ေခါင္းေဆာင္

(၁)

ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ၏ သမၼတ (သို႔မဟုတ္) သက္ဦးဆံပိုင္ဘုရင္ ျဖစ္ေနရံုမွ်ႏွင့္ လူထုကခ်စ္ခင္အားကိုးေသာ လူထုေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္မလာႏိုင္။

သုိ႔ဆိုလွ်င္ အဘယ္ကို လူထုေခါင္းေဆာင္ ေခၚသနည္း။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ၾကည့္ပါေလ။

(၂)

သူမႏွင့္ပတ္သက္လာတိုင္း ကြ်ႏ္ုပ္မွာ ထိထိခိုက္ခိုက္ ခံစားရသည္ခ်ည္း ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ အေျခအေနကိုလိုက္၍ ခံစားရတာ ျခင္း မတူ။ တခါတေလ ပီတိျဖစ္သည္။ တခါတေလ ၀မ္းသာသည္။ တခါတေလ ၀မ္းနည္းၿပီး တခါတေလက်ေတာ့ ေဒါသ ထြက္သည္။ တခါတခါ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္သည္။ တခါတေလ သနားသည္ - စသည့္ ခံစားခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ။ တခါတေလ က်ေတာ့ ၀မ္းနည္း၀မ္းသာ တၿပိဳင္နက္ ခံစားရတာရိွသလို တခါတေလက်ေတာ့လည္း သနားတာႏွင့္ ေဒါသထြက္တာ ေရာေႏွာခံစားရသည္။

သို႔ေသာ္ သူမႏွင့္ပတ္သက္၍ ခံစားရတာ ကြ်န္ေတာ္တစ္ဦးထဲမဟုတ္။ သူမကို ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ေသာ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားအေပါင္းတို႔လည္း ကြ်ႏု္ပ္ကဲ့သို႔ပင္ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ခံစားရလိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္ပါသည္။ ဤသည္မွာ ေမတၱာျဖစ္၏။ ေမတၱာဆိုတာ အသြားအျပန္ရိွသည္။ သူက ကြ်ႏ္ုပ္တုိ႔ ျမန္မာျပည္သားမ်ားအေပၚ ေမတၱာသက္၀င္ ခ်စ္ခင္သည့္အတြက္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ကလည္း သူ႔အေပၚ ေမတၱာသက္၀င္ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ၾကျခင္း ျဖစ္ေလသည္။

(၃)

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ထုိင္းႏုိင္ငံခရီးစဥ္ကို ၾကည့္ၿပီး ကြ်ႏ္ုပ္မွာ ၀မ္းနည္းျခင္း၊ ၀မ္းသာျခင္း၊ ပီတိျဖစ္ခ်င္း၊ ခ်စ္ခင္ျခင္းတို႔ ေပါင္းစု ခံစားမိ၏။

ပထမ - ကားဆိုက္လာေတာ့ ေျပး၀င္လာသည့္ ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ လူအုပ္ႀကီးကိုၾကည့္ကာ ၀မ္းသာ၀မ္းနည္း ျဖစ္ရသည္။

၀မ္းသာရျခင္းမွာ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ျမန္မာျပည္သား လူအမ်ား၏ သူမအေပၚ ခ်စ္ခင္ျခင္း၊ ယံုၾကည္ကိုးစားျခင္းတို႔ကို ေတြ႔ျမင္ရ၍ ျဖစ္၏။

သို႔ဆိုလွ်င္ အဘယ္ေၾကာင့္ ၀မ္းနည္းရသနည္း။

ကမၻာ့ႏိုင္ငံအသီးသီးသို႔ ျမန္မာအမ်ား သြားေရာက္အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနၾကရာတြင္ ေအာက္ေျခအလုပ္သမားအမ်ားစု လုပ္ကိုင္ေနၾကေသာႏိုင္ငံမ်ားမွာ ထိုင္းႏွင့္ မေလးရွားတို႔ ျဖစ္၏။ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ ေရာက္ရိွေနထိုင္ လုပ္ကိုင္ေနရာ စင္ကာပူတြင္ လည္း ျမန္မာလုပ္သား ၂ သိန္းခန္႔ ရိွသည့္အနက္ ၀ပ္ပါမစ္အလုပ္သမား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရိွပါသည္။ အင္ဂ်င္နီယာ၊ မန္ေနဂ်ာ၊ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းရွင္၊ အနည္းဆံုး ႀကီးၾကပ္ေရးမႈးမ်ားအင္အားမွာ မနည္းလွ။ ၀ပ္ပါမစ္အလုပ္သမားမ်ား ရိွသည့္တိုင္ (ဘာပဲေျပာေျပာ) စင္ကာပူက တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးကို အေလးေပးသည့္ ႏိုင္ငံျဖစ္သျဖင့္ အလုပ္သမားမ်ား ရသင့္ရထုိက္သည့္ အခြင့္အေရးမ်ားကို တရားဥပေဒေဘာင္အတြင္းမွ ေတာင္းယူလို႔ရပါသည္။

(S Pass ေတြကို လခ ၁၅၀၀ နဲ႔ ခုိင္းထားတာကေရာကြာ ဟု ကြန္ပလိန္းမတက္ပါႏွင့္။ ဤသည္မွာ လူတင္ပါလို႔ ႏြားက်ားကိုက္ ျခင္း ျဖစ္၏။ မိမိကိုယ္၌က ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မယံုကိုး၊ စိတ္မခ်။ ငါ လုပ္မွလုပ္တတ္ပါ့မလားဟု စိုးတထိတ္ထိတ္ျဖင့္။ သို႔မဟုတ္ပါကလည္း အလုပ္ကေလးတစ္ခုရဘို႔ အေရးႀကီးေနသျဖင့္ လုပ္ပါကြာ ငါ့ကို ၁၅၀၀ ပဲေပးပါ။ S Pass ေလး ရရင္ ေတာ္ပါၿပီ ဆုိသူမ်ား ရိွေနေသာေၾကာင့္ ဤကဲ့သုိ႔ ဥပေဒကို လက္တစ္လံုးျခား လုပ္ေနသူမ်ား ရိွေနရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ ထိုသူမ်ားအတြက္ကေရာ။ ကိုယ္သာ အမွန္တကယ္ လုပ္တတ္ကိုင္တတ္သူမ်ားျဖစ္ပါလွ်င္ S Pass အတြက္ သတ္မွတ္ထားသည့္ လစာ ၂၂၀၀ ရေအာင္ ေတာင္းပါ။ မရလွ်င္မလုပ္ပါႏွင့္။ ၂၂၀၀ ေပးပါမည္ဟု သေဘာတူၿပီးမွ လစာ အျပည့္မေပးဘူးဆိုပါစုိ႔။ MOM ကို အခ်ိန္မေရြး သြားတိုင္လို႔ရပါသည္။ MOM သည္ အလုပ္သမားမ်ားအတြက္ အျပည့္အ၀ အကာအကြယ္ေပးပါသည္။ အဂၤလိပ္စကားမေျပာတတ္လို႔ စိတ္မပူပါႏွင့္။ စကားျပန္ေခၚေပးပါလိမ့္မည္။)

သို႔ေသာ္ ထိုင္းႏွင့္ မေလးရွားမွ အလုပ္သမားမ်ားမွာ နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ အလုပ္သမားမ်ားရပိုင္ခြင့္ကို ခ်ိဳးေဖာက္ခံေနၾကရပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္က ထိုင္းႏွင့္ မေလးရွားတြင္ မလုပ္ဖူးသျဖင့္ အတြင္းက်က် မသိပါ။ သို႔တိုင္ ထုိႏိုင္ငံမ်ား၌ လုပ္ကုိင္ခဲ့ဖူးသူမ်ားႏွင့္ အင္တာဗ်ဴးဖူးသျဖင့္ အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ ရိပ္မိပါသည္။

အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္ခံရသည့္ လုပ္သမားမ်ားတြင္ ျမန္မာတို႔ ထိပ္ဆံုးက ျဖစ္ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမန္မာမ်ားမွာ ေခၚစရာအေဖမရိွသျဖင့္ အမိမဲ့သား ေရနည္းငါးပမာ လုပ္ခ်င္တိုင္း လုပ္၍ ရေနေသာေၾကာင့္ လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္တာ ခံေနၾကရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ယုတ္စြအဆံုး သတ္ၿပီး ပင္လယ္ထဲပစ္ခ်ခဲ့၍ လူမသိ သူမသိေသခဲ့ရသူမ်ား မည္မွ်မ်ားသည္ကို မည္သူမွ မသိပါ။

ယခု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ထိုင္းကိုလာေတာ့ သူတို႔တေတြ ၀မ္းသာအားရေျပးလာၾကသည္မွာ သူမကို ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္စြာ ႀကိဳဆိုလိုၾက၍ တေၾကာင္း၊ ေနာက္တေၾကာင္းမွာ ငါတို႔အတြက္ ကယ္တင္ရွင္ႀကီးလာၿပီဟု အားကိုးတႀကီး ေမွ်ာ္လင့္တႀကီး ျဖင့္ လာၾကတာ ျဖစ္ပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ၎တို႔ကိုၾကည့္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္ ၀မ္းနည္းရျခင္းျဖစ္၏။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံသားမ်ားမွာ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ အစိုးရဟု နာမည္တပ္ထားသူမ်ားက နည္းနည္းမွ လွည့္ၾကည့္ေဖာ္မရဘဲ ပစ္စလက္ခတ္ ထားခဲ့သည္မွာ ရာစုႏွစ္ပင္ တစ္၀က္က်ိဳးခဲ့ၿပီ ျဖစ္၏။

ယခု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တည္းဟုေသာ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္လမင္းႀကီးကား မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ကို ပစ္မထားဟု ေသခ်ာလွေသာေၾကာင့္ သူတို႔ ယံုၾကည္ကိုးစားၾကျခင္းျဖစ္၏။ သူတို႔ယံုၾကည္သည္မွာ အလြန္မဟုတ္။ သူ႔ကို လူအုပ္ႀကီးထံမွေ၀းရာ ဟုိဘက္ကိုေခၚသြားေတာ့ သူ႔မွာ သားေပါက္ကေလးမ်ားကို ထားခဲ့ရေသာ ၾကက္သားအုပ္မႀကီးပမာ သံေယာဇဥ္မျပတ္ႏုိင္ဘဲ ေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္လွည့္ၾကည့္ႏွင့္ ယက္ကန္ယက္ကန္ ပါသြားရရွာေလသည္။ ဤသည္ကို ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ သူသည္ လူျမင္ေကာင္းရံုေလာက္ ဟန္ျပလုပ္တာမဟုတ္။ တကယ္ရင္ထဲအသည္းထဲမွ ေစတနာအျပည့္ ပါေၾကာင္း သက္ေသျပေနေပသည္။

ေနာက္ၿပီး ျမန္မာမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုစကားေျပာေတာ့ မိုက္မရိွသျဖင့္ ေအာက္ကေျပာတာ ဘာမွမၾကားရ။ သည္ေတာ့ သူက ျဖဳတ္ဆို ေအာက္သို႔ အတင္းဆင္းသြားတာေတြ႔ရေတာ့လည္း ကြ်ႏ္ုပ္မွာ သူ႔ကို အလြန္ခ်စ္ခင္မိရသည္။ သူ႔မွာ ဟန္ေဆာင္တာ ဘာမွ မရိွ။ အလုပ္သမားေတြၾကားထဲ သြားရမွာ သူ႔အတြက္ ဘာျပႆနာမွ မရိွ။ သူတို႔ခံစားခ်က္ေတြကို သိခ်င္သည္။ သူတို႔ ေျပာတာ နားေထာင္ခ်င္သည္။ သူတို႔ ဘာေတြလုိေနသလဲဆိုတာ ေစ့ငုခ်င္သည္။ မိုက္မပါလို႔ သူ႔အတြက္ ဘာမွျဖစ္မသြား။ အေ၀းကေျပာလို႔မၾကားရရင္ အနားကပ္ေျပာမကြာ။

(သူ႔အတြက္ ဘာမွ မျဖစ္ေပမဲ့ ဟိုဆရာႀကီးမ်ားမွာေတာ့ ဘာပါ၀ါမွမရိွေသာ ေခ်ာင္ထဲသို႔ပို႔တာ ခံလိုက္ရေလသည္။)

ေနာက္ၿပီး လူငယ္ေလးေျပာတာကို က်က်နန နားေထာင္သည္။ အျပန္အလွန္ေျပာဆုိေဆြးေႏြးသည္။ ခ်စ္စရာ ေကာင္းလုိက္ပါေပ့။

ေနာက္ၿပီးေတာ့ လမ္းေဘးမွာ၀ိုင္းေအာ္ႏႈတ္ဆက္ေနၾကသူမ်ားကို ျဗဳန္းဒိုင္းႀကီးဆင္းစကားေျပာေတာ့လည္း ကြ်ႏု္ပ္မွာ အင္း၊ သူ႔အေဖနဲ႔ အေတာ္တူတာပဲ ဟု ေတြးမိေလေသာဟူ၏။ (ေအာင္မယ္၊ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းကို သူမီလုိက္တဲ့အတိုင္း) သူမ်ားေတြလို ကြ်ႏု္ပ္ကေတာ့ သူ႔လံုၿခံဳေရးအတြက္ မစိုးရိမ္မိပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ သူဒီလိုဆင္းလာမယ္မွန္း မသမာသူေတြ ထင္ထားလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။ သို႔အတြက္ သည္ေနရာတြင္ မည္သည့္အေၾကာင္းႏွင့္မွ် ရိွမေနႏိုင္ပါ။ သူ႔ကို ၀ိုင္းေအာ္ႏႈတ္ဆက္ၾကသူအားလံုးသည္ သူ႔သားသမီးမ်ားသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ သို႔အတြက္ ဘာစိုးရိမ္စရာမွ မရိွပါ။

ဤကဲ့သို႔ ရုတ္တရက္ သူဆင္းႏႈတ္ဆက္ေတာ့လည္း ကြ်ႏု္ပ္မွာ သေဘာက်မိသည္သာ ျဖစ္ေလ၏။ တကယ္ေမတၱာမရိွဘဲ ဆင္းလာစရာ အေၾကာင္းမရိွ။

(၄)

သို႔ေသာ္လည္း သူ႔ကိုၾကည့္ၿပီး ကြ်ႏ္ုပ္ အလြန္၀မ္းနည္းမိေလသည္။

သူထိုင္းကို ခဏတျဖဳတ္သြားတာ ထုိင္းႏိုင္ငံေရာက္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားအတြက္ မ်ားစြာ အက်ိဳးရိွသြားေလသည္။ သူလက္မွတ္ထိုးခဲ့ေသာ စာခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္ ထိုင္းအစိုးရကို သူေျပာခဲ့သည့္စကားမ်ား၊ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားကို သူမွာခဲ့သည့္ စကားမ်ားကို ျပန္ၾကည့္ပါ။

ငါတို႔ႏိုင္ငံသားေတြအတြက္ ငါတို႔အကုန္တာ၀န္ယူတယ္။ . . . . . ဧည့္သည္ဟာ ဧည့္သည္လို ေနရမယ္။

ယူတတ္မည္ဆိုလွ်င္ အလြန္အဖိုးတန္လွေသာ စကားမ်ားျဖစ္၏။

ဧည့္သည္ဟာ ဧည့္သည္လိုေနရမယ္ ဆိုသည့္စကားကို မိတ္ေဆြမ်ားပင္သိၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း နည္းနည္းေလာက္ လွ်ာရွည္ခြင့္ ျပဳပါ။

ကြ်ႏု္ပ္တို႔သည္ စင္ကာပူႏိုင္ငံတြင္ေနၾက၏။ ထုိအခါ စင္ကာပူ၏ ဥပေဒ၊ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားကို ေလးစား လိုက္နာရပါမည္။ ၎တို႔၏ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဓေလ့ထံုးစံ၊ လူေနမႈဘ၀မ်ားကို တန္ဘိုးထားရပါမည္။ သူတို႔ဥပေဒေတြက တင္းၾကပ္လြန္းသလား၊ သူတို႔ုသည္လိုေနတာထိုင္တာ မႀကိဳက္ဖူးလား။ မႀကိဳက္သည့္တိုင္ ေအာင့္အည္းသည္းခံေနရပါမည္။ ဒါမွမႀကိဳက္ေသးဘူးဆို ရံႈ႔မဲ့ေတာ့မေနပါႏွင့္။ အခ်ိန္မေရြး ေကာက္ျပန္သြားလို႔ရပါသည္။ မည္သူမွ တားေနမည္မဟုတ္ပါ။

ဥပမာ - သင့္အိမ္သို႔ ဧည့္သည္မ်ား ေရာက္လာသည္ဆိုပါစို႔။ ထုိဧည့္သည္မ်ားသည္ သူ႔အိမ္မွာေနသလို ကြမ္းတံေတြးေတြကို ျပစ္ကနဲ ဟိုေထြးဒီေထြး ေထြးမည္ဆိုလွ်င္ သင္ဘယ္လိုေနပါမည္နည္း။

ကြ်ႏု္ပ္၀မ္းနည္းမိရသည့္အေၾကာင္းကား -

သည္မွ်တန္ဘိုးရိွလွသည့္ ရတနာတံုးႀကီးကား အိုမင္းလွၿပီျဖစ္၏။ အသက္ (၇၀) ေက်ာ္ေနတာေတာင္ သည္မွ် သြားလာ လႈပ္ရွားႏိုင္တာကိုပင္ ေက်းဇူးတင္ရဦးေတာ့မည္။ သုိ႔ေသာ္ သူ စိတ္မည္မွ်ပင္ ရိွေနသည္ျဖစ္ေစ၊ ရုပ္က လုိက္ႏိုင္ပါဦးမည္ ေလာ။ လိုက္ႏိုင္ေတာင္ မည္မွ်ၾကာၾကာ လိုက္ႏိုင္ပါမည္နည္း။ သူရိွေနတာႏွင့္ပင္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔မွာ အလိုလိုေနရင္း မ်က္ႏွာပန္း ပြင့္ရသည္။ ဟိုႏိုင္ငံ၊ သည္ႏိုင္ငံေတြက တန္ဘိုးထား ေလးစားတာ ခံရသည္။ (ထိုင္းႏိုင္ငံမွ အဓိကရ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးက သူ႔အပါးတြင္ မခုတ္တတ္သည့္ ေၾကာင္ကေလးကဲ့သုိ႔ ယို႔ယို႔ကေလး ရပ္ေနတာၾကည့္ပါ။)

သူဦးေဆာင္သည့္အစိုးရတက္လာသည္ ဆုိရံုမွ်ျဖင့္ ျပည္သူ႔ရဲမ်ားမွာ အလိုလို အခ်ိဳးေျပာင္းကုန္ရသည္။ သူ႔ကို ကန္႔လန္႔တိုက္သူမ်ား ရိွေနသည္ဆိုေစ၊ ျပည္သူအမ်ားစုမွာ သူ႔စကားကို နားေထာင္ၾကသည္။

သို႔ဆိုလွ်င္ သူမရိွေတာ့သည့္အခါ  . . . . .

ကြ်ႏု္ပ္မွာ ေတြးေတာင္မေတြးရဲ။

ဤအေတြး၀င္လာသည့္အခါတိုင္း ၀မ္းပမ္းတနည္း ျဖစ္ရသည္။

ကြ်ႏု္ပ္တို႔တိုင္းသူျပည္သားေတြ စည္းကမ္းရိွလာသည္အထိ၊ ကိုယ္က်င့္တရားမ်ား ေကာင္းလာသည့္အထိ၊ ေပါက္တတ္ကရ စကားမ်ားကို မေျပာၾကေတာ့သည္အထိ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ကမၻာ့အလယ္မွာ ဂုဏ္၀င့္ထည္လာသည္အထိ သူ ဆက္ရိွ ေနႏိုင္ပါဦးမည္လား။

သည္မွဆက္၍ေတြးေတာမိသည္မွာ . . . .

သည္မွ်တန္ဘိုးရိွလွသည့္ ရတနာကို ေထာင္ထဲပိတ္ကာ၊ အက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်ကာျဖင့္ အခ်ိန္မ်ားျဖဳန္းပစ္ခဲ့ေသာ ေခြးသား၊ ၀က္ေျမး၊ ၾကြက္ေယာက္ဖ အေပါင္းကို . . .

အမႈန္႔ႀကိတ္စက္ထဲထည့္ အမႈန္႔ႀကိတ္ပစ္ၿပီး ေက်ာက္ပြင့္သုတ္ႏွင့္ ေရာစားပစ္လိုက္ခ်င္သည္။

မဟာအ၀ီစိငရဲသို႔ပို႔၊ ဒယ္အိုးႀကီးႀကီးထဲထည့္ကာ KFC ၾကက္ေၾကာ္ကဲ့သို႔ေၾကာ္လွ်က္ အခ်ဥ္ေရျဖင့္ တို႔စားပစ္လိုက္ခ်င္သည္။

ေပါင္းအိုးထဲထည့္ေပါင္းၿပီး ဟ၀ွာကို အကြင္းလိုက္အကြင္းလိုက္လွီးကာ ျငဳပ္ဆီျဖင့္ တို႔စားပစ္လုိက္ခ်င္သည္။

(ဟ၀ွာ = လက္ညိႈး)

ထို႔ထက္ ပုဂံေခတ္က ေက်ာက္စာမ်ားတြင္ က်ိန္သကဲ့သို႔ ေအာက္ပါအတိုင္းသာ က်ိန္စာတုိက္ ပစ္လုိက္ခ်င္မိေလ၏။

၎တို႔ကိုယ္၎တို႔ ႏိုင္ငံေခ်ာက္ထဲက်မလို႔ လက္ႏွစ္လံုးေလာက္အလိုတြင္ ကယ္တင္ခဲ့ရပါသည္ဟု အသံေကာင္းဟစ္ခဲ့ေသာ ကယ္တင္ရွင္ႀကီးမ်ားသည္ မဟာအ၀ီစိငရဲသို႔ က်ခ်င္းႀကီးက်လွ်က္ ဘုရားအဆူဆူခြ်တ္ေသာ္မွ မကြ်တ္ႏိုင္ပါေစသတည္း။

(၅)

သူမကုိခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔သည္ -

စည္းကမ္းရိွေသာ -

တာ၀န္ယူတတ္ေသာ -

ကိုယ္က်င့္စာရိတၱေကာင္းေသာ -

ကုိယ္ခ်င္းစာတတ္ေသာ -

သူတပါးအား ေလးစားတန္ဘိုးထားတတ္ေသာ -

တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ကဲ့ရဲ့သၿဂိဳဟ္ အတင္းဆိုမေနေသာ သူမ်ားျဖစ္လာေစရန္ ႀကိဳးစားၾကပါစုိ႔ဟု တိုက္တြန္းလိုက္ရ ပါသတည္း။

ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ေအးၿငိမ္း

၂၈ ဇြန္၊ ၂၀၁၆

မိုးႀကိဳးႏွင့္ ကြ်ႏု္ပ္အေၾကာင္း၊ ေသာင္းေျပာင္းေထြလာ

(၁) သစၥာမဲ့ေသာမိုးႀကိဳး

“ေလာက၌ အဆင္မေျပမႈမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ေသာအခါ ရယ္ေမာျခင္းျဖင့္ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ပါေစ။” ဟူေသာစကားသည္ ရိွ၏။ ဤစကားသည္ အဆင္ေျပေနသည့္အခါ၌သာ မွန္၏။ တကယ္အဆင္မေျပသည့္အခါတြင္မူ ရယ္ေမာႏိုင္ရန္ အေတာ္ခက္ေၾကာင္း မိတ္ေဆြတို႔ သိပါသည္။

ယခု ကြ်ႏ္ုပ္မွာလည္း သူမ်ားေတြ တူးပုိ႔ေနခ်ိန္၌ တူးမပို႔ႏိုင္ပဲ ထမ္းပို႔ေနရ (ဟုတ္ေပါင္) MOM ႏွင့္ နပန္းလံုးေနရေလ၏။

အေၾကာင္းကား အျခားမဟုတ္။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းခြင္ထဲ၌ ဘန္းဂလားေလးတစ္ေယာက္ကို မိုးႀကိဳးပစ္ေသာ ေၾကာင့္ စင္းစင္းသားေသရသည့္ ကိစၥ ျဖစ္ေလသည္။

ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ငယ္စဥ္က ကိုယ္မလုပ္တာ မဟုတ္ေၾကာင္း အမ်ားယံုေအာင္ ေျပာလိုသည့္အခါ ဘုရားစူး၊ မိုးႀကိဳးပစ္ရပါေစ့ စသည္ျဖင့္ က်ိန္ဆိုၾက၏။ ဤသည္မွာ မဟုတ္မတရားတာလုပ္လွ်င္ သိၾကားမင္းႀကီးက မိုးႀကိဳးႏွင့္ပစ္ကာ ဒဏ္တပ္တတ္သည္ ဟု ယံုၾကည္ျခင္းမွ ဆင္းသက္လာျခင္း ျဖစ္တန္ရာသည္။ မိဘကိုေစာ္ကားလွ်င္ မိုးႀကိဳးပစ္တတ္သည္ဟု ယံုၾကည္ၾကသူမ်ား ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ေတာ့၌ ယခုတိုင္ ရိွေသး၏။

မိုးႀကိဳးဆိုတာကို မိတ္ေဆြတို႔သိပါသည္။ မိုးတြင္းအခါ ေကာင္းကင္တြင္ မိုးတိမ္တို႔ျဖစ္သည္။ ထိုမိုးတိမ္တို႔အတြင္း ေသးငယ္ေသာ ေရခဲတံုးကေလးမ်ား တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ပြတ္တိုက္မိရာမွ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အဖိုႏွင့္ အမတို႔ ျဖစ္သည္။ လွ်ပ္စစ္အဖိုဓာတ္တို႔သည္ တိမ္တိုက္မ်ား၏ အထက္ပိုင္းတြင္ ေနၾက၏။ တခ်ိန္တည္းမွာပင္ လွ်ပ္စစ္အမဓာတ္တို႔သည္ တိမ္တိုက္မ်ား၏ ေအာက္ပိုင္းတြင္ ေနရာယူၾကကုန္သည္။

လွပစြာ၀တ္စားထားေသာ မိန္းကေလးတို႔သည္ ေယာက္်ားဘသားမ်ားကို ဖမ္းစားတတ္သည့္သဘာ၀ကဲ့သို႔ တိမ္ေတာင္မ်ား ေအာက္ေျခမွ လွ်ပ္စစ္အမတို႔သည္လည္း ကမၻာေပၚမွ လွ်ပ္စစ္ဖိုမ်ားကို ဆဲြေဆာင္ေခၚယူလွ်က္ ရိွ၏။ ကုိလူပ်ိဳတို႔သည္ မေခ်ာ ကေလးမ်ားထံသုိ႔ နည္းမ်ိဳးစံုသံုးၿပီး ေရာက္ေအာင္ ႀကံေဆာင္ၾကသကဲ့သို႔ လွ်ပ္စစ္အဖိုမ်ားသည္လည္း တိမ္ေတာင္ေအာက္မွ လွ်ပ္စစ္အမမ်ားထံ သစ္ပင္မ်ား၊ အိမ္မ်ား၊ ေတာင္ကုန္းမ်ား စသည္တုိ႔မွတဆင့္ ခုန္ကူးရန္ ႀကိဳးစားၾက၏။ အခ်ိဳ႔မွာ လွ်ပ္စစ္ အမမ်ားႏွင့္ အေၾကာင္းဆက္ ေပါင္းဘက္ရ၏။ အခ်ိဳ႔တို႔မွာမူ ပင္ျမင့္သဇင္ကို မလွမ္းႏိုင္ေသာေၾကာင့္ အေ၀းမွ ေငးမိႈင္ကုန္ ၾကရ၏။

ေျမျပင္မွ လွ်ပ္စစ္အဖိုႏွင့္ ေကာင္းကင္မွ လွ်ပ္စစ္အမတို႔ အေၾကာင္းဆက္ေပါင္းဖက္ၾကလွ်င္ မိုးႀကိဳးပစ္ျခင္းတည္းဟူေသာ အရာ ျဖစ္ေပၚ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ မိုးႀကိဳးပစ္ျခင္းသည္ သစ္ပင္မ်ား၊ ေတာင္ကုန္းစေသာ ျမင့္မားသည့္ အေဆာက္အဦ၊ ပစၥည္းတို႔ တြင္ျဖစ္ေလ့ရိွ၏။

ကြ်ႏု္ပ္တို႔ လုပ္ငန္းခြင္ထဲသုိ႔ ၾကြခ်ီေတာ္မူလာေသာ ကိုေရႊမိုးႀကိဳးမွာမူ သစၥာမရိွ။ ေလာကနိယာမတရားကို ေဖာက္ဖ်က္ ေလသည္။

မိုးႀကိဳးပစ္သည့္ အလုပ္သမားမ်ား ကြန္ကရိေလာင္းေနသည့္ ေနရာမွာ Block 7, level 1 ျဖစ္၏။ ထုိအနီး၌ ၄၅ မီတာျမင့္ေသာ တာ၀ါကရိန္းႀကီးရိွ၏။ ထို႔ျပင္တ၀ အနီးတြင္ရိွေသာ Block 8, Block 5, 6, 4, 3, 2, 1 စသည္တို႔မွာ ၄ ထပ္၊ ၅ ထပ္၊ ၆ ထပ္ စသည္ျမင့္ၾက၏။ ယခု မိုးႀကိဳးပစ္ေသာေနရာမွာ ထုိအေဆာက္အဦမ်ားအၾကား၊ အနိမ့္ဆံုးေနရာမွာ ျဖစ္၏။

ထို႔ျပင္ မိုးႀကိဳးပစ္ခ်ိန္ ရာသီဥတုကိုလည္း ၾကည့္လုိက္ဦး။ ပီဘိ မိုးဖဲြဖဲြကေလး က်ေနတာသာ ျဖစ္သည္။ မိုးသည္းသည္း မည္းမည္းရြာေနတာမဟုတ္။ ေကာင္းကင္သည္လည္း အံု႔ဆိုင္းမႈန္မိႈင္းကာ တိမ္ေတာင္မ်ား ထူထပ္ေနတာ မဟုတ္။ ပတ္၀န္းက်င္မွာလည္း မိုးႀကိဳးမ်ား တဒိုင္းဒုိင္းပစ္မေန။ လွ်ပ္စီးမ်ားလည္း တ၀င္း၀င္းေတာက္ေနတာမ်ိဳးမရိွ။ ပံုမွန္ သာသာ ယာယာပင္ျဖစ္သည္ တဲ့။ အလုပ္သမားေတြကို အင္တာဗ်ဴးေတာ့ ျပန္ေျပာျပတာ။ ကိုင္း။

မိုးႀကိဳးပစ္တာ ၉ - ၄ - ၁၆ (စေနေန႔) ေန႔လည္ ၂ နာရီ။

ထိုင္းအလုပ္သမားမ်ားကေတာ့ တီးတိုးတီးတိုး သဖန္းပိုး လုပ္ေနၾကေလ၏။ ဖ်က္လိုက္ေသာ ဟိုဘက္ဂိတ္အနီးမွ နတ္စင္ကို သည္ဘက္ဂိတ္သို႔ မိုးႀကိဳးမပစ္ခင္ ညေနက ေျပာင္းၾကသည္။ ထိုနတ္စင္အနီးမွ လုပ္ငန္းခြင္ထဲသုိ႔ ေရေပးေနေသာ ပင္မေရပိုက္လိုင္းႀကီးမွာ နတ္စင္ေရႊ႔ၿပီး ေနာက္ေန႔မနက္တြင္ ေပါက္သည္။ သူတို႔ေျပာတာေတာ့ သည္ေရပိုက္မွာ သူတို႔ေျမတူးေနသည့္ေနရာႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းတြင္ ရိွသည္။ သူတို႔ေျမတူးေနသည့္ ေျမတူးစက္ႏွင့္ သည္ပိုက္လိုင္းကို လံုး၀ မထိ။ သုိ႔တိုင္ ေရပိုက္လိုင္းႀကီးက အေၾကာင္းျခင္းရာမရိွပဲ ေပါက္သည္။ ေရပုိက္ေပါက္တာ မနက္ပိုင္း။ မိုးႀကိဳးပစ္တာ ေန႔ခင္း ၂ နာရီေလာက္ ဆိုေတာ့ သူတို႔က နတ္စင္ကို သံသယရိွသည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ မိုးနတ္မင္းႀကီး စိတ္ဆိုးေတာ္မူ၍ ဒဏ္ေပးလားဆိုတာ သံသယရိွသည္ဆို၏။ ဒီကိစၥေတြ ကြ်န္ေတာ္ နားမလည္ပါ။

မိုးႀကိဳးပစ္သည့္ကိစၥ ကြ်န္ေတာ့္ကို မည္သူမွ သတင္းမေပး။ ဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ဆိုဒ္ထဲကုိေရာက္သည့္အခ်ိန္တြင္ ရဲမ်ား ျပန္သြားၿပီး၍ MOM မွ စစ္ေဆးေရးအရာရိွမ်ားပင္ ေရာက္ေနၿပီ။ သူတို႔ စစ္ၾက၊ ေဆးၾကႏွင့္ အေတာ္ႀကီးမိုးခ်ဳပ္မွ ကြ်န္ေတာ္ အိမ္ျပန္ေရာက္သည္။

တနလၤာေန႔တြင္ MOM မွ စစ္ေဆးေရး ႏွစ္ဖဲြ႔လာသည္။ တစ္ဖဲြ႔က အမႈအခင္းစံုစမ္းစစ္ေဆးေရးအဖဲြ႔ ျဖစ္ၿပီး ေနာက္တစ္ဖဲြ႔မွာ လုပ္ငန္းခြင္စစ္ေဆးေရးအဖဲြ႔ျဖစ္၏။ ကြ်န္ေတာ္က မႈခင္းစံုစမ္းေရးအဖဲြ႔ႏွင့္ လုိက္ရသည္။ အခင္းျဖစ္သည့္ေနရာသြား၊ လိုအပ္သည္မ်ားကို တုိင္းထြာ၊ ဘယ္သူဘယ္ေနရာမွာရိွသလဲ စသည္ျဖင့္ စံုတကာေစ့ေအာင္စစ္ခ်က္ယူၿပီး ေန႔ခင္း ၂ နာရီေလာက္တြင္ သူတို႔ျပန္သြားသည္။ ကြ်ႏု္ပ္မွာ ေန႔လည္စာမစားရေသး။

သူတို႔ျပန္သည့္တုိင္ လုပ္ငန္းခြင္စစ္ေဆးေရးအဖဲြ႔မွာ မၿပီးေသး။ တစ္ခန္း၀င္တစ္ခန္းထြက္၊ အေပၚတက္လိုက္ေအာက္ဆင္း လိုက္ႏွင့္ non-compliance, unsafe condition မ်ားကို ေကာက္ရိုးပံုထဲ အပ္ရွာသလို ရွာေလ၏။ ဓာတ္ပံုတျဖတ္ျဖတ္ရိုက္တာ ပံု ၂၀၀ ေက်ာ္ေက်ာ္ ရိွေလသည္။ 

Block ၈ ခုစလံုးစစ္ၿပီးေတာ့ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ကိုေခၚကာ “ေဟာဒီေနရာမွာ safe access မရိွတာ မင္းမသိဘူးလား။ သိတယ္ဆို ဘာျဖစ္လို႔ သူတို႔ကို အလုပ္လုပ္ခြင့္ ျပဳထားသလဲ” စသျဖင့္ အေျဖရက်ပ္ေသာေမးခြန္းမ်ား တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ဆက္တိုက္ ေမးေလ၏။ ကြ်ႏု္ပ္မွာလည္း ၇ ရက္ ထမင္းမစားရေသာ လူမမာကဲ့သို႔ ေလေပ်ာ့ကေလးျဖင့္ တတ္သမွ် မွတ္သမွ် မနည္းႀကိဳးစားၿပီး ေျဖရေလေသာ ဟူ၏။ ထို႔ေနာက္ ကိုင္း၊ အမိန္႔ခ်မယ္၊ နာခံေစ ဆိုကာ ေနာက္ထပ္ ညႊန္ၾကားခ်က္ တစံုတရာမရမခ်င္း မည္သည့္အလုပ္မွ မလုပ္ရန္ အမိန္႔ထုတ္သြားေလ၏။ Stop Work Order စာကိုမူ ေနာက္ေန႔ လာယူပါ ဆို၏။

ထုိကေန႔မွစကာ ကြ်ႏ္ုပ္မွာလည္း သူတို႔ေမးလာေသာ အီးေမးမ်ားကို အေၾကာင္းျပန္ရျခင္း၊ သူတို႔လိုေသာ စာရြက္စာတမ္းမ်ား ရွာရျခင္း၊ မွတ္တမ္းမ်ား၊ အစီရင္ခံစာမ်ား ေရးရျခင္း စသည္တို႔ျဖင့္ မနားရေအာင္ ရိွေလ၏။ တနလၤာႏွင့္ အဂၤါ ႏွစ္ရက္ ေန႔လည္စာ ငတ္ေလသည္။ ေခါင္းမ်ားလည္း အေတာ္ကိုက္၏။ ခါးမ်ားလည္း အေတာ္ေညာင္း၏။ မ်က္စိမ်ားလည္း အေတာ္ေအာင့္၏။ သည္ကိစၥႏွင့္ပင္ တစ္ပတ္လံုး အခ်ိန္ကုန္ရေလသည္။ သည္ၾကားထဲ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ကို in-charge လုပ္သည့္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ကုမၸဏီမွ မန္ေနဂ်ာဆိုသည့္အေကာင္က သခြတ္ပင္က မီးတက်ည္လုပ္ေနသျဖင့္ မ်က္ႏွာႀကီးျဖတ္ရိုက္ခ်င္စိတ္ကို မနည္း ေအာင့္ထားရသည္။

ခုေတာ့ အေတာ္မ်ားမ်ား ၿပီးသြားၿပီ။ လူလည္း အေတာ္ ဖြတ္စာပတ္စာ တက္သြား၏။

ကေန႔ညေနေတာ့ ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ျမနႏၵာတစ္ပုဒ္ေလာက္ ေကာက္ကက္တီးလုိက္သည္။

(၂) အဆင္သင့္ျပင္ထားရမည့္ စာရြက္စာတမ္းမ်ား

(စင္ကာပူ၌) မေတာ္တဆမႈ၊ အထူးသျဖင့္ မေတာ္တဆမႈေၾကာင့္ လူေသမႈျဖစ္သည့္အခါ ထုိအမႈအခင္းႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ စာရြက္စာတမ္းမ်ားျပင္ဆင္ထားရန္ အေရးႀကီးသည္။

အခင္းျဖစ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဆိုဒ္ထဲသုိ႔ MOM မွ Investigation Team လာၿပီး စစ္သည္။ အေတာ္ေလးကို စစ္စစ္ ေပါက္ေပါက္ စစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ စာရြက္စာတမ္းမ်ားေတာင္းသည္။ အမႈက ကြန္ကရိေလာင္းရင္း ျဖစ္တာဆိုေတာ့ ကြန္ကရိေလာင္းျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ စာရြက္စာတမ္းမ်ားကို မူရင္းအားလံုး ယူသြား၏။

ထိုအထဲတြင္ ေအာက္ပါစာရြက္စာတမ္းမ်ားပါသည္။

1.     Workplace Safety and Health Management System

2.     Permit To Work (all)

3.     Risk Assessment for Concrete Casting and Formwork

4.     Safe Work Procedure for Concrete Casting and Formwork

5.     Tookbox Meeting Records

6.     Lifting Machine (LM) certs of Tower Crane

7.     Lifting crew (Lifting Supervisor, Signalman, Riggerman) certs

8.     Tower Crane operator certs

9.     Workers particulars involving in the concreting work

10.  Site Plan (with grid lines) described with the incident place and location of workers

ေနာက္ၿပီး ေသဆံုးသည့္အလုပ္သမား၊ ဒဏ္ရာရသည့္အလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ မွတ္တမ္းမွတ္ရာမ်ား (အလုပ္ခန္႔စာ၊ လခေျပစာ၊ ေဆးမွတ္တမ္း၊ တက္ထားေသာ သင္တန္းမွတ္တမ္းမ်ား စသည္) တုိ႔ေတာင္းသည္။

Enforcement Team ကေတာ့ သူတို႔ရိုက္သြားသည့္ ဓာတ္ပံုေတြအေပၚ Inspection Findings ႏွင့္ Action Plan ေရးတင္ခုိင္းသည္။ ေနာက္ၿပီး အလုပ္သမားေတြကို ျပန္ၿပီး သင္တန္းေပးရေအာင္ Work At Height Safety, Formwork Safety သင္တန္းမွတ္စုမ်ား ျပင္ၿပီး တင္ခိုင္းသည္။

ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ကိုယ္တိုင္လည္း အခင္းျဖစ္ပြားရာေနရာမွ အလုပ္သမားအားလံုးကို ေခၚကာ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ အင္တာဗ်ဴး၊ ေနာက္ၿပီး အင္တာဗ်ဴးမွတ္တမ္းမ်ားေရး၊ Safety Officer Report ေရး လုပ္ရသည္။

ေနာက္ထပ္ သူတို႔ေတာင္းမည္ထင္သည့္ စာရြက္စာတမ္းမ်ား (Formwork PE design, Formwork Training Records, RA, SWP briefing record, etc. . .) ရွာေဖြ အဆင္သင့္ျပင္၊ မရိွေသးလွ်င္ ရိွေအာင္ျပင္ထား စသျဖင့္ လုပ္ရသည္။

မိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ား၊ ေျပာေတာ့သာ သိပ္မမ်ားလွတာ။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ အဲဒီကိစၥေတြႏွင့္ နပန္းလံုးေနရတာ တစ္ပတ္လံုးလံုး အခ်ိန္ကုန္သည္။

စင္ကာပူမွ မိတ္ေဆြမ်ား သင္ခန္းစာယူႏုိင္ေစရန္ မွ်ေ၀ျခင္း ျဖစ္ပါ၏။

(၃) အေျဖရွာပါ၊ လက္ညိႈးမထိုးပါႏွင့္

. . . အထူအပါးနားမလည္တဲ့ဟာေတြ၊ အရပ္သားအစိုးရဆိုေတာ့ ေသာက္ဂရုမစိုက္ဘူးေပါ့။ အရင္အစိုးရလက္ထက္တံုးက အဲသလို လုပ္ရဲသလား။ . . .

. . . လူႀကီးျဖစ္လ်က္နဲ႔ အဲသလိုေျပာရသလား၊ ဟဲ့ သမီးတို႔။ ဟိုမွာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္စကားေျပာေနၿပီ။ ေတာ္ၾကပါေတာ့ကြယ္ လို႔ ေျပာလိုက္ရင္ သိကၡာက်သြားမွာမို႔လား။ ခုေတာ့ ဟုိကေလးမေလးႏွစ္ေယာက္ ဘယ္ေလာက္ အရွက္ရလိမ့္မလဲ။ . . .

. . . က်ဳပ္တို႔မီဒီယာအေၾကာင္း ခင္ဗ်ား ဘယ္ေလာက္နားလည္သလဲ။ အလကား၊ ထမိန္ၿခံဳထဲကဟာေတြ။ . . .

. . . ဟဲ့၊ ငါတို႔ကို ေမြးတယ္ဆုိတာ ထမိန္ၿခံဳထဲကထြက္လာတာ မဟုတ္လား။ ထမိန္ၿခံဳထဲကထြက္မွ လူျဖစ္ေတာ့မေပါ့။ နင္က ထမိန္ၿခံဳထဲက ထြက္တာမဟုတ္ဘူးဆိုေတာ့ ဘာေကာင္လဲ . . . .

. . . စသည္ျဖင့္ ေဖ့စ္ဘုတ္စာမ်က္ႏွာမွာ ဗြက္ေပါက္လ်က္ရိွ၏။

ကြ်ႏ္ုပ္မွာလည္း ဘာမွမေရးျဖစ္ဘဲ သူမ်ားဆဲတာေတြလိုက္ဖတ္ရင္း အခ်ိန္ျဖဳန္းမိ ေနေလ၏။

အေပၚယံေၾကာအျမင္ေလးျဖင့္ ဆံုးျဖတ္တာ အင္မတန္ မွားတတ္ပါသည္။ အေၾကာင္းရင္းကို ဂဃနဏသိမွ ေျပာတာ ပိုေကာင္းပါလိမ့္မည္။ ေနာက္ၿပီး အျပစ္တင္ ေ၀ဘန္ေနမည့္အစား ဘာျဖစ္တာလဲ၊ ဘယ္လိုလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲဟု အေျဖရွာတာ ပိုေကာင္းပါလိမ့္မည္။

သက္ဦးဆံပိုင္ ဘုရင္စနစ္တံုးက ျပည္သူေတြမေက်နပ္လွ်င္ ဘုရင္ကိုတိုင္တည္ရေအာင္ ေအာ္စရာတစ္ေနရာ လုပ္ေပးထား သည္ဆို၏။ ထိုေနရာကို ဟစ္တိုင္ဟု ေခၚသည္ ဆိုထင့္။ ယခု ၂၁ ရာစုက်ေတာ့ ျပည္သူတို႔မွာ တကူးတက ဟစ္တိုင္ကုိသြား ဟစ္ေနစရာမလို။ ေဖ့စ္ဘုတ္ကို ရင္ဖြင့္စရာ ဟစ္တိုင္သဖြယ္ သေဘာထားၾကသည္။ အီးညွစ္မရတာလည္း ေဖ့စ္ဘုတ္ေပၚ တင္သည္။ အိပ္ေနရင္း အံုးလဲြတာလည္း ေဖ့စ္ဘုတ္ေပၚေရာက္သည္။ တစ္ေယာက္က တစ္ခုခုကို ဖြလုိက္ၿပီဆုိလွ်င္လည္း (ဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ) ေဖ့စ္ဘုတ္ေပၚတြင္ ၀ိုင္းၿပီး ဆြမ္းႀကီးေလာင္းလုိက္ၾကသည္။

ထိုအကိုကာလသား၊ ကာလသမီးမ်ားသာ စင္ကာပူမွာဆိုလွ်င္ေတာ့ စင္ကာပူေထာင္ႏွင့္ မဆန္႔၍ မေလးရွားႏွင့္ အင္ဒုိနီးရွားက ေထာင္ေတြေတာင္ ငွားရေလာက္သည္။ ဟိုတေလာက ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကို သေရာ္ေမာ္ကားေျပာမိသူေတာ့ နစ္နာေၾကး စင္ကာပူေဒၚလာ ၅ သိန္းေပးလိုက္ရ၏။ (ျမန္မာေငြ သိလိုလွ်င္ ၈၀၀ ႏွင့္ ေျမွာက္လုိက္ပါ။) ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ဆီမွာေတာ့ ေဖ့စ္ဘုတ္ေပၚမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဆဲခ်င္တာဆဲခြင့္ ရေနေသး၏။ ေဖ့စ္ဘုတ္ေပၚတြင္ မဟားတရားမေရးႏိုင္ေအာင္ ထိန္းကြပ္မည့္ ဥပေဒတစ္ခု မၾကာမီထြက္ေပၚလာကာ ဥပေဒအရ အျပစ္ေပးအေရးယူမႈေတြ စတင္လုပ္ေဆာင္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ပါသည္။

ျပန္ေကာက္ရလွ်င္ ကြ်န္ေတာ့္အထင္မမွားဘူးဆိုပါက (အေၾကာင္းရင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာမသိရသျဖင့္ မွားခ်င္လည္း မွားပါလိမ့္မည္။) ပထမကတည္းက ဘာၿပီးဘာလုပ္မည္ အခမ္းအနားအစီအစဥ္ကို က်က်နနေရးဆဲြထားရပါမည္။ (ရိွခ်င္လည္း ရိွပါလိမ့္မည္။ မေတာ္တဆ ခြ်တ္ေခ်ာ္မွားယြင္းတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါ၏။)  ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္စကားေျပာတာႏွင့္ ကေလးမေတြ စကားေျပာတာ တၿပိဳင္နက္ မျဖစ္သင့္ပါ။ ကေလးမေတြက အရင္ေျပာ၊ ဒါမွမဟုတ္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က အရင္ေျပာ။ တစ္ေယာက္ၿပီးမွ တစ္ေယာက္ေျပာေပါ့။ ဘာျပႆနာမွ မရိွ။ ကေလးမေတြ စကားေျပာေနတာ မၿပီးေသးလွ်င္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ စကားေျပာေနသျဖင့္ အျမန္ျဖတ္ေပးဘို႔ စီစဥ္သူကုိ သြားေျပာပါ။ စီစဥ္သူ ဆက္လုပ္ပါလိမ့္မည္။

ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ယခုလို တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ ေဆာ္ပေလာ္တီးေနတာ မျဖစ္ေစခ်င္ပါ။ သည္ကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ေနသည္မွာလည္း ေဖ့စ္ဘုတ္ကို ဘာအထိန္းအကြပ္မွ မရိွဘဲ လႊတ္ေပးထား၍ ျဖစ္၏။ အကယ္၍ ဥပေဒႏွင့္ ထိန္းေက်ာင္း ေပးလုိက္ပါက သည္မွ် အရုပ္ဆိုးေတာ့မည္ မဟုတ္ဟု ထင္ျမင္မိပါသည္။

(၄) ပူမႈရယ္က ဆယ္ကုေဋ

စာေရးမည္ႀကံထားေသာ္လည္း ကြ်န္ေတာ့္မွာ ယခုတိုင္ မေရးႏိုင္ေသး။ ဆယ္ကုေဋေသာ ပူမႈမ်ားႏွင့္ နပန္းလံုးေနရတံုး ရိွေသးသည္။

ယခု ၂၀၁၆ ဧၿပီလ ၁၁ ရက္ေန႔တြင္ -

၁။ Safety Audit ရိွသည္။

၂။ ၂၀၁၅ ၾသဂုတ္လက သားဘို႔ PR တင္ဘို႔ eappoint ေလွ်ာက္တာ ဧၿပီ ၁၁ တြင္ ရက္ခ်ိန္းရသည္။

၃။ သားတို႔ SAEIS result ထြက္သည္။

၄။ ၉ ရက္ေန႔က ဆိုဒ္ထဲတြင္ အလုပ္သမားေလး မိုးႀကိဳးပစ္ေသသျဖင့္ ရဲႏွင့္ MOM ကလာၿပီး စစ္လားေဆးလား လုပ္သည္။

သားက SAEIS မေအာင္သျဖင့္ ေက်ာင္းရွာရသည္။ ပုဂၢလိကေက်ာင္းေတြကလည္း ေစ်းကႀကီးမွႀကီး၊ ေက်ာင္းလခက တစ္လကို တစ္ေထာင္ေက်ာ္သည္။ ေနာက္ၿပီး သူတို႔က အစိုးရေက်ာင္း သင္ရိုးအတိုင္းသင္တာမဟုတ္။ သူတို႔သင္ရိုးႏွင့္ သူတို႔သင္တာဆိုေတာ့ ကေလးက အစိုးရေက်ာင္းရလုိ႔ ျပန္တက္လွ်င္ ကိုးရိုးကားယားျဖစ္ေနမွာလည္း စိုးရေသးသည္။ ဘာလုပ္ရမွန္းေတာင္မသိ။

သည္ကေန႔ေတာ့ ညေနပိုင္း သင္တန္း ႏွစ္ခုရိွသည္ႏွင့္ သင္တန္းအၿပီး အိမ္မျပန္ေသးပဲ ေရးလုိက္ျခင္းျဖစ္၏။

မိတ္ေဆြအေပါင္းတို႔ (ေဖ့စ္ဘုတ္မွာ အဆဲကေလးေတြေလွ်ာ့ၾကလို႔) ႏွစ္သစ္မွာ ေဘးဘယာေ၀းကြာလွ်က္ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလိုက္ပါသည္ ခင္ဗ်ား။

ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ေအးၿငိမ္း

၁၆ ဧၿပီ၊ ၂၀၁၆။ ည ၉း၅၄ နာရီ

အာဆီယံပညာသင္ဆု

တစ္ေယာက္က ေမးလာ၍ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ အာဆီယံပညာသင္ဆုအေၾကာင္း ေျပာျပပါအံ့။

(၁)

အာဆီယံႏိုင္ငံမ်ားမွ ထူးခြ်န္ေသာကေလးငယ္မ်ားကို ပညာတတ္ေျမာက္ကြ်မ္းက်င္မႈျမွင့္တင္ေပးရန္ စင္ကာပူႏိုင္ငံက ႏွစ္စဥ္ ပညာသင္ဆုမ်ား ေခၚ၏။

၂၀၁၇ ခုႏွစ္အတြက္ အာဆီယံပညာသင္ဆုကို ျမန္မာ၊ ထိုင္း၊ ဖိလစ္ပိုင္ႏိုင္ငံမ်ားမွ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား ယခုအခါ ေလွ်ာက္ထားႏိုင္ပါၿပီ။ ကေမၻာဒီးယား၊ အင္ဒိုနီးရွားႏွင့္ လာအိုႏိုင္ငံမ်ားအတြက္ ပညာသင္ဆုမ်ား မၾကာမီေခၚပါမည္။ ဘရူႏိုင္း၊ မေလးရွားႏွင့္ ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံမ်ားအတြက္ ပညာသင္ဆုမ်ားမွာမူ ပိတ္သြားၿပီျဖစ္၏။

၆ ဧၿပီ၊ ၂၀၁၆ ထုတ္ ေၾကးမံုသတင္းစာ၊ စာမ်က္ႏွာ ၂၀ တြင္ အာဆီယံပညာသင္ဆုေလွ်ာက္လႊာေခၚယူသည့္ေၾကျငာကို ေအာက္ပါအတိုင္း ေတြ႔ရ၏။ (screen shot ပံုတြင္ၾကည့္ပါ။)

အာဆီယံပညာသင္ဆုဆိုကာ စင္ကာပူတြင္ေက်ာင္းတက္ရန္ စင္ကာပူအစိုးရက ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ထူးခြ်န္ေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား ကို ႏွစ္စဥ္ေခၚယူ၏။ ထိုပညာသင္ဆုမွာ ၄ ႏွစ္စာအတြက္ျဖစ္ၿပီး Singapore-Cambridge General Certificate of Education Advanced Level - GCE (A) လက္မွတ္ (သို႔မဟုတ္) ထိုလက္မွတ္ႏွင့္ညီမွ်ေသာလက္မွတ္ ရရန္ရည္ရြယ္သည္။

ထိုေလးႏွစ္မွာ Secondary 3, Secondary 4, Pre-University ၂ ႏွစ္ တို႔ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ပညာသင္ဆုရၿပီဆိုသည္ႏွင့္ ေအာင္သည္ျဖစ္ေစ၊ က်သည္ျဖစ္ေစ ထုိ ၄ ႏွစ္လံုးတက္ရန္ အာမခံသည္မဟုတ္။ စာႀကိဳးစားမႈအေပၚမူတည္ၿပီး ႏွစ္စဥ္ ျပန္လည္ သံုးသပ္သြားမည္။ ဆိုလိုသည္မွာ စာေမးပြဲက်လွ်င္ ပညာသင္ဆုကိုရုပ္သိမ္းၿပီး ျပန္လႊတ္မည္ စသျဖင့္ ျဖစ္၏။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွေက်ာင္းသားမ်ားကို ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာနမွ ေရြးခ်ယ္ေစလႊတ္ေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားအား ပညာသင္ဆုေပးမည္ျဖစ္ပါသည္။

စာေမးပဲြကို ေကာင္းစြာေျဖႏိုင္ၿပီး ပညာသင္ဆုအေရြးမခံရေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားကို Merit Award ေပးပါမည္။ Merit Award ရေသာေက်ာင္းသားမ်ားကို စင္ကာပူအစိုးရ သို႔မဟုတ္ အစိုးရအေထာက္အပံ့ခံေက်ာင္းမ်ားတြင္ တက္ခြင့္ေပးမည္။ ထိုေက်ာင္းသားမ်ားမွာ ပညာသင္ဆု မရေစကာမူ စင္ကာပူပီအာ (SPR) မ်ား၏ ေက်ာင္းလခအတိုင္းသာ ေကာက္ခံပါမည္။ သို႔ေသာ္ စာၾကိဳးစားရန္ေတာ့လို၏။

ပညာသင္ဆုေလွ်ာက္ရန္ လိုအပ္ေသာအရည္အခ်င္းကို ေအာက္တြင္ေဖာ္ျပထားသည့္ ေၾကာ္ျငာတြင္ ၾကည့္ပါ။

အေရးႀကီးေသာ ေန႔ရက္မ်ား (အေျပာင္းအလဲ ရိွႏိုင္ပါသည္။)

အရည္အခ်င္းစစ္ စာေမးပဲြ - ဇူလိုင္၊ ၂၀၁၆

အရည္အခ်င္းစစ္ လူေတြ႔ႏႈတ္ေျဖ - စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၁၆

ပညာသင္ဆုေပးျခင္း - ေအာက္တိုဘာ၊ ၂၀၁၆

စင္ကာပူသုိ႔ ပညာသင္ၾကားရန္ ေရာက္ရိွျခင္း - ႏို၀င္ဘာ၊ ၂၀၁၆

အေရြးခံရေသာေက်ာင္းသားမ်ားကို အရည္အခ်င္းစစ္ စာေမးပဲြ/ အရည္အခ်င္းစစ္ လူေတြ႔ႏႈတ္ေျဖ စာေမးပဲြမ်ားမတိုင္ခင္ တစ္ပတ္တင္ႀကိဳ အေၾကာင္းၾကားပါမည္။ အေရြးမခံရသူမ်ားကို အေၾကာင္းၾကားမည္ မဟုတ္ပါ။

အရည္အခ်င္းစစ္ စာေမးပဲြ/ အရည္အခ်င္းစစ္ လူေတြ႔ႏႈတ္ေျဖ စာေမးပဲြမ်ားကို ရန္ကုန္တြင္ က်င္းပပါမည္။

ပညာသင္ဆုအတြက္ ေထာက္ပံ့မည့္ အရာမ်ား

၁။ Secondary အတန္းမ်ားအတြက္ ႏွစ္စဥ္ေထာက္ပံ့ေၾကး - စင္ကာပူေဒၚလာ ၂၂၀၀၊ Pre-University အတန္းမ်ားအတြက္ ႏွစ္စဥ္ေထာက္ပံ့ေၾကး - စင္ကာပူေဒၚလာ ၂၄၀၀

၂။ ျပင္ဆင္စရိတ္ - စင္ကာပူေဒၚလာ ၄၀၀ (တစ္ႀကိမ္သာေပးပါမည္။)

၃။ အျပန္ေလယာဥ္လက္မွတ္

၄။ ေက်ာင္းလခအားလံုး (အျခားအေထြေထြစရိတ္မ်ားမပါ)

၅။ GCE - O ႏွင့္ GCE - A level စာေမးပဲြေၾကးမ်ား (တစ္ႀကိမ္သာ)

၆။ ေဆးကုသျခင္းအတြက္ အစိုးရေထာက္ပံ့ေၾကး ႏွင့္ အာမခံေၾကး

(၂) လက္ေတြ႔ဘ၀

ဆရာ၀န္အမွတ္မီတဲ့သူေတြေတာ့ ေျဖဘို႔မသင့္ဘူးအစ္ကိုရ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ ဘယ္ေလာက္ေတာ္ေနတဲ့ ကေလးျဖစ္ေနပါေစ၊ စင္ကာပူမွာ ဆရာ၀န္မွတ္မီဘို႔ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို မျဖစ္ႏိုင္လို႔ပါ။ တကယ္လို႔ စင္ကာပူလာတက္ၿပီး ဆရာ၀န္မွတ္မမီခဲ့ရင္ ကေလးတစ္ဘ၀လံုးအတြက္ နစ္နာတယ္ . . ဟု ကိုႏြယ္၀င္းက ေျပာပါသည္။

သူတို႔ရြာရိွ သူ႔အမ်ိဳးသမီးအိမ္နားမွ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ထိုအာဆီယံစေကာလားရွစ္ရၿပီး ေက်ာင္းတက္ေနေသာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ကသိခ်င္၍ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေမးၾကည့့္ျခင္းျဖစ္၏။

ျမန္မာျပည္ကေက်ာင္းမွာ ဘယ္ေလာက္ေတာ္ေနပါေစ။ စင္ကာပူေရာက္ရင္ေတာ့ က်ဴရွင္ယူရေသးတာပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ဟုိကသင္တာနဲ႔ ဒီကသင္တာ အရမ္းကြာတယ္။ အထူးသျဖင့္ ပထ၀ီ၊ သမိုင္းတို႔၊ အဂၤလိပ္တို႔မွာ မလိုက္ႏိုင္ၾကဘူး။ သခ်ၤာနဲ႔သိပံၸက သိပ္မဆိုးလွဘူး။ ဆိုေတာ့ သူတို႔ က်ဴရွင္မယူဘူးဆို စာမလုိက္ႏိုင္ေတာ့ စိတ္ဓာတ္က်တယ္။ ေနာက္ၿပီး စာေမးပဲြကလည္း က်လို႔မျဖစ္ဘူးမဟုတ္လား။ က်လို႔ျပန္လႊတ္ခံရရင္ အရမ္းနစ္နာတယ္။

က်ဴရွင္က တစ္နာရီကို ၅၀ ေပးရတယ္။ တစ္နာရီခဲြတစ္ခ်ိန္စာကို ၇၅ က်ပ္။ တစ္လကို ေလးခ်ိန္ဆိုေတာ့ တစ္ဘာသာထဲန႔ဲတင္ တစ္လ ၃၀၀ ျဖစ္ေနၿပီ။ ၃ ဘာသာယူရင္ ၉၀၀။ တစ္လတစ္လ က်ဴရွင္ဘုိးခ်ည္း ၉၀၀ ရိွတယ္။ တျခား အသံုးစရိတ္ သြားတာ လာတာေတြနဲ႔ေပါင္းရင္ တစ္လကုိ အနည္းဆံုး စင္ကာပူေဒၚလာ ၁၅၀၀ ေလာက္ကုန္တယ္ အစ္ကိုေရ့။

ဟိုက္ရွားဘား။ သူေျပာသလိုျဖင့္ မလြယ္ပါလား အရပ္လူႀကီးတို႔။ တစ္လ ၁၅၀၀ ဆိုတာ ျမန္မာေငြနဲ႔ ၁၂ သိန္းေလာက္ရိွသည္။ ေသာက္ကယိုးနဲ။

ထားတာေတာ့ သူတို႔ hostel ေတြမွာထားေပးတယ္။ တစ္ခန္းကို ၂ ေယာက္ေနရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔အိမ္ေနာက္နားက River Valley Highschool ေက်ာင္းမွာ hostel ေတြရိွတယ္။ အဲသလို ေက်ာင္းသားေတြကို ထားတယ္။ ေနာက္ၿပီး Secondary 4 စာေမးပဲြမွာ Junior College တက္ဘို႔ အမွတ္မမီရင္ ပညာသင္ဆုကို ဆက္မေပးဘူး။

ဤသည္မွာ အိပ္မက္ထဲကနိဗၺာန္ႏွင့္ လက္ေတြ႔ဘ၀ ကြာျခားပံုျဖစ္၏။

အာဆီယံစေကာလားရွစ္ေျဖမည့္သူမ်ား ခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္ရန္၊ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ႏိုင္ရန္ သတင္းစကား ပါးလိုက္ရပါေၾကာင္း။

စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ရွင္းျပေပးေသာ ကိုႏြယ္၀င္းကို ေက်းဇူးအထူးတင္ပါသည္။

ေအးၿငိမ္း

၁၇ ဧၿပီ၊ ၂၀၁၆။ ည ၁၁း၀၁ နာရီ

Reference:

https://www.moe.gov.sg/admissions/scholarships/asean

အဘ ဘ၀၊ အဘ အေၾကာင္း

(၁)

ဦးထင္ေက်ာ္ သမၼတျဖစ္ၿပီဆိုေတာ့ သူႏွင့္အတူ သူေရးခဲ့သည့္ ‘အဘဘ၀၊ အဘအေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း’ ဆိုသည့္ စာအုပ္ပါ ေက်ာ္ၾကားလာသည္။ ယခင္က သည္စာအုပ္အေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္ ၾကားမွ်ပင္ မၾကားစဖူး။ အမွန္ကိုဆိုရလွ်င္ သမၼတႀကီးက ဒလဘန္း ဆိုသည့္ ကေလာင္နာမည္ျဖင့္ သူ႔ဘခင္ျဖစ္သူ ဆရာႀကီးမင္းသု၀ဏ္အေၾကာင္း ေရးခဲ့သည္ဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ သိပ္အထင္မႀကီးမိ။ ဆရာႀကီးေရးခဲ့သည့္ ေန႔စဥ္မွတ္တမ္းမ်ားကို ျပန္လည္ စုစည္းထားတာေနမွာပါဟုသာ ထင္ခဲ့သည္။

ေခတ္စမ္းစာေပကို အရူးအမူးစဲြလမ္းသူမ်ားတြင္ ကြ်န္ေတာ္လည္း တစ္ေယာက္အပါအ၀င္ျဖစ္၏။ ေခတ္စမ္းစာေပကို စဲြလမ္းသည္ဆိုေတာ့ ေခတ္စမ္းသူရဲေကာင္းသံုးေယာက္ကိုလည္း ကုိးကြယ္သေပါ့။

သည့္အတြက္ ဒလဘန္းက ဆရာႀကီးမင္းသု၀ဏ္အေၾကာင္းေရးသည္ဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္မသိေသးတာေတြ အမ်ားႀကီး ပါမွာျဖစ္သည့္အတြက္ သည္စာအုပ္ကို ဖတ္ခ်င္လွသည္။

ဟုိတေလာက သမီးျမန္မာျပည္က ျပန္လာေတာ့ ဤစာအုပ္ပါလာသည္။

ကြ်န္ေတာ္ဖတ္ခ်င္ေနေသာစာအုပ္ျဖစ္၍ အငမ္းမရ ျမည္းစမ္းၾကည့္မိ၏။

အာ ပါး။

ကြ်န္ေတာ္ကား လူကဲခတ္ညံ့ဖ်င္းေလစြတကား။

ဒလဘန္းကား ေတာ္ရံုစာေရးဆရာမဟုတ္။

ဒလဘန္းအား မူလက အထင္ေသးခဲ့မိသည့္အတြက္ ရိွခိုးဦးတင္၍ အႏူးအညြတ္ေတာင္းပန္ပါသည္ ဆရာႀကီးခင္ဗ်ာ။

ဒလဘန္း သူ႔ဘခင္အေၾကာင္း ျပဳစုထားသည္မွာ ရိုးရိုးဖတ္ေကာင္းရံု ေရးထားတာမဟုတ္။ သုေတသနစာတမ္းတစ္ေစာင္ကို ျပဳစုထားသကဲ့သုိ႔ အခ်က္အလက္ တိက် ခိုင္လံုလွသည္။

ပထမတစ္ပုဒ္ႏွင့္ပင္ ကြ်ႏု္ပ္ ဒလဘန္းကို ပစ္က်သြားေလ၏။

အေတာ္အသင့္ နာမည္ႀကီးေသာ ယခုေခတ္ေပါက္ စာေရးဆရာမ်ားေရးထားသည့္ အတၳဳပၸတိၱဆန္ဆန္ စာအုပ္မ်ားကို စိတ္၀င္စားလွသည္ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္ ၀ယ္ယူဖတ္ရႈပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ အထင္ႏွင့္အျမင္ ကြာျခားလြန္းလွ၏။ သူတို႔စာအုပ္မ်ားကို ဖတ္ရေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ဆရာ တကၠသုိလ္စိန္တင္ကို လြမ္းလွသည္။

ယခု ဒလဘန္း၏ အဘဘ၀၊ အဘအေၾကာင္းကိုဖတ္ရေတာ့ ကြ်ႏု္ပ္တို႔သမၼတႀကီးကို မေလးစားဘဲ မေနႏိုင္။ ယခင္က သူ႔စာမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္မဖတ္ဖူးခဲ့။ သုိ႔ေသာ္ ဒလဘန္း၌ စာေရးဆရာ၀ိဉာဥ္ အျပည့္ရိွေၾကာင္း သူ႔စာမ်ား၌ ေတြ႔ရသည္။

စာ၀ါသနာပါသူ မိတ္ေဆြမ်ားအားလည္း ဖတ္ၾကည့္ေစခ်င္စမ္းလွသည္။ ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ ဖတ္ၾကပါဟုလည္း တိုက္တြန္းလိုက္ပါသည္။

(၂)

မင္းသု၀ဏ္၊ ေဇာ္ဂ်ီ ႏွင့္ သိပၸံေမာင္၀တို႔စာမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္ေက်ာင္းသားဘ၀ကတည္းက ႀကိဳက္လြန္းလွ၍ ဖတ္မိသမွ်ကို အေတာ္မ်ားမ်ား အလြတ္က်က္မွတ္ခဲ့ဖူးပါ၏။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ဘ၀အေၾကာင္းကိုမူ အသက္နည္းနည္းရလာမွ စာတိုေပစမ်ား ထဲမွ အတန္ငယ္ တီးမိ ေခါက္မိတာ ျဖစ္သည္။

ထို႔ျပင္ ေခတ္စမ္းစာေပအေၾကာင္းကိုလည္း ေလ့လာမိသည့္တုိင္ ယခုေလာက္ ျပည့္ျပည့္စံုစံု မသိခဲ့ရ။

ယခု ဒလဘန္း၏ အဘဘ၀၊ အဘအေၾကာင္းတြင္မူ ေခတ္စမ္းစာေပ ေရစီးေၾကာင္းႀကီးတစ္ခုလံုးကို အလံုးစံုနီးပါး သိခြင့္ ရလိုက္သည္။ ထို႔ျပင္ သည္စာအုပ္တြင္ ဆရာႀကီးမင္းသု၀ဏ္အေၾကာင္းသာမကဘဲ သူႏွင့္ ဆက္စပ္ပတ္သက္ေနသူမ်ား၏ အေၾကာင္းမ်ား၊ ယခင္ကာလက ပညာေရးစနစ္အေၾကာင္း၊ လူေနမႈစနစ္မ်ားအေၾကာင္း၊ စီးပြားေရး၊ စစ္ေရးႏွင့္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အခင္းအက်င္းမ်ားကိုပါ သိႏိုင္ေလသည္။

ဒလဘန္း၏ သရုပ္ေဖာ္ေကာင္းမႈေၾကာင့္ အဘဘ၀၊ အဘအေၾကာင္းတြင္ ကိုလိုနီေခတ္ေႏွာင္းကာလပုိင္း ျမန္မာ့စာေပ ေလာကအေၾကာင္းကို ေတာ္ေတာ္ျပည့္ျပည္စံုစံု သိခြင့္ရ၏။ တစ္နည္းအားျဖင့္လည္း အဘဘ၀၊ အဘအေၾကာင္းသည္ ေခတ္စမ္းစာေပ၏ သမိုင္းေၾကာင္းမွ်သာမက ကိုလိုနီေခတ္ေႏွာင္း ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးသမိုင္း၏ မွတ္တိုင္ပါ ျဖစ္ေလ၏။

ျမန္မာ့စာေပ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေခတ္စမ္းစာေပသမိုင္းအတြက္ အဘဘ၀၊ အဘအေၾကာင္းသည္ အလြန္အဖိုးတန္လွေသာ ရည္ညႊန္းစာအုပ္ေကာင္းတစ္ခု ျဖစ္ေလသည္။ ဆရာႀကီးမင္းသု၀ဏ္၏ သားကိုယ္တိုင္က မူရင္းအခ်က္အလက္မ်ားကို ကိုးကား ေရးသားထားသည္ျဖစ္၍ သည္မွ်ခိုင္လံုေသာ အကိုးအကား မရိွေတာ့။

အားလံုးၿခံဳ ေျပာရလွ်င္ အဘဘ၀၊ အဘအေၾကာင္းသည္ သာမန္စာအုပ္တစ္အုပ္မွ်သာမဟုတ္။ စာေပသမိုင္း၏ မွတ္တိုင္တစ္ခု ျဖစ္ၿပီး စာသမားတိုင္း၊ ေက်ာင္းတိုင္း၊ စာၾကည့္တုိက္တိုင္း၊ သုေတသနသမားတိုင္း လက္ကုိင္ျပဳထားရမည့္ အဘိုးတန္စာအုပ္ေကာင္းတစ္အုပ္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း။

 အခ်ိန္သိပ္မရ၍ တက္သုတ္ရိုက္ ေရးလိုက္ပါသည္။

ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ေအးၿငိမ္း

၁၄၊ ေမ၊ ၂၀၁၆

ျမန္မာသံရံုးႏွင့္ အလုပ္သမားမ်ား ေတြ႔ဆံုႏွီးေႏွာဖလွယ္ပဲြ

(Workers Conference at Myanmar Embassy)

(၁)

ျမန္မာသံရံုးက ကမကထျပဳ၍ ျမန္မာသံရံုးႏွင့္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား၏ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပဲြကို လာမည့္တနဂၤေႏြ (22/05/2016) ေန႔လည္ ၁ နာရီမွ ညေန ၄ နာရီထိ ျမန္မာသံရံုးတြင္ က်င္းပပါမည္။ ထိုေတြ႔ဆံုပဲြ၌ ေအာက္ပါ အေၾကာင္းအရာတို႔ကို ေဟာေျပာမည္ျဖစ္ပါသည္။

၁။ သံရံုးကိစၥမ်ားေဆာင္ရြက္ရန္ ရက္ခ်ိန္း (online appointment) ယူပံု
၂။ လုပ္ငန္းခြင္ေၾကာင့္ ရႏိုင္ေသာ ေရာဂါဘယမ်ားႏွင့္ ကာကြယ္တားဆီးပံု
၃။ လိင္ေၾကာင့္ကူးစက္ေသာေရာဂါမ်ား ႏွင့္ လူငယ္မ်ား၏ က်န္းမာေရး
၄။ က်န္းမာေရးဆိုင္ရာနံပါတ္မ်ားအေၾကာင္း

ထိုမွ်သာမက အလုပ္သမားမ်ားအေနႏွင့္ မိမိတို႔ ေတြ႔ႀကံဳခံစားရသည္မ်ား၊ နစ္နာမႈမ်ား၊ မေက်နပ္ခ်က္မ်ား၊ လိုအပ္ခ်က္မ်ား၊ သိလိုသည္မ်ားကိုလည္း တိုင္ပင္ႏုိင္၊ ေမးျမန္းႏိုင္၊ အႀကံေတာင္းႏိုင္၊ အကူအညီေတာင္းႏုိင္ပါသည္။

ေသြးတိုး၊ ဆီးခ်ဳိ စသည္တို႔ကိုလည္း အခမဲ့ စစ္ေဆးေပးပါဦးမည္။ ေကာင္းေလစြ။

ျမန္မာသံရံုးအေနႏွင့္ ျပည္ပေရာက္ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား မည္သုိ႔ေသာ အခက္အခဲမ်ားႏွင့္ ႀကံဳေတြ႔ေနရသည္။ မည္ကဲ့သို႔ေသာ ျပႆနာမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရသည္ စသည္တို႔ကို သိလိုပါသည္။ လူမႈေရးျပႆနာမ်ားအပါအ၀င္ ၎တို႔ ေတြ႔ႀကံဳေနရေသာ အခက္အခဲမ်ားကို ဥပေဒေဘာင္တြင္းမွ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ကူညီေျဖရွင္းေပးလုိပါသည္။

ဤပဲြ၌ လုပ္ငန္းခြင္ထိခိုက္ဒဏ္ရာရမႈမ်ား၊ Employment Act, Foreign Manpower Employment Act, Work Permit, S Pass စသည္တို႔ အေၾကာင္း သိလို၍ ေမးျမန္းလာသူမ်ားကိုလည္း ကြ်ႏ္ုပ္က တတ္သမွ် မွတ္သမွ် ျပန္ေျဖေပးမည္ ျဖစ္ပါ ေၾကာင္း။

ထို႔ျပင္ ကြ်ႏ္ုပ္ျပဳစုထားေသာ အိမ္အကူလုပ္သားမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ သိေကာင္းစရာ စာေစာင္ကို သံရံုးက စာအုပ္ျပဳလုပ္ ေ၀ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ႏုိင္လွ်င္ မပ်က္မကြက္ တက္ေရာက္ၾကပါဟု တိုက္တြန္းလိုက္ရပါသည္။

(၂)

သံမႉးႀကီးက အလုပ္သမားမ်ား (မ်ားေသာအားျဖင့္ ၀ပ္ပါမစ္လုပ္သားမ်ား) မည္သည့္ေနရာတြင္ ရိွသည္၊ ထိုပဲြသို႔ မည္မွ်တက္ႏိုင္မည္ စသည္တို႔ကို သိလိုေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ့္ထံဖံုးဆက္ေျပာ၏။ ကြ်န္ေတာ္ အလုပ္သမားမ်ား မည္သည့္ ေနရာတြင္ ေနသည္ကို သိသည္။ သို႔ေသာ္ မည္သူေတြ မည္သည့္ေနရာ၌ ေနသည္ကို ဂဃနဏ မသိ။

ကိုႏြယ္၀င္းတို႔ရြာ တစ္ရြာလံုးမွ (လုပ္ႏိုင္ကိုင္ႏိုင္ရိွသမွ် လူငယ္) အေဆြအမ်ိဳးအားလံုး စလံုးေရာက္ေနသည္ျဖစ္ရာ သူ႔မွာ အဆက္အသြယ္မ်ားလွ၏။ သို႔ႏွင့္ ကုိင္း ကိုယ့္လူ။ ကိုရင့္အေဆြအမ်ိဳးေတြကို ကုိယ္တို႔လာေတြ႔မယ္ဆိုၿပီး စီစဥ္ခိုင္းလိုက္ဦးဟု အပူကပ္ရ၏။ သို႔ႏွင့္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔အားမည့္ရက္ကိုတြက္ကာ လာမည့္ တနလၤာေန႔ည ၈ နာရီေလာက္ သူတို႔အေဆာင္သြားၾကမည္ ဟု တိုင္ပင္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔အစီအစဥ္ကို သံမႉးႀကီးကို ျပန္ေျပာျပ။

သူက အားတက္သေရာ ဟာ၊ အဲသလိုဆို ကြ်န္ေတာ္တို႔လာခဲ့မယ္။ ေစာင့္ေန၊ လာေခၚမယ္ ဆိုေလေသာ္ ကြ်ႏ္ုပ္မွာ မ်က္လံုး မ်က္ဆန္မ်ား ျပဴးရ၏။ အာ၊ အျမင္မေတာ္ ဆင္ေတာ္နဲ႔ခေလာက္ ျဖစ္ေနပါမယ္။ မလိုက္ခဲ့ပါနဲ႔။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကိုယ့္ဘာသာ သြားပါမယ္။ စိတ္မပူပါနဲ႔ ဆိုရ၏။ အႏို႔ - သူတို႔က မိန္းမသားေတြ။ အလုပ္သမားေတြေနတဲ့ အေဆာင္ဆိုတာ မိတ္ေဆြတို႔ သိေတာ္မူၾကသည့္အတိုင္း အလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ ရႈပ္ရွက္ခပ္၊ နံေစာ္၊ ရႈပ္ပြေနတာ ျဖစ္၏။ သင့္ေတာ္ပါ့မလား ခင္ဗ်။

သို႔တုိင္ သူက ဇြတ္။ ရပါတယ္။ ဘာမွ မပူပါနဲ႔။ တနလၤာေန႔ ည ၈ နာရီ အေရာက္လာခဲ့မယ္။ အိမ္ကေစာင့္ ဟူ၏။ သို႔ႏွင့္ ကြ်ႏု္ပ္လည္း လက္ေလွ်ာ့လုိက္ရ၏။

တနလၤာေန႔ညေန အလုပ္ကျပန္လာေတာ့ မိုးအသည္းအသန္ရြာေနသည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အဲဒါမွ ခြက်တာပဲဟု တစ္ကိုယ္ တည္း ေခါင္းကိုက္လွ်က္ ရိွ၏။ ကိုယ္ေတာ္တို႔က မိုးေအးေအးႏွင့္ ဘီယာကေလးေသာက္ကာ ၿငိမ့္ေနလို႔ တစ္ေယာက္မွ မေတြ႔ရဘဲ ျပန္လာရရင္ မ်က္ႏွာပ်က္စရာ။ (ဟိုတစ္ခါ Keppel အေဆာင္ထဲသုိ႔ အိမ္တုိင္ယာေရာက္ သြားေျပာတာေတာင္ မလာခ်င့္လာခ်င္ႏွင့္၊ အတင္းေရာအဓမၼပါ ေခၚလို႔ ၄-၅၀ ေလာက္ မႏိုင့္ရင္ကာ လာၾကတာမဟုတ္ေလာ။)

ကိုႏြယ္၀င္းကမူ သူ႔တူေတြကို မွာထားသည္ဆုိ၏။

ည ၈ နာရီေလာက္တြင္ သူတို႔လာသျဖင့္ ထြက္ခဲ့ၾက၏။ မိုးကေလးကလည္း တေအးေအး။

ပထမ Blue Star သို႔သြားသည္။ အရင္တံုးကေတာ့ ေရာက္ဖူးသည္။ မေရာက္တာၾကာေတာ့ အခု မ်က္ေစ့က ခပ္လည္လည္။ ေနာက္ေတာ့ ကန္တင္းထဲ၀င္ထိုင္ၾက၏။ ကိုႏြယ္၀င္း၏ တူႏွင့္ သူ႔သူငယ္ခ်င္း သံုးေလးေယာက္လာသျဖင့္ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာျပ။ လက္ကမ္းစာေစာင္မ်ားေပးကာ ကပ္ဘို႔ေျပာ။

ေနာက္ အေဆာင္တစ္ခုသို႔ ထပ္ေရႊ႔။ အေပါက္၀တြင္ ျမန္မာမ်ားေတြ႔ေသာ္ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာျပ။ ခ်င္းလူမ်ိဳး တစ္ဦးကိုေတြ႔ရိွ၊ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာျပေလေသာ္ သူတို႔လည္း ဘယ္လိုဘာေတြလုပ္ေၾကာင္းမ်ား ေျပာျပသျဖင့္ သူတို႔အဖဲြ႔ ကို ရွင္းျပစည္းရံုးဘို႔ေျပာရင္း ေၾကာ္ျငာစာရြက္မ်ား ေပးခဲ့။

ေနာက္တစ္ေဆာင္တြင္မူ ကန္တင္းပင္မရိွ။ ထြက္လာသူကို လမ္းေဘးတြင္ပင္ရပ္ကာေျပာျပ။ ေနာက္ တစ္ေနရာ (Soon Lee dormitory) ထပ္ေရႊ႔။ ဒီမွာ လူသိပ္ရိွမယ္မထင္ပါဘူး အစ္ကိုရယ္ ဟု ကိုႏြယ္၀င္းက ဆိုေသာ္ ကုိင္းကိုယ့္လူ၊ ေရာက္ေနမွေတာ့ ေတြ႔တဲ့လူကို အတင္းစည္းရံုးတာေပါ့ကြာ ဟု ဇြတ္အတင္း၀င္၏။ Sankyu အက်ႌမ်ား ၀တ္ထားသည့္ သံုးေယာက္ စႀကၤန္ေဘးတြင္ ဘီယာေသာက္ေန၏။ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔လည္း အလိုက္မသိ အတင္း၀င္ေရာ၏။ ဒီမွာကဲြ႔ ဟု အစခ်ီကာ ေတြ႔ဆံုပဲြအေၾကာင္း ေျပာၾက၏။ ဟိုတစ္ေယာက္က ကြ်န္ေတာ့္ကို သိသည္။ ကြ်ႏ္ုပ္မွာ ထုိသူ႔ကိုပင္ မျမင္ဘူးေသာ္လည္း ေရာခ်ရသည္။

အမ်ိဳးသမီးမ်ားလည္း ပါေလေတာ့ အနားမွျဖတ္သြားသူမ်ားမွာ ဒီလူေတြ ဘာလာလုပ္ပါလိမ့္ဟု စူးစမ္းေသာအၾကည့္ျဖင့္ ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္ လုပ္သြားၾက၏။

စြန္းလီမွ ေနာက္တစ္ေဆာင္မွာမူ အေျခအေနမေကာင္း။ ျမန္မာႏွင့္တူတာ တစ္ေယာက္မွ မေတြ႔ရ။ ကိုႏြယ္၀င္းလည္း အေပါက္ ၀သြားကာ ကတြတ္ေပါက္က ဗ်ိဳင္းေစာင့္သလို ေစာင့္ေလ၏။ ထို႔ေနာက္ ဘယ္ကဘယ္လို မ်က္စိလည္ လမ္းမွားေရာက္လာ သည္ မသိေသာ ကိုေရႊျမန္မာတစ္ေယာက္ကို ဆဲြေခၚလာကာ အတင္းေရာအဓမၼပါ စည္းရံုးေလ၏။ ဟိုသေကာင့္သားလည္း မအူမလည္ႏွင့္ အတင္းေရာကာေရာ ေခါင္းၿငိမ့္ေလ၏။

အခ်ိန္မွာလည္း ည ၉နာရီေက်ာ္ေနၿပီျဖစ္၍ ပန္ဂ်ဴးရူးေဆာင္မ်ားသြားရန္ ျဖစ္ႏိုင္ပါဦးမလားဟု ကိုႏြယ္၀င္းကို သူ႔တူ ဆိုသူမ်ား အား လွမ္းဖံုးဆက္ခိုင္းရျပန္ေလ၏။ ေဟ့ေကာင္ေတြ၊ မင္းတို႔မအိပ္ၾကနဲ႔ဦး။ ငါတို႔လာမလို႔။

အားပါး။ Jurong Penjuru Dormitory ဆိုတာ အႀကီးႀကီးကိုး ခင္ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ ခုမွ ေရာက္ဖူးသည္။ ကိုႏြယ္၀င္းလည္း သူ႔လူေတြကို ဟိုေျပးလုိက္ သည္ေျပးလုိက္ႏွင့္ လိုက္ရွာ၏။ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မေတြ႔။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က လမ္းေဘးတြင္ ရပ္ေနတာဆိုေတာ့ ျဖတ္သြားျဖတ္လာေတြက သည္ဘက္က လွည့္ၿပီး ကြက္ၾကည့္ ကြက္ၾကည့္လုပ္လိုက္၊ ဟိုဘက္ကလွည့္ၿပီး ကြက္ၾကည့္ ကြက္ၾကည့္လုပ္လုိက္ဆိုေတာ့ မျဖစ္ေခ်ဘူး ဟု အနီးတြင္ေတြ႔ရေသာ စားေသာက္ဆိုင္အတြင္း ၀င္ကာ အေအးမွာေသာက္၊ ဖရဲသီး၀ယ္စား လုပ္ရ၏။

ေတာ္ေတာ္ႀကီးၾကာမွ ဟုိးဘက္မွာ ရုတ္ရုတ္ရုတ္ရုတ္ႏွင့္ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာတို႔ ေရာက္လာသည္။ သူတို႔ေနတာက dormitory 2, ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေရာက္ေနတာက dormitory 1, ဆိုေတာ့ လဲြေနတာျဖစ္၏။

ေနာက္ေတာ့ လာရင္းကိစၥကုိေျပာျပ။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုလည္း ေျပာျပဘို႔။ အလုပ္မရိွရင္ လာၾကဘို႔။ လာႏိုင္မည့္လူစာရင္းကို ေသာၾကာေန႔ ေနာက္ဆံုးထားၿပီး ကိုႏြယ္၀င္းထံေပးဘို႔ စသည္မ်ားေျပာျပကာ ျပန္ခဲ့ၾကသည္။ ျပန္လာေတာ့ ည ၁၀ နာရီ ေက်ာ္ေနၿပီ။

တာ၀န္ခ်ိန္ျပင္ပမွ အလုပ္သမားမ်ားအေဆာင္အေရာက္ ညႀကီးမိုးခ်ဳပ္လာေရာက္ ေျပာျပသည့္ သံမႉးႀကီး ေဒၚေထြးထိပ္တင္ တို႔ႏွစ္ေယာက္၏ေစတနာကို ကြ်ႏ္ုပ္မွာ မေလးစားပဲ မေနႏိုင္ပါေခ်။ ေနာက္ၿပီး ပဲြလုပ္မည့္ေန႔မွာ တနဂၤေႏြေန႔ျဖစ္သည့္အတြက္ သူတို႔အတြက္ေတာ့ အခ်ိန္ပိုျဖစ္ပါ၏။ ေစတနာအေလ်ာက္လုပ္သည့္ပဲြျဖစ္သမို႔ အခ်ိန္ပိုေၾကးရမည္ မထင္။ သို႔ေသာ္ အခ်ိန္ပို ေၾကးထက္ ပိုၿပီး တန္ဘိုးႀကီးသည့္ (ေငြေၾကးႏွင့္တန္ဘိုးျဖတ္မရႏိုင္သည့္) အရာမ်ားကို သူတို႔ရမည္ မလဲြပါ။

“ျမန္မာေတြရဲ့ သဘာ၀အရ ရံုးျပင္ကနား မသြားခ်င္ၾကဘူး။ ေနာက္ၿပီး အမ်ားစုက သံရံုးဘာေတြလုပ္ေပးေနတယ္ဆိုတာ မသိၾကဘူး။ ဒီေတာ့ သံရံုးက သူတို႔အတြက္ ဘာေတြ အကူအညီေတြေပးေနတယ္။ ေပးႏိုင္တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ အတြက္ ဘယ္လို ၾကည့္ရႈေစာင့္ေရွာက္တယ္ဆုိတာ သူတို႔ကို သိေစခ်င္တယ္” ဟု သံမႉးႀကီးက ေျပာပါသည္။

(၃)

ယခင္အခါ ကာလမ်ားကမူ သံရံုးဟူသည္ အခြန္ေဆာင္ရာ၊ ပတ္စ္ပို႔သက္တမ္းတိုးရာ၊ ေက်ာင္းသားေထာက္ခံစာ၊ မွီခို ေထာက္ခံစာစသည္တို႔ ယူရန္အတြက္သာ အသံုးတည့္၏။ စင္ကာပူေရာက္ ျမန္မာအမ်ားစုက သံရံုးသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား အေရးကို ဘာမွ အေရးတယူလုပ္ ေဆာင္ရြက္မေပးဟု သည္လိုပင္ ခံစားမိၾက၏။

စင္ကာပူေရာက္ ေသာင္းဂဏန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွ်ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား၏ ကိစၥအ၀၀ကို သည္တစ္ေနရာတည္းက ေဆာင္ရြက္ေပးေနရတာမို႔ သူတို႔လည္း အေတာ္ အလုပ္ရႈပ္ၾကေပလိမ့္မည္။ သည့္အတြက္ တျခားကိစၥမ်ားဘက္ လွည့္မၾကည့္ အားတာလည္း ပါပါလိမ့္မည္။ ကိုယ္ခ်င္းစာၾကည့္ၾကပါဘိ။

ယခုေတာ့ ေခတ္ေတြလည္း ေျပာင္းလာၿပီ။ အခြန္ေဆာင္ျခင္းတည္းဟူေသာ ေဘးဒုကၡဆိုးႀကီးမွ ကင္းလြတ္ရျခင္းသည္ပင္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔အတြက္ မဟာမဂၤလာႀကီးတစ္ပါး ျဖစ္ေတာ့၏။ အခြန္ေဆာင္ရာတြင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မည္မွ် ဒုကၡေရာက္ၾကရသည္ကို ကြ်ႏ္ုပ္၏ “ၾသခ်တ္လမ္းေပၚမွ ေန႔စဥ္မွတ္တမ္းတစ္ပုဒ္” ၌ အေသးစိတ္ ေဖာ္က်ဴးထားပါ၏။

အခြန္မေဆာင္ရျခင္းအားျဖင့္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔သာမဟုတ္။ သံရံုး၀န္ထမ္းမ်ားမွာလည္း အေတာ္ တာ၀န္ေပါ့သြားေပမည္။ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔က တစ္ႏွစ္မွ တစ္ခါေလာက္ သြားရတာ။ သူတို႔က ေန႔တဓူ၀ သည္ဒုကၡႏွင့္ႀကံုေနရတာဆိုေတာ့ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ထက္ သူတို႔က ပိုလို႔ေတာင္ ေပ်ာ္ေပလိမ့္ဦးမည္။ သည္သို႔ဆိုလိုက္သျဖင့္ ကြ်ႏ္ုပ္အား အခြန္မေဆာင္ခ်င္သူဟု မထင္လိုက္ၾကပါႏွင့္။ Double Taxation agreement အရ စင္ကာပူတြင္ အလုပ္လုပ္ေနသူတို႔ အခြန္ေဆာင္ကို ေဆာင္စရာမလိုဘဲ ေဆာင္ေနရသည္ တစ္ေၾကာင္း၊ ထို႔ျပင္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ေဆာင္လိုက္ေသာ အခြန္မ်ားသည္ အဘယ္သို႔ေရာက္ကုန္သည္ကို မသိရသည္က တေၾကာင္း တို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါ၏။

ကြ်ႏ္ုပ္သည္လည္း လူထဲကလူေပမို႔ ယခင္အခါကာလမ်ားက အခြန္ေဆာင္ျခင္း၊ ပတ္စ္ပို႔ သက္တမ္းတိုးျခင္း ကိစၥမ်ားမွလဲြ၍ မည္သည့္အေၾကာင္းကိစၥႏွင့္မွ သံရံုးသို႔မေရာက္ျဖစ္ခဲ့သလို သံရံုးႏွင့္လည္း အဆက္အသြယ္မရိွခ့ဲ။

ယခုေတာ့ ယခင္ကလို မဟုတ္ေတာ့ၿပီ။

၂၀၁၆ ခုႏွစ္ ဇႏၷ၀ါရီလ ၂၄ ရက္ေန႔က ျမန္မာသံရံုး (စင္ကာပူ) ၏ ကမကထျပဳမႈျဖင့္ Singapore Police Force, SCDF, HDB, LTA, NEA တို႔ႏွင့္ ပူးေပါင္းကာ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားအတြက္ ေဘးအႏၱရာယ္ကင္းရွင္းေရး၊ Safety and Security Awarness Workshop ကို Home Team Ns Balestier, 31, Ah Hood Road, Singapore 329979 တြင္ ေန႔လည္ ၁ နာရီ မွ ညေန ၄ နာရီခဲြထိ က်င္းပခဲ့၏။

ထိုအလုပ္ရံုေဆြးေႏြးပဲြတြင္ -

Dengue Prevention and Pest Control
Road Safety Outreach Pedestrian and Cyclist Safety
Fire Safety
Safety at HDB flats

- စသည္တို႔ သရုပ္ျပ ေဆြးေႏြး ေဟာေျပာခဲ့ၾက၏။ အဂၤလိပ္လို မကြ်မ္းက်င္သူမ်ားအတြက္ အခက္အခဲမရိွရေလ ေအာင္ ျမန္မာလိုလည္း ျပန္ဆို ရွင္းျပခဲ့ၾကပါသည္။

ထိုပဲြသို႔ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ Safety for Myanmar Nation အဖဲြ႔မွလည္း တက္ေရာက္ခဲ့ရာ ပဲြစီစဥ္သူမ်ား၊ သံရံုးအရာရိွမ်ားႏွင့္ သိကြ်မ္း ခင္မင္ ရင္းႏွီးခြင့္ ရခဲ့၏။ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ ဘာေတြလုပ္ေနသည္ကိုလည္း သူတို႔ကို ရွင္းလင္းေျပာျပလုိက္ပါသည္။ သည္မွစ အဆက္ရ ေသာေၾကာင့္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ Keppel မွ အေဆာင္ျဖစ္ေသာ Acacia Lodge တြင္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ Safety For Myanmar Nation အဖဲြ႔ႏွင့္ သံရံုးတို႔ပူးေပါင္းကာ ေဟာေျပာပဲြတစ္ခု က်င္းပခဲ့ေသး၏။ ကြ်န္ေတာ္က Work Injury Compensation Act (WICA) အေၾကာင္း ေျပာခဲ့၏။ အိမ္တိုင္ယာေရာက္လာေျပာတာေတာင္ အားတက္သေရာမရိွလွေသာ ေမာင္မင္းႀကီးသားမ်ားကို အားမရပါ။ ေျပာရတာ အားမရိွလွ။

ေဒၚေထြးထိပ္တင္၏ ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ သံရံုးကလုပ္တာ ပဲြအေတာ္မ်ားပါသည္။ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔မွာ ကိုယ့္ကိစၥႏွင့္ကိုယ္ မအားလပ္သျဖင့္ သူတို႔ဖိတ္တိုင္း မသြားႏိုင္ကို အလြန္ အားနာရပါသည္။

ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ေအးၿငိမ္း
၁၉ ေမ၊ ၂၀၁၆။ ၀၀း၂၇ နာရီ