ျမန္မာသံရံုးႏွင့္ အလုပ္သမားမ်ား ေတြ႔ဆံုႏွီးေႏွာဖလွယ္ပဲြ

(Workers Conference at Myanmar Embassy)

(၁)

ျမန္မာသံရံုးက ကမကထျပဳ၍ ျမန္မာသံရံုးႏွင့္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား၏ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပဲြကို လာမည့္တနဂၤေႏြ (22/05/2016) ေန႔လည္ ၁ နာရီမွ ညေန ၄ နာရီထိ ျမန္မာသံရံုးတြင္ က်င္းပပါမည္။ ထိုေတြ႔ဆံုပဲြ၌ ေအာက္ပါ အေၾကာင္းအရာတို႔ကို ေဟာေျပာမည္ျဖစ္ပါသည္။

၁။ သံရံုးကိစၥမ်ားေဆာင္ရြက္ရန္ ရက္ခ်ိန္း (online appointment) ယူပံု
၂။ လုပ္ငန္းခြင္ေၾကာင့္ ရႏိုင္ေသာ ေရာဂါဘယမ်ားႏွင့္ ကာကြယ္တားဆီးပံု
၃။ လိင္ေၾကာင့္ကူးစက္ေသာေရာဂါမ်ား ႏွင့္ လူငယ္မ်ား၏ က်န္းမာေရး
၄။ က်န္းမာေရးဆိုင္ရာနံပါတ္မ်ားအေၾကာင္း

ထိုမွ်သာမက အလုပ္သမားမ်ားအေနႏွင့္ မိမိတို႔ ေတြ႔ႀကံဳခံစားရသည္မ်ား၊ နစ္နာမႈမ်ား၊ မေက်နပ္ခ်က္မ်ား၊ လိုအပ္ခ်က္မ်ား၊ သိလိုသည္မ်ားကိုလည္း တိုင္ပင္ႏုိင္၊ ေမးျမန္းႏိုင္၊ အႀကံေတာင္းႏိုင္၊ အကူအညီေတာင္းႏုိင္ပါသည္။

ေသြးတိုး၊ ဆီးခ်ဳိ စသည္တို႔ကိုလည္း အခမဲ့ စစ္ေဆးေပးပါဦးမည္။ ေကာင္းေလစြ။

ျမန္မာသံရံုးအေနႏွင့္ ျပည္ပေရာက္ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား မည္သုိ႔ေသာ အခက္အခဲမ်ားႏွင့္ ႀကံဳေတြ႔ေနရသည္။ မည္ကဲ့သို႔ေသာ ျပႆနာမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရသည္ စသည္တို႔ကို သိလိုပါသည္။ လူမႈေရးျပႆနာမ်ားအပါအ၀င္ ၎တို႔ ေတြ႔ႀကံဳေနရေသာ အခက္အခဲမ်ားကို ဥပေဒေဘာင္တြင္းမွ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ကူညီေျဖရွင္းေပးလုိပါသည္။

ဤပဲြ၌ လုပ္ငန္းခြင္ထိခိုက္ဒဏ္ရာရမႈမ်ား၊ Employment Act, Foreign Manpower Employment Act, Work Permit, S Pass စသည္တို႔ အေၾကာင္း သိလို၍ ေမးျမန္းလာသူမ်ားကိုလည္း ကြ်ႏ္ုပ္က တတ္သမွ် မွတ္သမွ် ျပန္ေျဖေပးမည္ ျဖစ္ပါ ေၾကာင္း။

ထို႔ျပင္ ကြ်ႏ္ုပ္ျပဳစုထားေသာ အိမ္အကူလုပ္သားမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ သိေကာင္းစရာ စာေစာင္ကို သံရံုးက စာအုပ္ျပဳလုပ္ ေ၀ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ႏုိင္လွ်င္ မပ်က္မကြက္ တက္ေရာက္ၾကပါဟု တိုက္တြန္းလိုက္ရပါသည္။

(၂)

သံမႉးႀကီးက အလုပ္သမားမ်ား (မ်ားေသာအားျဖင့္ ၀ပ္ပါမစ္လုပ္သားမ်ား) မည္သည့္ေနရာတြင္ ရိွသည္၊ ထိုပဲြသို႔ မည္မွ်တက္ႏိုင္မည္ စသည္တို႔ကို သိလိုေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ့္ထံဖံုးဆက္ေျပာ၏။ ကြ်န္ေတာ္ အလုပ္သမားမ်ား မည္သည့္ ေနရာတြင္ ေနသည္ကို သိသည္။ သို႔ေသာ္ မည္သူေတြ မည္သည့္ေနရာ၌ ေနသည္ကို ဂဃနဏ မသိ။

ကိုႏြယ္၀င္းတို႔ရြာ တစ္ရြာလံုးမွ (လုပ္ႏိုင္ကိုင္ႏိုင္ရိွသမွ် လူငယ္) အေဆြအမ်ိဳးအားလံုး စလံုးေရာက္ေနသည္ျဖစ္ရာ သူ႔မွာ အဆက္အသြယ္မ်ားလွ၏။ သို႔ႏွင့္ ကုိင္း ကိုယ့္လူ။ ကိုရင့္အေဆြအမ်ိဳးေတြကို ကုိယ္တို႔လာေတြ႔မယ္ဆိုၿပီး စီစဥ္ခိုင္းလိုက္ဦးဟု အပူကပ္ရ၏။ သို႔ႏွင့္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔အားမည့္ရက္ကိုတြက္ကာ လာမည့္ တနလၤာေန႔ည ၈ နာရီေလာက္ သူတို႔အေဆာင္သြားၾကမည္ ဟု တိုင္ပင္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔အစီအစဥ္ကို သံမႉးႀကီးကို ျပန္ေျပာျပ။

သူက အားတက္သေရာ ဟာ၊ အဲသလိုဆို ကြ်န္ေတာ္တို႔လာခဲ့မယ္။ ေစာင့္ေန၊ လာေခၚမယ္ ဆိုေလေသာ္ ကြ်ႏ္ုပ္မွာ မ်က္လံုး မ်က္ဆန္မ်ား ျပဴးရ၏။ အာ၊ အျမင္မေတာ္ ဆင္ေတာ္နဲ႔ခေလာက္ ျဖစ္ေနပါမယ္။ မလိုက္ခဲ့ပါနဲ႔။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကိုယ့္ဘာသာ သြားပါမယ္။ စိတ္မပူပါနဲ႔ ဆိုရ၏။ အႏို႔ - သူတို႔က မိန္းမသားေတြ။ အလုပ္သမားေတြေနတဲ့ အေဆာင္ဆိုတာ မိတ္ေဆြတို႔ သိေတာ္မူၾကသည့္အတိုင္း အလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ ရႈပ္ရွက္ခပ္၊ နံေစာ္၊ ရႈပ္ပြေနတာ ျဖစ္၏။ သင့္ေတာ္ပါ့မလား ခင္ဗ်။

သို႔တုိင္ သူက ဇြတ္။ ရပါတယ္။ ဘာမွ မပူပါနဲ႔။ တနလၤာေန႔ ည ၈ နာရီ အေရာက္လာခဲ့မယ္။ အိမ္ကေစာင့္ ဟူ၏။ သို႔ႏွင့္ ကြ်ႏု္ပ္လည္း လက္ေလွ်ာ့လုိက္ရ၏။

တနလၤာေန႔ညေန အလုပ္ကျပန္လာေတာ့ မိုးအသည္းအသန္ရြာေနသည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အဲဒါမွ ခြက်တာပဲဟု တစ္ကိုယ္ တည္း ေခါင္းကိုက္လွ်က္ ရိွ၏။ ကိုယ္ေတာ္တို႔က မိုးေအးေအးႏွင့္ ဘီယာကေလးေသာက္ကာ ၿငိမ့္ေနလို႔ တစ္ေယာက္မွ မေတြ႔ရဘဲ ျပန္လာရရင္ မ်က္ႏွာပ်က္စရာ။ (ဟိုတစ္ခါ Keppel အေဆာင္ထဲသုိ႔ အိမ္တုိင္ယာေရာက္ သြားေျပာတာေတာင္ မလာခ်င့္လာခ်င္ႏွင့္၊ အတင္းေရာအဓမၼပါ ေခၚလို႔ ၄-၅၀ ေလာက္ မႏိုင့္ရင္ကာ လာၾကတာမဟုတ္ေလာ။)

ကိုႏြယ္၀င္းကမူ သူ႔တူေတြကို မွာထားသည္ဆုိ၏။

ည ၈ နာရီေလာက္တြင္ သူတို႔လာသျဖင့္ ထြက္ခဲ့ၾက၏။ မိုးကေလးကလည္း တေအးေအး။

ပထမ Blue Star သို႔သြားသည္။ အရင္တံုးကေတာ့ ေရာက္ဖူးသည္။ မေရာက္တာၾကာေတာ့ အခု မ်က္ေစ့က ခပ္လည္လည္။ ေနာက္ေတာ့ ကန္တင္းထဲ၀င္ထိုင္ၾက၏။ ကိုႏြယ္၀င္း၏ တူႏွင့္ သူ႔သူငယ္ခ်င္း သံုးေလးေယာက္လာသျဖင့္ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာျပ။ လက္ကမ္းစာေစာင္မ်ားေပးကာ ကပ္ဘို႔ေျပာ။

ေနာက္ အေဆာင္တစ္ခုသို႔ ထပ္ေရႊ႔။ အေပါက္၀တြင္ ျမန္မာမ်ားေတြ႔ေသာ္ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာျပ။ ခ်င္းလူမ်ိဳး တစ္ဦးကိုေတြ႔ရိွ၊ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာျပေလေသာ္ သူတို႔လည္း ဘယ္လိုဘာေတြလုပ္ေၾကာင္းမ်ား ေျပာျပသျဖင့္ သူတို႔အဖဲြ႔ ကို ရွင္းျပစည္းရံုးဘို႔ေျပာရင္း ေၾကာ္ျငာစာရြက္မ်ား ေပးခဲ့။

ေနာက္တစ္ေဆာင္တြင္မူ ကန္တင္းပင္မရိွ။ ထြက္လာသူကို လမ္းေဘးတြင္ပင္ရပ္ကာေျပာျပ။ ေနာက္ တစ္ေနရာ (Soon Lee dormitory) ထပ္ေရႊ႔။ ဒီမွာ လူသိပ္ရိွမယ္မထင္ပါဘူး အစ္ကိုရယ္ ဟု ကိုႏြယ္၀င္းက ဆိုေသာ္ ကုိင္းကိုယ့္လူ၊ ေရာက္ေနမွေတာ့ ေတြ႔တဲ့လူကို အတင္းစည္းရံုးတာေပါ့ကြာ ဟု ဇြတ္အတင္း၀င္၏။ Sankyu အက်ႌမ်ား ၀တ္ထားသည့္ သံုးေယာက္ စႀကၤန္ေဘးတြင္ ဘီယာေသာက္ေန၏။ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔လည္း အလိုက္မသိ အတင္း၀င္ေရာ၏။ ဒီမွာကဲြ႔ ဟု အစခ်ီကာ ေတြ႔ဆံုပဲြအေၾကာင္း ေျပာၾက၏။ ဟိုတစ္ေယာက္က ကြ်န္ေတာ့္ကို သိသည္။ ကြ်ႏ္ုပ္မွာ ထုိသူ႔ကိုပင္ မျမင္ဘူးေသာ္လည္း ေရာခ်ရသည္။

အမ်ိဳးသမီးမ်ားလည္း ပါေလေတာ့ အနားမွျဖတ္သြားသူမ်ားမွာ ဒီလူေတြ ဘာလာလုပ္ပါလိမ့္ဟု စူးစမ္းေသာအၾကည့္ျဖင့္ ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္ လုပ္သြားၾက၏။

စြန္းလီမွ ေနာက္တစ္ေဆာင္မွာမူ အေျခအေနမေကာင္း။ ျမန္မာႏွင့္တူတာ တစ္ေယာက္မွ မေတြ႔ရ။ ကိုႏြယ္၀င္းလည္း အေပါက္ ၀သြားကာ ကတြတ္ေပါက္က ဗ်ိဳင္းေစာင့္သလို ေစာင့္ေလ၏။ ထို႔ေနာက္ ဘယ္ကဘယ္လို မ်က္စိလည္ လမ္းမွားေရာက္လာ သည္ မသိေသာ ကိုေရႊျမန္မာတစ္ေယာက္ကို ဆဲြေခၚလာကာ အတင္းေရာအဓမၼပါ စည္းရံုးေလ၏။ ဟိုသေကာင့္သားလည္း မအူမလည္ႏွင့္ အတင္းေရာကာေရာ ေခါင္းၿငိမ့္ေလ၏။

အခ်ိန္မွာလည္း ည ၉နာရီေက်ာ္ေနၿပီျဖစ္၍ ပန္ဂ်ဴးရူးေဆာင္မ်ားသြားရန္ ျဖစ္ႏိုင္ပါဦးမလားဟု ကိုႏြယ္၀င္းကို သူ႔တူ ဆိုသူမ်ား အား လွမ္းဖံုးဆက္ခိုင္းရျပန္ေလ၏။ ေဟ့ေကာင္ေတြ၊ မင္းတို႔မအိပ္ၾကနဲ႔ဦး။ ငါတို႔လာမလို႔။

အားပါး။ Jurong Penjuru Dormitory ဆိုတာ အႀကီးႀကီးကိုး ခင္ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ ခုမွ ေရာက္ဖူးသည္။ ကိုႏြယ္၀င္းလည္း သူ႔လူေတြကို ဟိုေျပးလုိက္ သည္ေျပးလုိက္ႏွင့္ လိုက္ရွာ၏။ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မေတြ႔။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က လမ္းေဘးတြင္ ရပ္ေနတာဆိုေတာ့ ျဖတ္သြားျဖတ္လာေတြက သည္ဘက္က လွည့္ၿပီး ကြက္ၾကည့္ ကြက္ၾကည့္လုပ္လိုက္၊ ဟိုဘက္ကလွည့္ၿပီး ကြက္ၾကည့္ ကြက္ၾကည့္လုပ္လုိက္ဆိုေတာ့ မျဖစ္ေခ်ဘူး ဟု အနီးတြင္ေတြ႔ရေသာ စားေသာက္ဆိုင္အတြင္း ၀င္ကာ အေအးမွာေသာက္၊ ဖရဲသီး၀ယ္စား လုပ္ရ၏။

ေတာ္ေတာ္ႀကီးၾကာမွ ဟုိးဘက္မွာ ရုတ္ရုတ္ရုတ္ရုတ္ႏွင့္ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာတို႔ ေရာက္လာသည္။ သူတို႔ေနတာက dormitory 2, ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေရာက္ေနတာက dormitory 1, ဆိုေတာ့ လဲြေနတာျဖစ္၏။

ေနာက္ေတာ့ လာရင္းကိစၥကုိေျပာျပ။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုလည္း ေျပာျပဘို႔။ အလုပ္မရိွရင္ လာၾကဘို႔။ လာႏိုင္မည့္လူစာရင္းကို ေသာၾကာေန႔ ေနာက္ဆံုးထားၿပီး ကိုႏြယ္၀င္းထံေပးဘို႔ စသည္မ်ားေျပာျပကာ ျပန္ခဲ့ၾကသည္။ ျပန္လာေတာ့ ည ၁၀ နာရီ ေက်ာ္ေနၿပီ။

တာ၀န္ခ်ိန္ျပင္ပမွ အလုပ္သမားမ်ားအေဆာင္အေရာက္ ညႀကီးမိုးခ်ဳပ္လာေရာက္ ေျပာျပသည့္ သံမႉးႀကီး ေဒၚေထြးထိပ္တင္ တို႔ႏွစ္ေယာက္၏ေစတနာကို ကြ်ႏ္ုပ္မွာ မေလးစားပဲ မေနႏိုင္ပါေခ်။ ေနာက္ၿပီး ပဲြလုပ္မည့္ေန႔မွာ တနဂၤေႏြေန႔ျဖစ္သည့္အတြက္ သူတို႔အတြက္ေတာ့ အခ်ိန္ပိုျဖစ္ပါ၏။ ေစတနာအေလ်ာက္လုပ္သည့္ပဲြျဖစ္သမို႔ အခ်ိန္ပိုေၾကးရမည္ မထင္။ သို႔ေသာ္ အခ်ိန္ပို ေၾကးထက္ ပိုၿပီး တန္ဘိုးႀကီးသည့္ (ေငြေၾကးႏွင့္တန္ဘိုးျဖတ္မရႏိုင္သည့္) အရာမ်ားကို သူတို႔ရမည္ မလဲြပါ။

“ျမန္မာေတြရဲ့ သဘာ၀အရ ရံုးျပင္ကနား မသြားခ်င္ၾကဘူး။ ေနာက္ၿပီး အမ်ားစုက သံရံုးဘာေတြလုပ္ေပးေနတယ္ဆိုတာ မသိၾကဘူး။ ဒီေတာ့ သံရံုးက သူတို႔အတြက္ ဘာေတြ အကူအညီေတြေပးေနတယ္။ ေပးႏိုင္တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ အတြက္ ဘယ္လို ၾကည့္ရႈေစာင့္ေရွာက္တယ္ဆုိတာ သူတို႔ကို သိေစခ်င္တယ္” ဟု သံမႉးႀကီးက ေျပာပါသည္။

(၃)

ယခင္အခါ ကာလမ်ားကမူ သံရံုးဟူသည္ အခြန္ေဆာင္ရာ၊ ပတ္စ္ပို႔သက္တမ္းတိုးရာ၊ ေက်ာင္းသားေထာက္ခံစာ၊ မွီခို ေထာက္ခံစာစသည္တို႔ ယူရန္အတြက္သာ အသံုးတည့္၏။ စင္ကာပူေရာက္ ျမန္မာအမ်ားစုက သံရံုးသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား အေရးကို ဘာမွ အေရးတယူလုပ္ ေဆာင္ရြက္မေပးဟု သည္လိုပင္ ခံစားမိၾက၏။

စင္ကာပူေရာက္ ေသာင္းဂဏန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွ်ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား၏ ကိစၥအ၀၀ကို သည္တစ္ေနရာတည္းက ေဆာင္ရြက္ေပးေနရတာမို႔ သူတို႔လည္း အေတာ္ အလုပ္ရႈပ္ၾကေပလိမ့္မည္။ သည့္အတြက္ တျခားကိစၥမ်ားဘက္ လွည့္မၾကည့္ အားတာလည္း ပါပါလိမ့္မည္။ ကိုယ္ခ်င္းစာၾကည့္ၾကပါဘိ။

ယခုေတာ့ ေခတ္ေတြလည္း ေျပာင္းလာၿပီ။ အခြန္ေဆာင္ျခင္းတည္းဟူေသာ ေဘးဒုကၡဆိုးႀကီးမွ ကင္းလြတ္ရျခင္းသည္ပင္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔အတြက္ မဟာမဂၤလာႀကီးတစ္ပါး ျဖစ္ေတာ့၏။ အခြန္ေဆာင္ရာတြင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မည္မွ် ဒုကၡေရာက္ၾကရသည္ကို ကြ်ႏ္ုပ္၏ “ၾသခ်တ္လမ္းေပၚမွ ေန႔စဥ္မွတ္တမ္းတစ္ပုဒ္” ၌ အေသးစိတ္ ေဖာ္က်ဴးထားပါ၏။

အခြန္မေဆာင္ရျခင္းအားျဖင့္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔သာမဟုတ္။ သံရံုး၀န္ထမ္းမ်ားမွာလည္း အေတာ္ တာ၀န္ေပါ့သြားေပမည္။ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔က တစ္ႏွစ္မွ တစ္ခါေလာက္ သြားရတာ။ သူတို႔က ေန႔တဓူ၀ သည္ဒုကၡႏွင့္ႀကံုေနရတာဆိုေတာ့ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ထက္ သူတို႔က ပိုလို႔ေတာင္ ေပ်ာ္ေပလိမ့္ဦးမည္။ သည္သို႔ဆိုလိုက္သျဖင့္ ကြ်ႏ္ုပ္အား အခြန္မေဆာင္ခ်င္သူဟု မထင္လိုက္ၾကပါႏွင့္။ Double Taxation agreement အရ စင္ကာပူတြင္ အလုပ္လုပ္ေနသူတို႔ အခြန္ေဆာင္ကို ေဆာင္စရာမလိုဘဲ ေဆာင္ေနရသည္ တစ္ေၾကာင္း၊ ထို႔ျပင္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ေဆာင္လိုက္ေသာ အခြန္မ်ားသည္ အဘယ္သို႔ေရာက္ကုန္သည္ကို မသိရသည္က တေၾကာင္း တို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါ၏။

ကြ်ႏ္ုပ္သည္လည္း လူထဲကလူေပမို႔ ယခင္အခါကာလမ်ားက အခြန္ေဆာင္ျခင္း၊ ပတ္စ္ပို႔ သက္တမ္းတိုးျခင္း ကိစၥမ်ားမွလဲြ၍ မည္သည့္အေၾကာင္းကိစၥႏွင့္မွ သံရံုးသို႔မေရာက္ျဖစ္ခဲ့သလို သံရံုးႏွင့္လည္း အဆက္အသြယ္မရိွခ့ဲ။

ယခုေတာ့ ယခင္ကလို မဟုတ္ေတာ့ၿပီ။

၂၀၁၆ ခုႏွစ္ ဇႏၷ၀ါရီလ ၂၄ ရက္ေန႔က ျမန္မာသံရံုး (စင္ကာပူ) ၏ ကမကထျပဳမႈျဖင့္ Singapore Police Force, SCDF, HDB, LTA, NEA တို႔ႏွင့္ ပူးေပါင္းကာ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားအတြက္ ေဘးအႏၱရာယ္ကင္းရွင္းေရး၊ Safety and Security Awarness Workshop ကို Home Team Ns Balestier, 31, Ah Hood Road, Singapore 329979 တြင္ ေန႔လည္ ၁ နာရီ မွ ညေန ၄ နာရီခဲြထိ က်င္းပခဲ့၏။

ထိုအလုပ္ရံုေဆြးေႏြးပဲြတြင္ -

Dengue Prevention and Pest Control
Road Safety Outreach Pedestrian and Cyclist Safety
Fire Safety
Safety at HDB flats

- စသည္တို႔ သရုပ္ျပ ေဆြးေႏြး ေဟာေျပာခဲ့ၾက၏။ အဂၤလိပ္လို မကြ်မ္းက်င္သူမ်ားအတြက္ အခက္အခဲမရိွရေလ ေအာင္ ျမန္မာလိုလည္း ျပန္ဆို ရွင္းျပခဲ့ၾကပါသည္။

ထိုပဲြသို႔ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ Safety for Myanmar Nation အဖဲြ႔မွလည္း တက္ေရာက္ခဲ့ရာ ပဲြစီစဥ္သူမ်ား၊ သံရံုးအရာရိွမ်ားႏွင့္ သိကြ်မ္း ခင္မင္ ရင္းႏွီးခြင့္ ရခဲ့၏။ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ ဘာေတြလုပ္ေနသည္ကိုလည္း သူတို႔ကို ရွင္းလင္းေျပာျပလုိက္ပါသည္။ သည္မွစ အဆက္ရ ေသာေၾကာင့္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ Keppel မွ အေဆာင္ျဖစ္ေသာ Acacia Lodge တြင္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ Safety For Myanmar Nation အဖဲြ႔ႏွင့္ သံရံုးတို႔ပူးေပါင္းကာ ေဟာေျပာပဲြတစ္ခု က်င္းပခဲ့ေသး၏။ ကြ်န္ေတာ္က Work Injury Compensation Act (WICA) အေၾကာင္း ေျပာခဲ့၏။ အိမ္တိုင္ယာေရာက္လာေျပာတာေတာင္ အားတက္သေရာမရိွလွေသာ ေမာင္မင္းႀကီးသားမ်ားကို အားမရပါ။ ေျပာရတာ အားမရိွလွ။

ေဒၚေထြးထိပ္တင္၏ ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ သံရံုးကလုပ္တာ ပဲြအေတာ္မ်ားပါသည္။ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔မွာ ကိုယ့္ကိစၥႏွင့္ကိုယ္ မအားလပ္သျဖင့္ သူတို႔ဖိတ္တိုင္း မသြားႏိုင္ကို အလြန္ အားနာရပါသည္။

ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ေအးၿငိမ္း
၁၉ ေမ၊ ၂၀၁၆။ ၀၀း၂၇ နာရီ