ဘုိ႔ေျပာကာ ျပန္သြားသည္။ တနလၤာေန႔တြင္ ေနာက္တစ္ေယာက္ လာျပန္သည္။ မင္းတို႔မီတာ ဘယ္နားတံုး ဆိုသျဖင့္ လိုက္ျပရျပန္၏။ ေနာက္ real time ဖတ္လို႔ရေသာ noise meter ၏ website address, online user ID ႏွင့္ password မ်ား ေတာင္းသြားျပန္သည္။

(မွတ္ခ်က္။           ။ real time ဟူသည္ အသံကို ၂၄ နာရီပတ္လံုး မျပတ္ဖတ္ကာ ဖတ္၍ရေသာတန္ဘိုးမ်ားကို ခ်က္ခ်င္း အင္တာနက္တြင္ ၾကည့္လို႔ရျခင္းကို ဆိုလိုသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ညာလို႔မရ။)

            သူျပန္သြားၿပီး ၃-၄ ရက္အၾကာတြင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို သူတို႔ရံုးသို႔ ၾကြပါရန္ ဖိတ္စာပို႔ျခင္း ျဖစ္သတည္း။

            ရံုးေရာက္ေတာ့ သူတို႔အဆင္သင့္ထုတ္ထားေသာ ဆူညံသံတန္ဘိုးမ်ား ထုတ္ထားသည္။ တစ္ပတ္စာ ျဖစ္၏။ သတ္မွတ္ထားသည့္ ႏႈန္းထက္ ေက်ာ္သည့္ေနရာအားလံုးကို အနီေရာင္ျဖင့္ highlight လုပ္ထားသည္။ စုစုေပါင္း ၆ ရက္။ (တနဂၤေႏြေန႔တြင္ အလုပ္လုပ္ခြင့္ မျပဳပါ။)

            ထိုစာရြက္မ်ားျပၿပီး ေဟာသည္မွာ ၁၊ ၂၊ ၃ . . . . စုစုေပါင္း 6 offence ဟု ဆို၏။ ဟိုက္ရွားဘား။ သူတို႔က တစ္ရက္ကို 1 offence ဟု ယူတာျဖစ္သည္။ ပထမတစ္ႀကိမ္ေက်ာ္လွ်င္ စင္းေဒၚလာ - ၅၀၀၀။ ဒုတိယတစ္ႀကိမ္ - ၁၀ ၀၀၀။ တတိယအႀကိမ္ - ၁၅ ၀၀၀။ သံုးႀကိမ္ထက္ပိုလွ်င္မူ က်န္သည့္အႀကိမ္မ်ားအတြက္ တရားရံုးသုိ႔သြားရမည္။ က်န္တာ တရားသူႀကီးက ဆက္လုပ္မည္ဆို၏။ တရားရုံးက အမ်ားဆံုးဒဏ္ေငြ ေလးေသာင္းထိ ခ်ႏိုင္သည္။ ဒါမွ မေက်နပ္ေသးလွ်င္ အလုပ္ရပ္ပစ္ႏိုင္သည္။

            ဆိုေတာ့ မင္းတို႔ကို ပထမသံုးမႈအတြက္ သံုးေသာင္းဒဏ္ရိုက္မယ္။ က်န္တဲ့ သံုးမႈကို ခဏဆိုင္းထားမယ္။ မင္းတို႔ ႏွစ္ပတ္အတြင္း ဆူသံမေက်ာ္ေအာင္ထိန္းပါ။ ေက်ာ္တာနဲ႔ အဲဒီသံုးမႈကို ဆဲြထုတ္မယ္။ ဒါေပမဲ့ မင္းတို႔ဒီလာစရာမလိုေတာ့ဘူး။ တရားရံုးကို သြားရမယ္ ဟု ဆိုေလ၏။

            ဆိုဒ္ထဲ ျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္ေရာ လုပ္ငန္းမန္ေနဂ်ာပါ အင္တာနက္မွျပေနေသာ ဆူညံသံဇယားႀကီးကို ခ်စ္သူမ်က္ႏွာအမွတ္ျဖင့္ မျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနရေတာ့သည္ ဟူသတတ္။ ဇယားနီလာၿပီဆိုလွ်င္ ေဟ့ေကာင္ေတြ၊ ရပ္ေတာ့၊ ဘယ္ႏွစ္နာရီနား။ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္စ။ စသျဖင့္ လုပ္ရေတာ့သည္။ အႏို႔ မလုပ္လို႔က မျဖစ္။ ပုိက္ဆံ ေလးေသာင္းဆိုတာ နည္းတာမွတ္လို႔။ သည္ေတာ့ သံုးရက္ေလာက္ႏွင့္ ၿပီးရမည့္တိုင္မ်ားကို ဆယ္ရက္ေလာက္ လုပ္ယူလုိက္ရေလသတည္း။

            ဤသည္မွာ စင္ကာပူမွ ဆူညံသံထိန္းပံုအေၾကာင္း တစ္စိတ္တစ္ေဒသ ျဖစ္ေလသည္။

(၂) ပေရာဂ်က္မစမီ တင္ျပရေသာ စီမံခ်က္မ်ား

           

            စင္ကာပူတြင္ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းတစ္ခု စေတာ့မည္ဆိုကတည္းက သက္ဆိုင္ရာ အစီအမံမ်ား ျပဳလုပ္ကာ သက္ဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္ အဖဲြ႔အစည္းမ်ားသို႔ တင္ျပရသည္။ ထို အစီအမံမ်ားအနက္ အခ်ိဳ႔မွာ ECO ႏွင့္ သက္ဆိုင္သည္။ ေလထု၊ ေရထု၊ ေျမထု မညစ္ညမ္းေအာင္ မည္ကဲ့သို႔လုပ္ပါမည္ဟု စီမံခ်က္ ေရးဆဲြတင္ျပရျခင္း ျဖစ္၏။

            ထိုစီမံခ်က္မ်ားအနက္ ECO ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ အစီအမံမ်ားမွာ -

၁။ Noise Management Plan (ဆူညံသံထိန္းေရး အစီအမံ)

၂။ ECM (Earth Control Measure) Management Plan (ေျမတိုက္စားမႈကာကြယ္ေရး အစီအမံ) - တို႔ျဖစ္၏။

            Noise Management Plan တြင္ ဤပေရာဂ်က္၌ မည္သည့္လုပ္ငန္းမ်ားပါသည္။ မည္သည့္စက္မ်ား သံုးမည္။ အလုပ္စခ်ိန္၊ အလုပ္သိမ္းခ်ိန္ႏွင့္တကြ မည္သည့္ရက္တြင္ လုပ္ငန္းစၿပီး ခန္႔မွန္းေခ် မည္သည့္ရက္၌ ၿပီးမည္။ ဆူညံသံမည္မွ် ရိွႏုိင္သည္။ ေနာက္ခံဆူညံသံ (ပတ္၀န္းက်င္ဆူညံသံ - background noise) မည္မွ်ရိွသည္။

            (မွတ္ခ်က္။       ။ background noise ဆိုသည္မွာ မည္သည့္လုပ္ငန္းမွ မလုပ္ဘဲရိွေနခ်ိန္တြင္ ရိွေနေသာ အသံကို ေခၚသည္။ ဤအသံမ်ားတြင္ ကားသံ၊ ရထားသံ၊ ေလယာဥ္သံ၊ ကစားကြင္းမွ ေအာ္ဟစ္သံ စသည့္ (အလုပ္လုပ္ရာမွ ထြက္ေပၚလာေသာ ဆူညံသံမဟုတ္ေသာ) ပတ္၀န္းက်င္ရိွ သဘာ၀အသံ က်ယ္ႏႈန္းကုိ ဆိုလုိျခင္းျဖစ္ပါသည္။

            ဆူညံသံတိုင္းမီတာ ဘယ္ႏွလံုးတပ္မည္။ မည္သည့္ေနရာမ်ားတြင္ တပ္မည္။ မီတာ၀ယ္ထားေသာ ေျပစာ၊ မီတာကို ၾကည့္ရႈေစာင့္ေရွာက္မည့္ ကုမၸဏီ (service provider) ၊ မီတာအား ခ်ိန္ညိွထားေသာလက္မွတ္ (calibration certificate), အနီးအနားမွ အိမ္မ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံရမည့္ ဆက္ဆံေရးအရာရိွ၏ အမည္ႏွင့္ ဖံုးနံပါတ္၊ အနီးရိွအိမ္မ်ားသို႔ မည္သည့္လုပ္ငန္းမ်ား ကို မည္သည့္ရက္မွစၿပီး မည္သည့္ရက္တြင္ ၿပီးမည္ဟု အေၾကာင္းၾကားရမည့္ စာ နမူနာ။ စီမံကိန္းမွ တာ၀န္ရိွသူမ်ား၏ နာမည္မ်ားႏွင့္ ဖံုးနံပါတ္မ်ား။ ဆူညံသံမ်ားတပ္ဆင္မည့္ ေနရာမ်ား ျပထားေသာ စီမံကိန္းေျမပံု စသည္ အားလံုး အျပည့္အစံုပါရသည္။

  

            ထို Noise Management Plan ကို စီမံကိန္းလုပ္ငန္းမ်ားမစမီ NEA သို႔တင္ျပကာ အတည္ျပဳခ်က္ ရယူရသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ထိုအစီအမံအတုိင္း လုပ္ငန္းခြင္၌ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ ျဖစ္၏။ ထိုစီမံခ်က္ေရးဆဲြေရးမွာ ECO ၏ တာ၀န္မ်ားအနက္မွ တစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ 

            နမူနာၾကည့္ႏုိင္ေစရန္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆိုဒ္မွ noise meter တပ္ဆင္ထားပံု၊ ပိုင္ရိုက္စက္ႏွင့္ ဆိုဒ္အေနအထားမ်ားကို ပူးတဲြေပးလိုက္ပါသည္။ ထို႔ျပင္ စက္မွဖတ္ေပးသည့္ရလဒ္ကို အင္တာနက္တြင္ ၾကည့္၍ရေသာ စာမ်က္ႏွာကိုပါ screen shot ရိုက္၍ တင္ေပးလုိက္ပါသည္။ Noise Management Plan မွာ hard copy အေနႏွင့္သာရွိၿပီး pdf version မွာမူ ေဆးရံုပို႔ထားေသာ စက္ထဲ၌သာ ရိွပါသည္။

(၃) ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းအတြက္ ဆူညံသံ ဥပေဒမ်ား

            စင္ကာပူတြင္ ဆူညံသံႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ဥပေဒ ႏွစ္မ်ိဳးရိွ၏။ တစ္မ်ိဳးမွာ ဆူညံသံေၾကာင့္ အမ်ားျပည္သူ အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္မႈကို ကာကြယ္ေပးေသာ ဥပေဒျဖစ္ၿပီး ထိုဥပေဒကို NEA က ကိုင္သည္။ အေရးယူစရာရိွလွ်င္ ထိုဥပေဒ ကိုကိုင္ကာ အေရးယူသည္။ အစပိုင္းက ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဒဏ္ရို္က္ခံခဲ့ရသည့္ဥပေဒမွာ ထိုဥပေဒျဖစ္၏။

            ထိုဥပေဒမွာ Environmental Protection And Management Act ေအာက္ရိွ Environmental Protection And Management (Control Of Noise At Construction Sites) Regulations ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ Environmental Protection And Management (Boundary Noise Limits For Factory Premises) Regulations ဟုလည္း ရိွေသး၏။

            ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ ခြင့္ျပဳထားေသာ ဆူညံမႈႏႈန္း (Permissible Noise Level) မွာ ေအာက္ပါ အတုိင္းျဖစ္၏။

ဥပေဒအရ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းသည္ လူေနအိမ္ေျခမ်ားႏွင့္ မီတာ ၁၅၀ အတြင္းရိွပါက စေနေန႔ည ဆယ္နာရီမွ တနလၤာေန႔မနက္ ၇ နာရီအတြင္း၊ အမ်ားျပည္သူရံုးပိတ္ရက္မတိုင္မီေန႔ ည ဆယ္နာရီမွ ပိတ္ရက္၏ ေနာက္ေန႔မနက္ ၇ နာရီ အတြင္း အလုပ္လုပ္ခြင့္မျပဳ။ အလုပ္ဆိုရာတြင္ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ျခင္းလည္း ပါ၏။

ဆူညံသံတိုင္းမီတာတပ္ရမည့္ေနရာမွာ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းမွ အနီးဆံုးအေဆာက္အဦ၏ ၅ မီတာ အကြာတြင္ ျဖစ္၏။ (Reg: 4(2))

            ဆူညံသံႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ေနာက္္ဥပေဒတစ္ခုမွာ MOM (Ministry of Manpower) ႏွင့္ဆိုင္သည္။ ထိုဥပေဒက လုပ္ငန္းခြင္မွဆူညံသံေၾကာင့္ အလုပ္သမားမ်ား နားေလးမည့္အႏၱရာယ္မွ ကာကြယ္ေပးသည္။ ထုိဥပေဒကို WSH (Noise) Regulations ဟု ေခၚသည္။ WSH မွာ Workplace Safety and Health ျဖစ္၏။ ထုိဥပေဒမွာ WSH Act ေအာက္မွ ျဖစ္သည္။

            ထိုဥပေဒတြင္ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းမွထြက္လာသည့္ ဆူညံသံမ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္ရမည့္ နည္းလမ္းမ်ားႏွင့္ ၎ကို မလိုက္နာ၊ မလုပ္ေဆာင္လွ်င္ အေရးယူမည့္ ျပစ္ဒဏ္မ်ားကို ေဖာ္ျပထား၏။ ထိုဥပေဒအရ ဆူညံသည့္ဒဏ္ကို ခံစားရသူ အလုပ္သမား ၅၀ ႏွင့္အထက္ရိွလွ်င္ ဆူညံသံႏွင့္ပတ္သက္၍ အႀကံေပးအရာရိွ ခန္႔ထားရမည္ဟုလည္း ျပဌာန္းထား၏။ ထိုအႀကံေပးအရာရိွက အလုပ္သမားမ်ား နားေလးျခင္းမွ ကာကြယ္ရန္ မည္သည့္အစီအမံမ်ားေဆာင္ရြက္ရမည္ဟု အႀကံျပဳပါ လိမ့္မည္။

            ဆူညံသည့္ေနရာတြင္ အလုပ္လုပ္ေနရသည့္ အလုပ္သမား ၁၀ ေယာက္ထက္ေက်ာ္လွ်င္ အလုပ္သမားမ်ား၏ အၾကားအာရံုစစ္ေဆးျခင္းကို ၃ ႏွစ္တႀကိမ္ လုပ္ေပးရမည္။ ထိုမွ်သာမက ၀တ္ဆင္ရမည့္ အၾကားအာရံုကာကြယ္ေရး ကိရိယာ၊ ၀တ္ဆင္နည္းသင္တန္း စသည္တို႔ကိုပါ ေဖာ္ျပထားပါေသးသည္။

            ေနာက္ဆက္တဲြတြင္မူ လူတစ္ဦး ခံႏိုင္ရည္ရိွသည့္ အမ်ားဆံုး ဆူညံသံႏႈန္းကို ေဖာ္ျပထားရာ ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖစ္ပါသည္။

            ထိုဇယားအရ လူတစ္ဦး အမ်ားဆံုးခံႏုိင္ေသာ ဆူညံသံမွာ ၈ နာရီအတြက္ 85dB ျဖစ္သည္။ ဤဆူညံသံကို sound pressure level A ဟု ေခၚ၏။ နားမလည္ဘူးလား။ မလည္သည့္အတိုင္းသာ ထားလိုက္ပါခင္ဗ်ား။ ဆိုလိုသည္မွာ လူတစ္ဦးသည္ 85dB ရိွေသာ အသံကို ၈ နာရီထိ ခံႏိုင္သည္။ အသံသည္ 86dB ရိွလာၿပီဆိုပါက ၆ နာရီ ၂၁ မိနစ္ သာ ခံႏိုင္စြမ္းရိွၿပီး 87dB ဆိုလွ်င္ ၅ နာရီႏွင့္ ၂ မိနစ္သာ ခံႏိုင္ေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္ထက္ပိုၾကာလွ်င္ နားေလးေတာ့မည္။ ဆိုလိုသည္မွာ လူတစ္ဦးသည္ 85dB ထက္ေက်ာ္သည့္အသံကို ၈ နာရီေက်ာ္ ၾကားေနရၿပီဆိုလွ်င္ မၾကာမီ နားေလး ေတာ့မည္ျဖစ္၏။

            ဤတြင္မိတ္ေဆြတို႔ သတိထားမိပါလိမ့္မည္။ အသံက်ယ္ႏႈန္း 1dB တိုးလာတိုင္း လူနားကခံႏိုင္ရည္ တစ္နာရီေက်ာ္ ေလ်ာ့က်သြားသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အသံက်ယ္ႏႈန္းမွာ ဂဏန္းသခ်ၤာႏႈန္းအရ တိုးျခင္းမဟုတ္ဘဲ ေလာ့ဂရစ္သမ္ ႏႈန္းအရ တိုးျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ အဲသေလာက္သာမွတ္ထားပါ။ ပိုရွင္းလွ်င္ ပိုရႈပ္ေတာ့မည္။

            ပထမဥပေဒမွာ ECO ႏွင့္ဆိုင္ၿပီး ဒုတိယဥပေဒမွာ WSHO (Safety Officer) ႏွင့္ဆိုင္သည္။ သူေဌးကလူလည္က်ၿပီး ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ကုိ 2 in 1 ခန္႔ထားေလရာ (ေသာက္က်ိဳးနဲ၊ လူမ်ား ေကာ္ဖီမစ္ ေအာက္ေမ့ေနသလားမသိ) ကြ်ႏု္ပ္တို႔မွာ ထိုဥပေဒႏွစ္ခုအၾကား ညပ္ေနေလ၏။ သို႔ေသာ္လည္း အလြန္အလုပ္ရႈပ္ၿပီး အလြန္ခက္လိမ့္မည္ မထင္လုိက္ပါႏွင့္။ ECO အလုပ္က မီတာမွဖတ္ေပးေသာ ဂဏန္းမ်ား ဇယားေပၚတြင္ အနီေရာင္ျပမေနေစရန္ သတိထားရံု၊ WSHO အလုပ္က ေက်ာက္စက္တိုက္ေနေသာ၊ ေက်ာက္ခဲြေနေသာ အလုပ္သမားမ်ား နားၾကပ္၀တ္ထား၊ မထား ၾကည့္ရံု။ (တျခားလူေတြေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ အဲသေလာက္ပဲလုပ္သဗ်ာ။ ဘုရားစူးရပါေစ့။) အဲ၊ ဆူညံသံဇယား နီလာရင္ မန္ေနဂ်ာကိုသတိေပး၊ သို႔မဟုတ္ စက္ေမာင္းသမားမ်ားကို သြားသတိေပး။ ေက်ာက္စက္တုိက္ေနေသာ အလုပ္သမား နားၾကပ္၀တ္မထားလွ်င္ နားရင္းသြားအုပ္ (ဟုတ္ေပါင္) နားၾကပ္၀တ္ဘုိ႔ သြားေျပာ။ အဲသေလာက္ေတာ့ လုပ္ရသေပါ့။

(၄) ဆူညံသံကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္း နည္းလမ္းမ်ား (Noise Control Measures)

Reduce at source. သည္သီအိုရီေလးက ေနရာတကာ အသံုးတည့္သည္။

ဥပမာ - လူနာတစ္ဦး ေရာဂါတစ္ခုခုရလွ်င္ ထိုေရာဂါ၏ ျပင္ပလကၡဏာသာမကဘဲ ေရာဂါျဖစ္ရျခင္းအေၾကာင္းရင္းကို ရွာေဖြကုသမွ အျမစ္ျပတ္ ေပ်ာက္ကင္းႏိုင္သည္။

ထို႔အတူ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔လယ္ေခါင္တြင္ ရမ္းကားေနေသာ မိမဆံုးမ၊ ဖမဆံုးမ လူမိုက္ကေလးမ်ားအား ၎တို႔ကုိ တစ္ဦးခ်င္း လုိက္ဖမ္းေနျခင္းထက္ သူတို႔ေနာက္ကြယ္တြင္ အဘယ္ကဲ့သို႔ေသာ အဖဲြ႔အစည္း၊ အေကာင္ႀကီးမ်ားက ေျမွာက္ပင့္ ေပးထားေသာေၾကာင့္ ဤမွ် ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ရမ္းကားေနရသည္ကို ရွာေဖြကာ ထိုအဖဲြ႔၊ အေကာင္ႀကီးမ်ားကို ႏိွမ္ႏွင္း ႏိုင္ပါမွ ၇ ရက္သားသမီးတို႔ စိတ္ခ်မ္းသာမည္ ျဖစ္ေပသည္။ (ဒါျဖင့္ အဲဒီအဖဲြ႔နဲ႔ အေကာင္ႀကီးေတြက ဖမ္းမဲ့သူေတြထက္ ပိုႀကီး ေနရင္ေကာကြာ။ ဟို ငါးေလာင္းၿပိဳင္လိုေပါ့။ အဲဒါေတာ့ ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးလည္း မေျပာတတ္ေတာ့ပါ။)

            ဤသည္မွာ Reduce (or eliminate) at source. သေဘာတရားျဖစ္၏။

            ထို႔အတူပင္ လုပ္ငန္းခြင္မွ ဆူညံသံမ်ားကို ထိန္းရာ၌လည္း အသံဆူျခင္းကို ထိန္းသည္ထက္ ထိုအသံထြက္ေပၚရာ ပင္ရင္းကို ထိန္းႏိုင္မွ ျပႆနာ ေျပလည္ႏိုင္မည္။ ဆူညံသံထြက္ရာ ပင္ရင္း ႏွစ္မ်ိဳးရိွ၏။ တစ္ခုမွာ စက္ကိရိယာမ်ား ျဖစ္ၿပီး ေနာက္တစ္ခုမွာ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား ျဖစ္သည္။

            စက္ကိရိယာမ်ားမွထြက္ေသာ ဆူညံသံမ်ားကို နည္းႏွစ္မ်ိဳးျဖင့္ ထိန္းႏုိင္သည္။

၁။ Substitution ႏွင့္

၂။ Engineering Control တို႔ျဖစ္၏။

            Substitution ဟူသည္ လက္ရိွစက္ကို ပိုမို အသံတိုးေသာစက္ျဖင့္ အစားထိုး လဲလွယ္ျခင္း ျဖစ္၏။ ဥပမာ - မီးစက္မ်ားအား အသံလံုသည့္ မီးစက္မ်ားျဖင့္ အစားထိုးျခင္း။ အေဆာက္အဦၿဖိဳဖ်က္ရာတြင္ ထိုးခဲြေသာ စက္ႀကီးမ်ား သံုးမည့္အစား ညွပ္ခဲြသည့္စက္မ်ားသံုးျခင္းက ဆူညံမႈ ပိုသက္သာသည္။ ဖံုထြက္လည္း ပိုနည္းသည္ - စသျဖင့္ ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ဤနည္းသံုးရန္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖဲြ႔က ေဆာင္ရြက္ရေပမည္။ စက္မ်ားကုိ လဲလွယ္သံုးစဲြရန္ ေငြေၾကးကိစၥ ပါလာေသာ ေၾကာင့္ျဖစ္၏။ (ကြ်န္ေတာ္တို႔ ECO ေတြအေနနဲ႔ေတာ့ အႀကံေပးရံုပဲ တတ္ႏိုင္တာေပါ့ဗ်ာ။ က်န္တာ သူတုိ႔က႑)

            Engineering Control တြင္ စက္မ်ားအား အသံတိုးေစမည့္ ကိရိယာမ်ား ဥပမာ - မာဖလာမ်ား (မာဖလာဟူသည္ ကားအိတ္ေဇာမ်ားတြင္ တပ္ဆင္သည့္ ဆိုင္လင္ဇာမ်ိဳးျဖစ္၏။)၊ ပံုးမ်ား (ဥပမာ - စက္ကို ပတ္ပတ္လည္ ေသတၱာပံုစံ ရိုက္ကာထားျခင္း)၊ နံရံမ်ား၊ စက္အထုိင္ေအာက္တြင္ ရာဘာေျခေထာက္မ်ားထည့္ျခင္း၊ စက္ကုိ ပိုမိုအသံတိုးေစမည့္ေနရာ၌ ေရြးခ်ယ္တပ္ဆင္ျခင္း (ဥပမာ - စက္ကို အခန္းေထာင့္မ်ား၌ မထားရ) စသည္တို႔ ပါ၀င္သည္။

            စက္မ်ားတုန္ခါေနလွ်င္ အသံဆူသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အထိုင္ခ်လုပ္ရမည့္စက္မ်ားကို စက္အထုိင္မ်ား က်က်နန လုပ္ပါေစ။ ၾကမ္းျပင္ေပၚသည္အတိုင္း ခ်ေမာင္းထားျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ပါ။

            စက္မ်ား ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ အလုပ္မလုပ္ပါကလည္း အလြန္ဆူညံသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စက္မ်ားကို ပံုမွန္ ႀကံ့ခိုင္ေရး လုပ္မလုပ္ ေစာင့္ၾကည့္ရန္ လိုပါသည္။

            ဆူညံေသာ စက္မ်ားရိွရာေနရာကို သံုးထပ္သားျဖင့္ ကာထားပါ။ အိမ္မ်ားႏွင့္နီးလွ်င္ အိမ္ဘက္ျခမ္း၌ အသံကာ နံရံမ်ား ေထာင္ပါ။ အသံကာနံရံမ်ားမွာ ရိုးရိုးသံုးထပ္သားမဟုတ္ပါ။ အသံလံုေအာင္ အထူးဒီဇိုင္းဆဲြထားေသာ အျပားမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ေစ်းကြက္၌ အလြယ္တကူ ၀ယ္ယူရႏိုင္ပါသည္။ (မည္ကဲ့သို႔၀ယ္ရမွန္းမသိလွ်င္ ကြ်န္ေတာ့္ကို ဆက္သြယ္ပါ။)

            ယခုေတာ့ သည္မွ်ျဖင့္ ႏွစ္သိမ့္ေတာ္မူၾကပါ။ ဆူညံသံ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းအေၾကာင္း ပိုမိုသိရိွလိုပါက ကြ်န္ေတာ့္ကို ဆက္သြယ္ပါ။ စာအုပ္မ်ား အီးေမးျဖင့္ ပို႔ေပးပါမည္။ အားသည့္အခါမွ ဆူညံသံအေၾကာင္း သီးသန္႔ေဆာင္းပါးေရးပါမည္။

            ဆူညံသံအား ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းသည္လည္း အေတာ္မ်ားပါသည္။ ေျပာလိုရင္းအေၾကာင္းအရာမွ ေဘးေရာက္သြားမည္ စုိးသျဖင့္ သည္ေနရာတြင္ ကြ်န္ေတာ္က ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္း၌ ECO တစ္ဦး လုပ္လို႔ရသည့္ နည္းလမ္းမ်ားေလာက္သာ ေျပာျပပါမည္။ ေနာက္ၿပီး သည္ ဆပ္ဘဂ်က္က အင္ဂ်င္နီယာမဟုတ္သူမ်ား ေတာ္ရံုနားမလည္ႏိုင္ပါ။ (ဖိန္႔လံုး)

            ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းမွ ဆူညံသံကို မည္ကဲ့သုိ႔ထိန္းရမည္ကို ျပဌာန္းထားေသာ စံႏႈန္းရိွပါသည္။ CP 99 ျဖစ္၏။

(ၾသဇီတို႔ ႏ်ဴးဇီလန္တို႔က CP ေတြကို အလကား ေဒါင္းလို႔ရတယ္။ စလံုးကေတာ့ ၈၀ နဲ႔ေရာင္းစားသဗ်ာ၊ ဟင္းဟင္း) (အခ်င္းခ်င္းမို႔ လက္တို႔ေျပာရအံုးမယ္။ အဲဒီစာအုပ္ ကြ်န္ေတာ့္ဆီမွာရိွသဗ်။ လိုခ်င္တိုးတိုးတိတ္တိတ္ လွမ္းေတာင္းလိုက္ပါ။ ဟိုလူေတြမၾကားေစနဲ႔ေနာ။ ေတာ္ၾကာ သူတို႔မူပိုင္စာအုပ္ဆိုၿပီး ျပႆနာလာရွာေနဦးမယ္။)

            ေနာက္ၿပီး ဆူညံသည့္ေနရာတြင္အလုပ္လုပ္ေနေသာ အလုပ္သမားမ်ားအား နားေလးျခင္းမွ ကာကြယ္ရန္ အၾကားအာရံုထိန္းသိမ္းေရးစီမံခ်က္ - HCP (Hearing Conservation Programme) ေရးဆဲြရသည္။ မည္ကဲ့သုိ႔ေရးရမည္ကို ညႊန္ျပထားတာ ရိွပါသည္။ WSH Guidelines (Hearing Conservation Programme ) ျဖစ္၏။ ထုိစာအုပ္ကိုမူ MOM website တြင္ အခမဲ့ download လုပ္လို႔ရပါသည္။ (အဲဒါက် ခ်စ္ဘို႔ေကာင္းသြားျပန္ေရာ။) ဤအလုပ္မွာ ECO ႏွင့္မဆိုင္ပါ။ WSHO ၏ အလုပ္ျဖစ္သည္။

            ကိုင္း၊ ဆူတာညံတာနဲ႔တင္ စာမ်က္ႏွာ ေတာ္ေတာ္စားသြားၿပီ။ ေတာ္ၾကပါစို႔။ က်န္တာ ကုိယ့္ဘာသာကိုယ္ ဆက္ေလ့လာၾကပါ။ ဒါထက္ပိုၿပီး ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ က်ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ Noise and Vibration သင္တန္းသြားတက္ပါ။ ၂၄ နာရီသင္တန္းျဖစ္ၿပီး သင္တန္းေၾကး ၅၅၀ ျဖစ္၏။ (ကြ်ႏု္ပ္တို႔တက္လွ်င္ေတာ့ အစိုးရက ေထာက္ပံ့ေၾကးေပးသျဖင့္ ၁၇၆ က်ပ္ခဲြသာ က်သင့္ပါမည္။ ေမ့ေနလိုက္တာ ေနာက္ႏွစ္က် သြားတက္လိုက္ဦးမယ္။ ဗဟုသုတေပါ့။)

(၅) ECM (Earth Control Measures)

ECO ၏ အေရးႀကီးေသာ ေနာက္တာ၀န္တစ္ခုမွာ မိမိေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းမွ ေရေနာက္မ်ား အမ်ားျပည္သူပိုင္ ေျမာင္းမ်ား အတြင္း စီးမ၀င္ေစေရးျဖစ္၏။

            သည္တြင္လည္း ေျပာစရာက ေပၚလာျပန္ၿပီ။ ကြ်န္ေတာ္ယခုလုပ္ေနေသာ ပေရာဂ်က္က အစသာရိွေသးသျဖင့္ ပေရာဂ်က္မန္ေနဂ်ာအစစ္က မေရာက္လာေသး။ ယမေနမန္ေနဂ်ာသာ ရိွေသးသည္။ ထို so call မန္ေနဂ်ာက တရုတ္ ျဖစ္၏။ တရုတ္ဆိုေတာ့ တရုတ္ဒီဇိုင္းအတိုင္း လုပ္သည္ေပါ့။ တရုတ္ဒီဇိုင္းဆိုသည္မွာ ျမန္မာဒီဇုိင္းႏွင့္ သူမသာ၊ ကိုယ္အသုဘ ျဖစ္၏။ ဘာစည္းစနစ္မွမရိွဘဲ က်ဳပ္က်က္လိဒီဇိုင္း ျဖစ္သည္။ သည္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ မၾကာခဏ ျပႆနာတက္၏။

            ပေရာဂ်က္သို႔ ကြ်န္ေတာ္ေရာက္ၿပီး မ်ားမၾကာမီ (ေအာက္တိုဘာလလယ္ေလာက္) မိုးအႀကီးအက်ယ္ ရြာသည္။ ပေရာဂ်က္တစ္ခုလံုးမွာ ဘာအကာအရံမွ မရိွေသာ ေျမသားေျပာင္ေျပာင္ျဖစ္သျဖင့္ မိုးရြာေတာ့ ရႊ႔ံေရမ်ားမွာ ေတာင္က်ေခ်ာင္း အလား ဒရေ၀ါက်လာသည္။ ထို႔ေနာက္ ထုိေရမ်ားမွာ ၀င္ေပါက္မွတစ္ဆင့္ ကတၱရာလမ္းမေပၚသို႔ အေျပးအလႊား ခုန္ေပါက္ ေပ်ာ္ျမဴးကာ စီးဆင္းသြားၾကေလကုန္သတည္း။

            ကတၱရာလမ္းတစ္ခုလံုး ရႊ႔ံေရမ်ားျဖင့္ ၀ါထိန္သြားေလရကား (ကြ်န္ေတာ္ပါမက်န္) ရိွသမွ်လူအကုန္ အလုပ္ရႈပ္ကုန္ ေလေတာ့၏။ ဟိုကကာပါအံုး၊ ဒီကဆီးပါအံုးဟဲ့ ႏွင့္ ေျမတူးစက္ႀကီး ကမန္းကတန္းေမာင္းခ်လာကာ ကန္ႀကီးကေသာကေမ်ာ တူး၊ ေျမေဘာင္ ကေသာကေမ်ာ ဖု႔ိရ၏။ စိတ္ရိွလက္ရိွသာ လုပ္လိုက္ရလွ်င္ အဲသည္ စီလုပ္ကို ကြ်န္ေတာ္ ေျခေထာက္ ႏွစ္ေခ်ာင္းမွကိုင္ကာ စၾကာ၀ဠာတံတိုင္း ဟိုးဘက္ေရာက္ေအာင္ လႊင့္ပစ္လိုက္ခ်င္မိေလသည္။

            ေနာက္ေန႔မနက္က်ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္အတိုင္း PUB Officer တစ္ေယာက္ ေရာက္လာ၏။ သူက သူ႔စမတ္ဖံုးကိုထုတ္လ်က္ ဓာတ္ပံုမ်ားျပ၏။ ေဟာသည္မွာ ၾကည့္စမ္း။

            ျမတ္စြာဘုရား၊ မေန႔က ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆိုဒ္မွ ေရမ်ား ကားလမ္းေပၚစီးဆင္းေနပံုမ်ား ျဖစ္၏။ (အလုပ္ရႈပ္ေနသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္ေတာင္ ဓာတ္ပံုရိုက္ထားခ်ိန္မရ။) လမ္းသြားလမ္းလာမ်ားက ဓာတ္ပံုရိုက္ကာ PUB သို႔ ပို႔လိုက္ျခင္း ျဖစ္၏။ (PUB = Public Utility Board)

ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း သြားကေလးမ်ားၿဖဲလွ်က္ ဒါက ဟိုလိုရိွၿပီး ဟိုဟာက ဒီလိုရိွပါတယ္ဟု ၿဖီးလံုးျဖန္းလံုးမ်ား ထုတ္ရသည္။ (ဟင္း၊ ရေနပါအံုးမယ္။)

            သိေတာ္မူၾကသည့္အတိုင္း PUB က မင္းတို႔ ဘာေတြ၊ ဘာေတြလုပ္ထားပါ။ ေနာက္တစ္ခါဆို ဘာျဖစ္မယ္ ႏွင့္ ဓားႀကိမ္းႀကိမ္းသြားေလသည္။

            စင္ကာပူတြင္ ေရခ်ိဳမထြက္။ ခင္ဗ်ားတို႔ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေသာက္သံုးေနေသာ ေရကို အရင္းအျမစ္ ေလးခုမွ ရယူသည္။

၁။ မေလးရွားႏိုင္ငံ ဂ်ိဳဟိုးမွ ၀ယ္ယူေသာေရ

၂။ ပင္လယ္ေရကို က်ိဳခ်က္ယူေသာေရ (Desalinated Water)

၃။ သံုးေရမ်ားကို ျပန္သန္႔စင္ထားေသာေရ (Newater)

၄။ မိုးေရ

            သည္အေၾကာင္း အက်ယ္သိလိုပါက ကြ်န္ေတာ္ စင္ကာပူကေရ၊ စင္ကာပူမွ ေရေျမာင္းမ်ား၊ စင္ကာပူ ေရဆိုး ျပဳျပင္ေရးစနစ္ စသည္ျဖင့္ ေရးထားတာရိွပါသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ ဘေလာ့တြင္ ရွာေဖြဖတ္ၾကပါ။

Reference Link:

စင္ကာပူကေရ - http://www.shwenyein.blogspot.sg/2011/09/blog-post_25.html

စင္ကာပူမွ ေရေျမာင္းမ်ား -  http://www.shwenyein.blogspot.sg/2011/10/blog-post_22.html

စင္ကာပူ ေရဆိုး ျပဳျပင္ေရးစနစ္ - http://www.shwenyein.blogspot.sg/2011/10/blog-post_23.html

            သည္ေတာ့ စင္ကာပူက ဘုရားသခင္က လက္ေဆာင္ေပးသည့္ မိုးေရမ်ားကို တစ္စက္ကမွ မေလလြင့္ရေအာင္ စုေဆာင္းကာ ျပန္သံုးေရး ႀကိဳးစား၏။ မိတ္ေဆြတို႔ ပန္းၿခံမ်ားေရာက္လွ်င္ ဟိုဟိုသည္သည္ ၾကည့္ၾကည့္ပါ။ မိုးေရမ်ားကို ကဲ့ယူသည့္ ေျမာင္းကြန္ယက္မ်ားကို ေတြ႔ရပါလိမ့္မည္။ ေျမာင္းဆိုတာ ျဖစ္သလို ေပါက္တူးႏွင့္ ေကာက္ကက္ ယက္ထားသည့္ ေျမာင္းမဟုတ္။ ကြန္ကရိေျမာင္းမ်ား၊ ပီဗီစီပိုက္ေျမာင္းမ်ား ျဖစ္သည္။

            မိုးေရမ်ားကို ေျမာင္းမ်ားျဖင့္ ကဲ့ယူကာ ေရကန္ႀကီးမ်ားအတြင္း သိုေလွာင္ၿပီး ျပန္လည္သန္႔စင္လွ်က္ လူမ်ားသံုးရန္ ျပန္ပို႔ေပးသည္။ မိုးေရစုသည့္ေဒသကို water catchment area ဟု ေခၚသည္။ ထိုေဒသမွ ဆယ္ႏွစ္တာ မိုးရြာသြန္းမႈကို တြက္ခ်က္လွ်က္ တစ္နာရီေရစီးႏႈန္းကိုတြက္ကာ ေရေျမာင္းမ်ားကို ဒီဇုိင္းဆဲြထားသည္။ ထိုေျမာင္းမ်ားအားလံုးကို PUB က ပိုင္သည္။ PUB ပိုင္ေရေျမာင္းမ်ားအတြင္းသို႔ ေရမ်ားကို သြန္ခ်င္သလို သြန္လို႔မရ။ ေျမာင္းအတြင္းသြန္မည့္ ေရမ်ားသည္ သူတို႔သတ္မွတ္ထားေသာ ေရအရည္အေသြးရိွရမည္။ ဤသည္ကိုလည္း ဥပေဒျဖင့္ သတ္မွတ္ထားသည္။ ထိုဥပေဒမွာ Environmental Protection And Management (Trade Effluent) Regulations ျဖစ္၏။

            ဥပေဒဟူသည္ ဒဏ္ေၾကးႏွင့္တဲြလာတတ္သည့္ သေဘာရိွရကား ထိုဥပေဒကို မလိုက္နာလွ်င္ ေဟာသလို ဒဏ္ရိုက္ပါလိမ့္မည္။

            ခပ္လြယ္လြယ္ေျပာရလွ်င္ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းခြင္မွ ထြက္လာသည့္ ေရမ်ားကို တစ္စက္ကမွ မျပဳမျပင္ဘဲ သည္အတိုင္း ေရေျမာင္းအတြင္း သြန္ခ်လို႔မရပါ။ ဤေရမ်ားကို မည္ကဲ့သို႔ ကိုင္တြယ္စီမံမည္ဆိုသည္ကို စီမံကိန္း မစမီ ကတည္းက အစီအမံမ်ားေရးဆဲြကာ PUB သို႔ တင္ရသည္။ သည္ဟာေတာင္ ကိုယ့္ဘာသာ ေရးခ်င္သလို ေရးလို႔ရသည္ မဟုတ္ပါ။ Qualified Erosion Control Professional (QECP) မ်ားက ေရးတင္တာ ျဖစ္သည္။

            ဘယ္လိုေရးရမလဲဆိုတာလည္း မပူပါႏွင့္။ ေရဘူးေပါက္တာမလိုခ်င္၊ ေရပါတာသာလိုခ်င္သည္ ဆုိေသာ အူတူတူ ေဆာင္ပုဒ္မွာ ႏိုင္ငံတစ္ႏုိင္ငံတည္း၌သာ ရိွသည္။ စင္ကာပူမွာက် ေဟာသလိုလုပ္ေဟ့ ဟု လမ္းညႊန္ေပးထား၏။ ထိုလမ္းညႊန္ စာအုပ္ကို PUB website ၌ အခမဲ့ download လုပ္ယူႏိုင္ပါသည္။ ထိုစာအုပ္၌ ဘာေတြလုပ္ရမည္ကို အေသးစိတ္ ေျပာျပ ထားပါသည္။ သူရို႔ေျပာသည့္အတိုင္း လုိက္လုပ္သြားရံု ျဖစ္၏။

            မိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ား။ Knowledge is Power ဟူေသာစကားပံုရိွပါသည္။ ဖတ္ပါ၊ မွတ္ပါ၊ ေလ့လာပါ။ မဖတ္လွ်င္၊ မမွတ္လွ်င္၊ မေလ့လာလွ်င္ အၿမဲ သူမ်ားေနာက္မွာ က်န္ေနလိမ့္မည္။ ယခုေတာင္ အႏွစ္သံုးဆယ္ေလာက္ ေနာက္က် က်န္ေနခဲ့ၿပီ ျဖစ္၏။ ေအာက္က link မွာ download လုပ္ယူႏိုင္ပါသည္။

Download Link:

http://www.pub.gov.sg/ecm/download/Pages/default.aspx

http://www.pub.gov.sg/ecm/download/Documents/ECM_Guidebook.pdf

http://www.pub.gov.sg/general/Documents/DraftSCAL-PUBGuidebook_FinalVersion.pdf

http://www.pub.gov.sg/ecm/download/Documents/Guidebook_for_QECP_1st_Edition.pdf

            သည္ ECM စီမံခ်က္ကို ကြ်န္ေတာ္ အက်ဥ္းရံုးေျပာျပပါမည္။ ပိုမုိသိလိုသူမ်ား ထိုစာအုပ္တြင္ ဖတ္ၾကည့္ပါ။

            အကယ္၍ သင္သည္ ECO တစ္ဦးအေနႏွင့္ ပေရာဂ်က္တစ္ခုကို ကိုင္ရၿပီ ဆုိပါစို႔။ ထို ပေရာဂ်က္ မစမီကတည္းက လုပ္ငန္းခြင္ အေနအထားကို ေလ့လာပါ။ ထို႔ေနာက္ ECM စီမံခ်က္ကို ေတာင္းၾကည့္ပါ။ ထိုအထဲတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္မ်ားကို အားလံုးနားလည္ႏိုင္ရန္ ႀကိဳးစားပါ။ ထို႔ေနာက္ ထိုအတိုင္း မိမိဆိုဒ္ကို စီမံရန္ အားထုတ္ပါ။

            ECM စီမံခ်က္တြင္ drawing တစ္ခုပါပါလိမ့္မည္။ ထုိ drawing ကို ေသခ်ာစြာဖတ္ပါ။ ေအာက္တြင္ PUB မွ နမူနာေပးထားေသာ drawing ကို ေဖာ္ျပထားပါသည္။

            ပထမ ဤေဒသတြင္ရြာသည့္ မိုးေရခ်ိန္လက္မကို ရွာရသည္။ ထို႔ေနာက္ မိုးအမ်ားဆံုးရြာလွ်င္ မိုးေရမည္မွ် စုေဆာင္းရႏုိင္သည္ကို တြက္၏။ တြက္ၿပီးမွ ေျမာင္းအရြယ္အစားကို တြက္၊ ထို႔ေနာက္ ထိုမိုးေရမ်ားကို သိုေလွာင္မည့္ကန္ (water holding tank) အရြယ္အစားကို တြက္ရသည္။ ေရပမာဏရၿပီဆိုေတာ့မွ ထိုေရမ်ားကို သန္႔စင္မည့္ စက္၏ အရြယ္အစားကို တြက္ရသည္။ အားလံုးရၿပီဆုိလွ်င္ ထုိစီမံကိန္းေျမပံုေပၚ၌ ECM Plan ဆဲြရသည္။

            ဘာမွေတာ့ မခဲယဥ္းပါ။ စီမံကိန္းပတ္ပတ္လည္ကို စည္းရိုးကာရသည္။ Hoarding ဟု ေခၚ၏။ ထုိ႔ေနာက္မွ ထိုစည္းရိုးနား ကပ္လွ်က္ ေရေျမာင္းေဖာက္ရသည္။ ၎ကို perimeter drain ဟုေခၚသည္။ ထုိ perimeter drain မ်ားတြင္ မီတာ ၃၀ စီအကြာ၌ silt trap မ်ား ထားရသည္။ silt trap က ေရထဲတြင္ပါလာသည့္ ရႊံ႔မ်ားကို စစ္ထုတ္ေပးသည္။ silt trap ၏ အရြယ္အစားကုိလည္း QECP ကတြက္ေပးပါလိမ့္မည္။ ဆိုဒ္ထဲမွ စီးလာသမွ် ေရအားလံုးကို ေရေလွာင္ကန္ (water holding tank) အတြင္း ေလွာင္ထားရသည္။ ၎ကို (ECM Tank) ဟုလည္း အလြယ္ေခၚေသး၏။ ထိုကန္ထဲမွေရမ်ားကို ေရသန္႔စင္စက္ (ECM Machine) ျဖင့္စစ္ထုတ္ကာ ထြက္လာေသာ ေရ အရည္အေသြးကို ေျမာင္း (PUB Drain) ထဲသြန္မခ်မီ စစ္္ေဆးရ၏။ ထုိစစ္ေဆးခ်က္ရလဒ္ကို အင္တာနက္တြင္ တိုက္ရိုက္ ဖတ္လို႔ရသည္။ ၎ကို  Realtime TSS Monitorning system ဟု ေခၚ၏။ ထိုစနစ္ကို အင္တာနက္ရိွသည့္ မည္သည့္ေနရာမွ မဆို ၾကည့္ႏိုင္သည္။ ထို website ကို ၀င္ၾကည့္ရန္ User ID ႏွင့္ password လိုသည္။ ထို User ID ႏွင့္ password ကို PUB သုိ႔ ေပးထားရသည္။ သို႔မွ သူတို႔ အခ်ိန္မေရြး ၾကည့္လို႔ရမည္။

            အၾကမ္းဖ်ဥ္းအားျဖင့္ ေျပာရလွ်င္ ေျမာင္းထဲသြန္မည့္ေရထဲတြင္ အမႈန္ပါ၀င္ႏႈန္း 50 ppm သာ ရိွရမည္။ ppm ဟူသည္ parts per millions ျဖစ္၏။ 1 ppm ကို လူၿပိန္းနားလည္ေအာင္ ေျပာရလွ်င္ အပံုတစ္သန္းပံုလွ်င္ တစ္ပံု ျဖစ္သည္။

            စက္မွထြက္လာေသာ ေရမ်ားကို ေျမာင္းအတြင္း သြန္ခ်မည့္ေနရာတည့္တည့္ (discharge point) ၌ ေရသြန္သည့္ပိုက္၀ကိုေရာ အထက္မွလာသည့္ ေျမာင္းကိုပါ ျမင္ႏုိင္သည့္အေနအထားျဖင့္ စီစီတီဗီ (CCTV – Closed Circuit Television) တပ္ထားရသည္။ သို႔မွသာ အကယ္၍ ေျမာင္းအတြင္း ရႊ႔ံေရမ်ားစီးလာပါက ထိုရႊံ႔ေရသည္ ဤဆိုဒ္မွလာသေလာ၊ အထက္ဘက္မွ စီးလာသေလာဟု သိႏိုင္မည္ ျဖစ္၏။

            ထိုစီစီတီဗီက ၅ မိနစ္ျခားတစ္ခါ ဓာတ္ပံုရိုက္ၿပီး မွတ္တမ္းတင္ေပးသည္။ စီစီတီဗီလိုအပ္ခ်က္ကို Annex 2 တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။ အထက္တြင္ေဖာ္ျပခဲ့သည့္အတုိင္း စီမံကိန္းမစမီ မိမိတို႔၏ အစီအမံကို PUB သို႔တင္ျပရၿပီး PUB က clearance license ထုတ္ေပးသည္။ ထိုလိုင္စင္တြင္ Annex 2 ကို ပူးတဲြေပးထား၏။ ထိုလိုင္စင္ရမွ လုပ္ငန္းစခြင့္ရိွသည္။  

            ထို႔ျပင္ ဆင္ေျခေလွ်ာမ်ားရိွပါက ထိုဆင္ေျခေလွ်ာမ်ားမွ ေရမ်ား စီးက်မလာေစရန္ အတားမ်ား (hump) လုပ္ေပးထားရမည္။

            လုပ္ငန္းခြင္ အတြင္းမွ ထြက္လာသမွ် ကားအားလံုးကို ဘီးမ်ားအား ေရျဖင့္ ေျပာင္စင္ေနေအာင္ ေဆးေပးရသည္။ မည္သည့္ကားမွ ရႊ႔ံအလိမ္းလိမ္းျဖင့္ လမ္းေပၚတက္ခြင့္မရိွ။ လမ္းကို ရႊ႔ံေပသည့္ကိစၥက်ေတာ့ LTA (Land Transport Authority) က ကုိင္သည္။ ကားဘီးေရေဆးသည့္ကန္ကို washing bay ဟုေခၚ၏။ washing bay တြင္သံုးသည့္ေရမ်ားကို ECM Machine မွ ထြက္လာေသာေရမ်ားအား သံုးႏိုင္သည္။

            ပိုမိုနားလည္ႏိုင္ရန္ ေအာက္တြင္ ပံုမ်ားျဖင့္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။

ဆက္ပါဦးမည္။

ေအးၿငိမ္း

၁၅ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၁၄