မိုးႀကိဳးႏွင့္ ကြ်ႏု္ပ္အေၾကာင္း၊ ေသာင္းေျပာင္းေထြလာ

(၁) သစၥာမဲ့ေသာမိုးႀကိဳး

“ေလာက၌ အဆင္မေျပမႈမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ေသာအခါ ရယ္ေမာျခင္းျဖင့္ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ပါေစ။” ဟူေသာစကားသည္ ရိွ၏။ ဤစကားသည္ အဆင္ေျပေနသည့္အခါ၌သာ မွန္၏။ တကယ္အဆင္မေျပသည့္အခါတြင္မူ ရယ္ေမာႏိုင္ရန္ အေတာ္ခက္ေၾကာင္း မိတ္ေဆြတို႔ သိပါသည္။

ယခု ကြ်ႏ္ုပ္မွာလည္း သူမ်ားေတြ တူးပုိ႔ေနခ်ိန္၌ တူးမပို႔ႏိုင္ပဲ ထမ္းပို႔ေနရ (ဟုတ္ေပါင္) MOM ႏွင့္ နပန္းလံုးေနရေလ၏။

အေၾကာင္းကား အျခားမဟုတ္။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းခြင္ထဲ၌ ဘန္းဂလားေလးတစ္ေယာက္ကို မိုးႀကိဳးပစ္ေသာ ေၾကာင့္ စင္းစင္းသားေသရသည့္ ကိစၥ ျဖစ္ေလသည္။

ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ငယ္စဥ္က ကိုယ္မလုပ္တာ မဟုတ္ေၾကာင္း အမ်ားယံုေအာင္ ေျပာလိုသည့္အခါ ဘုရားစူး၊ မိုးႀကိဳးပစ္ရပါေစ့ စသည္ျဖင့္ က်ိန္ဆိုၾက၏။ ဤသည္မွာ မဟုတ္မတရားတာလုပ္လွ်င္ သိၾကားမင္းႀကီးက မိုးႀကိဳးႏွင့္ပစ္ကာ ဒဏ္တပ္တတ္သည္ ဟု ယံုၾကည္ျခင္းမွ ဆင္းသက္လာျခင္း ျဖစ္တန္ရာသည္။ မိဘကိုေစာ္ကားလွ်င္ မိုးႀကိဳးပစ္တတ္သည္ဟု ယံုၾကည္ၾကသူမ်ား ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ေတာ့၌ ယခုတိုင္ ရိွေသး၏။

မိုးႀကိဳးဆိုတာကို မိတ္ေဆြတို႔သိပါသည္။ မိုးတြင္းအခါ ေကာင္းကင္တြင္ မိုးတိမ္တို႔ျဖစ္သည္။ ထိုမိုးတိမ္တို႔အတြင္း ေသးငယ္ေသာ ေရခဲတံုးကေလးမ်ား တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ပြတ္တိုက္မိရာမွ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အဖိုႏွင့္ အမတို႔ ျဖစ္သည္။ လွ်ပ္စစ္အဖိုဓာတ္တို႔သည္ တိမ္တိုက္မ်ား၏ အထက္ပိုင္းတြင္ ေနၾက၏။ တခ်ိန္တည္းမွာပင္ လွ်ပ္စစ္အမဓာတ္တို႔သည္ တိမ္တိုက္မ်ား၏ ေအာက္ပိုင္းတြင္ ေနရာယူၾကကုန္သည္။

လွပစြာ၀တ္စားထားေသာ မိန္းကေလးတို႔သည္ ေယာက္်ားဘသားမ်ားကို ဖမ္းစားတတ္သည့္သဘာ၀ကဲ့သို႔ တိမ္ေတာင္မ်ား ေအာက္ေျခမွ လွ်ပ္စစ္အမတို႔သည္လည္း ကမၻာေပၚမွ လွ်ပ္စစ္ဖိုမ်ားကို ဆဲြေဆာင္ေခၚယူလွ်က္ ရိွ၏။ ကုိလူပ်ိဳတို႔သည္ မေခ်ာ ကေလးမ်ားထံသုိ႔ နည္းမ်ိဳးစံုသံုးၿပီး ေရာက္ေအာင္ ႀကံေဆာင္ၾကသကဲ့သို႔ လွ်ပ္စစ္အဖိုမ်ားသည္လည္း တိမ္ေတာင္ေအာက္မွ လွ်ပ္စစ္အမမ်ားထံ သစ္ပင္မ်ား၊ အိမ္မ်ား၊ ေတာင္ကုန္းမ်ား စသည္တုိ႔မွတဆင့္ ခုန္ကူးရန္ ႀကိဳးစားၾက၏။ အခ်ိဳ႔မွာ လွ်ပ္စစ္ အမမ်ားႏွင့္ အေၾကာင္းဆက္ ေပါင္းဘက္ရ၏။ အခ်ိဳ႔တို႔မွာမူ ပင္ျမင့္သဇင္ကို မလွမ္းႏိုင္ေသာေၾကာင့္ အေ၀းမွ ေငးမိႈင္ကုန္ ၾကရ၏။

ေျမျပင္မွ လွ်ပ္စစ္အဖိုႏွင့္ ေကာင္းကင္မွ လွ်ပ္စစ္အမတို႔ အေၾကာင္းဆက္ေပါင္းဖက္ၾကလွ်င္ မိုးႀကိဳးပစ္ျခင္းတည္းဟူေသာ အရာ ျဖစ္ေပၚ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ မိုးႀကိဳးပစ္ျခင္းသည္ သစ္ပင္မ်ား၊ ေတာင္ကုန္းစေသာ ျမင့္မားသည့္ အေဆာက္အဦ၊ ပစၥည္းတို႔ တြင္ျဖစ္ေလ့ရိွ၏။

ကြ်ႏု္ပ္တို႔ လုပ္ငန္းခြင္ထဲသုိ႔ ၾကြခ်ီေတာ္မူလာေသာ ကိုေရႊမိုးႀကိဳးမွာမူ သစၥာမရိွ။ ေလာကနိယာမတရားကို ေဖာက္ဖ်က္ ေလသည္။

မိုးႀကိဳးပစ္သည့္ အလုပ္သမားမ်ား ကြန္ကရိေလာင္းေနသည့္ ေနရာမွာ Block 7, level 1 ျဖစ္၏။ ထုိအနီး၌ ၄၅ မီတာျမင့္ေသာ တာ၀ါကရိန္းႀကီးရိွ၏။ ထို႔ျပင္တ၀ အနီးတြင္ရိွေသာ Block 8, Block 5, 6, 4, 3, 2, 1 စသည္တို႔မွာ ၄ ထပ္၊ ၅ ထပ္၊ ၆ ထပ္ စသည္ျမင့္ၾက၏။ ယခု မိုးႀကိဳးပစ္ေသာေနရာမွာ ထုိအေဆာက္အဦမ်ားအၾကား၊ အနိမ့္ဆံုးေနရာမွာ ျဖစ္၏။

ထို႔ျပင္ မိုးႀကိဳးပစ္ခ်ိန္ ရာသီဥတုကိုလည္း ၾကည့္လုိက္ဦး။ ပီဘိ မိုးဖဲြဖဲြကေလး က်ေနတာသာ ျဖစ္သည္။ မိုးသည္းသည္း မည္းမည္းရြာေနတာမဟုတ္။ ေကာင္းကင္သည္လည္း အံု႔ဆိုင္းမႈန္မိႈင္းကာ တိမ္ေတာင္မ်ား ထူထပ္ေနတာ မဟုတ္။ ပတ္၀န္းက်င္မွာလည္း မိုးႀကိဳးမ်ား တဒိုင္းဒုိင္းပစ္မေန။ လွ်ပ္စီးမ်ားလည္း တ၀င္း၀င္းေတာက္ေနတာမ်ိဳးမရိွ။ ပံုမွန္ သာသာ ယာယာပင္ျဖစ္သည္ တဲ့။ အလုပ္သမားေတြကို အင္တာဗ်ဴးေတာ့ ျပန္ေျပာျပတာ။ ကိုင္း။

မိုးႀကိဳးပစ္တာ ၉ - ၄ - ၁၆ (စေနေန႔) ေန႔လည္ ၂ နာရီ။

ထိုင္းအလုပ္သမားမ်ားကေတာ့ တီးတိုးတီးတိုး သဖန္းပိုး လုပ္ေနၾကေလ၏။ ဖ်က္လိုက္ေသာ ဟိုဘက္ဂိတ္အနီးမွ နတ္စင္ကို သည္ဘက္ဂိတ္သို႔ မိုးႀကိဳးမပစ္ခင္ ညေနက ေျပာင္းၾကသည္။ ထိုနတ္စင္အနီးမွ လုပ္ငန္းခြင္ထဲသုိ႔ ေရေပးေနေသာ ပင္မေရပိုက္လိုင္းႀကီးမွာ နတ္စင္ေရႊ႔ၿပီး ေနာက္ေန႔မနက္တြင္ ေပါက္သည္။ သူတို႔ေျပာတာေတာ့ သည္ေရပိုက္မွာ သူတို႔ေျမတူးေနသည့္ေနရာႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းတြင္ ရိွသည္။ သူတို႔ေျမတူးေနသည့္ ေျမတူးစက္ႏွင့္ သည္ပိုက္လိုင္းကို လံုး၀ မထိ။ သုိ႔တိုင္ ေရပိုက္လိုင္းႀကီးက အေၾကာင္းျခင္းရာမရိွပဲ ေပါက္သည္။ ေရပုိက္ေပါက္တာ မနက္ပိုင္း။ မိုးႀကိဳးပစ္တာ ေန႔ခင္း ၂ နာရီေလာက္ ဆိုေတာ့ သူတို႔က နတ္စင္ကို သံသယရိွသည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ မိုးနတ္မင္းႀကီး စိတ္ဆိုးေတာ္မူ၍ ဒဏ္ေပးလားဆိုတာ သံသယရိွသည္ဆို၏။ ဒီကိစၥေတြ ကြ်န္ေတာ္ နားမလည္ပါ။

မိုးႀကိဳးပစ္သည့္ကိစၥ ကြ်န္ေတာ့္ကို မည္သူမွ သတင္းမေပး။ ဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ဆိုဒ္ထဲကုိေရာက္သည့္အခ်ိန္တြင္ ရဲမ်ား ျပန္သြားၿပီး၍ MOM မွ စစ္ေဆးေရးအရာရိွမ်ားပင္ ေရာက္ေနၿပီ။ သူတို႔ စစ္ၾက၊ ေဆးၾကႏွင့္ အေတာ္ႀကီးမိုးခ်ဳပ္မွ ကြ်န္ေတာ္ အိမ္ျပန္ေရာက္သည္။

တနလၤာေန႔တြင္ MOM မွ စစ္ေဆးေရး ႏွစ္ဖဲြ႔လာသည္။ တစ္ဖဲြ႔က အမႈအခင္းစံုစမ္းစစ္ေဆးေရးအဖဲြ႔ ျဖစ္ၿပီး ေနာက္တစ္ဖဲြ႔မွာ လုပ္ငန္းခြင္စစ္ေဆးေရးအဖဲြ႔ျဖစ္၏။ ကြ်န္ေတာ္က မႈခင္းစံုစမ္းေရးအဖဲြ႔ႏွင့္ လုိက္ရသည္။ အခင္းျဖစ္သည့္ေနရာသြား၊ လိုအပ္သည္မ်ားကို တုိင္းထြာ၊ ဘယ္သူဘယ္ေနရာမွာရိွသလဲ စသည္ျဖင့္ စံုတကာေစ့ေအာင္စစ္ခ်က္ယူၿပီး ေန႔ခင္း ၂ နာရီေလာက္တြင္ သူတို႔ျပန္သြားသည္။ ကြ်ႏု္ပ္မွာ ေန႔လည္စာမစားရေသး။

သူတို႔ျပန္သည့္တုိင္ လုပ္ငန္းခြင္စစ္ေဆးေရးအဖဲြ႔မွာ မၿပီးေသး။ တစ္ခန္း၀င္တစ္ခန္းထြက္၊ အေပၚတက္လိုက္ေအာက္ဆင္း လိုက္ႏွင့္ non-compliance, unsafe condition မ်ားကို ေကာက္ရိုးပံုထဲ အပ္ရွာသလို ရွာေလ၏။ ဓာတ္ပံုတျဖတ္ျဖတ္ရိုက္တာ ပံု ၂၀၀ ေက်ာ္ေက်ာ္ ရိွေလသည္။ 

Block ၈ ခုစလံုးစစ္ၿပီးေတာ့ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ကိုေခၚကာ “ေဟာဒီေနရာမွာ safe access မရိွတာ မင္းမသိဘူးလား။ သိတယ္ဆို ဘာျဖစ္လို႔ သူတို႔ကို အလုပ္လုပ္ခြင့္ ျပဳထားသလဲ” စသျဖင့္ အေျဖရက်ပ္ေသာေမးခြန္းမ်ား တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ဆက္တိုက္ ေမးေလ၏။ ကြ်ႏု္ပ္မွာလည္း ၇ ရက္ ထမင္းမစားရေသာ လူမမာကဲ့သို႔ ေလေပ်ာ့ကေလးျဖင့္ တတ္သမွ် မွတ္သမွ် မနည္းႀကိဳးစားၿပီး ေျဖရေလေသာ ဟူ၏။ ထို႔ေနာက္ ကိုင္း၊ အမိန္႔ခ်မယ္၊ နာခံေစ ဆိုကာ ေနာက္ထပ္ ညႊန္ၾကားခ်က္ တစံုတရာမရမခ်င္း မည္သည့္အလုပ္မွ မလုပ္ရန္ အမိန္႔ထုတ္သြားေလ၏။ Stop Work Order စာကိုမူ ေနာက္ေန႔ လာယူပါ ဆို၏။

ထုိကေန႔မွစကာ ကြ်ႏ္ုပ္မွာလည္း သူတို႔ေမးလာေသာ အီးေမးမ်ားကို အေၾကာင္းျပန္ရျခင္း၊ သူတို႔လိုေသာ စာရြက္စာတမ္းမ်ား ရွာရျခင္း၊ မွတ္တမ္းမ်ား၊ အစီရင္ခံစာမ်ား ေရးရျခင္း စသည္တို႔ျဖင့္ မနားရေအာင္ ရိွေလ၏။ တနလၤာႏွင့္ အဂၤါ ႏွစ္ရက္ ေန႔လည္စာ ငတ္ေလသည္။ ေခါင္းမ်ားလည္း အေတာ္ကိုက္၏။ ခါးမ်ားလည္း အေတာ္ေညာင္း၏။ မ်က္စိမ်ားလည္း အေတာ္ေအာင့္၏။ သည္ကိစၥႏွင့္ပင္ တစ္ပတ္လံုး အခ်ိန္ကုန္ရေလသည္။ သည္ၾကားထဲ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ကို in-charge လုပ္သည့္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ကုမၸဏီမွ မန္ေနဂ်ာဆိုသည့္အေကာင္က သခြတ္ပင္က မီးတက်ည္လုပ္ေနသျဖင့္ မ်က္ႏွာႀကီးျဖတ္ရိုက္ခ်င္စိတ္ကို မနည္း ေအာင့္ထားရသည္။

ခုေတာ့ အေတာ္မ်ားမ်ား ၿပီးသြားၿပီ။ လူလည္း အေတာ္ ဖြတ္စာပတ္စာ တက္သြား၏။

ကေန႔ညေနေတာ့ ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ျမနႏၵာတစ္ပုဒ္ေလာက္ ေကာက္ကက္တီးလုိက္သည္။

(၂) အဆင္သင့္ျပင္ထားရမည့္ စာရြက္စာတမ္းမ်ား

(စင္ကာပူ၌) မေတာ္တဆမႈ၊ အထူးသျဖင့္ မေတာ္တဆမႈေၾကာင့္ လူေသမႈျဖစ္သည့္အခါ ထုိအမႈအခင္းႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ စာရြက္စာတမ္းမ်ားျပင္ဆင္ထားရန္ အေရးႀကီးသည္။

အခင္းျဖစ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဆိုဒ္ထဲသုိ႔ MOM မွ Investigation Team လာၿပီး စစ္သည္။ အေတာ္ေလးကို စစ္စစ္ ေပါက္ေပါက္ စစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ စာရြက္စာတမ္းမ်ားေတာင္းသည္။ အမႈက ကြန္ကရိေလာင္းရင္း ျဖစ္တာဆိုေတာ့ ကြန္ကရိေလာင္းျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ စာရြက္စာတမ္းမ်ားကို မူရင္းအားလံုး ယူသြား၏။

ထိုအထဲတြင္ ေအာက္ပါစာရြက္စာတမ္းမ်ားပါသည္။

1.     Workplace Safety and Health Management System

2.     Permit To Work (all)

3.     Risk Assessment for Concrete Casting and Formwork

4.     Safe Work Procedure for Concrete Casting and Formwork

5.     Tookbox Meeting Records

6.     Lifting Machine (LM) certs of Tower Crane

7.     Lifting crew (Lifting Supervisor, Signalman, Riggerman) certs

8.     Tower Crane operator certs

9.     Workers particulars involving in the concreting work

10.  Site Plan (with grid lines) described with the incident place and location of workers

ေနာက္ၿပီး ေသဆံုးသည့္အလုပ္သမား၊ ဒဏ္ရာရသည့္အလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ မွတ္တမ္းမွတ္ရာမ်ား (အလုပ္ခန္႔စာ၊ လခေျပစာ၊ ေဆးမွတ္တမ္း၊ တက္ထားေသာ သင္တန္းမွတ္တမ္းမ်ား စသည္) တုိ႔ေတာင္းသည္။

Enforcement Team ကေတာ့ သူတို႔ရိုက္သြားသည့္ ဓာတ္ပံုေတြအေပၚ Inspection Findings ႏွင့္ Action Plan ေရးတင္ခုိင္းသည္။ ေနာက္ၿပီး အလုပ္သမားေတြကို ျပန္ၿပီး သင္တန္းေပးရေအာင္ Work At Height Safety, Formwork Safety သင္တန္းမွတ္စုမ်ား ျပင္ၿပီး တင္ခိုင္းသည္။

ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ကိုယ္တိုင္လည္း အခင္းျဖစ္ပြားရာေနရာမွ အလုပ္သမားအားလံုးကို ေခၚကာ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ အင္တာဗ်ဴး၊ ေနာက္ၿပီး အင္တာဗ်ဴးမွတ္တမ္းမ်ားေရး၊ Safety Officer Report ေရး လုပ္ရသည္။

ေနာက္ထပ္ သူတို႔ေတာင္းမည္ထင္သည့္ စာရြက္စာတမ္းမ်ား (Formwork PE design, Formwork Training Records, RA, SWP briefing record, etc. . .) ရွာေဖြ အဆင္သင့္ျပင္၊ မရိွေသးလွ်င္ ရိွေအာင္ျပင္ထား စသျဖင့္ လုပ္ရသည္။

မိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ား၊ ေျပာေတာ့သာ သိပ္မမ်ားလွတာ။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ အဲဒီကိစၥေတြႏွင့္ နပန္းလံုးေနရတာ တစ္ပတ္လံုးလံုး အခ်ိန္ကုန္သည္။

စင္ကာပူမွ မိတ္ေဆြမ်ား သင္ခန္းစာယူႏုိင္ေစရန္ မွ်ေ၀ျခင္း ျဖစ္ပါ၏။

(၃) အေျဖရွာပါ၊ လက္ညိႈးမထိုးပါႏွင့္

. . . အထူအပါးနားမလည္တဲ့ဟာေတြ၊ အရပ္သားအစိုးရဆိုေတာ့ ေသာက္ဂရုမစိုက္ဘူးေပါ့။ အရင္အစိုးရလက္ထက္တံုးက အဲသလို လုပ္ရဲသလား။ . . .

. . . လူႀကီးျဖစ္လ်က္နဲ႔ အဲသလိုေျပာရသလား၊ ဟဲ့ သမီးတို႔။ ဟိုမွာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္စကားေျပာေနၿပီ။ ေတာ္ၾကပါေတာ့ကြယ္ လို႔ ေျပာလိုက္ရင္ သိကၡာက်သြားမွာမို႔လား။ ခုေတာ့ ဟုိကေလးမေလးႏွစ္ေယာက္ ဘယ္ေလာက္ အရွက္ရလိမ့္မလဲ။ . . .

. . . က်ဳပ္တို႔မီဒီယာအေၾကာင္း ခင္ဗ်ား ဘယ္ေလာက္နားလည္သလဲ။ အလကား၊ ထမိန္ၿခံဳထဲကဟာေတြ။ . . .

. . . ဟဲ့၊ ငါတို႔ကို ေမြးတယ္ဆုိတာ ထမိန္ၿခံဳထဲကထြက္လာတာ မဟုတ္လား။ ထမိန္ၿခံဳထဲကထြက္မွ လူျဖစ္ေတာ့မေပါ့။ နင္က ထမိန္ၿခံဳထဲက ထြက္တာမဟုတ္ဘူးဆိုေတာ့ ဘာေကာင္လဲ . . . .

. . . စသည္ျဖင့္ ေဖ့စ္ဘုတ္စာမ်က္ႏွာမွာ ဗြက္ေပါက္လ်က္ရိွ၏။

ကြ်ႏ္ုပ္မွာလည္း ဘာမွမေရးျဖစ္ဘဲ သူမ်ားဆဲတာေတြလိုက္ဖတ္ရင္း အခ်ိန္ျဖဳန္းမိ ေနေလ၏။

အေပၚယံေၾကာအျမင္ေလးျဖင့္ ဆံုးျဖတ္တာ အင္မတန္ မွားတတ္ပါသည္။ အေၾကာင္းရင္းကို ဂဃနဏသိမွ ေျပာတာ ပိုေကာင္းပါလိမ့္မည္။ ေနာက္ၿပီး အျပစ္တင္ ေ၀ဘန္ေနမည့္အစား ဘာျဖစ္တာလဲ၊ ဘယ္လိုလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲဟု အေျဖရွာတာ ပိုေကာင္းပါလိမ့္မည္။

သက္ဦးဆံပိုင္ ဘုရင္စနစ္တံုးက ျပည္သူေတြမေက်နပ္လွ်င္ ဘုရင္ကိုတိုင္တည္ရေအာင္ ေအာ္စရာတစ္ေနရာ လုပ္ေပးထား သည္ဆို၏။ ထိုေနရာကို ဟစ္တိုင္ဟု ေခၚသည္ ဆိုထင့္။ ယခု ၂၁ ရာစုက်ေတာ့ ျပည္သူတို႔မွာ တကူးတက ဟစ္တိုင္ကုိသြား ဟစ္ေနစရာမလို။ ေဖ့စ္ဘုတ္ကို ရင္ဖြင့္စရာ ဟစ္တိုင္သဖြယ္ သေဘာထားၾကသည္။ အီးညွစ္မရတာလည္း ေဖ့စ္ဘုတ္ေပၚ တင္သည္။ အိပ္ေနရင္း အံုးလဲြတာလည္း ေဖ့စ္ဘုတ္ေပၚေရာက္သည္။ တစ္ေယာက္က တစ္ခုခုကို ဖြလုိက္ၿပီဆုိလွ်င္လည္း (ဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ) ေဖ့စ္ဘုတ္ေပၚတြင္ ၀ိုင္းၿပီး ဆြမ္းႀကီးေလာင္းလုိက္ၾကသည္။

ထိုအကိုကာလသား၊ ကာလသမီးမ်ားသာ စင္ကာပူမွာဆိုလွ်င္ေတာ့ စင္ကာပူေထာင္ႏွင့္ မဆန္႔၍ မေလးရွားႏွင့္ အင္ဒုိနီးရွားက ေထာင္ေတြေတာင္ ငွားရေလာက္သည္။ ဟိုတေလာက ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကို သေရာ္ေမာ္ကားေျပာမိသူေတာ့ နစ္နာေၾကး စင္ကာပူေဒၚလာ ၅ သိန္းေပးလိုက္ရ၏။ (ျမန္မာေငြ သိလိုလွ်င္ ၈၀၀ ႏွင့္ ေျမွာက္လုိက္ပါ။) ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ဆီမွာေတာ့ ေဖ့စ္ဘုတ္ေပၚမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဆဲခ်င္တာဆဲခြင့္ ရေနေသး၏။ ေဖ့စ္ဘုတ္ေပၚတြင္ မဟားတရားမေရးႏိုင္ေအာင္ ထိန္းကြပ္မည့္ ဥပေဒတစ္ခု မၾကာမီထြက္ေပၚလာကာ ဥပေဒအရ အျပစ္ေပးအေရးယူမႈေတြ စတင္လုပ္ေဆာင္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ပါသည္။

ျပန္ေကာက္ရလွ်င္ ကြ်န္ေတာ့္အထင္မမွားဘူးဆိုပါက (အေၾကာင္းရင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာမသိရသျဖင့္ မွားခ်င္လည္း မွားပါလိမ့္မည္။) ပထမကတည္းက ဘာၿပီးဘာလုပ္မည္ အခမ္းအနားအစီအစဥ္ကို က်က်နနေရးဆဲြထားရပါမည္။ (ရိွခ်င္လည္း ရိွပါလိမ့္မည္။ မေတာ္တဆ ခြ်တ္ေခ်ာ္မွားယြင္းတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါ၏။)  ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္စကားေျပာတာႏွင့္ ကေလးမေတြ စကားေျပာတာ တၿပိဳင္နက္ မျဖစ္သင့္ပါ။ ကေလးမေတြက အရင္ေျပာ၊ ဒါမွမဟုတ္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က အရင္ေျပာ။ တစ္ေယာက္ၿပီးမွ တစ္ေယာက္ေျပာေပါ့။ ဘာျပႆနာမွ မရိွ။ ကေလးမေတြ စကားေျပာေနတာ မၿပီးေသးလွ်င္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ စကားေျပာေနသျဖင့္ အျမန္ျဖတ္ေပးဘို႔ စီစဥ္သူကုိ သြားေျပာပါ။ စီစဥ္သူ ဆက္လုပ္ပါလိမ့္မည္။

ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ယခုလို တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ ေဆာ္ပေလာ္တီးေနတာ မျဖစ္ေစခ်င္ပါ။ သည္ကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ေနသည္မွာလည္း ေဖ့စ္ဘုတ္ကို ဘာအထိန္းအကြပ္မွ မရိွဘဲ လႊတ္ေပးထား၍ ျဖစ္၏။ အကယ္၍ ဥပေဒႏွင့္ ထိန္းေက်ာင္း ေပးလုိက္ပါက သည္မွ် အရုပ္ဆိုးေတာ့မည္ မဟုတ္ဟု ထင္ျမင္မိပါသည္။

(၄) ပူမႈရယ္က ဆယ္ကုေဋ

စာေရးမည္ႀကံထားေသာ္လည္း ကြ်န္ေတာ့္မွာ ယခုတိုင္ မေရးႏိုင္ေသး။ ဆယ္ကုေဋေသာ ပူမႈမ်ားႏွင့္ နပန္းလံုးေနရတံုး ရိွေသးသည္။

ယခု ၂၀၁၆ ဧၿပီလ ၁၁ ရက္ေန႔တြင္ -

၁။ Safety Audit ရိွသည္။

၂။ ၂၀၁၅ ၾသဂုတ္လက သားဘို႔ PR တင္ဘို႔ eappoint ေလွ်ာက္တာ ဧၿပီ ၁၁ တြင္ ရက္ခ်ိန္းရသည္။

၃။ သားတို႔ SAEIS result ထြက္သည္။

၄။ ၉ ရက္ေန႔က ဆိုဒ္ထဲတြင္ အလုပ္သမားေလး မိုးႀကိဳးပစ္ေသသျဖင့္ ရဲႏွင့္ MOM ကလာၿပီး စစ္လားေဆးလား လုပ္သည္။

သားက SAEIS မေအာင္သျဖင့္ ေက်ာင္းရွာရသည္။ ပုဂၢလိကေက်ာင္းေတြကလည္း ေစ်းကႀကီးမွႀကီး၊ ေက်ာင္းလခက တစ္လကို တစ္ေထာင္ေက်ာ္သည္။ ေနာက္ၿပီး သူတို႔က အစိုးရေက်ာင္း သင္ရိုးအတိုင္းသင္တာမဟုတ္။ သူတို႔သင္ရိုးႏွင့္ သူတို႔သင္တာဆိုေတာ့ ကေလးက အစိုးရေက်ာင္းရလုိ႔ ျပန္တက္လွ်င္ ကိုးရိုးကားယားျဖစ္ေနမွာလည္း စိုးရေသးသည္။ ဘာလုပ္ရမွန္းေတာင္မသိ။

သည္ကေန႔ေတာ့ ညေနပိုင္း သင္တန္း ႏွစ္ခုရိွသည္ႏွင့္ သင္တန္းအၿပီး အိမ္မျပန္ေသးပဲ ေရးလုိက္ျခင္းျဖစ္၏။

မိတ္ေဆြအေပါင္းတို႔ (ေဖ့စ္ဘုတ္မွာ အဆဲကေလးေတြေလွ်ာ့ၾကလို႔) ႏွစ္သစ္မွာ ေဘးဘယာေ၀းကြာလွ်က္ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလိုက္ပါသည္ ခင္ဗ်ား။

ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ေအးၿငိမ္း

၁၆ ဧၿပီ၊ ၂၀၁၆။ ည ၉း၅၄ နာရီ