စင္ကာပူမွ ျပစ္မႈ၊ ျပစ္ဒါဏ္မ်ား အေၾကာင္း (၂)

(၂) ေသဒါဏ္ (Death Sentence / Death Penalty / Execution / Capital Punishment)

စင္ကာပူႏုိင္ငံမွ ေသဒါဏ္မ်ားအေၾကာင္း မေျပာမီ ကမၻာတစ္လႊားမွ ေသဒါဏ္မ်ားအေၾကာင္း ဗဟုသုတအျဖစ္ အက်ဥ္းမွ် ဦးစြာေျပာပါမည္။ ေသဒါဏ္ေပးျခင္းကို ယခင္က လူ႔အဖဲြ႔အစည္း အားလံုးလိုလိုကပင္ က်င့္သံုးခဲ့ၾကေသာ္လည္း ယခုအခါတြင္မူ အခ်ိဳ႔ေသာ ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ မက်င့္သံုးေတာ့ပါ။ ႏိုင္ငံေတာ္ သစၥာေဖာက္မႈ၊ ႏုိင္ငံေတာ္၏ လိွ်ဳ႔၀ွက္ခ်က္ႏွင့္ အတြင္းေရးမ်ား ေပါက္ၾကားမႈ၊ အစိုးရကို ပုန္စားပုန္ကန္ျပဳမႈ၊ လူသတ္မႈ၊ သူလိွ်ဳမႈ၊ လူကုန္ကူးမႈ၊ လူသတ္ဒါးျပတိုက္မႈ။ မုဒိန္းမႈ၊ အရြယ္မေရာက္ေသးေသာ ကေလးသူငယ္မ်ားအား မုဒိန္းက်င့္မႈ၊ ျပည့္တန္ဆာ ကုန္ကူးမႈ၊ မူးယစ္ေဆး၀ါး ေရာင္း၀ယ္ ေဖာက္ကားမႈ၊ ျပန္ေပးမႈ စေသာ ျပစ္မႈမ်ားအတြက္ ေသဒါဏ္ေပးေလ့ရိွသည္။

ေရွးအခါက ေသဒါဏ္စီရင္နည္းမ်ားမွာ အလြန္ရက္စက္လွသည္။ ထုိနည္းမ်ားထဲတြင္ လွည္းဘီးႀကီးတြင္ တုတ္တို စပုတ္တိုင္မ်ားတပ္ကာ လူကို မေသမခ်င္းနင္းေစျခင္း (Breaking Wheel)၊ ေရေႏြးပူအိုးတြင္း စိမ္ကာသတ္ျခင္း (Boiling) (အိုးႀကီးအတြင္း ေရ၊ ဆီ၊ အမဲဆီ၊ ကတၱရာ၊ အရည္က်ိဳထားေသာ ခဲအရည္ စသည္မ်ားထည့္ကာ ပြက္ပြက္ဆူေစလွ်က္ လူကို ဦးေခါင္းမွ စကာ တစ္ျဖည္းျဖည္းခ်င္း နစ္ျမဳပ္ေစျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ပါကလည္း နခမ္းတိုအိုးအတြင္း လူကို ထက္၀က္မွ် ေဖာ္ေစ လွ်က္ အရည္မ်ားကို မီးအပူေပးႀကိဳေစျခင္း စသည္)၊ လူကို အရွင္လတ္လတ္ အေရခြံခြာကာ သတ္ျခင္း (Flaying)၊ ဒါးျဖင့္မႊန္းကာသတ္ျခင္း (Slow Slicing)၊ ကလီစာမ်ားကို ထုတ္ၿပီးသတ္ျခင္း (ကလီစာထုတ္ေနစဥ္ ခ်က္ျခင္း မေသသြားေစ ရန္ အဆုတ္ သို႔မဟုတ္ ႏွလံုးကို ေနာက္ဆံုးမွ ထုတ္ေလ့ရိွသည္) (Disembowelment)၊ (ခရစ္ေတာ္ကဲ့သုိ႔) လက္၀ါးကပ္ တိုင္တြင္ ခ်ည္လွ်က္ သို႔မဟုတ္ စို႔မ်ားျဖင့္ရိုက္လွ်က္ သတ္ျခင္း (Crucifixion)၊ လူကို တံစို႔ထိုး၍သတ္ျခင္း (Impalement)၊ ဆင္ျဖင့္နင္း၍ သတ္ျခင္း သို႔မဟုတ္ ေပါင္ ၄၀၀၊ ေပါင္ ၇၀၀ မွ်ေသာ အေလးတံုးမ်ားျဖင့္ ဖိ၍ သတ္ျခင္း (Crushing)၊ လူအမ်ားက ေက်ာက္တံုးမ်ားျဖင့္ မေသမခ်င္း ပစ္ေပါက္ သတ္ျခင္း (Stoning)၊ မီးရိႈ႔သတ္ျခင္း (Death by Burning)၊ ေျခလက္မ်ားကို ႀကိဳးျဖင့္တုပ္ကာ ျမင္း၊ ယာဥ္ရထား စသည္တို႔တြင္ခ်ည္ကာ ဆန္႔က်င္ရာအရပ္သို႔ ဆဲြသြားေစျခင္းျဖင့္ ကားပြင့္ကာ ေသေစျခင္း (Dismemberment)၊ လူကိုေစာက္ထိုးဆဲြကာ လႊျဖင့္ ႏွစ္ျခမ္းခဲြ သတ္ျခင္း (Sawing)၊ ေခါင္းျဖတ္စက္၊ ဒါး၊ ပုဆိန္၊ ၀ါယာႀကိဳး စသည္တို႔ျဖင့္ ေခါင္းျဖတ္သတ္ျခင္း (Decapitation or Beheading)၊ ေရနံစိမ္ထားေသာ ရာဘာျပားမ်ားျဖင့္ လူ၏ ကိုယ္လံုးႏွင့္ လက္ေမာင္းမ်ားကို ရစ္ပတ္ေစလွ်က္ မီးရိႈ႔သတ္ျခင္း (Necklacing) စသည္တို႔ ပါ၀င္ပါသည္။

ျမန္မာရာဇ၀င္မ်ားတြင္မူ နန္းလုမည္ထင္သည့္ မင္းညီမင္းသားမ်ားကို စီရင္ရာတြင္ မင္းသားတို႔ေသြး ေျမမက်ေကာင္း ဟု ဆိုကာ လည္မ်ိဳကို ၀ါးရင္းတုတ္တိုျဖင့္ ႏွက္ကာ စီရင္ျခင္း၊ ကတၱီပါအိတ္တြင္ထည့္ကာ ေရခ်ျခင္းတုိ႔ ျပဳပါသည္။ မင္းတုန္း မင္းႀကီး ကံေတာ္ကုန္ခါနီးတြင္ မင္းညီမင္းသားအားလံုးကို ဖမ္းကာ စီရင္ပါသည္။ ထိုအခါ သံုးဆယ္မင္းသားႀကီး၊ မကၡရာ မင္းသားႀကီးတို႔မွာ အလြန္အစြမ္းထက္ေသာ မင္းသားႀကီးမ်ားျဖစ္ရကား ၎တို႔၏ လည္မ်ိဳကို တုတ္တိုျဖင့္ႏွက္ရာ ေသငယ္ ေဇာျဖင့္ ထခုန္သည္မွာ အက်ဥ္းေထာင္ နံရံမ်ားထက္ပင္ ျမင့္ေသးသည္ဟု ဖတ္ဖူးပါသည္။ စၾကာမင္းကေလးႏွင့္ နန္းမေတာ္ မယ္ႏုတို႔ကိုမူ ေရခ်စီရင္သည္။

လူတိုင္းၾကားဖူးေသာ နိပါတ္ေတာ္မ်ားတြင္ ဦးေခါင္းသာ ေဖာ္ထားေစလွ်က္ တစ္ကိုယ္လံုးကို ေျမျမႈပ္ထားၿပီး ေပၚေန ေသာ ဦးေခါင္းကို ႏြားဆဲြေသာ ထြန္ (အသြား ၁၃ ခု ပါေသာ လယ္ထြန္သည့္ ကိရိယာ) ျဖင့္ ဦးေခါင္းကို မေသမခ်င္း တိုက္သတ္ျခင္း၊ တစ္၀ဂူအတြင္း အလံုပိတ္ သတ္ျခင္း စသည္တို႔ပါ ပါ၀င္ပါေသးသည္။ သို႔ေသာ္ သမိုင္းမွတ္တမ္းမွတ္ရာျဖင့္ အတိအက် ရိွသည္မဟုတ္သျဖင့္ မွန္ေၾကာင္းသက္ေသျပစရာ မရိွပါ။

အထက္ေဖာ္ျပပါ ေသဒါဏ္ေပးနည္းမ်ားမွာ အလြန္ရက္စက္လွသည္ ျဖစ္၍ ယခုအခါ မသံုးေတာ့ဘဲ သက္သက္ သာသာျဖင့္ ေသေစမည့္ နည္းလမ္းမ်ားကို ေျပာင္းလဲ က်င့္သံုးခဲ့ပါသည္။ ထိုနည္းမ်ားထဲတြင္ ႀကိဳးေပးသတ္ျခင္း (Hanging)၊ လွ်ပ္စစ္ကုလားထိုင္ျဖင့္ သတ္ျခင္း (Electric Chair)၊ ေဆးထုိးသတ္ျခင္း (Lethal Injection)၊ ဓါတ္ေငြ႔လႊတ္၍ သတ္ျခင္း (Gas Chamber) တို႔ ပါ၀င္ပါသည္။ ဤေနရာတြင္လည္း လူကို သက္ေတာင့္သက္သာႏွင့္ ေသေစရန္ သံုးရမည့္ ပစၥည္း ကိရိယာမ်ားကို ဥပေဒျဖင့္ အတိအက် ျပဌာန္းထားပါသည္။ ဥပမာ - ႀကိဳးေပးလွ်င္ မည္သည့္ႀကိဳးျဖစ္ရမည္၊ အရွည္မည္မွ် ရိွရမည္၊ လံုးပတ္မည္မွ် ရိွရမည္၊ အျမင့္မည္မွ်မွ က်ေစရမည္ စသည္။

ေသဒါဏ္ေပးေသာ ျပစ္မႈမ်ားအနက္ ကမၻာ့ျပည္သူတို႔အၾကား အလြန္လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္ေစခဲ့သည့္ ေသဒါဏ္မွာ အီရတ္အာဏာရွင္ ဆက္ဒမ္ဟူစိန္ကို ႀကိဳးေပးျခင္း ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၃၀ ရက္ေန႔ နံနက္ ၆ နာရီ ၁၀ မိနစ္ အခ်ိန္တြင္ ႏွစ္ထပ္အေဆာက္အဦ တစ္ခု၌ ၎၏ လူမ်ားကိုယ္တိုင္က ၎လည္ပင္းကို ႀကိဳးကြင္းစြပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

အထက္ေဖာ္ျပပါ ေသဒါဏ္ေပးနည္းမ်ားအနက္ ေခါင္းျဖတ္သတ္ျခင္းသည္ အျမန္ဆံုးႏွင့္ နာက်င္ခံစားရမႈ အနည္း ဆံုးနည္းအျဖစ္လက္ခံကာ ယခုတိုင္ ဆက္လက္က်င့္သံုးေနသည့္ ႏိုင္ငံမ်ားလည္း ရိွပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဒါးသည္ အလြန္ထက္လွ်က္ ျဖတ္ရမည့္ေနရာကိုသာ အတိအက်ျဖတ္ႏုိင္ပါမူ ခ်က္ျခင္းေသဆံုးကာ နာက်င္မႈ မခံစားရေသာ ေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ဤကဲ့သို႔ ဒါးထက္ေနေစရန္ႏွင့္ မိမိခုတ္ရမည့္ေနရာကို အတိအက် ခုတ္ႏိုင္ေစရန္ ယခင္က ပါးကြက္သားကို ေရႊဒဂၤါးျပားမ်ား ဆုခ်ေလ့ရိွသည္။ သို႔တိုင္ Robert Devereux, 2nd Earl of Essex, ႏွင့္ Mary, Queen of Scots တို႔ကို စီရင္ရာတြင္ သံုးခ်က္ခုတ္ရသည္ဟု ဆိုပါသည္။ အလြန္အသက္ျပင္းေသာ Margaret Pole ကိုမူ ဆယ္ခ်က္မွ်ပင္ ခုတ္ျဖတ္ခဲ့ရေၾကာင္း မွတ္တမ္းရိွခဲ့သည္။

ျပင္သစ္ေတာ္လွန္ေရးႀကီး (၁၇၈၉) မတိုင္မီက သံုးခဲ့ေသာ ေခါင္းျဖတ္စက္ႀကီးမွာ ကမၻာေက်ာ္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာ ရာဇ၀င္တြင္ ေကတုမတီဘုရင္ တပင္ေရႊထီးမွာ နာမည္ႀကီး လွသည္။ ၎ကို ေခါင္းျဖတ္ၿပီး နန္းေတာ္ၾကမ္းျပင္ေအာက္သို႔ ပစ္ခ်လိုက္ရာ ေနာက္ေန႔ထိ မ်က္ေတာင္ခတ္တံုးဟု အဆိုရိွပါသည္။

လူ႔အခြင့္အေရးအဖဲြ႔မ်ားက မည္မွ်ပင္ သတိေပးေန၊ ကန္႔ကြက္ေနေစကာမူ ယခုတိုင္ အခ်ိဳ႔ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ တစ္ျဖည္း ျဖည္းခ်င္း ႀကိဳးေပးသတ္ျခင္း၊ ေခါင္းျဖတ္သတ္ျခင္း၊ ေက်ာက္ခဲမ်ားျဖင့္ ပစ္သတ္ျခင္းတုိ႔ကို က်င့္သံုးလွ်က္ ရိွေနေပေသးသည္။

ေက်ာက္ခဲမ်ားျဖင့္ ပစ္ေပါက္သတ္ျခင္း

ႀကိဳးေပးသတ္ျခင္း

လွ်ပ္စစ္ကုလားထိုင္ျဖင့္ သတ္ျခင္း

ေခါင္းျဖတ္သတ္ျခင္း

၁၉၇၇ ခုႏွစ္တြင္ ကမၻာ့ႏုိင္ငံအားလံုးအနက္ ၁၆ ႏိုင္ငံတြင္သာ ေသဒါဏ္ေပးျခင္းကို ရပ္ဆိုင္းခဲ့ေသာ္လည္း ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ေရာက္ေသာအခါ ၉၅ ႏိုင္ငံတြင္ မည္သည့္ျပစ္မႈမ်ိဳးကိုမဆို ေသဒါဏ္ေပးျခင္းမွ ရပ္ဆိုင္းလိုက္ၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ စာရင္း ဇယားမ်ားအရ ၁၈ ႏိုင္ငံတြင္သာ ေသဒါဏ္အျပစ္ေပးျခင္းကို ဆက္လက္ က်င့္သံုးေနေသးသည္ ဆိုေသာ္လည္း လက္ေတြ႔ တြင္ ၅၈ ႏိုင္ငံ၌ ဆက္လက္ၿပီး ေသဒါဏ္ေပးေနဆဲျဖစ္သည္။ EU (European Union) အဖဲြ႔၀င္ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ Charter of Fundamental Rights of the European Union အရ ေသဒါဏ္ေပးမႈကို ပိတ္ပင္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္၏။

ကမၻာ့လူ႔အခြင့္အေရးမွ ထုတ္ျပန္ေသာ စာရင္း မ်ားအရ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္တြင္ ကမၻာတစ္၀ွမ္း၌ တရားခံ ၂၃၉၀ ကို ေသဒါဏ္ေပးၿပီး ျဖစ္သလို လူေပါင္း ၈၈၆၄ မွာ ေသဒါဏ္က်ခံေစရန္ အမိန္႔ခ်မွတ္ၿပီး ျဖစ္သည္ဟု ဆိုပါသည္။ ေသဒါဏ္ေပးမႈ အမ်ားဆံုး ႏိုင္ငံမ်ားမွာ တရုတ္၊ အီရန္၊ ေဆာ္ဒီအာေရဗ်၊ ပါကစၥတန္၊ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ တို႔ျဖစ္သည္။

ဤဂရပ္ကိုၾကည့္လိုက္လွ်င္ ေသဒါဏ္ေပးမႈ အမ်ားဆံုးမွာ အာရွမွ ႏုိင္ငံမ်ားျဖစ္သည္ကို ေတြ႔ႏုိင္ပါ သည္။ တကမၻာလံုး၏ ၇၆ ရာခိုင္ႏံႈးထိ ရိွသည္။ တရုတ္ ျပည္က သူတို႔ေပးေသာ ေသဒါဏ္အေရအတြက္ကို အတိအက် မထုတ္ျပန္ပါ။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္တြင္ ေသဒါဏ္ က်ခံေစခဲ့ၿပီးေသာ ဦးေရမွာ တရုတ္ျပည္ (အနည္းဆံုး ၁၇၁၈ မႈ)၊ ပါကစၥတန္ (အနည္းဆံုး ၃၆ မႈ)၊ ဗီယက္နမ္ (အနည္းဆံုး ၁၉ မႈ)၊ အာဖဂန္နစၥတန္ (အနည္းဆံုး ၁၇ မႈ)၊ ေျမာက္ကိုးရီးယား (အနည္းဆံုး ၁၅ မႈ)၊ ဂ်ပန္ (အနည္းဆံုး ၁၅ မႈ)၊ အင္ဒိုနီးရွား ( ၁၀ မႈ)၊ ဘဂၤလားေဒ့ရ္ွ ( ၅ မႈ)၊ မြန္ဂိုလီးယား ( အနည္းဆံုး ၁ မႈ)၊ မေလးရွား (အနည္းဆံုး ၁ မႈ)၊ စင္ကာပူ (အနည္းဆံုး ၁ မႈ) တို႔ ျဖစ္ပါသည္။

(Ref: http://www.amnestyusa.org/death-penalty/international-death-penalty/death-penalty-statistics-2008)

စင္ကာပူမွ ေသဒါဏ္မ်ား

ေသဒါဏ္ေပးသည့္ ဖံြ႔ၿဖိဳးၿပီးႏိုင္ငံ အနည္းငယ္မွ်ထဲတြင္ စင္ကာပူသည္ တစ္ႏိုင္ငံအပါအ၀င္ ျဖစ္ပါသည္။ အျခားႏုိင္ငံ တို႔မွာ အေမရိကန္၊ ဂ်ပန္၊ ေတာင္ကိုးရီးယား ႏွင့္ ထိုင္၀မ္တို႔ ျဖစ္၏။ ကုလသမဂၢ၏ ခန္႔မွန္းခ်က္အရ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္မွ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္အတြင္း စင္ကာပူတြင္ ေသဒါဏ္ေပးသည့္ႏံႈးမွာ လူတစ္သန္းလွ်င္ ၁၃.၅၇ ဦး ျဖစ္ပါသည္။ စင္ကာပူတြင္ ေသဒါဏ္ေပး ခံရေသာ ျပစ္မႈမ်ားအနက္ အမ်ားဆံုးမွာ မူးယစ္ေဆး၀ါးမႈမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ေအာက္တြင္ စင္ကာပူ၌ေပးခဲ့ေသာ ေသဒါဏ္ ဇယားကို ေဖာ္ျပထားပါသည္။
(ရည္ညႊန္း။ ။http://en.wikipedia.org/wiki/Capital_punishment_in_Singapore)

ကြင္းထဲမွ ကိန္းဂဏန္းမ်ားမွာ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအထဲတြင္ ၾသစေတးလ်၊ မေလးရွား၊ ေဟာင္ေကာင္၊ မကာအို၊ တရုတ္၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ ထိုင္း၊ ဖိလစ္ပိုင္၊ အိႏိၵယ၊ ဘဂၤလားဒက္ရ္ွ၊ သီရိလကၤာ၊ ႏုိင္ဂ်ီးရီးယား၊ ဂါနာ၊ နယ္သာလင္၊ ၿဗိတိန္၊ ေပၚတူဂီ ႏိုင္ငံသားမ်ား ပါ၀င္ပါသည္။ Criminal Procedure Code အပိုဒ္ ၂၁၆ တြင္ ေသဒါဏ္က်ခံရသူကို မေသမခ်င္း လည္ပင္းကို ႀကိဳးဆဲြခ်သတ္ေစရန္ ျပဌာန္းထားပါသည္။

ျပစ္ဒါဏ္က်ခံရစဥ္ အသက္ ၁၈ ႏွစ္မျပည့္ေသးသူမ်ားႏွင့္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္မ်ားအား ေသဒါဏ္မေပးႏိုင္ပါ။ ေသဒါဏ္ က်ခံရသူမ်ားသည္ စင္ကာပူ အနားခံလႊာရံုး (Court of Appeal of Singapore)သုိ႔ အသနားခံလႊာ တင္ႏုိင္ပါသည္။ အကယ္၍ ထိုရံုးက အသနားခံလႊာကို ပယ္ခ်လုိက္ပါက စင္ကာပူသမၼတထံ အသနားခံလႊာ တင္ႏိုင္ပါသည္။ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္က ေသဒါဏ္က် ခံရသူ Mathavakannan Kalimuthu ဆိုသူသည္ သမၼတ Mr. Ong Teng Cheong ၏ သနားၾကင္နာမႈျဖင့္ ေသဒါဏ္မွ ေထာင္ဒါဏ္တစ္သက္သို႔ ေျပာင္းလဲ ခံစားခြင့္ရခဲ့ပါသည္။ ဤသည့္ေနာက္ပိုင္းတင္သည့္ အသနားခံလႊာမ်ားမွာမူ ေအာင္ျမင္သည္ဟု မၾကားမိေသးပါ။

စင္ကာပူတြင္ ေသဒါဏ္အျပစ္ေပးရန္ ျပဌာန္းထားေသာ ဥပေဒမ်ားမွာ Penal Code အျပင္ Misuse of Drugs Act, Internal Security Act, Arms Offences Act ႏွင့္ Kidnapping Act ဟု ေလးမ်ိဳးရိွပါသည္။ သူပုန္ထမႈ၊ ႏုိင္ငံေတာ္ သစၥာ ေဖာက္မႈ၊ လူသတ္မႈ၊ အသက္အႏၱရာယ္ကို ၿခိမ္းေျခာက္သည့္ ဒါးျပမႈ၊ အသက္ ၁၈ ႏွစ္မျပည့္ေသးသူမ်ား၏ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေသေၾကာင္းႀကံစည္မႈကို အားေပးအားေျမွာက္ျပဳမႈ၊ ျပန္ေပးမႈ၊ မူးယစ္ေဆး၀ါး ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားမႈ၊ တရားမ၀င္ လက္နက္ ကိုင္ေဆာင္မႈ စသည္တို႔သည္ ေသဒါဏ္ အျပစ္ေပးႏိုင္ေသာ ျပစ္မႈမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

မိတ္ေဆြတို႔ စင္ကာပူလာစဥ္က သတိထားမိပါလိမ့္မည္။ စင္ကာပူတြင္ မူးယစ္ေဆး၀ါး ပိုင္ဆိုင္မႈ၊ သယ္ယူမႈ၊ ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားမႈသည္ ေသဒါဏ္ေပးႏုိင္ေသာ ျပစ္မႈမ်ားျဖစ္သည္ ဆုိျခင္းကို ေလယာဥ္ေပၚတြင္လည္းေကာင္း၊ ေလယာဥ္ကြင္းတြင္လည္းေကာင္း ေၾကျငာထားပါသည္။ မူးယစ္ေဆး၀ါး ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေသဒါဏ္ေပးႏိုင္ေသာ ျပစ္မႈ အေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္၏စာအုပ္ “အနာဂတ္တစ္ခု ဖန္တီးတည္ေဆာက္ျခင္း”၊ စာမ်က္ႏွာ ၁၃၂ တြင္ ေအာက္ပါအတိုင္း ေဖာ္ျပထားပါသည္။

ဟီးရိုးအင္း ၁ က်ပ္သားေလာက္ သယ္လာရံုမွ်ႏွင့္ ေသဒါဏ္ေပးႏုိင္ပါသည္။ ေသဒါဏ္ေပးမႈစုစုေပါင္း၏ ၇၀ ရာခိုင္ႏံႈးမွာ မူးယစ္ေဆး၀ါးမႈ ျဖစ္ပါသည္။

ေသဒါဏ္ကို ေသာၾကာေန႔နံနက္ အရုဏ္တက္ခ်ိန္တြင္ ခ်န္ဂီေထာင္၌ ေပးပါသည္။ ေသဒါဏ္က်ခံရသူ၏ ကိုယ္ အေလးခ်ိန္ကိုလိုက္၍ ျဖဳတ္ခ်ရမည့္ အျမင့္ကို သတ္မွတ္ထားပါသည္။ ဥပမာ - ကိုယ္အေလးခ်ိန္ ကီလို ၇၀ (၁၅၄ ေပါင္) ရိွသူကို အျမင့္ ၁.၉၈ မီတာ (၆.၆ ေပ)၊ ၈၆ ကီလို (၁၈၉ ေပါင္) ရိွသူကို ၁.၆၈ မီတာ (၅ ေပႏွင့္ ၆ လကၼ) အျမင့္ စသည္။ ၁၈၉၂ မတိုင္မီႏွစ္မ်ားက လူတစ္ဦး၏ ဇက္ကို ျပဳတ္ထြက္ေစသည့္အားမွာ 1260 ftlbs ျဖစ္သည္ဟု လက္ခံထားပါသည္။ သို႔ေသာ္ ၁၉၁၃ ခုႏွစ္ေရာက္ေသာအခါ အျခား factor မ်ားပါ ထည့္သြင္းတြက္ခ်က္လွ်က္ ထိုအားကို 1000 ftlbs ဟု ျပင္ဆင္ သတ္မွတ္ ခဲ့ပါသည္။ သို႔အတြက္ ၁၀၀၀ ကို ခႏၶာကိုယ္ အေလးခ်ိန္ႏွင့္ စားလိုက္ပါက ျဖဳတ္ခ်ရမည့္ အျမင့္ေပ ကို ရပါသည္။ ထုိနည္းကို စင္ကာပူႏိုင္ငံ အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ယခုတိုင္ ဆက္လက္က်င့္သံုးလွ်က္ ရိွပါသည္။

ႀကိဳးမွာ မနီလာ အုန္းဆံႀကိဳးသာ အေကာင္းဆံုးဟု လက္ခံထားပါသည္။ ႏိုင္လြန္ႀကိဳးမွာ ရုန္းအားရိွသျဖင့္ မေကာင္း။ ႀကိဳးလံုးပတ္မွာ လက္မ သံုးမတ္ရိွၿပီး ႀကိဳးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေလွ်ာက်ေစရန္ ဆီစိမ္ထားပါသည္။


ႀကိဳးေပးမည့္သူကို မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ထား၏။ အီရန္တြင္မူ မ်က္ႏွာဖံုးအစား မ်က္လံုးကို အ၀တ္ျဖင့္ စည္းနည္း သံုးပါသည္။ ထို႔အျပင္ မရုန္းကန္ႏိုင္ေစရန္ ရာဇ၀တ္သား၏ ေျခႏွင့္လက္မ်ားကို ႀကိဳးျဖင့္တုပ္ထားပါသည္။

လက္မရံြ႔အာဏာပါးကြက္သားမႉးႀကီး အျဖစ္တာ၀န္ထမ္းခဲ့ဖူးသူ Darshan Singh က သူ႔၀န္ထမ္းသက္ တစ္ေလွ်ာက္ လူေပါင္း ၈၅၀ ထက္မနည္း ႀကိဳးေပးစီရင္ခဲ့ရသည္ ဆို၏။ တစ္ေန႔ထဲ ၁၈ ဦး စီရင္ရသည့္ ေန႔မ်ားရိွသလို တစ္နာရီခဲြအတြင္း လူ ၇ ဦးကို အၿပီး စီရင္ရတာမ်ိဳးလည္း ရိွခဲ့သည္ ဟု ဆိုပါသည္။

၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၂ ရက္ေန႔က ၾသစေတးလ်ႏိုင္ငံသား Van Tuong Nguyen ကို မူးယစ္ေဆး၀ါး လက္၀ယ္ ေတြ႔မႈျဖင့္ ေသဒါဏ္စီရင္ခဲ့သည္။ ၎သည္ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္က ကေမၻာဒီးယားမွ မဲလ္ဘုန္းသို႔အသြား ခ်န္ဂီေလဆိပ္တြင္ ဟီရိုးအင္း ၃၉၆.၂ ဂရမ္ (၁၄ ေအာင္စ၊ ၂၄.၂ က်ပ္သား) သယ္ေဆာင္မႈျဖင့္ အဖမ္းခံခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။ ေသဒါဏ္စီရင္ျခင္း ခံရေသာအခါ ဗီယက္နမ္တြင္ ေမြးဖြားခဲ့သူ ထိုတရားခံသည္ ရံုးေတာ္ႏွင့္ စင္ကာပူသမၼတ မစၥတာ S.R. Nathan ထံ အသနားခံလႊာ တင္ခဲ့ ေသးသည္။ ထို႔ျပင္ ၾသစေေတးလ်၀န္ႀကီးခ်ဳပ္၊ နယူးဇီလန္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္၊ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ လူ႔အခြင့္အေရးအဖဲြ႔၊ ေသာင္းေပါင္း မ်ားစြာေသာ ၾသစေတးလ်ႏိုင္ငံသားမ်ားတို႔သည္ ငုယင္အား ေသဒါဏ္မွ လြတ္ကင္းခြင့္ျပဳပါရန္ အသနားခံခဲ့ၾကေသးသည္။ သို႔ေသာ္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ၾကပါ။ ေသဒါဏ္ခံရစဥ္က အသက္ ၂၅ ႏွစ္သာ ရိွေသးသည္။

၂၀၀၈ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂၈ ရက္ေန႔က ဟီရိုးအင္း ၆၄ ဂရမ္ လက္၀ယ္ေတြ႔ရိွမႈႏွင့္ အသက္ ၄၄ ႏွစ္ရိွသူ Tan Chin Hock အား ေသဒါဏ္ေပးခဲ့သည္။ ရံုးေတာ္သို႔ အသနားခံခဲ့ေသးေသာ္လည္း ပယ္ခ်ခံခဲ့ရသည္။

၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၁၃ ရက္ေန႔က အသက္ ၁၈ ႏွစ္ရိွ မေလးရွားႏိုင္ငံသား Yong Vui Kong ကို ဟီးရိုးအင္း ၄၇ ဂရမ္ လက္၀ယ္ေတြ႔ရိွမႈျဖင့္ အဖမ္းခံခဲ့ရသည္။ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဇႏၷ၀ါရီလတြင္ ေသဒါဏ္ခ်မွတ္ျခင္း ခံခဲ့ရသည္။

၁၉၉၄ ခုႏွစ္က ဟီရိုးအင္းသယ္ေဆာင္မႈျဖင့္ အသက္ ၅၉ ႏွစ္ရိွ ဒတ္ခ်္ အင္ဂ်င္နီယာတစ္ဦး ျဖစ္သူ Johannes van Damme ကို ေသဒါဏ္ေပးခဲ့သည္။ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလက ဟီရိုးအင္း ၄.၃၂ ကီလိုဂရမ္ကို ၎၏ ခရီးေဆာင္အိတ္ အတြင္းမွ ဖမ္းမိခဲ့သည္။ ၎သည္ စင္ကာပူ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ပိုင္း ပထမဆံုး ေသဒါဏ္ေပးျခင္း ခံရေသာ ဥေရာပ ႏုိင္ငံသားတစ္ဦးလည္း ျဖစ္သည္။

ထို႔အတူ ေဟာင္ေကာင္သူ ႏွစ္ဦးျဖစ္သူ Tong Ching-man ႏွင့္ Poon Yuen-chung တို႔ကိုလည္း မူးယစ္ေဆး၀ါး လက္၀ယ္ေတြ႔ရိွမႈျဖင့္ ေသဒါဏ္ေပးခဲ့သည္။ အမႈျဖစ္စဥ္က သူတို႔ႏွစ္ဦးမွာ အသက္ ၁၈ ႏွစ္သာ ရိွေသးသည္။ မကာအိုႏုိင္ငံသူ Angel Mou Pui-Peng မွာလည္း မူးယစ္ေဆး၀ါးမႈျဖင့္ပင္ ေသဒါဏ္ေပးျခင္း ခံခဲ့ရၿပီး ေသဒါဏ္က်ခံရစဥ္က အသက္ ၂၅ ႏွစ္မွ် သာ ရိွေသးသည္။

အသက္ ၈ ႏွစ္သားကေလးကို သတ္မႈျဖင့္ Took Leng How ကိုလည္းေကာင္း၊ မိမိခ်စ္သူကို လည္ပင္းညွစ္သတ္ ကာ အေလာင္းကို အပိုင္းပိုင္းျဖစ္ေအာင္ ခုတ္ထစ္ခဲ့သူ အသက္ ၅၁ ႏွစ္ရိွ Leong Siew Chor ကို လည္းေကာင္း၊ Nightclub ပိုင္ရွင္ကို သတ္မႈျဖင့္ Tan Chor Jin ကိုလည္းေကာင္း မၾကာေသးမီ ႏွစ္မ်ား (၂၀၀၇၊ ၂၀၀၉) က ေသဒါဏ္မ်ား ခ်မွတ္ခဲ့သည္။

စင္ကာပူမွ ေသဒါဏ္ေပးမႈမ်ားသည္ လူဦးေရႏွင့္သာ တြက္ၾကည့္ပါက ကမၻာ့ႏိုင္ငံမ်ားအနက္ အျမင့္ဆံုးျဖစ္ေနသည္ ဟု လူ႔အခြင့္အေရးအဖဲြ႔မွ ဆိုပါသည္။ လူတစ္ေယာက္ အသက္ရွင္ေနထိုင္ခြင့္သည္ သူ႔ရပိုင္ခြင့္တစ္ခု ျဖစ္သလို တိုင္းသူ ျပည္သားမ်ား၏ အသက္အႏၱရာယ္ လံုၿခံဳစိတ္ခ်ရမႈ ႏွင့္ တုိင္းျပည္အတြင္း ရာဇ၀တ္မႈမ်ားက်ဆင္းေရးကို ခ်ိန္ညိွေပးရန္မွာ လည္း ပိုအေရးႀကီးေၾကာင္း ကုလသမဂၢဆိုင္ရာ စင္ကာပူဌာေနကိုယ္စားလွယ္က တင္ျပခဲ့ပါသည္။ မူးယစ္ေဆးသယ္လာသူ ကို အသက္ခ်မ္းသာေပးလိုက္ျခင္းသည္ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းအတြင္း မူးယစ္ေဆး၀ါးျပန္႔ႏွံ႔ေစမႈကို ပိုမိုျဖစ္ပြားလာေစႏိုင္ေၾကာင္း၊ လူငယ္ဆုိၿပီး လႊတ္လိုက္လွ်င္ မူးယစ္ေဆး၀ါးဂိုဏ္းမ်ားသည္ လူငယ္မ်ားကို မူးယစ္ေဆး၀ါး သယ္ေဆာင္မႈတြင္ ပိုမို အသံုးခ်လာႏုိင္ေၾကာင္း၊ လူငယ္မ်ားကိုယ္တိုင္ကလည္း မူးယစ္ေဆး၀ါး ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားမႈတြင္ ပိုမို အတင့္ရဲလာႏိုင္ ေၾကာင္း စင္ကာပူအစိုးရမွ ရွင္းျပခဲ့ပါသည္။

၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ေနာက္ပိုင္း ကမၻာတစ္၀ွမ္းမွ ႏိုင္ငံ ၆၀ ခန္႔သည္ ျပစ္မႈအားလံုးအတြက္ ေသဒါဏ္ကို ရပ္စဲခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း စင္ကာပူႏိုင္ငံအေနႏွင့္မူ ေသဒါဏ္အျပစ္ေပးျခင္းကို ရုပ္သိမ္းမည့္ လကၡဏာ မရိွေသးေပ။