နှစ်ဆန်းတစ်ရက် သို့မဟုတ် မြန်မာနှစ်တစ်နှစ်၏ အစ

သည်ကနေ့သည် မြန်မာနှစ်ဆန်းတစ်ရက်နေ့ဖြစ်၏။

အင်္ဂလိပ်နှစ် တစ်နှစ်သည် ဇန္နဝါရီလ ၁ ရက်နေ့ ၀၀ နာရီ ၀၀ မိနစ် ၀၀ စက္ကန့်တွင်စ၏။

မြန်မာနှစ်တစ်နှစ်သည် မည်သည့်ရက်တွင် စပါသနည်း။

မြန်မာနှစ်တစ်နှစ်၏ အစရက်သည် ပုံသေမရှိ။ သူစရမည့်ရက်အတိုင်း စပါသည်ဟု ဖြေရပါမည်။ နှစ်ဆန်းရက်သည်ပင် နှစ်၏အစရက် ဖြစ်တော့၏။ 

 

ကျွန်ုပ်တွက်ပြပါမည်။ သို့သော် အသင်တို့ နားလည်လိမ့်မည်ဟု မယူဆပါ။

 

သည်နှစ် နှစ်ဆန်းရက်သိဘို့ ယမန်နှစ်က နှစ်ဆန်းရက်ကို သိဘို့လိုသည်။ ထိုနှစ်ဆန်းရက်ကို ၃၆၅ ရက် ထည့်ပေါင်း လိုက်ပါ။ ယခုနှစ်ဆန်းရက် ရမည်။ သို့သော် ယခုနှစ်သည် သာမန်နှစ်၊ ဝါငယ်ထပ်၊ ဝါကြီးထပ် ဆိုတာလည်း သိရန် လို၏။

၁၃၈၅ ခုနှစ် (၂၀၂၃ ခုနှစ်) နှစ်ကို ဥပမာထား၍ တွက်ပြပါမည်။

 

၁၃၈၅ ခုနှစ် (၂၀၂၃ ခုနှစ်) ၏ နှစ်ဆန်းတစ်ရက်နေ့မှာ တန်ခူးလပြည့်ကျော် ၁၃ ရက်၊ တနင်္လာနေ့ ဖြစ်၏။ သို့ဆိုလျှင် ၁၃၈၆ (၂၀၂၄) ခုနှစ်၏ နှစ်ဆန်း ၁ ရက်နေ့သည် မည်သည့်နေ့ဖြစ်မည်နည်း။ 

 

၁၃၈၅ ခုနှစ်သည် ဝါကြီးထပ်နှစ်ဖြစ်၏။ ဝါကြီးထပ်နှစ်တွင် နယုန်လ၌ ရက် ၃၀၊ ပ-ဝါဆို ရက် ၃၀၊ ဒု-ဝါဆို ရက် ၃၀ ရှိ၏။

၁၃၈၅ တွင် တန်ခူးလပြည့်ကျော် ၁၃ ရက်၌ နှစ်ဆန်းသည်ဖြစ်ရာ ၁၃၈၅ နှစ်အစပိုင်း၌ တန်ခူးလတွင် လပြည့်ကျော် ၁၃၊ ၁၄ ရက် နှစ်ရက်သာ ပါတော့၏။

 

တန်ခူး - ၂ ရက်

ကဆုန် - ၃၀ ရက်

နယုန် - ၃၀ ရက်

ပ-ဝါဆို - ၃၀ ရက်

ဒု-ဝါဆို - ၃၀ ရက်

ဝါခေါင် - ၂၉ ရက်

တော်သလင်း - ၃၀ ရက်

သီတင်းကျွတ် - ၂၉ ရက်

တန်ဆောင်မုန်း - ၃၀ ရက်

နတ္တော် - ၂၉ ရက်

ပြာသို - ၃၀ ရက်

တပို့တွဲ - ၂၉ ရက်

တပေါင်း - ၃၀ ရက်

နောက်တန်ခူး - ၇ ရက်

--------------------------

ပေါင်း - ၂ + ၂၄၀ + ၁၁၆ + ၇ = ၃၆၅ ရက်

 

ထို့ကြောင့် တန်ခူးလဆန်း ၇ ရက်နေ့တွင် တစ်နှစ်ပြည့်မည်။ နှစ်ကုန်မည်။

သို့မို့ကြောင့် ၁၃၈၆ ခုနှစ်တွင် တန်ခူးလဆန်း ၈ ရက်နေ့၌ နှစ်ဆန်းမည်။

သို့သော် ၁၃၈၆ တွင် တန်ခူးလဆန်း ၉ ရက်ကို နှစ်ဆန်း (၁) ရက်နေ့အဖြစ် သတ်မှတ်၏။

အဘယ်ကြောင့် ကွဲလွဲရသနည်း။

 

သင်္ကြန်တက်ချိန်သည် နှစ်ကူးချိန်ဖြစ်၏။ 

နှစ်ကူးချိန်သည် ၁၃၈၅ - ခုနှစ် နှောင်းတန်ခူးလဆန်း (၈) ရက်၊ နံနက် ၄ နာရီ ၂၉ မိနစ် ၂၆ စက္ကန့် ဖြစ်၏။ 

ထို့ကြောင့် တန်ခူးလဆန်း (၈) ရက်နေ့၌ (၂) နှစ် ရောပါနေ၏။

 

တန်ခူးလဆန်း (၈) ရက်နေ့ မနက် ၄ နာရီ ၂၉ မိနစ် ၂၆ စက္ကန့်ထိသည် ၁၃၈၅ ခုနှစ်ဖြစ်ပြီး -

မနက် ၄ နာရီ ၂၉ မိနစ် ၂၇ စက္ကန့်မှစကာ ၁၃၈၆ ခုနှစ် စတင်၏။

 

တကယ်သာဆို  တန်ခူးလဆန်း (၈) ရက်နေ့တွင် ၁၃၈၅ သည် ၄ နာရီခွဲမျှသာပါ၍ ကျန် ၁၉ နာရီခွဲသည် ၁၃၈၆ ခုနှစ် ဖြစ်၏။ 

 

သို့သော် ရှေးပညာရှိကြီးများက မည်သည့်အချိန်တွင် သင်္ကြန်တက်သည်ဖြစ်ပါစေ ထိုနေ့ကို နှစ်ဟောင်းထဲ၌ ထည့်သွင်း ရေတွက်ကြသဖြင့်သာ တန်ခူးလဆန်း (၈)ရက်နေ့သည် ၁၃၈၅ ထဲ ပါသွားရခြင်းဖြစ်သတည်း။

 

ကျွန်ုပ်အလိုအရမူ တန်ခူးလဆန်း (၈) ရက်နေ့တွင် နှစ်ကူးသဖြင့် ထိုနေ့ကို ၁၃၈၆ ခုနှစ်ထဲ ထည့်သွင်းရေတွက်ချင်ပါ၏။ သဘာဝလည်း မကျပါသလော။ 

ယခုတော့ (၈) ရက်နေ့ကို ၁၃၈၅ ထဲ ထည့်ထားသဖြင့် ၁၃၈၅ ခုနှစ်က ၁၃၈၆ ခုနှစ်မှ ၁၉ နာရီခွဲကို အလီဘာဘာ လုပ်သွားသည်နှင့် တူလေ၏။

 

နှစ်တစ်ခုတွင် နှစ်ဦး၌ တန်ခူးတစ်ခါ၊ နှစ်နှောင်းပိုင်း၌ တန်ခူးတစ်ခါ နှစ်ခါပါ၏။

 

၁၃၈၅ ခုနှစ်တွင် နှစ်ဦး၌ တန်ခူးလပြည့်ကျော် ၁၃၊ ၁၄ နှစ်ရက်သာပါ၏။ နှောင်းပိုင်း၌ တန်းခူးလဆန်း ၁ ရက်နေ့မှ တန်းခူးလဆန်း ၈ ရက်နေ့ထိပါ၏။ 

 

နှစ်ဦးပိုင်းမှ တန်ခူးကို ဦးတန်ခူး၊ နှစ်နှောင်းပိုင်းမှ တန်ခူးကို နှောင်းတန်ခူး ဟု ခေါ်၏။ တန်ခူးဆိုရုံမျှနှင့် မပြည့်စုံနိုင်။

 

ဤသည်တို့ကို ခညားတို့ အပြည့်အဝ နားလည်လိမ့်မည်ဟု မယူဆပါ။ ကျွန်ုပ်က မနေနိုင်၍ လျှာရှည်ခြင်းမျှ ဖြစ်ပါ၏။

 

တူနယ်တဲ့နယ် လဗျောင်

 

အဲ အဲစ် မေ့တော့မလို့ - - -

 

စင်ကာပူက လူများကတော့ ဒီဇင်ဘာလ ၃၁ ရက်နေ့ သန်းခေါင်ချိန်ကိုစောင့်ကာ ၁၂ နာရီတီးသည်နှင့် ဟက်ပီး နျူးယီးယား ဟု အော်ကြကုန်၏။

 

အသင်တို့သည် မြန်မာနှစ်ကူးချိန်၌ ဟက်ပီးနျူးယီးယားဟု အော်ချင်လျှင် မည်သည့်အချိန်၌ အော်မည်နည်း။

 

၂၀၂၄ ခုနှစ် ဧပြီလ ၁၆ ရက်နေ့ နံနက် ၄ နာရီ ၂၉ မိနစ် ၂၆ စက္ကန့်တွင် သင်္ကြန်တက်သည် ဆို၏။

ထိုအချိန်သည်ပင် နှစ်ကူးချိန်ဖြစ်သတည်း။

 

အသင် လုံကလေး၊ လုံမကလေးတို့ ဟက်ပီးနျူးယီးယားဟု အော်ချင်လျှင် အနှီ ဧပြီလ ၁၆ ရက်နေ့ နံနက် ၄ နာရီ ၂၉ မိနစ် ၂၆ စက္ကန့်တွင် အိပ်ယာမှ စောစောထကာ အော်ရမည်ဖြစ်၏။

 

အကယ်၍ သင်တို့သည် ဧပြီလ ၁၇ ရက်နေ့ကို နှစ်ကူးရက်မှတ်ကာ ဧပြီလ ၁၆ ရက် ည သန်းခေါင်တွင် ဟက်ပီးနျူးယီးယားကြမည်ဆိုပါက သင်တို့သည် နှစ်ကူးချိန်ကို ၁၉ နာရီခွဲကျော်လာပြီးမှ နျူးယီးယားသဖြင့် -

 

ဘာနှင့်တူသနည်းဆိုလျှင် -

ပန်းတိုင်ကိုရောက်ပြီး ခြေလှမ်း ၁၉ လှမ်းကျော်လာမှ ငါ ပန်းဝင်ပြီကွ ဟု ဂယောင်ကတမ်းအော်သူကဲ့သို့ ဖြစ်လိမ့်မည် သာတည်း။

 

ကျေးဇူးတင်ပါသည်။

 

အေးငြိမ်း

၁၇ ဧပြီလ၊ ၂၀၂၄ 

၁ ရက်ကြတ်၊ ၂ ရက်ကြတ်သည် ဆိုခြင်းအကြောင်း

ထိကပါး ရိကပါးများ ရေးသည့်အတွက် ကျွန်ုပ်ကို ဖွဘုတ်က သောက်မြင်ကပ်လှချည့်ဆိုပြီး ကျွန်ုပ်၏ Main FB Account ကို ပိတ်ထားတာ တစ်ပတ်ကျော်ပါပြီ။ အခုထိ ဘယ်လိုမှ လုပ်မရ၍ ကျွန်ုပ်လည်း စိတ်ကုန်လျက် ဘာစာမှ မရေးဖြစ်။ ဖွဘုတ်လည်း ဝင်မကြည့်ဖြစ်။

 

ညကတော့ FB link တစ်ခု ဆရာဟန်ပို့ပေးလာလို့ ဖွင့်ကြည့်ဖြစ်။

တခြားမဟုတ်ပါ။

သင်္ကြန်နားနီးပြီဆို တွေ့ရတတ်သော သင်္ကြန်နှင့် ပတ်သက်သည့် ပေါက်တတ်ကရများ အကြောင်း ဖြစ်၏။

 

https://www.facebook.com/share/p/eDhoqCMDRxVxSbmm/?mibextid=xfxF2i

 

သူက ဆရာကြီးဟန်ပန်နှင့် “ဒီနှစ်သင်္ကြန်မှာ အကြတ် (၁) ရက်လား (၂) ရက်လား သိစေဖို့ ဖတ်ကြည့်ပါ” ဆိုပြီး ရေးထား၏။ 

 

အောင်မယ် - 

ပေါ့သေးသေးတော့ မဟုတ်ဘူးခင်ဗျ။

သူ့ပို့စ်မှာ like က 3.4k, 47 comments, 650 share ခည။

 

ထားပါတော့။ ဒါ ကျွန်ုပ်နဲ့မဆိုင်ပါ။

 

မြန်မာပြက္ခဒိန်အကြောင်း ဂဃနဏမသိကြလို့ ကျွန်ုပ် “မြန်မာပြက္ခဒိန်” ဆိုပြီး စာအုပ် ရေးထုတ်ခဲ့ပါ၏။ သို့သော် စိတ်ဝင်စားသူ နည်းလှ၏။

 

ယခု ကျွန်ုပ်က ကျွန်ုပ်၏ မြန်မာပြက္ခဒိန်စာအုပ်တွင် ဖော်ပြထားသည်ကို မိတ်ဆွေတို့ ဗဟုသုတရစေရန် အကျဉ်းမျှ ရေးသားပြပါမည်။ သို့သော် နက္ခတ္တဗေဒ/ဗေဒင် ဗဟုသုတ မရှိသူများ နားလည်ရန် ခဲယဉ်းပါလိမ့်မည်။

 

သင်္ကြန်ကာလ

 

မိဿရာသီသို့ ဖုဋတနင်္ဂနွေဂြိုဟ်ဝင်ချိန်မှာ သင်္ကြန်ကျချိန် ဖြစ်၍ မိဿရာသီသို့ မဓျတနင်္ဂနွေဂြိုဟ် ဝင်ချိန်သည် သင်္ကြန်တက်ချိန်ဖြစ်၏။ သင်္ကြန်ကာလဟူသည် ဖုဋတနင်္ဂနွေဂြိုဟ်စင် မိဿရာသီသို့ စတင်ဝင်ချိန်မှ မဓျတနင်္ဂနွေဂြိုဟ် မိဿရာသီဝင်ချိန်တိုင်အောင် သွားခဲ့ရသော ဖုဋတနင်္ဂနွေဂြိုဟ်၏ ခရီးတာကာလ ဖြစ်၏။ တနည်းအားဖြင့် တနင်္ဂနွေမန္ဒဥစ်၏ ရာသီ၊ အံသာသည် သင်္ကြန်ကာလဖြစ်၏။

 

မြန်မာနိုင်ငံ ပြက္ခဒိန်အကြံပေးအဖွဲ့မှ သင်္ကြန်ကာလကို ၂ ရက်၊ ၄ နာရီ၊ ၄ မိနစ်၊ ၄၁ စက္ကန့် ဟု သတ်မှတ်၏။ ထို့ကြောင့် သင်္ကြန်ကာလမှာ ၂ ရက်၊ ၄ နာရီ၊ ၄ မိနစ်၊ ၄၁ စက္ကန့် ဖြစ်၏။

သင်္ကြန်ကျချိန်၌ ၂ ရက်၊ ၄ နာရီ၊ ၄ မိနစ်၊ ၄၁ စက္ကန့် ထည့်ပေါင်းလိုက်လျှင် သင်္ကြန်တက်ချိန်ရ၏။

 

ထို့ကြောင့် သင်္ကြန်ကျချိန်သည် ည ၇ နာရီ ၅၅ မိနစ် ၂၀ စက္ကန့်ထက်နောက်ကျလျှင် ၂ ရက် ကြတ်မည်။

သင်္ကြန်ကျချိန်သည် ည ၇ နာရီ ၅၅ မိနစ် ၂၀ စက္ကန့်ထက်စောလျှင် ၁ ရက် ကြတ်မည်။

 

ယခုနှစ်တွင် သင်္ကြန်ကျချိန်သည် ၂၀၂၄ ခုနှစ် ဧပြီလ ၁၄ ရက်နေ့ နံနက် ၀၀ နာရီ ၂၄ မိနစ် ၄၅ စက္ကန့် အချိန်ဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် သင်္ကြန် တစ်ရက်သာ ကြတ်မည်။

 

နက္ခတ္တဗေဒအကြောင်း နားမလည်ပါက ဤ၌ ရှင်းပြထားသည်ကိုလည်း သင်တို့ နားမလည်နိုင်ပါ။

 

ကျေးဇူးတင်ပါသည်။

 

အေးငြိမ်း

၁၆ ဧပြီလ၊ ၂၀၂၄

ဦးစားပေးခြင်း ယဉ်ကျေးမှု

သည်ကနေ့မနက် ကျွန်ုပ် အလုပ်ကိုလာတော့ Blk 656A ထောင့်၊ လူသွားလမ်းပေါ်အဆင်းတွင် အပေါ်မှတက်လာသည့် လက်တွန်းလှည်းကလေးနှင့် ဆုံ၏။ ကလေးလက်တွန်းလှည်းကလေးကို အဖိုးကြီးတစ်ဦးက တွန်း တက်လာခြင်း ဖြစ်၏။ အဲလေ တွန်းတက်လာတာမဟုတ်။ တွန်းတက်ဘို့ ပြင်နေတာ ဖြစ်၏။ ကျွန်ုပ်က စက်ဘီးနှင့် အောက်ကိုအဆင်း၊ သူက အပေါ်အတက် နှစ်ဦး ဆုံ၏။ သူလည်း ရပ်စောင့်၊ ကျွန်ုပ်လည်း ရပ်စောင့်။ သူက မင်းအရင်ဆင်းလာခဲ့ ဆိုသည့်သဘော နှင့် လက်ပြ၏။ ကျွန်ုပ်လည်း စက်ဘီးကို အရှိန်သပ်လျက် ဆင်းသွားလိုက်၏။

 

ဤကဲ့သို့ပင် လူကူးမျဉ်းကြား၌လည်း အသင်တို့ ကြုံဖူးပါလိမ့်မည်။ မိမိက လူကူးမျဉ်းကြား၌ ကူးရန် ရပ်စောင့်သည့်အခါ ကားများက ရပ်လျက် သင့်ကို လမ်းပေးပါလိမ့်မည်။ 

 

လမ်း၌ရပ်စောင့်ရသည့်အခါ၌လည်း လမ်းသွားလမ်းလာများအတွက် နေရာလုပ်ပေးထားရ၏။ လမ်းကို ပိတ်ရပ်မနေရ။ လမ်းသွားသည့်အခါ လမ်းဘေးမှ (ပလက်ဖောင်း၏ လက်ဝဲဘက်မှ) ကပ်ကာ သွားရ၏။ သို့မှ အမြန်လျှောက်လိုသူများ ကျော်သွားနိုင်မည်။

 

စက်လှေကားစီးသည့်အခါ ရပ်စီးမည်ဆိုပါက လက်ဝဲဘက်၌ ကပ်လျက် ရပ်ရ၏။ သို့မှ လှေကားပေါ် တက်သွားလိုသူများ လက်ယာဘက်မှ ကျော်တက်နိုင်မည်။

 

ဤသည်မှာ ဦးစားပေးခြင်းယဉ်ကျေးမှု ဖြစ်သတည်း။

 

ကျွန်ုပ်တို့ကျောင်းသားဘဝက ဟီးနိုးဘတ်စ်ကားကို ခေါင်းပေါင်းကြီးတပ်ပေးလျက် ၁ ကျပ်တန် အထူးကားဟု ပြေးဆွဲ ပေး၏။ တစ်ခါသော် ကျွန်ုပ်နှင့် သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်တို့ မြို့ထဲသို့ သွားကြ၏။ ဘတ်စ်ကားဂိတ်တွင် စောင့်နေစဉ် ခေါင်းပေါင်းကြီးနှင့် ဘတ်စ်ကား ဆိုက်လာ၏။ 

 

ကားလုံးဝရပ်မသွားမီပင် ကျွန်ုပ်သူငယ်ချင်းမှာ ကားပေါ်အတင်းပြေးတက်လျက် နေရာဦးလေ၏။ အမှန်က သူ ထိုင်ဘို့ မဟုတ်။ ကျွန်ုပ်အတွက် နေရာဦးပေးခြင်းဖြစ်၏။ ကျွန်ုပ်က ဤသို့လုပ်တာကို မကြိုက်။ မကြိုက်ကြောင်းလည်း သူ့ကို ပြောပြ၏။

 

ကျွန်ုပ်တို့လို ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်၊ သန်သန်မာမာ ယောက်ျားလေးများအဖို့ ဘတ်စ်ကားမှာ ထိုင်ခုံမရလို့ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ရ လျင်ကော။ ဘယ်လောက်ပင်ပန်းသွားပါမည်နည်း။ ကျွန်ုပ်တို့ထက်ပိုပြီး ထိုင်ခုံလိုအပ်သူတွေ ရှိနေနိုင်၏။ သူတို့အတွက် ဦးစားမပေးသင့်ပါသလော။ 

 

ကျွန်ုပ်သားကမူ ကားစီးသည်ဖြစ်စေ၊ ရထားစီးသည်ဖြစ်စေ။ ထောင့်တစ်နေရာ၌ ရပ်ကာ သူ့ဘာသာသူ သီချင်းလေး နားထောင်နေလေ့ရှိ၏။ အတင်းတွန်းပြီး နေရာလုဘို့ နေနေသာ နေရာလွတ်များရှိနေသည့်တိုင် မည်သည့်အခါမှ ထိုင်ဘို့ကို မစဉ်းစား။ 

 

ဘတ်စ်ကား၊ ရထားစီးသည့်အခါ၌လည်း အသင်တို့သည် အတင်းနေရာလုထိုင်သူများကို ကြုံကြရပါလိမ့်မည်။ ဤကဲ့သို့သော လူစားမျိုးထဲ၌ သင်တို့ မပါပါစေနှင့်။

 

ကျွန်ုပ် ကျောင်းသားဘဝက ရန်ကုန်သို့လာလျှင် သာရဝေါ - ရန်ကုန် ရထားစီးကာ လာရ၏။ ပြန်သည့်အခါ၌လည်း ထိုရထားကို ကြည့်မြင်တိုင်ဘူတာ၊ သို့မဟုတ် အင်းစိန်ဘူတာကနေ စီးရ၏။

 

ကြည့်မြင်တိုင်ဘူတာမှနေ၍ ရထားစီးသည့်အခါ ရထားပေါ်၌ အိပ်နေသူများကို တွေ့ရလေ၏။ ၎င်းတို့မှာ ရထားတွဲများကို နေအိမ်လုပ်နေသူများ ဖြစ်၏။ ထိုသူတို့သည် ရထားပေါ်၌အိပ်လျက် ထိုင်ခုံနေရာများ ဦး၏။ အိပ်လည်းအိပ်ရ၊ ထိုင်ခုံ နေရာဦးပြီး နေရာကို ရောင်းစားလို့လည်းရ။ တစ်ချက်ခုတ် နှစ်ချက်ပြတ် ဖြစ်၏။

 

ဤသည်ကို အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ကျွန်ုပ်ကြုံဖူး၏။ ရင်ထဲကပင် မကျေနပ်သော်လည်း ကျွန်ုပ် ဘာမှ မလုပ်ဖြစ်ခဲ့။

တစ်နေ့သောအခါ ကျွန်ုပ် ကျောင်းပိတ်၍ အိမ်အပြန် ရထားပေါ်၌ ဤကဲ့သို့ပင် ကြုံပြန်၏။ 

ခုံများပေါ်၌ အိပ်နေသူများ ရှိနေသဖြင့် ခရီးသည်များမှာ ထိုင်ခုံများအကြား လမ်းပေါ်၌ ထိုင်သူထိုင်၊ ထသူထ။

 

ကျွန်ုပ်ရောက်ပြီး များမကြာမီ ခပ်ပိန်ပိန်ပါးပါး၊ အသားခပ်ဖြူဖြူ၊ ကျောင်းသားနှင့်တူသူတစ်ယောက် တက်လာ၏။ ကျွန်ုပ် အသက်အရွယ် (၂၂/၂၃) လောက်ပင် ရှိပါလိမ့်မည်။ 

 

၎င်းက အသံကိုမြှင့်လျှက် -

 

‘ဟိတ်၊ အကုန်ထစမ်း၊ အကုန်ထ။ ထဆိုထလေ။ ဘာလုပ်နေတာတုံး။ အကုန်ထ။ အကုန် အောက်ကိုဆင်း။ ဘာလဲ - ဒီရထားပေါ်မှာ ခင်ဗျားတို့က အကျအနလာအိပ်နေရအောင် ဒီရထားက ခင်ဗျားတို့ ပထွေးဆီက အမွေရထားတာလား။ ဟို့နောက်က တစ်ယောက် ထဆိုထလေ။ ဘာပေနေတာလဲ။ အကုန်အောက်ကိုဆင်း။ ခရီးသည်တွေ ခုံတွေမှာ အားလုံးဝင်ထိုင်။ တစ်ယောက်မှ ပိုက်ဆံပေးစရာမလိုဘူး။ ဒါ ပြည်သူပိုင်ရထား။ ဘယ်ကောင်မှ မပိုင်ဘူး။ 

 

ထိုနံရောအခါကျမှ ရထားတွဲခုံများပေါ် အိပ်နေသူများမှာ ကုပ်ချောင်းကုပ်ချောင်းနှင့် ဆင်းသွားကြလေ၏။ ခရီးသည်များ လည်း မိမိတို့နီးရာခုံများတွင် ဝင်ထိုင်ကြလေ၏။

 

ဤအဖြစ်အပျက်ကိုကြည့်ပြီး ကျွန်ုပ်သည် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အလွန် အားမရဖြစ်မိလေ၏။ ကျိန်လည်း ကျိန်ဆဲမိ၏။ 

“ငါရော ဘာကြောင့် အဲသလို မလုပ်နိုင်ရသလဲ။ ဘာကိစ္စ အဲသလောက် သရဲဘောကြောင်ရသလဲ။ ကိုယ့်မျက်စိရှေ့မှာ မဟုတ်တာလုပ်နေတာကို ဘာကြောင့် မျက်စိမှိတ် နေရသလဲ။

 

လက်မှတ်ဝယ်ပြီး ရထားစီးသည့်သူများကို ဦးစားမပေးဘဲ ထိုင်ခုံနေရာများကို ဦးကာ ရောင်းစားခြင်းသည် အင်မတန် အောက်တန်းကျပြီး ရိုင်းလှ၏။ ဤကဲ့သို့သောသူများကို ကျွန်ုပ်တို့သည် ဖြစ်နိုင်သမျှနည်းလမ်းအားလုံးသုံးကာ တားမြစ် ကြရမည်။ 

 

အိမ်သာတွင်ဖြစ်စေ၊ ငွေထုတ်စက်တွင်ဖြစ်စေ၊ စားသောက်ဆိုင်တွင် ဈေးဝယ်သည့်အခါဖြစ်စေ၊ ကားရထားစီးသည့် အခါတွင်ဖြစ်စေ၊ မည်သည့်အခါတွင်မဆို အသင်သည် တန်းစီရသည် ဆိုပါစို့။ အကယ်၍ အဖိုးကြီး/အဖွားကြီးများ၊ မသန်မစွမ်းများ၊ ကလေးသူငယ်များ သင့်နောက်က လာ တန်းစီလျှင် သူတို့ကို နေရာဖယ်ပေးလိုက်ပါ။

 

မြန်မာစကားတွင် “ကြီးသူကို ရိုသေ၊ ရွယ်တူကို လေးစား၊ ငယ်သူကိုသနား” ဟုရှိ၏။

 

ဦးစားပေးခြင်းတွင်လည်း ဤသည့် ယဉ်ကျေးမှုကို လိုက်နာသင့်လှ၏။

 

မိမိထက် အသက်ကြီးသူကို ဦးစားပေးခြင်း၊

မိမိထက် အသက်ငယ်သူများကို ဦးစားပေးခြင်း၊

မသန်မစွမ်းများကို ဦးစားပေးခြင်း၊

ကိုယ်ဝန်ဆောင်များ/ကလေးအမေများကို ဦးစားပေးခြင်းဖြင့် -

သင်တို့သည် နိုင်ငံကြီးသားပီသကြောင်းကို ပြသကြပါကုန်လော့။

 

သင်တို့သည် နေရာလုထိုင်ခြင်းအားဖြင့် မည်မျှအကျိုးရှိသွားပါသနည်း။

မိမိနေရာကို ပေးထိုင်လိုက်ခြင်းနှင့် -

အတင်းနေရာလုခြင်း နှစ်မျိုးအပေါ် ပတ်ဝန်းကျင်က သင့်ကို မည်ကဲ့သို့ သဘောထားပါမည်နည်း။

အသင်သည် ပတ်ဝန်းကျင်က သင့်အပေါ် မည်ကဲ့သို့ ထင်မြင်စေလိုပါသနည်း။

 

နေရာလုထိုင်လိုက်သည့်အခါ ဖြစ်ပေါ်လာသည့် စိတ် နှင့် -

အခြားတစ်ယောက်ကို နေရာပေးလိုက်သည့်အခါ ဖြစ်ပေါ်လာသည့် စိတ် နှစ်မျိုးတွင် မည်သည့်စိတ်သည် ပို၍ ချမ်းသာ မည် အသင်ထင်ပါသနည်း။

 

ရယူခြင်းကြောင့် ရလာသည့် စိတ်ချမ်းသာမှုနှင့် -

ပေးဆပ်လိုက်ရခြင်းကြောင့် ရလာသည့် ပီတိသည် မည်ကဲ့သို့မှ မနှိုင်းသာ/မယှဉ်အပ်။

 

ဤသည်မှာ ဦးစားပေးခြင်းယဉ်ကျေးမှုဖြစ်၏။

 

အသင်တို့သည် ဦးစားပေးတတ်သူများ ဖြစ်ကြပါစေကုန်သတည်း။

 

ကျေးဇူးတင်ပါသည်။

 

အေးငြိမ်း

၈ ဧပြီလ၊ ၂၀၂၄