လက္မွတ္အတုျဖင့္ လိမ္လည္ျခင္း

(၁)

Honesty is the best policy. ဟူေသာစကားသည္ ရွိ၏။

မည္သည့္အခါမွ လိမ္ညာျခင္းအလုပ္ကို မလုပ္ပါေလႏွင့္။ မညာပါႏွင့္။ မလုပ္တတ္ဘဲ လုပ္တတ္သည္ မေျပာပါႏွင့္။ လုပ္ငန္း အေတြ႔အႀကံဳမရိွဘဲ ဘယ္ႏွႏွစ္လုပ္ဖူးသည္ဟု မလိမ္ပါႏွင့္။ လက္မွတ္အတုမထိုးပါႏွင့္။ အသက္ကို မလိမ္ပါႏွင့္။  ပညာ အရည္အခ်င္း ေအာင္လက္မွတ္မ်ားကို အတုမလုပ္ပါေလႏွင့္။

ပထမတစ္ခါလိမ္မိသူသည္ ထိုအလိမ္ေပၚမည္စိုး၍ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္လိမ္ရသည္။ တစ္ဖန္ ထိုအလိမ္ကိုဖံုးရန္ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္မံ လိမ္ရျပန္သည္။ ျပႆနာမွာ ပထမ ဘာလိမ္ထားမွန္းကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ မမွတ္မိ။ ထိုအခါ အာဏာပိုင္အဖဲြ႔အစည္းက မသကၤာ၍ စစ္စစ္ေပါက္ေပါက္ လုိက္ေမးလွ်င္ သံုးေလးခြန္း ေမးရံုမွ်ႏွင့္ အလိမ္ေပၚသြားတတ္သည္။ အလိမ္ေပၚၿပီဆိုသည္ႏွင့္ ဒုကၡႏွင့္ လွလွႏွင့္ တိုးရေတာ့မည္။

ထုိ႔ျပင္တ၀ လိမ္ထားေသာသူသည္ မိမိလိမ္ထားသည္ကို အျခားသူမ်ား မသိသည့္တိုင္ မိမိကိုယ္မိမိ ေကာင္းေကာင္းသိသျဖင့္ အိပ္ေကာင္းခ်င္းမအိပ္ရ၊ စားေကာင္းျခင္း မစားရ။ ဘယ္ေန႔မ်ား ငါလိမ္ထားတာ ေပၚေတာ့မလဲ ဟု ေန႔တထိတ္ထိတ္၊ ညတထိတ္ထိတ္ ျဖစ္ေနရ၏။ လိမ္တာကနည္းနည္း စိတ္ဒုကၡေရာက္တာက မ်ားမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ လိမ္ရတာႏွင့္ စိတ္ဒုကၡေရာက္ တာႏွင့္ပင္ မကာမိပါ။

သို႔ဆိုလွ်င္ အဘယ္ေၾကာင့္ လိမ္ခ်င္ရပါမည္နည္း။

မလိမ္ပါႏွင့္။ ရိုးသားပါ။

အရိွကိုအရိွအတုိင္း ၀န္ခံပါ။

မဟုတ္တာလုပ္ထားသည္ပင္ျဖစ္ေစ။ မဟုတ္တာ လုပ္မိေၾကာင္း ရိုးသားစြာ ၀န္ခံလိုက္ပါက လူအမ်ားမွာ ၀ိုင္း၀န္းအျပစ္တင္ဘို႔ ထက္ ခြင့္လႊတ္ၾကဘို႔ မ်ားေလသည္။ သိ႔ုေသာ္ မဟုတ္တာ လုပ္ထားသည္မ်ားကို အတင္းအဓမၼ အဟုတ္လုပ္သူမ်ားအား ေလာကႀကီးတစ္ခုလံုးက ကဲ့ရဲ့သၿဂိဳဟ္ အတင္းဆိုဘို႔ ၀န္ေလးလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါေလ။

(၂)

July 20, 2013; The Straits Times သတင္းစာပါ သတင္း . . . မွ

ပရာဗီယန္ ကူမားဘိုလူ ဆိုသူ အိႏိၵယအမ်ိဳးသားကေလးတစ္ေယာက္ကို ပရာဘူေဒ၀ အကအကယ္ဒမီေက်ာင္းက အကသင္တန္း နည္းျပအျဖစ္ ၂၀၁၂ ဇူလိုင္လက ငွားရမ္းလိုက္သည္။ ပရာဗီယန္သည္ အိႏိၵယတကၠသုိလ္တစ္ခုမွ ဘဲြ႔လက္မွတ္ျဖင့္ မန္ေနဂ်ာ၊ အမႈေဆာင္၊ စပယ္ရွယ္လစ္စ္ ရာထူးမ်ားအတြက္သာ ခ်ေပးေသာ EP (Employment Pass) ကို ရခဲ့သည္။

၎၏လခမွာ တစ္လလွ်င္ စင္းေဒၚလာ ၄၇၀၀ ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ အသက္ ၂၇ ႏွစ္မွ်သာရိွေသာ သေကာင့္သားကေလးမွာ အလုပ္တစ္ခုရလိုမႈျဖင့္ လိမ္လည္ခဲ့သည္။ သူ႔ဘဲြ႔လက္မွာ အစ္အမွန္မဟုတ္။ အတု ျဖစ္၏။

ပရာဗီယန္မွာ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္အတြင္း ဖမ္းမိေသာ ဘဲြ႔လက္မွတ္အတုလုပ္သူ ၅၃ ဦးထဲမွ တစ္ေယာက္ျဖစ္၏။ ဤအေရအတြက္မွာ လြန္ခဲ့ေသာ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္က ဖမ္းမိသည့္ ၄၃ ဦးထက္ ၁၀ ဦးပိုမ်ားလာျခင္းျဖစ္၏။ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ S Pass ရလိုမႈျဖင့္       လက္မွတ္အတု လုပ္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္၏။ ၎တို႔အထဲမွ အမ်ားစုမွာ အေရာင္းကုိယ္စားလွယ္၊ စားဖိုမႈး၊ ဆံပင္အလွျပင္သူတုိ႔ ျဖစ္၏။

လက္မွတ္အတုလုပ္သူမ်ားအနက္ ၂၀၁၃ ဇူလိုင္လက ၂၅ ေယာက္ကို ရံုးထုတ္ခဲ့သည္။ ၎တို႔မွာ ျမန္မာ၊ အိႏိၵယ ႏွင့္ ဖိလစ္ပိုင္ တို႔မွ ျဖစ္၏။ ထိုအထဲမွ အေယာက္ ၂၀ ကို  ေထာင္ ၄ ပတ္ ခ်ခဲ့သည္။ က်န္ ၅ ဦးမွာ ရံုးေတာ္မွ ခ်မွတ္ေသာ ေငြဒဏ္ စင္းေဒၚလာ ၅၀၀၀ ကိုမေပးႏိုင္၍ ေထာင္ဒဏ္ အရက္ ၂၀ ခ်ခံခဲ့ရသည္။

ယခင္က လက္မွတ္အတုလုပ္လွ်င္ ျပစ္ဒဏ္မွာ အျမင့္ဆံုးေငြဒဏ္ တစ္ေသာင္းခဲြႏွင့္ ေထာင္ဒဏ္ ၁ ႏွစ္ျဖစ္၏။ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္မွစကာ ထိုျပစ္ဒဏ္အား ေထာင္ဒဏ္ ၂ ႏွစ္ ႏွင့္ ေငြဒဏ္ ၂ ေသာင္းသို႔ တုိးျမွင့္လုိက္သည္။

(၃)

၂၀၁၂ ေအာက္တိုဘာလ ၃၀ ရက္ေန႔က ျမန္မာအမ်ိဳးသား ေက်ာ္စြာ၀င္းကို လက္မွတ္အတုလုပ္မႈျဖင့္ ေထာင္ ၄ ပတ္ခ်ခဲ့သည္။ ေက်ာ္စြာ၀င္းသည္ Leong Guan Food Manufacturer ကုမၸဏီတြင္ ဆူပါဗိုက္ဆာရာထူးျဖင့္ လုပ္ကိုင္ရန္ ဘဲြ႔လက္မွတ္အတုျဖင့္ S Pass ေလွ်ာက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။ S Pass ေလွ်ာက္ရန္ ျမန္မာျပည္မွ အလုပ္အကိုင္ရွာေဖြေရးေအးဂ်င့္ကို ၎၏ဘဲြ႔လက္မွတ္အတု အား ေပးအပ္ခဲ့သည္။  အမွန္မွာ ၎သည္ အထက္တန္းထိသာ ေက်ာင္းေနခဲ့ဖူးသူျဖစ္၏။

တတိယကမၻာႏိုင္ငံမ်ားတြင္ လက္မွတ္အတုလုပ္ျခင္းမွာ ထမင္းစားေရေသာက္ကဲ့သုိ႔ပင္ ျဖစ္ေနေတာ့၏။ ဥပမာ - မနီလာတြင္ ဘဲြ႔လက္မွတ္အတုတစ္ခုကို အေမရိကန္ ၁၀ ေဒၚလာ မွ်ေပးရံုျဖင့္ ၂ နာရီအတြင္း ရႏိုင္ေပသည္။ မနီလာၿမိဳ႔ေတာ္၌ လက္မွတ္ ကိုသာမက စာတမ္း (Term paper) ႏွင့္ ဘဲြ႔ယူစာတမ္းမ်ားကိုပင္ ၀ယ္ယူရရိွႏိုင္ေပေသး၏။ ေက်ာင္းၿပီးခါနီးအခ်ိန္ေတြမွာ စာေတြ ပိေနတာနဲ႔ ဘယ္ႏွာလုပ္ term paper ေတြ ေရးေနႏိုင္မတံုး။ ပိုက္ဆံေပး၀ယ္ရတာေပါ့။ ဒါ အဆန္းမဟုတ္ပါဘူးကြာ။ လူတိုင္း ဒီလိုလုပ္ေနတာပဲ ဟု ဖိလစ္ပိုင္မွ ပိုလီတကၠနစ္ယူနီဗာစီတီတက္ေနသူ စီစီလီယာ ရိုဟာ့စ္ က ေျပာသည္။

(သူေျပာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေနာက္ဆံုးႏွစ္တြင္ ေက်ာင္းမွေပးေသာ ပေရာဂ်က္မ်ားကို ပိုက္ဆံေပး၀ယ္ခဲ့တာ သြားသတိရမိပါ၏။ အဲေလ၊ ကြ်န္ေတာ္ေက်ာင္းၿပီးသြားေတာ့လည္း ေနာက္ဆံုးႏွစ္ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ ပေရာဂ်က္မ်ား လုပ္ေရာင္းျဖစ္ခဲ့ပါ ေသးသည္။)

လက္မွတ္အတုလုပ္ျခင္းမွာ အသစ္အဆန္းမဟုတ္ေတာ့ပါ။ မႏွစ္ကပင္ နာမည္ႀကီးကုမၸဏီတစ္ခုမွ ၀န္ထမ္းတစ္ဦးျဖစ္သူ မစၥနီရွာ သည္  South Pacific University မွ မဟာဘဲြ႔ရခဲ့သည္ဆိုၿပီး ကုမ         ၸဏီတြင္ အလုပ္လုပ္ခဲ့သည္။ သူ႔ဘဲြ႔လက္မွတ္မွာ အတုျဖစ္၏။ သူဘဲြယူခဲ့သည္ဆိုေသာေက်ာင္း South Pacific University မွာ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ကပင္ အေမရိကုန္အစိုးရ၏ အမိန္႔ျဖင့္ ပိတ္သိမ္းခဲ့ၿပီး ျဖစ္ေလသည္။

ယခုတစ္ေခါက္ ရန္ကုန္မွျပန္လာေတာ့ အတူျပန္လာသူ မိန္းကေလးအား ေလဆိပ္တြင္ ICA က ေခၚယူ စစ္ေမးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေန သည္မွာ အေတာ္ၾကာ၏။ အျပင္မွေစာင့္ေနေသာ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ရင္တထိတ္ထိတ္၊ သားက ဘာကိစၥေစာင့္ေနရမလဲ ဟု စိတ္မရွည္။ ဂ်ီက်ေနသည္။

ေနာက္ - ထြက္လာေတာ့မွ သိရသည္မွာ S Pass မို႔လို႔ လုိအပ္တာေတြ စစ္ေဆးေနရတာပါ ဆိုေလသည္။ လက္ေဗြမ်ားလည္း ႏိွပ္ယူ၏။

ဤဒြႏၷယာႀကီးတြင္ လူအမ်ားသာ ရိုးသားၾကပါမူ၊ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး လိမ္ညာျခင္းကင္းရွင္းၾကပါမူ၊ ႏိုင့္ထက္စီးနင္း မျပဳခဲ့ၾကပါမူ၊ ခိုက္ရန္ေဒါသ မျဖစ္ပြားၾကပါမူ . . .

အစုိးရဆိုတာ မရိွႏိုင္၊ ဥပေဒဆိုတာ မရိွႏိုင္၊ ေထာင္ဆိုတာ ရိွစရာမလို၊ ေရွ႔ေနဆိုသူမ်ား ေပၚလာစရာမရိွ။

သည္ကမၻာေလာကႀကီးတြင္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔လို လူမ်ိဳးခ်ည္းသာဆိုပါမူ လက္နက္ကုန္သည္မ်ား ထမင္းငတ္ရမည္။ ဦးဟန္ရွင္၀င္းတို႔ ကဲ့သို႔ေသာ ေရွ႔ေနမ်ား အလုပ္လက္မဲ့ ျဖစ္ေခ်မည္။ ေထာင္မႉးႏွင့္ ေထာင္၀ါဒါမ်ားမွာ လုပ္စရာအလုပ္မရိွေသာေၾကာင့္ တစ္ေနကုန္ အိပ္ငိုက္ေနရကိန္းရိွ၏။ အလုပ္ပါးလြန္းလွေသာေၾကာင့္ အလုပ္ပင္ျပဳတ္သြားႏိုင္ေပေသးသည္။

ရိုးရိုးသားသား၊ မွန္မွန္ကန္ကန္လုပ္ပါမူ မည္သည့္ျပႆနာမွ တက္စရာမလိုေသာ္လည္း ကူလီကူမာလုပ္မိသည့္အတြက္  ဒုကၡႏွင့္ လွလွႏွင့္တိုးေတာ့မွ အေဖကယ္ပါ၊ အေမကယ္ပါ (မွတ္ခ်က္။      ။ ကယ္ပါဆိုသည္မွာ သူေတာင္းစားကို ဆိုလိုခ်င္းမဟုတ္။ ကယ္ၾကပါအံုးခင္ဗ်ာ ဆိုသည့္စကားကုိ အတုိေကာက္ေရးျခင္းသာ ျဖစ္၏။ ဤကား စကားခ်ပ္) ျဖစ္ေနသူမ်ား ကြ်န္ေတာ့္ဆီ လွမ္းလွမ္း ဒုကၡေပးေနၾကသည့္အတြက္ ဤစာကို ေရးရပါေၾကာင္း။

လူအခ်င္းခ်င္း လွည့္ပတ္ျခင္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ။

ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ေအးၿငိမ္း

၃၁ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၁၅။ ၀၀း၅၅ နာရီ